Rotterdam, 17 augustus 2009. Beste - deelnemende kinderen; - beste ouders; - sponsoren en besturen, Op maandag 10 augustus was het zover. Om 9.30 uur konden we 26 kinderen verwelkomen voor de vierde editie van Zomerschool . En dat aantal heeft ons uiteindelijk blij verrast, omdat een maand geleden even gedacht werd aan afgelasten van deze editie. De aanmeldingen komen altijd vrij laat, maar dit jaar was dat meer dan andere jaren het geval. Van afgelasting naar helemaal vol (25 kids is eigenlijk het maximum) is een prettig verschil. Dus de afgelopen weken maar alle reserveringen aangepast vanaf de camping en aan de slag met de details van het programma, het versturen van de uitnodigingen ed. De eerste dag staat natuurlijk in het teken van kennismaking. Kinderen moeten elkaar en de leiding leren kennen, want we trekken een hele week met elkaar op. En dat “met elkaar” staat elke zomerschool heel prominent in onze doelstelling, ongeacht leeftijd of schoolachtergrond. Dit jaar was een namen-memory gemaakt en na ongeveer drie kwartier waren alle namen in tweetallen gevonden en gingen we op stap voor de eerste excursie naar het Einstein Lyceum in Hoogvliet. Daar werden we gastvrij ontvangen door Marloes, Olaf en de heer Van Blerck. De eerste lunch van de week staat klaar en daar zijn we om 12 uur ook best aan toe. Na de lunch vertelt de heer Van Blerck alles over zijn dieren en hoe bijzonder ze zijn. Maar ook vliegen de uilen en de amerikaanse woestijnbuizerd door het klaslokaal en sommige kinderen voelen ze over hun hoofd scheren. Het is doodstil als geprobeerd wordt een uil te horen vliegen, maar dat is echt onmogelijk. Geruisloos zoeft hij door het lokaal en aan de hand van foto’s wordt duidelijk hoe bijzonder de veren van de uilen in elkaar zitten. Bij de microscopieles werd het kleine waargenomen en echt heel klein namelijk de cellen van een haar of een ui. En die werden ook getekend. De oudste groep was heel geconcentreerd en de jongste groep had heel veel ideeën waar nog meer naar gekeken kon worden. Sontje was heel verbaasd en ook heel trots te horen dat hij nu iets kon, dat normaal door oudere kinderen wordt gedaan. De dag vliegt om en we gaan terug met de metro. Dan wordt er even gemopperd dat we lopend terug gaan maar doordat de bus net komt aanrijden, wordt de laatste wandeling toch nog een plezierig busritje. Op school nog een praatje en een drankje en dan naar huis. Op naar de dinsdag met veel geschiedenis in aantocht. Dinsdag 11 augustus staat in het teken van het 18e eeuwse oorlogsschip “De Delft”. Eerst natuurlijk de spectaculaire reis er naartoe met de watertaxi. Dat blijft de leukste attractie van Rotterdam, waarvan ook de meegereisde journalist Peter Sneep van het Nederlands Dagblad blijk gaf. Zijn indrukken van de dag kunt u een dezer dagen in zijn krant vinden. Na aankomst bij ‘De Delft” werden de kinderen ingedeeld in bakken, dat zijn werkgroepen aan boord van het schip. Drie bakken gingen aan de slag met de opdrachten en de andere drie gingen mee met de rondleiding. De opdrachten, die vervuld moesten worden leidden o.a naar de smederij, waar ieder kind aan een vierkante staaf een ronde punt moest smeden. De vonken vlogen in het rond, het gehamer was op de hele werf te horen, maar het smeden werd een
succes. Roderick maakte er zelfs, met een beetje hulp natuurlijk, een rond oog aan. Mijn bak was o.l.v. Reygean erg succesvol in kanonschieten. Drie voltreffers in een kwartier! Na ongeveer een uur werden de activiteiten gewisseld en moest mijn bak mee met de rondleiding. Dan kom je ook langs de makers van het boegbeeld voor de nieuwe “Delft”, een twee meter lang beeld dat met mesjes en beiteltjes wordt uitgehakt uit een enorm stuk Amerikaans naaldhout. De kinderen hebben vandaag o.a. ervaren wat het is om iets te maken zonder de kant en klare Karwei-oplossingen. Alles aan het schip was en is nu tijdrovend handwerk.
Om 13 uur waren we heel erg toe aan de lunch, die dan ook voortreffelijk smaakte. Ook voor Simone was een lunch geserveerd (glutenvrij), wat lang niet altijd lukt. En na het bezoek aan de souvenirwinkel weer terug naar de watertaxi. En dat blijft een feest, daar krijgen kinderen nooit genoeg van. Ida soms wel hoor, maar die gaat desondanks ook volgend jaar gewoon weer mee. Klasse! Op de kade in Katendrecht stond Denise Kruithof ons op te wachten met verf en schilderslinnen, om het ss Rotterdam in acryl vast te leggen. Dat leverde een uurtje zonnig plezier op, met heel mooie maar ook heel abstracte schilderijen, allemaal te bewonderen in de klas natuurlijk. De groep is veel groter dan vorig jaar en vergt ook meer energie, met name het gedrag van twee jongens. Maar na een goed gesprek met hen hopen we ook die er de komende dagen door te slepen. Op naar de woensdag met Treasurehunt. De schatkisten staan klaar! Voor de organisatie en met name voor Olaf breekt met de woensdag een spannende dag aan. Lukt het een computerspel in levende lijve zo te spelen, dat de groepjes het einddoel “de
schatkisten”bereiken. Er waren in de school 8 schatkisten verborgen. Eerst moesten de kinderen door het oplossen en uitvoeren van een aantal opdrachten een aantal attributen verzamelen. En die had je weer nodig voor een opdracht in de school, namelijk een broodje voor jezelf klaarmaken. Maar ja……….als de broodjes onderweg al naar binnen gaan…….en er weinig overleg is, moet je naar de winkel om nieuwe te halen en halen andere groepen je in. Met de attributen werd niet alleen een warm broodje verdiend, maar ook een GPS apparaat voor het vinden van de laatste twee codes in level twee. Er waren 16 codes uitgezet in Katendrecht, waarvan iedere groep er 2 moest vinden. Met al die onderweg opgehaalde codes konden ze terug naar school en in de laptop hun codes controleren. Klopte alles, dan kregen ze de sleutel van de kluis, waar hun schatkist in verborgen was. Goed lezen was bij deze speurtocht wel een noodzaak en het besef dat alles wat je onderweg verzamelde ergens toe diende. Het weer zat aanvankelijk mee, maar het laatste half uur regende het echt behoorlijk. Een uur voor het einde renden Zainab, Raygean en Matthew nog redelijk droog de school binnen en renden de controlekamer in. En ja hoor alles klopte en zij zaten even later als eersten met een nog gesloten schatkist in de klas. Andere groepen, die eerder veel verder leken te zijn, kwamen later aan. Djeeno, Gourma en Hevien zaten als tweede groep met een schatkist in de klas. Tijdens het zoeken naar de laatste codes zag je aan Gourma dat het spel lang genoeg geduurd had. Hij sjokte achter zijn groepsgenoten aan, maar toen de schatkist was gevonden glunderde hij van oor tot oor. Het regende ondertussen steeds harder. Vier groepen kwamen aardig nat binnen en Ida, praktisch als altijd, aarzelde geen moment om droge t-shirts uit te delen en broeken uit de verkleedkist en alle natte kleren verdwenen in de wasdroger. De laatste twee groepen bleven weg maar waren ook heel dicht bij de oplossing. Ook na een half uur fietsen door Katendrecht had Marloes ze nog niet gevonden.Maar even later kwamen ook zij binnen. Ook zij waren drijfnat dus Ida en Ingrid weer in actie. ’s Middags konden de eigen shirts weer droog aan. Charissa en Charona waren daar superblij mee tot bleek dat hun broeken in de droger toch iets korter waren geworden.Oei…….. Allemaal weer terug in het lokaal, kregen natuurlijk alle groepen hun schatkist met daarin voor iedereen wat te snoepen. De echte winnaars kregen bovendien een bioscoopbon. Dus Zainab kan misschien met Hamza………………..oh nee die is ontertussen weer verliefd geraakt op Marloes. En Olaf dan? We zien wel de komende dagen. We hebben een leuke ondernemende groep dit jaar. De verhalen van Matthew eindigden in de metro gisteren pas toen we uitstapten, Thomas weet nu al dat hij volgend jaar weer meedoet, maar hoopt dan wel op een waterdichte rugzak. Djeeno en Davey waren nu heel behulpzaam en dat is een leuke constatering na wat opmerkingen gisteren. En dan eindelijk aan de lunch. Het spel was een beetje uitgelopen, dus iedereen was daar heel erg aan toe. Gelukkig konden we de lunch al vooraf klaarzetten in het lokaal van groep 7, zodat we weer een beetje tijd konden inhalen. Nogmaals excuses aan Robin, omdat ik hem tijdens de lunch onnadenkend pijn deed. ’s Middags was Marika Kutzke onze gast. Zij geeft veel workshops mozaïek op scholen en vandaag bij ons. Na de noodzakelijke uitleg over de veiligheidsbrillen ed. barstte het gehamer los om van de meegebrachte tegeltjes kleine stukjes te maken. Daarna werden die om de spiegel heen geplakt. Wat een concentratie op het gezicht van Ashley, ook als anderen al klaar zijn blijft ze heel geconcentreerd aan het werk. Alle werkstukken worden door Marika meegenomen naar haar atelier en daar gevoegd, zodat de spiegels vrijdag helemaal klaar zullen zijn. Toen de eersten klaar waren, was het weer
aardig opgeknapt. En konden ze best even op het plein gaan spelen. Steeds als een nieuw kind aankwam, mocht die onmiddellijk meedoen . Toen Kenneth buiten kwam werd hij door het gejuich in zijn richting zo overdonderd, dat hij huilend naar binnen ging. En toen was Hamza op zijn best. Hij bleef hem heel geduldig troosten en helpen en had dus heel goed begrepen hoe Kenneth in elkaar zit. Dank je wel Hamza, was goed om te zien. Tijdens de mozaïekworkshop was Rotterdam Tv in de klas en werd een uitzending over de Zomerschool gemaakt, die in het programma Cineac Feijenoord te zien zal zijn op 1 september om 17.30 uur (herhaling later op de avond). Op TV en in de krant deze week, we krijgen het er nog druk mee. Volgend jaar een persvoorlichter aanstellen? Donderdag is traditioneel de dag met het mooiste weer tijdens Zomerschool. Vorig jaar vertrokken we in de regen naar Stellendam en op het strand aangekomen voor de jacht op kleine zeedieren was het stralend weer met de mooiste luchten. Ook nu was dat weer het geval. Vanaf 11 uur prachtig weer, zodat een bezoek aan Neeltje Jans alleen maar heel Hollandse plaatjes kan opleveren. Maar ook hier eerst weer “school”. Onder leiding van de gids gaan we een van de 62 pilaren van de Oosterscheldedam binnen en krijgen de kids alles te horen van de watersnoodramp in 1953 tot en met de bouw van de dam. En ook waarom hij doorlatend is en niet massief. Bij de schuiven in de dam zien ze met welke snelheid het water naar de zee stroomt, want het is laag water. Tijdens de rondleiding horen we auto’s over de weg boven ons rijden. Wat is er met Davey en Djeeno, nog niemand heeft ze gewaarschuwd, het worden leuke kerels, die hun plek hebben gevonden. Tijdens de lunch moeten de kinderen zelf hun drinken, broodje en toetje bij elkaar zoeken. Sommigen hebben er veel moeite mee die keuze te maken, vooral als er iets onbekends op zit. Lust ik dat? Maar natuurlijk kun je ook aan het personeel een broodje met kaas vragen. Na de lunch zelf op stap in groepjes: de meeste groepen laten zich lekker nat spetteren in het zwembad, maar anderen gaan naar de orkaanmachine. Of kijken naar de zeehonden. Hamza heeft ontdekt dat Marloes en ik vader en dochter zijn. Het is gelijk over met de liefde ,want hij “wil mij niet als schoonvader”. Wat een boef is het toch, maar wel een leuke. Bij thuiskomst natuurlijk eerst een praatje over de ski-dag met de nodige kledingadviezen. En de opdracht het gastenboek eens vol te schrijven, want alleen dan mag je mee (zeggen we). Honderden uren voorbereiding en dan is de laatste dag al weer aangebroken. Op vrijdag is ook Alicia weer van de partij, na het trieste overlijden van haar oma. Om 9 uur is Marika even te gast om de spiegels te brengen, na tot ’s nachts 1 uur bezig te zijn geweest om alle spiegels te voegen. Bij binnenkomst controleren we of de noodzakelijke kleding is meegenomen en dat blijkt gelukkig het geval. Om 10 uur naar Snowworld in Zoetermeer. Na al het gehannes met skischoenen en die lastige lange latten kan de eerste les beginnen. Vier instructeurs van Snowworld zijn tot 12 uur met onze kids bezig en dan kunnen ze de eerste baan voorzichtig af. Zoals beloofd eten we vandaag patat. Na alle gezonde lunches mag dat vandaag wel een keer. ’s Middags is de snowboardles aan de beurt, dus eerst weer andere schoenen aan en met het snowboard naar de baan. Ida doet werkelijk aan alles mee, moeilijk of niet. Matthew en Robin zijn nu zelf op een piste bezig en komen stijlvol naar beneden. De middag wordt afgesloten met een halfuur tubegliden, op grote autobanden naar beneden roetsjen.
Tijdens het snowboarden zien Hans en ik Gourma min of meer uit de bocht vliegen. Hij glijdt eerst rustig naar beneden en kan even later niet meer bijsturen. Hij belandt tegen de boarding met de loopband. Hij staat op en Hans en ik zien hem verder gaan. Tijdens het tubegliden ontdekt hij een bloedvlek op zijn broek en al gauw blijkt hij een wond te hebben op zijn onderbeen van ca 2 cm, waar geen pleister op past. Dus gaat Ida met hem naar de EHBO maar in Snowworld wordt geconstateerd dat hechten nodig is. Dus worden Gourma, Ida en Marloes door Paul van der Heyden van Snowworld naar ’t Lange Land Ziekenhuis in Zoetermeer gebracht, waar Gourma vier hechtingen krijgt. Tijdens het wachten gedraagt de groep zich voorbeeldig. Ze spelen een half uur in de zon buiten, drinken hun sportdrankje op, eten een reep en niemand klaagt. Als we telefonisch horen dat Gourma bijna klaar is, vertrekken we met de bus naar het ziekenhuis, waar we ons drietal oppikken: Gourma wordt met applaus ontvangen. En het thuisfront wordt gewaarschuwd dat we later thuis zullen zijn. De heer Dahly en de familie Hamersma zijn onze boodschappers op het schoolplein. Zo’n gebeurtenis bewijst dat je nooit goede gewoontes moet afschaffen. Altijd rijdt er een auto mee voor dit soort gebeurtenissen. Ook donderdag naar Neeltje Jans was dat het geval. Maar als het nooit nodig blijkt, wil je ook wel eens met de hele groep op stap. Volgend jaar toch maar weer iemand vragen mee te rijden is de les van vandaag. En Paul, bedankt dat je onze chauffeur wilde zijn. Om kwart voor zes zijn we thuis. Het lokaal wordt erg vol met alle aanwezige ouders. De spiegels en schilderijen worden uitgedeeld en ik leg nog een keer uit voor de ouders wat de bedoeling van Zomerschool is: gemotiveerde kinderen een programma aanbieden, waar op een leuke manier heel veel van te leren valt. En we kondigen ons eerste lustrum maar vast aan:
Zomerschool 2010 van 2 t/m 6 augustus.
En dan nemen we afscheid en zit deze editie er echt weer op. Maar wat een feest om te mogen doen. Tot slot: De vierde editie was in een aantal opzichten anders dan de voorgaande drie. We hadden een heel ondernemende en grote groep van 26 kinderen. Heel prettig was dat de groep heel snel nieuwe gezichten opnam, geen of weinig clubjes kende, bekend en nieuw ging goed met elkaar om. Ook de schoolachtergrond speelde nauwelijks een rol, terwijl we in de groep kinderen hadden met een speciaal onderwijsachtergrond tot 2 VWO. Daar viel in de week weinig van te merken, met uitzondering van Kenneth. We hebben de andere kinderen daarom een beetje uitgelegd hoe hij in elkaar zit en dat werkte heel goed. Als hij hulp nodig had kreeg hij dat spontaan en zijn contact met de andere kinderen werd steeds beter. En dat de kids dat zo oppakken is en groot compliment waard. De begeleiding had het drukker dan andere jaren, maar we zijn met 8 (en volgend jaar weer met 9) begeleiders prima in staat een goede week Zomerschool neer te zetten. De begeleiding lijkt in verhouding tot het aantal kinderen heel fors. Toch is dat nodig, omdat we deze week niets aan het toeval willen overlaten. Zomerschool moet een kwalitatief hoogwaardige week zijn en blijven.Volgens sommigen een beetje luxe misschien maar dat hoort erbij als kinderen in hun vakantie met microscopen aan de slag gaan, nu alles weten over uilen en buizerds, van een 18e eeuws oorlogsschip veel details kunnen vertellen en weten waarom de Oosterscheldedam gebouwd is. En zich creatief hebben verrijkt bij Denise Kruithof en Marika Kutzke. Om de kwaliteit hoog te houden, moet het maximum aantal op 25 blijven bij de huidige financiering. Als het aantal aanmeldingen volgend jaar zou groeien (en dat blijft altijd onzeker tot de start van de week), hopen we dat we bij onze sponsoren mogen aankloppen voor een extra bijdrage of moeten we nieuwe sponsoren erbij zoeken. Voor deze editie zijn we heel veel dank verschuldigd aan: -bestuur en directies van obs De Schalm en het Einstein Lyceum (Stichting BOOR); -directie van Woonstad Rotterdam; -directie van Duclin Automatisering en aan -JOS (Gemeente Rotterdam). We hopen dat ook SWF, een van de mede-bedenkers van Zomerschool destijds, volgend jaar weer in staat is Zomerschool in het werkprogramma van Ida van der Linde en Ngor Tang op te nemen. Voor ons zit Zomerschool er met het schrijven van dit verslag op. Nu nog Ruud van Leeuwen bestoken met ca 800 foto’s, waarvan er binnenkort een groot aantal op deze site zijn te zien. En dan weer aan het werk met het programmeren van de vijfde editie. Met vriendelijke groeten, Jan Donker.
