Wie bent u? Aanmelden | Registreren
NIEUWS
KNOWHOW
VERSLAGEN
FORUM
Verslagen > Rondom de Brocken
Zoek
Rondom de Brocken
LOKATIE
Door het dichte woud van de Harz Enkele maanden eerder. Bi kijkt al vol spanning uit naar een volgende trektocht die zou plaats moeten grijpen in de loop van mei. Ikzelf houd me afzijdig gezien ik nog niet weet of ik wel ga mee kunnen. Er wordt al volop over een bestemming nagedacht. De naam Schotland valt. Nee, te ver en te moeilijk. Wat vind je van Bretagne of de Normandische kust? Bwa, is dat niet te plat? Tot Hennie bijna letterlijk eist dat het Duitsland zal worden! Hoe zou het zijn in het Teutoburger Wald, het Thüringer Wald, op de Rothaarstieg, of de Harz? Avonden worden gevuld om zogezegd te vergaderen maar meer dan een beslissing om naar de Harz te gaan volgt er niet. Tot ik de kans schoon zie om mee te glippen en een route uitstippel. Mannekes, dit gaan we lopen in de Harz!
Verslag van den dzjow, 05 juni 2009.
Kaartgegevens ©2011 -
Beschrijving De Harz, het meest noordelijke middelgebergte in Duitsland. Geschatte totale afstand 63km in 4 dagen.
Dag 1 (Do 21 mei)
Kaarten In België is vrijwel enkel te vinden: KOMPASSWanderkarte 798 Westharz + 1019 Ostharz. Deze kaarten volstaan ruimschoots ondanks de vereenvoudigde weergave en minder
Vertrek: Torfhaus (821m) Aankomst: Achtemannshöhe (925m) Afstand: 10.5km Duur: 3u45 Donderdag namiddag staan we verenigd te Torfhaus (821m). Hoewel slechts enkele huizen groot is dit het hoogst gelegen dorpje in de Harz. We pakken onze rugzakken in en vertrekken. Het weer is warm en zwoel. Dat dit nog gaat uitmonden in onweer is een zekerheid voor vandaag. Door het sprookjesachtige woud klimmen we naar de Wolfswarte (919m), een bergtop waarvan de top bestaat uit rotspartijen zoals bijna alle toppen in de Harz. Het is aan het overtrekken en in de verte dondert het regelmatig. Een stevig onweer nadert vanuit het zuidwesten, maar voorlopig zitten we nog veilig en genieten van het uitzicht. Overal om ons heen zien we over het uitgestrekte naaldwoud. Er komt geen einde aan. De Brocken (1142m) en Wurmberg (971m), de twee hoogste Harztoppen lonken in het oosten. Zij zullen er later op de tocht nog moeten aan geloven. We blijven niet te lang en beslissen om de berg ongebaand af te dalen door doorheen het veen boven op de berg door te steken in plaats van de omweg over de paden te maken. Het is een mooi stuk om de berg af te dalen maar het onweer haalt ons snel in. Snel stoppen we om regenjas aan te trekken en onze rugzakken te beschermen met de regenhoes. We zijn er nog maar mee bezig of het begint te gieten. Onaangenaam lopen we verder. Niet veel later flitsen de bliksemschichten vlak voor onze neus omlaag en worden we enkele keren verblind. Ik doe teken om door te gaan. Maar dan begint het te hagelen. Pingpongballen vallen uit de lucht en doen serieus zeer als ze op onze hoofden vallen. We stoppen en schuilen onder de beschermende takken van een brede spar. Enkele minuten later trekt het onweer weg. Het regent nog even na als we weer verder trekken tot we op het pad stoten. Intussen naderen de donderslagen al van onweer nummer 2. Wanneer we de Oder oversteken regent het weer even maar wat later wordt het weer droog. Door het woud zetten we verder en klimmen langsheen de Breitesteinklippen (852m) naar de top van de Achtermann (925m). Het klimmen loopt voor mij niet goed. Al goed dat ik hier wat wandelconditie kan komen op doen. Deze rotstop kent een prachtig uitzicht maar het is er koud in de frisse wind. Het klaart intussen op terwijl overal om ons heen dampende nevelslierten uit het woud opstijgen. We zien de zon nog onder gaan van op de top. Bivakkeren doen we in onze tenten. We stellen ze op vlakbij de schuilhut onder de top.
Dag 2 (Vr 22 mei) Vertrek: Achtemannshöhe (925m) Aankomst: Leistenklippe (908m) Afstand: 24.0km Duur: 10u30 ‘s Ochtends om 5u word ik gewekt om de zonsopgang te gaan bekijken van op de Achtermann. Maar het begint net alweer te onweren. Ik blijf dus maar liggen en luister naar de tikkende regen en het geroffel van Thor tot ik weer in slaap val. Om 7u staan we gezamenlijk op. Het ochtendonweer is voorbij maar opbollende wolken razen nog steeds over. Het is erg fris. Na het ontbijt zetten
gedetailleerde weergave van het reliëf. Wie toch een betere kaart wil zal moeten zoeken naar de wandelkaarten uitgegeven door de Harzklub e.V. GPS coordinaten vertrekpunt 51.8019218 (lat), 10.5369057 (lng)
STEEKKAART Deelnemers Annelies, Hendrik, Wim, Bert, den dzjow Reisdatum van 21 mei tot 24 mei 2009 Type van de activiteit Wandelen Moeilijkheidsgraad Alle wandelaars kunnen dit aan.
FOTOALBUM
we onze weg verder door het woud. Na de mooie afdaling van de Achtermann over een pad vol granietrotsen bereiken we wat later de Hahnekleeklippen. Deze rotsen vormen een arendsnest boven het dal van de Oder. Na de mooie uitzichten lopen we verder, passeren het Silberteich waar de plaatselijke eend een hapje van ons krijgt toegediend. Dan duurt het niet lang of we komen aan in Braunlage, één van de grotere toeristische dorpen in de Harz. Bi koopt een extra fleece in de plaatselijke outdoorwinkel. Hij wil het liever niet meer zo koud hebben als voorbije ochtend. Wim beslist dan maar om meteen voor een paar Leki’s te gaan. Snel lopen we Braunlage alweer uit en volgen de Bode stroomopwaarts waarbij we langsheen enkele watervallen voorbij trekken. Aan de Bärenbrücke houden we de middagpauze in de stralende zon. Het is weer warm en we maken van de gelegenheid gebruik om onze natte tenten open te plooien om te laten drogen. Bi vindt er niets beters op dan zijn tent aan de wandelboom op te hangen. Dagjesmensen die voorbij wandelen kijken maar raar op. De namiddag begint met de lange klim naar de top van de Wurmberg (971m), de nummer 2 van de Harz. Boven is het druk. Er loopt immers een gondellift vanuit Braunlage naar de top van de berg. Nabij de skischans zetten we ons even in het gras. In het noorden lonkt de Brocken. We zien rook opstijgen vanuit het woud op de flank van de berg. Het verraadt het traject dat de stoomtrein volgt naar de top. De trein zien we vrijwel nooit maar horen doen we hem wel. We dalen af naar het dorpje Schierke. De laatste hectometers verlopen niet meer droog. Nat strompelen we in Schierke het eerste gasthof (typisch Duits café zeg maar) binnen dat we tegenkomen. De bui is weer over. We drinken bier en de uitbater kijkt maar raar op wanneer we vragen waar de supermarkt te vinden is en als we vertellen waar we nog verder naartoe gaan. Trekkers die met de tent door de Harz lopen, het is niet meteen een Duitse gewoonte. In de supermarkt kopen we enkele Schierkes, de lokale sterke drank en extra bronwater. Dan klimmen we het dorp uit terwijl we niet veel later de volgende bui over ons heen krijgen. Een eind voorbij het Bahnhof Schierke, het tussenstation van de stoomtrein naar de Brocken, klaart het weer op. We klimmen over plankjes het veen in terwijl restdruppels uit de bomen vallen. Laat bereiken we de Leisteklippe (908m) na een erg lange dag. Op de kaart staat een schuilhut aangegeven maar we vinden ze niet. Overal staan kleine sparrenbomen met hier en daar open plekken met hobbelige veengrond. We beslissen om eerst onze tenten op te stellen. Dat doen we snel want we zien de volgende bui alweer naderen. Wanneer mijn akto als eerste recht staat beklim ik de rotsen van de Leisteklippe in de hoop om van bovenuit de schuilhut te vinden. Het uitzicht is fantastisch maar veel oog heb ik er nog niet naar. Gelukkig merk ik plots toch de schuilhut op van tussen de vegetatie. Ze staat vlak onder de rotsen op nog niet eens een verre afstand van onze tenten. Ik roep de rest terwijl het hard begint te waaien en de eerste druppels vallen. Snel hollen we naar de schuilhut met ons avondmaal maar Wim blijft achter… In de schuilhut bereiden we alvast het avondmaal terwijl het buiten weer begint te gieten. Waar zit Wim toch!? We fluiten met onze noodfluitjes maar Wim komt niet tot Bi beslist om hem te gaan zoeken. Wanneer de bui bijna over is komt Wim aan de schuilhut aan. De arme jongen heeft in de gietende regen heel de omgeving afgezocht en ons maar niet gevonden. Iedereen heeft het koud deze avond. We hebben alle kledij aangetrokken die we maar bij hebben. Dat het in de Harz erg koud kan worden mogen we aan den lijve ondervinden. Wieke bibbert zich te pletter. Uiteindelijk is het al donker wanneer we naar onze tent trekken. Net dan moet er weer een stevige bui overtrekken en vallen we weer zeiknat onze tenten binnen.
Dag 3 (Za 23 mei) Vertrek: Leistenklippe (908m) Aankomst: Bismarckklippe (829m) Afstand: 18.0km Duur: 9u15 5u ‘s ochtends. Mijn wekker gaat weer af. Het is slechts 3°c (op de Brocken heeft het die ochtend weer gevroren constateer ik later). Ik sta op en beklim de Leisteklippe voor de zonsopgang maar krijg niet veel te zien. Een wolkenband van lage wolken loopt langsheen de noordwand van de Harz naar het noordoosten en belet de zon om al te schijnen. Ook de top van de Brocken is in de wolken gehuld. Boven mijn hoofd is het echter onbewolkt. Het waait hard en het is ongelooflijk koud maar het deert me niet. Ik trek nog in mijn eentje naar de Bärenklippe en ga ook al eens op verkenning naar de Höhneklippe. Vervolgens breek ik de tent af en maak omstreeks half acht het gezelschap wakker. De zon schijnt intussen aangenaam terwijl we ontbijten nabij het schuilhutje. We beklimmen nog met z’n allen de Leisteklippe en vertrekken dan op weg. Door het woud lopen we naar de Brockenkinder waar we een Vlaams koppel tegen het lijf lopen. Zij lopen de Harzer Hexenstieg en vertellen ons wat ze te horen hebben gekregen van een parkranger over wildbivakkeren en vuur maken. Op de middag bereiken we de Zeterklippen
(930m), misschien wel de meest indrukwekkende klippen van de tocht. Van op de Zeterklippen kijk je frontaal op de oostkant van de Brocken aan en lijkt het Duitse laagland beneden voor je voeten te liggen in het noorden. We houden er de middagpauze. In de namiddag zetten we door naar Plessenburg, een berghut midden in het woud. Het is er druk. We drinken er weer bier en laten onze watervoorraad bijvullen. De rest van de namiddag staat volledig in het teken van het Ilsetal. We dalen af naar de rivier en volgen ze vervolgens stroomopwaarts. Langsheen watervallen lopen we omhoog tot Hennie vindt dat het tijd is om zijn vettige haren toch eens te wassen. Net op een plek waar een omgevallen boom een dam opwerpt in de Ilse is het ideaal om pootje te baden in onze onderbroek. Shampoo wordt boven gehaald en in. Ik krijg er zelfs niet genoeg Dagjesmensen passeren voorbij gegeneerd weg, anderen lopen met
we springen het koude rivierwater van om een eindje te zwemmen. op het pad. Sommigen kijken een glimlach voorbij. “Rare jongens die Belgen”, zie we ze denken.
Voorbij de Ilsefälle opent het woud zich even en kijken we frontaal tegen de Brocken aan. Hier loopt de HeinrichHeine-Weg de berghelling op om 600m hoger de top te bereiken. Nog zoveel klimmen!? Wieke heeft er genoeg van maar ze houdt zich sterk. Ik probeer uit te lopen op de klim om nabij de Hermannsklippe of Bismarckklippe (829m) een bivakplek te vinden. Uiteindelijk vinden we die bij deze laatste. Het uitzicht van op de Bismarckklippe rijkt erg wijd. We verorberen ons avondmaal op de rotsen. Chef-kok Bi wil pannenkoeken bakken maar kijkt al snel op de beperkingen aan van zijn Pocket-Rocket. We krijgen er geen pannenkoeken mee klaar. In de plaats daarvan houden we maar een sober laatste avondmaal met de restjes tourbrood en worst. De tenten hebben we rechtgezet vlak naast de weg want er is nergens anders een bivakbare plek te vinden op de natte bultige veenbodem. Wieke krijgt al schrik dat de vos die Wim en ik daarnet hebben opgemerkt in de tenten onze rugzakken aan het plunderen is. Wanneer we gaan slapen is het alweer donker. De vos hebben we niet meer gezien.
Dag 4 (Zo 24 mei) Vertrek: Bismarckklippe (829m) Aankomst: Torfhaus (821m) Afstand: 10.5km Duur: 4u00 ‘s Nacht worden we wakker. Een hevige bui gonst naar beneden en doet het weer stormachtig waaien. Het is hier ook nooit rustig ‘s nachts. ‘s Ochtends is er geen vuiltje meer aan de lucht. Het is weer onbewolkt met een zacht briesje. Het is zeker tien graden warmer dan voorbije ochtend. Snel maak ik de anderen wakker. We ontbijten weer op de Bismarckklippe en zetten dan de finale klim naar de Brocken in. Het uitzicht onderweg is grandioos. We voelen ons als mieren op een molshoop. Deze berg is echt speciaal. Naarmate we hoger klimmen verkleinen de sparren en verschijnt er een ware toendravegetatie. Spijtig dat de top wordt ontsiert door de zendmast, een hotel, een museum, een meteorologisch station en het eindstation van de Brockenbahn. De eerste stoomtrein van vandaag is nog niet aangekomen. Gelukkig maar of het zou al vol met volk lopen. We geraken aan de babbel met een Duits koppel en horen dat ze van plan waren om ‘s nachts om 3u te vertrekken aan Torfhaus om op de top te geraken bij zonsopgang. Door het onweer van deze nacht hebben ze hunnen plannen maar met enkele uren uitgesteld. De man drukt er nog eens duidelijk op dat we geluk hebben om zo’n ver uitzicht aan te treffen want de top zou meer dan 300 dagen per jaar in de mist hangen. We dalen af in de zon over de Goetheweg die ons weer naar Torfhaus zou brengen. Onderweg loopt de massa dagjesmensen ons tegemoet. De enorme magneet die de Brocken is lokt zelfs de bomma in haar wandelsloefjes en ook dikke Bennie met zijn 100 kilo overgewicht zal de top vandaag bereiken, al is het tegen acht uur deze avond om met de laatste stoomtrein nog af te dalen. We worden zelfs aangesproken door enkele hijgende dagjesmensen. Ze vragen of ze onze wandelstokken kunnen lenen. De Goetheweg loopt geruime tijd langs de spoorweg. Natuurlijk hebben we boven op de top zitten uit rekenen om op het juiste tijdstip te vertrekken voor de eerste stoomtrein. We zijn verwondert hoe snel het ijzeren gevaarte de berg op tsjoeft. Later verwijdert het pad zich van de Brockenbahn en dalen we verder af naar het Torfmoor. Dit uitgestrekte veengebied heeft wel wat weg van de Hoge Venen, maar de grassen ontbreken wel. Niet veel verder bereiken we Torfhaus. We ruilen onze bergbottinen in voor de zondagssloefjes en bezoeken nog de plaatselijke taverne alvorens in de file weer huiswaarts te keren. Mij zien ze hier nog wel terug, als het lukt volgende winter al.
Conclusie De Harz is, zo heb ik de indruk, allerminst populair en erg bekend bij ons. Net als de meeste andere Duitse middelgebergten loop je hier voornamelijk door uitgestrekte wouden en is het wachten op uitzichtpunten om weer wat moois te zien. Dit kan erg saai lijken maar zo hebben wij het helemaal niet ervaren. Zolang je een tocht weet uit te stippelen die regelmatig de mooie klippen, beekjes met watervalletjes en bergtoppen aandoet zal je tevreden van de Harz terug keren lijkt me. Waar ik het uiteraard ook nog over moet hebben is de drukte. De Harz is het eerste gebergte dat de NoordDuitsers op hun weg naar het zuiden tegen komen. Tijdens weekends en vakantieperiodes wandel je er dus nooit alleen.
DE HARZ – WAT GEOGRAFIE EN GESCHIEDENIS De Harz ligt centraal gepositioneerd in de noordelijke helft van Duitsland. Het vormt het meest noordelijk gelegen middelgebergte op het Europese vasteland, met de Brocken (1142m) als hoogste punt. Met een 110km bij 35km is dit eerder een minigebergte. Uitgestrekt naaldwoud bedekt hier het glooiende landschap dat wat hoogteligging betreft slechts meestal begrepen is tussen 300-600m. Enkel in de westelijke Harz is een gebied te vinden met slechts een doorsnede van een 20km, waar het reliëf een stuk boven 600m doorschiet. Dit is de Hochharz waar de Brocken als hoogste punt overal bovenuit torent. Hier vind je naast het naaldwoud ook veel toendra-achtige vegetatie en veenmoerassen. Wie door de Hochharz trekt waant zich bij momenten soms eerder ergens op de Kungsleden dan in Duitsland. 24 700ha rondom de Brocken is beschermd tot nationaal park welk is geclasseerd tot UNESCO werelderfgoed en deel uitmaakt van het Europese Natura 2000 plan. Typisch voor de Harz zijn de veel voorkomende granieten rotsformaties op de bergtoppen, de vele stuwmeren die het Duitse laagland deels van stroom uit waterkracht voorzien en de vele watergrachtjes die langsheen de bergflanken zijn afgeleid en vaak uitlopen op een artificiële waterval zoals de Romkerhaller Wasserfall en Radau Wasserfall. Een andere trekpleister in de oostelijke Harz vormt het canyonachtige Bodetal. Tijdens de koude oorlog liep het Ijzeren Gordijn dwars door de Harz. De Brocken behoorde daarbij tot het communistische Oost-Duitsland. Aanvankelijk was er echter een smal pad, omgeven met een omheining van ondoordringbare schrikdraad, waarop vanuit west-Duitsland de top te bereiken viel. In 1961 is deze toegang afgebroken en zagen de Russen hun kans schoon om de top volledig in te palmen en om te toveren in een strategisch punt om het westen verder in het oog te houden. Ook de Brockenbahn, een indrukwekkende spoorlijn waarop een stoomtrein tot helemaal op de top van de Brocken rijdt, kende hetzelfde lot. Na de val van de Berlijnse Muur heeft men hard werk gemaakt om het gehele gebied voor toerisme open te stellen, maar ook vandaag de dag zijn de relicten tussen de historische splitsing van de Harz nog goed op het terrein terug te vinden. De Brocken is gelukkig weer met de oude stoomtrein te bereiken. Het vormt één van de toeristische hoogtepunten die men in de Harz kan beleven. Een merkwaardige traditie is nog steeds erg levendig in de Harz tijdens het voorjaar. Rond 1 mei wordt het feest van Walpurgisnacht gevierd. Huizen worden versierd met heksen en duivels en mensen lopen rond in heksenkledij. Dit prechristelijk feest zou nergens zo levendig zijn geweest als in de Harz. Het volksgeloof wil dat alle verbrande en verbannen heksen tijdens de nacht van Walpurgis zich weer verenigen op de top van de Brocken om een duivels heksenfeest te houden. De mystieke sfeer rond de top heeft ondermeer Johann Wolfgang von Goethe, Heinrich Heine en Hans Christian Andersen later geïnspireerd in hun werken. Allen hebben zij meerdere malen tijdens hun leven de Harz en de Brockentop bezocht, getuige de huidige benaming van enkele routes om de Brocken te beklimmen (Goethe-Weg & Heinrich-Heine-Weg). Meer info over de boeiende geschiedenis rond de Brocken vind je in onderstaande link. Harz – Wikipedia Harzinfo.de Brocken – Wikipedia(en) Brocken – Wikipedia(nl) Brocken im Harz – das Höchste im Norden und Umgebung Harzer Schmalspurbahnen
BEREIKBAARHEID Met de wagen ligt de Harz op ongeveer 550km / 6u rijden van Brussel, een vergelijkbare afstand als de Vogezen. Met de trein is de Harz vanuit Brussel in eenzelfde tijdspanne te bereiken. Rondom de voet van de Harz is er een goed spoornetwerk dat over enkele sporen per stoomtrein de Harz inloopt tot zelfs naar de top van de Brocken. De Harz zelf is ontsloten door goede busverbindingen. Hier en daar zijn zelfs speciale wandelbussen.
REGLEMENTERING In het Nationalpark Harz en Hochharz gelden de normale gedragsregels als in andere natuurparken: Geen afval achter laten Geen planten, bloemen of paddenstoelen plukken Geen vuur maken Honden zijn enkel aan de leiband toegelaten Maak geen lawaai Kamperen is verboden, wildbivakkeren tussen zonsondergang en -opgang wordt getolereerd uit het zicht van berghutten en wegen indien er geen vuur wordt gemaakt. Het is verboden te roken tussen 15 februari en 31 oktober Wildbivakkeren is niet intrinsiek verboden. Het wordt getolereerd mits geen vuur (kampvuur) wordt gemaakt en uit het zicht van hutten en wegen wordt gebivakkeerd. Maak je wel vuur en word je betrapt dan zijn de gevolgen niet mals. Je kampeerspullen worden zonder discussie in beslag genomen. Je kan ze nog terug bekomen mits betaling van een hoge boete. Vermits het oeroude woud van hoge ecologische waarde is en vooral bij droogte erg kwetsbaar kan zijn wordt hier streng op toegezien. Nationalpark Harz
HUTTEN EN SCHUILHUTTEN Op onregelmatige afstand zijn er schuilhutten te vinden. Deze zijn niet groot en niet erg geschikt om in te bivakkeren. Vooral in de Hochharz vind je ook echte berghutten terug waar je kan overnachten, drinken, eten of je watervoorraad laten bijvullen. Zij lijken volledig op de berghutten in de Duitstalige Alpen en vooral tijdens weekends en vakantieperiodes zijn ze een geliefd wandeldoel waarbij de terrasjes goed vol lopen.
PADEN EN LANGE AFSTANDSPADEN
Bekijk alle foto's in het fotoalbum.
Paden in de Harz variëren van smalle rotspaadjes tot brede grindwegen waarop het ideaal mountainbiken is. Als wandelaar zul je ongetwijfeld de paden regelmatig moeten delen met mountainbikers. De sport is hier erg populair. Op kruispunten van wandelwegen vind je steeds wandelbomen terug waarop de afstanden naar de voornaamste merkpunten in de omgeving staan aangegeven. Verloren lopen is hier niet aan de orde. Elk wandelpadsegment op de kaart kent trouwens een code bestaande uit een cijfer gevolgd door een letter. Deze code is ook regelmatig terug te vinden op de wandelbomen. Het kan dus interessant zijn om de opeenvolging van codes op je route te noteren zodat je tijdens het wandelen je kaart zelfs niet hoeft boven te halen. De Harz kent een netwerk van 222 stempelposten die men op interessante plaatsen heeft ingeplant. Op een stempelpost vind je een soort brievenbus waar je een stempel terug vindt. Het is een manier om het wandelen in de Harz populairder te maken. Het stempelnetwerk draagt de naam Harzer Wandernadel. GPS-data met coördinaten van de stempelposten is beschikbaar gesteld. De Harz kent naast vele lokale bewegwijzerde routes één lange afstandsroute, de Harzer Hexenstieg. Over een lengte van 97km wordt in 4 tot 7 dagen de gehele Harz doorkruist van west naar oost. Overnachten kan in hutten of je eigen tent. De Harzer Hexenstieg is op het terrein gemarkeerd met een heks vliegend op een bezem. Harzer Hexenstieg Harzer Wandernadel
KLIMAAT Door de noordelijkere ligging van de Harz is het klimaat hier ruwer en kouder dan op vergelijkbare hoogte in de zuidelijker gelegen middelgebergten. Op de Brocken heerst een klimaat dat vergelijkbaar is met dat op een hoogte van 2000m in de Alpen. De gemiddelde jaartemperatuur op de Brocken (1142m) ligt zelfs nog lager dan dat op de Feldberg (1493m) en Grand Ballon (1424m), de hoogste toppen van het Zwarte Woud en Vogezen. Tevens ligt er op de top gemiddeld langer sneeuw, meestal van november tot april en kan het hier erg lelijk stormen. Wie naar de Hochharz gaat moet bedacht zijn op de mogelijkheid van koude temperaturen. Zelfs in de zomer kan het hier nog sporadisch vriezen of sneeuwen! Bijvoorbeeld op 4 juni 2009 was het -1°c op de Brocken en zag deze weer wit. Klimaatgemiddelden op de top van de Brocken (1960-1990): Gemiddelde jaartemperatuur: 2.9°c Gemiddelde jaarlijkse neerslagsom: 1814mm Gemiddeld aantal mistdagen per jaar: 306 Gemiddeld aantal dagen met een sneeuwdek per jaar: 176 Maand
Gemiddelde temp. (°c)
Neerslag (mm)
JAN
-4.6
202
FEB
-4.7
161
MAA
-2.0
120
APR
1.2
134
MEI
5.7
122
JUN
9.1
147
JUL
10.8
182
AUG
10.7
149
SEP
7.9
134
OKT
3.6
156
NOV
-0.3
147
DEC
-3.0
161
Records: Maximale geregistreerde sneeuwhoogte: 380cm Wijdste zicht: 230km Hoogst gemeten windsnelheid: 263km/u
WINTERTREKKING IN DE HARZ De lagere delen van de Harz kennen meestal geen constante sneeuwbedekking doorheen de winter, net als de Ardennen. Daarom is voornamelijk de hoger gelegen Hochharz de idealere bestemming om een (korte) wintertrekking te houden. Hier ligt wel een constant sneeuwdek doorheen de winter, maar sneeuwkwaliteit is niet altijd goed vermits positieve temperaturen doorheen de winter ook hier nog regelmatig voorkomen. Een winterbezoek van de Brocken kan in erg gevarieerde omstandigheden gebeuren: van uitstekend zicht met nevel of lage wolken over het voorland tot een zware sneeuwstorm op de top met white out. De berg is zeer vaak in wolken gehuld, vooral in de winter. Een goed uitzicht aantreffen op de top moet je wat geluk mee hebben. De eerste permanente wintersneeuw valt meestal in de loop van november (soms al oktober) maar het duurt soms pas tot januari vooraleer er een behoorlijk sneeuwdek is gevormd. Februari is de koudste en meest sneeuwrijke maand. Soms verdwijnt de sneeuw alweer in maart. Tijdens sneeuwrijke winters kan er echter meer dan 2m sneeuw liggen in de Hochharz die pas verdwijnt in de loop van april of zelfs mei (bijvoorbeeld eind maart 2009 lag er nog 230cm op de Brocken, deze sneeuw verdween pas volledig tijdens de laatste week van april).
RAYMOND FAURE Raymond Faure is een Fransman die in de Harz is gaan wonen. Niemand heeft de Harz zo duidelijk in beeld gebracht als hij. Enkele links naar zijn Harzbeelden: Stempelposten Harzer Wandernadel Brocken (bekijk zeker ook de winterfoto’s!) Bodetal & Hexentanzplatz Okertal & Romkerhaller Wasserfall Granietrotsen in het nationaal park Andere landschappen
TREKKINGSCHEMA Hier volgt een schema van de afgelegde trektocht. Dag 1 Torfhaus
821m
0.0km
0u00
gehucht/gasthof
Wolfswarte
919m
3.5km
1u30
bergtop/uitzicht
Oderteich
727m
7.5km
2u45
stuwmeer
Oderbrück
785m
8.5km
3u00
gasthof
Breitesteinklippen
852m
9.5km
3u15
rotsen
Achtermannshöhe
925m
10.5km
3u45
bergtop/uitzicht
Achtermannshöhe
925m
0.0km
0u00
bergtop/uitzicht
Königskrug
750m
1.5km
0u30
gasthof
Hahnenkleeklippen
760m
3.0km
1u00
rotsen/uitzicht
Silberteich
605m
5.0km
1u45
stuwmeer
Braunlage
565m
7.0km
2u15
dorp
Untere Bodefall
620m
9.0km
2u45
waterval
Obere Bodefall
660m
10.0km
3u15
waterval
Bärenbrücke
690m
11.0km
3u45
Schutzhütte
Wurmberg
971m
15.0km
5u30
bergtop/uitzicht
Scherstorklippen
694m
17.5km
6u30
rotsen
Mauseklippe
640m
18.5km
6u45
rotsen
Schierke
595m
19.5km
7u00
dorp
Bahnhof Brockenbahn
680m
20.5km
7u30
station stoomtrein
Feuersteinklippe
720m
21.0km
7u45
rotsen
Trudenstein
740m
23.0km
8u30
rotsen/uitzicht
Leistenklippe
908m
24.0km
9u00
rotsen/uitzicht
Leistenklippe
908m
0.0km
0u00
rotsen/uitzicht
Hohneklippen
900m
1.0km
0u15
rotsen
Höllenklippe
880m
1.5km
0u30
rotsen
Brockenkinder
925m
2.0km
1u15
rotsen/uitzicht
Zeterklippen
930m
5.5km
2u45
rotsen/uitzicht
Plessenburg
540m
11.0km
4u30
berghut
Ilsefälle
520m
15.0km
6u15
waterval
Hermannsklippe
760m
17.0km
7u15
rotsen/Schutzhütte
Bismarckklippen
829m
18.0km
7u30
rotsen
Bismarckklippen
829m
0.0km
0u00
rotsen
Brocken
1142m
2.5km
1u30
bergtop
Eckersprung
880m
6.5km
2u45
Schutzhütte
Quitschenberg
882m
7.5km
3u00
bergtop
Torfmoor
800m
9.5km
3u45
veen
Torfhaus
821m
10.5km
4u00
gehucht/gasthof
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Reacties veerle op 10 juni 2009 om 16:30 Fijn om over deze regio eens een verslagje te lezen! Bij het zoeken naar kaarten voor de Pfalz bij atlas&zanzibar;kwam ik er ook een aantal van de Harz tegen. Ik heb toen eens opgezocht waar dat precies lag. We hebben toen voor de Pfalz gekozen omdat een mens toch eens overal moet geweest zijn en vooral omdat dat dichter was en der ook schoon uitzag. Het is me een beetje tegengevallen toen. Niet kwestie van streek, want die was mooi genoeg maar eerder kwestie van wandelpaden - té breed en té verhard meestal. Misschien hebben we toen een verkeerde keuze van paden gemaakt maar ook de stippellijnpaadjes bleken in de praktijk verhard en sommige volle lijn paadjes waren dan toch niet breed verhard. Soit, we hebben het ginder weeral eens gezien en twas zeer mooi weer. Zo een Harz wintertrekking… tis wel een idee
U bent aan het woord Naam:
Email:
Locatie:
Website:
http://
Onthou mijn gegevens Hou me op de hoogte van verdere reacties? Versturen
Copyright © 2010 Hiking-info.net. | Vragen, Problemen? Stuur een mailtje. Niets mag gekopieerd worden zonder voorafgaande toestemming van de respectieve maker of auteur.
