N I E U W S. Kamphues leest voor uit eigen avonturen THEATERCAFÉ BEPERKT OPEN, STEK VERDWIJNT, TWEE LUNCHCORNERS

weekblad van de Universiteit Twente nummer 10

donderdag 22 maart 2007

UT N I E U W S

2

9

UT-team bij L’Oréal e-Strat derde van Europa

14

Kamphues leest voor uit eigen avonturen

Hans Nijhof op weg naar zijn tiende titel

Schots eredoctoraat Frans van Vught Ex-UT-bestuurder Frans van Vught (1950) ontvangt op 1 mei een eredoctoraat van de University of Strathclyde in het Schotse Glasgow. Hij krijgt de onderscheiding vanwege zijn grote verdiensten voor het Europese hoger onderwijs. Van Vught, die tien jaar directeur was van het door hemzelf opgerichte UT-instituut CHEPS en in de periode 1997 tot 2004 rector en voorzitter was aan de UT, werkt momenteel in Brussel als adviseur van voorzitter Barroso van de Europese Commissie. Ook heeft hij een aanstelling bij CHEPS als onbezoldigd hoogleraar en vervult hij diverse nevenfuncties, zoals

zijn lidmaatschap van de SER en het Innovatieplatform. Van Vught is als hoger onderwijsexpert actief in diverse landen, zowel in als buiten Europa. Hij hielp veel Europese universiteiten, waaronder Strathclyde, in hun bestuurlijke en strategische ontwikkeling. Ter ere van de uitreiking organiseert de University of Strathclyde plechtigheden op 1 en 2 mei. Die vinden plaats in kasteel Ross Priory en in de oude ‘Barony Hall’ van de universiteit van Strathclyde. Voor Van Vught is het zijn tweede eredoctoraat. In 1999 kreeg hij er een van de Universiteit van Gent.

DOCTOR. De kersverse international Danny Koevermans, spits van AZ, ontwijkt een tackle van Marnix Smit, centrale verdediger van Heracles Almelo. Smit combineert zijn bezigheden als profvoetballer met een promotie bij de faculteit CTW. Dat karwei hoopt hij eind dit jaar af te ronden en dan is hij, voorzover na te gaan, de eerste doctorspeler in het betaalde voetbal. Reportage, pagina 8/9. THEATERCAFÉ BEPERKT OPEN, STEK VERDWIJNT, TWEE LUNCHCORNERS

Betrokken docenten, tevreden studenten De visitatiecommissie heeft een positieve indruk van de bacheloropleiding technische natuurkunde en de masteropleidingen toegepaste wiskunde en nanotechnologie. Leden van de commissie spraken woensdag 14 en donderdag 15 maart met studenten, docenten en stafmedewerkers van de faculteit.Aanbevelingen had ze ook. De visitatiecommissie heeft de ‘algemene indruk’ dat de kwaliteit van de opleidingen gegarandeerd is, dat de docenten gemotiveerd zijn en zeer toegankelijk, en dat de studenten het naar hun zin hebben. De kwaliteit van de docenten wordt gewaardeerd door de studenten. Er is sprake van samenhangende curricula met een goede balans in verscheidenheid aan werkvormen. Het niveau van de opleidingen is goed. De practica zijn modern en ‘de beoordeling is voorbeeldig te noemen’, aldus de voorzitter van de commissie prof. dr. Gerard Nienhuis. Er is ruime aandacht voor het eigen karakter van de ‘technische’ natuurkunde. Verder worden als positieve punten de kwaliteitszorg, de studiebegeleiding en het instroomtraject vanuit het HBO genoemd. De commissie heeft ook een paar aanbevelingen. De individuele beoordeling van de bacheloropdracht kan beter. Het ‘ondernemende’ karakter van de universiteit is in de opleidingen minder te herkennen. De studieduur is een punt van zorg, de streefcijfers die gehanteerd worden

zouden ambitieuzer kunnen. De visitatiecommissie vindt nanotechnology een ‘opleiding met potentie’, maar mag wel wat meer profiel krijgen. Over een paar maanden verschijnt het definitieve rapport van de visitatiecommissie.

Reorganisatie Het college van bestuur heeft goede hoop dat de uitvoering van het reorganisatieplan ‘efficiënte en moderne bedrijfsvoering’ geen gedwongen ontslagen tot gevolg zal hebben. Uit de definitieve versie van het plan dat inmiddels is aangeboden aan de U-raad en het overlegorgaan OPUT blijkt dat de vereiste personele reductie (47,2 fte) via natuurlijk verloop gerealiseerd kan worden. Uiterlijk medio juni informeert het college alle betrokken medewerkers schriftelijk over eventuele wijzigingen in werkplek of taken. Zie www.utwente.nl/ cvb/bedrijfsvoering.

Grand Café in Bastille Het nieuwe horeca-concept binnen de UT krijgt steeds verder gestalte. Het CvB heeft vorige week besloten om binnen twee jaar de mensa en restaurant de Stek in de Bastille samen te voegen tot een Grand Café en het Theatercafé in de Vrijhof overdag slechts in te zetten voor (besloten) groepslunches en andere evenementen. Daarnaast komen er twee zogenaamde lunchcorners in de Horst en de Citadel/ Ravelijn. Dat laatste speciaal met het oog op de komst van de faculteit MB in 2009. Al eerder, in november 2006, besloot het college van bestuur om de mensafunctie in de Bastille op termijn op te doeken en te integreren in een groot, centraal bedrijfsrestaurant in de Waaier. Daar komt het cateringhart van het nieuwe O&O-centrum, de locatie dus waar alle onderwijs- en onderzoeksfuncties van de UT worden geconcentreerd, met daarbij ook gebouw Langezijds dat -

ADVERTENTIE

in het kader van Kennispark - een commerciële uitstraling zal krijgen. Het gevolg van de voorgenomen maatregelen is dat de kantines in Hogekamp en Capitool op termijn verdwijnen en dat de kantine in Cubicus een onbemand bestaan gaat leiden, dus slechts wordt voorzien van snoep- en drankautomaten. Over de functie van de kantine in gebouw de Spiegel wordt nog nagedacht. De ruimte zou na 2009 gedeeltelijk intact kunnen blijven, eveneens als ‘onbemande cateringlocatie met automatenverstrekkingen’. Een deel van de keuken zou gebruikt kunnen worden als ‘vergaderservice’ voor het CvB en de dienstensector in het pand. Het Theatercafé lijkt zijn

beste tijd te hebben gehad, althans als de plek waar tussen de middag binnen, en buiten op het terras, geanimeerd kan worden gegeten. Overdag, zo luidt het gekozen scenario, wordt de locatie ingezet voor (besloten) groepslunches en borrels, veelal in aansluiting op culturele evenementen en andere evenementen in het gebouw.Vanaf 16.00 uur kan cultuurkoepel Apollo het Theatercafé blijven exploiteren. De renovatie van de Waaier begint in 2008 en duurt een jaar. Een voorstel hiertoe stuurt het CvB binnenkort naar de U-raad. Het nieuwe restaurant (voor de kenners: een ‘food court’ met ‘sterke productpresentatie en versuitstraling, ontspannen sfeer, goede lunches, voordelige dagschotels, free flow elementen, lijnbuffetten, frontcooking en een multifunctioneel zitgedeelte’) kan in 2009 worden geopend. In de prognoses gaat het CvB uit van 1000 tot 1200 klanten per dag: studenten, medewerkers en gasten van buiten. Tijdens de renovatie komt er een tijdelijke cateringvoorziening in gebouw Langezijds.

ADVERTENTIE Telder voert marktonderzoek uit. Voor ons callcenter in hartje Enschede zijn wij op zoek naar:

ENQUÊTEURS (V/M) voor het afnemen van telefonische vraaggesprekken (geen verkoop). Ook mensen die vloeiend Engels, Frans of Spaans spreken worden verzocht te reageren. Bel om je aan te melden: 053-4802250.

Uitkijken met oversteken...

De twee lunchcorners, waar men ook zijn meegebrachte boterhammen kan nuttigen, krijgen een ‘trendy assortiment’, inspelend op het groeiend aanbod van studenten (naar tienduizend) en personeel. De drie horecavestigingen in het O&Ocentrum onderscheiden zich van elkaar -volgens de plannen- in ‘specifieke elementen in het aanbod’. Kees van Ast, de verantwoordelijk portefeuillehouder in het CvB, vertelt dat de cateringfunctie wordt uitbesteed aan een extern bedrijf, zoals al eerder gemeld. De aanbesteding daarvan start volgende maand. ‘De inzet van de UT in de onderhandelingen met de nieuwe cateraar is dat het huidige personeel, dat nu nog in dienst is van de UT, in zijn geheel overgaat naar de nieuwe cateraar.’ Verder wordt nog bekeken of de Ravelijn (hoog en laag) wordt gerenoveerd, of plaats maakt voor een geheel nieuw pand. Of een combinatie van die opties. CATERING, vervolg op pagina 3

ENGLISH EDITION

www.kennispark.nl/vacatures

Page 6 werk maken van kennis

UT Nieuws weekblad van de Universiteit Twente

2


UT-team derde van Europa in businessgame L’Oréal UT-studenten Vincent van Dugteren (bedrijfskunde), Thijs Franken (bedrijfskunde) en Wouter Driezen (technische bedrijfskunde) wonnen vorige week vrijdag de Nederlandse finale van de internationale L’Oréal eStrat businessgame. De wereldwijde finale waar de zestien beste teams het medio april in Parijs tegen elkaar opnemen, misten ze op een haar na. ‘We hebben teams van absolute topuniversiteiten als Harvard, Oxford, Cambridge en het MIT achter ons gelaten. Zowaar niet gek.’ JOOST BLIJHAM

L’Oréal e-Strat is een strategische online bedrijfscompetitie voor studenten. In teams van drie voeren zij de leiding over hun eigen cosmeticaconcern en moeten zij de beslissingen nemen waarvoor de CEO van zo’n concern ook dagelijks staat. De teams zijn verantwoordelijk voor research & development, marketing, productie en distributie, maar ook voor social en environmental sustainability. ‘Alles eigenlijk wat met general management te maken heeft’, zegt Vincent van Dugteren. ‘Voor al die dingen krijg je een budget van tussen de veertig en tachtig miljoen euro per periode.’ Iedere maand konden de teams aan hun SPI (share price index, een soort aandelen) zien hoe ze gepresteerd hadden. Op basis van die SPI, gebaseerd op onder andere marktaandeel, omzet, klanttevredenheid en kwaliteit van de r&d, zagen de UT-stu-

Vincent van Dugteren (midden): ‘Er deden teams mee van MBA-opleidingen die honderdduizend dollar per jaar kosten. Als je die achter je laat is dat super.’ Links van hem Thijs Franken, rechts Wouter Driezen.

denten tot hun grote tevredenheid dat ze na de eerste ronde bij de wereldwijd best presterende 1500 teams zaten. Dat was al een hele prestatie, aangezien maar liefst 17.370 teams deelnamen. ‘We stonden toen nog ergens rond plek 1200.Vergeleken met de andere Nederlandse teams deden we het toen al vrij goed. We kregen nog een mailtje van L’Oréal Nederland, waarin ze ons succes wensten.’ Toen ze de eerste ronde overleefd hadden, wilden ze ook winnen. ‘We hadden net een vak over strategie gehad’, zegt Van Dugteren. ‘Onze tactiek was: de kosten zo laag mogelijk houden en per marktsegment een goede prijs-kwaliteitverhouding.’ Hoewel dat vrij redelijk ging, leerde een blik op de strategie van de echte toppers dat marketing onontbeerlijk was. ‘Misschien wel het belangrijkst’, blikt Van Dugteren terug. ‘Zeker in de branche

van fast moving consumer goods. Mensen hebben zoveel keus, dat je ze moet overtuigen dat jouw product het beste is.’ Dat, aangevuld met forse investeringen in milieu en werknemers, deed hun bedrijf goed. ‘Het was fantastisch om te zien hoe onze stock price steeg.’ Na iedere periode kwamen de drie bij elkaar, printten het jaarverslag uit (‘veertig pagina’s!’), lazen dat door en discussieerden over de te nemen maatregelen.Van Dugteren: ‘Het was mooi om te zien dat wat we zelf hadden voorspeld en berekend ook daadwerkelijk gebeurde.’ Het virtuele bedrijf van Dienervo, de teamnaam van de drie UT’ers, nam een grote vlucht tijdens de derde periode. ‘Er was sprake van double digits growth’, zegt Van Dugteren. ‘Als je dat hebt, dan doe je het heel goed. En we konden dat vasthouden.’ Aan het eind van ronde vijf bleek Drienervo het van de

Nederlandse teams het beste te doen. L’Oréal Nederland nodigde top-drie teams uit voor de Nederlandse finale op het hoofdkantoor in Alphen aan den Rijn. Aardig detail: de twee andere teams bestonden uit postdocs van de TU Delft en de TU Eindhoven. Het winnende team kon een reis winnen, all expences paid, naar Parijs, waar medio april de finale plaatsvindt. De opdracht: een businessplan presenteren, met een strategie voor de toekomst. Drienervo won. ‘Later bleek ons businessplan ook in Parijs goed te zijn beoordeeld. In combinatie met een opnieuw sterk gestegen SPI bleken we uiteindelijk het op twee na beste team van Europa te zijn geworden’, zegt Van Dugteren. ‘Als we eerste waren geworden, hadden we aan de finale in Parijs mee mogen doen.’ Een geweldige ervaring, al met al. ‘Ja. Er deden teams mee van MBA-opleidingen die honderdduizend dol-

Wie: Studie: Op weg naar:

lar per jaar kosten. Als je die achter je laat is dat super. Het is bovendien ontzettend realistisch. Parallel hieraan heeft L’Oréal een academic challenge, een businessgame die verwerkt kan worden in het curriculum. Ik zou dat hier ook wel willen introduceren, want het is onwijs leerzaam. Normaal consumeer je, nu acteer je.’ Over drie weken vertrekken Van Dugteren en zijn teamgenoten met de Thalys naar Parijs. De finale vindt plaats in de Eiffeltoren. ‘Hoe vaak maak je zoiets mee?’, vraagt Van Dugteren retorisch. ‘Voor mij komt het goed uit, want ik zou sowieso een week later al naar Parijs gaan om een vriend op te zoeken. Ik blijf dus nog even hangen.’ En L’Oréal? ‘Nu ik dit gezien heb, lijkt het me wel een gaaf bedrijf om voor te werken. De sfeer was amicaal en informeel. Het lijkt me leuk om daar ooit deel van uit te maken.’

UT Nieuws Onafhankelijk weekblad voor personeel en studenten van de Universiteit Twente jaargang 45. Verschijnt donderdag op de campus; vrijdag/zaterdag buiten de UT. Oplage: 8.500 exemplaren. Redactie-adres: Vrijhof kamers 215, 216, 217, 228, 219. Postadres: Postbus 217, 7500 AE Enschede. Telefoon: (053 – 489) 2029 zie verder onder redactie. Fax: (053 – 489) 3439 E-mail redactie: [email protected]. Internet: http://www.utnws.utwente.nl; of via de homepage van de UT. Redactie: Bert Groenman (hoofdredacteur, 2030) [email protected] Jannie Benedictus (2028) [email protected] Joost Blijham (4084) [email protected] Maaike Platvoet (3815) [email protected] Sandra Pool (tel. 2936) [email protected] Office-management: Brigitte Boogaard (2029) [email protected] Vaste medewerkers: Harold de Boer, Saskia van den Boom, Dirk-Jan van den Broek, Henriëtte van Dorp, Miriam de Graaff, Egbert van Hattem, Bas Klaver, Hans van de Kolk, Amke van der Linden, Mike Maier, Frans van der Veeken, Bauke Vermaas, Joanne Wolters, Kristin Zimmerman. Automatisering/internet: Martijn Baars Ivar Engel Foto’s: Arjan Reef / Maurits Diephuis Redactieraad: prof.dr. E.R. Seydel (vz). Advertenties: Bureau Van Vliet BV, Postbus 20, 2040 AA Zandvoort, Tel. 023 – 5714745. Site: www. bureauvanvliet.com. E-mail: [email protected]. Advertentietarieven op aanvraag. HOP: UT Nieuws is aangesloten bij het Hoger Onderwijs Persbureau (HOP). Adreswijzigingen: Abonnees (ook studenten) dienen deze schriftelijk door te geven aan de redactie UT-Nieuws Postbus 217 7500 AE Enschede of per e-mail: [email protected]. Stage of buitenlands studieverblijf: studenten die op stage gaan of in het buitenland gaan studeren kunnen UTNieuws op schriftelijk verzoek opgestuurd krijgen. Wie prijs stelt op deze (gratis) service zendt een adreswijziging naar de redactie o.v.v. faculteit, stagelocatie en periode (zo nauwkeurig mogelijk). Kopij: Bestemd voor de Infomededelingenrubriek dient per e-mail maandag voor 14.00 uur in het bezit te zijn van de redactie UT Nieuws. Abonnementen: Jaarabonnement: 35 euro. Abonnementen schriftelijk aan te vragen met vermelding van naam, adres, postcode, plaats, telefoonnummer en bank-/girorekening. Abonnementen kunnen wekelijks ingaan. Betaling via factuur. Het jaarabonnement wordt automatisch verlengd, tenzij men minimaal 1 maand voor afloop van de abonnementsperiode schriftelijk opzegt. Technische vervaardiging: Wegener Huis aan Huiskranten B.V. Bezorging Campus: Motorsportgroep UT, coördinator Ivo Peters, tel. 053-4892029. E-mail: [email protected] Copyright UT Nieuws: Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur artikelen schema’s foto’s of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen en/of openbaar te maken in enigerlei vorm of wijze.

Alex van Melsen (21) derdejaars elektrotechniek college elektrodynamica in Hogekamp

Het is een moeilijk college dat Alex wacht. ‘Zware wiskunde’, zegt hij. ‘Niet echt mijn sterkste punt.’ De studie valt hem niet mee. ‘Ik heb helaas al wat achterstand opgebouwd. Maar ik heb er wel heel veel plezier in. En dat is ook belangrijk. Mijn moeder zegt altijd: zolang je het maar leuk vindt.’ Na zijn college gaat hij thuis – hij woont op de campus -studeren, verder staat er ‘niet iets specifieks’ op het programma. Alex kwam drie jaar geleden vanuit het Drentse Assen naar de UT. ‘Enschede sprak me wel aan. Ik ben niet zo supersociaal en wilde niet naar een enorme studentenstad. Ik ben niet een uitgaanspersoon dat zomaar overal op af stapt. De campus leek me wel lekker rustig.’ In de weekenden is Alex nog vaak in Assen waar hij dan als baancommissaris op het TT-circuit werkt. ‘Ik verleen bijvoorbeeld assistentie wanneer er een ongeluk gebeurt en de motor weggesleept moet worden. Zelf rijd ik geen motor. Ik wil het wel eens proberen, maar het is niet echt een droom van me ofzo.’ Voor de baanfunctie krijgt hij niet betaald. ‘Dat doe ik vrijwillig. Een betaald baantje heb ik niet, mijn ouders supporten me en hebben liever dat ik mijn tijd in mijn studie steek.’ Wel zit hij in de faculteitsraad van EWI. ‘Dat vind ik wel heel nuttig. Wat de issues zijn? We bemoeien ons bijvoorbeeld met de nieuwbouw en de verhuizing van Hogekamp naar Carré. Ook studievereniging Scintilla heeft straks een nieuwe plek nodig, wij zetten ons daar voor in.’

Waar gaat dat heen...? Foto: Arjan Reef


3


Strategisch plan Union Het huidige strategisch plan van de Student Union loopt aan het eind van 2007 af. Een onafhankelijk projectteam inventariseert op dit moment de meningen. Wie iets te zeggen heeft, moet het nu doen. Het strategisch plan wordt iedere vier jaar opgesteld en vormt de basis voor het beleid van de Student Union voor de komende vier jaar. Mede op basis van dit plan sluit de Union een nieuwe overeenkomst met de UT. Remon Tromp, voorzitter van de Union, noemt de bijeenkomsten een ‘drietrapsraket’. ‘De wensen van studenten worden met elke bijeenkomst concreter en bij de laatste bijeenkomst moet er dan een conceptplan liggen. Hoe meer informatie we krijgen, hoe beter de aansluiting van het strategisch plan op de wensen van de studenten zal zijn.’ Het bestuur van de Union heeft een onafhankelijk projectteam opgericht om ‘iedereen te horen’, zegt Jonathan Brugge, oudUnionbestuurslid en lid van het projectteam. Hoewel Tromp benadrukt dat het bestuur met het plan ‘uit de voeten’ moet kunnen, is het niet zo, zegt Brugge, dat ‘de DERTIG.Seniorenvereniging GEWIS vierde afgelopen dinsdag in de Vrijhof haar dertigjarig bestaan. De bloeiende club van gepensioneerden van de UT werd 29 maart 1977 opgericht en is met haar 392 leden de grootste subvereniging van personeelsvereniging UT-Kring. Zo organiseert ze iedere veertien dagen een activiteit waaraan gemiddeld zo’n veertig à vijftig leden deelnemen. Activiteiten zijn onder andere bezoeken aan musea, lezingen van schrijvers, kunsthistorici, oud-medewerkers over hun vakgebied en presentaties over lopend onderzoek. Het bestuur bestaat uit zes leden. Voorzitter is K. de Jonge, vice-voorzitter W. Wallinga, penningmeester M.C. Gröneveld, secretaris A.van Eck, evenementencommissaris W. de Bruin en algemeen adjunkt J. Frankena.

Union schrijft en beslist’. De projectgroep bestaat uit vijf mensen die allemaal een bestuursfunctie hebben gehad binnen een van de vier koepelbesturen.Tromp:‘Zij weten wat er leeft en weten bovendien hoe ze mensen kunnen bereiken. Zij kunnen verenigingen aansporen en een voortrekkersrol spelen.’ Door het strategisch plan op deze manier samen te stellen, hoopt het bestuur dat de vaak forse kritiek op de Union vermindert. ‘Veel klachten komen vaak niet bij ons terecht’, legt Tromp uit. ‘Dat is jammer, want onze deur staat altijd open.’ Brugge: ‘Los van het feit of je het altijd eens bent met de besluiten van de Union, kun je je afvragen of de oude situatie, toen medewerkers nog beslisten over studentenzaken, een betere was.’ Volgens Brugge en Tromp is het werk van de Union niet altijd even zichtbaar, maar heeft dat ook een reden. ‘Waar bereik je meer mee? Door heel hard dingen roepen of door op een constructieve manier in gesprek te gaan met het college?’ De eerste openbare bijeenkomst was in die zin teleurstellend, slechts een handjevol studenten kwam opdagen. ‘Het blijkt nog steeds erg lastig voor ons om studenten te benaderen’, zegt Union-voorzitter Tromp. ‘Zo’n strategisch plan is heel abstract, maar wel een uitgelezen mogelijkheid voor studenten om ons te laten weten welke kant we op moeten.’ De volgende openbare bijeenkomsten staan gepland op 18 april en 30 mei, beide om 16.00 uur. De locatie wordt bekend gemaakt op www.studentunion.utwente.nl/strategischplan. Studenten die niet bij de openbare bijeenkomsten aanwezig kunnen zijn, kunnen daar ook hun mening achterlaten over de koers die de Union moet gaan varen. Dat kan tevens via sp0811@ union.utwente.nl. ADVERTENTIE

IEDER DIER TELT!

Cateringplan (vervolg van voorpagina) Als Ravelijn voor de faculteit MB toereikend is, zou Citadel volgens Van Ast kunnen gaan dienen als doorgangshuis voor verhuizende groepen en als werkruimte voor studenten. Het CvB houdt hotel de Drienerburght en de Faculty Club buiten het cateringbeleidsplan. Volgens Van Ast is het hotel hard toe aan een flinke upgrading en is er een combinatie denkbaar met de Faculty Club, even verderop. Beide voorzien duidelijk in een behoefte en zouden meer van elkaars aanwezigheid kunnen profiteren. De directeur van de Drienerburght is gevraagd

daarvoor een plan op te stellen. Volgens Van Ast is het heel wel denkbaar dat er nieuw hotel wordt neergezet plan naast de Faculty Club, ‘bijvoorbeeld aan de zijde van de Drienerlolaan’. Maar zo eenvoudig is het nu ook weer niet, want plannen in die richting zullen volgens hem eerst worden afgewogen tegen de mogelijkheden die een nieuw in te richten pand Langezijds op termijn kan bieden. ‘De vraag die daarbij altijd zal spelen is hoe commercieel we als universiteit willen gaan.’ Bert Groenman

Foto: Gijs van Ouwerkerk

Heerkens: ...maak van het vliegveld een kenniscentrum voor onbemande vliegtuigen met daarin een rol voor de UT…

LUCHTVAARTDESKUNDIGE HANS HEERKENS

‘Rendabel vliegveld wordt heel moeilijk’ De lobby voor een doorstart van Luchthaven Twente is in volle gang. Voor- en tegenstanders roepen om het hardst. ‘Nee, ik zie er geen heil in’, zegt Hans Heerkens, luchtvaartdeskundige en docent bij technische bedrijfskunde. ‘Het zou beter zijn om eerst alternatieve gebruiksmogelijkheden te inventariseren.’ MAAIKE PLATVOET

Heerkens profileert zich liever niet als voor- of tegenstander. ‘Gezien mijn rol als UTonderzoeker wil ik graag een beetje afstand houden. Maar als je naar mijn mening vraagt, dan denk ik dat het heel moeilijk zal zijn om na een doorstart dit vliegveld rendabel te houden en daarmee te zorgen voor een positief effect voor de regio. Ik vind wel dat het af en toe nodig is om risico’s te nemen – anders waren er bijvoorbeeld ook nooit spoorlijnen gebouwd – maar toch is enige voorzichtigheid geboden. Een project moet uitzicht geven op maatschappelijk rendement, en daar twijfel ik bij de luchthaven sterk aan. De grens tussen gezonde durf en het bouwen van luchtkastelen

is flinterdun.’ De luchtvaartdeskundige begrijpt niet waarom lokale bestuurders, met name de gemeente Enschede, pleiten voor een doorstart. ‘Eigenlijk zijn er geen doorslaggevende maatschappelijke of financiële argumenten. Ja, trots op het vliegveld, hoor je dan. Of ze zien het als investeringsobject voor belangrijke ondernemers in de regio. Verder heeft de gemeente Enschede natuurlijk relatief weinig last van geluidshinder, dat is niet een goede reden, maar het maakt het wel gemakkelijker om vóór een doorstart te zijn.’ Heerkens was jaren geleden betrokken bij een onderzoek naar regionale luchtvaart. Zijn conclusie destijds was dat er teveel regionale luchthavens zijn, waardoor slechts weinig vliegvelden goed van de grond

komen. Ook zei hij het te betreuren dat er ‘te weinig op Europees niveau wordt gekeken’. Heerkens denkt er nu niet anders over: ‘Münster is een groot regionaal vliegveld en handelt half zoveel passagiers af als alle Nederlandse regionale luchthavens bij elkaar. Je zou beter kunnen investeren in goede infrastructuur naar zo’n vliegveld.’ Maar hij heeft meer ideeën. Zo heeft Heerkens al eerder geopperd, tijdens discussies over de vliegbasis Twenthe, om er een kenniscentrum voor onbemande vliegtuigen op te zetten. Met daarin een belangrijke rol voor de UT. ‘Computergestuurde vliegtuigen zijn de toekomst’, legt hij uit. ‘Nederland doet nog niet zoveel op dit gebied. Zweden is er al ver in, Frankrijk ook. Nederland zou wat kunnen met civiele toepassingen.’ Natuurlijk, weet Heerkens, de realisatie van een dergelijk kenniscentrum vergt een omslag. ‘Maar als de betrokken ministeries en de UT er de schouders onder zetten, is het zeker niet ondenkbaar.’ Nee, hij heeft dit idee nog niet overal gespuid. ‘Ik ben eerder terughoudend, maar af en toe

vind ik dat er wel iets moet worden gesuggereerd. Er moet wel vooruitgang zijn.’ Als alternatief voor het vliegveld heeft hij verder al eens gepleit om een ontwerpwedstrijd uit te schrijven. ‘Laat iedereen een voorstel indienen voor die lap grond aan de snelweg en laat de regio het meest gunstige ontwerp realiseren. Misschien heeft een bedrijf wel behoefte aan een ondergrondse fabriek? Kijk, de kosten van alternatieve aanwending zijn nog nooit berekend. En dat wordt vast ook niet gedaan. Maar niets doen met zo’n stuk grond kost überhaupt geld.’ Op de ideeën van Heerkens is tot dusver ‘lauw gereageerd’, vertelt hij. ‘Ik heb het idee dat veel mensen denken dat de besluitvorming rondom het vliegveld toch al genomen is. Ze hebben geen zin meer om de strijd aan te gaan.’ Of de beslissing inderdaad al is gevallen, durft de luchtvaartdeskundige niet te zeggen. ‘Maar ik ben bang dat als de tegenstanders, die nu elk vanuit hun eigen belangen opereren, zich niet verenigen, de boel inderdaad snel beklonken is.’

Computers in de pan gehakt Wanhopige strijdkreten en destructieve geluiden vullen de kelder van Hogekamp. Opgezweept door Rammsteinmuziek gaan vier studenten als volleerde gladiatoren onschuldige computers te lijf. De missie: binnen twee minuten zoveel mogelijk computer in een emmer zien te krijgen. SCALA, de activiteitencommissie van Scintilla (EL), organiseert dit jaarlijks terugkerende evenement: ‘Computerdestructie’. Coax-aansluitingen en printplaatjes schieten in het rond, terwijl agressieve eerstejaars met mokers en hakbijlen op een aantal computersystemen inhakken. ‘Alles is geoorloofd, als het maar niet gemotoriseerd is,’ vertelt Tjalling Ran, één

van de organisatoren. ‘Ieder jaar organiseert SCALA de Computerdestructie, een leuke manier om de eerstejaars hun frustraties van alle tentamens en practica even kwijt te laten raken.’ Naast de zeven teams van vier eerstejaars studenten grijpen ook enkele docenten de gelegenheid aan om hun destructieve lusten te botvieren. Anne-Johan Annema, docent elektronische functies, krijgt het met zijn twee werkcollegedocenten voor elkaar 9,6 kg aan computeronderdelen in een emmer te proppen. Reglementaire diskwalificatie van de docent zorgt ervoor dat het studententeam Anniehilation met de hoofdprijs, vier hamers, naar huis gaat. Een indrukwekkende 6,9 kg is het verpulverde eindresultaat.


4


CANTUS. Bij EL-studievereniging Scintilla lopen niet enkel ‘solderende nerds’ rond, zo bleek vorige week woensdag. In de kelder van Hogekamp organiseerde de vereniging een heuse cantus (foto), waar zo’n dertig actieve leden op afkwamen. In 1989 bezochten enkele (nu oud-)leden een cantus in Leuven en nog datzelfde jaar organiseerden zij de eerste variant in Enschede. Sindsdien vindt het zangfestijn ongeveer drie maal per jaar plaats.Vorige week ging het al weer om editie 48. Scintilla beschrijft de cantus als een ‘verbaal spel tussen senaat en leden van de Corona, de deelnemers, met als belangrijkste ingrediënten zang, bier en een sfeervolle ambiance.

Onderzoek naar drinkgedrag Hoewel jongeren regelmatig de negatieve gevolgen van overmatig alcoholgebruik aan den lijve ondervinden, past slechts één op de vier zijn drinkgedrag tijdelijk aan. Een ruime meerderheid beschouwt zo’n negatieve ervaring echter als cool en grappig en doet er niets mee. Dat blijkt uit onderzoek van TCW-studente Saskia van den Boom. Vrijdag studeert ze af. Voor haar onderzoek interviewde Van den Boom 45 jongeren van 15 en 16 jaar uit Enschede en Valkenswaard.Van die groep gaf 64 procent aan na een negatieve ervaring met alcohol niet minder te zullen gaan drinken. Zelfs met heftige ervaringen als een ziekenhuisopname in het achterhoofd, koos het merendeel van hen er niet voor hun drinkgedrag aan te passen. ‘Iemand vertelde over een avondje in zo’n drinkkeet. Er werd ontzettend veel gedronken en een van de jongens wedde dat hij wel op de auto durfde te liggen terwijl de ander door het weiland crosste. Dat ging mis en die jongen liep een fikse hoofdwond op en moest die laten hechten in het ziekenhuis. Achteraf wordt daar om gelachen.’ Het is geen uitzondering: maar liefst 88 procent van de respondenten beschouwt ‘verwondingen of letsel als

gevolg van teveel drinken’ als positief. Voorlichters moeten rekening houden met het feit dat de negatieve gevolgen die zij schetsen door jongeren lang niet altijd als negatief worden gezien. ‘Ze moeten daarom oppassen met het praten over die ervaringen in groepsverband’, zegt Van den Boom, ‘want er is een grote kans dat ze met die verhalen een tegengesteld effect bereiken.’ Voorlichting is volgens haar niet het beste middel om alcoholmisbruik onder jongeren aan te pakken. ‘Ik denk dat dat regelgeving is; strengere handhaving van het verbod op de verkoop van drank aan jongeren onder de 16.’ Dat vergt een cultuurverandering, weet ze. ‘Ik sprak een meisje van 15 dat vertelde dat ze van haar moeder soms een borrel kreeg als ze een slechte dag had gehad op school. Zo maatschappelijk geaccepteerd is drinken.’ Van den Boom keek ook naar de rol van de ouders. ‘Daar ben ik wel van geschrokken. Zo blijkt de helft van de incidenten bekend, maar keurt 91 procent van de betrokken ouders het gedrag niet af. ‘Jongeren geven zelf aan dat hun ouders er niet veel om geven, er om lachen of zeggen dat het hun eigen verantwoordelijkheid is.’ Joost Blijham

JARIG. Damesdispuut Mnemosyne viert vanavond haar elfde verjaardag. Op 28 maart 1996 werd de damesclub opgericht en telt momenteel zo’n zestig leden. Mnemosyne is de Griekse godin van de herinnering en de verpersoonlijking van het geheugen. Ook is zij moeder van negen muzen. Het verjaardagspartijtje begint om 23.00 uur in de Pakkerij en heeft als thema Moulin Blue: Diamonds & Dildo’s are a girl’s best friend.

Foto: Frans van der Veeken

Er is meer dan alleen roze Een mobiele telefoon in een roze kleurtje gieten, daarmee de markt opgaan en vrouwen verleiden. Kán, zegt Annemieke Raven, student industrieel ontwerpen. Maar er is nog zó veel meer om technische producten voor vrouwen aantrekkelijk te maken. Ze deed er onderzoek naar. Morgen houdt ze in gebouw de Horst haar afstudeer praatje over ontwerpen voor vrouwen. ‘Productontwikkeling is van oudsher een écht mannenvak, mede veroorzaakt door de techniek,’ steekt Raven vrolijk van wal. ‘De mannelijke manier van denken is in het hele productieproces geslopen. Met alleen een roze kleurtje red je het tegenwoordig niet meer als fabrikant om de aandacht van de vrouwelijke consument voor je product te krijgen. Tuurlijk spreekt het veel vrouwen wél aan, maar het is heel stereotype

en wordt soms meisjesachtig gevonden.’ Omdat vrouwen een groot deel van de aankopen doen, zo’n tachtig procent volgens Raven, wilde de student eens kijken wat nou de verschillen tussen mannen en vrouwen zijn en hoe je die kunt laten doorwerken in de productontwikkeling. ‘Als startpunt nam ik de oertijd toen mannen jaagden in het bos en vrouwen in de hut bleven bij de kinderen. Hieruit zijn vaardigheden af te leiden die ook nu nog zichtbaar zijn. Vrouwen communiceren bijvoorbeeld goed; mannen hebben weer een beter orientatiegevoel.’ Raven vertaalde deze eigenschappen naar productkenmerken. ‘Over het algemeen zijn vrouwen kleiner en minder sterk. Daar kun je rekening mee houden, de ergonomische kant dus. Maar ook het gegeven dat vrouwen visueel ingesteld zijn en vaak dingen onthouden op basis van emotie kun je meenemen in je ontwerp.’

Het roze kleurtje is volgens de student te oppervlakkig. ‘Pure styling. Je kunt ook nog nadenken over de verkoopplek, de bediening van apparaten en de presentatie ervan. Kijk maar eens naar de technische specificaties die je in de Media Markt op producten ziet staan. Bij een MP3-speler staat het aantal gigabyte vermeldt. Je zou er ook bij kunnen zetten om hoeveel liedjes het gaat.’ Een ander voorbeeld vond Raven in de auto-industrie. ‘Bij de aankoop van een auto letten vrouwen niet zo zeer op de technische innovaties van een motor, maar wel op de prijs, comfort, kleur en vormgeving. Uit literatuuronderzoek blijkt dat vrouwen ronde vormen en heldere kleuren mooi vinden. De Ford Ka en de Beetle zijn goede voorbeelden van typische vrouwenauto’s, al noemt de fabrikant ze niet zo: dat schrikt ook weer af.’ Naast literatuuronderzoek deed Raven een enquête onder 380 personen. ‘Ik heb twee PDA’s (Personal Digital

Assistent) ontwikkeld: één voor vrouwen, wit met veel details, een bloemenpatroon en een hangertje en één voor mannen, een zwarte met strak ontwerp. De ondervraagden kozen volgens verwachting.’ Het gender-aspect in productontwikkeling leidt volgens Raven tot veel discussie. ‘Dat maakt het zo leuk om er mee bezig te zijn. Bovendien levert het weer nieuwe producten op.’ Sandra Pool ZILVER. De UT-studenten Erik-Jan Krijgsman, Boris de Wilde en Kamiel Cornelissen wonnen vorige week in Tokyo een zilveren medaille op de jaarlijkse ACM-ICPC programmeerwedstrijd. Vorig jaar eindigde ditzelfde team nog op een gedeelde eerste plaats. De finale was toen in Texas. De programmeerwedstrijd wordt jaarlijks georganiseerd door de Association for Computing Machinery. In totaal namen 6100 teams van 88 universiteiten deel.

Ashraf Hadoush (27) en Maarten van Riel (29), zijn promovendi bij de vakgroep technische mechanica van de faculteit CTW en net verhuisd naar de overkant van de gang. Ze delen nu kamer N130 in de Horstring. Maarten: ‘Een dag per week hebben we nóg een kamergenoot, Wilco Emmens.’ Ashraf: ‘Hij is senior researcher, geloof ik. En werkt ook nog bij een andere instelling.’ Maarten: ‘Maar die zien we dus niet zo veel.’ Ashraf: ‘Ik kom uit Palestina en ben nu een jaar in Nederland. Sindsdien delen Maarten en ik een kamer.’ Maarten: ‘Ik ben al wat verder met mijn onderzoek en zit nu in mijn derde jaar.’ Ashraf: ‘Onze promotieonderzoeken hebben beide te maken met simulation of forming processes.’ Maarten: ‘We zijn beide promovendi voor het Nederlands Instituut voor Metaal Research.’ Ashraf: ‘Eigenlijk praten we niet zoveel met elkaar over het onderzoek. Ja, ik roep wel eens de hulp van Maarten in als ik de vertaling van een Nederlandse tekst nodig heb.’ Maarten: ‘We praten ook wel over hoe het weekend was enzo.’ Ashraf: ‘Of ik weet of hij broers en zussen heeft? Uh, een zus, toch?’ Maarten: ‘Klopt. En hoe Ashraf zijn koffie drinkt? Jij drinkt vooral thee.’ Ashraf: ‘Maarten is een relaxte collega. He’s okay.’ Maarten: ‘Ashraf ook. Hij eet alleen veel te veel koekjes, de hele dag door. Kijk maar wat er allemaal op zijn bureau ligt.’ Ashraf: ‘Deze snacks vind ik gewoon lekker.’ Maarten: ‘Als jullie straks weg gaan, zullen we eens even echt zeggen wat we van elkaar vinden.’ Ashraf: ‘Moeten we elkaar a hug geven voor de foto? Zo dicht hebben we nog nooit bij elkaar gezeten.’ Maarten: ‘Hahaha!’

Kamergenoten Foto: Arjan Reef

Ook in Kamergenoten? Bel of mail met de redactie!


5


Industrie en FOM steken miljoen in UT-project De vier grote bedrijven Shell, Akzo Nobel, DSM en Corus doen samen voor een half miljoen euro mee in een gezamenlijk onderzoeksproject van de TNW-onderzoeksgroepen van de hoogleraren Hans Kuipers en Detlef Lohse. Onderzoekssstichting FOM doet er een half miljoen bij, zodat dit Industrial Partnership Programme een miljoen euro omvat, met een looptijd van zes jaar. De eerste twee aio’s staan al in de startblokken.

In veel industriële processen wordt een gas toegevoegd aan een stromende vloeistof. Zo wordt bij Corus het edelgas argon toegevoegd aan gesmolten staal om deze van verontreinigingen te ontdoen. ‘De menging moet meteen goed zijn’, zegt dr. ir. Niels Deen van Fundamentele Aspecten van de Proceskunde (TNW) die dit proces als voorbeeld gebruikt. ‘De procescondities zijn extreem, waardoor eenvoudig roeren niet mogelijk is.’ De complexe samenstelling van de problematiek is de reden dat de TNW-onderzoeksgroep, in een aanvraag naar FOM, samenwerking zocht met een andere UTgroep: Vloeistoffysica. De leiders van de twee groepen, de professoren Lohse en Kuipers, hebben recent veel goede reviews gekregen en boezemen zowel de wetenschappers als het bedrijfsleven vertrouwen in. Hoewel zich bij de betrokken bedrijven uiteenlopende processen afspelen, kreeg de generieke vraagstelling van gas/vloeistof interacties een hoge prioriteit. Dat bleek tijdens sessies die de UT-groepen belegden met R&D-vertegenwoordigers van de betrokken bedrijven. Daarin ontvouwden de UT-groepen hun werkwijze, expertise en plannen van aanpak en konden de

vertegenwoordigers hun behoefte aan onderzoek formuleren. Hoe bellen van gas zich in een homogene stroming gedragen is intussen aardig bekend, maar in de praktijk van de procesindustrie spelen meer parameters een rol. Daar bewegen de bellen zich niet op veilige afstand van elkaar in een nette, constante vloeistofstroom. Turbulentie, samenklontering van bellen met verschillende grootte en faseovergangen zijn daar aan de orde van de dag. ‘We zoeken de confrontatie met de praktijk’, vertelt Deen. ‘Het gaat erom de theoretische kennis en numerieke technieken die we in huis hebben in nieuwe lab-situaties met elkaar te verbinden. Daarvoor staat ons inmiddels een arsenaal aan experimentele methoden en computermodellen ter beschikking.’ Zo proberen de onderzoekers met behulp van geavanceerde computermodellen het begrip voor wat er op kleine schaal gebeurt, te vergroten. Die is voor de deelnemende partners maatgevend voor wat zich op industriële schaal afspeelt. De benader ing van de problematiek blijft voor de onderzoeksgroepen dezelfde, alleen zijn de heterogene processen een stuk lastiger. Deen: ‘Samen met de industrie zijn we erachter gekomen dat we daar als weten-

De bladen

Wat de windtunnel is voor de automobielindustrie is de drie verdiepingen tellende watertunnel voor het meten aan stromingen en turbulentie van vloeistoffen.

schappers niet langer met een grote boog omheen mogen lopen omdat ze misschien te ingewikkeld zijn. De vraagstelling is uitdagend. Dat blijkt ook wel. Nog voordat we zijn begonnen, hebben zich al twee aio’s gemeld die aan de slag willen. Zij zijn de eerste promovendi in dit programma dat zes jaar duurt. Twee andere aio’s zullen later gefaseerd van start gaan.’ De opnamen met hoge snelheidscamera’s behoren tot de experimentele technieken waarmee de UT-onderzoekers inmiddels de nodige ervaring hebben. Daarbij

Sfeer proeven De voorlichtingsdagen, vorige week vrijdag en zaterdag, trokken zo’n duizend belangstellenden. Jonne Doornduin, coördinator voorlichtingsevenementen, is tevreden over dit aantal. ‘Want veel scholieren hebben hun studiekeus al gemaakt. De voorlichtingsdagen in maart zijn daarom nooit zo druk.’ Vooral de opleidingen technische geneeskunde en werktuigbouwkunde waren populair, tachtig belangstellenden per studie. Minder animo, ongeveer twintig mensen, was er voor de opleiding bedrijfsinformatietechnologie. ‘Het sterke punt van onze voorlichting is de uitstraling van de campus’, zegt Doornduin. ‘Dat benadrukken we op allerlei manieren. Allereerst door scholieren en ouders te vertellen dat wij, de studenten, verantwoordelijk zijn voor de organisatie.

wordt de drie verdiepingen tellende watertunnel opnieuw opgebouwd in het gebouw Meander. Deze is even onmisbaar voor metingen aan stromingen en turbulentie als een windtunnel is voor de automobielindustrie. Deen: ‘Naast meten met de hoge snelheidscamera doen we aan deze stromingen ook metingen die minder spectaculair zijn, maar waaraan we wel veel nuttige data ontlenen ter verbetering van onze simulatiemodellen. Zo kunnen we uit hittedraadmetingen in de vloeistofstroming afleiden hoe turbulent deze precies is.’

In het Amsterdamse Folia een interview met Rob Wijnberg, filosofiestudent aan de UvA en opinieredacteur van nrc.next. Wijnberg vertelt over het onbegrip van veertigplussers over zijn generatie. ‘Het zijn meestal ouderen die een mening hebben over ons en het zijn meestal ouderen die over ons aan het woord zijn. Zelden komen wij over onszelf aan het woord.’ Daarom schreef Wijnberg het boek Boeiuh! Het stille protest van de jeugd waarin hij stil staat bij generatiekloven en nieuwe ontwikkelingen als internet. ‘Internet is zogenaamd een wereldwijd netwerk, maar feitelijk wordt het gebruikt om je eigen wereld mee af te bakenen. Het wordt nauwelijks gebruikt om er achter te komen wat er in Burundi of Japan gebeurt. Daarnaast geeft internet een gevoel van identiteitsverlies. Door internet realiseert iedereen zich hoe oneindig groot de wereld is en hoe nietig je zelf bent. Ik denk dat de zucht naar erkenning en beroemdheid, die endemisch is onder mijn generatiegenoten, voortkomt uit dat gevoel. BN’er willen worden heeft vooral te maken met verlies van identiteit.’ In Wageningen hebben ze last van ratten en hangjongeren. Resource meldt dat het fietsenhok tussen de Aula en studentensociëteit Ceres een populaire hangplek is geworden. ‘De etensresten die de jongeren achterlaten oefenen weer een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op ratten.’ De Aulabeheerder bevestigt dat er sprake is van een plaag. ‘We hebben een rat tegen de muur op zien lopen bij het fietsenhok, maar ze schijnen vooral onder de vloer te zitten.’ Inmiddels zijn er doosjes met gif langs en onder het gebouw geplaatst.Tijdens de viering van de dies lag één van de eerste slachtoffers al dood onder de heg. Ook bindt de universiteit de strijd aan met de bron van het kwaad: binnenkort wordt het tegelpad naar de stalling afgesloten. Het kan soms raar lopen wanneer je erop uit trekt voor een stukje praktijkonderzoek. In Univers, het weekblad van de Universiteit van Tilburg, doet Linda van Krimpen (international European public law) verslag van haar onderzoek naar het prostitutiebeleid in Nederland. Ze sprak daarvoor met raamprostituees en pooiers op de Wallen. ‘De interviews met exploitanten waren een aparte ervaring. In één van de bordelen, een ontzettend luxe tent, kreeg ik een rondleiding. De kamers hadden grote flatscreentv’s, jacuzzi’s, zwarte plafonds en Playboybeddengoed. De exploitant was een brede kale man in zwart pak en met grote zegelring.Toen ik na een interview op de Wallen naar buiten liep, midden op de dag en netjes in pak, vroeg een voorbijganger of ik een nieuwe werkneemster was. ‘Oh, jammer!’, vond hij.’ In Delta een interview met filosoof en medicus Gert-Jan Lokhorst van de TU Delft over neuro-ethiek. Met je eigen hersenen over de werking van hersenen nadenken, wordt hij daar niet duizelig van, vraagt de Delta-verslaggever. Lokhorst: ‘Ik ben niet zo bang te verdwalen in mijn eigen brein. Een wetenschapper die onderzoek doet naar de werking van de alcohol in de hersenen, is toch ook niet bang om aan de drank te raken? Al moet ik wel bekennen dat ik last heb van een terugkerende nachtmerrie: een beroemde hersenonderzoeker kiest mij uit als proefpersoon, haalt mijn hersens uit mijn hoofd, laat ze aan de studenten zien en propt ze dan weer terug. En dan ben ik wel eens benauwd of dat laatste helemaal goed gaat.’


Een studentvoorlichter spreekt zijn gehoor toe.

Verder zijn er rondleidingen over de campus, waardoor ze een beetje de sfeer kunnen proeven van het studentenleven. En er is er een speciaal programma in de binnenstad. Een korte tour, een bezoek aan de Pakkerij en een hapje

eten in een studentenhuis.’ Doorduin is van mening dat, in verhouding tot de voorlichtingsdagen in Groningen of Eindhoven, de UT goed scoort. ‘In die universiteitssteden krijg je een praatje, een rondleiding en sta je met

anderhalf uur weer buiten. Wij maken meer werk van het programma. En we weten nu dat een groot percentage van de scholieren die onze voorlichtingsdagen bezoekt, zich ook aanmeldt voor een studie.’

www.foksuk.nl

EGBERT VAN HATTEM

Foto: Arjan Reef


6

Thursday 22 March 2007

PROFESSOR JON LOVETT JOINS TECHNOLOGY AND SUSTAINABLE DEVELOPMENT GROUP

‘Africa will suffer most under global warming’ A hearty welcome to Professor Jon Lovett, the new head of Technology and Sustainable Development in North South Perspective (TSD), a division of the Center for Clean Technology and Environmental Policy in the School of Management and Governance. Lovett will divide his time between Twente and the University of York in England, where he serves as Director of the Centre for Ecology, Law and Policy. He will spend roughly the equivalent of one week per month here at the UT. With research interests that take him all over the globe – from the forests of Tanzania to the tropics of Australia to the moors of Yorkshire – it is hard to imagine what might have lured Lovett to Twente. Born in Salisbury, England, Lovett was fascinated by Antarctica as a boy. After graduating from Oxford University with a bachelor’s degree in botany, his childhood aspiration to visit the frigid continent was to be realized through the British Antarctic Survey. At the last minute, however, the mission fell through, dashing Lovett’s dreams. When a friend proposed a job in Tanzania, Lovett unwittingly embarked on a 12-year-stay in the African country. Lovett entered Tanzania a botanist and emerged over a decade later an institutional economist. How to explain the transformation? ‘In a developing country, you must be able to do everything yourself.’ Witnessing firsthand the rampant deforestation by native Tanzanians, Lovett took an interest in Tanzanian law and discovered that the laws dated back to British colonial law of the 1930s, which prohibited Tanzanians from entering the forest. ‘Outside the forest, Tanzania was the model of African socialism. Inside the forest, Tanzanians couldn’t collect water, they couldn’t visit ancestral graves. Any activity within the boundaries of the forest was illegal. Consequently the native population became alienated from the forest, opening up the gates to deforestation.’ Lovett divulges that hearing people say, ‘My kids can’t walk across the forest’ drove him to fight for change. Lovett learned that ‘the way forward with conservation is not to just sit there and admire the trees, but through active forest management.’ Ultimately he studied law and economics to better function as a botanist. ‘Usually targets are set by scientists, but not met by politicians. The big question is how to make policy makers take notice? They do listen to economics.’

Lovett describes institutional economics as ‘the laws of the rules of the game, how organizations interact economically’ and specifies one of his professional goals as ‘getting the rules of the game whereby organizations interact efficiently and equitably.’ His experience in Tanzania shows that this is never simple. Eventually the laws were modified to allow native Tanzanians access to the forest. ‘Communitybased forest management was the original solution, but the cost of management was then transferred from the government to the community. The poorest people had to bear a relatively large proportion of the cost.’ Lovett is now looking for ‘technical solutions in a social context.’ And this is what makes the TSD group distinctive. ‘The marriage of engineers and social scientists is unique to the UT.’ When he worked on the Lower Kihansi Hydropower Project in Tanzania in the late 1990s, engineers could scarcely get over their inherent distrust of environmentalists. ‘Isn’t there a phrase for the latter in Dutch …ouwe geitenwollen-sok?’ chuckles Lovett. Recently, however,


Jon Lovett

ronmental refugees. Lovett emphasizes ‘the large-scale social impact.’ Currently in Africa there is a remarkable phenomenon – ‘the greatest shift in land ownership since colonial times.’ As land becomes privatized, commercial competitors

‘In a developing country you must be able to do everything yourself ’ Lovett began working with the Chemistry Department at York in ‘green chemistry, on policy related to biofuels and climate change in Africa.’ Through his work in the Eastern Arc Forests in Tanzania, Lovett and a team of colleagues have used computer modeling to predict the effect of global warming on Africa. Already in 2005, newspapers worldwide cautioned: ‘York scientists warn of dramatic impact of climate change on Africa.’ According to their estimations, ‘Africa is the continent that will suffer the most under global warming.’ With that information, new work begins: vulnerability assessments, risk mapping, planning for envi-

move in and sequester key natural resources, and access to them. He predicts that ‘this will lead to water conflict.’ TSD, with Lovett at its helm, will continue to concentrate on precisely this type of issue: the socioeconomic implications of scientific innovation. Among the broader implications of climate change is ‘the impact of the shift to biofuels.’ The 2006 EU Biofuels Directive aims for a 10% minimum target by all member states for the share of biofuels in overall EU transport gasoline and diesel consumption by 2020. Why is this so vital? Lovett gives four reasons: the spate of new competitors (namely, India and China) for fos-

sil fuels; the uncertain state of current fossil fuel suppliers; the chance to help Eastern Europe integrate by encouraging them to grow biofuel crops (like rapeseed, which is used for bio-diesel); and, the opportunity to help African agro-economies which can also supply biofuel crops. Lovett adds the caveat that in encouraging biofuel-related crops, African lands risk losing some of their biodiversity. Here again is evidence of the complicated nature of his work: ‘That’s not to say you shouldn’t have these technologies, but do so thoughtfully.’ What about buying green beans from Kenya? Albert Heijn shoppers now take for granted the available cornucopia of fruits and vegetables from all over the globe. Should consumers stop buying those green beans to curb pollution from airplanes transporting them? ‘You can’t go back. Keep supporting those economies.’ And the recent IPCC report? ‘It’s a political process. Evidence is now very strong. Now the mavericks are those who DON”T subscribe to the view that climate change due to human activity is occurring.’ Lovett adds, ‘With climate change, you get different people sitting around the same table. Diverse parties with a common concern: the climate.’ Kristin Zimmerman

Contributors: Mike Maier, Kamran Sheikh and Anindita Ganguly

Lecturers’ English not that bad Within two years all lecturers in the master’s program should have their English up to scratch, said Henk Zijm last month during a lunch with international students. Last year, Language Coordination Point (TCP) tested over 120 lecturers. Eighty percent of them were at the required level. The required level refers to the C1 level of the Common European Framework, a European frame of reference to standardize the language ability levels for the different European languages. The C1 level stands for ‘advanced,’ the second highest qualification. Even though one in five lecturers is not at that level, it doesn’t necessarily mean they speak English poorly, says Jan Beijering, head of Educational Services. ‘The C1 level is very high. Those not at that level get advice to improve their pronunciation, grammar or vocabulary.’ As part of the test for lecturers the TCP has class assessments. ‘A novelty, as far as I know,’ says Beijering. ‘Employees are watched and assessed during lectures.’ If the Executive Board is indeed planning to uphold their promise of two years, it means the TCP has to test about 1800 people: 1600 employees in academic staff and 175 in administrative and support staff. Figures of the ITBE in 2006 show only nine lecturers followed the course spoken English for lecturers as a result of the test. So far this year, eight people have followed the course. Beijering doesn’t know why so few lecturers use the opportunity to improve their English. A possible reason is a lack of time, he suspects, but maybe embarrassment too. The latter

is certainly not necessary, he hastens to add. Lecturers who performing below par after the two-year term should not teach in a master’s program, said Zijm during the recent lunch. ‘For those people an alternative function will be found,’ he said. Lecturers don’t seem too worried right now, says University Council chairman Dick Meijer. ‘Most of them think that it will run its course. I haven’t heard a single person worry about expulsion from a master’s program.The minimum requirements that have been agreed upon in the 3TU federation are reasonable. The question is whether that level is good enough for knowledge transfer on an academic level.’ UT professor of labor and organization psychology Karin Sanders agrees. ‘Giving a lecture is easy to practice and prepare, you can even work it all out at home. For tutorials it’s more difficult. A native speaker can use different words to explain something if someone doesn’t understand. If you give the tutorial in English and you’re not a native speaker, you tend to repeat your explanation in the same words over and over again.’ Lectures in English if the whole group is Dutch – compulsory in the master’s program- is ‘extremely artificial’ says Sanders. ‘Don’t get me wrong, the process of internationalization is important and as a university you should be open to that. But if that means that as a Dutch university you completely switch to English… I don’t know.’ Joost Blijham Trans. Henriëtte van Dorp

FFNT lecture

FC International

Iteke Weeda, retired professor of sociology at the Wageningen University and of gender studies at the University of Groningen, will address the relationship between the demands put to us from outside and the inspiration and driving forces within us. To attend this lecture, contact [email protected]

The Faculty Club is celebrating ‘Internationalization’ as its annual project. The association is organizing get-togethers for international PhD students and staff members, in close cooperation with the PhD Network University Twente (P-NUT), in the form of ‘nationality events,’ hosted by specific nationality-based groups, such as the Turkish, Indian or Pakistani. Associations of international PhDs, students and staff members are invited to coorganize these gatherings, which will take place in the Faculty Club. Dates in May and December are still available for international groups to participate. If you and your group (which need not be an officially recognized organization) are interested, contact Ineke Baas at [email protected].

Thursday 29 March, 3:30 – 5 pm, Drienerburght

Lecture: ‘Up the Mekong to Tibet’ The famous British travel writer John Pilkington will relate the spellbinding adventures of his travels in Vietnam, Cambodia, Thailand, Laos, Burma and China. Thursday22March,7:30pm, ITC auditorium, ` 3.50 / ` 1 under 25


7


NIEUW MASTERVAK GW

Ook beelden moet je leren lezen Tekst is in onze samenleving de dominante uitdrukkingsvorm. Nóg wel. Foto’s en video’s nemen het roer over: beeldcommunicatie is booming. Maar waar voor teksten duidelijke regels gelden, bestaan die voor beelden nog niet. De afdeling media, communicatie en organisatie van de faculteit GW ontwikkelde daarom het nieuwe mastervak beeldtaal en visuele communicatie. In april start een pilot.

De alleskunner die tegelijkertijd specialist is...

Foto: Shishei Kuwabara (1977)

Het full-service grafisch bedrijf dat alles op het gebied van prepress en drukken voor u verzorgt tot en met de specialist in het maken van boeken, magazines en manuals.

JANNIE BENEDICTUS

Op het gebied van beeld zijn we eigenlijk nog een soort analfabeten, vinden Piet Kommers en Sjoerd de Vries, docenten bij de vakgroep media, communicatie en organisatie.Vandaar dat de heren een nieuw vak door de opleidingscommissie loodsten, dat in samenwerking met de opleiding kunst en techniek van Saxion Hogescholen wordt verzorgd. Kommers: ‘Jongeren communiceren steeds meer via sms en msn, in zo kort mogelijke teksten. Icons en fotootjes spelen daarin een grote rol. Zo afficheren jongeren zich. Wie ben ik, wie wil ik zijn?’ De Vries: ‘Maar ook in bijvoorbeeld overheidscommunicatie speelt beeld een steeds grotere rol. Een vuurwerkspotje draaide vroeger vooral om een slogan, nu is het een indringend beeld van afgerukte vingers. En ook bedrijven richten zich in hun marketing steeds meer op het visuele. Of neem wetenschapscommunicatie. Dat gaat nu nog voornamelijk via artikelen in vakbladen, maar straks zullen wetenschappers hun onderzoek presenteren via korte video’s of door middel van een virtueel lab waar iedereen kan binnenstappen.’ Hoewel beeld als drager van

ADVERTENTIE

Bob Olde Hampsink

Meer weten over onze dienstverlening? Bel 053-4826262 en vraag naar Bob Olde Hampsink of Mark Spoolder.

Mark Spoolder Wat zien we nou echt op deze foto?

informatie al jaren in opkomst is, wordt niet geleerd hoe we ermee om moeten gaan. Kommers: ‘We moeten beelden als taal gaan begrijpen en er handig in worden.’ Tekst wordt wél als belangrijk gezien, dat wordt kinderen scherp aangeleerd. Kommers: ‘Het getuigt van eruditie als je foutloos kunt spellen, maar dat geldt ook voor visuele geletterdheid.’ Zijn collega: ‘We hebben allerlei regels met elkaar afgesproken over d’s en t’s. Ook aan beelden zouden we criteria kunnen stellen.’ De Vries verwijst naar het boek ‘Het zijn net mensen’ van Joris Luyendijk. Daarin toont deze journalist aan de hand van zijn correspondentschap in het Midden-Oosten hoe er gemanipuleerd

wordt met beelden die we op het journaal te zien krijgen. ‘Moeten we onze kinderen niet leren om dat te herkennen, net zoals we ze leren hoe ze een woord moeten spellen? Dat ze leren om de beelden te lezen en op waarde te schatten.’ Kommers toont een foto van een Japans meisje, in de armen van een man. ‘Wat zien we nou echt op deze foto?’ vraagt hij. ‘We zien een meisje in een feestelijke kimono. Ze lijkt blij, maar het is duidelijk dat ze ziek is.’ De docent vertelt dat het meisje, dat op de foto wordt vastgehouden door haar vader, één van de slachtoffers uit het Japanse Minamata is, waar bewoners massaal ziek werden door ernstig vervuild

zeewater. Waarom is dit beeld van belang? Kommers: ‘Deze foto laat zien dat beeldtaal niet vanzelf gaat, je moet leren om te kijken. Wat zijn de objectieve elementen die verklappen waar het over gaat? Ook moet je nieuwsgierig zijn bij de dingen die je ziet en niet begrijpt, een open houding aannemen. Deze foto gaat over de gevolgen van vervuiling en haar diepgaande maatschappelijke effecten. Het is dus van groot belang om beeld in het juiste perspectief te plaatsen.’ Het keuzevak is bedoeld voor studenten TCW, onderwijskunde en psychologie van de faculteit Gedragswetenschappen, maar ook voor studenten van andere faculteiten die meer van beelden

ENSCHEDE Business & Science Park Capitool 25 Postbus 333 7500 AH Enschede

willen weten. Samen met de deelnemers van Saxion zullen de UT-ers visualisaties en filmpjes maken en daarmee experimenteren. Welke beelden roepen welke effecten bij het publiek op als het gaat om voorstellingsvermogen en realiteitsbesef? En wat kunnen mediamakers daarvan leren? Eigenlijk gaan we daarmee

Tel. 053 482 62 62 Fax 053 482 62 70 Email [email protected]

www.ppi.nl

terug in de tijd zeggen de twee docenten. ‘Van oudsher communiceren mensen via iconen en schilderingen. Wij moeten die symbolen en metaforen opnieuw leren herkennen.’ Meer informatie over het vak op www.rinc.nl

Ebenhaëzer vaart veertig jaar Foto: Frans van der Veeken

Zeilvereniging Euros vierde afgelopen zaterdag het achtste lustrum van klipperaak Ebenhaëzer. Ter gelegenheid van deze gebeurtenis kwamen vele leden en oud-leden naar het watersportcomplex aan het Twentekanaal. Onder het genot van een biertje en een uitgebreid diner genoten zij van elkaars oude verhalen. Over vroeger, toen je nog maandenlang aan een boot kon klussen en daardoor vijftien jaar over je studie deed. Over toen de UT nog de TH Twente heette en er tussen de honderden leden slechts een enkele vrouw rondliep. Marinus Goedhart, de reeds veelgeprezen bootsman die de verschillende Eurosverenigingen al meer dan veertig jaar ondersteunt, werd ook zaterdag weer eens in het zonnetje gezet. Van de lustrumcommissie ontving hij enkele presentjes en mooie woorden. Op zijn beurt gaf hij de zeilvereniging de oude deurknop van de Ebenhaëzer, om op te hangen op een mooi

De oud-Eurosleden (van links af) Dirk Doornbos (55, CT), Jaap Bruijn (59, EL) en Jaap Stulp (53, EL). Doornbos en Stulp zijn in de jaren zeventig (met vier anderen) nog eens Nederlands kampioen teamzeilen geworden.

plekje in het vlaggenschip. Goedhart speechte er lustig op los: ‘Het klinkt misschien gek, maar ik heb helemaal niks met water. Sterker nog, ik drink het niet eens. Ik heb dan ook nog nooit op de Ebenhaëzer gevaren.’ Marinus weet nog dat hij in het geheel niet blij was toen de Ebenhaëzer veertig jaar geleden bij de vereniging kwam. ‘Ik vond het maar een oude roestbak, hij was toen al bijna zestig jaar oud.’ Inmiddels hebben hij en vele Eurosleden,

tienduizenden of misschien wel honderdduizenden manuren in de boot gestoken. Het schip ligt er mooi en fris bij. Natuurlijk groeien met de jaren ook de verhalen. Goedhart: ‘Over een paar jaar ga ik met pensioen en dan wil ik een boek uitbrengen. Ik heb inmiddels al een paar honderd bladzijden geschreven en de komende jaren schrijf ik er nog een paar honderd bij.’ Frans van der Veeken


8


MARNIX SMIT, CENTRALE VERDEDIGER BIJ HERACLES, PROMOVEERT BIJ CTW

Eerste doctor in de ered Ooit verdiende de legendarische Abe Lenstra als voetbaltrainer zijn brood bij de UT. Dat was begin jaren zeventig en nog net geen wereldnieuws. Anno 2007 is de UT de eerste Nederlandse universiteit die een tot doctor gepromoveerde profvoetballer zal afleveren. Portret van Marnix Smit, centrale verdediger bij Heracles Almelo, alumnus bestuurskunde en aio bij de faculteit CTW. BERT GROENMAN

Zondag 18 maart, 13.30 uur. In de bijna knusse perskamer van het Polmanstadion in Almelo babbelt AZ-trainer Louis van Gaal met een paar verslaggevers, onder wie Evert ten Napel. De kwartfinaleplaats van AZ in de UEFA Cup ten koste van Newcastle is een prettig onderwerp. Het draait om voetbal en dat is ieders vak.Van Gaal glimt, dit keer van trots. Hij drinkt zijn koffie op, wenst ‘de media’ succes en beent weg.Ten Napel, de nestor onder de aanwezige sportverslaggevers, vertelt zijn toehoorders dat de helft van werkend Nederland geen lol in zijn werk heeft en daar dus met tegenzin heengaat. Dan pakt ook hij zijn spulletjes en verkast naar de perstribune, waar een stuk of twintig persmuskieten -de meeste voorzien van laptops- opeengepakt de wedstrijd volgen.Van de Telegraaf tot het Almelo’s Weekblad, met alle schakeringen daartussen.Voetbal dus. 13.45 uur, drie kwartier voor de wedstrijd. Heraclestrainer Ruud Brood en zijn assistent Hendrie Kruzen laten ook nog even hun gezicht zien in de perskamer. De camera’s staan er al opgesteld met het oog op de bekende trainerspraatjes na afloop. De tongval vanachter het schap is Twents, de sfeer gemoedelijk, bijna dorps. Koffie en krentewegge dus. Marnix Smit, die in augustus 1999 in het eerste elftal van Heracles debuteerde, bevestigt na de wedstrijd dat laagdrempelige beeld: ‘Een paar jaar geleden was het nóg gezelliger. Sinds we eredivisie spelen - de laatste twee seizoenen dus - wordt het steeds serieuzer. Dat moet ook wel.’ Buiten vergapen supporters aan de rand van het veld zich aan de warming up van de spelers. Marnix: ‘Ja, mooi hè,

Passie en strijdlust

dat dat kan. Niks geen hekken. In de acht jaar dat ik hier speel heb ik nooit een supportersrel meegemaakt. Ze zijn wel heel fanatiek, maar ook tolerant. Dat zorgt voor een goede sfeer.’ Het is inmiddels kwart over twee, beide teams rekken en strekken nog wat, trekken dan een laatste sprintje over de breedte van het veld en zoeken de kleedkamer op voor de laatste rituelen voordat het eerste fluitsignaal klinkt. Het heeft die nacht en de hele morgen veel geregend en ook nu vallen er pittige buien. Het kunstgrasveld van hoofdsponsor Ten Cate ligt er echter prima bij. Kan ook niet anders. Smit: ‘Het zou best kunnen dat er over een jaar of tien overal op kunstgras wordt gespeeld, maar ik zie ook kansen voor half kunst, half echt, zoals in Engeland. Maar er is ook weerstand. De mat in Almelo wordt steeds beter.’ Het kleine stadion telt achtduizend blije supporters, die meeklappen op de vrolijke muzikale omlijsting vóór de wedstrijd. Heracles heeft de punten hard nodig, want de andere degradatiekandidaten, Excelsior en RKC, wonnen eerder dit weekend allebei. 14.38 uur: eerste echte balcontact Marnix Smit, gehuld in shirt nummer 14. Pas na acht minuten voetbal dus. Smit is een kopsterke mandekker, die opereert als centrale verdediger. Zijn directe opponent is vanmiddag Moussa Dembélé, niet de minste voetballer: een stevige, wendbare spits, die hem direct al een paar keer te slim af is op het gladde veld. Smit speelt verder zuinig, doet vooral geen gekke dingen, grijpt in waar nodig en is (met de linksbenige Schilder) de man van de listige vrije trappen die hij met een venijnig boogje laat neerploffen in het elfmetergebied van AZ.

Foto: Marco Oude Groothuis De nummer 14 bedankt het publiek na afloop van het gelijkspel tegen AZ.

Dembélé en de andere spits, de kersverse international Danny Koevermans, wisselen nogal eens van positie, maar het lijkt Marnix niet te deren. ‘Iedereen weet precies wat-ie moet doen, wat zijn taken zijn. Dat zijn ingeslepen patronen en die verschillen natuurlijk per tegenstander. Ik ben gewend om steeds mijn man op te zoeken.We moeten het achterin van een strakke Foto: Marco Oude Groothuis.

Smit in duel met Dembélé

organisatie hebben, met Maas en Tanghe als controleurs. Dat is ons sterke punt. Als we dat loslaten, wordt het een complete chaos. Ik ben een dienende speler en maak m’n eigen belang ondergeschikt aan het teambelang. Heb ik totaal geen moeite mee. Het is m’n werk, ik kom om naar vermogen te presteren. Heel simpel.’ Een kwartier na de rust maakt Dembélé plaats voor Arveladze, die veel vanuit de tweede lijn opereert, waardoor Smit wat nadrukkelijker met Koevermans krijgt te maken. ‘Eerlijk gezegd heb ik hém liever dan Arveladze. Die is heel sluw en lastig te bespelen.’ Verrast dat Koevermans is geselecteerd voor Oranje? ‘Eh, een beetje wel. In de individuele actie is hij niet zo sterk, maar hij scoort wel vaak, dat telt ook. Maar als je hem vergelijkt met een Van Nistelrooij, dan zou ik het wel weten. Ruud speelt al jaren op Europees topniveau, net als Van Bommel trouwens. Die twee zouden sowieso bij de oranjeselectie moeten zitten, of je ze nou opstelt of niet. Want dat hangt weer van de strijdwijze af.’ Heracles houdt AZ op nulnul. ‘Een redelijke afspiegeling

van de wedstrijd’, aldus Smit voordat hij nog even een biertje pakt in het spelershome, waar de Duitse schlagers voor een aparte sfeer zorgen. ‘Typisch Heracles’. Maandag 19 maart, 13.00 uur, zaal T 300 van de Horst. De hersteltraining op het kunstgras zit erop, de gezamenlijke lunch heeft hij laten lopen. De knop is om, Marnix is nu in de kantoortuin aan het werk voor zijn promotie bij CTW, die hij eind dit jaar hoopt af te ronden. ‘Mijn contract loopt tot 1 juli, maar dan zal de promotie nog niet zijn afgerond.’ Hij studeerde al in deeltijd en doet dat nu ook met zijn promotie. Dus duurt het allemaal wat langer, legt hij uit. Zijn onderzoek richt zich op de wijze waarop publieke belangen in de samenwerking tussen publieke en private sector bij de herontwikkeling van stationslocaties, kunnen worden gewaarborgd. Een ‘heel dynamisch en interessant’ terrein, waar hij later zeker in wil doorgaan. ‘Anders zou het natuurlijk ook zonde zijn van de tijd en moeite die ik er in heb gestoken. Maar of ik er direct al iets mee ga doen, weet ik nog niet. Hangt er ook vanaf of Heracles in de eredivisie blijft.’ Trainen doet hij iedere doordeweekse dag één of twee keer.Tussen de bedrijven

door is hij in de kantoortuin achter de boeken te vinden. ‘Op de werkvloer hier vinden ze het geloof ik wel leuk dat ik profvoetballer ben. Mijn promotor Geert Dewulf heeft een jaarkaart en ziet me dus vaak voetballen. Maar mijn collegaspelers, nee, die weten niet precies wat ik doe. Zelf doen ze weinig naast het voetbal. De UT kennen ze natuurlijk wel, maar voor de rest interesseert het ze niet. Vroeger dachten ze dat ik iets deed met reageerbuisjes en zo. Mijn studie is heel interessant, daar haal ik mijn motivatie vandaan.’ Zijn studieboeken neemt hij niet mee naar een trainingskamp, zoals tijdens de winterstop in het Spaanse Marbella of naar dat hotel in Ommen, waar de groep vaak verblijft

De promovendus aan het werk in T300 van de Ho


9


CTW

divisie

van de Horst

als voorbereiding op de wedstrijd van zondag. ‘Ik heb het niet zo met die voorbereiding in het hotel. Ik weet ook niet of ik er beter door ga voetballen. Ik lees wel wat, maar voor de rest is het veel wachten en hangen. Ik slaap voor een wedstrijd het liefst thuis in m’n eigen bed.’ Discipline loopt als een rode draad door zijn voetbal- en studieloopbaan. Leven voor het voetbal en ook nog goede cijfers halen op school en universiteit. Met daarnaast een beetje tijd voor de sociale kant van het leven. Als geboren Almeloër koos hij als klein jochie aanvankelijk voor de club waar zijn vader in het eerste elftal keepte, Rietvogels. Al gauw werd zijn talent ontdekt en kwam hij bij de jeugd van FC Twente terecht. ‘Inderdaad, ik werd met zo’n busje van huis naar de training gebracht en terug.’ Leren gaat hem goed af. ‘Ik neem de dingen vrij snel op. Ik ben analytisch vrij sterk, creatief wat minder.’ Na het atheneum in Almelo (Erasmus) studeerde hij van 1994 tot 2001 bestuurskunde en koos de meest technische afstudeervariant van deze studie: infrastructuur. Hij voetbalde in die tijd in het tweede van FC Twente, voordat hij in 1999 overstapte naar Heracles. Na zijn studie was Smit een jaar medewerker onderzoek bij civiele techniek, voordat hij daar werd gevraagd voor een promotieonderzoek bij de faculteit CTW. ‘Kennelijk zagen ze wat in mij’, vertelt hij nuchter. ‘Het is geen ingenieursachtige promotie, meer een gamma-opleiding. Dit werkgebied zat nog niet zo lang geleden bij de voormalige faculteit Technologie & Management.’ En dan word je dus, voorzover na te gaan, de eerste doctor in het betaalde voetbal? ‘Dat zou best ‘es kunnen. Er zijn wel een paar voetballers die gestudeerd hebben, maar een doctor heb ik nog niet kunnen ontdekken. Of dat bijzonder is? Ach, het is wel leuk, maar ook niet meer dan dat. Ik ga er niet van naast mijn schoenen lopen, want dan word je bij de club snel weer met je beide benen op de grond gezet.’ Over wat hij als profvoetballer verdient wenst Smit zich niet in detail uit te laten. ‘De

verschillen zijn extreem en exact weten doe ik het ook niet. Drie ton zal ongeveer het hoogste salaris zijn binnen de spelersgroep, dertigduizend het laagste. Nee, ik zit daar niet precies tussen in, was het maar waar. De spelers die destijds in de eerstedivisie speelden, zoals ik, zaten gemiddeld op iets meer dan modaal. Na de promotie naar de eredivisie kwam daar wat bij, dat klopt. Als je daar mijn aio-salaris bij optelt, dan mag ik niet klagen. Dat doe ik dan ook niet’. De voetbalwereld, aldus Smit, het is maar net hoe je er tegenaan kijkt. ‘Ik zag zondagavond de eerste aflevering van die tv-serie over voetbalvrouwen. Het was geloof ik een komedie. Nou, ik kon er wel om lachen, maar het slaat natuurlijk nergens op. Ik vind dit helemaal geen luxe leven vol met glamour en glitter. Ja, ik heb een leaseauto van de club, maar daar betaal ik weer belasting voor.We komen hier om te voetballen.We willen per se in de eredivisie blijven en doen dat met strijd en passie. Degradatie heeft allerlei ingrijpende sportieve en commerciële consequenties.’ Wat zou dat voor jou betekenen? ‘De komende weken zijn cruciaal, voor iedereen bij de club. Zelf weet ik niet of ik het nog leuk vind om weer een treetje lager te moeten spelen. Ik ben nu 31, misschien stop ik dan wel en zoek ik een baan. In het publieke domein, ja. Als er zich een kans voor zou doen, kan het ook zijn dat ik als voetballer mijn geluk in het buitenland beproef, in Engeland of Duitsland bijvoorbeeld. Misschien niet op het hoogste niveau, maar net daaronder. Ambitieus ben ik zeker en het zou een mooie nieuwe uitdaging en ervaring kunnen zijn.’ Laatste vraag: stel dat de UT op het idee komt om jou - als bekende en academisch gevormde profvoetballer die sport en een promotie succesvol combineert- te vragen mee te helpen bij de werving van (technische en niet-technische) studenten, hoe zou je dan reageren? ‘Ik zeg daar niet direct nee tegen. Ik zou daar best over willen nadenken.Tenminste, als men denkt dat ik een waardevolle bijdrage op dat vlak kan leveren.’ Foto: Gijs van Ouwerkerk

Foto: Arjan Reef Rob Kamphues signeert eigen werk na afloop van de lezing.

ROB KAMPHUES BIJ BROODJE CULTUUR

Zwemmen met haaien, vechten met stieren Tv-presentator, schrijver en cabaretier Rob Kamphues las afgelopen maandag voor uit eigen werk tijdens het Broodje Cultuur in de Vrijhof. In het boek Naar de haaien. Volstrekt onverantwoorde avonturen beschrijft Kamphues op hilarische wijze wat hij allemaal meemaakte tijdens de opnamen voor verschillende tv-programma’s.

Inspiratie genoeg, blijkt al gauw wanneer Kamphues enkele passages voorleest. Van hectische redactievergaderingen tot aan stierenvechten ergens onder de Spaanse zon: saai waren de vijf televisiejaren zeker niet. Kamphues putte voor zijn boek uit de programma’s De acht plagen van Kamphues (RTL), Kamphues maakt vr ienden (BNN) en Kamphues zoekt de grens (KRO). De auteur vertelt dat-ie vier jaar gelden ook op de UT was. ‘Voor een

cabaretvoorstelling. Wat was ik toen zenuwachtig zeg! Zal er wel genoeg publiek in de zaal zitten? Daar maakte ik me enorm druk om. En wat is dit heerlijk relaxt. Voorlezen in een mooie zaal met gevarieerd publiek.’ Gekscherend:‘Normaal zit ik in een aftandse bibliotheek voor te dragen aan bejaarden waar ik dan van hoop dat ze het einde halen. Bovendien zijn ze ook nog eens verbolgen over de avonturen die ik beleefde. Je hebt toch kinderen, roepen ze dan!’

Real Deal, vijfdaagse business course Een vier ster renhotel in de Randstad en vier grote bedrijven die door hun onderlinge verscheidenheid een grote groep studenten zullen aanspreken: The Real Deal, de vijfdaagse business course van de Student Union, komt er weer aan. Inschrijven voor de course die in de week van 23 april plaatsvindt, kan nog tot 30 maart. Jitta Meijer, voorzitter van The Real Deal 2007, is tevreden met het aantal inschrijvingen tot dusver. Ze wijst erop dat studenten niet bang hoeven te zijn dat ze afvallen op basis van hun CV of achtergrond. ‘De deelnemende bedrijven zijn erg divers en ook de eisen die ze aan studenten stellen variëren enorm.’ Bovendien, zegt ze, speelt ook de moti-

vatiebrief een rol in de selectieprocedure. De vier bedr ijven die de cases, workshops en bedrijfspresentaties verzorgen zijn van verschillend pluimage: managementen adviesbureau Twynstra Gudde, ICT-dienstverlener Logica CMG, organisatieadviesbureau OC&C strategy consultants en Stork. Naast het formele programma krijgen de deelnemers ook alle gelegenheid om informele contacten op te doen bij de deelnemende bedrijven. Nuttig, meent Meijer. ‘De vorige editie leverde meerdere deelnemers contacten voor bachelor- of afstudeerstages of voor een mogelijk toekomstige dienstbetrekking bij de toen deelnemende bedrijven.’ Inschrijven kan op www.realdeal2007.nl.

Kamphues wil met het boek de lezers een kijkje in de televisiewereld geven. ‘Mensen denken vaak dat televisie nep is, maar wat we deden was allemaal echt. Het boekwerk is ook een soort eerbetoon aan de mensen achter de camera’s. Zij hadden het soms zwaar te verduren. Een boze Hells Angel geeft de cameraman het eerste een klap als-ie niet gefilmd wil worden.’ De schrijver begint en vertelt over de brainstormsessies tijdens redactievergaderingen. ‘Ik moest een wild dier temmen, luidde het idee. Uiteindelijk wilde Donald, de regisseur, dat ik een papegaai kunstjes leerde. Dus ik met zo’n vogel naar huis. Brugman noemde ik het beest.’ De schrijver verhaalt geanimeerd over hoe hij de papegaai rolschaatsen probeert te leren en hoe het dier tegenstribbelt. ‘Poging mislukt,’ aldus Kamphues.

Dan stierenvechten in Spanje. ‘Als een toreador liep ik de ontbijtzaal van het hotel binnen. Iedereen wilde mijn hand schudden.Van het gevecht zelf was maar één minuut bruikbaar. En dan nog ontvingen we na de uitzending stapels boze brieven.’ Daarna vertelt Kamphues over het zwemmen met haaien. ‘We wilden haaien door een hoepel laten zwemmen.’ Het avontuur op de Bahama’s liep voor de Nederlandse groep goed af. Een volgende cameraploeg wachtte een ander lot, refereert de schrijver. ‘Zij werden door de haaien opgevreten.’ Nu, achteraf kan Kamphues zich vinden in de opmerkingen van de bejaarden. ‘Inderdaad volstrekt onverantwoorde avonturen.’ Sandra Pool

DENNIE. Bestuurskundig Heerendispuut Directus Calvatus voorziet aspirant-leden graag van een bijnaam. Omdat eerstejaars Leon Veltman vrij veel wegheeft van de Duitse zanger Dennie Christian, gaat hij al maanden als der Dennie door het leven. De opdracht van het Heerendispuut lag natuurlijk voor de hand: Leon moest op de foto met de échte Dennie. Dat lukte. Twee andere aspirant-leden hebben de bijnamen Mart Smeets en Danko Lazovic gekregen.Voetballer Lazovic liet zich vorige week al gewillig fotograferen. Mart Smeets wacht nog een fotosessie met zijn look-a-like.


10


UT ALS EERSTE AAN DE BEURT

Op weg naar de

TCW-tweeling meet moslimvriendelijkheid

Bata (5)

Abdeloahid en Redouane Taouil (24) studeren dit jaar bij de opleiding TCW af op diversiteitscommunicatie. Met hun eigen bedrijf MaroTurA willen ze zich richten op de moslimvriendelijkheid van organisaties. De tweeling, Marokkaans opgevoed in Groenlo, weet daar zelf alles van. ‘Soms hebben allochtonen gewoon een andere benadeten we al op een uur,’ vertelt Pieter. ‘En op woensdag ligt ring nodig.’

De training Over een dikke maand gaat de 35e Batavierenrace van start, er moet nu dus écht getraind worden. Halverwege februari startte triatlonvereniging Aloha al met een speciale Batatraining. Op maandag doen de deelnemers een duurloop van ongeveer een uur, op de woensdagen vindt een intervaltraining plaats. Vierdejaars student TBK en psychologie Pieter Vernooij (23) is lid bij Aloha en verzorgt af en toe de training.‘De duurloop op maandag wordt geleid door een Alohalid, voor de intervaltrainingen hebben we een professionele trainer.’ In februari startte Aloha, net als ieder jaar, met de training. ‘Het is onze bedoeling om beginnende hardlopers een gedegen voorbereiding te geven en ze te laten delen in onze ervaringen. De achterliggende gedachte is natuurlijk dat mensen die de smaak te pakken hebben gekregen, lid worden van onze vereniging,’ vertelt Pieter. Hoeveel mensen er uiteindelijk ‘blijven hangen’ blijft natuurlijk de vraag, maar de training wordt goed bezocht. ‘Tot nu toe varieerde het aantal deelnemers tussen de vijf en de dertig, voornamelijk afhankelijk van het weer.’ De training op maandag is bedoeld voor beginners, op woensdag kunnen ook gevorderde lopers meetrainen. ‘In de loop der tijd gaat het niveau duidelijk omhoog. De eerste duurloop was ongeveer twintig minuten lang, nu zit-

het tempo ook steeds hoger.’ Beide trainingen starten bij het Sportcentrum. De duurloop gaat de bossen achter de campus in, de intervaltraining wordt in principe op de sintelbaan gehouden. ‘Helaas is de sintelbaan zo slecht, dat deze de helft van de tijd niet is te gebruiken. Het is echt tijd voor een kunststof tartanbaan,’ klaagt Pieter. Pieter adviseert Batalopers zich aan te sluiten bij de trainingsgroep. ‘Dat is gezellig en goed voor de motivatie,’ meent hij. ‘Daarnaast kan ik aanraden af en toe eens lekker door het bos te rennen.’ En ook voor tijdens de race heeft hij een tip: ‘Je moet niet te veel snaaien in het busje, als je nog moet lopen.’ Tijdens de Batavierenrace heeft Pieter zelf genoeg te doen. ‘Ik ga als vrijwilliger helpen bij de organisatie, en loop mee met een team. Of dat Aloha wordt, of het UT-Team, daar ben ik nog niet uit.’ Hij heeft er in ieder geval veel zin in. ‘Mijn beste Bata-herinnering heb ik overgehouden aan vorig jaar. Toen liep ik in een speciaal pak de laatste etappe, als Alo de Haan. Ik ging zo hard weg, dat ik de eerste vijfhonderd meter voorop lag. Maar daarna werd het minder, en schoot de winnaar me voorbij, helaas.’ Frans van der Veeken Voor meer informatie over de Bata-trainingen, surf naar www.alohatriathlon.nl

MIRIAM DE GRAAFF

In 2005 studeerde de tweeling aan Saxion Hogescholen af in de bedrijfskundige informatica. Naar aanleiding van de aansporingen die ze van hun docenten kregen, besloten ze om door te studeren. Abdeloahid: ‘Onze oudere broer had al aan de UT gestudeerd en bovendien sprak ons de UT-mentaliteit zeer aan. Toen was de keuze snel gemaakt.’ Redouane: ‘Het is inderdaad wel toevallig dat we nu wéér bij elkaar zitten, maar het is niet zo dat we elkaar volgen ofzo. We kunnen best zonder elkaar, maar we kunnen ook prima mét elkaar.’ De omschakeling naar de universiteit was wel even lastig, bovendien constateren de heren dat het tempo op de UT veel hoger ligt dan op het hbo. ‘Maar daar zijn we wel overheen gekomen hoor,’ lacht Redouane. De jongens hebben Marokkaanse ouders en zijn geboren en getogen in Groenlo. Ze hebben zich vaak extra moeten bewijzen. Abdeloahid: ‘Als het fout gaat, krijg jij als enige Marokkaan vaak de schuld, en als het juist goed gaat dan komt dat door de andere studenten.Vergis jij je eens in een ‘d’ of een ‘t’, dan heb je meteen een taalachterstand, terwijl anderen veel meer fouten maken in het Nederlands. Best frustrerend is dat.’

ADVERTENTIE

Shake-outs UT-hoogleraar marketingcommunicatie en consumentengedrag Ad Pruyn denkt dat John de Mol zich ‘te weinig heeft gerealiseerd wat de commercïële mogelijkheden nog zijn op een potentieel kijkerspubliek van zestien miljoen mensen’. Pruyn doet die uitspraak in de GPD-bladen. ‘We moeten hiervan leren dat de grens van wat commercieel haalbaar is in Nederland, wat betreft kijkers en adverteerders, bereikt lijkt. Dit is het eerste bewijs dat de wal het schip aan het keren is.’ Pruyn verwacht dat zes, zeven zenders voor de Nederlandse markt voldoende zijn. ‘Ik kan me voorstellen dat er de komende tijd nog meer shake-outs plaatsvinden; dat er nog meer zenders gaan samenwerken.’

Echt vervelend vindt de tweeling het ‘dubbel bewijzen’ uiteindelijk toch niet. Redouane: ‘Je krijgt er wel doorzettingsvermogen van!’ Over hun ervaringen op de UT zijn ze erg positief. ‘Hier worden we echt beoordeeld op wat we doen, en niet op welke achtergrond onze ouders hebben’, zegt Abdeloahid. De twee zijn momenteel druk bezig met het opzetten van hun eigen bedrijf MaroTurA, gespecialiseerd in diversiteitscommunicatie en marketing. De broers

ontwikkelen een soort scan waarmee organisaties hun ‘moslimvriendelijkheid’ kunnen meten en knelpunten zichtbaar worden. Als afstudeerproject maken ze een scan voor de UT. Die wil steeds meer internationale studenten aantrekken, maar moet daar dan wel klaar voor zijn. Dankzij de scan kan de UT bepalen op welke punten veranderingen nodig zijn. Abdeloahid: ‘Soms hebben allochtonen gewoon een andere benadering nodig, omdat ze andere media gebruiken, omdat ze andere omgangsvormen hebben of omdat ze het gevoel hebben niet respectvol behandeld te worden. Voor een organisatie kan het al heel simpel beginnen: stop geen wijn in kerstpakketten voor moslims en zorg dat je gerechten in de bedrijfskantine hebt die geen varkensvlees bevatten.’

Toch is het volgens de broers geen eenrichtingsverkeer. Abdeloahid: ‘Niet alleen de organisatie moet rekening houden met verschillende werknemers. Ook de allochtonen moeten zich aanpassen, zodat zij kunnen functioneren in de Nederlandse cultuur. Het is zeker van belang dat in het achterhoofd te houden.’ De komende tijd richten de beide heren zich op het afstuderen. Abdeloahid houdt zich bezig met de instroom van allochtone studenten op de UT en Redouane met het studieverloop van allochtone UT-studenten. In de zomer zullen ze zich volledig storten op hun eigen bedrijf. Redouane: ‘We zijn, nu al wel bezig met wat projecten, maar eerst moet de scan helemaal klaar zijn zodat we een goede start kunnen maken. We gaan hier zeker mee verder!’

Foto: Arjan Reef Redouane (links) en Abdeloahid ontwikkelen een scan waarmee bedrijven hun moslimvriendelijkheid kunnen meten.

Bestuur je eigen dromen Het klinkt misschien wat zweverig, maar Tim Post, student educational science & technology, is ervan overtuigd dat je je eigen dromen onder controle kunt hebben. ‘Lucide dromen’ wordt dit ook wel genoemd. In een serie van drie workshops, georganiseerd door studievereniging Dimensie, leert hij dromers om tijdens hun slaap het heft in eigen handen te nemen en zo fantastische avonturen te beleven. Leg uit, lucide dromen? ‘Het is een natuurlijk psychologisch fenomeen, waarbij je tijdens het dromen weet dat je droomt. En dan bedoel ik niet dagdromen maar echt de diepe REMdromen. Het komt vooral voor bij kleine kinderen, maar ongeveer een derde van de mensen heeft van nature wel eens van dit soort bewuste dromen gehad.’

Wat vertel je tijdens de workshops? ‘Ik leg uit wat lucide dromen nou precies is en wat je motivatie kan zijn om het te gaan leren.Vervolgens probeer ik de deelnemers wat technieken bij te brengen om dromen te onthouden. Het daadwerkelijk onder controle krijgen van je dromen gebeurt in de laatste workshop, waar je zeg maar leert om als superman door je dromen te vliegen.’ Waarom fascineert dit fenomeen je zo? ‘Toen ik klein was had ik een keer een nachtmerrie over de heks van Sneeuwwitje. Die sloot me op in een kooi, maar ik wist dat ik droomde. Toen ik de volgende nacht weer die droom had, wist ik dat er niets meer aan de hand zou zijn als ik wakker werd. Via een klasgenoot kwam ik op m’n zeventiende op een website over lucide dromen terecht en toen moest ik meteen aan die droom

denken, zo van: hé, dat ken ik. En sindsdien ben ik eigenlijk helemaal verslaafd geraakt aan lucide dromen.’ Je hebt ook een eigen website, lucidipedia.com, wat is daar te zien? ‘De website staat ook centraal in de workshop. Ik maak hem samen met een paar andere geïnteresseerden en hij bevat een bibliotheek met artikelen en een dromenweblog. Ook komt er binnenkort een soort laboratorium op. Ik ben nu een onderzoeksopdracht aan het formuleren om dat op te zetten. De bedoeling is om in het laboratorium kennis te vergaren van lucide dromers over de hele wereld.’ Bas Klaver Geïnteresseerd? Er vindt nog één workshop plaats, op dinsdag 27 maart in de middagpauze in Cubicus B206. Deelname is gratis.


11


฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

Dienst Studentenvoorzieningen en Campus

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

WI

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

E ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

TW

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

S

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

tichting faculty club

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

edisch centrum

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

M

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

C ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

lgemeen

฀

฀ ฀

C

฀ ฀

A

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

entrale bewonersraad

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

mededelingenrubriek

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

pe

! "

฀

฀ ฀

S

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

Electrical Engineering, Mathematics and Computer Science

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

Technische Natuurwetenschappen

Gedragswetenschappen

฀ ฀

฀

฀

฀

Technische Natuurwetenschappen

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

O

฀

฀

lle faculteiten

raties

฀

฀

A ฀


฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀


฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀


฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀


12

฀


฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

G

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

P

akkerij

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

W ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

NW

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

D

iversen

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

S

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

nternationaal

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

I

฀

tudieverenigingen

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

ultuur

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

C

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

B

฀

฀

฀ ฀

฀

M

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

T

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀


13

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀


฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

S

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

St ude nt e nr e s t aur a nt ฀

฀ ฀ ฀

฀

Maandag 26 Maart Kipfilet, Boeuff stroganoff of Champignonspies Kerriesaus of Stroganoffsaus Broccoli of Doperwten Witte rijst of Gebakken aardappelen Rauwkostsalade - Dessert naar keuze ฀ ฀ Macaronischotel, Gebakken kibbelingen of Omelettaartje Tomatensaus of Remouladesaus Geraspte kaas Parijse wortelen of Roerbakgroente Pommes frites of Gekookte aardappelen Rauwkostsalade - Dessert naar keuze ฀ ฀ Varkensoester, Twentse gehaktbal of Auberginerol Uiensaus of Pepersaus Pikante kool of Bloemkool Gekookte aardappelen of Gebakken aardappelen Rauwkostsalade - Dessert naar keuze ฀ ฀ Schouderkarbonade of Cordon bleu Espagnolsaus of Tomatensaus Andijvie à la crème of Groente macedoine Gekookte aardappelen of Pommes frites Rauwkostsalade - Dessert naar keuze

ADVERTENTIES

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ Stoofschotel Bastille, Verse worst of Groentespies Paprikasaus of Vleessaus Rode kool of Roerbakgroente Rijst of Gebakken aardappelen Rauwkostsalade - Dessert naar keuze

฀

'De Stek' ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

port

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

UT-Catering

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

For the English menu: www.utwente.nl/fb/catering/ studentenrestaurant

฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀

฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀

฀

฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

฀

฀

฀ ฀

฀

฀

Voor meer informatie: UT-Catering: www.utwente.nl/fb Reserveringen Faculty Club en De Stek online via www.utwente.nl


14


Nijhof op naar tiende titel Mijn rivaal was 45 jaar en die twee jaar merk je wel. Zeker als de partij langer duurt en er een derde set moet worden gespeeld. Dat was ook hier het geval. Ik had het zwaar, het werd zelfs 18-18 in de derde set.Toen was het alles of niks.’

Naam:

Hans Nijhof

Leeftijd:

47 jaar

Sport:

Badminton

Club:

DBV Diok

Werk:

Accountmanager bij een bedrijf in Oldenzaal

Badmintonner Hans Nijhof werd afgelopen weekend in Amersfoort voor de negende keer nationaal kampioen bij de senioren, dit keer in de categorie van 45 tot en met 50 jaar. Ondanks zijn leeftijd van 47 jaar is Nijhof nog steeds van vaste waarde voor het eerste badmintonteam van Diok. Samen met trainer Jan Timp is de routinier het boegbeeld van de vereniging. Bovendien wordt hij binnen de club met zijn negen nationale titels op handen gedragen. Nijhof blijft er nuchter onder. Negen titels, negen bokalen, is er voor al die bekers nog wel plek in de huiskamer van de familie Nijhof? ‘Met die bekers valt het wel mee. In de seniorenklasse zijn meer badmintonners die een aantal titels achtereen winnen. Daarom stelt de bond ook verschillende prijzen beschikbaar. Ik heb wel eens een zilveren shuttle ontvangen of een fraai klokje.’ Is dit je laatste titel? ‘Ik hoop het toch niet. Als het aan mij ligt, ga ik door. Ik beleef nog steeds ontzettend veel lol aan deze sport en daarom ga ik door. Ik moet wel toegeven dat het steeds zwaarder wordt.’ De spieren worden wat strammer? ‘De conditie wordt natuurlijk wel minder. Zo zat ik er in de halve finale van de nationale titel even flink doorheen.

Hitters winnen lentetoernooi De honkballers van de High Tech Hitters hebben in Utrecht een toernooi op hun naam geschreven. De ploeg – aangevuld met een aantal spelers uit Utrecht – versloeg zaterdag formaties uit Nijmegen, Utrecht en Amstelveen. Uitblinker Adr iaan Meijer maakte indruk met een spectaculaire duik in het outfield. Met hun eerste plaats wonnen de Hitters een fles Johnnie Walker Black Label whisky.

Noemen ze je daarom wel eens de schaker? ‘Misschien wel. Op mijn leeftijd heb je zoveel wedstrijden gespeeld dat je precies weet waar de shuttle terecht komt. Ik moet het nu van mijn ervaring hebben. Ik ben na afloop van een wedstrijd door mijn tegenstander wel eens gefeliciteerd met mijn schaakwinst. Dat schaken is in de loop van de jaren wel een beetje mijn handelsmerk geworden.’

Daar is toch niks mis mee? ‘Toch wel, want er waren soms lange discussies of een shuttle wel of niet uit was. Ik had daar geen zin in. Dat bloedfanatieke past mij niet.’ Omdat? ‘Omdat ik speel voor mijn lol. Badminton is voor mij een hobby. Dat is het altijd geweest en dat zal het ook blijven.’ Waar haal je de energie vandaan? ‘Uit het plezier. Neem nu zo’n NK. Dat is gewoon een reünie, ik kom daar allemaal mensen tegen van vroeger. Het is gewoon leuk zo af en toe weer eens tegen elkaar te spelen. Energie moet je dose-

Uitzicht op promotie Hans Nijhof

ren. Ik train niet meer zoveel als vroeger. Eén keer per week en soms twee keer, maar dan houdt het wel op. Op mijn leeftijd is het gewoon belangrijk wedstrijden te spelen. Bovendien kan ik het volhouden omdat ik zuinig speel.Verdedigend ook. Als ik mijn hele leven aanvallend had gespeeld, dan was het nu afgelopen. Ik ken genoeg voorbeelden van jongens die al vroeg afhaakten, omdat ze zo’n enorme drang naar voren hadden. Dat spel vreet energie.’ Zijn je kinderen ook allemaal besmet met het badmintonvirus? ‘Ik heb drie kinderen en niet één is lid van een badmintonvereniging. Mijn oudste zoon was afgelopen weekend wel bij me op het NK in Amersfoort. Dan slaat hij wel eens een shuttle, maar ze doen andere sporten.’

het PACT

ADVERTENTIES

Voor onze afdeling Straattaxi zoeken wij:

Afroepchauffeurs M/V Kijk voor meer informatie en onze overige vacatures op onze website: www.twentepersonenvervoer.nl WASAUTOMATENVERHUUR “TWENTE”

HUURPRIJZEN v/a 10 p/mnd

SPECIAAL VOOR STUDENTEN

De pistoolschutters Bas ten Donkelaar en Johan Hessing van SV Lichtgeraakt hebben beide een tweede plaats behaald op een toernooi in Hoogeveen: Ten Donkelaar in de klasse E en Hessing in de klasse N. Ook op een districtstoernooi in Dedemsvaart deed Ten Donkelaar van zich spreken. Met 225 punten werd hij knap derde.


Het werd dus alles. ‘Ja. De winst in de halve finale van het NK had ik te danken aan mijn routine. Ik moet er gewoon voor zorgen dat de rally’s niet te lang duren en dat doe ik door steeds op de goede plaats te gaan staan.’

Je lijkt al een leven lang voor Diok te spelen. Met alle respect voor Diok, maar had Hans Nijhof niet veel hoger moeten spelen? ‘Toen ik een jaar of 22 was ben ik gevraagd om voor een eredivisionist uit Haarlem te spelen, maar dat aanbod heb ik naast mij neergelegd. Er werd destijds zo bloedfanatiek gespeeld in de eredivisie.’

Goede scores SV Lichtgeraakt

Een bundeling van krachten bracht de Drienerlose atletiekvereniging Kronos zondag succes op de Hoge Lage Toren Loop. Op de ruim vijftien kilometer wegwedstrijd tussen Oldenzaal en Enschede vonden de Kronauten Rinke Klein Entink, Bart Minnebo en Robert Hogerwerf elkaar ergens onderweg.Als een goed geoliede machine stoomde het trio op naar de finish in Enschede. Winnaar Eric Borg was uiteindelijk met zijn vijf minuten voorsprong niet meer te traceren, maar met een zesde, zevende en een achtste plaats

Loop jij nog wel eens warm voor een finale? ‘Natuurlijk, het spelen van een finale went nooit. Dat blijft spannend.’ Wat is je langste rally ooit? ‘Geen idee, er zijn rally’s van wel veertig of vijftig slagen. Zo’n rally heb ik zelf ook wel eens gespeeld. Daar gaan soms minuten overheen. Maar ik moet het dus nu niet meer hebben van lange slagenwisselingen.’ Wel eens badmintonmoe geweest? ‘Ja, toen ik een jaar of twintig was. Ik gold toen als talent en van mij werd verwacht dat ik vier keer per week trainde. Ik heb toen gas terug genomen en ben gaan squashen. Puur om fit te blijven. Het badminton stond toen op een lager pitje, maar op een gegeven moment begon het toch kreeg het drietal meer dan verwacht. Uiteindelijk moest een sprint uitsluitsel brengen over de vraag wie de snelste UT-er van dit moment is. Dat werd uiteindelijk Klein Entink (58,29), gevolgd door Bart Minnebo (58,32) en Robert Hogerwerf (58,36). Aan het woord de winnaar Klein Entink. De 26-jarige promovendus bij Gedragswetenschappen en voormalig student chemische technologie kijkt terug op een snelle wedstrijd. ‘Onderweg werkten we echt goed samen. Het draaide lekker en na negen kilometer achterhaalden wij de eerste groep. Daarvoor liepen nog een aantal individuele lopers, die voor ons onbereikbaar waren geworden. Maar in de grotere groep konden we met z’n drieën toch goed uit de voeten, want na twaalf kilometer was de grote groep geslonken tot vier deelnemers en daar zaten wij alle drie nog bij. In de eindsprint kon ik Bart met drie seconden en Robert met zeven seconden achter me laten. Ik heb genoten van deze wedstrijd.’

weer te kriebelen en heb ik de draad weer opgepakt.’ Welk moment zal je nooit vergeten? ‘Dat zijn er meerdere. Op een toernooi in Meppel versloeg ik de nummer twee van Nederland. Die jongen had daar behoorlijk de smoor over in. Een ander moment is een toernooi in de badmintonhal van Haarlem. Dat toernooi begon voor mij ’s morgens om 10 uur en ’s nachts om 2.15 uur stapte ik de baan af. Volgens mij had ik het toernooi uiteindelijk wel gewonnen, maar vraag niet hoe.Wat een marathon!’ Hoe nu verder? ‘Gewoon doorgaan. Als je maar lol in je sport hebt, dan komen de prijzen vanzelf. Ja, die tiende NK-titel wil ik ook hebben.’ Los van de Hoge Lage Toren Loop zegt Klein Entink ook mee te doen aan de Batavierenrace, eind april. ‘Maar niet voor het UT-team. Als aio is dat niet meer toegestaan. Ik heb me ingeschreven voor het team Old Skool van Aloha, want daar ben ik ook lid van. In Old Skool zitten wel meer lopers die in het verleden aardige dingen hebben gedaan op de Bata. Maar verwacht van dit team met oud-studenten geen topprestaties. Wij doen straks gewoon mee voor de lol.’

De handbalheren van Cabezota houden na een zege op Stor mvogels Haaksbergen uitzicht op promotie. In Haaksbergen speelde de nummer twee uit Enschede weliswaar nonchalant, maar won het niettemin met 2015. Ook de damesploeg van Cabezota was succesvol in Haaksbergen. De Drienerlose dames bleven met een 17-5 zege simpel op de been. Voor het tweede herenteam bleef succes uit. Dit team verloor met 28-18 en ziet daardoor degradatie steeds dichterbij komen.

Ludica duo maakt indruk in Goor Sander Bosman en Wilbert Jalink hebben de eer van tennisvereniging Ludica hoog gehouden door een dubbeltoernooi in Goor te winnen. Na vijf gewonnen partijen stond het ongeplaatste koppel opeens in de finale. In de finale werd met twee keer 6-3 gewonnen van een geplaatst duo.

Piranha klopt Losser Het tweede herenteam van Piranha dankte haar 6-3 zege aan een flitsende start. In die beginfase liep Piranha al snel uit naar een 4-0 voorsprong en hield keeper Geert Schrijver zijn goals fraai schoon. Aan de Drienerlose overwinning viel uiteindelijk niks af te dingen.

Dubbele zege Onderwaterhockeyers

Rinke Klein Entink

De onderwaterhockeyers van Piranha maakten op het eigen wedstrijdtoernooi indruk door met grote cijfers van Ede en Tilburg te winnen. Tegen TRS-RES Tilburg moest de UT-ploeg slechts één tegentreffer incasseren (8-1) en tegen het Edese Heiduikers stond de formatie helemaal geen tegentreffer toe (10-0).


15


Filmagenda ฀ ฀

฀

฀ ฀

Foto: Maurits Diephuis

฀ do.ma.di.wo. 19:10, 22:05, vr.zo. 16:15, 19:10, 22:05, za. 16:15, 19:40, 22:40, ฀ ฀ ฀ do.ma.di.wo. 18:45, vr.zo. 15:40, 18:45, za. 15:40, 19:15, ฀ do.vr.zo.ma. di.wo. 21:15, za. 21:50, di. 21:30, ฀ do.ma.di.wo. 21:45, vr.zo. 15:55, 21:45, za. 15:55, 22:20, ฀ do.vr.zo.ma.di.wo. 21:25, za. 22:00, do.ma.di. 18:55, vr.zo. wo. 15:50, 18:55, za. 15:50, 19:25, ฀ ฀ vr. 15:00, ฀ do.vr.zo.ma.wo. 18:35, 21:40, za. 19:05, 22:15, di. 18:35, ฀ do.ma. di. 19:05, 22:00, vr.zo.wo. 16:10, 19:05, 22:00, za. 16:10, 19:35, 22:35, ฀ ฀ ฀ do.vr.zo.ma.di.wo. 18:30, za. 19:00, ฀ ฀ do.ma.di. 19:00, 21:50, vr. 16:05, 19:00, 21:50, za. 13:20, 16:05, 19:30, 22:25, zo.wo. 13:20, 16:05, 19:00, 21:50, ฀ ฀ za.wo. 13:30, zo. 11:05, 13:30, ฀ ฀ ฀ do.ma.di. 18:40, 21:55, vr. 15:45, 18:40, 21:55, za. 13:00, 15:45, 19:10, 22:30, zo.wo. 13:00, 15:45, 18:40, 21:55, do.vr.ma. 18:50, 21:30, za. 13:15, 16:00, 19:20, 22:05, zo.wo. 13:15, 16:00, 18:50, 21:30, di. 18:50, 21:40, ฀ ฀ ฀ do.vr.zo.ma. di.wo. 18:40, 21:45, za. 19:10, 22:20, vr.za.zo. 15:15, ฀ ฀ ฀ za. 13:25, zo. 11:00, 13:25, wo. 14:10, ฀ ฀ za. 12:55, zo. 10:40, 12:55, wo. 14:20, ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ vr. 15:35, za. 13:10, 15:35, zo. 11:10, 13:10, 15:35, wo. 14:50, ฀ ฀ za. 13:55, zo. 11:40, 13:55, wo. 14:00, ฀ ฀ za.zo. 13:35, wo. 14:30, ฀ ฀ ฀ za.zo. 12:45, wo. 14:40, ฀ ฀ ฀ zo. 11:20. ฀ ฀ ฀ ฀ ฀do. 21:00, vr.za. 20:00, zo.ma.di.wo. 19:30,฀ ฀ ฀ zo. 12:00, 17:00, ฀ di. 15:30, ฀ ฀ so. 21:30, vr.za. 19:30, ฀ ฀ vr.za. 21:45, zo.ma.di.wo. 20:00.

Norbit Eddie Murphy kruipt geregeld in de huid van meerdere karakters, zo ook in zijn nieuwste film Norbit, waarin hij een driedubbelrol vertolkt. De verlegen Norbit Albert Rice groeit als wees op in het weeshuis van mr. Wong (Murphy) waar hij Kate (Thandie Newton) ontmoet. De twee zijn onafscheidelijk totdat Kate wordt geadopteerd. Als Norbit op een dag wordt getreiterd door jongens, komt de mollige en assertieve Rasputia (Murphy) hem te hulp. Als beloning wil ze dat Norbit haar vriendje wordt en later gaan trouwen. Norbit legt zich hierbij neer en dit lijkt voor hem een lange lijdensweg te worden. Hij krijgt weer hoop wanneer Kate na vele jaren terugkeert in zijn leven.

Laughing Matters Vrijhof Cultuurcentrum is voor de vijfde keer het decor tijdens Laughing Matters. De bezoeker kan drie dagen lang genieten van ruim dertig acts op het gebied van cabaret,stand-up comedy,improvisatietheater, visuele comedy en straattheater met bekende artiesten waaronder Klaas van der Eerden, Droog Brood, Not the dr. Phil show en Guido Weijers. Afgelopen woensdag was er een extra show van de Lama’s. Het volledige programma is te vinden op www.laughingmatters.nl. Donderdag 22 t/m zaterdag 24 maart 2007,Vrijhof, EUR 20/17. Programma en kaarten via www. laughingmatters.nl.

฀

Maria

Wouter Pot won vorig jaar de Enschedese voorronde van Nootuitgang en treedt op 23 april op in Broodje Cultuur.

Het podium op met je eigen liedje Nootuitgang, de landelijke singer/songwritercontest voor studenten, beleeft dit jaar zijn vierde editie. De werving van Enschedese studenten voor de voorronde van maandag 23 april is inmiddels in volle gang.Voor het eerst worden de deelnemers begeleid door zangdocente en zangeres Martine Thijs. JOANNE WOLTERS

Tineke Grootenboer,organisator namensVrijhof Cultuurcentrum: ‘Het idee voor een studentensongfestival ontstond een aantal jaren geleden op het landelijk overleg voor culturele centra van Nederlandse universiteiten.We wilden een podium creëren waar studenten iets met hun talent kunnen doen.We kozen toen voor een singer/songwriter wedstrijd, omdat studenten dan zowel beoordeeld worden op hun zelf geschreven nummer als op de uitvoering daarvan.’ Elf studentensteden organiseren elk hun eigen voorronde. De winnaars gaan door naar de landelijke finale.Vorig jaar was die in Enschede, maar nu de winnaar van de vorige editie uit Nijmegen komt, zijn dit jaar de Nijmegenaren aan de beurt. Grootenboer:‘Nieuw dit jaar is de begeleiding van alle Enschedese deelnemers door zangdocente en zangeres Martine Thijs, die het geheel ook zal presenteren. De kandidaten krijgen niet alleen tips op zangtechnisch gebied, maar zullen vooral ook werken aan hun podiumpresentatie. Veel deelnemers hebben weinig tot geen podiumervaring en optreden voor publiek kan dan best eng zijn. Je moet toch over een bepaalde drempel heen.We hopen de

฀ ฀ Volkuniversiteit Enschede (Molenstr. 27): ‘Vijf eeuwen magische klanken’: driedelige cursus, gegeven door docent Niels Ottink, over de klassieke gitaar door de eeuwen heen. Met woord, beeld en live gitaarmuziek, 19.30-22.00 uur, EUR 48,75. Theater Concordia: Vrienden van de dansmuziek: Diplodokus Deks. Dit toneelstuk gaat over gefrustreerde gemeentepolitiek, en heeft een ludiek randprogramma. Met teksten van de bekende Vlaamse auteur Tom Lanoyem, 20.30 uur, EUR 15/13/12.

S TA D

฀ ฀ Muziekcentrum Enschede: officiële opening Chopin platenhoezententoonstelling. Circa 400 hoezen geven een bijzonder inzicht in grafisch ontwerpen van de jaren ’60 t/m ’90. Opgeven kan tot 21 maart via [email protected]. De tentoonstelling duurt t/m 9 april en is gratis toegankelijk voor bezoekers met een concertkaartje in het Muziekcentrum. ฀ ฀ ฀ ฀ ฀฀ CBK Concordia (Langestr. 56): Kunst10Daagse ‘ZIN’. Informatie en openingstijden op www.concordia.nl, toegang gratis. ฀ ฀ ฀ ฀ Rabotheater Hengelo: Open Podium voor potentiële theatermakers. Eén van de drie voorrondes voor de finale op 12 mei. Kaarten en informatie via www.rabotheater.nl. 19.30 uur, EUR 5. Vestzaktheater: Michiel Kerbosch & Kirsten van Dissel - ‘Diagnose Mata Hari, oog van de morgen’. Een toneelstuk over het leven en de executie van Mata Hari, die ooit Margaretha Geertruida Zelle heette. Ze was een exotische danseres in Parijs en werd later ter dood veroordeeld omdat ze als dubbelspionne werd ontmaskerd, 20.30 uur, EUR 8,50.

deelnemers zo een steuntje in de rug te geven. Meedoen wordt extra leuk als je tips krijgt van een professional. En we hopen natuurlijk ook dat de Enschedese kandidaat zo meer kans maakt om te winnen in de landelijke finale, want die willen we graag terug in Enschede.’ De voorronde van 23 april wordt gejureerd door Valentijn Smit (dirigent van o.a. het Drienerloos Vocaal Ensemble), Rinze van der Wal (directeur van poppodium Atak) en Emiel Hollander (voorzitter van cultuurkoepel Apollo) Zij zullen punten geven voor tekst, muzikale compositie, podiumpresentatie, uitvoering en originaliteit. Jurylid Emiel Hollander: ‘Ik heb geen zangachtergrond, dus op techniek zal ik niet zo letten. Het gaat mij meer om de uitvoering. Al hoor ik het natuurlijk ook wel wanneer iemand echt vals zingt. De compositie is wat mij betreft erg belangrijk. Een goede melodie zorgt ervoor dat het nummer kan blijven boeien.’ Geïnteresseerde studenten kunnen zich aanmelden tot 13 april. Grootenboer: ‘Het is een geweldige ervaring. Niet alleen mag je voor publiek jouw eigen liedje vertolken, je krijgt ook begeleiding en mag als je wint je eigen universiteit vertegenwoordigen. En als je de landelijke finale wint, krijg je ook nog eens 250 euro.’ Het Enschedese duo Man & Moes wist die landelijke strijd in 2005 te winnen. Informaticastudent Wouter Pot mocht vorig jaar Enschede vertegenwoordigen, maar redde het niet in de finale. Hij treedt op 23 april op in Broodje Cultuur als opwarmer voor de voorronde. Enschedese voorronde Nootuitgang. Maandag 23 april, 20.15 uur. Amphitheater Vrijhof. Entree: gratis. Meer informatie: www.nootuitgang.nl Aanmelden: [email protected]

฀ ฀ Vestzaktheater: Poppentheater De Kiekkast: Heksenstreken. Jeugdtheater voor kinderen van 3-10 jaar, 14.30 uur, EUR 3,50 (kind)/5 (volw.).

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ BNN presenteert: Laughing Matters Enschede: Programma: www.laughingmatters.nl. Kaarten: EUR 20/17. ฀ ฀

฀ ฀ CBK Concordia: Tegenstellingen in de Beeldhouwkunst. Lezing door kunstenares Helga Kock am Brink. Van 20.00-22.00 uur, EUR 10.

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ Gebouw Horst centrale hal: opening fototentoonstelling ‘De dictuur van: dat hoort zo!’ van illustrator Nanne Meulendijks. Tien opvallende en komische maar beklemmende affiches over de nergens op gebaseerde Nederlandse normen en waarden. Meulendijks wil op een prikkelende en satirische manier mensen bewust maken van hun gedrag en hen aan het denken zetten, opening op 22-03 om 16.00 uur, dagelijks te bezoeken tijdens de reguliere openingstijden, toegang gratis. ฀ ฀ ฀ ฀ ฀

฀ ฀ ArtEZ Conservatorium: Clinic Music Technology door Zacharias Adrian, 12.30 uur, toegang gratis. ฀ ฀ Rabotheater Hengelo: Wie is er bang voor Virginia Woolf? Toneelstuk genomineerd voor de toneelpublieksprijs. Auteur: Edward Albee. Regie: Gerardjan Rijnder. Spel: Olga Zuiderhoek, Porgy Franssen, Eline ten Camp, Ruben Brinkman, 20.00 uur, EUR 19,50/14,50. ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ Galerie 16 (Molenstr. 16): Karin Hoogesteger: expositie. De acrylschilderijen van Hoogesteger zijn groot en kleurrijk, met in de hoofdrol vaak kinderen. Wo. t/m vr. 12.00-18.00 uur, za. 11.00-17.00 uur, toegang gratis. ฀฀ ฀ ฀฀ Latin Heat DC: Salsa Open dagen in Cafë Peanuts. Om 20.00 uur de beginners, om 21.00 uur de instromers. Workshops: gratis. ฀ ฀ Atak: Picture of the Moon. Een progressieve Enschedese metalband, bestaande uit UT-studenten en medewerkers, presenteert hun CD Ageless Day d.m.v. knallend gitaarwerk en experimentele ritmes, 21.00 uur, EUR 5.

CAMPUS

฀ ฀ Amphitheater Vrijhof: Theatergroep V.I.G./Raymi Sambo: Zwarte Helden (toneel)/Zijn wie je bent. Een tragikomisch verhaal over wat het betekent om een held te zijn, over hooggespannen verwachtingen en over de ziekelijke drang om in de spotlights te staan, 12.35 uur, EUR 5/3/1. ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ ฀ Agora Vrijhof: Theater Adhoc: Het Mysterie van Majorana. Een reconstructie van het leven en de verdwijning van natuurkundige Ettore Majorana, 20.15 uur, EUR 5/4/2. ฀ ฀ Amphitheater Vrijhof: Studium Generale: cyclus De geschiedenis van de toekomst van Metropolis tot Mad Max. 20/3: dr.ir. Fokko Jan Dijksterhuis, wetenschapshistoricus a/d UT, over ‘De geschiedenis van de toekomst ‘. 27/03: dr. ir. Peter-Paul Verbeek, techniekfilosoof UT, over ‘Nog geavanceerder: de mens voorbij?’, 19.30-21.00 uur, aanmelden vooraf niet mogelijk.

Memoires van een Maagd is geen religieus stuk, maar een monoloog waarin de heilige maagd Maria openhartig vertelt over de grote wending die haar jong volwassen leven aannam, toen de aartsengel haar berichtte dat ze de moeder van Gods zoon zou worden. De eerste voorstelling van ONS, een nieuw Overijssels theatergezelschap van Merel ten Elzen en Magda Nij Bijvank, is een ontroerend verhaal over voor- én tegenspoed en over de God die Maria alles gaf, maar met ogenschijnlijk hetzelfde gemak ook alles van haar wegnam. Maandag 2 april 2007, Agora Vrijhof, 12.35 uur, EUR 5/3/1. Tijdens de voorstelling wordt een bescheiden maaltijd geserveerd. Daarom is reserveren noodzakelijk via www.cultuur.utwente.nl.

Kunst10Daagse Galeries en kunstuitlenen door heel Nederland organiseren bijzondere activiteiten met betrekking tot hedendaagse kunst. Het thema van deze 10-daagse is ZIN. In de regio Enschede doen ook verschillende galeries en kunstcentra mee, waaronder SBK Hengelo, Kunstcentrum Hengelo, Carion Kunst en Lijst Enschede en CBK Concordia Enschede. Kunstliefhebbers kunnen bijvoorbeeld bij het CBK moderne kunst bekijken en tegen een schappelijke prijs aanschaffen. Ook zijn er lezingen en een kunstreis naar Rotterdam en Scheveningen. Vrijdag 23 maart t/m zondag 1 april 2007, programma, locaties, prijzen en tijden op: www.kunst10daagse.nl.

฀ ฀ ฀ ฀ ฀฀ Audiozaal Vrijhof: open repetitie close harmony koor Musilon (jazz + moderne nummers). Het koor zoekt bassen, maar iedereen is welkom, ook als je nog nooit gezongen hebt, 19.30 uur, toegang gratis.

฀ ฀ ฀ ฀ ฀ Gebouw de Spiegel: Zwart, wit en een vleugje kleur is een expositie met kunst uit de BKR-collectie van de UT. Gastconservator Peggie Breitbarth. Open op werkdagen, toegang gratis.

฀฀ Agora Vrijhof: Theatergezelschap ONS: Memoires van een Maagd, 12.35 uur, EUR 5/3/1.฀ ฀ ฀ ฀฀ ฀ ฀ ฀฀ Amphitheater Vrijhof: Toneelvereniging Nest: Seks en Eten. Deze voorstelling, naar het werk van tekschrijfster Esther Gerritsen, gaat over een man en vrouw die een gepassioneerde affaire hebben, maar allebei met andere bedoelingen, 20.00 uur, EUR 5/2. ฀ ฀ Amphitheater Vrijhof: Fantasten: Fantasten (beeldend theater), 12.35 uur, EUR 5/3/1. Amphitheater Vrijhof: Jazz Podium Drienerlo: Brederode/ Puntin/Eilertsen/Rohre (jazz), 20.15 uur, EUR 10/6/4. Reserveren niet mogelijk. ฀ ฀ Amphitheater Vrijhof: Wouter Pot: Vera en andere liedjes, 12.35 uur, EUR 5/3/1. ฀ ฀ Amphitheater Vrijhof: Enschedese voorronde Nootuitgang, 20.15 uur, entree: gratis. ฀ ฀


Harold de Boer

16


Uit Het Lood

Spel ’t Is hypocriet. Dezelfde politici, dezelfde commentatoren die een paar maanden geleden nog te hoop liepen om Lingo te redden, diezelfde populisten pogen nu onze televisiespelletjes te demoniseren. Lingo was belangrijk, zo zei men. Want er waren een heleboel mensen die daar graag naar keken. Oudere mensen weliswaar, maar die telden toch ook mee. Onze spelletjes trekken eveneens veel kijkers. Maar, zo menen de critici, dat zijn voornamelijk domme mensen. En die tellen blijkbaar niet. Die mogen in elk geval niet zelf bepalen waarnaar ze willen kijken. Ja SP-stemmer, het is maar dat u het weet: als u wel eens naar mij kijkt, dan vindt uw partij u te dom om een afstandsbediening te bedienen. Sorry hoor, maar ik vind dat arrogant. En respectloos. De presentatrice van Lingo werd op handen gedragen, als huisvriend van de Balkenendes, heldin der senioren. Maar geen enkele commentator blijkt in staat over onze belspelletjes te schrijven

zonder mij en mijn collega’s voor domme gansjes uit te maken. Waar halen ze het lef vandaan? Ze hebben ons nooit ontmoet. En ze hebben geen flauw benul wat ons werk inhoudt. Met enkel een cameralampje om ons op te richten, weten wij in ons uppie uren achtereen een anoniem televisiepubliek te boeien. Politici houden dat nog geen tien minuten vol. En dan bedienen wij ook nog eens wat in theaterkringen bekend staat als een moeilijk publiek. U zou dat kleinkunst mogen noemen. Maar ze noemen ons bedriegers. Ik zou niet weten wie wij belazeren. Okee, degene die werkelijk meent dat hij naar een kennisquiz kijkt, waarbij degene die als eerste het juiste antwoord weet beloond wordt, die komt bedrogen uit. Maar zo’n programma maken wij niet. En dat ligt er duimendik bovenop. De soapkijker voelt zich toch ook niet bedrogen wanneer hij ontdekt dat het hele drama gespeeld is? Dit is spel. Dit is amusement. Dit vult lege uren die anders heus niet gevuld zouden worden met het lezen van de Odyssee of met het componeren van een opera. Eerder met kille eenzaamheid. En inderdaad, dit is een kansspel. En zoals bij ieder kansspel zal de gemiddelde deelnemer meer geld verliezen dan dat hij ooit zal winnen. Als de overheid daar problemen mee heeft, mag ze zich afvragen wat ze doet met de Staatsloterij en met het Holland Casino. Of zijn die alleen toegankelijk voor slimme Nederlanders?

Olivier

Studentenleven Foto: Frans van der Veeken

Drie Musketiers Gemengd dispuut Xoun zette afgelopen vrijdag een mooi dies-feestje neer. In Huize Hobbledehoy kwamen zo’n tachtig enthousiaste studenten bijeen om het vierjarig bestaan van het bmt-dispuut te vieren. Het thema luidde dit maal “De Drie Musketiers”, en sommige bezoekers kleedden zich dan ook gepast: als jonkvrouw, prins of ridder. Xoun zelf poogde vooral de zeer doordachte slogan “Één voor allen, allen voor Xoun” erdoor te drukken, maar dat lukte slechts matig. De overige gasten hielden vooral het basisprincipe “Één voor allen, alleen voor Bier” voor ogen. Met de onbeperkte hoeveelheid alcohol die in de verkochte pullen werd geschonken wist eenieder dan ook wel raad. De buren daarentegen waren iets minder blij: ieder kwartier moest de muziek iets zachter, tot om halfvier de stekker er helemaal uitging. Vanaf dat moment konden de feestgangers enkel naar hun eigen gelal luisteren.

Pien

Karlijn

De fotosoap 3hoog volgt drie bewoners van een studentenhuis: Olivier, een verwaand balletje, Karlijn, een berekenende vamp en Pien, een sociaal bewuste feministe. Zoals iedereen die samenwoont worstelen zij met alledaagse problemen over de afwas en de afstandsbediening, maar ook met grotere vragen over seks, cultuur, politiek en religie.

Dromen

Over en... Dildo In deze krant kondigen we het feestje aan van het damesdispuut Mnemosyne. Vanavond vieren de dispuutleden in de Pakkerij het elfjarige bestaan van hun damesclubje. Onder het vindingrijke motto - Moulin Blue: Diamonds & Dildo’s are a girl’s best friend – zullen ze flink te keer gaan in het pand aan de Oude Markt. Tja, zelfredzame, onafhankelijke dames weten nu eenmaal heel goed wat ze willen voor hun verjaardag: blinkende diamanten en een goed vibrerende dildo. Meer zeggen de ladies niet nodig te hebben. We zien de dames al druk bezig met hun keurig opgepoetste genotsstaaf. Joelend zwaaien ze er en masse mee rond op de dansvloer, in de wc of aan de bar. Zachtjes horen we het zoemen van werkende batterijen en wie weet is Christine Le Duc er wel als speciale gast of komt er een LadiesNight-mevrouw langs voorzien van een grote koffer vol trillende badeendjes, schattig vibrerende vlinders en reusachtige Tarzans voor nog meer plezier en genot. Misschien een interessant plekje voor het nieuwe mastervak beeldtaal en visuele communicatie van de faculteit GW om een aantal plaatjes te schieten voor het eerste college. Volgens die docenten moeten we beelden namelijk als taal gaan begrijpen en daar handig in worden. Plaatjes moeten we leren lezen en op waarde schatten. Welke voorstellingen roept een beeld nou op? Niet zo moeilijk, lijkt ons. Want wie denkt nu niet bij het zien van een losbandig, uit de band springend Mnemosynemeisje dat juichend met een knoert van een dildo in de hand feestviert aan een braaf, welgemanierd en slim studentje dat maandag netjes in de collegebanken zit?

Lekker geslapen vannacht. Echt heerlijk. Fijn gedroomd vooral. Kwam door die workshop van UT-student Tim Post, over lucide dromen. Hij leert cursisten tijdens de slaap het heft in eigen handen te nemen en zo fantastische dromen te beleven. Het was eigenlijk niets bijzonders, die droom vannacht. Natuurlijk, aan het uiterlijk was het een en ander gesleuteld. Wat kilo’s eraf, lachrimpels weg en het sprieterige haar gemetamorfoosd in een bos weelderige krullen. Fris en vrolijk aan het werk, in een spannende outfit. Gewoon op de UT, net zoals altijd. De collega’s waren ook heerlijk uitgerust, dus allemaal opgewekt aan de slag. Iedereen was lief en aardig en vroeg belangstellend naar elkanders weekend. De bouwvakkers hadden een dagje vrij. Het zonnetje scheen op het Torentje van Drienerlo. De campusganzen kwetterden er vrolijk op los. Zelfs de koffie van Autobar Holland smaakte goed. Het college van bestuur bestond uit drie heel grappige mannen. Zij hadden een besluit genomen over de catering, want dat moest anders, zo vonden de heren. De knappe mannen wilden vooral het állerbeste voor hun hardwerkende medewerkers en studenten en dus besloten ze het een en ander rigoureus om te gooien. Voortaan moest iedereen, slechts op luttele meters afstand en binnen tijdsbestek van hooguit twee minuten, een kroket voor de lunch weten te bemachtigen. Dat betekende dat élk UT-gebouw, inclusief het Paviljoen, een eigen kantine kreeg. En de prijzen, die gingen ook nog eens tachtig procent omlaag. Wat waren de medewerkers en studenten blij! Iedereen ging nóg vlijtiger aan het werk en behaalde nóg betere studie- en onderzoeksresultaten. Toen ging de wekker om 07.00 uur. Kan cursusleider Tim Post daar ook iets voor bedenken?

...sluiten

N I E U W S. Kamphues leest voor uit eigen avonturen THEATERCAFÉ BEPERKT OPEN, STEK VERDWIJNT, TWEE LUNCHCORNERS

Recommend Documents