Bitter en glamour
Nanda Roep
Bitter en glamour
1
Hoe is het mogelijk; het is ’m gelukt, hij staat op één. Nummerrrr 1! Michiel draait zich verrukt naar Manouk om, en zij knikt hem enthousiast toe. Het is echt waar, het is zíjn clip die op televisie te zien is. Hij zet de radio zacht; ze hebben er al de hele dag naar geluisterd, intussen tellend hoe vaak per uur zijn nummer werd gedraaid (één keer) en hoe vaak het werd genoemd (vier keer). Na al die jaren is het zover: Michiel heeft eindelijk zijn hit. De clip is nog maar net begonnen als de telefoon gaat. ‘Joris!’ Glunderend hoort Michiel zijn manager aan, zijn ogen gericht op het plasmascherm waar hijzelf beeldvullend op te zien is. ‘Goed hè,’ zegt hij. ‘Ja man, superblij. Manouk ook. Ja, dat gaat hartstikke goed. Om de vijf, zes minuten nu.’ Manouk puft en steunt: ‘Daar komt er weer een.’ Ze zit op haar knieën voor de bank en legt haar hoofd op de zitting. Michiel hangt op en loopt zingend naar haar toe. Ik heb je lief, nou ja, ik heb je, ik had je… Maar jij wilt allang niet meer met mij Ze glimlacht gepijnigd terwijl ze haar best doet om de weeën weg te puffen. Michiel wrijft over haar rug en leest intussen binnenkomende sms’jes. 5
Opnieuw gaat zijn telefoon, de felicitaties blijven maar komen. ‘Wie is het, wie is het?’ vraagt Manouk, maar Michiel zit al in het gesprek en reageert niet meer op haar. De wereld ligt aan hun voeten, met een nummer 1-hit en de geboorte van hun tweede kind op dezelfde dag. Manouk glimlacht door haar pijn heen. Na al die jaren buffelen heeft Michiel het succes gekregen dat hij verdient.
♥ Als het donker was, zou ze licht geven, zo gloeit Manouk van trots. Op haar kleine Lieve die het zo goed doet, en op grote zus Ava niet te vergeten. En succesvolle Michiel. Stralend kijkt ze naar haar vriendin Kim, die de baby in haar armen wiegt. ‘Wat is ze mooi, hè?’ Kim aait de minivingers van Lieve. Ze knipoogt: ‘Gelukkig lijkt ze niet op haar vader.’ ‘O!’ Manouk proest het uit en grijpt naar haar lege buik. Niet te hard lachen nog, ze zou er een baarmoederverzakking van krijgen. Ze heeft niet veel last – als je dat kan zeggen na een bevalling – maar ze wil geen druk zetten op de hechtingen. Michiel heeft Kims opmerking niet gehoord; hij staat in de keuken beschuit met muisjes te maken. En te bellen. Joris heeft ieder uur wel een nieuw verzoek voor gastoptredens in televisieprogramma’s, en als ze hem moeten geloven, stromen de interviewaanvragen binnen. Er zijn natuurlijk ook allerlei mensen die rechtstreeks bellen; de hele vrienden- en kennissenkring, en zelfs mensen die ze in geen jaren hebben gesproken. Iedereen krijgt meteen het nieuws van Lieves geboorte mee, waardoor de sfeer in huis dubbel zo feestelijk is. Manouk glundert als een jarig kind. Omdat Michiel zo druk is, heeft ze Kim lekker voor zichzelf. Zo heeft ze het ’t liefst, en nu helemaal omdat het niet zo klikt tussen Kim en Michiel. Eigenlijk klikt híj wel met háár, maar zíj niet met hém; in zijn bijzijn is ze beleefd, maar achter zijn rug kan Kim nogal kritisch 6
uit de hoek komen. Manouk heeft geen idee waarom. Vandaag houdt ze zich gelukkig in. Dat kan ook niet anders, want als je naar Lieve kijkt, dan moet je wel smelten. ‘En Ava?’ ‘Die vond het prachtig. Ze wees Lieves oogjes aan, en haar neus en mond.’ ‘Lief, zeg.’ ‘Ze is nu bij opa en oma Van Toledo, Michiel heeft haar net gebracht en ze hadden zowaar de tijd om even iets leuks met haar te doen. Later vandaag komen ze bij Lieve kijken.’ ‘En zo heeft hij zijn handen vrij voor alle telefoontjes, natuurlijk.’ ‘Hm?’ ‘Michiel.’ ‘Ja, dat natuurlijk ook.’ ‘Anders had hij misschien zélf iets leuks kunnen doen met Ava.’ Oké, het is misschien niet altijd leuk als je vriendin de negatieve dingen van je man benadrukt. Maar Kim is Manouks oudste vriendin en ze hebben samen veel doorstaan. Na de geboorte van Ava heeft Kim enorm geholpen. En toen ze zelf per ongeluk zwanger raakte, vroeg ze Manouk om bij de bevalling te zijn – Storm is inmiddels drie en zit rustig te spelen in de speelgoedhoek. (Toen ze er net waren deed hij op een koddige manier heel stoer voor Lieve, maar die reageerde daar helaas niet op, dus dat was algauw niet meer leuk.) Als je veel meemaakt met elkaar, smeedt dat een sterke band, ook al ben je in de loop der jaren misschien wat uit elkaar gegroeid. ‘Jouw papa is een beroemde zanger, ja, papa is beroemd,’ zegt Kim. Manouk glimlacht. Michiel komt binnen met twee bordjes met beschuit, zet ze neer en neemt Lieve over van Kim. ‘Zo, kleine meid,’ zegt hij. ‘Je bent precies op tijd geboren. Papa kan vanaf nu altijd veel eten voor je kopen.’ Hij kust het zachte wangetje. ‘En jurkjes, en strikjes, wat je maar wilt.’ ‘Als de bel gaat zegt Kim: ‘Ik doe wel even open.’ Michiel en Manouk kijken elkaar tevreden aan; heerlijk, zo’n ijverige kraamvisite! 7
‘Hoe is het, hoe is het!’ Manouks moeder, Yvonne, stapt voorzichtig binnen en lacht haar zenuwachtige lach. Yvonne houdt een slap bosje tulpen vast en Manouk stelt vast dat het de goedkoopste bos bij de supermarkt moet zijn geweest. ‘Jij ook gefeliciteerd,’ grapt Manouk. Michiel kust zijn schoonmoeder gedag en gaat met Lieve in zijn armen naast haar staan zodat ze eens goed naar haar kan kijken. ‘Wat een schatjes zijn het toch altijd, hè.’ Haar moeder durft Lieve niet aan te nemen. ‘Eerst moeten ze wat groter zijn,’ zegt ze verontschuldigend. ‘Ik ben altijd bang dat ik ze laat vallen.’ ‘Het is er maar eentje, hoor,’ zegt Manouk. Sinds het overlijden van haar vader, veertien jaar geleden, is de band tussen Manouk en haar moeder niet bepaald verbeterd. ‘Trouwens, wij gaan,’ zegt Kim. ‘Anders wordt het zo druk.’ Ze heeft haar jas al aangetrokken en ritst die van Storm dicht. ‘O. Oké, dag lieverds,’ knikt Manouk. ‘Enneh, succes met de hit, hè?’ zegt Kim bij wijze van groet tegen Michiel. ‘Ja!’ Manouks moeder zegt het iets te hard. ‘Wat is dat goed, hè!’ Michiel knikt trots. ‘Volgens mijn buurvrouw was je op de radio, bij die jongen, ach kom, hoe heet hij toch.’ ‘Rob Stenders. Klopt.’ Hij gaat er eens lekker voor zitten naast zijn schoonmoeder op de bank. ‘En zeg maar tegen je buurvrouw dat ik morgen in Koffietijd zit.’ ‘Echt waar? Ik vind die Loretta Schrijver toch zo’n léúk mens.’ Zo charmant als Michiel is tegen Yvonne, zo geprikkeld is Manouk. Het is kinderachtig, dat weet ze wel, en gelukkig kan ze het aan de hormonen wijten, maar ze vraagt zich af waar het cadeau voor Lieve eigenlijk blijft – heeft ze dat niet al weken op de plank liggen? Haar moeder hoort bezorgd en betrokken te zijn. Bij Ava deed ze dat ook al zo slecht. Moeders die oma worden horen zich te bekommeren om hun volwassen dochters en kleinkinderen, dat is het beeld van grootouders dat hardnekkig wordt gepromoot. Maar de werkelijkheid steekt er soms schraal bij af. Yvonne zou een lekker kopje thee 8
moeten maken en daarna haar pas bevallen dochter in bed leggen en geruststellen. Ze zou niet bang moeten zijn om de baby vast te houden, maar haar juist moeten overnemen en allerlei handige tips uit haar mouw schudden. ‘Kijk, die luier vouw je zó om baby’s billen en dan blijft ze de hele dag droog,’ – zulke tips. Waar is het pannetje tomatensoep of stamppot; zelfs de restjes van gisteren zouden meer dan welkom zijn. Er is namelijk net een baby geboren! Bij de geboorte van Ava koesterde Manouk nog allerlei romantische wensgedachten over de moeder-dochterband, en wat de komst van een baby daaraan zou versterken. Destijds viel het al zo tegen dat Yvonne passief bleef. Dáár had Manouk haar verwachtingen dit keer op moeten afstemmen… Diep in haar hart weet Manouk dat ze flauw is en dat Yvonne heus haar best doet. Maar het is en blijft ontzettend irritant om een moeder te hebben tegen wie je niet kunt opkijken en van wie je geen steun krijgt. ‘Ik zal Loretta de groeten van je doen,’ grapt Michiel tegen Yvonne. Die veert meteen op. ‘Maar bij omroep max heeft ze het niet gered, hè? Ik las dat ze daar met die andere vrouw gaan werken, ach kom, die vrouw met die lach!’ ‘Klopt, je bedoelt Myrna Goossen.’ ‘Ik vind haar altijd zo leuk, maar ze is nooit echt uit de verf gekomen, hè?’ Lieve begint te kermen op de arm van haar vader. ‘Ze krijgt honger,’ zegt Manouk, en ze neemt Lieve over van Michiel. ‘Maar we hebben je nog niet eens beschuit met muisjes aangeboden.’ ‘Geeft niks, hoor.’ Manouks moeder blijft zitten. ‘Ik kan wel even wachten.’ Meneer en mevrouw Van Toledo stormen binnen alsof ze de baby zojuist hebben geholpen bij haar geboorte – op de snelweg. ‘Waar is ze, waar is ze?’ ‘Hé, Ava,’ roept Manouk bemoedigend tegen haar Grote Zusdochter, die al bijna vier wordt. ‘Was het leuk bij opa en oma?’ ‘Natuurlijk was het leuk,’ antwoordt haar schoonmoeder voordat 9
Ava haar mond kan opendoen. ‘Laat de kleine eens zien.’ Ze grist Lieve uit Manouks armen, en eventjes hoopt Manouk dat Lieve haar oma onderspuugt. Haar schoonvader staat over de dames heen gebogen en slaakt een zucht. ‘Wat is ze mooi, hè?’ Michiels moeder kijkt Manouk verwijtend aan. ‘Het is echt wat voor jou om te bevallen op de dag dat Michiel een nummer 1-hit scoort.’
10
2
Lieve is pas drie weken oud op de dag dat Ava vier wordt. Víér! Hun dochters zijn lentekindjes; in de tuin komen steeds meer knoppen aan de rozenstruiken en hun appelboompje staat al aardig in de bloesem. ’s Ochtends vroeg sluipen Michiel en Manouk met Lieve in de armen glimlachend de kamer van hun dochter binnen. Ze zingen zachtjes: ‘Lang zal ze leven, lang zal ze leven…’ Ava gaat rechtop zitten. Ze heeft een soort warrig vogelnestje op haar verslapen hoofd en wrijft met haar knuistje in haar ogen. Manouk legt Lieve naast haar grote zus in bed zodat ze haar handen vrij heeft om Ava stevig te knuffelen. ‘Wat ben je toch al groot,’ zucht ze. ‘Gefeliciteerd, grote meid.’ Michiel neemt de jarige in zijn armen en drukt een kus op haar haren. Ava beantwoordt de kus met lekker natte zoenen. ‘Nu mag ik naar school.’ Ongeduldig scheurt ze het papier van haar cadeau: een poppenbad met een douche die het echt doet, als je maar lang genoeg op de knop drukt. Ook krijgt ze een prachtig houten paard, groot genoeg om op te zitten. En van Lieve een voorleesboek voor het slapengaan. ‘Heb je zin in school?’ vraagt Manouk terwijl ze de gang in duikt om een dienblad met taartjes te pakken dat ze daar heeft klaargezet. Ze schuift het op Ava’s bed. Ava steekt haar vinger in de slagroom en likt die af. ‘Ja.’ 11
Om tijd te besparen stappen Manouk en Michiel samen onder de douche en maken daar kleine grapjes bij. ‘Zozo, dat is lang geleden.’ En: ‘Ken ik u?’ Ze omhelst zijn natte lijf, hij wrijft met zijn handen over haar naakte rug. Warme stralen lopen langs hun lichaam, over hun hoofd. Het zou een plaatje uit een film zijn, als je Manouks dikke buik en gigantische tepelhoven even wegdenkt; als ze niet zo duidelijk aan het ontzwangeren was. Michiel kust Manouk op haar mond en stapt onder de douche vandaan. Over een half uur begint Ava echt op de basisschool. Wat een mijlpaal. Hierdoor krijgt Manouk bovendien ruimte om in alle rust voor Lieve te zorgen en straks, wanneer ze een beetje is bijgekomen van de bevalling en de drukte eromheen, om ook nog wat te kunnen werken. Het belangrijkste is nu dat Ava het naar haar zin krijgt in groep 1. ‘Goeiemorgen, juf,’ zegt Manouk monter. ‘Dit is Ava.’ Juf Astrid is een energieke dame van een jaar of vijftig. Ze feliciteert Manouk en zakt door haar knieën om Ava een handje te geven. ‘Je bent jarig, gefeliciteerd!’ Ava knikt, maar ze laat haar moeders been niet los. ‘We vinden het zo leuk dat je bij ons in de groep komt. Ga je mee?’ Ze begeleidt Ava met Manouk en Lieve, die rustig in de kinderwagen ligt, naar binnen. Manouk doet alsof ze niet op Michiel hoeven te wachten. Hij staat buiten te bellen; Joris belde net toen ze de school in wilden gaan. ‘Ga jij maar gauw,’ zei hij terwijl hij opnam. ‘Ik kom zo.’ Maar op deze manier mist hij het allemaal. Onderweg had hij ook al iemand aan de lijn gehad, al had dat maar kort geduurd. En hij komt niet ‘zo’, hij komt helemaal niet. In de klas staan twee moeders wat samenzweerderig te lachen. Het is bijna niet te missen wat ze tegen elkaar zeggen: ‘Jawel, het is hem echt, Michiel van Toledo. Kijk dan!’ Manouk glimlacht naar hen, ook al slaan ze geen acht op haar. Door het raam ziet ze haar man staan, bellend op het plein, ijsberend langs de frisgroene struiken. Hij heeft een goed figuur en een lekker kapsel; 12
