ONZE VRIJE TIJD OPOFFEREN VOOR ONS SCHOOLWERK? MET DE CARAVAN OP LEDENJACHT

KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 4 - DECEMBER 2015

LOOPPAD VAN LID TOT ANIMATOR

TERREURNIVEAU 4 militantenbijeenkomst school

Cursus animator

8

5

ONZE VRIJE TIJD OPOFFEREN VOOR ONS SCHOOLWERK? MET DE CARAVAN OP LEDENJACHT

VOORWOORD Koning Winter is gearriveerd. Het is vroeg donker, het is koud. Mensen lopen dik ingeduffeld met het gezicht naar beneden. Of is dit niet enkel door de duisternis en het weer? De laatste tijd heerst er een groot wantrouwen in elkaar. Mensen kijken elkaar niet meer aan. Mensen blijven binnen. Sommigen van ons konden niet meer naar school. Anderen niet meer werken,...Er is een afzondering waar er net samenhorigheid zou moeten zijn.

Angst is een gevoel die ons verkrampt. Die ons niet bindt, maar net verder uit elkaar drijft. Angst is een gevoel die we moeten omzetten in hoop. Hoop is een gevoel die ons in staat stelt om te handelen. We gaan niet in een hoekje kruipen en wachten tot het over gaat. Neen, Wij wachten niet, maar gaan gewoon door! Wij zijn jong, rechten onze rug en komen net naar buiten. Wij gaan vooruit zien naar hoe het beter moet en daarbij de massa meetrekken. We gaan vechten voor wat echt telt, voor onszelf en onze toekomst. En..We hebben ons al bewezen. Allereerst met de campagne School. Zo zijn we eind november samengekomen in Brussel. Samen onze ideeën uitwisselen over hoe het op school zou moeten zijn. Want hoe anders kun je dit doen dan samen met vrienden van de KAJ! Net zoals in Stal. Zij zorgden dat de jaarlijkse halloween-activiteit in het teken stond van school. In Limburg was er dan weer een spectaculaire regio-activiteit. Je ziet “school”, hoeft duidelijk niet altijd saai te zijn! Ook met de campagne Precair Werk doen we in positieve zin mee! De meisjes uit de Primark in Hasselt hebben dan wel werk. Maar maakt dit dan zo gelukkig? Laten we ook daar niet blijven zitten tot het verandert. We hebben gepraat met meisjes van een andere kledingwinkel en met de Comac. Zodat onze belevenissen als werknemers naar de positieve kant gedraaid worden! Uit iets negatiefs kan altijd iets positiefs gehaald worden. Vooruit gaan we ook met de animatorcursus! 16 KAJotters kunnen weer bevestigen dat de cursus de max is. Om een idee ervan te krijgen, moet je hun belevenissen in deze up2date lezen. Wij, van de KAJ! Wij willen groeien. De afdeling Grimbergen is vanaf nu een vaste waarde geworden. Welkom nieuwe afdeling! Welkom bij onze familie! Geniet verder van deze winterse dagen en succes met alles wat nu misschien zwaar lijkt. Weet dat, na het zwaar tobben het dromen komt. Dromen is hopen. Handel om het dan waar te maken. Want dit handelen met en voor elkaar is de enige weg naar verandering!

2 KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 4 - DECEMBER 2015

Voorwoord2 Met de caravan op ledenjacht. 4

TERREURNIVEAU VIER

5

INHOUD

Het looppad van lid tot animator.8 Bibberen en beven.. Echte Horror10

VOELEN WE DE VERANDERING?

12

Colofon Medewerkers: Dennis Vandeberg Els Michiels Hanne Jacobs Jeroen Accou Marijke Debrandere Riensje Landuyt Samira Atillah Sigrid Van Huylenbroeck

Meer inspraak - Minder regels14 Het is 5 voor 12. Tijd om ons te laten horen.16 Onze vrije tijd opofferen voor ons schoolwerk? 18

Redactie en vormgeving Cindy Piessens en Patrick Nell

Druk: Interior & Print Solutions [email protected] interior-printsolutions.be

Redactieadres KAJ-Up2date U. Britsierslaan 5 1030 Schaarbeek tel. 02 246 53 00 fax 02 246 53 49 e-mail: [email protected] KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 4 - DECEMBER 2015 3

MET DE CARAVAN OP LEDENJACHT. Ledenwerving

Leiding geven. Daar komt heel wat bij kijken. Activiteiten voorbereiden, hier en daar een vergadering bijwonen,... En natuurlijk niet vergeten de ledenwerving. Wij als leiding van KAJ Merelbeke stellen ons elk jaar weer de vraag: Hoe gaan we onze ledenwerving dit jaar aanpakken? Meestal kwamen we uit bij hetzelfde antwoord: Langsgaan bij de communicanten. Spijtig genoeg weten we op voorhand dat dit niet zo’n groot succes zal zijn. Eerst zijn ze allemaal enthousiast en beloven dat ze aanwezig zullen zijn op de open lokalenavond. Eenmaal de avond er is zijn er misschien twee of drie potentiële leden die langskomen. Daarom dat we het dit jaar anders wilden aanpakken. Na veel brainstormen zijn we op het idee gekomen om een caravantocht te doen. We hebben ergens een goedkope caravan op de kop kunnen tikken, die we samen met de leden opgeknapt hebben. Het dak werd vernieuwd, de muren kregen een likje verf, we zorgden voor een sfeerlichtje, knusse kussentjes voor op de zitbanken,… De transformatie was enorm. Om onze tocht te kunnen plannen vroegen we aan de leden om adressen te noteren van hun vriendjes/vriendinnetjes. Zodra we deze in ons bezit hadden, konden we de baan op.

caravantocht een toffe manier om nieuwe mensen te leren kennen We stopten bij iedereen voor een kwartiertje. Ze werden uitgenodigd om plaats te nemen in de caravan. We gaven een woordje uitleg over wie we zijn en wat we doen en speelden een kort spelletje. Nadien mochten de potentiële leden mee op caravantocht. Zo werd het een superleuke avond waar de potentiële leden ook elkaar leerden kennen. Na deze unieke ledenwerving zijn tien jongeren naar de volgende activiteiten geweest met als resultaat dat ze zich ook hebben ingeschreven. Voor ons is deze caravantocht een toffe manier om nieuwe mensen te leren kennen en zeker voor herhaling vatbaar.


TERREURNIVEAU 4. SCHOOL

Militantenbijeenkomst campagne school.

Kajotters vanuit heel Vlaanderen kwamen op 21 en 22 november samen in Brussel om te werken rond de campagne school. Net dat weekend werd Brussel een belegerde stad: terreurniveau 4, politie en leger op straat. Voor iedereen een bevreemdende ervaring. We moesten ouders en soms ook beetje onszelf, overtuigen om niet toe te geven aan de angst. Het kennismakingsspel moesten we laten varen, gek doen op de grote markt was plots geen optie meer. Maar voor de rest hebben we gedaan waar we voor gekomen zijn: werken aan verandering en laten ons door niets of niemand tegen houden!

Wij willen een standaardreglement, dat in alle scholen hetzelfde is! Problemen, maar ook dromen stonden centraal op de eerste dag:

Praktijk(richtingen) worden minder gewaardeerd. Laurence: Bij ons op school mochten BSO, TSO en Humane wetenschappen niet mee op kijkdag naar de universiteit. Ze gingen er zomaar vanuit dat wij niet gaan verder studeren, niemand die ons iets gevraagd heeft!

Wij werken aan verandering en laten ons door niets of niemand tegen houden! Wij willen een herverdeling van de onderwijsvormen. We willen niet dat de ene richting beter wordt aanzien dan de andere. Wij willen niet dat iemand wordt uitgelachen over welke richting ze doen. Respect voor ieder zijn talenten!

Schoolregels en straffen zijn absurd. Simon: Als je een paar keer te laat komt, krijg je strafstudie. Maar dat is op zaterdag en dan heb ik weekendwerk. Alsof dat niet belangrijk is, Een schoolweek duurt 5 dagen en geen 6! Wij willen dan ook dat er een standaardreglement komt, met duidelijke regels die in alle scholen hetzelfde zijn. Strafstudie mag enkel van maandag tot vrijdag en weekend moet weekend blijven.

KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 4 - DECEMBER 2015 5

School kost te veel geld. Ben: we gaan op eindejaarsreis naar Londen voor 2 dagen, dat kost €216. Dat vind ik al absurd veel! We hadden voorgesteld om croque monsieur te verkopen om het voor iedereen wat betaalbaar te houden. Maar dat mocht dan niet eens! Wij willen een school dat zelf geld inzamelt om de activiteiten goedkoper te maken voor de leerlingen, zodat iedereen mee kan. Ze moeten ook goed nadenken voor ze vragen om materiaal aan te kopen, zodat we geen onnodige kosten maken.

Schoolwerk is moeilijk te plannen, mede door slecht gebruik van Smartschool. Justine: Om half 11 kwam er op Smartschool nog een melding dat we volgende dag toets hadden, ik heb het niet meer gezien. Dus ik heb dan onvoorbereid die toets moeten maken. Nochtans zijn er afspraken dat ze zoiets 3 dagen op voorhand moeten aankondigen, maar die regels volgen ze niet. We willen dat er overal duidelijke regels zijn rond het gebruik van Smartschool, dat die gevolgd worden en dat ze ook te controleren zijn.

Ik heb er echt energie van gekregen! Kim: Het was leuk om weer zoveel nieuwe mensen te leren kennen. Zaterdagochtend was nog wat onwennig omdat ik maar één iemand kende. Maar met de kennismakingsspelletjes was het ijs snel gebroken. Tijdens de avond in de bar: iets drinken, wat dansen, onnozel doen en praten over van alles en nog wat, dat vond ik nog het leukste! Justine: Op zaterdagavond hebben we het spel gespeeld dat Laurence in haar afdeling heeft gedaan. Er waren superactieve en originele opdrachten: trappen lopen, twister, mummies, zingen. Op het einde hadden we allemaal op een leuke manier nagedacht over studiekeuze, dromen en straffen. Ik zie het al helemaal zitten om in de kerstvakantie hier een eigen versie van te spelen in mijn eigen afdeling!


De activiteiten waren echt wel leuk om samen te doen, we hebben veel van elkaar geleerd, dingen die we kunnen gebruiken om activiteiten te doen rond het thema.

De activiteiten hier waren tof en pijnlijk, ik heb heel veel gelachen, maar ik heb er vooral veel energie van gekregen. Boris: Het leukste vond ik het spel met de ballonnen, we hadden allemaal op een ballon geschreven wie onze droom in de weg stond en die mochten we dan kapot trappen van elkaar. Hierna vergeet ik nooit meer wat we bedoelen met: tegenover wie willen we dit bekendmaken?

We moeten met meer zijn! Met dromen alleen komen we er natuurlijk niet. Op de volgende bijeenkomst op 23 januari willen we met 30 jongeren zijn, daarom nemen we elk minstens 1 gemotiveerde jongere mee. We willen een sterkere boodschap, daarom willen in totaal 200 jongeren aanspreken over hun ervaringen op school. Niet enkel met jongeren in onze eigen afdeling, maar ook met onze vrienden en vooral onze klasgenoten, want zij maken toch hetzelfde mee. Daarom gaan we een activiteit in onze eigen afdeling doen, en met de regio een spel in elkaar steken waarop de pers uitnodigen.

Ready, set, go! In rechte lijn naar ... 20 februari! We maken aan heel Vlaanderen en Brussel bekend wat er anders moet op school. Met z’n allen zullen we eisen dat ouders, de minister van Onderwijs, politici en directies naar ons luisteren.

Na 20 februari zullen ze niet meer vragen: ‘KAJ wat is dat?’, maar zullen ze zeggen: ‘ah ja KAJ!’. Zet het in je kalender, verzamel al maar massa’s toeters en bellen, we zien elkaar daar!

We verwachten iedereen daar om deze boodschap te versterken:. Waarom? Omdat je de problemen zelf meemaakt, omdat je het niet oké vindt en omdat je het als echte Kajotter niet kan missen. Jongeren die (nog) niet in de KAJ zitten moeten naar daar komen, want zij maken dit ook mee. We zorgen ervoor dat iedereen wel móet luisteren naar ons door met minstens 500 jongeren zijn. Vrienden, klasgenoten, Kajotters, de Vlaamse Scholierenkoepel, Chiro, Scouts, en de KSA uit het dorp: iedereen overtuigen we om ons te komen steunen.


HET LOOPPAD VAN LID TOT ANIMATOR. Cursus animator

De cursus animator ging door in Oostende van 2-7 november. Alweer een topweek voor jongeren die zich willen smijten voor de KAJ, voor hun afdeling. Doorheen de week kwam Groepsvorming, Ledenwerving, Ledenopvolging, Zien – oordelen – handelen, een actie en stage aan bod. Hieronder doen Erin, Jordy en Julie hun inkijk op de cursus. Ik voelde me goed in de groep. Jordy: Via allerlei coole spelletjes werd in het centrum en op het strand van Oostende aan groepsvorming gedaan. Heel die actieve maandag had als voordeel dat we nog een hechtere groep werden. Misschien was dat wel het doel, maar wat ik zeker wist, was dat het startschot van een plezante week was gegeven! Ik voelde me goed in de groep.

Gezellige sfeer Erin: Terug in de herberg was het even zalig bekomen met een lekker warm avondmaal. In subgroepjes werd de dag nog wat samengevat en ’s avonds deden we een toffe muziekquiz! De sfeer zat zeker goed. We maakten er nog een gezellige avond van en kropen tevreden in ons bedje.

Het is eigenlijk heel belangrijk dat je leden centraal staan. Julie: Op woensdag leerden we veel bij over het belang van ledenopvolging. Ledenfiches waren voor de leden van mijn afdeling heel nieuw. Aangezien we hier nooit gebruik van maken was het heel interessant om erover bij te leren. De dag begon met speeddating. Je moest op een korte tijd zo veel mogelijk te weten komen over de persoon die voor je zit. Als we de ledenfiches nadien dan invulden merkte je dat je op deze manier toch veel dingen te weten komt. Deze tip nemen we mee naar onze afdeling. De ledenopvolging is echt heel belangrijk. Als je naar hun interesses gaat vragen en deze dan gaat verwerken in activiteiten, gaan ze met meer plezier naar KAJ komen.


Jordy: De dinsdag was ledenwerving-dag. Verspreid over Oostende, gingen we met ons groepje ‘team Awesome’ pleinen en een skatepark af. Hier spraken we dan jongeren aan om te zien: Wat hield hun bezig? Wat zijn hun Hobby’s en interesses? Wat ben ik toch blij te kunnen zeggen dat ik mijn angst om mensen aan te spreken overwonnen heb. Dit was voor mij een persoonlijke voorruitgang.

Zien-oordelen-handelen Erin: Ieder groepje stak een kort activiteit in elkaar waarbij we elkaar wat beter leerden kennen. Dan gingen we kijken naar onze eigen afdelingen en legden ledenlijsten van verschillende jaren naast elkaar. Wat is er veranderd? Welke leden ken ik minder goed? Het was best confronterend, en zette ons wel aan om werk te maken van ledenopvolging in eigen afdeling. Jordy: De slagzin zien-oordelen-handelen is niet weg te denken, wanneer we over KAJ spreken. Voor de cursus had ik geen idee wat men hiermee bedoelde. Maar donderdag werd dit verder uitgelegd. Het is een goede werkwijze om alle info logisch te ordenen. Ik vind het een mooie slagzin die de KAJ eigenlijk grotendeels symboliseert.

Zien-oordelen-handelen zouden we natuurlijk toepassen op het thema School! We begonnen met het afnemen van verhalen bij elkaar en leerden hoe we onze ervaringen op een goede manier konden neerschrijven. Bij de stap: zien gingen we weer Oostende stad in om jongeren aan te spreken over hun ervaringen en frustraties met school. Nu we al een heel aantal getuigenissen hadden verzameld, was het tijd voor de volgende stap: oordelen. We kozen in subgroepjes de categorieën waarin we onze verhalen indeelden. Deze stelden we in grote groep voor, zetten de gelijkaardige categorieën bijeen en verzonnen passende namen. Het oordelen-proces is wel diepgaand: je moet concreet weten wat we nu juist anders willen en wat onze dromen zijn. Dan kozen we welke 4 categorieën nu de hoofdpijlers waren van ons handelen, dat later zou komen.

vriendschappen werden voor het leven gemaakt Erin: We gingen morgen om 9u actie voeren in Oostende en moesten vlug iets in elkaar steken. Sommige onder ons verzonnen slogans, andere contacteerden de pers. Het was een beetje een onsamenhangende chaos, maar we zijn er geraakt. Ondanks het late uur zijn we er toch voor gegaan. We hadden krachtige slogans voor elk standpunt, mooie spandoeken en een getypt verslag waar onze boodschap in stond. Spannend!

Vrijdag = Actiedag Erin: ’sMorgens vroeg hadden we niet veel tijd en ook de zin was verdwenen. Iedereen was een beetje moe. Maar we gingen er toch voor. We belden nog enkele journalisten en stapten uiteindelijk heel enthousiast op de bus. Toen we voor het eerst oefenden was dat natuurlijk geweldig! Als één sterke groep riepen we onze slagzinnen en marcheerden we door de straten. We spraken mensen aan om hen te informeren over wie we waren en wat we wilden bereiken met deze actie. Twee journalisten kwamen ons interviewen en we verschenen in de krant van West-Vlaanderen! Een paar enthousiastelingen van KAJ kwamen ons ook steunen. Het was een hele ervaring!

Erin: We voerden actie voor een ideale school! Een school waarin schoolwerk centraal staat en geen huiswerk. Waar we niet tot 22u ‘s avonds bezig zijn met school, maar tijd hebben voor onze hobby’s. Waar we geen dwaze schoolregels krijgen, maar onszelf kunnen zijn en dragen wat we willen. Want we willen uniek zijn, onszelf kunnen uiten. Een school die niet te duur is maar haalbare is voor iedereen. Julie: In het begin van de week hebben we een soort gepersonaliseerde brievenbus moeten maken. Door de week heen werden hier dan lieve briefjes in gestoken die we op het einde van de week mochten lezen. Dit was echt een leuk aandenken. Ik heb de briefjes gelezen op de trein naar Diepenbeek en ging ‘s avonds dus met een zeer goed gevoel mijn bedje in. Jordy: Ik heb mezelf door deze cursus en door de geweldige groep teruggevonden. Ik had nooit gedacht dat ik zo spontaan kon zijn. We hebben dan ook wat afgelachen doorheen deze week. Bijnamen werden gegeven, vriendschappen werden voor het leven gemaakt en ik heb er een tweede familie bij. Waar een animator cursus toch voor kan zorgen, fantastisch! Erin: Het was een intense week en we kwamen allemaal heel goed overeen. Samen hebben we veel bijgeleerd, maar ook veel over onszelf geleerd…

Heb je de zin om animator te worden? Wil jij bijleren over je afdeling? Je regio? KAJ in het algemeen? Wil jij meer leden in je afdeling of wil jij je leden beter leren kennen? Sterkere activiteiten geven? Aarzel dan niet en vraag meer info bij je vrijgestelde i.v.m. de cursus animator 2016 in de paasvakantie!


BIBBEREN EN BEVEN... ECHTE HORROR SCHOOL

KAJ Stal omgetoverd tot halloweendorp

Halloween is altijd een beetje bibberen en beven! Zeker als je weet dat er jaarlijks rond die periode enkele gekwelde zielen van KAJ Stal aan het rondspoken zijn en je de stuipen op het lijf willen jagen. Naar jaarlijkse gewoonte ging bij ons in Stal de halloween-activiteit door. Maar dit jaar wilden we dat tikkeltje méér. We wisten dat de KAJ bezig was met de campagne school. Vandaar zagen we deze traditionele activiteit als een middel om hierover meer weten te komen. Er waren drie kwade lerarengeesten aanwezig. In hun vorig leven waren ze leraars studenten het leven zuur maakten. Na hun dood zijn ze kwade geesten geworden. Elk jaar komen ze terug met Halloween om wraak te nemen op de studenten.

hadden verteld, deden we samen met de mensen uit de buurt we een dansritueel. Zo alleen bestond er een kans om de boze leraar-geesten te kunnen verdrijven. De volgende opdracht was: geheime spreuken verzamelen en deze aan de mensen op straat meedelen. De munten die we bij elkaar sprokkelden moesten we naar de Meesters van Geluk brengen. Zij zijn de goeie leerkrachten die samen met ons de kwade leraar-geesten wilden verslaan. Tot slot moesten we samen nog een gedicht schrijven over al onze eigen enge schoolervaringen. Op het einde werden alle verzamelde feiten over school – zowel die van ons als van buurtbewoners in de Heilige tombe gestoken en tot Het Vuur Des Doods verbannen! Want zeg eens eerlijk.. deze vloek willen we allemaal toch doorbreken?

De bedoeling van het spel was om de kwade geesten eens en voor altijd uit te schakelen, daarvoor moesten we goed samenwerken en vooral uiterst voorzichtig zijn.

Als afsluiter nog een gezellig vuurtje, een drankje en vooral nog heel wat gebibber.

Tijd om de vloek te doorbreken!

De reacties logen er dan ook niet om:

Om te beginnen moesten we enkele verhalen rond ons schoolleven op papier zetten en die verstoppen in de Heilige Tombe. Met behulp van een kaart konden we die geheime plaats vinden. Deze feiten werden vervormd tot een griezelig verhaal die we aan de buurtbewoners moesten vertellen. Heel eerlijk, we zijn geschrokken van wat wij allemaal meemaken op school! Echte horror soms. We hadden eigenlijk niet veel nodig om er een afschuwelijk verhaal van te maken. Voor de slechte stagebegeleiding die we krijgen, werden onze verhalen voor de buurtbewoners omgevormd tot verhalen over een horrorstage. Schoolboeken en materiaal die soms zo duur zijn, werden zo akelig gemaakt to de kajotters bibberende knieën kregen van de schoolkosten. Nadat we van deur-tot-deur de vervloekte schoolverhalen


Lucas: Het is tof om te horen dat we er niet alleen voor staan. Iedereen uit onze afdeling heeft wel een gelijkaardig verhaal. Best wel akelig allemaal. Femke: Oudere mensen begrijpen soms niet waarover wij eigenlijk klagen. Ze zeggen dat het in hun tijd zogezegd allemaal veel strenger was en veel erger dan nu. Tja, maar dat wil niet zeggen dat wij nu niet mogen opkomen voor onszelf! Gelukkig zijn we tijdens de activiteit erin geslaagd deze zware beproeving en alle opdrachten tot een goed einde te brengen. Puur en alleen door samen te werken en er samen voor te gaan! Op die manier hebben we zo veel mogelijk mensen uit de buurt op de hoogte gebracht van wat wij meemaken, dag in dag uit op school. Het was echt een super toffe activiteit waarbij we weer wat dichter bij elkaar gekomen zijn. Door samen te werken en door erover te praten, werd het steeds duidelijker dat wij echt allemaal hetzelfde meemaken, ondanks dat we op verschillende scholen zitten. Het is toch niet oké dat wij soms zelfs geen tijd meer hebben om jong te zijn door al ons schoolwerk? We krijgen ook veel huiswerk of moeten veel leren! We hebben dan geen tijd meer om onze hobby’s uit te oefenen of zelfs naar de KAJ te gaan! Een huiveringwekkende vaststelling. Het is ook niet oké dat er zoveel absurde regeltjes zijn op school. Regeltjes over wat we wel of niet mogen dragen van kledij op school. Over leraars die geen extra uitleg meer willen geven als je daar nood aan hebt.

Is dit een akelige vaststelling? Ja! Moet er hier iets aan veranderen? Ja! We hebben hier in Stal al een kleine stap gezet om de schoolvloek te doorbreken. Of in ons geval tijdens de Halloween-activiteit. We hebben naar elkaar geluisterd, we hebben samen de slechte dingen die op school gebeuren kunnen bespreken. Een stap in de goede richting. Dit zouden we meer moeten doen. Allemaal samen! Want niet alleen in Limburg heerst deze realiteit, deze vloek. Niet enkel en alleen rond Halloween. Maar elke dag hangt er deze vloek over alle schoolgaande jeugd. Je zou voor minder beginnen bibberen.


VOELEN WE DE VERANDERING? Studiedag Echtscheiding ECHTSCHEIDING

Op 22 november 2014 kwamen we samen in Brussel. We spraken er over de gevolgen van echtscheiding voor jongeren. Op een groot podium en ver boven Brussel klonk onze boodschap doorheen het Vlaamse land. Op de studiedag ‘Gezinstransities vanuit het perspectief van de kinderen’ op 29 september 2015 spraken we voor een laatste keer hun eisen uit naar ouders, het beleid en onze samenleving. Advocaten, familierechters, hulpverleners, directies van scholen, bemiddelaars, enz. kwamen luisteren naar wat we te vertellen hadden. Enkele Kajotters herhaalden nogmaals de realiteit waarin we leven: Wij worden meegesleurd in jullie conflicten en slechte communicatie De verblijfsregeling bemoeilijkt ons dagelijks leven en onze ontwikkeling We moeten het financieel met veel minder stellen De relatie met mijn ouder is verslechterd Wij voelen ons niet thuis Wij kunnen onze zorgen rond de scheiding met niemand delen Samen met Villa Pinedo, een Nederlandse organisatie die met jongeren als ervaringsdeskundigen werkt, gaven we een workshop aan de aanwezigen. We vertrokken zoals altijd vanuit onze eigen beleving, ons verhaal, de feiten. Op het einde van de dag stelde Thomas nog eens onze voorstellen ‘verandering voor’ aan Minister van Justitie Geens en adviseur van het kabinet Welzijn Vandeurzen Nancy Bleys

Onze eisen werden ondertussen gehoord! Bruno Vanobbergen, Kinderrechtencommissaris, vermeldde in de voorstelling van hun jaarverslag de samenwerking met ‘de jongeren van KAJ’ voor de totstandkoming van de beleidsvoorstellen van het Kinderrechtencommissariaat: Een interfederaal scheidingsambtenaar die het thema op de politieke agenda plaatst Een verplicht ouderschapsplan bij scheiding waar het kind centraal staat De mogelijkheid voor jongeren om zélf naar de hulpverlening of bemiddeling te stappen.


Wij hebben de stem van de jongeren in dit verhaal luid laten klinken. Een jaar lang werd ook naar die stem geluisterd. Het verschil dat de campagne heeft gemaakt voor jongeren met gescheiden ouders is enorm. Wij hebben de stem van de jongeren in dit verhaal luid laten klinken. Een jaar lang werd ook naar die stem geluisterd.

Dit jaar doen we dat opnieuw, met de campagne school! Zou het niet fantastisch zijn als onze campagne ervoor zou kunnen zorgen dat Elke studierichting als evenwaardig wordt beschouwd? Ons systeem van leerplicht, en de kosten die daaraan verbonden zijn, niemand zouden uitsluiten? Stages verwerkt zijn in een duidelijk leerproces op de werkvloer? Wij na 8 uur op de schoolbanken ook eens konden ontspannen? Wij een goede en bewuste eigen studiekeuze zouden kunnen maken? Dit kan als alle afdelingen en kajotters mee zijn en wij weer de stem van de jongeren luid kunnen doen klinken op de symbolische actie campagne school op 20 februari 2016! Gaan jullie er mee voor zorgen dat dit mogelijk is? Op 23 januari is de volgende bijeenkomst ter voorbereiding van deze actie! Wie van jullie afdeling zit in het secundair onderwijs en moet hier mee naartoe? Wat kunnen jullie doen in jullie afdeling en regio? Met hoeveel gaan jullie aanwezig zijn op 20 februari?


MEER INSPRAAKMINDER REGELS SCHOOL

Campagneschool Limburg

Je komt nog maar net aan in je KAJ-afdeling en je hoort al iemand vragen: Hoe was het op school? Of: Wil je nu eens weten wat ik allemaal meegemaakt hebt op school. Al snel viel ons op dat jongeren die op verschillende scholen zaten en andere richtingen volgden toch vaak spraken over dezelfde onderwerpen. Het was duidelijk dat school een grote rol speelt in hun leven. We besloten met het thema aan de slag te gaan en de campagne school was een feit. Er werd eerst gekeken naar wie in het secundair onderwijs zat. Vele jongeren deden hun verhaal en al snel vonden we heel wat raakpunten.

waar kwamen nog verschillen en gelijkenissen naar boven kwamen. Heusden: Zij wilden ook iets doen rond het thema school. Maar hoe moesten ze dit aanpakken want ze zijn allemaal + 18 en beleven dit thema niet meer? Ward en Sven van KAJ Eksel hadden het idee om iemand van een andere afdeling uit te nodigen die nog wel op school zat. Ze legden dit voor aan de kern en gingen aan de slag. KAJ Heusden is een afdeling die graag op een creatieve manier aan de slag gaat. Elk jaar wordt er een bonte avond georganiseerd. Er werd unanieme beslist dat het thema dit jaar “school” ging worden en er werd een spel in elkaar gestoken.

Conclusie: Er zijn te veel regels op school!

Er werd nagedacht over verschillende toneeltjes die ze konden uitbeelden:

Wat is het onderscheid tussen ASO, TSO, BSO en deeltijdsonderwijs? Waarom met de vinger wijzen?

Stomme regels die je moet volgen op school: Niet roken, niet bellen op de speelplaats, niet praten in de gangen...

Ik wil zelf mijn studierichting kunnen kiezen, niet mijn ouders of de school.

Dat je eigen niet kunt zijn als je naar school gaat: Geen hanenkam of geen korte rokjes of geen tattoo’s, piercings, je mag alleen de kleding aandoen die de school oké vindt.

Ik wil meer inspraak als er bij ons op school iets besloten wordt Met deze verschillende onderwerpen en feiten gingen we aan de slag in de verschillende afdelingen.

Activiteiten in de afdelingen Omdat elke afdeling verschillend is werden er ook verschillende soorten activiteiten georganiseerd. Zo zochten de afdelingen een activiteit die bij hun pasten en waar ze het meeste plezier aan beleefden. Louwel: Zij houden er niet van om stil te zitten, dus werd er een ladder-competitie gespeeld. Ze moesten elkaar uitdagen door opdrachten tegen elkaar te doen. Wie deze opdracht won kreeg een weetje van de KAJ of een weetje over school. Die konden ze dan gebruiken voor het examen op het einde van de avond. Zo werd er op een leuke manier over het onderwerp gepraat en kwamen weer nieuwe verhalen naar boven. Later werd er verder gepraat aan de toog


Dat school veel te duur is: Er moeten duren boeken gekocht worden, uitstappen en de hoge inschrijvingskosten, het is belangrijk dat onderwijs betaalbaar blijft voor iedereen. De rest van de groep moest raden welke situatie ze precies uitbeelden. Als ze dit goed geraden hadden kregen ze punten. Het was duidelijk dat veel jongeren zich in de verhalen herkenden. Iedereen wist wat ze van dit onderwerp vonden in hun eigen afdeling, maar hoe zat het met de andere afdelingen? Maken ze dit ook mee of denken ze er helemaal anders over? Er werd besloten om een regionale activiteit te organiseren. Zo kunnen de afdelingen uitwisselen en discussiëren over het thema.

De werkgroep en de regionale activiteit Er werd een groepje samengesteld met jongeren uit de verschillende afdelingen, die iets te vertellen hadden over het thema en die al een activiteit hadden gespeeld in hun eigen afdeling. Ze vertelden aan elkaar welk spel ze in hun afdeling gespeeld hadden en waarom ze dat gekozen hadden. Ze legden al hun ideeën samen om een nieuw spel in elkaar te steken. Ze baseerden zich op het Risk-spel, en noemden het “het Grote scholen-Risk-spel”. De landen werden vervangen door de raakpunten, of thema’s die het meest terugkwamen in de verhalen:

Om die reden wordt er op 19 december 2015 een regionale bekendmaking georganiseerd in KAJ Diepenbeek. Daar kunnen we vertellen wat we dagelijks meemaken op school en hoe we de school in de toekomst zien. We gaan dit op een ludieke, speelse manier duidelijk maken. Met zevental enthousiaste jongeren zitten we volgende week samen om een supercool spel in elkaar te steken waarin al onze feiten naar voren komen:

Weg met al die dwaze regels!

Land 1: Te veel regels op school

We zitten de hele dag op school waarom krijgen we dan ook niet meer inspraak?

Land 2: Het onderscheid tussen ASO, TSO, BSO en deeltijdsonderwijs, hoe mensen naar de verschillende richtingen kijken.

Ik wil met trots kunnen zeggen ik zit op deeltijdsonderwijs, BSO, TSO of ASO, alle richtingen zijn evenwaardig!

Land 3: Ik wil zelf mijn studierichting kunnen kiezen, niet mijn ouders of de school.

Mijn hele leven hangt af van welke keuze studierichting ik kies, laat mij hier dan ook zelf over beslissen!

Land 4: Ik wil meer inspraak als er bij ons op school iets besloten wordt.

School moet betaalbaar blijven voor iedereen, iedereen heeft recht op evenveel kansen

Om deze landen te kunnen veroveren moesten ze elkaar uitdagen door opdrachten tegen elkaar uit te voeren. Deze opdrachten werden gelinkt aan vakken die je op school krijgt. Als je de opdracht tot een goed einde bracht mocht je een leerling zetten op het veroverde land. Die met de meeste leerlingen op een land won het spel.

We willen deze thema’s duidelijk aan de pers. Zodat iedereen weet dat we hier niet mee akkoord zijn!!

Het was een groot succes!! De afdelingen waren aanwezig, iedereen heeft zich kostelijk geamuseerd en ze wilden meer weten wat iedereen zoal meemaakte op school. De barbecue werd aangestoken om na te praten over de fijne namiddag.

De regionale bekendmaking.

De symbolische actie We willen niet alleen jongeren van de KAJ aanspreken met het onderwerp school. Maar ook jongeren van onze school en in andere jeugdbewegingen. Dat zij ook gaan nadenken over dit onderwerp en samen met ons willen streven voor de school van morgen! Daarom komen we op 20 februari 2016 samen in Brussel om onze eisen kenbaar te maken naar de buitenwereld. Allemaal daar naartoe!!

We zijn bezig geweest over het onderwerp in de afdelingen en de afdelingen hebben onderling kunnen uitwisselen. Maar als we dingen op school willen veranderen moeten we onze eisen ook kenbaar maken aan de buitenwereld.


HET IS 5 VOOR 12. TIJD OM ONS TE LATEN HOREN. PRECAIR WERK

Discussie ideale werkomstandigheden.

Op vrijdag 27 november trokken enkele verkopers hun stoute schoenen aan en kwamen ze samen om te vertellen over hun werk. Allebei werken ze in een winkel. De winkels waar jij en ik, wekelijks, maandelijks naartoe gaan. Hoeveel kajotters werken? Hebben bedenkingen en opmerkingen over de gang van zaken? Natuurlijk mogen we blij zijn dat we werken. Hallo! Daarover hoor je ons niet klagen! Maar er zijn toch wel enkele dingen die zeker anders kunnen. Een kleine zaal en enkele nieuwsgierige mensen van de Comac in Limburg. Meer hadden we niet nodig om een plezante en leerrijke uitwisseling te doen rond waardig werk in de verkoopsector! Hoe komt het toch dat we ons niet gelukkig voelen ondanks we werk hebben? Door erover te praten kom je aan meer redenen dan je zou denken.

Dimitri, Lien Antoinetta zijn verkopers bij Primark: Dimitri: Ik werk sinds enkele maanden in de Primark! Dat is goed, want ik heb werk! Aan de andere kant besef ik dat het niet ideaal is. Ik heb bijvoorbeeld nooit tijd om deftig te eten! Zo zit ik uren in het magazijn en eet ik al staande. Normaal gezien hebben we recht op een half uur pauze per dag. Of twee keer een kwartier. Maar enkel op papier. In de praktijk komt daar weinig van terecht. Ik werk daar via een interimkantoor en heb het gevoel dat ik mijn mond niet mag opendoen. Het is heel moeilijk om zo’n dingen aan te kaarten. De managers van de winkel zijn moeilijk te contacteren. Dus je staat er meestal helemaal alleen voor. De uren zijn niet ideaal om iets te plannen in mijn leven. De uren en de dagen die ik moet werken worden soms enkele dagen tevoren doorgegeven. Aangezien ik via weekcontracten werk heb ik geen enkele zekerheid. Dat is heel jammer, want zo kan ik geen toekomst plannen. Zoals een lening aangaan,enz. De meeste collega’s werken hier via interim. Vaste contracten worden hier bijna niet gegeven. Regelmatig heb ik problemen met het laattijdig uitbetalen van mijn loon. Hiervoor moet ik contact opnemen met het interimkantoor. De personeelsdienst kan mij hier niet mee helpen. Zij verwijzen me dan door naar het interimkantoor. Lien: Ik werd aangenomen als verkoopster, maar eigenlijk sta ik meestal in het magazijn. Op zich is dit niet zo erg, maar ik sta toch liever in de winkel tussen de mensen. Zo heb ik mijn sociaal contact. Naar mijn mening zijn er veel collega’s die hetzelfde meemaken als ik. We hebben niet zo een goede band, omdat er constant nieuwe mensen komen en gaan. Dus blijft het bij een oppervlakkige relatie. Ook is er heel veel spanning. We proberen allemaal te doen wat van ons verwacht word. Soms bijna het onmogelijke. We doen dit omdat we onze job niet willen verliezen. Antoinetta: Vaak hebben we slechts een kwartier pauze op een dag. Net genoeg op iets te eten. Meestal doe ik dit staand in het magazijn. Ik heb geen tijd om rustig aan tafel te gaan zitten. Er is zoveel werk en zo weinig tijd. De ma-


nagers van de winkel nemen rustig hun tijd om te eten en dat vind ik niet eerlijk. Ze geven ons commando’s door via hun walkie talkie. Ze bekijken en volgen ons de hele dag. Big brother is watching you. Letitzia is verkoopster bij L&L: Ik werk in een kledingwinkel. Ook daar hebben we nauwelijks de tijd om even te pauzeren, laat staan om te eten. We zijn maar met twee medewerkers voor heel de winkel en aangezien er altijd klanten aanwezig zijn, moeten we met elkaar afspreken om in pauze te gaan. Ik heb vaak last van mijn rug. Omdat ik een hele dag recht sta. Je kunt niet gaan zitten want er zijn geen stoelen aanwezig, ook niet in de keuken. Ik loop de hele dag rond. Zowel in de winkel als in het magazijn. Want bestellingen en de stock verdeling moet ook door ons gedaan worden.

Zo gaat Dimitri verhalen verzamelen van collega’s die bevestigen dat dit heel lastig is zo kort op voorhand te weten wanneer je moet werken. Het moet toch mogelijk zijn om aan de hand van een rooster of schema de uren en dagen te kunnen inplannen, zodat het sociaal leven terug opgang geraakt? Letitzia wil veranderen dat ze teminste kan zitten als ze lunchpauze kan houden! Het zijn de kleine dingen die het doen, nietwaar? Tot slot nog een mooi besluit: Het is niet omdat je werk hebt, dat je niet mag opkomen voor jezelf. Iedereen heeft toch het recht om met een glimlach te gaan werken.

Het is niet omdat je werk hebt, dat je niet mag opkomen voor jezelf. Iedereen heeft toch het recht om met een glimlach te gaan werken. Ik vind het niet kunnen dat er geen beveiliging is. Zoals een alarmsysteem. Kun je dit voorstellen? Er worden heel wat dingen gestolen. Het blijven bewijzen dat ik er niets mee te maken heb, is heel moeilijk. Het vertrouwen is miniem. Mijn sociaal leven stelt niets meer voor. Ik werk zes dagen op zeven en dit van ‘smorgens tot ‘savonds laat. Er is gewoon geen tijd om naast het werk leuke dingen te doen. Van beveiligingsbewakers tot de sfeer op het werk... Het was een super boeiende avond waarin er veel ervaringen werden gedeeld. Ook de studenten die aanwezig waren konden hun gevoelens hierbij meedelen. Deze gespreksavond werd al vlug een heuse uitwisseling. Sommige vielen van de ene verbazing in de andere. We gaan niet bij de pakken blijven zitten. We gaan ermee aan de slag.


ONZE VRIJE TIJD OPOFFEREN VOOR ONS SCHOOLWERK? SCHOOL

Regionale activiteit Gent-Eeklo

Beter dan de rest... op school! Met ons groepje vonden we vijf thema’s die we zelf tegenkomen en die we ook vaak horen van andere Kajotters in onze regio. We bedachten vier opdrachten om elk thema aan de lijve te ondervinden. Afsluiten deden we bij een marshmallows en een kampvuurtje, een gezellige afsluiter waarbij we nog wat verder konden praten over het onderwerp.

We kunnen onze studierichting niet zelf kiezen + Onderscheid ASOTSO-BSO?? De juiste studierichting kiezen is niet makkelijk, we kennen al de verschillende richtingen niet en we worden gestuurd richting ASO. Alsof dat beter is dan TSO en BSO? Wij vinden dat iedere richting zijn sterktes heeft. Door middel van een spel moet elke groep de ASO-opdracht goed uitvoeren voor ze doormogen naar de TSO opdracht. In het ASO leren we vooral theorie, de groepen moesten een mega-school-memory tot een goed einde brengen. In TSO moet je de theorie goed kunnen toepassen in de praktijk, daar moest iedereen de opgezette constructie op zijn eigen plaats perfect nabouwen. In het BSO moet je echt een sterke doener zijn en lieten we elke groep een uitdagend teamparcours afleggen.

Er zijn stomme regeltjes op school en die zorgen er voor dat we onszelf niet kunnen uiten. Fien: Bij deze opdrachten was het echt wel duidelijk, dat iedereen in andere dingen goed is. Ik ging naar de constructie kijken en wist niets meer. Maar anderen in mijn groep waren hier supergoed in!” Er zijn stomme regeltjes op school en die zorgen er voor dat we onszelf niet kunnen uiten. Geen piercings, geen shortjes, niet buiten tijdens de middag. Dit zijn regels waar we het nut niet van begrijpen, de reden erachter krijgen we vaak niet. Door aan de hand van een toneel waarbij je de stomste regeltjes op je school breekt, moest iedereen eens goed nadenken over de regels op zijn school. Nora: Ik wil graag een tattoo laten zetten, dat mag ook van mijn ouders. Maar niet van school, waarom eigenlijk niet? Ik ga toch niet minder studeren daardoor?


Onze stages worden niet goed begeleid. Een stage, een moment waarop we veel kunnen bijleren. Alleen is dat niet altijd zo, we hebben geen duidelijk zicht op de verwachtingen, hoeveel we bijleren is afhankelijk van toeval. Achteraf krijgen we dan een evaluatie die we totaal niet verwachten. Iedereen krijgt zijn stage/beroep op zijn voorhoofd gekleefd. Door ja/nee-vragen te stellen, kom je te weten welke stage je eigenlijk aan het doen bent en wat er van jou verwacht wordt. Amber: Amai, krijgen jullie dan zo weinig uitleg over je stage? Dat wist ik niet, ik heb zelf nog nooit stage gedaan, maar dat is wel straf!

We moeten onze vrije tijd opofferen voor ons schoolwerk. Geen dansen, atletiek of KAJ door te veel schoolwerk. De ene week een hele stapel, de andere week niets. We kunnen ook ons werk niet plannen, soms weten het pas op het laatste moment. Leen: Ik heb het turnen moeten opgeven omdat ik teveel werk had en vaak slechte punten haalde

en kernleden van onze afdelingen. Om onze ouders, directie en de samenleving verstaanbaar te maken wat wij zien als problemen. We nodigen de pers uit om onze stem te versterken. Wat gaan we daar bekendmaken? Onze voorbeelden, maar ook die van klasgenoten en andere leden van KAJ. We stellen hen vragen als: wat vind jij van je schoolregels? Ben jij tevreden met je studierichting? Welke begeleiding heb jij gekregen op je stage? Wat moet jij opofferen voor school? Krijg jij ook nog de avond voordien een taak op Smartschool? Vind jij het ook niet oké dat Humane wetenschappen, TSO en BSO-richtingen niet mee mogen op kijkdag naar unief? We gaan dit voorbereiden met een groepje jongeren die dit zelf meemaken, maar we willen daar niet alleen staan. We verwachten dat alle (kern)leden van onze afdelingen en klasgenoten ons komen steunen. Als we met veel zijn, zullen ouders, jongeren, directies, eigenlijk iedereen, naar ons moeten luisteren! Uiteraard doen we dat op een leuke manier, ieder van ons heeft zijn eigen talenten en die zetten we in om er een spetterende activiteit van te maken waarmee we de kerstvakantie stevig inzetten.

Regionale bekendmaking en lokale activiteiten. Elk van ons doet ook nog eens activiteit rond het thema in hun eigen afdeling, zo zijn we zeker dat iedereen de kans krijgt om iets te vertellen. In Bottelare was er in november een activiteit waarbij we onze schooldroom moesten waarmaken op het spelbord: elektricien, ingenieur, iedereen had zijn eigen droom. Maar gemakkelijk was het niet om onze droom waar te maken. B-attesten, ouders die ons niet lieten kiezen. Het zorgde voor heel wat chaos en frustratie. Achteraf kreeg iedereen de kans om zijn frustraties nog te uiten. En konden we voorstellen om mee te werken aan onze regionale bekendmaking. Onze volgende stap is dus een regionale bekendmaking. Op 19 december verzamelen we al onze medestanders: leden KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 4 - DECEMBER 2015 19

Pimp your afdeling nieuw in ons winkeltje!

27,50 euro

Hoodie grijs

30 euro

Zip Hoodie blauw

Zowel het T-shirt voor superkajotters alsook de grijze truien en blauwe vesten zijn er weer. MAAR ... vanaf heden voldoen ze aan ecologische en sociale voorwaarden! Onze nieuwe, schone, biologische én fairtrade T-shirts, pulls en vesten zijn duurzaam!

Controle op arbeidsomstandigheden bij textielcon fectie (FLO - Fair Wear Foundation – FLA) Controle op naleving gedragscode in textielverkoop (Fair Wear Foundation/FWF ambassador) Katoen met Max Havelaar Keurmerk Ecologische bedrukking (watergebaseerde inkt zonder zware metalen, zonder weekmakers) O eko-Tex Textiel vrij van schadelijke stoffen die een risico vormen voor de gezondheid van de mens Katoen van gecertificeerde biologische teelt

Met deze T-shirts, truien en vesten Doe je jezelf en je gezondheid iets goeds Zorg je voor het milieu Draag je je steentje bij om dramatische rampen zoals op 24 april 2013 te voorkomen, toen het fabrieksgebouw Rana Plaza instortte in de Bengaalse hoofdstad Dacca, Draag je je steentje bij om de levens en arbeidsomstandigheden van de arbeidsters in Zuid-Oost-Asie te verbeteren

10 euro

T-shirt ‘Superkajotter’

De leuke T-shirts en truien van KAJ zijn in verschillende maten verkrijgbaar en zowel in dames-en herenmodel beschikbaar.

ONZE VRIJE TIJD OPOFFEREN VOOR ONS SCHOOLWERK? MET DE CARAVAN OP LEDENJACHT

Recommend Documents