K.v.K , Amsterdam. ABN AMRO Pagina 1 van 6

Vereniging

Postbus 95168 1090 HD Amsterdam

Pagina 1 van 6

Verslag 1990-2006 Vereniging AANEEN te Amsterdam Inhoudsopgave: A. Verslag 1990-2006 ............................................................................................................................................ 2

Amsterdam, 2006.

_________________________________________ K.v.K. 40.536.902, Amsterdam. ABN AMRO 46.16.01.540

www.verenigingaaneen.nl

Pagina 1 van 6

Vereniging


Pagina 2 van 6

A. Verslag 1990-2006 Hallo , ik ben Norine Hunsel, oprichtster van vereniging AANEEN. Geboren in 1948 in Suriname, hartje stad, later de buurt van Maxi Linder, nl. Watermolenstraat 33. In Suriname heb ik tot mijn 24e met veel plezier kunnen wonen. In de nabijheid van mijn ouders, mijn 7 broers en zusters en later mijn kinderen. Mijn moeder was een hardwerkende vrouw, die heerlijk kon koken, ze werkte zelf in de keuken bij een Joodse familie. Voor ons toverde ze van weinig geld, de heerlijkste gerechten in de keuken. Samen met mijn vader, een gedisciplineerd, Surinaamse strenge man vormden wij het gezin Hunsel-Veldwachter. Sociale normen en waarden kregen we allen van huis uit. Met 500.000 inwoners was heel Suriname een groot dorp. Families kenden elkaar, buren werden familie. Nok,nok , visite, buurtbewoners kwamen regelmatig onaangekondigd bij elkaar over de vloer. De ongedwongen gezelligheid die het met zich meebracht herinner ik mij nog heel goed.



Pagina 2 van 6

Vereniging


Pagina 3 van 6

De jaren '60 drongen aan, 2 van mijn broers kozen ervoor naar Nederland te vertrekken. Voor mij was Suriname mijn thuis, een leuke periode brak aan , de mooie muziek die vanuit Amerika overwaaide en op menig feestje hoorbaar was, de hippe kleding die ik importeerde uit de omringende landen en met succes doorverkocht, maakten voor mij mooie herinneringen. In 1969 besloot ik op vakantie naar Nederland te gaan, het land waar ik alle provinciën uit het hoofd van kon opzeggen, het land waar ik alles al vanaf wist, daarin al van jongs af aan onderwezen op school, het land dat in Suriname duidelijk zichtbaar was in alles, de taal, de mensen, de huizen, de wegen, de oude plantages. Over het huidige Nederland hoorde ik goede berichten, het zou er nog moderner zijn dan in Suriname, het Koningshuis was daar, je kon er goed geld verdienen, kortom het land waar alles mogelijk was. De vliegticket bij elkaar gespaard, en daar ging ik. In Nederland aangekomen was ik bijna een bezienswaardigheid, mijn ultrakorte rokjes en grote krullen afro, mode in die tijd, leverde daar uiteraard een bijdrage aan. Foto's maken in Amsterdam, met de duiven op de Dam, een rondvaart door de grachten, de markten met hun diverse koopwaar maakten mijn eerste indrukken van Nederland. Bepaalde cafés waren ware ontmoetingsplekken waar Surinamers elkaar ontmoetten. Ik ging er steeds vaker naar toe. Een klein aantal weken verder in Nederland, kreeg ik gezondheidsklachten, van pijn in de buik, toe en met hartkloppingen. Mijn Nederlandse schoonzus maakte zich zorgen en regelde een afspraak bij haar huisarts. Daar aangekomen kreeg ik een uitgebreide controle, en werd er breedvoerig doorgevraagd naar mijn klachten.



Pagina 3 van 6

Vereniging


Pagina 4 van 6

De huisarts bekeek de uitslagen van de testen en leek met zichzelf in beraad te gaan, toen hij de uitslag mededeelde: 'Mevrouw, goed nieuws, lichamelijk bent u geheel in orde, u mankeert niets, wat er dan aan scheelt, nou het volgende: 'U heeft heimwee !', daar komen deze klachten vandaan. Een glimlach kon hij daarbij niet onderdrukken , en ik wist dat hij gelijk had.

Dus retour naar Suriname, ik weet nog goed eenmaal op het toenmalige vliegveld Zanderij, ik op de trap stond en dacht : 'Wat doe ik hier weer'. Enfin, eenmaal weer geaard in Suriname had ik geen tijd meer om daarover na te denken, mijn jonge gezin inmiddels uitgebreid naar 4 kinderen eiste alle aandacht. Hoewel ik met hart en ziel voor Suriname had gekozen, kwam het juist door mijn kinderen dat ik begin jaren 70 begon te heroverwegen serieus naar Nederland te verhuizen. Wat me van mijn eerdere bezoek was bijgebleven, dat er volop studiemogelijkheden waren. Dat betekende een betere toekomst voor mijn kinderen die in het huidige Suriname, waarin politieke onrust heerste, niet gegarandeerd was. Het vroegtijdig heengaan van mijn geliefde moeder gaf de doorslag. Mei 1973 koos ik definitief voor Nederland. Een groot avontuur was begonnen, van kraakwoningen tot werken op Schiphol. Anders dan in Suriname waren de mensen in Nederland meer op zichzelf, vrijwel onwetend over mijn afkomst, die toch voortgekomen was uit een gedeelde geschiedenis.



Pagina 4 van 6

Vereniging


Pagina 5 van 6

De kinderen gingen naar school, en op bepaalde momenten miste ik de Surinaamse gezelligheid en besloot deze in te brengen in de Nederlandse cultuur en zodoende ook de Hollandse gezelligheid te ontdekken. Mensen van deze twee culturen samenbrengen tijdens spelletjesavonden en uitstapjes, werd het plan. Deze bijeenkomsten sloegen aan en gaven weer een andere dimensie aan mijn leven in Nederland. Met mijn oudste dochter en mijn goede vriend dhr.Pinas, besloten we er een vereniging van te maken om zo nog meer te bereiken. Zo geschiedde, de naam van de vereniging kwam spontaan in me op, het moest uitdragen waar de vereniging voor stond, nl. Mensen van diverse culturen met elkaar verbinden, de naam werd:

'AANEEN' 4 mei 1990 opgericht. Statutaire zetel te Amsterdam.

Sindsdien werden er met regelmaat, meestal in de schoolvakanties, bijeenkomsten en uitstapjes georganiseerd.Met name de buurtbewoners van Amsterdam Oost namen deel, het samenzijn was genoeg om elkaar beter te leren kennen, vragen aan elkaar te stellen, van elkaar te leren. Om 2 culturen, de Surinaamse en de Nederlandse te verbinden.



Pagina 5 van 6

Vereniging


Pagina 6 van 6

In het organiseren en aansturen van de vrijwilligers ging meer tijd dan lief in, terwijl mijn 5 puberkinderen ook de nodige aandacht opeisten, en als gescheiden vrouw stond ik er alleen voor.. Mijn gezin ging voor alles, dus het vrijwilligerswerk voor AANEEN werd medio jaren 90 op een laag pitje gezet. Wel had ik een wens, dat in ieder geval 1 van mijn kinderen op een gegeven moment het werk van de vereniging zou voortzetten en wie weet professionaleren, zodat AANEEN een waar begrip zou zijn. In eerste instantie was er onder hen geen animo, om het werk en gedachtegoed van AANEEN , verder uit te zetten.Toch spraken we zo nu en dan over AANEEN. Zo ook medio 2006, ik aan de keukentafel met mijn jongste dochter Palmira zat. Zij had door haar inspirerende baan als KLM-stewardess, 14 jaar lang heel wat van de wereld mogen zien.Waaronder ook Suriname. De situatie van maatschappelijke projecten aldaar ging haar aan het hart. Een voortgang van haar loopbaan werd in AANEEN , gevonden. Mijn dochter gaf aan nieuwe projecten voor AANEEN te willen starten, waarbij de visie van waaruit AANEEN ooit eens was ontstaan, de boventoon zou blijven voeren. Namelijk: "Reikt elkaar de helpende hand".

Vol vertrouwen nam ik met haar de statuten van AANEEN door.



Pagina 6 van 6

K.v.K , Amsterdam. ABN AMRO Pagina 1 van 6

Recommend Documents