ar pla xce m
Gr ati sE
OP BEZOEK BIJ BARON GEENWEGGE VAN TERUG
OP BEZOEK BIJ BARON GEENWEGGE VAN TERUG
WIL JIJ HET HELE (VOORLEES) VERHAAL GRAAG LEZEN? Je krijgt Op bezoek bij baron Geenwegge van Terug thuis gestuurd als je een mailtje stuurt naar timo-co@ coderups.nl met je naam, adres en woonplaats o.v.v. Op bezoek bij Baron Geenwegge van Terug. De kosten bedragen per stuk: € 4,95 (exclusief 2,16 verzendkosten) en kan je overmaken aan: Co de Rups, NL10ABNA0430018355.
Illustratie: Theo Puntman | Auteurs: Gerard Schomaker & Theo-Henk Streng Tekstcorrectie & vertalingen: Sieteke Zuiderveld | © 2013 All rights reserved. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming worden vermenigvuldigd of gebruikt. co caterpillar foundation | dezsign.com Postbus 281 | 8600 AG SNEEK | THE NETHERLANDS
[email protected] | www.coderups.nl | www.coderups.hyves.nl | www.theohenkstreng.nl
OP BEZOEK BIJ BARON GEENWEGGE VAN TERUG
Baron Geenwegge van Terug
De taxi stopte voor een roestig hek. Hoewel de maan hoog aan de hemel stond was hij niet te zien, omdat sluierwolken haastig door de lucht trokken. Alsof ze hier zo snel en ver mogelijk vandaan wilden. ”Is het hier?” vroeg Timo Toekan aan zijn vriend Co de Rups. Ze zaten samen op de achterbank van de taxi. Co de Rups keek eens goed uit het raam naar buiten. Het enorme kasteel lag aan het eind van een grote tuin en maakte een sombere, onheilspellende indruk. Alsof het hen waarschuwde om niet verder te komen. ”Volgens de uitnodiging wel, ja.” ”Wat een enge plek,” vond Timo. Hij huiverde. Co schudde zijn hoofd. ”Baron Geenwegge Van Terug heeft ons echt op dit adres uitgenodigd.” Hij liet de uitnodiging zien. ”En met ons ook zijn andere gasten.” Co betaalde de taxichauffeur en ze stapten uit. Alsof iemand hen had zien aankomen, schoven de hekken piepend en knarsend uiteen. Een koude, frisse wind kwam opzetten. Timo rilde. Hij begon er spijt van te krijgen dat hij met Co was meegegaan. Een onschuldig etentje, had Co het genoemd. In kasteel Greenwegge, dat omgeven was door een hele grote tuin. Met een verzameling van bomen en planten, fonteintjes en grote beelden. Op de een of andere manier leek alles in de tuin dreigend. Het was net of de enorme bomen hun takken uitstaken om hen te willen vastgrijpen. En de beelden zagen eruit alsof ze staarden en hen in de gaten hielden. ”Ga jij eerst?” vroeg Co. Timo zuchtte.
”Kun je de Baron niet bellen en zeggen dat we in zijn tuin staan?” Co keek op zijn mobiel. ”Geen bereik,” mompelde hij. Timo aarzelde even, maar ging zijn vriend toen toch maar voor, de enorme tuin door. Ze waren nog maar halverwege, toen er ineens een hard geluid weerklonk. Co en Timo schrokken ervan. Verstard van angst bleven ze staan, kijkend naar waar het geluid vandaan was gekomen. De tuin was groot, verschrikkelijk groot. Vol met schaduwen, die allemaal leken te bewegen. Kronkelend hun weg zochten. ”W-wat w-was d-d-dat?” rilde Co. ”W-weet ik n-niet,” stamelde Timo. Het geluid klonk nog eens. Booee... Bboeoeoe... Bboeoe-oeoe! Heel hard en heel duidelijk. De twee vrienden keken elkaar angstig aan. Het geluid kwam van voor hen. Er stond een grote rozenstruik, met een stuk of wat bomen eromheen. Timo keek naar het kasteel. Ze waren pas halverwege de tuin. Wat lag daar in het donker op hen te wachten? Wat hield zich daar verborgen? Het geluid klonk nog eens. Een stuk luider nu. BOEOEOE! BOOOEEE-OOEE! Als aan de grond genageld bleven Timo en Co staan. Ze durfden zich niet te bewegen. Timo hoopte dat iemand in het kasteel hen de tuin in had zien lopen – de Baron misschien wel, of een van zijn bediendes. Maar het bleef behoorlijk donker in het kasteel. Waarschijnlijk had helemaal niemand hen gezien. Niemand zou hen te hulp schieten. En Timo en Co durfden zich niet meer te bewegen, uit angst dat hetgeen zich daar verscholen hield, hen zou grijpen...
”We moeten verder,” zei Co. ”Als we eenmaal binnen zijn...” En op dat moment gebeurde het. De bladeren van de boom begonnen wild te bewegen. Het boe-geroep nam toe. Luider en luider! BOOEEE-OOEE-OOEE! BOOEE! Gele ogen verschenen in de nacht en keken hen kwaadaardig aan. Timo deed geschrokken een stap naar achteren. Hij keek naar wat er uit de boom tevoorschijn was gekomen. En toen verdween de angst. Hij kon het niet geloven. Timo begon te lachen. ”Wat is er?” vroeg Co verbaasd. Timo begon te schudden van het lachen. Dat hij daar bang voor was geweest. Maar goed dat niemand in het kasteel hen gezien had! ”Ik vind dit helemaal niet grappig!” zei Co boos. ”Kijk dan!” zei Timo. Hij wees naar het beest dat boven de boom vloog. ”Het was een uil, Co. We waren bang voor een uil!” De uil vloog nog een rondje om de boom heen en fladderde toen weg. Boeoeoeoe-oeoeoeoe! ”Kom, we gaan naar de Baron,” zei Timo. ”Ik heb er opeens weer heel veel zin in.” Opgelucht, maar nog wel een beetje huiverig, liepen ze de tuin door, op weg naar het kasteel. Maar ze hadden geen van tweeën in de gaten dat vanonder de rozenstruik een paar felgroene ogen naar hen lag te loensen. Terwijl ze de trap opliepen naar de deur, maakte een duistere gestalte zich los uit het struikgewas. Hij grijnsde gemeen en verdween in de schaduwen van de tuin.
Met een paspoort spaar je voor een avonturenboek van Timo & Co. Kijk op onze website www.coderups.nl om te zien welke restaurants meedoen. Neem je eigen paspoort elke keer mee als je in één van deze restaurants komt eten en laat er een stempel in zetten. Wanneer je paspoort helemaal vol is, kijk je op de website www. coderups.nl welk deel van de avonturenreeks je wilt ontvangen. Vul in welk deel je hebt gekozen. Na inlevering van jouw volle paspoort ontvang je jouw keuze bij het restaurant waar het paspoort is uitgegeven.
