interior designer
natuur talent Brecht Murré in haar winkel Meker Wonen, aan het Mauvezand in Laren. De winkel is gevestigd in een oude houtloods. Aan de muur fotokunst van Mirjam Bleeker. Rechterpagina: Het was twintig jaar geleden dat de eigenaren van deze Loenense boerderij voor het laatst hadden verbouwd. Het interieur pastte niet meer bij hun smaak en ze vroegen Brecht Murré om advies. Stap voor stap voegde de interior designer kleur en warmte toe aan het eens geheel witte interieur. Bank en stoelen van het Spaanse Ascensión Latorre via Meker Wonen.
00 Residence | FEB
De interieurs van Brecht Murré ontstaan. Op gevoel. Heel natuurlijk en geleidelijk. En dan ineens is er die sfeer en lijkt het alsof de bewoners er al jaren wonen.
Fotografie Kasia
Gatkowska
Tekst Miluska
van ’t Lam
interior designer Brecht Murré
De oude loods oogt als een stoere loft met aardse kleuren
In de boerderij in Loenen staan aardewerk potten met grote bladplanten en hangt een schommel van kunstenaar Chiel Kuijl, via Meker Wonen. Linkerpagina: In de kast in de winkel van Brecht Murré staat het handgemaakte Zuid-Afrikaanse servies van Wonki Ware. Op de achtergrond de tuin met een haag van bamboe.
Z
e is bijna klaar met de inrichting van een Amsterdams grachtenpand. Ontfermt zich over een boerderij in Loenen. Is net gestart met een expositie van een bevriende kunstenaar. En gisteren is haar winkel in Laren, in een voormalige houtopslagplaats, gebruikt als locatie voor een fotoshoot. In antracietkleurige jeans, op biker boots en haar blonde haren los op de schouders, doet zij de grote, stalen deuren open. Op haar wangen een gezonde blos. ‘Nog van de kou.’ Brecht Murré is haar dag begonnen op de hei, wandelend met de hond. De ogen van de interior designer staan vrolijk. ‘Ik zit in een lekkere cadans,’ bekent ze. ‘De eerste dagen van de week ben ik altijd met klanten op stap. Dan bezoeken we een veiling, bekijken we stoffen of zoeken we grote planten uit. Woensdag is voor mijn gezin.’ De andere dagen is zij in
de winkel, die zij vier jaar geleden opende. ‘Hier vind ik mijn inspiratie. Dit is mijn moodboard.’ De ruimte oogt niet als een winkel. Het interieur van de oude, hoge loods doet eerder denken aan een stoere loft, ingericht met aardse kleuren en natuurlijke materialen zoals wol, hout en leer. De sfeer is ongedwongen. Alsof de items toevallig zo zijn gecombineerd. ‘Ik houd van niet-bedachte ruimtes. Ik laat interieurs liever ontstaan. Daarom werk ik ook maar aan één, hooguit twee interieurs tegelijk. Ik wil me er vol in storten. Ik draag de huizen die ik inricht altijd bij me. Ook als ik een mooie film kijk, kan ik geïnspireerd raken. Zo laat ik het gebeuren. Ik bedenk niks van tevoren. Zo werk ik, zo leef ik.’
Geen maatbekers
Brecht groeide op – ‘we waren met tien kinderen’ − in de natuur. ‘We woonden op de dijk in Nieuw-Loosdrecht, FEB | Residence 00
interior designer Brecht Murré
‘H et enige wat ik doe is een beetje toevoegen en een beetje weghalen’
Brecht Murré zoekt continu naar bijzondere objecten, antiek, vintage meubels en andere verzamelingen. Rechterpagina: De bovenverdieping van Meker Wonen. De tafel is op maat gemaakt, stoeltjes en spiegelkastje via Meker Wonen, net zoals de met leer bekleedde bureaustoel en de antieke kelim.
vlakbij Kasteel Sypesteyn. In een oude school. Mijn ouders wonen er nog steeds. Zij hebben me laten kennismaken met schoonheid. Mijn vader hield van kunst, leerde me luisteren naar klassieke muziek en nam me mee naar musea in Parijs. Mijn moeder kocht vintage, kleding en meubels, op het Waterlooplein. Dat kon ze goed. Natuurlijk was dat niet alleen maar leuk. Als kind wil je ook wel eens iets van een merk dragen. Maar het vormt je wel en maakt je heel eigen. Overdag waren we veel buiten. Bloemen plukken en mooie dingen zoeken in de velden of in de sloten van het kasteel. We waren vrij als een vogel en tegelijkertijd altijd samen, in een soort roedel. We zaten niet op een cursus “dit of dat”. Daar was geen ruimte voor, geen geld. Eigenlijk zijn we autodidact. Vroeger werd ik daar wel eens onzeker van. Inmiddels heb ik het omgedraaid en is het mijn kracht. Ik volg heel erg mijn gevoel en leef in het moment. Ook 00 Residence | FEB
als ik interieurs ontwerp. Het is zoals mijn moeder kookt. Zij maakt de lekkerste dingen zonder dat zij een koksopleiding heeft gevolgd. Ze past niet af. Ze heeft geen maatbekers. Ze heeft alleen van die kruidenpotten. Het enige wat zij doet is met die handjes – Brecht voert een kleine toneelscène op – in die potten grijpen. Je komt nooit achter haar recept, want ze bepaalt haar afmetingen op gevoel. Ik denk dat ik ook zo ontwerp. Het enige wat ik doe, is wat mijn moeder met kruiden doet. Ik voeg een beetje toe en haal een beetje weg.’ Toch duurde het even voordat Brecht de wereld van interior design inrolde. Ze deed tien jaar lang de productie van televisieprogramma’s als Het Klokhuis, Studio Sport en culturele programma’s. Totdat er ineens naast haar huis in Vreeland een kleine winkelruimte vrij kwam. ‘Ik dacht: “ik gooi het over een andere boeg en
interior designer Brecht Murré
‘Vroeger maakte ik losse, wilde veldboeketten. Het kleurgevoel dat je daarvoor nodig hebt, gebruik ik nu voor interieurs’
Een hoekje in de boerderij in Loenen, waar Brecht Murré met aardse tinten en persoonlijke verzamelingen een intieme, eigen sfeer creëerde. Op de muren kalkverf van Carte Colori, de schilder heeft de kleur nog dieper gemaakt. Linkerpagina: Kussens van Society Limonta, fotokunst Black Swan van Alice Braat.
begin mijn eigen bloemenwinkel”. Ik maakte alleen maar, net als vroeger, losse, wilde veldboeketten. Het kleurgevoel dat je daarvoor nodig hebt, gebruik ik nu voor interieurs. De mix, het verloop in kleur en het zoeken naar balans is voor mij heel belangrijk. Eén nuanceverschil kan al het totale beeld veranderen. Zo bepaal ik samen met mijn schilder ook de kleuren voor een interieur. We zetten dan lukraak een paar strepen op de muur en vragen aan de bewoners hoe het bevalt. Daar nemen we alle tijd voor. Hoe een kleur uitpakt kan in elk huis zo anders zijn. Dat kan ik van tevoren niet bedenken.’
Fair trade
Het interieur voor het grachtenhuis in Amsterdam is ook zo ontstaan. Stap voor stap. ‘De eigenaren hadden al eerder een huis laten inrichten. Door volle agenda’s
en weinig tijd namen zij toen te snel beslissingen: kasten op maat, allemaal keurig, overal spots. Het klopte te veel. Een interieur moet niet zo kloppen. Dat is niet spannend.’ Brecht laat haar klanten altijd eerst zélf vertellen. “Aan welke sfeer denk je?” En terwijl zij goed kijkt en luistert, ontstaan in haar hoofd al de eerste contouren.’ De eigenaresse van het grachtenhuis wilde een veilig, warm huis, waarin zij kon wegkruipen. ‘Ik zag de spullen die zij van al haar reizen had meegenomen en zei tegen haar: “Dit moet gewoon lekker een verzamelaarshuis worden. Met gekke oude kleden, spiegels en lampenkappen. Een beetje gypsy, alsof je er al jaren woont, maar ook met een moderne twist.” Brecht zoekt vervolgens naar goede meubels en accessoires op websites, bij veilinghuizen en op rommelmarkten. Ook laat ze speciale meubels maken. ‘Dan laat ik de ontwerper stalen van een stof zien, stukjes hout of foto’s. FEB | Residence 00
interior designer Brecht Murré
‘Ik probeer de bewoners te verleiden out of the box te denken’
Stoffen uit de collectie van Society Limonta bij Meker Wonen. Rechterpagina: In het Amsterdamse grachtenpand hangt behang dat is geïnspireerd op historische kunstwerken. De kastenwand heeft Murré speciaal voor dit huis laten maken door Arthur Poort Interieurs. De gordijnen zijn gemaakt van stof Olive van Mulberry, het tafeltje is privébezit.
Zo vertel ik wat ik wil, want tekenen kan ik niet. Dat laat ik aan hem over. Voor het grachtenhuis liet ik een nieuwe kastenwand maken van oude deuren. Daardoor lijkt de wand wel honderd jaar oud.’ Lachend: ‘Toch zijn deuren met scharnieren die schots en scheef zitten niet de makkelijkste opdracht. Daar moet ik dan echt even voor knokken.’ Deze week had het interieur van de boerderij in Loenen al haar aandacht. ‘Het groeit geleidelijk. Twintig jaar geleden is het helemaal verbouwd. Inmiddels zijn de bewoners het interieur ontgroeid. Ze hielden destijds bijvoorbeeld heel erg van wit. Heel voorzichtig probeer ik er wat kleur aan toe te voegen. Dat kost tijd. Ik wil mensen niet overvallen. Wel wil ik hen verleiden om out of the box te denken. De eigenaresse van de boerderij wilde bijvoorbeeld haar stoelen niet kwijt, omdat ze zo zalig zitten. Maar de hoezen maakten het te netjes. Toen 00 Residence | FEB
heb ik haar een grove wol laten zien die een vriendin van mij uit Tunesië had meegenomen. “Probeer dat eens,” zeg ik dan. “Daar kunnen we hoezen van laten maken. Als het niet mooi is, neem ik het weer mee.” Zulke moderne fair trade producten vind ik heel leuk om toe te passen.’ Ook werkt Brecht veel samen met jonge ontwerpers. Ze kijkt om zich heen en concludeert: ‘Eigenlijk ontstaat het allemaal door deze ruimte. Mensen komen hiernaartoe en voelen zich aangetrokken door de sfeer.’ Zo ook vandaag. Regelmatig belandt ze in geanimeerd gesprek. Over de kleur groen. Over het linnengoed van Society Limonta. Of over Wonki Ware. Brecht was de eerste die dit handgemwwaakte aardewerk servies uit Zuid-Afrika in Nederland verkocht. Ze lijkt de bezoekers persoonlijk te kennen en zo niet, dan is een praatje snel aangeknoopt. ‘Ha, ja, ik ben intussen een soort matchmaker tussen mensen en interieurs. Het stroomt. Mijn interieurs blijven veranderen.’ www.mekerwonen.nl
