PERSBERICHT EURANTICA BRUSSELS FINE ART FAIR – HET PORTRET BELICHT Eurantica, de Belgische beurs voor kunst en antiek, verleidt verzamelaars Van 20 tot 29 maart 2015 in Brussels Expo Thema : Het Portret Eurantica Brussels Fine Art Fair is de Belgische afspraak bij uitstek voor verzamelaars van oude schilderijen, moderne kunst, juwelen, meubels met keurmerk of vintage design. De beurs, die bekend is door haar moderne toets, haar mooie ontdekkingen op gebied van schilderijen, en de voorkeursplek die ze verleent aan meubelstukken (oud en vintage), wordt bezocht door verzamelaars, kunsthandelaars maar ook heel wat decorateurs. Eurantica stelt kwaliteitsstukken voor aan betaalbare prijzen. Het is dan ook een niet te missen afspraak naast de grote, internationale evenementen. Dit jaar opent de beurs haar deuren van vrijdag 20 maart tot zondag 29 maart 2015 in Brussels Expo. Welingelichte verzamelaars, liefhebbers, decorateurs en professionals van de sector komen er samen in een stijlvolle sfeer waar de jonge generatie Belgische en buitenlandse antiquairs de trends van de markt onthult. Deze nieuwe editie belicht « Het Portret ». Hoewel haar oorsprong teruggaat tot de oudheid, heeft het portret nooit zoveel succes gekend als de laatste jaren. Aanvankelijk in de vorm van schilderijen of gravures, is de afbeelding van zichzelf – alleen of in groep (portret, zelfportret, …) – sinds eeuwen een waar maatschappelijk fenomeen geworden dat alleen maar is toegenomen sinds de opkomst van fotografie en vervolgens « selfies ». De beurs Eurantica stelt u dus een parcours voor doorheen verschillende periodes en laat u diverse stijlen en technieken ontdekken van portretten aan de hand van duizenden kunstwerken die worden tentoongesteld door de 115 Belgische en buitenlandse galeries die deelnemen aan de beurs. Voor deze gelegenheid stelt Eurantica Brussels Fine Art Fair een buitengewone tentoonstelling voor gewijd aan fotografische portretten. De beurs onthult namelijk twee portretreeksen van de Belgische fotografe Anne-‐Catherine Chevalier (1967) die in Brussel gevestigd is. De eerste reeks is een recent project (2009-‐ 2010) dat de moeder-‐ dochter relatie onderzoekt en meer bepaald de vraag naar het doorgeven van vrouwelijkheid van
één generatie naar een andere. Het project “Mothers & Daughters” werd geselectioneerd voor de jaarlijkse portretprijs (Taylor Wessing) van de National Portrait Gallery in Londen. Er werd eveneens al een boek over uitgegeven (Mothers & Daughters) bij Lannoo. De tweede reeks, “Families”, is een work in progress dat nog maar gedeeltelijk getoond is. Het stelt nieuwe vragen over het statuut van de familie, haar natuur en legitimiteit. Er wordt eveneens een publicatie over uitgegeven. Anne-‐Catherine Chevalier is in het bijzonder geïnteresseerd in portretten en onderwerpen rond hedendaagse thema’s. Ze fotografeert zowel haar entourage als mensen die verder van haar af staan. Ze heeft slechts laat een fotografie opleiding gevolgd door zich in te schrijven in “75” in Brussel. Ze heeft lessen gevolgd bij Marina Cox en Mary Ellen Mark in New York. Te ontdekken in de Lounge van BNP Paribas Fortis en in het restaurant van Eurantica.
[email protected] www.eurantica.be Organisatie ARTEXIS Exhibitions S.A. Luc Darte – Exhibition Manager –
[email protected] Tel : +32 2 740 10 31 -‐ Fax : +32 2 740 10 25 Communicatie Nathalie Mertens –
[email protected] Tel : +32 2 740 10 43 Pers contact CARACAS public relations -‐
[email protected] -‐ www.caracascom.com Gustave Schildknecht 33/2 -‐ B-‐1020 Brussel T/F +32 4 349 14 41
Praktisch Plaats Paleis 1-‐ Brussels Expo Belgiëplein 1 B-‐1020 Brussel Data Van vrijdag 20 tot zondag 29 maart 2015 Avant-‐première 19 maart 2015 Openingsuren Weekend: van 11u tot 19u Week: de 14u tot 19u Ladies’ Day Dinsdag 24 maart 2015 van 14 tot 19u, gratis toegang voor dames
Nocturne Donderdag 26 maart 2015 tot 22u Conferenties “De overdracht van een kunstcollectie naar de volgende generaties toe” -‐ georganiseerd door BNP Paribas Fortis Zon 22/03 – 15u – FR – Carol Liesenberg – Estate planner bij BNP Paribas Fortis Wealth Management Zon 29/03 – 15u – NL – Philipp Bollen – Director Estate Planning Private Banking & Wealth Management bij BNP Paribas Fortis “Het portret in de juwelen” Din 24/03 – 15u – FR -‐ Daniel Louka – Onafhankelijke juwelen -‐expert Toegangsprijs 20 € / persoon Volg Eurantica op Facebook https://www.facebook.com/pages/Eurantica-‐Brussels/246708562070050
EURANTICA BRUSSELS FINE ART FAIR – HET PORTRET BELICHT Wat is een portret? Volgens Etienne Souriau, een Franse filosoof gespecialiseerd in esthetica, verwijst het portret naar een afbeelding van een persoon. De persoon moet alleen afgebeeld zijn. Als die deel uitmaakt van een breder onderwerp, bijvoorbeeld een historische compositie, kan het werk niet gerekend worden tot het genre van het portret. Wanneer het portret sterk lijkt op het model en er trouw aan is, dan heeft men het over een realistische tendens. Het kan ook het model veredelen. In dat geval gaat het om een idealistische tendens. Historisch gezien werd het portret altijd gelinkt aan de dood, het ouder worden, het nageslacht en, op een bepaalde manier, onsterfelijkheid. Antonin Artaud geeft er een goede samenvatting van: « Het menselijk gezicht draagt namelijk een soort eeuwige dood op zich. Het is aan de schilder om het te redden door het haar eigen trekken te geven ». De specialisten schrijven drie functies toe aan het portret. Ten eerste kan die het model vereeuwigen. Anders gezegd: hij legt het gezicht van een levende persoon vast zodat het blijft bestaan. De tweede functie van het portret is om het model te verheerlijken of er een karikatuur van te maken (in dat geval vervult die een sociale functie). Het kan tenslotte ook nieuwe technieken onderzoeken en uitvinden. Geschiedenis van het portret We vinden de eerste portretten in de Egyptische grafkunst. Ze beelden de overledene af of personages die hem vergezellen in verschillende omstandigheden. Het doel van het portret in die context is om de afbeelding van de overledene vast te leggen en te vereeuwigen. En zo op bepaalde manier zijn leven te verlengen in het hiernamaals. De Romeinse beschaving zet die traditie verder om de band te illustreren tussen de overledene en de dood via het portret (dat wordt geplaatst in sarcofagen of cenotaven). Ze introduceert eveneens gebeeldhouwde bustes. Ze worden voorgesteld in privé-‐ woningen of in publieke instellingen waar ze instaan voor het verder leven van politici en andere belangrijke personen. Tijdens de Middeleeuwen is het Westen onder invloed van iconoclastische stromingen die uit het Oosten komen. Daarenboven beschouwt het bijgeloof het beeld als een ondersteuning van magische, zelfs kwaadaardige praktijken. Prinsen en kerkleiders wantrouwen het portret. De afbeelding van levende mensen verschijnt in de kunst via religieuze afbeeldingen. In de decors van mozaïeken van de hoge middeleeuwen ziet men zo pausen naast heiligen die Christus of Maria begeleiden. Geleidelijk aan verschijnen ook leken op de fresco’s of retabels. Door een kunstwerk te financieren ter ere van God, voelen ze zich op een bepaalde manier beschermd van elk soort onheil. Het is maar in de XIVe eeuw dat het portret zich, in Frankrijk, ontdoet van die sacrale context. De gouden tijd van het portret Kunstgeschiedkundigen beschouwen het eerste, volwaardige portret dat van Jean le Bon, koning van Frankrijk van 1350 tot 1364. Gerealiseerd door een anonieme kunstenaar op een houten paneel, stelt het werk het hoofd van de koning in profiel voor, op een neutrale
achtergrond, zonder attributen of accessoires. Het wordt bewaard in het Louvre. De XVe eeuw is de ware bloeiperiode van het portret. Vlamingen, Venetianen en Florentijnen, ze blinken allen uit in de kunst van het portret. Het portret van het echtpaar Arnolfini van de Vlaamse Primitief Jan Van Eyck (1434), dat een koppel afbeeldt in haar dagelijkse omgeving, is er het meest iconische voorbeeld van. Italiaanse nobelen laten zich graag afbeelden tegen een achtergrond van Toscaanse landschappen. In de XVIe eeuw wordt het hofportret ontwikkeld. De kunstenaars heten Giorgione en Titiaan. De modellen zijn Frans I en Keizer Karel. In de XVIIe eeuw gaan Peter Paul Rubens en vooral Antoon Van Dyck, in Engeland, de portretkunst heruitvinden door haar een levendigheid en naturel te verlenen die voordien ontbrak in officiële portretten. In de XVIIIe eeuw begint de portretkunst steeds meer conventies te krijgen. Voortaan onderscheidt men het officiële portret, een portret dat meer formeel en rigide is, alsook het « psychologische » portret dat verschillende vormen aanneemt: vrij, snel en ongedwongen, of doordacht, geduldig en « goed afgewerkt ». Dat laatste is een voorbode voor het romantische portret dat de intieme gevoelens wil tonen en de « verborgen ik » van het model. De neergang van het portret In de tweede helft van de XIXe eeuw begint het portret te surfen op de golven van haar succes, zowel in de schilderkunst als beeldhouwkunst. De opkomende rijke burgerij, die voortkomt uit de industriële revolutie, houdt ervan haar Haussmanniaanse appartementen of herenhuizen in de provincie te decoreren met portretten van haar familieleden. Deze mode is geïnspireerd op kastelen die portretgaleries hebben van hun voorouders. Industriëlen, bedrijfsleiders en mannen met publieke functies laten hun buste maken uit marmer of steen en aarzelen niet om die te plaatsen in hun wintertuin of inkom. Het is een manier om hun nageslacht een beeld te laten van hun succes. De mode van portretkunst krijgt ook aanhang in de populaire milieus en de portretateliers schieten als paddenstoelen uit de grond, zowel in grote als kleine steden. De openbare ruimte wordt eveneens ingenomen door geschilderde, maar vooral gebeeldhouwde portretten van belangrijke mensen. Deze officiële kunst wordt eerder links gelaten door de naturalistische kunstenaars. De opkomende impressionisten verkiezen het landschap boven het portret. Niettemin drukken enkele grote namen zoals Degas, Cézanne, Van Gogh of Gauguin hun stempel op de evolutie van het portret. Tegenwoordig heeft de alomtegenwoordige fotografie (fotocabines, selfies) de portretkunst verouderd achtergelaten. Het is daarom dat sommige kunstenaars ze opnieuw opvoeren al spelend met transgressie en ‘détournement’. Enkele soorten portretten De ex-‐voto. De modellen (meestal schenkers aan wie het werk een eerbetoon brengt) zijn in gebed afgebeeld, tegenover de Maagd Maria. De ex-‐voto zijn bestemd voor heilige plaatsen, kerken of kapellen. Het kunstwerk om een persoon te vereeuwigen. Hier kunnen we als voorbeeld Portrait de Victor le Bouthillier vermelden, in 1650 geschilderd door Philippe de Champaigne om de postume herinnering te bewaren aan deze belangrijke persoon (die de eerste aalmoezenier was van Maria de Médicis en van Gaston van Orléans, vervolgens aartsbisschop van Tours). Het intiem portret en het portret van een koppel. De modellen worden afgebeeld in een privé of openbare omgeving. Ze komen natuurlijk over, zoals in het portret van Simone
Debat-‐Ponsan dans la loge de l’opéra, dat in 1908 werd geschilderd door Edouard Debat-‐ Ponsan. Het portret van het koppel is vaak samengesteld uit twee grote autonome portretten die zijn bedacht als een ensemble. Soms kijken de echtgenoot en echtgenote naar elkaar. Twee voorbeelden: Portrait d’un couple door Barthel Bruyn le Jeune (rond 1530-‐ 1607/1610) en Portrait de Monsieur de Flandre de Brunville en Portrait de Madam de Flandre de Brunville (1761) door Alexander Roslin (1718-‐1793). Het officiële portret. Dit type portret benadrukt de sociale status van een persoon, gaat zijn macht legitimeren of verheerlijken, zoals bijvoorbeeld Man in harnas van Bartolomeo Passerotti (1529-‐1592). In Frankrijk laten, sinds de XVIIe eeuw, de leden van de adel zich afbeelden in formele, officiële of heroïsche houdingen. Het ruiterportret behoort tot het officiële portret: het model wordt te paard afgebeeld: Portrait équestre d’Armand-‐Jean de Wignerd, duc de Richelieu, général des galères, conduit par la victoire van Charles de la Fosse (1636-‐1716). De karikatuur. Dit soort portret richt zich op de « gebreken » van het model (fysiek en op gebied van karakter) met humoristische of polemische doeleinden. Dit type portret ontstond in de Renaissance in de vorm van een spel en is een karikatuur geworden in de XVIIe eeuw. Later heeft het een polemisch en satirisch karakter aangenomen, meer bepaald ten opzichte van mensen in de politiek. Het allegorische portret. Het roept een abstract idee op, bijvoorbeeld door een machthebber af te beelden met kenmerken van een godheid. Het portret is een manier om bij te dragen aan zijn glorie: Portrait de femme en source, door het Atelier de Nicolas de Largillière, datum onbekend. Het groepsportret. Haar doel is het tonen van het behoren tot een groep, familie of vereniging. Alle gezichten zijn herkenbaar. Fragment du panorama des célébrités du XIXème siècle, door Henri Gervex en Alfred Stevens. Dit portret was bestemd voor de wereldtentoonstelling van 1889. Het psychologisch portret. Het wil de persoonlijkheid van het model reflecteren en er de gevoelens en emoties van uitdrukken. Portrait d’Honoré de Balzac, geschilderd door Louis Boulanger, rond 1836. Het zelfportret. Het cultiveert het narcisme aangezien de kunstenaar zichzelf als onderwerp neemt. In de middeleeuwen verscheen de schilder soms in de afbeelding, in een optocht of in de massa. Albrecht Dürer (1471-‐1528) is de eerste om de uitdaging aan te gaan en zichzelf af te beelden in zijn bekende Zelfportret (1500). Op die manier gaat hij van het statuut van vakman naar dat van kunstenaar, maker -‐ één van de belangrijkste concepten van de heersende, humanistische filosofie.
Enkele portretten van kunsthandelaars die deelnemen aan Eurantica Galerie Pierre Hallet. Pierre Hallet, sinds 1987 gevestigd aan de Zavel, is gespecialiseerd in hedendaagse schilderkunst van de tweede helft van de XXe eeuw (de « klassiekers » tussen 1950 en 1980) en in jonge, Belgische schilderkunst (levende kunstenaars). Op Eurantica stelt hij enkele abstracte schilderijen voor van Bernard Gaube, Louis Van Lint en Antoine Mortier, alsook twee portretten. Het eerste stelt Theo voor (uit de reeks Les jeunes femmes en uniforme) en werd geschilderd door Jacqueline Devreux, een Brusselse kunstenares gespecialiseerd in zelfportretten en het vrouwelijk portret. Het tweede werk, Untitled, is een olie op doek van James Brown, een Amerikaanse kunstenaar die in Mexico leeft. Zijn werk is niet-‐ realistisch, maar bevat, soms, tekens van herkenbare gezichten. Aboriginal Signature Estrangin Fine Art. Bertrand Estrangin opent in januari 2015 zijn galerie in Brussel. Hij verzamelt sinds meer dan vijftien jaar deze uitzonderlijke inheemse kunst. Sinds de jaren 1970 gebruiken Aboriginal kunstenaars nieuwe media zoals acryl om de fascinerende stem van het nomadenvolk verder te zetten. Zo dragen ze bij tot het ontstaan van een hedendaagse kunstbeweging die wordt erkend door de grootste instellingen. In Eurantica stelt Bertrand Estrangin werk voor van gevestigde kunstenaars afkomstig uit kunstcentra van Tjungu Palya, Tjala, Spinifex… Sommige van die kunstenaars hebben tentoongesteld in de grootste musea ter wereld, waaronder in 2012 in het MOMA in New York. Estrangin stelt eveneens een aantal opkomende kunstenaars voor die nergens anders te vinden zijn in Europa. Woodfox Autographs. De man achter deze naam is de enige antiquair die handtekeningen aanbiedt in België. Het aanbod omvat drie types: de geschreven en ondertekende brief (LAS), een ondertekende brief -‐ getekend door iemand anders of typoscript (LS), en het ondertekende document (DS). Daar komen ook nog getekende foto’s bij (Ph.S) en muziekmanuscripten (MM). In zijn collectie komen namen voor zoals die van Napoleon, Baudelaire, Einstein, Kennedy, Jean-‐Paul II of Saddam Hoessein. Zijn oudste handtekening is die van Lodewijk XII uit 1512 en de meest recente een van prinses Diana, in de jaren 1990. Arnaud en Sylvie de Spa. Arnaud en Sylvie de Spa bieden een breed aanbod van klassieke antiek aan (Lodewijk XV en Lodewijk XV, zilverwerk, …) en houden van verfijning en de schoonheid van objecten uit het verleden. Op Eurantica stellen ze het prachtige Portrait de Madame Demetz née Gareau voor, in 1830 geschilderd door Louis Hersent. Hij is een leerling
van David en van Jean-‐Baptiste Regnault, en één van de voornaamste schilders van de Restauratie, onder andere gespecialiseerd in portretten, wat zeer populair is in die periode. De vrouw die wordt afgebeeld op het schilderij, Sophie Demetz, is in 1845 in Parijs overleden. Ze was een kunstenares die in de romantische stijl schilderde en gespecialiseerd was in het landschap en in architectuurzichten. Prachtig is ook het paar huwelijksglazen in zilver van Nuremberg uit de XVIIIe eeuw dat Arnaud en Sylvie de Spa aanbieden. NF Art Gallery. De galerie werd in 2004 opgericht door Nicolas Fayt. Haar eerste publieke verschijning was op de beurs Lineart in 2005. In tien jaar heeft NF Art Gallery zich gespecialiseerd in werk op papier, beeldhouwwerken en schilderijen van Belgische kunstenaars met een internationale uitstraling, van de XIXe eeuw tot 1970. De galerie werkt voornamelijk privé door elk jaar deel te nemen aan Antica Namur en Eurantica en door tijdelijke verkoopstentoonstellingen te organiseren. De galerie probeert liefhebbers de sleutelfiguren voor te stellen van de Belgische kunst van vandaag (James Ensor, Paul Delvaux, Léon Spilliaert, Fernand Khnopff, de school van Sint-‐ Martens-‐ Latem, Théo Van Rysselberghe, Constant Permeke, Armand Rassenfosse, Paul Van Hoeydonck, Pierre Alechinsky, ...) en anderen die er binnenkort toe zullen gerekend worden (Jean Rets, Marcel-‐ Louis Baugniet, Ferdinand Vonck, Marc Verstockt,...). Vier uitzonderlijke werken worden voorgesteld op Eurantica : Pêcheur assis sur un bollard van Léon Spilliaert, rond 1909 ; Construction jaune et noire sur fond bleu van Marcel-‐Louis Baugniet, 1926 ; Vart’za van Jean Rets, 1975 en Billard obligé van Pierre Alechinsky, 1978. Laurence Fayolle. Deze grote specialiste van oude juweelkunst uit de XIXe eeuw, Art deco juwelen en hoge juweelkunst, blijft trouw deelnemen aan Eurantica. Overeenkomstig het thema van de beurs (Het Portret), stelt ze een broche « Maure vénitien » voor, in 1950 ontworpen door de Venetiaanse juwelier Nardi en versierd met robijnen, naast een Camée « Négresse » uit de XIXe eeuw, gebeeldhouwd in agaat (twee lagen) en belegd met goud, robijnen en diamanten. Laurence Fayolle stelt eveneens een prachtig juweelstuk voor uit de XIXe eeuw, samengesteld uit een halsketting in diamanten en smaragden, gebeeldhouwd als een tros druiven die mooi samengaat met oorbellen. Henri Vanhoenacker. Deze antiquair die oorspronkelijk afkomstig is uit Kortrijk, interesseert zich voornamelijk voor de XIXe eeuw, tot aan 1880. Hij heeft net een opmerkelijke, nieuwe ruimte geopend in hartje Zavel. Hij is vooral op zoek naar zeer originele meubels en kunstobjecten die men nergens anders vindt. Op Eurantica zijn onder andere de volgende kunstwerken te ontdekken: Acteur de théâtre is een werk van Jacques Laudy, die deel uitmaakt van de Belgische School aan het begin van de XXe eeuw en één van de stichters is van de krant Tintin in 1946. Portrait d’homme en buste is een olie op doek (43 x 40 cm) in 1866 geschilderd door Emile Wauters. Wauters was ook een belangrijke portretschilder van wie meer dan 200 portretten werden gerecenseerd. Portrait de jeune fille is een werk van Anna Nordlander, een Zweedse kunstenares (1843-‐1879). Ze heeft met Jean Portaëls in Brussel
gestudeerd en heeft landschappen, portretten en historische onderwerpen geschilderd. Op gebied van curiositeiten, eveneens een voorkeursdomein van Henri Vanhoenacker, kan men eveneens een Engels schild ontdekken in neo-‐renaissance stijl alsook een vanitas uitgehouwen in ivoor uit Japan.
Bert Nordin is al ongeveer 25 jaar actief in de antieksector. Aanvankelijk combineert hij de restauratie van schilderijen met zijn zaak, alvorens zich volledig op de antiekhandel te richten. Bert Nordin was eerst actief in Antwerpen, maar is sinds een drie-‐, viertal jaar gevestigd in Brussel. Nordin is gespecialiseerd in Belgische meesters en stelt een ruim aanbod voor dat gaat van de 17e tot de 20e eeuw. Hij biedt alle genres (stilleven, portretten, enz), periodes en scholen aan, met onder andere impressionisme, symbolisme en zelfs surrealisme. Op Eurantica Brussel stelt hij een portret voor van een kapitein. De naam van de kunstenaar is niet bekend, maar het werk dateert uit 1810-‐1820. Ming-‐k’i Gallery uit Waardamme is sinds 1987 gespecialiseerd in archeologie uit China en Mexico, hoewel het aanbod zich evenwel richt op precolumbiaanse kunst (Peru, Columbia, …). De galerie neemt vaak deel aan beurzen en organiseert ook één keer per jaar – in mei -‐ een fraaie tentoonstelling. Op Eurantica stelt de galerie een zeer zeldzaam gouden dodenmasker voor uit China. Het stuk dateert uit de 12e-‐ 13e eeuw en hoort tot de Liao-‐ dynastie. Daarnaast is er ook een uitzonderlijk zeldzaam dodenmasker te ontdekken uit Mexico.
Frederik Muller stamt uit een geslacht van antiquairs. Niet alleen zijn grootouders, maar ook zijn ouders, zijn oom en neef Jan zijn gebeten door het virus. Frederik begon ongeveer twintig jaar geleden als restaurateur in de zaak van zijn ouders. Die heeft hij onlangs overgenomen. « We zijn tegenwoordig steeds meer gespecialiseerd in Middeleeuws kunst, » zegt hij. « Het gaat om sculpturen uit de 14e, 15e en 16e eeuw. » Dergelijke stukken worden dan ook getoond op hun stand in Eurantica. « We nemen deel aan veel beurzen, zoals Eurantica. Daar leggen we veel contacten. Ik neem al langer deel aan Eurantica. Ik vind dat de beurs haar charme heeft weten te bewaren. De bezoekersaantallen zijn hoog, de stukken kwalitatief en de sfeer steeds internationaler. » Frederik Muller stelt op Eurantica een uitzonderlijke ‘mosan’, polychroom beeldhouwwerk voor uit Saint-‐ Étienne dat 95 cm hoog is en dateert van het begin van de XVIe eeuw. Het is afkomstig uit de voormalige collectie van Jacqueline Boccador.
Jan Muller (35 jaar) is gepokt en gemazeld in de antiekwereld. Zowel zijn grootmoeder als vader waren antiquairs. Muller studeerde kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Gent. Voor hij zijn diploma behaalde in 2000, had hij al de zaak van zijn vader overgenomen. Vijftien jaar later is Jan Muller een vaste waarde in de Belgische antiekwereld. Muller biedt schilderkunst aan van 1450 tot 1930, zeg maar van de gotiek tot het impressionisme, met ook ruimte voor de romantiek en de Latemse school. De beeldhouwkunst omspant ongeveer dezelfde periode, van 1400 tot de 18e / 19e eeuw. Eind 2013 opent hij een nieuwe galerie in het oude centrum van Gent, op een paar stappen van het Gravensteen. De galerie is ondergebracht in een prestigieus gebouw uit de XVIIe en XVIIIe eeuw. Jan Muller stelt op Eurantica een uitzonderlijk olieschilderij op doek voor van de Hollandse school, gesigneerd door Jan van Ravenstein, en van het begin van de XVIIe eeuw.
Galerie Edouard de Potter werd 20 jaar geleden opgericht en is gespecialiseerd in de Empire periode. De antiquair, die zijn carrière is begonnen in de politiek (als burgemeester) wordt bijgestaan door zijn partner, Diane van Ussel, een Belgisch-‐ Amerikaanse die gek is op design. Voor hen is de passie voor antiek een manier van leven: reizen, rondsnuffelen, ontdekken en zich laten verleiden door hun ‘coups de cœur’. Edouard de Potter is opgegroeid met schoonheid en heeft altijd al gehouden van zeldzame objecten, kunst en oud meubilair dat hij verzamelt. Aanvankelijk was hij meer eclectisch, maar hij heeft zich in de loop der tijd geconcentreerd op het einde van de XVIIIe eeuw en de Empire periode. Hij richt zijn aandacht vooral op Parijse stukken, zoals pendules in verguld brons met een complexe en fascinerende mechaniek, of ook meubelstukken van manufacturen die vroeger in Parijs gevestigd waren. Op gebied van schilderijen gaat zijn smaak breder (Franse, Amerikaanse, Engelse werken, …). Voor Eurantica heeft het koppel een selectie uitzonderlijke pendules verzameld, een zeldzaam paar poken in verguld brons van de periode Lodewijk XV (met versiering die ‘ chinoiseries’ oproept), of ook nog een secrétaire – geldkist met marmeren platen geschilderd door Piat Sauvage (die van oorsprong uit Doornik komt en een carrière had gemaakt in Parijs).
Raf Van Severen is al meer dan tien jaar een trouwe exposant op Eurantica. De passie voor schilderkunst maakt deel uit van het DNA van zijn familie. De vader van Raf Van Severen, in 1964 teruggekeerd uit Congo, begint een collectie Afrikaanse kunst. Ze omvat schilderijen, aquarellen en tekeningen van Afrikanisten (Belgen die in Congo gewoond en gewerkt hebben) en lokale kunstenaars. Vanaf zijn vijftiende geraakt Raf Van Severen « besmet » door de passie van zijn vader en toont hij veel interesse voor de wereld van antiek : hij helpt een vriend op de markt van de Zavel en bezoekt verwoed de bekende antiekmarkt van Tongeren. Zijn smaak verfijnt en wordt nauwkeuriger. Net zoals zijn vader specialiseert hij zich in schilderkunst. Raf Van Severen is zeer visueel ingesteld en is in de eerste plaats aangetrokken door het licht in het werk, door het gebruikte kleurenpalet van de schilder en het onderwerp (humor wordt altijd zeer gewaardeerd). Vervolgens richt zijn blik zich op de handtekening. Zijn motivatie om iets te kopen wordt vooral geleid door plezier. « Ik hou van schilderijen die spreken, » zegt hij. « Of die nu expressionistisch of romantisch zijn. Belangrijk is de rode draad van het licht en de kleuren. Tegenwoordig heerst er een standardisering van smaak. Ik zou willen dat iedereen opnieuw leert kijken. Je moet je blik opvoeden, en dan je eigen ideeën vormen en verdedigen. Zo kan je meer persoonlijke interieurs maken, die meer charmant, warm en origineel zijn. » Raf Van Severen interesseert zich voor een specifieke periode, tussen 1870 en 1950, en voor alle genres: landschappen, zeezichten, interieurs, vrouwenportretten, bloemcomposities, genreschilderkunst, exotische scènes uit Oost-‐Afrika. Van Severen pakt op de beurs uit met verschillende portretten. Van Rik Wouters is een portret te zien van Nel, zijn echtgenote en grote muze. Het werk dateert uit 1914 en is een prachtige pastel van een opmerkelijk groot formaat. Van Auguste Mambour toont hij een portret van een dame, terwijl Tsugouharu Foujita het hondje afbeeldt van Madame Schuster, een bekende verzamelaarster. Frits Van den Berghe schildert dan weer het zoontje van de timmerman die de kaders maakte voor heel wat schilders van de Latemse School. Laurent Haesaerts en Alexis le Grelle, die sinds tien jaar restaurateurs zijn van oude meubelen, hebben de activiteiten van het atelier Les Trouvères hernomen waar ze zijn opgeleid. Ze zijn gespecialiseerd in de restauratie van meubilair uit de XXe eeuw. Daardoor kunnen ze objecten die behoren aan grote huizen of musea terugbrengen naar hun oorspronkelijke staat. Door hun werk ontvlamt de passie voor antiek en het verlangen om een eigen collectie te hebben. Sinds 4 jaar stellen Laurent Haesaerts en Alexis le Grelle hun collectie oude Belgische meubels samen. Eurantica 2015 wordt hun tweede deelname aan het evenement. Voor deze gelegenheid heeft het duo restaurateurs een directiebureau met een dik tafelblad in wengé van Jules
Wabbes (Brussel, 1919-‐1974) samengebracht met een paar Silex kasten in populier van Gustave Serrurier-‐Bovy (Luik, 1858 – 1910). Gallery Ilunga is gevestigd in Gent en in Brussel. Ze is gespecialiseerd in Aziatische en Afrikaanse kunst. De galerie wordt sinds 30 jaar geleid door Luc en Inge Cannoot, die versterking hebben gekregen van hun dochter Amber (30 jaar), antiquair van opleiding die de fakkel overneemt van haar achtergrootvader, een Luikse antiquair en haar grootvader, gevestigd in Gent. De drie zijn gepassioneerde verzamelaars die hun onderzoek richten op zeldzame stukken van verre continenten. De werken die ze selecteren dateren van voor de jaren 30 en zijn afkomstig van Europese privé collecties. Ze nemen deel aan verschillende grote beurzen in België en in het buitenland om een internationaal cliënteel te ontmoeten. Ze zijn voor het eerst aanwezig op Eurantica en stellen, onder andere, een selectie rituele sculpturen voor uit Mali (de Banama stam), met daarin antilopes (chiwara) die tijdens ceremonies op het hoofd worden gezet. Jean Nelis, een Brusselse antiquair gespecialiseerd in Belgische schilderijen van 1870 tot 1970, is een trouwe gast op Eurantica. Hij zal aanwezig zijn met een selectie eclectische werken, die grote Belgische kunstenaars samenbrengt maar ook schilderijen van minder bekende kunstenaars die het verdienen herontdekt te worden, zoals Edouard Voets, een Belgische symbolist van wie een bijzonder schilderij te zien is met als titel "L'Envoutante". Yannick David, die al meer dan dertig jaar deelneemt aan Eurantica, is de enige antiquair die zo’n trouw aan de dag legt. « Degene met de meeste anciënniteit, maar niet de oudste », onderstreept hij met humor. Die volharding illustreert perfect de kwaliteit van de beurs die, volgens hem, te danken is aan verschillende factoren : de hoge kwaliteit van de aangeboden stukken, het enthousiasme van het publiek, het internationale imago en het professionaliteit van de organisatoren. Eurantica blijft evolueren om zich nog beter in te schrijven binnen de tijdsgeest. Nieuwe antiquairs uit het buitenland melden zich aan en steeds jongere handelaars tonen er hun moderniteit. De stands, die meer hedendaags en op design gericht zijn, trekken een hip publiek aan. Yannick David volgt deze evolutie van nabij. Zijn stand,
samengesteld met grote zorg en elk jaar anders, herinterpreteert een verzamelkabinet van vandaag, opgevat volgens thema’s die hem nauw aan het hart liggen (maquettes, oriëntalisme, afrikanisme, erotische objecten en Cubaanse curiositeiten) en aangevuld met hedendaagse kunstwerken. Om het thema van het portret te illustreren, stelt hij op de beurs zijn portret voor dat wordt uitgevoerd door drie verschillende kunstenaars : een brons van Fritz Troelstra, een schilderij van Anatoly Stolnikoff en een foto-‐ montage van Stéphane de Jaeger.
