Portugal, de een denkt daarbij aan zon, zee en strand, terwijl de ander denkt aan Lissabon. De meeste toeristen gaan vaak richting de Algarve, de plek om je vakantie door te brengen. Maar er is veel meer in Portugal te zien. Portugal, een land bijna twee keer zo groot als Nederland, grenzend aan de Atlantische Oceaan en Spanje. De drie belangrijkste rivieren zijn de Taag, de Douro en de Minho. Porto en het Noorden: Qua landschappen vrij divers met de vruchtbare Minho, het kustgebied Costa Verde, Porto en het Douro-dal, en tenslotte Trás-os-Montes, een dorre hoogvlakte. Het noorden is een bergachtig gebied met steile hellingen en bergjes gemiddeld tussen de 500 en 800 m. Beiras: In de provincie Beiras vind je kilometerslange zandstranden, uitgestrekte vlakten en het hoogste gebergte van Portugal, de Serra da Estrela.(1993m) De bekendste stad in de Beiras is Coimbra met de historische universiteit. De hele streek biedt echter een schat aan cultuur met Moorse kastelen, Middeleeuwse forten en barokke kerken. Aan de kust van de Beiras wisselen rustige zandstranden, vissersplaatsjes en luxe vakantieoorden elkaar af. Vanwege de wind en golven is deze kust populair bij windsurfers. Lissabon en het Taag-dal: Aan de monding van de Taag, die uitkomt in de Atlantische Oceaan, ligt Lissabon. De rivier de Taag vormt een belangrijke scheidingslijn in het landschap. De Portugese hoofdstad Lissabon heeft, net als andere Europese hoofdsteden, veel te bieden. Het charmante is echter dat de stad er zelf niet zo veel drukte over maakt. Lissabon en de regio herbergen een schat aan cultuur met gotische kathedralen, enorme kloosters, bijzondere musea en de mooiste middeleeuwse monumenten uit het verleden van Portugal. Het typische Portugese stadsleven ervaar je in Lissabon in de oude wijken Alfama of Bairro alto. Hier vind je drukke koffiehuisjes, restaurantjes met authentiek Portugese gerechten en fadomuziek. Alentejo: Boven de Algarve ligt de dun bevolkte streek Alentejo met golvende vlakten met graan, wijnranken, olijfbomen en kurkeiken. De witte dorpjes, kastelen en vooral de rust en ruimte maken de Alentejo erg aantrekkelijk. Langs de Spaanse grens is de Alentejo rotsachtiger en vind je, hoog op de heuvels, prachtige slaperige kasteeldorpjes. Évora is de meest bekende stad met een middeleeuws centrum, kathedralen, kloosters en macabere kapellen met beenderen. De Alentejo heeft een aangenaam klimaat hoewel het in de zomer behoorlijk warm kan zijn. De vele stuwmeren en de azuurblauwe zee met zijn natuurlijke baaien zorgen voor verkoeling. Algarve: De bergketen 'Serra de Monchique' houdt de wind en regen tegen waardoor de Algarve het hele jaar door een aangenaam klimaat heeft. Dit klimaat, de mooie zandstranden, witte dorpjes en grillige rotsformaties maakt de Algarve tot één van de meest populaire vakantiebestemmingen van Zuid-Europa. Ondanks de vele hotels, campings en vakantiedorpen blijft de Portugese sfeer in de Algarve onmiskenbaar gehandhaafd. Er zijn ook rustige plekken aan de kust te vinden, vooral ten oosten van Faro en landinwaarts waar het boerenleven onverstoord doorgaat. In de Algarve is de invloed van de Moren nog altijd zichtbaar, niet alleen in steden maar ook in de Afrikaanse gelaatstrekken van de bevolking.
Daarnaast zijn er twee eilandengroepen in de Atlantische Oceaan: Madeira: Wat dacht je van een glaasje Madeira, my dear? Een gevleugelde uitspraak! Madeira bestaat uit twee eilanden, midden in de Atlantische Oceaan, op bijna 1000 km. verwijderd van Lissabon. Het eiland Madeira is een groen, subtropisch eiland met een bergachtig, vulkanisch binnenland. Het kleinere Porto Santo is vooral bekend vanwege het strand en de watersportmogelijkheden. Madeira is een paradijs voor plantenliefhebbers, wandelaars en zonaanbidders. Funchal, de hoofdstad van Madeira, wordt ook wel 'klein Lissabon' genoemd, vanwege de steile keienstraatjes en voorname uitstraling. In de oude stadskern vind je prachtige 18deeeuwse huizen, binnenplaatsen en balkons. De temperatuur schommelt het hele jaar rond de 20 graden. Druiven (Madera-wijn), bananen en exotische bloemen groeien hier goed. De Azoren: De Azoren liggen ver in de Atlantische Oceaan, op ongeveer 1300 km. van het Portugese vasteland. De negen eilanden van de Azoren liggen verspreid over een lengte van 650 km. Het grootste eiland is São Miguel met Ponta Delgada, de hoofdstad van de Azoren. Hier vind je indrukwekkende kloosters en kerken. De eilanden staan bekend om hun vulkanische landschap en prachtige plantengroei. Voor natuur- en watersportliefhebbers die willen wandelen, zeilen of duiken, zijn de groene Azoren een fantastische plek. Ook rustzoekers komen aan hun trekken op de Azoren. Heerlijk bijkomen in een rustig haventje, picknicken op een verlaten plek langs een meer... Het kan allemaal. Omdat er weinig stranden zijn op de Azoren, vind je er geen hordes toeristen! KLIMAAT Het klimaat in Portugal hangt af van verschillende factoren zoals de hoogte, de afstand tot de zee en de geografische ligging. In het noorden, meer landinwaarts, zijn de winters koud en de zomers droog en warm. Aan de kust zijn de temperaturen iets lager, dit door de milderende invloed van de zee. Hoe meer men afdaalt naar het zuiden, hoe warmer de zomer en hoe zachter de winter. Hierdoor is de Algarve een populaire vakantiebestemming het hele jaar door. In de hogere gebieden (bv. Serra da Estrela) vind je de hele winter sneeuw en is het dus ideaal om te skiën. ECONOMIE De toetreding tot de Europese Unie in 1986 en tot de Eurozone in 1999 hebben Portugals economie een serieuze boost gegeven. Toch blijft het binnen de EU een arm land. Zowel het opleidingsniveau als de lonen blijven vrij laag. Dit trekt wel buitenlandse bedrijven aan, maar uit de voormalige Oostbloklanden is er hevige concurrentie. Het grootste probleem van Portugal is dat het meer invoert dan uitvoert. Zo moet 90% van de energie uit het buitenland komen. De belangrijkste producten die het land invoert zijn aardolie en aardolieproducten, machines, ijzer en staal. De export bestaat voornamelijk uit wijn, kurk, hout en papier. Ruim 10% van de bevolking werkt in de landbouw. Het land krijgt zware financiële steun van de EU om de landbouwsector te moderniseren en de productiviteit te verhogen. De voornaamste producten van de akkerbouw zijn bonen, maïs, rogge, rijst, aardappelen, olijfolie en wijn. Wijn is een belangrijk product die wereldfaam geniet. Wat betreft de bosbouw is de kurkboom het belangrijkste product: 85% van de wereldproductie van kurk komt uit Portugal. Van steeds groter wordend belang is het toerisme. Ruim 10% van de beroepsbevolking werkt in deze sector.
BEVOLKING Portugal heeft ongeveer 11.000.000 inwoners. GODSDIENST Ruim 85% van de bevolking is rooms-katholiek. Verder vind je er een kleine groep moslims, joden en protestanten. Dat merk je goed, want op zondagen zijn echt alle winkels gesloten, behalve in de toeristen sector. FLORA EN FAUNA FLORA De natuur in Portugal is vrij divers en is een weerspiegeling van het klimaat, met kenmerken van zowel het Middellandse Zeegebied als van West-Europa. De Europese soorten tref je vooral in het noorden, terwijl de mediterrane soorten in het zuiden voorkomen. In het noorden treffen we vooral wijngaarden aan, terwijl het zuiden meer gericht is op de landbouw. De vier belangrijkste boomsoorten die bijna het gehele bosoppervlak vormen, zijn de kurkeik, de zee-den, de steeneik en de eucalyptusboom. In de Alentejo komen veel olijfboomgaarden voor. In de Algarve vind je cactussen, agaven, vijgenbomen, aardbeibomen en amandelbomen, die het gebied een Noord - Afrikaans tintje geven. FAUNA De Portugese fauna vertoont de kenmerken van de West-Europese landen (met o.a. vossen, konijnen, verschillende hertsoorten, geiten en wilde zwijnen), maar ook zijn er enkele diersoorten van Noord- Afrikaanse herkomst te vinden, zoals de Mangoest. Ten gevolge van de creatie van beschermde natuurgebieden en Nationale Parken, zijn er enkele diersoorten voor uitsterven behoed gebleven, bv. grijze wolf, lynx en verschillende soorten arenden. Portugal telt ook een aantal zeer grote zeeschildpadden. Typisch zijn eveneens de Madeirastormvogeltjes (kleine zeevogels met een typisch nachtelijk gedrag) die in hoger gelegen gebieden te bewonderen zijn.
Zo, nu even genoeg algemene informatie over Portugal. Ook wij zijn naar Portugal gereisd, maar wij zijn geen strandliefhebbers. Wij houden meer van rust, ruimte, natuur en stilte. En waar kun je die dan vinden in Portugal? In de provincie Alentejo! We hebben een huisje geboekt, in het dorpje Foros de Locario, dat op twee uur rijden van de luchthaven Faro ligt. Het huisje ligt schitterend, stil en ver van de bewoonde wereld, te midden van kurkeiken plantages. Het dorpje Foros, dat bij de Dam Barragem de Fonte Serne ligt stelt niet veel voor. Een paar huizen en een kleine supermarkt waar je van alles kunt kopen. De schroevendraaiers liggen naast de plakken worst en de appels naast de pennen. Een ruimte van ongeveer tien vierkante meter en als je brood wilt hebben moet je dat bestellen. Het liefst twee dagen van tevoren! De grotere supermarkten liggen op een half uur rijden van het huisje. Je zal maar iets vergeten zijn Om de waterbehoefte te dekken zijn er een aantal dammen gebouwd. Het is een zeer dunbevolkt en uitgestrekt gebied. Deze provincie is iets groter dan de helft van Nederland, maar telt slechts 750.000 inwoners. Een garantie voor rust, ruimte en stilte! Een paar kleine steden liggen verspreidt over de regio. Met aan de oostkant de vestingstadjes om de in vroeger eeuwen alsmaar aanvallende Spanjaarden buiten te houden, en aan de westkant de vissersdorpen en badplaatsen. Daar tussenin de charmante en doodstille dorpjes, waar de tijd lijkt stil te staan. De plaatselijke restaurants serveren meestal nog de oude originele Alentejaanse maaltijden, tegen prijzen waar wij noorderlingen van schrikken (zo laag). De mensen zijn vriendelijk. Op het eerste gezicht wat ontoegankelijk, maar zij nemen rustig 10 minuten de tijd om je vraag te beantwoorden. Het micro klimaat, met af en toe hevige regenval, afgewisseld met veel zon en een vruchtbare bodem, zorgt voor een snelle groei van de Acacia. Het stuwmeer biedt spectaculaire vergezichten. De Eucalyptus bossen, met hun bedwelmende geur, zijn bewandelbaar. De wegen zijn stil, bijna verlaten en heel soms kom je een auto tegen. Het is heerlijk om hier te rijden. Je komt bijna geen stoplicht tegen. Bedenk wel dat wanneer je over de binnenwegen naar een bestemming gaat je niet laat verleiden tot de Nederlandse maatstaven. Want 75 kilometer daar is heel wat anders dan hier in Nederland. Daar in Portugal over de binnenwegen kost je dat al gauw anderhalf uur. En neem de binnenwegen, dwaal over zandwegen, ze zijn toegankelijk en slinger door het landschap. Maar wat je dan ook ziet onderweg, dat is dan ook die anderhalf uur rijden wel waard. Kijk wel uit dat je niet vast komt te zitten in een greppel. Want dan moet je op zoek naar een boer, die dan een glimlach heeft van oor tot oor en je er dan uit moet trekken omdat de auto zich vast heeft gezogen in een modderpoel van zo’n 50 cm diepte. Tja dat overkwam ons. Een flesje wijn deed wonderen. Het landschap varieert en verandert zo snel, van glooiende heuvels tot bloeiende bloemenakkers zo ver je oog het kan zien. Olijven bomen, kurkeiken, gele lupinevelden die zo heerlijk ruiken dat de geur in je neus blijft hangen en daarna wordt het zicht weer afgewisseld met eucalyptus bomen. Die zo belangrijk zijn voor de papier industrie. De geur is erg bedwelmend trouwens, maar dat had ik al eerder vermeld. Soms lijkt het landschap ineens op steppes uit Afrika, zie je koeien en koereigers, en dan ineens die paraplubomen.
De parapluboom
Beekjes, meertjes, en stroompjes die ineens kabbelend uit het niets te voorschijn komen en dat tussen al het groens en de vele gele, paarse en witte bloemen die je daar kunt zien. Het is een plaatje, en dromerig zit ik soms voor me uit te staren.
De gele Lupine
Velden vol paarse bloemen
En wat heb ik je nog niet verteld? Het wemelt van de vogels. Met name ooievaars, er leven circa tussen de tien en twaalf duizend ooievaarspaartjes in Portugal en dan met name in de provincie Alentjeo. En ik kan je verzekeren, ik heb daarvan een behoorlijk aantal gezien. Ze zitten op de meest gekke plekken, boven op schoorstenen, de toppen van de (vlieg)dennen, tussen de takken van bomen, op daken van huizen, op strobalen(waarom moeilijk doen als het gemakkelijk kan), en op ruines. Op stroompalen, telefoonlijnen waar ze een plateau op hebben aangebracht om de ooievaar te laten broeden. Op hoogspanningmasten en op de kliffen bij de zee. Dat laatste is uniek, uniek voor Europa en uniek in de wereld. Ik vertel jullie daar zeker nog meer over .
Ik kan jullie niet vertellen hoeveel ik er heb gezien, wel dat ik de tel niet meer bij heb kunnen houden. Soms waren er straten vol met elektriciteitspalen die vol zaten met ooievaars, zij aan zij, kilometers lang. Zo geweldig mooi, dat was zo genieten. De velden vol met ooievaars. Veelal, de dalen, de rijstvelden, ja,je leest het goed. Rijstvelden in Portugal? Ik wist dat ook niet. Ik moest ook even in mijn ogen wrijven toen ik tientallen ooievaars in de rijstvelden zag lopen. Ben ik nu werkelijk in Portugal dacht ik? En ja, dat was zo. Tientallen ooievaars strijken neer in de rijstvelden. Na het foerageren vliegen ze met lome vleugelslagen terug naar hun nesten in de palen of masten. Die nesten geven ook menige elektriciteitsmast een extra dimensie. Speciale plateaus hoog in de mast moeten de ooievaar verleiden daar te nestelen.
Rijstbouw Al in de middeleeuwen werd in Portugal rijst verbouwd. Rond 1700 verschijnen de eerste rijstvelden aan de Sado. Als in de 19e eeuw een verband wordt aangetoond tussen de rijstbouw en de verbreiding van malaria, gaat de overheid de verbouw van het gewas op alle mogelijke manieren tegenwerken. Pas in 1915 verandert het beleid. Dan moeten invoerrechten de binnenlandse rijstbouw stimuleren. Wel wordt bepaald dat rijst alleen verbouwd mag worden na nadrukkelijke toestemming van de overheid en uitsluitend op plaatsen waar stromend water is. Vanaf de jaren 30 van de vorige eeuw vindt een aanzienlijke uitbreiding van het areaal aan rijstvelden plaats. Nu produceert Portugal ruim 150.000 ton rijst per jaar, ongeveer de helft van de binnenlandse behoefte. Na Italië en Spanje is Portugal de grootste rijstproducent van de Europese Unie. Het land is weids, de lucht is helder. In de zomer zal het lichtgroen van de rijstvelden fraai afsteken tegen het wit van de zandheuveltjes.
Ooievaars op oude stompen van kurkeiken.
Koereigers bij “hun “ koeien.
De westelijke populatie van de Grutto (Limosa limosa), die voornamelijk in Nederland broedt, neemt sterk in aantal af. Een belangrijk deel van deze populatie verzamelt zich in de loop van de winter op de rijstvelden van het Iberisch schiereiland. Bij dit onderzoek werden tellingen en observaties van vogels met een gekleurde ring in Portugal gebruikt om een beter inzicht te krijgen in de timing van deze doortrek en het aantal vogels dat van deze gebieden gebruikmaakt. Bovendien is aan de hand van de dichtheid aan geringde vogels een schatting van de totale grootte van de West-Europese populatie gemaakt. De eerste Grutto’s komen in januari in Portugal aan. Daarna lopen de aantallen op tot ze een piek in de tweede helft van februari bereiken. Daarna nemen de aantallen weer snel af. Een vergelijking van gegevens uit 1992 en 1993 met die uit recente jaren geeft aan dat de piek tegenwoordig twee weken later wordt bereikt dan destijds. Mogelijk stelt dit de vogels in staat rechtstreeks naar de broedgebieden door te vliegen, zonder in Frankrijk te hoeven stoppen, waar de jachtdruk hoger is dan op het Iberisch schiereiland. Uit de analyse van de observaties aan geringde vogels blijkt dat de vogels gemiddeld zo’n 23–25 dagen in het gebied verblijven. De lengte van het verblijf lijkt echter op te lopen naar het einde van de doortrekperiode. Het totaal aantal Grutto’s dat de Portugese rijstvelden aandoet, werd geschat op 53.000–59.000 vogels, een afname van zo’n 40% ten opzichte van de jaren 1990. De totale West-Europese populatie werd geschat op 133.000–141.000 vogels, wat zou betekenen dat 38–44% van de populatie de rijstvelden van Portugal aandoet.
Vegetatie bij de kust
Vandaag gaan we naar de kust, we rijden langs velden met naald en kurkbomen. Tussen het groen van de bomen vallen de oranjebruine stammen van pas geschilde kurkeiken op. In de bossen grazen koeien, op de voet gevolgd door parmantig voortschrijdende koereigers. Prachtig allemaal, heel idyllisch. Het valt me steeds meer op hoe de tijd hier heeft stil gestaan. Het lijkt alsof we vijftig jaar terug gaan in de tijd. Het is alsof we in een groot natuurpark rijden dat Alentejo heet, met her en der een klein of groter dorp waar de tijd heeft stil gestaan. De dorpen zijn allemaal wit.
En als je dat in je gedachten voor je ziet met een strakblauwe lucht, dan zijn het schilderijtjes. De dorpjes waar vrouwen nog rondlopen in zwarte kleren en de luiken potdicht zitten. De karrenwielen langs de kant van de weg staan en het lijkt alsof ieder moment van rechts een paard met wagen de straat op komt. Het is GENIETEN met vette hoofdletters. Mensen die van ruimte, natuur en stilte houden zijn hier op hun plek.
Koereiger op zijn takje.
We gaan van ons mooie dorp naar Sines aan de kust. Sines is de geboorte stad van Vasco da Gama, en is een klein vissersplaatsje. Het is altijd al enorm afhankelijk geweest van de visserij en heeft de kleuren, cultuur en de charme van een dorp met de kenmerkende levenswijze behouden. De lange geschiedenis laat zich zien langs de klif, waar het kasteel en het fort Revelim nog steeds staan; beide werden oorspronkelijk gebouwd als vorm van bescherming maar het zijn nu twee van de mooiste uitkijkposten van Portugal. De verschillende kleine kerkjes staan richting de zee en kijken daarbij uit over het majestueuze natuurlijke schouwspel. Het blauwe water van de Atlantische Oceaan heeft altijd dienst gedaan als podium waar het leven van Sines zich afspeelde. Het is een blijvend voorbeeld van de nauwe band die Portugal met de zee heeft en de cultuur die daaruit voortgekomen is. Volg de voetsporen van Vasco en wandel door de straten en gebouwen waar Vasco da Gama zijn tijd doorbracht. In een van de torens van het kasteel vindt u het Huis van Vasco da Gama, met een multimediapresentatie over zijn leven in Sines en de door hem gedane ontdekkingen die de wereld veranderden. Een tijdloze tentoonstelling binnen historische muren. Je mag het Archeologisch Museum niet missen, met daarin alle overblijfselen die in deze regio werden gevonden, achtergelaten door de Romeinen en Carthagers. Het nieuwgebouwde Centrum voor de Kunsten werd ontworpen door het bekroonde bureau Aires Mateus en het huisvest de Gemeentelijke bibliotheek en historische archieven, een concertzaal, een kunstgalerie en een auditorium.
Het mooiste muziekspektakel vindt echter in het laatste weekend van juli plaats, als het hele dorp uitloopt voor het Wereldmuziekfestival. Belangrijke namen uit de muziek, jazz en blues treden dan in het kasteel op. Een multiculturele mensenmenigte verzamelt zich hier om te genieten van de sfeer die dit festival brengt in de stad. Het carnaval van Sines is nog zo’n spektakel van kleuren en verbeelding, waarmee eens te meer de satirische geest en de enorme creativiteit van de Portugezen wordt aangetoond. We vervolgen de route naar Porto Covo, waar het heel erg mooi is. Langs deze hele kust kun je met de auto rijden en zo afzakken richting Praie Grande, waar metershoge golven uit de zee opdoemen en er daarom vele surfers op af komen. Het hele stadje zit dan ook vol met surfers en campers en het is een drukte van jewelste. Ook vind je langs de gehele kustlijn vele kleine , soms lijken het verborgen, strandjes. Het was nu erg rustig , maar in de zomer is het hier druk met Portugezen en Spanjaarden. En natuurlijk de surfers. Maar je kunt altijd een rustig plekje voor jezelf vinden. Wat me ook opviel is dat er weinig rommel langs de kant van de wegen lag, ook niet bij de standen. In Nederland leven we in een afvalbak wat dat betreft. Doodzonde! Neem je rotzooi mee naar huis of gooi het weg in een prullenmand! Soms zie je langs de wegen bordjes staan met verrekijker erop. Dat betekent dat je mooie vergezichten hebt. Volg ze eens en je zult het zien. Soms moet je er wel even voor rijden. Maar ach dan kom je wel weer op onverwachte plekken. Ooievaarsnesten in een den.
Zandpaadje, omlijst met bloemen en weer een boom met wel 6 nesten op de achtergrond.
En dan ineens zie je het bordje Parque natural do Sudoeste Alentejano e Costa Vicentina. Het is een beschermd gebied, het loopt van Sines tot kaap Sao Vicente en hier broedden ook de ooievaars op kliffen. Dat moeten we natuurlijk zien. Een wereldwonder. De kustlijn is al zo prachtig zo mooi, maar waarom gaan ze nu op deze plek, in Cabo Sardao, juist deze ene plek, bij die vuurtoren ooievaars broeden?
De weg ernaar toe met de auto is ontzettend leuk, onderweg kom je vele nesten tegen, het landschap is gevarieerd, rijstvelden, olijfvelden, akkerbouw, heuvels, tot aan Afrikaans aandoende vergezichten aan toe. Tot dat je ineens een vuurtoren ziet en daar achter zal het moeten zijn. En ja hoor, er staan al een paar campers, waaronder een Nederlander. We lopen naar de steile kliffen en zien ze ineens zitten. De tranen springen me in de ogen. Ten eerste van de sterkte wind, maar ten tweede omdat het zo bijzonder is wat je hier ziet. Een metershoog nest op een tientallen meters hoge rotspunt die uit zee oprijst. Ik ga er even rustig bij zitten en kijk om me heen en maak vele foto’s. De ooievaar op 1 van de 5 nesten begint te klepperen. Hoog in de lucht cirkelt zijn partner. Zweven op thermiek is gemakkelijk, maar een afdaling naar het nest boven zee heel wat lastiger. Maar op acrobatische wijze weet de ooievaar het nest toch te bereiken. Ik sta versteld. Waarom juist hier en niet twintig meter verder?
Ooievaars bij Cabo Sardao
Ook kun je net zoals wij, die met de auto hebben gereden, hier de wandeltocht gaan lopen. De wandeltocht heet Rota Vicentina en staat perfect aangegeven . De wandeltocht loopt van Santiago do Cacem naar de Kaap van St. Vincent het zuidelijkste puntje van het Portugese vasteland. Maar je kunt de route overal oppikken. De route leent zich uitstekend voor een wandelvakantie met bagagetransport. Kijk voor meer informatie op www.rotavicentina.com
Een duidelijk bewegwijzerde wandelroute.
Ben je nog niet moe van het lezen, lees dan nog maar even door want we zijn nog niet klaar. In het zuid oosten van Portugal, ligt ook een beschermd natuurgebied wat we hebben bezocht.
Aan het begin van het park kwam je tientallen ooievaars tegen die hun nesten in bomen hadden en al zaten te broedden. Sommigen hadden al jongen. De natuur is nu eenmaal veel verder dan hier in Nederland. Maar hoe verder we in het park kwamen , steeds minder vogels en steeds meer flora. Wel weer een verrekijker langs de kant van de weg en dan bleek dus een heuse waterval te zijn. Echt spectaculair was dat. Het park op zich bleek behoorlijk groot, weinig vogels, veel flora en voor de fauna liefhebbers niet bijster interessant. Voor de floraliefhebber des te meer. Je zag er bloemen in overvloed, de Spaanse margriet, de blauwe guichelheil en natuurlijk de gele lupine. Vele soorten bomen. meertjes, beekjes en stroompjes.
Het park op zich is (bijna)onbewoond maar op de terugreis kwamen we ineens, hij leek uit de lucht gevallen, een wandelaar tegen met rugzak. Hij strompelde nogal en was voorzien van twee stokken. Het leek alsof hij moeite had met de laatste loodjes, bepakt en bezakt strompelde hij voort naar niemandsland…………. Santiago de Compostela was toch echt de ander kant uit☺ Voor vogelliefhebbers zoals wij zijn was dit park een beetje een teleurstelling. Maar ja, je kunt niet alles hebben. Dus gauw weer terug naar de bewoonde wereld van de ooievaar. En zodra we het park uit waren zagen we ze weer. De ooievaar, en mijn dag was weer goed. Wat me ook opviel dat de meeste binnenwegen in Alentejo soms op fietspaden leken i.p.v. wegen. De paden waren soms zo nauw dat je echt niet met een andere auto kon passeren. Gelukkig kom je ook amper andere auto’s tegen, maar toch. Het had wel sfeer. En dan het geweldig 3 steden punt, Castroverde, Mertola, Almodovar. Een gebied met veel stroompjes, beekjes, rijstvelden, en veel ooievaars. Wat, zeg ik veel? Honderden!!!! Ik heb mijn ogen uitgekeken. Op de N123 van Garvao richting Ourique kom je op iedere stroom- of telefoonpaal ooievaars tegen. Echt, iedere paal. En die weg is kilometers lang. En dan heb ik heb nog niet eens over de nesten die in bomen hangen of zitten. Wij wisten niet wat we zagen. Worden wij in Nederland al bij met 2, daar werden we knettergek bij het zien van zoveel.
N123, en het ging maar door, paal na paal, nest na nest……
Natuurlijk zaten er naast de vele ooievaars nog genoeg andere vogels, te veel om op te noemen. Maar degene die we op de gevoelige plaat hebben vastgelegd zijn de bijeneters.
Bijeneters
Zwaluwen die al zaten te broeden. En ’s nachts, bij het huisje hoorden we alleen de koekoek en wat uilen. Auto’s hoorden we niet, mensen ook niet. Omgevingslicht was er niet, behalve die van de maan en de sterren. Het was een rustgevend geheel. Een heerlijk gevoel. Ontstressend. Dan moet je natuurlijk ook Evora gezien hebben. Evora is een stad iets ten oosten van Lissabon, en het is de hoofdstad van het gelijknamige district in de regio Alentejo, met zo’n 50.000 inwoners. Het historische centrum van de stad is opgenomen op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Tot de bezienswaardigheden behoren een Romeins aquaduct, de Romeinse tempel van Evora, de vroeg - gotische kathedraal van Évora, gebouwd van 1186 tot 1204, met een klooster uit de 14e eeuw. En dan natuurlijk de St. Franciscus kerk, oftewel Chappel of Bones. De door Gotische en Manuelijnse bouwstijlen beïnvloede St- Franciscus kerk is werkelijk een kunstwerk op zich. De open ruimte wordt prachtig in beslag genomen door gouden altaren en beschilderde blauwe tegels, en deze ruimte leidt je uiteindelijk naar het belangrijkste deel van de kerk, de Capela dos Ossos (Beenderenkapel). Zodra je de Capela dos Ossos binnen loopt, begrijp je onmiddellijk waarom dit een van de indrukwekkendste monumenten in Évora is. Als je onder de hoofdboog bij de ingang doorloopt, zie je een geschilderde uitspraak waarvan de rillingen je over de rug lopen. “Onze beenderen die hier liggen wachten op die van u”. In de hele kapel hangen ongeveer 5000 menselijke beenderen en schedels. De kapel werd tijdens de periode van opleving van het Katholicisme (beter bekend als de Contrareformatie) gebouwd door Franciscaner monniken.
De boodschap hierachter was dat men ging nadenken over de kortstondigheid van het leven. Zie het filmpje voor een impressie:http://www.youtube.com/watch?v=wqm_GEJR76M (chappel of bones)
Het belangrijkste plein van de stad, het Praça do Giraldo (Plein van Giraldo), ligt midden in het centrum van de stad. Hier leer je een meer dynamische en commerciële kant van Évora kennen. Straatverkopers en –artiesten zijn hier ook geen vreemde eend in de bijt. Onder de oude Moorse galerij in de Praça do Giraldo, tref je een aantal coffeeshops en winkeltjes. Ook zie je er de 16e-eeuwse St. Antonius kerk en de populaire Henriquina fontein, dat sinds 1910 wordt beschouwd als nationaal monument. Ik kan je garanderen, een bezoek aan Alentejo zul je niet snel zijn vergeten. In eerste instantie zal het misschien even wennen zijn indien je aan de gemakken van Nederland bent gewend. Maar zodra je een beetje bent gesetteld en kunt genieten van de charme van de schoonheid van deze provincie ben je verloren. Vergelijk het niet met Nederland. De wegen zijn niet zo als hier. Ze zitten soms vol gaten. Ook de supermarkten, zelfs de grotere hebben niet de voorraden zoals wij zijn gewend. Ze hebben vaak de lokale voorraden. Schappen vol met bonen, en een enkele pizza in de vriezer. Op toeristen zijn ze blijkbaar nog niet echt ingesteld. De Intermarche (supermarktketen), in de grotere plaatsen kom je die tegen, daar kun je wel wat uitgebreider boodschappen halen. Maar dat is vaak op aanzienlijke afstand van de plek waar je zit. Een typische Portugese windmolen.
Wij zaten op een mooie locatie, op slechts een half uur rijden van de kust. Op drie kwartier van de ooievaars bij Cabo Sardao. Maar ja, we hadden bijna ooievaars in de achtertuin. Op circa 1 kilometer lagen de rijstvelden en daar liepen tientallen ooievaars en broeden ze al, dus ja wat wil een mens nog meer.
Rijstvelden met ooievaars
Het was een indrukwekkende reis, een reis om over te doen. We hebben het goed gehad, heerlijk genoten van al het moois om ons heen. Een grappig, filmpje van Alentjeo staat op You Tube: http://youtu.be/9IyNsusb7Zo Je krijgt dan meteen een goede impressie van deze provincie. We kunnen natuurlijk niet alles in dit verslag naar voren brengen, maar we hopen dat we dit een beetje met jullie kunnen delen op deze manier.
Jeannet.
