Tuinreis naar Zuid-West Ierland, vrijdag 27juni t/m woensdag 2 juli 2014. Dag 1 Vrijdag. Op een ongelukkige tijd 3.00 uur o ja op reis, snel alles bijeen naar Jannie en dan naar Vlissingen. Van FTours 4.30 u verzamelen. Al bekende gezichten en rijden maar. Roosendaal brengt ons nieuwe Groei & Bloeiers in de bus, nu op naar Schiphol. In de hal wachten we op mensen die in Amsterdam logies hadden. De koffers op de band, alles kost tijd en buiten maar regenen. Een stop voor koffie of iets anders en dan naar de controle. Taferelen spelen zich hier af, kleding in bakken, kettingen af, horloges en schoenen uit: een warboel! Vertrek Air Lingus 10 uur. Aankomst Cork, koffers walsen een rondje en af en toe komt de goede voorbij. Naar het prachtige Bantry House. Een lunch staat klaar: pompoensoep, sandwiches heerlijk en gezellig. Heel mooie stijlkamers en boven een poppenhuis. De tuin is apart door de 100 tredentrap. Ik kwam maar tot de helft. Dan nog een tuintje en een babbel met de hoofdtuinvrouw. De emancipatie slaat hier ook toe, het is anders toch echt een man, die van oudsher die baan heeft. Inchecken bij het hotel, wat een mooie plek met uitzicht op de baai. Omsloten door heuvels staat hier in de folder. En dan het volgende punt. Een heerlijk 4 gangendiner, aan een ronde tafel met een leuke groep. Er huist een superkok in de keuken denk ik. Denkend aan het ontbijt val ik tevreden in slaap. Morgen weer een dag 7.00 u wake up call! Maaike
Dag 2 zaterdag. Een enerverende dag die startte met het poezendrama. Poes in de bus opgesloten, angstig miauwend wat de aandacht trok bij diverse mensen. Ria maakte er werk van: receptie van het hotel, chauffeur, Liesbeth, collega’s chauffeur en het was al laat! ‘s Ochtends bij de receptie bericht: Pussycat dead, Driver alive! Zielig, maar gelukkig bleek het kleine katje gered te zijn en heeft het een goed onderkomen.
Op weg naar het geweldige Garinish Island, de boottocht was al fantastisch met alle zeehonden op de rotsen waar we dichtbij konden komen. De tuin, het hele eiland was tuin, bevatte veel exotische bomen en planten gelukkig met naambordjes, zodat we nu weten dat die kaneelkleurige schitterde stammen van de Luna apliculata zijn. Frans, onze medereiziger uit Roosendaal klom dapper alle trapjes en hellingen op met de Groei en Bloei tas om zijn nek, levende promotie. Hij genoot zichtbaar. Ook Lianne vertelde heel enthousiast over alle planten die ze ook in de bloemisterij gebruiken. Zij heeft een aparte hobby, het kweken van fazanten die ze weer verkopen via internet en zo leuke dingen meemaakt. De bustocht naar de volgende tuin, prachtig weer, ruig landschap, koeien die als gemzen op de rotsen lopen, schapen, gekleurde huizen, de uitleg van Richard onze chauffeur over de geschiedenis van dit stukje Ierland. Het prachtige uitzicht vanuit de bus met de schaduwen van de wolken op de bergen, we konden het niet mooier zien. Dit gebied trekt dan ook vele kunstenaars aan. Op naar de volgende tuin Derreen Gardens . Op dit schiereiland zagen we hoe de februaristorm tekeer was gegaan. Enorme bomen met de hele wortelkluit tegen de vlakte, wat een ravage! Op het uiterste puntje van het eiland stond een bankje in de zon. Uitzicht over de baai een schitterend plekje om even te mijmeren, maar ja, er was nog zoveel te zien en te genieten, vooral de boomvarens maakten grote indruk, wat een sprookje! Tenslotte gingen we kijken naar de monumenten uit de ijstijd, misschien waren we daar na alles waar we van genoten hadden minder ontvankelijk voor. Jopie
Dag 3 zondag. Als we de gordijnen open doen, zien we een prachtige blauwe lucht. Het wordt een mooie dag, we hebben er zin in. Een kleine teleurstelling volgt al snel: het water van de douche is koud! Na een snel en heerlijk Iers ontbijt moeten we helaas afscheid nemen van het Eccles Hotel in Glengariff aan de Bantry Bay. Tijdens de mooie rit met afwisselend landschap, dan ruig, dan glooiend, vertelt Richard, onze chauffeur, allerlei wetenswaardigheden. Zo is er een hippie kolonie, die 40 jaar geleden neerstreek bij de Shehy Mountains. Nog steeds voorzien zij zich in hun eigen onderhoud. Ook vertelt hij over de historie van Ierland: in 1922 was de onafhankelijkheidsoorlog en Ierland is sinds die tijd een republiek en bestaat uit 32 counties. Noord-Ierland heeft 6 counties en hoort bij Groot-Brittannië. Om half elf bezoeken we de Ballymaloe Cookery School met de tuinen. Het is een groot terrein met een befaamde kookschool en tuinen, waar Doreena Allen de scepter (pollepel) zwaait.
Van haar twee grote hobby's, koken en tuinieren, heeft ze haar werk gemaakt. Dankzij haar studie bedrijfskunde en grote inzet lukt het haar dit bedrijf te leiden. Studenten kunnen kortere of langere tijd stage lopen en op het terrein wonen. Elke zaterdag staat Doreena op de markt in Midleton om eigen producten te verkopen. Op allerlei manieren probeert ze het belang van biologisch tuinieren uit te dragen. Wij krijgen een rondleiding van een oud collega/vriendin van Doreena en lopen door een kruidentuin, een fruitboomgaard, diverse borders met vaste planten, langs een vijver en een stuk land met heel veel bessenstruiken. De klap op de vuurpijl zijn de brede borders van wel 4 m. breed met aan het eind het tuinhuis, van binnen geheel bekleed met schelpen in prachtige patronen. Het was een indrukwekkend geheel.
Daarna gaan we verder naar de beroemde Jameson Distillery in Midleton. We gebruiken hier eerst de lunch die bestaat uit een heerlijke zalmsalade, gevolgd door een verrukkelijk cakegebak met (natuurlijk) whiskey en bramensaus! De rondleiding door de oude fabriek is heel bijzonder. Wat een groot terrein met imposante gebouwen, en er staan ook nog een aantal oude graanwagens geparkeerd. We lopen het hele proces door, langs het waterrad, graanschuren, de droogvloeren, de grote koperen ketels, de fabricage van de eikenhouten vaten en we komen langs de opslag van vaten met whiskey. Enkele mensen hebben geluk en mogen meedoen aan de proeverij om het verschil te ontdekken tussen Ierse, Schotse en Amerikaanse whiskey. Vond je de Ierse Jamesons de lekkerste, dan kreeg je een oorkonde uitgereikt. Nog even de winkel in en dan snel weer naar de bus.
We zingen net over “The Wild Rover”en hup we moeten er weer uit naar de tuin van Neil en Sonia Williams, de Cedar Lodge, ook in Midleton. We worden verrast door een prachtige privétuin, aangelegd met veel bijzondere planten en struiken. Er ontstaat een heel leuk contact tussen Neil (88) en Willeke. Zij helpt hem aan de namen van planten die hij niet weet. En hij test haar kennis door snel een naambordje achter zijn rug te houden! De contacten met mensen en werken in de tuin, vaak 7 uur per dag, houdt hem jong, zegt hij. We nemen afscheid met applaus en zien ze hand in hand teruglopen naar hun huis. Een bijzonder bezoek!
Om half zes komen we aan in het Blarney Woollen Mill Hotel. We brengen snel onze tassen in de kamer en snellen naar de pub. Daar beleven we met veel spanning het verloop van de wedstrijd Nederland- Mexico. Gelukkig winnen wij van Mexico! Door ons gejuich weten de Ieren dat wij Nederlanders zijn. Het is weer een prachtige dag geweest met een zeer afwisselend programma! Addy en Joke
Dag 4 maandag. Beechwood. De familie Kirby staat in de tuin ons op te wachten. Ze zijn zenuwachtig omdat op deze dag hun eerste kleinkind geboren zal worden. Op het eerste moment zien we veel grassen die al wuivend door de bijna altijd aanwezige wind de tuin opvrolijken. Door de afscheiding van de hoge beukenhaag werpen we een blik en zien het vele groene gras in allerlei kleuren, in verschillende afmetingen en gescheiden door de haagjes waar de vogels lekker van genieten en beschermd worden. De O-la-la tuin en wat was het Olala!!
De diepte van de dalen en de hoogte van de bergen geven een prachtig gezicht waar we weleens jaloers op zijn (behalve als we er moeten klimmen). Heel wat soorten rabarber (Rheum),esdoorn (Acer) en een grote collectie vaste planten en heesters maken er een plaatje van. Het geweldige weer en de samensmelting tussen Walcheren en Roosendaal maken er een geweldige vakantie van. De O-la-la tuin en wat was het Olala!! Na een stevige klim komen we aan bij het huis Hillside. De storm van dit voorjaar heeft ook hier verschillende bomen geveld. Intussen zijn de stammen en takken opgeruimd de struiken gesnoeid en verder is er weer opnieuw aangeplant. De hoogteverschillen maken het werken in de tuin niet echt makkelijk, maar geven wel een mooi effect en een verrassend vergezicht. De robotgrasmaaier, die ons regelmatig voor de voeten rijdt kan niet het werk helemaal wegnemen, maar helpt wel. We zien vele vaste planten, grassen, hortensia’s en esdoorns en ook verschillende soorten Cornus. Kortom een zeer gevarieerde tuin in een bosgebied. Tot besluit krijgen we hier een lekkere lunch aangeboden die we in de tuin, genietend van de zon, oppeuzelen.
De laatste tuin die we maandag bezochten was de tuin Lakemount van Mrs en Mr Brian Cross.We werden hartelijk verwelkomd door Mrs Cross bij aankomst. Het eerste wat opviel in deze dag van hele mooie tuinen was ook weer een grote verscheidenheid aan hele mooie planten en struiken, die op een opvallende manier en juiste plaats van kleur, zich op de beste manier konden tonen. Ik denk bijvoorbeeld aan de prachtige Cornus kousa met een mooie schaduw en kleurrijke onderbeplanting en de vele rododendrons, die na de bloei nog een demensie krijgen van Oost Indische kers om de bloeitijd te verlengen. Ook de mooie varens die de schaduwplaatsen bezetten waren heel mooi. Al met al een tuin met heel veel schakeringen die de tuin een bijzonder aanzien geven. Dat je het allemaal niet voor niets krijgt bewijst de tuinman Mr Brian Cross, die niet van zijn drietandje afscheid kon nemen tijdens ons bezoek. We hebben weer een prachtige dag gehad met heel mooie tuinen die geweldig gedijen in dit zachte klimaat. Lianne, Rina en Frans
Dag 5 dinsdag. Op deze zonovergoten dag werd eerst koers gezet naar het Cobh Heritage Centre. Dit museum is geheel geweid aan de exodus van 6 miljoen Ieren, volwassenen en kinderen, in de periode 1848 – 1950, waarvan er 2,5 miljoen uit Cobh vertrokken. De uittocht werd veroorzaakt door de hongersnood, die ontstond door de mislukte aardappeloogst in 1846, gevolgd door een totale misoogst in de daarop volgende jaren. Een vertrek uit Ierland was voor velen de enige kans op overleven. Tussen 1845 en 1851 vertrokken meer dan 1.500.000 mensen uit Ierland veelal naar Brits Noord-Amerika (nu Canada). Velen overleefden de overtocht niet in de z.g. coffin-ships. Dit alles werd vooraf gegaan door de deportatie van gevangenen naar Australië. In de periode van 1791 tot 1853 vertrokken 30.000 mannen en 9000 vrouwen, in z.g. Convict Ships, vanuit de haven van Cork naar Australië. Er zaten dieven en moordenaars onder.
Op 11 april 1912 vertrok de trots van de White Star Line de “Titanic” vanuit Queenstown (nu bekent als Cobh) voor haar maidentrip. Aan boord 1308 passagiers en 898 bemanningsleden. Een totaal van 2206 opvarenden. Op 7 mei 1915, gedurende de 1e Wereldoorlog, werd het lijnschip “Lusitania” 16 km uit de kust tot zinken gebracht door een torpedo van de Duitse onderzeeër U20. Het schip vervoerde 1959 mensen. Eenmaal getroffen maakte het schip slagzij, zodat het onmogelijk was alle reddingboten te strijken. 1198 passagiers vonden de dood en het merendeel is nooit teruggevonden. 150 slachtoffers werden begraven in een massagraf op de begraafplaats van de Old Church, 1 mijl ten noorden van Queenstown, 80 van hen zijn nooit geïdentificeerd. Deze hele geschiedenis is voortreffelijk weergegeven in het museum en het was een bezoek alleszins waard. Daarna werd koers gezet naar Carrigthwohill voor een bezoek aan Fota Arboretum and Gardens, lekker even de benen strekken in de zon en frisse lucht! Een wandeling door het centrum van Cork, een bezoekje aan de overdekte markt, een biertje in de pub en de laatste volledige dag in Ierland zat er op. Harm
Dag 6 woensdag. Blarney Castle. In deze prachtige tuin werden we ontvangen door de enthousiaste headgardener, die ons rondleidde.
We liepen richting het kasteel waar de februaristorm zijn tol had geëist; hier waren enkele monumentale bomen geveld. In een hoog tempo liepen we door de tuin. Er werken 10 personen, die hun handen vol hebben aan het verzorgen van de tuin. Door verwaarlozing in de afgelopen eeuw, is veel van de originele beplanting verloren gegaan. Men probeert via aankoop van nieuwe soorten de tuin weer in de oude stijl te herstellen. In een totaal overwoekerd gedeelte van de tuin heeft men nu weer een naaldbos aangeplant. Rond elke boom maait men het gras en plaats men een gaas ter bescherming tegen de konijnen en toeristen, maar verder laat men de natuur hier zijn gang gaan. De gids vertelde dat het vaak zoeken is naar een juist evenwicht. Hij plantte drie bomen van elke soort: één op een plek waarvan hij dacht dat de boom het goed zou doen, één op een plek waar de boom vrij neutraal staat en eentje op een slechte plaats. Vaak bleek dat de voorspelling niet uitkwam: de boom op de slechte plaats bleek het vaak goed te doen…. Via allerlei smalle paadjes werden we door de tuin geleid. De gids wees ons op de langste boom, zo’n 45 meter hoog, de – volgens hem - mooiste boom en een prachtige red cedar. Deze kan zelf een heel bos om zich heen groeperen. Door aflegging komt er een eindje verder weer een nieuwe boom en zo zagen we verschillende bomen die ontstaan waren uit één moederboom.
De 300.000 bezoekers die Blarney Castle jaarlijks bezoeken gaan het vaakst richting the poison garden. In deze tuin zijn allerlei planten te zien die giftig zijn. Deze planten worden niet alleen gebruikt om iemand om zeep te helpen, maar ook als geneesmiddel!
Zo zagen we de Taxus, de appelboom en de Buxus. Bij de laatste hadden ze weer een mooi Iers verhaal: deze struik werd gebruikt om heksen te weren, want door de veelheid van klein blaadjes zou de heks helemaal gestoord worden. Heksen willen nl. van alle planten weten hoe ze in elkaar zitten en hoeveel blaadjes aan één takje zitten, zodat ze de juiste dosering van hun heksenbrouw kunnen samenstellen…… In the FERN garden konden we zo’n 80 soorten varens bewonderen. Na een stevige klim liepen we langs een geweldige kalkrots, waar ook een “heksenkeuken’ was. Af en toe ontdekten de medewerkers ’s morgens nog een smeulend vuurtje. De gids liet in het midden of dat door de heksen of plaatselijke jongeren aangestoken was. Nadat we een trap naar een vallei afgeklommen waren zagen we varens van wel 5 meter! In de ommuurde tuin was slechts een gedeelte van de ruimte benut. Men is er nog niet uit wat men hiermee wilde doen: een moestuin aanleggen, zoals wij voorstelden, was geen optie, omdat dit erg veel manuren zou kosten en weinig extra rendement zal opleveren. Nu werd driekwart gebruikt voor hooiland en een kwart voor een appelboomgaard met traditionele rassen. Op eigen gelegenheid kon men nog het Blarney House bezoeken, waar ook een rondleiding was. Om uit te rusten kon men terecht in de voormalige stallen. Kortom een prachtige tuin om deze mooie tuinreis af te sluiten! Wim Jobse
