4 juni 2010 Rotterdam / Scheveningen / Leiden / Leerbroek
16
Reisvereniging “Ons Genoegen” Vrijdag 4 juni 2010 Sta op, het zonnetje schijnt O zon, wat hebben we naar je gesnakt de laatste tijd. Regen, wind, grijze wolken, de lente leek wel herfst. Maar toch… op vrijdag 4 juni was de zon al vroeg aan het klimmen en bleek er geen wolkje aan de lucht. De temperatuur beloofde die dag 20+ te worden, dus hoe lekker is dat! Bij de bushalte op de Bachlaan was het nog rustig… kinderen fietsten naar school, de vogels floten al het hoogste lied en de dag lag nog open voor alle leden van de reisvereniging. Vanwege de zon waren de witte broeken in de meerderheid! De reis kon beginnen.
Buiten werd op de valreep in de schemering nog een groepsfoto gemaakt. Daarna was het nog lang onrustig in de bus maar gingen we toch echt weer op weg richting Gorinchem waar iedereen weer enthousiast werd uitgezwaaid. Het is echt weer een geweldige dag geweest met leuke activiteiten, prachtig weer en een gezelschap dat graag zingt en lacht! Hierbij willen wij graag de voorzitter en de dames van het bestuur heel hartelijk bedanken voor het organiseren van deze dag. We vertrouwen erop iedereen weer te ontmoeten op de vergadering van 9 oktober! Kees en Resia Rozenberg-Koning
Langzaam stroomde de bushalte vol met leden van Ons Genoegen. Dit tot groot genoegen van Dhr. Van Os die bij Hetty Mulder gehaktballen had besteld (en ook nog had betaald geloof ik!). Deze gehaktballen rolden bij iedereen met enige gretigheid naar binnen. Het overheerlijke gehaktballen draaien zit in de familie zeg maar!! We gaan op weg richting de Walstraat, Haarse Kade, Nieuwe Hoven en als laatste halte doen we de Bannenweg aan. Het gezelschap is compleet, iedereen heeft er zin in en we draaien de snelweg op! De voorzitter, Jouke Koning, heet ons welkom op deze prachtige dag. Er wordt ook een woord van welkom uitgesproken aan Teun en Ans Koster, die vandaag voor het eerst meegaan. Ze hebben al 8 lange jaren op de wachtlijst gestaan, maar mogen nu proeven van de sfeer van reisvereniging “Ons Genoegen”.
2
P.S. Alle foto’s van deze reis zijn natuurlijk te bewonderen de welbekende website van Ons Genoegen:
15
hij ook op zoek naar lelijke mannen. Hij vond een gewillig slachtoffer in “Herman”, de artiestennaam van Fred van Oord, die maar al te graag “amor amor amorrrrr”meezong. Ook Louella werd aan een liefdeslied onderworpen. Mocht er iemand niet meewerken dan volgt steevast “heeey sjaggerijn” (lachu). Daarna gingen de voetjes van de vloer en liet menigeen zijn danskunsten zien. We hadden ook een echte zanger in ons midden die “sinds 1998 niet meer heeft gezongen”. Daar geloven wij eigenlijk niets van want de liedjes kwamen er bij Teun Koster best soepel uitrollen. Wat een stem heeft die man! Na tulpen uit Amsterdam gingen toch weer de voetjes van de vloer. Een aantal dames, waaronder Louella Noorduijn, Angelike Smid, Fransje Kroon, mevr. Van Os en “Sophia Loren” plus ondergetekende probeerde zo goed en kwaad als het ging de macarena te dansen! Deze dans is zelfs nog op youtube gezet door Nancy Q.
14
Een hele goede morgen De buschauffeur blijkt voor een aantal mensen een oude bekende te zijn. Zijn naam is Volkert S. (aaah, daar kan hij ook niks aan doen, hij wordt al snel Govert genoemd) en hij heeft een aantal familieleden al eerder tijdens een nieuwjaarsreceptie naar Leiden heen en weer gesjeesd. Hij is een broer van de vrouw van de zwager van Rita Golverdingen. Snapt u het nog? Afijn, familie van familie telt ook mee, dus dan zal het wel goed komen… Hij belooft ons veilig overal naar toe te brengen, maar dan moeten wij ook veilig vastzitten, dus we worden verzocht de veiligheidsriemen vast te maken. Er wordt gelachen en gepraat en de eerste dropjes en gehaktballen gaan al snel de bus rond. Kedeng kedeng We zitten in de bus op weg naar de trein… kedeng kedeng zeg maar. Railz Miniworld in Rotterdam is onze eerste bestemming! In deze verkleinde wereld snellen ruim 100 modeltreinen voort over een minispoorrail van meer dan 2 kilometer lang. Maar na zo’n busrit op de vroege morgen zijn we eerst toe aan een bakkie leut met iets erbij. Bep Koning en Ans Koster komen elkaar eens ergens anders tegen dan op de markt en kennen elkaar langer dan vandaag… Bij de koffie mocht er bij het buffet gekozen worden tussen kwarkgebak, appeltaart (door sommigen een gruwel in het oog, nee, ik noem geen
3
namen) en kersenvlaai. Het tweede bakkie koffie voor Kees Koning lijkt aangelengd met water (leek wel sterke thee) en er wordt gevraagd om een sterker bakkie. Na 2 minuten komt er zo’n sterke bak op tafel dat zelfs de meest notoire zwartdrinker er een half dozijn suikerklontjes en meerdere cupjes melk in moet gieten. OK, beetje overdreven….
gezongen”. En Ineke, ook de beroerdste niet, griste twee mooie bloemstukjes van de tafel en bood die spontaan aan, hetgeen in dank werd aanvaard.
Na de koffiepauze, en plaspauze voor sommigen, waarbij mevrouw van Oeffel bijna een permanente bewoner van het invalidentoilet was geworden, maar gelukkig op tijd bevrijd werd en anderen kon waarschuwen de deur niet op slot te draaien maar iemand te regelen om voor de deur de “wacht” te houden… kunnen we een kijkje nemen in de wereld van treinen, railz en haar minibewoners. Angelike wil graag rondgereden worden in de trein en Nel Eegdeman lijkt op de eersteklas wagon te wachten, maar of die komt… busje komt zo!
Toen verscheen de Italiaan Angelo Indaco ten tonele. Een echte Italiaan die in New York heeft gewoond, fysiotherapie heeft gestudeerd, niet te beroerd is om even een rug los te masseren en daarna allerlei liedjes ten gehore brengt. Deze man zat niet alleen achter zijn toetsenbord liedjes te kwelen, maar pakte ook zijn gitaar en begaf zich onder zijn publiek. Allerlei mooie dames werden toegezongen, Fransje Kroon had de eer en zo ook “Sophia Loren”. Af en toe was
Je komt ogen te kort als je alles zou willen bekijken in deze fascinerende wereld. Wat te denken van een koe op het balkon (en een paard in de gang), een vliegtuigje cirkelend in de lucht met een piepklein mannetje erbij met nog een piepkleinere afstandbediening? Ongelooflijk hoe klein alles is en met hoeveel zorg en toewijding deze wereld is gecreëerd.
4
13
De bus reed richting Leerbroek toen op een landweg de weg te smal bleek voor een bus en een auto. De vraag was: wie zou winnen, de bus of de auto? Er vormde zich na enige hilariteit in de bus een lange file van auto’s en vrachtwagens áchter de bus. Er ontstond in de auto’s achter ons enig ongenoegen en bepaalde mensen stormden uit hun auto om hun beklag te gaan doen. De leden van reisvereniging Ons Genoegen hadden alle vertrouwen in de chauffeur en keken met belangstellende blikken naar buiten om te kijken of er al enige beweging in de file kwam. Er werd vrolijk gezwaaid, maar boze blikken en een middelvinger (foei Denley) waren het resultaat. Na enig oponthoud kwam er weer schot in de zaak en zette de bus zich langzaam in beweging (naar voren wel te verstaan). De bus had uiteindelijk toch gewonnen. Zeg nou zelf, een auto kan toch makkelijker achteruit dan een grote bus… maar daar dacht de vrouw in de auto lange tijd toch anders over! De rapen bleken helemaal gaar toen de mensen achter ons óók “onder de pannen” te moeten zijn…
De ontdekking van een echt naaktstrand deed verschillende mannen (jonge en oude jongens met algemene namen zoals Kees, Jan, Joost of iets wat daarop lijkt) terugsnellen om met grote interesse te onderzoeken waar naakt zat, waar nog haar zat en waar geen haar meer aanwezig was… als je haar maar goed zit zullen we maar zeggen. Dit leidde in de bus tot discussie wat de nieuwste mode is qua schaamhaar, maar daar zal ik in dit nette boekje niet verder op ingaan. Haha.
De mensen die achter de bus zaten bleken familie te zijn van een oude schoolvriend van Kees Koning. De heer de Jong (zal wel uit Spijk zijn) was 28 of 48 (daar waren we niet over uit) getrouwd en natuurlijk werd er voor hem “Lang zal ze leven
Om de 20 minuten gaat de zon onder in de wereld van Minirailz en wordt het donker. De lichtjes gaan aan en in de huizen worden de mensen zichtbaar die zich achter de raampjes bevinden. Er zitten echt minimensjes achter de ramen, op stoelen, aan tafels, in een bed, het is een wereld in een wereld. Dan
12
5
wordt pas duidelijk dat er ook een concert aan de gang is, één druk op de knop en het concert barst los… Als de zon weer opgaat en de lichten aangaan blijkt rond de Erasmusbrug iets te vliegen, is het een vogel of is het een vliegtuig? Neeeee, het is Superman. Een echte minisuperman. Na enige moeite is het mogelijk om deze held in strakke blauwe broek op de foto te zetten. Met dank aan Kees Rozenberg en handbediening op het fototoestel! Dat sommige mensen wel heel ver gaan in hun enthousiasme om deze treinen en gebouwen en figuurtjes te bekijken, blijkt wel uit deze foto. De vader van Dhr. Van Dis klimt op de reling en als dat niet lukt lijkt het bijna of hij zijn rollator gaat staan. “Opa’s laatste truukje” hoor ik uit de mond van een man, die later zijn zoon blijkt te zijn. Deze krasse knar staat nog midden in het leven. Daar kunnen we een voorbeeld aan nemen. Klasse hoor! Op weg richting Scheveningen Dan is het toch echt de hoogste tijd om weer in de bus te stappen, die een blok verder om de hoek al staat te wachten. In de bus drinken we nog eens wat, snoepen we nog eens wat
6
zuchtend vallen om met een verlekkerde blik een koud glas bier of wijn of rosé te bestellen en even bij te komen van alle indrukken van de dag. In de bus richting “Onder de panne” in Leerbroek We stapten de bus weer in die van het museum gelukkig tijdens ons bezoek mocht blijven staan op de plaats waar we ook zijn uitgestapt. Volkert had zelfs van het museum een schriftelijke toestemming gekregen zodat de politie hem niet mocht bekeuren. Kijk, dat noem ik nog eens “goed geregeld”. In de bus was het achterin tijd voor het kaasplankje. Louella Noorduijn en Rita Golverdingen hadden toastjes en kaas geregeld voor de hongerigen onder ons. Bij kaas hoort natuurlijk een lekkere witte of rode wijn en ook daar was aan gedacht. Er werden vernuftige flesjes rondgedeeld waarvan de dop gevormd werd door een glaasje. Glaasje en flesje ineen… helemaal perfect voor in de bus natuurlijk. Er werden ook bakken belegen en oude kaas naar voren doorgegeven…. En we hebben ze nooit meer teruggezien, dus we nemen aan dat mensen deze snack hebben gewaardeerd.
11
Een speciale afdeling was de tijdelijke afdeling “Wildebeesten”. Daar kropen Hetty Mulder en Marjan Smid over de steppe van de Serengeti om daar wildebees en gnoes te vangen zonder dat ze op hol zouden slaan. Het lukte na enige oefening om de knop te bereiken zonder gesnapt te worden. Ook waren sommigen zo moedig om langs een poel te lopen zonder in de bek van de krokodil te raken. Ook kon er door stampen en roepen dieren gevangen worden. Niet alleen populair bij kinderen, maar dus ook bij grote mensen. Angelike ontpopte zich als een prima fotografe van wilde beesten en scoorde elke keer een groot aantal sterren na elke opdracht. Het museum sluit Om 5 uur zou het museum sluiten en werden alle leden verzocht om de uitgang op te zoeken. Maar… onze leden kennende, had het merendeel de weg naar het terras reeds gevonden. Op de binnenplaats waren grote witte parasols geplaatst. Op de aluminium stoelen lieten de vermoeide reisgenoten zich
10
en kletsen en lachen we nog eens wat. We gaan op weg richting de zee. Een frisse zeebries zal ons goed doen. Toch nog wel een woord van waarschuwing vooraf omdat er wegen afgesloten zouden worden richting Scheveningen in verband met het Royal Beach concert de dag erop waar Jon Bon Jovi, Kane en Di-rect op zouden treden. Gelukkig hebben we een chauffeur die de weg goed weet en komen we uit vlakbij de Noordzee Boulevard waar onze koffietafel al klaar staat. Noordzee boulevard
Als we allemaal een plekje hebben gevonden in het restaurant, krijgen we een overheerlijk kopje tomatensoep. Het vreemde is dat er ook iemand is die champignonsoep heeft…. Hoe
dat kan, mag Joost weten… maar Joost weet het niet, want Joost was het niet…. Afijn, na een tijdje kwamen de overheerlijke kroketten met mosterd door en op tafel stonden ook een slaatje en
7
een eitje en later kwam er ook nog kaas en vleeswaren op tafel. Boterham met jam behoorde ook nog tot de mogelijkheden! Witte en bruine bolletjes, krentenbollen, boterhammen, de magen konden rijkelijk gevuld worden. Na de lunch vertrokken Kees Rozenberg en Annette den Breejen richting de Mediamarkt. Tenminste, dat was het plan van die twee, maar de mensen die zin hadden in een biertje of wijntje lekker buiten of loungen op het terras van het Kurhaus hadden meer geluk. Ook Rita Golverdingen en uw schrijfster trokken erop uit om de winkels aan de boulevard te plunderen. In veel winkels kwam je weer reislustige leden tegen (zoals Petra en haar moeder die een prachtige witte blouse gekocht hadden).
In de bus richting Leiden Om stipt half 3 draaide Volkert de bus weer rond en konden alle leden weer instappen. Gelukkig was niemand te laat… wat wel anders was na het bezoek van Railzzz, toen waren er toch wat mensen de weg kwijt, verdwaald, te laat, wie het weet mag het zeggen! Naturalis
Joost Noorduijn was vastbesloten om even te gaan kijken bij de opbouw van het podium van het Royal Beach Concert, maar vanaf de pier van Scheveningen leek dat nog best ver weg… Nadat iedereen een tijdje gezeten of gelopen of geshopt had, was er nog even tijd over om een ijsje te scoren bij de lokale Italiaan. De meeuwen keken ondertussen hongerig toe en de hoeveelheid mensen op het strand werd gestaag meer en meer. De zonovergoten stranden leken steeds kleuriger met mensen en badlakens. Nederland is helemaal klaar voor de zomer!
We gaan richting museum Naturalis in Leiden alwaar we kunnen genieten van al het moois dat de natuur ons te bieden heeft. Voor elk was er wel wat wils. Hetty Mulder begroette haar vriend de olifant en haar vriendin de dolfijn en de heer van Kersteren deelde de kennis die hij heeft van vogels met een aantal leden van de reisvereniging. Je bent nooit te oud om te leren en in Naturalis is voor elk wat wils. Iedereen waaierde uit door het museum en bekeek op zijn gemak alle schatten.De meest prachtige stenen en mineralen maken deel uit van de collectie in Naturalis. Ook was er informatie te vinden over hoe ver vogels kunnen vliegen, de stier Herman, kippen in te kleine hokken (de kip en het ei, dat moet ons toch bekend in de oren klinken!) fossielen, het wad en de zee, de aarde met de bewegingen van de continenten door alle jaren heen, kortom, te veel om op te noemen.
8
9
