magazine juni 2015 Lwdvoorelkaar Een prachtige bundeling verhalen van mensen in de Gemeente Leeuwarden die iets voor elkaar doen

magazine juni 2015

Een prachtige bundeling verhalen van mensen in de Gemeente Leeuwarden die iets voor elkaar doen

Lwdvoorelkaar

over werk, jeugd en zorg in de gemeente Leeuwarden

Cliëntondersteuning bij langdurige zorg (Wlz) Waarom cliëntondersteuning?

leven en zorgbehoefte zo goed mogelijk

Via welke weg?

Een cliëntondersteuner zorgt voor een sterkere positie van u als cliënt. De cliëntondersteuners van MEE geven u informatie en advies, helpen u bij het kiezen van een passende zorgaanbieder en ondersteunen bij het opstellen, evalueren en bijstellen van zowel uw persoonlijk plan als het zorgplan. Ook kunnen zij bemiddelen wanneer u er eventueel samen met uw zorgaanbieder niet (meer) uitkomt. Hier-

in te richten. Vaak hebben zij te maken met verschillende organisaties, instanties en weten regelgeving. MEE zorgt voor samenhang in het zorgaanbod en stemt waar nodig af met mensen uit het netwerk van de cliënt, zoals mantelzorgers, familie en vrijwilligers. Uiteraard zijn uw wensen hierbij altijd het uitgangspunt.

door kunt u goed afgewogen keuzes maken die aansluiten bij uw persoonlijke wensen en situatie.

De cliëntondersteuners van MEE werken regionaal en hebben veel kennis en erva-

Om zorg vanuit de Wlz te krijgen heeft u altijd een indicatiebesluit nodig. Hierin staat welke zorg u nodig heeft. U krijgt dit besluit van het CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg). U kunt hiervoor rechtstreeks contact opnemen met het CIZ. Heeft u een Wlz-indicatie, dan kunt u gebruikmaken van de onafhankelijke cliëntondersteuning van MEE. Behalve bij MEE kunt u voor cliëntondersteuning ook terecht bij het zorgkantoor en bij Zorgbelang.

Samenhangend (zorg)aanbod MEE heeft ruim 60 jaar ervaring en helpt jaarlijks circa 100.000 mensen met een ondersteuningsvraag op alle gebieden. MEE ondersteunt bij het organiseren van wat Wlz-cliënten nodig hebben om hun

Regionale en lokale kennis

ring met het lokale zorgaanbod. Dat maakt dat zij u goed kunnen informeren over zaken als het aanbod van zorgaanbieders, mogelijke wachtlijsten en de kwaliteit van het zorgaanbod. Ook hebben zij veel ervaring met het organiseren van de zorg thuis met behulp van een persoonsgebonden budget (pgb).

Gratis De Wet langdurige zorg geeft u recht op onafhankelijke cliëntondersteuning. De ondersteuning van MEE Friesland is gratis en onafhankelijk van zorgaanbieders en zorgkantoren.

“Onze zoon Jort is pas 12 geworden. Hij heeft een verstandelijke beperking en autisme. Wij wilden hem altijd graag thuis houden, maar toen hij ging puberen werd de situatie thuis onhoudbaar. Onze andere twee kinderen leden er zwaar onder en mijn man en ik waren volledig uitgeput. Het zorgkantoor wees ons op MEE. Theo van MEE heeft ons erg goed ondersteund in onze zoektocht naar een passende oplossing. Hij kent duidelijk de weg en weet precies wat er allemaal geregeld kan en moet worden. Jort woont sinds kort in een woonvoorziening waar hij zich thuis voelt en alle begeleiding krijgt die hij nodig heeft. Theo adviseerde ons ook over de schoolkeuze voor het voortgezet speciaal onderwijs. Bovendien heeft hij ons inzicht gegeven in wat er in Jort omgaat, waardoor wij als gezin meer begrip voor hem hebben. Heel fijn om iemand te hebben die naast je staat.” “Dankzij MEE hebben we de zorg en hulp thuis kunnen organiseren” “Na haar beroerte wilden we niet dat mijn vrouw naar een verpleeghuis zou gaan. Maar we zagen door de bomen het bos niet meer bij het organiseren van de nodige zorg voor thuis. Wat moet je veel regelen en uitzoeken als je zorg nodig hebt! Manon van MEE heeft ons gelukkig goed op weg geholpen. We hebben nu een persoonsgebonden budget waarmee we zelf zorg inkopen. Daar komt veel bij kijken. Gelukkig heeft Manon ons goed kunnen adviseren.”

Ondersteuning bij leven met een beperking

Bel voor meer informatie de Wlz-informatielijn van MEE Friesland: 058 2844999 - www.meefriesland.nl

voorwoord Beste lezers, Er zijn van die momenten dat je extra trots bent als wethouder. Trots op je gemeente en haar inwoners. Als ik dit magazine lees, ben ik trots. Want in dit magazine zijn heel veel bijzondere verhalen verzameld. Eigen verhalen van actieve, maatschappelijk betrokken inwoners van de gemeente Leeuwarden. En dat zijn er veel! Dit zijn er al 50, maar ik weet dat dit nog maar het topje van de ijsberg is. Want in de gemeente Leeuwarden zijn duizenden mensen die met veel plezier dingen voor een ander doen. Dat kunnen kleine dingen zijn: een pannetje soep bij de zieke buurvrouw brengen. Maar ook grote dingen, bijvoorbeeld jarenlang als vrijwilliger of mantelzorger klaar staan voor een ander.

colofon Uitgever: Devea Opdrachtgever: Gemeente Leeuwarden Tekst: Tjalling Landman, Michelle Postma en

Als overheid zeggen we: “Kijk altijd eerst naar wat u zelf kunt oplossen, eventueel samen met hulp van mensen die dichtbij u staan, bijvoorbeeld familie, vrienden of buren. Als dat niet lukt, helpen we u.” Dat betekent ook dat we veel van de zelf- en samenredzaamheid van mensen vragen. Soms is dat lastig. Vrijwillig iets voor een ander doen lijkt in de huidige individualistische tijd niet altijd meer vanzelfsprekend. Maar toch is het dat voor veel mensen nog wel. In de ervaringsverhalen vind ik het opvallend dat mensen die veel voor een ander doen aangeven dat het henzélf ook weer wat brengt: respect, voldoening, een goed gevoel.

Hilde Gerlofs Fotografie: Jaap Spieker Ontwerp: WEDA Design & Advertising Druk: NDC Print Verspreiding: FRL Verspreidingsgebied: Gemeente Leeuwarden

Iets voor een ander doen verdient hoe dan ook waardering. Helaas kunnen we nooit iedereen hier hun verhaal laten vertellen. Maar we laten met dit magazine wel zien dat er heel veel gebeurt. En ik wil tegen al die betrokken inwoners van de gemeente Leeuwarden bedanken. Wat jullie allemaal doen is geweldig, samen maken jullie LWD voor elkaar!

Advertentieverkoop: Doede Vellema / 06 15 37 22 55 Oplage: 45.000 www.lwdvoorelkaar.nl

Lwdvoorelkaar magazine

Met vriendelijke groet, Andries Ekhart Wethouder werk & inkomen, AWBZ/WMO en sport

3

Zelfstandig wonen?

Samen maken we het mogelijk Palet brengt mensen bij elkaar. Zo ook mevrouw Kuiper en buurvrouw Jeltsje. Ze helpen elkaar nu regelmatig een handje. Ook bij het bakken van een lekkere appeltaart volgens grootmoeders recept! En met een beetje ondersteuning en zorg van Palet, hoopt mevrouw Kuiper dit nog lang zelfstandig te kunnen doen. Met een warm hart en professionele ondersteuning maak je wensen waar.

www.paletgroep.nl

thuiszorg | verpleging & verzorging | dienstverlening

inhoud 6

‘Ik maak ruimte voor nieuwe vrijwilligers’

18

Wereldvrede, te beginnen in Fryslân’

36

‘Een bezige bij moet bezig blijven’

42

‘At it net kin sa’t it moat, dan moat it mar sa’t kin’

65

‘Het is een win-win situatie’


3

Voorwoord

40

Angela Twickler

7

Cristine, Jildou en Cynthia 41

Douwe Beimin

9

Joanna Rijpma

43

Anki de Ruiter

10

Anne Piet Nicolai

44

Trienke Sijperda

11

Trijntje Wijbenga

45

Diana Beek

13

Otto van der Meulen

47

Ruurd Walinga

15

Bas Bergsma

48

Carolien en Greetje

17

Engbert Boneschansker

49

Ferdy van Meurs

19

Annie Nicolai

51

Marieke van Dasselaar

21

Tiny Kingma

52

Ineke Spijkervet

22

Klaas Bergsma

53

Gerrit Fokkema

23

Sandra Dolk

54

Gretha de Wild

25

Renny Ausma

55

Grietje Tanahatoe

26

Nathalie Dijkstra

57

Bouchra Nouamane

27

Mario Palacio Jimenez

58

Fokje Oosting

28

Marga Dorn

59

Janneke Wolkorte

29

Christa Del Grosso

60

Albert Haanstra

32

Anneke van der Wal

61

Yen Chuong

33

Sjoerd Pot

62

Sylvia Veninga

34

Janke Kooistra

63

Jennifer Stroop

35

Johan Hoekstra

64

Frans de Bie

37

Fokje van Zwol

66

Samantha Gjaltema

39

Monique van der Hoek

5

An

‘Ik maak ruimte voor nieuwe vrijwilligers’ “Na een werkzaam leven in de verpleging, ben ik mij op het vrijwilligerswerk gaan richten. Voor mijn pensionering was dat bijna niet te combineren met de flexibele werktijden die annex zijn met de zorgsector. Daarna kreeg ik er alle tijd voor en kon ik me op een andere manier met mensen bezig houden, want ik kan niet zonder mensen leven. Ik ben betrokken (geweest) bij de Arme Kant van Leeuwarden, het Aanloophuis, het Vredesplatform, het budgetmaatje-project, Exodus Support, het Titus Brandsma Huis en wat al niet meer. En ik breng ook nog steeds de wijkkrant van Bilgaard rond. Maar nu ik 75 jaar ben, heb ik een aantal taken afgestoten en trek ik mij langzaam terug uit andere. Het gaat allemaal nog uitstekend, maar de tijd is gekomen om ruimte te maken voor nieuwe vrijwilligers. Je moet stoppen voordat ze je gaan vragen te stoppen, toch? Via Exodus Support Fryslân heb ik meegeholpen met de nazorg voor (ex)gedetineerden en hun familieleden. Behulpzaam zijn op meerdere fronten, variërend van helpen de schulden onder controle te krijgen tot er voor zorgen dat de kinderen tenminste bij de OuderKindDagen (OKD) aanwezig kunnen zijn. Ik heb er nu nog één onder mijn hoede, die zich inmiddels heel goed zelf kan redden en reclasseringsvrij is. Daarvoor ben ik met name een gesprekspartner met een luisterend oor die weet wat hij

6

heeft doorgemaakt. Hij heeft zijn straf uitgezeten, maar blijft het stempel dragen van ex-gedetineerde. Van dader is hij nu als het ware slachtoffer geworden en daar heeft hij het heel moeilijk mee. We spreken elkaar nu nog maar eens per maand en wellicht wordt dat verder afgebouwd. Dat gaat echter niet gebeuren bij een alleenstaande moeder met 2 kleine kinderen waar ik het budgetmaatje van ben geweest. Oorspronkelijk was ik slechts de avondoppas voor de twee kinderen zodat zij naar zangrepetitie kon. Wie geen oppas kan betalen, kan waarschijnlijk meer niet betalen en zo ben ik erbij betrokken geraakt. Dat was nodig ook want het water stond haar niet tot de lippen, maar overstroomde haar. De zaken zijn nu weer op orde, maar ik blijf nauw betrokken. Ik ben geen vrijwilliger meer, maar eerder haar moeder. De banden die zijn gesmeed, zijn blijvend geworden Ik houd van heel veel mensen heel veel en sommigen kan ik niet uitstaan. Daar moet je reëel in blijven. Vrijwilligerswerk schept weliswaar verplichtingen maar uiteindelijk blijf je toch altijd eigen baas. Je ziet mensen door de ondersteuning weer opbloeien en daar word ik dan weer blij van. Het is dat oude liedje: ‘We zijn op de wereld om elkaar, om elkaar - te helpen nietwaar’. Dat harmonieert prachtig met mijn LWD voor elkaar.”


Cristine de Walle, Jildou van Dusschoten en Cynthia Jorritsma

‘Hulpvaardigheid en een leuke avond, dat vinden wij belangrijk’ “In januari 2013 zijn wij met z’n drieën begonnen met de FashionSwop. Vaak belanden kledingstukken na een paar keer dragen weer onderop de stapel. Het idee om in elkaars kledingkast te duiken en een ander blij te maken met dat ene shirt of een bepaalde broek, is uitgegroeid tot FashionSwop. Een kledingruil-event waarbij vrouwen van alle leeftijden en maten welkom zijn om hun eigen kleding te ruilen voor kleding van een ander! Ook schoenen en accessoires kunnen geruild worden tijdens de FashionSwop.

Met enige regelmaat organiseren wij een kledingruil-event. Iedereen die kleding wil ruilen, is welkom. Wat we willen is vrouwen een leuke avond bezorgen met entertainment, lekkere hapjes en drankjes en gezelligheid. Nadat de kleding binnen is gekomen vindt er een modeshow plaats waarbij de kleding wordt geshowd. Op deze manier krijgen de vrouwen alvast een impressie van wat er allemaal te ruilen is. Wat deze kledingruil zo leuk maakt, is de gezelligheid tijdens zo’n avond en de blije vrouwen die er rondlopen. Het geven geeft ons voldoening. Natuurlijk blijft er ook wel eens wat hangen en dit geven we dan aan Fier Fryslân of een ander goed doel. Op deze manier proberen we iedereen blij


De kwaliteit van kleding wordt tegenwoordig steeds beter waardoor je er langer mee kunt en de ingeleverde kleding ook van goede kwaliteit is. Tweedehands kleding is niet alleen voor mensen die minder te besteden hebben maar juist ook voor de fashionistas en trendvolgers. Er werken naast ons ook familie en vrienden mee die de ingebrachte kleding sorteren, de kleding beoordelen volgens een vooraf samengesteld puntensysteem en de kleding samen met ons ophangen.

te maken. Wat het voor ons ook heel leuk maakt, is het ondernemen, het tot stand brengen van een geslaagd evenement. Omdat wij maar een beperkt budget hebben, moeten wij creatief zijn om dingen te bereiken. Veel ondernemers uit de buurt zijn enthousiast door ons idee en het feit dat het duurzaam is. Ze helpen ons graag met bijvoorbeeld gratis kledingrekken. Dat is toch helemaal geweldig! Wij doen dit voor iedere vrouw, iemand die gewoon graag een nieuwe garderobe wil of iemand die het niet zo breed heeft. Hulpvaardig is voor ons belangrijk maar ook een leuke avond uit met vriendinnen, zussen of je moeder. Het evenement brengt mensen samen en zorgt voor een gun factor onder elkaar. Dat is ons LWD voor elkaar!”

7

Maatwerktraject mbo Maatschappelijke zorg

Wat is der al en hoe komme wy der tegearre út?

n bbl 4 bol e u nivea o b m -

It moat Oars en it kin Oars

Wat kinne jo sels?

• Persoonlijk begeleider gehandicaptenzorg • Persoonlijk begeleider specifieke doelgroepen Werkt u of bent u opgeleid in de zorg,

Wat kin jo omjouwing foar jo betsjutte?

welzijn, dienstverlening of sport? En wilt u doorstromen, verbreden of uw niveau verhogen? Bij de opleidingen Maatschappelijke zorg kunt u in sommige gevallen in aanmerking komen voor een maat-

Wanneer we samen slim nadenken over zaken als wonen, welzijn en zorg, dan kunnen we een oplossing vinden voor elke vraag. Van wijkverpleging tot maaltijdservice. Samen komen we eruit!

werktraject. Hierdoor kan uw programma verkort worden tot 18 maanden. Kijk voor de toelatingscriteria op de website. Informatie ge Friesland Colle oc.nl , a.dolstra@fcr Anny Dolstra 088 - 060 3052 z dcollege.nl/m www.frieslan

Belje Oars efkes: (0566) 63 20 75

Jirnsum | Grou | Reduzum | Friens | Idaerd | Eagum

ZS SV R IR ZS P[EWWI

Wergea

|

Warten

|

Warstiens

|

Wirdum

|

Swichum

Woonzorg Nederland De grootste aanbieder van seniorenwoningen in Friesland Schiermonnikoog Nes Oosterend West-Terschelling

Oost-Vlieland

e

d

n

z

e

e

Dokkum Zwaagwesteinde

Stiens

Buitenpost

d

Franeker Leeuwarden

a

Dronrijp

Burgum

Surhuisterveen

W

Harlingen Tzum

Weidum

Earnewald

Wommels

Drachten

Ureterp

Grou Bolsward

Haulerwijk

Makkum Sneek

Beetsterzwaag

Akkrum

Donkerbroek

IJlst

Gorredijk Oosterwolde

Workum

Joure

Heerenveen

Hindeloopen Balk

IJs

Oldeberkoop

Noordwolde

Stavoren

se

Wolvega Lemmer

m

l

Woonzorg Nederland is een landelijke woningcorporatie, met woningen voor 55-plussers en mensen met een beperking. Met in totaal 27.000 zelfstandige woningen/appartementen en 17.000 zorgplaatsen is ze niet alleen de grootste aanbieder van seniorenwoningen in Friesland, maar ook in heel Nederland. We helpen u graag bij het vinden van een geschikte woning. Iedereen heeft tenslotte zijn eigen wensen ten aanzien van wonen. Comfortabel en zorgeloos wonen begint bij Woonzorg Nederland: “Noflik wenjen yn Fryslân”.

ee

Heeft u vragen? Stel ze gerust. U kunt bij ons terecht via: tel. 088 - 921 02 10, [email protected] Ons woningaanbod in Friesland vindt u op www.woonzorg.nl/friesland

Steenw nw wijijk w ijk Steenwijk

Appelscha

Joanna Rijpma “Ik ben afgestudeerd aan de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening aan de NHL Hogeschool. Ik heb mijn afstudeerscriptie voor ‘Handen Ineen’ geschreven en onderzoek gedaan in de buurt Westeinde. In dit onderzoek stond de behoefte van de inwoners van Westeinde centraal. Ik ben bij bewoners aan de deur geweest om te horen wat er leeft in de buurt. Zo kwam ik te weten dat veel ouderen eenzaam zijn, maar zich ook zorgen maken over de ontwikkelingen in de zorg. Door kennis te delen met onder andere het wijkpanel en wijkorganisaties kunnen we gezamenlijk inspelen op behoeften. Mede door deze kennis is het Bakkie in de Buurt ontstaan. We hebben iedere donderdagochtend het bakkie in de buurt voor oudere inwoners van Westeinde. Op de ochtenden dat zij samen zijn, ontstaan er contacten. Zo is bijvoorbeeld een fietsen wandelclubje ontstaan. Op de ochtenden wordt er samen met de ‘gastspreker’ in gesprek gegaan over thema’s die de inwoners bezig houden. De wijkagent komt bijvoorbeeld iets vertellen over veiligheid of een politieke partij over de zorg.

Ook de werkende inwoners van de wijk vinden het een goed initiatief. Zij willen de activiteiten ook bezoeken, maar dan op de avond. Daarom is vorig jaar gestart met het avond bakkie. Er kan dan bijvoorbeeld gesproken worden over kinderopvang of pubergedrag. Hoewel ik inmiddels werkzaam ben als maatschappelijk werker bij Palet, was ik in ieder geval vier uur in de week bezig met het bakkie. Dit wordt nu uitgevoerd door vrijwilligers. Ik merkte dat de positiviteit en verbinding groeide onder buurtbewoners. Het hoeft niet allemaal groots, ook de kleine dingen hebben veel invloed. Het zou mooi zijn als jong en oud meer samen komen, eigenlijk dat er in de hele wijk saamhorigheid groeit. Een tijdje geleden was er een ‘Jong ontmoet oud-High Tea’ en het samenzijn was prachtig. Vorig jaar ben ik op reis naar Thailand geweest, wat een geweldig ervaring! De mensen daar hebben zoveel liefde voor de medemens, maar ook oprechte aandacht voor elkaar. Ik hoop zelf betrokken te zijn als er in Leeuwarden een stukje Thailand ontstaat, dat is mijn LWD voor elkaar.”

‘Ik zou graag een stukje Thailand in Leeuwarden ervaren’


9

Anne Piet Nicolai

‘Elkaar helpen leidt tot de mooiste resultaten’ “Vanwege lichamelijke klachten ben ik in 2012 gestopt met werken. Ik ben vervolgens via het VrijwilligersServicepunt terecht gekomen bij WelzijnCentraal, nu Wellzo, en bij hun maatjesproject aan de slag gegaan, waar ik een oudere dame (mijn vriendin van 95) eens in de twee weken bezoek. Dit doe ik nog steeds en met veel plezier. April vorig jaar ben ik terecht gekomen bij de stichting De Kunst van het Rondkomen. Deze stichting bestaat uit vrijwilligers die zichzelf ‘ervaringsdeskundigen’ noemen. Dit omdat ieder van ons financiële en/of andere ellende heeft gekend of nog kent, maar hun ervaringen willen gebruiken om andere mensen te helpen, om gezamenlijk elkaar weer een toekomstperspectief te bieden. Als ervaringsdeskundige heb ik daar mijns inziens een toegevoegde waarde. Ik heb namelijk tot begin vorig jaar in de WSNP gezeten en ben daardoor op dit moment één van de weinigen in Nederland die geheel schuldvrij kan worden genoemd. Die ervaring neem je mee en daar kunnen anderen hun voordeel mee doen. Stichting de Kunst van het Rondkomen wil laagdrempelig met mensen in gesprek gaan over hun problemen, zoals armoede, depressie en schulden van welke aard dan ook. Daarbij hopen we de eigen kracht van onze gesprekspartners aan te wakkeren of te versterken, zodat ze een manier vinden om toch met hun financiële toestand om te gaan. Niets doen leidt slechts tot verslechtering van de situatie, er zijn altijd mogelijkheden om tot verbetering te komen. Als vrijwilliger zijn we daarbij op een breed terrein behulpzaam. Van het schrijven van bezwaarschriften tot het indienen van aanvragen en van het bellen met schuldeisers tot het bieden van bijstand bij

10

‘moeilijke’ gesprekken. Alleen is maar alleen, elkaar helpen leidt tot de mooiste resultaten. Als vrijwilligers krijgen we ook cursussen en trainingen aangeboden om ons kennisniveau te verhogen. Zo wordt ons in een training door een gerechtsdeurwaarder precies uitgelegd hoe de incasso- en deurwaardersprocessen doorgaans verlopen en waar de kritieke punten zich bevinden. Ook overleggen wij regelmatig met en krijgen we steun vanuit de gemeente en werken we nauw samen met de Sociale Wijkteams, want samen zijn we sterk en kunnen we meer betekenen voor de mensen die hulp nodig hebben. Zo zit ik samen met een aantal collega’s en het Sociaal Wijkteam Oud Oost in een werkgroep financiën, waar we met een aantal inwoners uit dit gebied gezamenlijk naar oplossingen van hun problemen zoeken. Dit leidt soms tot mooie resultaten en dat doet een mens goed. Verder begeleid ik nu vijf mensen onder de vlag van De Kunst van het Rondkomen. Hun rekeningen betalen kan ik niet, maar ik kan ze wel de goede kant ophelpen en mogelijke oplossingen aandragen zodat er weer hoop gloort aan de horizon. Van struisvogelpolitiek wordt uiteindelijk niemand beter. Problemen moet je niet laten liggen, maar aanpakken. Ook heeft De Kunst van het Rondkomen een eigen website (www.dekunstvanhetrondkomen-leeuwarden.nl) en daar staan o.a. de openingstijden op van onze Eigen Kracht Cafés, waar een ieder welkom is voor een kopje koffie en/of een goed gesprek. Want samen zijn wij sterk en dat is echt LWD voor elkaar.”


Trijntje Wijbenga

‘Mensen die het naar hun zin hebben zijn mijn beloning’ “In 1990 ben ik begonnen met vrijwilligerswerk. Mijn man overleed in 1985 en omdat ik niet alleen thuis wilde zitten ben ik om me heen gaan kijken. Ik heb een tijdje bij het UWV gezeten, maar dat was niks voor mij. Via via kwam ik terecht bij woonzorgcentrum Erasmushiem van Noorderbreedte, ondertussen het nieuwe Erasmus. Ik ben daar begonnen als koffieschenkster, hielp bij huisbezoeken, deed ziekenhuisbegeleiding en hielp mensen met verhuizen. Na een tijdje hadden ze door dat ik wel kon regelen en zeiden ze ‘Trijntje, hest ook nog wat dames voor de bingo?’ En zo ben ik begonnen met het regelen van dames voor verschillende activiteiten. Wanneer er iemand ziek is, dan bellen ze mij en zorg ik ervoor dat er iemand anders staat voor bijvoorbeeld het koffieschenken. Gelukkig gaan we in het nieuwe Erasmus gewoon door met de bingo, georganiseerd door vrijwilligers van Humanitas. De bewoners, maar ook de wijkbewoners die meedoen, vinden het leuk om onder de mensen te zijn. En ze zijn gék op de bingo. Voor € 3,- hebben ze vanaf 14:30 uur een gezellige middag in Brasserie Erasmus en krijgen ze koffie, thee met


wat lekkers erbij. Hiervoor koop ik dan cadeautjes en koekjes voor bij de koffie. De cadeautjes worden ingepakt in prachtig glimmend papier. Dit vinden de bewoners nog mooier dan de cadeaus zelf! We hebben één keer tijdens de bingo ijshoorntjes uitgedeeld omdat het zo warm was. Nou, hun dag kon niet meer stuk zal ik je vertellen! Met het geld wat overblijft van de bingo organiseren we nog meer leuk activiteiten. Zo is vorig jaar het shantykoor langs geweest en hebben we ook dit jaar nog een grote verrassing voor de bewoners. Ik vind het prachtig werk. Je krijgt een band met de mensen en je merkt dat ze blij zijn je te zien. Ze zijn dankbaar en ik vind het zo mooi wanneer ze naar me toe komen en zeggen: ‘geweldig dit, wat fijn!’ Je beleeft ontzettend veel mooie en grappig momenten maar ook verdrietige momenten. Dat vind ik het mooie aan dit werk. Als extra waardering voor mijn werk ben ik benoemd tot lid in de orde van Oranje Nassau, geweldig toch? “ Bingo data: 22 juli, 19 augustus, 23 september, 21 oktober, 18 november en 16 december.

11

Huiselijk geweld, kindermishandeling of ouderenmishandeling? Kom in actie! Veilig Thuis Friesland is er voor iedereen

Het kán!

Voor kinderen, voor jongeren, volwassen en ouderen. Als u zelf slachtoffer bent, als iemand anders slachtoffer is, of als u zelf geweld gebruikt. Het kan gaan om allerlei vormen van geweld. Huiselijk geweld, kinderen ouderenmishandeling komen vaak voor. Op alle leeftijden en in alle culturen.

Voorbeelden van geweld • Slaan, schoppen en andere lichamelijke vormen van geweld • Seksueel geweld: aanraken of seks tegen je zin of chantage via sociale media • Geestelijk geweld: uitschelden, vernederen, dreigen met geweld • Ouderenmishandeling: vastbinden, slaan of verwaarlozing van een oudere, afhandig maken van geld of spullen • Huwelijksdwang: als je tegen je zin moet trouwen, of als je niet mag scheiden • Verwaarlozing: als een kind niet krijgt wat het nodig heeft • Als kinderen getuige zijn van geweld in hun gezin, dan is dat ook kindermishandeling

novae /L[RmU4L[TPUKLY

HET IS JOUW VERHAAL DAT ONS BEWEEGT

0800 – 2000 gratis 058 – 2333 777 Veilig Thuis Friesland is 24/7 bereikbaar

Veilig Thuis Friesland

Bij acuut gevaar bel 112

[email protected]

Groot worden gaat met vallen en opstaan. Jonge mensen en hun ouders/opvoeders hebben soms hulp nodig. Bijvoorbeeld als een kind ernstige gedragsproblemen heeft en ouders het moeilijk vinden om hun kind op te voeden. Een ouder kan ook verslaafd of in de war zijn, waardoor het opvoeden niet (meer) lukt. Als ouders gaan scheiden, is het belangrijk dat een kind beide ouders kan blijven zien en dat ouders positief met elkaar communiceren. Dit lukt helaas niet altijd. In al deze situaties is hulp van buitenaf nodig.

JEUGDHULP FRIESLAND geeft specialistische hulp bij opgroeien en opvoeden. Deze hulp is voor kinderen van 0 tot 23 jaar en voor het gezin. We geven de hulp bij voorkeur thuis, in het gezin. Als de problemen heel groot zijn, kan een kind soms (tijdelijk) niet thuis wonen. Dan bieden we opvang in een pleeggezin, gezinshûs of een van onze huizen. De veiligheid en ontwikkeling van het kind in het gezin staan altijd voorop.

MEER WETEN? Kijk op jeugdhulpfriesland.nl of neem contact op met het Clientservicebureau, 088 142 44 00.

Otto van der Meulen

‘Ik lit nea wer los oant it klear is!’

“In Reduzum regelen wij van oudsher sowieso altijd alles zelf. We hebben bijvoorbeeld met een aantal inwoners een stuk bouwgrond gekocht en ontwikkeld tot woonwijk. Reduzum heeft een eigen windmolen, collectieve aanschaf van CV- ketels, collectieve aanschaf van zonnepanelen. Het water langs Reduzum is uitgediept en verbreed om een directe verbinding tussen de Zwette en Grou te krijgen. Verplaatsing van bushaltes, de komst van een benzinepomp, een fietspad aanleggen, nieuwe bestrating, kunstgras, een urnenmuur . Dat regelen de inwoners hier allemaal met elkaar. We hebben er natuurlijk ook altijd andere partijen bij nodig. Maar de inwoners staan altijd aan de basis. Meewerken aan het TV programma ‘Doch it foar dyn doarp’ van Omrop Fryslan in 2011 heeft enorm geholpen voor de verbondenheid binnen het dorp. Met 250 deelnemers hebben we een week lang fantastische TV programma’s over ons dorp gemaakt. We hebben laten zien wat hier allemaal mogelijk is. Veel mensen willen wel iets voor een ander doen, niemand zegt hier zomaar nee. Inmiddels is 95% van de inwoners lid van dorpsbelang. Als je samen een initiatief neemt, weet je dus meteen dat vrijwel iedereen erachter staat.


Een voorbeeld van zo’n breed gedragen initiatief is het schoolbusje. Het bestaat al sinds 1936 en heeft een eigen stichting: It Skoalbuske. Kinderen uit omliggende dorpen Friens, Tsienzerbuorren en Idaerd worden drie keer per dag opgehaald en thuisgebracht door vrijwilligers. Tjeerd Jorna is een van de zes vrijwillige chauffeurs. Ik heb bijvoorbeeld een geschikt busje gevonden dat gekocht kon worden zodat het busje weer een tijd vooruit kan. Zo kunnen ook de kinderen uit dorpen zonder een school hier naartoe komen. Dat helpt Reduzum ook weer. Nadat ik met vier anderen, de organisatie van Doch it foar dyn doarp op me had genomen, werd ik nadien gevraagd als voorzitter van dorpsbelang. Ik doe dat nu twee jaar. Elke dag ben ik ermee bezig. Met maar liefst 13 werkgroepen proberen we dingen in het dorp voor elkaar te krijgen. Maak je een goed voorstel en heb je ook de financiën op orde, dan is mijn ervaring dat je ook met de gemeente zaken snel en makkelijk kunt regelen. En wordt er niet gereageerd, dan blijf ik er achteraan gaan: Ik lit nea wer los oant it klear is! Alle activiteiten in het dorp brengen mijzelf ook wat. Ik haal veel voldoening uit het contact met mensen en ik mei der graach wat yn omriede. Het is net als met mijn werk van vroeger: het klantencontact is het allermooiste!”

13

Krant of magazine drukken?

VOOR ELKAAR!

FRL

POST & MAILINGS HUIS-AAN-HUIS VERSPREIDING PAKKET DISTRIBUTIE Zwettestraat 29d Leeuwarden

Voor info of offerte: > [email protected] www.ndcprint.nl

058 - 215 41 57 [email protected]

NDC Print | Leeuwarden | Tel. (058) 284 53 46

"

!

!' " "" ' #' !" " #!#'

+,* ( " "" $ ! ( )((##(

!"

'#5'4514 !# '.24*350../.

Bas Bergsma

‘Een ervaring om nooit te vergeten’ “Op zaterdag help ik gewoonlijk mee met het begeleiden en ondersteunen van mensen met dementie in Palsma Zathe te Wirdum. Ik maak de ontbijtjes klaar, help waar nodig en probeer vervolgens de ouderen te activeren met spelletjes, een praatje, een rondrit of wat er die dag verder maar te doen is. Dat lijkt een vreemde bezigheid voor iemand van 18 jaar, maar ik ben daar als het ware op natuurlijke wijze ingerold. Mijn moeder Lidy Bergsma was voorheen docent in het verpleegonderwijs maar had altijd de ambitie om iets praktisch te doen voor mensen met dementie. Uiteindelijk vond ze aan de Piskhoarnedyk te Wirdum een grote boerderij die te koop stond en die dankzij een grootse verbouwingsoperatie kon worden omgetoverd in de huidige Woonzorgvoorziening Palsma Zathe. Ons gezin woont in het reeds bestaande woonhuis, maar in de voormalige stalruimte bevinden zich nu negen éénpersoons appartementen en drie appartementen voor twee personen, bedoeld om echtparen de gelegenheid te geven bij elkaar te blijven als één van beiden dementeert. Dit vrijwilligerswerk is letterlijk dicht bij huis. Wanneer ik even niets te doen heb, kan ik zo naar achter om de medewerkers bij te staan of de bewoners te helpen. Er ligt geen druk op en wanneer ik er genoeg van heb, trek ik mij weer terug. Dat is een prettige werkwijze. Vrijwilligerswerk hoeft echter niet altijd ‘leuk’ te zijn. Ik ben tijdens de zomervakantie een halve week op Terschelling geweest om een groep jongeren met een verstandelijke beperking mede te begeleiden. Dat is dus een hele andere doelgroep dan ik gewend


ben en ik moet bekennen dat het mij niet is meegevallen. Die jongeren – van 18 jaar tot zeg maar 30 jaar – zoeken de grenzen op en gaan voor de extremen. Je moet ze dus voortdurend in de gaten houden. Je bent meer een bewaker dan een begeleider en dat ligt mij (nog) niet zo. Op Terschelling was ik invaller en ik denk dat ik het bij die ene ervaring laat. Met ouderen werken is veel leuker. Wel blijft het een lastige doelgroep. De ouderen herinneren zich vaak wat in een ver verleden is gebeurd, maar hebben moeite te onthouden wat ze zojuist hebben gedaan. Het korte termijn-geheugen functioneert doorgaans slecht. Het is soms lastig om daar goed mee om te gaan, maar het is vooral een kwestie van gewenning. Ik vind het leuk om de bewoners extra aandacht te geven en hen te stimuleren om iets meer te doen. Misschien wordt mijn inzet door de bewoners minder opgemerkt omdat ze niet kunnen onthouden wat ze zojuist hebben gedaan, maar de dankbaarheid van hun familieleden is des te groter. Voor mij is dit vrijwilligerswerk alvast een ervaring om nooit te vergeten. Ik doe dit nu twee jaar en ik heb geen flauw idee hoe lang ik er nog mee doorga. Voor mijn studie toegepaste bedrijfskunde aan Stenden University staan er stages in het vooruitzicht en ik weet ook niet hoe lang ik nog thuis blijf wonen. Zolang er niets ingrijpend verandert, blijf ik echter vrijwillig meehelpen. Dat is goed voor de bewoners, goed voor mij en goed voor LWD voor elkaar.”

15

Wij zijn gevestigd in de oude molen ‘De Haan’ aan het Zuidvliet te Leeuwarden. Op deze unieke plek, waar de sfeer van vroeger tot leven komt, kunt u genieten van biologische koffie of thee met huisgemaakte lekkernijen, heerlijke broodjes en verse soep. Voor meer informatie of het maken van een reservering kunt u onze website bezoeken op www.etenindemolen.nl of bellen op 06-22851532 En u bent vanzelfsprekend van harte welkom! Dus…tot ziens in de Molen.

Engbert Boneschansker

‘Meer zelfvertrouwen voor de kinderen en vooral veel plezier!’ “Ruim vijf jaar geleden zijn we bij Blauw Wit ’34 begonnen met G-voetbal, voetbal voor kinderen met een beperking. De KNVB promootte al langer het G-voetbal, maar in Leeuwarden was dit nog niet en daarom hebben wij als club besloten om het G-voetbal mogelijk te maken. Op dit moment hebben we 20 kinderen tussen de 9 en 17 jaar oud, zowel pupillen als junioren. Alle kinderen met een beperking zijn welkom. Het is belangrijk om als trainer feeling te hebben met de doelgroep om ze zo op de juiste manier te kunnen trainen. De kinderen hebben meer begeleiding nodig en daarom zijn we altijd met vier trainers. Blauw Wit ’34 is de enige club in Leeuwarden die G-voetbal aanbiedt. Eén keer in de week, op woensdagmiddag, wordt er getraind. De indeling van de teams wordt niet alleen op basis van leeftijd bepaald, maar ook op basis van wat het kind aan kan. Natuurlijk spelen ook deze teams wedstrijden, vaak in toernooivorm, tegen andere verenigingen in Noord-Nederland. Omdat er minder G-teams zijn dan reguliere teams worden de wedstrijden één keer in de 3 á 4 weken gehouden. Wat deze wedstrijden zo leuk maakt, is dat het niet gaat om het fanatiek winnen maar om het plezier wat de kinderen hebben. Wanneer


we merken dat er te veel verschil is tussen de teams, dan gaan we dit aanpassen zodat de kinderen plezier blijven hebben! Het is voor deze kinderen zo belangrijk om zich even in een gewone omgeving te bevinden. Er was bijvoorbeeld eens een jongen die aan zijn ouders vertelde dat hij graag wilde voetballen, maar door zijn autisme niet durfde. Sinds hij is gaan voetballen bij het G-team heeft hij zo veel meer zelfvertrouwen gekregen, hij is helemaal omgeslagen en daar doen we het voor! Zelf beleef ik hier ook heel veel plezier aan en ik kan wel zeggen: het is het hoogtepunt van mijn week. Ondanks dat ik geen professionele achtergrond heb met deze kinderen, heb ik wel begrip voor ze en ben ik elke dag weer aan het leren hoe ik het beste uit hen kan halen. Ik vraag geregeld aan de ouders hoe ik dingen kan aanpakken bij hun zoon of dochter. Ik heb affiniteit met voetbal en kinderen. Op deze manier kan ik iets bijdragen in een leuke vorm. Wat ik graag zou willen zien, is dat vrijwilligerswerk als normaal wordt beschouwd en dat er ook ruimte blijft voor vrijwilligerswerk. In mijn ogen zijn vrijwilligers de smeerolie van de maatschappij en dat is mijn LWD voor elkaar.”

17

Sandra Roza “Ik ben al ruim twintig jaar actief binnen Kleurrijk Fryslân, de eerste jaren als vrijwilliger, bestuurslid, vice-voorzitter en sinds 2006 als voorzitter en coördinator van diverse projecten. De oorsprong van de stichting gaat terug naar het najaar 1991 toen een demonstratie werd gehouden op het Zaailand in Leeuwarden naar aanleiding van de brandstichtingen van huizen van Turkse migranten in Duistland. In die periode vond ook de grote demonstratie ‘Nederland Bekent Kleur’ plaats. Naar aanleiding van deze publieke belangstelling en verontwaardiging hebben een aantal Friese anti-discriminatie-organisaties en sympathisanten in 1992 het ‘Platform Levensbeschouwing in Kleurrijk Fryslân’ opgericht. Het Platform, sindsdien bekend geworden als Kleurrijk Fryslân, wil vanuit de invalshoek levensbeschouwing een bijdrage leveren aan de multiculturele samenleving, met respect voor de identiteit van de ander en op basis van volstrekte gelijkwaardigheid. We zijn officieel in 1994 van start gegaan en waren de eerste in Nederland die verschillende religies onder één dak representeerde. Die rol van voorloper werd hogelijk gewaardeerd en er zijn destijds diverse groepen uit heel Nederland bij ons te rade geweest om te horen hoe wij een en ander hadden georganiseerd. De Provinsje Fryslân subsidieerde het werk van het Platform vier jaren, maar daar is nu niets meer van over. Per 1 maart zijn we weer gehuisvest bij Solidair Friesland, waar we in 1991 ook zijn begonnen. Met minder financiële middelen geven wij het onderhouden van de contacten met de religieuze gemeenschappen en onze projecten voorrang. Daar moeten we per keer fondsen bij zoeken om ze te kunnen uitvoeren. Dat lukt weliswaar steeds, maar het is veel werk. Met een basisbijdrage van € 10.000 per jaar zouden we ons

werk veel professioneler en gestructureerder kunnen aanpakken. Er wordt meer dan regelmatig een beroep op ons gedaan omdat wij een uitgebreid netwerk hebben, maar de diverse overheden willen hun waardering daarvoor niet tot uitdrukking brengen in financiële vorm. Dat is jammer, maar het is niet anders. Er schuilt ook een risico in. Door onze passie en inzet met hart en ziel doen wij nu nog heel veel met het kleine beetje dat wij krijgen, maar het blijft vrijwilligerswerk. Als één van mijn vele sollicitaties bijvoorbeeld ooit eens resulteert in een betaalde baan, gaat dat direct ten koste van Kleurrijk Fryslân, want een dag heeft maar 24 uur. Ik doe nu veel maar ik weet dus niet of ik dat dan ook in deze mate kan blijven doen. Terwijl dit werk heel belangrijk is, juist ook tegenwoordig. Onderhuids speelt er namelijk meer dan aan de oppervlakte komt, want daders èn slachtoffers zwijgen eensgezind. Het discriminatiemeldpunt Tûmba krijgt véél minder meldingen dan terecht zou zijn. Het is dus een kwestie van stug blijven volhouden, ook al dringt een vergelijking met de vroegere processie van Echternach zich op; drie stappen vooruit, twee achteruit. Het duurt wat langer, maar je blijft vooruitgang zien. Onze missie is dan ook veelomvattend: wereldvrede. Te beginnen in Fryslân en van daaruit als een olievlek de rest van de aardbol over. Onze insteek is primair dat ieder mens een plek heeft, ongeacht geloof, ras, afkomst of sekse. Daar zetten we ons elke dag voor de volle honderd procent voor in. Oh ja, ook niet onbelangrijk, we zijn op zoek naar een nieuwe penningmeester voor het bestuur. Niet iemand die zich beperkt tot de administratie en de boekhouding, maar iemand met hart voor de zaak. Dat zou prachtig zijn voor ons en dus ook voor LWD voor elkaar.”

‘Wereldvrede, te beginnen in Fryslân’ 18


Annie Nicolai

‘Ik haal voldoening uit dankbaarheid’ “In 2008 is mijn dochter begonnen met de kinderkledingbank vanuit huis. Ik hielp haar toen af en toe. Op een gegeven moment werd de slaapkamer te klein en zijn we gaan uitbreiden. Via de woningstichting kwamen we toen in Tersoal. Dit was alleen niet goed bereikbaar en daarom zitten we sindsdien in het voormalige pand van de speel-o-theek in Grou, op de Nijdjipstrjitte 1B. Op dit moment zijn we met vier vrijwilligers en hebben we ongeveer 70 gezinnen die bij ons langs komen. Iedere dinsdagochtend van 9.30 tot 11.00 zijn wij open. Om in aanmerking te komen voor kleding is er een doorverwijsbrief nodig van een hulpverlenende instantie. Per kind kan men dan maximaal 15 kledingstukken uitzoeken, eens in de drie maanden. Sommige van onze klanten brengen de kleding ook weer terug. Voor baby’s geldt dat men alles mag meenemen wat ze nodig hebben. Daarnaast hebben we ook een leen-kinderwagen. Zolang iemand deze nodig heeft, mogen ze hem gebruiken. Daarna wordt hij weer teruggebracht. De kledingbank breidt zich steeds verder uit en we zijn dan ook altijd opzoek naar meer spullen, maar ook opslagruimte voor al deze spullen. Wij zijn hier wekelijks mee bezig. Alles moet vooraf gecontroleerd worden op kwaliteit, is het schoon en nog heel? Kleine dingen zoals bijvoorbeeld een losse knoop of naad maken wij zelf, maar moet er meer gebeuren dan nemen wij


de kleren niet aan. Daarnaast sorteren wij de kleding op maat, maar ook op seizoen en geslacht, hier zit nog wel wat werk in. Onze cliënten zijn ontzettend dankbaar dat zij gratis kleding mogen meenemen. Regelmatig wordt er dan ook gevraagd: ‘mag ik dit allemaal meenemen?’ En er wordt ontzettend veel bedankt. Deze dankbaarheid daar haal ik voldoening uit, ik help graag mensen. In 2013 waren we het beste initiatief in de categorie; helpende hand van de kroonappeltjes van Oranje. Wij wonnen een oorkonde van het Oranje Fonds. Geweldig was dat! Op dit moment zijn we druk bezig met contacten aangaan met andere instanties. Ik vind het belangrijk dat je weet wat iedereen doet en dat je elkaar zo kunt helpen. Laatst ben ik gaan eten bij Resto VanHarte en ben ik in contact gekomen met Humanitas en de kunst van het rondkomen. Wij proberen om meer met elkaar te doen. Ook de ondernemers uit de buurt zijn een grote steun. Bij verschillende acties krijgen wij hulp van onder andere de wereld winkel, de Poiesz, de Lidl en winkels uit de buurt die ermee ophouden. Zij voorzien ons dan van kleding en voedselpakketten. Ik vind het mooi om te zien dat veel mensen zich bezighouden met elkaar, iets doen voor een ander zonder dat je er iets voor terug hoeft. Gelukkige en dankbare ouders zien met tassen vol kinderkleding en speelgoed, dat is mijn LWD voor elkaar!”

19

Kr8cht is een samenwerkingsverband opgezet door onderstaande acht gedreven professionele organisaties uit het werkveld Zorg, Welzijn en re-integratie. Wij werken vanuit de regio Leeuwarden voor verschillende gemeenten en instellingen in Friesland. Johanna, 21 jaar: “Mijn hele leven lang voel ik mij al anders dan anderen. Ik ben anders, anders in de zin van mijn gedrag, doen en laten en de sociale omgang met anderen. Op de basisschool had ik geen vriendjes en vriendinnetjes en werd ik veel gepest. Ik begreep niet waarom niemand met me wilde spelen en waarom ik werd gepest. Ik was bang voor andere kinderen. Ook was ik bang voor volwassenen, omdat ik vaak niet begreep wat ze bedoelden. Op de middelbare school ging het pesten door. Ik voelde mij erg eenzaam omdat ik geen contact had met leeftijdgenoten. Na de middelbare school ging ik studeren.

“Ik zie mijn diagnose als een bevrijding.” Ik liep vrij snel vast in mijn studie waardoor ik depressief werd. Ik heb mij voor hulp aangemeld bij Netwerkpsychologen en na een diagnostisch onderzoek werd duidelijk dat ik een autismespectrumstoornis (ASS) heb. Dit was voor mij een opluchting omdat het duidelijk werd waarom ik anders ben dan anderen. Vervolgens heeft Netwerkpsychologen mij doorverwezen naar R95 (Werk, Zorg en Wonen), omdat zij een specialist zijn op het gebied van autisme. Een coach van R95 helpt mij nu mijn studie af te ronden. Zowel bij Netwerkpsychologen als bij R95 leer ik om te gaan met mijn beperkingen en mij wordt geleerd wat mijn kwaliteiten zijn. Doordat ik meer inzicht in mijzelf heb gekregen kan ik beter omgaan met mijn ASS en zie ik ook de positieve kanten er van. Ik zie mijn diagnose als een bevrijding.”

“Gevangen in zijn eigen wereldje.” Andrea, 38 jaar: “Onze zoon Jelle is anders dan andere kinderen. Dit merkten we al vlak na zijn geboorte. Jelle huilde veel en was lastig te troosten. Toen hij naar de basisschool ging was hij angstig en veranderde zijn gedrag thuis. Hij werd driftig, schreeuwde, was druk, was moeilijk te corrigeren in zijn gedrag en hij leek gevangen in zijn eigen wereldje. Op school ging het ook niet goed. Wij hebben hem laten diagnosticeren en het werd duidelijk dat hij ADHD heeft met daarnaast kenmerken van autisme. Omdat wij het moeilijk vonden om met zijn gedrag om te gaan hebben wij contact gezocht met Metamorfose, zij hebben ons als ouders geleerd om te gaan met het gedrag van Jelle. Daarbij hebben wij ook geleerd hoe wij ons op moeten stellen om probleemgedrag te voorkomen. Jelle krijgt nu individuele begeleiding van Plus Kwadraat. Daar wordt hij geholpen bij praktische dingen zoals een dagplanning, er op uitgaan, extra begeleiding op school, enzovoort. In de weekenden gaat Jelle voor opvang vaak naar zorgboerderij De Tuorrebout. Hierdoor wordt ons gezin ontlast, Jelle krijgt goede begeleiding en hij doet leuke dingen op de zorgboerderij.”

Appie van Infra Zorg: “Johan heeft een licht verstandelijke beperking. Hij komt uit een gezin met multi problematiek. Op zijn 14de is hij al in aanraking gekomen met justitie. Johan is vanuit jeugdreclassering gemeld bij Infra Zorg en wij hebben de begeleiding in de thuissituatie op ons genomen, om zo te voorkomen dat Johan uit huis geplaatst zou worden. Daarbij hebben wij ook de ouders begeleid. Johan volgt momenteel de MBO-niveau 1 opleiding hout/bouw, omdat hij een echte aanpakker is. Hij wordt nu getraind en gecoacht door Erwin Rengers van Lifemaster. Bij Lifemaster hebben ze veel ervaring met pubers als Johan. Zij vinden het belangrijk dat hij zich begrepen voelt en dat hij ondersteuning krijgt bij wat hij nodig heeft om zijn opleiding met succes af te maken. Omdat Johan problemen heeft met zijn motoriek en problemen heeft met het omgaan met agressie, gaat hij eveneens naar Femke Wapstra van Coach Friesland. Het sporten en bewegen is erg goed voor Johan. Hij zit beter in zijn vel en is rustiger geworden. Johan is een leuk joch, maar wel: “Een

puber met een gebruiksaanwijzing.”

Meer informatie vindt u op onze website www.kr8cht.nl of u kunt ons mailen voor vragen!

Tiny Kingma

‘Het nuttige met het aangename verenigen’ “Een kleine dertig jaar ben ik nu actief voor de UVV. Voorheen stond die afkorting voor Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers, maar dat is al geruime tijd bijgesteld tot Unie Van Vrijwilligers, omdat ook mannen zeer welkom zijn om te participeren. Wij bieden met name praktische hulp en sociale ondersteuning in ziekenhuizen en zorginstellingen. Daarbij letten we er zoveel mogelijk op dat we geen werk verrichten dat eigenlijk betaald zou moeten worden. Wij zijn er juist voor de extra’s, al moet ik eerlijk bekennen dat de scheidslijn de neiging heeft om steeds vager te worden. Dat maakt het soms lastig om principieel te blijven, maar doorgaans zorgt dat niet voor problemen. Ik werk zowel in ziekenhuizen als in verzorgingstehuizen als gastvrouw. Dat resulteert in twee verschillende doelgroepen. In de verzorgingstehuizen heb je in essentie met steeds dezelfde ouderen van doen. Je leert ze beter kennen en waardeert hun levenservaring en wijsheid. Je bent een luisterend oor, maakt eens een ommetje met ze en bent ze anderszins van dienst. In het ziekenhuis gaat het juist om kortdurende contacten. Als gastvrouw bij de opnameafdeling verwelkom ik de mensen en breng ze vervolgens naar de afdeling waar ze verwacht worden, zodat ze tussentijds niet verdwalen. Je leert zo in heel korte tijd soms heel bijzondere mensen een beetje kennen en die natuurlijke openhartigheid vind ik altijd verrassend en verfrissend. Naast het uitvoerende werk ben ik tevens leidster van een groep vrijwilligers en dat zorgt voor weer andere contacten. Je bent verantwoordelijk voor de werving en selectie van


nieuwe vrijwilligers, je houdt voeling met de bestaande vrijwilligers, doet de werkbesprekingen, zorgt voor de roosters en wat er verder maar bij komt kijken. Het is de variëteit in werkzaamheden die mijn activiteiten voor de UVV al decennia lang zo uitdagend houden. Op maandagmiddag zwem ik met kinderen van ZML-school It Twalûk. Een collega vernam dat ik toch regelmatig ging zwemmen en vond dat ik op deze manier mooi het nuttige met het aangename kon verenigen. Ik kan haar daar geen ongelijk in geven en doe het met veel plezier. Hetzelfde geldt voor mijn werk voor het Aanloophuis Leeuwarden waar ik op regelmatige basis aanwezig ben om de gasten warmte en gezelligheid te schenken. Gezien de doorgaans minder plezierige leefomstandigheden van de gasten, hebben zij dat nodig en ik draag graag mijn steentje bij. In een ver verleden had ik kunnen besluiten om een betaalde carrière te beginnen. Terugkijkend mag ik constateren dat ik met een invulling door vrijwilligerswerk de betere keuze heb gemaakt. Afwisselend werk met voldoende uitdaging aan de ene kant, waardering en warmte van de mensen waarmee je werkt aan de andere kant. Het is prachtig in balans terwijl je ook nog eens deel uitmaakt van compleet verschillende sociale netwerken. De voldoening die het schenkt, is beloning genoeg. Des te leuker is het als je inspanningen ook nog eens worden beloond met een koninklijke onderscheiding, zoals mij drie jaar geleden overkwam. Vrijwilligerswerk is gewoon leuk werk, voor mij en voor LWD voor elkaar.”

21

Klaas Bergsma “Dan kom je met je ambulance bij een reanimatie aangieren en dan zie je er een kudde mensen omheen staan die volstrekt niets doet. Terwijl tenminste één van de omstanders alvast levensreddend bezig had kunnen zijn door een reanimatie op te starten. Dat is erg jammer. Aan de andere kant moet je wel weten wat reanimeren is en hoe je het moet toepassen voordat je er aan begint. Dus ben ik, samen met twee collega’s, in 2009 begonnen met het geven van cursussen op dat gebied, waarvoor de Stichting Reanimatie Leeuwarden en Omstreken (SRLO) is opgericht (www.reanimerenleerjezo.nl). Wij zijn reanimatiepartner van de Nederlandse Hartstichting geworden en kunnen snel op de vraag naar cursussen inspringen. We hebben een regulier aanbod met open inschrijving. Die cursussen worden gehouden in het dorpshuis Ien en Mien in Goutum. Maar als iemand een groepje heeft, kan het ook op een andere locatie. Sinds vorig jaar verzorgen wij ook de lessen voor de Doktersacademie in Heerenveen en is onze opleiding geaccrediteerd voor KABIZ (doktersassistenten) en ABC1 (huisartsen). Het is een mooie bekroning op onze jarenlange inspanning om op een professionele wijze cursussen te geven die voor iedereen bereikbaar blijven. Het gaat er uiteindelijk om dat zoveel mogelijk mensen weet hebben van reanimeren, want je redt er levens mee en je bespaart anderen veel verdriet. Zo hebben we hier laatst een heel gezin op cursus gehad. De moeder had haar leven te danken aan iemand die snel de reanimatie had opgestart voordat de ambulance verscheen en dat was motivatie genoeg om nu gezamenlijk op cursus te gaan en die vaardigheid ook te leren. Dat is trouwens iets wat het

les geven extra aantrekkelijk maakt; de cursisten zijn altijd bijzonder gemotiveerd. Het zorgt er mede voor dat ik dit vrijwilligerswerk nog altijd met veel plezier doe. Het is nuttig èn het geeft voldoening. Het allerbelangrijkste bij reanimeren is de snelheid. Het moet zo vroeg mogelijk gebeuren. Dankzij de aanwezigheid van een AED (automatische externe defibrillator) kunnen kostbare seconden of zelfs minuten gewonnen worden. Dat die mogelijkheid er nu is, betekent een enorme verbetering. Eigenlijk zouden er overal net zoveel AED-kastjes moeten hangen als brandblussers, maar dat is teveel gevraagd. Er hangt tenslotte een prijskaartje aan – circa 1500 euro - en het apparaat moet ook nog jaarlijks worden gecontroleerd wil het zijn nut behouden. Er is al sprake van een wildgroei van aanbieders in de AED-markt , maar wij hebben gemeend er toch een duidelijk gezicht aan te moeten toevoegen viawww.aedbinnenbereik.nl, waarmee we alle merken AED’s inclusief servicecontract kunnen aanbieden. Het is een Vof en geen stichting, maar het draait niet om de inkomsten, maar om de betrouwbaarheid. Dat er niet genoeg AED’s zijn is puur een financiële aangelegenheid. Het gaat altijd om geld, maar als je niets doet of niets kunt doen bij een hartstilstand, weet je in ieder geval zeker wat er gaat gebeuren... Als instructeur geef je mensen de theoretische achtergrond en de gesimuleerde praktijkervaring mee om in noodgevallen levensreddend te kunnen handelen. Het is dus belangrijk werk, maar ook ontzettend leuk om te doen. Zowel voor mij als voor LWD voor elkaar.”

‘Wat is een mensenleven waard?’ 22


Sandra Dolk

‘Kom eens langs!’

“Als kind wilde ik graag dierenarts worden maar door de keuzes die ik maakte, liep mijn leven anders. Het duurde maar liefst een kwart eeuw voordat ik gehoor gaf aan mijn passie om echt iets voor de dieren te gaan doen. Twee jaar geleden meldde ik me aan als vrijwilliger bij dierenopvang De Wissel in Leeuwarden. Sinds die tijd draag ik met veel liefde en enthousiasme mijn steentje bij aan de verzorging van huisdieren die door uiteenlopende omstandigheden even geen baasje hebben. Een vrijwilligersdienst begint ’s ochtends met schoonmaken. De kamers waar de katten wonen, de quarantaines waar de nieuwkomers tijdelijk verblijven en de ziekenboeg waar de pechvogels liefdevol verzorgd worden. Alles krijgt elke dag opnieuw een grondige poetsbeurt. Hondenkennels worden schoongespoten, konijnenhokken voorzien van schoon zaagsel en alle dieren krijgen uiteraard vers water en hun eten. Daarna is het tijd om de honden uit te laten of met de katten te knuffelen. De honden zijn favoriet bij mij. Tijdens het wandelen raakt de hond zijn energie kwijt en komt de rust er weer wat in. Want het verblijf in een asiel is vaak stressvol voor de dieren. Hoe goed we ook met zijn allen voor ze zorgen, een huiselijke omgeving met een warme mand en een fijne baas is wat we elk dier uiteindelijk het liefste gunnen. Tijdens het één op één contact vind ik het een uitdaging om samen met de hond uit te vinden wat hem blij maakt, zodat


hij zich kan ontspannen en even gewoon hond kan zijn. Soms is al snel duidelijk dat een hond gelukkig wordt van een bal, een zoekspelletje, of een borstelbeurt. Maar het is niet altijd zo eenvoudig. Vooral onzekere of angstige honden hebben tijd nodig om hun vertrouwen aan een nieuw mensenmaatje te geven. Sommigen hebben slechte ervaringen opgedaan en die verdwijnen niet zomaar opeens. Ik probeer er dan gewoon te zijn en geen druk op de hond te leggen. Je weet van tevoren nooit hoe lang het duurt en hoe ver een hond kan komen, maar hun veerkracht verrast me telkens weer. En als zo’n hond dan voor het eerst zelf contact maakt, met een voorzichtige blik, een vragende poot of een zachte duw met zijn kop, dan raakt zo’n dier mij recht in mijn hart. Dat maakt het werken met asieldieren onbetaalbaar! Het asiel in Leeuwarden krijgt geen financiële steun van de overheid. Dit maakt dat donateurs en vrijwilligers onmisbaar zijn voor de stichting. Gelukkig zijn er veel dierenvrienden in de regio die het onmisbare werk van De Wissel mogelijk maken. Toch spreek ik regelmatig mensen die nog nooit in een asiel zijn geweest. Al die mensen wil ik van harte uitnodigen om eens langs te komen aan het Kalverdijkje. Niet alleen om een nieuw huisgenootje te vinden, maar ook om met eigen ogen te zien wat er allemaal gebeurt in een asiel en hoeveel geweldige dieren hier een tijdelijk thuis vinden. Geen bijdrage is te klein en iedereen kan iets betekenen. Dat is mijn LWD voor elkaar.”

23

U bent welkom! Wilt u andere mensen ontmoeten, aan beweging doen of gezellig bezig zijn? Dat kan bij Noorderbreedte. We zien u graag in één van onze woonzorgcentra! Woont u in Leeuwarden of in Grou? Dan bent u van harte welkom in Abbingahiem, Erasmus (beide Leeuwarden) of in Friesma State (Grou) om mee te doen met de vele activiteiten die we organiseren. Er is genoeg te doen! Geniet bijvoorbeeld van een muzikaal optreden of een modeshow. Of doe mee met schilderen, bingo, handwerken of klaverjassen. In alle drie de wooncentra is een gezellig restaurant, waar u altijd binnen kunt lopen. Gewoon voor een kopje koffie en een praatje. U kunt er ook elke dag terecht voor een lekkere, betaalbare maaltijd. De Brasserie in Erasmus wordt gerund door studenten van het Friesland College. Op bijzondere dagen serveren zij driegangenmenu’s. Er zijn geregeld barbecues en elke zondag kunt u er terecht voor een gevarieerde brunch. In Friesma State kunt u iedere eerste woensdag en laatste vrijdag van de maand aanschuiven voor een verrassend gerecht. Of kom op zondag langs voor een smakelijke high tea of een gezellige brunch. Het sfeervolle restaurant De Gasterij van Abbingahiem heeft een zonnig terras, waar u heerlijk kunt genieten van een hapje en een drankje. Op de websites kunt u meer lezen over de activiteiten: www.abbingahiem.nl www.erasmus.nl www.friesmastate.nl

Zoveel mogelijk jezelf zijn Noorderbreedte is een zorgorganisatie die intensieve zorg biedt aan veelal ouderen. Noorderbreedte vindt het belangrijk dat mensen zichzelf kunnen zijn. Ook wanneer zij gedurende een bepaalde periode in hun leven afhankelijk zijn van zorg. Onze deskundigheid zetten we in voor een goede en plezierige invulling van de dag. Mensen die zorg nodig hebben, kunnen tijdelijk en permanent bij ons wonen in een van onze zestien woonzorgcentra in Noord-Fryslân. Ook kunt u bij ons terecht voor thuiszorg, dagbesteding en dagbehandeling.

Renny Ausma

‘Duurzaamheid en sociaal contact met elkaar verbinden’ “Ik heb altijd al veel vrijwilligerswerk gedaan. Maar ik wilde speciaal iets betekenen voor mijn eigen dorp Grou, waarbij ontmoeting van de verschillende generaties voorop stond. Ik zag steeds berichten voorbij komen over het succes van het Repair Café in andere dorpen en steden. Het leek me meteen iets wat ook heel goed zou passen in Grou. En zo is het ook gegaan. Ik heb aardig wat tijd gestoken in het Plan van Aanpak, het werven van vrijwilligers en afstemming met de locatie. Maar het is gelukt, ik kon los! Met hulp vanuit het dorpsbudget organiseren we vanaf oktober het Repair Café, elke derde woensdag van de maand in Friesma State. Repair Cafés zijn gratis toegankelijke bijeenkomsten die draaien om samen repareren. Duurzaamheid is dus een belangrijk thema voor het Repair Café. Dat spreekt me aan. Ik heb me altijd al geërgerd aan de groeiende afvalberg. Snel wat nieuws kopen als iets kapot gaat. Dat kan toch ook anders? Maar ook het sociale aspect van het Repair Café is heel belangrijk. Voor de vrijwilligers die reparatie deskundigen zijn, maar ook voor de bezoekers. Het is dan ook de bedoeling dat ze sámen iets repareren. Het is niet dat je het hier achterlaat en een uurtje later gerepareerd en al weer ophaalt.


Het Repair Cafe staat of valt met de inzet van vrijwilligers. Op 22 oktober was de opening. We werken met 10 vrijwilligers tussen de 55 en 75 die elk hun eigen specialiteit hebben. Textiel, meubels, speelgoed, fietsen, elektrisch, etcetera. Samen proberen we het repareren weer terug in de samenleving te krijgen. De bezoekers leren van de vrijwilligers, de vrijwilligers leren van elkaar, iedereen is ontzettend enthousiast. Bij de tweede bijeenkomst namen de bezoekers al meer spullen mee en zo groeit het door. Het moeten natuurlijk niet enorm grote klussen zijn. Als de vrijwilligers het zelf niet kunnen oplossen met de klant, kunnen ze wel advies geven over wie de klus wel kan doen. Door grote klussen door te verwijzen en het materiaal lokaal in te kopen, profiteren de Grouster ondernemers hier ook weer van. Als je vrijwilligerswerk doet, is het volgens mij belangrijk om het altijd dicht bij jezelf te houden. Je moet iets doen waar je echt gevoel bij hebt. Mijn doel is om invloed uit te oefenen op het welzijn van anderen. Dat ik door de organisatie van het Repair Café in mijn eigen dorp help om duurzaamheid te verbinden met het sociale aspect, dat is mijn LWD voor elkaar!”

25

Nathalie Dijkstra “Ik ben moeder van twee fantastische jongens. De oudste is twaalf en heeft tijdens de zwangerschap twee herseninfarcten gehad. Hij heeft een hersenaandoening. Zelf heb ik ook een schatkist vol bagage, op zowel psychisch als lichamelijk gebied. Ik houd niet van de term ‘rugzak ‘, ik heb een schatkist. Want met alle ervaringen uit mijn persoonlijk leven, kan ik anderen juist weer helpen. Er zitten nog zoveel mooie dingen in die schatkist, wie weet wat ik nog allemaal voor andere mensen kan betekenen! Ik werk als vrijwilliger bij AanZet, de stichting die bemiddelt tussen ervaringsdeskundigen vanuit de geestelijke gezondheidszorg, maatschappelijke opvang, vrouwenopvang en verslavingszorg en projecten en vrijwilligerswerk waar zij zich kunnen inzetten. Het uitgangspunt van AanZet is dat ieder mens mogelijkheden en kwaliteiten heeft. Precies de visie die ik zelf heb. Ik doe voor AanZet administratief werk bij het project Steunpunt voor zelfhulpgroepen en lotgenoten. Denk daarbij aan de AA-groepen, Hersenletsel, Rouwverwerking, etc. Wij zijn er om mensen die daar behoefte aan hebben, ervaringen

te laten delen, informatie en advies te krijgen, herkenning en erkenning te vinden. Wij zoeken ook de verbinding tussen de professionals en de ervaringsdeskundigen in de zelfhulp- en lotgenotengroepen. Ik werk ook al 2 jaar bij sociaal café de Kronkel van AanZet. Ik ben hier gekomen omdat ik onze bezoekers wil laten zien dat er zoveel moois in het leven is als de knop van negativiteit omgaat naar positiviteit. Ik ben erg trots op mijn werk omdat ik weet dat ik heel veel kan betekenen in de maatschappij. Het helpt mij ook bij mijn eigen ontwikkeling. Ik doe ervaring op en volg trainingen. Het gaat er in het leven om wat je wél kan en niet om wat je niet kan! Mijn grootste droom is om over 5 jaar mijn eigen onderneming te hebben: een zorghotel. Ik werk er hard aan om dit, als de tijd rijp is, voor elkaar te krijgen. Ik weet wat ik wil en ben niet bang en durf voor mezelf op te komen. Het leven is voor mij een gewaagd avontuur waarin ik heb geleerd dat de gelukkigste mensen degenen zijn die het meest voor een ander doen. Dat is mijn LWD voor elkaar!”

‘De gelukkigste mensen zijn degenen die het meest voor een ander doen’

26


Mario Palacio Jimenez

‘Ik weet hoe het voelt’ “Jullie weten niet in wat voor paradijs jullie leven. Ga maar eens een tijdje in een derdewereldland wonen. Dan kijk je bij terugkeer hier heel anders naar zaken. Maar goed, ik had in het begin ook niet direct door dat ik in een eldorado was beland. De eerste keer dat ik Colombia verliet voor Nederland was om samen te zijn met mijn geliefde. Toen die relatie na 7 jaar stopte, ben ik subiet terug gegaan naar mijn geboorteland. Nadat daar de oorlogssituatie verergerde en ik iets zag wat ik niet had moeten zien, ben ik gevlucht en heb in 2006 toch weer voor Nederland gekozen. Als communicatiedeskundige kon ik hier niet aan de slag en dus heb ik mij aan schoonmaakwerk gewijd tot ik afgekeurd werd vanwege rugklachten. Omdat ik geen parasiet wil zijn, ben ik op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk. Aanvankelijk vond ik dat bij MFC De Verbinding, maar daar bleken ze meer behoefte te hebben aan doeners dan aan denkers en ik bleek in de laatste categorie te vallen. Via omwegen bij Humanitas en Werkplein heeft het Vrijwilligers Service Punt uiteindelijk een plaatsje voor mij gevonden bij Vluchtelingenwerk Noord-Nederland. Als je de functie-eisen las die bij de vacature hoorden, waren ze op zoek naar een Super-Mario. Ik voelde me niet aangesproken, maar mijn begeleider vond dat ik het wel aankon. Zeker gezien mijn eigen praktijkervaring als vluchteling. Ik ben er nu ruim een half jaar werkzaam als baliemedewerker voor twee ochtenden per week en ik help mensen zelfstandig, informeer ze of stuur ze door naar het juiste adres. Het is nuttig en dankbaar werk en ik ben van plan dit langdurig vol te houden.


Ik heb geleerd meer met mijn hart en minder met mijn hoofd te helpen en dat maakt het een stuk aangenamer, zowel voor mij als voor de bezoekers. Ik ben actief, maar niet meer zo nadrukkelijk aanwezig als vroeger. Speedy Gonzales is klaar met rennen. Het Vrijwilligers Service Punt had mij daarvoor trouwens al in contact gebracht met een vrouw die drie beroertes achter de rug heeft, maar nog immer helder en intelligent door het leven gaat. Ik breng haar elke zondag een bezoek om samen wat te babbelen of iets te ondernemen en dat vind ik ronduit geweldig. Van de sombere druilerige dag die zondag altijd leek te zijn, heeft zij een stralend mooie dag gemaakt. Het is geen werk, het is genieten! Daarnaast ga ik maandelijks langs bij twee jongens in De Noorderbrug. Met de één doe ik spelletjes en bouw ik met Lego, maar voor de ander ben ik meer een rustgevend maatje. Totaal verschillend, maar toch eender in hun waardering voor de aandacht die je ze geeft. Ooit was ik een workaholic met status en een riant salaris, maar al met al ben ik op dit moment gelukkiger dan ooit. Met dank aan het vrijwilligerswerk. Nederland is een paradijs en ik ga nooit meer terug naar Colombia. Als ik de hoofdprijs in de Lotto zou winnen, zou ik misschien een huisje in Spanje erbij nemen, maar ik zou beslist in Nederland blijven wonen. Niet iedereen hier is aardig, maar ik voel me thuis. Het is echt Mario en LWD voor elkaar.”

27

Marga Dorn

‘Wij helpen elkaar’ “Ik ben nu alweer drie jaar aan het werk bij Wijkzorgcentrum Greunshiem. Ik word ingezet voor verschillende ondersteunende werkzaamheden. Ik dek de tafels en ruim ze af, ik help mee in de winkel, ik schenk koffie en thee, ik houd het hier schoon, enzovoorts. Het is elke dag weer anders. Natuurlijk doe ik dat allemaal niet in mijn eentje, want ik heb veel collega’s en begeleiders van Wil.BV bij de hand om te helpen. We werken als groep en dat maakt het extra leuk om hier te zijn. En de complimentjes die je regelmatig krijgt, maken het helemaal mooi. Dan ben ik zo trots als het maar kan.” Tijdens haar opleiding op de Wingerd in Damwoude, school voor zeer moeilijk lerende kinderen, liep Marga al twaalf weken stage bij Greunshiem. Die proeftijd werd door alle betrokken partijen als bijzonder positief beoordeeld, waardoor een vervolg niet kon uitblijven. Sinds drie jaar is Marga nu twee en een halve dag per week aan de slag in het Wijkzorgcentrum. Ze verricht ondersteunende werkzaamheden in de meest ruime zin van het woord. Er zijn de reguliere dagelijkse karweitjes die moeten worden geklaard – zoals het dekken en afruimen van de koffietafel en de lunch – maar er is genoeg ruimte voor variatie. Een belangrijk

28

aspect van haar werk is het contact met de bewoners van Wijkzorgcentrum Greunshiem zelf en de buurtbewoners die tevens gebruik maken van de faciliteiten die in het zorgcentrum worden geboden, zoals een kapper, pedicure, schoonheidsspecialiste, bibliotheek, biljart en winkeltje. Daarnaast biedt Greunshiem onderdak aan het Doven Dagcentrum, kinderdagverblijf Kids First BV, GGZ-bewoners en Talantbewoners zodat er waarlijk sprake is van een smeltkroes van personen met uiteenlopende achtergronden. Als zodanig kan de leefomgeving van Wijkzorgcentrum Greunshiem worden gezien als een afspiegeling van de maatschappij. Juist dat gegeven maakt het voor mensen als Marga extra aantrekkelijk om er te werken. Ze participeren daadwerkelijk in de gemeenschap en doen zinvol werk bovendien. Ook Palet ondersteunt op deze manier de doelgroep van Wil.BV en is daar erg gelukkig mee. “Mijn collega’s en ik moeten natuurlijk hard werken, maar er is gelukkig ook genoeg tijd voor andere zaken. Even een spelletje doen of een praatje maken met een van de oudere bewoners, het kan allemaal. Ik help de mensen en de mensen helpen mij. Dat is toch prachtig? Het is echt LWD voor elkaar.”


Christa Del Grosso “Ik zit nu ruim vijf jaar in het Wijkpanel Huizum-West. Op papier ben ik penningmeester, maar ik houd me met name bezig met zaken die niets met boekhouden van doen hebben. Meepraten, nieuwe ontwikkelingen in gang zetten, dingen bedenken en uitvoeren, spreken mij veel meer aan. Zo heb ik mede aan de wieg mogen staan van Zorgcoöperatie HaWar, die vorig jaar november officieel van start is gegaan, maar we zijn natuurlijk al veel langer bezig geweest om dat handen en voeten te geven. HaWar is een organisatie die zorg verleent voor en door buurtbewoners. Met de landelijke invoering van de drie grote decentralisaties op het gebied van jeugd, werk en zorg is van alles weggevallen of drastisch veranderd. Met HaWar willen we daar op lokaal niveau een oplossing voor bieden. Lokaal omdat het veel meer mogelijkheden geeft om vraag en antwoord passend op elkaar af te stemmen. Ons buurtgebonden zorgaanbod helpt bewoners die meer of minder zorg nodig hebben. Tegelijk geeft het andere buurtbewoners de gelegenheid hun handen uit de mouw te steken en zinvol vrijwilligerswerk uit te voeren. Zo hebben we in Huizum-West geen bejaardentehuis. Om onze bejaarden toch in de wijk te kunnen houden – oude planten moet je niet verpotten – zijn we nu bezig alternatieven vorm te geven, zoals meerdere bejaarden en/of studenten onder één dak of in één flatgebouw. Neem een student in huis en de zorg is altijd bij de hand. Daar zijn beide doelgroepen mee geholpen en zoveel regelwerk vergt het ook weer niet. Zo hebben we nog vaten vol ideeën die er om smeken ten uit-

voer te worden gebracht. Ideeën met jongeren, pleegzorg en nog veel meer. Houd de website van HaWar maar in de gaten, daar komen alle nieuwe ontwikkelingen op te staan. Ik ben druk doende met allerlei bezigheden. Burenhulp uiteraard, wanneer dat nodig of gewenst is, want dat is normaal, toch? Ik ben werkzaam in de tussenschoolse (TSO) en buitenschoolse opvang (BSO). Deze zomer doe ik weer mee met het StoereLoer project dat in de wijk wordt gehouden en ga zo maar door. Als er over vrijwilligers wordt gesproken, gaan de blikken al snel mijn kant op. Dat moet jij maar doen, wordt daarmee gesuggereerd. Ik ben daar iets terughoudender in geworden, al zou je dat gezien mijn waslijst aan activiteiten niet zeggen. Ik ben echter op het punt aanbeland dat ik vind dat sommig werk best geldelijk beloond zou mogen worden. Ik heb namelijk een eigen coachingpraktijk opgestart - Berensterk (zie facebook en website) - gericht op ouders en jeugd die ik ondersteun, adviseer en begeleid, maar door de drukte heb ik de eerste factuur daarvan nog niet kunnen versturen. En eigenlijk is dat wel wat ik wil. Je kunt blijven netwerken en kruiwagens verzamelen, maar uiteindelijk wil je toch ook ooit geld zien. Ik zou graag eens met mijn vuist op tafel willen slaan om dat mogelijk te maken. Dit om waardering te krijgen voor al het werk dat ik verzet. Rijk hoef ik er zeker niet van te worden, maar een beetje financiële compensatie zou mooi zijn. Zowel voor mij als voor LWD voor elkaar.”

‘Eens met de vuist op tafel slaan’


29

WELLZO,

de nieuwe naam in welzijnswerk

WELLZO is de nieuwe naam voor het welzijnswerk in en rond Leeuwarden. Een nieuwe naam, maar met vernieuwende dienstverlening in het Vrijwilligerswerk, Jongerenwerk en Regiowerk. “Kracht Door Aandacht” is de kern van ons werk.

Kracht door Aandacht

Zorgen dat

WELLZO biedt mensen nieuw perspectief door het

De Friese gemeenten werken hard aan het uitvoeren

terugwinnen van geloof in eigen kunnen. Daar zetten

van nieuwe, sociale taken. Die taken moeten anders

de medewerkers zich dagelijks met hart en ziel voor

dan vroeger worden uitgevoerd: beter en goedkoper.

in. Welzijn Centraal en Vrijwilligersservicepunt heten

Dat kan door de dienstverlening vraaggericht en dicht

per 28 april 2015 WELLZO. Nieuwe taken, een nieuw

bij de klant in te richten. En vooral door die dienst-

kantoor en een nieuwe naam. In drie nieuwe teams:

verlening anders uit te voeren. Niet meer zorgen voor,

Vrijwilligerswerk, Jongerenwerk en Regiowerk werken

maar zorgen dat. Dus niet pamperen, maar mensen

we vraaggericht vanuit ons motto: Kracht door aan-

helpen vanuit hun eigen kracht de regie over hun leven

dacht. In samenwerking met onze partners in het

(weer) te nemen.

sociale domein doen we wat nodig is om Welzijn Nieuwe Stijl tot een succes te maken.

Wij werken vanuit de vraag van de klant. Samen met ketenpartners. Door krachtenbundeling helpen wij de burgers zelf de regie over hun leven op te pakken. Vraaggericht en met zo min mogelijk middelen is de leidraad. Door het samen te doen maken we dat waar.

Highlights van onze nieuwe aanpak

De teams

WELLZO is betrokken bij vele ontwikkelingen. In nauwe samenwerking

Het Vrijwilligerswerk kan worden gezien

met de wijkteams zijn er afspraken gemaakt over het bij elkaar bren-

als een maatschappelijk betrokken uitzendbureau. Het biedt een breed

gen van vraag en aanbod voor vrijwilligers en vrijwilligerswerk. Op het

pakket aan diensten voor vrijwilligerswerk, participatie, ondersteuning

Friesland College en de Friese Poort wordt een eropaf werkwijze ge-

van mantelzorgers en buurtbemiddeling.

volgd bij de aanpak van schuldenproblematiek. Samen met wijkteams, bibliotheek en volwasseneneducatie wordt gewerkt aan het effectief

Het Jongerenwerk wordt ingevuld door een zeer gemotiveerd team dat

aanpakken van laaggeletterdheid vooral gericht op autochtone land-

weet wat er bij de jongeren leeft en hierdoor ook adequaat inspeelt op

genoten. Er wordt op geheel nieuwe wijze een Jongeren-ontmoetings-

vragen en problemen.

centrum 12 plus ontwikkeld volgens het zogenaamde Jimmy’s concept (voor en door jongeren). We werken aan nieuwe participatiemogelijk-

Het Regiowerk biedt sociaal werk in samenwerking met de gebieds-

heden voor mensen met een uitkering.

teams, in de Noordwest Gemeenten Leeuwarderadeel, Menameradiel, Frankeradeel, Ferwerderadiel en Het Bildt.

Motiveren en pespectief creëren “Wij zijn er heel goed in om mensen tóch te motiveren”. Deze uitspraak verwoordt de ziel van WELLZO. Het geeft in de kern aan waar de organisatie voor staat. WELLZO weet mensen te motiveren. Door perspectief te laten ontdekken. Door mensen te verbinden. Van jong tot oud. Van arm tot rijk. Van Chinees tot bewoner van de Vrijheidswijk. Van kwetsbaar tot zelfredzaam.

Motiveren en perspectief creëren kan op vele gebieden. Financieel. Familiair. Relationeel. Afkomst. Op het werk. Op school. Aangeboren. En vaak in combinatie. Door mensen in hun kracht te zetten vermindert het gevaar van hun specifieke kwetsbaarheid. Sterker: het creëert meer eigenwaarde. Het bouwt aan zelfvertrouwen.

WELLZO is hiertoe als geen ander in staat. Omdat wij over de praktijkervaring, de kennis, de professionals en de mentaliteit beschikken. Zelf nieuwe perspectieven creëren. Ieder op zijn eigen niveau. Ieder op zijn eigen manier. “Kracht Door Aandacht”.

WELLZO | Zuidvliet 620 | 8921 EZ Leeuwarden | (058) 30 30 100

www.wellzo

Anneke van der Wal

‘Applaus en liefde’ “Mijn man Hans en ik zijn nu een kleine dertig jaar als vrijwilligers betrokken bij Jeugdcircus Saranti. Onze zoon wilde graag naar toneel, maar op dat gebied was het aanbod in Leeuwarden destijds vrij summier. Wij zijn toen met zijn drieën bij Saranti wezen kijken en onze zoon was meteen verkocht. Het enthousiasme van het begin heeft hij weten vast te houden en het is dan ook geen wonder dat hij er nu al weer geruime tijd artistiek leider is. Het circus kruipt in je bloed en je krijgt het er nooit weer uit. Dat zou ik ook niet willen trouwens, want ik kan het niet meer missen. Wij hebben een leeftijd bereikt dat je moet gaan denken aan afbouwen en de ruimte geven aan een jongere generatie, maar dat wil niet echt vlotten. Heel soms sla ik wel eens een voorstelling over en blijf ik thuis. Dat vind ik al heel wat, maar het blijft natuurlijk een muizenstapje. Ik vrees dat we nog geruime tijd met hart en ziel aan Saranti verbonden zullen blijven. Niet alleen in gedachten, maar ook met daden. Wij zitten beiden in het bestuur. Hans is penningmeester en ik ben secretaris. Dat klinkt mooi, maar buiten de bestuurlijke activiteiten om is mijn man vooral bezig om te klussen en attributen voor voorstellingen te vervaardigen en ben ik juist met name actief in het naaiatelier om de kostuums vorm te geven en waar nodig te herstellen. Voorheen kwam Saranti elk jaar met een nieuwe voorstelling, maar dat is bijgesteld naar elke anderhalf jaar. Dat geeft iets meer lucht aan het productieteam, maar toch blijft het bikkelen aan de vooravond van weer een première. Zoals bij ‘Classicool’ dat in maart de première beleefde in Citytheater Schaaf te Leeuwarden. In ‘Classicool’ vermengen klassieke circusele-

32

menten zich naadloos met ‘coole’ eigentijdse acts van nu en is daarmee een compleet ander programma geworden dan voorganger ‘Sarantasia’, waarin sprookjes-elementen de hoofdrol speelden. Dus moesten er compleet nieuwe decors komen en een geheel nieuwe aankleding en daarmee ben je wel even zoet. Gelukkig kregen we daarbij de hulp van ouders en vrijwilligers want anders zou ik niet weten hoe we het klaar zouden moeten krijgen. Saranti is één grote familie. Iedereen draagt zijn steentje bij en het is altijd gezellig. Daar kun je toch nooit afscheid van nemen? Saranti is het enige jeugdcircus van Friesland, in geheel Nederland bestaan er een stuk of zestig. Het circus wordt niet gesubsidieerd maar weet wel altijd bij verschillende fondsen een bijdrage los te peuteren voor de onvermijdelijke productiekosten voor een nieuwe show. Geld is er dus niet in overvloed, maar met een kleine twintig voorstellingen per jaar, diverse workshops, speciale festiviteiten en openingsacts komt er toch het nodige entreegeld binnen. In principe zijn we arm, maar wel gelukkig. We hebben een gebouw in eigen beheer, kunnen steeds een vrachtwagen huren tegen een aantrekkelijk tarief en mogen steevast rekenen op de hulp van ouders bij het overige vervoer. Dat deel van de bedrijfsvoering mag je amateuristisch noemen, maar de shows zelf zijn professioneel, spectaculair en altijd het bekijken meer dan waard. Voor Saranti zetten we ons graag in, want tegenover dat vele werk staat altijd een overvloed aan sfeer, liefde en dankbaarheid. En een klaterend applaus natuurlijk. Voor onze artiesten, voor onze vrijwilligers en dus ook voor LWD voor elkaar.”


Sjoerd Pot Zes jaar geleden ben ik begonnen als vrijwilliger bij de Voedselbank. Ik doe hier de intakegesprekken. Dit houdt in dat we in gesprek gaan met mensen die in aanmerking willen komen voor een voedselpakket. We kijken hierbij naar hun inkomen, de uitgaven en de gezinssituatie. Op basis van deze gegevens beoordelen we of iemand een pakket krijgt. Als de aanvraag wordt goedgekeurd, dan kan men gedurende zes maanden eens per twee weken een voedselpakket ophalen bij de Voedselbank. Na verloop van deze zes maanden vindt een herintake plaats, waarin de financiële positie opnieuw wordt beoordeeld. Op dit moment hebben we ongeveer 900 monden die gevoed moeten worden. Naast de intake ben ik ook, ongeveer één keer in de drie maanden, coördinator bij een supermarkt actie. Zo’n actie wordt iedere maand gehouden en we staan steeds bij een andere supermarkt. Bij de ingang van de supermarkt worden flyers uitgedeeld aan de klanten. Op de flyer staan producten die de Voedselbank graag wil hebben en de klanten worden uitgenodigd om één of enkele van deze producten te kopen voor de Voedselbank. Na het afrekenen kunnen de producten worden

‘ Lwdvoorelkaar magazine

ingeleverd bij de aanwezige vrijwilligers in de supermarkt. Normaal gesproken hebben we rond de 55 kratten vol met voedsel, maar de laatste keer hadden we maar liefst 67 kratten! Naast deze acties wordt er ook geld gedoneerd. Zo wordt de opbrengst van de Midnightwalk gedoneerd aan de Voedselbank. Dit jaar hebben 4000 mensen meegelopen, 4000 x 10 euro inschrijfgeld betekent 40,000 euro. Met dit geld kunnen we bijvoorbeeld voedsel kopen waar we op dat moment te weinig van in voorraad hebben. Je maakt ontzettend veel leuke dingen mee in dit vak. Zo heb ik een keertje meegemaakt dat een man en zijn vrouw boodschappen gingen doen. De man pakte, zonder dat de vrouw het zag, ook een boodschappen kar en deed alles wat zijn vrouw in de kar deed, ook in zijn kar. De tweede kar met boodschappen werd gedoneerd aan de Voedselbank. Het werk geeft me veel voldoening. Ik maak graag een praatje met mensen en vind het belangrijk dat mensen aardig voor elkaar zijn. Wie goed doet, goed ontmoet, dat is mijn LWD voor elkaar!

‘Wie goed doet, goed ontmoet’ 33

Janke Kooistra “Ik heb eigenlijk mijn hele leven in het vrijwilligerswerk gezeten en ben daar nog steeds actief in, zij het ietsje minder. Het begon met het jeugdwerk in Reduzum toen mijn eigen kinderen nog naar school gingen. Op dit moment ben ik in hetzelfde dorp nog actief als mantelzorger voor hulpbehoevende ouderen en ben ik minstens vijf uur per week in de weer met ouderen in Friesma State te Grou. Mijn vrijwilligerswerk groeit met mijn natuurlijke levensloop mee, zou je kunnen zeggen. Soms zijn het die hele kleine dingen die het verschil kunnen maken. Zo hebben mijn man Loekie en ik vrij veel boeken. Die kun je domweg in je boekenkast laten staan, maar je kunt ze ook uitlenen en zo een kleine thuisbibliotheek beginnen. Mijn vaste klanten stellen dat op prijs, mijn boekenverzameling krijgt een breder publiek en uiteraard is het heel gezellig om even na te kletsen over de inhoud van het uitgeleende boek. Ik kan het iedereen aanraden om te gaan doen. Als je eenmaal in het vrijwilligerswerk zit, komt er automatisch van alles op je pad. Ook bestuursfuncties – ik heb er vele gehad en ben thans nog voorzitter van de lokale ANBO en betrokken bij de Haven – maar in het organisatorische aspect ligt mijn hart niet. Het intermenselijk contact spreekt mij meer aan. Gewoon mensen helpen en dat vergezeld laten gaan van een praatje, een spelletje, een luisterend oor of wat dan ook. Je ziet mensen er van opfleuren en dat is toch prachtig?

Zelf kun je er trouwens ook beter van worden. Zo heb ik mede aan de wieg gestaan van de damesbiljartclub van Reduzum en omgeving en dat heeft geleid tot vele memorabele vrijdagavonden. Ik sta nog regelmatig mijn mannetje op het groene kleed in Friesma State. Een biljartende vrouw in een seniorenomgeving is smeken om commentaar en dat krijg ik dan ook veelvuldig van de omstanders. Dat geeft niet, het brengt wat leven in de brouwerij en dat is alleen maar goed. Voor de goede orde, ik doe absoluut geen vrijwilligerswerk dat ten koste gaat van regulier werk. Ik ben er principieel op tegen dat vrijwilligers worden ingeschakeld voor werkzaamheden die voorheen betaald werden of nog steeds betaald zouden moeten worden. Dat is mij een brug te ver. Voor het overige hoort vrijwilligerswerk gewoon bij mijn leven. Je helpt anderen of doet ze er een plezier mee en dat geeft een zekere voldoening. Bovendien kan ik niet stil zitten en dus is het leuk om wat om handen te hebben waar de medemens ook nog iets aan heeft. Tegenwoordig ligt de nadruk teveel op het eigenbelang en minder op het gemeenschapsbelang en dat vind ik jammer. Wat minder ik, wat meer wij, dat is mijn LWD voor elkaar.”

‘Wat minder ik, wat meer wij’ 34


Johan Hoekstra

‘Waar blijven de heren toch?’ “Ruim acht jaar geleden ben ik bij De Zonnebloem begonnen met bezoekwerk. Ik kreeg een alleenstaande oudere man toegewezen die ik met enige regelmaat bezocht voor een praatje en vooral het bieden van een luisterend oor. Nadat hij verhuisde, ben ik me meer op het commissiewerk gaan richten en eerlijk gezegd ligt me dat beter. Daardoor heb ik nu het stempel PR-adviseur opgedrukt gekregen en daar is niets op tegen. In Leeuwarden zijn trouwens drie afdelingen van De Zonnebloem actief, te weten Oost, Zuid en West. Het zou logisch zijn om die samen te voegen tot één afdeling Leeuwarden, maar voorzichtige schreden die ooit in die richting zijn gezet, hebben vooralsnog geen enkel resultaat opgeleverd. Blijkbaar wordt gehecht aan de driedeling die historisch is ontstaan. Het zij zo, ik heb er vrede mee. Eén van mijn hoofdactiviteiten is het werven van sponsorbijdragen in financiële dan wel materiële vorm. Als oud-ondernemer spreek ik de taal van het bedrijfsleven, waardoor het me doorgaans goed af gaat. De laatste jaren merk ik echter duidelijk dat de crisis ook in het Leeuwarder bedrijfsleven hard heeft toegeslagen. Sommige ondernemingen hebben het loodje gelegd of hebben zich laten overnemen door een landelijke speler, andere leiden een kwijnend bestaan en het zijn slechts de uitzonderingen die floreren. Dat maakt het in toenemende mate lastig om voldoende bijdragen bijeen te sprokkelen. Gelukkig hebben we onlangs een aanzienlijk erfdeel mogen ontvangen en heeft beeldend kunstenaar Koos Reinsma een percentage van de finale veiling van zijn kunstwerken aan ons gedoneerd. Dat totaalbedrag hebben we over drie jaar verdeeld, zodat we een stevige bodem hebben gelegd onder onze komende activiteiten.


Maar De Zonnebloem is armoede en dus zijn we op 16 april weer enthousiast van start gegaan met de jaarlijkse nationale Zonnebloemloterij. Dan kan men loten kopen bij onze vrijwilligers die overal en nergens tevoorschijn kunnen komen, voor de supermarkt, op de braderie, in de straat of waar dan ook. Dit jaar organiseren wij – samen met de Rikistichting - ook weer de hartenwensen-actie, waarbij we 10 hartenwensen van ouderen mogen vervullen. Ik regel dat al jaren, waarbij met name de definitie van wat een hartenwens precies is voor velerlei uitleg vatbaar is. Daarnaast is het kostenaspect van de wens natuurlijk belangrijk, want je kunt het beschikbare budget maar één keer uitgeven. Met Pasen en Kerst gaan leerlingen van basisscholen en onze vrijwilligers traditiegetrouw op pad om ouderen een vrolijk pakketje aan te bieden. Dit gebeurt tevens in samenwerking met de Riki-stichting. In die tijd van (soms) winterse kou is het extra belangrijk om warmte te brengen bij degenen die het zo hard nodig hebben. En uiteraard zijn er de gezamenlijke boottochten en reisjes waar De Zonnebloem met name bekend van is, maar we doen dus meer. Hoe lang ik persoonlijk nog bij De Zonnebloem betrokken blijf, weet ik niet. Ik bezie dat per jaar. Een van de weinige minpuntjes van de organisatie is dat de dames verreweg de overhand hebben. Het bestuur bestaat ook uit louter dames, waarvoor ik overigens heel veel waardering heb gezien hun inzet. Mannen zijn dun gezaaid, ook bij de vrijwilligers. Waar blijven de heren toch? Ze kunnen ook bij De Zonnebloem prachtig zinvol, nuttig en voldoening schenkend werk verrichten. Door mij zullen ze in ieder geval hartelijk worden verwelkomd en evenzo door LWD voor elkaar.”

35

Anja Hofman “Na getroffen te zijn geweest door enkele (fysieke) ongemakken, ben ik sinds september vorig jaar weer op zoek gegaan naar werk. Een betaalde baan zou prachtig zijn, maar zolang dat niet aan de orde is, probeer ik op een andere manier actief te zijn. Stilzitten en sombertjes uit het raam staren is niets voor mij. Ik wil bezig blijven en bij voorkeur andere mensen helpen of ondersteunen. Dus ben ik naar het toenmalige Vrijwilligers Service Punt gestapt om vacatures op te sporen die passen bij mijn belangstelling. Ik heb daar eerder goede ervaringen mee opgedaan en heb onder andere bij de Dierenambulance gewerkt. Het lijkt dan wel alsof je eerder met dieren dan met mensen te maken hebt, maar het zijn juist de baasjes die je aandacht vragen, zowel in positieve als negatieve zin. Dit keer bleek Humanitas al snel een interessante aanbieder voor mij te zijn. Na het intake-gesprek heb ik een basistraining gevolgd en was ik in principe klaar om te worden ingezet. Het gaat trouwens niet zozeer om de basisopleiding, maar juist om je eigen persoonlijkheid en levenservaring. Want juist daarmee kun je andere mensen op weg helpen, hen een steun in de rug zijn en voorzichtig een andere kant op duwen. Het is geen trucje dat je kunt leren, het moet al in je zitten. Ik ben bij Humanitas in principe actief voor Doorstart (een programma voor opvoedondersteuning voor kinderen van 7 tot 14 jaar) en Homestart (voor kinderen tot 7 jaar). In mijn geval betreft het twee gezinnen met toevallig beide twee peuters van twee en vier jaar, maar voor het

overige zijn ze totaal verschillend. In het ene geval gaat het om de ondersteuning van een allochtone moeder die zelf het Nederlands niet tot in de finesses beheerst. Ze spreekt daarom vooral Engels, maar wil dat haar kinderen juist beter Nederlands leren. Daar ben ik dus voor. Daarnaast bied ik een luisterend oor, denk mee en geef nuttige tips. Ik los niet alle problemen op, maar kan wel goed op weg helpen. Bij het andere gezin gaat het om een alleenstaande moeder die last heeft van ongehoorzame, onrustige kinderen. Ik observeer en probeer een andere aanpak te suggereren, maar de essentie van het probleem ligt dieper. Het moet namelijk eerst met de moeder goed gaan, voordat het met de kinderen goed kan gaan. Ik probeer haar tot dat inzicht te brengen, maar dat is een lange weg. Op dit moment communiceren we toevallig veel via WhatsApp, maar het gaat primair om direct persoonlijk contact. Dat werkt het best Wat ik nu doe, wordt dan wel vrijwilligerswerk genoemd, maar ik zie het als een baan. Je krijgt er ook wat voor terug. Ik heb een basisopleiding gevolgd - bekroond met certificaat - en doe mee aan de terugkomdagen voor vrijwilligers zodat je bijblijft. Je kunt je inschrijven voor workshops en trainingen zodat je je verder blijft ontwikkelen en doorgroeit. Het staat goed op je CV en je breidt automatisch je netwerk uit. Dat is altijd zinvol indachtig het ‘plaats geen vacature, neem mij!’-idee. Vooralsnog houdt Humanitas deze bezige bij wel bezig. Dat is nuttig voor alle betrokken partijen èn LWD voor elkaar.”

‘Een bezige bij moet bezig blijven’ 36


Fokje van Zwol

‘Ik doe iets zinnigs!’ “Toen ik op mijn 66e gestopt ben met werken, wilde ik graag bezig blijven. Daarom ben ik destijds naar een algemene bijeenkomst van de Unie Voor Vrijwilligers geweest waar op dat moment een plek vrij was voor het opzetten van de patiëntregistratie op de longfunctieafdeling. Voor mij kwam dit als geroepen. Ik heb namelijk twee carrières gehad in mijn leven. Ik ben begonnen met de analistenopleiding en heb jaren gewerkt op de longafdeling en ook als analiste op de haematologie afdeling. Door privéomstandigheden ben ik hiermee gestopt en later terecht gekomen bij een verzekeringsmaatschappij. Ik vind het ontzettend leuk om weer te werken waar ik vroeger ooit ben begonnen. Wel was ik verbaasd over alle veranderingen. Ik heb nog eens meegekeken met een spirometrie onderzoek. Toen ik vertelde dat wij de berekeningen deden met een rekenlineaal zei hij; “Wat is dat?” Omdat ik de kennis van het vak beheers, vond ik het in het begin best lastig om oppervlakkig te blijven tegenover de patiënten. Je hebt als vrijwilliger een heel andere functie dan als betaald personeel. Wij mogen dan ook niet inhoudelijk ingaan op vragen. Inmiddels zit ik hier alweer ruim vier jaar en is het prima


zo. Samen met Greetje, die ook op de oncologiepoli zit, stuur ik de groep van 17 vrijwilligers aan. Dit betekent dat wij sollicitatiegesprekken houden maar ook evaluatie- en voortgangsgesprekken. Zowel het personeel als de patiënten en de vrijwilligers zijn erg tevreden over de vrijwilligersfunctie. Vier jaar geleden hing er een bakje aan de muur waar men de ponsplaatjes in moest leggen. Dit bracht soms verwarring voor de patiënten met zich mee omdat ze niet wisten wat ze moesten doen. De patiënten vinden het nu dan ook erg fijn dat er alle dagen iemand zit. Sommige patiënten willen graag even hun verhaal kwijt of moeten in de gaten gehouden worden. Ik merk dat dit werk mij goed doet, ik doe iets zinnigs. Daarnaast wordt je iedere keer weer geconfronteerd met allerlei ziektes waardoor je relativeert en blij bent met je eigen gezondheid. Ik woon zelf in een kleinere gemeenschap en ik zie hier dat mensen elkaar vaak ongevraagd helpen. Wat zou het mooi zijn als dit ook in andere gemeenschappen gebeurt, want dat is mijn LWD voor elkaar.”

37

Monique van der Hoek “Het zou een prachtig cadeau zijn voor mijn vijftigste verjaardag; het presenteren van de Grootste Gehaakte Deken van de Wereld in 2018. Bij voorkeur tijdens één van de evenementen die gehouden wordt in het jaar waarin Leeuwarden de Culturele Hoofdstad van Europa is. Zover is het echter nog lang niet en mocht die toekomstdroom niet geheel bewaarheid worden dan is er nog geen man over boord. Het gaat mij niet primair om een recordpoging of een plaatsje in het Guinness Book of Records, maar juist om het verbinden. Door ieder afzonderlijk een kleine bijdrage te leveren, kunnen er toch kolossale zaken worden gerealiseerd. En door er samen aan te werken, ontstaan spontaan nieuwe netwerkjes waar iedere deelnemer weer zijn voordeel mee kan doen. Die immense deken is de eyecatcher, maar het gaat vooral om het verbinden. En haken is tenslotte een praktische invulling geven aan dat verbinden. Haken is hip, haak aan, haak mee – al het kleine is van waarde als je grootse plannen hebt. ’s Werelds Grootste Gehaakte Deken gaat bestaan uit 10.000 afzonderlijke dekens met een grootte van 1.40 meter bij 2.00 meter. Dat is genoeg om vijf voetbalstadions mee te vullen, zodat het nog zoeken wordt waar we die deken in volle glorie kunnen exposeren. Er zit verder geen structuur in, maar dat symboliseert juist de diversiteit in de samenleving en in de mensen die er aan hebben meegewerkt. Elke deken wordt gevormd uit zogenaamde ‘granny squares’ – een vierkantje van 10 bij 10 centimeter - mondiaal het meest bekende haakpatroon. Daarvan hebben we er zo’n 8,5 miljoen nodig, dus er is ruimte zat voor vrijwilligers of groepjes om hun bijdrage daaraan te leveren. Dat maakt het

juist leuk. Haken kan op zich is al een therapeutische bezigheid zijn, maar als je dat als gezamenlijke bezigheid gaat beoefenen, krijgt het een duidelijke meerwaarde. Er is al een gemeenschappelijke interesse in haken en dat biedt een mooie basis om verder met elkaar in contact te komen en dat te verdiepen. Er zijn al haakclubjes opgericht in Westeinde en Bilgaard en ik verwacht dat het initiatief zich als een olievlek gaat verspreiden. Eerst in Leeuwarden, dan in Friesland, vervolgens landelijk en omdat de eerste contacten met Duitsland en Spanje al zijn gelegd, is het raden waar het allemaal toe kan leiden. Haken verbindt – letterlijk en figuurlijk – en als je daar een eenduidig goed doel aan hecht, wordt het alleen maar leuker. Plannen hebben mede-initiatiefneemster Esmeralda de Vries en ik genoeg. Palet - waar ik werkzaam ben - heeft het idee geadopteerd omdat het project een prachtig voorbeeld is van waar de organisatie voor staat: samen, verbinden, van waarde zijn, kracht en altijd in de buurt. De gemeente Leeuwarden omarmt het eveneens. We gaan ‘Haakdagen’ organiseren met bekende Nederlanders die haken als hobby beoefenen, we gaan scholieren en studenten er bij betrekken voor het regelen van logistieke zaken en catering en ga zo maar door. En wanneer de finale deken eenmaal is gepresenteerd, gaan we de meest kunstzinnige onderdelen daarvan veilen voor KiKa en de overige dekens worden beschikbaar gesteld aan diverse, nog niet nader benoemde goede doelen. Het begin is er – zie ook onze facebookpagina www.facebook.com/samenhaken – maar het einddoel is nog lang niet in zicht. Dus haak ook aan, bij ons en bij LWD voor elkaar.”

‘Druk met de deken’ Lwdvoorelkaar magazine

39

Angela Twickler

“Kinderen en jongeren met een beperking hebben altijd mijn speciale interesse gehad. Ik ben langdurig werkzaam geweest in speciaal onderwijs en op scholen voor voortgezet onderwijs. Daar begeleidde ik leerlingen met gedragsproblemen, vaak met een psychiatrische achtergrond. Die werkervaring benut ik nu in mijn vrijwilligerswerk. Zo participeer ik in het Scheepsmaatjes project van de Titus Brandsma Parochie waarbij we proberen mensen met een beperking te integreren in de parochie. Dat kan heel simpel. Mensen met een beperking worden ’s zondags na de viering en de koffie niet thuisgebracht door een WVG-taxi, maar door parochieleden. Daar is een roulerend rooster voor opgesteld zodat ze wederzijds kennis met elkaar maken en er spontaan een netwerkje ontstaat. Het is de bedoeling dat alle parochieleden met een beperking een vast maatje krijgen, maar dat is nog niet rond. Persoonlijk ben ik het ‘scheepsmaatje’ van Mariska (60) en doe ik haar huisgenoten Tonnie en André er vaak bij. Ik bezoek Mariska regelmatig, maar daar hebben we geen schema of zo voor opgesteld. Wel belt ze mij iedere dag trouw om ongeveer 18.00 uur om even bij te kletsen en haar belevenissen door te nemen. Dat lijkt beslag te leggen op je eigen tijd, maar dat valt reuze mee. Omstreeks die tijd ben ik toch veelal thuis en de gesprekken zijn eerder gezellig dan vermoeiend. Het is een kleine moeite, waar je iemand anders een enorm plezier mee doet.

40

Ik ben actief lid van de Titus Brandsma Parochie. Ik ben van mening dat je je geloof pas werkelijk uitdraagt door wat je doet. Een belangrijke, zeg maar universele geloofsregel is dat wij onze naasten moeten liefhebben als onszelf. Behandel de ander zoals jezelf behandeld wil worden en de wereld wordt automatisch een betere plek om in te leven. Na mijn pensionering in 2008 ben ik de eerste vier jaar voornamelijk bestuurlijk actief geweest, onder meer in het Parochie Bestuur, het Diaconaal Beraad en de Parochiële Caritas Instelling (PCI). In plaats van vergaderen, richt ik mij nu meer op daadwerkelijk doen. Zo ben ik de vaste contactpersoon voor een kinderloze dame van 88 jaar in het verzorgingshuis St Jozef die slechts familie op afstand heeft. Ik kom twee per week bij haar langs om te praten, te winkelen, musea te bezoeken, uitstapjes te maken of wat dan ook. Ze wordt ouder en kwetsbaarder maar verdient een mooie oude dag. Als ze daar hulp bij nodig heeft, sta ik haar graag terzijde. Het geeft mij domweg voldoening als zij voldaan is en daar zet ik mij graag voor in. De gedachte van gemeenschapszin probeer ik te bevorderen waar ik kan. Samen koffiedrinken alleen al is daarbij een prachtig hulpmiddel, dat zouden meer mensen moeten doen. Ook dat is LWD voor elkaar.”


Douwe Beimin

‘Ik wil alles en iedereen in de wijk aan elkaar knopen’ “In het verleden heb ik van alles gedaan qua werk. Werken in fabrieken, welzijnswerk, projectleider, handel in Rusland. Wat niet eigenlijk? Daarna werkte ik als zelfstandig opbouwwerker. In die wereld voelde ik me meteen thuis. Maar onder een baas werken is niks voor mij, ik moet een beetje kunnen ‘roppe en raze’ en onbevangen mijn oordeel kunnen geven. Dan kan ik het meeste betekenen. Ik ben inmiddels meer dan 15 jaar actief in de wijken en dorpen in gemeente Leeuwarden, betaald maar ook vrijwillig. Is er iemand in nood? Je kunt me dag en nacht bellen. Dat weten mensen. Bewonersorganisatie vragen me vaak om hulp. Er is meestal wel wat aan de hand, ze lopen vast of weten niet precies hoe ze een project aan moeten pakken. Dan bellen ze mij en daar krijg ik soms ook een vergoeding voor. Maar ik kom ook veel over de vloer bij mensen die het moeilijk hebben in het leven. Vaak is dat allemaal liefdewerk oud papier maar ik doe het graag. Daklozen, junks, probleemjongeren, zogenaamde achterstandswijken, ik heb wel wat met mensen aan de zogenaamde onderkant van de samenleving. Sinds een jaar of 15 begeleid ik de graffiti artiesten in Leeuwarden. Ziet de politie die jongens ergens aan het werk, dan bellen ze mij om te checken of het op die plek wel mag en of er goeie afspraken zijn gemaakt. Je komt zo op een leuke manier in contact met heel veel jongeren. Ik geloof dat je meer moet inzetten op preventie van problemen, bij zowel de jongeren als bij volwassenen. Ken je elkaar en spreek je elkaar aan, dan loopt het minder snel uit de hand. Kom ik bij mensen thuis en zie ik een hele stapel enveloppen liggen, dan vraag ik behoedzaam of ze het financieel wel redden en of ze hulp nodig hebben. Hulp met de administratie, moeilijk brieven ‘vertalen’, snel contact leggen met schuldhulpverlening.


Er is vaak nog van alles aan te doen, maar je moet er wel op tijd bij zijn. Winkeliers in de stad bellen me vaak op zaterdagmiddag. Hebben ze eten, bloemen en andere spullen over die ze anders zouden weggooien. Ik haal het op en breng het bij mensen die het écht nodig hebben. Zo kwam ik een keer een bloemetje brengen bij een dame met heel weinig geld. Ze barstte in huilen uit, in 20 jaar had zij nog nooit het geld gehad om bloemen voor zichzelf te kopen. De glimlach van die vrouw, ook als ik haar nu nog tegenkom, is onbetaalbaar. In de wijken Huizum-West, Heechterp Schieringen en Achter de Hoven zijn we bezig met het oprichten van coöperaties voor zorg, stadslandbouw en -energie. Wat is er nou mooier dan dat de inwoners samen zorgen voor dit soort voorzieningen in de buurt? Inwoners weten het meest van de wijk, ze kennen elkaar en willen elkaar vaak ook wel helpen, maar weten niet hoe. Daar biedt zo’n coöperatie een mooie vorm voor. En door zowel de mensen als de activiteiten en de organisaties met elkaar te verbinden, krijg je de mooiste resultaten. Denk aan vrijwilligers uit de eigen wijk die ouderen naar het ziekenhuis brengen, meegaan naar de afspraak met de arts. Of vrijwilligers die in groepjes ondersteuning kunnen bieden aan wijkgenoten die eenvoudige zorg of gewoon gezelschap nodig hebben. Ik wil alles en iedereen in de wijk aan elkaar knopen. Ook op het gebied van werk, participatie, opleiding, enzovoort. Ik ben soms dag en nacht bezig, maar ik doe het graag. Ik zie mensen opbloeien door de hulp of de mogelijkheden die ze krijgen. Machtig! Dat is onbetaalbaar. Kracht en talenten van mensen benutten, daar geloof ik in!”

41

Klara en Bauke

‘At it net kin sa’t it moat, dan moat it mar sa’t kin’ Klara: “Al lange tijd ben ik actief betrokken bij de buurtpreventie van Welgelegen-Indische buurt. Bij de buurtpreventie maken we afspraken met buurtbewoners. Van het opruimen van hondenpoep en het tegengaan van overlast in de buurt tot het netjes houden van de tuinen. Maar ook lopen we 2 á 3 keer in de week door de buurt om te kijken wat er allemaal gebeurt. Wanneer wij het idee hebben dat het ergens niet goed gaat, dan spreken we de bewoners aan. We vragen wat er aan de hand is en of ze hierbij hulp nodig hebben. Het is heel belangrijk om de mensen op een leuke of ludieke wijze aan te spreken op hun gedrag. We merken dat de buurt hier toch wel positief op reageert. Door wat onderlinge verschillen was het even onzeker wat er ging gebeuren met de buurtpreventie, maar samen met een collega hebben we het toch weer op poten gezet. Bouke is er kort geleden bij gekomen om te helpen.

42

Ondanks dat ik niet in deze buurt woon, vind ik het ontzettend leuk om dit te doen. Het is daarnaast ook goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling.” Bauke: “In het verlengde van de buurtpreventie zijn we op dit moment bezig met de campagne ‘de kracht van Leeuwarden’. Met deze campagne willen we mensen bewust maken van hun eigen krachten en hen motiveren elkaar te helpen. Omdat het voor veel mensen onbekend is wat de buurtpreventie allemaal doet, hebben we een promotiefilm laten maken. Deze werd eind september onder de aandacht gebracht. Ook hiermee hopen we mensen bewust te maken en het samen-gevoel te stimuleren. Wij vinden het ontzettend belangrijk dat mensen elkaar helpen en krijgen hiermee waardering voor ons werk. We doen wat we kunnen en zoals ze zo mooi in het Fries zeggen: “At it net kin sa’t it moat, dan moat it mar sa’t kin!”


Anki de Ruiter

‘Drempel voor het vragen of geven van hulp moet weggehaald worden’ “Bij Resto VanHarte organiseren we gezonde en lekkere maaltijden waarbij iedereen welkom is. Bijna vijf jaar geleden ben ik als vrijwilliger begonnen bij Resto VanHarte Leeuwarden in de bediening en schoonmaak. Omdat dit voor mij fysiek iets te belastend werd, ben ik de Restomanager en Horecacoördinator gaan helpen met het ondersteunen en organiseren van activiteiten. Bijvoorbeeld bij de Week tegen de eenzaamheid of de Week van het geld. Ik ben voornamelijk bezig met de PR en de planning van de activiteiten. Daarnaast benader ik mensen voor de activiteiten, maak ik afspraken en zet ik bijvoorbeeld een quiz in elkaar. Resto VanHarte Leeuwarden maakt gebruik van de landelijke website, maar ik maak hiervoor wel maandelijks een planning. Ik vind het ontzettend leuk om te netwerken omdat je merkt dat hoe langer je in het vak zit, hoe verder je netwerk zich uitbreidt. Ik ben altijd opzoek naar derden, hoe kun je elkaar het beste helpen. Toen het KinderResto in Leeuwarden werd geopend, door de burgemeester, wilde ik iets extra’s doen met enig tromgeroffel. Dit resulteerde in het hele jeugdkorps Jong Pasveer, in Wijk en Zorgcentrum Het Nieuwe Hoek, dat graag kwam optreden voor 40 pannenkoeken en een ijsco! Om dingen voor elkaar te krijgen


moet je uitgaan van je eigen kunnen en je competenties gebruiken. Afgelopen augustus ben ik begonnen met mijn eigen bedrijf, ‘ankidee’; een creatief concept gericht op hergebruik en herstel van bijvoorbeeld kleding maar ook voor hulp bij het uitvoeren van een creatief idee. Doordat ik al jaren actief ben in het vrijwilligerswerk heb ik een heel groot netwerk dat ik nu ook kan gebruiken voor mijn eigen bedrijf en andersom, de nieuwe contacten die ik op doe bij ‘ankidee’ kan ik gebruiken bij het vrijwilligerswerk. Wat ik het mooiste vind aan dit werk zijn de blije gezichten die ik zie. Maar ook dat ze naar me toe komen en zeggen: “Goh, wat hest het weer leuk deen Anki!”. Je merkt dat mensen meer naar elkaar toe trekken naar mate ze vaker komen. Zo is er al een groep opgericht met de naam SIL, Samen is leuker. Samen doen ze leuke dingen als wandelen tijdens de midnightwalk. Wat ik belangrijk vind is zoveel mogelijk mensen informeren en bereiken over hoe je elkaar kunt helpen. Mensen een fijn gevoel geven is mijn waardering. Daarnaast moet de drempel weggehaald worden voor mensen zodat ze hulp vragen of geven. Dat is mijn LWD voor elkaar”.

43

Trienke Sijperda

‘Een leefbare wijk waarin iedereen participeert, dat vind ik belangrijk!’ “Toen ik er na enkele jaren als tuinen kookjuf op het speciaal onderwijs uit moest, wilde ik niet thuis gaan zitten niks doen. Ik ben daarom naar het Vrijwilligerservicepunt Leeuwarden gegaan en zo ben ik terechtgekomen bij Resto VanHarte. Zij wilden graag een KinderResto opzetten en ik werd de kinder-kookjuf. In andere delen van het land is er naast het KinderResto ook een kindermoestuin en dit wilde ik, in de wijk Achter de Hoven waar ik woon, ook graag voor elkaar krijgen. Na enkele tegenslagen is dit project in samenwerking met de Coöperatie de Hoftuinen, werkgroep OBS Potmarge en de gemeente toch gelukt. De moestuin is vorig jaar feestelijk geopend door burgemeester Ferd Crone tijdens NL doet.

Iedere werkdag van 15.00 tot 16.00 ben ik of een collega/ vrijwilliger aanwezig in de moestuin. Sommige kinderen komen even kijken en spelen dan weer verder, anderen blijven wat langer en helpen mee. De leeftijd van de kinderen varieert van 3 tot 16 jaar, heel divers. De kinderen komen niet alleen voor de moestuin maar soms ook om even te praten. Dit schept wel een band. Daarnaast wordt er één keer in de twee weken in samenwerking met Resto VanHarte bij mij thuis gekookt. Met de groenten uit de moestuin maken we een gezonde en lekkere maaltijd. Ook sta ik af en toe met mijn camper naast de moestuin om samen met de kinderen te koken. Bijvoorbeeld een heerlijke pompoensoep.

Het gaat fantastisch met de moestuin. Er groeit en bloeit echt van alles: tomaten, andijvie, spruitjes, kalebassen, snijbiet, rucola en courgette maar ook frambozen, bessen, aardbeien en verschillende bloemen. We proberen ook ‘vergeten groenten’ en aparte groenten te kweken zoals bijvoorbeeld zwarte sperziebonen. Deze sperziebonen worden groen wanneer je ze kookt en de kinderen vinden dit heel gek, “je kan toch geen zwarte sperziebonen eten juf!” Ook hebben we een insectenhotel en een kruidenspiraal gemaakt met de kinderen.

Ik vind het heerlijk om hiermee bezig te zijn. ik ben met al mijn hobby’s tegelijkertijd bezig; tuinieren, koken en omgaan met kinderen. Ik word hier gelukkig van en kan mijn kennis over de groei en bloei van tuinieren en gezonde voeding delen met zowel kinderen als de ouders. Wat ik graag zou willen zien is dat over een paar jaar iedereen participeert en gezamenlijk groenten en fruit teelt en plukt. De wijk een stuk leefbaarder maken, dat is wat ik belangrijk vind en dat is mijn LWD voor elkaar.”

44


Diana Beek “In het dagelijks leven heb ik een eigen adviesbureau en geef ik trainingen en begeleiding bij stoppen met roken. De trainingen worden hoofdzakelijk in de winter gegeven en zodoende kan ik zomers iets van mijn tijd besteden aan vrijwilligerswerk. Vorig jaar juni ben ik via de Unie Voor Vrijwilligers (UVV) begonnen bij het wandelmaatjesproject. De UVV is een organisatie met een lange historie in vrijwilligerswerk en is altijd op zoek naar meer vrijwilligers voor verschillende projecten in de wijken en dorpen. Dit jaar wordt er aandacht besteed aan het 70 jarig jubileum! Ik wist gelijk dat ik iets met oudere mensen wilde gaan doen, omdat ik geïntrigeerd ben door hun bron van wijsheid en levenservaringen. Nu loop ik één keer in de week voor het wandelmaatjesproject met nog drie andere vrijwilligers. We hebben alle vier ons ‘eigen’ mevrouw met wie we elke week wandelen door Westeinde. Dit schept wel een band. We vragen vooral veel naar het verleden, daar praten ze graag over.

vertellen en begrijp heel goed dat je verdrietig bent wanneer geliefden om je heen weg vallen. Ook het verliezen van je onafhankelijkheid en het steeds minder zelf kunnen, kan moeilijk zijn. Wanneer je al wandelend vraagt naar hoe het vroeger was, merk je dat mevrouw helemaal opleeft en zich weer even jong voelt. Ze vertelt dan honderduit en vindt het fijn dat ze even centraal staat en haar verhaal kwijt kan. Vorige week kwam ik haar ophalen van haar kamer maar was ze nog niet helemaal klaar. Ik wachtte even in haar kamer en was een stille getuige van hoe ze haar wenkbrauwen en lippen nog even aanzette. Ik vond het zo mooi om dat te zien, omdat ze daarmee aangaf niet alleen nog wat ijdel te zijn maar ook nog over genoeg eigenwaarde te beschikken. Prachtig toch? Ik merk dat ze geniet van het wandelen en ze is erg dankbaar voor wat ik en mijn collega’s doen. Het leuke is dat wij er allebei en allemaal veel plezier aan beleven. Mijn LWD voor elkaar is: Als je deelt, verlies je nooit.”

‘Mijn’ mevrouw is al in de 90 en heeft pas haar man verloren. Daar is ze nog erg verdrietig over. Ik laat haar over haar man

‘Als je deelt, verlies je nooit’ Lwdvoorelkaar magazine

45

ArbeidsExpertiseBureau

VERANDEREN

NETWERKEN CAPARIS ARBEIDSMATIGE DAGBESTEDING AANDACHT

EN

VEEL SOORT WERK

DOEN WAT JE LEUK VINDT

GEZEL

LIG

SOLLICITEREN

KIEZEN

Krijg je een uitkering van de gemeente en wil je weer stappen zetten richting een betaalde baan? Bij het ArbeidsExpertiseBureau helpen we je graag op weg. Je profiteert van ons grote netwerk van werkgevers en onze kennis van de arbeidsmarkt. Kies je voor jezelf en zet je de eerste stap naar verandering? Meer weten? Neem contact op met het sociale wijkteam in jouw wijk en vraag naar jouw mogelijkheden of bel naar het ArbeidsExpertiseBureau via tel. (058) 286 06 66.

EIDING

BEGEL

Iets voor jou? Vraag bij het sociale wijkteam in jouw wijk of je in aanmerking komt voor Arbeidsmatige dagbesteding bij Caparis of bel met Caparis via tel. (058) 286 06 66.

THUIS VOELEN

Ruurd Walinga

‘Ontroerend hoe één van de kinderen begon te dansen van blijdschap!’ “Vijf jaar geleden heb ik samen met nog twee anderen Stichting Present Leeuwarden opgezet. Stichting Present is een landelijke organisatie die een brug slaat tussen mensen die iets te bieden hebben en mensen die daarmee geholpen kunnen worden. In totaal zijn er nu zo’n 60 dochterorganisaties door het hele land. Op dit moment zit ik in het bestuur van de stichting, verzorg de PR en ben intermediair van de vrijwilligers. Voor veel vrijwilligers is het de eerste keer dat ze vrijwilligerswerk doen en ik begeleid ze hier dan mede in. Het leuke aan Stichting Present Leeuwarden is dat wij veel doelgroepen bereiken. Dit komt mede doordat vrijwilligers het ook kunnen aangeven wanneer ze eenmalig aan de slag willen en wat ze graag willen doen. Hierdoor wordt de drempel, vooral voor jongeren, een stuk lager. Jongeren zeggen vaak: ‘ik heb geen tijd’, maar als ze het eenmaal gedaan hebben vinden ze het super stoer. Wij proberen zoveel mogelijk doelgroepen te werven als vrijwilliger. Dit doen we door actief groepen te benaderen en uit te leggen, door middel van presentaties, wat wij allemaal doen.


Wat dit werk zo mooi maakt is de verscheidenheid eraan. Zo hebben we een sinterklaasactiegehad waarbij gezinnen met kinderen speelgoed gaven aan gezinnen met geen geld voor cadeautjes. We willen hiermee een beweging creëren dat mensen dit gewoon voor elkaar doen. We helpen mensen bij het onderhouden van hun tuintje, maar ook veel alleenstaande moeders met kinderen die een extra handje kunnen gebruiken. Het was ontroerend om te zien dat na afloop een jongetje van drie, nadat zijn kamer was opgeruimd, stond te dansen van blijdschap. Sinds ik vijf jaar geleden ben begonnen voor Present is mijn wereld enorm vergroot. Nooit eerder heb ik in de gaten gehad dat er achter zoveel deuren mensen wonen die een helpende hand nodig hebben. Je leeft niet meer alleen voor jezelf, maar voor elkaar. Ik heb het gevoel dat ik zo mijn doel, mijn bestemming bereik in het leven en dat is mijn LWD voor elkaar.”

47

Carolien en Greetje

‘Extra comfort voor de patiënt, daar doen we het voor!’ Greetje: “Sinds 3 jaar ben ik nu als gastvrouw actief bij de oncologiepoli. Een half jaar later kwam Carolien erbij. We zijn op de poli begonnen met koffie en thee schenken voor patiënten die een afspraak hebben.

zijn er zes dames nodig; twee voor in de ochtend, twee in de middag en twee voor reserve. Dit is best een klus voor vijf dagen in de week.”

Het is soms ontzettend druk. Om de assistentes tijd en privacy aan de patiënten te kunnen laten bieden, is ons gevraagd de registratie van de patiënten op ons te nemen. Eerst als try-out, om te kijken hoe dit liep.”

Greetje: “Daarnaast voeren we ook intakegesprekken en geregeld houden wij een werkbespreking en evaluatiegesprekken. Kwaliteit bieden vinden wij erg belangrijk. Alle vrijwilligers krijgen dan ook een basiscursus; horen, zien, zwijgen. Het stukje extra comfort wat we de patiënten willen geven, daar doen we het voor. “

Carolien: “Vanaf het begin zijn er duidelijke regels opgesteld: onze taak mag niet ten koste gaan van een betaalde kracht. Daarnaast moet het ook voor de patiënten duidelijk zijn dat wij vrijwilligers zijn en niet op inhoudelijke vragen in kunnen en mogen gaan. De try-out beviel iedereen heel goed en sindsdien zijn we hiermee verder gegaan. Op dit moment zijn we met 38 gastvrouwen. Greetje en ik zijn de leiders van deze dames. Dit houdt onder meer in dat wij de roosters maken. Per dag

Carolien en Greetje: “We merken heel goed dat de patiënten het fijn vinden dat wij dit doen. Door de hulp van de vrijwilligers hebben de assistenten namelijk meer tijd en privacy om de patiënten te woord te staan en te helpen met hun vragen. Op sommige momenten is het best wel confronterend, maar er zijn ook zeker dagen dat er gelachen wordt op de poli. Het geeft ons voldoening en energie. Wij doen dit voor de medemens en dat is ons LWD voor elkaar.”

48


Ferdy van Meurs “Sinds februari vorig jaar ben ik actief als vrijwilliger bij ‘de kunst van het rondkomen’. Wij helpen mensen die in de schulden dreigen te komen of al zitten. Omdat het eerst niet helemaal lekker liep, zijn we met vijf man na de bouwvak begonnen om het opnieuw op te zetten. Inmiddels zijn we 11 man sterk. Ik ben bij ‘de kunst van het rondkomen’ verantwoordelijk voor onder andere de PR, werving van nieuwe vrijwilligers en het uitzoeken en opzetten van mogelijkheden. Alle vrijwilligers bij dit initiatief zijn ervaringsdeskundigen. Wij weten hoe het voor de mensen die we willen helpen, is om met zeer weinig geld rond te moeten komen. Hierdoor hebben al veel kennis en tips en trucs die we kunnen delen. Iedere vrijdag zijn wij aanwezig in de centrale bibliotheek en op woensdagochtend zitten we in buurthuis het skiphus. Dit noemen we het eigen krachtcafé. We willen mensen helpen, maar ze moeten het wel zelf doen. Wij ondersteunen mensen onder andere bij financiële administratie, geven tips en truc over goedkoper leven en vinden persoonlijke ontwikkeling heel belangrijk.

Het is een relatief nieuw initiatief, maar sinds we na de bouwvak opnieuw zijn begonnen, gaat het eigenlijk al heel goed. We hebben sindsdien meerdere mensen kunnen helpen. Zoals één van de collega’s het zo mooi zegt: “het skelet staat, nu nog het vlees er tegen aan!” Ik beleef hier zoveel plezier aan. Toen ik 15 was, ging ik altijd mee naar Polen om goederen te brengen en mensen te helpen. Het heeft er altijd al in gezeten en ik vind het leuk om mensen te leren kennen en te netwerken om nieuwe dingen te bereiken. Om ons netwerk uit te breiden, gaan we ook vanuit dit project naar verschillende bijeenkomsten over de decentralisaties en doen we veel connecties op. Zolang ik een beetje vooruitgang boek, krijgen ze mij niet klein! Wat ik belangrijk vind is dat mensen gaan samenwerken en elkaar leren kennen als mens. Geen onderscheidt maken in geslacht, geloof of wat dan ook en de hokjes loslaten. Wees lief voor elkaar en goed voor de wereld. We moeten er samen iets moois van maken en dat is mijn LWD voor elkaar!”

‘Er samen iets moois van maken!’ Lwdvoorelkaar magazine

49

Gezonde leefstijl Gezondheid is het belangrijkste dat er is. Niet alleen voor jezelf als persoon, maar ook als deelnemer van onze samenleving. Want gezonde mensen zijn actiever, zelfredzamer en leveren een grotere bijdrage aan de economie. Samen met de sociale wijkteams dragen de buurtgezondheidscoach en buurtsportcoaches van bv SPORT bij aan gezondheidsverbetering van de inwoners van Leeuwarden. Dit door een duurzame aanpak in de buurt/ wijk in te voeren, waarin burgers zelf een actieve rol vervullen.

‘‘

Humanitas is er voor iedereen Prof. Gerbrandyweg 75 Leeuwarden

’’

Actief meedoen in de samenleving maakt mensen gezond en andersom. Het eigen sociale netwerk heeft hierop veel invloed. Dit kan bijvoorbeeld op het gebied van eigen gedrag, het gevoel van veiligheid, maar ook gezondheid zijn. Door een combinatie te maken tussen het eigen sociale netwerk en goede laagdrempelige sporten zorgmogelijkheden in de buurt/ wijk aan te bieden willen we de gezondheid, van de inwoners van Leeuwarden, behouden en/of bevorderen. Hiervoor bieden we onze kennis en activiteiten op het gebied van gezond gedrag, een goede leefstijl in combinatie met een goede fysieke omgeving (veel groen en sportmogelijkheden), aan. Dit kunnen we niet alleen en dáárom werkt bv SPORT (steeds intensiever) samen met de sociale wijkteams! Weten in welke buurten/ wijken bv SPORT actief is? Kijk dan eens op ZZZEYVSRUWQO

tel.058-2666608 [email protected] www.humanitasleeuwarden.nl

Word ook vrijwilliger bij Humanitas!

Opvang, wonen, ondersteuning aan huis Zienn is er voor mensen die dakloos zijn of dat dreigen te worden. We bieden ondersteuning aan huis en hebben verschillende opvang- en woonlocaties. Voor jongeren, volwassenen, ouderen en gezinnen. Want op straat kun je niet leven; onze hulp kan dakloosheid voorkomen. Wij werken in Friesland, Groningen en Drenthe.

Hulp nodig? Bel 0900 - 118 88 81 of mail [email protected] Oostergoweg 1-d, Postbus 2579, 8901 AB Leeuwarden

Marieke van Dasselaar

‘Ik ben dankbaar voor wat het vrijwilligerswerk mij geeft’

“Twaalf jaar geleden heb ik in Leeuwarden het ZVCL opgericht. Daarvoor ben ik 28 jaar actief geweest bij de astmavereniging, maar toen dit samenging met het astmafonds wilde ik iets anders. Voor mij werd dit te groot en daarom ben ik het ZVCL begonnen. Het ZVCL staat voor Zorgbegeleiding, tijdens activiteiten en Vakanties voor Chronisch zieken, Lichamelijk gehandicapten en hulpbehoevende en of alleenstaande ouderen. Op dit moment ben ik coördinator van de vrijwilligers. Wij werken hiermee samen met het vrijwilligerssteunpunt en ‘WeHelpen’ van onder andere Achmea. Hier worden leuke vrijwilligers gevonden en gekoppeld aan iemand die het nodig heeft. Als dit klikt, dan ga ik jubelend naar huis zo blij. Op het moment zijn we met ongeveer 25 vrijwilligers, maar we zijn altijd op zoek naar meer vrijwilligers voor verschillende projecten. ZVCL is te vinden via Facebook en de website. Elk jaar in zowel het voor- als het najaar gaan we met een groep op vakantie. Buitenland vakanties zijn twee weken en binnenland vakanties één week. De vakantiegroepen bestaan uit een vaste kern met steeds weer nieuwe mensen erbij. We zijn op het moment met een groep van 20 á 30 mensen die mee gaan op vakantie. De mensen die mee gaan, betalen zelf de vakantie en we hebben één begeleider op ongeveer zes á acht mensen. Vooraf ben ik bezig om touroperators te regelen voor betaalbare vakanties en te kijken hoe en wat met bijvoorbeeld rolstoelers en rollators. Tijdens de vakan-


ties is het vooral de mensen begeleiden en meenemen op excursies en helpen met bijvoorbeeld kousen en oogdruppels. ’s Avonds wordt er altijd een bingo georganiseerd en dit is altijd weer geweldig. Ik haal hier ontzettend veel voldoening en plezier uit. Ik zie het ZVCL als mijn kindje en het vervult mijn leven. Ik zou ook niet weten wat ik zonder zou moeten. Naast het ZVCL ben ik ook nog actief bezig bij de creaclub in Westeinde. Hier zijn we samen met zo’n 21 dames en gaan we iedere maandagmiddag kaarten maken, werken met kralen, eierdozen en breien of haken. Ook geef ik een paar dames Ipad les. Via de Ipad laat ik dan zien hoe je hiermee moet omgaan en wat je er allemaal mee kunt. Ik heb een fulltime baan aan mijn vrijwilligers werk, maar ik zou niet anders willen Wat ik belangrijk vind is dat nog meer mensen, buren en families naar elkaar omzien, elkaar helpen en lief voor elkaar zijn. Als iemand in jouw buurt gezondheids- of andere problemen heeft, probeer elkaar dan te helpen door dit zelf op te lossen of in overleg door te geven aan het sociaal wijkteam. Soms heeft iemand een steuntje nodig, zie dit niet als bemoeizucht. Mijn eigen familie woont in Drenthe en Amersfoort. Mijn vrijwilligerswerk in Leeuwarden, al meer dan 35 jaar, heeft mij een grote familie en vriendenclub gegeven. Hier ben ik dankbaar voor en dat is mijn LWD voor elkaar”.

51

Ineke Spijkervet

‘Wij geven zelfvertrouwen’ “Stil zitten en niets doen past niet bij mij en dus ben ik altijd op de een of andere manier betrokken geweest bij vrijwilligerswerk. Zo’n acht jaar geleden heb ik zitting genomen in de ‘denktank’ van Dress for Success. Daarin werd meer gezegd dan gedaan en omdat ik meer een doener ben, heb ik die positie al snel ingewisseld voor die van coördinator van de winkel van Dress for Success, thans gevestigd in het bedrijvencentrum Emmastate aan de Emmakade. De stichting Dress for Success Leeuwarden e.o. is een vrijwilligersorganisatie die werkzoekenden aan kleding helpt, die past bij de functie waarop ze solliciteren. De kleding in onze winkel is afkomstig van donaties van winkels en particulieren. Omdat Dress for Success geen winstoogmerk heeft, wordt alle kleding gratis verstrekt. De kleding mag worden gehouden. En bij een succesvolle sollicitatie mag de klant nogmaals een tweede goed ogende outfit uitzoeken. In de praktijk blijkt onze aanpak voor veel mensen een uitkomst. Klanten vertellen dat ze door onze adviezen en de kleding met meer zelfvertrouwen solliciteren en dus meer kans maken op de beoogde baan. Daar worden zij gelukkiger van en in het verlengde daarvan ook ik. Veel mensen zijn actief op zoek naar een betaalde baan. Maar voor iemand met een uitkering of een minimum inkomen valt het niet mee zich voor een sollicitatiegesprek representatief te kleden. Hierdoor wordt de mogelijkheid gemist ‘een goede eerste indruk’ te maken en wordt de kans op de baan kleiner. Daar proberen wij wat aan te

52

doen. Wij geven mensen juist het zelfvertrouwen om er het optimale uit te halen. Hetzelfde geldt voor studenten die stage willen lopen bij een bedrijf of een organisatie waar passende kleding op prijs wordt gesteld. Die doelgroep bedienen we met minstens zoveel plezier en enthousiasme. Al moet ik eerlijk bekennen dat we in hun segment een minder rijk geschakeerd assortiment hebben dan voor de ‘ouderen’. Dat heeft alles te maken met de beperktere toevoer van geschikte kleding voor jongeren, maar daar wordt aan gewerkt. We zijn immers altijd in voor verbetering van de dienstverlening. Onze winkel is drie dagen per week - op afspraak! - open en wordt volledig bestierd door actieve vrijwilligers. Zij nemen er de tijd voor om mensen geheel op maat en passend te kleden voor een sollicitatiegesprek. Desgewenst aangevuld met tips en advies voor een perfect eindresultaat. Vorig jaar zijn ruim 100 klanten gekleed en dat maakt alles de moeite waard. Het is dankbaar werk en het geeft mij voldoening om iets voor mijn medemens te kunnen betekenen. Aan stoppen denk ik niet en met het voortdurend opschroeven van de pensioengerechtigde leeftijd hoef ik me daar voorlopig ook niet druk over te maken. Dress for Success is trouwens van oorsprong een Amerikaans initiatief en is nu een wereldwijde organisatie, maar dat internationale karakter vind ik van minder belang. Voor mij is het gewoon LWD voor elkaar.”


Gerrit Fokkema “Mijn loopbaan bij een groot bankbedrijf heb ik mogen afsluiten. Om mijn kennis en ervaring te blijven benutten, heb ik besloten om een (ander) maatschappelijk relevant doel te kiezen en dat is de zorgsector geworden. Zo ben ik voor Humanitas cliëntbegeleider op het gebied van rouwen verliesverwerking en ben ik toezichthouder bij Idesta, een beginnende zorggroep die investeert in zorg en leefbaarheid in met name de Friese dorpen. Daarnaast zet ik mij één dag per week in voor GEEF - Gezondheid Expertise en Educatiecentrum Friesland - waar ik beleid mee help bepalen en projecten begeleid om succesvol te worden. Voorheen had ik noch de tijd, noch de ruimte om dergelijk vrijwilligerswerk te verrichten, maar het is plezierig dat het nu wel mogelijk is. In GEEF werken organisaties op het gebied van zorg, wonen, gemeenten en vervolgonderwijs in Friesland samen om een visie op levensloopbestendigheid te realiseren en daar uitvoering aan te geven. Uiteindelijk willen veel mensen allemaal hetzelfde; zo lang mogelijk zelfstandig thuis wonen. Technologische ontwikkelingen, vaak woonzorgtechnologie, e-health of domotica genoemd, bieden kansen hierin te ondersteunen. Maar dan moeten de ouderen zich er wel bewust van zijn dat deze mogelijkheden bestaan en dat er op het gebied van preventie enorme kansen liggen. Wie het gegeven van een toekomst in eigen huis serieus neemt, kijkt nu al wat later mogelijke knelpunten zouden kunnen zijn. En neemt zelf de verantwoordelijkheid om daar nu al oplossingen voor aan te dragen. Dat kan soms simpel.

Als bijvoorbeeld de badkamer aan een renovatie toe is, sta er dan eens bij stil wat handig zou zijn als een veel ouder persoon, mogelijk met enige beperkingen, daar gebruik van zou moeten maken. En dan heb ik het over de huidige bewoner zelf natuurlijk, want vooruit kijken is de kunst. Op dit moment bestaat de doelgroep van GEEF uit zo’n 115.000 personen in Friesland en dat groeit naar 170.000. Het belang van goede voorlichting spreekt dus voor zich. Wij doen dat op verschillende manieren. Een aansprekende is onze demonstratieruimte het Huis van het Heden, waarin GEEF praktische oplossingen presenteert die veiliger, toegankelijker en comfortabeler wonen mogelijk maken. Hierbij moet je denken aan camerabeveiliging, het op afstand regelen van verlichting en gordijnen, het gebruik van personenalarmering, sensoren en telehealth toepassingen voor zorg op afstand, etcetera. We hebben het bewust het Huis van het Heden genoemd en niet het Huis van de Toekomst, want wie vooruit denkt, onderneemt nu actie. Het vormt in essentie de kern van de boodschap van GEEF; bewustwording creëren en daar preventief handelen aan koppelen. Het is de kortste weg van droom naar daad. Ik ben blij mij voor deze stad en wijde omgeving in te kunnen zetten. Ik leer veel van nieuwe mensen en professionals in het werkveld en kan hen weer laten delen in mijn ervaring. Dus zet ik mij als vrijwilliger in. Het maakt mij gelukkiger en als het goed is de samenleving ook. Dat past perfect bij LWD voor elkaar.”

‘Van droom naar daad’ Lwdvoorelkaar magazine

53

Gretha de Wild “Ruim tien jaar geleden ben ik als vrijwilliger begonnen bij het Fries Museum en het Keramiekmuseum Princessehof en dat doe ik nog steeds. Daarvoor ben ik een tijdje werkzaam geweest bij de Ziekenomroep van het MCL. Ook leuk, maar daar zit je in je eentje achter de microfoon en zit er een technicus aan de andere kant van het glas. Dan ben je niet echt onder de mensen en dus heb ik via het Vrijwilligerssteunpunt een andere activiteit gezocht. Dat werden de Leeuwarder musea en daar ben ik nog steeds uiterst content mee. Het is doorgaans buitengewoon gezellig, er heerst een positieve sfeer en het houdt je sociaal actief. Precies de redenen waarom ik vrijwilligerswerk wilde gaan doen. Het geeft structuur aan je leven en voorkomt dat je langzaam wegglijdt in ledigheid. Bij het Fries Museum in de Kanselerij aan de Tweebaks-markt was ik gastvrouw in het Museumcafé. Na de nieuwbouw aan het Zaailand is dat onderdeel vervallen, want het is uitbesteed aan een marktpartij. In het Fries Museum op het Zaailand ben ik nu vrijwilliger op de educatieve afdeling. Zij ontwikkelen projecten voor o.a. leerlingen van het basisonderwijs. Daar ik een onderwijsachtergrond heb, spreekt mij dat erg aan. Dit jaar is er het project ‘Ik, Friesland en de wereld’. Dit is een samenwerking van het Fries Museum, Keunstwurk, Tryater en Arriva om kinderen uit groep 7 en 8 van het basisonderwijs uit geheel

Friesland kennis te laten maken met cultuur. Het zijn fantastische en leerzame projecten. Ik assisteer de educatieve medewerkers en dat is prachtig om te doen. Bij het Princessehof ben ik als gastvrouw medeverantwoordelijk voor de Theesalon. Daarvoor is een rooster opgesteld waarop je je kunt inschrijven. Ik ben meestal dinsdags present. Het is leuk werk want je komt er mensen vanuit geheel Nederland tegen en soms zelfs daarbuiten. Als gespecialiseerd Keramiekmuseum heeft het Princessehof een bijzondere aantrekkingskracht en dat merk je aan het publiek. Soms is het druk, soms is het rustig. Hier kun je zo geen professionele kracht op zetten. Als vrijwilliger wil ik namelijk niet de plaats innemen van een betaalde werkplek. Daar probeer ik heel principieel in te zijn. Toen ik bij de beide musea begon was er een klein clubje van vrijwilligers, maar intussen is dat uitgegroeid tot ongeveer 150. Dat baart me soms zorgen, want je kunt niet alle bezuinigingsdrang afwentelen op vrijwilligers. Ik begrijp het wel, maar waar is de grens? Ik zet me met een glimlach en een vlotte babbel in om bezoekers en leerlingen in de musea gastvrij te ontvangen en te laten genieten, zodat ze graag nog eens terugkomen. En die praatjes en sociale contacten heb ik gewoon nodig. Dat kun je niet alleen, maar wel met LWD voor elkaar.”

‘Het houdt je fit en actief’

54


Grietje Tanahatoe

‘Achter de geraniums kun je altijd nog’ “Zo’n 40 jaar geleden begon ik als vrijwilliger in de Transvaalwijk. Daar hebben we destijds met een groepje vrouwen de peuterspeelzaal opgericht. In die tijd was het: als je kinderen krijgt, blijf je thuis. Maar het leek me ook goed voor die kinderen om samen te spelen. Naast de peuterspeelzaal werkte ik toen ook al mee in de redactie van de wijkkrant Transvaalwijk. Na 10 jaar verhuisden we naar de wijk Oldegalileën. Daar wilde ik ook wat gaan doen voor de buurt. Mensen betrekken en er een levendige buurt van maken met zijn allen, dat vind ik gewoon heel leuk. Toen ik in het wijkbestuur zat, hadden we ook altijd nauw contact met alle betrokkenen in de wijk. Onder andere met de politie, gemeente en woningcorporatie. We hadden korte lijntjes en gingen gewoon een paar keer per jaar de wijk door om alle knelpunten te bespreken. Je leert veel mensen kennen en je rolt van het één in het ander. Opnieuw in het bestuur van een peuterzaal, wijkbestuur Oldegalileën, bestuur vrijwilligerspunt. Verder in de loop der jaren deelname aan de redactie van de wijkkrant, meerdere besturen, 20 jaar wijkhoofd van het astmafonds. Maar ook veel activiteiten organiseren: kinderbingo, knutselclubjes, volwassenenbingo, intocht van Sinterklaas, Sint Maarten, playbackshows, een natuur- en omgevingsprogramma voor kinderen, kerstviering… Bij de intocht van Sinterklaas begon ik als zwarte piet, later zat ik in het bestuur en nu pak ik nog altijd het snoepgoed en de pepernoten in met een groep. Gezelligheid en activiteit, er is altijd wel wat te bedenken!


De meest indrukwekkende periode in mijn ‘carrière’ als vrijwilliger was na de dood van Meindert Tjoelker. De stille tocht, de herdenking, alle media aandacht. Het was heel hectisch en komt zomaar op je pad. Ik zat toen in het bestuur van de Samenwerkende Bewoners Organisaties (SBO). Wij legden als eerste bloemen en binnen no time stond alle pers bij me op de stoep. Dit zorgde voor een kettingreactie, wij hebben bij bijna alle radio- en TV-programma’s gezeten en stonden in alle kranten. Als bewoners van Leeuwarden wilden we laten zien: dit willen we niet, dit mag nooit weer gebeuren. Hieruit is de actie Nee! Tegen Geweld ontstaan. In die tijd heb ik zelfs met Wim Kok en Bram Peper om tafel gezeten. Zoiets verzin je niet. Achteraf denk ik wel eens: hoe heb je het allemaal voor elkaar gekregen?! Ik doe het inmiddels iets rustiger aan. Na 40 jaar actief te zijn geweest, mogen anderen het langzaamaan een beetje van me overnemen. Ben nog wel steeds penningmeester van de Samenwerkende Bewoners Organisaties, loop collectes en breng de Anbo-krant en de wijkkrant rond. Dit doe ik omdat ik het zelf graag wil, als je het móet, ben je niet gemotiveerd. Levendigheid in de buurt vind ik belangrijk, je kunt er samen wat van maken. Het brengt me zelf ook wat, ik doe het niet alleen voor een ander. Je ontmoet mensen die je anders nooit zou leren kennen en je maakt bijzondere dingen mee. Achter de geraniums kun je altijd nog.”

55

(ULVOHIYRRUQRGLJRPKXOSWHYUDJHQDOVKHWOHYHQYDVWORRSW

Wim

‘Zo moeilijk om je kind te vertellen dat hij niet meer thuis mag wonen’

OUDERPRAATGROEP Voor ouders die worstelen met hun ouderschap bij verslaafde kinderen Praat mee, elke eerste woensdagavond van de maand, startend op 2 september 2015 van 18.00 - 20.00 uur. Start programma 18.00 uur inloop vanaf 17.45 uur. Locatie Oostergoweg 6 te Leeuwarden. Aanmelden zou fijn zijn en dat kan door te mailen naar [email protected] of [email protected] of te bellen met Aukje Koster op 06 30 73 54 70

WWW.VNN.NL

Zeker als hulpverleners hameren op het belang van eigen kracht. Want wat als de kracht je in de steek laat? Wie loopt er dan een poosje mee om het leven weer op de rit te krijgen?

Wij luisteren ‘open’. Zonder in hokjes te denken. Alleen een zetje geven waar het nodig is. Soms is de beste oplossing weten bij wie je moet aankloppen voor hulp. Zodat we samen in staat zijn om ondersteuning te bieden bij alle facetten van het leven. Onze deur staat open voor iedereen die vastloopt in het leven. Voordat we stappen zetten, beginnen we met luisteren. Wij bepalen samen welke zorg en ondersteuning nodig is. Zodat het leven – met alle mogelijkheden en beperkingen – weer gaat stromen.

0HHUZHWHQ"%HONRPODQJVRINLMNRSGHZHEVLWHZZZFRQQHFWLQJKDQGVQO Schrans 92, Leeuwarden - 058 216 74 19

'XUIWHYUDJHQRPGDWKHWZ©ONDQ

Bouchra Nouamane “Ik ben student Culturele en Maatschappelijke Vorming aan de NHL en loop als zodanig al twee jaar stage bij het door onszelf opgerichte leerbedrijf ‘Albiet’. Daar is via Wellzo de vraag binnen gekomen naar participatiecoaches en dat leek me een leuke opdracht, passend bij mijn opleiding. Mijn eerste deelnemer aan het coaching-traject bleek een wat oudere vrouw die de paar jaar tot haar pensionering graag wilde vullen met passend vrijwilligerswerk. Wij hebben in gezamenlijk overleg een plaatsje voor haar gevonden bij het Fries Museum, waarna dat vrij eenvoudige traject alweer kon worden afgerond. Ik houd echter wel van een uitdaging en zo werd Marcel de Hoop aan mij toegewezen. Dat leek aanvankelijk een pittig vraagstuk te worden, maar we zijn er met zijn tweeën goed uitgekomen. De oorspronkelijk uitzichtloze situatie is omgebogen naar een perspectiefrijk vervolgpad en dat geeft vertrouwen in de toekomst. Ik houd nu vooral nog een vinger aan de pols, maar in feite is het probleem inmiddels bevredigend opgelost.” Marcel de Hoop: “Vanwege plots opdoemende lichamelijke klachten ben ik zo’n twee jaar geleden in een diep dal terecht gekomen. Ik stond in de overlevingsmodus en kwam eigenlijk nergens meer aan toe. Via de nieuwe participatiewetgeving ben ik uitgenodigd om vrijwilligerswerk te overwegen en dat leek me wel wat. Om mij te helpen echt terug te keren in de maatschappij heeft Bouchra mij begeleid en

dat is gaandeweg succesvol gebleken. Ik werk sinds kort drie dagen per week op een zorgboerderij en begeleid daar een klus- & tuingroep van mensen met een verstandelijke beperking. Ook waag ik mij ’s avonds weer regelmatig aan sporttraining en zo ga ik stapsgewijs steeds verder de goede kant op. Wellicht kan ik straks zelfs - parttime - de arbeidsmarkt weer op. Maar rustig aan, want met een eventuele terugval is niemand gebaat.” Bouchra: “Eens per drie weken komt het coachingteam van Wellzo bij elkaar om de lopende zaken te bespreken en ideeën met elkaar te delen. Dat is een clubje van zo’n zestien personen en ik moet zeggen dat je er veel van opsteekt. Je ziet daar de theorie van school een ontmoeting aangaan met de praktijk van alledag en daar kun je veel van opsteken. Ik blijf dan ook zeker doorgaan met mijn vrijwillige coachingsactiviteiten, al wordt dat volgend studiejaar vanwege mijn stageverplichtingen waarschijnlijk lastiger te organiseren. Als coach help je mensen op weg, leer je ze een cirkel te doorbreken en laat je hen nieuwe mogelijkheden zien om met eventuele beperkingen om te gaan. Het is bijzonder nuttig werk – daarom volg ik ook een opleiding in die richting - en aanvullend geeft het ook de voldoening dat je het juiste hebt gedaan. Die terechte ingenomenheid is overigens een resultaat van elke vorm van vrijwilligerswerk en dus ook goed voor LWD voor elkaar.”

‘Een ontmoeting van theorie en praktijk’


57

Fokje Oosting

‘Dingen voor een ander doen, maakt mijn leven rijker’ “Ik ben actief in mijn dorp. Ik help mee bij de dorpssoos en bij de koffie- en gespreksochtenden in de kerk, ben vrijwilliger bij de wereldwinkel, bij de vakanties van het rode kruis en doe boodschappen voor een kennis. Ik vind het normaal dat ik dit soort dingen doe. Ik ga niet in m’n eentje zitten. Het is juist gezellig onder de mensen. Vorig jaar moest ik verplicht met pensioen. Ik was 68 jaar en had 40 jaar met veel plezier in de thuiszorg gewerkt. Ik vond het gewoon mooi om voor een ander klaar te staan, van hot naar her te rijden en veel mensen tegen te komen. Ik wilde daar niet zomaar mee stoppen. Ik deed altijd al vrijwilligerswerk naast mijn werk. Maar nu vond ik het helemaal belangrijk om ermee door te blijven gaan. Bij de soos zie je dat mensen er naar uitkijken. Ze zijn altijd weer blij als we komen. Soms bak ik wat en neem ik dat mee, gewoon om te vieren dat we samen zijn. Samen met een andere vrijwilliger spelen we bingo, knutselen of

58

kaarten we met de mensen. Het is echt een ontmoetingsplek. Ik neem ook mijn ervaring van de thuiszorg mee in het vrijwilligerswerk. Als het rode kruis een vakantie organiseert, ga ik na wie er eenzaam is of weinig geld heeft. Hen nodig ik dan uit. Op de vakanties zelf is het ook druk: Ik verzorg mensen en help hen met eten. Of ik maak een praatje met ze. Omdat de vakanties best zwaar zijn, denk ik er wel eens over om een keer niet mee te gaan. Maar als ze dan weer bellen, ga ik toch. Het is hartstikke leuk en gezellig. Het geeft veel voldoening als je ziet hoe de mensen stralen. Het vrijwilligerswerk is soms wel vermoeiend. Ik let er op dat ik niet te veel doe en een keer nee zeg. Zo houd ik ook tijd over om op mijn kleinkinderen te passen of in de tuin te werken. Maar ik zal nooit helemaal stoppen. De contacten met elkaar zijn gezellig. Het is gewoon leuk om je medemens bij te staan. Dat is mijn LWD Voor elkaar.”


Janneke Wolkorte

‘Lekker sporten op het strand - in Leeuwarden’ “Zeven jaar geleden ben ik lid geworden van volleybalvereniging Leevoc en twee jaar later ben ik toegetreden tot het bestuur als tweede penningmeester, tevens belast met communicatie & PR. Die bestuursfunctie lijkt misschien snel op mijn pad te zijn gekomen, maar een vereniging draait nu eenmaal op vrijwilligers en ik vind dat je je verantwoordelijkheid moet nemen. Bovendien is het leuk om te doen, zeker als je er succes mee mag oogsten. Zo heeft Leevoc actief bijgedragen aan Serious Request door een wedstrijd tegen oud-Cambuurspelers te organiseren, daarvoor entree te heffen en dit bedrag te doneren aan Serious Request. Ik ben nu bezig met het tot stand brengen van een wedstrijd tegen het nationaal zitvolleybalteam en zo zijn er altijd activiteiten genoeg. Dat we dit jaar echt los kunnen gaan met beachvolleybal is helemaal een opsteker. De NeVeBo (Nederlandse Volleybal Bond) had al eens gesignaleerd dat beachvolleybal een prachtig instrument zou zijn om het seizoen te verlengen en volleybal nog breder onder de belangstelling te krijgen. Toernooien worden de hele zomer door georganiseerd en onze leden doen daar ook enthousiast aan mee. Uit een twee jaar geleden gehouden enquête bleek er onder onze leden veel animo te bestaan om in het zand verder te gaan wanneer de zaal tegen de zomer dicht gaat. Dat is één. Bij die andere Leeuwarder volleybalvereniging VC058 groeide een soortgelijk initiatief en we besloten samen de plannen daarvoor op te zetten. Dat is twee. BV Sport bleek vervolgens nog precies ruimte over te hebben voor een multifunctioneel Beachveld op Sportpark Nijlân, inclusief een gemeentelijke financiële bijdrage en daarmee stond ook punt drie op de kaart. Voorwaarde was dat ook andere sportverenigingen en scholen er gebruik van wilden maken.


Een rondgang langs deze partijen leverde veel positieve reacties op. In maart 2014 ging de gemeenteraad akkoord met ons voorstel. Dat was net te laat om afgelopen zomer al van start te kunnen gaan – de enige domper die in het ontwikkeltraject kon worden genoteerd – maar het gaf juist tijd om het voor dit jaar optimaal op de rit te zetten. In januari van dit jaar werd BeachLeeuwarden opgericht. Het is weliswaar een product van Leevoc en VC058, maar toegankelijk voor leden en niet-leden van de volleybalclubs. De contributie bedraagt tien euro per jaar en in ruil daarvoor kan men op dinsdag-, donderdag- en vrijdagavond naar hartenlust beachvolleyballen op één van de vijf permanente zandveldjes op Sportpark Nijlân. Uiteindelijk moet dat uitmonden in een Friese of noordelijke competitie, maar zover zijn we nog niet. Wel hebben we in samenwerking met oud-international Arno van Solkema speciale beachvolleybal-trainingen georganiseerd – tegen extra betaling – en op 28 juni hebben we een toernooi van het Nationaal Jeugd Beach Circuit. Dat is het enige toernooi dit jaar, maar dat worden er in de toekomst ongetwijfeld meer. We hebben al circa 110 leden en dat is ver boven verwachting. Het gaat kortom geweldig met BeachLeeuwarden. Het geeft veel bevrediging als je mag participeren in het van de grond helpen van een nieuw initiatief. Zeker als het een ‘boppeslach’ is. Daarnaast leer je er altijd van en dat brengt je persoonlijke ontwikkeling weer een stapje verder. Omdat ik een pietje-precies ben, kost het iets meer tijd, maar dat heb ik er graag voor over. Voor de sporters, mijzelf en LWD voor elkaar.”

59

Albert Haanstra

‘De wereld wordt er ietsje beter van’ “Eind 2012 heb ik me bij Welzijn Centraal – het huidige Wellzo – aangemeld als vrijwilliger. Ik was een van de eersten die daar de cursus aandachtscoach heeft gevolgd. De aandachtscoach is er voor mensen die extra ondersteuning en langdurige – tenminste één jaar - aandacht nodig hebben. Sommige mensen hebben een heel klein of zelfs geen netwerk. Zij voelen zich eenzaam, zijn contactarm of zijn sociaal geïsoleerd. Door de aandachtscoach wordt aandacht besteed aan het verwerken van problemen, de eigen ontwikkeling en/ of het verzelfstandigen van de cliënt. Ik bied in essentie een steuntje in de rug om hen te helpen verder te komen. Ik begeleid op dit moment twee mensen; een dyslectische man met een verslavingsverleden en een allochtone vrouw met meerdere problemen. Mijn dienstverlening is aanvullend, want de sociaal werker en het sociaal wijkteam blijft er ook bij betrokken. Ik help concreet met kleine dingen als belastingpapieren invullen, afspraken maken met de huisarts, bankzaken afwikkelen en dergelijke, maar probeer hen vooral uit hun isolement te krijgen en ze weer volwaardig deel te laten nemen aan de maatschappij. Dat lukt niet in een kort tijdsbestek, zodat de aandachtscoach doorgaans langdurig betrokken blijft. Ik denk dat ik per week een uurtje of vier, vijf met mijn cliënten bezig ben. Soms iets langer, soms iets korter, het is maar net wat voor inzet de situatie op dat moment vraagt. Ik signaleer overigens een zekere mate van professionalisering in het vrijwilligerswerk. Zo neem ik deel aan intervisie-

60

groepjes om elkaar scherp te houden, problemen te bespreken en oplossingen te bedenken. Op zich goed, want vrijwilligerswerk is wel vrijwillig, maar niet vrijblijvend. Aan de andere kant ben je geen betaalde kracht en moet je je ook niet als zodanig gedragen. Je moet opletten dat er geen sprake is van oneigenlijke concurrentie met vakgenoten en je moet grenzen stellen aan de verantwoordelijkheden die je kunt c.q. mag nemen. Dat is soms best moeilijk, met name omdat ik in het dagelijks leven ook op betaalde basis bij een zorgverleningsbedrijf werkzaam ben. Je moet dus constant alert blijven op wat je wel en niet doet, maar dat hoort er tegenwoordig bij. Persoonlijk vind ik dat, als het even kan, iedereen vrijwilligerswerk zou moeten doen. Je helpt er je medemens mee, je ontwikkelt jezelf en het geeft een zeker gevoel van voldoening. Maar het kan nog directer, kijk om je heen. Ligt ergens een stoeptegel los, meld dat bij de gemeente en het wordt opgelost. Als er ergens kapot glas op de weg ligt, ruim ik dat zo goed mogelijk op. Ik wil niet door dat glas fietsen, een ander ook niet; wat u niet wilt dat u geschiedt... Het is een praktische invulling van een stukje sociale bevlogenheid. De wereld wordt er toch weer ietsje pietsje beter van en met z’n allen bereiken we best veel. Aan de andere kant loop je soms op tegen de merkwaardige regeltjes die in onze maatschappij nu eenmaal gelden. Je kunt niet alles wat je wilt op je eigen manier doen. Dat lijkt soms op onrecht, maar het is niet anders. Voor het overige is dit fantastisch werk, voor mij èn voor LWD voor elkaar.”


Yen Chuong

‘Het past wonderwel bij mij’ “Ruim vijf jaar geleden liep ik bij toeval door de Bagijnestraat en zag op een met PX gemarkeerde deur staan dat er kerkdiensten werden gehouden en dat er vrijwilligers werden gevraagd. Beide mededelingen trokken mijn aandacht. Ik heb mijn belangstelling gemailed, heb daarop een kennismakingsgesprek gehad en ben eigenlijk direct daarna aan de slag gegaan als gastvrouw bij het Aanloophuis. Ik ben al diverse keren van plan geweest om ermee te stoppen, maar de voldoening die het toch ook schenkt, weerhoudt mij daarvan. De bezoekers die het ongeluk te boven komen, de spontane glimlach, het geprevelde ‘dankjewel’ – het zijn gouden momenten die ervoor zorgen dat je de volgende keer toch weer enthousiast present bent. Het Aanloophuis is op zaterdagmiddag en zondag de gehele dag geopend. Vrijwilligers draaien eens in de drie weken een dienst van vier uur, dus dat is te overzien. Het Aanloophuis biedt een tijdelijke onderkomen aan thuis- en daklozen en eenzame mensen uit met name Leeuwarden. Het is een brede doelgroep. Voorheen maakten vooral senioren gebruik van ons, maar er is sprake van een duidelijke verjonging. We zeggen wel eens, hoe meer de overheid bezuinigt, hoe drukker het wordt bij ons. Gemiddeld zijn er zo’n veertig tot vijftig gasten aanwezig, met uitschieters naar boven en beneden. Persoonlijk vind ik dit vrijwilligerswerk een goede manier om uiting te geven aan de werken van barmhartigheid die door de kerken worden gepredikt. Je helpt mensen die dat echt nodig hebben. Niet alleen door koffie


of thee te serveren, maar door ze oprecht aandacht te schenken en een luisterend oor te bieden. Je moet wel stevig in je schoenen staan, want het is niet altijd pais en vree. Je moet bestand zijn tegen een zekere mate van verbale agressie. Dat wordt weliswaar niet geaccepteerd – en fysieke agressie al helemaal niet – maar je moet wel tegen een stootje kunnen. Daarom worden er ook met enige regelmaat cursussen voor de vrijwilligers georganiseerd om hen inzicht te geven in het doen en laten van de bezoekers èn van henzelf. Daar steek je altijd weer iets van op. In zijn algemeenheid voldoet het Aanloophuis echter precies aan de doelstelling waarvoor het ooit is opgericht: beschikbaar zijn voor de medemens die hulp en aandacht nodig heeft. Een veilige plek bieden, waar warmte en aandacht is voor de gasten die veelal op straat leven en/of weinig sociale contacten hebben. Het is een plek waar tijd is voor een gesprek, waar mensen op adem kunnen komen of een moment van stilte vinden. De vrijwilligers moeten dat mogelijk maken en ik help er graag aan mee. Eerder ben ik als vrijwilliger actief geweest bij de kledingwinkel van het Leger des Heils en bij stichting Mevez maar het Aanloophuis lijkt blijvend te zijn. Persoonlijk vind ik het een ernstig nadeel dat er in het huis mag worden gerookt, maar dat is nu eenmaal toegestaan. Die vier uurtjes houd ik het wel vol, want de voldoening overstijgt de belasting ruimschoots. Dit werk past gewoon wonderwel bij mij en bij LWD voor elkaar.”

61

Sylvia Veninga “Twee jaar geleden ben ik vanuit Groningen naar Leeuwarden verhuisd voor het werk van mijn man. Ik was nieuw in de stad, werkte niet fulltime en wilde hier graag iets opbouwen op een nuttige manier. De Voedselbank sprak mij, sinds de aandacht die de Frogers er aan gaven, enorm aan en ik heb gesolliciteerd als vrijwilliger/medewerker voor de administratie. Na een paar weken in het magazijn, oftewel ‘de uitgifteruimte’, te hebben meegedraaid om de organisatie te leren kennen, ben ik gestart op kantoor. Ik werk in een geweldig leuk team, mijn collega’s gunnen elkaar het beste en werken hard. Dat vind ik heel bijzonder en werkt zeer motiverend. Intussen ben ik iedere vrijdag zo’n 6 uur op kantoor te vinden om telefoontjes en e-mails van klanten te beantwoorden en de administratie bij te werken. Ook help ik mijn collega om nieuwe aanmeldingen te verwerken. Op vrijdag zit ik samen met mijn lieve collega Ans op kantoor. Het totale administratieteam bestaat uit 7 vrijwilligers. Ik vind het ontzettend leuk werk, hoewel het soms erg hectisch is. Klant A staat voor de deur met een probleem, intussen belt hulpverlener B met een ander

probleem en komt er via de mail een aanbod van voedsel binnen dat snel opgepakt moet worden. Het is leuk, maar je moet je hoofd er wel bij houden. Toch hebben we op kantoor erg veel plezier in ons werk en is er gelukkig ook tijd om even bij te kletsen. Daarnaast draai ik ook maandelijks een middag mee bij de intakegesprekken op donderdag. Deze afwisseling maakt het een superbaan! Wat ik zelf heel mooi vind, zijn oud-klanten die zich rond feestdagen melden om huidige klanten te helpen. Ze verzorgen dan voor hen een diner of nemen ze mee om boodschappen te doen – op kosten van de oud-klanten natuurlijk. Een prachtig voorbeeld van omzien naar elkaar. Ik vind het heel bijzonder om Leeuwarders aan de basis van ‘leven’, namelijk eten en drinken, te helpen. Het is zo concreet. Dit brengt mij veel voldoening, maakt me dankbaar voor mijn eigen stabiele situatie en zorgt voor bewustwording bij mezelf. Zo perfect is het allemaal niet in Nederland! Dat is mijn LWD voor elkaar!”

‘Leeuwarders helpen aan de basis van leven’

62


Jennifer Stroop

‘Ik vind het héérlijk om te doen’ “In 2009 heb ik mijn hbo-opleiding Culturele en Maatschappelijke Vorming succesvol afgerond aan de NHL. Ik had vervolgens voor een maand gewerkt voor een welzijn instantie, maar als gevolg van de crisis die destijds toesloeg, moest er worden bezuinigd. Wie er het laatst bijkwam, moest er als eerste ook uit en dus stond ik snel weer op straat. Ik heb mij toen op het vrijwilligerswerk gestort, want een voltooide hbo-opleiding bleek eerder een nadeel dan een voordeel op een krimpende arbeidsmarkt. Na voor verschillende organisaties te hebben gewerkt als vrijwilliger, ben ik uiteindelijk via de coöperatie Amaryllis bij de Spel en Opvoedwinkel in MFC De Mozaïek terecht gekomen en dat werk past mij als een handschoen. Op maandag en donderdag begeleid ik van 9.00 tot 11.00 en 13.00 tot 15.00 uur een groep meest allochtone vrouwen, in aantal variërend van tien tot twintig. De grootste kinderen zijn dan naar school en de vrouwen kunnen de kleinsten van hun gezin hier naartoe meenemen. Vanaf augustus wordt dat schema trouwens omgegooid omdat de scholen in de nabijheid dan overstappen op een continu-rooster, maar dat is nu nog niet relevant. Ik geniet veel van de vrijheid in wat er georganiseerd moet worden. Veelal vraag ik de deelnemende vrouwen waar ze hun belangstelling op dat moment ligt en daar probeer ik vervolgens bij aan te haken. Dit kan informatief of creatief. Waar het in essentie om gaat is dat de vrouwen de Nederlandse taal nog beter leren spreken en dat ze uit hun isolement worden gehaald. Ze ontmoeten hier andere mensen en andere culturen en leren daar zo al doende


automatisch mee omgaan. Er zit ook zeker een educatief karakter in, want een aantal moet in december het examen van de inburgeringscursus doen en dat vraagt de nodige aandacht. Over het algemeen zijn de vrouwen wel gemotiveerd om hier hun best te doen, maar aan de andere kant moet je ze wel goed in de gaten houden. Met smoesjes of witte l eugentjes hoeven ze bij mij niet aan te komen, want ik wil altijd het naadje van de kous weten en dus vallen ze geheid door de mand wanneer wat ze beweren niet op de waarheid berust. Daar zijn ze inmiddels van doordrongen en dat maakt mijn leven een stuk eenvoudiger. Veel vrouwen zijn verplicht aanwezig te zijn als een gevolg van de participatiewet en ik verwacht dat dat aantal alleen maar verder gaat toenemen. Ze zijn dan weliswaar verplicht, maar ze zijn niet verplicht om naar deze Spel en Opvoedwinkel te komen. Ze mogen ook best ergens anders naar toe en dus toon ik wat dat betreft geen medelijden. Ik ben een aardig en spontaan gastvrouw, ik doe mijn best en ik leer ze om te gaan met de regels en gewoontes die in Nederland gelden en ik breng ze zelfstandigheid bij. Dat is geen kwestie van succes boeken op korte termijn, maar het nemen van kleine baby-stapjes op de weg naar begrip en acceptatie. Het is hier wel eens roerig, maar dat is niet erg. Ik houd wel van wat leven in de brouwerij. Ik vermaak me hier dan ook uitstekend. Het geeft me voldoening en het doet me goed. Ik vind het heerlijk, maar uiteindelijk hoop ik dat dit zal leiden naar een betaalde baan. Zolang dat niet het geval is, doe ik het voor de vrouwen en LWD voor elkaar.”

63

Frans de Bie

‘Uniek in Leeuwarden en echt een uitje voor zowel de honden als de cliënten’ “Eind maart vorig jaar ben ik begonnen met Dogs on Tour. Dogs on Tour bestaat uit vier honden die een nieuwe kans hebben gekregen. Storm, Bobbi, Timo en Liu. Alle honden hebben een verleden en heb ik zelf getraind tot ze geschikt waren voor dit ‘werk’. Ze brengen regelmatig bezoekjes aan woonvormen en activiteitencentra van cliënten met een beperking , maar ook gaan we naar verzorgingstehuizen. De bezoekjes zijn gratis maar omdat ik niet over vervoer beschik, ben ik beperkt tot Leeuwarden. Op dit moment ben ik druk bezig om van Dogs on Tour een stichting te maken en heb ik contact met zowel het gehandicaptenfonds als het oranjefonds om geld beschikbaar te stellen. De cliënten waar ik naar toe ga vinden honden erg leuk maar zijn zelf niet in de gelegenheid om één van de honden te houden. Ik merk dat de mensen empathie voor de honden hebben en er rustig van worden. Het is wel elke keer even aftasten hoe de honden op de cliënten reageren en andersom. Vaak laat ik de honden eerst los om ze kennis te laten maken en rond te snuffelen. Het zijn echt aandachts-

64

honden die vrienden zijn van iedereen. Ik ben ongeveer 30 á 40 uur in de maand bezig met dit werk maar zou dit graag willen uitbreiden. Zodra er een budget is, wil ik ook buiten Leeuwarden cliënten gaan bezoeken. Ik ben dan ook altijd op zoek naar mensen die ook een hond hebben die een 2de kans heeft gekregen en het leuk vinden om mee te gaan. Tijdens dit interview zijn bijvoorbeeld Resa Oordijk en zijn hond Tygo mee als gast. Een paar weken geleden liep ik langs het Nordwin college, toen ik ineens allemaal kinderen hoorde gillen uit het raam. Zij herkenden de honden en staken allen hun duim omhoog, hartstikke leuk! Ik haal veel voldoening uit dit werk en daarnaast is het leuk voor zowel de honden als de cliënten waar we langs gaan. Het is uniek in Leeuwarden en ik ga verder door borduren op de kansen die ik krijg. Wat ik graag zou willen zien, is meer betrokkenheid en interesse in andere mensen. De reactie die je krijgt van de cliënten en het stuk socialisatie doet een mens zo goed en dat is mijn LWD voor elkaar”.


Sjoerdtje Kamstra en Adri Koster Adri: “We doen in feite hetzelfde, maar op andere dagen. Ik verzorg op maandagmiddag de spelletjesmiddag van Palet in het Zorgsteunpunt Vrijheidswijk aan de Canadezenlaan en Sjoerdtje doet dat op woensdagmiddag. Het grote verschil is dat we ons op maandag veelal beperken tot het spelen van Rummikub terwijl op woensdag een grotere variëteit aan spelletjes wordt gedaan. De maandagclub is oorspronkelijk gestart als breiclubje, maar nadat ik met één bezoekster, die vond dat ze thuis ook wel kon breien, begon met Rummikub te spelen, zijn de andere vier spontaan aangehaakt. Het breiwerk is nu definitief aan de kant gelegd.” Sjoerdtje: “Een ander verschil is dat we ’s woensdags nog steeds een extraatje krijgen geserveerd van Palet. Geen uitgebreide maaltijden, maar een leuk hapje voor bij het spelen. Naast Rummikub vermaken wij ons ook met sjoelen en het kaartspel Skibbo. Doorgaans zijn we met een vrouw of zeven, maar er zit enige variatie in het aantal. Ik heb vernomen dat Palet de bezoeksters niet meer van huis mag halen of terugbrengen en dat zorgt voor ongemak. Ik verricht die taxiservice nu gedeeltelijk zelf, maar ideaal is het niet.” Adri: “In feite hebben Sjoerdtje en ik een duobaan. Door het werk te verdelen is het heel goed te doen en houd je ook nog tijd over voor andere zaken. Zo ben ik tevens tweewekelijks bij een wat oudere dame met Parkinson, ook namens Palet trouwens.

Ik kom al acht jaar bij haar en die relatie is zover uitgebouwd dat je best van vriendschap mag spreken. Ik help haar de eenzaamheid een beetje te doorbreken, in feite precies hetzelfde wat we met de spelletjesmiddag ook hopen te doen. Het zet mensen in beweging, ze gaan er weer eens uit en ze ontmoeten lotgenoten. Dat schept een band.” Sjoerdtje: “Net als Adri heb ik er ook een vaste klant bij die ik regelmatig bezoek, eveneens namens Palet. Ik doe dat nu ongeveer drie jaar. Ik zorg voor een beetje afleiding in de dagelijkse beslommeringen en dat doet haar goed. Dat maakt het ook dat dit vrijwilligerswerk nuttig is en dankbaar om te doen. Je helpt anderen en je komt zelf ook nog eens meer onder de mensen. Dat is wat tegenwoordig zo mooi een win-win situatie heet.” “De vernieuwde wetgeving baart ons wel eens zorgen. Er wordt op van alles bezuinigd, maar er komt niets voor in de plaats. Zoals nu de kwestie van het vervoer wat niet meer mogelijk blijkt binnen de regeltjes. Zo maak je het mensen toch onmogelijk om daadwerkelijk te blijven participeren in de maatschappij? We hebben daar onze bedenkingen bij, maar het is niet anders. We zullen er met zijn allen mee moeten leren leven. Wij blijven ons hoe dan ook inzetten voor onze medemens, want daar word je zelf ook gelukkig van. Samen één, samen voor LWD voor elkaar.”

‘Het is een win-win situatie’ Lwdvoorelkaar magazine

65

Samantha Gjaltema “Vrijwilligerswerk wilde ik eigenlijk altijd al gaan doen, maar op de een of andere manier is het er altijd bij gebleven. Bij mijn opleiding SPH aan Stenden University is het echter verplicht om per module een kleine dertig uurtjes aan vrijwilligerswerk te doen en dat bleek net het duwtje in de rug dat ik nodig had om daadwerkelijk als vrijwilliger aan de slag te gaan. Ik heb me aangemeld bij Zienn, een intakegesprek gehad, een contract zonder einddatum ondertekend en daarna kon ik echt aan het werk. Ik zit bij het activiteitenteam van Zorgopvang De Marene in de wijk Achter de Hoven. Dat is een geheel nieuw pand, eind vorig jaar geopend, dat dient ter vervanging van het oude pand van De Terp. Veel van de huidige bewoners zijn dan ook ex-bewoners van De Terp. De Marene biedt verzorging, verpleging, begeleiding én een thuis aan zo’n vijftig personen die zich, door hun gedrag en levensstijl, niet thuis voelen in een regulier zorgcentrum. Het is een totaal nieuwe wereld voor mij, maar ik voelde me er direct op mijn gemak. Het zijn hele leuke mensen en ze vinden het amusant om zo’n jeugdige ‘krullenbol’ in hun midden te hebben. Ik word er blij van mensen blij te maken en zo is iedereen tevreden. Als vrijwilliger heb ik geen verantwoordelijkheden met betrekking tot het ondersteuningsplan van de bewoners, maar ben ik er uitsluitend om te assisteren en een helpende hand te bieden

waar dat op dat moment even nodig is. In concreto zet ik ’s middags koffie, help ik boodschappen doen op de dagen dat de bewoners zelf moeten koken en ondersteun ik hen vervolgens in de keuken, doe ik spelletjes met de bewoners – één op één of groepsgewijs (Bingo!) – vul ik de schilderlessen aan en vul de gaatjes waar de begeleiders zelf niet aan toe komen. Al met al zeer afwisselend en nuttig werk. Ik heb een nieuwe wereld betreden en leer daar veel van. Eén bewoner is een echt maatje van me geworden en ik heb al heel wat levensverhalen mogen aanhoren. De extra aandacht die ik de mensen kan schenken, wordt gewaardeerd en dat geeft mij weer voldoening. Mensen helpen, dat past gewoon bij mij. Werken in De Marene is een soort van thuiservaring voor mij geworden. Ik ben dan ook van plan zo lang mogelijk er te blijven. Mijn school wil natuurlijk variatie in het verplichte vrijwilligerswerk, maar daar kan het overkoepelende Zienn wel in voorzien. Wat ik later ooit hoop te doen is een weeshuis voor jongeren op te zetten. Gericht werken met een niet te grote groep moeilijke tieners, dat lijkt me schitterend. Oorspronkelijk wilde ik dat ook nog in het buitenland gaan realiseren, maar als familiemens lijkt het me nu toch beter om in wat in de buurt te blijven. Dromen moet je durven bijstellen, zolang de essentie maar bewaard blijft. Dat geldt niet alleen voor mij, maar in feite voor iedereen. En dus ook voor LWD voor elkaar.”

‘Mensen blij maken, daar word ik blij van’

66


Maatwerk in Hoofdzaken Zorgmaatwerk / In Hoofdzaken biedt behandeling en begeleiding in de thuissituatie voor mensen van alle leeftĳden met een beperking als gevolg van een psychiatrische diagnose. Problemen kunnen van tĳdelĳke aard zĳn (zoals bĳvoorbeeld bĳ een depressie) of langer bestaan (zoals bĳ een ontwikkelingsstoornis of schizofrenie). Ook kan men bĳ ons terecht voor diagnostiek als er een vermoeden bestaat van een psychiatrische diagnose. Zorgmaatwerk U staat er niet alleen voor. Soms kan iemand in zĳn of haar leven tegen problemen van psychische aard aanlopen, waarbĳ men (tĳdelĳk) een steuntje in de rug kan gebruiken. Zorgmaatwerk kan u hierbĳ helpen.

In Hoofdzaken Opgroeien gaat niet vanzelf. Als je als kind en/of ouders dan ook nog te maken krĳgt met (psychische) problemen, dan kan er een beroep gedaan worden op In Hoofdzaken, Kind en Jeugd. G-C Volwassenen en adolescenten met AD(H)D (= aandachtstekort-stoornissen, met en zonder hyperactiviteit) en ASS (= Autisme Spectrum Stoornissen) kunnen met alle daarbĳ voorkomende psychiatrische problemen terecht bĳ het Gespecialiseerd Centrum voor InformatieverwerkingsStoornissen (G-CIS).

ZORGMAATWERK K.R Poststraat 131 8448 EB Heerenveen t 0517 - 342 223 e [email protected] w www.zorgmaatwerk.nl

IN HOOFDZAKEN K.R Poststraat 131 8448 EB Heerenveen t 0517 - 342 223 e [email protected] w www.inhoofdzaken.nl

G-C K.R Poststraat 131 8448 EB Heerenveen t 0513 - 745 051 e [email protected] w www.g-cis.nl

• Emmeloord • Leeuwarden WWW.ZORGMAATWERK.NL • WWW.INHOOFDZAKEN.NL • WWW.G-CIS.NL • @ZORGMAATWERK

ONTWERP DTP at home

Kwaliteit Zorgmaatwerk / In Hoofdzaken is in het bezit van het HKZ-certificaat. Dit betekent dat wĳ aan de door de HKZ gestelde normen op het gebied van kwaliteit en bedrĳfsvoering voldoen.

magazine juni 2015 Lwdvoorelkaar Een prachtige bundeling verhalen van mensen in de Gemeente Leeuwarden die iets voor elkaar doen

Recommend Documents