Kenia & Zanzibar
Safari in Kenia, chillen op Zanzibar
krokodillen & kruidnagels
| 75
Kenia & Zanzibar
De perfecte Afrika-vakantie: eerst de big five spotten in een van de spectaculairste natuurgebieden ter wereld, en daarna ontspannen op zonovergoten zanzibar, Waar trouwens veel meer te doen blijkt dan relaxen alleen. ‘fijn, Maar Waarom heten de big five de big five ?’ Tekst & fotografie: Hans Bouman
Foto’s met de klok mee: > Struisvogels kunnen een snelheid van 70 km/u halen. > Leeuwin met haar zebrabuit. > Koffie met brandy na de junglewandeling. > Budgethotel onderweg.
76 |
‘Patrick, kun je die mensen wegsturen?’ ‘Je moet ze gewoon negeren. Als ik boos op ze word, ben ik de bad guy.’ ‘Nou, dan ben je maar de bad guy.’ Patrick lacht ongemakkelijk. Skip is zo iemand die eigenlijk gewoon thuis had moeten blijven in West-Virginia, om daar in zijn schommelstoel op de veranda ‘Country roads’ en ‘Thank God I’m a country boy’ te zingen. ’s Avonds een uurtje verveeld naar een Afrika-documentaire op National Geographic Channel kijken, dan staand het Amerikaanse volkslied zingen en hup naar bed. Maar nee, hij moest zich zo nodig door zijn Chinese vriendinnen Jean en Bunny laten meeslepen naar Kenia. Patrick, onze gids en chauffeur, heeft een stop gemaakt om te tanken. En jawel, een busje met toeristen, daar komen straatverkopers op af. Beeldjes en bananen verkopen ze, zoals overal. Jean en Bunny pakken het pragmatisch aan. Voor een habbekrats kopen ze een zak bananen van een stralende verkoopster. Als we twee minuten later wegrijden, zit Skip tevreden te kauwen. Weer een avontuur overleefd. We zijn op weg naar Mount Kenya, na de Kilimanjaro de hoogste berg van Afrika. Op de flanken van de bijna 5200 meter hoge uitstulping is een houten lodge gebouwd, vanwaar je niet alleen uitzicht hebt op de besneeuwde top, maar ook op een drinkplaats voor buffels en andere dieren. Serena Mountain Lodge: midden in de wildernis, maar op hoge palen gebouwd, zodat het wildlife ongehinderd kan passeren.
draagt. Benson blijkt niet alleen veel te weten, maar ook prachtig te kunnen vertellen, met de stembuigingen en mimiek van een volleerd acteur. Hij stelt slimme vragen, waarop wij domme antwoorden geven. ‘Waarom heten de big five de big five?’ ‘Vanwege hun grootte en omdat ze met zijn vijven zijn?’ Nee, nee, dit blijkt anders te liggen. De big five zijn, Benson recapituleert het nog even, leeuw, luipaard, olifant, buffel en neushoorn. ‘Maar een nijlpaard is toch groter dan een leeuw, en een giraffe groter dan een luipaard?’ Benson kijkt ons indringend aan en bromt: ‘De big five heten zo omdat ze de vijf dodelijkste dieren zijn voor jagers! Niemand maakt zoveel slachtoffers als de big five!’ Benson heeft ook vrolijker verhalen. Over de Britse ontdekkingsreiziger Joseph Thomson bijvoorbeeld, de man naar wie de Thomson gazelle werd vernoemd, die we onderweg nog veel zullen tegenkomen. De man werd er in de 19de eeuw onder meer op uitgestuurd om te kijken of zich in Afrika inderdaad met sneeuw bedekte bergen bevonden. ‘De Maasai die Thomson onderweg tegenkwam, vonden hem maar een rare snuiter. Eerst dachten ze dat hij, vanwege zijn witte huidskleur, wel eens een god zou kunnen zijn. Maar hij verrichtte geen wonderen, dus wilden ze hem doden. Toen Thomson daar lucht van kreeg, beweerde hij een tovenaar te zijn en deed zijn kunstgebit uit. Daar schrok iedereen geweldig van. Iemand die zijn tanden uit zijn mond kon nemen, dat moest wel een god zijn!’
Tovenaar met kunstgebit
Ten noorden van Mount Kenya bevindt zich het gebied van de Samburu, een nomadische stam die verwant is aan de Maasai. In deze streek bracht een van mijn grote helden, Wilfred Thesiger, zijn laatste jaren door. Thesiger wordt wel ‘de laatste ontdekkingsreiziger’ genoemd. Als kind zag hij de krijgers van Ras Tafari, de latere keizer Haile Selasi, door de straten van Addis Abeba dansen en op latere leeftijd was hij de eerste westerling die tot tweemaal toe de meedogenloze zandwoestijn Rub al Khali, het ‘Lege Kwartier’, in Saoëdi-Arabië doorkruiste.
Als we zijn aangekomen gaat Skip zijn middagdutje doen. Ik besluit mee te gaan met een groepje andere gasten, op een wandeling door het oerwoud onder leiding van een atletische gids die zich voorstelt als Benson. ‘We bevinden ons op ruim twee kilometer hoogte, dus er zijn hier geen muskieten’, vertelt hij. ‘Maar misschien wel andere dieren. Daarom gaat deze ranger, Cindy, met ons mee.’ Hij wijst op een verlegen ogend meisje dat een geweer bij zich
‘we bevinden ons twee kilometer hoog, er zijn dus geen muskieten.’
Vrienden voor het leven
| 77
Kenia & Zanzibar
‘wij zijn nomaden. altijD op zoek naar gras en water. ons dorp verplaatst zich elke acht maanden.’
Ook woonde hij acht jaar tussen de Moeras-arabieren in Zuid-Irak. Thesiger bracht zijn oude dag door bij de Samburu nabij het stadje Maralal, waar hij een aantal weeskinderen onder zijn hoede nam. Hij hoopte in hun midden te sterven om vervolgens te worden achtergelaten voor de jakhalzen, precies zoals dat hoorde in de natuur. Maar zijn twee meest geliefde pleegzonen stierven eerder dan hij, zodat de oude ontdekkingsreiziger moedeloos terugkeerde naar Engeland, om daar zijn laatste dagen te slijten in een verpleegtehuis. Ik blijk de enige van ons gezelschap die belangstelling heeft een Samburudorp te bezoeken en voel mij even later, als ik een welkomstdans aanschouw, een regelrechte nep-Thesiger. Ach ja, andere tijden. En, laten we eerlijk wezen, andere reiziger. ‘Hallo, ik ben Lenasio en je kunt me alles vragen, want ik spreek Engels’, stelt een gespierde jongeman van begin twintig zich aan mij voor. ‘Geleerd op de missieschool.’ Vragen stellen blijkt echter niet nodig, want Lenasio begint uit zichzelf honderduit te vertellen. ‘Wij zijn nomaden. Dat betekent dat we altijd op zoek zijn naar groen gras en water. Ons dorp verplaatst zich ongeveer elke acht maanden. Dan nemen we onze huizen en ons vee gewoon mee.’ Enthousiast vertelt Lenasio over het dagelijks leven van de Samburu. Dat vlees en melk de voornaamste voedingsmiddelen zijn, geitenpoep dient om insecten weg te houden en urine als ontsmettingsmiddel. ‘Tot ons vijftiende zijn we jongens. Dan worden we besneden en zijn we morani, oftewel krijgers. Pas als we achtentwintig zijn mogen we trouwen, maar dan ook wel met meer dan één vrouw. Nou ja, als we het kunnen betalen hè…’ Grinnikend vervolgt hij: ‘Vanaf die leeftijd behoor je tot de ouderen. Ouderen zijn de stamhoofden, wettenmakers en de priester, zij lossen de problemen op. Meisjes trouwen al op hun zestiende. En nee, zij lossen geen problemen op. Zij máken juist problemen. Nee hoor, haha, ik maak een grapje.’ Nadat hij me zijn huis heeft laten zien en een schoolklasje onder een boom het alfabet voor me heeft laten zingen, voert Lenasio me, puur toevallig, naar de smid annex juwelier van het dorp. Natuurlijk koop ik een paar kettinkjes. Tegen een mooie prijs, kennelijk, want als we hebben afgerekend maakt de smid duidelijk dat we nu vrienden voor het leven zijn. Als ik na mijn pensioen bij hem in het dorp wil komen wonen, ben ik van harte welkom.
Krokodillenfeestmaal
Toeristen vinden dat alle Afrikaanse meisjes op elkaar lijken, toch? Maar ze hoeft zich niet in te spannen. Voor een dollar kopen we graag een grote zak bananen van haar. Zelfs Skip is het ermee eens. Iets verderop zien we een chauffeur een busje met motorpech duwen, de passagiers er nog in. Geen blanken gelukkig, dat zou een onverdraaglijk koloniaal beeld zijn. ‘Ze hebben betaald voor een zitplaats, dus blijven ze zitten’, schampert Patrick. Skip gromt goedkeurend. We zijn onderweg naar Maasai Mara, een natuurgebied in het verlengde van de Serengeti in Tanzania, een van de rijkste en spectaculairste natuurgebieden ter wereld. Maasai Mara ligt op ongeveer 2000 meter hoogte en bestaat voornamelijk uit fraai, golvend grasland. Elk jaar is dit gebied het tafereel van wat een van de Zeven Natuurwonderen van de wereld wordt genoemd: de grote migratie van de gnoes. In mei en juni breekt de droge tijd aan in de Serengeti en wordt het gras geel en dor. Daarop trekken een half miljoen gnoes naar het noorden, waar het nog wel regent en het gras dus groener is. Het is geen gemakkelijke route. Rivieren als de Mara en de Sand moeten worden doorkruist, waar krokodillen liggen te wachten op hun feestmaal. Vaak hoeven ze niet eens zelf een gnoe te vangen, want veel dieren vertrappen elkaar bij de overtocht. Van de jongen, die in januari en februari zijn geboren, overleeft twee derde de migratie niet. In oktober en november, als het weer gaat regenen in de Serengeti, herhaalt het spektakel zich, maar dan de andere kant op. Naast krokodillen zijn ook leeuwen, hyena’s, gieren en maraboes enthousiaste fans van de grote migratie. Je moet geluk hebben om het spectaculaire migratietafereel te aanschouwen, want de natuur houdt zich niet aan de keurige tijdschema’s die de reisgidsen vermelden. Wij blijken achter het net te vissen: de grote massa is net weg. Wat achtergebleven gnoes kijken duf voor zich uit. Misschien toch maar de oude dag in Kenia doorbrengen?
Foto’s met de klok mee: > Maraboes doen zich tegoed aan verongelukte gnoe’s. > Archetypisch Afrikaans beeld: zonsondergang met acaciaboom. > Goedgemutste Samburuchauffeur. > Drie strak uitgelijnde oryxen. > Vier olifanten spelen Abbey Road na. > Lenasio spreekt uitstekend Engels.
‘een half miljoen gnoes trekt naar het noorden, waar het nog wel regent en het gras dus Groener is’
‘Hallo, ik ben Sofia. Herinner je je mij niet? We hebben een paar dagen geleden nog met elkaar gesproken. En nu dus weer! Moet je eens zien wat een mooie bananen ik verkoop!’ We staan te wachten voor een politiecontrole, waarbij op de speed governor van ons busje wordt gekeken of we ons aan de maximumsnelheid hebben gehouden. Sofia-met-de-bananen maakt van de gelegenheid gebruik om een oude truc te proberen.
| 79
Kenia & Zanzibar
Foto’s met de klok mee: > Franjeaap. > De markt van Stone Town. > Overal bereik op Zanzibar. > De befaamde hagelwitte stranden van het Kruideneiland.
80 |
Verderop, in de rivier de Sand, herinneren de kadavers van honderden gnoes aan de chaotische terugtocht van enkele dagen daarvoor. De maraboes geven een feestje en wenken ons met hun vleugels. Er is genoeg voor iedereen! Skip beantwoordt de uitnodiging met een wegwerpgebaar. Voor één keer ben ik het met hem eens.
Freddy uit Stinkibar
Xanadu, Samarkand, Tahiti, Timboektoe… Sommige plaatsnamen hebben een onvervalst mythisch karakter. Het Tanzaniaanse eiland Zanzibar is er ook zo-een. ‘Hagelwitte en goudgele stranden’, zegt de een. ‘Kruideneiland’, stelt de ander. ‘Eindeloze romantiek’, beweert een derde. Ze hebben allemaal gelijk, net als hun mede-enthousiastelingen, die over duiken, overheerlijke gerechten, sfeervolle markten en romantische hotels beginnen. Nog meer goed nieuws: Zanzibar ligt op maar anderhalf uur vliegen van Nairobi. Dat maakt safari in Kenia en chillen op Zanzibar tot een ideale combinatie. En zo wandel ik, met de indrukken van Maasai Mara nog kakelvers in mijn bewustzijn, door het centrum van Stone Town, de oude kern van Zanzibars hoofdstad. Veel inwoners van Stone Town zijn trots op de historische gebouwen van hun stad. Het House of Wonders bijvoorbeeld, een wit paleis van vier verdiepingen, compleet met klokkentoren – ooit de hoogste toren van heel Afrika – dat in de 19de eeuw door een Engelse ingenieur voor sultan Barghash werd gebouwd. Het House of Wonders dankt zijn naam aan de technologie die in het gebouw werd verwerkt, zoals stromend water, elektriciteit en een lift, allemaal primeurs voor Zanzibar. Direct naast het gebouw liggen twee andere paleizen, plus een uitbundig versierde apotheek, in Indiase stijl. Zelf vind ik de enorme overdekte markt en de omliggende nauwe steegjes het aantrekkelijkst. De sfeer op de markt is een mysterieuze mengeling van energie en lamlendigheid. Sommige kooplui zijn druk bezig vis schoon te maken, te fileren of in stukken te hakken, anderen zitten erbij alsof ze een flinke snuif of haal van een wel héél erg rustgevend kruidenmengsel tot zich hebben genomen. De geuren verschillen van stalletje tot stalletje. Peper, kaneel, nootmuskaat, kruidnagel, gember. Broodfruit, guave, durian, rambutan, papaja. Tonijn, makreel, mahi mahi, marlijn, reuzenmanta. Het ene riekt aangenamer dan het andere, maar de ervaring van de arme David Stanley (jawel, die van Mister Livingstone) kan ik niet delen. ‘De stank is verschrikkelijk’, schreef hij. ’s Nachts is de lucht zo dik en zwaar dat je er plakken van zou kunnen snijden om de tuin mee te bemesten. Stinkibar zou een betere benaming zijn dan Zanzibar.’
‘Stinkibar zou een betere benaming zijn dan zanzibar’ aldus david stanley.
Even later sta ik plompverloren voor het geboortehuis van de beroemdste inwoner van Zanzibar: Farrokh Bulsara. ‘Wat nou beroemd?’, denkt u, ‘nooit van gehoord.’ Snap ik, maar wedden dat u hem wel onder zijn artiestennaam kent? Inderdaad, Farrokh ging zich later Freddy Mercury noemen. Of het huis met het uithangbord ‘Zanzibar Gallery Mercury House’ echt het geboortehuis van de latere Queen-zanger is, wordt door andere locaties in Stone Town betwist. Het is ook allemaal zo lang geleden: de familie Bulsara vertrok al in 1964 van het eiland, lang voor Freddy beroemd werd.
Slavenkamers
Zanzibar is een mix van Afrikaanse en Arabische invloeden. Al sinds de oudheid lag het op een strategische plek: Egyptenaren, Feniciërs en Romeinen dreven hier handel, later volgden de Portugezen,
Kenia & Zanzibar
‘haremdames die de sultan teleurstelden, werden onmiddellijk geËxecuteerd.’
maar de echte bloeitijd van het eiland begon met de komst van de Arabieren. Zanzibar ging deel uitmaken van het Omaanse Rijk, waarvan het zelfs een tijdlang de hoofdstad was. Vandaar dat Zanzibar, anders dan de rest van Tanzania, islamitisch is. In de 19de eeuw werd het eiland het centrum van de slavenhandel in de regio, toen Europese kolonisten arbeidskrachten nodig hadden voor hun suikeren kruidnagelplantages, her en der in deze regio. Op de beruchte slavenmarkt van Stone Town werden in zestig jaar tijd meer dan een miljoen slaven verhandeld. Op de plek van die markt staat vandaag de dag de Anglicaanse kathedraal, maar een aantal van de voormalige slavenkamers is bewaard gebleven. Een sombere sculptuur van vijf figuren, staand in een rechthoekige kuil en met ketenen om hun hals, herinnert aan deze zwartste bladzijde uit de geschiedenis van het eiland.
Een opwekkend middel
Zoals bijna iedereen die Zanzibar bezoekt, besluit ik een zogeheten spice tour te maken. Met gids George en chauffeur Rashid. George blijkt een soort gemankeerde schoolmeester. Al snel begint hij me op mijn zenuwen te werken met eindeloze overhoringen van wat hij me zojuist heeft verteld. Ik blijk een beroerde leerling. ‘Wat zijn dat voor bomen, Hans?’ ‘Eh… zijn dat niet…eh, dinges?’ ‘Kapokbomen. Maar dat heb ik je toch vijf minuten geleden verteld? Oké, herkansing, wat is dit?’ ‘Eh… vanille?’ ‘Lijkt er niet op. Het is kardemom. Je weet natuurlijk hoeveel soorten fruit die plant draagt.’ ‘Jazeker… meerdere. Toch?’ ‘Twee: een bovengronds en een ondergronds. De peulen waarin zich de kardemomzaadjes bevinden worden in de zon gedroogd. Ze worden gebruikt om thee van te trekken, om pilaurijst op smaak te brengen of als ademverfrisser. Als je alcohol hebt gedronken en je steekt wat kardemomzaadjes in je mond, ruikt niemand het, hihi.’ ‘Slim.’ ‘En wat heb ik hier in mijn hand?’ ‘Een vrucht.’ ‘Wat zit er in die vrucht?’ ‘Een pit?’ Charles snijdt de vrucht open en er verschijnt een grote zwarte pit met een fraai rood vlies eromheen. ‘Nootmuskaat’, zegt hij. ‘Het rode vlies wordt in de zon gedroogd om currypoeder van te maken. De nootmuskaat zelf is ons equivalent van jullie alcohol. Het maakt je ontspannen. Tegelijk is het een opwekkend middel. Vrouwen gebruiken het om in een romantische stemming te raken, tijdens moslimfeestdagen. Op huwelijksfeesten wordt het door pap geraspt, zodat de gasten, eh, tja, zin krijgen in het leven, zal ik maar zeggen.’ Arme Charles: we gaan
nóg een paar dagen samen op stap. En met Rashid, die inmiddels mijn e-mailadres heeft genoteerd en na de reis wil blijven corresponderen. We bezoeken enkele historische gebouwen, of liever: ruïnes, zoals het Maruhubi Palace, dat sultan Barghash in 1882 liet bouwen om zijn harem in te huisvesten. Onderweg passeren we grote stukken open terrein, waar iets ligt te drogen. Ik weet zelfs wat: kruidnagels. Bovenmeester Charles knikt, enigszins verrast. Is er dan toch nog hoop? Bij de Maruhubi-ruïnes aangekomen, dist hij enkele sappige anekdotes op. ‘Het verhaal wil dat de sultan de haremdames die hem in bed teleurstelden onmiddellijk liet executeren. Ik vertrouw erop dat je dit wel zult onthouden Hans.’ Ook maken we een boottocht naar Changuu-eiland, dat ooit fungeerde als transitkamp voor slaven en later als quarantaineplek voor patiënten die leden aan gele koorts. Een echte gevangenis is het nooit geweest. Het eiland is vooral befaamd om zijn Aldabra-reuzenschildpadden. Er leven er meer dan honderd en met een volwassen gewicht van ongeveer 200 kilo zijn ze de grootste schildpaddensoort na die van de Galápagos-eilanden. Ze zijn oorspronkelijk afkomstig van de Seychellen, waar ze bijna werden uitgeroeid. Ook op Changuu-eiland waren de dieren hun leven lange tijd niet zeker en juist omdat ze bedreigd en dus kostbaar zijn, worden er tot de dag van vandaag jonge, gemakkelijk te verstoppen exemplaren gestolen. ‘Tja’, verzucht een bewaker, ‘wat doe je eraan? De mensen die hier werken zijn arm en de schildpadden leveren een fortuin op.’
Foto’s met de klok mee: > Weinig klandizie in de bar op Changuu Island. > Restanten van Maruhubi Palace. > Charles toont een nootmuskaat. > Israëlische honeymooners genieten van de zonsondergang. > Aldabra-reuzenschildpadden kunnen meer dan 100 jaar oud worden, maar laten niet op zich zitten.
Apen zonder duim
Hoogtepunt van Zanzibar? Dat is voor iedereen verschillend, maar de red colobus monkeys, oftewel Kirk’s rode franjeapen, moeten op elk bezoekerslijstje voorkomen. Ze leven in het Jozaniwoud op het zuidelijk deel van het eiland. Buiten Zanzibar komt de franjeaap niet voor: het is een van de zeldzaamste apen ter wereld en trouwens ook een van de mooiste. De dieren zijn om nog meer redenen bijzonder, legt Charles uit. Als enige primatensoort ontbreekt bij hen de duim. Daar staat tegenover dat franjeapen maar liefst vier magen hebben, om onrijp fruit en harde bladeren te kunnen verteren. Aan het eind van de dag, ontmoet ik, terug in mijn fraaie resorthotel aan de noordpunt van het eiland, een Israëlisch stel dat op huwelijksreis is. Ze zijn geen uitzondering: Zanzibar is uiterst populair bij honeymooners. Ze nodigen me uit met hen te dineren. Op het menu staan kruidige gerechten, waaronder een crèmige soep van kip en zoete aardappelen met een rijk aroma van nootmuskaat. ‘Die nemen we!’, besluit het stel giechelend. Ze hebben duidelijk ook de een spice tour gemaakt. •
| 83
Kenia
Kenia & Zanzibar
Safari: praktische tips Safari’s vinden meestal plaats in een 4WD. Tijdens de zogeheten gamedrives kan het dak van het voertuig zo’n 50 cm omhoog worden gedaan, zodat passagiers goed uitzicht hebben op het wild. Het voertuig mag om veiligheidsredenen alleen op bepaalde plekken worden verlaten. Vier Safari-tips: • Travel light. Neem niet te veel bagage mee, bij voorkeur een flexibele tas/koffer. In de safarivoertuigen is de ruimte beperkt. • Contactlensdragers, opgelet: safari’s kunnen stoffig zijn. Houd een opbergdoosje met vloeistof en een bril bij de hand. • Wie een Samburudorp bezoekt, maakt zich grenzeloos populair door wat kleine cadeautjes voor de kinderen mee te nemen. Pennen en snoep zijn geliefd. En koop wat kunstnijverheid in het dorp, de Samburu kunnen het geld goed gebruiken. • Neem een flesje Deet mee in je handbagage, naast een tube zonnebrand (met een hoge factor).
Klimaat & beste reistijd Het klimaat in Kenia is lastig goed te voorspellen, maar grofweg is de periode januari-maart warm & droog, april-juni warm & vochtig (‘de lange regens’), juli-oktober warm & droog, en november en december warm & vochtig (‘de korte regens’). Wij reisden in september en troffen aangename temperaturen (22 tot 25 oC overdag) en een lage luchtvochtigheid.
Hoe kom je er? KLM/Air France (www.klm.com) vliegt dagelijks van Amsterdam naar Nairobi, een prima uitgangspunt voor safari’s in Kenia. Retourticket v.a. € 672.
Shillings, dollars & ponden
Eten & drinken in de lodges
De munt is de Keniaanse shilling. 100 Ksh = € 0,85. ATM’s zijn er op de luchthaven en in de grotere plaatsen. Ze accepteren vaak enkel creditcards, geen Cirrus of Maestro betaalpassen, ook al staat dit op de automaat soms wel vermeld. In alle lodges kun je geld wisselen, maar je kunt hier ook met euro’s, Amerikaanse dollars of Britse ponden betalen.
Verblijf in de lodges in Kenia is niet goedkoop, maar altijd op basis van volpension (ontbijt, lunch & diner). De kwaliteit van de maaltijden (in buffetvorm) is uitstekend, de keuze is ruim en het eten is absoluut veilig. Omdat excursies in de ochtend en in de tweede helft van de middag plaatsvinden, zijn ook de lunches in de lodge, waarna er tijd is om even te relaxen.
Je kunt de vluchten, accommodatie, toegang tot de parken enzovoort allemaal zelf boeken. Het is echter vaak goedkoper (en zeker minder arbeidsintensief) om gebruik te maken van een reis waarbij alles geregeld is. Zo reisde REIZ& met Wereldcontact, een organisatie die al 55 jaar is gespecialiseerd in verre reizen. Het reisgezelschap varieert qua omvang van 2 tot 6 personen, en vertrek is gegarandeerd. Op de site van Wereldcontact staan de ‘100 mooiste reizen ter wereld’ waar de beschreven reis er een van is. U maakt al een reis naar Kenia vanaf € 1675 (inclusief safarigids, 4WD voertuig, alle maaltijden, accommodaties en vele safari-activiteiten, exclusief vlucht). Aansluitend verblijf aan de Indische Oceaan is er al v.a. € 295. Kijk voor meer info bij reis nr. 67 op www.wereldcontact.nl of bel met 088-530 5305.
• Nairobi: Panafric Hotel. Comfortabel hotel waarin je na aankomst vanuit Nederland rustig in Afrikaanse sferen kunt komen. 2-pk € 160. www.sarovahotels.com/panafric • Mount Kenya: Serena Mountain Lodge. Sfeervolle lodge op de flanken van Mount Kenya met o.m. perfect uitzicht op een drinkplek voor wild. 2-pk (volpension) € 145. www.serenahotels.com/serenamountainlodge • Shaba Game Reserve: Sarova Shaba Lodge. Aan de Ewase Nyiro-rivier gelegen. Dankzij de aanwezige bavianen en meerkatten never a dull moment. 2-pk (volpension) € 200. www.sarovahotels.com/shabalodge • Lake Nakuru National Park: Sarova Lion Hill Lodge. Uitzicht op het Nakuru-meer en nabij een van de zeldzame plekken om neushoorns te spotten. 2-pk (volpension) € 235. www.sarovahotels.com/lionhill • Maasai Mara National Reserve: Sarova Mara Game Camp. Hier slaap je in een luxe tent als in een luxe hotelkamer, maar dan mét wildernisgeluiden! 2 pk (volpension) € 300. www.sarovahotels.com/maracamp
84 |
Op weg naar Changuu Island.
3x Overnachten op Zanzibar • Stone Town: Zanzibar Serena Inn. Exotisch, sfeervol hotel direct aan het water, maar ook in het hart van Stone Town, op wandelafstand van alle attracties. 2-pk € 200. www.serenahotels.com/serenazanzibar • Nungwi: Essque Zalu Zanzibar. Op de noordpunt ligt dit resort, met alle luxe voor een relax-vakantie. 2-pk € 300. www.essquehotels.com • Paja: Dhow Inn. Paradijsje aan de zuidoostkust, kijjk maar eens op de site. 2-pk circa € 120. www.dhowinn.com Bij een langer verblijf daalt de prijs per nacht.
je proeft afrika, aziË en arabiË op je tong.
Reisgidsen & kaart
Georganiseerd reizen
5x Overnachten in Kenia
6x Eten & drinken op Zanzibar
Kenia: knobbelzwijn Pumbaa.
Insight Guide Tanzania & Zanzibar: Nederlandstalig, met veel chtergrondinfo, blinkt uit door schitterende fotografie én heeft erg nuttige a wilde dieren-secties. Uitgeverij Cambium, editie 2009, 336 pag, € 25. Rough Ruide to Kenya bevat veel achtergrond- & praktische info. Editie mei 2013, 640 pag, € 19. Wie meerdere landen in Oost-Afrika bezoekt, kan prima uit de voeten met de Loneley Planet East Africa, die naast Tanzania ook Kenia, Uganda, Burundi en Rwanda beschrijft. Editie juli 2012, 688 pag, € 27. Scheur- & waterproof is de Kenia Reise Know-How kaart (1:950.000), € 10,50.
In de drie genoemde hotels/resorts kun je uitstekend eten. De Serena Inn is een topper in Stone Town. Logeer je in Essque Zalu of de Dhow Inn, dan is het vanwege de ligging het meest praktisch van het hotelrestaurant gebruik te maken. Nog drie tips voor Stone Town: Monsoon Restaurant, Forodhani Gardens. De uitstekende prijs/kwaliteitverhouding maakt dit tot een aanrader, zoals ook de romantische sfeer dat doet. Afrika, Azië en Arabië ontmoeten elkaar op je tong. www.monsoon-zanzibar.com Mercury’s, Mizingani Road. Drink hier bij een oogverblindende zonsondergang je eerste biertje van de dag. Plaatselijke en internationale keuken. Archipelago Restaurant, Forodhani Gardens. Eenvoudig maar goed en met verse ingrediënten. Overigens, ze runnen hier ook een betaalbare B&B.
Nu op www.reizen.nl Ga voor accommodatie-filmpjes van de Serena Mountain Lodge, Sarova Shaba Game Lodge, Sarova Mara Game Camp en Essque Zalu Zanzibar naar reizen.nl.
Zanzibar
Informatie via internet www.magicalkenya.com, officiële site van het Keniaas toeristenbureau. www.zanzibartourism.net, site van de Commission of Tourism van Zanzibar. www.zanzibar.net, achtergronden & tips voor bezoekers. www.tanzaniatouristboard.com, de site van het toeristenbureau van Tanzania, waarvan Zanzibar deel uitmaakt. www.maasaimara.com, site van het Maasai Mara National Reserve. www.wereldcontact.nl, de site van Wereldcontact, dat reizen naar o.m. Kenia en Zanzibar organiseert.
Prikken, pillen & water Een malariaprofylaxe wordt aanbevolen, evenals prikken tegen Hepatites A en DTP. Vaccinatie tegen gele koorts is verplicht. Op dit laatste wordt bij de grens gecontroleerd, dus neem je inentingsboekje mee. Vaccinatie-adviezen kunnen per persoon verschillen, raadpleeg vooraf je huisarts of de GGD. Meer info: www.lcr.nl. Water drink je in Kenia en op Zanzibar uit flessen, nooit uit de kraan. De ijsblokjes die ze in de lodges bij je drankje serveren zijn veilig.
| 85
