Miss Groningen en HanzeMag wensen jullie een geweldige zomer!

17e jaargang 20 juni 2012 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | Foto: Pepijn van den Broeke | Model: Chanel Feikens

11

Miss Groningen en HanzeMag wensen jullie een geweldige zomer!

HG-voorzitter Pijlman content met prestatie-afspraken in de dop

‘Het is goed om de boel

af en toe op te schudden’

Eind juli oordeelt de door het ministerie van Onderwijs ingestelde commissie Hoger Onderwijs en Onderzoek over de inhoud van het prestatiecontract dat de HG in september wil sluiten met de staatssecretaris. In het contract staan afspraken over de door HGvoorzitter Henk Pijlman beoogde vermindering van de overhead. Voor september 2016 sneuvelen er 240 banen in de overhead. Nogal een ingreep. ‘De verhouding tussen onderwijs- en ondersteunend personeel is al langer uit evenwicht. Vorig jaar hadden we voor 1550 fte (fulltime equivalent, volledige banen van 38 uur per week, red.) aan docenten en onderzoekers in dienst. De inzet van ondersteunend personeel omhelsde 1250 fte. Dat aantal brengen we in de periode tot september 2016 terug tot ongeveer duizend.’ Dat is ongeveer twintig procent, het persbericht spreekt over 26 procent. ‘Er zijn twee richtinggevende opvattingen over wat overhead is. Bureau Berenschot, dat de afgelopen maanden de HG doorlichtte, hanteert de strengste norm: ál het ondersteunend personeel is overhead. De definitie die in politiek Den Haag gangbaar is, beschouwt sommige ondersteunende functies en taken wél als onderwijstaken. Als je daarvan uitgaat, kom je op zo’n 26 procent.’

tijden de boel eens op te schudden. Wat doen we? Doen we dat efficiënt? En wat verandert er in de omgeving? Neem de studentenadministratie, daar werken honderd mensen. We verwachten dat we door verdergaande automatisering met minder mensen toe kunnen. Maar die mensen kunnen weer ander nuttig werk doen op andere plekken.’ Van herplaatsing wordt de overhead niet minder. ‘De reductie komt doordat veel mensen de komende jaren met pensioen gaan en doordat we tijdelijke aanstellingen in beginsel niet verlengen. Van ontslag van vast personeel is geen sprake. Wel verwachten we dat medewerkers zich inzetten om andere taken te kunnen uitvoeren. Scholing en begeleiding op dat vlak zijn ruim voorhanden. Bovendien hebben we de tijd. Het hoeft niet op stel en sprong. De komende maanden overleggen we met de hoofden van de stafdiensten. Die hebben

tot december de tijd om de plannen uit te werken en te bespreken met de medewerkers.’ De overheadreductie staat in de zogeheten prestatie-afspraken. Als de HG die niet nakomt, kort het ministerie op de rijksbijdrage. ‘Ik zie dat niet als een last. We hebben sowieso afspraken gemaakt die we haalbaar achten. Ik vind die afspraken eigenlijk wel prettig. Ze zetten ons aan om onze prioriteiten nog helderder te stellen. En, laten we dat niet vergeten, er staat wat tegenover. Zo kunnen we de staatssecretaris houden aan de toezeggingen om masteropleidingen te bekostigen, om ons de bevoegdheid te geven om studenten te selecteren en om de uiterste inschrijfdatum voor aankomend studenten te vervroegen van oktober naar mei.’

Boudewijn Otten

Horen lectoren en onderzoekers bij de overhead? ‘Onderzoek is een primaire taak van het hbo. Daar hebben we de afgelopen jaren extra geld in gestoken en dat zullen we de komende jaren blijven doen. We richten twee expertisecentra in, één voor Healthy Ageing en één voor Energie. Om op de vraag terug te komen, lectoren en onderzoekers zijn geen overhead.’ Hoe raakt de HG die 240 fte kwijt? ‘Van mij geen kwaad woord over de overhead. Die mensen verrichten belangrijk werk en meestal met hart en ziel. Toch is het goed om op gezette 2 HANZEMAG WOENSDAG 20 JUNI 2012 [11]

Illustratie: Irene Wiersma

De prestatie-afspraken In de periode tussen september 2012 en september 2016 zal de Hanzehogeschool (HG) een aantal veranderingen doorvoeren die ertoe leiden dat het ministerie van Onderwijs, de rijksbijdrage voor de HG níet verlaagt (met ten hoogste zeven procent). - In 2016 zal het aantal deelnemers aan zogeheten Honours-programma’s, studie-onderdelen voor excellente studenten, gestegen zijn tot zes procent. (In 2020 zal één op de tien studenten aan een Honours-program deelnemen.) Nu is het percentage Honours-studenten 4,5. - Het aantal studenten dat ná het eerste jaar uitvalt daalt van 39 tot 37 procent. Om dat voor elkaar te krijgen bedient de HG zich van een variant op de Turner-aanpak (die op de Vrije Universiteit de gewenste vruchten afwerpt). - Afgestudeerde mbo’ers worden alleen toegelaten tot verwante hbo-opleidingen. De vier noordelijke hogescholen maken hierover afspraken met de zeven noordelijke regionale opleidingscentra. - Alle opleidingen nemen het thema ondernemerschap in hun leerplan op. - De HG steekt extra geld in onderwijs en onderzoek op de gebieden waarmee de hogeschool zich (inter) nationaal wil onderscheiden: Energie en Healthy Ageing. - De HG krijgt extra geld voor het op poten zetten van Centers of Excellence voor Energie en Healthy Ageing. - De overhead wordt teruggebracht van 1250 tot ongeveer 1000 volledige banen.

INHOUD Pagina 8 Versus: Er dreigt een tekort aan techneuten. Zijn gratis bètastudies de oplossing? Pagina 10 Bij de Les: Geert Spieker en probleemjongeren ‘Ik was verslaafd en ik liep met zó’n pistool in mijn achterzak’ Pagina 11

Eetentertainer Pierre Wind geeft smaakles in de bieb

Pagina 12/13 Spinvis bij Flanor ‘Als je voor het eerst verliefd wordt, word je dat op de liefde zelf’

12/13

Pagina 15 HG-student Stephan Vierkant over de G500 ‘Een politieke partij is geen middel meer om idealen te verwezenlijken’ Pagina 16/17 ISLANDCQ, kunst en technologie onder de spionagesatelliet Pagina 23/24/25 Win tickets voor de Zwarte Cross, Dour Festival en De Nacht van Electra!!

23/24/25

Colofon HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt maandelijks.

Hoofdredactioneel

Redactie-adres Zernikeplein 7 A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen T 050 5955588 • F 050 5955590 E [email protected] I hanzemag.nl & hanzemag.com Redactie Chris Wind Boudewijn Otten Luuk Steemers Rina Tienstra Loes Vader

4

hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] redacteur 050 5955581 [email protected] redacteur 050 5952570 r.h.tienstra- [email protected] redacteur 050 5955588 [email protected]

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Redactie HanzeMag Lay-out Renée Zaal - www.reneemedia.nl Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 [email protected]

28

Duitsers De laatste keer dat we zo slecht verdedigden, werden we vijf jaar lang bezet. Die wrange grap deelde ik meteen na de wedstrijd Nederland-Duitsland op facebook. De kater was groot. Toch was de sfeer anders dan bij vorige ontmoetingen tegen de oosterburen. De ergernis en woede waren alleen gericht op Van Marwijk en de spelers, niet op de Duitsers. Op de HG is dit ook al jaren merkbaar. Vooral voor en in het economiegebouw hoor je soms meer Duits dan Nederlands en niemand die zich eraan stoort. We zijn stiekem een beetje gaan houden van onze Grote Broer, lijkt het wel. Staatssecretaris Zijlstra is wat meer van het oude stempel. Hij vreest een ‘ongebreidelde toename’ van Duitse studenten en denkt dat dit zeer negatieve gevolgen heeft voor de kwaliteit van opleidingen. Hij bedoelt eigenlijk: ze kosten ons te veel geld. Wat al die Duitse studenten over vijf à tien jaar gaan opleveren aan handelsrelaties en broederschap tussen de buren, is moeilijker meetbaar en blijkbaar politiek dus minder interessant. Dat de liefde nog steeds broos is, bleek de afgelopen maanden ook in Groningen. Een Duitse student, Christopher Rosche, maakte heibel in de Duitse pers over een bezoekje dat hij had gehad van een gemeentelijk werker. Uit de boodschap van deze man (‘Je huis is illegaal’), concludeerde de jongen dat duizenden studenten op korte termijn uit huis zouden worden gezet door de gemeente. Tweeduizend studenten deelden zijn paniek op facebook. Het bleek allemaal mee te vallen. Wel raar dat vrijwel geen enkele Nederlandse student zich druk maakte, terwijl de Duitsers maar weinig vertrouwen bleken te hebben in de Groningse overheid. Misschien kost het toch nog wat meer tijd voor de Duitsers om, na decennia van haat, onze plotseling liefde werkelijk te geloven. Chris Wind

[11] 2012 20 JUNI WOENSDAG HANZEMAG 3

Foto: Pepijn van den Broeke

Eindvoorstelling Dansacademie De laatste repetities voor de eindvoorstelling van Dansacademie Lucia Marthas. De eindvoorstelling in MartiniPlaza wordt op 23 en 24 juni gegeven door studenten van de mbo- en hbo-opleiding en de talenten uit de vooropleiding.


Universiteit krijgt watertappunt, HG ook De Rijksuniversiteit Groningen (RUG) heeft het door Waterbedrijf Groningen ter beschikking gestelde watertappunt gewonnen. De RUG beslechtte een nekaan-nekrace op facebook in haar voordeel. ‘Door een inhaalactie op de laatste dag won de universiteit met 562 tegen 542 stemmen’, verklaart communicatie-adviseur Tabitha Petter. Toch installeert het waterbedrijf op 20 juni ook een watertappunt bij de HG-fontein op het Zernikeplein. ‘We zetten de eerdere plannen daarvoor gewoon door.’ Petter hoopt dat het RUG-tappunt op het Broerplein vóór de KEI-week kan worden geplaatst. Via de actie wil Waterbedrijf Groningen het gebruik van wegwerpflesjes terugdringen. HG verandert logoteksten Het tasje links blijft in Nederland, maar het rechtertasje hangt binnenkort aan de schouder van een Tanzaniaan. Dat is het gevolg van subtiele veranderingen in de teksten in de logo’s van de Hanzehogeschool: voor het woord Groningen is een eigen regel ingeruimd. Artikelen met de oude logo’s verdwijnen uit de Zernikeshop. Briefpapier, schrijfblokken, kleding, serviesgoed en wat dies meer zij gaan naar een goed doel. Spekkoper is het Project Tanzania, dat z’n voordeel kan doen met de artikelen die in totaal een inkoopwaarde vertegenwoordigen van ongeveer twintig duizend euro.

Maarten Vranckx wint Student of the Year Na Stephan Wieringa in 2009 leverde de Hanzehogeschool dit jaar wederom de mannelijke student of the year. Student Facility Management Maarten Vranckx (24) won de jaarlijkse competitie van studenten.net en mag binnenkort zestien dagen rondtrekken op Cuba. Zoals Mart Smeets altijd vraagt aan een winnaar: wat ging er door je heen? ‘Vreugde, heel veel vreugde. En flitsen van palmbomen en stranden.’ Is het nu alleen maar chillen op Cuba of moet je ook nog iets doen? ‘Ik heb geen contract hoeven tekenen, dus verplichtingen heb ik niet. Er is eigenlijk nog weinig over gezegd. Ik weet alleen dat ik een paar keer aanwezig moet zijn bij feesten en gelegenheden, als een soort ambassadeur eigenlijk. Klinkt niet als een zware verplichting, een feestje is altijd leuk.’

Contractus haalt recordbedrag op voor Kids United Kids United, de voetbalvereniging voor kinderen met een beperking, is 13.751 euro rijker. Contractus, de koepel van zeven Groningse studentenverenigingen, sleepte tijdens de jaarlijkse benefietactie een recordbedrag binnen. Kids United stopt een gedeelte van de 13.751 euro in de spaarpot voor de bouw van een spelershome. Online salarischeck op VKbanen Bezoekers van VKbanen.nl kunnen in één oogopslag zien of hun salaris marktconform is of dat ze nodig eens met hun baas moeten praten. De site presenteert de resultaten van een salarisenquête onder 17.000 respondenten. Hieruit blijkt dat het gemiddelde netto maandsalaris 2273 euro is. Mannen verdienen 18 procent meer dan vrouwen en Noord-Hollanders verdienen het meest. Eén op de drie werknemers denkt minder te verdienen dan collega’s met dezelfde functie. (www.vkbanen.nl/salaris)

Chris Wind

Hoe heb je gewonnen? ‘Ik heb geprobeerd mezelf zo goed mogelijk te promoten. Ik ben op OOG-radio en -televisie geweest, ben geïnterviewd door studentenprogramma STUG, en heb in jullie blad gestaan. Daarnaast heb ik al mijn vrienden en kennissen enorm lopen spammen natuurlijk.’ Werden ze niet gek van je? ‘Ik ben bang van wel. Ze waren erg blij dat ik won, maar vooral dat het nu eindelijk voorbij was.’

HG maakt studiebijsluiter De HG, Saxion Hogescholen en de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen voorzien hun voorlichtingsmateriaal van grafisch weergegeven informatie uit objectieve bron (het onafhankelijke en niet-commerciële Studiekeuze 123). Middelbare scholieren kunnen zo onder meer snel achterhalen hoeveel uren les ze in het eerste jaar krijgen, het percentage uitvallers dat op de opleiding gangbaar is en de kansen op de arbeidsmarkt. De gegevens staan overzichtelijk naast de landelijke gemiddelden. De drie hogescholen, die met dit initiatief tegemoet komen aan de veelgehoorde roep om een studiebijsluiter, verwachten dat hun aanpak navolging krijgt.

Wat doe je met deze eretitel? Zet je ’m op je cv? ‘Daar ben ik nog niet helemaal over uit. Ik ben er trots op, maar wil er niet mee gaan lopen pronken. Misschien zou ik het vermelden als ik solliciteer voor een baan bij studenten.net of iets anders studentikoos. Maar of ik het ook op mijn cv zet als ik voor een hele serieuze baan solliciteer, weet ik nog niet.’


Op zaterdag 2 juni werd het gebouw van Academie Minerva aan de Praediniussingel 59 officieel geopend. Het voormalige Natuur- en Groninger Museum is flink verbouwd en werd heropend door kunsthistoricus Henk van Os. Foto: Jelle de Groot

Hanze-medewerkers organiseren TEDx Een groep enthousiaste Hanze-medewerkers organiseert TEDxHanzeUniversity. ‘Een conferentie over innovatie en verwondering’, legt Communicatiemedewerker Frank de Kleine uit. Op 3 oktober is het zover. TED, TEDx? ‘TED betekent Technology, Entertainment, Design en is een Amerikaanse organisatie die evenementen organiseert voor mensen met innovatieve ideeën. Er zijn talloze inspirerende TED-video’s van mensen met kleine ideeën, zoals een betere methode voor veters strikken. Maar er zijn ook grootse zaken uit TED voortgekomen, zoals de Khan Academy, een organisatie die gratis een online collectie van meer dan drieduizend educatieve video's biedt. Een TEDx is een onafhankelijk TED-evenement met een lokaal karakter. TEDxHanzeUniversity is de eerste TEDx in Groningen op 3 oktober in de locatie Praediniussingel.’ Jullie zoeken nog sprekers. We zoeken sprekers die een goed, innovatief verhaal kunnen vertellen, of het nu gaat over healthy ageing, energie of zoiets triviaals als veters strikken. De spreektijd varieert van minimaal drie tot maximaal achttien minuten. Studenten en medewerkers kunnen zich hiervoor aanmelden op onze website.’

Er zijn maar honderd bezoekers welkom. ‘De eerste keer dat je een TEDx-licentie krijgt is dat het maximum. We zoeken een actief publiek en selecteren studenten, medewerkers en alumni met de beste motivatie. Je moet daarbij bedenken dat het ook een netwerkgebeuren wordt. De sprekers blijven de hele dag en raken in gesprek met de bezoekers.’ En de andere 25.000 Hanze-studenten en –medewerkers? ‘Die kunnen het event live volgen op onze website. Op 27 juni kun je alvast sfeer proeven. We laten in het auditorium van de Van DoorenVeste live een deel van het programma van TEDGlobal in Edinburgh zien. Geen vaste tijden. De deur staat open.’ Tekst en foto: Luuk Steemers

Meer info op TEDxHanzeUniversity.com. [11] 2012 20 JUNI WOENSDAG HANZEMAG 7

Versus Gratis bèta-studies? Er dreigt een tekort aan techneuten. De Partij van de Arbeid wil studenten van technische opleidingen vrijstellen van het betalen van collegegeld om ervoor te zorgen dat meer middelbare scholieren een bètastudie kiezen. Uitstekend idee, vindt Mijnske. Martijn ziet er niets in.

Foto's: Luuk Steemers

Mijnske Sival (47), docent Architectuur en onderzoeker

Martijn de Vries (22), derdejaars Werktuigbouwkunde

‘Geweldig idee! In sommige steden in België hebben ze het openbaar vervoer gratis gemaakt: het aantal passagiers is spectaculair gestegen. In de huidige crisis zal de kostenfactor bij het kiezen van een studie zeker meewegen. ‘Ik denk dat het afschaffen van het collegegeld een trigger zal zijn voor een groep studenten die normaal gesproken niet zo makkelijk kiezen voor exacte studies. In Nederland is er totaal geen cultuur waarin ouders of docenten leerlingen stimuleren om een bètastudie te volgen. Op de middelbare school werd ik ook nooit in die richting geduwd ondanks dat ik goed was in wiskunde. ‘Het studierendement zal door zo’n maatregel zeker niet naar beneden gaan. Ik geloof niet dat ongeschikte studenten puur vanwege het gratis studeren een exacte studie zullen kiezen. Zeker niet als je zorgt voor een goede intake waarbij wordt getest of de student talent heeft voor de studie en het beroep. ‘Veel overheidsgeld wordt nu in projecten van multinationals gepompt, in boorplatforms van Shell, bijvoorbeeld. Geef dat geld aan het onderwijs en zorg dat er meer technici komen die zich toeleggen op groene energie en duurzame innovatie. Nu laten de politici zich vaak te makkelijk door ontwikkelaars meeslepen in onverstandige projecten. Als er meer beleidsmakers komen met een technische achtergrond, voorkom je dat. ‘Ik ben trouwens voor gratis onderwijs over de hele linie. Toegankelijk onderwijs voor iedereen zorgt voor emancipatie van achtergestelde groepen. Het helpt zelfs mee aan de wereldvrede doordat mensen met een opleiding minder snel geneigd zijn geweld te gebruiken.’

‘Ik zie daar niets in. Als je bètastudies gratis maakt, zullen sommige twijfelaars daarom kiezen voor een bètastudie en het vervolgens niet afmaken. Het uitvalpercentage kan stijgen. Het zijn pittige studies. Ik vraag me af of de kwaliteit van de afstuderende bètastudenten dan wel gelijk blijft. Het maakt nogal verschil of je op alle vakken een vijfenhalf of een negen haalt. De bandbreedte van de kwaliteit van de studenten is groot en we hebben toch juist behoefte aan mensen die wel iets kunnen? Dat je het papiertje haalt, betekent niet per se dat je ook het vermogen hebt om met nieuwe ideeën te komen. En daar heeft onze sector nu juist behoefte aan. ‘Bètastudenten doen gemiddeld langer over hun studie. Bied ze meer mogelijkheden om hun studie goed af te ronden. Geef ze een vrijstelling voor de langstudeerboete. Ik voldeed aan de toelatingseisen, maar m’n wiskunde moest ik toch bijspijkeren. Daardoor heb ik tijd verloren en krijg ik nu een boete. Ik betwijfel nu of ik nog wel een masteropleiding kan gaan doen, ik betaal namelijk alles zelf. Je zou het collegegeld na afloop van de studie kunnen teruggeven aan goede studenten, dat lijkt me een betere stimulans, net als premies van het bedrijfsleven. ‘Ik denk dat we ook andere dingen kunnen doen om die tekorten op te lossen. De algemene kennis over technische studies is echt laag in Nederland. Als ik vertel wat ik studeer, denken negen van de tien mensen dat ik in de agrarische sector zit. In het buitenland weet iedereen meteen wat een mechanical engineer doet. De promotie van de bèta-sector kan beter.’

Luuk Steemers

Rina Tienstra

8 HANZEMAG WOENSDAG 20 JUNI 2012 [11]

Soep met kennis. In één van de lunchlezingen die dit jaar onder deze vlag in de Marie KamphuisBorg worden gehouden, legt voormalig gemeenteraadslid Geert Spieker uit hoe hij probleemjongeren op het rechte pad krijgt.

bij de les

‘Rot toch op, Spieker!’ Geert Spieker werkt volgens de driew-methode. ‘Weet iemand wat de drie-w-methode inhoudt?’ Ondanks het aanlokkelijke weer, 24 mei is een overvloedig met zon overgoten dag, is collegezaal C1.03 van de Marie KamphuisBorg voor pakweg driekwart gevuld met docenten en studenten. Veel van hen kennen de hulpverlening van binnen en buiten, de praktijk én de theorie. Maar niemand kent de drie-w-methode. ‘Het is simpel’, zegt Spieker als hij zijn duim opsteekt: ‘Eén is werk!’ Z’n wijsvinger komt erbij: ‘Twee is wonen! En drie, dames en heren…’ , de derde vinger gaat de lucht in, ‘drie is: de w van wriendin!’ Zeven jaar zat Geert Spieker voor de Stadspartij in de gemeenteraad van Groningen. In 2009 hing hij de lier aan de wilgen. Sindsdien is hij manager Radar Uitvoering Noord-Nederland. Radar is een landelijke stichting die probleemjongeren met drang en dwang op het rechte pad wil brengen. Spieker is geknipt voor de aanpak. ‘Ik kom namelijk zelf uit een moeilijke groep.’ Wat heet…

op z’n twaalfde raasde Spieker al mee met de Z-side, de hooligans van FC Groningen. Een paar jaar later was hij één van de grote jongens en dat bleef hij tot op z’n 27-ste. ‘Ik was verslaafd en ik liep met zó’n pistool in de achterzak, totdat ik uiteindelijk de bak indraaide.’ Daar had hij na enige tijd een afspraak met iemand van de verslavingszorg. ‘Hulpverleners willen hélpen. Daar ga je vanuit. Die man vroeg me wat ik wilde. Ik somde het gebruikelijke lijstje op: afkicken, een normaal leven. Jullie kennen dat wel. Begon die vent te lachen: “Rot toch op, Spieker. Dat wil jij helemaal niet. Jij wilt gewoon zo snel mogelijk weer de straat op en op de oude voet verdergaan. Ik wens je er veel succes mee.” Dat was het kantelpunt. Nog diezelfde avond zag ik in dat ík een probleem had en dat er maar één was die dat probleem kon oplossen: ík.’ De Oost-Groningse jongeren waarmee Spieker werkt, hebben baat bij een harde hand. Ze komen nóóit vrijwillig, ze moeten meedoen, anders krijgen ze ‘twintig procent korting op hun

Foto: Luuk Steemers

uitkering.’ Negen maanden zitten de probleemjongeren opgescheept met Spieker en z’n mannen. ‘We wegen allemaal negentig-plus. Dat is wel nodig, ja.’ De eerste dagen van dit zogeheten Overstagproject zijn vreselijk zwaar. Het team haalt zo’n tien jongens van huis op. Ze weten alleen dat ze kleren voor drie dagen moeten meenemen. In de haven van Harlingen keert het team de tassen binnenstebuiten. De drugs, drank en wapens worden zonder pardon ingenomen. Drie dagen zeilen op het IJsselmeer klinkt leuk. Maar voor deze jongens is een halve dag zonder wiet en bier (of allerlei sterkers) bijna ondenkbaar. De Overstagmedewerkers voegen aan dit leed een paar toefjes treiterij toe. ‘Voor het eten steek ik bijvoorbeeld m’n bestek in m’n zak. “Waarom krijg ik geen vork, mien jong?”, zeg ik dan tegen de tafeldekker. “Dat kun je niet maken, man. Heb je wat tegen mij?” Een beetje provoceren. Kijken wat voor vlees je in de kuip hebt. Je zit daar met allerlei stoornissen aan boord, je moet even

weten welke. Na de zeildriedaagse mogen de jongens naar huis. Overstag heeft stages voor ze geregeld. Daarvoor praat Spieker de blaren op z’n tong. ‘Het is glashelder: als je die jongens niet aanpakt, kost dat de gemeenten op den duur bakken en bakken geld.’ Op tijd op het stageadres verschijnen is verplicht, maar de medewerkers helpen een handje. Kleerkasten van het type uitsmijter fungeren als menselijke wekkers. Eerst per telefoon, maar als dat niet het gewenste resultaat heeft, zijn de wekkers niet te beroerd om even langs te komen. ‘Als je het zover laat komen dat ze ’s ochtends voor je deur staan, is niet opendoen waarschijnlijk de verstandigste optie’, grinnikt Spieker. In twintig procent van de gevallen lukt het niet om de jongeren met dwang en drang op het rechte pad te krijgen. ‘Het zwaarste is de zuigkracht van het oude wereldje. Je moet een geweldige wilskracht hebben om die te weerstaan. Uiteindelijk komt het echt helemaal op jezelf aan.’ Boudewijn Otten


frick

Rutger verzon de campagne voor de Nacht van Kunst & Wetenschap

Neuromarketeers Als een bedrijf korting geeft, denkt de consument dat die afgeprijsde producten impopulair en inferieur zijn. Deze wetmatigheid staat in het vrolijke boekje Geef Nooit Korting! van marketingexpert Jos Burgers (één van de meest gevraagde managementsprekers in Nederland, al zegt hij dat zelf). Ik denk helemaal niet dat afgeprijsde artikelen inferieur zijn. Ik denk dat het bedrijf bij zinnen is gekomen, nadat het enige maanden heeft geprobeerd de artikelen voor een te hoge prijs te verkopen. Wat ook kan: het bedrijf doet het oude spul in de aanbieding omdat het magazijnruimte nodig heeft voor nieuwe spullen die het denkt te kunnen verkopen voor een te hoge prijs. U begrijpt, ik begrijp weinig van marketing. Nog zo’n wijsheid die wordt bevestigd door neuromarketingonderzoek: als de prijs van een product hoog is, denken potentiële kopers dat de kwaliteit van dat product hoog is. Net als het omgekeerde: bij een lage prijs verwacht consumenten een lage kwaliteit. Als iets gratis is, zo redeneren neuromarketeers verder, heeft het geen enkele waarde. Rare jongens, die marketingmannen. Licht, lucht en liefde kosten geen cent, maar wie zou hun waarde willen betwisten? De Partij van de Arbeid wil het collegegeld voor technische studies afschaffen. Niet doen!, waarschuwen marketeers: de populariteit van die studies daalt als ze gratis worden. Ik vermoed dat techniekstudenten techniekstudies doen omdat ze het leuk vinden om technische problemen op te lossen. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Zo kon ik maar niet begrijpen dat x gedeeld door nul flauwekul was, zoals mijn wiskundeleraar mij hartstochtelijk op de mouw probeerde te spelden. Alsof een taart van de aardbodem verdwijnt als je hem niet deelt. x gedeeld door nul was volgens mij gewoon x. ‘Nou’, zei de wiskundeleraar, ‘als je niks met een taart doet, kun je niet zeggen dat je hem deelt.’ Die slag was voor hem. ‘Maar meneer, als je de taart voor jezelf houdt, deel je hem ook niet. x gedeeld door één is dus ook flauwekul.’ Hij stuurde me de klas uit. Op weg naar de conrector besefte ik dat ik bèta’s wel nooit zou kunnen begrijpen. Maar ik snap ze beter dan dat ik mensen begrijp die een prijskaartje willen hangen aan het opgaan van de zon.

Reclame om bij stil te staan Aandacht krijgen voor de Nacht van Kunst & Wetenschap is misschien geen sinecure, maar de koppeling met Groningen als talentenstad maakt het er niet eenvoudiger op. Rutger Middendorp, docent aan de Academie voor Popcultuur, klaarde de klus. De affiche houdt het midden tussen een verzameling doedels, graffiti, aantekeningen en… ja, wat eigenlijk? ‘Customized sneakers, misschien? Het leek me namelijk echt iets voor Maki, Matthijs Maat en Kim Smits: twee Groningse kunstenaars die in Nederland niet per se heel bekend zijn, maar binnen een aantal subculturen weer wel. Ze ontwerpen prints, onder meer voor gymschoenen. Tussen haakjes: (ze hebben allebei Minerva gedaan). Afijn, het leek hun wel wat.’

Hajo Frick


Waarom huurde Marketing Groningen geen groot gerenommeerd bureau in? ‘Dat waren ze van plan, maar dat bureau zag beren op de weg. Het oorspronkelijke idee om wetenschappers en kunstenaars te laten samenwerken is ook best lastig vorm te geven. Afijn, toen dacht iemand aan mij. Een nationale campagne, dat leek me geweldig. Door heel Nederland reclame maken voor de Nacht van Kunst & Westenschap en het initiatief City of Talent.’

Hoe artistiek is de wetenschapper? Ik interviewde drie Groningse hoogleraren: bewegingswetenschapper Bert Otten, neurobioloog Gert ter Horst en pathofysioloog Frits Muskiet. Wetenschappers denken heus niet alleen maar gestructureerd. Integendeel. Tijdens de interviews, die ik naderhand helemaal heb uitgeschreven, merkte ik dat ze graag zijpaden inslaan. Verrassende verbanden, dingen die niet voor de hand liggen, toevalligheden, daar hebben ze veel oog voor. Over dat associatieve, dat tastende, heb ik het vervolgens een ochtendje gehad met Kim en Matthijs.’ En die echoden die chaos in hun hele drukke poster. ‘In Groningen hingen ze vooral in busabri’s, maar dat is niet de uitgelezen plaats. Dat is het treinstation, een echte verveelplek. De meeste forenzen hebben weinig aandacht voor hun omgeving. Op de eerste dag trekt de poster ze uit die modus doordat deze reclame-uiting echt anders dan anders is. Dat gaat vermoedelijk bijna onbewust: wat is dat voor raar iets? De tweede dag gaan ze effe kijken. Daar hebben ze zeven minuten voor, dat is de gemiddelde tijd dat iemand zich op een station verveelt.’ Maar had de campagne effect op de bezoekersaantallen? ‘Je weet niet hoeveel bezoekers de Nacht had getrokken zonder de campagne. Vergelijken is lastig, er zijn te veel factoren in het spel. Het weer, om maar eens wat te noemen. Ik vermoed wel dat de poster het effect heeft gehad dat ik verwachtte. Jou was die poster toch opgevallen?’ Verrek, daar had ik niet bij stilgestaan. Ik bedoel: ik heb er juist wél bij stilgestaan.

Boudewijn Otten

habon

Kookworkshop van eetentertainer Pierre Wind

Wie cola ziet proeft cola,

ook al is het vermomde cassis Wachten

Kookfanaat Pierre Wind geeft kinderen smaakles in het kader van het project GA! in de bibliotheek. ‘Jullie willen toch geen skippybal op pootjes worden met zulke armen.’ In de Wolters-Noordhoffzaal in de Groningse openbare bibliotheek staan zeven bijzondere tafels. Vijf van die tafels zijn gedekt voor acht man. Er staan vier glazen bekers met onbekende inhoud, elk met z’n eigen fel gekleurde rietje. In het midden van de tafels staat een groene bak. Ouders en kinderen schuiven aan. Ze nemen plaats op de stoelen aan de ongedekte tafels. Er is maar een handje vol geïnteresseerden komen opdagen. Er is meer pers aanwezig dan dat er kinderen zijn. Totdat er een klasje basisschoolkinderen binnenkomt. Gehuld in groene hesjes nemen de kinderen en hun begeleiders plaats aan de gedekte tafels. Zij zijn klaar voor de smaakles van de hyperactieve eetentertainer Pierre Wind. Wind werkte jarenlang in de keukens van toprestaurants, maar de laatste tijd heeft hij zich ontpopt als enthousiast pleitbezorger van gezond koken en gezond eten. Dat enthousiasme zit er bij Wind van top tot teen ingebakken. In de Groningse bieb schudt hij iedereen de hand waarbij hij het soortement buiging maakt dat hem in een voetbalwedstrijd waarschijnlijk een waarschuwing van de scheidsrechter zou opleveren. ‘Wie eet er met zijn oren?’, vraagt hij. ‘Ik!’, schreeuwt een kind. De zaal barst in lachen uit, maar het antwoord kan Winds goedkeuring wegdragen. ‘Iederéén eet namelijk met z’n oren.’ Wind wijst naar een vader drie meter verderop. ‘En die meneer daar helemaal, want die heeft gróte oren.’ Weer lacht de zaal. Proeven doe je met je mond, én met je andere zintuigen. Een jongen mag z’n tanden in een mini-komkommer zetten. De rest van de zaal moet luisteren naar het geluid. ‘Horen jullie? Door het gekraak weet je dat het om een komkommer gaat.’ Dat je zicht ook meespeelt wordt duidelijk aan de hand van een filmpje

van twee geblinddoekte jongens die een rode peper proeven. Peper smaakt behoorlijk sterk, zeker voor kinderen, maar de twee jongens raden niet wat hun tong streelt. Maar als ze hun blinddoeken afdoen, zien (en proeven) ze gelijk wat ze aten: peper. De kleur van voedsel beïnvloedt de smaak net zo goed. Wind maakt dat duidelijk met de kleur van de drankjes in de bekertjes. Wie cola ziet, proeft cola, ook al is de cola vermomde cassis of sinas. Waarom willen sommige kinderen sommige dingen niet eten? Een slechte ervaring zorgt ervoor dat je het gerecht niet nog een keer eet. Maar die emotie kun je volgens Wind veranderen door positieve eetervaringen met hetzelfde voedsel. Daarom laat hij de kinderen een eed afleggen. ‘Leg je linkerhand op je linkerhart en zeg mij na: Ik beloof…’ Ik beloof… ‘Aan mezelf.’ Aan mezelf. ‘Dat ik nooit meer.’ Dat ik nooit meer. ‘Dat lust ik niet, zal zeggen.’ Dat lust ik niet, zal zeggen.

‘Zonder eerst te proeven.’ Zonder eerst te proeven. De kinderen leggen de eeteed praktisch schreeuwend af. Sommige ouders kijken tevreden toe: Wind heeft ze een krachtig wapen in de hand gedrukt. Eén argument kunnen hun spruiten de komende tijd niet meer aanvoeren. Habon Abdulahi GA! in de bieb De smaakles van Pierre Wind is één van de activiteiten van project GA-Spot van Gezond Actief Groningen. GA! is onderdeel van het project Healthy Aging van de Hanzehogeschool, de Rijksuniversiteit en het Universitair Medisch Centrum. De openbare bibliotheek is volgens Daan Bultje van het UMCG een uitgelezen locatie. ‘Een plek waar sowieso veel mensen en kinderen komen. Daar bouwen we omheen. Om gezond ouder te worden moeten we bij de allerkleinsten beginnen. We leren ze om gezond te blijven door ze uit te leggen hoe ze gezond kunnen eten.’

Je gaat op vakantie. De koffers staan klaar. Je trekt je schoenen aan en loopt naar de bushalte. Daar wacht je tot de bus komt. Vervolgens wacht je samen met je vrienden op de trein naar Schiphol… Je staat in de rij om in te checken, je staat te wachten bij de paspoortcontrole en je staat te wachten bij de gate. Daar sta je omdat je een trein eerder nam. Eenmaal geland moet je wachten op je bagage. Je moet wachten totdat de bus komt waarmee je naar je hotel gaat. En tenslotte moet je wachten op de sleutels van je kamer omdat er een rij staat bij de receptie van het hotel. Dit is je eerste dag. Beseffen we wel hoeveel tijd we kwijt zijn met wachten? Verspilde uren, zou je kunnen zeggen. Wat doe je in die gemorste tijd? Een beetje rondturen. Denken over van alles en nog wat. Ik vraag me af of je die tijd niet nuttiger kunt besteden. Je kunt zeggen, dan ga je toch lekker internetten op je telefoon? Daarmee moet je oppassen: internetten op reis is nogal duur. En om nou de hele tijd met oordoppen van je iPod rond te lopen is zo afstandelijk en weinig sociaal. Dan ga je toch lekker kletsen met je vrienden? Ja, dat zou kunnen. Maar op een gegeven moment ben je wel uitgepraat. Nee, wachten doe je toch. De vraag is of je er iets aan kunt doen. Dat denk ik niet. Die rij blijft even lang. Ik kan mij herinneren dat een vriendin van mij vertelde over haar bedevaart naar Mekka. Op het vliegveld in Jedda in Saudi-Arabië moest ze uren wachten. Op een gegeven moment is ze op haar koffer gaan zitten en is ze foto’s gaan maken voor in haar plakboek dat ze van die reis ging maken. Misschien zitten er wel foto’s bij van geloofsgenoten die hun rechterhand een centimeter of tien voor hun gezicht omhoog steken, de vingertoppen tegen elkaar gedrukt. Het is het gebaar dat past bij de woorden die ze dan zacht en vriendelijk uitspreken. Sabr, ya achi of Sabr, ya uchti: wees geduldig, mijn broeder. Wees geduldig, mijn zuster. Wachten is geduld oefenen. Een schone zaak.

Foto: Luuk Steemers

Habon Abdulahi


Spinvis bij Flanor


Foto: Jolanda Brons

‘Taal is een middel om gezien te worden’ Op 29 mei was zanger en componist Erik de Jong te gast bij Literair Dispuut Flanor. In een bomvol Huis de Beurs praatte de 51-jarige zanger uit Nieuwegein met Femke Folkerts en Willemien Vlas. En hij speelde een handjevol van zijn magistraal mooie liedjes. In 2010 kreeg u de Johnny van Doornprijs, een literaire prijs voor gesproken letteren. Was u daar blij mee? ‘De jury zei: zijn werk heeft bíjna poëtische kwaliteiten. Dus, hij is bíjna net zo goed als wij. Ik maak liedjes. Mijn teksten moeten dus in een liedje passen. Een gedicht staat stil, de bladspiegel staat stil. Dus dan kun je je ogen nog een keer laten gaan over de woorden die je hebt gemist. Bij een liedje is dat niet zo. De zanger neemt je mee door de tijd. Wat ik doe is geen poëzie, maar een liedje. Ik laat me wel beïnvloeden en inspireren door poëzie. De eerste echte gedichten die ik las waren de gedichten van Gerard Reve die achter in Op weg naar het einde stonden. Ik was toen zestien. Er was geen Spinvis geweest zonder die gedichten.’

wonderbaarlijk, soms was het voor mij ver van wat ik bedoeld had.’ U heeft in april een preek gehouden, de kansel beklommen. Over de tekortkomingen, de macht en het gevaar van taal. Kunt u daar iets over vertellen? ‘Taal is alles wat we hebben. Alle wetenschap, alle filosofie, hoe we onszelf of de ander definiëren, kun je alleen met taal doen. Jij kunt mij nooit leren kennen zoals ik mezelf ken. Dus er zit altijd een gat tussen wat we echt bedoelen en wat we zeggen. Taal is altijd een mank middel. Woorden betekenen zelden zichzelf. Taal is voor mij een middel om de ander te leren kennen en vooral om jezelf kenbaar te maken. Om gezien te worden.’

Omdat we onder studenten zijn, wil ik iets vragen over uw studententijd. U Uw derde album Tot ziens, Justine heeft conservatorium gedaan. Keller is uitgekomen met een boek. ‘Het conservatorium stelde niet zo veel Een strip getekend door Hanco Kolk, voor. Dat was een jaar en een maand. van de strip Single. Hoe is die samenIk was heel erg stoned, dus ik kon me werking tot stand gekomen? niet concentreren. Ik had de middelbare ‘Ik kwam Hanco acht jaar geleden tegen school niet afgemaakt om diezelfde in Paradiso bij Strips en Stereo waar aan reden. Ik heb toelatingsexamen gedaan striptekenaars werd gevraagd om een en ze vonden dat ik talent genoeg had. Nederlands liedje te verstrippen. Hanco Eenmaal daar vond ik het alleen maar had Voor ik vergeet uitgekozen. Dat deed stom. Ik dacht dat ik in een muzikale ie zo poëtisch. In die zin dat hij het ivoren toren zou belanden waar ze me niet letterlijk verstripte, hij maakte er zouden onderdompelen in muziek. Maar een heel eigen beeld bij over zijn vader je moet het natuurlijk zelf doen. Nu ik die net was overleden. Dat trof me heel 51 ben, vind ik het jammer dat ik geen erg en bovendien vond ik het een heel klassieke studie heb gedaan. Erikje kon aardige man. Toen ik met Justine begon, naar het gymnasium, maar in de jaren vroeg ik of hij de voorkant van het cdzeventig sloeg de punk toe. Ik verdwaalde in kraakpanden en in drugs. Van het hoesje wilde illustreren. Toen zei hij: gymnasium is niets gekomen en dat mis nee, nee, nee… ik wil alles. En dat is een ik nu wel. Maar goed, mijn pad is anders. grote eer, want hij is een groot kunsteI’ve been around.’ naar.’ Was er een verschil van interpretatie? Merkte u dat het botste? ‘Daar liep ik meteen tegenaan. Als ik een tekst schrijf, is de exacte betekenis alleen voor mij. Dat is een soort geheim. Als ik het aan jou vertel, maak jij er je eigen film van. Het risico was dus groot dat als Hanco zijn fantasie op de tekst loslaat, je denkt dát is de versie. Het stripboek laat Hanco’s verbeelding van mijn teksten zien. Daar heb ik niet zo veel mee te maken. Soms is de overeenkomst

U bent heel erg fan van Simon Vinkenoog en hebt met hem gewerkt. Wat is het belang van een goede voordracht? ‘Waar Simon in excelleerde was het niet voorbereiden. Dat is een wijze les. Simon was de koning van het niet voorbereiden. We gingen wel repeteren met de band, maar met Simon had dat geen zin. Hij deed het altijd anders. Als je dat eenmaal door hebt, begrijp je waarom hij dat doet. Hij gaat staan, hij kijkt je aan, snuift… Op dat moment maakte hij iets,

ter plekke, iets wat hij niet had voorbereid. Dat is podiumkunst. Dat wil ik ook ooit kunnen. Dat je zonder enige voorbereiding tot de mensen spreekt. Ik zing liedjes, die ken ik uit mijn hoofd. Dichters zitten altijd aan papier vast. Dat vind ik niet goed. Op het moment dat je ogen naar het papier gaan, sluit je iets af. Ik denk niet dat het een vorm van luiheid is, maar je ergens aan vasthouden. Het papier is je veilige haven. Maar dat moet je niet doen.’ Is er een reden waarom u niet in het Engels schrijft? ‘Toen ik in punkbandjes zat schreef ik wel Engelse teksten. Wat je dan doet, is voor de tv quotes uit Amerikaanse series opschrijven. Dan heb je binnen een half uur een fantastisch klinkende Engelse tekst. Maar ik kwam terecht bij een obscuur kunstenaarsbandje dat in het Nederlands zong. En dat was heel lelijk. Heel uncool. Nederlands is geen mooie of handige taal als je het met het Engels vergelijkt. Maar juist die onhandigheid zorgt ervoor dat het precies doet wat ik wil. Als ik in het Nederlands zing, kom ik bij jou op een andere verdieping binnen. Dat is de taal waarin je boodschappen doet of de liefde verklaart. Het echte leven speelt zich af in het Nederlands. Dus als je het liedje ook in die taal doet, heb je zoveel meer zeggingskracht. Ondanks dat de taal niet zo mooi is, betaal ik die prijs graag.’ Waar komt Spinvis eigenlijk vandaan? ‘Het is een woord. Gewoon een woord. Het begint met een S en eindigt op een S. Dus dat beeld is mooi. Het zijn twee Nederlandse woorden die je alleen in het Nederlands kunt uitspreken. Het zijn twee dieren die elkaar volgens mij nog nooit hebben gezien. Uit verschillende biotopen. Ik weet niet waar het woord vandaan komt. Van die ingevingen heeft iedereen toch? Hersenspinsels uit je onderbewustzijn. Stel je voor dat je jezelf helemaal zou kunnen doorgronden. Zelfkennis, dat wens je je ergste vijand nog niet toe. Dan zit je in een kooi waarvan je elke centimeter kent.’

Uw laatste album heet Tot ziens, Justine Keller. Wie is Justine? ‘Justine bestaat niet echt. Justine is een onbereikbaar soort geest. Als je als jongetje van veertien voor het eerst verliefd wordt, dan word je verliefd op iemand van de televisie. In mijn geval was dat Marthe Keller. Een hele mooie dame die speelde in een Franse serie De jonkvrouw van Avignon. Vandaar dat ik Justine Justine Keller heb genoemd. Justine staat symbool voor de liefde. Want als je voor het eerst verliefd wordt, word je dat niet op een vrouw, maar op de liefde zelf.’ Wat vind u ervan dat uw muziek van Pirate Bay wordt getrokken? ‘Prima. Ik doe het zelf ook. Op die manier komen misschien wel tien keer zoveel mensen met je muziek in aanraking. Ik hoef geen zwembad of Ferrari. Ik wil dat heel de wereld hoort wat ik maak. Aan de andere kant heb ik mijn hele leven in fabrieken gewerkt en dat was verloren tijd. Want elke minuut die ik niet aan muziek besteed, is verloren tijd. Ik kan van mijn muziek leven en dat wil ik graag zo houden, als het even kan. Ik heb ooit met twee Joegoslaven een zeecontainer met verrot vlees staan lossen in Rotterdam. Dat was het hoogtepunt.’ Het gaat bij u in interviews meestal over uw teksten. Vind u dat er te weinig aandacht is voor uw muziek? ‘Ik heb filmmuziek gemaakt voor Adem, een Vlaamse speelfilm. Die muziek was genomineerd voor een grote Europese filmprijs. Een muziekfilmprijs. Daar was ik echt super-, superblij mee. Om die reden. Ik ben in eerste instantie muzikant. Als ik moet kiezen tussen tekst en muziek, kies ik voor muziek.’ Loes Vader Flanor Wie bij literatuur denkt aan stoffige Middeleeuwse boekenkasten in koude mistige abdijen, aan samenzwerende studenten in rokerige cafés in donk’re stegen, of aan zonvergeelde schrijvers tussen wijn en typemachine, heeft gelijk. Wie daar niet aan denkt, heeft ook gelijk. Wie daar over denkt, moet een lidmaatschap van Flanor op z’n minst overwegen. www.flanor.nl



HG-student Stephan staat achter (de schermen van) de G500

Geen spelletjes, wel direct invloed De G500 is een politieke beweging die haar idealen op een moderne manier wil verwezenlijken. HG-student Stephan Vierkant is één van de mannen van het eerste uur. ‘Op congressen van politieke partijen komen vaak niet meer dan duizend leden om hun zegje te doen. Onze leden mengen zich onder die leden om onze standpunten op de agenda te krijgen.’ Vierdejaars HBO-Rechten Stephan Vierkant (24) is bijna vanaf het begin betrokken bij de activiteiten van de G500, een beweging die jongeren tot 35 jaar invloed wil geven in de politiek. De vertegenwoordigers van de G500 (de G staat voor generatie) worden aangemeld als lid van het CDA, de VVD en de PvdA, de drie partijen die sinds de Tweede Wereldoorlog het langst hebben geregeerd. Zo verschaft de G500 zich invloed op de partijstandpunten, die ze vervolgens aanwenden om steun voor hun eigen tienpuntenplan te verwerven. ‘Nederland praat bijvoorbeeld al dertig jaar over het veranderen van het systeem voor hypotheekrenteaftrek. De meeste deskundigen vinden dat de huidige aanpak op de helling moet, maar het gebeurt niet. Onze leden proberen ervoor te zorgen dat er binnen het CDA, de VVD en de PvdA een meerderheid voor zulke hervormingen ontstaat.’ De huidige politieke partijen laten hun standpunten te veel afhangen van de angst om Kamerzetels te verliezen, vindt Vierkant. ‘Ze houden zich bezig met de peilingen, met de populariteit van hun voormannen, met de vraag met wie ze wel en met wie ze niet kunnen regeren. Allemaal spelletjes. Een partij is geen middel meer om idealen te verwezenlijken. Het is een doel op zich geworden. Dat is hartstikke jammer.’ De G500 stelde haar tienpuntenplan op na het raadplegen van de leden en deskundigen. Vierkant, die naast zijn studie nog tijd vindt om twee internetbedrijfjes te runnen, is één van de drijvende krachten achter het vergaren van informatie van de achterban. ‘We doen sessies met synthetron. Dat is een soort chatbox waar de organisatie een vraag stelt die door iedereen mag worden beantwoord. In groepjes van vijf beoordelen de deelnemers de verschil-

lende onderwerpen. Als een antwoord als heel goed of als heel slecht wordt beoordeeld, buigt een ander groepje er zich over. Aan het einde van de sessie rolt er een lijstje uit met populaire en minder populaire standpunten uit. Zo achterhalen we precies hoe onderwerpen bij onze mensen liggen.’

‘Wij zijn helemaal en alleen van onszelf, het gaat ons om ónze ideeën’ Zelf denkt Stephan natuurlijk ook mee. Met punt drie uit het tienpuntenplan heeft hij het meeste op: creëer naast flexibele en vaste contracten een eindig vast contract. ‘Ik zie het in m’n vriendenkring. Starters op de arbeidsmarkt hobbelen van het ene tijdelijke contract naar het andere. Wij zeggen: haal de arbeidsrechtelijke belemmeringen voor contracten

van drie of vijf jaar weg.’ Het heeft iets van een overval door de aanstormende generatie. Maar zo ligt het niet, vindt Stephan, de G500 is eerder het gevolg van de behoefte om iets recht te zetten wat scheef is gegroeid. ‘Er zit knap veel grijs in het ledenbestand van de politieke partijen. De gemiddelde leeftijd van een lid van het CDA is 67. Bij de VVD en PvdA is het niet veel lager. Het is dus niet zo gek als de politiek beslissingen neemt die in het voordeel van pensioengerechtigden uitpakken. Dat is hun achterban.’ Lid worden van een jongerenafdeling van een politieke partij, vindt de G500 weinig effectief. ‘Leden van jongerenclubs hebben weinig tot geen invloed. Wij hebben, als het goed is, direct invloed. Daar komt bij dat je als jongerenafdeling dreigt onder te sneeuwen. Je wordt één van de club, van hún club. Wij zijn helemaal en alleen van onszelf, het gaat ons om onze ideeën die we erdoorheen willen krijgen.’

Dat doet de G500 ook door het draagvlak voor die standpunten te vergroten. ‘Onze leden gaan niet alleen naar partijcongressen, maar ook naar de lokale afdelingen. Ze proberen zoveel mogelijk mensen te overtuigen, want daar gaat het in de politiek uiteindelijk om.’ De leeftijdsgrens voor het gratis lidmaatschap van de G500 is vastgesteld op 35 jaar. ‘Dat is pure symboliek. Het gaat immers om het geluid van de jonge generatie. Ons oudste lid is 94. Leeftijd speelt geen rol, als ze onze stem maar laten horen.’ Oorspronkelijk mikte de G500 op vijfhonderd van zulke stemmen (vandaar de naam), maar de teller staat inmiddels op duizend. Natuurlijk had de grondlegger van de beweging, Sywert van Lienden, ook een eigen partij kunnen oprichten. ‘Maar dat vond hij te omslachtig. Veranderingen verwezenlijken door gebruik te maken van het huidige systeem gaat veel sneller en doeltreffender.’ Habon Abdulahi

Foto'sFoto: Luuk Steemers Luuk Steemers [11] 2012 20 JUNI WOENSDAG HANZEMAG 15

ISLANDCQ: studenten van de Academie voor Popcultuur gaan in creatieve quarantaine

Kunst en technologie onder de spionagesatelliet Ze dromen er nog van, van die wonderlijke werkweek in Irbene. Lisa en Anne f ilmden in de verlaten spionagestad in Letland. Directeur Albert maakte foto’s. Lisa Boels (19), tweedejaars Grafische Vormgeving ‘Ik heb de workshop Faces in the Shadows of the Antenna gedaan. Met zeven studenten maakten we drie interviews met drie generaties mensen die iets te maken hebben met de antennes RT en RT32. Een Russische bewaker van het complex, de ingenieur die de antenne weer werkend heeft gekregen en een Letse studente die in de buurt woont. Zij kon ons veel vertellen over de geschiedenis van het gebied. We filmden de interviews op locatie. Het complex in Irbene wordt nu weer gebruikt als onderzoekscentrum, maar de stad eromheen is verlaten. Mooi en eng tegelijkertijd. Je zag alle lagen verf laag voor laag van de muren afbladderen. Alles valt van ellende uit elkaar. Het was nieuw voor mij om met studenten journalistiek en communicatie samen te werken, daar kom je bij onze opleiding niet mee in aanraking. Zelf heb ik veel gewerkt aan de compositie van de beelden en de presentatie van onze films. En ik heb fotoportretten gemaakt (zie foto links). De laatste dag vond ik het mooist, toen we alle resultaten van de workshops met elkaar gingen bekijken. En de kampvuren waren natuurlijk ook geweldig.’ (flickr.com/photo’s/who knows lisa)

Anne Faber (29) tweedejaars Muziek

Foto: Lisa Boels


‘Met zeven andere studenten heb ik een interactieve videofilm gemaakt. Surveillance. Een combinatie van een film en een game. Het is een thriller geworden. Als kijker kun je deelnemen aan het verhaal over een agent die een huiszoekingsbevel krijgt voor het huis van een verdachte. Je vindt in onze film aanwijzingen die mogelijk bewijsmateriaal zijn voor een aanhouding. We bedachten samen het verhaal en schreven een script voor alle scènes. Ik was de enige in de groep die een muzikale achtergrond heeft. Dus ik heb de muziek gecomponeerd. De combinatie beeld en geluid is belangrijk voor de spanning. Normaal maak ik meer orkestrale muziek, maar nu heb ik het heel minimalistisch gehouden, met weinig toon en subtiele geluidjes. Het festival was een fantastische afsluiting, echt een ontlading. In anderhalve week ontstond er een bepaalde cultuur van onderlinge verbondenheid. Ik had al iets met Letland, met de muziek, de taal en de cultuur. En natuurlijk ook met de natuur, het was één en al bos om ons heen. Ik ga zeker nog eens terug.’

Foto's: Albert van der Kooij

Albert van der Kooij, directeur van de Academie voor Popcultuur en projectleider ‘Ik had al eens een audio-project in Irbene gedaan, tien jaar geleden. De locatie was perfect voor ISLANDCQ, ons uitwisselingsproject op een geïsoleerde plek. De Universiteit van Ipaja in Letland is al jaren één van onze partners en het onderzoekscentrum van de Ventspils Universiteit stelde de ruimtes aan ons ter beschikking. De beide antennes waren net helemaal gerestaureerd en weer in bedrijf. Het zal dus wel de laatste keer geweest zijn dat we er gebruik van kunnen maken. Ik ben de laatste vier dagen in Irbene geweest. Het was mooi om te zien wat de techniek-, kunst en communicatiestudenten hebben onderzocht én gevonden in die omgeving. En wat ze naar aanleiding daarvan in een week tot stand kunnen brengen. Eén van de indrukwekkendste dingen vond ik de videomapping in de schotel, een projectie met een beamer die op de antenne gericht stond. Het 3D-model dat Jelle Valk, Olav Huizer en Joachim Rümke van het WERC-videocollectief op het gebouw maakten, viel perfect over die vorm heen.’ Rina Tienstra

ISLANDCQ Van 23 mei tot en met 3 juni bivakkeerden zeventig studenten, docenten, wetenschappers en kunstenaars uit vier verschillende landen bij een verlaten Russische spionagebasis in Letland voor een internationale kunst- en technologie-uitwisselingsweek. In Irbene, met twee radiotelescopen als desolaat decor, organiseerden studenten en docenten van partnerorganisaties uit Finland, Letland, Hongarije en Nederland workshops, lezingen, tentoonstellingen, concerten en performances. Thema was Privacy, Control and Transparancy. De uitwisselingsweek werd afgesloten met een festival en de tentoonstelling Power Control. ISLANDCQ (Island Creative Quarantaine) is een initiatief van Minerva Academie voor Popcultuur en wordt jaarlijks gehouden op een bijzondere locatie. Volgend jaar wordt ISLANDCQ in Hongarije gehouden. www.islandcq.com; facebook.com/islandcq


Van dansstudente tot Miss Groningen


Verwacht je cat fights met de andere meiden? ‘Ik hoop het niet, maar ik ben natuurlijk de danswereld gewend, dat is denk ik wel redelijk vergelijkbaar. Uiteindelijk is het een competitie en moet je voor je eigen kansen gaan. Ik ben lief, maar ook hard als het nodig is, dus ik red me wel. Trouwens, de meiden die ik tot nu toe heb ontmoet zijn superleuk, dus het wordt vast erg gezellig.’

Wat staat je de komende maanden te wachten? ‘De verkiezing is pas in oktober, maar voor die tijd krijgen we het ontzettend druk. Op 25 juni begint het met een pers-shoot. Daarna krijgen we catwalk-trainingen, een bootcamp en worden we echt landelijk gepromoot.’

Hoe kwam je erop om mee te doen met de verkiezing? ‘Ik ben freelance danseres en model, maar er is momenteel weinig werk in de danswereld. Modellenwerk deed ik al tijdens mijn studie, en dat beviel me heel goed. De missverkiezing leek me een mooie manier om contacten op te doen, hopelijk opent het veel nieuwe deuren. Het lijkt me in ieder geval erg leuk om Groningen te vertegenwoordigen.’

Nog niet zo lang geleden studeerde Chanel Feikens (21) af aan de Dansacademie. Nu is ze Miss Groningen en maakt ze zich op om in oktober de titel Miss Nederland in de wacht te slepen.


Is je leven veranderd sinds je de titel binnen hebt? ‘Niet heel erg. Ik heb het wel wat drukker, natuurlijk, maar het is geen gekkenhuis. Ik heb een modeshow in de Zwanestraat gelopen. Verder moet het nog een beetje op gang komen. In de westelijke provincies lijkt het ook wat meer te leven dan hier. Groningers zijn nu eenmaal nuchtere mensen, hè?’


Tijdens de HBO-Talentendag Marketing

Zoeken naar klantintimiteit De zwaarste opdracht die de studententeams voor de kiezen krijgen, komt van een bedrijf dat zijn trouw betalende slapende klanten wakker wil schudden. Daar kún je de HBOtalentendag Marketing gewoonweg niet mee winnen. Vrijwel niemand kent Fudura, zelfs de meeste van de dertigduizend klanten niet. Dertigduizend klanten! En geen kleintjes ook: bedrijven als Gamma, Albert Heijn en Tata Steel… universiteiten, ziekenhuizen en overheden, noem maar op. De klanten van Fudura zijn zo trouw als een hond. Iedere maand betalen ze hun rekening, daar heeft Fudura nauwelijks omkijken naar. Fudura’s jaaromzet is zo’n anderhalf miljard euro en die omzet zal de komende jaren alleen maar stijgen. ‘Want energie…’, René Strijbosch spreekt de g consequent uit als een zachte, ‘energie wordt alleen maar duurder. Sinds de liberalisering van de energiemarkt in 2004 zijn de prijzen verdubbeld.’ Fudura (een zelfstandig opererend onderdeel van energiebedrijf Enexis, het voormalige Essent) levert energie en aanpalende diensten aan bedrijven en instellingen. Senior product marketeer Strijbosch: ‘Slechts drieduizend klanten letten goed op de rekeningen en houden alternatieve aanbieders in de gaten. Negentig procent van de klanten slaapt.’ Het percentage slapende klanten van energiebedrijven als Fudura (Stedin en Alliander zijn vergelijkbaar grote jongens) zou wel eens kunnen dalen als de prijs van energie verder stijgt. Daarom bereidt Fudura zich voor op het moment waarop de klant wakker wordt. ‘We willen hem zelfs wakker schudden. Want de activiteit op de energiemarkt zal de komende jaren zeker toenemen.’ Hoe wekt Fudura zijn slapende klanten? Hoe achterhaalt het bedrijf de behoeftes van de klanten? En hoe zorgt het bedrijf ervoor dat wakkere klanten niet overstappen naar de concurrent? Dit vraagstuk legt René Strijbosch tegen elven op het bordje van vier studententeams die meedoen aan de Hbo Talentendag Marketing van de Hanzehogeschool. Vier uur hebben de teams om een plan te maken waarmee Fudura uit de voeten kan. Fudura is niet de enige case. Projectmedewerker Joukje Breitsma en Marke-

tingstudenten Andrea Milikic en Sanne van Hoek strikten vijf organisaties die bereid waren om op 31 mei een werkelijk bestaand marketingvraagstuk voor te schotelen aan studententeams van zestien hogescholen. Ze zien er op hun paasbest uit, de 125 studenten uit Groningen, Leeuwarden en verder weg gelegen hogeschoolsteden als Rotterdam, Gent en Leuven. Om elf uur precies drukt dagvoorzitter Paul Ganzenboom (directeur van het Instituut voor Marketing Management van de Hanzehogeschool) de knop in waardoor de klok gaat lopen. De teams hebben 240 minuten tijd om te brainstormen over een plan en een manier te verzinnen om dat te presenteren. Vier uur later staan de vier Fudurateams klaar met hun oplossing. Indepenergy, zo noemt het team van Fontys Eindhoven z’n ei van Columbus: een vergelijkingssysteem op internet, waar de klant de energieaanbieders makkelijk kan vergelijken. Verder moet de klant bij het

Foto: Luuk Steemers


woord Fudura een gezicht voor ogen krijgen. Hiervoor kan het bedrijf sociale media gebruiken. Team twee van de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden zit op dezelfde lijn: Fudura moet proberen om de customer intimacy te vergroten door meer interactie, door de dienstverlening te individualiseren en klantengroepen van elkaar te onderscheiden. De Friezen stellen ook voor om een app te maken waarmee de klant op de hoogte kan blijven van de nieuwste gegevens en Fuduradiensten. Het team van de Hanzehogeschool wil de slapende klanten pas wakker schudden als de contracten ten einde lopen. Maar dan zal Fudura op de proppen komen met een op maat gesneden aanbieding. Het team van Hogeschool Rotterdam zet hoog in op de naamsbekendheid. Fudura, dat zich wil profileren als duurzaam bedrijf, moet een Sustainability Challenge voor studenten van technische universiteiten beginnen. Als Fudura z’n klanten benadert voor het samenstellen van de cases die in de wedstrijd aan de

techniekstudenten worden voorgelegd, peurt het bedrijf veel informatie los over de klantbehoeftes. Product marketeer René Strijbosch neemt z’n petje af. ‘Ik zal er mijn voordeel mee doen’, verzekert hij de studenten. Boudewijn Otten

Wie won er dan wel: de HvA Studenten van de Hogeschool van Amsterdam mogen zich het beste hbo-marketingteam van Nederland en Vlaanderen noemen. De Amsterdammers verzonnen een campagne (compleet met flyer en filmpje) die de mismatch tussen de identiteit en het imago van de Dienst Uitvoering Onderwijs zal opheffen. Het leverde hen de trofee op, een NIMA-voucher en tweehonderd euro de man. Eén van de drie teams van de Hogeschool Rotterdam werd tweede (honderd euro per persoon) en een team van de Haagse Hogeschool sleepte vijftig euro p.p. in de wacht.

loco

Tweedejaars Communicatie Lisa van Os van den Abeelen (22) is rechtsbuiten bij Amicitia VMC ‘Ik ben altijd dol geweest op voetbal, maar pas twee jaar geleden ging ik op zoek naar een vereniging. Studentenclubs trokken me niet omdat het feesten daar vaak op de eerste plaats komt. Vierdeklasser Amicitia in Sportpark Coendersborg was de eerste vereniging die ik bezocht en ik was gelijk verkocht. Iedereen is zichzelf, niks geforceerds. Een heel gevarieerde samenstelling qua leeftijd en ervaring. Precies de goede omgeving om te ontdekken wat ik kan. ‘Omdat ik best snel ben word ik door het middenveld diep naar voren gestuurd en geef ik voorzetten naar onze linksbuiten die vaak raak schiet. Zelf gaan voor het doelpunt durf ik nog niet zo goed. We zijn laatst voorjaarskampioen geworden. Een mooie prestatie na onze matige herfstcompetitie. ‘Op zich zou ik wel hoger willen spelen, maar ik wil de gezelligheid van Amicitia absoluut niet zomaar opgeven. Met het EK zit ik uiteraard voor de buis gekluisterd. Wat me opvalt aan mannenvoetbal is dat er veel aanstellerij bij is, schwalbes en zo. Dat zie je bij vrouwen niet. Die zeggen heel zachtjes iets gemeens of knijpen als de scheids even niet kijkt.’

Tekst en foto: Luuk Steemers

audio

DVD

game

Vader ★★★★

Wolfgang Air Music ★★★

Fastest ★★★★

Back to the Future ★

Vader is het eerste boek in de Mijn strijd-serie van zes autobiografische romans. Bejubeld door de internationale pers veranderde Knausgard van een jonge auteur in een Scandinavische schrijver met popsterrenstatus. Als je je door de filosofische beeldspraak over de dood en Knausgards onzekerheid over de opvoeding van zijn kinderen en zijn gezinsleven hebt heengeworsteld, ontpopt Knausgard zich tot een begenadigd verteller. De jonge Karl Ove woont met zijn strenge en straffende vader, moeder en grote broer in een doods havenstadje in Noorwegen. De onberispelijke vader valt van zijn troon als hij gaat scheiden. Iets dat hij zijn zoon tussen de aardappels en bloemkool meedeelt. Als de puberale gevoelige Karl Ove experimenteert met alcohol en afleiding zoekt in muziek, raakt zijn vader ontiegelijk aan de drank. De verloederende vader trekt in bij zijn dementerende en tevens alcoholistische grootmoeder. Als de vader overlijdt treft Karl Ove een onbeschrijfelijke bende aan. De kamers van het sterfhuis liggen vol lege drankflessen, rottend afval en uitwerpselen. Daartussen bedelt oma omzichtig om een borreltje. Dan begint Karl Ove te schrobben, te boenen en te schuren om zijn verdriet en verleden van zich af te poetsen. LV

Als muziekliefhebber droom ik al decennia van een audiosysteem dat met één druk op de knop in iedere ruimte van het huis zoete klanken tevoorschijn kan toveren. Tegenwoordig zijn zulke systemen steeds makkelijker verkrijgbaar, en nu ook voor prijzen die binnen het budget van studenten liggen. Sinds kort biedt de Aldi een systeem aan voor iets meer dan tweehonderd euro. Kan zo’n goedkoop apparaat kwaliteit bieden? Ja en nee. Ja, want qua gebruikersgemak en mogelijkheden doet de Wolfgang Air nauwelijks onder voor duurdere systemen. Nee, want uiteindelijk laat de kwaliteit van de muziek toch wel iets te wensen over. Het probleem zit ’m vooral in de streamer met versterker. Die kun je het beste in een slaapkamer of douche zetten, want het geluid dat er uitkomt lijkt meer op een gettoblaster dan op een goed audiosysteem. Het apparaat bestaat uit drie onderdelen: een bridge, een streamer met ingebouwde versterker en een streamer zonder versterker. Met behulp van een app bedien je de streamers met je mobieltje als afstandsbediening.Conclusie: niet het beste systeem in zijn soort, maar wel duidelijk het scherpst geprijsde. Voor 229 euro verkrijgbaar, exclusief bij de Aldi. CW

boek Karl Ove Knausgard


De definitieve documentaire over MotoGP, de snelste sport op twee wielen, had regisseur Mark Neale al gemaakt in 2003. Toch besloot hij in 2010 een vervolg te maken, ditmaal vooral als eerbetoon aan de Grootste Aller Tijden: Valentino Rossi. Op zich verwonderlijk, want Rossi was ook al één van de sterren in de eerste film en wat voegt een nieuwe documentaire dan nog toe? Veel, zo blijkt, al had Neale ook een beetje geluk. Na jaren van onaantastbare dominantie bleek 2010 namelijk het jaar dat Rossi bijna letterlijk van zijn voetstuk viel. Hij brak zijn been bij een val en moest zelfs kort vrezen voor zijn carrière. Maar zijn comeback is glorieus en dat is natuurlijk een prachtige story line voor Neale. Maar ook voor de liefhebbers die dat verhaal al lang kennen, is er genoeg te genieten in deze docu, vooral van het racen zelf. De vele camera’s op de motoren geven je het gevoel op de motor te zitten, waardoor de snelheid en onvermijdelijke valpartijen bijna voelbaar zijn. Heftigste moment: Simoncelli die zijn crash in Maleisie in 2009 bespreekt, hetzelfde circuit waar hij twee jaar later zou verongelukken.

Er zullen heel wat mensen zijn die net als ik groot fan zijn van de film en de series Back to the Future. Met grote interesse keek ik daarom uit naar deze PS3-game. Maar zoals wel vaker wanneer je ergens grote verwachtingen van hebt, kan de realiteit behoorlijk tegenvallen.

CW

DB

Aan de hand van Marty McFly vlieg je terug in de tijd om Doc te redden. Mijn eerste indruk was positief. De personages lijken qua uiterlijk en stem enorm op de hoofdrolspelers in de film. Daar blijft het dan ook bij. Het spel kan geen moment overtuigen. Als een detective gaat Marty op zoek naar Doc. Dit gaat echter op zo’n sloom tempo en de verhaallijnen zijn zo irritant dat mijn interesse al na dertig minuten ophield. Voor de mensen die de films Back to the Future niet gezien hebben, zal dat waarschijnlijk nog meer gelden. Deze game heeft enkel bestaansrecht omdat er schare fans van de films is, die dolgraag eens een game over deze films willen spelen. Je komt echter bedrogen uit.

Gideon festival 2o12

Op 1,2 en 3 juni vond op het gekraakte Gideonterrein weer het Gronings alternatief voor Lowlands plaats, het Gideon festival. Ooit ontstaan als uit de hand gelopen verjaardagsfeest, maar onderhand uitgegroeid tot een festival waar hoofdzakelijk lokaal talent zich kan laten zien. Of het festival volgend jaar wederom plaats zal vinden is nog maar de vraag. De gemeente heeft besloten geen subsidie meer te verlenen. Foto: Jolanda Brons

www.academieminerva.nl

www.festivalderaa.nl

Erik Harteveld Bluesband Theatergroep TX2 De Groeten Egbert Meyers Loods 13 Helmerhorst & Glasbeek Vrouw Holland

Stichting Peerd

Theater voor grote en kleine mensen, cabaret, acrobatiek, beeldende kunst, straattheater, dans, muziek en een festivalmarkt

Wervelwind Ensemble Pieter Post Sans Atelier

Beumer & Drost

De Noorderlingen Rococo Roos le Roux Linde Nijland & Bert Ridderbos

& Blauw Ralph de Blond Jongh & Crazy Hearts Trevira’s

Chef’Special HoppaH! Duo Triali

Let op!

WK achteruithollen

Cochon Bleu Enge Buren

Marius Preda’s Unknown Allstars

Pushin Wood Soundsystem Theater Rob Heiligers

Dr. Remko’s Hoodoo Voodoo Experience

Volg ons voor de laatste updates op www.facebook.com/festivalderaa en/of twitter.com/festivalderaa

Ontwerp Dorèl Extra Bold, Groningen

Opera della Casa

zaterdag 13.00 uur, zie www.festivalderaa.nl voor details

Beeldende Kunst & Vormgeving

Frank Mohr International Masters

Minerva Academie voor Popcultuur


Stichting

Lambers Burger

FVA-poster-programma-V3.indd 1

Hanzehogeschool Academie Minerva

13-06-12 17:11

win win win win win Een prima alternatief voor Lowlands

Dour Festival De 24e editie van het Waalse Dour is dit jaar van 12 t/m 15 juli. Op zeven podia zijn 200 bands te zien. De prijzen van de tickets (€ 100) en de camping (€17 extra) zijn vriendelijk en de sfeer is gemoedelijk en ongedwongen. Twee jaar geleden is Dour dan ook niet voor niets uitgeroepen tot Best Medium Sized Festival van Europa! Dour onderscheid zich van andere festivals doordat de programmering een fijne combinatie is van gevestigde namen en opkomende, onontdekte acts. Hier kun je vaak al de onbekende bands zien optreden die het seizoen erop successen in het clubcircuit boeken en doorstomen naar grotere roem. Dour is links van Lowlands te positioneren, dus iets alternatiever, zonder overigens de grotere namen te vergeten. In Nederland bestaat er geen breed geprogrammeerd festival als Dour, dus hier is de plek om te ontdekken. Een prima alternatief voor een uitverkocht Lowlands. Info: www.dourfestival.be/nl en via www.facebook.com/dourfestival

win tickets! !

HanzeMag mag 2 x 2 tickets weggeven. Beschrijf kort en krachtig waarom JIJ dolgraag naar Dour wilt en mail het voor 1 juli naar [email protected] en maak kans op 2 tickets + 2 camping tickets. Vergeet je adres en telefoonnummer niet.

Dour Festival 2011 - Loyce T

Leonie houdt er wel van om zichzelf op de proef te stellen. Oké, een cursus parachutespringen gaat ver, maar waarom niet? Zeker als je hem kunt volgen voor minder dan de helft van de prijs. ‘Een hand op m’n schouder, ik ben aan de beurt. Wanneer Robert go roept, reageert mijn lichaam als vanzelf.’ 24 HANZEMAG WOENSDAG 20 JUNI 2012 [11]

win win De nacht van Electra Het programma wordt een avontuur waarin muziek, beeldende kunst, literatuur, astronomie en video-art worden gepresenteerd in even wonderlijke als inspirerende bouwsels. Een StroTheater van architect Jano van Gils, een StroKapel met de verstilde muziek van Morton Feldman, een Hellehut voor Dante, een spetterend openingsconcert aan de oevers van het Reitdiep en natuurlijk Radio Electra: een live performance van kunstenaar Robbert van der Horst, vanuit het gemaal De Waterwolf! Je kunt van de ene naar de andere voorstelling lopen of genieten van een glaasje wijn aan het Reitdiep, lang blijven, kort blijven, of de hele nacht doorwaken. Er is genoeg te beleven! Hoor de klokken om middernacht, zie de planeten in onze Sterrenwacht, en voel de rust van de nacht en de tijd die verglijdt. Overal in het land zullen zitjes, tentjes en vliegende tapijtjes worden neergezet zodat je kunt genieten van de nacht. Er is goede catering op het terrein aanwezig, dus je hoeft zelf niets mee te brengen. Het mag natuurlijk wel! Met medewerking van onder meer het Noord Nederlands Orkest, Nico van der Meel, Robbert van der Horst, het Ives Ensemble, Cora Burggraaf, Bill Viola, Gerrie de Vries, Peter Claassen, Piet-Jan van Rossum, Rik ter Horst, Anne Hilderink en de Provinciale Brassband Groningen. Passe-partouts zijn € 67,-, een kaartje voor het openingsconcert bij zonsondergang is € 18,-.

win tickets! ! Win twee tickets voor het openingsconcert van De Nacht van Electra met o.a. het Noord Nederlands Orkest Mail vóór 1 juli het antwoord op de volgende vraag naar: [email protected].

In welk jaar werd het gemaal de Waterwolf in Electra geopend en door wie?

Zwarte Cross Festival Drie keer raden waar Asteroids Galaxy Tour, Chef’Special, DeWolff, Kaiser Chiefs en Within Temptation deze zomer spelen. Juist, op het Zwarte Cross Festival. In de Achterhoek draait het al lang niet meer alleen om motorcross en bier, de line-up is ook om van te smullen. Overnachten op een festivalcamping kan zwaar zijn. Maar het Zwarte Cross festival heeft overal aan gedacht: een kapsalon, een massagesalon, supermarkt, campingwinkel, mobiel-oplaadpunt, etc… Naast een heleboel bands, zijn er ook een hoop theateracts: er zijn meer dan 450 voorstellingen in drie dagen tijd. Vergeet tijdens al die toffe dingen niet even bij de legendarische Cross te gaan kijken, want dat is waar het gebeurt op dit festival. Festivalterrein De Schans, Lichtenvoorde, 20 t/m 22 juli, tickets te bestellen op: www.zwartecross.nl

win tickets! ! HanzeMag mag twee campingkaarten ter waarde van 100 euro weggeven. Wil je kans maken op de tickets inclusief camping voor het Zwarte Cross festival? Vertaal dan de onderstaande tegeltjeswijsheid in het Achterhoeks en mail je oplossing voor 1 juli naar: [email protected]. Onder de goede inzenders worden twee tickets verloot.

Als je plat kan praten, moet je het niet laten… [11] 2012 20 JUNI WOENSDAG HANZEMAG 25

ADVERTORIAL

WORD ACTIEF Actieve studenten hebben de toekomst Een jaar in het bestuur van een studievereniging. Een actieve rol binnen een dispuut van een studentenvereniging. Commissielid van een symposium, bedrijvendag, carrière-evenement of lustrum van een vereniging. Allemaal zaken die verenigingen verkopen als ‘goed voor je cv.’ Maar is dat nou echt zo? Het is raar om hier volmondig ja

heeft ontwikkeld.

bezig met je eigen ontwikkeling.

cv. Het onderscheidt je. Je hebt

op te zeggen. Als extern coör-

Bij je studie leer je vooral theorie.

De ontwikkeling die je in zo’n

al ervaring met het runnen van

dinator van HMV Actis heb ik

Theorie die je soms alleen maar

jaar maakt, zul je je hele leven

een organisatie. Dit is iets wat

veel contact met mensen uit het

kunt toepassen in projecten, en

meenemen.

bedrijven graag zien. Dit is de

bedrijfsleven. Op netwerkbor-

eigenlijk nooit in de praktijk.

Als je tijdens je studie actief bent

ervaring die je mee kan pakken,

rels praat ik met ondernemers en

Normaal gesproken duurt het

geweest, heb je iets gedaan waar-

ook zonder studievertraging op

ambassadeurs van grote bedrij-

een aantal jaren voordat je in het

mee je opvalt. Hoogstwaarschijn-

te lopen.

ven. Regelmatig stel ik hun de

werkende leven echt bestuursver- lijk solliciteren veel studenten op

vraag of het nou echt uitmaakt,

antwoordelijkheid krijgt. In het

dezelfde functies, dus moet je je

Studie alleen maakt nog geen

actief zijn naast je studie. Over

bestuur van een studentenorga-

onderscheiden.

student.

het algemeen antwoorden zij

nisatie mag je hier al aan ruiken.

Om de vraag uit de eerste alinea

dat ze veel afgestudeerde men-

Een bestuursjaar brengt je veel

te beantwoorden: JA! Actief zijn

Jeroen Suiding

sen tegenkomen, die op papier

op. Je kunt de verschillende theo-

naast je studie staat goed op je

Commissie Word Actief 2011-

identiek zijn. Ze kijken eigenlijk

rieën waarmee je te maken krijgt

niet naar cijferlijsten. Ik vind

in een praktische context toepas-

dit logisch, wat zegt het verschil

sen. Ook leer je hoe het is om

tussen een 6 en een 7 cijfer nou?

intensief samen te werken, hoe

Ben ik met die 6 minder capabel?

een organisatie functioneert en

Nee, vinden zij. Zij vinden het

wie je zelf bent. Dit zijn slechts

veel belangrijker hoe de student

enkele voorbeelden. Tijdens een

zichzelf tijdens zijn of haar studie

studiejaar ben je (on)bewust


2012

ADVERTORIAL

Van niets naar de grootste

en nu… reces

De zomer staat weer voor de deur, weg met die suffe boeken en welkom zon, zee en strand of zon, strand en bergen. Ligt eraan waar je heen gaat. Wij van de Onafhankelijke Studenten Raad (OSR) hebben een enerverende tijd achter de rug: de stichting opzetten, een bestuur en fracties zoeken, financiën regelen, campagne opzetten en resultaat boeken. De OSR is de grootste belangenbehartiger van de Hanzehogeschool geworden! Nogmaals dank voor jouw steun. Maar het is zomer. Dat betekent denken aan de bikinilijn, vakantie, feesten en relaxen. Wij van de OSR begrijpen dat heel goed en willen je daarom een aantal lekkere frisse recepten meegeven voor een relaxdagje of op vakantie.

Wij wensen jullie allemaal succes met de laatste loodjes. Veel plezier de aankomende vakantieweken en tot september. [11] 2012 20 JUNI WOENSDAG HANZEMAG 27

Game-pionier Jeroen van Mastrigt: ‘De mens speelt nu eenmaal graag’

De gamificatie

van de werkelijkheid

Jeroen van Mastrigt luistert het jubileum van de opleiding Communicatiesystemen op met een blik op de nabije toekomst. Die zal razendsnel virtueler worden. De eerste auto’s leken op koetsen. Of liever gezegd: het wáren koetsen, maar dan zonder paarden. Het is moeilijk om iets nieuws te bedenken dat niet op de één of andere manier verwijst naar iets bestaands. ‘Dat noem je het paardenzonder-koetssyndroom’, zegt Jeroen van Mastrigt, ‘we kijken altijd met de bril van het verleden naar de toekomst.’ Belast met het koetssyndroom of niet, op de tiende verjaardag van de opleiding Communicatiesystemen doet Van Mastrigt, een pionier op het vakgebied, een poging om de toekomst van game design te schetsen. Op het scherm dat op 25 mei achter Van Mastrigt in conferentiezaal De Appel oplicht, verschijnt een moeilijk leesbare tekst: Real Virtuality, werkelijke denkbeeldigheid. Dat is de tegenhanger van wat tien jaar geleden hot was in de wereld van computerspelletjes: virtual reality. ‘Het was de uitdaging om de wereld op het computerscherm zo werkelijk mogelijk te laten lijken.’ Een groep studenten van Van Mastrigt, die aan de Hogeschool van Utrecht de eerste opleiding Game Design van Nederland opzette, maakte de oerversie van het spel Blob, waarmee gamers mannetjes kunnen pletten in een nagebootste computerversie van de Domstad. ‘Op een gegeven moment ontmoette ik een groep fanatieke blobspelers uit Mexico. Ze kenden Utrecht op hun duimpje, terwijl ze er nog nooit waren geweest.’ Van Mastrigt ziet een ontwikkeling die de andere kant opgaat: de werkelijke wereld zal in de toekomst meer en meer worden uitgerust met elementen uit computergames. Het gereedschap dat de mens daarvoor zal gebruiken is de smartphone. ‘Dat wordt het gameplatform. Het is einde oefening voor de computermuis.’ De smartphone is niet louter een hebbedingetje voor jonge-

ren en mensen die dat willen zijn. Van Mastrigt zag een week geleden twee dames op leeftijd in een café. ‘De ene oma had een smartphone aangeschaft om met de andere oma wordfeud te spelen.’ Die legde haar uit dat ze een alias moest kiezen. ‘Zijzelf was zuurkool. “Dan word ik boerenkool.” “Dat kan niet”, zei oma-twee, “boerenkool, dat is mijn kleinzoon al.” Heel casual. Je ziet het: de smartphone verandert de hele gameplay.’ De gameplay anno nu: spelen met een smartphone is als een oude man die plast. ‘Af en toe een drupje. Eén van de bijzonderheden van smartphonegames was dat je niet aan tijd en plaats bent gebonden. Maar een nieuwe gamerichting maakt juist gebruik van tijd en

plaats.’ In Japan lokt een koffieketen klanten met een populair vlinderspelletje. In de zaak vliegen denkbeeldige vlinders rond, die te zien zijn op de smartphone. De klanten kunnen ze met hun smartphone vangen. Een vangst van een stuk of wat vlinders levert een gratis bakkie op. Het is een voorbeeld van real virtuality, of ook wel de gamification of reality. ‘Het mooiste voorbeeld van gamification vind ik Holle Bolle Gijs. De Efteling ligt er keurig bij, want iedere bezoeker gooit z’n afval weg omdat Holle Bolle Gijs dankjewel zegt.’ Van Mastrigt laat z’n stappenteller zien, een kek armbandje. ‘Nu staat ie in het rood, want ik heb nog niet genoeg gelopen. Aan het eind van de dag moet ik in

het groen staan. Aan zulke toepassingen kun je beloningen koppelen. Kinderen die een upgrading van een pokémonpoppetje krijgen als ze een week lang drie keer per dag twee minuten hun tanden poetsen.’ Er zijn nu al musea waar bezoekers op een game-achtige wijze door de collectie worden geloodst. Kinderachtig is dat niet, vindt Van Mastrigt. ‘De mens speelt nu eenmaal graag.’ En soms is hij zelfs in een spel betrokken zonder dat hij het weet. Bij Riehler Heimstätter, een tehuis voor ouderen in Keulen, verdwenen elke dag wel een paar demente bejaarden. Die stapten op de bus die pal voor het tehuis halt hield. ‘De oplossing is real virtuality ten top: er stopt nooit een bus, maar het bushokje staat er nog steeds. Net als de wachtende bejaarden die ’s avonds tevreden tehuiswaarts keren.’ Boudewijn Otten Tien jaar Communicatiesystemen Op 1 september 2001 begonnen 96 eerstejaars aan met een opleiding Communicatiesystemen (CS) aan de Hanzehogeschool. Zij waren de eersten van de circa negenhonderd studenten die CS in tienenhalf jaar verwelkomde. 550 van hen haalden de eindstreep. Nog steeds is, zo stelt CS-coördinator Jan Liefers, de forse uitval een probleem. ‘Daar staat tegenover dat 95 procent van de afgestudeerden in een opleidingsrelevant beroep terechtkomt. Meer dan één derde start een eigen bedrijf. En… ook veel uitvallers vinden een baan in het vakgebied.’ CS maakte haar hele bestaan deel uit van het Instituut voor Communicatie & Media, maar acht de tijd nu rijp voor een fusie met het Instituut voor ICT.

Illustratie: Meike de Haas


Studeren betekent een vak leren, ontdekken wat je wilt, of een richting bepalen. Maar wat als je het vak uitoefent? Wat doe je dan nog in de collegebanken? Toen hij ging studeren aan de Academie voor Popcultuur wilde Merlijn Poolman (25) professioneel drummer worden. Maar dat veranderde toen hij in het tweede jaar een Zuid-Amerikaanse tournee organiseerde voor zijn metal band. ‘Een geweldige ervaring. Van toen af aan werd het opzetten van ambitieuze, riskante projecten helemaal mijn ding. Toen twee vrienden mij anderhalf jaar geleden vroegen of ik zin had samen met hen de voormalige Pin-up Club aan de Grote Markt te runnen, hoefde ik dan ook niet lang na te denken. ‘Geen top-40-liefhebbers wilden we, maar open-minded muziekliefhebbers van 18 tot 35 die houden van specifieke muziekstijlen, een beetje underground zoals techno, dubstep en drum ’n bass. We konden de inboedel gratis overnemen, maar toch zagen de banken niets in de plannen. Ze zijn supervoorzichtig in deze crisistijd. We moesten het zien te rooien met een startkapitaal van 3500 euro. ‘Uit onze grootste handicap is onze grootste kracht geboren. Omdat we geen geld hadden voor grootscheepse publiciteitscampagnes of zelfs maar een bord met Subsonic voor de ingang, besloten we de doelgroepen te benaderen via onze facebookpagina. Daar communiceren we over evenementen en artiesten. Onze belangrijkste marketing tool zijn de foto’s die onze vaste fotograaf iedere avond maakt. Dat trekt de mensen naar onze site. Als bezoekers een like geven, zien ook hun vrienden dat weer. Van alle horecagelegenheden in Groningen hebben we de meeste likes, momenteel 4160. Uit een onderzoek bleek dat marketing via Facebook voor ons tien keer zo effectief is als reclameposters en advertenties. ‘Vier nachten per week, van woensdag tot zaterdag, zijn we open met steeds een event dat gericht is op een afgebakende doelgroep. Onze portiers weten haarfijn herrieschoppers en ruziezoekers te weren. Meiden voelen zich veilig bij ons. We hebben soms meer vrouwen dan mannen in de club. Prima, want als de vrouwen zich bij ons op hun gemak voelen, volgen de mannen vanzelf. ‘In januari waren we officiële Eurosonic-locatie. Dat was supergaaf. Dan haal je allerlei artiesten binnen die je anders nooit kunt betalen. Ook ons éénjarig bestaan was super. Alle 47 acts in de muziekstijlen die we brengen, kregen een kwartier. Van tien uur ’s avonds tot ’s ochtends half tien zaten we helemaal vol. ‘Ik ben praktisch ingesteld. Fantastisch dat ik kan afstuderen op een onderzoek naar hoe Subsonic in Groningen in de markt staat en hoe we onze ideale positie willen bereiken. Momenteel kunnen we onszelf en vijftien parttimers een salaris geven én de kosten dekken. Daar ben ik erg tevreden over. Voorlopig moeten mijn compagnons en ik op alle fronten meewerken: achter de bar staan, glazen sjouwen, schoonmaken. Maar in de toekomst willen we de financiën nog stabieler krijgen zodat ik naast de Subsonic ook weer aan de slag kan met mijn ultieme passie: het boeken van artiesten en opzetten van tournees en reizen.’ Tekst en foto: Luuk Steemers

www.facebook.com/subsonicgroningen


ADVERTORIAL


Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected]

Lieve Loesje, Ik ben een eerstejaars en al een half jaar hopeloos verliefd op een meisje uit mijn klas. Tot nu toe heb ik het haar nog niet durven vertellen uit angst dat ze me afwijst. We kunnen wel verschrikkelijk goed met elkaar opschieten en samen met nog drie andere klasgenoten vormen we een soort vriendenkliekje. Het afgelopen jaar heb ik behoorlijk gefeest. Vier avonden per week uitgaan was geen uitzondering! Vandaar dat ik nu behoorlijk in de schulden zit bij mijn ouders en mijn oudste broer, die het ook niet breed hebben. Ik had ze beloofd om deze zomervakantie zes weken een bijbaantje te nemen om de schulden te kunnen afbetalen. Maar nu wil het vriendenclubje drie weken naar Thailand. Ik kan me dat absoluut niet veroorloven en kom dan alleen nog maar dieper in de schulden. Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik

mijn kansen bij haar verlies als ik niet meega, en dat vooruitzicht vind ik misschien nog wel veel erger dan een kwade broer en ouders. Lieve Loesje, wat moet ik doen? Luc Lucky Luc, Ik ben meestal de eerste die mensen stimuleert om op reis te gaan, maar in jouw geval? Nee! Je haalt je niet alleen de ellende van teleurgestelde ouders en een kwade broer op de hals, maar ook een dikke schuld die je moet terugbetalen. Als je familie nou goed in de slappe was zat. En dat alleen omdat je bang bent dat je je kansen bij een klasgenoot verspeelt als je niet meegaat. Een beetje kinderlijk, niet? Pubergedrag uit de brugklas. Grow up! Hoe kun je iemand verliezen, die je niet eens ‘hebt’. Als je werkelijk zo gek op haar bent, wacht je geen moment en verklaar je haar je liefde. Verzin iets leuks, zonder de vriendenkliek, en vertel haar dat je al een tijdje heimelijk verliefd op haar bent. Je hebt helemaal niets te verliezen. Hoe kan Thailand nou leuk worden als je bang bent dat ze met een lekkere backpacker de hangmat in duikt? Hoe kan Thailand nou leuk worden als je je ouders en broer teleurstelt? Alleen door veel Sam Song (Mekong whisky) met cola en Thaise Red Bull achterover te slaan om dat te vergeten. Dus Luc, gedraag je als een volwassen vent en vertel je klasgenoot wat je voor haar voelt.

KASPER En zoek snel een vakantiebaantje om je schulden te betalen. Fijne zomer en geluk in de liefde. Lieve Loes, Mijn vriend is de leukste jongen van de wereld. Ik ben al anderhalf jaar stapelverliefd op hem. Hij heeft alleen last van zweetvoeten. Hele vieze stinkende zweetvoeten. We hebben het er nooit over, maar ik denk wel dat hij zich er voor schaamt. Vorig jaar gingen we samen kamperen en ik knapte bijna af op die stinkzwammen in het tentje. Zum kotzen! Dit jaar gaan we weer. Ik begin me nu al zorgen te maken. Hoe los ik dit op? Nina Lieve Nina, Koop een paar goeie teenslippers voor je vriend. Sneakers zijn echt killing voor zweetvoeten. Veel mannen hebben een sandalensyndroom en daar kan ik inkomen, maar teenslippers staan wél sexy bij mannen. Luchten die voeten, dus. Verder heb ik een middeltje dat écht helpt. Pedicare. Het is voor rond de 10 euro te koop de apotheek en de schoenmaker. Eén keer smeren en het werkt gegarandeerd een paar dagen. Koop het, en die teenslippers ook. Al maak je er geen woord meer aan vuil, de boodschap komt over. Je vriend zal er ook blij mee zijn. Het laatste redmiddel is: hem met zijn voeten buiten de tent laten slapen. Frisse vakantie!

Gesponsord door Koffie in de morgen. Krantje in de tuin. Klanken van actieve vuilnismannen weerkaatsen van de schuttingen, en de zon strijdt voor zendtijd. Eind lente, begin zomer, het is de tijd van de sportpoeltjes. Voetbal, wielrennen, Olympische Spelen. Een beetje competitie omtrent de competitie. Een schappelijk bedrag afspreken voor de winnaar en dan jouw atleten naar de finish schreeuwen. Puur genieten, als je wint. Sommige mensen hebben hun vakantie al ingepland. Anderen wachten op de juiste last minute. Zon, zee, strand. Cultuur, cultuur, cultuur. Bla, bla, bla. Vakantie! Vakantie. Krap bij kas is de invalshoek van waaruit ik moet opereren. Dit komt niet door de Polen, de Grieken of andere zorgenkindjes van onze vriend Wilders. Dit komt door donaties. We hebben in Nederland om en nabij dertigduizend organisaties voor goede doelen. Daarnaast heb je nog 200-duizend stichtingen en verenigingen die allemaal eurootjes nodig hebben. Vrijwel niemand weet wie deze instanties beheren of hoeveel geld erin ze omgaat. Schattingen lopen uiteen van vier tot twintig miljard. Het probleem zit ’m niet zozeer in de aanwezigheid van dit aantal goede doelen, maar in het gebrek aan samenwerking. Goededoelenclubs zijn allesbehalve transparant en dit maakt ze zeer fraudegevoelig. Ik ben maandelijks rond de dertig euro kwijt aan wat hopelijk goede doelen zijn. Prima te overzien, dacht ik bij mijzelf. Wat geld naar degenen die het kunnen gebruiken en vervolgens genoeg overhouden voor een economy-class vakantie. Ik hield helaas geen rekening met stichtingen, zwervers en sponsorlopende schoolkinderen. Die verdomde sponsorlopers. Staan er in één week tijd acht op de stoep en alle acht hebben, dat moet ik toegeven, uiteraard hun uiterste best gedaan. Nou, bedankt! Ik heb overwogen om zelf sponsorloper te worden, maar er bleek weinig animo te zijn voor het ondersteunen van een 27jarige man. Uiteindelijk bleef er slechts één begunstiger over: ikzelf. Van dat idee zie ik dus maar af. Zoals ik eerst nooit zei, maar nu steeds meer: een zomer aan de Hoornse Plas kan ook heel leuk zijn. Iedereen een hele fijne vakantie toegewenst (in het speciaal: Tom).

Kasper van Eerden Twitter: @BearTruthly

legal alien Country: Latvia, 2,2 million inhabitants, 1,5 times the size of The Netherlands Studies:

IBMS

Likes:

photography, travelling

Dislikes:

stereotypes

Kristine Petersone (21)

Photo: Kristine Petersone (self-portrait)

Why did you choose Groningen? ‘I wanted to study abroad and England seemed very expensive. The Netherlands was a good alternative. I had three options: Venlo, Eindhoven, or Groningen. When I visited an open day of Fontys University of Applied Sciences in Venlo, the people there were obviously not very impartial. But at night, I talked to several Dutch students and they advised me to go to Groningen. I am still very happy with my decision!’

especially like the attitude of the people. They all speak English and are very open.’

Have you experienced any culture shock? ‘Not really. It’s easy to adjust here. I

Do you like Dutch food? ‘I don’t really know much about Dutch

The people in Groningen? Open? ‘Does that surprise you? I didn’t know people here were considered a bit closed. That’s not my experience at all. In Latvia most people over forty don’t speak English, so it is much harder for an international student to communicate with locals. Here I can chat with anyone, I like that.’

food to be honest. I guess you eat a lot of potatoes and you have those snacks, kroketten and bitterballen. The food in the supermarkets here is not that different from Latvia. Some ingredients are missing, but what I miss most is my mom’s food. Even if I had all the ingredients here, it still would not taste the way it does when she cooks.’ Do you live in an international student house? ‘No, I live in a boat in the canal right next to it. It’s a great experience. When I arrived in Groningen, one of the first things I

noticed was that people live in boats here. By chance, me and my friend Zane Zagere got offered a boat. We immediately said yes of course! Now we even get notes in our mailbox of students who want to swap houses with us.’ What are your plans for the future? ‘When I graduate, I would like to do a second bachelor. Maybe photography, my biggest hobby. ’

Chris Wind

Ready to tack… tacking! During the annual ESN sailing weekend over fifty foreign students seized the chance to control the sails and steer a boat like a genuine Frisian sailor. ‘Rabbit’, somebody starts to shout. ‘No, it’s a snake’, someone else replies. ‘Monkey,monkey!’, two people roar with laughter. ‘Come on guys, impossible, that’s a horny dog!’ A girl desperately tries to imitate a penguin, holding her hands at her sides, moving to and fro and pretending to shiver with cold. There is no way anyone can guess what she imitates. Nobody seems to appreciate her art of mime and manages to guess that she is obviously a penguin! That’s the way the Sailing Weekend, an activity organized by ESN-Groningen between 1 and 3 June, started in Heeg, a small village in the province of Friesland. In order to break the ice the committee prepared lots of fun games: tricky mimic games, towers of people sitting on chairs and human boats. Everything was useful to get to know each other. There were just two options: either learning the names of the people on top of you when seated in the chair, or dying because of the weight, unable to get rid of your mates. ‘My legs hurt with four people seated on me for almost five minutes! In such a situation you even learn the periodic table of chemical elements in one second’, comments Wellington Mardoqueu, a 22 year-old Brazilian student of Medicine in Groningen. But it didn’t matter because the dinner would bring back the energy used in the introduction games. Tons of pizzas gave the students the chance to show off in a Pub Quiz. From the new seven world wonders to the amount of milk produced by a cow in her life, everybody could find a subject to show off their knowledge. However, people were more worried identifying the victim they had to kill in the game Gotcha (‘I got you’) than about answering the questions. The rules were easy: during the whole

weekend everybody would have to kill the target person they were given without being heard or seen by the others. The opportunities to kill the victim were numerous, so everybody tried to go anywhere accompanied by someone else in order to be safe, unless your life guard happened to be your killer. Nevertheless, the purpose of the weekend was not only to meet people and have fun, but also to learn a little bit about sailing techniques. ‘This year most of the people were willing to learn and it was great that they weren’t scared when the boat inclined due to the wind’, says Hannah Altenburg, one of the sailing instructors who accompanied a group of four students in a boat. The task of the participants was clear: take care of the sails and try to steer the boat in every direction, including upwind. ‘It’s not so difficult, but requires some time to learn’, states Wellington, whose main reason to take part in the excursion was the sailing experience. The participants were brave enough to carry out some tricky maneuvers such as tacking: driving’ the boat in zigzag in order to go upwind. ‘Although sometimes it looks dangerous, the boat will never sink’, instructor Bart Bruininks explains. Bart has been sailing since he was a child. ‘It’s safe to sail in the lakes and it’s very funny to compete with other people and steal the wind from them.’ Sailing wasn’t the only watery experience. The participants also had the chance to go canoeing through the canals and in the lake. For some it was even more than a floating experience. ‘I lost my balance while trying to get inside the canoe and I fell into the water. My shoulder was kind of

misallocated, but I really thought it was funny!’, smiles 21-years old Vicky Timpanidou from Greece. Despite the tiring sailing work, the evening was waiting with tons of meat on a barbecue. After that, the party went on with people playing guitars, beers flying over the heads, stripteases offered to sailing instructor Maarten Bouma in the disco and even a pole dance session

competition between a Spanish girl who was attending the excursion and a middle-aged Frisian man determined to show off his dancing skills. After a weekend full of anecdotes and activities, Wellington is enthusiastic: ‘Everything has been so funny. I would no doubt do it again, although in the end I got killed. Damn!’ Beatriz Delgado Mena

Photo: SungHye Park

[11] 2012 20 JUNE WEDNESDAY HANZEMAG 4INT

The Thumbs Up Africa Adventure Honours students of International Business & Management baked, played and performed to support the Thumbs Up Africa Adventure (TUA). Three professional hitchhikers will travel 15,000 kilometers, through two continents from Groningen to Cape Town. The trio will film the adventure and broadcast the trip live. ‘The whole concept of TUA agrees perfectly with our way of thinking’, says Vadim Anghel-Popescu, one of the IBS Honours students involved. ‘We strongly believe that we are acting sustainably ourselves and participating in a project like this will only contribute to the step towards sustainability that the world has to make.’ ‘Hitchhiking for me started when I was traveling and I couldn’t afford a ticket’, adds Christiaan, one of the three professional hitchhikers. After a while it became his hobby. ‘The nice thing is that you meet all kinds of people. When you are hitchhiking you may be offered a lift by a diplomat or even the chess world champion. But it might also be someone driving a Lada or someone who just got out of jail. In Ukraine someone who was illegally transporting guns gave us a ride. One hitchhike later we got a ride from a EU politician

involved in combating the illegal arms market.’ Special project ‘What impresses me the most is that it covers a wide range of aspects that contribute towards a better and more sustainable world’, says Vadim. ‘They will visit local humanitarian projects and raise awareness of the problems in Africa in the process. Furthermore, on their website everybody will be able to view and give a reaction. The visitors of the website can suggest launching interesting projects that have a major impact on the local community. They can also donate money to certain projects and express their opinions. TUA does not only show African reality, it also connects people from all over the world.’ ‘What makes this project special is that it is carried out by young people

3INT HANZEMAG WEDNESDAY 20 JUNE 2012 [11]

for a young audience’, feel another IBS Honours student involved in the event, Renzo Rivera Bolaños. ‘The project aims to communicate the importance of sustainability in a very direct way. We can identify with the hitchhikers and their journey, and so the message comes across more effectively.’ The IBS Honours students organized several events for TUA, including a bake sale event in the Atrium of Hanze University and a EURO 2012 betting game. On Friday 8 June, another event took place in De Cast, where the organizers and one of the three hitchhikers gave information about the project. In addition, a video made by the IBS Honours students was shown. Renzo: ‘It was a great success. The visitors were really interested in the project.’

Future plans ‘Now that the project is over for us, I am sure that many of us will remain in contact with TUA and the project in some way or another’, Honours student Cvetanka Gjurovska expects. ‘What I know for sure is that I will follow the hitchhikers on the organization’s website and that I will try to communicate with the team regularly, giving them my opinion and feedback on the various projects.’ Renzo agrees: ‘The active support from us as a group will end this semester, but I’m sure we will follow the adventures of the hitchhikers as they make their way to South Africa.’ Text and photo: Ana-Maria Mateescu Anyone is invited to follow the hitchhikers on their way to Cape Town, contacting them and giving them advice. You can also participate in the TUA project. Just have a look at the vacancies that TUA posts on its website. (www.thumbsupafrica.com)

Creating an imagined world The video game industry is growing like wildfire. In the last decade, it has earned more money than the film and music industries together. All this reflects in the world of education. Eelco Braad is in charge of the major Game Design & Development. ‘My official title is university lecturer in game design and development. This means that I’m responsible for the entire education and contents of the major program.’ The students should be able to work in any game design company. ‘We still have to prove that, because the major started in 2010, so our first students will graduate by the end of next year. But we are optimistic. The students have good internships and we get positive feedback from the companies.’ Third-year student Nico Biemolt is one of the students who follow the major: ‘The major supplies you with enough tools to actually come up with good ideas to create a game. It’s something that I really enjoy. The first game we made was Onderwaterwereld (underwater world), it was made for children with a visual and mental handicap. To see those kids playing your videogame is really gratifying.’ Already in their first year the students of the major begin to develop video games. Coach Eelco knows all the projects being carried out. ‘Some of the students are developing indie kind of games, with one level. When they finish they are going to publish them, maybe in the official way. In the beginning of this year we also made some android tablet games. Usually these games are for one player, but the students decided to build a two-players game in which each player plays on one half of the tablet. Together they fight against enemies invading the screen. We also made a mobile game that you can buy in the tourist information office for the city of

Groningen. It’s about the Second World War. Walking through the streets you can find certain spots where events took place. It’s called Sophie’s wereld.’ Eelco co-developed the minor Game On! ‘The assignment was to create an international minor for international students, but it should also be interesting for Hanze students and for students doing the game programme. The theme we came up with was how games influence behavior.’ According to Nico ‘an important difference between the major and the minor is that the

last one is international, because in the major we only have assignments for companies in Holland. Moreover, in the major we work bit-by-bit, but in the minor we have to create the whole video game in a relatively short period of just six months.’ For exchange student Antonis Kostoudis the minor is a dream come true. ‘I wanted to study Video Game Design since I was very young.’ The work in the programme consists of a number of tasks, and each student has its own role. ‘Now we are doing group

work. I hope that our beta version of the video game will be ready very soon. I’m trying to finish the story and the dialogues for the game in time.’ For Antonis this is a great experience. ‘After this minor I very seriously consider doing a Bachelor in Video Game Design. I think this was a good start. Game designer is one of my numerous dream jobs.’ Text and photo: Amelia Bueno Timon http://onderwaterwereld.darkambitiongame.com

[11] 2012 20 JUNE WEDNESDAY HANZEMAG 2INT

Wednesday 20 June 2012 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences | email [email protected] | Photo: Pepijn van den Broeke | Model: Chanel Feikens

11

Miss Groningen and HanzeMag wish you all a great summer!

Miss Groningen en HanzeMag wensen jullie een geweldige zomer!

Recommend Documents