REFELINGSE ERVEN N I E U W S

REFELINGSE ERVEN N I E U W S SPECIALE EDITIE

=

40 JARIG BESTAAN VAN DE REFELINGSE ERVEN

=

UITGAVE JUNI 2012

Veertig jaar Refelingse Erven, wie kunnen daar beter over vertellen dan de bewoners van het eerste uur? Het zijn er verrassend veel. Ruim een derde, 58 van de 179 huishoudens, woont hier al veertig jaar. Dat zegt wel iets over onze wijk. In vier groepen, onder het genot van koffie en thee met wat lekkers of een borreltje en hapjes, keken veel ‘ oer’wijkbewoners terug en haalden herinneringen op. Leden van de activiteiten- en redactiecommissie waren erbij om de gesprekken vast te leggen. De families Spoek (RE 158), Vrijaldenhoven (RE 144), Daamen (RE 166) en Van Griensven (RE 176) werden geïnterviewd door Christine ter Huurne en Erwin van Vegchel. Het gesprek tussen Ine van den Broek (RE 67), Nellie Beckers (RE 71), Niek Dooren (RE 88) en Marij van Laar (RE 44) werd vastgelegd door Richard Vermeltfoort en Céline Slolé. Ingrid Maertens tekende de verhalen op van Elly Jansen (RE 23), Marijke Verachtert (RE 19), Hannie en Peter van de Straten (RE 26), Ton en Joke Sommen (RE 22) en Jeanne en Hans Lammers (RE 14). Marianne van Ginkel (RE 89), Gerard en Annemieke Netten (RE 91) en Jos Wilbrink (RE 118) werden bevraagd door Tom Maertens en Mieke Bon.

Het verhaal begint natuurlijk met de bouw. Het bijzondere project van de woningen met 1001 mogelijkheden op de Refelingse Erven had veel belangstelling bij de jonge starters. In Rond de Linde stond een uitgebreid verhaal/advertentie met informatie waar je kon inschrijven. Met plattegrond en volledige uitwerking van prijsvoorbeelden, hypotheekmogelijkheden, benodigd inkomen en subsidies. De prijs van het kleine

type was 55.300 gulden, de grote huizen kostten 63.900 gulden. Veel geld voor die tijd. Je moest minimaal 5.000 gulden eigen geld hebben en dan was er nog een subsidie van 10.000 gulden. Maar dan mocht je de eerste jaren geen tegelvloer leggen of een toilet boven plaatsen. En de kastenwand op de eerste verdieping mocht niet verplaatst worden, anders verviel ook de subsidie. Er was een boek met 15 varia1

ties waar je uit kon kiezen, maar er waren in principe twee types: een grote en een kleine. Mensen met een economische of sociale binding met Nuenen hadden voorrang bij de koop van de eerste vijftig huizen, maar via vriendjespolitiek en kruiwagens waren en toch ook andere mogelijkheden, zo bleek al snel. Op de zondagen tijdens de bouw was het een drukte van belang met alle aankomende huiseigenaren. Zeker bij de huizen die het eerste klaar waren kon het zomaar voorkomen dat een wildvreemd persoon alvast door het raam naar binnen stapte om even in “jouw” huis een kijkje te komen nemen. Burgermeester Smits van Ooyen (die Boomofiel genoemd werd vanwege zijn liefde voor bomen) was één van de initiatiefnemers van het bouwproject en kwam regelmatig kijken. Het was een prestigieus bouwproject. Iedereen mocht ook een boom zelf uitkiezen, of twee uit de voorbeelden van de gemeente. Ze stonden weliswaar al vanaf het begin bij veel mensen in de weg….. Omdat er zoveel huizen tegelijk werden opgeleverd was het wel zo gemakkelijk voor de notaris om de toekomstige bewoners in groepen uit te nodigen het koopcontract te komen afsluiten. En een stuk goedkoper. Lees verder op pagina 2

REFELINGSE ERVEN NIEUWS SPECIALE EDITIE = UITGAVE JUNI 2012 40 JARIG BESTAAN VAN DE REFELINGSE

Wistudat…… …Alle huizen zwarte kozijnen hadden en een oranje garagedeur? En dat de plaat onder het grote voorraam groen was? … De familie Vrijaldenhoven de allereerste bewoners waren? …De familie Van Ginkel zo'n beetje de laatsten waren? Zij zijn hier in december 1972 komen wonen. …Heel veel stellen dit jaar veertig jaar getrouwd zijn? …Er verschillende bijnamen voor de wijk de ronde deden? Zoals Hagelslagbuurt, Kashba, Kibboets, Bethlehem, Armenwijk. …In veel huizen kinderen van de trap gevallen zijn? Met hun kousenvoetjes uitglijden en dan op de billen naar beneden.

ERVEN

Drie dagen op een rij was het een drukte van belang bij Bouwfonds Zuid Nederland op de Stratumsedijk 31. Van woensdag 18 augustus t/m vrijdag 20 augustus 1971 tekende iedere drie kwartier een groep nieuwe bewoners voor een prachtige toekomst op de Refelingse Erven. In het begin was het een en al zand en kon je met de auto nauwelijks bij het huis komen. Straten waren nog niet aangelegd. Bij oplevering van een huis werd er getrouwd, samen wonen was er toen nog niet bij. Na afloop van het feest moest je met je trouwjurk door de modder. Met af en toe een ongelukje: Annemieke Netten werd door haar nieuwbakken echtgenoot Gerard de drempel overgedragen, maar toen hij uitgleed over de mat zijn ze letterlijk met de deur in huis gevallen. De eerste tijd hielden bouwperikelen de gemoederen flink bezig. Zo moesten een aantal bouwconstructies hersteld worden zoals de overspanning van het dak, verzakking van huizen en losse traptreden. De tuinen moesten aangelegd worden en er werd iemand gevonden die een groot aantal tuinen wel zou omploegen. Later bleek dat er niet veel klopte van zijn berekeningen van de prijs met verschillende tuinoppervlaktes. Sommigen hebben uiteindelijk helemaal niet betaald. Ook waren huisnummers en kavelnummers omgewisseld, dus daar waar water moest zitten zat geen water etcetera. De schans- of tuinscheidingsmuurtjes vielen gewoon om bij een flinke najaarsstorm omdat ze tegen de huizen waren aangebouwd zonder constructieverbinding met het huis. In een advertentie uit die tijd van Bouwmaatschappij van Rhee, stond dat ze metselaars zochten die duizend stenen per dag kunnen metselen. Ze gingen dus voor kwantiteit in plaats van voor kwaliteit. Kortom: de aannemer die deze huizen heeft gebouwd had nog 2

REFELINGSE ERVEN NIEUWS 40

SPECIALE EDITIE = UITGAVE JUNI 2012 BESTAAN VAN DE REFELINGSE ERVEN

JARIG

geen krant mogen vouwen, zoals een van de geïnterviewden treffend zei. Een ander, met gevoel voor understatement: hij was constructief niet zo sterk. Al deze bouwellende leidde tot de oprichting van een bouwcommissie, om samen zaken op te kunnen lossen. De eerste jaren na de bouw, toen de huizen uitgebouwd mochten worden, was een vaste ploeg continue aan het klussen in de wijk: Dikke Cor en ome Janus, die dakdekker was. Je kan precies zien waar die aan het werk geweest zijn. Daar is bijvoorbeeld op de plek waar eerst de keuken zat een open haard geplaatst. Ze aten vaak mee, zodat ze ’s avonds door konden werken. Op het veldje naast Willems, tegen de Witte Put aan, was een bouwplaats ingericht. Daar werden de stenen gestapeld, lag een bult zand en stond de betonmolen. De wijk was in het begin omringd door landerijen en velden. Zo kon het ook gebeuren dat er ’s nachts eens een merrie met haar veulen in de voortuin van de familie Spoek stond. Het was die nacht erg mistig en ze moesten even goed kijken of dit geen droom was. Samen met de inmiddels gebelde politie gingen ze in de mist op zoek naar de inmiddels weer verdwenen paarden. Na een zoektocht met twee auto’s, die uren duurde, werden toch de paarden gevonden. De agent liep met de paarden voorop terwijl mevrouw Spoek met de auto moest bijlichten, op zoek naar een plaats om ze voorlopig voor de nacht te stallen. De volgende ochtend (na een nachtje naborrelen met de agenten) bleek dit een net ingezaaid weiland te zijn! Er waren meer dierenliefhebbers, en dus veel dieren in de wijk. Soms ontsnapte er wel eens een, waardoor je konijnen of een cavia in je huis vond. Ook is er eens een ziek veulen in de garage opgevangen. Deze heeft het helaas niet overleefd. Soms werd wel op een heel bijzondere manier nieuwe vrienden gemaakt, zoals bij de familie Spoek. Toen hun bijna klaar was moest de thermostaat worden opgehangen. De installateur die dit kwam doen, had ook een huis in de wijk gekocht en bleef na zijn werk nog vele uurtjes nakletsen. Hij had alleen de gereedschapskist laten liggen en moest daarvoor de volgende ochtend even “inbreken”. Dat werd natuurlijk later wel meteen verteld, en daar volgde een gezellige vriendschap op. Het was sowieso makkelijk inbreken, blijkt uit veel verhalen. Er lagen overal klerenhaken in de bosjes, waarmee de voordeur opengemaakt kon worden. Of je ging via het platte dak door een openstaand bovenraam naar binnen. Ook gebeurde het wel dat na het wegrijden met de auto de garagedeur gewoon open bleef staan. De buren waren dan wel zo vriendelijk om die later op de dag dicht te doen. Lees verder op pagina 5

SPONSOR:

3

4



JARIG

schappelijke Antenne inrichting Refelingse Erven W.A; gezamenlijk aangeschaft als wijk en per 1 augustus 1978 weer overgedragen aan de gemeente. Daarna kreeg iedereen een aansluiting voor 66 gulden per jaar per huishouden. Vanwege die centrale antenne is destijds de eerste wijkvereniging opgericht, die heel lang heel actief is geweest, maar na dertien jaar ter ziele ging.

Velen vinden dat de wijk vroeger socialer was. De saamhorigheid was groot, maar ook de sociale controle. En vroeg iemand naar een bepaald huisnummer, dan wist je dat niet. Wanneer je een naam had, wist je precies waar die woonde. En de SRV-man, de bakker en de kaasboer kwamen nog aan de deur. Het werd al snel erg gezellig in de wijk. Soms zelf zo gezellig dat je ’s morgens met je lange jurk naar huis liep en mensen tegenkwam die hun hondje uitlieten. Dan moest je nog gaan slapen! Het was de leukste tijd van ons leven, het was een grote vriendenclub, zei een wijkbewoonster. Na het eerste jaar werden er 79 kindjes geboren. De bevallingen in het St. Annaziekenhuis werden veelal door Mevrouw Magis begeleid. Er was zelfs iemand uit de wijk die tegelijk met haar een kindje heeft gekregen. Als je particulier verzekerd was dan begeleidde je eigen huisarts de bevalling. Er waren maar een paar telefooncellen in het dorp en hooguit enkele huishoudens in de wijk hadden telefoon, dus wist je bij wie je moest zijn. Zo kon het zijn dat je de sleutel kreeg van buurtgenoten met in de periode dat je moest bevallen. Dan kon je in ieder geval hun huis in om op tijd te bellen met verloskundige of huisarts.

Veel gezellige wijkactiviteiten ontstonden in die tijd, zoals feestjes met slapen in de tent, spelletjesmiddagen in het bos, hutten bouwen, indianenfeest, de klieder-in. De kinderspellendag had vaak een thema. Zo is de brandweer ooit geweest, en de harmonie. En droppings: met een vrachtwagen werd je de wijk uitgereden en ergens gedropt. Dat laatste dan meer voor de volwassenen. Waar nu de Witte Put is, was vroeger een zandvlakte met bosjes. De broertjes Willems, Gert-Jan en Bas (nr. 90) vroegen samen met buurjongen Robin Leistra bij de gemeente aan om er een crossbaan van te maken. Dat mocht. Er zijn twee keer officiële wedstrijden gehouden voor de categorie 4 tot 6 jarigen. Toen de kinderen groter werden speelden ze op het prachtige middenveld. Vriendschappen voor het leven werden gesloten, blijkt uit het groepje van Ut Straatje (op het hoekje Brabantring/Klamperlaan).

Oppassen op elkaars kindjes of een feestje in de straat? De keukens stonden vol met radio's en wekkers, elk op een eigen frequentie. Aan de wekker, die aan de andere kant stond te tikken herkende iedereen je je eigen babyfoon. Het is regelmatig gebeurd dat je de hele avond naar de verkeerde babyfoon had geluisterd. Betaalde oppassen? Dat was nooit nodig. Na een avondje uit, riep je gewoon in de babyfoon; “wij zijn thuihuis !”

Lees verder op pagina 6

SPONSOR:

De bewoners hebben zelf de zandbakken op het middenveld aangelegd. Ook werd actie opgezet voor een een gemeenschappelijke/ centrale antenne, met de deftige titel: Kooperatieve Gemeen5


De ouders onderling stonden voor elkaar klaar maar ook de kinderen trokken samen op. Toen de kinderen elkaar na de vakantie weer zagen, werden Karaoke showtjes gehouden, en zo ontstond ook de straatbbq van Ut straatje. En het leuke is dat er nu weer een aantal kinderen met hun eigen kinderen in de wijk zijn komen wonen ! Meer straatjes hielden een gezamenlijke bbq, en vaak was het op zondagochtend samen voetballen. Ook leuk: een wijkfeest met vooraf het volleybaltoernooi (met kratten bier aan de kant). Voor de bbq werden stoeprandstenen op op het veldje op een rij gelegd, met ovenroosters erop. Werd een bbq van een paar meter. De volgende dag was het gras natuurlijk helemaal verschroeid, maar dat trok wel weer bij. Sinterklaas werd gezamenlijk gevierd bij iemand thuis. In de winter was het schaatsen en ijshockeyen op de gracht, met warme chocomel en fakkels langs de kant. Ook carnaval werd met zijn allen gevierd in 't Waterke (het kroegje in het Kernkwartier). Of later met het treintje naar Lissevoort.

ERVEN

Zeven of acht jaar na de bouw van de wijk werd het wat minder met de gezelligheid, herinnert een van de geïnterviewden zich. Er vertrokken toen een hoop wijkgenoten, opmerkelijk vaak omdat ze gingen scheiden. In zijn beleving waren dat wel zeven van de acht stellen. Na een jaar of tien werd duidelijk dat de daken vervangen moesten worden. Ook dat was vaak een gezamenlijke klus. In een straatje gingen zes gezinnen zes weekenden lang elkaars daken vervangen. Elkaar helpen, voor elkaar klaarstaan dat was heel gewoon. Zo hebben nu nog een aantal bewoners de sleutels van elkaars huis hebben. En als je iets nodig hebt dan pak je het gewoon als de mensen niet thuis zijn. Je schrijft dan alleen even een briefje met…..ik heb wat pijnboompitjes gepakt en een blikopener geleend voor de vakantie…….. Nog steeds woont iedereen met veel plezier in deze wijk. Het vele groen, de grote huiskamer, de vele mogelijkheden voor verbouwing en inrichting, het middenveld en de goede sfeer in de wijk worden genoemd als redenen om hier te blijven wonen. Nog steeds heeft iedereen veel voor elkaar over, alhoewel het contact onderling wel iets minder is dan vroeger. Maar met de komst van de kleinkinderen worden weer gezellige uurtjes doorgebracht bij de zandbak op het middenveld. Ook de volwassen kinderen kijken terug op de fijne tijd op de Refelingse Erven en willen best ook zo'n huis met 1001 mogelijkheden. SPONSOR:

6

7

8



JARIG

Op Nummer 109 was het verloop groot. Bovendien heeft het huis een aantal bijzondere bewoners gehad. De eerste bewoner was erg op zichzelf. Hij maakte een oerwoud van zijn voor en -achtertuin. Dat deed hij door overal uit het openbaar groen complete bomen en struiken weg te halen en in zijn eigen te planten. Binnen de kortste keren stond het helemaal vol en was er geen doorkomen meer aan. Ook heeft er een echtpaar met een zoontje gewoond. De naam van het gezin is inmiddels vergeten, maar de buurt had hem de naam De Charlatan gegeven. De man noemde zichzelf antiquair, hij handelde in oude spullen. Hoe kwam hij daaraan? Het bleek dat hij in Frankrijk kerken, als die open waren, binnenliep en daar mooie beeldjes en ander antiek weghaalde. De man schijnt veroordeeld te zijn en in de gevangenis te hebben gezeten, waardoor ze hun huis moesten verkopen. Verder heeft op nummer 109 een beroemde bergbeklimmer gewoond, van het zelfde niveau als Ronald Naar en Bart Vos. Dat was Mathieu van Rijswick. Hij stond in 1977 als eerste Nederlander op de top van een achtduizender, namelijk de Annapurna (8091 m). Het was pas de vierde keer ooit dat iemand die berg beklom. Later is Mathieu naar Bergen op Zoom verhuisd.

Men zegt dat..... Er een alcoholist in de wijk woonde. Die porde met een stok door de brievenbus wanneer je aanbelde. Ook hebben we een wijkgenote gehad die door de kinderen in de buurt nachtzuster genoemd werd, omdat ze 's avonds werkte, en 's nachts. Ze werd soms in pikante kleding in dure auto's opgehaald, zegt men. En iemand legde een kinderfietsje midden in een bocht op de weg. Een buurman scheurde veel te hard door de wijk, en op die manier hoopte men hem af te schrikken. Of het geholpen heeft zegt de overlevering niet. Dan was er nog die vreemde persoon die zijn huis met rolluiken afsloot. Niemand wist precies wat hij deed, maar wel stonden er dure auto’s als een Porche en een Mercedes voor de deur. Op een zaterdagochtend werd de hele wijk afgezet door de politie en werd de man opgepakt. Hij bleek in de goudhandel te zitten. Jaren later zijn in het huis nog kleine goudstaafjes gevonden. En een hennepkwekerij hebben we ook eens in onze wijk gehad. SPONSOR:

9


10

ERVEN



JARIG

Wijkfeest ! 40 jaar Refelingse Erven ! Op zaterdag 1 september vieren we het 40 jarig bestaan van onze wijk. Misschien is het u al opgevallen dat er dit jaar verschillende activiteiten rondom dit feestelijk jubileum plaatsvinden. Het jaarlijkse wijkfeest zal dit jaar weer net even anders worden dan andere jaren. De activiteitencommissie heeft niet alleen gezorgd voor een flinke dosis voorpret, gezien de voorjaarsactiviteit, maar ook de interviews in de wijk met mensen die al vanaf het begin in de wijk wonen. Het resultaat daarvan is de Jubileumkrant voorzien van leuke anekdotes die huis aan huis zal worden verspreidt. Speciale dank aan de redactie commissie voor het samenstellen van deze jubileumkrant! Daarnaast zorgen we er natuurlijk weer voor dat het wijkfeest gevuld zal zijn met lekker eten, entertainment…..net een beetje anders dan anders……Zet daarom de datum alvast in de agenda !

Open podium Rondom de borrel en de catering zal er gelegenheid zijn voor een open podium, uw deelname is van harte welkom. Aanmelden via activiteiten@ refelingseerven.nl of bij Theo Hofmans RE 139. Later op de avond zorgt de DJ voor een flinke dosis muziek om lekker te dansen.

Vrijmarkt Ook willen we iedereen weer uitnodigen om 's middags deel te nemen aan de vrijmarkt. Het liefst zien we een diversiteit aan kraampjes, van speelgoed, boeken tot zelfvervaardigde spullen en zelfverzonnen spelletjes. Vorig jaar was ook het animo voor boeken groot en wellicht kunnen we een boekenruil hoek inrichten. Meer informatie over de dag en het wijkfeest zal in de zomervakantie in de brievenbus vallen. We kijken weer uit naar jullie komst, een lekkere hap en een goeie borrel....... Een zonnige groet van de activiteitencommissie !

11


ERVEN

Veertig Jaar Wonen in de REFELINGSE ERVEN,

Thea Kooijman-Hafmans,

Voorjaar 1971: een advertentie in “Rond de Linde” over de bouw van een grote nieuwe wijk in Nuenen-Zuid, trok de aandacht van een oom en tante die in Nuenen woonden. Wij, Herman en ik, woonden in Den Bosch, en ik reisde elke dag op en neer naar school in Eindhoven. Als ik niet kon aantonen dat ik binnen een jaar binnen een straal van vijftien kilometer kwam wonen, zou ik mijn ontslag krijgen. Ja, zo ging dat vroeger. Wij waren dus naarstig op zoek naar een woning, temeer daar Herman ook zijn baan in het onderwijs in Den Bosch wilde inruilen tegen een baan bij Philips. Via de familie dus op naar de makelaar, want we waren meteen enthousiast over het ontwerp van de 1001-woningen. We waren een van de allereersten die een optie namen: een huis aan het middenveld. Een speelwei voor de deur! We vertrokken meteen daarna met een goed gevoel op vakantie: nog geen gsm op zak, die bestond nog niet. Anders waren we toen wel benaderd. Want eenmaal thuis, kregen we mijn moeder aan de lijn: “meteen de makelaar bellen, want er zijn wijzigingen.” Het bleek dat het stratenplan aangepast was, en er dus huizen kwamen, rond het speelveld, waar de extra kamer beneden kleiner werd, en naar voren gehaald. Wij hadden optie op een groot type , dus onze plannen in het nieuwe huis zouden niet gerealiseerd kunnen worden. Ook de toegang tot de voordeur kwam anders te liggen. (Deze wijzigingen zijn later wel uitgevoerd!). In de weken dat wij in Spanje zaten, waren bijna alle huizen verkocht, en op vele huizen lag een 2e of 3e optie. Eenmaal bij de makelaar aangekomen konden we onze grieven kwijt, en hadden we de mogelijkheid om het huis waar ik nu dus al bijna veertig jaar woon, te kopen. Een totaal andere plek, maar het bleek een schot in de roos. Elke week reden we minstens een keer langs de bouw in Nuenen, op weg naar huis in Den Bosch. En foto's maken: vooral waar de leidingen liepen. Op een van die keren troffen we onze toekomstige buren, Hannie en Peter. Toen hebben we al samen met hun koffie gedronken om nader kennis te maken. De sleutel kregen we op donderdag 17 augustus, daags na de begrafenis van mijn vader. Wat een mooie dag moest zijn, werd overschaduwd door verdriet. Maar mijn zwangerschap , ik was drie maanden in verwachting, maakte weer veel goed. Eenmaal gearriveerd in “ons huis” zagen we de andere buren, Joke en Ton. Op de vraag van Herman of de buurman bij de aanstaande verhuizing wilde helpen met de zware kasten sjouwen, in verband met mijn zwangerschap, volgde de vraag van hem: “ kun jij dan mij helpen, want mijn vrouw is ook in verwachting ”… Zo gebeurde dat we hier in een jaar tijd vier geboortes hadden in “ons straatje”. Een drukte van belang met uitwisselen van ervaringen, en samen boodschappen doen. Want er was

SPONSOR:

12



JARIG

nog geen winkel hier: voor alles moest je naar het dorp. Wat was de SRV-man een uitkomst.... Het heeft nog een poos geduurd voordat de straten aangelegd werden, en wij reden dus ook achterom naar huis: door de modder.

Wilde je je kamer getext hebben? Op tijd een rondje doen bij de buren en op de bewuste dag stond de ploeg buurvrouwen bij je op de stoep. Natuurlijk zag je, als de muren droog waren, wel wie welk stuk gedaan had! Ook de catering rond zo’n gebeuren werd verzorgd. En als je ’s avonds in je bedje lag was je huis schoon.

Het mooie van samen ergens starten in een nieuwe wijk, is dat iedereen tegen dezelfde problemen aanloopt. Daarbij moet je kunnen rekenen op goede burenhulp. Bijna allen waren we van dezelfde leeftijd, en dezelfde handigheid. De mannen hielpen elkaar, en de dames trokken ook al gauw samen op. Wilde je een avond weg: er was altijd een “babysit”. Nog regelmatig worden de verhalen nu verteld van de radiootjes en kleine klokjes die erbij stonden als er opgepast moest worden. Aan het getik van de wekker wist je op wiens kindje je oppaste!! Er was een groot onderling vertrouwen, en dat is blijven bestaan. Ik heb die beginjaren als zeer prettig ervaren: de kinderen liepen bij elkaar binnen en doordat we in een doodlopend straatje wonen konden ze ook gemakkelijk buiten op straat spelen. Was er bij de ene buurvrouw een zandbak open, dan had de ander wel een zwembadje staan, of een geliefd klimrek in de tuin waar ze met z’n allen opzaten. En aangezien de schuttingen nog moesten worden uitgevonden liepen ze allemaal bij elkaar over en weer. Wat ook zeer opmerkelijk was: in de schoonmaaktijd hielpen we elkaar!

Lees verder op pagina 14

13


ERVEN

Wat ook geen problemen opleverde was het feit dat de kinderen, inmiddels hadden we er allemaal twee, naar verschillende scholen gingen. Enkelen liepen rechtsaf richting “De Wettenaer”, nu “De Mijlpaal”. En enkelen liepen linksaf richting “De Refeling” , die school bestaat niet meer. Daarvoor nu in de plaats is “Archipel Jo van Dijkhof” gekomen. Na schooltijd zagen ze elkaar weer en trokken ze weer samen op.

Openpodium We kunnen nog steeds aanmeldingen gebruiken voor het openpodium dat we tijdens het wijkfeest willen organiseren. We hebben weer live muzikale begeleiding en het zou leuk zijn als veel buurtgenoten een steentje willen bijdragen aan dit openpodium. We denken hierbij aan dat je; - Een stukje muziek zou willen spelen op je favoriete muziekinstrument. - (Gedeeltelijk) mee zou willen spelen met de groep muzikanten. - Een voordracht of sketch zou willen doen. - Je lievelingssong(s) zou willen (mee) zingen onder begeleiding van de muzikanten. - Dansen, jongleren of andere zaken waar je goed in bent vertonen. Ook kinderen jongeren zijn van harte uitgenodigd om mee te doen. Ook voor een openpodium zal het een en ander geregeld moeten worden, vandaar de oproep om je nu aan te melden voor een optreden. Voor meer informatie en aanmelding kun je terecht bij Theo Hofmans. [email protected]

Ik had destijds zitting in de aktiviteitencommissie van de wijk, en we organiseerden veel. De mooiste herinneringen heb ik aan de speeldagen met grote groepen kinderen: wigwamtenten schilderen van lege wasmachinedozen, spelletjesdagen, speurtochten, de brandweer op bezoek op het middenveld. Mijn kinderen weten het nog! Helaas is Herman december 1981 gestorven. En juist dan ervaar je wat het waard is om in een straatje te wonen waar de band onderling heel goed is. Lief en leed werd (en wordt) gedeeld. En ook toen kon ik rekenen op “mijn straatje”. En ook Jan, de nieuwe man in mijn leven, voelt zich hier helemaal thuis. En dat voor een “Rotterdammer”.. Mede ook door de mogelijkheid die dit huis gaf om er een verdieping op te zetten: zo konden we van “mijn huis” “ons huis” maken. Kom daar maar eens om als je een grote extra kamer zoekt in een vrijstaand huis of een twee-onder-een-kaphuis. Bijna veertig jaar lang wonen in de Refelingse Erven: ik kan terugkijken op een roerige maar mooie tijd. Ik ken uiteindelijk nog maar weinig mensen in de wijk., maar voel me er thuis. Ook al zijn er momenten geweest dat ik de overweging moest maken van wel of niet verhuizen, dan dacht ik : “je weet wat je hebt, en je weet niet wat je krijgt!”. Met veel plezier hoop ik nog jaren hier te mogen genieten van ons huis, ons straatje, en de gemoedelijkheid. En ons jaarlijkse afscheid van de grote vakantie met “het straatje” die we traditiegetrouw vieren met een BBQ in de straat. En met Oud- en Nieuwjaar : vuurwerk, hangtafels en muziek uit de jaren 60-70. Hapjes en drankjes erbij. Ieder neemt wat mee. Geweldig. Kom kijken, 31 december!! Thea Kooijman-Hafmans, nr. 24 SPONSOR:

Laat iets van je zien of horen tijdens het wijkfeest, dan gaan we er weer een geslaagd feest van maken. Paul van der Hoeven 14



JARIG

15


16

ERVEN



JARIG

Het Refelingse Erven lied Nieuw coupletten gemaakt door de bewoners tijdens de voorjaarsactiviteit 2012, als onderdeel van de veertig jaar puzzeltocht……. Nu na 40 jaren wonen wij nog met plezier Zelfs de kinderen van toen, zie je nu weer hier Het groen is bijna net zo kaal als in het begin Maar niet getreurtd, want we houden de moed erin 40 jaar na dato zijn we alweer hier En we wonen hier nog steeds met veel plezier Één ding; verbouwen moet een hobby zijn Anders vind je het op de erven niet zo heel fijn Inmiddels zijn we alweer 40 jaar verder, Nog steeds bij de tijd Maar dan veel moderner Met veel nieuwe jonge Mensen in de wijk, Voelen we ons schatrijk en hebben we veel inkijk 40 jaren geleden waren wijk nog jong en strak Kinderen de deur uit Nu op zondag op weg met de theezak Wij voelen ons rijk met al het jonge leven in de wijk Na 40 jaar verbouwen, er werd ook wat geknoeid, Is plotseling alles tot de grond toe gesnoeid Na 40 jaar komen onze kinders bijelkaar Voor een mooie wandeling met een heel scherpe schaar ! En als ik naar die blokjes kijk Voel me nog steeds zo rijk Want ook nu na 40 jaar Staan ze zo parmantig daar En vieren bewoners jong en oud Elk jaar, ook al is het koud Op het grote middenveld een feest Bedankt, het is weer super geweest !

17


ERVEN

Snoeiactie van de gemeente in de wijk Tijdens de algemene ledenvergadering kwam er een discussie opgang over de snoeiactiviteiten binnen de wijk vanuit de gemeente. Verontwaardiging, boosheid en teleurstelling werden door wijkbewoners tijdens geuit over de kaalslag die de gemeente vorig jaar had aangericht. Tijdens de discussie bleek ook dat velen niet wisten wat er zoal door de wijkvereniging, lees commissie wijkvoorzieningen, is gedaan om de kaalslag een halt toe te roepen. Toen het snoeien begon op 11 november 2011 is er direct telefonisch contact gezocht met de verantwoordelijken binnen de gemeente. Dit mocht niet baten, de snoeiactie ging gewoon door. Volgens de verantwoordelijke ambtenaren was dit nodig en de gemeente had geen geld om op een andere manier het groen bij te houden.

Openbaar groen Er is de laatste tijd veel te doen geweest over het snoeien van het openbaar groen in de wijk. Tijdens de afgelopen jaarvergadering werd er gezegd dat we in plaats van een vogel rijke wijk nu een Vogelaarswijk zijn geworden. Een ander meende dat de waarde van de huizen flink was gedaald door de kaalslag in het openbare groen. Maar hoe gaan wij zelf als bewoners om met het openbaar groen in de wijk? Een kleine rondgang in de wijk liet mij zien dat er veel bewoners zijn die het openbaar groen rond hun huis mooi onderhouden. Een klein aantal bewoners nemen het schijnbaar niet zo nauw met de openbare groenstrook langs hun huis. Ze zien het als een verlengstuk van hun tuin of vinden dat ze vuil of andere spullen daar kunnen dumpen. Vanaf 5 april waren medewerkers in het openbare groen bezig om bladeren/ takken te verwijderen en te schoffelen. Naast bladeren, onkruid en takken was het uiteindelijke resultaat ook een berg afval die eigenlijk niet in het openbare groen thuishoorden. Enkele bewoners vinden dus schijnbaar dat het openbare groen een stortplaats is voor spullen die ze niet meer nodig hebben. Andere menen dat het openbare groen een opslag is van allerlei zaken, zoals hout en stenen, welke ze niet direct nodig hebben maar toch willen bewaren. Ook worden er afvalcontainers in het openbare groen gezet en zijn daardoor ook direct zichtbaar vanaf de weg. Natuurlijk zijn het ondingen en er wordt door de Politie ook geadviseerd om ze niet langs het huis te plaatsen i.v.m. inbraakpreventie. De afvalcontainers dienen op eigen grond te gezet en bewaard te worden (notitie Afval januari 2006). Kortom, als wijkbewoners kunnen we ook zelf best wel wat doen in onze wijk om het aanzien te verhogen. Paul van der Hoeven

Natuurlijk kan dit volgens deskundigen wel maar is dit arbeidsintensiever en dat kost daardoor volgens de gemeente meer geld en dat heeft de gemeente niet volgens diezelfde ambtenaren. De weken daaropvolgend is er door de commissie wijkvoorzieningen, wijkpreventie en het bestuur meerdere keren overleg geweest over de kaalslag die in onze wijk plaatsvond en de verontwaardiging die dat met zich meebracht bij de bewoners. Hierover zijn ook gevoerd diverse kranten en andere media geïnformeerd. Daarop hebben de diverse media o.a. ED en Rond de Linde hieraan aandacht besteed. Ook is er een brief gestuurd naar het College van B&W, de gemeenteraad van de gemeente Nuenen c.a. en aan alle politieke partijen in Nuenen met het verzoek om de kaalslag in de gemeenteraadvergadering aan de orde te brengen. W70 Nuenen heeft als enige partij op 26 november 2011 een brandbrief geschreven naar de gemeenteraad om het snoeien onmiddellijk te stoppen. Uiteindelijk heeft dit alles geleid tot het agenderen van het snoeien in de gemeenteraad en tot de Raadsinformatiebrief nummer 64 geleid, maar meer ook niet. Daarin staat dat het snoeien gewoon door gaat en dat de communicatie tussen gemeente en zijn burgers verbeterd zal worden. Op 26 februari 2012 is er een gesprek geweest tussen een vertegenwoordiging van de wijkvereniging en o.a. wethouder Pero. De gemeente is bezig om op de gemeentelijke website onderhoudsacties aan te kondigen. Daarnaast stelt de gemeente een nota op over burgerparticipatie: wanneer gaat ze in gesprek met de burgers en wanneer blijft het bij een melding op de website en in Rond de Linde. Voor meer informatie, zoals de inhoud van de brieven die aan het college van Burgemeester en Wethouders gestuurd zijn en de Raadsinformatiebrief, zie onze website www.refelingseerven.nl en kies de rubriek “laatste nieuws”. Binnen de wijkvereniging hebben we naast de commissie wijkpreventie ook de commissie wijkvoorzieningen. Niek Dooren, Miep Luken en Lisa Jazenko hebben zich tijdens de algemene ledenvergadering aangemeld om gezamenlijk met de bestaande commissie Wijkvoorzieningen en wijkpreventie een plan de campagne op te stellen voor het toekomstige onderhoud van het groen in onze wijk. Namens het Bestuur van de Wijkvereniging, Paul van der Hoeven 18


JARIG


Ouder worden in eigen huis, verslag van de presentatie na de jaarvergadering Met de ouderdom komen de gebreken. Denk hierbij aan o.a. reuma/artrose, COPD, dementie en andere ziektes. Als we gezond zijn staan we er vaak niet bij stil, maar soms is het nodig om toch even aan de toekomst te denken; wat te doen als het minder gaat met onze gezondheid? Er wordt al jarenlang bezuinigd op de gezondheidszorg. Daardoor vindt er een verschuiving plaats van een opname in een bejaardenhuis of verpleeginrichting naar de zorg thuis. Dit is goedkoper. Je komt dus zomaar niet in een bejaardenhuis of zorginstelling en vaak is er een tekort aan dit soort instellingen en zijn er enorme wachtlijsten. In veel gevallen zal je dus bij gezondheidsproblemen thuis moeten blijven wonen met behulp van mantelzorg of professionele zorg aan huis. Stel je hebt even zorg nodig en moet tijdelijk op bed blijven na een operatie. De thuiszorg of andere instelling kan je dan inhuren om je te komen verzorgen voor 1 , 2 of meerdere keren per dag.

Paasactiviteit: puzzelspeurtocht We werden ontvangen met heerlijke soep en broodjes. Daarna kregen iedereen een nummer en zo werden de groepen door loting samengesteld. Wij (groep 3) gingen op pad met theezakje en foto van Suze en Jean van Tuil uit 1973! Bij hen moest het theezakje omgeruild worden voor een ander ding met meer waarde. Aan de voordeur hing een envelop met weer een nieuwe opdracht: met foto van bewoners uit 1973 en puzzelstuk van raam of voordeur. Ook werden bij iedere opdracht vragen gesteld, zoals: Hoeveel eerste bewoners wonen er nu nog op de Refelingse Erven? En hoeveel kinderen zijn er in de R.E geboren toen de wijk een jaar oud was? En zo werden we van nummer 66 naar nummer 167 en weer naar de andere kant gestuurd, met het laatste puzzelstukje: de afbeelding van de voordeur van de Familie Swinkels. Mike was de jongste in onze groep. Hij mocht iedere keer weer een beter prulletje proberen te ruilen. Zijn wens was een pingpongtafel als jubileumgeschenk op het middenveld, daar was heel onze groep 3 het mee eens. Als laatste opdracht moesten we ook nog een lied maken, maar echte zangtalenten zaten er niet in onze groep. Onder het genot van een heerlijk glaasje wijn werden alle liedjes zo goed en zo kwaad als het kon ten gehore gebracht en werd de zeer geslaagde middag afgesloten!

Wist je dat je een in hoogte verstelbaar bed moet hebben anders krijg je geen thuiszorg (ARBO wetgeving). Past zo’n bed in de slaapkamer? Er kan zomaar iets gebeuren want een ongelukje zit in een klein hoekje. Na de Algemene jaarvergadering op 22 maart gaf ir. Ineke Schimmelpenningh een presentatie over wat je kunt doen om zo lang mogelijk in je eigen huis te blijven wonen met een beperking. Ineke is architect en woont in Nuenen. Zij heeft veel ervaring met het bewoonbaar maken van huizen als mensen te maken krijgen met een beperking. Veel voorbeelden werden er, tijdens deze onderhoudende presentatie, gegeven wat er allemaal in je huis aangepast kan worden als je een bepaalde beperking hebt. Van eenvoudige en relatief goedkope tot ingrijpende en kostbare oplossingen zoals het bouwen van een aanbouw of zelfs het plaatsen van een mobiele woonunit in de tuin passeerden de revue. Kortom ik heb vele tips uit deze lezing als zeer nuttig ervaren. Ineke heeft mijn ogen geopend en dat heeft mij aangespoord om eens een keer kritisch naar mijn eigen woonsituatie te kijken en mezelf de vraag te stellen; “is mijn huis klaar voor de toekomst?”. De droom van een verhoogde WC. Wie droomt daar niet van, een verhoogde WC in huis waarbij je makkelijk kunt gaan zitten en weer eenvoudig opstaan. Volgens Ineke is een verhoogde WC echter slecht voor de stoelgang. Bij het zitten op een WC dienen je knieën hoger te zitten dan je billen. De vorm van je uitgang is “natuurlijker” en de stoelgang zal daardoor gemakkelijker gaan. Zij vindt het beter dat, als je moeite hebt met opstaan van de WC, een extra steun kan monteren waaraan je je kan opduwen of optrekken. Goed nieuws. Na alle ellende die tijdens de presentatie naar voren kwam, had Ineke ook nog iets goeds te melden. Onze huizen zijn uitermate geschikt om ook met een beperking thuis te blijven wonen. Ben je slecht ter been, dan kan je beneden gaan slapen en er een extra ruime badkamer maken. De oude badkamer is te klein als er hulpmiddelen als een po-stoel of tillift gebruikt dienen te worden. Actie is dus nodig. Liefst nu al Laat je niet verrassen, wacht niet tot het te laat is, begin nu over later na te denken. Laat je goed voorlichten door (liefst) meerdere partijen. Een badkamer verbouwen kunnen bijna alle installateurs maar weinigen hebben veel ervaring met aangepaste badkamers. Ineke Schimmelpenningh geeft eind van dit jaar nog een aantal laagdrempelige workshops in de Scarabee. Dit wordt in de diverse media nog aangekondigd. De deelname is gratis. Voor meer informatie kijk ook op www.woonmorgenzonderzorgen.nl

Activiteiten commissie jullie allemaal bedankt . Joke

Paul van der Hoeven 19

REFELINGSE ERVEN NIEUWS

SPECIALE EDITIE

=

40 JARIG BESTAAN VAN DE REFELINGSE ERVEN 20

=

UITGAVE JUNI 2012

REFELINGSE ERVEN N I E U W S

Recommend Documents