1 n I e U W S nieuws en informatie van regio art rijnmond nummer 58 maart 2012 redactie-adres: In memoriam DIck Teegelaar (Met veel dank en waardering...
nieuws en informatie van regio art rijnmond nummer 58 maart 2012
redactie-adres:
In memorIam DIck Teegelaar (Met veel dank en waardering voor allen die gehoor hebben gegeven aan de vraag om een In Memoriam te schrijven) Jan Bakker: Passie voor de samenleving waarin hij stond en de mensen om hem heen. Woorden uit het overlijdensbericht van Dick Teegelaar. Wij, kunstenaars van vereniging Regio Art Rijnmond, hebben dat van nabij mogen ervaren. De jaren dat Dick bestuurslid en penningmeester van RAR was waren passievolle en vruchtbare jaren. Ik was in de periode dat Dick het financieel beheer van de vereniging voerde, bestuursvoorzitter en heb van nabij meegemaakt hoe gepassioneerd hij kon zijn wanneer het ging over de plaats van kunst en cultuur in onze samenleving in het algemeen en die van Spijkenisse en de regio in het bijzonder. Waar Dick kwam kwamen er plannen. Veel daarvan zijn zoals dat nu eenmaal gaat nooit gerealiseerd. Een plan dat wel is uitgevoerd en dat in mijn beleving tot één van de grote werken uit zijn bestuursperiode bij RAR mag worden gerekend, is de verwezenlijking van een niet commerciële kunstuitleen in Spijkenisse. Een kunstuitleen die beeldende kunst in onze stad en omgeving dichter bij de bevolking moest brengen. Maar voor een kunstuitleen was ruimte nodig om de kunstwerken onder te brengen. Het was Dick die het plan opperde om te onderzoeken of het mogelijk zou zijn om het toen leeg staande woonhuis op het Noordeinde naast het Oude Raadhuis met het Oude Raadhuis te verbinden om zo de ruimte te scheppen die een kunstuitleen vroeg. Dick heeft zich er achter gezet en heeft het tegen veler verwachtingen in, voor elkaar gekregen. Op zijn wijze. Daarin stond centraal: zelfwerkzaamheid. Samen aan iets werken, geen geld uitgeven aan dat wat we zelf kunnen doen. Ik heb hem op de hem eigen wijze ruim 4 maanden gedreven zien werken aan deze Jan bedankt Dick bij de opening van de Kunstuitleen enorme klus. Als timmerman, stratenmaker, elektricien, schilder en alles wat daarbij kwam. We hebben in die tijd ervaren dat zijn werktijden nog al eens verschilden van wat de meesten van ons normaal vonden. Tegen dat velen van ons opstonden ging Dick naar bed. Maar wat tenslotte telt is het resultaat. En dat mag er tot op de dag van vandaag zijn. Vandaag nemen we afscheid van Dick Teegelaar. Het leven zal verder gaan. Ook voor voor jou Riet, de kinderen en de verdere familie. Namens bestuur en alle leden van Regio Art Rijnmond wens ik jullie de kracht en de moed toe dit verlies te dragen en het een plaats te geven in jullie verdere leven. Tegen Dick wil ik zeggen: Dick bedankt. Toespraak crematie Dick Teegelaar 8 maart 2012 Een krantenartikel uit 2002 over de Kunstuitleen: http://www.rarspijkenisse.nl/wp-content/uploads/2012/03/Krant.pdf Sasha Zuidam Dick, Wonderlijk hoe jij mensen wist te inspireren en voort te duwen in de richting die jij dacht dat ze op konden. Jaren geleden belde je mij met de vraag of ik mee wilde doen met culturele lessen op scholen geven. Zeker was je ervan dat ik dat kon. Ik niet! Voor je deze vraag stelde, had geen haar op mijn hoofd hierover nagedacht. Anders had ik wel de lerarenopleiding gedaan. Nu vele seizoenen later vind ik het nog steeds leuk om met deze kleine opdonders iets anders dan de normale lessen te doen en ze te inspireren tot mooi werk. Dick, bedankt dat je mij over deze drempel hebt gepraat. We zouden allemaal wat meer in onszelf moeten geloven, zoals jij dat in ons deed!
albert kramer: Dick was een enthousiaste 'wilddenker'. Soms vond ik in hem een bondgenoot. Geen zee te hoog was ook zijn favoriete credo. Met veel plezier denk ik terug die momenten. kobi van der kooi: Dick, je was voor mij een warm mens. Ik heb net een nieuwe heup, anders was ik erbij geweest bij je uitvaart. martin klopstra: In mijn zoektocht naar een atelier zo’n 20 jaar geleden, belandde ik bij de toenmalige wethouder Dick Teegelaar. Dick had nog wel een pandje. ‘Daar valt best nog wel een atelier van te maken. Je moet er maar eens gaan kijken.” Via de gemeenteambtenaar kreeg ik de sleutel. Wat ik te zien kreeg was een afbraakpand. Alle ramen waren ingegooid en met planken dichtgetimmerd. Krakers hadden waarschijnlijk het pand bewoond,want alles in het pand was kapot en overal lag er eten, rotzooi en allerlei andere menselijke resten…. Het dak lekte en het stonk enorm. Ik zag er aanvankelijk niets in, maar ja wat moet je anders als kunstenaar met vrouw en 3 kinderen. De hoogte van de huur gaf de doorslag. Een jaar lang ben ik bezig geweest van dit bouwval een werkbaar atelier te maken. Na een jaar kwam Dick langs. en zei: “Nou dit is toch een aardig atelier? Ja, je moet er nog erg veel aan opknappen”. angeline rosendaal: Het eerste wat ik zie als ik aan Dick denk, zijn de sterretjes in zijn ogen. Zijn ogen twinkelden voortdurend, zo was ook zijn geest. Hij was altijd op zoek naar hoe het beter kon, hoe krijgen we de mensen bij elkaar en daar had hij aardigheid in. Voor RAR was het; hoe krijgen we de mensen geinteresseerd, hoe krijgen we ze naar de galerie. Hij was ook mijn opvolger als coordinator van de stadsgalerie in Brielle, waar hij vol trots vele kunstenaars en publiek bij elkaar bracht. Hij had honderden ideen, en stak daadwerkelijk zijn handen uit de mouwen om die te verwezenlijken.Eerlijk gezegd kon hij ook wel eens 'doordrammen', dan haalde hij teveel overhoop of wilde hij teveel tegelijk. Ook was hij heel charmant en joviaal, hij heeft ons (Willem en mij) verschillende keren uitgenodigd om met hem en Riet te genieten van opera en theater. Telkens als ik twinkelogen zie, zal ik aan Dick denken. lea nieuwhof ik heb weinig concrete herinneringen, want in die tijd was mijn dochter klein en ik bewoog mij vooral tussen creche, zwemles, turnles, school, atelier, lessen. Mijn weekends waren gevuld met kindvriendelijke activiteiten. De RAR stond tamelijk ver van me af. Ik herinner mij dat ook in die tijd de deelname van leden aan activiteiten gering was. Dick zocht wel naar oplossingen daarvoor. Er werd verbouwd en we konden dagdelen allerlei activiteiten voor de RAR doen. Dan betaalde je minder contributie. Uiteindelijk was het vooral Dick die hard aan het werk was in het pand om alles te verbouwen. Vaag meen ik mij te herinneren dat we een keer een middag uitnodigingen hebben zitten plakken voor het Gerechtsgebouw. Willem arends: Toen Dick toetrad tot het RAR-bestuur schreef hij in maart 2001 in Ons Kent Ons: "Nu nog een artotheek, nu nog veel meer leden op de Kunstmarkt, nu nog veel exposities in de Galerie, nu nog veel bezoekers, genieters, kijkers en kopers in het Oude Raadhuys. Over een paar jaar? Een echt groot centrum voor beeldende kunst in Spijkenisse. Dat kan allemaal nog, in, rond, onder, naast, boven, achter het ruim 100 jaar oude Oude Raadhuys. Ahoy! Alle hens aan dek! Helpen! Mee op de barricaden! Tot zo!" Zijn ongebreidelde enthousiasme werkte aanstekelijk en hoewel veel van de plannen nog steeds verwezenlijkt moeten worden, aan Dick heeft dat niet gelegen. In zijn grenzeloze dadendrang heeft hij wel eens overdreven en daarbij iemand op de tenen getrapt (ja, ook op de mijne), maar dat stond een goede persoonlijke verstandhouding uiteindelijk niet in de weg, de man had charme. Toen Angeline stopte met de exposities in Brielle nam Dick dat over. We hebben met ons 3-en nog een keer flink gesjouwd met werk voor een RAR-expositie in het oude Stadhuis. Toen Riet me in augustus 2010 vroeg of ik op Dick's 70e verjaardag bij hen thuis wat wilde zingen en spelen heb ik dat met groot genoegen gedaan, ook toen later bleek dat we moesten uitwijken naar een kroeg in de buurt wegens de verwachte drukte. Later dat jaar werden Angeline en ik door Riet en Dick meegenomen naar een optreden van Ellen ten Damme in Breda. Het was een heel leuke en gezellige dag. Nu zijn dat allemaal herinneringen geworden, ik koester ze.
rinus groenendaal: "Denkend aan water zie ik de zee." Markantie gecombineerd met energie levert een scherp profiel op. 'Of je hield van hem of je liep met een boog om hem heen', werd er op zijn crematie gezegd. Dat begreep ik. Sterker nog: ik kon beide opvattingen navoelen. Hoe hij eens bij een opening foeterend als een boze schoolmeester op ons afstoof. Wij dienden ons snel naar de spreker en zijn gehoor in de andere ruimte te begeven. Een losse scène: Dick op zijn knieën op een snikhete zonnige namiddag, de gang tegelend, die de galerie van de kunstuitleen scheidt. RAR-leden brachten werk binnen. En liepen zonder oponthoud - soms letterlijk over zijn benen stappend - weer naar buiten. Het leven van een RAR-bestuurder kan zwaar zijn. Afgelopen zomer heb ik nog twee keer contact met hem gehad. Het opiniestuk dat ik geschreven had (niet verspreid onder RAR-leden) over de optionele tentoonstellingsruimte De Sjoel in Brielle had hem aangesproken. En-passant gaf hij me nog advies over het ontwerp van het steigerdoek aldaar, waar ik toen aan bezig was. De 'plint' van 2 meter onderaan het doek is op deze manier ontstaan. Gezamenlijk trokken we naar de Brielse bibliotheek om daar de expositiemogelijkheden te bekijken. Brainstormend kwamen we tot hangende expositiewanden, banken ruggelings tegen elkaar. Met daarboven vitrines voor 'keramiek'. Expositietafels met glazen afdekplaten. Langs de muren op bureauhoogte schuine bladen - denk aan de boekenstalletjes langs de Seine - waar werk opgelegd zou kunnen worden. "Waarom kruipen in dit soort gebouwen de koffiezetapparaten en copieermachines altijd het eerst langs de muren de ruimte in?', vroeg hij zich af. Het viel me op dat hij helemaal geen haast had. In het prachtige licht van de binnenplaats, vrij associërend over onconventionele presentatiemogelijkheden, namen we er de tijd voor. Terugdenkend moet ergens in een verdwaald bijzinnetje 'een ziekenhuisbezoek' genoemd zijn. Wist ik veel. Hoe zijn conditie was las ik pas een paar weken geleden in een RAR-mail. Ik moet wat over het hoofd gezien hebben. De foto's zijn van februari 2010.
Joop Brans: Ik liep Dick voorbij. Ik voel het nog in mijn hart . ----- 14 januari, de nieuwjaars receptie van RAR. Dick zat op een stoel bij het raam, ik passeerde hem. Wij groetten elkaar flauwtjes. wij hadden elkaar geruime tijd niet ontmoet, ik wist ook niet dat hij zo ernstig ziek was. Cootje vroeg: Heb je Dick gezien? Toen drong het met schrik tot me door; ik was Dick voorbij gelopen. Ik had Dick niet herkend. Hij was zo vermagerd en zag er zo ziek uit. In het gesprek dat ik met hem had, klonk hij bozig en verongelijkt. Ik probeerde een wending aan het gespek te geven, door naar zijn zonen te informeren. Zijn gezicht klaarde op, blij lachend en trots vertellend over zijn kleindochter. Toen wij beiden in het bestuur zaten van RAR heb ik deze eigenschappen van hem leren kennen; opgewekt, vol ideëen en plannen en wat bozig, wanneer hij geen support kreeg. Ik zag hem graag en ben blij dat hij de moed had om op de nieuwjaars-bijeenkomst aanwezig te zijn. We hebben afscheid kunnen nemen. Harald Jassoy: Wat bij Dick het meest opvallend was en de meeste sprekers bij de herdenkingsbijeenkomst hebben dit ook gezegd, was zijn tomeloze energie. Hij kwam met honderd en één voorstellen en ideeën die in de meeste gevallen niet uitvoerbaar waren. Het was hem niet aan zijn verstand te brengen dat de situatie van beeldende kunstenaars in deze samenleving een haast schizofrene structuur kent: Aan de ene kant wordt van hen een soort ondernemerschap verwacht en Dick vond dit deel ook uiterst belangrijk en voor verbetering vatbaar. Aan de andere kant wordt van de kunstenaars een constante kwaliteit op hoog niveau verwacht en met dat deel was Dick niet altijd vertrouwd. Hij was een machtsmens in de zin van dat hij iets gedaan wilde hebben. Met al zijn energie werd een doel gesteld en gewerkt om dit te bereiken. Hij was het type politicus en bestuurder, die heden ten dage jammer genoeg wat minder op de voorgrond treedt. Hoewel ik het niet altijd met hem eens was, ontbreekt een gedreven en daadkrachtige figuur als hij altijd. Zijn heengaan is dan ook een verlies voor de cultuurpolitiek van Spijkenisse. RAR heeft veel te danken aan hem. Hanneke Piederiet: Het valt mij zwaar om een In Memoriam te schrijven voor Dick Teegelaar. Eigenlijk wil het er bij mij gewoon niet in dat hij er niet meer is. Een man, die altijd zoveel levenskracht uitstraalde! Als hij ergens in geloofde, dan ging hij er helemaal voor. En vaak met succes. Hij geloofde in de kracht van kunstenaars. Vaak nog harder dan wij zelf. De kunstuitleen…. Die moest er komen. En hij kwam er. Hij knokte ervoor, dat wij goed betaald werden als we op scholen les gingen geven. Het Stadhuis moest kunst lenen …….van RAR ! RAR moest financieel zo goed mogelijk draaien. Of het nou linksom of rechtsom ging. Als kunstenaar heb ik vaak tijd en rust nodig om tot het maken van goed werk te komen. Ik voelde me vaak een beetje schuldig als ik Dick zijn plannen uiteen hoorde zetten. We voldeden denk ik niet altijd aan zijn verwachtingen. Toch zorgde hij er ook voor, dat ik dan een tandje bij zette. De laatste keer dat ik hem zag, was hij al heel erg ziek. Toch had hij nog plannen om met Riet naar Curacao te gaan. En zo zal ik hem mij altijd herinneren. Ongelooflijk positief en energiek. Een prachtig mens.
lenie van den Bulk: Dick, je was een brok energie en de plannen die je had waren soms te groot voor de RAR-kunstenaars om ze ook echt uit te voeren. Gelukkig waren er ook plannen die het wel tot een goed resultaat brachten, zoals de uitleen en de verbouwing. Je was altijd bezig om de RAR nog beter en nog actiever te krijgen. De tijd dat ik samen met jou en Jan in het dagelijks bestuur zat zie ik als een mooie tijd, ook al was het wel eens spannend om het allemaal weer met elkaar eens te worden. Ik heb je als persoon en als bestuurslid van RAR heel erg gewaardeerd! Nooit vergeet ik die mooie avond, op jouw uitnodiging, met jou en Riet bij Dog-troup. In de buitenlucht op het bouwterrein bij Utrecht waar later een nieuwe wijk zou worden gebouwd. Het is niet te geloven dat je het op moest geven en veel te vroeg bent weggegaan. Maar Dick: Old soldiers never die! Een strijder was je en in het 'hiernamaals' hoop ik je ooit weer tegen te komen. Misschien was je daar harder nodig! Ik wens Riet heel veel sterkte met de enorme leegte die Dick achterlaat. Hij was zo aanwezig in het leven dat je wel zeker die leegte kunt vullen met alle fijne herinneringen aan Dick. ______________________________________________________________________________________________ meDeDelIngen van HeT BeSTUUr * RAR bestaat dit jaar 20 jaar. In het najaar zullen we daar aandacht aan besteden. * In het kader van dit jubileum worden dit jaar twee prijzen uitgereikt te weten "de RAR Oeuvreprijs"en een "de RAR Aanmoedigingsprijs voor Jonge Kunstenaars". * Het bestuur heeft besloten de binnenplaats te overdekken om een permanente expositiemogelijkheid voor 3-dimensionaal werk te creëren. Het aanbestedingsproces is inmiddels in werking gezet. * Het bestuur heeft besloten om dit jaar een RAR catalogus uit te geven en is doende de mogelijkheden daartoe te onderzoeken. * RAR geeft op 31 maart acte de presence bij het Family Sports Event van de Estron Runners. Dit alles in het kader van fondsenwerving voor de Roparun 2012. * Naar het zich aan laat zien zal de subsidie voor de kunstmarkt tijdens de Open Monumenten Dagen toegekend worden. Derhalve zullen we starten met de voorbereidingen. * Er wordt door MoveOn communicatie en het bestuur hard gewerkt aan de realisatie van de Kunstroute in Spijkenisse. * Als de plannen worden gerealiseerd zal RAR ook deelnemen aan de manifestatie "Spijkenisse achter de Schermen". * De ALV 2012 is op 25 april a.s. 20.00 uur in de galerie. * Op 31 maart a.s. wordt in het Limburgse Bergen - Well een expositie geopend van RAR leden. Op 28 april a.s.zal de contra-expositie van kunstenaars uit Bergen - Well in de RAR galerie aan het Noordeinde worden geopend. * De 4e editie van het succesvolle "LitteRAR en Muziek" zal plaats vinden op zondag 20 mei a.s. om 14.00 uur in de galerie
Henk’S HaIkU een jonge zwaluw maakt wilde capriolen deze lentedag uit de bundel ‘laag boven donker water’
