MEDMEC07
Organizing without Organizations Samenvatting: hoofdstuk 7 Jannis Nikoy (0782642) Kirill Kondratov (0797759) Lando Zeilstra (0794069)
Hoofdstuk 7: Faster and faster Indien mensen meer gebruik maken van “social tools” en deze “tools” snelle communicatie toestaat dan zal de groep zijn actie sneller, groter en verscheidende zijn. Groep acties zijn anders dan individuele acties ze zijn moeilijker op gang te krijgen maar ook om te stoppen. Groepen zijn in staat om verscheidende middelen te gebruiken in tegenstelling tot een individu. Hierdoor zijn groep actie gericht op 1 doel gevaarlijker dan verschillende individuen. In 1989 in de Oost-Duitse stad Leipzig, begonnen kleine demonstraties tegen de regering. De protesten waren oorspronkelijk klein maar het aantal betogers bleef groeien. Toen het aantal demostraten rond 500 was arresteerde de Duitsers 50 betogers maar ze stopte er niet met protesteren. Elke maandag was er een massa demonstratie en het aantal betogers bleef groeien. Oorspronkelijk waren de demonstraties te klein om neer te halen en toen de Duitsers ingrepen was het al te laat, het aantal demostraten was nog niet overschreden maar steeds meer burgers gaven wel lof voor de demonstraten en bij iedere demonstratie groeide dat. De burgers stonden aan de kant van de demonstratie. SHARED AWARENESS Shared Awareness is een gave om bij verschillende personen binnen een groep te begrijpen wat er gebeurd, en te begrijpen wie nog meer de situatie begrijpt. Dit zorgt ervoor dat ongeplande groepen effectief en snel te kunnen werken. Als er een brand is zal 1 persoon 112 bellen terwijl persoon 2 gaat blussen en de 3de persoon zoekt bijvoorbeeld naar mogelijke gewonden. Shared Awareness kent 3 stadia: 1: iedereen weet iets. 2: iedereen weet dat iedereen iets weet. 3: iedereen weet dat iedereen weet dat iedereen iets weet. LEIPZIG VOORBEELD De Oost-Duitsers waren corrupt, dit ontdekte de burgers zelf uit ervaring. 1: iedereen weet dat de regering corrupt is. Na verloop van tijd wisten de burgers van elkaar dat ze dachten dat de regering corrupt was. 2: iedereen weet dat iedereen weet dat de regering corrupt is. Na een aantal protesten wisten de burgers van elkaar dat ze wisten dat ze niet de enige waren. 3: iedereen weet dat iedereen weet dat iedereen weet dat de regering corrupt is. Hierdoor sloten steeds meer burgers zich aan en wat oorspronkelijk kleine groepen waren groeide uit tot een opkomst van 400.000. De Duitse regering kon de opkomst niet onderdrukken aangezien het zo groot was en alle burgers tegen zich zou krijgen overgeven was de enige optie. Dag later stortte de regering in en weer een dag later werd de Berlijns muur neergehaald. FLASHMOB Flashmob: een groep die spontaan een gesynchroniseerde actie uitvoert die stiekem totaal uitgepland is.
Juni 2003, de eerste flashmob. Honderden personen gingen naar een winkelketen waar ze alleen keken naar een duur kleed. Een winkelhulp vroeg of ze ergens van dienst kon zijn, de groep antwoorden dat ze als groep winkelde en een “love rug” zochten. 10 minuten passeerde waarna ze alleen tegelijk de winkel verlaten. De eerste flashmob was georganiseerd door Bill Wasik hij stuurde mail naar ieder persoon met instructies en locaties. Doel was voornamelijk als straatkunst bedoeld. Ook werd het toegepast in de politiek, Howard Dean’s presidentiele campagne in Verenigde Staten. Een jaar later toen Russische premier minister Vladimir Poetin een toespraak hield kwamen 60 personen tegelijk op met een Poetin maskers en demonstratie teksten op T-shirts. Dus een flashmob als ongeplande demonstratie. Minsk 2006, Lukashenko wordt verkozen tot premier van Wit-Rusland. Hij leidt het land slecht en er is corruptie in het spel. Hij duldt geen enkele demonstratie en hij drukt iedere actie neer. Ondanks dat komen 10.000 man op een plein protesteren, de politie arresteert honderden demonstraten en de leiders achter de oppositie partij. Demonstraties werken niet dacht een blogger onder de naam _mob. Hij stelde verscheidende flashmobs op met behulp van bloggen. Veel van de flashmobs waren misschien hilarisch maar de achtergrond was dat de burgers hun onvrede toonde zonder opgepakt te worden door de politie. Veel van de flashmobs waren van op het plein tegelijk ijs eten, bij opheffing van een krant tegelijk de krant te lezen of simpel lopen en lachen naar elkaar. Iedereen wist dat ze in Minsk aan het protesteren waren want de politie arresteerde mensen die gingen ijs eten. Deze acties werden vastgelegd op camera en doorgestuurd over de wereld via middelen als Flickr, LiveJournal en andere social tools. Verschil tussen Minsk en Leipzig was dat de sociale hulpmiddelen zijn gegroeid, de Duitsers konden gemakkelijk de demonstranten zien en oppakken en de demonstratie reikte niet ver aangezien de Duisters controle hadden over de media. Minsk was anders de politie wist niet wie demonstraten waren en de demonstratie reikte veel verder met behulp van onder ander internet. De groep kan ongezien overeen komen en als flashmob spontaan als verassing toonbaar zijn en ook weer zo snel verdwijnen. De demonstraten wilde voornamelijk aan het Westen tonen dat er protesten waren, dit wilde de politie voorkomen en de demonstraties voorkomen dit was onmogelijk. Aangezien de protesten spontaan plaatsvinden, de politie heeft geen tijd om deze groep dan op te pakken en daadwerkelijk actie te ondernemen zo snel als de actie start is het ook weer weg. Met als gevolg dat foto’s van deze actie werden verspreid via het internet wat moeilijker is te filteren dan “traditionele media”. De politie had 2 opties, niemand mag op het plein komen en indien een flashmob ontstaat keihard ingrijpen. Mogelijk gevolg het lekt uit naar andere landen en Lukashenko heeft grotere problemen internationaal. Andere optie laat de groepen groeien en pas later ingrijpen en ontmantelen. REPLACING PLANNING WITH COÖRDINATION Bliztkrieg mei 1940, toen de Duisters de Fransen aanvielen was hun leger aanzienlijk kleiner ook met tanks zouden ze het niet kunnen winnen zonder 1 geheim wapen namelijk de radio. Elke tank was gebouwd met radio waardoor ze onderling konden communiceren. De Duitse tanks werkte goed samen en reageerde op veranderingen op het slagveld. De Fransen hadden de meerderheid in tanks maar beschikten niet over een radio en dus kon er niet onderling worden gecommuniceerd. Er werd nauwelijks of zelfs niet gereageerd op veranderingen op het slagveld. Doordat de Duitse tanks samenwerkte als een team konden ze erg snel Frankrijk
binnenvallen en de Fransen kregen informatie te laat binnen om te versterken. Pas voorjaar 1940 toen de Fransen ook radio kregen hadden de Duitsers weerstand. Zonder communicatie middel als de radio of zonder de strategie om snel en samen de vijand te overmeesteren was er geen Blitzkrieg tactiek mogelijk. Overeenkomsten met Minsk, de oppositie was velen malen kleiner en ongeorganiseerd. Om toch samen te werken en door gebruik te maken van sociale middelen en een tactiek konden ze toch de regering klein krijgen tot zekeren maten. Dit was te bereiken met de tactiek “flashmob” en gebruik te maken van het medium internet om boodschappen te verspreiden. ANDERE VOORBEELDEN VAN POLITIEKE FLASHMOBS 1999 China, een religieuze organisatie komt met 10.000 man tegelijk opdagen bij de regering in Bejing de demonstratie is opgezet via sms, en was vredig bedoeld maar de Chinese leiders waren zeker op zijn minst verast. Filipijnen, nadat de president besloten heeft om een corruptie schandaal te verzwakken zijn alle burgers woedend. Er wordt ge-sms’t dat iedereen zwarte kleren moet dragen, en jawel iedereen in het zwart en de president gaat door met het corruptieschandaal. Spanje, nadat persoon verkeerd is beschuldigt op de aanslag in Madrid sms’t de oppositie en komt in grote getallen opdagen. Dankzij moderne media als internet, telefoon en sms kunnen deze acties worden uitgevoerd zonder al te veel planning en is het meer de kunst om de groep te coördineren. ANGRY PASSENGER, FASTER ACTION Januari 1999, een vliegtuig van Miami landt op Detroit. Doordat het onverwacht sneeuwde in Detroit moest het vliegtuig voor onbekende tijd stilstaan op het vliegveld. Het vliegtuig staat voor enige tijd stil en eten en drinken begint op te raken, wc raken verstopt al met al ellende. De crew vraagt toestemming om passagiers uit te laten maar dit wordt geweigerd. Na 5 uur stilstaan moedigt de flight crew aan om klachten te schrijven naar de CEO, één passagier stelt voor om hem gelijk op te bellen. In het tijdschrift stond zijn naam en met wat zoekwerk ook zijn nummer. Hij was niet thuis en zijn vrouw neemt op en krijgt de volle lading over zich. Later belt de piloot zelf naar de CEO en eist dat een gate opent om de passagiers uit te laten met succes na 7 uur wachten. Al met al zeer slecht nieuws voor de vliegtuigmaatschappij en de industrie, één belletje heeft dit bereikt terwijl brieven met klachten of aanklachten vaak teniet werden gedaan. De balans van de macht is omgedraaid. Een zelfde verhaal, een vliegtuig staat voor uren stil. Een boze passagier stelt een dag later een beweging op en zorgt ervoor dat er wetten worden opgesteld dat de vliegtuigmaatschappijen voor voorzieningen moeten zorgen bij een vertraging langer dan 3 uur. Dit is bereikt door de beweging, petities en publieke aandacht van het probleem, het is zover dat er nu wetten voor zijn. En als er weer een probleem is met een vliegtuig met vertraging staat het in de kranten. Het verschil is dat bij het tweede voorbeeld ook daadwerkelijk stappen zijn ondernomen, de passagier had de wil om iets te bereiken en de middelen om te communiceren. Ze plaatste haar ervaringen met het vliegtuig op internet en plaatse commentaar in een krant en vroeg ook voor
andere met dezelfde ervaringen. Deze reageerde ook waardoor er een groep ontstond van gedupeerde binnen het medium van de reacties van de krant. Binnen dagen was de groep groot genoeg en maakte ze online petities, interviews voor “New York Times” en “CNN”. Al met al groeide de beweging en ook aandacht voor het probleem met behulp van deze sociale middelen. Nu hadden de “consumenten” de kracht om wat terug te zeggen tegen de vliegtuigmaatschappij wat de macht totaal omdraaide. Augustus 2007 Engeland, de bank HSBC had altijd een speciale korting voor studenten en net afgestudeerde. Tot op een moment ze dit afschafte met de boodschap dat studenten een paar weken hadden om over te stappen. Dit tot grote woede van de studenten. Gevolg was dat er een student besloot om een Facebook pagina aan te maken om daarop klachten te verzamelen over HSBC maar ook om alternatieven te bieden. Hierdoor groeide deze groep studenten die massaal gingen uitschrijven en of overstappen naar andere banken. Op deze Facebook pagina dreigde ze ook met een demonstratie bij het kantoor van HSBC maar dit is er nooit van gekomen en HSBC ging luisteren naar de studenten. De bank had alles berekend behalve dat op Facebook zo’n grote weerstand kon ontstaan. Als de groep niet was gecoördineerd dan had de beweging nooit enig resultaat kunnen boeken. Veel personen zijn ontevreden maar hebben niet de middelen of wil om dit te uiten. Ook is het bijna onmogelijk om zelfstandig iets op deze manier uit te voeren. Veel mensen erkennen het probleem maar de wil ontbreekt. Dankzij een platform waar een groep verzameld van diverse mensen die allemaal het probleem erkennen is de impact groter. Dankzij één groepje goed gemotiveerde personen gevolgd door een massa aan een erg klein gemotiveerde doelgroep. BANAL TOOLS IN REMARKABLE CONTEXT. In de jaren ’90, werkte het bedrijf Pyra aan sociale middelen. Het hoofdproduct was een complex project management middel gericht op bedrijven. Tijdens het uitwerken van deze grote complexe product was het bedrijf ook bezig met de ontwikkeling van een eigen product voor de communicatie binnen het kleine bedrijfje. Het werd het zo simpel mogelijk een website waar je berichten kunt plaatsen in een raster, dit alles gesorteerd naar de meest recente berichten. Uiteindelijk was dit product groter geworden dan het oorspronkelijke hoofddoel en Blogger was geboren. Het was een groots succes wat honderdduizenden gebruikers binnen een paar maanden als gevolg had. Het volgende idee was audio bloging, de gebruiker spreekt een boodschap in en is later weer af te luisteren. Helaas was idee lang niet zo populair als Blogger. Maar er werd meer gericht op mobiele telefoons en voornamelijk gericht op berichten uitwisselen. De gebruiker schrijft een berichtje en veel andere gebruikers kunnen dit berichtje lezen op hun mobieltje en op reageren. Twitter was geboren. Verschil met weblogs en Twitter is dat Twitter specifiek is gericht op bepaalde groepen terwijl een blog gericht is aan iedereen. Een weblog is geschreven voor een kleine vaste groep, terwijl Twitter bedoeld is voor persoonlijke kleine groepen van vrienden tot aan werk. Twitteren is gericht op vrienden terwijl een blog openbaar is gericht. Bij Twitter heb je een link van de verzender.
Een Egyptische blogger activist werd opgepakt. Hij stuurt alle informatie door aan zijn vrouw via Twitter. Hij is opgepakt omdat hij een blog had die op een zwarte lijst stond, dus duidelijke een geval van freedom of speech. Na 12 uur wordt hij weer vrijgelaten. Later is er weer een arrestatie en alles word op de hoogte gehouden via Twitter en de blog, waar hij zich bevind en de status. De groep communiceert zonder elkaar ooit te hebben gezien ze hebben een dezelfde waarde van freedom of speech. Dankzij Twitter kunnen ze vrij communiceren zonder censuur, en kan er een actie worden gecoördineerd. Dankzij Twitter konden ze de locatie van de arrestant achterhalen, dit was een politieauto. De activisten stuurde berichten naar de politie dat ze in grote getallen kwamen opdagen. Hierdoor werd de auto stilgezet. Er kwam niemand opdagen alleen de pers. Al met al is deze actie spontaan via Twitter opgezet. Waarna hij is vrijgelaten. De kracht om groepen op te zetten met sociale middelen zal alleen nog maar groeien, nieuwe toepassingen of ontwikkelingen zal ervoor zorgen dat het makkelijker word om “shared awareness” en een groep te coördineren. Puur voor bepaalde doeleinden maar ook politiek, van de onderdrukking in Leipzig tot aan real-time tekst messaging.
