1
2
Opdat zij één zijn
Huwelijk, echtscheiding en hertrouwen
Door: F. Mulder Uitgave en copyright: Het Herstel.nl Opdat zij één zijn is in zijn geheel opgenomen in het recent verschenen pdf E-boek “Niet meer twee, maar één vlees”. Dit boek is in digitale versie aan te vragen bij:
[email protected] Beeld omslag: Jim Drago
3
4
INTRO
Uit het Hogepriesterlijk gebed Johannes 17:1-26
21-23 “En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven, opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt. En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn, zoals Wij Eén zijn; Ik in hen, en U in Mij, opdat zij volmaakt één zijn en opdat de wereld erkent dat U Mij gezonden hebt en hen liefgehad hebt, zoals U Mij hebt liefgehad.”
5
Inhoud Intro Joh 17:20-23
5
Inhoud
6
Een andere wereld
7
Waarom?
9
Opdat zij één zijn
11
Twee worden één
16
De gemeente is de bruid
19
Echtscheiding
22
Wat is overspel
25
Bekering en vergeving
27
Verootmoediging
29
Verbonden voor de eeuwigheid
33
Bemoediging
35
Bijbelgedeeltes
37
Literatuurlijst en info
38
Colofon
39
6
VOORWOORD Een andere wereld Dagelijks te midden van de marktplaats, de waterbron en de synagoge—lachend op bruiloften en huilend op begrafenissen— terwijl Hij de oogopslag van de tollenaar gadesloeg en het beven van de hand van de weduwe, wandelde Jezus 30 jaren lang— aanschouwend, overwegend en vergelijkend. Hij vergeleek alles wat “menselijk” was met alles wat “Goddelijk” was en leerde dat de mensen door genade deelgenoten konden worden van de grenzeloze schatkamer van het Koninkrijk van God. Al had Hij vrijwillig Zijn goddelijkheid afgelegd, wist Hij, zelfs als een kind, Wie Zijn echte Vader was. Zelfs ofschoon Zijn hemelse troon op Zijn terugkeer wachtte, kende Jezus de Hemel. Geen idealistische gedachten waren ervoor nodig om Hem “te doen zoeken de dingen die Boven zijn”. Al de heiligheid, zuiverheid, orde, majesteit en aanbidding van die plaats waren door Hem geschapen en het was in die plaats, dat Jezus ons leerde bidden: “Uw Koninkrijk kome, Uw wil geschiede gelijk in den hemel alzo ook op de aarde” (Matth. 6:10). Wat moet het geweest zijn om met Hem te zijn—in de alledaagse drukte van winkelen, werken, naar de synagoge gaan, enz.? Toen Jezus’ tijd gekomen was en Hij het volk begon te leren, sneden Zijn woorden precies door het hart. Zelfs onze alledaagse benodigdheden werden door Hem ter discussie gesteld. Hij deinsde er niet voor terug om de aandacht te richten op onze neiging naar een zorgeloos en goddeloos leven. Jezus waarschuwde: “Want gelijk zij waren in de dagen vóór de zondvloed, etende en drinkende,
trouwende en ten huwelijk uitgevende, tot de dag toe, in welke Noach in de ark ging” (Matth.24:38).
Hij stelde aardse zekerheden aan de kaak, zelfverdediging, rechtsgedingen en alle andere pogingen van menselijke kracht en stelde Hij tot niets. Hij verhief reinheid en zonde boven het uitwendige en sprak zelfs de inwendige motieven van ons hart aan. Wraak, boosheid, gierigheid en lust waren tot dusverre nooit zover doorgetrokken. Hij verdeelde de maatschappij, veranderde de wereld en bracht ons een vlekkeloos beeld van onze God. Wanneer we het hebben over echtscheiding en hertrouwen, evenals bij vele andere leringen van Jezus, geldt dat hoe helderder het Koninkrijk der Hemelen ons voor ogen staat, hoe meer indruk het onderwijs zal maken. Evenzo, hoe meer de Kerk zich als een van geloof vervulde uitdrukking van het geheel van de Bergrede tentoon spreidt, hoe helderder een dergelijke boodschap van bekering aan de dag gelegd zal worden: “het Koninkrijk van God is niet gelegen in woorden maar in kracht”(1 Kor. 4:20).
(door Dean Taylor)
7
8
Waarom? Echtscheiding…dit woord brengt zo’n pijn, zo’n smart, zo’n strijd met zich mee. Het scheidt niet alleen gezinnen, het splitst kerken, verdeelt vrienden, zet kerkgenootschappen tegen elkander op, het isoleert slachtoffers, bevoordeelt de aanvaller, verderft het geloof en het breekt talloze kinderen af die daar middenin gevangen zitten, die vragen: “Waarom? “Waar is God?” De waarheid is—God is er en Hij heeft zorg voor deze kleinen; Hij heeft zorg voor de gezinnen, Hij hoort de gebeden van de nabestaanden, Hij hoort het geroep van de weduwe en de wezen—Hij zorgt. Hij ziet zelfs de fouten, de verkeerde keuzes, de rampzalige taferelen; en Hij staat te luisteren, klaar om te helpen. Hij ziet de zonden die in onwetendheid gedaan zijn, de zonden die in moeilijke tijden zijn begaan en de zonden die schaamteloos voor Zijn aangezicht zijn gedaan.
Waar ligt onze verantwoordelijkheid? Hij ziet de “onmogelijke situaties” en evenals Hij doet met zoveel andere “onmogelijke” dingen in ons leven, belooft Hij om heerlijkheid te brengen voor as, stromen in de woestijn, vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad van lof voor een benauwden geest. Bij deze moeilijke situaties is er de verleiding, net als bij alle moeilijke situaties, om het te negeren en te hopen dat het vanzelf over zal gaan. De door echtscheiding, aangetaste levens zijn van echte mensen met echte pijnen. Velen hebben geleden van vertrouwen dat verraden werd en dragen diepe littekens. Het is geen “ruzie” of een “leer”, het zijn zielen—zielen waar Jezus voor stierf. Daarom kan het niet van tafel geveegd, genegeerd, belasterd, of aan de kant gezet worden. Als een volk van God worden wij opgeroepen hen te dienen. Bovendien moeten wij persoonlijk, maar ook als kerk en gemeente, erkennen dat deze “bevolkingsgroep”niet enkel een voorbijgaande gril is, maar een steeds groter wordend onderdeel van onze moreel achteruitgaande maatschappij. Het is de hoop dat deze informatie ons allen moge aanmoedigen om ons uit te strekken naar hen die slachtoffer zijn van echtscheiding en bovenal, dat tal van zielen die zich gevangen weten in “onmogelijke situaties” het licht van het Evangelie zouden mogen ontdekken en Jezus mogen vinden, Die daar staat te wachten met de sleutel van het geloof die elke deur opent. (uit :“MARRIAGE, DIVORCE AND REMARRIAGE” door Dean Taylor)
9
10
Opdat zij één zijn Het onderwerp “echtscheiding en hertrouwen” is een van de meest zwaar wegende en minst besproken onderwerpen in de kerk vandaag de dag. Er zijn zoveel verschillen van mening over wat de Bijbel leert en wat Gods wil is op deze terreinen dat er daardoor meestal niet begonnen wordt om een mening hierover te geven. Boeken en artikelen vanuit verschillende gezichtspunten zijn er over dit onderwerp in overvloed. Sommigen schrijvers gebruiken een gedetailleerd onderzoek van de Schrift met de nadruk op de juiste vertaling en uitleg van de “grondtekst”. Onderwijs in de kerken, vandaag de dag, getuigt soms van lage en on-Bijbelse morele waarden en hardheid van het hart, wat regelmatig resulteert in de onwil van mannen en vrouwen om datgene wat Gods Woord zegt onder ogen te willen zien. Een andere wijze van benadering begint vaak met menselijke redenering — wat mensen denken wat God zou willen — om vervolgens een rechtvaardiging van dit standpunt te zoeken in de Bijbel. Het is goed om dit onderwerp eens te benaderen vanuit een iets andere richting, door dit vraagstuk onder de loep te nemen in het licht van het complete doel van God met de mens. Is er twijfel over mogelijk dat God de zuiverheid in de man-vrouw relatie van groot belang vindt? Beleeft God er genoegen het in om ons leven moeilijk te maken? Verheugt Hij zich in het breken van harten en vernietigen van relaties? Is God tegen ons? Met ons verstand zeggen wij 'nee' op deze vragen, maar als we alle ongezouten en harde uitleg met betrekking tot huwelijk, echtscheiden en hertrouwen in de Bijbel lezen, voelen wij op een of andere manier dat Gods manier te moeilijk is, en beginnen wij naar een uitweg zoeken.
“Zijn [Jezus] discipelen zeiden tegen Hem: Als de zaak van de man met de vrouw er zo voor staat, is het beter niet te trouwen.” (Mattheüs 19:10 HSV) [“beter niet of niet oorbaar “ STV is letterlijk: niet te dragen] Een uitweg hierin zoeken is echter “dodelijk”. We moeten zoeken naar de manier die (naar) de volmaakte wil van God is, en niet een uitweg zoeken om te doen wat wij zelf graag willen en wat wij sociaal en emotioneel als het beste en aanvaardbaar achten. Laten wij eens kijken in de volgende Bijbelteksten om te zien wat Gods uiteindelijke doel is:
" En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven, opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt. En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn, zoals Wij Eén zijn; Ik in hen, en U in Mij, opdat zij volmaakt één zijn en opdat de wereld erkent dat U Mij gezonden hebt en hen liefgehad hebt, zoals U Mij hebt liefgehad. Vader, Ik wil dat waar Ik ben, ook zij bij Mij zijn die U Mij gegeven hebt, opdat zij Mijn heerlijkheid zien, die U Mij gegeven hebt, omdat U Mij hebt liefgehad vóór de grondlegging van de wereld." (Johannes 17: 20-24 HSV). “….Moge genade en vrede voor u vermeerderd worden door de kennis van God en van Jezus, onze Heere. Immers, Zijn Goddelijke kracht heeft ons alles geschonken wat tot het leven en de godsvrucht behoort, door de kennis van Hem Die ons geroepen heeft door Zijn heerlijkheid en Zijn deugd. Daardoor heeft Hij ons de grootste en kostbare beloften geschonken, opdat u daardoor
11
deel zou krijgen aan de Goddelijke natuur, nadat u het verderf, dat er door de begeerte in de wereld is, ontvlucht bent. ' (2 Petrus 1: 2-4). " Want wij zijn leden van Zijn lichaam, van Zijn vlees en van Zijn gebeente. Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen tot één vlees zijn. Dit geheimenis is groot; maar ik spreek met het oog op Christus en de gemeente. Kortom, ook u moet, ieder in het bijzonder, uw eigen vrouw net zo liefhebben als uzelf; en de vrouw moet ontzag hebben voor haar man." (Efeziërs 5: 30-33). Al deze teksten spreken van relaties op een veel hoger niveau dan wij normaal onderhouden. Jezus, spreekt over een "Kracht" die Hij aan ons heeft gegeven, zodat we één kunnen worden "zoals God één is". Petrus spreekt van "buitengewoon grote en kostbare beloftes", en Paulus spreekt over een “geheimenis”. Dit zijn hoogverheven woorden. Hebben wij wel eens met zorg nagedacht over de rijkdommen die voor ons beschikbaar zijn? Wat zijn onze opvattingen van Gods ultieme doel met betrekking tot onze redding, het huwelijk en de gemeente? Zien we een samenhang en verband tussen deze drie? Gods plan voor de mensheid is door de eeuwen heen niet onsamenhangend. Huwelijk is geen nakomertje, en Zijn ontwerp voor de gemeente is niet optioneel. Alles in het plan van God is perfect ontworpen en aan elkaar verbonden. Dit betekent dat wanneer wij op één van de terreinen iets duidelijk zien, dit ons zal helpen om op een ander gebied ook duidelijkheid te krijgen. Ons doel is om een beeld van deze drie terreinen te krijgen vanuit “vogelperspectief ”— onze persoonlijke relatie met God, de relatie binnen het huwelijk en de werking van beiden binnen het lichaam van Christus — zodat we beter het onderlinge verband tussen deze drie kunnen zien. Ze zijn allemaal bedoeld om samen te werken. Gods plan en doel met de mensheid is in elk opzicht perfect, en Hij heeft in alles volledig voor ons voorzien om deel te kunnen hebben aan alles wat Hij in gedachten heeft. Laten we niet toestaan om in mindere mate rekening te houden met Gods ultieme doel. Redding Redding vindt plaats door een verbond met God. Een vraag die vaak gesteld wordt vandaag de dag is: "Bent u gered?" De mens kan verschillende dingen bedoelen met deze vraag, maar als we de weg tot redding nader onder de loep nemen en het aantal keren (ong. 274 maal) en waar het woord “verbond” in de Bijbel voorkomt en dit vergelijken met de toepassing waarin het wordt gebruikt, zullen wij zien dat er door de mens vaak een verkeerde uitleg aan de uitdrukking “Bent u gered”wordt gegeven. Meestal wanneer iemand deze vraag stelt, is de gedachte, "wanneer jij vandaag zou sterven, zou jij dan naar Jezus in de hemel gaan en voor de eeuwigheid zijn gered?" We moeten die vraag met volledige zekerheid kunnen beantwoorden, maar de vraag is: Is dit werkelijk de hoofdzaak van het onderwijs van het nieuwe Testament? Is de boodschap alleen één die gaat over "een ticket naar de hemel" of is het doel van God met ons één die veel hoger is? Laten we dit eens doortrekken naar de relatie binnen het huwelijk. Wat is belangrijker; de huwelijksdag of de huwelijkse relatie die daar op volgt? Ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat de huwelijkdag erg belangrijk is. Dit is een dag waarin de relatie formeel wordt gemaakt en een man en een vrouw één worden in de ogen van
12
God en de mens. Maar de huwelijksdag is slechts één dag, en nu ligt er een heel leven voor het echtpaar. Elke dag moet er een toewijding zijn aan datgene dat werd verkondigd bij de huwelijkssluiting. Om het huwelijk in stand te houden, moet de concentratie nu liggen op het bouwen aan de relatie. Deze relatie, die werd afgekondigd op de trouwdag, moet nu een echte en voortdurende belevenis worden. Geld voor onze relatie met Jezus niet hetzelfde? Het moet ergens een beginpunt hebben, maar de realiteit ligt in de verbondenheid van een leven met de Here Jezus, van dag tot dag. De opdracht van Jezus was en is, " Blijf in Mij, en Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet in de wijnstok blijft, zo ook u niet, als u niet in Mij blijft. " (Johannes 15: 4). "Blijven in" is de belangrijkste eigenschap om een oneindige (en verdiepende) relatie voort te zetten in. Dus een beter vraag i.p.v. “gered zijn” is eigenlijk: “Blijven wij in Jezus?” Dat is een kwestie van huidige ervaring, niet van een besluit uit het verleden. Als deze relatie vandaag aanwezig is, moet deze een begin hebben gehad. Als de relatie vandaag afwezig is, maakt het geen verschil wat er in het verleden is gebeurd? Kan een besluit ons redden? Laten we teruggaan naar wat de Bijbel zegt in 2 Petrus 1: 2-4. Petrus vertelt ons dat we ontsnappen aan de ondergang die de wereld in zijn macht heeft, we zijn "gered" door “deel” te krijgen aan de Goddelijke natuur”. Hoe doen we dit? Petrus zegt dat dit mogelijk is “doordat Hij ons de grootste en kostbare beloften geschonken heeft. " Wat zijn dan deze beloften? Wij kunnen hierbij aan veel dingen denken, maar we kunnen Gods beloften terug voeren naar twee wegen namelijk: de belofte van een Zaligmaker en de belofte van de Heilige Geest. Alle andere beloften zijn vervat in deze twee, en beide beloften zijn God zelf. De belofte van een komende Zaligmaker staat al vanaf het begin van de tijd in Gods Woord.
' Uit zijn nageslacht heeft God voor Israël, volgens de belofte, de Zaligmaker Jezus doen voortkomen, '(Handelingen 13: 23).
Deze Zaligmaker is gekomen om verlossing te brengen aan Israël en de hele mensheid. De wijze van de verlossing was echter niet goed begrepen, want toen Jezus zichzelf voorstelde, werd hij afgewezen. De mens wilde een aardse verlossing uit zijn ellende, maar God had iets veel hoger in gedachten. De Zaligmaker werd verworpen volgens het plan en voorkennis van God (Jezus was het lam "vanaf de grondlegging der wereld"), maar doordat hij op Golgotha voor ons de prijs van de zonde betaalde, werd voor ons deur geopend naar de tweede belofte.
" Hij dan, Die door de rechter hand van God verhoogd is en de belofte van de Heilige Geest ontvangen heeft van de Vader, heeft dit uitgestort wat u nu ziet en hoort. " (Handelingen 2: 33).
In veel verkondigingen van het evangelie, vandaag de dag, is het verschil niet erg duidelijk tussen datgene waar God in voorziet door de Here Jezus en in datgene waarin God door de Heilige Geest in voorziet. Dus veel gelovigen doen zich te kort aan Gods bedoelingen. Het werk van Jezus was om de prijs te betalen voor onze zonde zodat wij verzoend kunnen worden met God.
" Want als wij, toen wij vijanden waren, met God verzoend zijn door de dood van Zijn Zoon, hoeveel te meer zullen wij behouden worden door Zijn leven, omdat wij verzoend zijn. En dit niet
13
alleen, maar wij roemen ook in God, door onze Heere Jezus Christus, door Wie wij nu de verzoening ontvangen hebben. " (Romeinen 5: 10-11). Wanneer iemand de Here Jezus aanneemt als zijn Heer en Heiland, dan komt hij als een zondaar die vraagt om vergeven te worden voor de zonden die hij of zij gedaan heeft. De Here Jezus vergeeft deze zonde gebaseerd op de prijs die Hij betaald heeft op Golgotha. Een echte overeenkomst met God resulteert in daden van bekering. Het hervaren van de hereniging met God is het resultaat. De last van de zonde die op hem of haar drukte valt van hem of haar af en zij worden een vrij mens. Deze ervaring is geweldig en is niet onder woorden te brengen. De vijandschap tussen God en de mens is verdwenen, en hij kan in volle zekerheid tot God naderen. Maar helaas, dit is waar velen stoppen. Hen is verteld dat ze “gered zijn” met de boodschap om wegen te bewandelen om te groeien tot volwassenheid en de Heer te dienen. Het probleem is dat ze vaak alleen het voordeel van één belofte hebben ervaren. Ze hebben echter nog niet deelgenomen aan de goddelijke natuur omdat ze nog niet leven van God hebben ontvangen. ".zullen wij behouden worden door Zijn leven, omdat wij verzoend zijn. " De Bijbel is erg duidelijk dat deel hebben aan de Heilige Geest een afzonderlijke daad van geloof is, los van de vergeving van de zonden is. Een dergelijke Bijbeltekst zegt, " Toen de apostelen die in Jeruzalem waren, hoorden dat Samaria
het Woord van God aangenomen had, stuurden zij Petrus en Johannes naar hen toe, en toen die aangekomen waren, baden zij voor hen dat zij de Heilige Geest mochten ontvangen. (Want Hij was nog op niemand van hen gevallen, maar zij waren alleen gedoopt in de Naam van de Heere Jezus.) Toen legden zij hun de handen op en zij ontvingen de Heilige Geest. " (Handelingen 8: 1417).
Er zijn velen die onderwijzen dat als iemand gelooft in de Here Jezus, vergeving vragen voor hun zonden, deze automatisch de Heilige Geest krijgt. Dit onderricht doet te kort aan in Gods voorzieningen en doel. Wij zullen dit niet verder uitdiepen en toelichten, maar er op wijzen dat er twee beloften zijn, en we hebben ze allebei nodig. Wat gebeurt er wanneer de Heilige Geest inwoning bij ons maakt? God neemt bezit van datgene wat rechtens Zijn eigendom is. " Of weet u niet, dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, Die in u is en Die u van God hebt ontvangen, en dat u niet van uzelf bent?" (1 Kor. 6: 19). Wanneer God woning in ons maakt krijgen wij, volgens de woorden van Petrus, " …deel aan de Goddelijke natuur,." Er komt een verbinding tot stand tussen de geest van de mens en de geest van God. " Wie zich echter met de Heere verenigt, is één geest met Hem" (1 Korintiërs 6: 17). Het is deze eenwording, dit "huwelijk" met God, dat de basis van onze verlossing vormt. Volgens de woorden van Paulus: " Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen." (2 Korintiërs 5: 17). Wij zijn "in Christus" (in verbondenheid met Christus) omdat wij verbonden zijn met God door de inwoning van Gods Geest. Gods plan van voor onze verlossing en redding is verbondenheid: verbondenheid met Zichzelf door de inwoning van de Heilige Geest. Zonde bracht scheiding en uiteindelijk de dood, ” Zie, de hand van de HEERE is niet te kort dat ze niet zou kunnen verlossen, en Zijn oor is niet
toegestopt dat het niet zou kunnen horen. Maar uw ongerechtigheden maken scheiding tussen u en uw God, uw zonden doen Zijn aangezicht voor u verborgen zijn, zodat Hij u niet hoort. (Jesaja 59:1-2)
14
Maar Jezus kwam om ons leven te geven. Hij redt ons doordat Hij Zijn leven heeft gegeven;
“Want als wij, toen wij vijanden waren, met God verzoend zijn door de dood van Zijn Zoon, hoeveel te meer zullen wij behouden worden door Zijn leven, omdat wij verzoend zijn”. (Romeinen 5: 10).
Jezus, geeft ons geen leven als een afzonderlijk geschenk van Hem zelf, maar om ons te verenigen met Zijn Vader, door de Heilige Geest. Goddelijk leven is eeuwig door zijn aard en de enige manier om dat eeuwige leven te kunnen krijgen is door ons verbond met God. Wat wil dit zeggen? Hebben alle mensen op aarde de heilige Geest op de Pinksterdag ontvangen? Zeker niet. Maar doordat de Geest op de Pinksterdag is gekomen, werd de gave van de heilige Geest voor alle mensen beschikbaar. Vanaf die dag kan iedereen die tot Christus komt, het water des levens krijgen: “En de Geest en
de bruid zeggen: Kom! En laat hij die het hoort, zeggen: Kom! En laat hij die dorst heeft, komen; en laat hij die wil, het water des levens nemen, voor niets.” (Openbaring 22:17)
15
Twee worden één Vanaf het begin van de mensheid heeft God het concept van de éénwording, in de relatie tussen een man en vrouw, verkondigt.
" Toen zei Adam: Deze is ditmaal been van mijn beenderen, en vlees van mijn vlees! Deze zal mannin genoemd worden, want uit de man is zij genomen. Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn." (Genesis 2: 23-24).
In dit eerste huwelijk wordt niets gezegd over een verbond of ceremonie of geloften, maar vinden wij een verbazingwekkende uitleg over eenwording. De vrouw komt voort uit de man en de twee (man en vrouw) werden één in Gods ogen. Deze verklaring van God moet eigenlijk de basis vormen voor hoe wij over het huwelijk denken. In de passage van Efeziërs 5 zoals geciteerd in het begin, spreekt Paulus over het huwelijksverbond en het verbond van Christus met de gemeente in precies dezelfde woorden die gebruikt worden in Genesis. Paulus zegt dat wij leden zijn van Christus, van Zijn vlees en van Zijn beenderen. De relatie is vergelijkbaar, en beiden kunnen worden omschreven als een mysterie. Wij moeten, in de Geest van God, het verband zien tussen deze twee wanneer wij verder over beide relaties nadenken. Het belang hiervan is op het eerste gezicht niet zo duidelijk, maar dat zal komen wanneer wij doorgaan. In de huwelijkrelatie houdt Jezus ons altijd een beeld voor van de relatie die bestaat tussen Zijn bruid, de gemeente als volgelingen van de Here Jezus en niet als instituut, en Hem zelf. Het voorbeeld geld eerst voor de man en vrouw, dan voor de kinderen, maar ook voor ieder mens wanneer zij om zich heen kijken. De hemelse relatie stijgt uit boven de aardse relatie, maar beide werken samen om Gods werk aan ons te openbaren. Zijn denken is in beide gevallen ”één door éénwording”. Wanneer wij een lagere kijk op één van deze relaties accepteren, dan zal onze opvatting van de andere relatie daar ook onder lijden. Wat houd een huwelijksrelatie in? Alhoewel velen tegenwoordig zullen zeggen dat een huwelijk een overeenkomst of contact is, zijn er toch nog die weten dat een huwelijk een verbond is en dat deze relatie is vastgelegd wanneer twee mensen met elkaar een verbond voor God sluiten. Een man en vrouw worden gemaand om dit verbond niet te breken, of kunnen worden onderwezen dat voor God dit verbond niet kan worden verbroken, behalve door de dood van één van de deelnemers aan dit verbond. Hoewel zij het er mee eens zijn dat beiden deze verbondsverplichting in hun hart moet hebben wanneer zij het huwelijk aangaan, is het vlees zwak en is de realiteit er vaak één dat één of beiden het verbond breken. Let op de navolgende woorden van de Here Jezus: " En Hij antwoordde en zei tegen hen: Hebt u
niet gelezen dat Hij Die de mens gemaakt heeft, hen van het begin af mannelijk en vrouwelijk gemaakt heeft, en gezegd heeft: Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen tot één vlees zijn, zodat zij niet meer twee zijn, maar één vlees? Dus, wat God samengevoegd heeft, laat de mens dat niet scheiden." (Matthëus 19: 4-6). Wat zegt de passage; “maakt twee één”? Is het een verbond? Een ceremonie? De geloften van een openbare instelling? De Here Jezus zegt dit niet met zulke bewoordingen maar spreekt over "verlaten" en "hechten" Daarna zegt Jezus: “Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet”. In de
16
grondtekst staat dit geschreven als: χωριζω cho’rizo, waarbij sprake is van een (echt)scheiding. Dit woord komt in deze vorm slechts 2 keer voor namelijk ook in Markus 10:9. Jezus zegt dit ook als een gebod: “scheide de mens niet”. Deze samenvoeging is door God gedaan, gebaseerd op de acties van het paar en kan door een mens niet worden verbroken. De mens kan de keus maken om een verbond te verbreken, maar alleen dood kan een samenvoeging, die door God gedaan is, verbreken. Dit is de enige definitie van het huwelijk die in de Bijbel gevonden kan worden. Ik geloof dat er een bindend verbond is in de harten van degenen die een huwelijk ingaan in overtuiging voor de Here God en dat is zuiver en goed, maar het is een daad van God, waardoor ze één worden, zoals staat in Maleachi 2: 14-15
" ,….Omdat de HERE er getuige van is geweest hoe u de vrouw met wie u als jongeman trouwde, ontrouw bent geworden. Zij was toch uw levensgezel en de vrouw voor wie u beloofde trouw te zorgen! U werd met uw vrouw verbonden door God. Volgens zijn wijze bedoeling werd u door het huwelijk één in Zijn ogen. ……(Het Boek): Wat betekent eigenlijk 'verlaten en hechten, aankleven of aanhangen'? Het antwoord daarop is dat een man openlijk zijn vaders huis (autoriteit verlaat) en zichzelf aan zijn vrouw verbind en zij samen een andere huishouding/gezin beginnen. Het is geen heimelijk gebeuren, maar iets wat gedaan wordt voor mensen en voor God. Ze leven openlijk als man en vrouw, op basis waarvan God hen één verklaart. Het is niet wat zij zeggen wat hen één maakt in Gods ogen, maar wat ze doen. Met de vrijheid binnen relaties, vandaag de dag, kunnen wij de vraag stellen; ”wanneer is een huwelijk "authentiek" in Gods ogen?” De mens heeft door de eeuwen heen geworsteld met deze vraag en geprobeerd om voor elke situaties regels te bedenken en te maken. Het valt te betwijfelen dat we met een antwoord kunnen komen op alle vragen maar enkele uitgangspunten kunnen wel uitgelicht worden. Voor een normaal huwelijk, waar de aankondiging is gedaan op een publieke ceremonie en het huwelijk geconsumeerd wordt door middel van fysieke band is het antwoord duidelijk. Maar als een paar een huishouden/gezin uit zich zelf start (samen wonen), kan dit vragen oproepen. Als dit het geval is dan is een dergelijk paar alleen maar aan te moedigen om ernstig God te zoeken om van Hem het antwoord te krijgen of hun wijze van samen leven naar Zijn wil is. God is diegene aan wie wij verantwoording zullen moeten afleggen, en Hij zal zoekers met een oprecht hart een oprecht antwoord geven. Laten wij nooit vergeten dat God voor ons is en niet tegen ons. In bijna alle gevallen zal de sociale en maatschappelijke wetgeving van een land bepalen of een paar getrouwd is of niet. Door dit concept, zelfs als twee openlijk als een paar samen leven, en zij niet de regels van de wetgever van het land ten aanzien van het huwelijk volgen en uitvoeren, zij voor deze wet niet gehuwd zijn en ook niet in Gods ogen. Degenen die vanuit Bijbelse visie dit standpunt beamen zullen zeggen dat het paar bij elkaar woont en in ontucht leeft. De vraag is echter: waar zien we menselijke wetten en regels in Genesis? En waar zien we deze in het verhaal van Isaac en Rebecca? Waren deze twee niet getrouwd (één) in Gods ogen? Na een periode van samen leven, erkennen zelfs de meeste overheden dit als een "wettelijke samenvoeging". Het is niet de bedoeling om de wetten en regels van een land te negeren, want we worden gemaand om deze te houden omwille van het verkrijgen van de wettelijke akte. Maar in de Bijbel is er geen basis om aan wetten te gehoorzamen waardoor een paar één wordt in Gods ogen.
17
Wat de Bijbel aangeeft is dat wanneer een man en een vrouw "verlaten en aankleven," God zegt dat zij één zijn, of zij nu gehoorzamen aan de wetten van het land, of niet. De sociale wetten gehoorzamen, maakt het huwelijk in de ogen van de mens duidelijk en geeft een goede juridische basis, maar het maakt hen niet meer "een." God is degene die samenvoegt, niet de mens. Dat de mens samenvoegt houdt een groot gevaar in, het opent namelijk voor de mens de deur om een paar te kunnen scheiden. M.a.w. “Wat de mens samenvoegt, kan de mens scheiden!!” Dan is er ook nog een groep die stelt: “het is de kerk die een man en een vrouw samenvoegt”. Sommige religieuze groepen gaan zover door te zeggen dat huwelijken die door hun kerk ingezegend zijn, de enige zijn die God erkent zijn, en dat de rest van de huwelijksrelaties in de wereld in zonde leeft. Er zijn vele variaties op deze visie, maar waar zien we een voorbeeld of onderwijs in de Bijbel dat aangeeft of de kerk (of religieuze groeperingen) bevoegdheid heeft om een man en vrouw in Gods ogen samen te voegen? Dit is niet te vinden. Nogmaals, als een religieuze groepering de autoriteit heeft om een paar “één” te maken, zou dit de deur openen om hen ook een relatie te kunnen laten ontbinden. Het is uitermate belangrijk om in te zien dat de “eenwording” die het gevolg is wanneer een paar “verlaat en aankleeft” het fundament van een huwelijk is. Deze “eenwording” is datgene wat een man en vrouw getrouwd maakt in Gods ogen, en alleen de dood kan deze “eenwording” verbreken.
"Want de gehuwde vrouw is door de wet gebonden aan de man zolang hij leeft. Als de man echter gestorven is, is zij ontslagen van de wet die haar aan de man bond." (Romeinen 7:2). "Een vrouw is door de wet gebonden, zolang haar man leeft. Als haar man echter ontslapen is, is zij vrij om te trouwen met wie zij wil, maar alleen in de Heere." (1 Korintiërs 7: 39).
18
De gemeente als bruid van Christus
" Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen tot één vlees zijn. Dit geheimenis is groot; maar ik spreek met het oog op Christus en de gemeente.." (Efeziërs 5: 30-32). Hier vergelijkt Paulus de relatie tussen Christus en de gemeente met die van een echtgenoot en zijn vrouw. Hij spreekt echter niet alleen over een beeldvorming, maar een geestelijke realiteit. Hij noemt deze relatie "een groot mysterie." Hij zegt, in het vers ervoor, dat we eigenlijk "leden van zijn lichaam, van zijn vlees en van zijn beenderen" zijn. Wat maakt de gemeente de bruid van Christus in werkelijkheid — meer dan alleen een overeenkomstigheid?
" Want zoals het lichaam één is en veel leden heeft, en al de leden van dit ene lichaam, hoewel het er veel zijn, één lichaam zijn, zo is het ook met Christus. Ook wij allen immers zijn door één Geest tot één lichaam gedoopt, hetzij dat wij Joden zijn, hetzij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen; en wij allen zijn van één Geest doordrenkt. Want ook het lichaam bestaat niet uit één lid, maar uit vele.” (1 Korintiërs 12: 12-14). Paulus zegt ons dat elk lid "doordrenkt is van die ene Geest" en in één lichaam gedoopt zijn. We zijn samen gebundeld door het ontvangen van een gemeenschappelijk leven; het eeuwige leven van God. Elk lid van de gemeente is tot één lichaam gemaakt door onze verbondenheid in Christus door “die ene Geest. Deze verbondenheid is niet alleen een symbool of illustratie, maar een geestelijke realiteit. Net als in de huwelijksrelatie, is de verbondenheid in één dag gevormd, namelijk op de dag dat wij in de Geest gedoopt werden door Christus. Nu is het zaak om de rest van ons leven te leven in de realiteit van die verbondenheid. We kunnen niet leven uit deze verbondenheid wanneer deze niet bestaat, maar zodra de verbondenheid er is, is het onze verantwoordelijkheid om, vanuit deze verbondenheid met andere leden van het lichaam, te leven. Alle richtlijnen voor de gemeente zijn op basis van deze verbondenheid. Bijvoorbeeld; we worden gemaand om "de eenheid van de Geest te bewaren door de band van de vrede.." (Efeziërs 4: 3). Wij creëren deze eenheid niet (God heeft het gedaan door ieder lid zich met Hem te verenigen), maar wij onderhouden deze eenheid op de wijze waarop wij ons gedragen.
“Immers, zij die naar het vlees zijn, bedenken de dingen van het vlees, maar zij die naar de Geest zijn, de dingen van de Geest.” (Romeinen 8:5)
Wat is ons deel wanneer wij deze nieuwe relatie aangaan? Is het niet zeer vergelijkbaar met die van de bruid? God komt tot ons en vraagt ons om op zijn uitnodiging in te gaan. Onze reactie is er één waarbij wij alle andere relaties beëindigen en onszelf aan Hem geven. Maar hoewel wij oprecht deze nieuwe relatie met God willen, kunnen wij die niet tot stand brengen. Het werk is het werk van God, niet van de mens. Alles wat we kunnen doen is onszelf aan Hem overgeven. Hij is degene die de relatie tot stand brengt door inwoning bij ons te maken. Het verbond is gemaakt door God, niet door ons. Dit is het Nieuwe Verbond. Het is een relatie die afhankelijk is van God, en het is aan ons om ons over te geven en op Hem te vertrouwen. We lezen in het boek Openbaring dat dit huwelijk met Jezus, aan het eind van der tijden, bij het grote bruiloftsmaal van het Lam zal worden verwezenlijkt en zien wij ook dat de Bijbel begint met de huwelijks relatie en er mee eindigt.
19
"En ik hoorde zoiets als een geluid van een grote menigte en als een gedruis van vele wateren en een geluid als van zware donderslagen: Halleluja, want de Heere, de almachtige God, is Koning geworden. Laten wij blij zijn en ons verheugen en Hem de heerlijkheid geven, want de bruiloft van het Lam is gekomen en Zijn vrouw heeft zich gereedgemaakt. En het is haar gegeven zich met smetteloos en blinkend fijn linnen te kleden, want dit fijne linnen zijn de gerechtigheden van de heiligen. En hij zei tegen mij: Schrijf: Zalig zijn zij die geroepen zijn tot het avondmaal van de bruiloft van het Lam. En hij zei tegen mij: Dit zijn de waarachtige woorden van God." (Openbaring 19: 6-9).
Als dit waar is, wat is onze huidige relatie op dit moment dan met Jezus? In de praktijk van een Joodse bruiloft zijn wij een verloofde van Christus.
Want ik beijver mij voor u met een ijver van God. Ik heb u immers ten huwelijk gegeven aan één Man om u als een reine maagd aan Christus voor te stellen.' (2 Korintiërs 11: 2). Voor het woord “ijver” staat het Grieks woord - ‘zelos-, wat betekent: “uit bewondering of liefde ontsproten”. In de Joodse cultuur was een verloving, zoals in Lukas 1:27 staat “ondertrouwd”, bindend en de bruid werd aangeduid als de vrouw van haar man, zelfs voordat het huwelijk werd geconsumeerd door middel van lichamelijke eenwording. De verloving- of ondertrouwperiode was een tijd van voorbereiding, en op de afgesproken tijd kwam de bruidegom en nam zijn "vrouw" naar het huis dat hij had voorbereid. Vergelijk dit eens is met onze relatie met Christus. Dit is een tijd van voorbereiding voor ons huwelijk met Christus. Om deze voorbereiding uit te werken, heeft God ons, door de inwoning van de Heilige Geest, de 'garantie' gegeven dat Hij serieus is over deze belofte en naar de bruiloft toe wil werken.
"In Hem bent ook u, nadat u het Woord van de waarheid, namelijk het Evangelie van uw zaligheid, gehoord hebt; in Hem bent u ook, toen u tot geloof kwam, verzegeld met de Heilige Geest van de belofte, Die het onderpand is van onze erfenis, tot de verlossing die ons ten deel viel, tot lof van Zijn heerlijkheid.'(Efeziërs 1: 13-14). Dus is God (door de inwonende Geest) degene Die ons door onze volledige verbondenheid met Christus op die grote bruiloftsdag voor bereidt. Alleen Hij kan ons voorbereiden op een dergelijke hoge roeping. Het moet het werk van God zijn, niet van de mens. Wanneer wij dit alles helder en duidelijk zien, dan is het voor ons van het grootste belang om ons voortdurend te plaatsen onder de leiding van de Heilige Geest.
"En verder hadden wij onze aardse vaders als opvoeders, en wij hadden ontzag voor hen. Zullen wij ons dan niet veel meer onderwerpen aan de Vader van de geesten, en leven? Want zij hebben ons wel voor een korte tijd naar het hun goed dacht bestraft, maar Hij doet dat tot ons nut, opdat wij deel krijgen aan Zijn heiligheid. En elke bestraffing schijnt op het moment zelf wel geen reden tot blijdschap te zijn, maar tot droefheid. Maar later geeft zij hun die erdoor geoefend zijn een vreedzame vrucht van gerechtigheid." (Hebreeën 12: 9-11). Wanneer wij Gods grote plan in zekere mate kunnen zien, dan moet dat er toe bijdragen dat wij lagere denkbeelden uit onze visie verwijderen en onze weg zoeken in de volheid van Gods doel. De gemeente is er niet voor samenkomsten en activiteiten maar voor verbondenheid — geestelijke verbondenheid met God en met elkaar. Het is het antwoord op het Hogepriesterlijk gebed van de Here Jezus, net voordat hij naar Golgotha ging: ".. . opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader,
in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt." (Johannes 17:21)
20
Dit is niet iets dat pas word gerealiseerd in de hemel, maar dat vindt nu al plaats. Elk onderdeel van Gods plan voor ons werkt vanuit de basis: “dat wij één zijn, net zoals Zij één zijn”. Wanneer we eenheid met God en met elkaar ervaren, kan God laten zien wie Hij is en die getuigenis gebruiken om mensen tot Zich trekken. God is liefde en de liefde in een huwelijk wordt uitgedrukt in eenheid en verbondenheid.
21
Echtscheiding “Echtscheiding is, voor zowel gelovigen als ongelovigen, het breken van een door God tot stand gebracht, verbond”
"Want de HEERE, de God van Israël, zegt dat Hij het wegsturen van de eigen vrouw haat, hoewel men het geweld bedekt met zijn gewaad, zegt de HEERE van de legermachten. Wees dus op uw hoede met uw geest en handel niet trouweloos.” (Maleachi 2: 16). God haat de echtscheiding! Wat is echtscheiding? Echtscheiding is een poging om scheiding aan te brengen aan een verbond dat door God tot stand gebracht werd. Het is op elke manier boosaardig en destructief, en het brengt geweld elke keer dat het gebeurt. Het beïnvloedt de mensheid op talloze manieren, en laat een spoor van pijn en bitterheid achter van begin tot het eind. Het is de pest van onze tijd en misschien wel de wortel van het instorten van de volkeren en naties. Van de gemeente wordt gezegd om als zout en licht te zijn, en wanneer wij invulling willen geven aan die roeping dan moeten wij elke mogelijke manier gebruiken om voor God op de bres staan tegen echtscheiding en vooral tegen hertrouwen en op elke mogelijke manier waartoe God ons in staat stelt om dat te doen.
N.B. Door het gemak waarmee vandaag de dag hertrouwd wordt staat de deur voor echtscheiding nog veel verder open dan 50 jaar geleden het geval was. Wanneer hertrouwen alleen nog maar toegestaan zou worden op Bijbelse grondslag dan zou het aantal echtscheiding zeer drastisch dalen, waarschijnlijk tot wel 50% van de huidige aantallen. " Alzo dat zij niet meer twee zijn, maar een vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet. (Mattheüs 19: 6 SV). Het laatste gedeelte van deze tekst is, zoals wij eerder vermelden een opdracht: “scheide de mens niet." Jezus zegt ons dat wanneer twee mensen zich als man en vrouw samengevoegd hebben, zij in werkelijkheid één zijn. Deze eenheid gaat veel verder dan de fysieke eenwording. Omdat Paulus zegt dat het een mysterie is, kunnen wij ons afvragen of we alles over deze eenheid kunnen uitleggen. Echtscheiding betekent een weg zoeken om die eenheid, dat verbond te verbreken. Jezus, maakte het heel duidelijk dat God nooit echtscheiding heeft goedgekeurd.
“En de Farizeeën kwamen naar Hem toe om Hem te verzoeken en zeiden tegen Hem: Is het een man toegestaan zijn vrouw om allerlei redenen te verstoten? En Hij antwoordde en zei tegen hen: Hebt u niet gelezen dat Hij Die de mens gemaakt heeft, hen van het begin af mannelijk en vrouwelijk gemaakt heeft, en gezegd heeft: Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen tot één vlees zijn, zodat zij niet meer twee zijn, maar één vlees? Dus, wat God samengevoegd heeft, laat de mens dat niet scheiden. Zij zeiden tegen Hem: Waarom heeft Mozes dan geboden een echtscheidingsbrief te geven en haar te verstoten? Hij zei tegen hen: Mozes heeft vanwege de hardheid van uw hart u toegestaan uw vrouw te verstoten; maar van het begin af is het zo niet geweest. Maar Ik zeg u: Wie zijn vrouw verstoot anders dan om hoererij en met een ander trouwt, die pleegt overspel, en wie met de verstotene trouwt, pleegt ook overspel." (Mattheüs 19: 3-9).
22
Wanneer wij naar vermeldingen over echtscheiding in het Oude Testament kijken, zullen we zien dat God het altijd heeft gezien als een ernstige overtreding. Onder de regels voor priesters die in dienst van de Heer staan zien wij de volgende aanwijzing:
"Geen ontuchtige of onteerde vrouw zullen zij huwen, en een vrouw die door haar man verstoten is, zullen zij niet nemen, want hij is heilig voor zijn God." (Leviticus 21:7) Waarom is echtscheiding zo ernstig in Gods ogen? Is het niet zo dat het in alles strijdig is met Gods aard en het doel? God is een God van liefde en liefde brengt eenheid. Echtscheiding komt wanneer liefde heeft gefaald, en scheiding is dan het resultaat. Het is de duivel die altijd wil verdelen wat God heeft samengebracht. Echtscheiding is beschamend voor degenen die erbij betrokken zijn en een open triomf voor de duivel, de vijand van onze ziel. Omdat de man het hoofd en priester van het gezin is wil de duivel niets liever dan dat deze verdwijnt zodat hij met zijn destructieve gedrag levens kapot kan maken.
“Maar ik wil dat u weet dat Christus het hoofd is van iedere man en de man het hoofd van de vrouw en God het hoofd van Christus.” (1 Korinthiërs 11:3)
De pijn die volgt op echtscheiding, en niet alleen voor de echtgenoot en echtgenote, maar ook bij kinderen, familie en vrienden, is verstrekkend. De gevolgen van de schade duren vaak een mensenleven en worden vaak doorgegeven aan volgende geslachten. Behalve daar waar de wondere werking van Gods genade levens herstelt, herstellen mannen en vrouwen zelden volledig van een echtscheidingservaring. Statistieken laten zien dat kinderen van gescheiden ouders veel meer kans hebben op psychische problemen en om zelf te falen in hun huwelijk. Zie hoe de duivel hierbij “rondgaat als een
brullende leeuw.”
Geen wonder dat God de echtscheiding haat. Het is niet ons doel om stil te blijven staan bij statistische gegevens, maar voeren dit aan om te benadrukken dat echtscheiding niet te lichtvaardig moet worden genomen. Het is een zeer ernstige uiting van zonde in Gods ogen. De welig tierende echtscheidingen in onze samenleving vandaag de dag heeft een verwoestend effect op velen. Als kinderen van het licht moeten wij door de Heilige Geest, onszelf Gods gedachten toe eigenen als onze gedachten en een heilige haat uitoefenen tegen echtscheiding. We moeten ons verzetten tegen deze stroom van zonde, zodat levens kunnen worden gered van dit destructieve gedrag en om verder schade te voorkomen.
Iemand gebruikte het volgende voorbeeld: "Stel je voor dat deze kamer geen ramen heeft, maar slechts één deur. Als er een brand uitbreekt, wat zou je eerste reactie dan zijn? Je zou naar de deur lopen en zo snel als mogelijk de kamer verlaten. Maar stel dat er geen deur was, of deze van buitenaf is vergrendeld? Wanneer er een brand uitbreekt, en je er echt op geen enkele manier uit kunt, wat zou je doen? De nadruk zal liggen op het blussen van de brand, en niet voor de vlammen weg lopen want je kunt nergens heen. We moeten onze huwelijken beschouwen als een dichte ruimte zonder ontsnappingsmogelijkheid. Dan zou onze focus niet gericht zijn op ontsnappen of uitstappen, maar op het herstel van de relatie door het blussen van de vlammen van bitterheid, onverdraagzaamheid, woede enz. en aanwakkeren van de vlammen van de liefde."
23
Hertrouwen, en zondig verbond? Na de echtscheiding vindt de persoon, die bekend is met geneugten van een huwelijksrelatie, zichzelf vaak alleen en verlangt opnieuw gezelschap. Dit is niet gemakkelijk om mee om te aan, omdat de, vaak toch nog, goede herinneringen van de beëindigde relatie niet snel verdwijnen. Ook speelt vaak de verwachtingen die in een vorige relatie niet zijn uitgekomen een rol in het verlangen naar een nieuwe (perfecte) relatie. Omdat een relatie met God vaak zeer zwak of afwezig was en in de echtelijke relatie een belangrijke factor is, worstelt een gescheidene vaak met eenzaamheid na de echtscheiding. Een van de ernstige gevolgen van de echtscheiding is dat het de deur opent voor overspel door een nieuwe relatie aan te gaan. Voor God is dit een nog grotere zonde dan echtscheiding. Scheiding, of beter gezegd separatie, hoeft geen zonde te zijn wanneer deze aan één van de partners wordt opgedrongen die het huwelijksverbond niet wil verbreken, maar zo’n separatie resulteert vaak in onvergevingsgezindheid en bitterheid — dat is zonde — en dit vernietigd uiteindelijk vaak de huwelijks relatie. De Bijbel verteld ons niet dat er geen gescheiden mensen in de hemel komen, maar het Woord zegt wel dat er geen overspeligen zullen zijn.
" Of weet u niet dat onrechtvaardigen het Koninkrijk van God niet zullen beërven? Dwaal niet! Ontuchtplegers, afgodendienaars, overspelers, schandknapen, mannen die met mannen slapen, dieven, hebzuchtigen, dronkaards, lasteraars en rovers zullen het Koninkrijk van God niet beërven. Sommigen van u zijn dat wel geweest, maar u bent schoongewassen, maar u bent geheiligd, maar u bent gerechtvaardigd, in de naam van de Heere Jezus en door de Geest van onze God." (1 Korintiërs 6: 9-10).
“Laat het huwelijk bij allen in ere zijn en het huwelijks bed onbevlekt, want ontuchtplegers en overspelers zal God oordelen." (Hebreeën 13: 4).
“Overspelige mannen en vrouwen, weet u dan niet dat de vriendschap met de wereld vijandschap tegen God is? Wie dan nu een vriend van de wereld wil zijn, wordt als vijand van God aangemerkt.” (Jakobus 4:4)
24
Wat is overspel? Jezus is hierover zeer duidelijk.
" Ieder die zijn vrouw verstoot en met een andere trouwt, pleegt overspel en ieder die met een vrouw trouwt die door haar man verstoten is, pleegt ook overspel." (Lukas 16: 18). “En thuis stelden Zijn discipelen Hem hierover opnieuw vragen. En Hij zei tegen hen: Wie zijn vrouw verstoot en met een andere trouwt, pleegt overspel tegen haar. En als een vrouw haar man verstoot en met een andere trouwt, pleegt zij ook overspel." (Markus 10: 10-12). Maar Ik zeg u dat wie zijn vrouw verstoot om een andere reden dan hoererij, maakt dat zij overspel pleegt; en wie met de verstotene trouwt, pleegt ook overspel. (Mattheüs 5:32) " Maar Ik zeg u: Wie zijn vrouw verstoot anders dan om hoererij en met een ander trouwt, die pleegt overspel, en wie met de verstotene trouwt, pleegt ook overspel." (Mattheüs 19: 9). Deze teksten uit drie verschillende evangeliën benadrukken de ernst en juistheid van de verklaringen van de Here Jezus. Paulus versterkt de zaak tijdens het schrijven naar de Romeinen:
" Of, broeders, weet u niet -ik spreek immers tot mensen die de wet kennen- dat de wet over de mens heerst zolang hij leeft? Want de gehuwde vrouw is door de wet gebonden aan de man zolang hij leeft. Als de man echter gestorven is, is zij ontslagen van de wet die haar aan de man bond. Daarom dan, als zij de vrouw van een andere man wordt terwijl haar man leeft, zal zij een overspelige genoemd worden. Als haar man echter gestorven is, is zij vrij van de wet, zodat zij geen overspelige is als zij de vrouw van een andere man wordt. " (Romeinen 7: 1-3).
Paulus laat zien dat God in aanvulling op de woorden van Jezus het terrein van hertrouwen niet heeft verlaten. Heel eenvoudig gezegd, het is overspel (of een overspelige relatie) wanneer een man of vrouw zichzelf toevoegt aan een andere man of vrouw zonder dat de partner is gestorven. Alle bovengenoemde Bijbelteksten spreken niet alleen over een daad van overspel, maar over een overspelige relatie: een tweede "huwelijk" (verlaten en aanhangen) nadat één of beide partners eerder getrouwd zijn geweest en hun eerste partner nog leeft. Wij zullen niet proberen om alle wijdverbreide redernaties, die door de eeuwen heen en in het bijzonder de laatste 50 jaar zijn ontstaan zijn, op te sommen, maar wij willen er toch een paar te noemen. Eén is gebaseerd op Mattheüs 5:32 en Mattheüs 19:9 waar Jezus zegt "anders dan om hoererij”. Deze Bijbelteksten worden vaak gebruikt om een echtscheiding en vaak hertrouwen, door de “onschuldige partij”, te rechtvaardigen wanneer één van de partners ontrouw is geweest. Er zijn echter veel aanwijzingen dat de teksten in Mattheüs 5:32 en Mattheüs 19:9 een verwijzing zijn naar de gebruiken binnen en vooraf gaand aan het Joodse huwelijk omdat zowel Markus 10:10, Lukas 16:18, niet spreken over een uitzondering. Bijbel onderzoekers vertellen ons dat het evangelie volgens Mattheüs voor de Joden werd geschreven en binnen de Joodse gewoonten en gebruiken waarbij de bruid en bruidegom werden beschouwd als man en vrouw vanaf het begin van de periode van verloving/ondertrouw. De ondertrouw periode was al bindend, maar er was een jaar van voorbereiding voordat het huwelijk werd geconsumeerd en de twee samen kwamen om als “één” te leven. Als ontrouw
25
(seksuele immoraliteit) werd ontdekt op het moment van de eenwording, na de verloving / ondertrouw, dan was de man vrij om te scheiden van zijn vrouw (verloofde) zonder verdere gevolgen. Een voorbeeld hiervan in de Bijbel vinden wij bij Josef en Maria (zie Mattheüs 1: 18-25). Ook wanneer er mensen zijn die het niet eens zijn met deze theorie dat deze uitzondering alleen toegepast wordt op de Joodse verlovingsperiode, dan nog willen wij erop wijzen dat, ondanks het feit dat sommigen deze teksten gebruiken om echtscheiding te rechtvaardigen op grond van ontrouw, zoals wij reeds aanhaalden, zowel in Markus, Lucas en door Paulus nergens over een uitzondering wordt gesproken. In ieder geval staat er in Gods Woord geen enkele tekst die hertrouwen toestaat, behalve wanneer iemand ongetrouwd is of partners overleden zijn. Een andere veel gebruikte uitleg die echtscheiding en hertrouwen zogenaamd rechtvaardigen is de uitleg van Paulus met betrekking tot: “dat alle dingen nieuw worden in Christus”.
" Daarom, als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, alles is nieuw geworden." (2 Korintiërs 5: 17).
Dit wordt door sommigen geïnterpreteerd als zou dit betekenen dat wanneer een persoon of paar in een overspelige relatie (een tweede "huwelijk") tot de Here Jezus komen, zich bekeren, "alle dingen nieuw zijn" en dat diegene met wie zij op dat moment een relatie/paar vormen hun legitieme vrouw of man is vanaf het moment van hun bekering. Wanneer het huwelijk een christelijke instelling zou zijn, dan kon dit argument misschien geldigheid hebben. Echter, in de passages met betrekking tot huwelijk, wordt er geen enkele melding gemaakt van het geloof in God of dat volgeling van de Here Jezus zijn een rol speelt. Wanneer een man en vrouw 'verlaten en aankleven,' beschouwt God hen één of zij nu christen zijn of niet. Om wat meer licht te brengen in de betekenis van een "nieuwe schepping zijn" gaat het over het binnenste van een mens, niets verwijst zijn externe omstandigheden, zoals zijn echtelijke situatie. Een volgeling van Jezus Christus worden schept niet de mogelijkheid om een nieuwe vrouw of man te nemen, noch geeft het een paar de mogelijkheid om opnieuw te trouwen, omdat geen of een van beiden geen christenen was op tijdens hun eerste huwelijks ceremonie. Wanneer een paar in overspel leeft, wanneer één of beiden tot bekering komen, is de enige manier om vrij zijn van deze zonde te worden, de zonde van overspel belijden en de overspelige relatie beëindigen. Ja, dan zijn alle dingen nieuw in de zin van “ik ben nu een nieuwe schepping in Christus Jezus”, maar dat maakt een andere persoon niet mijn vrouw of man wanneer zij dit vóór de wedergeboorte niet was.
26
Bekering en vergeving. De vraag van bekering/berouw/vergeving, en in het bijzonder in het geval van overspel, is; op welke basis vergeeft God zonde? Gods Woord is duidelijk dat God zonde vergeeft op basis van het sterven van Jezus Christus op Golgotha voor onze zonden. We ervaren de genade van Golgotha wanneer we de Here Jezus in geloof aannemen als onze Heer en Redder, onze behoefte erkennen dat wij de Here Jezus nodig hebben om ons te redden, en Hem vragen om ons onze zonden te vergeven. Het vervolg van ons geloof en vertrouwen zal blijken uit onze gehoorzaamheid (of daden van bekering), want geloof zonder werken die voortvloeien uit dit geloof is een dood geloof. Wanneer wij verdriet hebben van dingen die wij verkeerd gedaan hebben, volgens "droefheid van de wereld", dan blijft de zonde nog steeds in ons leven en heeft de dood tot gevolg.
Het Boek omschrijft het als volgt: “Soms gebruikt God verdriet om een radicale omkeer in ons leven te laten komen en ons te redden. Maar verdriet op zich, dat niet tot een omkeer leidt, heeft een dodelijke uitwerking.” (2 Korinthiërs 7:10). In de brief aan de Korintiërs, prees Paulus de volgelingen van de Here Jezus voor hun “onberouwelijke bekering tot zaligheid”. Deze bekering en berouw leidt tot herstel en redding en is gebaseerd op de vrucht van gehoorzaamheid die hij zag in het leven van de Korintiërs en dat geld uiteraard ook voor ons.
“Want de droefheid die overeenkomstig de wil van God is, brengt een onberouwelijke bekering tot zaligheid teweeg, maar de droefheid van de wereld brengt de dood teweeg. Want zie, juist dit, dat u overeenkomstig de wil van God bedroefd bent geworden, wat een grote inzet heeft dat in u teweeggebracht! Ja, wat een verdediging, ja, wat een verontwaardiging, ja, wat een vrees, ja, wat een vurig verlangen, ja, wat een ijver, ja, wat een bestraffing! In alles hebt u bewezen zelf rein te zijn in deze zaak.”. (2 Korintiërs 7: 10-11). Wat is bekering van overspel? Als een tweede huwelijk na echtscheiding inderdaad overspel is, zoals Jezus het zegt, kan dit overspel vergeven worden wanneer wij de verkeerde relatie verbreken. De meesten onder ons vinden dit zeer moeilijk, hetzij al niet onmogelijk om dit te aanvaarden vanwege de emotionele banden, kinderen, en de wens voor gezelschap. Maar mogen en kunnen wij onze natuurlijke redeneringen of verlangens van onze keuzes laten prevaleren boven de keuzes die God ons geeft in Zijn Woord en Hem daarin tegenspreken?
“Maar de natuurlijke mens neemt de dingen van de Geest van God niet aan, want ze zijn dwaasheid voor hem. Hij kan ze ook niet leren kennen, omdat ze geestelijk beoordeeld worden.” (1 Korintiërs 2:14)
Vasthouden aan een absolute waarheid is vreemd in onze tijd. Zelfs bij degenen die het ermee eens zijn dat het tweede huwelijk of on-Bijbels hertrouwen “een verkeerde beslissing” was, zullen over het algemeen concluderen dat een nieuwe echtscheiding niet het antwoord is. Nogmaals, deze conclusie is gebaseerd op menselijke (natuurlijke) redeneringen, emoties en verlangens, en er staat hier niets over in de Bijbel om dit te kunnen onderbouwen. Wanneer de tweede relatie niet juist is (verbonden zijn aan iemand anders zijn of haar partner), is dit geen verbondshuwelijk in de ogen van God, maar een overspelige relatie.
27
Het breken van een overspelige relatie kan door de wetten van het land worden gezien als "echtscheiding", maar in Gods ogen is het berouw wanneer dit wordt gedaan uit geloof. God erkent alleen de oorspronkelijke relatie, en "echtscheiding" verwijst alleen naar het breken van een huwelijksverbond dat God als geldig erkent.
28
Verootmoediging Laten wij eens kijken wat er met Gods volk gebeurde in de tijd van Ezra en Nehemia;
“Toen stonden de familiehoofden van Juda en Benjamin, en de priesters en de Levieten op, allen bij wie God de geest had opgewekt om op te trekken om het huis van de HEERE te bouwen, Die in Jeruzalem woont.” (Ezra 1:5) Ten tijde van Ezra waren er vele tientallen jaren verlopen sinds de uittocht onder de regering van Kores uit Babel en de terugkeer van Levieten en priesters in Jeruzalem.
“ Toen de zevende maand aanbrak en de Israëlieten zich in de steden gevestigd hadden, verzamelde het volk zich als één man in Jeruzalem. Jesua, de zoon van Jozadak, stond op met zijn broeders, de priesters, en Zerubbabel, de zoon van Sealthiël, met zijn broeders, en zij her bouwden het altaar van de God van Israël om daarop brandoffers te brengen volgens wat geschreven staat in de wet van Mozes, de man Gods. En zij plaatsten het altaar op zijn fundament, hoewel er verschrikking over hen was vanwege de volken van de landen rondom. Zij brachten daarop brandoffers voor de HEERE, brandoffers voor de ochtend en voor de avond.” (Ezra 2: 1-3) Wij mogen dus aannemen dat het volk wat teruggekeerd was naar het land Israel bekend was met de wetten van Mozes, in het bijzonder omdat onder de teruggekeerden Levieten en priesters waren.
“ Toen dit gebeurd was, kwamen de oversten tot mij en zeiden: Het volk Israel, de priesters en de Levieten hebben zich niet afgezonderd gehouden van de volken der landen, wat hun gruwelen betreft: van de Kanaanieten, de Hethieten, de Perizzieten, de Jebusieten, de Ammonieten, de Moabieten, de Egyptenaren en de Amorieten. Want zij hebben uit hun dochters vrouwen genomen voor zich en hun zonen, waardoor het heilige zaad zich vermengd heeft met de volken der landen; ja, de oversten en de leiders zijn in deze trouwbreuk voorgegaan.” (Ezra 9:1-2)
Toen Ezra vernam wat er onder het volk was gebeurd, scheurde hij zijn kleed en zijn mantel. Hij trok het haar van zijn hoofd en uit zijn baard. Hij zat verbijsterd neer. Trouwe man! Diep voelde hij de schuld van het volk. Met zijn hele ziel beleefde hij de toestand van zijn volk. En een heilige verontwaardiging maakte zich van hem meester. Wanneer een gelovige het kwaad en de ongerechtigheid kan aanzien zonder verontwaardigd te worden, is er bij hem weinig gevoel voor de heiligheid en rechtvaardigheid van God. Zo iemand zal dan ook, in de regel, niet zo zwaar tillen aan zijn eigen kwaad en ongerechtigheid. Maar Ezra was niet alleen verontwaardigd. Hij was tevens bedroefd. En ook dit wordt bij ons vaak gemist. Als een christen niet bedroefd kan zijn over zijn verkeerde toestand, dan is dit tevens een bewijs van weinig meegevoel met anderen, en misschien wel van eigengerechtigheid. God is met innige ontferming bewogen over hen die afgeweken zijn. Ezra wordt door een grote droefheid getroffen maar is ook met innig meeleven vervuld. Zouden wij, wanneer wij zelf tot berouw en herstel gekomen zijn, dan niet met innig meegevoel ten opzichte van hen vervuld zijn die worstelen met zonden in hun leven? Ezra was extra bedroefd en verontwaardigd, omdat niet alleen het hele overblijfsel (priesters en Levieten inbegrepen) zich met de volken had vermengd, maar de oversten en de leiders van het volk waren voorgegaan in deze trouwbreuk (vers 1-2). Dat vooral deed Ezra de kleren scheuren, en als in diepe rouw verbijsterd neerzitten. Wat ernstig! Ja, voorgangers kunnen ons het Woord van God prediken; en wanneer deze prediking er niet is
29
dan is dit gemis een groot verlies. Maar zij kunnen ons ook voorgaan op een verkeerde weg. En zó was het hier. Was er een middel tot herstel? Zeer zeker. En Ezra kende dit middel. Persoonlijke verootmoediging was het; in de verwachting dat dan ook het geheel zich zou verootmoedigen, en op die manier het kwaad zou worden weggedaan. Zo moet het altijd zijn. Wij moeten niet dadelijk ten opzicht van anderen handelen, als wij kwaad bij hen zien, maar eerst berouw en herstel bij onszelf brengen en daarna bedroefd zijn over anderen en onze medeschuld belijden, om pas daarna met verontwaardiging ertegen te getuigen. Persoonlijke en gemeenschappelijke verootmoediging moet steeds het eerste doel zijn. Reiniging Op de schuldbelijdenis moet steeds een daad volgen. In Ezra hoofdstuk 10 werd het aantal van hen die zich schuldig voelden echter nog veel groter:
“Terwijl Ezra bad en schuld beleed, en zich wenend neerwierp voor het huis van God, verzamelde zich tot hem een zeer grote menigte uit Israël, mannen, vrouwen en kinderen, want het volk was in luid geween uitgebarsten” (10:1). Wat een heerlijke uitwerking van de trouw van één man! Hier kan niet genoeg op gewezen worden. Het welzijn van Gods volk in tijden van verval hing vaak af van één of enkele gelovigen die trouw blijven aan Gods Waarheid. Dit gebeurde bij Gods volgelingen in de tijd van Ezra ook. “Sta op”, zei Sekanja tegen Ezra, “want op u rust de taak; wij zullen met u zijn; wees sterk en handel!” (vs. 4). Verootmoediging is nog geen scheiding van het kwaad. Ze leidt echter wel hiertoe. Maar scheiding van het kwaad zonder verootmoediging leidt tot niets dan tot ellende. We zien dit bij Jehu, die een heel ijverig man was, maar niet in de goede gezindheid handelde. De zonde van het volk beleed hij niet als de zijne voor Gods aangezicht. En later was hij de eerste, die terugkeerde tot de gouden kalveren van Dan en Betel (2 Kon. 10:31). Verootmoediging is daarom noodzakelijk. Maar niet minder nodig is de energie om zich af te scheiden van het kwaad. De Korintiërs begrepen dit. Zij deden het kwaad (de boze) uit hun midden weg. De droefheid naar Gods wil brengt onberouwelijke inkeer tot heil. En de droefheid naar Gods wil bewerkte bij hen een ware verootmoediging, maar gaf hun ook de kracht om tegenover het kwaad te handelen met grote ernst, met verontwaardiging, met ijver. (2 Kor. 7:11). In Spreuken 28:13 lezen wij: “Wie zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar wie ze belijdt en nalaat, die vindt ontferming”. Hoe velen willen wel het kwaad belijden, maar niet hun zondige weg verlaten. Zo was het echter niet bij het volk in Ezra’s tijd. Sekanja sprak namens allen over een verbond met God, “dat wij alle vrouwen met de uit haar geboren kinderen zullen wegzenden”. Op het erkennen van de zonde behoort het nalaten te volgen. Sommige zien dit als wettisch, hard of absoluut en zullen zeggen dat de gebeurtenissen in Ezra alleen van toepassing waren op Gods volk en dat er geen verband is met een scheiding en hertrouwen. Waar het vooral om gaat, bij de gebeurtenissen in Ezra, is dat het volk beter had kunnen weten en toch een verkeerde weg kozen heeft. Voordat wij het verbreken van een overspelige relatie afwijzen laten wij eens kijken naar andere zonden en hoe wij hiermee om gaan;
30
Iemand is een alcoholist en komt tot bekering, is het dan niet zo dat hij of zij zal stoppen met drinken. Hoe zit het met een leugenaar, een dief of een ontuchtpleger (een niet-gehuwde persoon die zich met seksuele activiteit bezighoudt), enz. ? Mag het voormalige zondige gedrag blijven na de bekering? Nogmaals: “Wie zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar wie ze belijdt en nalaat, die vindt ontferming.”(Spreuken 28:13) Wanneer wij in verbondenheid met God komen, geeft hij ons de kracht om ons zondige gedrag in te zien en te veranderen. Wanneer verwacht mag worden dat wij in voornoemde dingen moeten veranderen, waarom denken wij dan anders over overspeligen (hertrouwden)? Sommigen kunnen beweren onwetend te zijn wat Gods Woord hierover zegt en hoe God hierover denkt, maar staat de Bijbel onwetendheid toe als een geldig excuus voor de zonde? Is het de Heilige Geest niet die ons altijd wil overtuigen van zonde en proberen om ons ervan te weerhouden om verkeerde relaties aan te gaan of in stand te houden? God is getrouw, maar hij dwingt ons niet. Wanneer wij ons buiten Zijn kaders bewegen, en gedragen, dan moeten wij wel de consequenties dragen van onze eigen acties. Wanneer dit beeld ons onsympathiek, onbezonnen en afkeurend lijkt dan moeten wij beseffen dat wij met een God te maken hebben die Heilig, geheel goed en rechtvaardig is. Hij zal ons nooit verlaten wanneer wij ons zelf aan Hem overgeven en toevertrouwen. Onderzoek Gods Woord met een open hart, geleid door de Heilige Geest, en Hij zal u in de Waarheid onderwijzen en laten zien wat Gods Woord zegt over huwelijk, echtscheiding en hertrouwen. Wees bereid om te doen wat de wil van God is. God heeft het huwelijk mooi en goed ontworpen, maar het is alleen voor dit leven. Onze relatie met God is voor de eeuwigheid. Wanneer wij naar het huwelijk kijken vanuit een “wereldse” visie, dan kunnen we dingen beïnvloeden die door God niet worden toegestaan. Maar als wij kijken vanuit het perspectief van een heilig God, en ernstige waarde hechtend aan Zijn Woord en de eeuwigheid, dan kan onze conclusie niet meer hetzelfde zijn als toen wij de Here Jezus nog niet kenden. De bovennatuurlijke genade van God, die wordt gerealiseerd door het geloof zal ons opheffen tot een geheel nieuw niveau, en God zal worden ervaren en verheerlijkt op manieren die wij niet voor mogelijk hebben gehouden. Overspel verontreinigd Overspel in een huwelijksrelatie is een grote zonde in de ogen van God. Het verontreinigd alles waarmee het in aanraking komt en geeft een verrotting dat groeit en zich verspreidt. God haat het en zal geen “inwoning maken” daar waar het wordt geaccepteerd. Het is niet alleen een persoonlijke aanval, maar een belediging voor God te midden van Zijn bruid, de gemeente.
" En schrijf aan de engel van de gemeente in Thyatira: Dit zegt de Zoon van God, Die ogen heeft als een vuurvlam en voeten als blinkend koper: Ik ken uw werken, de liefde, het dienstbetoon, het geloof, uw volharding en uw werken, en ook dat de laatste meer zijn dan de eerste. Maar Ik heb enkele dingen tegen u: dat u de vrouw Izebel, die van zichzelf zegt dat zij een profetes is, ongemoeid haar gang laat gaan om te onderwijzen en Mijn dienstknechten te misleiden, zodat zij hoererij bedrijven en afgodenoffers eten. En Ik heb haar tijd gegeven, opdat zij zich van haar hoererij zou bekeren, maar zij heeft zich niet bekeerd. Zie, Ik werp haar te bed met hen die overspel met haar plegen, in grote verdrukking, als zij zich niet bekeren van hun werken. En haar
31
kinderen zal Ik door de dood ombrengen, en alle gemeenten zullen weten dat Ik het ben Die nieren en harten doorzoek, en Ik zal u geven eenieder naar uw werken." (Openbaring 2: 18-23). De gemeente is de bruid van Christus, en de Heilige Geest bereidt de bruid voor om met Christus verenigd te worden tot in alle eeuwigheid. Zuiverheid is van het grootste belang. Dus zal de Heilige Geest geen enkele vorm van onzuiverheid tolereren in het midden van Gods gezin. Wanneer God woning maakt in ons midden, en verontreinigingen beginnen binnen te sluipen, kunnen wij een krachtige reactie van de Heilige Geest verwachten om ons te reinigen — ofwel door middel van aanzet tot berouw of door verwijdering. God zal zich niet vereenzelvigen met zonde.
" Wie zich echter met de Heere verenigt, is één geest met Hem. Vlucht weg van de hoererij. Elke zonde die een mens doet, blijft buiten het lichaam, maar wie hoererij bedrijft, zondigt tegen zijn eigen lichaam. Of weet u niet, dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, Die in u is en Die u van God hebt ontvangen, en dat u niet van uzelf bent? U bent immers duur gekocht. Verheerlijk daarom God in uw lichaam en in uw geest, die van God zijn. " (1 Korintiërs 6: 17-20). Deze tekst geldt niet alleen voor de gemeente maar voor iedere volgeling van de Here Jezus.
" Ga daarom uit hun midden weg en zonder u af, zegt de Heere, en raak het onreine niet aan, en Ik zal u aannemen, en Ik zal u tot een Vader zijn, en u zult Mij tot zonen en dochters zijn, zegt de Heere, de Almachtige. Omdat wij dan deze beloften hebben, geliefden, laten wij onszelf reinigen van alle bezoedeling van vlees en geest, en de heiliging volbrengen in het vrezen van God. " (2 Korintiërs 6: 17-7: 1).
Soms lijkt het dat er weinigen zijn die weten over de zuiverheid en de afzondering waarin Gods volk plaats heeft. Veel groeperingen tolereren overspel in hun midden en hebben twijfels of verwerpen datgene wat de Here Jezus en Zijn Woord hierover zegt. Velen weten niet wat het betekent wanneer “God woning maakt in hun midden” en denken dat dit vorm krijgt door allerlei religieuze activiteiten zoals muziek, onderwijs en vergaderingen. Maar is dat waar God naar op zoek is?
” Brengt niet meer vergeefs offer, het reukwerk is Mij een gruwel; de nieuwe maanden, en sabbatten, en het bijeenroepen der vergaderingen vermag Ik niet, het is ongerechtigheid, zelfs de verbodsdagen. …..Wast u, reinigt u, doet de boosheid uwer handelingen van voor Mijn ogen weg, laat af van kwaad te doen...” (Jesaja 1:13 en 16 SV) Weten wij waar onze God naar op zoek is? Wat zijn de Bijbelse waarheden waardoor wij weten dat God in ons midden is? Hoe weten wij waar Hij naar op zoek is?
“Leg dan af alle slechtheid, alle bedrog, huichelarij, afgunst en alle kwaadsprekerij. En verlang vurig, als pasgeboren kinderen, naar de zuivere melk van het Woord, opdat u daardoor mag opgroeien, indien u tenminste geproefd hebt dat de Heere goedertieren is, en kom naar Hem toe als naar een levende steen, die wel door de mensen verworpen is, maar bij God uitverkoren en kostbaar, dan wordt u ook zelf, als levende stenen, gebouwd tot een geestelijk huis, tot een heilig priesterschap, om geestelijke offers te brengen, die God welgevallig zijn door Jezus Christus.” (1 Petrus2:1-5).
32
Verbonden voor de eeuwigheid Gods uiteindelijke doel met ons is dat wij voor alle eeuwigheid met Hem verenigd worden. Alles wat God nu doet is ons voorbereiden voor de uiteindelijke eenwording met Hem. Deze eenwording zal worden voltrokken tijdens het huwelijksmaal van het Lam. Gods ultieme doel is om ons er naar toe te leiden bij alles wat wij doen. De volkomenheid die wij nodig hebben om deelgenoot te mogen zijn van dit laatste huwelijk kan alleen worden bereikt door de genade van God. Genade wordt ons gegeven door Christus Jezus wanneer Hij Zijn Heilige Geest uitstort in ons hart en ons in Zijn Verbond brengt. Het woord genade heeft voor velen alleen de betekenis van ‘onverdiende gunst’ maar het Griekse woord voor genade, ‘charis’, staat voor :
“van het genadig welgevallen waardoor God, door het uitoefenen van Zijn heilige invloed op de zielen, hen tot Christus wendt, behoudt, versterkt en hen in geloof, kennis en liefde doet groeien en hen prikkelt tot het uitoefenen van christelijke deugden”
Genade is inderdaad een onverdiende gunst die afkomstig is van God maar wel om ons te doen zijn wat Hij van ons vraagt en niet om iets of iemand te zijn uit onze eigen kracht. Al onze eigen inspanningen om die perfectie te bereiken zijn als vuile vodden in de ogen van God. Zijn perfectie wordt alleen door genade gerealiseerd en die genade komt tot ons door geloof als we in vertrouwen op God en in Zijn Woord, dat hij tot ons hart spreekt, wandelen. Heel vaak schieten wij tekort in het uitvoeren van Gods ultieme doel omdat wij vaak niet zien niet wat het doel is. Als wij het doel door Gods openbaring duidelijk voor ogen zouden hebben, zouden wij op schema blijven en niet in een greppel belanden. Maar soms "zien wij door het bos de bomen niet meer." We pakken een vergrootglas en focussen ons op enkele specifieke vragen of leerstelling, i.p.v. een stapje terug te doen en alles in het grotere plaatje te passen van Gods plan. Wanneer wij bereid zijn om deze stap terug te zetten en te zien hoe het allemaal past in Gods ultieme plan, dan pas krijgen wij antwoorden op de vele vragen en worden ons veel dingen duidelijk. De kwestie van de echtscheiding wordt nog veel duidelijker wanneer we dit zien vanuit Gods uiteindelijke doel van alle dingen n.l.; “eenheid, of eenwording”. We moeten niet afdalen in de groeve van ons natuurlijke en wereldse denken, om te proberen verschillende situaties te rechtvaardigen door dingen in de Bijbel te interpreteren die er niet staan, toe te voegen aan Gods Woord, door toepassing van wereldse ideeën over de liefde en de compassie van God, of door andere vormen van redeneringen die geen grond hebben in Gods eenvoudige en eeuwige doel voor de mensheid in Christus. Hoe kan de vernietigende werking door een scheiding van een verbond dat God tussen een man en vrouw gecreëerd heeft, ooit Zijn wil zijn? Hoe kan een afwijking van Zijn ultieme plan niet zijn zondig? En hoe zou een heilig God zonde over het hoofd kunnen zien en toch trouw zijn aan Zijn ultieme eeuwige plan voor de mensheid in Christus? Een ander uiterst belangrijk punt is ons beeld (of openbaring) van de gemeente. Velen zien de gemeente of kerk als de plaats om samen te komen en God te aanbidden. Anderen zien het als een plaats waar het evangelie wordt gepredikt zodat mensen gered kunnen worden. Anderen zien de kerk of gemeente vooral als een organisatie die het evangelie tot aan de uiteinden van de aarde moeten verkondigen. Het is niet zo dat al deze vormen geen uitwerking hebben, maar wat is het fundamentele doel van de gemeente of kerk?
33
De gemeente is namelijk de bruid van Christus, het lichaam van Christus, en het gezin van God. Het is een plek waar God aanwezig is, en waar we kunnen binnengaan in verbondenheid met Christus door de Heilige Geest. Het is een plek waar zonde niet is toegestaan, en waar ieder lid leeft voor God. Het is de plaats waar God gemeenschap heeft met de mens en de mens met God. Het is waar wij opgebouwd worden om samen te wonen met God door Zijn Geest, en waar wij worden voorbereid (verlovingstijd /ondertrouw) op onze ultieme verbondenheid met de Here Jezus op die grote Bruiloftsdag. Verbondenheid is het centrale beeld: verbondenheid met God en verbondenheid met elkaar. Deze geestelijke verbondenheid is echt, zichtbaar en praktische. De gemeente is een zichtbare uiting van deze verbondenheid. Wanneer wij Gods uiting van liefde zien, met Christus als het Hoofd van de gemeente en de Heilige Geest die Zijn tempel vult, dan zien wij de ware betekenis van gemeente zijn. Sommigen zien het concept van het lichaam van Christus als individuele christenen wereldwijd, en proberen dit uit te oefenen buiten de functie van de gemeente. Het is waar dat iedere gelovige die door Christus in de Geest gedoopt is, deel uit maakt van het wereldwijde lichaam van Christus, maar praktisch kan men niet samen zijn met de gelovigen in elk deel van de wereld. Het lichaam van Christus is universeel in omvang, maar lokaal in uitvoering. Elke groep van gelovigen, die samen de functies invulling geven van het lichaam, zijn één binnen het lichaam van Christus. De verbondenheid die God heeft gecreëerd komt op deze plaats continu tot uitdrukking. Op een dag zullen we in Zijn aanwezigheid verblijven, en zullen er geen beperkingen van tijd en afstand meer zal zijn. Maar nu, in deze lichamen van “klei”, zijn we beperkt door beide. Voor God is dit echter geen belemmering, want Hij wil de uiting van Zijn lichaam op elke plaats tot uitdrukking brengen. Wanneer elk deel van het lichaam van gelovigen, in geloof, zich in Christus verzamelt, zich onderwerpt aan Zijn gezag, dan is Christus het Hoofd en de weergave dat Ene Lichaam. Onze opdracht is om ons te onderwerpen aan Christus als Heer en ons Hem op elke onderdeel van ons leven te laten leiden. Het is Gods doel om vanuit elk gezin leden te sturen zoals Hij kiest. Sommigen krijgen hiervoor een kleine hoeveelheid genade, sommige grote hoeveelheden, maar het enige wat God van ons vraagt, is dat wij aansprakelijk zijn voor dat deel van de genade die hij ons heeft gegeven. Met een groter deel van genade komt een grotere verantwoordelijkheid om dit te investeren voor de glorie van God en Zijn doel. Elk lid is verantwoordelijk om hiermee om te gaan onder het gezag van Christus en in verbondenheid met de rest van het lichaam. Dit is niet eenvoudig. Het kan niet gedaan worden zonder een levende relatie met God door Jezus Christus. Het vereist veel van ons in elk opzicht. Het betekent op elk gebied in ons leven “de dood van ons eigen ik”. Het vereist totale overgave aan God en zijn doel, en een relatie van liefde die iedere dag met God en met onze broeders en zusters wordt uitgewerkt. Al deze dingen moeten, vanaf het begin van onze wedergeboorte, meer en meer gaan werken in ons leven en op die manier willen voldoen aan de hoge en heilige roeping van God.
34
Bemoediging Voor een ieder van ons zal op een of andere plaats, onder een of andere omstandigheid en om een of andere oorzaak of reden, op zekere dag, de waarheid tot ons komen in ons leven. Dit geldt voor ieder mens en alle Waarheden, maar sommige zonden hebben meer verstrekkende gevolgen dan anderen. Als voorbeeld, moeten sommigen een gevangenisstraf uitzitten nadat zij de Here Jezus hebben aangenomen als hun Heer en Redder, voor het plegen van een misdrijf. Wanneer iemand tot Jezus komt betekent niet dat hij of zij niet is overgeleverd aan een gevangenisstraf, maar het betekent wel dat het bloed van Christus deze persoon reinigt van al zijn of haar zonden, zelfs als ze voor hun misdaad moeten sterven, wat in sommige landen nog mogelijk is. Waarschijnlijk is de beste tijd in het leven voor jonge mensen dat zij van te voren de waarheid te horen krijgen over echtscheiding en hertrouwen worden voordat zij aan een relatie beginnen. Ons doel moet zijn om ieder persoon op die leeftijd te bereiken, zodat zij de ernst van het aangaan van een relatie kunnen inzien, en om de verpletterende pijn die veroorzaakt word door overtreding van Gods morele en ethische wetten te vermijden. Een andere groep, zijn diegenen die een goede relatie hebben als man en vrouw, maar die nog niets weten over, of overtuigd zijn van, de waarheid waar de Here Jezus over spreekt. Dan is er een grote groep die ongelukkig zijn in hun huwelijk en misschien zelfs echtscheiding overwegen. Wij willen in het bijzonder hen aanmoediging te onderzoeken wat de Bijbel zegt over het huwelijk en echtscheiding. Het is onze bede dat dit boek u hierin Bijbels advies en bijstand mag verlenen voordat er een destructieve beslissing wordt genomen. Echtscheiding gaat veel verder dan een uitspraak van een rechtbank en leidt vandaag in meer dan 50% na de echtscheidingen tot een overspelig leven door het aangaan van een nieuwe relatie of hertrouwen. Onze manier van leven wordt door de “wereld” gezien, en God wil dat wij zout der aarde en het licht van de wereld zijn. Wanneer wij goedkeuring geven aan zonde, hetzij door open bevestiging of gedrag of door een passieve vermijding van bepaalde probleem kwesties, geven wij geen gehoor aan onze roeping, vaak omdat wij niet bereid zijn om de veroordelingen aan te horen. Johannes de Doper verloor zijn hoofd omdat hij ten overstaan van de ongelovige Herodes de waarheid verkondigde over het aangaan van een ongeoorloofde relatie met Herodias (zie Markus 6: 17-29). Dat de Here God ons kracht mag geven om staande te blijven in het uitvoeren van het opbouwen van Zijn Koninkrijk door huwelijken te laten zijn tot eer en glorie van Zijn naam. Velen zijn al getroffen door een echtscheiding. Anderen overwegen misschien een tweede relatie. Dit is vaak de tijd dat christenen kijken wat de Bijbel te zeggen heeft over echtscheiding en hertrouwen. Helaas is het vaak zo dat tegen de tijd dat ze beginnen na te denken over Gods waarheid op dit gebied, een andere persoon (en hun eigen emoties en verlangens) een advies geeft die kan leiden naar een zondige relatie. Wanneer u zich in zo’n situatie bevindt, en uzelf hierin herkent, pleiten wij vanuit het diepste van ons hart; “Ga terug naar wat Jezus in Zijn Woord hierover zegt, met een hart dat bereid is van om de wil van God te doen, en laat God u door Zijn Geest de weg hierin wijzen”.
35
In het bijzonder de laatste 50 jaar zijn er op dit punt veel fouten gemaakt doordat mensen een advies is gegeven dat niet in overeenstemming is met God en Zijn Woord. We kunnen altijd wel iemand vinden die wij respecteren en die ons zal vertellen wat we graag willen horen of onze denkwijze bevestigt. Wanneer we straks echter voor de Here Jezus staan, zal die persoon ons dan ook kunnen verdedigen? Wij zullen allemaal, rechtstreeks aan de Here Jezus, verantwoording moeten afleggen voor onze eigen daden. Daarom de vraag: Wat zegt Jezus, Wat spreekt Hij door de Heilige Geest tot ons hart. Hij is ons vertrouwen meer dan waard. Waarschijnlijk hebben degenen die al in een tweede relatie zitten de moeilijkste weg van allen te gaan. Ze waren misschien geen christen toen ze trouwden en gaven geen aandacht aan de zaak. Misschien waren zij gelovigen, maar een voorganger, oudste of een vertrouwde vriend vertelde hen niet dat het niet goed was om te hertrouwen. Hoe het ook zij, wij voelen diep mee met deze mensen maar er is nog een weg terug, Jezus begrijpt het des te meer en weet dat niets te moeilijk voor Hem is. Er is grote Kracht vanuit de hemel beschikbaar voor degenen die tot Hem komen om de Here Jezus op Zijn Woord te gehoorzamen en te luisteren wat de Heilige Geest tot hen spreekt. Hij zal elke stap begeleiden van diegenen die in geloof, vertrouwen en gehoorzaamheid wandelen. Onze natuurlijke en wereldse denken brengt ons vaak niet verder dan één dag. Maar dit zijn dingen waarbij en waarin wij God onze God moeten laten zijn. Hij werkt met de eeuwigheid in gedachten. Israel verliet Egypte in één dag toen God hen uit leidde, en zij bevonden zich vrij snel in de woestijn. De weg naar het beloofde land zou niet lang geduurd hebben wanneer zij vertrouwen in God gehad zouden hebben, maar door ongeloof en ongehoorzaamheid werd het 40 jaar, en een hele generatie heeft gemist wat God voor hen had klaar gelegd. “Daarom, zoals de Heilige Geest zegt: Heden, indien u Zijn stem hoort, verhard dan uw hart niet, zoals bij de verbittering, op de dag van de verzoeking in de woestijn. Daar hebben uw vaderen Mij verzocht; zij hebben Mij op de proef gesteld en Mijn werken gezien, veertig jaar lang. Daarom ben Ik toornig geworden op dat geslacht en heb gesproken: Altijd dwalen zij met hun hart, en zij hebben Mijn wegen niet gekend. Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Mijn rust zullen zij niet binnengaan!” (Hebreen 3:7-11) Laat er onder ons niemand zijn met een hart van ongeloof, maar laten wij degenen zijn die God gehoorzamen en alle gevolgen in Zijn handen leggen. Wanneer wij dat doen, dan zal God worden verheerlijkt en we zullen straks met Hem regeren tot in eeuwigheid. Laten deze woorden u mogen aanmoedigen om zorgvuldig de verbondenheid met onze God, waar Hij ons toe geroepen heeft, te zoeken. Het is groots in reikwijdte maar erg praktisch in de toepassing. Jezus, betaalde een geweldige prijs om onze eenwording met God mogelijk te maken. Hij gaf alles. We hebben geen excuus, want God heeft in alles voorzien om te leven in dit verbond van liefde. Hoe kunnen wij dan Zijn zaligheid en Zijn genade negeren? Dat de Heer onze ogen opent om te zien, onze oren opent om te horen, en in onze harten werkt om ons de weg te wijzen naar de dag van het grote bruiloftsfeest.
36
Bijbelgedeeltes over huwelijk, echtscheiding en hertrouwen
Maleachi 2: 13-17 Mattheüs 5: 27-32 Mattheüs 19: 3-12 Markus 10: 2-12 Lukas 16: 18 Romeinen 7: 1-3 1 Korintiërs 6: 9-11 1 Korintiërs 7: 10-16 1 Korintiërs 7: 39 Hebreeën 13: 4
37
Geraadpleegde literatuur:
Herziene Statenvertaling, tenzij in de tekst anders vermeld. Dean Taylor : “Marriage, Divorce and Remarriage” “one flesh, one covenant “ David Sheats “ Divorce and Remarriage - The Significance of Union” J.A. Vellekoop: “Het boek Ezra” (Bode des Heils 1914-1915)
38
Dit is een uitgave van: Het Herstel.nl Voor meer informatie, ondersteuning en begeleiding verwijzen wij naar: Website: www.hetherstel.nl Email:
[email protected] © Overname van gedeelten uit dit boek; ‘Opdat zij één zijn´ is alleen toegestaan na schriftelijke toestemming en met bronvermelding.
39
40
