Pandipieri Vriendenbrief

31e jaargang

Kerstmis 2008

Pandipieri

Vriendenbrief

Kisumu Urban Apostolate Programmes Inhoud

Kerstmis 2008, Hans Burgman schrijft ons -1Een kompas in de auto? -3Vriendendag in het nieuwe St.Jozefhuis -4Hans 80 jaar jong! -5Keniaanse wijsheden -5Helpt dat nou? -6-

Bezoekersrecord Hoffest Kerzell 2008! -6Uitgesproken -7Een zonnige Afrikadag in Bergeijk! -8Visje -9Goedkoop bellen naar Kenia (vervolg) -9Colofon -10-

om uit te vinden of er nog wat te doen was aan haar kreupele poliobeen. Toen de grote dag van het onderzoek daar was stond iedereen in spanning te wachten wat de doktoren zouden zeggen. Na een intensieve test verklaarden de medici dat er helaas geen mogelijkheid was om te opereren. Een traantje biggelde over Millymolly’s wang, en toen ook over die van de aanwezige dames; de mannen pakten haar bij de schouders om hun medeleven te betuigen. Later vroeg ik haar waarom ze gehuild had. “Nou,” zei ze, “ omdat ik zo blij was dat ik niet opnieuw geopereerd hoefde te worden. Dan zou ik daar ver van huis in een vreemd ziekenhuis zitten met pinnen door mijn knie; nee, dank je.” Ik vond het een leuk voorbeeld van hoe moeilijk het is om de reacties van Afrikaanse mensen in te schatten. Sommigen van jullie hebben mij vast wel eens horen praten over de ziekenhuizen in Kenia: die zijn zo duur dat de gewone mensen het niet kunnen betalen. Dat kan leiden tot een curieus probleem, zoals in Misikhu Mission Hospital in West Kenia, dat Frank Boomers moest oplossen. Van de 150 bedden waren er 75 bezet door mensen die niet ziek waren. Dat waren patiënten die genezen waren verklaard, maar hun rekening nog niet hadden betaald en daarom niet naar huis mochten. Dat was een hopeloze toestand, en echt geen uitzondering. Nu is mij onlangs een licht opgegaan betreffende een oplossing. Bij ons OMA-project geven wij een gratis ziekenhuisverzekering aan alle gezinnen die een AIDs-wees hebben geadopteerd. Zo’n verzekering kost betrekkelijk weinig, maar 20 Euro per jaar. Dat dit tarief zo laag is is te danken aan de overheid die de mensen er toe wil

Kerstmis 2008, Hans Burgman schrijft ons:

Beste Vrienden,

Tijdens mijn verlof in de zomermaanden heb ik vele oude vrienden teruggezien, en ook enkele doktoren. De meest tijdrovende behandeling was die voor huidkanker in mijn gezicht. De schoonheidsspecialist heeft een keurig karwei verricht. Hij heeft wat weefsel weggehaald net naast mijn rechter neusvleugel en daar een nieuw stuk huid ingelegd, genomen uit mijn hals. De wondjes zijn genezen, maar in het getransplanteerde stukje huid zit geen gevoel: als ik het aanraak is het of ik iemand anders bij de neus neem. Ook zijn er wat halshaartjes meegekomen, zodat ik een stukje baard op mijn neusvleugel krijg. Velen van jullie hebben gul bijgedragen aan het bezoek van Millymolly. Haar verblijf is een groot succes geweest. Zij was een uitstekende ambassadrice van Kenia, het nieuwe Kenia: niet het zielige mensje dat jammert om hulp, maar de markante persoonlijkheid waar je graag me in zee gaat. Haar vaste habitat was bij Eugène en Lidy in Waalre, maar ze heeft ook bij andere vrienden gelogeerd, ze heeft stages gelopen in de laboratoria van ziekenhuizen in Veldhoven en Doetinchem en ze is met een groep mee naar Lourdes geweest. Er is veel gelachen, over kroketjes die ze cockroaches (kakkerlakken) noemde en kersentaart die ze kerosinetaart noemde. Ook is er gehuild, van heimwee en nog wat: Vrienden in Bergeijk hadden een medisch onderzoek georganiseerd

1

verlamd en wordt nu verzorgd in haar moeders huis achter Pandipieri Center. Ze kon echter weer lachen en korte zinnen zeggen. Paul Onyango van de alcoholistenzorg is helaas ook overleden. Ik heb tijdens mijn vakantie deelgenomen aan discussies over een onderwerp dat in de belangstelling staat: Ontwikkelingssamenwerking. Het viel mij op hoe weinig mensen weten van wat er gaande is in Afrika. Meer mensen zouden onze Vriendenbrieven moeten lezen! De meesten kunnen heel cru alleen maar aan geld denken. Ik probeer aldoor te vertellen dat geldelijke hulp een teken moet zijn van werkelijke betrokkenheid en wel van wederkerige solidariteit. Er verschijnen boeken en artikelen die luid verkondigen, dat zoveel geld verknoeid wordt en dat er veel meer controle moet zijn en grootschalige samenbundeling, zodat we samen een vuist kunnen maken. Maar steeds meer boeken en artikelen beginnen gelukkig ook te benadrukken dat we kleinschalig te werk moeten gaan: de Afrikanen geen grootse plannen door de strot moeten duwen, maar liever samen met de kleine luiden zoeken naar kleine oplossingen. Met andere woorden, meer en meer mensen beginnen de Pandipieri-methode te ontdekken: we waren de anderen dertig jaar vóór. Veel mensen willen graag meer weten over mijn nieuwe werkkring. Eén ding kan ik nu al zeggen: dat ik al de ervaring die ik de afgelopen 30 jaar in Kisumu heb opgedaan, kan overdragen op de 30 jongelui die zich nu hier in Nairobi voorbereiden om als Mill Hill Missionarissen in onze voetsporen te treden. Zij zijn verspreid over een dozijn huizen waar ze zelf hun huishouding voeren. Ze volgen theologiecolleges aan de universiteit.

bewegen om zich te verzekeren. En inderdaad, wij werden heel populair in St. Monica’s Hospital bij Kisumu, waar wij onze verzekerde patiënten onderbrachten: want de rekeningen van die klanten werden prompt betaald, door de verzekering. Dus dat zou kunnen wijzen op een oplossing: als genoeg mensen zich verzekeren kunnen de ziekenhuizen draaien. Verzekeren is echter wel een culturele doorbraak want de mensen houden er niet van: je zult maar een premie betalen en dan de pech hebben dat je niet ziek wordt, dan is het weggegooid geld. Dus het OMA-project is een mes dat aan diverse kanten snijdt. Het is terecht populair bij velen van onze vrienden. Een tip: als je hieraan wilt bijdragen, vermeld dan: “H. Burgman, OMA-project”. Drie dagen na mijn terugkeer ben ik even naar Kisumu gegaan. Pandipieri Center zag er indrukwekkend uit. De gezondheidsdienst was een ware bijenkorf; ze hebben moeten uitbreiden met een aantal kamers, en hun klinieken alleen al kregen meer dan honderd klanten per dag. Er wordt een enorme gemeenschapshal gebouwd en andere gebouwen worden vernieuwd. De oude Pandipieri-garde heeft het moeilijk. Paul Olaka is op tachtigjarige leeftijd overleden, een reus van een persoonlijkheid die de mensen altijd kon laten lachen en zo tot luisteren dwingen. Hij speelde een rol in vele projecten, reed steeds rond op zijn kleine motor en had veel last van zijn hart. Josephine Akelo, de grote Josephine, heeft een beroerte gehad. Ze is aan een kant

2

Een kompas in de

Hier in het Formation Centre zijn verder allerlei programmaonderdelen, die hun een missionaire geest moeten bijbrengen. De jongelui komen uit heel Afrika, uit India en uit de Filippijnen, een zeer interessant mengsel. Zelf zit ik voorlopig in een klein kamertje; binnenkort krijg ik wat meer ruimte. Mijn e-mail adres blijft voorlopig hetzelfde. Mijn nieuwe postadres is: Mill Hill Missionaries; Chelsea Marina Courts; P.O.Box 865 Uhuru Gardens; 00517 Nairobi; Kenya. Zo komen we aan het einde van een jaar dat in Kenia zo slecht begonnen is; tijdens mijn verlof wilde iedereen weten hoe het nu gaat. Toen ik bij mijn terugkeer op het vliegveld van Nairobi een taxi bestelde bij een paar Kikuyudames en ik hen in hun eigen taal begroette, vroegen ze me of ik een Kikuyu was; ik zei dat ik eigenlijk een Luo was. Daarop trokken ze lachend hun neus op. Er is dus wel wat vooruitgang, maar je vraagt je af hoeveel. Baraka Obama (zoals hij hier genoemd wordt) is een prachtige afleiding geweest. Ik wens jullie allemaal een vredig Kerstfeest toe en een beter begin.

auto? Molly is weer terug in Kenia. Dank zij uw royale gift heeft ze hier in Europa van juli tot oktober doorgebracht. We vroegen haar: “Welke opvallende verschillen met Kenia ben je hier bij ons tegengekomen?”. Dit is haar verslag.

Allereerst wil ik iedereen bedanken die zó royaal gereageerd heeft, dat ik deze fantastische trip kon maken! Ook dank ik Lidy en Eugène en alle anderen, waar ik zo gastvrij heb mogen logeren. Mijn allergrootste hobby is zingen. Daarom was ik heel blij dat ik tijdens de mis wat Keniaanse liederen mocht zingen; dat was in Kerzell (Duitsland), Boskoop, Bladel, Oosterbeek en Bergeijk. In Eindhoven heb ik zelfs onvoorbereid meegezongen in het grote Afrika-Engakoor! Natuurlijk waren er grote verschillen met Kenia. Zo viel het me op, dat er in de kerk veel oudere mensen zaten en bijna geen jongeren. Dan het verkeer: de wegen in Europa zijn werkelijk perfect. En in de auto’s wijst een Tom-Tom je de weg. Ik viel bijna om van het lachen, toen iemand me vroeg: “Als je geen wegen hebt, zoals in

Hans

3

heuvel naast Vrijland ligt. Aan de voet staat een kleine verzameling kampeermiddelen. Het bestuur is zoals altijd de dag tevoren al gekomen en heeft haar tenten in deze prachtige omgeving opgeslagen. Nadat we het gebouw binnengegaan zijn, treffen wij de eerste bekenden die gezellig op de binnenplaats van de zon en koffie zitten te genieten. We lopen onwennig nog wat verder door het nieuwe gebouw en komen zodoende Millymolly tegen. Die is in Nederland om praktijkervaring op te doen. Een hartelijke omhelzing volgt. Natuurlijk willen we het nieuwe gebouw bekijken en dus sluiten we ons aan bij de rondleiding die Martien van Leeuwen geeft. In het souterrain kunnen we het vernuftige verwarmingssysteem bewonderen, dat met behulp van aardwarmte in de winter het huis verwarmt en in de zomer koelt. Het wordt tijd om richting kapel te gaan. Hoewel een mis waarin Hans voorgaat altijd een bijzondere ervaring is, was er deze keer sprake van een intense beleving. Kwam het door de woorden van Hans, de inspirerende preek van Thijs Caspers of de muzikale begeleiding en zang van Millymolly en de percussie van Susan? Ook het gelegenheidkoortje droeg bij aan de fantastische sfeer. In ieder geval was het een ontroerend samenzijn waaraan een ieder op zijn of haar eigen wijze deelnam. Na de mis volgt traditiegetrouw de gemeenschappelijke maaltijd. Ook deze keer was er door de werkgroep weer iets bijzonders klaargemaakt; een heerlijke Indonesische maaltijdsoep. We kunnen nu de contacten weer aanhalen en horen hoe het de anderen vergaat. En dan volgt het middagprogramma: de toelichting op de financiële cijfers door Jaap Meester, een presentatie door Eugène Burgman over het Oma-project en de lezing

Kenia, gebruiken jullie misschien een kompas?”. Alsof we bij ons geen wegen hebben. Alleen zijn die veel minder perfect. In het openbaar vervoer bieden jongelui in Kenia vanzelfsprekend aan oude mensen die binnenkomen hun zitplaats aan, iets wat ik in Europa veel minder zag gebeuren. Verder ben ik er aan gewend, dat je in Kenia een bewaker nodig hebt voor je huis, je auto, je eigendommen; tot mijn verbazing zag ik in Europa helemaal geen bewakers. Het eten was natuurlijk ook anders. Jullie in Nederland houden erg van brood en van aardappelen, wij eten het liefst ugali, een gekookte brei van maïsmeel, met daarbij sukuma wiki, een koolsoort die lijkt op jullie boerenkool. Dan de verjaardagen: in Kenia vieren maar weinig mensen hun verjaardag, terwijl in Europa iedereen zijn verjaardag viert. Tot slot nog iets over mijn toekomst. Ik heb twee laboratoriumstages gedaan, eentje in het ziekenhuis van Veldhoven en eentje in dat van Doetinchem. Dat bracht me op het idee om, terug hier in Kenia, mijn onderwijsbevoegdheid te gaan halen en daarna te proberen laboratoriumdocent te gaan worden. Mooi toch? Nogmaals, iedereen heel erg bedankt! Molly Olale.

Vriendendag in het nieuwe St. Jozefhuis Als we het terrein van Mill Hill in Oosterbeek opgereden zijn zien we het nieuwe St. Jozefhuis dat prachtig op de

4

van Hans. Het Oma-project, dat een gratis ziektekostenverzekering biedt aan oma's die de zorg over de kleinkinderen hebben overgenomen, is succesvol. Er zijn nu al meer dan 300 Oma-gezinnen verzekerd. Voor een blijvend succes is het echter belangrijk, dat de bijdragen ook structureel blijven binnenkomen. Hans geeft in zijn lezing het thema van de Vriendendag "Nieuw Land" invulling door de metafoor “schipbreuk”. Een viertal potentiële schipbreuken: die van de ontwikkelingshulp, die van Hans zijn vertrek uit Kisumu, die van de westerse culturele suprematie en die van het Christendom in het Westen, worden door hem besproken en ontzenuwd. Zoals altijd weet Hans ons met zijn filosofisch en weldoordacht verhaal te boeien en aan het denken te zetten. Dan is het weer zover, tijd om afscheid te nemen. Na een dankwoord voor de goede zorgen van Martien en zijn assistente Agnes keren we met een tevreden gevoel huiswaarts. De Vriendendag is weer een succes geweest, met dank aan Alida en de andere medewerkers.

willen en dat je voor jezelf kunt maken. Het is de overwinning van moed op gelatenheid, van avontuur op gemakzucht. Men wordt niet oud omdat men een groot aantal jaren heeft geleefd, men wordt oud omdat men zijn idealen opgeeft. De jaren rimpelen de huid, maar idealen opgeven betekent het laten rimpelen van de geest. Zorg, twijfel, vrees en wanhoop zijn vijanden, die ons langzaam ter aarde dwingen, om tot stof te worden al vóór onze dood. Jong is hij die zich verwondert, die zich verbaast. Hij daagt uit en ondervindt vreugde aan het leven. Hans, jij bent even jong als jouw geloof en even oud als jouw twijfels. Even jong als jouw zelfvertrouwen en even oud als jouw verslagenheid. Hans, jij zult jong blijven zolang je blijft openstaan voor het mooie, het goede, het grootse. Openstaan voor wat de natuur, de mens, de oneindigheid te zeggen heeft. En mocht onverhoopt op een dag de somberheid toeslaan en jouw hart door cynisme worden aangetast, moge dan God jou, oude mens, genadig zijn.

Keniaanse wijsheden

Tom van der Lugt

“Voor vissen is het moeilijk om te weten wat water is; voor mensen is het moeilijk om te weten wat God is!”

Hans 80 jaar jong!

Tegeltjesspreuk van Hans.

Toespraak, gebaseerd op een 30-jaar oud krantenartikel, tijdens de Vriendendag in Oosterbeek, door Yvonne de Beer. Jeugd is niet een tijdperk van het leven, het is een mentaliteit, iets dat je kunt

5

hervormt. Zijn werk kan nooit meer vergaan, om het even of het de wereld bekend wordt of niet. Zo iemand heeft een gat gescheurd in het bestaande, dat nooit meer dicht kan groeien, of die anderen het nu dadelijk merken of een miljoen jaar later. Wat eenmaal ontstaan is, kan alleen schijnbaar verdwijnen. Zulk een gat te scheuren in het net waarin de mensheid verstrikt is geraakt, door in het openbaar te spreken: nee, door zelf aan de ketenen te ontsnappen – “dat wil ik!”

“Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!”

Lijfspreuk van Molly Olale.

“Meibor ng’eno lukunya” (“Wijsheid is niet aan leeftijd gebonden!”)

Spreekwoord Masai. Eugène Burgman

Helpt dat nou? Mijn broer Harry werkte van 1975 tot 1979 als arts in Ghana. In diezelfde tijd werkte ik voor het Ministerie van Volkshuisvesting in Suriname. De hele familie kwam bij ons allebei op bezoek, maar Harry en ik hebben elkaar nooit bezocht. “Helpt dat nou?”, vroeg mijn moeder wel eens aan Harry of aan mij, als we vertelden over wat we daar in Afrika of in Suriname deden. Dat vroeg ze nooit aan mijn derde broer, die een garagebedrijf runde in Zeist. Op de Vriendendag van september jl. vertelde Hans over een van zijn Mill-Hill collega’s, die bij de viering van zijn jubileum bekende, dat hij in al zijn jaren als missionaris maar één persoon bekeerd had: zichzelf. “Helpt dat nou?”, zou mijn moeder gevraagd hebben. En op dat moment schoot mij een passage te binnen uit een boek: Het Groene gezicht, geschreven door Gustav Meyrink.

Johan Smorenburg

Bezoekersrecord Hoffest Kerzell 2008! Barbara Reith stuurde ons onderstaand artikel, gepubliceerd in het regionale dagblad van Kerzell, Duitsland. De organisatoren hadden Petrus deze keer aan hun zijde: nadat het in voorgaande jaren altijd wel wat regende, zorgde mooi droog weer deze keer voor een bezoekersrecord bij het Hoffest van het Kerstboomteam Kerzell. ’s Avonds waren alle gerechten (wildgoulash, Weens rundvlees, gehaktballen in roomsaus en gegrild vlees) helemaal uitverkocht. De opbrengst van het evenement gaat naar de “Straatkinderen van Kenia”. Pater Hans Burgman, initiator van dat project, was persoonlijk naar Kerzell

“In zekere zin hebben zij die lachen, wanneer iemand zegt dat hij de mensheid wil hervormen, volkomen gelijk. Zij zien alleen over het hoofd dat het meer dan voldoende is, wanneer een enkeling zich tot in zijn wortel

6

Uitgesproken

gereisd om het feest bij te wonen en de donateurs te bedanken. ’s Morgens had hij het tijdens de preek al verkondigd en ’s middags hield hij het de feestgangers nogmaals voor: “Dit Hoffest voor de noodlijdende kinderen in Kisumu is iets heel bijzonders. Het is het teken van een vreugdevolle boodschap, een voorbeeld van een wonder en een geschenk.” Namens het Kerstboomteam had vicevoorzitter Jan Wloka de gasten begroet, die van dichtbij en verder weg kwamen. Van héél ver kwam de 29-jarige Keniaanse Molly, die met pater Burgman uit Kisumu meegekomen was. Ook een groep uit Nederland, Burgmans geboorteland, was naar het feest in Kerzell gekomen. Verdere toespraken werden gehouden door burgemeester Dieter Kolb, fractievoorzitter Horst Hainer en Josef Reith. De laatste leefde vele jaren in Kisumu als architect/ontwikkelingswerker en bracht het contact met pater Burgman tot stand. Op het terrein van Josef Reiths geboortehuis vindt het feest jaarlijks plaats. Het Kerstboomteam was bijzonder blij met de gift van 5000 Euro van de basisschool Rippberg. De scholieren hadden dat bedrag door een sponsorloop bij elkaar gebracht. Ook was er een fototentoonstelling van plaatsgenoot Peter Koch. Hij werkte een aantal maanden in Pandipieri.

“Gehandicapte vrouwen hebben, zeker in ontwikkelingslanden , vaak met dubbele discriminatie te maken: op grond van hun sekse, èn op grond van hun aandoening. Sport kan mensen kracht geven om voor zichzelf op te komen. En als je fysiek sterker wordt sta je in het dagelijkse leven ook sterker in je schoenen.”

Lydia La Rivière-Zijdel in Supporter, magazine van NCDO.

“Minister Koenders wil samen met sportstaatssecretaris Bussemaker gehandicapten in ontwikkelingslanden meer laten sporten. Niet om er meer valide mensen van te maken. Wel om ervoor te zorgen dat familie en omgeving hen gaan accepteren, zodat ze volwaardig mee kunnen doen.”

Frank van Eekeren magazine van NCDO.

in

Supporter,

“Investeren in beroepsonderwijs loont, blijkt uit een evaluatie van projecten in o.a. Kenia. Van studenten die deelnamen aan cursussen en opleidingen vond 70 tot 90 procent een baan. Met name het lopen van een stage, die aansluit op de beroepspraktijk, geeft de leerlingen een veel grotere kans op de arbeidsmarkt.”

Jack van Ham e.a. in Vice Versa, Vakblad Ontwikkelingssamenwerking.

Barbara Reith

“We wisten het al, maar nu weten we het ook officieel: bij het geweld na de verkiezingen van december vorig jaar

7

Een zonnige Afrikadag

waren Keniaanse politici betrokken. Al hun namen staan genoemd in een rapport van de Keniaanse Nationale Mensenrechten Commissie, de KNCHR.”

in Bergeijk!

Kees Broere in IS, magazine van NCDO.

Heel tevreden kijken we als Werkgroep BergeijKisumu terug op een geslaagde promotiedag van Afrika en in het bijzonder de Pandipieri-projecten in Kisumu. De feestelijkheden begonnen in een volle kerk, waar maar liefst vijf voorgangers aan het altaar stonden. Het enthousiaste Afrika-Engakoor verzorgde de Afrikaanse klanken en ritmes. Ook de dames Millymolly en Fides, gasten uit Kisumu, zongen letterlijk het hoogste lied. Zuster Martinia hield een inleiding waarbij ook de Zonnebloem, die haar jaarlijkse ziekendag vierde, betrokken werd. Er werd met aandacht geluisterd naar de inspirerende preek van Hans. Samen met kerkbezoekers van Bergeijk en vrienden van Kisumu elders uit het land, werd een feestelijke eucharistieviering beleefd, zoals in Afrika gebruikelijk is. Afrika in het zonnetje zetten, is dat mogelijk vanuit een herfstig Bergeijk? Ja, het is gelukt! Als een geschenk uit de hemel scheen er de hele dag een stralende zon op de kramen en door de lindebomen van ‘t marktplein op ‘t Hof. Dat bood precies de juiste warmte en kleur voor een ontmoetingsplaats van mensen, die op een of andere wijze iets hebben met Afrika. En er werd niet alleen gezellig op z’n Bergeijks gebuurt over onze speciale relatie met Kisumu, maar er waren ook veel bezoekers gekomen van

“Om de politieke machtsverhoudingen in een hoofdstad te begrijpen moet je het binnenland in. Generaals en ministers wonen in de grote stad, maar in hun hoofd zitten ze vaak nog in het dorp. Wat je denkt te zien, is niet wat er is. Je leert iemand pas kennen als je zijn geboortestreek kent.”

Lieve Joris in IS, magazine van NCDO.

“In de jaren negentig ging de discussie over óf we nog ontwikkelingshulp moesten geven. Nu hebben Obama en McCain het erover, hoe ze ontwikkelingshulp moeten inbedden in het toekomstige buitenlandse beleid van de Verenigde Staten. Dat is een aanzienlijke vooruitgang.”

Jeff Berkowitz in IS, magazine van NCDO.

“Als je kijkt naar de ontwikkelingshulp als percentage van het Bruto Nationaal Product (BNP), dan bungelt van de G8landen de VS helemaal onderaan, met 0,16 procent. Ter vergelijking: Nederland betaalt 0,81 procent van het BNP aan ontwikkelingshulp.”

Bron: OESO (2007). Eugène Burgman

8

Goedkoop bellen naar Kenia

buiten Bergeijk, zelfs vanuit Kenia. De mogelijkheden waren er, om elkaar deelgenoot te maken van ervaringen en om visies uit te wisselen over het Afrika van de toekomst. Dan was er natuurlijk de muziek op de kiosk, de kramen vol kleurige Afrikaanse lappen en hebbedingen, tropische hapjes en drankjes en koopjes in de Winkel van Sinkel. Er waren kinderen die vol overgave maskers kleurden en geduldig wachtten om geschminkt te worden of om zich een Afrikaanse haardracht te laten aanmeten. Veel animo was er voor de “Kisumubroden”, die gebakken waren door leerlingen van De Rooi Pannen in Eindhoven. Ze kwamen ze zelf verkopen voor het goede doel, en om half drie waren ze alle 250 verkocht! Dat Kisumu en Bergeijk een echte vriendschapsband hebben opgebouwd, is duidelijk te merken aan de fantastische medewerking die we ondervinden bij de jaarlijks terugkerende organisatie van de Afrikadag. Nergens kloppen we tevergeefs aan, als we vragen om medewerking of steun in enigerlei vorm. Degenen die ons op andere wijze assisteerden of steunden, zijn te talrijk om persoonlijk te noemen. De geldelijke opbrengst komt in zijn geheel ten goede aan de Pandipieriprojecten in Kisumu. Hartelijk dank aan iedereen die zich inzette voor onze Afrikadag 2008 Namens de Werkgroep BergeijKisumu,

(vervolg)

In onze vorige vriendenbrief informeerde ik over goedkopere methoden om naar Kenia te bellen. Inmiddels heb ik weer een nieuwe telefoonlijn ontdekt: 0900-1230276. Met deze lijn kun je voor 6 Eurocent per minuut naar een mobiel nummer in Kenia bellen. Het werkt als volgt: Kies dit nummer en maak verbinding. Je hoort een stem die het tarief noemt. Je kunt dan al direct het volledige nummer kiezen. Dus bijvoorbeeld 00254 123456789 waarna je sluit met # (hekje). Na enige tijd komt de verbinding tot stand. Andere lijnen zijn 0900-1922 (0,08/min of 0900-1541 0,30/min. (Als je mobiel belt kan het zijn dat er nog extra kosten zijn) Elk voordeel heeft zijn nadeel: de verbinding is niet altijd even goed! Martin Nota

Pole Pole! (rustig aan!)

Marijke Schoenmakers

Van Martine Meester kregen we dit “Visje” toegestuurd: “God is niet dood, Hij heeft alleen de Geest gegeven”.

(www.visje-posters.nl)

9

Colofon Onze website:

Eindredactie: Eugène Burgman Redactie

en

overige

www.pandipierivrienden.nl

Kisumu-website: www.pandipieri.org

medewerkers:

Yvonne de Beer, Hans Burgman, Ellie Eijkholt, Margriet van der Horst, Tom van der Lugt, Martine Meester, Alida Mulder, Martin Nota, Molly Olale, Barbara Reith, Marijke Schoenmakers, Johan Smorenburg.

Adres Hans Burgman:

Mill Hill Missionaries, Chelsea Marina Courts, P.O. Box 865 Uhuru Gardens, 00517 Nairobi, Kenia. mobiel: 00254.723.344.553(Kenia); e-mail: [email protected]

Engelse vertaling: Hans Burgman Duitse vertaling: Barbara Reith

Bijdragen:

Postbank, rekeningnummer 1066957, of ABN-AMRO, rekeningnummer 40.02.36311 t.n.v. Missieprocuur Mill Hill, Oosterbeek s.v.p. vermelden: “Pandipieri”; of “Burgman, OMA-project”

Redactie-adres:

van Egmondlaan 7, 5583 VA Waalre tel.: 040-2213102; e-mail: [email protected]

Secretariaat (opgave adreswijzigingen

en nieuwe Vrienden): Lijsterbeslaan 11, 1702 LW Heerhugowaard tel.: 072-5741025; e-mail: [email protected]

10