Onderzoek naar het VER-haal - VERhalen 1

onderwijs filosofie een vrijplaats voor gedachtevorming omtrent onderwijs, leren en lesgeven http://www.onderwijsfilosofie.nl

Onderzoek naar het VER-haal - VERhalen 1 Zie ook de startblog voor meer informatie over deze VERhalen van Frank Kuhlman

mijn vertellingen, mijn blikopeners auto biografische vertellingen ontvangen door e-moties[1]; de verwondering om mij heen in beeld en taal altijd in beweging spiegelend met vragen vertellingen die verteld of beluisterd kunnen worden lees ze of laat ze liggen of lees ze lees ze later nog eens

verteld door een vader en meester die doet wat ie nu weet vertellingen maken in taal en beeld opzoek naar beweging

1 / 74


de waarnemingen zijn cadeautjes[2] cadeautjes van het leven de vertelling lezen en even bij stilstaan of vertragen en je afvragen: wat vertelt het mij

ik pak nu uit met onderstaande vertellingen ik vertel namelijk graag

[1] e-moties; ecologische-moties(beweging), emoties brengen je in beweging [2] ‘een cadeautje is niet, iets wat je krijgt’

5 maart 2013 omstreeks 11.05 uur.

de specht

ik fiets altijd dezelfde route naar de stad

2 / 74


vaak hoor ik aan de andere kant van de gracht het geluid van een specht ik stop geregeld en probeer te ontdekken waar hij zit, een onderzoek in wording mijn eerste waarneming is: ik hoor de specht ik maak mijn onderzoeksvraag: waar zit de specht die ik wel hoor maar niet zie? om dit te onderzoeken maak ik een stapsgewijze opzet, een onderzoeksopzet van boom naar boom, van tak naar tak onderzoeken

wat ik zoek vind ik niet, ik stel mijn vraagstelling bij: bestaat de specht wel?

zo gingen er weken, maanden, seizoenen, een jaar voorbij bij elke waarneming van de specht stopte ik en doe ik steeds dezelfde handeling, soms met meer tijd en geduld, maar in hetzelfde patroon ik zie de specht niet, maar blijf hem wel horen de vraagstelling blijft bestaan: bestaat de specht wel?

tot ik op deze dag weer langs de bewuste plek fiets, onbewust van ‘het spechtvraagstuk’ genietend van het zonnetje een mooie dag

3 / 74


ik vang het geluid van de specht aan de overkant op fiets door en geef er niet teveel aandacht aan, vandaag heb ik er geen zin in het weer is veel te mooi en ik fiets door

dan in een flits hoor ik hetzelfde geluid, maar nu aan mijn kant van de gracht

ineens heeft het geluid mij weer in zijn greep de stralende dag lijkt er niet meer toe te doen het geluid van de specht aan deze kant van het water maakt dat ik stop en omhoog kijk ik pas weer dezelfde onderzoeksstrategie toe maar vindt de specht niet

ik fiets door, maar na twintig meter stop ik en draai ik mij om ik wil het weten of hij bestaat, ik wil hem zien!

ik ga bij de bomen staan en kijk vanaf mijn fiets omhoog het geluid klinkt dichterbij, dus hij zal wel niet ver zijn ik speur weer met hetzelfde patroon, van boom naar boom en van tak naar tak, maar ik zie hem niet

4 / 74


de specht is er wel, want ik hoor hem, maar bestaat hij ook, want ik zie hem niet?

dan besluit ik in een opwelling om van de fiets te stappen een ander perspectief ik volg de stam van de boom met het geluid van de specht als mijn gids en dan vind ik hem, daar zit hij dan, de specht die ik al jaren zocht maar niet vond hij bestaat

terwijl ik sta te genieten van mijn vondst, stopt er een vrouw en ik zie haar naar de boom kijken ik spreek haar aan met een vraag: zoekt u ook de specht? ja, zegt ze ik vertel haar dat mijn perspectief de specht verraadt en ze komt bij mij staan we raken aan de praat en zij vertelt over dezelfde zoektocht en dat deze ook al jaren duurt tot op vandaag samen aanschouwen we de specht even later komt er nóg een vrouw bij ons staan, die al rondscharrelend hulp bij ons lijkt te zoeken ook zij wil de specht zien, maar kan hem ook niet vinden gebeide leiden we haar naar de specht zij vertelt ons het type specht want ze heeft er iets verstand van, het is een bonte specht

5 / 74


ik neem even later afscheid van mijn lotgenoten en vervolg mijn reis naar huis het gevoel dat je al jaren samen naar iets zoekt, en dat niet van elkaar weet is bijzonder maar dat je dan op een dag elkaar ontmoet en hetzelfde vindt, dat is als een cirkel die zijn einde vindt

ik stap op de fiets en op de hoek van de straat aangekomen zie ik weer een vrouw ophoog kijken ik roep haar toe dat ie in de boom aan deze kant zit

mij vertelt dit waargebeurde verhaal dat je niet moet zoeken maar dat er veel naar je toe komt als je de tijd en ruimte in jezelf neemt

ga je naar school

ga je naar school mag het weer gewoon zijn mag het weer gewoon worden doe alsjeblieft je best ik verlang er naar

6 / 74


ga je naar school lukt het alweer doe het niet voor mij doe het wel voor mij alsjeblieft, toe ik heb het nodig ik ben ook bang maar zeg het niet ga je naar school gewoon

denken

dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er

7 / 74


achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is denken dat je denkt dat je het bedacht hebt en dan kom je er achter dat je het verkeerde bedacht hebt en dat is …

als je het als leerkracht niet meer weet

als je het als leerkracht niet meer weet, ga met jezelf in gesprek

8 / 74


en evalueer met de kinderen als je het als leerkracht niet meer weet, ga met je collega’s in gesprek en evalueer met de kinderen als je het als leerkracht niet meer weet, ga met de directeur in gesprek en evalueer met de kinderen als je het als leerkracht niet meer weet, ga met ouders in gesprek en evalueer met de kinderen als je het als leerkracht niet meer weet, vraag je af waarom je het de kinderen niet gelijk vroeg

zorgkinderen dat zijn de kinderen waar volwassen zorgen over hebben ik maak mij zorgen om de volwassenen

een maandagochtendkring in de groep

'wat is er, heb je slecht geslapen?

9 / 74


heb je gedroomd? ja was het een nachtmerrie? ja'

tijdens de kring komt het gesprek op nachtmerries er vertelt een kind over een nachtmerrie het betreft hier de nachtmerrie waarbij je valt en tijdens de val wakker wordt

de nachtmerrie heeft indruk gemaakt, want dat kun je zien om de druk er af te halen besluit ik onder de andere kinderen te polsen wie deze droom herkent wetende dat dit een veel voorkomende droom is een woud van vingers steekt op

er lijkt een ontspanning te ontstaan door het aantal lotgenoten

in een opwelling besluit ik deze droom een naam te geven om de kinderen te redden uit deze, voor hen en mij, onverklaarbare droom ik zeg: het is de doorgeefdroom iedereen krijgt hem een keer

10 / 74


waarop een kind reageert met: ja, ik heb hem doorgegeven het lijkt alsof de nachtmerrie verandert in een droom

wat is dromen in de groep toch heerlijk

waarom moeten kinderen snel lezen dan is het boek toch sneller uit

te snel

11 / 74


ik houd het niet meer bij nu al niet meer

puberteit welke tijd geen tijd

alles gaat zo snel maar wat een trots trots opdat mijn dochter(12) bij een ruzie met mij, …. zwijgt niet de inhoud maar de zelfverzekerdheid van haar

ik zeg in dat moment nou, en wat heb je te zeggen

ze zegt: ik tel tot tien anders word ik kwaad, …… heb ik geleerd

ik nog bozer

12 / 74


geen tijd nemend om tot tien te tellen maar wel een punt makend een dag later, ik heb het overdacht over de inhoud zijn we het eens

ik word trots trots op de wijsheid van de tien tellen de zelfverzekerdheid van dat moment ze overstijgt me in dat moment ik ben trots op haar snelheid nu nog de rest van de puber-tijd

troonswisseling één keer in de 30 jaar een troonswisseling op deze bijzondere dag hebben we als enige geen controle over het weer, de natuur is niet te temmen ik breng de kinderen met de auto naar school, want ik wil de dag gezellig beginnen en niet gelijk de onrust voelen ik kies de makkelijke weg

13 / 74


onderweg vinden op de achterbank allerlei weersgesprekjes plaats, want ‘als er slecht weer zou zijn dan gaat de sportdag buiten niet door’ een reden voor mijn zoon om zich daar druk over te maken, want hij wil voetballen, buiten ik herken het verlangen vanuit mijn eigen jeugd, maar ik probeer hier niet teveel aandacht aan te geven, aangezien ik dan de kop van jut wordt tevens heb ik geen oplossing voor dit ‘grote’ probleem

we komen aan bij het schoolplein en de kinderen zien reuring en roepen gelijk: ’ze zijn toch nog niet begonnen?’ gelukkig blijkt dit niet zo te zijn en na het uitstappen, zie ik de kinderen niet weer en stellen ze zich op bij hun juf en groepsgenoten

ze gaan het koningslied zingen, in de regen

het valt mij op dat de kinderen helemaal niet letten op de regen en dat ik de enige ben die de druppels lijk te voelen ik wend mijn blik tot mijn kinderen en dan verdwijnt ook bij mij de regen

ik zie ze huppelen en springen op het lied

nadat het lied is gezongen wordt het onrustig en zie ik dat mijn kinderen iets anders aan het doen zijn

14 / 74


de aandacht er niet meer bij er wordt namelijk door volwassenen tot de kinderen gesproken in een taal die niet boeit dan plots is er weer aandacht, want de prins en de prinses worden aangekondigd zelfs bovenbouwers, die zouden moeten weten dat dit niet kan, hebben de aandacht dan komt vanuit een hoek van het plein een fietstaxi aangereden met daarin de prins en prinses ik zie mijn kinderen genieten van dit schouwspel, dus ik geniet mee

na een tijdje zie ik mijn jongste dochter van 5 om zich heen kijken zoekend naar mijn blik ik heb zo’n vermoeden dat ze het fijn vindt om gewoon weer de klas in te gaan ze gaat onder de vleugels van haar juf de groep in ze vergeet het standaard kusje en knuffel, maar ik weet dat ze bij een prinses in de klas zit, dus dat komt goed

om twaalf uur haal ik haar op en wil ze voor het eerst afspreken bij iemand anders

ik stap in de auto en zie aan de ruitenwissers dat het nog steeds regent

nadat mijn dochter van 12 jaar met enkele oudere meiden van de volleybal heeft gechilld komt ze

15 / 74


lachend thuis ik zit aan tafel iets te lezen en ze schuift enigszins ‘geforceerd’ aan en vraagt: papa wat is takens

door de manier van aanschuiven heeft ze mijn aandacht enigszins getrokken en het eerste wat in mij opkomt is: dat is de naam van onze dokter ik zie aan haar reactie dat ze een ander antwoord verwachtte dat dit, voor mij, logische antwoord niet aanslaat verbaast mij en ik leg mijn leeswerk aan de kant en probeer te bedenken waar ze naar opzoek is en dan in enkele seconden schiet ik van mijn eigen jeugd naar de toekomst van mijn dochter

ze bedoelt de andere takens!!! (takens is namelijk ook een puberdisco in de omgeving van Zwolle)

overvallen door mijn eigen gedachte probeer ik mij voor te bereiden op een antwoord vele statische antwoorden schieten door mijn hoofd en ik weet dat ik daar niet mee wegkom, het is tenslotte óók mijn dochter

ik probeer een ordening in mijn hoofd te maken en start met een eerste opzet waarbij de onderbouwing essentieel is het is tenslotte nog steeds mijn dochter ik vraag mezelf af wat ik niet leuk vind van deze 'discovraag', ik heb er immers zelf vroeger van genoten en wil mijn oudste dochter dit niet ontnemen in mijn ordening ontstaat een spel van: ruimte geven en tijd rekken

16 / 74


ik probeer een voor haar en mij logische redenatie te maken één die ik, maar ook zij kan accepteren

ik begin bij mezelf en houd het klein wat is mijn grootste zorg ik vind het moeilijk dat ze zonder ons dààr is

ik weet dat ik haar uiteindelijk niet tegen kan houden en probeer dus tijd te rekken het tijdrekken geeft mij en ik denk, ook haar de ruimte om aan deze nieuwe stap te wennen niet alles moet gelijk, en ik ervaar het tijdrekken als een moment van reflectie het geeft mij de ruimte om aan ‘de discostap’ te wennen

gelukkig schuift mijn vrouw aan en ben ik niet meer alleen, het is tenslotte onze dochter al pratende smeden we een plan waarbij ik merk dat we elkaars blinde vlekken zichtbaar maken mijn dochter zit nog steeds aan tafel en aanschouwt dit samenspel, zonder iets te zeggen voor mij is dit een goed teken, want anders had ze zich wel geroerd

in woord, heeft het gesprek de volgende inhoud:

17 / 74


we begrijpen je vraag, maar wij zijn nog niet zover, (mijn vrouw knikt bevestigend mee) volgend jaar ga je naar het voortgezet onderwijs en als je daar een ‘nieuw nest’ hebt gemaakt met allemaal vriendinnen dan gaan we er nog een keer over praten eerst wennen aan de nieuwe school en dan hebben we het er weer over

in gedrag, laat mijn dochter zien dat ze dit antwoord aanvaard ik zie dat het haar even aan het denken zet, waarna ze een keuze maakt we krijgen een soort van bevestigende knik en ze laat de vraag, voor nu, los en loopt opgetogen weg mijn vrouw en ik kijken elkaar aan en we zijn trots op deze afloop mooi nest hebben we toch

het is nu 18 mei 2013 en ik zit wederom aan tafel met mijn dochter, haar vriendin en mijn vrouw het is erg gezellig ik zit mijn dochter uit de tent te lokken met vragen over de liefde ik wil weten waar ze is met haar gedachten en de beste oplossing lijkt mij door te vragen

dan ineens zegt ze: ik weet waar takens is, hoe heet dat dorpje ook al weer?

in mijn gedachten ga ik terug naar mijn vorige verhaal merk dat de slot zinnen geheel anders door mij geïnterpreteerd worden

18 / 74


ik herhaal de zin uit het vorige artikel: dit antwoord lijkt ze niet te hebben verwacht en ik zie dat het haar even aan het denken zet vervolgens hoor ik haar er niet meer over en lijkt ze het losgelaten te hebben

het woord ‘lijkt’ krijgt voor mij een andere betekenis was het eerst een onschuldige constatering, nu wordt het een onderschatting

het lijkt alsof mijn vaderschap les krijg

op woensdagochtend beginnen we altijd met gym de kinderen wachten op mij voor de gymzaal op deze ochtend zie ik dat petra weer aan de hand van moeder komt aanlopen het valt mij vaker op dat ze moeite heeft met afscheid nemen

het valt op en laat me vanaf nu, niet meer los het is namelijk niet een gewone hand, maar een hand die niet wil, loslaten

ik neem met een grapje de hand van Petra over en leidt haar naar de kleedkamer in de kleedkamer is het een drukte van belang

19 / 74


toch laat het moment van zonet mij niet los in de chaos blijf ik ‘kauwen’:

moet ik hier iets mee moet ik hier iets mee moet ik hier iets mee moet ik hier iets mee moet ik hier iets mee moet ik hier iets mee

ik besluit om mijn gevoel te volgen kom niet alleen in denken, maar ook in doen in beweging

ik roep alle kinderen en samen maken we een kring

ik begin met de opmerking: dat ik een probleem heb,

wat ik niet alleen kan oplossen, dat ik daar de kinderen voor nodig heb

20 / 74


ik kan het niet alleen

ik benoem wat ik ‘s ochtends heb gezien:

petra kwam aanlopen aan de hand van moeder en het leek alsof ze het een beetje spannend vindt

ik laat een stilte vallen om de kinderen tijd te geven om na te denken het is tenslotte een complex probleem en ik weet dat ze mij gaan helpen het zijn tenslotte kinderen

dan ontstaat een woud van vingers en de kinderen vertellen mij dat zij kunnen gaan helpen ik zeg dat ik dat een heel goed plan vind samen

vervolgens gaan we ervaren hoe het is om iets alleen en om iets samen te doen in de kring maken we eerst alleen een stap vooruit, daarna houden we de handen van elkaar vast en maken we samen een stap vooruit

mijn vraag aan de kinderen is: welke stap is groter

21 / 74


dit ook meten, is weten

3 juni 2013

op 7 juli 2004 overlijdt marlies ten gevolge van een auto ongeluk op terschelling marlies is niet mijn dochter als dochter van vrienden van ons komt marlies geregeld ter sprake

het volgende moment vond plaats en achteraf realiseerde ik mij dat er iets bijzonders plaatsvond een verwondering of bewondering

we wandelen en jelle, het jongere broertje van marlies, plukt een blaasbloem hij blaast, en alle zaadjes verdwijnen met de wind

zijn moeder zegt: en nu mag je een wens doen

jelle zegt bijna instinctief

22 / 74


dat Marlies er weer is

zonder het te beseffen maakt hij van zijn wens, een waarheid

9 juni 2013

mijn jongste, suus 5, staat aan de tafel en heeft haar snoepjes op een ordelijke wijze gegroepeerd ik herken hierin de avondmaaltijd waarin iedereen zijn eigen aanpak heeft: zal ik het lekkers/vlees als eerste of als laatste opeten

ik bekijk deze aandachtige, geordende snoeperij en probeer met een vraag in contact te komen

ik vraag haar: suus mag ik een kus

ik vraag nog een keer, want misschien heeft ze mij niet gehoord: suus mag ik een kus

23 / 74


ik vraag nog een keer misschien wil ze mij niet horen geeft de herhaling van de vraag met een toevoeging een aanleiding om te reageren: suus mag ik een kus, in plaats van een snoepje

ik vraag nog een keer: mag ik een kusje, in plaats van een snoepje

op elke vraag reageert ze niet verlies ik het van ‘het rijtje snoep’

ik geef niet op: suus geef eens antwoord’

ik zeg nog eens rustig: ‘suus geef eens antwoord

ze schudt nee met haar hoofd

gelukkig, contact een mini seconde gewonnen van het rijtje snoep

24 / 74


ik neem er genoegen mee geniet voor even van haar standvastigheid

13 juni 2013

ik bezoek aan het einde van het jaar een bijeenkomst over sociale vaardigheden het afgelopen half jaar heeft de hele stamgroep deze training gehad mijn dochter van 12 heeft het niet echt serieus genomen, hetgeen ik uit haar opmerkingen destilleer

op deze presentatie-/examenochtend zeggen we tegen haar dat ze wel ‘normaal’ moet doen hetgeen betekent: ‘zorg niet dat wij ons gaan schamen voor jouw gedrag’

stiekem ben ik erg trots op haar aanvoelingsvermogen dat deze training overschat wordt door de aanbieders

de kinderen komen binnen op deze examenochtend

25 / 74


ik zie dat mijn dochter zich anders gedraagt en zich geen houding weet te geven het doel van de training lijkt mij niet gehaald of wel

veiligheidsbril wachtend voor het stoplicht een metaalbewerker met een slijptol de vonken vliegen om zijn oren ik bekijk dit van een afstand en vraag mij af of hij een veiligheidsbril draagt gelukkig heeft hij hem op het stoplicht op groen ik fiets richting huis mijn gedachten blijven bij dit moment ik maak een verbinding naar mijn vak en vraag mij af wat ik nodig heb om mijn werk goed uit te voeren? welke veiligheidsbril heb ik nodig? mijn conclusie is dat ik twee dingen nodig heb: tijd en ruimte ik kom thuis en typ deze vertelling

26 / 74


ik geef de vertelling tijd en ruimte door het klein te houden

22 juni 2013

suus (5) zegt ineens vanaf de achterbank van de auto: ik weet hoe dat heet als je in de put zit ja hoe dan? dat heet echo

in mijn hoofd maak ik van deze letterlijke opmerking een figuurlijke

het nadeel van de echo is de herhaling

ik klim uit de put en heb geleerd van de echo

soms moet je in de put zitten om je echo te horen

27 / 74


26 juni 2013

suus 5: papa is lief maar mama is net iiiiiiiieeeeeets liever

mijn moederdag morgen is mijn moederdag ik verjaar een bos rode rozen ze hield van rode rozen morgen is mijn moederdag

28 / 74


dag moeder

5 juli 2013

afscheid nemen

¾ kwart jaar uit de stamgroep een bezinningsmoment voor mij voor mijn omgeving:

kinderen/vrouw mijn school, mijn werk mijn werk, school het systeem

ik neem afscheid van de kinderen een meisje roept dwars door de kring: moet je niet helpen opruimen?

29 / 74


ja, ik ga opruimen

herhaalde teleurstelling

mijn terugkeer ik keek in de spiegel mijn stamgroep, de kinderen zij kennen mij ze voelen dat ik twijfelde twijfel omdat er zoveel veranderd was

wie hielp mij ik voelde mij alleen ik, was toch ziek

verdwalen op school wie hielp mij ik, mezelf

30 / 74


opnieuw gaan redden

de jonge collega’s en ik disbalans vanaf dag één maar wat deden ze hun best

weer gaan redden ik vraag om hulp teveel gevraagd

iedereen was druk er was geen tijd ik begrijp dat, van mijn collega’s ik was namelijk ook zo ik begreep de zieke collega niet ik kon het niet voelen

maar er waren velen die het wel konden voelen de ervaringsdeskundigen zij voelden het en zeiden het tegen de directeur

31 / 74


er werd geluisterd maar niet gevoeld

en toch gedaan doorgaan, doorgaan af en toe kijken maar mij niet voelen af en toe luisteren maar mij niet voelen teveel gevraagd

wie hielp mij ik was alleen verdwalen in de school wie hielp mij ik, mezelf

dat doe ik nu door voor mezelf op te komen

een combinatie van denken, over-denken, be-denken en voelen

32 / 74


26 augustus 2013

de scholen zijn ‘begonnen’

zaterdagochtend het voetbalveld, het begint weer

ze beginnen verbazing, verwondering, bewondering wat is er in de vakantie gebeurd

ze voetballen fantastisch samen, als team al snel op veilige afstand van de tegenstander dan verslapping maar dat mag ze zijn tenslotte 10

een fenomeen ik heb het vaker gezien

33 / 74


op school na de vakantie kinderen komen terug in de banken ineens valt het mij op hij is erg vooruit gegaan zonder onderwijs, zonder mij prachtig, wat een kracht bewondering

het zet mij als leerkracht op de plek onder-wijzer boven-wijzer

onderwijzer het denken en gevoel in balans de onderwijzer vertelt de ouder hoort aan neemt mee

de scholen zijn ‘begonnen’

34 / 74


bewustwording van bedrukte gevoelens die er altijd al waren maar zich nu heftig aandoen heftig in intensiteit en duur

als een signaal voor een verandering een verandering in jezelf

de bedrukte gevoelens vlakken later weer af als de verandering gestalte krijgt in beweging

de depressie (het bedrukte gevoel) heeft zich nu verankerd in mijn systeem als een waarschuwing ik kan het herkennen als ik naar mijn lichaam luister

mijn lichaam geeft signalen af middels het gevoel

35 / 74


neem de tijd en ruimte door te vertragen en naar mezelf lichaam en de omgeving te luisteren en kies je beweging

bevrijding

vandaag vliegt weer een oude gebeurtenis mijn hoofd binnen:

ik loop met mijn dochter(12) in het engelse werk, een park in zwolle we zien een herinneringsmonument een monument met de herinnering aan wat is geweest, maar niet vergeten

na een kort gesprekje over wat zich daar ooit heeft voorgevallen stelt mijn dochter de vraag die bijna iedere vader krijgt: wat zou jij hebben gedaan in de oorlog, pap?

36 / 74


in een kort tijdsbestek spoken allerlei antwoorden door mijn hoofd een moment van gedachten ordenen en na een kortdurende vertraging geef ik een oprecht maar statisch antwoord: ik weet het niet

mijn antwoord laat me niet los omdat ik aan de oprechtheid twijfel een antwoord in veiligheid

ik over-denk mijn antwoord en plaats het in het nu

het verleden kan ik niet herleven het enige wat ik kan is mij verzetten tegen het huidige onderwijssysteem:

wat zich voornamelijk richt op het cognitieve

waarbij het sociaal emotionele aspect als middel wordt gehanteerd in plaats van een doel

daarom maak ik vertellingen vertellingen over mijn kinderen die ik observeer en waar ik naar luister waarbij ze mij steeds cadeautjes geven die ik alleen nog maar hoef te beschrijven voor de ‘grote’ mensen/vol-wassenen heten zij voor mij zijn ze nog maar halfvol

37 / 74


met de vertellingen waarin ik probeer het sociaal emotionele aspect in woord en gevoel zichtbaar te maken zichtbaar door het kleine aandacht te geven, hoop ik het halfvolle aan te vullen tot vol vertragend, in stilte

de kinderen die ik zie als de veranderaars, mijn bevrijding/onze bevrijding

vertellingen die geen verhaal zijn, maar een weergave van een moment zonder waarheid, want het heid is voor mij verledentijd met het waar van het heden, waar-heden

de kleine momenten in een zin vastleggen en vervolgens iets toevoegen

vertellingen met als basis uitspraken/waarnemingen van kinderen zij die de waar-heden voor de toekomst vatten in korte citaten bewegend de citaten die volwassenen kunnen oppikken door te vertragen weer kind-te denken

38 / 74


7 feb. 2014 tijdens de fietstocht naar school ontstaan er af en toe gesprekjes die mij bij blijven zo ook deze ochtend.

met mijn zoon mees(10) heb ik het over onze voetbalclub pec (de blauwe) onze thuishaven één keer in de twee weken pec heeft gisteravond de wedstrijd gewonnen ik vertel wat ik ’s avonds op de tv tijdens de samenvatting heb gezien mees is een en al oor en wil alle details weten.

vervolgens neemt het gesprek een wending het gaat over op de aankomende wedstrijd, namelijk die tegen ajax(de rode)

deze club heeft historisch gezien altijd mijn voorkeur gehad maar door een zwolse ‘besmetting’ heb ik nog een club in mijn hart toegelaten hoewel dit eigenlijk niet gebruikelijk is onder voetbalsupporters doe ik dit toch; ik kom er achter dat mijn hart groter is dan gedacht de zwolse voetbalbeleving is erg positief en een genot om bij elke thuiswedstrijd deel van uit te maken

39 / 74


mees heeft net als zijn vader dezelfde twee clubvoorkeuren maar ervaart dit echter soms als een tweestrijd hij bedenkt verschillende redenen om zijn wisselende voorkeuren kracht bij te zetten zo ook deze fietstocht

we hebben het over de aankomende wedstrijd en ik vraag aan hem voor wie hij is er komt een duidelijke keuze uit en hij zegt: pec

na een klein minuutje pakt hij het gesprek op en zegt: pap, ik denk dat ik een rood hart heb en blauw bloed

ik ben geraakt door zijn vondst en complimenteer hem met zijn creativiteit

soms hoef je niet te kiezen alleen maar creatief te zijn

24 september 2014

afscheidskusje

40 / 74


bij het starten van de ochtend komt pepijn(6 j) huilend op mij af ik vraag wat er is en hij antwoord met: ik heb mama nog geen kusje gegeven

een groot verdriet waar ik op dit moment iets mee ga doen hoewel de spellingles in mijn nek staat te hijgen neem ik toch de tijd voor dit grote verdriet

ik krijg een ingeving en maak er gebruik van

ja pepijn, dit is een dag die iedereen een keer krijgt,

‘dit is de eerste keer dat je naar school gaat zonder kus’

ik vraag de andere kinderen in de kring om stilte en confronteer ze met het verdriet ik vraag hen: wie heeft dit ook meegemaakt? ongeveer de helft van de groep herkent dit en een paar kinderen vertellen er over

wat fijn als er lotgenoten zijn

ik geef pepijn een dikke knuffel en zeg hem dat hij dit moment ook weer heeft gehad hij is weer een stukje groter geworden

41 / 74


met rode ogen loopt hij terug naar zijn plek

lastig hoor, groter worden

levend op mijn kindzijn ging ik op onderzoek vond een studie waar ik spelen mocht een speeltuin ik ging spelen spelen met de tijd en ruimte maar raakte de weg kwijt kwijt in de verwondering mijn verwondering een overload aan verwondering levend op mijn kind zijn ik ging in het verzet en predikte predikte de waarheid maar er was geen waarheid

42 / 74


ik raakte mezelf kwijt de overload kon het niet meer ordenen te complex teveel

toen trok ik me terug, terug in mezelf alleen worstelend met m’n gedachten ik raakte steeds verder en meer mezelf kwijt levend op mijn kindzijn bang en angstig

levend op mijn kindzijn ging ik toch op onderzoek en las, zocht, probeerde, vroeg, praatte ordende ik was niet meer alleen en hoefde het niet meer alleen te doen ik vond de verbinding in ‘het niet weten’ de constante beweging van, niet weten ik ging leven vanuit mijn kindzijn

43 / 74


ik vond cadeautjes van het leven soms mooi soms prachtig soms hard soms confronterend maar pakte ze allemaal uit en nog steeds ze brengen me de verwondering van het leven in die verwondering zit mijn beweging ik leef steeds meer vanuit mijn kindzijn mijn oer, ik kijk terug en zie steeds meer proberend, bevragend, pratend, overdenkend vaak stilstaand om vooruit te komen dan met kleine sprintjes maar wakend voor de balans ik ben frank

27 september 2014

durf ‘te spelen’

44 / 74


zaterdagochtend is in ons gezin de sportochtend, we delen ons op en ik ga meestal met de voetbal mee mijn vrouw met de volleybal

na een afgetekende overwinning van mijn zoon rijd ik langs de sporthal van mijn dochter ik probeer nog een stuk van haar wedstrijd mee te pikken daar aangekomen tref ik net het eindsignaal, ze hebben gewonnen maar ik heb niks gezien

in de verte zie ik mijn dochter zie dat de overwinning op haar een ander effect heeft gehad ik krijg iets later van mijn vrouw te horen dat ze maar een set gespeeld heeft, balen dus deze eerste set verliep niet goed en nadat ze gewisseld is, is het alleen maar beter gegaan stoer als ze is heeft ze tijdens de wedstrijd toch haar team aangemoedigd, maar na de wedstrijd is er de baal

ik voel haar teleurstelling en probeer haar bemoedigend toe te spreken ook bevestig ik haar baal gevoel, want ik ken het gevoel voor even keert dit gevoel ook bij mij weer terug

45 / 74


een jeugdherinnering die voelbaar is

ik merk dat ik in eerste instantie in de ‘ik kom voor mijn kind op’ stand kom verzet mij tegen de beslissing van de coach ik herken hierin mijn moeders ‘recht’vaardigheidsgevoel en merk op dat ik deze erfenis met mij meedraag

ik kom voor mijn kind op maar is deze biografische drijfveer de verstandigste?

ik besluit het over een ander boeg te gooien

als eerste zoek ik contact, verbinding, met mijn dochter en check hoe het met haar is ik merk dat ze baalt maar ook dat ze zich er alleen waarschijnlijk wel mee gaat redden, ze schiet gelukkig niet in de slachtofferrol, ik leer van mijn dochter

ik rijd naar huis en thuis ga ik onder het genot van een bak koffie met mijn vrouw in gesprek over deze situatie aan mijn vrouw merk ik ook een ‘zoekende houding’ en ik vraag haar wat het met haar doet indirect stel ik mezelf dezelfde vraag

46 / 74


na een onderzoekend gesprek komen we tot de conclusie dat er aan onze opvoedfilosofie wordt getornd, door een externe organisatie wij vinden ook dat het sterkste team moet spelen, maar: ‘het sterkste team is zo sterk als de zwakste speler’ je wordt namelijk ook niet beter als je langs de kant staat en toekijkt, ik hoop dat de coach kansen ziet en durft door te spelen

29 september 2014 levend op de begraafplaats er staat ‘hier rusten’ zij leven voort voort in de gedachten niet eindigend de stilte op deze plek verstoord door de grasmaaiers onderhoud

47 / 74


onderhoud voor de rustende zij die rusten worden onderhouden mooi er loopt iemand te zoeken te zoeken naar een rustende met onrust heen en weer lopend zoeken naar de levende

in een moment handel ik soms overdenkend soms intuïtief soms.. hoe, waarom, waartoe? niet altijd de tijd en ruimte in een moment handel ik ik overdenk dit moment reflecteren analyseren maar dan ineens…stop het is ook gewoon gegaan zoals gegaan dat is het ook ik overdenk dit moment

48 / 74


en stop met reflecteren, analyseren mijn voornemen is altijd positief en heeft het goede en kwade in zich er is geen goed of slecht het zit er tussenin in een moment handel ik met de beste intenties soms gaat het goed en soms iets minder maar als we samen willen komt het goed tegenstellingen man

vrouw

goed

slecht

slecht

goed

wit

zwart

……..

……. het leven bevindt zich, in balans in de tussen ruimte de ruimte en tijd waarin alles goed

49 / 74


is en slecht de tussenruimte ontwikkel deze en je krijgt de tijd

en ruimte

vrije denken als je schrijft mag alles wat je denkt, bedenkt woorden vliegen naar je toe als je jezelf open zet open voor de gedachten gedachten van jou nee, gedachten van ons allemaal het is niet alleen van jou jij hebt het ook weer ontvangen van anderen maar wat je doet als je schrijft is je geeft het weer door

50 / 74


soms met een aanvulling een nieuwe verbinding als je schrijft mag alles aangevuld worden met wat je denkt, bedenkt

wandelend

in de stad passeer je elkaar zonder groet of knik

maar even buiten de stad

kom je elkaar tegen

je kijkt elkaar aan

en groet, wat onwennig soms

51 / 74


maar je groet

12 oktober 2014

de stilte van het ontwaken

mist over het landschap een deken beweegt zich deze ochtend je voelt de druk ook de schoonheid de zon probeert zich een weg te wanen maar het lukt nog niet toch voel je al de warmte die zich achter de mist ophoopt het duurt nog voordat het lukt de stilte van het ontwaken houdt nog even aan

52 / 74


vader rent voorop

hard

zoon volgt hem op de fiets

samen op pad

pa in z’n element ontspannen

zoon in zijn element volgend

een korte woordenwisseling

zo ontspannen

vader en zoon op pad

53 / 74


zeldzaamheid is een goede zin een goede zin is zeldzaam de zeldzaamheid van een goede zin geboren door de eenvoud spontaan, vrij van regels of opdracht ontstaan punt

dag dromer

dag dromer voor een dag/moment

een moment om even stil te staan tijd en ruimte makend

bewust worden van de tijd en ruimte die er om je heen is

54 / 74


in de vertraging, langzaam wennen aan en dan proberen dit om te zetten in je zijn

in wie je bent, naar je oer terug, je kind zijn het kind dat van spelen houdt

wat zou het mooi zijn als je terugkeert naar je speeltijd, daar zat je talent

terug naar je talent, dromend voor een dag en de rest volgt

vanzelf, samen dagdromen

in de rust en ruimte van de vertelling

alles kan en mag, is goed

beslissen wat je wel en niet schrijft hoe je het schrijft

55 / 74


en waar je het schrijft jij beslist een combinatie van denken en doen en dan afwachten

terug lezen wat zegt het

wat doet het zoekende, onderzoekende

steeds maar weer

spelen met woorden jouw woorden

op een bankje de boodschappen van de markt omringen mij ik neem een, nee twee mandarijntjes ze zijn nog fris, de schil laat makkelijk los

56 / 74


en ze proeven zoals beschreven, fris even een pauze de tijd om te proeven en om te schrijven wat komt en gaat de schillen rustend naast mij op het bankje nog even schrijven en dan weer op pad maar nog even op het bankje, niks doen

de boom laat zijn bladeren los dwarrelend vallen ze maar niet ver

laat de boom ze wel los? of is het een nieuwe bestemming

aan zijn voeten voeden zij de wortels de boom laat los de bladeren blijven verbonden

57 / 74


verbonden aan de oorsprong

wat ik moeilijk vind is

de tandarts die in mijn mond bezig is waar ik geen controle op heb

ik zal het moeten ondergaan, of niet? denk het wel

de pijn loslaten, toelaten voor een moment via buikademhaling ontspannen en aan andere dingen denken plannen maken en trots zijn op wat je hebt bereikt plannen maken op wat je nog wil bereiken dromend in de tandartsstoel dat ga ik doen, even weg van de werkelijkheid

58 / 74


bij elk scheutje pijn even terug maar daarna weer vluchten in, dromend ik hoop dat ik veel mag dromen

denken niet meer zien als een angst maar toelaten als een manier van ook zijn

soms even nadenkend, mijmerend over iets en dan weer kunnen loslaten weer ontspannen ervan genieten zoals deze woorden die elkaar volgen ontstaan door denken over

de wind waait langs me en leidt mij af van deze woordenstroom

hij gaat liggen en ik maak dit af ik haal diep adem en weer verder

59 / 74


twee meiden op de fiets naast elkaar een stoplicht naderend groen ……….. oranje één stopt de ander rijdt door rood

lezing Micha de Winter: filosofisch café Zwolle 20 okt. 2014

opvoeden gaat om gedrag

60 / 74


opvoeden is per definitie strijd

ik heb nooit ruzie of conflicten met mijn kind misschien ben je vergeten op te voeden

hoe geef je invulling aan de opvoeding in deze tijd? de kinderen laten meedoen, dat ze het gevoel hebben dat ze nodig zijn om iets te doen

lezing Bart van Campen Jenapleinschool 23 okt. 2014

opvoedingskracht

koppel het leven van uw kind los van u

noteer afstand van je kind

61 / 74


leer-kracht van kinderen

ik heb weer geleerd de afgelopen dagen de verbinding behouden steeds weer niet vergeten dat ie soms kwetsbaar is en dat je niet alleen verbindt hetgeen je overkomt, delen en dan ook even laten zijn in de stilte, mijmerend jezelf en de ander de ruimte geven genieten van wat je hebt thuis

62 / 74


loop weg voor het gedrag wat je niet zint

spanning ontspanning doe de oefening stap voor stap alles bij langs voeten-benen-buik-schouders-hoofd-armen-handen handen-armen-hoofd-schouders-buik-benen-voeten even stil

-

staan

bij wat je voelt wat voel ik? soms zover weg en dan naar m’n hoofd om te voelen wat voel ik?

de verbinding behouden

63 / 74


hoort daarbij ,het verliezen van..

voor even geen contact overdenken wat het nu is een niemandsland betreden

van niet weten naar ontdekkend: wil ik verbinding? waarom met jou? waarom nu of wanneer? waarom eigenlijk? heb ik het nodig? wil ik het wel? wat levert het mij op, nu, en op de langere termijn?

een staat van ontbinding naar

64 / 74


je bent alles

zeker

onzeker

zacht

hard

links

rechts

dom

slim

..

..

..

..

alleen wat doe je ermee op de schaal van 0 tot 10

beweeg/ontwikkel of laat het zo

zoekende naar de juiste balans

ga eerst naar: van 1 tot 10 want niemand is 0 je zet hiermee de eerste stap

65 / 74


beweging in je bewust-zijn

soms merk ik dat ik druk ben in m’n hoofd teveel tegelijk het voelt soms als een flow is het ook ‘the flow’?

ik neem de tijd om mezelf te observeren te beschouwen door dit te beschrijven in dit boekje

en geef mezelf ook de ruimte om het te ontdekken wel lastig aangezien bij ontdekken ook wel eens niet fijn voelen hoort ik stap dan van mijn denksnelweg af en maak een nieuwe verbinding kleine stapjes vooruit en soms een terug

66 / 74


in beweging naar..

11 november 2014

st maarten

na een dag op school kom ik thuis en eet samen met m’n gezin het is een bijzondere avond voor de jongste(6) st maarten

mijn zoon(11) gaat ook nog op roverstocht maar voor mijn jongste blijft het bijzonder

in het donker met een lichtje, op pad en verwend worden

67 / 74


ik blijf thuis, alleen heerlijk openhaard aan en even schrijven deze vertelling ik hoop dat de bel niet gaat

woensdagmiddag

en dan zit ik de woensdagmiddag in de klas de hele middag schrijven – analyseren - schrijven een geformaliseerd overzicht maken in een ontlichaamde taal

waarom? had ik geen overzicht dan? hoe komt dat dan?

overdag geen tijd om overzicht te krijgen steeds maar weer leidend zijn en vertellen

68 / 74


misschien moet ik eens niks gaan doen op de woensdagmiddag

tijd en ruimte geven aan mijn ordening het ontstaat vanzelf

daardoor weer het overzicht

13 november 2014 zomaar een dag

weet je wat mooi is:

als een leerling ‘papa’ tegen je zegt

wanneer een kind gewoon even je hand vastpakt

als we in de kring zitten en hebben over ‘vervelend doen’ en dan zegt een kind:

69 / 74


‘dat hoort ook bij het leven’

als het stil is in de klas, want we zijn met 32 kinderen aan het lezen

als ik zeg dat we gaan stoppen met lezen en een aantal kinderen roept’ ahhhhhh’

als een groep 3 kind die moeite heeft met lezen en rekenen, een prachtig schilderij maakt

als we een viering hebben en mijn ideeën zijn op, er altijd kinderen zijn die er nog 10 bedenken

da’s mooi

wel jammer dat ik het niet in het groepsplan kwijt kan

daarom vertel ik het, omdat het ook is

dat vind ik nou mooi

holistisch

70 / 74


evaluerend troostend innerlijk spiritueel gedachten eigen levendig uitdagend lokaliseren

18 februari 2015

het is rapportagetijd en ik zet mijn ouderopstelling neer altijd; mijn stoel en twee uitnodigende comfortabele stoelen, om het moment eer aan te doen

zo ook deze woensdagmiddag, een aantal gesprekken achter elkaar

het eerste gesprek met een alleenstaande vader wiens vrouw 5 jaar geleden is overleden

71 / 74


hij komt binnen en mompelt: ‘ja, twee stoelen’ de opmerking raakt ik pak hem op en zet zijn begin voort

‘ja het is ook zo het is ook zo’

ik besluit dit moment ruimte te geven het gesprek vult zich met, wie zijn vrouw was en hoe ze was flarden van karakter eigenschappen ik vind het fijn, want ik mis tenslotte in elk gesprek een deel van ruby

vervolgens spreken we over zijn overlevingsjaren, 5 jaar heeft het geduurd nu het besef dat het 5 jaar heeft geduurd wat fijn dat we, bewust of onbewust gewacht hebben tot hij zover is zover om ruimte in zijn hoofd te hebben voor school

72 / 74


hij zegt dat het nu beter gaat en hij de controle weer terug heeft, weer tijd voor zichzelf ik ben opgelucht om dit te horen, want hiermee vertelt hij mij dat er meer ruimte voor ruby is ik zeg dit ook tegen hem en vraag hem of hij een ding wil doen en dat is: elke avond met ruby lezen hij belooft dit en de manier waarop hij dit zegt, ontroert we spreken nog wat door en hij vertelt dat zijn zoon erg druk is en de medicijnen slaan aan het geeft hem veel rust en de structuur, is erg goed geeft hij aan hij pakt zijn gitaar weer en heeft ook de moed om foto’s van vroeger te bekijken

hij vertelt dat zijn vrouw de structuur in huis was, ze was onderwijzeres ik maak de opmerking dat hij door zijn zoon de structuur terugkrijgt, op deze wijze is ze er toch nog

ik sluit het gesprek af en schuif het blaadje aan de kant dit doen we nog wel een keer

we lopen naar buiten en stel voor dat ik het leuk zou vinden om een foto van zijn vrouw te zien maak een grap: ik wil zien waar ruby die schoonheid van heeft

mannenhumor, de ontspanning na de ontroering het is goed zo

73 / 74


74 / 74 Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)

Onderzoek naar het VER-haal - VERhalen 1

Recommend Documents