Microsofts beste browser nu ook voor Windows 7

Januari 2014 Microsofts beste browser nu ook voor Windows 7

Internet Explorer 11, de standaardbrowser van Windows 8, is vanaf nu ook beschikbaar voor Windows 7. Het programma wordt de komende weken automatisch naar alle gebruikers van dit besturingssysteem uitgerold. Geen zin om daar op te wachten? Lees dan snel hoe je IE11 vandaag al installeert. De uitrol van Internet Explorer 11 is inmiddels begonnen, maar de primeur is voor diegenen die reeds een zogeheten Developer-versie of Release Preview van de browser draaiden. Bij alle andere gebruikers van Windows 7 zal de ‘nieuwe’ browser pas over een tijdje in Windows Update opduiken. Via deze link is de wachtlijst gelukkig makkelijk te omzeilen. Gewoon even je taal en Windows-versie aangeven (32- of 64-bits) en je kan Internet Explorer 11 onverwijld downloaden en installeren. Internet Explorer is vooral weer wat sneller geworden, met name op het gebied van pagina’s inladen en (9 procent sneller dan in IE10) JavaScript-prestaties. Microsoft verwijst graag naar de benchmark EtchMark die moet aantonen dat Internet Explorer uiteindelijk de beste keuze is voor ‘real world’ oftewel alledaagse browse-activiteiten. Op onze computer was Internet Explorer (in deze test) inderdaad veel sneller dan Firefox en Safari, maar het verschil tussen de oude en nieuwe versie was eerder minimaal.

Verder moet Internet Explorer 11 het vooral hebben van onderhuidse aanpassingen, zoals de ondersteuning van 25 nieuwe of verbeterde webstandaarden en de mogelijkheid om – zonder tussenkomst van vertragende plug-ins – filmpjes in het populaire HTML5-formaat af te spelen.

Bestanden uitwisselen met het gemak van een copy-paste

Zit jij je bestanden, webadressen en andere spullen nog steeds van de ene naar de andere computer te e-mailen? Dan wordt het hoog tijd dat je Any Send ontdekt. Met deze gratis tool gaat het uitwisselen van gegevens binnen je eigen netwerk net zo makkelijk als een alledaagse kopieer-en-plak-opdracht. ‘Belachelijk simpel’, zo omschrijven de makers het gebruiksgemak van Any Send zelf. En inderdaad, even een foto of mp3 van computer A naar B versturen – of naar een smartphone, want dat kan ook – is inderdaad een fluitje van een cent. Het programma bestaat op dit moment al voor drie platformen (Windows, Mac OS X en Android) en aan een versie voor de iPhone en iPad wordt gewerkt. In een notendop: àlles wat je kopieert, met een eenvoudige Ctrl-C (of Cmd-C op de Mac), kan je via Any Send met welgeteld twee muisklikken naar een ander apparaat in je netwerk sturen. Gewoon even op het programmaicoon klikken (in Windows op de taakbalk, op de Mac in de menubalk), het gewenste apparaat selecteren, en klaar is Kees. Op Android werkt het een beetje anders, maar is het nog steeds kinderspel. Hier kies je eerst een toestel en vervolgens – via een menu met applicaties – het gewenste bestand. Alle toestellen binnen het lokale WiFi-netwerk die met Any Send zijn uitgerust (programma of app) worden automatisch gedetecteerd. Dat kan bij je thuis zijn, maar evengoed op het werk waar je op deze manier dus ook bestanden met collega’s kan uitwisselen. Wacht- of downloadtijden komen er trouwens niet aan te pas: zodra je een foto of wat dan ook verstuurt, verschijnt de informatie vrijwel onmiddellijk op het andere toestel. De meeste files belanden – na de ontvangstbevestiging – in een speciale Any Send-folder, maar adressen van websites worden meteen ook geopend in een browser. Via de voorkeuren van het programma kan je die handige Auto Open-functie desgewenst ook voor andere bestandssoorten configureren.

Sommige features werkten tijdens onze test nog niet helemaal vlekkeloos. Een URL van een Mac naar een pc doorseinen was bijvoorbeeld geen probleem, maar omgekeerd kregen we het niet voor elkaar. In de Android-versie ontbreekt deze functie overigens sowieso nog; hier kan je alleen weblinks ontvangen en ze vervolgens openen met Chrome. Een andere wens van ons heeft betrekking op gekopieerde teksten uit Microsoft Office voor Mac. Any Send verstuurt zo’n knipsel niet als tekst naar een pc, maar als een grafisch bestandje in het TIFF-formaat, waardoor je het niet meer kan bewerken of in een ander document kan plakken. Een (hopelijk tijdelijke) oplossing is het tekstfragment eerst naar een andere applicatie kopiëren, of het desbetreffende Office-document in z’n geheel doorsturen. Detailkritiek voor een tool die voor het overige alleen maar lof verdient.

Google Streetview laat je rondwandelen in 16 luchthavens, 59 treinstations

Brussels Airport is voorlopig nog niet van de partij, maar sinds vandaag kan je via Google Maps wel virtueel rondwandelen in 16 internationale luchthavens. Net zoals Streetview je de mogelijkheid geeft 'een blokje te rijden' in steeds meer steden ter wereld, kan je voortaan dus ook je tocht door plekken als London Gatwick, Barcelona El Prat, Tokyo Narita of - dichter bij huis - Eindhoven Airport. Navigeren gaat zoals gewoonlijk met de pijltjestoetsen of de muis maar je krijgt van Google niet altijd een virtueel ticket mee. Verder dan de veiligheidscontrole kom je op sommige luchthavens dus niet. Je helemaal virtueel voorbereiden op je (haastige) tocht van ingang naar gate kan dus niet overal. Naast de 16 luchthavens voegde Google ook Streetview beelden van meer dan 50 treinstations aan de database toe. Ook hier geen Belgische namen, al zullen Belgische Londenreizigers bijvoorbeeld wel de beelden van St. Pancras International herkennen. Een kaart met alle stations en luchthavens vind je hier.

Mis niets meer van de belangrijkste voetbalcompetities

Als je werkelijk niets wil missen van de UEFA Champions en Europe League, dan is de nieuwe FootballFeed-app van HTC precies wat je zoekt. Sympathiek van de Taiwanese producent is dat de app ook gewoon op andere Android-smartphones werkt. HTC is dit voetbalseizoen officieel partner van de Champions en de Europa League, en dat schreeuwt natuurlijk om een eigen app. Maar dat was niet de enige reden om FootballFeed te ontwikkelen. “Uit onderzoek bleek onlangs dat liefst 83 procent van de voetbalfans gebruik maakt van een tweede scherm. Met onze app willen we die ervaring naar een hoger niveau tillen: tijdens de wedstrijd, maar ook ervoor en in de discussies achteraf”, aldus de smartphonebouwer. FootballFeed opent met de hoogtepunten uit de beide Leagues en brengt het nieuws direct nadat het door de UEFA gecommuniceerd is. Deze berichten zijn – net als de live feed tijdens de match – helaas uitsluitend in het Engels beschikbaar, maar de andere onderdelen (en de interface van de app gelukkig ook) zijn Nederlandstalig. Behalve nieuws omvat FootballFeed uiteraard ook de volledige speelkalenders van de Leagues, de ranglijsten en veel, héél veel statistieken; van het aantal gele kaarten van Thomas Kaminski tot het aantal schoten op (en naast) doel van het voltallige FC Barcelona. Nog handig is dat je notificaties kan instellen voor belangrijke wedstrijden en/of je favoriete clubs. Een galerij met de meest bijzondere foto’s uit de Champions en de Europa League maakt het plaatje compleet. FootballFeed is gratis beschikbaar voor elke smartphone met Android 4.1 Jelly Bean of hoger.

Gericht reclame blokkeren op Facebook, YouTube en andere sites

Op Facebook zie je soms amper nog het verschil tussen de berichten van je vrienden en de commerciële boodschappen van adverteerders. Met het gratis programma Adblock Plus, beter bekend als ABP, pas je daar snel een mouw aan. Of een mouwtje, want je bepaalt helemaal zelf welke reclame wel en niet wordt geweerd. Kwestie van jezelf niet compleet van de buitenwereld te isoleren. Adblock Plus is een gratis browser-verlengstuk voor Internet Explorer, Firefox, Chrome, Opera en – op mobiele toestellen – Android. Safari van Apple ontbreekt vooralsnog in de lijst, wat best opmerkelijk is gezien de andere versies zowel geschikt zijn voor Windows als Mac OS X. De installatie is eenvoudig en het resultaat onmiddellijk zichtbaar: op Facebook krijg je geen enkele reclameboodschap meer onder ogen (niet tussen de posts noch in de beruchte rechterkolom) en ook op YouTube blijf je voortaan gevrijwaard van hinderlijke reclameboodschappen aan het begin van een filmpje. ABP doet z’n ding bovendien niet alleen op social media-sites, maar evengoed op alle andere webpagina’s waar reclameboodschappen het uitzicht bepalen. Toch plaatst ABP niet noodzakelijk een hermetische stolp over al je internetactiviteiten. Via de Filtervoorkeuren van de tool bepaal je bijvoorbeeld zelf welke boodschappen je wél nog te zien wil krijgen, omdat je ze niet storend of misschien zelfs wel informatief vindt. In Firefox – om maar eens een populaire browser te noemen – bereik je die functie via het menu Extra of middels het knopje dat zich genesteld heeft in de linker onderhoek van je browser. Ook wanneer je op nieuwe websites belandt kan je met een muisklik aangeven of die pagina's je in de toekomst wel of geen advertenties mogen voorschotelen. Voor bepaalde ‘niet opdringerige’ advertenties knijpt Adblock Plus trouwens bewust een oogje dicht. Volgens de makers zijn die boodschappen voor sommige websites ronduit noodzakelijk om het hoofd boven water te houden. Met één simpel vinkje weer je desgewenst ook deze advertenties van het scherm, maar in de praktijk valt er prima te leven met de standaardinstellingen van ABP. De kleinere ondernemer zal je er bovendien dankbaar voor zijn.

Maak moeiteloos fraaie presentaties met Swipe

Om een heldere en aantrekkelijke presentatie in elkaar te boksen hoef je al lang geen PowerPoint-wizard meer te zijn. Kijk maar naar Swipe, een gratis webdienst die van bijna elk bestand een slide kan maken. Swipe werkt bovendien op al je apparaten en staat zelfs presentaties vanop afstand toe. Een computer, smartphone of tablet met een browser – meer heb je voor Swipe niet nodig. Niet om de presentatie te maken, noch om de slides weer te geven. Pagina’s toevoegen aan een ‘deck’, zoals een presentatie in Swipe heet, gaat uiterst eenvoudig via drag & drop. De dienst is bovendien totaal niet kieskeurig wat bestandsformaten betreft: pdf’s, RAW-foto’s, Adobe Photoshop- of Illustrator-bestanden, je kan ze vanaf je bureaublad gewoon op de gewenste plek in de presentatie laten ‘vallen’. Het is zelfs mogelijk om filmpjes van YouTube en Vimeo in te lassen, simpelweg door de URL in Swipe te plakken. Hou er wel rekening mee dat Swipe (nog) niet over een tekstgereedschap beschikt. Je boodschap moet met andere woorden dus al aanwezig zijn in de slides die je uploadt. Je kan je presentatie zowel (schermvullend) op je eigen toestel bekijken als live ‘uitzenden’ via het internet. Je publiek hoeft daarvoor enkel even naar het unieke webadres van je deck te surfen. Gebruikers kunnen vervolgens handmatig door je slides bladeren, maar je kan de presentatie ook zelf in goede banen leiden via de Control-functie. Links in beeld loopt dan een timer mee om de duur van je presentatie in de gaten te houden. Slides die je niet met de buitenwereld wil delen, maak je met een druk op de knop ‘privé’ in plaats van ‘publiekelijk’. Swipe verkeert nog in een betafase en moet dus nog groeien. Het aantal mogelijkheden is voorlopig vrij beperkt en sommige features werken nog niet zoals het hoort. Zo lukte het ons op de smartphone maar niet om de filmpjes van YouTube en Video aan de praat te krijgen, terwijl dat op een computer geen enkel probleem is. Er zijn dus nog wat plooien glad te strijken, maar de start van Swipe is alvast veelbelovend.

Tien gratis alternatieven voor prijzige software Samenvatting:Waarom zou je honderden euro's neertellen voor een softwarepakket dat je maar een fractie van de tijd gebruikt, terwijl er (bijna) even goeie gratis alternatieven te vinden zijn?

Moét je echt een paar honderd euro neertellen voor je kantoorsuite, nog eens voor een fotobewerkingsprogramma en nóg eens voor het bewerken van video's, het uitpakken van bestanden of het drukklaar maken van gelay-oute pagina's? Natuurlijk niet: voor dingen die je tien uur per dag gebruikt, neem je wellicht best de betaalde versie, maar voor handelingen die je slechts zeer sporadisch uitvoert op je computer heb je genoeg aan gratis alternatieven. 1. LibreOffice i.p.v. Microsoft Office Oracle trok in 2011 de stekker uit OpenOffice.org, een gratis setje kantoorsoftware dat meer en meer probeerde te concurreren met Microsofts betalende Office-suite. Maar de gemeenschap van ontwikkelaars achter het open source-project deed gewoon verder met onder meer LibreOffice, dat nog altijd flink zijn mannetje staat tegenover zijn concurrent. Er ontbreken in LibreOffice heel wat elementen die we ondertussen voor lief nemen bij de Microsoft-tegenhanger, zoals de lintinterface, maar er zijn ondertussen plug-ins beschikbaar die dat simuleren.

2. Thunderbird i.p.v. Microsoft Outlook Thunderbird, het e-mailprogramma van de Mozilla-organisatie (die ook achter de Firefoxbrowser zit), kwijt zich van heel wat taken even voorbeeldig als het betalende Microsoftpakket. Outlook is echt gericht op gebruikers die niet genoeg hebben aan webmaildiensten als Outlook.com of Gmail. Thunderbird zit daar een beetje tussenin: het is een e-mailclient voor de massa, gericht op gebruikers die een iets krachtiger e-mailpakket nodig hebben. Zo heb je bijvoorbeeld tabs in Thunderbird. Wat de e-mailclient dan weer niét heeft, zijn een volwaardige agenda en takenplanner, maar die dingen vallen te downloaden als plug-in.

3. 7-Zip i.p.v. WinZip Bestanden archiveren is een gebruik dat nog stamt uit de tijd dat we met floppydisks werkten. WinZip heeft daar lange tijd een quasi-monopolie op gehad, maar werd inmiddels bijgebeend door de gratis concurrent 7-Zip. Die kan bestanden in- en uitpakken in een twintigtal formaten, waaronder dus het WinZip-formaat. Waarom zou je dan blijven betalen voor WinZip? Misschien wel voor de nieuwe social media- en cloudfeatures die in de recentste versie zitten. Voor klassieke zip-bestanden, die vooral voor het doorsturen van bestanden een belangrijke standaard vormen, pakt WinZip de gegevens ook nog altijd een beetje dichter op elkaar.

4. Gimp i.p.v. Adobe Photoshop Elements Als je heel af en toe een paar foto's moet bewerken, hoef je echt geen geld uit te geven aan Photoshop Elements. Gimp doet het helemaal niet onaardig voor het simpele retoucheren of bijknippen van beelden, maar voor het betere hobbywerk laat het gratis alternatief toch iets te veel 'artefacten' achter. Hier speelt dus, misschien meer dan bij de andere programma's in dit overzicht, mee hoe vaak je het gebruikt. Als je echt vaak met foto's zit te spelen, is Photoshop Elements die honderd euro misschien wel waard.

5. Scribus i.p.v. Microsoft Publisher Voor het opmaken van thuisdrukwerk is Microsoft Publisher een standaard geworden: rijk aan features, maar toch toegankelijker dan professionele pakketten als InDesign en Quark. Ook gratis concurrent Scribus doet dat echter lang niet slecht: het laat je pagina's bewerken in een gebruiksvriendelijke interface en beschikt over een aantal bijzonder krachtige features, zoals het importeren en exporteren van pdf-documenten en het binnenhalen van designelementen via drag-and-drop.

6. PDF Creator i.p.v. Adobe Acrobat Het Portable Document Format (.pdf) is nog altijd de standaard voor papieren documenten die in digitale vorm omgezet werden. Met bedenker Adobe's eigen Acrobat-pakket kan je zo'n bestanden verder bewerken of digitale bestanden drukklaar maken. De rol van die software is stevig aan het wegkwijnen: recente versies van softwarepakketten als MS Office geven je al de mogelijkheid om bestanden in pdf-formaat te bewaren. Maar PDFCreatoris toch nog andere koek: dit gratis programma levert een min of meer volwaardig alternatief voor Acrobat, met onder meer de mogelijkheid om het afdrukken van aangemaakte pdf's uit te schakelen.

7. Avast! Free Antivirus i.p.v. Norton Internet Security Gratis beveiligingstools? Dat ligt moeilijk: op de integriteit van je computer beknibbel je niet. MaarAvast! Free Antivirus scoort op vergelijkende benchmarktests even goed als commerciële beveiligingspakketten, draait zo licht dat de performantie van je pc geen hinder ondervindt en heeft een doodeenvoudige interface. Natuurlijk bespaar je altijd wel op een paar dingen in vergelijking met een betalend pakket: zo gebeurt de update van de virusdatabase bijvoorbeeld veel minder frequent. Maar zielenrust heb je voor een stuk gratis software meer dan genoeg.

8. Audacity i.p.v. GarageBand GarageBand is een bijzonder krachtige muziekeditor voor de Mac, een afgeleide van Apples veel professionelere muziekeditor Logic Pro, die eigenlijk geen echte equivalent heeft voor de pc. Mixcraft 6 en Sony Acid Music Studio lijken in de buurt te komen, maar amateurmuzikanten schenken ook veel aandacht aan het gratis programma Audacity. Het pure opzet daarvan is wel verschillend: terwijl GarageBand en diens pc-tegenhangers vooral dienen om muziek te maken in het programma, leent Audacity zich eerder tot het bewerken van muziek die je maakt met instrumenten en vervolgens opneemt.

9. Avidemux i.p.v. Adobe Premiere Elements Niet zo lang na de doorbraak van digitale fotografie begonnen gebruikers te ontdekken dat ze ook filmpjes konden opnemen met hun digitale camera en – later – met hun smartphone. Dus werd ook het bewerken van video's een vaardigheid voor de digitale hobbyist. Het standaardprogramma daarvoor is Premiere Elements van Adobe. Maar casual videobewerkers hebben misschien wel voldoende aan Avidemux, een open source alternatief voor Windows, Mac en Linux. Het programma is eenvoudiger dan Premiere Elements, maar bevat toch een paar geavanceerde mogelijkheden, zoals het retoucheren van je beeld.

10. Ubuntu i.p.v. Windows De meest ingrijpende tweespalt heb ik voor het laatst gehouden: hoe nodig is het om nog geld neer te tellen voor het besturingssysteem, het digitale chassis van je pc zeg maar? Als je bij relatief eenvoudige handelingen blijft, zoals surfen op het web of je e-mails lezen, heb je eigenlijk meer dan genoeg aan het volledig gratis te downloaden Linux. Dat werd lange tijd doodgeknuffeld door rigide computernerds en zag er ook niet echt bijzonder vlot uit, maar de Ubuntu-variant weet toch al een iets breder publiek aan te porren. Niet toevallig werkt Ubuntu perfect samen met het merendeel van de alternatieve software uit dit overzicht.

Februari 2014 Doodverklaard Windows XP draait nog op 616.000 Belgische pc’s

Over een kleine drie maanden, op 8 april, trekt Microsoft definitief de stekker uit Windows XP. Vanaf die dag zullen er geen updates meer voor het besturingssysteem verschijnen en krijgen computercriminelen op oude systemen min of meer vrij spel. Toch zijn er in België vandaag nog liefst 616.000 pc’s die Windows XP draaien. Wat de risico’s zijn en wat je er tegen kunt doen, lees je dit artikel. In België zijn er naar schatting zeven miljoen computers. Op de meeste toestellen wordt met Windows 7 gewerkt (49,86%) en Windows 8 en 8.1 hadden eind december samen zo’n 13% van de markt in handen. Opvallender is het aanhoudende succes van Windows XP dat nog steeds op 8,8% van de computers draait. En dat terwijl dit besturingssysteem meer dan twaalf jaar oud is – een eeuwigheid in technologieland. Windows XP werd gelanceerd op 25 oktober 2001. Om dat even in de tijd te plaatsen: dat was de dag dat prinses Elisabeth werd geboren. “Eerder dat jaar vonden de aanslagen op de Twin Towers plaats en werd de Alfa Romeo 147 uitgeroepen tot Auto van het Jaar. Computers hadden vrijwel allemaal nog een floppydrive en tv-programma’s namen we op VHS-cassettes op. Zo oud is Windows XP inmiddels dus”, zegt Jean-Benoit Van Bunnen, bij Microsoft Belux verantwoordelijk voor Windows. Upgraden voor 8 april Op 8 april valt zoals gezegd het doek voor XP. Je kan het besturingssysteem daarna nog wel gebruiken, maar Microsoft zal geen beveiligingsupdates of andere hotfixes meer uitbrengen, en ook de gratis en betaalde ondersteuning valt weg. Als gevolg hiervan zal een pc met Windows XP steeds kwetsbaarder worden voor virussen, spyware en inbraakpogingen van hackers. Een antiviruspakket biedt volgens Microsoft wel enige bescherming, maar doordat mogelijke securityproblemen in het onderliggende besturingssysteem niet langer worden aangepakt, ben je als XP-gebruiker per definitie onvoldoende beveiligd. Bedrijven die op Windows XP blijven draaien, riskeren naast inbraak in hun systeem volgens Microsoft ook extra kosten door productiviteitsverlies en problemen met de infrastructuur. Upgraden voor 8 april is dus de boodschap voor zowel particulieren als bedrijven. Om uit de gevarenzone te komen volstaat een overstap naar Windows Vista (mocht je nog ergens een exemplaar op de kop kunnen tikken), maar beter is natuurlijk Windows 7 of 8.1. Via deze website kan je eenvoudig controleren of je oude pc nog in aanmerking komt voor het recentste besturingssysteem. Intussen werkt Microsoft overigens alweer hard aan Windows 9.

Verwacht wordt dat dit nieuwe operating system, dat de codenaam Threshold meekreeg, in april 2015 op de markt zal verschijnen. De eerste grote update voor Windows 8.1 staat gepland voor de lente van 2014.

Hoe Google exact weet waar je uithangt (en hoe je dat uitschakelt)

Geen idee meer waar je pakweg vier dagen geleden uithing, omstreeks drie uur? Vraag het dan gewoon aan Google. Wat namelijk weinigen weten, is dat de zoekgigant een uitgebreide ‘locatiegeschiedenis’ van miljoenen gebruikers bijhoudt. Dat is soms handig, maar tegelijk ook best beangstigend. Dat Google graag de grenzen van onze privacy opzoekt is bekend. Toch geef je daar meestal zelf toestemming voor. Dat gebeurt vaak zonder dat je er erg in hebt of omdat je even geen zin of tijd hebt om de kleine lettertjes te lezen. Eén van de functies die op nieuwe Androidtoestellen dikwijls argeloos wordt geactiveerd, is de Locatiegeschiedenis. Die feature maakt namelijk deel uit van een groter pak Locatievoorzieningen die je volgens Google maar beter ingeschakeld laat. Doe je dat niet, dan zullen bepaalde functies van je smartphone immers niet of slechts gedeeltelijk werken. iPhone-gebruikers krijgen die vraag pas wanneer ze eigenhandig apps als Google Maps en Google+ gaan installeren, maar het resultaat is hetzelfde: samen met de overkoepelende Locatievoorzieningen wordt ook de Locatiegeschiedenis aangezet.

Voor alle duidelijkheid: de gegevens zijn alleen zichtbaar voor jezelf, want afgeschermd door je Google-account. Welke informatie er precies wordt verzameld, kan je met je eigen ogen aanschouwen op deze website. De rode lijnen op de kaart laten gedetailleerd zien waar je vandaag, of op eender welke dag in het (geregistreerde) verleden allemaal geweest bent. Je

kan je reilen en zeilen ook over een langere periode in kaart brengen, tot wel dertig dagen tegelijk. Je zult merken: ‘Google knows what you did’, en niet alleen ‘last summer’. Vind je dat niet bepaald een opbeurende gedachte, dan kan je de opgeslagen geschiedenis gelukkig eenvoudig wissen. Of misschien nog beter: schakel de functie volledig uit. Klik daarvoor op het tandwieltje, selecteer Geschiedenisinstellingen, kleur het bolletje bij Uitschakelen en bevestig met Opslaan. Bezit je meer dan één smartphone en/of tablet, dan kan je de Locatievoorzieningen desgewenst ook per apparaat afzonderlijk in- of uitschakelen via de Instellingen van het toestel.

De Trax-gps vindt de weg naar … je dierbaren

Van kinderen waarvan je even niet weet waar ze uitspoken tot huisdieren die door het geknal van vuurwerk in paniek van huis weglopen: met een nieuw gps-toestelletje, de Trax, spoor je ze volgens de fabrikant in een handomdraai weer op. De Trax gps-tracker is klein zendertje dat je met behulp van een clip op de kleding van je kind of halsband van je huisdier klikt. Vanaf dat moment kan je je dierbare letterlijk op de voet volgen, via de gratis smartphone-app of elke computer met een internetverbinding. De toegang is vanzelfsprekend afgeschermd met een wachtwoord, maar het is wel mogelijk om je account te delen met anderen – bijvoorbeeld met de oppas. Trax toont op een kaart waar je kind of huisdier zich op dat moment bevindt, tot op een meter of drie nauwkeurig. De applicatie geeft met een pijl bovendien aan in welke richting je moet zoeken, wat erg handig kan zijn op drukke locaties, zoals een pretpark of winkelcentrum.

Als ouder stel je eenvoudig veilige zones in, zoals de school of de straat waarin je woont. Maar je kan ook zones op de kaart aanduiden waar je kroost juist niet mag komen. Denk aan een vijver in de buurt of een gevaarlijke weg. Wanneer je kind zo’n verboden gebied betreedt stuurt Trax automatisch een push-berichtje naar je telefoon. Die melding kan ook gekoppeld

worden aan een bepaalde snelheid, bijvoorbeeld wanneer je kind zich in een rijdende auto bevindt in plaats van op school. Het apparaatje weegt slechts dertig gram en is zowel stof- als waterbestendig. Zelfs een onbedoeld verblijf in de wasmachine brengt het toestel niet van zijn stuk. Trax werkt via gps en het mobiele datanetwerk en kost € 199. Dat is inclusief simkaart, een data-abonnement van twee jaar én gratis data-roaming in 28 landen. Het systeem werkt dus ook – zonder bijkomende kosten – in het buitenland. Na twee jaar worden er wel abonnementskosten in rekening gebracht van vijf euro per maand. De Trax gps-tracker en de bijbehorende apps voor iOS en Android zijn vanaf januari in België beschikbaar, in vier verschillende kleuren.

Test de snelheid van je internetverbinding Download Gebeurt het wel vaker dat je internetverbinding niet zo goed loopt als je internetprovider dat had voorgespiegeld, dan is het tijd voor enkele tests. JackDinn’s Auto speed tester is daar een prima tool voor. Strikt genomen hoef je nauwelijks of niets te configureren aan JackDinn’s Auto speed tester. De tool werkt namelijk meteen. Het komt erop neer dat je de snelheidstest start, waarna die volautomatisch de upload- en downloadsnelheid van je internetverbinding meet, evenals de ping-tijd (de tijd die nodig is om een reactie van de server te verkrijgen), de jitter (variatie in de vertraging van de datapakketjes) en het eventuele pakketverlies. De resultaten krijg je cijfermatig weergeven, maar ook in de vorm van een instelbare staafgrafiek. Standaard wordt deze test elk uur herhaald, maar de frequentie is instelbaar en je kunt op elk moment ook zelf een nieuwe test gelasten. De testresultaten worden bijgehouden, zodat je na verloop van tijd een mooi historisch overzicht krijgt van de dagelijkse, wekelijkse of maandelijkse prestaties. Je kunt tevens alle data netjes in CSV-bestanden bewaren.

Overigens is de testfrequentie lang niet de enige parameter die je als (gevorderde) gebruiker kan instellen. Het is bijvoorbeeld ook mogelijk zelf de servers te kiezen voor de up- en downloadtests. Dat kan soms nodig zijn, aangezien de standaard ftp-server van de tool tijdens onze tests niet altijd beschikbaar blijkt (voor uploads). Verder kan je de hoeveelheid testdata limiteren, evenals de netwerkadapter aanduiden die je voor je test wil gebruiken. Ook periodieke e-mailtests zijn mogelijk. De tool laat zich tot op zekere hoogte ook inzetten om je netwerk te monitoren. Want je kunt je op de hoogte laten brengen wanneer bepaalde ID-adressen wijzigen. Verder zitten er nog een paar obligate diagnostische tests aan boord, waaronder tracert en pathping. De ingebouwde MTU-test (maximum transmission units) echter doet de tool op ons testtoestel alleen maar crashen. Alles bij elkaar is JackDinn’s Auto speed tester een nuttige tool om de prestaties van je internetverbinding te monitoren, vooral in handen van wat gevorderde gebruikers.

Maart b2014 de Macally WiFi-SD

Hoeveel geheugen je smartphone of tablet ook heeft, vroeg of laat bereik je een keer de limiet. Met de Macally WiFi-SD kan je de capaciteit op zo’n moment eenvoudig want draadloos uitbreiden met een SD-kaart of USB-geheugenstick. Bovendien heeft het apparaatje een paar onverwachte extra’s aan boord. De WiFi-SD van Macally is een wit toestelletje ter grootte van een kleine portefeuille dat je (via WiFi) draadloos met je smartphone of tablet verbindt. Het gadget omvat een oplaadbare accu van 2.600 mAh, dus een stroomkabel komt er evenmin aan te pas. Wanneer de batterij leeg is laad je hem in een uurtje of drie weer bij via de meegeleverde USB-kabel. De autonomie bedraagt in het beste geval negen uur, afhankelijk van de manier waarop je de WiFi-SD gebruikt én van het aantal gebruikers. Je kan immers meerdere mensen tegelijk toegang geven tot de data op een SD-kaart of USB-stick. Daarover zo meteen meer, want we blijven nog even bij de geïntegreerde batterij. Die doet namelijk tevens dienst als (mobiele) reserve-accu voor nagenoeg al je andere elektronica met een USB-aansluiting. Erg handig én voordelig, want los betaal je voor zo’n power bank al gauw een paar tientjes. Met de WiFi-SD haal je voor € 59,95 drie apparaten in één in huis. Het toestel blijkt namelijk ook nog eens inzetbaar als geheugenkaartlezer voor je pc of Mac. iOS en Android

Onze interesse gaat echter vooral uit naar de hoofdfunctie van de WiFi-SD, namelijk die van geheugenuitbreiding. Deze feature is zowel compatibel met de iPhone en iPad als met Android-toestellen, via de gratis app WiFiStor. Een beperking van de iOS-versie is dat ze volledig gescheiden opereert van al je andere apps. Anders gezegd: de foto’s, filmpjes,

muziek of documenten die op het externe geheugen staan, kan je uitsluitend met WiFiStor bekijken of afspelen. De app ondersteunt weliswaar flink wat bestandsformaten, maar het gebruiksgemak van de standaard iOS-toepassingen ligt zonder meer hoger. Op Android-apparaten krijg je wél de mogelijkheid om content af te spelen met een app naar keuze. Walkman voor muziek bijvoorbeeld, als je een toestel van Sony gebruikt. Een beperking op beide platformen is dan weer dat je geen apps in het externe geheugen kan parkeren, maar alleen media en documenten (van software als Microsoft Office en iWork). In de praktijk vinden we de WiFi-SD dan ook voornamelijk geschikt voor films of grote muziekcollecties die niet meer in hun geheel op de smartphone of tablet passen. Die bestanden kan je zonder vertraging streamen via een rechtstreekse WiFi-verbinding tussen beide apparaten. Thuis of op het werk is het ook mogelijk om het gadget op te nemen in het WiFi-netwerk. Op die manier heb je zowel toegang tot de WiFi-SD als tot het internet. Er kunnen trouwens tot vijf gebruikers tegelijk (verschillende) content streamen vanaf het apparaatje. We hebben het geprobeerd met twee films op evenveel smartphones, en dat haperde geen enkel moment. Foto’s delen en opslaan

Hoewel de WiFiStor-app zoals gezegd weinig om het lijf heeft, is er wel nog een fijne feature voor fotografen. Zij kunnen de WiFi-SD namelijk ook gebruiken om de kiekjes op de geheugenkaart van hun camera naar hun smartphone of tablet te kopiëren. Een share-knop om die foto’s meteen te delen via Facebook ontbreekt evenmin. Plus- en minpunten + Veelzijdig. Behalve flink wat extra gigabytes geheugen heb je meteen ook een reservebatterij op zak. + Multi-user. Er kunnen tot wel vijf gebruikers tegelijk gegevens inlezen vanaf de WiFi-SD. Zelfs het streamen van een film naar meerdere apparaten verliep bij ons zonder haperen. + Fotogenie. Wanneer de geheugenkaart van je digitale camera vol zit, kan je de foto’s eenvoudig naar je smartphone kopiëren (en ze daarna ook meteen delen via sociale media). - iOS-beperking. Op een Android-toestel kies je zelf met welke apps je de data op de WiFiSD opent. iPhone/iPad-gebruikers zitten vast aan de WiFiStor-app van de fabrikant.

Verwijder snel storende achtergronden uit foto’s

Ik weet nog goed hoe ik in 2006 danig onder de indruk was van de – destijds – gloednieuwe functie ‘Magisch extraheren’ in Photoshop Elements 5.0. Diezelfde functie, om onderwerpen op een foto met een paar borstelstreken los te maken van hun achtergrond, is nu voor iedereen gratis beschikbaar op de website ClippingMagic.com. Onderwerpen en personen losmaken van hun achtergrond, ook wel detoureren of extraheren genoemd, is vooral voor vormgevers van tijdschriften dagelijkse kost. Magazines zouden simpelweg veel te druk worden als elke foto in z’n geheel werd afgedrukt. Maar ook als gewone gebruiker kan je met deze techniek toffe dingen doen: jezelf digitaal in een ander landschap of vreemde stad ‘droppen’, om maar wat te noemen. Als je het goed doet, zal een ander nauwelijks kunnen opmerken dat er trucage in het spel is. Vroeger was detoureren een klein monnikenwerk, maar dankzij moderne hulpmiddelen als Photoshop en het online gereedschap dat we hier bespreken, Clipping Magic, is het in een handomdraai gepiept. De eerste stap van Clipping Magic bestaat vanzelfsprekend uit het uploaden van de foto die je onderhanden wil nemen. Dat doe je simpelweg door het beeld via drag & drop naar de daarvoor bestemde zone te slepen. Daarna kan de echte magic beginnen: markeer met een paar groene borstelstreken het onderwerp dat je vrijstaand wil maken, en met rood het gebied dat moet verdwijnen. Rechts zie je in realtime het effect van je handelingen. Bij sommige foto’s (of liever: onderwerpen) is het resultaat van de eerste keer verrassend goed, bij andere composities moet je de uitsnede nog wat verder verfijnen. Dat kan onder meer met behulp van een kleinere borstel (ze gaan van vijf tot veertig pixels) en Refine-tools waarmee je bijvoorbeeld de 'zachtheid' van de uitsnede regelt. De Help-functie en tutorials op de site leggen alle bewerkingsmogelijkheden nog eens haarfijn voor je uit. De uitgewiste achtergrond wordt standaard transparant gelaten, maar je kan ’m desgewenst ook meteen invullen met een kleur naar wens. Tevreden met het resultaat? Klik dan op de Download-button om de bewerkte afbeelding binnen te halen in het png-formaat. ClippingMagic.com verkeert momenteel nog in een testfase en is tot nader order helemaal gratis.

Ken je deze slimme sneltoetsen voor YouTube al?

Eenmaal je op YouTube een filmpje hebt aangeklikt, kan je de muis in principe links (of rechts) laten liggen. Om de video te starten en te stoppen volstaat immers een druk op de spatiebalk. En zo zijn er nog meer handige sneltoetsen voor de populaire videosite. Met de pijltjestoetsen op je klavier ‘spoel’ je bijvoorbeeld eenvoudig drie seconden terug (links) of vooruit (rechts) in de tijd. Gaat dat je niet snel genoeg, probeer dan de toetsen 1 tot en met 9 eens uit. Daarmee maak je meteen een sprong van 10, 20, 30 tot 90 procent op de tijdlijn, en dat in beide richtingen. Je moet hiervoor wel de cijfertjes boven de azerty-regel gebruiken: de getallen op het numerieke klavier reageren in dit geval niet. In sommige browsers is het bovendien noodzakelijk om het filmpje eerst even te ‘activeren’ met een muisklik – anders werken de sneltoetsen evenmin. Ook onder de volgende knoppen van je toetsenbord gaan YouTube-functies schuil: • Pijltje omhoog/omlaag: volume hoger/lager in stappen van 5 procent. • M: geluid dempen (mute). Op een Mac gebruik je hiervoor de kommatoets. • Home/End-toets: spring naar het begin of einde van een filmpje. • F: bekijk de video schermvullend (fullscreen). Terugkeren naar het oorspronkelijke formaat doe je met de Esc-toets. • Volgende/Vorige track: met deze knoppen op bepaalde media-keyboards spring je in een afspeellijst snel naar een ander filmpje. Met uitzondering van een enkele functie werken al deze sneltoetsen in elke browser voor Windows en Mac OS X. YouTube liet intussen wel weten binnenkort te zullen stoppen met de ondersteuning van Safari voor Windows. Die heeft van Apple namelijk al een tijdje geen update meer gekregen, waardoor het versienummer op 5.1.7 is blijven steken (de recentste Mac-versie zit op 7.0.1). Insiders beweren dat Apple de ontwikkeling van de Windows-versie inmiddels heeft stopgezet, maar dat werd vanuit Cupertino nog niet officieel bevestigd.

Trillende iPhone verraadt wie er belt of sms’t

Weten wie er belt of wie je een berichtje heeft gestuurd, nog voordat je je telefoon hebt bovengehaald? Een weinig bekende functie van de iPhone maakt het mogelijk. Iedere mobiele telefoon kan trillen wanneer er een oproep of sms binnen komt. Als iPhonegebruiker heb je echter de mogelijkheid om compleet verschillende trilpatronen aan contactpersonen toe te kennen. Meer nog, je kan zelfs je eigen patronen ‘componeren’. Je bereikt de functie via Instellingen, Geluid, Geluiden en trillingspatronen. Daar kan je voor elke denkbare melding van je telefoon een aparte ringtone of trilling instellen, van een gewone oproep over een nieuw voicemailbericht tot een ontvangen tweet. Bij de voorgeprogrammeerde trilpatronen heb je onder meer keuze uit Hartslag, S.O.S. en Symfonie. Voor een eigen compositie scrol je wat verder naar beneden en klik je op Maak nieuwe trilling. Het enige wat je daarvoor moet doen, is met je wijsvinger het gewenste melodietje ‘tappen’. Daarvoor heb je welgeteld tien seconden, en de tijd begint te lopen zodra je het scherm aanraakt. Tevreden met het resultaat? Klik dan op Bewaar en geef het nieuwe patroon een toepasselijke naam. Bij Facebook-berichten, agendameldingen en dergelijke ben je beperkt tot één (overkoepelend) trilpatroon. Bij telefoonoproepen en sms’jes daarentegen kan je de iPhone per contactpersoon anders laten trillen. Open hiervoor het adresboek op de telefoon, ga naar de gewenste contactpersoon en druk rechts bovenaan op Wijzig. Een beetje lager kan je dan de unieke trilpatronen instellen die je speciaal voor die persoon gecomponeerd hebt.

Zet je internet in één knip tijdelijk aan of uit Samenvatting:Soms kan het nuttig - of veilig - zijn het internet slechts sporadisch 'aan te zetten'. Met InternetOff doe je dat zonder moeite. Download Meteen naar de download In de meeste gevallen wil je een continue internetverbinding op je pc. Soms kan het echter een goed idee zijn het internet slechts voor een korte periode beschikbaar te maken. De kabel inen uittrekken is één mogelijkheid, maar niet de meest elegante (en nogal lastig bij draadloos internet). Met InternetOff gaat dat een stuk eleganter.

Meteen na de installatie verschijnt InternetOff in het Windows systeemvak. Van hieruit kan je op elk moment aangeven dat je internet wil uitschakelen. Die wijziging zet zich nagenoeg meteen door. Op vergelijkbare manier kan je internet ook weer inschakelen, waarbij je de keuze krijgt tussen ‘zonder meer aanzetten’ (lees: tot je de pc uitschakelt of tot je InternetOff bewust weer de opdracht geeft de netwerkadapter uit te schakelen) en tussen aanzetten gedurende 5, 10, 15, 30 of 60 minuten. Als je dat zo instelt, wordt je eerst om een wachtwoord gevraagd.

We zien InternetOff wel nut hebben in bijvoorbeeld de volgende situaties: je wilt de internetconnectiviteit uit veiligheidsoverwegingen tot een minimum beperken (bijvoorbeeld omdat je met een ‘onveilig’ systeem werkt, zoals Windows XP dat vanaf april 2014 niet langer door Microsoft wordt ondersteund) of je wil het internetgebruik van je (jonge) kinderen beperken tot een uurtje of wat.

April 2014 Microsoft waarschuwt dat einde Windows XP in zicht is Samenvatting:Met nog iets meer dan een maand te gaan probeert Microsoft gebruikers van Windows XP er bewust van te maken dat de ondersteuning bijna stopgezet wordt.

Microsoft start vanaf komende zaterdag 8 maart met het waarschuwen van Windows XP-gebruikers dat het einde in zicht is. Dit gebeurt middels een pop-upvenster waarin staat dat de ondersteuning voor het besturingssysteem per 8 april stop wordt gezet. Mensen die nog steeds Windows XP Home of Professional draaien en regelmatig updates hebben binnengehaald krijgen de melding om hen eraan te herinneren dat 8 april de stekker eruit gaat. Het is mogelijk de notificatie uit te schakelen. Als je dat niet doet, word je elke achtste van de maand herinnerd aan het feit dat Microsoft Windows XP niet langer ondersteunt. Het bericht bevat een link naar een speciale website met meer informatie.

Gratis tool Tevens komt Microsoft deze week met een gratis tool om je bestanden en instellingen van Windows XP te kopiëren naar een nieuw systeem met Windows 7, Windows 8 of Windows 8.1. Dit programma heet PCmover Express for Windows XP en is ontwikkeld door Laplink. Gebruikers kunnen precies instellen wat ze naar hun nieuwe pc willen verplaatsen via het netwerk. PCmover Express is later deze week als download verkrijgbaar op www.windowsxp.com. Eerst alleen in het Engels, maar later deze maand ook in het Frans, Duits, Italiaans, Japans en Spaans. Nog later volgen ook versies in het Koreaans, Chinees, Russisch en Portugees. Wie graag applicaties wil overzetten vanuit Windows XP naar een nieuw systeem kan gebruikmaken van PCmover Professional, dat nu in een aanbieding voor 18,95 euro verkrijgbaar is. Deze tool is in staat volledige programma's te kopiëren naar een andere computer. Geen updates meer Na 8 april hoeven computers met Windows XP niet meer te rekenen op nieuwe patches of updates. Microsoft stopt dan met het onderhouden van het bijna dertien jaar oude

besturingssysteem. Alleen Security Essentials wordt nog tot 14 juli 2015 voorzien van antimalware-updates. Wereldwijd is Windows XP nog op ongeveer 29 procent van de pc-systemen te vinden.

Security Essentials waarschuwt Windows XP-gebruikers Samenvatting:De nieuwe versie van Microsoft Security Essentials geeft de gebruiker duidelijke signalen dat Windows XP niet langer een veilig besturingssysteem is. Naast de maandelijkse waarschuwing van Windows XP zelf over het stopzetten van de ondersteuning voor het besturingssysteem, gaat de nieuwe versie van Security Essentials - het gratis antimalwareprogramma van Microsoft - gebruikers van het verouderde platform duidelijk maken dat ze een groot risico lopen door niet te upgraden.

De huidige engine van Security Essentials is 4.4. Versie 4.5 is reeds beschikbaar in Microsofts Security Essentials Prerelease Program. De systeemvereisten stellen dat deze nieuwe versie alleen werkt in Windows Vista en Windows 7. Gebruikers van Windows 8 worden geholpen door Windows Defender. Maar iemand wist ons te melden dat Security Essentials wel geïnstalleerd kan worden op Windows XP. Wanneer je dit doet krijg je allerlei waarschuwingen, zoals de gele balk in het screenshot hierboven of het gele icoontje in de werkbalk hier rechts. Deze meldingen blijven zichtbaar, zelfs als het programma volledig up-to-date en het systeem vrij van gevaren is. Microsoft laat ZDNet weten dat ondanks de systeemvereisten “gebruikers van Windows XP die Microsoft Security Essentials al draaien, versie 4.5 gewoon ontvangen op het moment dat deze uitkomt”. Het bedrijf heeft tevens bekendgemaakt dat het na 8 april niet meer mogelijk is Security Essentials te installeren op Windows XP.

Hoelang leeft een harde schijf?

Samenvatting:Sommige harde schijven sterven om onbegrijpelijke redenen een vroege dood, terwijl anderen het jaren volhouden. Hoelang leeft een harde schijf gemiddeld?

Zonder harde schijf geen computer. De twee zijn zo innig met elkaar verbonden, ook al is hun relatie soms een lijdensweg. In elk geval valt het niet te ontkennen dat harde schijven een grote rol hebben gespeeld in de groei en de populariteit van pc's, en recent in de snelle groei van online en cloudopslag. Net omdat we zo afhankelijk zijn van harde schijven, is het erg vreemd dat niemand ooit heeft onderzocht hoe lang zo'n harde schijf gemiddeld leeft. Natuurlijk hebben we allemaal wel verhalen over een harde schijf die het meer dan vijf jaar uithoudt, maar wij willen objectieve grafieken. Wat is de realistische levensduur van een harde schijf? Is dat één, drie of vijf jaar? Als we onze harde schijf vandaag vervangen, hoe lang kunnen we dan op onze beide oren slapen? Het zijn allemaal vragen die onbeantwoord blijven en waar tot op vandaag geen onderzoek is over gepubliceerd. Backblaze is dan ook de eerste die dit op grote schaal heeft onderzocht. Ze zijn een bedrijf dat onbeperkte online back-up aanbiedt en altijd 25.000 harde schijven heeft draaien. Uit hun ervaring hebben ze een conclusie getrokken, en die is erg interessant. Levensduur van een harde schijf De voorbije vier jaar heeft Backblaze dus steeds rond de 25.000 harde schijven onderhouden. Elke keer als een van die schijven het liet afweten, noteerden ze dat en vervingen ze die. Zo komt het dat Backblaze na vier jaar mooi gedetailleerde grafieken kan maken over de momenten waarop harde schijven hun laatste adem uitblazen.

Falende harde schijven volgen de badkuipcurve - een curve die mooi de drie fases van de levenscyclus van een product illustreert. We kunnen eigenlijk drie periodes onderscheiden. In de eerste periode, die anderhalf jaar duurt, gaat jaarlijks zo'n 5,1 procent van de schijven stuk. In de 18 maanden die daarop volgen, zakt dat getal naar 1,4 procent. En dan, na drie jaar, stijgt het aantal crashende harde schijven weer fenomenaal, naar 11,8 procent per jaar. Dat betekent dat 92 procent van de harde schijven de eerste achttien maanden overleeft, en dat van die schijven 90 procent het ineens drie jaar uithoudt.

Alle harde schijven die de geest hebben gegeven over een termijn van vier jaar. Iets minder dan 80 procent van de harde schijven maken hun vierde verjaardag mee. Backblaze heeft geen cijfers voor wat er daarna gebeurt, maar ingenieur Brian Beach vermoedt dat er jaarlijks 12 procent van de schijven zullen falen. Concreet betekent dat dat de helft van de harde schijven net zes jaar zullen worden. Waarom gaan harde schijven stuk? We zien naast die drie periodes ook drie redenen waarom een schijf plots niet meer werkt. Schijven die het eerste jaar niet overleven, zijn meestal het slachtoffer van een productiefout. Dit is het zogenaamde "lemon effect", waarbij sommige schijven na enkele

maanden plots niet meer werken, terwijl de meesten jarenlang zonder problemen draaien. Tussen de 18 en 36 maanden crashen schijven door willekeurige problemen, die je vooral overkomen omdat je pech hebt. Haalt je schijf de leeftijd van vier jaar, dan begint hij ouderdomskwaaltjes te krijgen. De verschillende onderdelen kunnen maar zoveel keren ronddraaien voor er iets breekt.

Het aantal kapotte harde schijven, per kwartaal, over de eerste vier jaar. Backblaze werkt trouwens met gewone consumentenschijven, maar daarnaast heb je ook speciale harde schijven voor bedrijven. Meestal komen die met een garantie van vijf jaar. We weten het niet zeker, maar deze schijven zijn wellicht aan strengere kwaliteitstesten onderworpen en kunnen door hun ontwerp meer acties aan. Vermoedelijk ligt het cijfer van schijven die vroegtijdig crashen hier ook lager, al zullen een aantal van deze schijven ook na vier jaar problemen beginnen ondervinden. Back-uppen is de boodschap Dankzij Backblaze weten we nu zeker dat als je vandaag een harde schijf koopt, er 90 procent kans is dat die het drie jaar zal uithouden. Daarna is het aan te raden om je data te back-uppen, omdat er 12 procent kans is per jaar dat je schijf zal crashen. Besef ook dat deze cijfers betrekking hebben op ingebouwde harde schijven. Externe harde schijven zijn om verschillende reden kwetsbaarder, al houden die het misschien wel langer uit als je ze maar om de zoveel tijd gebruikt om een back-up te maken. Nog een kanttekening: de schijven van Backblaze zijn voortdurend actief: deze cijfers zijn dan ook van toepassing voor schijven die 24 uur op 24 uur op staan. In een thuissituatie is dat wellicht niet van toepassing, dus ligt het sterftecijfer van jouw harde schijf nog net iets later. Omdat er 5,1 procent kans is dat je schijf zijn eerste jaar niet volmaakt, moet je ofwel je data regelmatig back-uppen of - als je erg voorzichtig bent - het eerste anderhalf jaar geen belangrijke gegevens op die schijf zetten. Na 36 maanden is het in elk geval sterk aanbevolen om je data te back-uppen of ze naar een nieuwe harde schijf te kopiëren.

Backblaze blijft intussen gewoon statistieken bijhouden, zodat we in de toekomst kunnen zien wat er gebeurt na die vier jaar. NAND Flash Nu is het wachten op een bedrijf dat genoeg SSD's in huis heeft om ons een mooi beeld te geven van hoe lang NAND Flash het uithoudt. In vergelijking met een harde schijf, die al meer dan 30 jaar in computers zit, bestaat een SSD in zijn huidige vorm nog maar een dikke vijf jaar. Hier wringt het schoentje voornamelijk. Door de doorgedreven ontwikkeling van harde schijven is er een veel minder hoge failure rate in de eerste drie jaren. SSD’s zijn veel gevoeliger voor fouten in de eerste en tweede fases ten opzichte van de harde schijf. Waar het wel duidelijk het verschil maakt, is in de derde fase na vier jaar. Omwille van de slijtage op bewegende onderdelen van harde schijven stijgt de failure rate heel sterk. Bij SSD’s is dit niet het geval, en blijft de slijtage relatief stabiel. Er is wel sprake van een maximaal aantal schrijfopdrachten voordat een geheugenchip versleten is, maar eenpraktijktest van Hardware.info met een Samsung SSD 840toont aan dat deze specifieke SSD pas onbruikbaar is na 75 jaar wanneer je elke dag 10 GB wegschrijft. Geen reden dus voor paniek. Omdat SSD’s nog relatief jong zijn, zijn er nog weinig harde cijfers om een rechtstreekse vergelijking te maken met harde schijven.

Houd je RAM in topvorm Samenvatting:Volgelopen geheugen kan je systeem enorm vertragen. Memory Cleaner houdt een oogje in het zeil, zodat je pc niet nodeloos langzaam wordt. DownloadMeteen naar de download Met een vol RAM-geheugen kan een systeem niet goed nadenken. Zelfs bij simpele functies, zoals rechtsklikken met de muis, kan het tientallen seconden duren alvorens je computer reageert. RAM-geheugen kan om allerlei redenen vollopen, en zeker na een zware installatie kan je systeem soms erg vertraagd achter blijven. Opnieuw opstarten is dan de boodschap. Maar niet met de handige Memory Cleaner van Microsoftprogrammeur Koshy John. De man ontwikkelt in zijn vrije tijd een aantal programma’s die gemaakt zijn om je systeem vlot te laten draaien. De Memory Cleaner is, met meer dan twee miljoen downloads, zijn populairste creatie. Na het openen van het bestand moet je de installatie bevestigen. Zodra de licentievoorwaarden aanvaard zijn, doet het installatieprogramma de rest. Na de installatie start de tool meteen een eerste keer op.

Het hoofdscherm van de Memory Cleaner is opgebouwd rond een balk die het geheugengebruik grafisch weergeeft. Op dezelfde tab vind je ook het gemiddelde geheugengebruik terug, net als piek- en dalwaarden. Memory Cleaner kan het RAM-gebruik op twee manieren optimaliseren. Eerst en vooral is er de knop Trim Processes’ Working Set. Die beperkt de hoeveelheid geheugen die nutteloze processen mogen gebruiken. Vervolgens kan je met de Clear System Cache-knop de Memory Cleaner grote schoonmaak laten houden in het RAM-geheugen. Alle nutteloze gegevens worden verwijderd zodat er weer plaats is in het geheugen voor andere zaken. Die laatste functie is erg nuttig wanneer je net een erg zwaar programma hebt uitgevoerd of geïnstalleerd.

Linksonder in het venstertje staat reclame voor twee andere programma’s van Koshy Johns hand. Mocht je erop klikken, dan opent de website van het programma. Niets van aantrekken dus. Via de tab Options kan je enkele functies aanvinken om Memory Cleaner te automatiseren. Zo kan de tool het RAM-gebruik optimaliseren op het moment dat het geheugen aan het vollopen is, of na tijdsintervallen van vijf minuten. Indien je wil dat Memory Cleaner mee opstart met Windows gaat dat ook. Je vindt het programma altijd terug bij de pictogrammen rechts op de taakbalk.

Computervirus verspreidt zich door de lucht Samenvatting:Een aan de universiteit van Liverpool ontwikkeld virus verspreidt zich via wifi. Zo omzeilt het alle hedendaagse beveiliging en kan het de controle over draadloze toegangspunten overnemen. Onderzoekers aan de universiteit van Liverpool in het Verenigd Koninkrijk hebben een computervirus ontwikkeld dat zich via wifi kan verplaatsen. In tegenstelling tot een gewoon computervirus, dat op fysieke opslagmedia leeft en zich meestal via het internet verspreidt, infecteert het exemplaar uit Liverpool de

toegangspunten van wifinetwerken. Tot voor kort dacht men dat zo’n virus niet kon bestaan, maar dat blijkt dus tegen te vallen.

Dat het virus, dat naar de naam Chameleon luistert, zich via wifi van toegangspunt naar toegangspunt verplaatst is een groot probleem voor de beveiliging van netwerken over de hele wereld. Beveiligingssoftware zoekt immers naar kwaadaardige code op een computer zelf. Een aanval via wifi op een draadloze router passeert die beveiliging niet en is daardoor amper te detecteren. Net als griepvirus De onderzoekers in Liverpool lieten Chameleon zijn gang gaan in een testopstelling, en de resultaten zijn angstwekkend. Het virus verspreidt zich via wifi, door de lucht, van toegangspunt naar toegangspunt en volgt een patroon dat sterk doet denken aan een virus als de griep, dat zich ook via de lucht verspreidt. Wanneer Chameleon ergens wordt losgelaten gaat het op zoek naar kwetsbare draadloze toegangspunten in de omgeving. Zodra een kandidaat is gevonden breekt het virus door de beveiliging van het toegangspunt en neemt het een kijkje bij de instellingen van het toestel. Dat laatste is belangrijk. Geavanceerde beveiligingsmethodes gaan na welke toegangspunten zich op het netwerk bevinden en als één ervan plots vreemde signalen uitzendt, gaat de alarmbel rinkelen. Als Chameleon de instellingen van het slachtoffer eenmaal kent, vervangt het de firmware op het toestel door zijn eigen, geïnfecteerde firmware. De instellingen specifiek aan het toegangspunt worden hersteld en de netwerkbeveiliging heeft niets in de gaten. Chameleon heeft nu de controle over een draadloos toegangspunt en begint opnieuw bij stap één. Eén geïnfecteerd toegangspunt is echter al rampzalig voor de integriteit van een netwerk. Data die passeren via het besmette toestel gaan immers langs de geïnfecteerde firmware. Zo kan allerhande gevoelige informatie in de verkeerde handen vallen. Kwetsbare steden Chameleon kan ook beslissen om het netwerk plat te leggen. Een ongemak voor een klein bedrijf, maar op de schaal van een wereldstad zouden de gevolgen niet te onderschatten zijn.

Uit simulaties concluderen de onderzoekers dat het virus zich als een verkoudheid zou verspreiden door drukbevolkte regio’s. Hoewel draadloze netwerken niet zo veilig zijn als hun fysieke tegenhanger maakt de hele wereld er bijna gebruik van, en zeker in steden is er altijd wel een nieuw draadloos toegangspunt in de buurt dat geïnfecteerd kan worden. Geen kwade bedoelingen Gelukkig heeft de universiteit van Liverpool geen kwade bedoelingen. Netwerkbeveiliging is een kat-en-muisspel en de onderzoekers willen eventuele hackers met snode plannen een stap voor zijn. De opzet van het onderzoek is om detectiemethodes uit te vinden die Chameleonaanvallen kunnen detecteren. Voorlopig zit het virus nog veilig achter slot en grendel.

Ontleed je hardware, zonder deze open te maken Samenvatting:Kijk met CPU-Z in je computer of laptop, zonder het toestel open te halen. DownloadMeteen naar de download Wie geïnteresseerd is in de ingewanden van zijn computer kan niet zonder een tool als CPU-Z. Dit programmaatje analyseert je systeem en toont werkelijk alle mogelijke informatie over processor, moederbord en geheugen. Erg handig voor wie wil weten wat er onder de motorkap gebeurt. De installatie van CPU-Z is voor de hand liggend. Het installatieprogramma detecteert zelf of je een 32- dan wel een 64-bitsysteem hebt en voorziet je van de juiste versie. De eerste tab van CPU-Z toont naam, type en codenaam van de processor in je systeem. Verder kan je er heel wat geavanceerde informatie op raadplegen, zoals de huidige kloksnelheid. Om het meeste uit de tool te halen is een beetje voorkennis wel een vereiste.

Naast de Cashes vind je de tab Mainboard. Daar staat te lezen welk moederbord er in je computer zit, en op welke BIOS-versie alles draait. Bij Memory kan je kijken hoe het met het geheugen gesteld is. Naast het type en de hoeveelheid wordt ook de klokfrequentie en nog allerhande gespecialiseerde informatie weergegeven. De tab SPD toont nog meer informatie over het geheugen. Zo kan je nakijken hoeveel ramstaven er beschikbaar zijn op je computer, hoeveel er in gebruik zijn, en welk geheugen er in welke gleuf zit weggeklikt. Bij een desktop is het niet zo moeilijk om die informatie te verkrijgen door de hardware te inspecteren (als je weet waar naar te kijken), maar bij een laptop komt een tool als CPU-Z nog meer tot zijn recht. Een draagbare computer openvijzen is immers geen sinecure.

Blijf je bij Windows XP, neem dan deze voorzorgen Samenvatting:Windows XP wordt binnenkort erg onveilig. Gelukkig kan je het gevaar beperken met een aantal eenvoudige maatregelen. Windows XP loopt op zijn laatste benen. Op 8 april stopt Microsoft met de ondersteuning van het besturingssysteem en komt er een einde aan de constante stroom beveiligingsupdates. Dat het, zeker op termijn, een slecht idee is om het populaire OS te blijven gebruiken, kunnen we niet genoeg benadrukken. Toch zullen heel wat mensen en bedrijven het besturingssysteem nog niet onmiddellijk vervangen.

Zeker wanneer er op 9 april niets gebeurt (en er zal niets gebeuren) zullen velen denken dat het gevaar overroepen was. Onterecht, want zodra de ondersteuning stopt is het slechts een kwestie van tijd alvorens een kwetsbaar achterpoortje gevonden wordt, en dan is het hek van de dam.

Onze tips Wil je XP koste wat het kost toch blijven gebruiken, neem dan op zijn minst een aantal voorzorgsmaatregelen. - Zorg er eerst en vooral voor dat je Windows op 8 april helemaal bijgewerkt is. Installeer zeker de allerlaatste update. - Vertrouw niet op Internet Explorer. De recentste versie werkt al niet op XP en zonder regelmatige updates wordt de browser helemaal onveilig. Goede alternatieven als Mozilla Firefox en Google Chrome blijven wel ondersteund. Wat ze een stuk veiliger maakt, en bovendien zijn ze gratis. Vergeet niet de nieuwe browser als standaard in te stellen. - Indien je Microsoft Office gebruikt, kijk dan zeker na dat je ook hiervoor de recentste patches hebt geïnstalleerd. Oudere versies van Office voeren dingen als Flashcode uit zonder bevestiging te vragen, dus open met een gedateerde versie alleen documenten van bronnen die je vertrouwt. - Ga na welke software geïnstalleerd is. Verouderde programma’s houden een beveiligingsrisico in, dus verwijder de dingen die je niet meer gebruikt. Een grote schoonmaak van je XP-toestel ter voorbereiding van 8 april is een goed idee. - Zorg ervoor dat je browser zo weinig mogelijk automatisch opent en verwijder verouderde extensies (plug-ins). Zo moet je altijd zelf toestemming geven alvorens je een mogelijk gevaarlijk bestand opent. Schakel de functie Klik hier om af te spelen voor Flash in. Een klein beetje extra moeite maakt browsen een heel stuk veiliger. - Verwijder Java tenzij je het echt nodig hebt. - Ga na of er een degelijke firewall en een goed antiviruspakket op je pc staat. Het is nu belangrijker dan ooit om beide up-to-date te houden. - Verbind alleen met het internet via je thuisnetwerk, bij voorkeur via een NAT-router met ingebouwde firewall. Online gaan op publieke wifi-hotspots is een slecht idee. - Voor bedrijven is het verstandig om computers met belangrijke informatie fysiek te isoleren van het netwerk. - Overweeg tot slot alsnog een upgrade. We herhaalden het al vaak, misschien tot vervelens toe, maar het is echt de veiligste oplossing. Als Windows 8 je niet aanstaat kan je nog steeds kiezen voor Windows 7, online op vele plaatsen verkrijgbaar.

Foto's tegelijk kleiner of groter maken Samenvatting:Fotosizer is een snelle en gebruiksvriendelijke tool om een hele reeks foto's in één keer een andere afmeting mee te geven. Bijvoorbeeld om deze wat handzamer te maken voor je hem als bijlage mailt.

Meteen naar de download

Wil je een reeks foto’s tegelijk vergroten of verkleinen, bijvoorbeeld om die in een meer behapbaar formaat naar anderen door te mailen? Dan ga je het best met een programma aan de slag dat die klus ‘in batch’ kan klaren. Zoals Fotosizer. Fotosizer valt meteen op door een overzichtelijke interface en de gebruiksvriendelijkheid. Eerst haal je een of meer foto’s op, hetzij door naar de locatie te navigeren via een ingebouwde bestandsbrowser, hetzij door de plaatjes naar het programmavenster van Fotosizer te verslepen. Dat kan overigens ook een hele map in één keer zijn.

Miniaturen De afbeeldingen verschijnen dan in miniatuur, inclusief een vermelding van de huidige afmetingen en resolutie (dpi) en van de afmetingen en de resolutie zoals die er na de gevraagde batchoperatie door Fotosizer zullen uitzien. Hoe dat precies moet gebeuren, bepaal je in het rechterpaneel. Zo kan je een van de vooringestelde standaardmaten selecteren (zoals Beeldscherm 1280x1024, iPod Touch, E-mail enz.). Je kunt echter ook eigen afmetingen instellen, bijvoorbeeld als een algemeen percentage van de hoogte of breedte, waarbij je dan aangeeft of de verhoudingen intact moeten blijven. Handig is ook dat je Fotosizer duidelijk kan maken dat het die foto’s alleen mag vergroten, maar niet verkleinen. Verder kan je nog andere operaties in eenzelfde beweging laten uitvoeren, zoals roteren en spiegelen, een drietal effecten toepassen (grijstinten, negatief en sepia), het beoogde kwaliteitspercentage instellen en aangeven of je de exif-informatie van de foto’s wil meenemen. Ten slotte geef je aan waar je de resultaten wil zien belanden en of de originele bestandsnamen daarbij behouden moeten blijven. Standaard behoudt Fotosizer het oorspronkelijke bestandstype, maar als je dat zo instelt, zorgt de tool voor een automatische conversie naar bmp, gif, jpg, png of tiff.

Verwijder alle lege mappen in één keer Samenvatting:Lege mappen zijn niet alleen nutteloos; ze vertragen ook je pc omdat het besturingssysteem ze indexeert om te kijken of ze inhoud bevatten. Lege mappen nemen weinig plaats in op je harde schijf, maar ze vormen wel locaties die geïndexeerd worden door je systeem. Hoe minder lege mappen, hoe beter. Het gratis Remove Empty Directories spoort alle mappen op die geen gegevens, of uitsluitend tijdelijke troep, bevatten. Daarna kan je deze leeggangers wissen. Het is wel niet

verstandig om meteen schoon schip te maken met alle lege directories. Er zijn namelijk programma’s die deze lege mappen gebruiken om tijdelijke informatie op te slaan. Daarom biedt de tool de mogelijkheid om bepaalde mappen te beschermen tegen al te radicale schoonmaakoperaties. STAP 1 / Instellingen Download het programma op www.jonasjohn.de/red.htm en open de nieuwkomer. Controleer eerst het tabblad Settings en zorg dat de optie Directories with files that are 0 KB count as empty aan staat. Om te vermijden dat essentiële systeemmappen weggehaald worden, moet de optie Skip system directories aan staan, en ook de optie Ignore errors during deletion zet je best aan. De rest van de opties mag uitgeschakeld zijn. Interessant is de optie Explorer integration, waarmee je deze tool laat integreren in Windows Verkenner. Wanneer je daarna op de knop Integrate klikt, hoef je in Windows Verkenner voortaan maar met de rechtermuisknop op een map te klikken om de inhoud te scannen op lege submappen.

STAP 2 / Scan Terug naar het tabblad Scan. Als je wil, kan je de volledige C-schijf laten uitvlooien, al kan dat best wat tijd in beslag nemen. Of je klikt op de knop Browse om een bepaalde map te laten scannen. Na de analyse lees je hoeveel lege mappen het programma gevonden heeft. De mappen die het programma voorstelt te wissen, worden aangeduid in het rood. Overloop deze lijst en wanneer je een map toch wil behouden, klik je er met de rechtermuisknop op en kies jeProtect once om de directory deze keer niet te wissen of Add to ignore list om de map voorgoed te negeren. Deze mappen worden dan grijs (not touched) of blauw (protected) gemarkeerd. Klik ten slotte op Delete Folders om de rest van de lege mappen naar de eeuwige jachtvelden te sturen.

Mei 2014 Maak een snelle back-up van je browser Samenvatting:Sommige browsers laten je wel bepaalde gegevens veiligstellen in de cloud, maar zelfs dan vind je een lokale back-up van browserdata en -instellingen wellicht iets veiliger. Dat is wat Hekasoft Backup & Restore voor je doet. DownloadMeteen naar de download Iedere gebruiker heeft wel zijn favoriete browser, of dat nu Internet Explorer, Chrome, Firefox, Safari, Opera of een ander, minder bekend exemplaar is. Nogal wat browsers laten je bepaalde data automatisch veiligstellen in de cloud. Is dat niet het geval - of speel je graag op zeker - dan zorg je maar beter voor een (lokale) back-up van al die data. Dat is precies wat Hekasoft Backup & Restore voor je doet. Hekasoft Backup & Restore is er in twee versies: een waarbij je de kans krijgt additionele software van derden mee te installeren en een waarbij alleen Hekasoft Backup & Restore op je systeem terechtkomt. De keuze lijkt ons niet zo moeilijk.

Ook onbekende browsers Meteen na de installatie duikt dan een venster op met een uitklapmenu waarin je aangeeft van welke browser je allerlei data, zoals bladwijzers, extensies en andere instellingen wil back-uppen. De lijst met ondersteunde browsers is indrukwekkend lang. Wij tellen maar liefst 24 verschillende browsers, met namen waarvan we zelfs nog niet eerder hebben gehoord, zoals Rockmelt, SlimBoat en Wyzo. Handig is wel dat je via het configuratievenster Backup & Restore zo kunt instellen dat die in het uitklapmenu voortaan alleen nog de namen toont van de browsers die echt op jouw systeem staan geïnstalleerd. Verder staat je eigenlijk weinig meer te doen dan de gewenste browser te kiezen (jammer genoeg slechts één tegelijk), Backup maken aan te klikken en de knop Starten in te drukken. Zodra je hebt aangegeven waar je het back-upbestand wil laten terechtkomen gaat Backup & Restore aan de slag. Een proces dat nauwelijks enkele seconden in beslag neemt. Een back-up terugzetten is nauwelijks moeilijker. Je kiest opnieuw de gewenste browser, stipt Backup terugzetten aan en verwijst naar het juiste back-upbestand. Een seconde of wat

later is je browser weer netjes van je vertrouwde gegevens en instellingen voorzien. Zo makkelijk kan het dus zijn.

Startmenu Windows 8.1 keert terug in augustus Samenvatting:Windows 8.1 krijgt eindelijk een klassiek startmenu met de uitrol van een nieuwe update, die gepland staat voor augustus. We hebben er twee jaar op moeten wachten, maar het ziet er naar uit dat het eindelijk zo ver is: het startmenu voor Windows 8.1 komt eraan. Tijdens de Build 2014-conferentie begin april toonde Microsoft al een prototype van de nieuwe functie, maar het bedrijf wilde nog geen datum plakken op de beschikbaarheid ervan.

Een betrouwbare bron vertelt nu aan The Verge dat het startmenu zijn comeback maakt in augustus van dit jaar, als onderdeel van een tweede grote update. Gisteren schreven we al dat Microsoft updates zoals die van enkele weken geleden in een hoger tempo wil uitbrengen. Zo wil het bedrijf de vele tekortkomingen in Windows 8 herstellen, maar ook korter op de bal spelen wat de concurrentie met andere besturingssystemen zoals Android betreft. Het nieuwe startmenu zal eruitzien als een kruising tussen de klassieke Windows 7-versie en het Windows 8-startscherm. Concreet wil dat zeggen dat er links de vertrouwde lijst met programma’s en een zoekknop verschijnt, terwijl de rechterkant van het menu wordt ingenomen door Live Tiles. Vensters Zelfs met het verhoogde tempo in het achterhoofd is augustus verrassend snel voor een tweede update. Op de komst van het startmenu na is er nog niet veel bekend over eventuele andere verbeteringen die we mogen verwachten.

Terry Myerson, hoofd van Windows- en Xbox-software, suggereerde al wel dat ook apps binnenkort in hun eigen vensters kunnen draaien. Een logische, zij het late stap voor een besturingssysteem dat letterlijk naar zulke vensters genoemd is. Grieven Met Windows 8.1 Update in het achterhoofd, samen met het nieuwe startmenu en eventuele vensterfunctionaliteit voor apps, lijkt Microsoft tegemoet te zijn gekomen aan ongeveer alle grieven die desktopgebruikers hadden over het besturingssysteem. Of dat genoeg zal zijn om ook de bedrijfswereld te overtuigen het OS te omarmen blijft afwachten. Met Windows 9 gepland voor de lente van volgend jaar lijkt het nauwelijks nog de moeite om een overstap naar Windows 8 te maken.

Getest: de waterdichte Sony Xperia Tablet Z2

Na de Xperia Tablet Z stond Sony voor de lastige opgave om de opvolger nog straffer te maken. Zodra je de Z2 beetpakt voel je al meteen dat de Japanners daarin geslaagd zijn. Nooit eerder hadden we een tablet in handen die zo flinterdun en vederlicht is. En je mag er nog mee in bad ook. Dat laatste is overigens niet nieuw: ook de Xperia Tablet Z was al water- en stofbestendig, maar de Z2 kan nog nét iets beter tegen vocht. Hoe je het gaat uitproberen weten we niet, maar officieel mag dit Android-toestel een half uur op een diepte van anderhalve meter (zoet water) vertoeven. Een kleine keerzijde hiervan zijn de afsluitklepjes voor de USBconnector en het geheugenkaartslot die je geregeld zult moeten open peuteren,

bijvoorbeeld om het toestel op te laden. Aan de andere kant zorgen die klepjes wel voor een ontzettend strak design zonder zichtbare ‘gaten’ in de tablet. Vermageringskuur Hoe dun en licht dan, vraag je je intussen misschien af? Om met het gewicht te beginnen: de Z2 met WiFi geeft op de schaal slechts 426 gram aan, het model met LTE/3G weegt een kleine 13 gram meer. De vorige Xperia Tablet klokte nog af op 495 gram, en ook de iPad Air van minstens 469 gram moet z’n meerdere (of liever: lichtere) erkennen in de Z2. En dat overigens terwijl het Full HD-scherm van de nieuwe Sony met 10,1-inch ongeveer een centimeter groter is. Minstens zo indrukwekkend is de ‘dikte’ van de tablet: 6,4 mm of ruim een millimeter dunner nog dan de iPad Air. Ondanks de vermageringskuur valt er over de bouwkwaliteit van de Z2 geen verkeerd woord te zeggen: de certificeringen voor stof- en waterdichtheid zeggen eigenlijk al genoeg. Door z’n lichte en compacte ontwerp ligt het toestel bovendien erg prettig in de hand; het rubberachtige laagje aan de achterzijde draagt daar alleen maar aan bij.

De echte minpunten – als ze er al zijn – zullen dus in het binnenste van de Z2 gezocht moeten worden. Maar ook daar vinden we weinig compromissen. De Qualcomm Snapdragon 801 van 2.3 GHz is zo’n beetje de snelste quadcore processor van het moment, van 2 gigabyte groeide het werkgeheugen naar 3 GB, en de accu van 6.000 mAh biedt volgens Sony voldoende power voor tien uur ononderbroken multimediagebruik en meer dan honderd uur muziek afspelen. Het scherm van de Z2 omvat nog steeds 1.920 x 1.200 beeldpunten met een pixeldichtheid van 224 ppi, maar Sony voorzag wel enkele beeldverbeterende technologieën zoals Live Colour LED (voor heldere en meer levensechte kleuren) en een X-Reality engine die elke afbeelding analyseert op onder meer kleur, scherpte en contrast. We konden de beeldkwaliteit tijdens onze test niet vergelijken met die van de Tablet Z, maar foto’s en video’s zagen er alvast zeer goed uit. De schermranden zijn wel relatief dik voor een tablet, waarschijnlijk omdat het toestel zo plat is (de hardware moet ergens naartoe). Kitkat aan boord Nog nieuw is de digitale ruisonderdrukking, een primeur voor een tablet, die storende omgevingsgeluiden wegfiltert, bijvoorbeeld wanneer je in een vliegtuig of trein zit. Voor dat snufje heb je wel speciale oortjes nodig, zoals de Sony MDR-C31EM, met een prijskaartje van zo'n € 50. Een beetje jammer dat de fabrikant het kleinood niet gratis meelevert, zoals bij de eveneens nieuwe Z2 smartphone (die met € 699 overigens wel wat meer kost dan de tablet). Een goede hoofdtelefoon is sowieso geen overbodige luxe, want het geluid van de ingebakken speakers is aan de blikkerige kant, de S-Force Surround-technologie ten spijt. Dat valt enerzijds te wijten aan het platte design (speakers hebben ruimte nodig), en anderzijds aan de waterdichtheid, waardoor er toch een soort van (dempende) film over de luidsprekers moet worden aangebracht. HTC besloot onlangs – precies om die reden – om de nieuwe One (M8) smartphone niet waterdicht te maken, zodat de stereospeakers te allen tijde goed klinken.

De camera bleef steken op 8,1 megapixel (naast een front-facing camera van 2,2 MP) en schiet voor tabletbegrippen prima plaatjes. Sony levert wel flink wat nieuwe foto-tools en effecten mee, zoals Achtergrond onscherp (een vervaging in de stijl van een spiegelreflexcamera), Timeshift burst (neem tientallen foto’s tegelijk en kies er de beste uit) en een Manual-modus om de camera volledig handmatig in te stellen. Voor het overige is er weinig noemenswaardige software voorgeïnstalleerd, maar de tablet draait wel de nieuwste Android-versie 4.4.2 oftewel Kitkat. De Xperia Tablet Z2 is verkrijgbaar in zwart en wit, in een WiFi-only en LTE-model, en met 16 of 32 GB geheugen. Prijzen gaan van € 499 tot € 629. Plus- en minpunten + Vederlicht en ultradun. De Z2 ligt daardoor zeer prettig in de hand en je neemt ’m vlot overal mee naartoe. + Waterdicht. Niets houdt je nog tegen om in bad de krant te lezen. De app-versie, uiteraard. + Prestaties. Het toestel beschikt over de snelste mobiele processor op de markt, een puik scherm en andere krachtige hardware. - Luidsprekers. De Z2 klinkt een tikkeltje blikkerig, maar de ruisonderdrukking via de (optionele) hoofdtelefoon is een troef. - Schermranden. Die zijn verhoudingsgewijs nogal ‘dik’, al is dat enkel een esthetisch minpunt.

Verwijder programma’s zonder je pc te ruïneren

Je kent het wel: je wilt wat programma’s van je pc verwijderen om plaats vrij te maken, maar van een heleboel geïnstalleerde onderdelen is niet meteen duidelijk waar ze vandaan komen en wat ze doen. Een nieuwe gratis tool vertelt je welke software je met een gerust hart mag weggooien en van welke zaken je beter afblijft.

Should I Remove It?, zoals het programmaatje toepasselijk heet, dankt zijn kennis aan de ‘wisdom of the crowd’: het houdt bij tienduizenden gebruikers bij welke software zij allemaal verwijderen, en giet die gegevens in nuttige statistieken. Hoe hoger het removalpercentage dat bij een programma wordt vermeld, hoe meer mensen het al van hun computer hebben gekieperd. Een hoog percentage betekent bijgevolg ook een kleinere kans op problemen wanneer je de software besluit te verwijderen. Dat kan trouwens onmiddellijk vanuit Should I Remove It? zelf, met een druk op de Uninstall-knop. Je komt via Should I Remove It? ook een heleboel te weten over de functie en de herkomst van programma’s. De tool vertelt je zelfs – met naam en toenaam – welke onderdelen (mogelijk stiekem) zijn mee geïnstalleerd met andere programma’s, wat zeer verhelderend kan zijn. Aan statistieken ontbreekt het Should I Remove It? evenmin. Zo leer je onder meer in welke landen een bepaald programma het vaakst wordt gebruikt, welk versienummer het populairst is, en op welke computermodellen én besturingssystemen de software het meest is geïnstalleerd. Gebruikers kunnen via shouldiremoveit.com ook een tevredenheidsscore aan programma’s geven, aan de hand van één tot vijf sterren. Dat helpt je wellicht om de knoop door te hakken (behouden of weggooien?) of juist om nieuwe software te leren kennen. De toepassingen die als beste uit de bus komen kan je – voor zover ze gratis zijn – namelijk rechtstreeks downloaden vanuit Should I Remove It?, via de knop Our Picks.

Nieuw online platform verlicht administratie van leerkrachten

Leerkrachten die wel wat hulp kunnen gebruiken bij het voorbereiden van hun lessen en bij andere administratieve taken, kunnen voortaan terecht op Scoodle. Dit nieuwe online platform van Plantyn is gratis te gebruiken en werkt naadloos samen met de elektronische leeromgeving van Smartschool. Doelgericht lesgeven begint bij een goede voorbereiding. Met Scoodle kan de leerkracht eenvoudig lessen inplannen via de agenda van het platform, doelstellingen bepalen en werkvormen kiezen. Per stap kan er eigen didactisch materiaal aan elke les worden gekoppeld, zoals een PowerPoint-presentatie of een YouTube-filmpje, en de leerkracht krijgt telkens ook een overzicht van het lesmateriaal dat hij of zij zelf nog mee moet brengen naar het klaslokaal. In het secundair onderwijs gebruikt ongeveer tachtig procent van de scholen Smartschool voor de communicatie tussen collega’s, met ouders en tussen leerkrachten en leerlingen.

Daarmee is het de belangrijkste elektronische leeromgeving (ELO) van Vlaanderen. Leerkrachten die al met Smartschool werken, krijgen binnenkort met dezelfde login toegang tot Scoodle. Ook zullen ze vanuit Smartschool de verrijkte lesfiches in Scoodle kunnen raadplegen en gebruiken. “Scoodle zal het leven van leerkrachten in het kleuter-, lager en secundair onderwijs veel eenvoudiger maken”, stelt Murielle Machiels, gedelegeerd bestuurder bij Plantyn. “We willen dat leerkrachten weer meer tijd kunnen besteden aan lesgeven in plaats van aan administratieve taken.” In september lanceert Plantyn ook nog Scoodle CLASS, een oplossing voor scholen en leerkrachten die nog niet over een elektronische leeromgeving beschikken. CLASS geeft de leerlingen toegang tot een persoonlijke omgeving in Scoodle. Op die manier kunnen leerkrachten met leerlingen communiceren en hen taken toekennen.

Microsoft maakt Evernote-concurrent gratis beschikbaar

OneNote, de notitiesoftware uit Microsoft Office, is voortaan voor iedereen gratis beschikbaar. Bovendien bestaat er sinds vandaag ook een versie voor Macintosh-computers. De softwaregigant uit Redmond wil op die manier de strijd aangaan met andere notitieoplossingen, en dan vooral met het populaire Evernote. Het handige van een programma als OneNote is dat de aantekeningen en geheugensteuntjes die je maakt in één klap beschikbaar zijn op al je toestellen. De software bestaat namelijk zowel voor Windows als voor de mobiele platformen Android, iOS, Windows Phone en zelfs Symbian. De app-versies waren al gratis, met inbegrip van de Metro Style-app voor Windows 8 én de cloudvariant OneNote Online, maar voor de meer uitgebreide desktopuitvoering moest je beschikken over Microsoft Office of over een betalend abonnement op Office 365. Voortaan kan je die volledige pc-versie van OneNote 2013 dus kosteloos downloaden, net als de gloednieuwe Mac-uitvoering van de software (via de Mac App Store). Dat programma zou wel eens de voorbode kunnen zijn van een compleet nieuwe Office voor Mac, want Microsofts recentste kantoorsuite voor dit platform dateert alweer van 2010. Documenten scannen

OneNote kreeg voor de gelegenheid ook een paar nieuwe functies mee, zoals Clipper om op een makkelijke manier webpagina’s op te slaan en te synchroniseren, en de mogelijkheid om informatie aan een notitieblok toe te voegen middels een e-mailtje naar je persoonlijke onenote.com-adres. Gebruikers van een Windows Phone-toestel kunnen met de nieuwe Office Lens-functie ook foto’s maken van allerhande documenten, waarna ze als Quick Note worden opgeslagen. Via apps van derden, zoals JotNot, zou dat met andere smartphones voortaan trouwens ook moeten lukken. Andere verbeteringen zijn ondersteuning van de Livescribe-pen (voor handgeschreven aantekeningen), het automatisch importeren van informatie uit Feedly en News360-blogs, en de mogelijkheid om je sociale netwerk aan OneNote te koppelen via zogeheten IFTTTregels (If This Than That). Daarmee kan je bijvoorbeeld instellen dat al je favoriete tweets automatisch naar je notitieboek worden doorgestuurd. Om gebruik te maken van de OneNote-producten heb je een Microsoft-account nodig. Dat is gratis en geeft je meteen ook toegang tot zeven gigabyte online opslagruimte bij OneDrive (voorheen SkyDrive), waarvan een deel gebruikt wordt voor de synchronisatie van je OneNote-bestanden.

Giet je foto’s in een fraaie online slideshow

PhotoSnack is een nieuwe webdienst waarmee je je foto’s in een handomdraai in een knappe online diavoorstelling giet. Leuk voor privé-kiekjes, maar evengoed geschikt voor professionele doeleinden, zoals productpresentaties of portfolio’s. Je mag bij PhotoSnack zoveel foto’s uploaden als je maar wil, wat bij een gratis dienst niet altijd evident is. Om de beelden toe te voegen aan je slideshow hoef je ze bovendien enkel even maar naar het daarvoor bestemde gebied te ‘draggen’ en ‘droppen’. Hulde daarvoor, want deze techniek is vele malen gebruiksvriendelijker en sneller dan de normale uploadmethode waarbij je je bestanden een voor een moet selecteren. Dat andere sites hier dus maar eens een voorbeeld aan nemen.

Eenmaal je foto’s op de PhotoSnack-server staan kan je een keuze maken uit meer dan twintig templates voor je diavoorstelling. Denk aan slideshows met pan- en zoom-effecten, verschillende soorten overgangen (flippen, faden, ...) en eye candy in de vorm van 3Dkubussen, Polaroid-effecten en levensechte fotostapeltjes. Daarna hoef je de diavoorstelling alleen nog even te publiceren en te delen met vrienden of collega’s, die je slideshow zowel in een venster als schermvullend kunnen bekijken. Facebook en Twitter zijn in PhotoSnack slechts een muisklik verwijderd en op de pagina van je diavoorstelling kunnen bezoekers (via Facebook) meteen een woordje commentaar achterlaten of je project een ‘like’ (duim omhoog) geven. Wil je de slideshow liever integreren in je eigen website, dan is dat dankzij de embed-code die PhotoSnack aanreikt ook geen probleem.

Microsoft integreert Skype in Outlook.com: videochatten en mailen tegelijk

Microsoft gaat onverminderd verder met de integratie van Skype in andere producten van de softwarereus. Zo kan je de populaire videochatdienst sinds enkele dagen ook gebruiken vanuit je inbox van Outlook.com, het voormalige Hotmail. We leggen je even uit hoe dat werkt. Sinds de overname van de VoIP-dienst in 2011 heeft het Skype-team van Microsoft niet stilgezeten. Skype werd de standaard app voor videogesprekken op Windows Phones, verving begin vorig jaar Windows Live Messenger (MSN) en maakt intussen ook deel uit van Office 365. Wie een abonnement neemt op deze cloudversie van Microsoft Office, mag elke maand zestig minuten gratis bellen via Skype, naar de meeste vaste en mobiele telefoonnummers. De integratie met Outlook.com komt niet echt als een verrassing. Bij concurrent Google zijn videogesprekken via de maildienst Gmail immers al langer mogelijk, via Google Hangouts. Bovendien was de nieuwe functie al enige tijd beschikbaar voor een select gezelschap van testers. Om de migratie van Windows Live Messenger naar Skype zo vlot mogelijk te laten verlopen, zorgde Microsoft er destijds voor dat nieuwe gebruikers zich gewoon konden aanmelden met hun vertrouwde Microsoft-account. Door die ingreep laat Skype zich vandaag ook naadloos in Outlook.com integreren. Het enige wat je moet doen is even een invoegtoepassing voor je browser installeren, die je hier gratis kan downloaden. De plug-in is beschikbaar voor nagenoeg elke browser en werkt zowel op pc als Mac. Eenmaal geïnstalleerd heb je verschillende mogelijkheden om met Skype aan de slag te gaan. Zo kan je bovenaan rechts op het tekstballonnetje met de smiley klikken, en onder Berichten een Nieuw gesprek starten. Zodra je dit tekstveld aanklikt krijg je een overzicht te zien van je Skype-contacten die op dat moment online zijn. Met elk van hen kan

je vervolgens berichtjes uitwisselen, bellen of een videogesprek voeren. Wat de integratie van Skype in Outlook.com evenwel pas echt interessant maakt, is dat je ook rechtstreeks vanuit je inbox een sessie kan starten. Stel, je staat op het punt om een e-mail te beantwoorden. Aan de profielfoto van de afzender kan je dan meteen zien (wel of geen groen streepje) of hij/zij online is. Zo ja, dat is het misschien wel veel handiger om even te bellen of een videogesprek te voeren. Dat doe je in dit geval letterlijk met één druk op de knop.

Juni 2014 Microsoft dicht lek in Internet Explorer, ook voor XP Samenvatting:Met een noodupdate heeft Microsoft een zwaar lek in Internet Explorer gedicht. Ondanks dat Windows XP niet meer ondersteund wordt, komt ook hier een update voor uit. Microsoft heeft een patch uitgebracht om een enorm zerodaylek te dichten dat onlangs in Internet Explorer werd aangetroffen.

Ook Internet Explorer-versies die op XP draaien, worden dan toch verholpen en dat is opmerkelijk, omdat XP al enkele weken niet meer officieel ondersteund wordt door Microsoft. Snel overschakelen De XP-gebruikers in de kou laten staan was de logische, rationele keuze geweest, maar dat zou het bedrijf waarschijnlijk een hoop negatieve reclame en boze gebruikers hebben opgeleverd. Of dit nu een eenmalige uitzondering is, wil Microsoft niet zeggen. In een blogbericht herinnert Adrienne Hall, directeur van Microsoft Trustworthy Computing nog eens aan het officiële standpunt van het bedrijf: om echt goed beschermd te zijn, moeten gebruikers zo snel mogelijk overschakelen op een moderner systeem als Windows 7 of Windows 8. Niet de eerste keer In 2005 was er overigens al een gelijkaardig incident. Ook voor Windows NT 4 kwam er nog een veiligheidsupdate uit, ook al was de ondersteuning daarvoor eind 2004 afgelopen. Die update werd wel niet automatisch verspreid via Windows Update. Gebruikers die hem wilden installeren, moesten hem expliciet downloaden. Het bleek toen ook de allerlaatste update te zijn voor NT4. Deze nieuwe reparatie voor XP zal na verloop van tijd wel automatisch geïnstalleerd worden. Wie Windows Update handmatig opstart, kan hem al onmiddellijk installeren. Eerst Windows 7 en 8 dan XP Meer informatie over de update kan je hier lezen. Gebruikers van Windows 7 moeten overigens eerst een andere update installeren, zo niet dan zal Internet Explorer op hun systeem crashen. Windows Update doet dat automatisch. Het lek in IE werd enkele dagen geleden door het beveiligingsbedrijf FireEye ontdekt. Het komt voor in IE 6 tot 11, maar richtte zich in eerste instantie vooral op IE 9, 10 en 11 en

systemen die Windows 7 en 8 draaien. Daarna doken ook aanvallen op die vooral XPmachines met IE8 in het vizier namen.

iOS, Android of Windows Phone: welk platform moet je kiezen? Samenvatting:Ben je toe aan een nieuwe smartphone of tablet? Dan is kiezen tussen Android, iOS en Windows Phone best lastig. Wij verzamelden de voor- en nadelen.

Als je online op zoek gaat naar informatie over mobiele besturingssystemen, kom je al snel bij verhitte discussies uit, die afwisselend iOS, Android en Windows Phone willen kronen tot beste OS. Bovendien krijg je af te rekenen met een hele oceaan aan clichés en halve waarheden. Wij hielden het hoofd koel en geven jou de belangrijkste sterktes en zwaktes van elk systeem. Onthoud vooral dat er niet zoiets bestaat als het beste OS – zowel Android, Windows Phone als iOS heeft zijn goede en mindere punten. Wat van belang is, is wat jij verwacht van je besturingssysteem en smartphone. iOS: de appkoning Apple slaagt er altijd in om de nodige buzz te genereren rond zijn producten, wat hen al evenveel voor- als tegenstanders heeft bezorgd. Waarom is iOS je beste keuze, en wanneer laat je het beter links liggen? Een van de grote voordelen van iOS-toestellen is dat ze je een intuïtieve, gestroomlijnde ervaring geven, zo uit de doos. Voor iedereen die geen tijd of zin heeft om zijn telefoon volledig naar zijn hand te zetten, is iOS een aanrader. ‘Intuïtief’ is natuurlijk een erg subjectief begrip en is ook een kwestie van gewoonte, maar iOS blijft heel gebruiksvriendelijk, van de instellingen tot de gebaren.

Versnippering Daarnaast is de gebruikservaring vloeiend en vrij van vertraging, en verbruikt het OS niet te veel batterij of opslagruimte, gedeeltelijk omdat iOS qua hardware alleen rekening moet houden met de iPhone en iPad. Bij de laatste telling van Apple, eind april, gebruikte 87 procent van de App Store-bezoekers iOS 7, de laatste versie van het mobiele OS. Ter vergelijking: uit Googles cijfers van eind maart bleek dat 5,3 procent van alle Androidtoestellen op de laatste versie, KitKat, draaide. Omdat iOS een gesloten systeem is, is het verspreiden van updates en het ondersteunen van (iets) oudere modellen veel eenvoudiger. Dat betekent altijd twee dingen: het integreert naadloos met andere Apple-toestellen, en er werd veel aandacht besteed aan het buitenste laagje virtuele verf. Als je ook werkt met een Mac en OS X, dan heeft iOS een flinke streep voor op een ander OS – van je bladwijzers tot je agenda, van je tekstbestanden tot je muziekcollectie: alles synchroniseert feilloos over al je toestellen. Het ‘designerige’ aspect van iOS is een nadeel en een voordeel tegelijk: als je Apples gevoel voor esthetiek deelt, dan vind je iOS een verademing, maar als je dat net waardeloos vindt, verliest het een flink deel van zijn aantrekkingskracht. Gesloten iOS biedt je maar heel weinig mogelijkheid om je toestel naar jouw hand te zetten, tenzij je het jailbreakt – wat dan meteen een van de grootste voordelen, namelijk de enorme stabiliteit van het OS, onderuithaalt. Als je het erg belangrijk vindt dat je elk detail kan tweaken, als je niet zonder widgets kan of de ingebouwde manier van werken sluit niet aan bij wat jij wil, dan is iOS niet voor jou. Dit biedt je een aantal voordelen, zoals we hierboven al beschreven, maar ook voor zaken zoals veiligheid en de ontwikkeling van nieuwe apps. Het is natuurlijk ook een flinke beperking. Apps kan je enkel uit de officiële App Store halen; je kan het OS alleen draaien op Apples eigen toestellen; en je raakt sterker gebonden aan je ecosysteem, waardoor overschakelen vervelend kan zijn. Wel een kanttekening: geen enkel mobiel OS laat je helemaal vrij. Tot op zekere hoogte verbind je je altijd met een merk, en dat is ook niet erg. Zolang je maar weet waar je aan begint. Android: open profiel Met een marktaandeel van om en nabij de 80 procent is Android het besturingssysteem naar keuze voor de meeste smartphonegebruikers. Waarom is het OS van Google zo populair?

Eind 2008 maakte Android zijn debuut in de wereld van de mobiele telefonie met de HTC Dream. Sinds die tijd groeide het OS enorm in populariteit. Het grote geheim van Android: de open mentaliteit van Google. Android is toegankelijk voor iedereen en iedereen heeft het recht het OS te bewerken. Dat maakt het erg aantrekkelijk voor fabrikanten, maar vooral als gebruiker pluk je hier de vruchten van. Flexibiliteit Het grootste voordeel van Android is meteen ook een potentieel nadeel. De enorme flexibiliteit van het OS maakt het mogelijk dat het op veel verschillende smartphones geïnstalleerd kan worden. Er bestaat dus niet één Android-telefoon, er bestaan er honderden, verspreid over alle prijsklassen. Dat wil zeggen dat je niet zomaar een Androidtoestel kan gaan kopen. Om een goede keuze te maken is een beetje voorafgaand opzoekwerk vereist. Een HTC Desire 300 van 199 euro kan natuurlijk niet tippen aan een Samsung Galaxy S5 van 699 euro en wie de beste telefoon voor zijn geld wil, informeert zich beter even.

Iedereen die wil (en kan), mag van Google aan de slag met de code van het OS. Die open mentaliteit resulteert in een uitgebreid gamma aan apps in de Google Play-store. Uiteraard zijn er de bekende apps en spelletjes, zoals Angry Birds, maar applicaties voor Android kunnen veel verder gaan. Zo kun je in enkele stappen het volledige uiterlijk van je telefoon veranderen via apps als Buzz Launcher of Apex Launcher. Verder bestaan er ontelbaar veel widgets, die exact de informatie of functie die jij interessant vindt op het beginscherm plaatsen, op een manier die jij mooi vindt. Dat maakt de mogelijke functionaliteit van een Android-telefoon vrijwel eindeloos. Open mentaliteit De open mentaliteit van Android maakt dat Google erg veel toelaat wat apps betreft. Zelfs wanneer je een bepaalde app niet vindt in de Play-store is het niet getreurd. Eén klik in de instellingen volstaat om te installeren wat je wil. Let wel, apps van buiten de Play-store worden niet gecontroleerd door Google en kunnen schadelijk zijn. Wie een beetje tijd wil investeren kan erg veel aanpassen in Android. Van andere achtergronden over een wekker die ’s ochtends het weerbericht leest tot een bijna ‘bewuste’ telefoon, die weet wanneer je bijvoorbeeld op je werk bent en zich daaraan aanpast. Met Android kan het allemaal, al moet het natuurlijk niet. Ook wie gewoon een telefoon wil, zonder te veel poespas, zal erg tevreden zijn van zijn of haar Androidtoestel, maar vooral voor mensen die net dat beetje extra controle willen over hun zakcomputer is er geen alternatief.

Windows Phone: zoekend naar tractie Windows Phone is de underdog op de smartphonemarkt. Het door Microsoft gemaakte besturingssysteem is een stuk minder populair dan de iPhone of Android, maar dat is onterecht. Windows Phone is de jongste telg in de wereld van de mobiele besturingssystemen. Het gebruiksvriendelijke OS zag pas in 2010, twee jaar na Android en drie jaar na de iPhone, het levenslicht en knokt sindsdien voor een eerlijke plaats op de telefoonmarkt.

Kleurrijk en eenvoudig Wie enige ervaring heeft met Windows 8 zal zich erg thuis voelen met een Windows Phone. Beide maken immers gebruik van Microsofts Modern-interface, vroeger Metro genoemd. Dat wil zeggen dat het startscherm op een Windows-telefoon heel sterk lijkt op dat van zijn grotere pc-broertje. Kleurrijke en duidelijke tegels met specifieke functies vullen het scherm. De grootte, plaats en kleur van de tegels kan zonder enige moeite aangepast worden, zodat zelfs de meest onervaren gebruiker zijn favoriete apps met één vingerdruk kan openen. Alle belangrijke functies van de telefoon zijn op elkaar afgestemd. De duidelijke en minimalistische lay-out van de Windows Phone loopt naadloos door van het startscherm naar de sms- en e-mailapplicaties. Zelfs je Facebooknieuwsoverzicht is perfect geïntegreerd. Voor de basisfuncties voelt Windows Phone echt aan als een geheel, in plaats van een verzameling van apps en functies. Net als Android beperkt Microsoft zich niet tot één fabrikant of model voor de productie van de telefoons. Daardoor bestaat er een mooie keuze aan Windows Phones, van klein, goedkoop en simpel tot duur, groot en met een spectaculaire camera. Vooral Nokia werkt actief samen met Microsoft en heeft sinds kort zijn mobilifonietak zelfs volledig overgedragen aan de reus uit Redmond. Maar zodra de telefoon is aangeschaft gaat de keuzevrijheid helaas achteruit. Veel en weinig keuze

Wegens de mindere populariteit van het OS is de hoeveelheid beschikbare apps nog steeds lager dan bij de concurrentie. Intussen zijn de belangrijkste games en toepassingen echter wel op alle drie de besturingssystemen beschikbaar, dus eventuele hinder zal beperkt blijven. Bij het uitkomen van nieuwe apps zijn het spijtig genoeg de Windows-gebruikers die meestal het langst moeten wachten op hun versie. De propere en minimalistische ingesteldheid van het besturingssysteem heeft ook een prijs. Wie houdt van Windows op pc omwille van de grote aanpasbaarheid zal van die vrijheid weinig terugvinden op een Windows Phone. Oppervlakkige aanpassingen zijn simpeler dan ooit, buiten de lijntjes kleuren is spijtig genoeg niet mogelijk. Dat maakt een Windowstoestel minder aantrekkelijk voor de techneut die uitgebreide controle wil. Als je aan een simpele, gestroomlijnde en vooral duidelijke telefoon denkt en toch keuze wil uit een ruim aanbod van toestellen zit je bij Windows Phone aan het juiste adres.

Google leert ouders hoe je als gezin veilig surft

Het Familiecentrum voor Veilig Internet is een initiatief van Google dat ouders laat zien hoe ze zichzelf en hun kinderen kunnen beschermen tegen de gevaren van het web. De site kreeg deze maand een stevige opfrisbeurt en biedt voortaan makkelijker toegang tot een heleboel tips en tools van Child Focus. Het vernieuwde Veiligheidscentrum biedt voor ieder wat wils: van basisprincipes voor ouders wiens kinderen voor het eerst online gaan (goede wachtwoorden kiezen, omgaan met privacyinstellingen en leeftijdsbeperkingen, etc) tot hulpmiddelen om het surfgedrag van opgroeiende tieners in goede banen te leiden. Vooral de tips van Child Focus, herkenbaar aan het logo van de organisatie, zijn erg leerzaam. Zo zouden kinderen – voor inschrijvingen en online activiteiten – best geen e-mailadres gebruiken dat hun voor- en achternaam bevat of hun geslacht verklapt, maar wel een zo neutraal mogelijke alias. Bij de veiligheidstools die Google aanreikt gaat het vooral om de meer geavanceerde instellingen van de zoekmachine zelf, de browser Chrome en diensten als Google+, de Play Store en YouTube. Zo leer je bijvoorbeeld hoe je je account extra kan beveiligen (met authenticatie in twee stappen), ongeschikte zoekresultaten wegfiltert of op je Android-toestel een extra wachtwoord toevoegt voor zogeheten in-app-aankopen. Afsluiten doen we met een tip over een functie die we zelf nog niet kenden: Ik op het web. Geef hier de namen en mailadressen van je gezinsleden in, en je ontvangt automatisch bericht wanneer die gegevens ergens op het internet opduiken. Je vindt deze instelling in je Googleaccount, onder het kopje Gegevenstools.

Het Veiligheidscentrum is Nederlandstalig, maar er staan wel nog flink wat onvertaalde passages op de site. Een schoonheidsfoutje dat Google hopelijk snel wegpoetst.

Getest: de langverwachte Chromecast van Google

Via omwegen kon je het gadget al langer bemachtigen, maar sinds deze week is de Chromecast van Google ook officieel te koop in België. Het stickje stelt je in staat om via je smartphone of tablet allerlei content naar je tv te streamen, zoals YouTube-video’s, webpagina’s en kaskrakers van Google Play Films. Best straf, voor slechts 35 euro. Maar werkt het ook goed? Dat zochten we de voorbije dagen voor je uit. De Chromecast is Googles antwoord op de Apple TV settopbox van die andere technologiereus, maar dan met een twist. Zo staan er op de Chromecast zelf geen apps: alle content moet worden aangeleverd via een smartphone of tablet, of via de computer waarbij een bijzondere rol is weggelegd voor de browser Chrome (straks meer daarover). Ook het design is compleet anders: geen doosje, maar een stick die je rechtstreeks in een vrije hdmiaansluiting van je televisie prikt. Naar extraatjes als een optische audio-uitgang, Ethernetpoort en Bluetooth – allemaal wél aanwezig op de Apple TV – is het vergeefs zoeken. Het verklaart meteen waarom de Chromecast maar 35 euro kost, terwijl je voor een Apple oplossing 109 euro neertelt. Full HD-kwaliteit

Wat je op foto’s van de Chromecast nooit te zien krijgt, is dat het stickje stroom nodig heeft. Beschikt je tv over USB-poorten, dan volstaat het om de Chromecast via de bijgeleverde USB-naar-mini-USB-kabel op zo’n poort aan te sluiten. Voor tv’s zonder USB levert Google een stroomadapter mee die je in het stopcontact moet prikken. De eerste methode geniet de voorkeur, want dan gebruikt de stick uitsluitend stroom wanneer de tv is ingeschakeld. Zodra je op de juiste hdmi-ingang afstemt verschijnt onmiddellijk de Chromecast-interface, in 1080p Full HD-kwaliteit. Die toont overigens weinig meer dan een willekeurige

schermvullende foto, een klokje en de naam het netwerk waarmee de stick draadloos communiceert. Die verbinding hoeft uiteraard maar één keer te worden geconfigureerd, via de Chromecast-app voor Android of iOS, of het gelijknamige hulpprogramma voor Windows dan wel Mac OS X. Vanaf dat moment zal je in verschillende apps een nieuw cast-icoontje ontdekken, waarmee je de inhoud van die toepassing naar je tv kan doorstralen. De bekendste voorbeelden zijn YouTube, Play Music en – eerder deze week al besproken – Play Films van Google zelf, maar er bestaan intussen ook al tientallen toepassingen van derden. Met name voor Android, dat wel, maar zelfs in de App Store van Apple levert het trefwoord ‘Chromecast’ meer dan veertig resultaten op. Het gaat om de meest uiteenlopende toepassingen, van (nog meer) video-applicaties tot zelfs games. Enkele voorbeelden die ons zijn bijgebleven, wegens handig of origineel:

• PhotoCast: Bekijk foto’s van je smartphone op je tv en kies uit vier verschillende weergaven (op een wereldkaart bijvoorbeeld, dankzij de geotags in de beelden). • Up Down Fish: Flappy Bird, maar dan met een vis. De actie speelt zich af op de tv, je smartphone is de controller. • Plex for Android: Beheer je je films en series met de Plex Media Server, dan stream je ze hiermee naar het grote scherm. • Scorecard Caster: Deze app maakt van elke televisie een scorebord. Handig voor op de sportclub, of gewoon om thuis de stand bij te houden van een spelletje kaart of een gezelschapsspel. • Wake me up Cast: Wakker worden met je favoriete videofragment. De app schakelt op de ingestelde tijd zelfs automatisch je tv in, mits het toestel de hdmi-cec standaard ondersteunt. • Netflix: Ook voor deze populaire videodienst, die later dit jaar naar België komt, bestaat er een Chromecast-app.

En dit is slechts het topje van de ijsberg, zeker nu Google bekend heeft gemaakt dat er wereldwijd inmiddels meer dan drieduizend programmeurs bezig zijn met de ontwikkeling van Chromecast-toepassingen. Nog een nuttige feature is dat je een compleet tabblad van Chrome naar de stick kan doorseinen, al werkt dat voorlopig enkel met de pc- of Mac-versie van deze browser, via een speciale extensie. Behalve websites vuur je op deze manier ook heel eenvoudig een foto of filmpje op je televisie af, simpelweg door het bestand even in een Chrome-venster te ‘droppen’. Het is zelfs mogelijk om het volledige bureaublad van je computer te delen. Die

optie verkeert nog in een testfase (en zit daarom ietwat verstopt in de extensie), maar kan bijvoorbeeld al prima gebruikt worden om vanaf je notebook een presentatie op een groot scherm weer te geven. Conclusie Een filmpje huren, spelletjes spelen, YouTube aan je niet zo slimme tv toevoegen of je collega’s verblijden met een presentatie op een groot scherm – het zijn maar enkele mogelijkheden van de Chromecast, waarvan we het laatste nog niet hebben gezien. Het werkt bovendien allemaal prima. Gehuurde Google Play Films zouden wat sneller mogen starten, zoals we eerder al schreven, maar laat dat geen reden zijn om dit uiterst zacht geprijsde stickje niét aan te schaffen. Voordat je daarvoor naar de winkel rent: de Chromecast is in België alleen online verkrijgbaar. Plus- en minpunten + Gebruiksgemak. Inpluggen, tv aanzetten en je kan aan de slag. En dat op elk scherm in huis. + Toekomstbestendig. De Chromecast is nog niet zo veelzijdig als een Apple TV, maar met de juiste apps kan dat vlug veranderen. + Spotprijs. Voor € 35 mag je dit gadget eigenlijk niet laten liggen, of je nu iOS of Android gebruikt. - Even geduld aub. Wanneer je een film opzet, of na een pauze weer hervat, duurt het vrij lang voordat de Chromecast de draad terug oppikt. - Voeding. Omdat de stick stroom nodig heeft, via een stopcontact of USB-poort, bengelt er altijd een kabel aan het ding. Vooral bij tv’s met (de laatste vrije) hdmi-ingang aan de zijkant oogt dat nogal slordig.

September 2014 Zorg voor malwarevrije USB-stations Samenvatting:Malware kan via het internet binnendringen maar net zo goed ook via een besmette USB-stick. McShield kan er voor zorgen dat die automatisch op malware worden gecontroleerd en kan verdachte bestanden meteen ook in quarantaine plaatsen. DownloadMeteen naar de download Er zijn verschillende aanvalsvectoren voor malware. Internet is ongetwijfeld de belangrijkste, maar een infectie kan net zo goed ook binnenkomen via een of andere USB-stick die je van iemand anders in bruikleen hebt gekregen of die je zelf op een andere, besmette pc hebt gebruikt. McShield is vooral bedoeld om malware op USB-stations te lijf te gaan. Tijdens de installatie van de tool leg je alvast de taal – ook Nederlands is beschikbaar – en de visuele stijl vast. Verder bepaal je of je een verwijzing naar de tool ook in het contextmenu van de Verkenner laat toevoegen en of je een snelkoppeling op je bureaublad wilt die naar de ‘real time monitor’ verwijst. Je doet er in elk geval goed aan na de initiële opstart even het MCShield Control Center te openen en daar alle opties naar wens in te stellen. Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat je al een antivirustool hebt die bij het opstarten van je systeem de meest risicovolle plekken van je harde schijven controleert. In dat geval kun je hier de optie 'Harde Schijven' deactiveren, zodat MCShield alleen nog USB-stations en geheugenkaarten zal checken. Op het tabblad 'Scanner' kun je ook nog de grondigheid van de scans instellen. Je kunt hierbij kiezen tussen 'Standaard', 'Snel' en 'Robuust'. In de meeste gevallen zal 'Standaard' voldoen. Wil je zelf helpen beslissen wat MCShield met potentiële malware moet doen, stip dan 'Interactieve Modus' aan. Doe je dat niet, dan plaatst de tool verdachte bestanden automatisch in quarantaine (met de extensie .vir). Die vind je dan terug in de gelijknamige rubriek, alwaar je die bestanden desgewenst nog kunt terughalen. Wil je bepaalde bestanden altijd buiten de malwarecontrole van MCShield houden, dan hoef je die maar toe te voegen aan de rubriek 'Witte Lijst'.

Nieuwe batterij werkt gewoon op water

Het Zweedse bedrijf myFC heeft een noodbatterij ontwikkeld die je niet oplaadt via het stopcontact, maar gewoon door er een scheut water in te kappen. Zo kan je je smartphone of camera ook (en schier eindeloos) bijtanken op plekken waar geen elektriciteit voorhanden is, bijvoorbeeld wanneer je gaat hiken of kamperen. Later dit jaar volgt er een groter en krachtiger model voor laptops. Om water om te zetten in elektrische energie heeft de PowerTrekk, zoals de noodbatterij heet, uiteraard wat hulp nodig. Die komt van een schijfvormige brandstofcel die je in de ecovriendelijke lader klikt, de zogeheten PowerPukk. Dit schijfje laat het water (een paar eetlepels volstaan) reageren met natrium silicide. Het waterstofgas dat daarbij vrijkomt wordt op een schone manier aangewend als brandstof, met als resultaat elektriciteit. Omdat een ‘geactiveerde’ PowerPukk ook na het opladen van je toestel stroom blijft afgeven, bevat de PowerTrekk ook nog een gewone oplaadbare batterij, zodat er geen energie verloren gaat. Die accu kan je trouwens ook op de vertrouwde manier opladen, via het stopcontact of een USB-kabel.

Een enkele PowerPukk is goed voor 2.700 mAh en kan tot drie uur stroom afgeven aan twee USB-apparaten tegelijk (maximaal 5 Watt). Gebruikte schijfjes mogen in het containerpark bij het oud metaal en voor nieuwe PowerPukks betaal je ongeveer twintig euro voor een setje van drie. In oktober verschijnt er bovendien een zwaardere versie van de groene oplader, de PowerTrekk 2.0, met een capaciteit van 5.200 mAh (tot 6,5 Watt). Met dat toestel tank je – ver buiten de bewoonde wereld – dus ook moeiteloos een tablet of zelfs notebook bij. De originele PowerTrekk vind je online vanaf zo’n 200 euro, wat natuurlijk best pittig is. De prijs van het krachtiger model is nog niet bekend.

Vijf obscure browsers die je aandacht waard zijn

Samenvatting:Firefox en Chrome kennen we allemaal, maar er zijn heel wat minder bekende browsers op de markt die ook de moeite waard zijn. Internet Explorer, Chrome en Firefox zijn samen met Safari en Opera de bekendste en meest gebruikte browsers ter wereld. Een mens zou haast denken dat de keuze van een browser beperkt is tot die vijf stukken software. Onbekend is onbemind, want er zijn nog een heleboel obscure alternatieven die minstens even goed zijn. De voorbije weken bespraken we er vijf, hier zetten we ze even op een rijtje. Slimboat Slimboat is niet moeders mooiste, maar zit zo boordevol functies dat een computerenthousiasteling zijn geluk niet zal op kunnen in de uitgebreide menu’s. Sleipnir Op een aanraakscherm van een Windowslaptop schittert er geen browser als Sleipnir. De makers gooiden conventionele tabbladen overboord en kozen in de plaats daarvan voor een aanpak waarbij je door tabs heen kan bladeren als door een boek. Epic Chrome is veel, maar privacyminnend kan je Googles browser niet noemen. Epic is gebaseerd op Chromium en lijkt erg op zijn broertje, maar draagt de bescherming van jouw privacy wel hoog in het vaandel. Orbitum Sociale media hoeven niet beperkt te blijven tot hun respectievelijke webpagina, vinden ze bij Orbitum. De browser zorgt er voor dat je je Facebookcontacten altijd bij de hand hebt, ook wanneer je naar andere websites surft. Citrio Ook Citrio gaat zijn mosterd halen bij Chrome, maar voegt een aantal eigen zaken toe aan het succesvolle recept. Vooral de downloadmanager, die zelfs om kan me torrentbestanden, spring hier in het ook maar ook het ingebouwde proxywidget is de moeite.

Windows XP is over anderhalf jaar eindelijk dood

XP heeft nog anderhalf jaar de (inmiddels) cultstatus van populair besturingssysteem. Maar langzaam aan verdwijnt het 13 jaar oude OS uit de top van meest gebruikte systemen. Een berekening van de afname van het aantal XP-systemen doorgetrokken naar 2015 laat zien dat XP in achttien maanden minder dan 5 procent van de markt voor besturingsystemen in handen heeft. Nu is dat nog wereldwijd zo'n 16 procent, zegt Kaspersky in een onderzoek naar Windows en de kwetsbaarheden in Microsofts besturingsysteem. Over een jaar zou Windows XP al gedaald zijn naar een marktaandeel van 5 tot 7 procent, om in de zes maanden daarna zielloos ten onder te gaan. Daarmee komt dan eindelijk een einde aan een roemrucht bestaan. Afgelopen maart begon de neergang met het einde van alle ondersteuning door Microsoft, waarna de XPocalypse kon beginnen (en tot nu toe uitbleef). 160 versies van XP Kaspersky heeft in zijn eigen wereldwijde bestand van securitysoftwaregebruikers maar liefst 160 'versies' van Windows XP gevonden terwijl Microsoft volgens Kaspersky slechts een dozijn versies heeft uitgebracht. De rest is door onbekenden al dan niet legaal gemodificeerd. In absolute zin telt Kaspersky de meeste XP-gebruikers in Rusland, Vietnam, India en Duitsland, in marktaandeel staat Vietnam bovenaan, voor China en India. Verder is een opvallend land in de top 10 van gebruikers (zowel absoluut als relatief) Algerije. Het gaat hier om PC-gebruikers die tevens een product van Kaspersky gebruiken, want zo komt het bedrijf aan zijn informatie.

Oktober 2014 Bespaar op uw gsm-rekening door beltoon te verlengen

Wordt u vaak gebeld, maar bent u dan net te laat om op te nemen, met extra (terug)belkosten als gevolg? De vier grote operatoren laten u nochtans toe om uw beltoon te verlengen, luidt de tip van vief.be. Door een code te versturen naar één van de vier grote operatoren (Proximus, Base, Mobistar of Telenet), kan de klant zichzelf meer tijd geven om de telefoon op te nemen. U hebt de keuze uit 5, 10, 15, 20, 25 of 30 tonen (het laatste cijfer voor het hekje in onderstaande codes). U stuurt ze door met de beltoets (groene knop). Proximus geeft vervolgens de ietwat vreemde melding “doorschakeling aanvaard”, een teken dat uw poging gelukt is. De codes: Proximus: **61*+32475151515**30# Base: **61*+32486191933**30# Mobistar: **61*5555**30# Telenet: **61*5555**30#

Zo vergeet Google je hele zoekgeschiedenis

Als je vindt dat Google geen zaken heeft met de dingen die je online hebt opgezocht, dan kan je je zoekgeschiedenis vrij eenvoudig wissen. Aan de andere kant kan deze historie je soms prima diensten bewijzen. Druk dus ook weer niet te snel op de Verwijder-knop. Op deze Geschiedenis-pagina van Google vind je een beangstigend compleet overzicht van alle zoekopdrachten die je de voorbije weken, maanden en soms zelfs jaren hebt uitgevoerd – compleet met de tijdstippen en de links die je vervolgens hebt aangeklikt. Google houdt zelfs enkele statistieken van je zoekgedrag bij. Zo is ondergetekende kennelijk het vaakst actief op Google op maandagen en dinsdagen, rond de klok van 10:00 uur. Met een klik op Meer trends weergeven krijg je desgewenst ook nog informatie over de meest bezochte sites, je favoriete zoektermen en de links waarop je vaakst klikt. Via de linker kolom kan je je zoekgeschiedenis filteren op categorieën als Web, Afbeeldingen, Video’s of Maps. Handig als je bijvoorbeeld uitsluitend opgezochte adressen en plattegronden uit het geheugen van Google wil wissen. Je kan elke zoekopdracht en categorie individueel verwijderen, of je volledige zoekgeschiedenis in één keer naar de eeuwige digitale jachtvelden sturen. Denk wel goed na of dat echt is wat je wil, want met een klik op Verwijder verdwijnt ook de mogelijkheid om je allesomvattende zoekgeschiedenis te doorzoeken op trefwoorden. En dat is dan weer een bijzonder krachtig hulpmiddel om interessante websites, foto’s of ander materiaal uit het verleden terug te vinden.

Beheer al je Google-activiteiten op één plek

Je kan Google bezwaarlijk nog een zoekmachine noemen. Het bedrijf levert vandaag de dag tientallen diensten, tools en apps, waarvan je er waarschijnlijk meer gebruikt dan je zou

denken. Toch is het helemaal niet zo moeilijk om al die toepassingen te beheren. Dat kan namelijk vanaf één centrale plek die Google Dashboard heet. Dashboard is een weinig bekende webpagina van Google waar al je accounts netjes worden opgelijst. Denk aan de 'usual suspects' als Gmail, YouTube en de Play Store, maar bijvoorbeeld ook aan de aangepaste zoekmachines die je wellicht ooit eens hebt ingesteld, al je Android-apparaten, een Audiozoekgeschiedenis waarvan we het bestaan niet eens kenden, en een overzicht van je aankopen met Google Wallet/Checkout. De mogelijkheden zijn per account of dienst uiteraard verschillend. Zo kan je bij Google Foto’s bijvoorbeeld je privacy-instellingen beheren, bij Google Documenten kiezen met wie je je bestanden wil delen, en bij Chrome aangeven welke bladwijzers je wil synchroniseren. Bang dat je deze handige Dashboard-pagina binnen de kortste keren weer bent vergeten? Zet bovenaan de pagina dan even een vinkje bij Accountactiviteit, en Google stuurt je elke maand een e-mailherinnering met betrekking tot de site.

Het geheim achter zwakke smartphonebatterijen Samenvatting:Je kent het fenomeen wel. De batterij van je nieuwe smartphone gaat probleemloos de hele dag mee, en na een paar maanden loopt het terug.

Klinkt het bovenstaande bekend? Veel smartphone-eigenaars tolereren al lange tijd de snel afnemende capaciteit van hun toestellen - voornamelijk omdat ze weinig keuze hebben. De betere toestellen halen in het begin meestal de gewenste resultaten: zonder al te veel moeite een hele dag doorkomen zonder te moeten opladen. Daarna gaat die capaciteit echter al snel achteruit, en uiteindelijk moet je ergens doorheen je dag een stopcontact opzoeken. Nochtans is de batterijduur al vanaf het begin één van de grote focuspunten van alle vormen van mobiele technologie. De eerste mobiele en draagbare toestellen konden niet al te lang functioneren zonder stroom, wat hun nut drastisch beperkte. Fabrikanten zochten dan ook naar oplossingen om de batterijen langer te doen meegaan. Dat is de reden waarom de meeste mobiele toestellen van vandaag, zoals laptops en tablets, een heel degelijke tijd voortkunnen op een oplaadbeurt. Veel exemplaren, zeker in de iets hogere prijsklassen, halen de kaap van de acht uur die je nodig hebt om een volledige dag door te kunnen. De grote uitzondering: zelfs de high-end smartphones. Maar waarom blijft de batterijduur zo'n probleem bij smartphones? Doen fabrikanten dan geen moeite om hierin te investeren? Wel, nee, en het lijkt mij vrij duidelijk waarom: ze

hebben geen enkel voordeel om dit wel te doen. Erger nog: ze hebben een goede reden om het net niet te doen. Het is geen nieuw verhaal. Je hoort regelmatig al dan niet geverifieerde verhalen over fabrikanten van wagens en huishoudtoestellen die expres foutjes inbouwen of met onderdelen van een lagere kwaliteit werken dan vroeger, omdat ze niet meer verkopen als hun klanten te lang vasthouden aan hun oude toestel. Vorige week kwam Apple voor gelijkaardige reden in de pers: zij zouden er bewust voor zorgen dat hun oudere modellen trager worden door het installeren van OS-updates - hoewel zoals wel vaker het bewijs wankel is. Je ziet het zakelijk dilemma: innoveren en de beste oplossingen bedenken voor bestaande problemen is fijn en kan je helpen om toestellen te verkopen, maar als diezelfde vernieuwingen ervoor zorgen dat mensen jarenlang tevreden zijn met hetzelfde toestel, dan is dat problematisch. Een voorbeeld: de tabletmarkt zakt de laatste maanden steeds meer in, gedeeltelijk omdat klanten nog perfect tevreden zijn met het toestel dat ze al bezitten. Met andere woorden: je hoeft het niet te zien als een bewuste strategie of een groot complot van de fabrikanten. Naar alle waarschijnlijkheid zit er geen trigger in je batterij die de capaciteit van het ding expres halveert als je telefoon een jaar oud is. Het is eenvoudiger: fabrikanten hebben geen reden om te investeren in onderzoek naar betere batterijen, want die slechte batterijen sporen mensen aan om sneller een nieuw toestel aan te schaffen. In onze contreien zou dat al voldoende stimulans kunnen zijn – mensen die hun toestel als versleten beschouwen, kopen sneller een nieuw exemplaar aan. Het houdt echter ook een risico in: als klanten steeds de volle pot betalen voor het nieuwste toestel, dan schakelen ze misschien over naar een andere fabrikant als ze het gevoel krijgen geen kwaliteit aan te kopen. Heel anders is de situatie in Amerika, en dat is nog steeds de grootste afzetmarkt voor vele smartphonemerken. Daar koopt zowat iedereen zijn smartphone aan met een bijhorend abonnement, waardoor zowat elke telecomprovider een systeem heeft waarbij je je oude smartphone na één of twee jaar mag inleveren voor een nieuwer model. Providers en smartphonefabrikanten hebben immers onderlinge deals; bepaalde toestellen zijn alleen verkrijgbaar bij een specifieke provider. Dat maakt de situatie nog extremer: omdat de klant telkens voor relatief kleine meerkosten upgradet naar een nieuw model, niet alleen om het laatste nieuwe te bezitten maar ook voor die tip-top functionerende batterij, verkopen de fabrikanten meer toestellen en kunnen de providers hen steeds een nieuw abonnement aansmeren. Iedereen gelukkig dus, behalve de portefeuille van de eindklant. Pasklare oplossingen voor dit probleem zijn er niet. Het beperkt zich immers niet tot één of zelfs maar een paar merken, en collectief geen nieuwe smartphones meer aanschaffen is ook weer geen oplossing. Maar op dit moment komen de fabrikanten weg met hun strategie omdat de consument die gebrekkige batterij gewoon accepteert als een fact of life. Zolang hun strategie blijft werken en er niet genoeg protest komt, hebben ze uiteindelijk geen enkele reden om koers te wijzigen. Nochtans is er maar één bedrijf nodig dat slim inspeelt op de ontevredenheid van de koper om alle concurrenten overstag te laten gaan.

Snelle systeem- en virusscan Samenvatting:Agics Systeemscan voert enerzijds een paar controles uit op essentiële systeemfuncties, anderzijds gaat de tool na of er zich virussen op je systeem bevinden. Meteen naar de download Het kan nooit kwaad je systeem af en toe op onregelmatigheden te checken. Bijvoorbeeld verouderde of instabiele software of drivers, een uitgeschakelde updatefunctie of malware. Agics Systemscan maakt zo’n controleronde in elk geval erg makkelijk: een muisklik volstaat. Het hoofdvenster van Agics Systemscan is een bescheiden paneel waarin je nauwelijks meer kunt doen dan kiezen tussen een snelle en een normale virusscan, waarna je de scanronde via een knop start. Die voert blijkbaar eerst een reeks algemene systeemcontroles uit, zoals de gezondheid van de schijven nagaan (met behulp van S.M.A.R.T), controleren of je drivers up-to-date zijn, de werking van DirectX controleren, logboeken checken enzovoort.

Deze snelle systeemcheck wordt meteen gevolgd door een virusscan. Nadat de tool er zich van heeft vergewist dat je met de recentste virusdefinities werkt, worden onder meer de achtergrondprocessen en de gebruikersmap op mogelijke malware gecontroleerd. Na afloop kun je een html-rapport opvragen via je browser. Dat rapport is behoorlijk uitgebreid en overzichtelijk. Wil je meer feedback over een onderwerp, dan hoef je maar Details aan te klikken. De tool weet over ons testsysteem onder meer te vertellen dat de drivers van onze geluidsen videokaart behoorlijk verouderd zijn, dat we Windows 32-bits op een 64-bits systeem (processor) hebben geïnstalleerd en dat een bepaald bestand toch wel verdacht is. Laat het duidelijk zijn: Agics SystemScan vervangt geen antivirustool of firewall, maar als complementaire tool kan hij best wel nuttig zijn.

December 2014 NOOIT MEER JE USB-STICK VERGETEN

Nieuwe (ver)bouwsite scheidt vaklui van prutsers

Bouwen of verbouwen? Dan neem je maar beter gerenommeerde vaklui in de hand. Welke architecten, loodgieters en elektriciens kwaliteit leveren, en welke prutsers je maar beter mijdt, kan je binnenkort ontdekken op de nieuwe website Bouw-wijzer.be. Op Bouw-wijzer.be kan iedereen sinds deze week zijn goede en slechte ervaringen met bedrijven en zelfstandigen uit de bouwwereld kwijt. Naast een woordje uitleg over de samenwerking kunnen gebruikers ook punten geven voor algemene tevredenheid, en het respecteren van het vooropgestelde budget en de afgesproken einddatum van de werken. Eenmaal de website voldoende reviews heeft ontvangen, zou je via de zoekfunctie eenvoudig een betrouwbare aannemer uit je eigen regio moeten vinden. Om je

zoekopdracht te verfijnen biedt de site keuze uit 25 categorieën, gaande van architecten over schilders tot bedrijven die gespecialiseerd zijn in de aanleg van zwembaden. Verder is er een forum om met andere gebruikers van gedachten te wisselen en vragen te stellen over onderwerpen als premies, regelgeving en woonkredieten. TripAdvisor voor de bouwsector “Ik ben met Bouw-wijzer.be gestart na een persoonlijke verbouwervaring”, vertelt initiatiefnemer Dirk Dewulf. “Bij de voorbereiding stelde ik vast dat er op het hele internet geen enkele plek te vinden was waar mensen hun ervaringen met bedrijven uit de bouwwereld kunnen delen. Als ik een nieuwe stofzuiger of andere elektronica nodig heb lees ik online eerst een aantal reviews. Maar bij een veel grotere investering zoals een verbouwing ging dat dus niet. Heel vreemd, voor een sector die juist zo afhankelijk is van mond-tot-mondreclame.” Wat is volgens Dewulf eigenlijk het verschil met een site als Twizzy, waar je ook op zoek kan gaan naar professionele vakmensen? “Twizzy levert werk aan vaklui door vraag en aanbod bij elkaar te brengen. Onze website wil eerder een TripAdvisor voor de bouwsector zijn, een plek dus waar mensen zich zowel positief als negatief kunnen uitlaten over de bedrijven en zelfstandigen waarmee ze hebben samengewerkt.”

Is de HP Sprout de computer van morgen?

Wie zichzelf als een creatieveling bestempelt, zal volgens fabrikant HP binnenkort niet om de Sprout heen kunnen. Met z’n geïntegreerde 3D-scanner, projector en speciale touch-mat introduceert deze all-in-one pc een compleet nieuwe manier van computeren. In Amerika is de HP Sprout sinds deze week te koop voor 1.899 dollar. Een lanceerdatum voor Europa is nog niet bekend gemaakt. De basis van de Sprout is een iMac-achtige all-in-one computer met een 23-inch groot aanraakscherm. Het toestel draait Windows 8.1, wordt aangedreven door een Intel i7processor van de vierde generatie en komt met 8 GB RAM en 1 terabyte opslagruimte. HP levert de Sprout niet met een klassiek toetsenbord, maar met een 20-punts aanraakgevoelige touch-mat die verschillende interactiemogelijkheden biedt. Wanneer er tekst moet worden getypt, zal de Sprout bijvoorbeeld een virtueel klavier op de mat stralen,

via de projector/scanner die als het ware boven het toestel zweeft. In games fungeert de touch-map als een controller met alle denkbare buttons, en in tekenprogramma’s of applicaties als Photoshop kan ook gebruik worden gemaakt van een stilus. Dual screen-ervaring

Een unieke eigenschap van de Sprout is dat je vanuit een soort galerij (op het gewone beeldscherm) allerlei objecten, foto’s en andere bestanden naar de touch-mat kan slepen, om ze vervolgens met je handen te manipuleren. Bij deze ‘dual screen-ervaring’ wordt de projector geholpen door drie camera’s met dieptezicht die nauwkeurig de positie van je handen registreren. Diezelfde camera’s stellen de gebruiker in staat om boeken en andere documenten te scannen, en zelfs om voorwerpen te digitaliseren in drie dimensies. Wie over een 3D-printer beschikt kan die 3D-modellen vervolgens eigenhandig dupliceren. De Sprout krijgt een eigen Marketplace waar gebruikers nieuwe toepassingen voor het apparaat kunnen downloaden. Tot de eerste titels behoren onder meer Martha Stewart CraftStudio, DreamWorks Animation Story Producer, Crayola's Draw & Sing en enkele apps van HP zelf. “Mensen hebben altijd al dingen gecreëerd met hun handen”, zegt Ron Coughlin, senior vice president van HP Consumer PC & Solutions. “Tot nu toe zijn de fysieke en digitale wereld altijd grotendeels van elkaar gescheiden geweest, en gebeurde digitale creatie steeds in 2D. Met de Sprout smelten deze twee werelden naadloos samen, zodat creatievelingen hun ideeën en projecten in 3D tot leven kunnen brengen.”

Sony trekt voluit de kaart van Hi-Res Audio

Als het aan Sony ligt luisteren we binnenkort niet meer naar muziek in het ‘kapot gecomprimeerde’ mp3-formaat, maar naar glasheldere Hi-Res Audio; de verzamelnaam voor alle geluidskwaliteiten die zelfs nog beter klinken dan een cd. Het elektronicaconcern lanceerde de voorbije maanden al tientallen compatibele audioproducten en houdt in Londen momenteel zelfs een interactieve expositie rond Hi-Res Audio. Op die tentoonstelling, die nog tot 3 december loopt, kunnen bezoekers met eigen oren het verschil vaststellen tussen mp3-tracks van bands als Pink Floyd, Coldplay en The Doors, en dezelfde nummers in Hi-Res Audio-kwaliteit oftewel hoge resolutie. Er hangen ook zeldzame foto’s van de artiesten, gemaakt tijdens de opnames van de bewuste songs. Om de muziek te kunnen horen ‘zoals de artiest het heeft bedoeld’ lanceerde Sony de voorbije maanden meer dan vijftig toestellen die allemaal in staat zijn om Hi-Res Audio-bestanden af te spelen of weer te geven. In Londen kan je flink wat van die apparaten zelf uitproberen. Het nieuwe gamma – herkenbaar aan een goudkleurig logo – gaat van hoofdtelefoons en Walkmans over smartphones tot Bluetooth speakers en high-end versterkers. Die toestellen kunnen overigens ook nog steeds met mp3 overweg. Sterker, dankzij de DSEE HX-technologie van Sony (Digital Sound Enhancement Engine) worden deze tracks tijdens het afspelen digitaal ‘opgeschaald’, waardoor ze merkbaar beter gaan klinken. Hernieuwde interesse in albums

Hi-Res Audio is trouwens geen nieuw verschijnsel: in studio’s worden albums al sinds jaar en dag in de hoogst mogelijke kwaliteit opgenomen, dikwijls in 24bit/96kHz. Om de slijtage van analoge tapes voor te zijn, werden de meeste opnames sinds de jaren negentig bovendien omgezet naar het zeer hoogwaardige DSD-formaat (Direct Stream Digital). Maar om de muziek in digitale vorm bij de mensen thuis te krijgen, moest er in het verleden wel gecomprimeerd worden. Eerst naar het formaat van een audio-cd (waarbij het verlies aan kwaliteit en muzikale details nog enigszins beperkt blijft met 16bit/44.1kHz), maar sinds de

eeuwwisseling almaar vaker naar de zeer matig klinkende mp3-indeling en – recenter – compacte formaten die zich lenen voor streaming over het internet. “Sinds de opkomst van de mp3-speler zijn veel consumenten de hoeveelheid muziek die ze bezitten, en makkelijk overal mee naartoe kunnen nemen, belangrijker gaan vinden dan de geluidskwaliteit van hun collectie. We noemen dat ook wel de playlist-generatie”, stelt Alberto Ayala, directeur Vision and Sound bij Sony Europe. Er is volgens hem echter een kentering gaande: “We merken dat mensen steeds vaker opnieuw voor kwaliteit kiezen. De afgelopen zes à zeven jaar is er in de Verenigde Staten bijvoorbeeld zes keer meer vinyl verkocht (dat volgens audiofielen nog altijd beter klinkt dan een cd, nvdr.). Uit onderzoek is verder gebleken dat 84 procent van de consumenten liever naar een volledig album in Hi-Res Audio luistert, als dat beschikbaar is, dan naar een gecomprimeerde single. Terwijl tot voor kort werd aangenomen dat albums niet meer in trek zouden zijn”. Tijd is er rijp voor

Er is ook een aantal technische redenen waarom Sony juist nu de tijd rijp acht voor Hi-Res Audio. Eric Kingdon, gerenommeerd audio-expert bij het bedrijf, licht toe: “Voor muziekbestanden in hoge resolutie heb je aanzienlijk meer opslagruimte en – voor het downloaden of streamen van nummers – ook meer bandbreedte nodig. Dat was voor consumenten tot voor kort niet beschikbaar of betaalbaar, maar tegenwoordig wel. Daarnaast ontbrak het natuurlijk aan content. Studio’s beschikten wel over perfect klinkende opnames van de muziek, maar thuis had je daar geen toegang toe. Die situatie is nu in hoog tempo aan het veranderen. Vandaag kan je al meer dan 300.000 tracks in Hi-Res Audio beluisteren via muziekservices als Qobuz, HDtracks en Linn. Bovendien is de hardware betaalbaar geworden, denk maar aan de nieuwe generatie smartphones die Hi-Res Audio ondersteunt. Waarom zou je dan nog langer blijven aanmodderen met mp3’s?”, aldus Kingdon.

Ook bij de artiesten is het enthousiasme over Hi-Res Audio groot. De Britse indie-band Editors (foto), afgelopen zomer headliner op Pukkelpop, bracht vorige week bijvoorbeeld nog twee gelauwerde albums opnieuw uit in het hoogwaardige geluidsformaat: In This Light and on This Evening en The Weight of Your Love. “Het is geweldig dat fans die dat willen de kans krijgen om veel dieper in de muziek door te dringen”, vertelt zanger Tom Smith. “Als muzikant vind ik het persoonlijk ook heel prettig dat luisteraars de finesses in je opnames nu nog intenser kunnen beleven.” Andere artiesten doen hetzelfde: het totale aantal albums in hoge resolutie steeg van 1.500 in 2013 tot 26.000 vandaag, doordat back catalogues op grote schaal worden geremasterd, en nieuwe albums vanaf het begin in Hi-Res Audio worden uitgebracht. Nog illustratief zijn de recente downloadstatistieken van de pan-Europese muziekretailer Qobuz, die zich specialiseert in Hi-Res Audio. Het bedrijf verkocht in september 2014 voor het eerst meer tracks en albums in hoge resolutie dan formaten met een lagere resolutie. In totaal vertegenwoordigde de verkoop van audio in hoge resolutie 53% van alle downloads tegenover 11% in april 2014. Iets om scherp in de gaten te houden dus, die Hi-Res Audiotrend. Info Hi-Res Audio Interactive Gallery (nog te bezichtigen tot 3 december) The Horse Hospital
 Colonnade, Bloomsbury
 Londen, Engeland