Ssen he
DE RAAKLIJN KATERN:
jaargang 14, nr.72. Bijlage bij « ‘t Groene Waasland » nr.147, september 2006. (v.u. Firmin De Beleyr, Belsele)
Van een verkaveling…
…naar een natuurlijke parkzone !
1
Beste lezer, Deze katern nr. 72 is er een die wat dikker is uitgevallen dan gewoonlijk. Dit heeft ook zijn reden: we hadden heel wat te vieren de laatste maanden! De Raaklijn is 15 jaar actief, we hebben een doorbraak op vlak van de open ruimte kunnen forceren en onze website is volledig hernieuwd. Daarom willen wij in deze uitgave uitgebreid terugkijken op de manier hoe we ontstaan zijn: van 3 juni 1991 tot nu. In al die tijd was De Raaklijn als “waakvlam” uitdrukkelijk aanwezig in het beleid van drie wisselende coalities. In al die tijd hebben we ervaring opgedaan en de politici leren kennen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen wordt het uitkijken met welk beleid we de volgende 6 jaren te maken zullen hebben. Onze visies over de open ruimte en natuur, water, verkeer en stedenbouw zijn ondertussen gekend en zullen binnenkort nog meer aandacht krijgen. Zeker wanneer we onze ideeën over de N70, de verkaveling tussen de Puidreef en de Kleemstraat en een structuurplan voor Belsele zullen bekend maken. We hopen opnieuw op een beleid dat met De Raaklijn rekening zal houden. Daarom is het interessant om deze katern eens grondig door te nemen. We gaan de toekomst tegemoet vanuit een ander perspectief: daar waar we in het verleden steeds moesten opkomen en acties voeren om de leefkwaliteit in Belsele te behouden, kunnen we nu in grotere mate onze laatste verwezenlijkingen gaan ontwikkelen en beheren. Dat de Belselenaar hiervan kan mee genieten is mooi meegenomen! Firmin De Beleyr
2
De Raaklijn 15 jaar De Raaklijn is dus 15 jaar geleden opgericht vanuit een spontane bekommernis over de ernstig bedreigde leefkwaliteit in Belsele. De stichtingsvergadering had plaats op 3 juni 1991. De stichters waren Burm Omer, Lieve Driljeux, Marina Moens, Firmin De Beleyr, Fred Van Remoortel. Via een kennismakingsfolder kregen we in dat jaar onze eerste leden bij elkaar. Zij kregen vrij vlug een eerste katern in hun bus met het gekende logo.
Katern nr.1
katern nr. 33
Logo: de cirkel met de lijntjes staat voor : - het dorp Belsele - het natuurmonument, de vallei van de Belselebeek - de open ruimte Goed tien jaar later lieten we de Belselenaren kennismaken met een extra dikke katern (nr.33). Hierin beschreven we chronologisch de manier waarop politici omgingen met de verkavelingdossiers en met ons.
3
Een buurt komt in actie! Wie kent er in Belsele de verkavelingenproblematiek niet ? Het verkavelingendossier heeft drie gemeentebesturen (18 jaar) doorgemaakt en De Raaklijn is er mee opgegroeid. Namen worden genoemd. Feiten worden op een rijtje gezet. Een interessante kroniek dus. Een chronologisch overzicht uit katern nr. 33 van november 1998 zet ons al flink op weg.
Augustus 1988 : Alles startte in augustus 1988. Er ontstond paniek in het rustige en zomerse Belsele. De bewoners van het centrum, in het bijzonder de Kasteeldreef en het Hof Van Belsele, werden opgeschrikt door de aankondiging van vier verkavelingen tussen de Kasteeldreef en de Nieuwe Baan. Er zou veel verdwijnen: de kleinschalige en historische Kasteeldreef met bijhorende omwalling bijvoorbeeld. De gevreesde, gele affiche voor het openbaar onderzoek hing uit aan de Lange Dreef. De omwonenden en vele anderen reageerden spontaan en staken de hoofden bij elkaar om deze verkaveling te stoppen. Drie van de vier verkavelingen (zie kaartje) liet het toenmalig gemeentebestuur goedkeuren omdat ze langs de bestaande wegen lagen.
4
Al vlug bleek dat de wettelijke procedure van het openbaar onderzoek niet volgens het boekje verliep. Toch restte er in die zomervakantie niet veel tijd om te reageren. Er werd afgesproken zoveel mogelijk handtekeningen te verzamelen in de betrokken buurt. Tegelijkertijd zouden een tiental buren reageren via een bezwaarschrift om de procedure ongeldig te laten verklaren.
5
Op 25 augustus 1988 gaf het stadsbestuur toe dat de verkavelaars niet correct hadden gehandeld. Er zou een nieuw openbaar onderzoek worden gevoerd. De eerste doelstelling ”tijd winnen” was bereikt. Het buurtcomité kon zich nu rustiger verder beraden over de te volgen acties.
6
Een infovergadering … Op 31 augustus 1988 belegde het toenmalig ACW – bestuur onder impuls van schepen van ruimtelijke ordening Jeannine De Boever (CVP) een infovergadering voor eigen leden en de onmiddellijke buurt. Het buurtcomité kopieerde deze uitnodiging en nodigde de rest van Belsele én de pers uit. Op deze vergadering bleek de gebrekkige dossierkennis van de schepen. Blijkbaar had ze als vurig verdedigster van deze verkavelingen niet verwacht dat het parochiezaaltje te klein en de kritiek zo groot zou zijn. De toon was gezet en de politieke tenoren en promotoren hadden zich bloot gegeven. (uit katern nr. 33)
De eerste bezwaarschriftenactie (sept. – dec. 1988) Begin september startte het openbaar onderzoek weerom ongeldig. Toch verzamelde het buurtcomité 1030 bezwaarschriften. Burgemeester Paul De Vidts (CVP) zag dat het er veel waren, hij riep zijn “ruimtelijke Jeannine” (dixit) en ze lachte volgens ons “groen”.
7
Vanuit de politieke fracties kwamen er schriftelijke en mondelinge steunbetuigingen. Ludo Somers (toen PVV) beloofde een heuse parkzone in de volgende periode. Nelly Maes ( toen VU) en Freddy Willockx ( toen SP) gaven hun mondelinge en schriftelijke steun. Jos De Meyer (toen CVP) tekende eveneens ons bezwaarschrift. Op de gemeenteraad van november 1988 viel het verdict. De verkaveling werd niet goedgekeurd. Wat het voorlopige einde was voor de verkaveling, was het begin van De Raaklijn.
Bekende Belselenaren leggen getuigenis af (december 1988) Het comité deed nog een zet. Bekende Belselenaren werden gevraagd om hun mening. Bert Rossaert schonk een unieke geluidsmontage…Alfons De Belie, EH Jozef temmerman, minister van staat De Schrijver, jeugdschrijver Guido Van Puyenbroeck, kunstschilder Romain Malfliet… kwamen op voor het behoud van het “hart van Belsele”. Hun getuigenissen werden als kerstkaart naar alle gemeenteraadsleden gestuurd!
8
De lijdensweg van het BPA “ Hof Van Belsele” (januari 1989…) De verkaveling ging dus niet door. De nieuwe bewindsploeg wilde zelfs een stap verder gaan dan de vorige: Belsele zou een parkzone krijgen! Hierdoor werden we in slaap gewiegd. Ondertussen werden de drie goedgekeurde verkavelingen uitgevoerd. Er kwamen ook geruchten: een golfterrein in plaats van huizen, dan weer terug huizen, dan weer terug parkzone, dan een beperkte verkaveling…enz… In dit stadium had het buurtcomité geen vat meer op het dossier. De Raaklijn werd opgericht uit het buurtcomité om zich als feitelijke vereniging te gaan bezig houden met deze en andere zaken.
Het toenmalig college gaf hun diensten de opdracht om een “ontwerp BPA Hof Van Belsele” (bijzonder plan van aanleg) op te maken.
9
Dit ontwerpplan was een eerste aanloop om het gebied af te bakenen en er een parkbestemming aan te geven. Wij gingen zelf het gebied invullen. We gingen er heel wat jaren voor terug: naar de kaarten uit 1730 van A. Van Landeghem. De Lange Dreef met de heerlijkheid het Hof Van Belsele vormden onze inspiratie voor de parkzone die wij wilden. (zie pag. 9)
Rekening houdend met de bestaande kwaliteiten die het gebied heeft, dachten we er aan deze elementen te gaan versterken en ze verder te ontwikkelen: 1. Het natte gebied behouden als overstromingsgebied, meers, rietveld, kikkerpoel… 2. Het gebied ontsluiten door wegels en bruggetjes langsheen grachten en de Belselebeek… 3. Het droge en hogere gebied is goed voor recreatie, beheerscontracten, groenwallen …
10
De uitbreiding van de Populierenwijk (eind 1991) Het idee om de Populierenwijk uit te breiden met een 60 woningen is gegroeid halverwege de toenmalige coalitie (SP, VLD, VU).
Op vraag van burgemeester Schoeters (SP) werden we betrokken bij de plannen van deze stadsverkaveling. Het enige dat we konden doen, was deze verkaveling bijsturen, een tiental huizen eruit, wat groene bufferzones erbij. Men stelde ons het volgende voor: Geen privé-verkaveling in het Hof Van Belsele, maar wel een stadsverkaveling in de meersen. Hier hebben wij als actiegroep een fout gemaakt. Eigenlijk hadden wij met dit compromis nooit akkoord mogen gaan.
Ons voorstel van pleininrichting werd nooit aanvaard !
11
Het moratorium van Kelchtermans (begin 1992) Begin 1992 kwam er een ontnuchtering. Toenmalig minister Kelchtermans (CVP) legde een moratorium op alle nieuwe BPA’s die afweken van het gewestplan. We konden onze plannen eventjes vergeten. Ondertussen deden politieke promotoren van de verkaveling hun best om de parkzone af te doen als een financieel avontuur en belachelijk. Bovendien zwaaiden de promotoren met claims voor de mogelijke planschade.
Het idee van een educatief reservaat (midden 1992) Om toch het hele BPA te blijven promoten als waardevol tekenden we samen met Dirk Hylebos het “educatieve reservaat “ uit in de percelen die toen nog eigendom waren van notaris De Geyter. Deze had de gronden in erfpacht gegeven aan Jozef Van den Berghe, die er “woonde”. We konden weer aan de slag om dossiers op te maken, partners te zoeken, mee doen aan projectwedstrijden, de politiek warm maken voor het project, verwerving nastreven…
De mogelijke ontsluiting van het gebied
12
Een voorstel om een educatief reservaat op te richten binnen dit BPA werd midden 1992 bekend gemaakt.
Ondertussen…… ( januari 1992 – december 1993) - Ondertussen ploegden de boeren verder … - Ondertussen inventariseerden er vier natuurgidsen het gebied …
13
- Ondertussen was De Raaklijn gestart met de opmaak van een dossier voor de Koning Boudewijnstichting in de hoop een herkenning en subsidiëring te krijgen voor het educatieve reservaat.
- Ondertussen was er nog een rel tussen Robert De Greyt (SP) en Etienne De Cuyper (CVP) in de streekcommissie rond deze verkaveling. Gouverneur Balthazar liet ons hierop het volgende weten:
- Ondertussen had Sint-Niklaas haar gemeentelijk adviescommissie opgericht. In deze commissie sprak men zich positief uit over het ontwerp BPA op één persoon na: Jeannine De Boever (CVP).
14
- Ondertussen bleef de draaimolen van gespreksrondes tussen het stadsbestuur, streekcommissies, leefmilieu-, plenaire- en gemeentelijke commissies volop toeren maken. - Ondertussen liet de Koning Boudewijnstichting weten hoe knap ze onze ideeën wel vond. Maar voor erkenning en subsidiëring was het nog iets te vroeg, omdat het stadsbestuur nog geen garanties kon geven, omdat er planschade dreigde, omdat er…, omdat… niemand het nog wist.
- Ondertussen vonden de bouwpromotoren dat het welletjes was geweest. Bij wijze van kerstcadeau lieten ze begin december 1993 een nieuw openbaar onderzoek van start gaan. - Ondertussen was het hard gaan regenen…en kwamen de meersen onder water te staan!
Een tweede bezwaarschriftenactie (december 1993 – januari 1994) De dagen waren kort en nat, de tijd beperkt.Toch slaagde De Raaklijn er in om in die drukke periode meer dan 800 bezwaarschriften te verzamelen en ze aan het stadsbestuur te bezorgen. Weerom kwamen er vanuit de meeste politieke fracties steunbetuigingen en reacties.
15
Ondanks deze eerbetuigingen keken we uit naar de gemeenteraadszitting van januari 1994. Er moest gestemd worden over: 1. Het wegentracé van de verkaveling 2. Het voorontwerp BPA Hof Van Belsele De ambiance zat er goed in. De CVP vroeg boos om een schorsing van de raad. Reden: schepen Somers had geweigerd om het tweede punt af te voeren van de agenda. De schorsing werd toegestaan.
16
Tijdens de schorsing kreeg burgemeester Schoeters een ongepast telefoontje van een niet-politieker met de eis om het tweede punt toch af te voeren. Punt 2 bleef op de agenda staan. De stemming: Punt 1 werd unaniem weggestemd. Geen wegentracé doorheen de Kasteeldreef. Punt 2 werd goedgekeurd door de SP, VLD en VU. De CVP weigerden te stemmen, het Vlaams Blok stemde tegen het voorontwerp en Agalev gaf verstek. Hierbij stelden wij ons enkele vragen: - Wie heeft er tijdens de schorsing de persoon getipt dat het scenario niet liep volgens wens ? - Wie was de persoon die burgemeester Schoeters opbelde en had de lef om op zulke grove wijze zich te mengen in de raad? Voor ons was veel duidelijk: Het belang van de leefkwaliteit van de leefomgeving stond bij bepaalde politici zo zwak ingeschreven dat belangenvermenging, afrekeningen en vriendendiensten de bovenhand kregen. Met deze raadszitting was in ieder geval het drassige gras voorlopig van onder de verkavelaarsvoeten weggemaaid. Met deze zitting kende dit dossier zijn zoveelste hoogtepunt voor de ene en laagtepunt voor de andere. Maar mooi was het niet. Met deze raad werd duidelijk dat “politiek met propere handen” een ijdel woord bleek.
De verkavelaar komt in actie … (midden 1994) Midden 1994 gaf de verkavelaar zijn personeel de opdracht om via een petitieactie handtekeningen te ronselen. Er werden vage eisen geformuleerd:
17
Deze “heldere” tekst werd gedurende enkele maanden onder de neus geduwd van burgers binnen en ook buiten Belsele (zelfs in rusthuizen). Wat was er mis met deze petitie: 1. Een petitie is niet hetzelfde als een bezwaarschrift. 2. De petitie liep enkele maanden. Wij kregen amper 10 dagen. 3. De petitie liep buiten Belsele, onze actie niet. 4. Wij kwamen op voor de leefkwaliteit in Belselecentrum. De petitie was puur voor eigen belang en vermeldde de initiatiefnemer niet… 5. Wij gaven de mensen informatie via een folder, de verkavelaar niet: tekenen en wegwezen… Burgemeester Schoeters had maar één zinvolle plaats om deze petitie te bewaren: de prullenmand !
Een nieuwe bewindsploeg (begin 1995) In januari ging de nieuwe ploeg (CVP, VLD, VU) van start. In maart van dat jaar mocht De Raaklijn zich komen voorstellen aan 5 kersverse schepenen.
18
Op deze bijeenkomst werd duidelijk waarvoor we reeds vreesden: deze ploeg ging, wat de verkavelingen betrof, niet rond de pot draaien. De twee verkavelingen “Hof Van Belsele” en de “Meersen” (uitbreiding Populierenwijk) werden door hen als één geheel bekeken en zouden ook samen worden uitgevoerd. Schepen Heyndrickx (CVP) gaf ons niet veel hoop, maar beloofde ons dat er geen openbare onderzoeken zouden plaats vinden in een vakantieperiode. Anderzijds ging hij de plannen nog proberen bij te sturen om tijd te winnen. Dat hij hierin zou worden tegengewerkt door zijn eigen coalitiepartners, mocht hij vrij vlug ondervinden. Nog geen maand na ons gesprek gaf toenmalig burgemeester Lenaerts (CVP) te kennen via de pers dat er van hem gerust kon verkaveld worden zonder al te veel bijsturingen. Dat het met deze ploeg ”anders” zou worden, hadden wij in die korte tijd reeds begrepen.
Moet er nog water zijn? (juli 1995) De nieuwe bewoners van de Malpertuuslaan kregen in de zomer van ’95 praktisch inzicht in de betekenis van “Meersen” en “Waterschoot”.
“ …samen met mij hebben vele deskundigen moeten vaststellen dat dit gebied niet overstroomt…” een citaat van een toenmalig “deskundig” stadsingenieur in een commissie mei 1998.
19
Vanuit de technische diensten begon men na te denken over de aanleg van een bufferbekken stroomopwaarts. Dit zou eventuele wateroverlast kunnen vermijden. Niet nodig vonden wij. (De Meersen zélf zijn tot op vandaag een natuurlijk overstromingsgebied). De Meersen
Een nieuw plan (november 1995) Schepen Heyndrickx had volgens zijn eigen zeggen het onderste uit de “waterkan” gehaald. De plannen voor het Hof Van Belsele werden door hem aan ons voorgesteld. De Lange Dreef werd openbaar eigendom (makkelijk dan moest de verkavelaar ze niet onderhouden). Er werden groene stroken aan de beek voorzien zonder wandelpad, er werd ook een speelplein voorzien achter de Pastorij. Dit plan was te nemen of te nemen. Het Hof Van Belsele
20
Ambtenaren en overwerk (juli 1996) Om toch zeker te zijn dat er geen openbaar onderzoek zou plaats vinden in de vakantie, ging De Raaklijn nog eens praten met schepen Heyndrickx. De schepen was op die eerste dag van de vakantie niet alleen, hij werd vergezeld door twee ambtenaren. De schepen beloofde een hoorzitting in november. De ambtenaar van stedenbouw vroeg aan ons : “Jullie gaan toch niet afkomen met zo’n bezwaarschriftenactie, hé?” Op onze vraag “Waarom niet ?” kwam het antwoord: “ …Omdat ge niet kunt geloven wat voor zever er allemaal neergeschreven wordt en hoeveel werk mij dat kost om dat allemaal te weerleggen!”. Toen vroegen we ons af of dit in deze wel een objectieve ambtenaar was. De schepen zweeg en vond het niet nodig zijn ambtenaar tot meer “diplomatie” aan te manen. Bij de hoorzitting van november 1996 zat het gemeentehuis vol. Drie schepenen en drie ambtenaren kwamen de plannen toelichten. Schepen De Cuyper verdedigde als schepen van milieu de verkavelingen met veel vuur. Schepen De Jonghe was blijkbaar vergeten wat hij ons geschreven had in december 1993 (zie kader pag. 16). Nu vond hij de verkaveling nog niet zo slecht. Schepen Heyndrickx hield zich op de vlakte. Na de vergadering kwam de “diplomatieke” ambtenaar naar ons toe om ons nogmaals te overtuigen geen bezwaarschriftenactie te voeren. “Onnozelheid, te veel werk…” Wij stelden de ambtenaar gerust en logen: “ …we zullen niks meer ondernemen…” De ambtenaar was opgelucht. In feite lagen er al 2000 folders klaar bij de drukker.
21
Een derde openbaar onderzoek (januari 1997) Schepen Heyndrickx hield woord. Er waren geen kerstacties nodig. Onder het motto: “Zo is het nu…Zo kan het blijven…” werden er in januari 1997 op tien dagen tijd 1154 bezwaarschriften verzameld van Belselenaars ouder dan 18 jaar. We hadden er nog veel meer kunnen verzamelen. Van de hoop “zever” die de ambtenaar moest verwerken geven we een kleine bloemlezing waaronder een gedicht:
22
Burgemeester Foubert zag dat het er veel waren en bedankte ons als spreekbuis van zoveel Belselenaars.
Een vierde openbaar onderzoek (maart 1998)
Schepen Heyndrickx hield woord. Er waren geen Paasacties nodig. Onder het motto: “ Te koop: sociale bouwgrond…” werden in maart 1998 op tien dagen tijd ongeveer 1350 bezwaarschriften van Belselenaars ouder dan 18 jaar verzameld. Wij zijn die gaan afgeven op het kabinet van burgemeester Foubert.
23
Uit oude documenten geven wij u een kort verslag van ons onderhoud: Wij: “Mijnheer de burgemeester, wat gebeurt er nu met deze 1350 bezwaarschriften?” Hij: “Deze worden allemaal toegevoegd aan het dossier, dat naar de provincie gaat.” Wij: “Allemaal? Hoe komt het dan dat er bij de vorige actie maar een 200-tal van de 1154 bezwaarschriften zijn toegekomen op de provincie?” Hij: “Is dat zo? Dat zal ik moeten checken, maar er zijn natuurlijk ook een “aantal” weerlegd door onze ambtenaar.” Wij: “Waarom worden onze bezwaarschriften door deze ambtenaar weerlegd en niet verdedigd bijvoorbeeld?” Hij: “Tja, vanuit dat oogpunt kan je het ook bekijken, maar we moeten wel rekening houden met mogelijke planschade…….enz” Wij: “Er worden ook al jaren planwinsten gemaakt…” Hij: “…Gaat De Raaklijn mij gronden zoeken om te verkavelen?” En zo ging dit dovemansgesprek verder en na een half uurtje verdween de burgemeester uit zijn kabinet waar wij achterbleven met schepen Heyndrickx.
De beruchte commissievergadering (19 mei 1998) De commissie van ruimtelijke ordening ( paritair samengesteld en bespreekt punten die op de agenda staan van de volgende gemeenteraad) kwam bijeen op 19 mei 1998. De voorzitter van die commissie was de heer Julien Vergeylen (CVP). Vergeylen was, en is tot op heden, voorzitter van de Waasse Landmaatschappij. Uit het commissieverslag dat we toen in konden inkijken, geven wij enkele “leerrijke” passages weer: De heer Vergeylen vraagt: “ … om de loze geruchten van de waterproblematiek te ontwrichten en het vertrouwen terug te geven aan de bevolking, vragen we om de nota van de stadsingenieur op te nemen in dit verslag…” Uit deze zin bleek reeds de vooringenomenheid van de voorzitter tegenover de acties van De Raaklijn. (De Raaklijn: De loze geruchten waren de verspreide foto’s van de wateroverlast, deze feiten moesten dus ontwricht worden om zo de 1350 ondertekenaars terug het vertrouwen te geven… Dit kon al tellen…) Uit de “deskundige” nota van de stadsingenieur bleek dat er van de waterzieke gronden niets waar was. Hij somde in enkele punten op waarom. Wij geven er telkens onze mening bij.
24
1. De huizen in de Populierenwijk staan op gronden analoog aan deze in de Meerskens. (De Raaklijn: De populierenwijk ligt al meer dan een meter hoger dan de Meerskens…analoog?) 2. De bodemonderzoeken wijzen uit dat de samenstelling van de bodem overeenkomt met de doorsnee bodemsamenstelling in heel het Waasland. (De Raaklijn: We zijn benieuwd naar de definitie van de doorsnee bodem in het Waasland en willen deze graag vergelijken met die van de Meerskens. Als u surft naar de bodemkaart van Vlaanderen: http://geo-vlaanderen.agiv.be/geo-vlaanderen/bodemkaart/ dan zult u zien hoe deskundig dit onderzoek is gevoerd) 3. De ingenieur stelt zich de vraag of de geografe van De Raaklijn (Trees Ongena) wel een opleiding heeft gekregen om zich uit te spreken over stabiliteit en funderingstechnieken … ”…Net zomin ik iets begrijp van bevindingen op geografisch vlak kan zij net zomin iets weten over stabiliteit en funderingstechnieken. Ik vrees dat deze geografe haar boekje zeer ver te buiten is gegaan”. (De Raaklijn: De ingenieur spreekt zich laagdunkend uit over iemand die hij niet kent. De ingenieur geeft tegelijkertijd toe dat hij niets begrijpt van geografie. Dit is duidelijk te merken in punt 1 en 2. Wie is hier te ver gegaan?) 4. De ingenieur stelt samen met vele anderen vast dat het gebied niet overstroomt, maar elders wel. (De Raaklijn:zie foto’s) Tot slot deelde in deze commissie de heer d’Hollander mee dat deze gronden niet geschikt waren voor landbouw. (De Raaklijn: De heer D’Hollander zegt er niet bij waarom, omdat dit in tegenspraak zou zijn met punt4) De meersen zijn waterzieke gronden en hierdoor niet geschikt voor landbouw!
25
Na deze “neutrale en deskundige” verklaringen en bevindingen, ging deze commissie over tot de stemming: 11 stemmen voor de verkaveling , 1 tegen en 1 onthouding. Met dat positief advies werd naar de gemeenteraad getrokken!
26
De gemeenteraad van mei 1998 Volgende punten werden besproken: 1. De afschaffing van het voorontwerp BPA. Dit was nodig om de twee verkavelingen te kunnen goedkeuren. Gemeenteraadslid Kris Van Der Coelden vroeg om het voorontwerp te behouden op de percelen van het educatief reservaat. Een schorsing was het gevolg met druk overleg in de wandelgangen. Na de schorsing werd het amendement van Kris Van Der Coelden aanvaard, maar voor de verkavelingen werd het BPA vernietigd. 2. De verkaveling Hof Van Belsele en de Meersen werd goedgekeurd met de meerderheid tegen de oppositie.
De weerleggingen van de ambtenaar. Via via konden wij de weerleggingen inzien die de ambtenaar geformuleerd had bij de 1350 ingediende bezwaarschriften. De manier waarop dit gebeurd was, tartte elke verbeelding. Er werd gelachen met de mening van burgers en pertinente onzin bijgeschreven. In de veronderstelling van: niemand leest dit toch! Zo beweerde de ambtenaar bij een bezwaarschrift dat De Raaklijn een groep saboteurs was…enz… Na 10 jaren democratisch actie voeren met 1030, 800, 1154 en 1350 bezwaarschriften op rij konden wij dit niet zo maar laten. De Raaklijn legde een klacht neer bij de gouverneur. De gouverneur volgde De Raaklijn en liet de verkavelingen schorsen.
Slechte verliezers (20 november 1998) De ambtenaar van het Vlaamse gewest wou geen advies geven en een uitstelling van de verkavelingen was het resultaat. Er diende eerst een bufferbekken gerealiseerd te worden met het oog op verder verkavelen. Wij werden bij schepen De Cuyper op het matje geroepen, omdat wij een ambtenaar zouden geviseerd hebben. Blijkbaar had De Raaklijn op zere teentjes getrapt. Het educatief reservaat dat wij wilden realiseren, werd door het schepencollege dus ook maar geschrapt.
27
Educatief reservaat dreigt verloren te gaan! Niet veel later werden de gronden van notaris De Geyter doorverkocht aan immo D’Hollander en Matexi. De plannen om er een educatief reservaat op te richten werden hierdoor naar de prullenmand verwezen.
Omdat de verstandhouding tussen De Raaklijn en het (milieu)beleid volledig zoek was, zat er niet meer op dan de resterende maanden af te wachten tot de verkiezingen eind 1999.
28
Een nieuwe ploeg (januari 2000) De verkiezingsuitslag bracht een nieuwe ploeg in actie. Vele milieudossiers zaten vast en die kwamen terug in beweging. Om de wateroverlast in Belseledorp en in de geplande verkavelingen te realiseren, werd een bufferbekken in droog en vruchtbaar landbouwgebied gepland. In april 2000 werd ook het integraal waterbeheersplan van de Belselebeek officieel voorgesteld. In dit dossier werd de meers als waardevol bestempeld en werd er vanuit gegaan dat er niet meer gebouwd kon worden in waterzuchtige gebieden.
Het bufferbekken (2001) Het bufferbekken werd goedgekeurd, de onteigeningsprocedure werd opgestart. De Raaklijn promootte de wandelweg langsheen de Belselebeek verder door acties en wandelingen. De verdwenen Pastorijwegel werd terug ingewandeld. De naamplaatjes stonden ondertussen ook langsheen de Belselebeek, die terug properder en levensvatbaar werd.
29
Bezwaar tegen bufferbekken (2002) Er werd een openbaar onderzoek opgestart voor de stedenbouwkundige vergunning voor de oprichting van een bufferbekken. De Raaklijn diende nog een flink bezwaarschrift in, omdat de vrees nog altijd bestond dat het bufferbekken het licht op groen kon zetten voor de verkavelingen. Het bezwaarschrift werd zelfs gevolgd door de hogere instanties wat tot tandengeknars leidde bij het college van burgemeester en schepenen.
Bisschoppelijk domein te koop ! (2003) Het stadsbestuur zocht naar mogelijkheden om het educatief reservaat nog te kunnen realiseren, het gebied was echter in handen van bouwpromotoren. Deze gingen vrij snel over tot de afbraak van de kleine woningen + boerderij om er meergezinswoningen te bouwen. Het gebied werd met 1/3de opgehoogd.
Ondertussen werd het Bisschoppelijk domein verkocht en werden daar ook grondige renovaties aangebracht.
30
Met de bouw van de deze meergezinswoningen was de schandvlek definitief. Zelfs de twee gezonde eiken aan de overkant moesten wijken voor deze lelijke inplanting. Wij vonden het een blunder op vlak van ruimtelijke ordening. In het kader van het provinciaal structuurplan herformuleerde De Raaklijn haar oude visie rond de ruimtelijke ordening in deze gebieden. Hier werd de basis gelegd van de verrassende wendingen die de komende maanden zouden plaatsvinden. De zomer van 2003 zette de omwalling van het Bisschoppelijk domein gedeeltelijk droog. Bij nader toezien ontdekten we dat de brug net 100 jaar geworden was. De kasteeldreef werd aangeplant met flinke moeraseiken. Belsele keek toe en zag dat het goed was.
31
Bufferbekken wordt overstromingsgebied (2004) De Raaklijn stopte haar verzet tegen het bufferbekken in het Waterschoot en kon het ontwerp nog bijsturen. De Pastorijwegel werd er terug in opgenomen. Het bufferbekken werd gewijzigd naar een overstromingsgebied. Er zou een ecologische inrichting komen.
Educatief reservaat ten dode opgeschreven Buiten de bouwwerken van meergezinswoningen waren er begin september ook nog werken gestart aan de Belselebeek. We vroegen ons af of dit werken waren in privébeheer, neen dus. De werken kaderden in het beheersplan van de Belselebeek. Dit plan, waar we zelf al jaren betrokken partij waren, werd nu plots uitgevoerd. De vroegere hovingen van Jozef van Den Berghe waren een ideale ligging om er een educatief reservaat uit te bouwen. Het werd opgenomen in het witboek, in het GNOP of het gemeentelijk natuurontwikkelingsplan, in het beheersplan van de Belselebeek. Bij deze snelle aanpak kwamen we vrij snel de ware toedracht te weten. Uit goede bron vernamen we dat Matexi in beroep een vergunning had gekregen om het terrein bij het laagste en interessantste deel in te delen voor twee villa’s.
De meanders van de Belselebeek 32
De kentering! (2005) Bij de goedkeuring van het gemeentelijk structuurplan werden er heel wat ideeën van de Raaklijn mogelijk binnen de gewenste structuur. De oude Raaklijnplannen uit 1993 werden terug bovengehaald en besproken bij een private investeerder. De idee rijpte om op basis van onze ideeën de verkaveling op te kopen en om te zetten naar een openbaar en natuurlijk parkgebied. Toen was het zomer, vele politici waren in verlof, ook burgemeester Willockx. Via schepen Gaspard Van Peteghem werd de burgemeester bij deze gesprekken onmiddellijk betrokken. Hieruit groeide een consensus om de kern van Belsele globaal te gaan herbekijken. Er werden ambtenaren bij betrokken. Het gemeentelijk ruimtelijk structuurplan diende als leidraad.
33
Van een verkaveling naar een natuurlijke parkzone ! (juni 2006) De investeerder ging over tot de aankoop van de private verkaveling achter het Hof Van Belsele. Waarbij we tot op heden dit beeld krijgen:
De gearceerde zone ( +/- 4,5ha) is reeds verworven en krijgt een publiek karakter. Deze zal zo snel mogelijk ingericht worden. Hierbij wordt gestreefd om alles in te richten als een natuurpark. Het hele gebied wordt ontsloten door voetwegels (dikke lijnen) waarbij de Pastorijwegel, de Belselebeekwegel, de Lange Dreef en mogelijk de wegel langsheen het educatieve reservaat deel uitmaken. De politici werden vriendelijk uitgenodigd om op 13 juli aanwezig te zijn op de persconferentie van De Raaklijn in het vergaderlokaal van de wereldwinkel. De pers was er goed vertegenwoordigd en bracht verslag uit van een kroniek die 18 jaar geduurd heeft !
34
Hoe moet het nu verder ? De toekomst: Er wordt door De Raaklijn nagedacht of het hier bij blijft en of dat er nog meer mogelijkheden zijn. Het is de wens van het huidige beleid om naar een gewenste structuur in Belselecentrum te streven. Op basis van onze oude en huidige plannen werd De Raaklijn door de private investeerder opnieuw uitgenodigd om een globaal visieplan te schetsen. Dit wil zeggen dat het mogelijk is dat een toekomstige jeugd- en cultuursite, een parkzone en een recreatiezone in elkaar zouden passen. Dit plan wordt de komende maanden uitgewerkt en uitgedacht. Omdat dit plan zich uitstrekt buiten de kern tot over de N70 dienen er zich nieuwe unieke, zelfs vrij revolutionaire mogelijkheden aan!
Een nieuw knooppunt Belsele-Zuid In de overzichtschets onder deze tekst wordt getoond hoe het knooppunt Belsele-Zuid kan omgevormd worden tot een kwaliteitsvol knooppunt. Zoveel in één concept… dat is een echte kwaliteitssprong. Dit ingenieuze idee wordt later in detail toegelicht.
35
Daarvoor moet er op langere termijn een globaal masterplan opgemaakt worden met de stedelijke planologen. Het stadsbestuur en privé kunnen deze unieke initiatieven mee helpen ontwikkelen en ondersteunen. Belangrijk is dat dit plan moet gedragen worden door de hele gemeenschap. Op deze manier kunnen we spreken van een uniek samenwerkingsverband met zeer verstrekkende gevolgen voor de toekomstige generaties van Belsele en inwoners van Sint-Niklaas in het algemeen.
Nu het project “ Het Hof Van Belsele” realiteit is geworden, gelooft De Raaklijn in een verdere ontwikkeling van het hele gebied op langere termijn. De vallei van de Belselebeek als landschap levert verbluffende beelden op in alle seizoenen. Eén beeld uit onderstaande reeks is er nu nog niet : er moet nog sterk aan natuur en milieu gesleuteld worden om meer levenskwaliteit en biodiversiteit te halen. Maar het kan!
Met uw steun doen we graag verder!
36
Bezoek de vernieuwde website van De Raaklijn Jan Burm was een van de pioniers van De Raaklijn die jarenlang instond voor de lay-out van de katernen. Ook onze eerste website werd door hem opgestart in maart 2003. Jan heeft nu de fakkel doorgegeven en zodoende hebben wij een nieuwe webbeheerder. Koen Verbruggen heeft deze taak op zich genomen en opteerde voor een vernieuwde aanpak. De site kan nu bezocht worden onder:
www.deraaklijn.be
37
Nieuws 1.. nieuws 2.. nieuws 3.. nieuws 4 … ! Vanuit de milieuraad vernamen we het volgende nieuws: 1. Nog minder restafval: Wat het restafval betreft, deelde schepen Schoeters mee dat men voor 2005 een resultaat behaald heeft van 198 kg/inwoner. In het begin van deze legislatuur was dit nog 270 kg/inwoner. Het zou kunnen dat het behaalde cijfer nog een beetje daalt omwille van het nieuwe systeem van grofvuilophaling maar dit valt nog af te wachten. 2. Sinaaiwegel wordt aangepakt: In deze katern eventjes geen ABC van de wegels, maar er is wel goed nieuws. De Belselewegel ligt in Sinaai, de Sinaaiwegel in Belsele. De Sinaaiwegel is al meer dan 15 jaar een discussiepunt over de manier waarop de zandwegel werd verhard. Hier kon schepen Schoeters meedelen dat de beslissing, om deze wegel te herstellen, nog voor advies zal voorgelegd worden aan stramin. Het voorstel houdt in om de bestaande verharding te laten liggen, hierop dan een rooster te leggen en daarop stuifzand aan te brengen. Het voorstel dient echter nog beter uitgewerkt te worden door de stedelijke technische dienst alvorens het aan stramin voor te leggen. Het herleggen met zand alleen zou perfect zijn zonder de bewoning in de wegel, maar de villa die er staat is volkomen legaal en het zal juridisch moeilijk haalbaar zijn als men alleen een zandweg aanlegt. Dit is een valabele tussenoplossing. Wordt vervolgd.
38
3. Wijnfleskurken bijhouden: Kurken worden steeds zeldzamer omdat de kurkeiken, waarvan ze gemaakt worden, verdwijnen en de grondstof dus uitgeput raakt. Ongeveer acht jaar geleden kreeg een bvba het idee om de gebruikte kurken te verzamelen met als doel ze te recycleren. Een idee dat de wind in de zeilen kreeg omdat sindsdien de recyclage van afval tot onze dagelijkse gewoonten is beginnen te behoren. Op dit ogenblik kan je met de kurken terecht bij de Oxfam Wereldwinkels in Sint-Niklaas. Binnenkort zal dit ook mogelijk worden in de containerparken. Maar het eenvoudigste is de fiets nemen, naar de wereldwinkel rijden, uw kurken er deponeren en een nieuwe fles meenemen. 4. Bomen vellen: In Belseledorp staan heel wat Amerikaanse eiken. Er zijn er al een deel vervangen. Door een extern onderzoek is gebleken dat er nog een aantal onherroepelijk zullen sneuvelen. Het stadsbestuur heeft gekozen om dit geleidelijk te doen. De Raaklijn heeft de over deze studie reeds bericht in katern nr. 68 nov. 2005. We hebben er op aangedrongen om de bomen te vervangen door inlandse eiken, kromgroeiende jonge eiken te vervangen en de leegstaande inplantzones te vergroten en terug aan te planten.
39
VERGADERDATA VAN DE RAAKLIJN 2006 Vergaderen met De Raaklijn kan iedere maand op maandag om 20 uur in het zaaltje van De Klavers. 30 oktober, 27 november, 18 december
Recycleer …verdien er aan … en steun 11.11.11.
7e GROTE ROMMELMARKT IN BELSELE CENTRUM ZONDAG 12 NOVEMBER Ter gelegenheid van de Winterkermis en Jaarmarkt en vele andere activiteiten in een volledig verkeersvrij dorpscentrum ! Standgeld 5 Euro ten voordele van 11.11.11 Aanvangsuur: 8u30
Iedereen kan mee doen in een gemoedelijke kermissfeer! Info: www.rommelmarkten.be
40
