Koutny Ilona, Dávid Mária, Németh Szabolcs, Paweł Kornatowski (red.)
Magyar–lengyel kapcsolatok: kontrasztív nyelvészeti, irodalmi és kulturális kutatás Kontakty węgiersko-polskie: kontrastywne badania językoznawcze, literackie i kulturalne I., II. kötet – tom I, II I. kötet – tom I: 2012. Poznań: ProDruk. 372 s. ISBN 978-83-61607-90-8 II. kötet – tom II: 2012. Poznań: ProDruk. 172 s. ISBN 978-83-61607-90-8
Mamy przyjemność zaprezentować Państwu dwutomowe opracowanie pt. Magyar–lengyel kapcsolatok:
kontrasztív nyelvészeti, irodalmi és kulturális kutatás. Kontakty węgiersko-polskie: kontrastywne badania językoznawcze, literackie i kulturalne, wydane z okazji przypadającego w roku akademickim 2012/2013 jubileuszu 20-lecia filologii węgierskiej na UAM. Oba tomy obejmują zbiór 47 artykułów o tematyce hungarystycznej autorstwa polskich hungarystów (w tym pracowników Zakładu Filologii Ugrofińskiej) oraz uznanych węgierskich specjalistów w dziedzinie hungarystyki. Poniżej prezentujemy spis artykułów zawartych w obu tomach oraz przedmowę w języku węgierskim i polskim.
Spis treści tomu I Nyelvészet Kontra Miklós: A magyarul beszélők néhány égető szociolingvisztikai problémája Tátrai Szilárd: A metapragmatikai tudatosság jelzései a magyar nyelvben Agnieszka Veres-Guśpiel: A tegező és nemtegező formák használata a magyar anyanyelvűek és magyarul tanuló lengyelek körében Koutny Ilona: Metakommunikáció és frazeológia. Kontrasztív vizsgálat Henryk Jankowski: Nyelvi változások Budapesten Vargáné Horváth Mária: Szláv eredetű családnevek a mai magyar családnévrendszerben Ladányi Mária: A magyar szóképzési morfológia leírási kérdései – eltérő nyelvelméleti magyarázatok fényében
Paweł Kornatowski: Lexikaiak vagy grammatikaiak a magyar elliptálható morfémák? Joanna Kozakiewicz: A moldvai csángó nyelvjárás néhány aspektusa Nyelvtanítás Szili Katalin: Arról, ami hiányzik a nyelvkönyveinkből, avagy a közös kulturális értékeinkről magyar-lengyel viszonylatban Czibere Mária: A magyar nyelv nagyító alatt, avagy kulturális konfliktusok a nyelvészetórán Dávid Mária: Ünnepi műsorok a nyelvtanítás szolgálatában Hegedűs Rita és Oszkó Beatrix: Naprakészen korszerű módszerek korlátozott feltételek között a magyar mint idegen nyelv tanításában Karolina Kaczmarek: Szövegelemzés az idegennyelv- és fordítástanításban Németh Szabolcs: Hibaelemzés és hibajavítás a nyelvórán Szita Szilvia: Utak a magyar nyelvhez Masát Ádám: Lengyel hungarológus hallgatók ösztöndíjas részképzése Magyarországon Fazekas Tiborc: A magyar nyelv tanítása ma külföldön, kétfokozatú egyetemi képzési rendszerben Bartha Krisztina és Tóthné Szűcs Éva: Középiskolás nagyváradi és nyíregyházi tanulók olvasási szokásai Irodalom Horváth Kornélia: Líratörténeti hagyományvonalak a kortárs magyar költészetben Žilka Tibor: Závada Pál Jadviga párnája című regényének elemzése Lőrincz Csongor: Tanúságtétel, erőszak, archívum. Esterházy Péter: Javított kiadás Elżbieta Szawerdo: Márai Sándor prózájának sikere Lengyelországban Kinga Piotrowiak-Junkiert: „Írói identitás” Kertész Imre művészetében Kulcsár-Szabó Zoltán: Idézet vége. Intertextualitás-fogalmak a magyar irodalomkritikában 1981 és 2007 körül Gizińska Csilla: Sławomir Mrożek drámái magyar színpadokon Piotr Kowalczyk: Tadeusz Różewicz Magyarországi lapok c. művében szereplő motívumok csoportosítása Szathmáry-Kellermann Viktória: Van-e nőirodalom Magyarországon? Anna Butrym: Tóth Krisztina – férfias női irodalom. A Vonalkód és a Hazaviszlek, jó? című prózakötetek elemzése Szathmáry István: Történelem és műfaj között. Röviden az új magyar krimiről Történelem Marcin Grad: Az 1948. január 31-i magyar-lengyel Kulturális Egyezmény Tischler János: 1966. Egy fordulatos esztendő a magyar-lengyel politikai kapcsolatokban Németh Orsolya: A Szolidaritás és a lengyel események a hivatalos magyar sajtóban 1980-1983 között
Spis treści tomu II Historia Ryszard Grzesik: Czy przyjaźń polsko-węgierska ma „odwieczny” charakter? László Kálmán Nagy: Polak, Węgier, dwa bratanki – dawniej i dziś. Jacy jesteśmy i jak nas widzą bratankowie Imre Molnár: „Kierować się głosem sumienia i przykazaniem miłości bliźniego.” Biografia Jánosa Esterházyego w świetle jego kontaktów z Polską Pál Attila Illés: Odmienne drogi węgierskiego i polskiego Kościoła katolickiego po drugiej wojnie światowej Csaba Gy. Kiss: Polska a Węgry. Przyczynki do historii naszych narodów w epoce dyktatury komunistycznej Jarosław Giziński: Rewolucja Viktora Orbána Literatura Bogusław Bakuła: Komedia gorzkich pomyłek. Obraz węgierskiej transformacji w dramatach Györgya Spiró Kwartet i Stłuczka Weronika Kasprzak-Schalotte: Cesarz pokoju: błazen kapłanem
Patrícia Pászt: Historia przekładów i recepcji teatralnej polskich i węgierskich dramatów w ostatnim 20-leciu Lajos Pálfalvi: Varga a Węgry. Podróże i opisy Aleksandra Muga-Bartkowiak: Recepcja krytyczna historycznych filmów Márty Mészáros na Węgrzech Językoznawstwo Janusz Bańczerowski: Kilka uwag o polsko-węgierskich kontrastach językowych Ilona Koutny: Kolory, które łączą
Előszó Idén ünnepeljük a Magyar Szak fennállásának 20. évfordulóját a poznani Adam Mickiewicz Egyetemen (UAM). A három lengyelországi magyar szak közül a legfiatalabb 1992 óta működik az UAM Nyelvészeti Intézetében, eredetileg Hungarystyka, jelenleg Filologia Węgierska néven. A beiratkozáskor magyarul még nem tudó diákok ötéves tanulmányaik során (2006-tól a bolognai rendszerű 3 éves alapképzés + 2 éves mesterképzés keretében) felsőfokú (C1) nyelvtudásra tehetnek szert, elsajátíthatják a szükséges nyelvészeti ismereteket, továbbá megismerhetik a magyar irodalmat, történelmet és kultúrát, egyszóval tájékozott hungarológussá válhatnak, akik rendelkeznek mind elméleti, mind gyakorlati kompetenciával, meg tudják ítélni a magyar kultúra helyét a világban, ill. képesek fordítani és tolmácsolni (a szak történetéről és programjáról l. Koutny – Dávid 2004, Koutny 2010). Jelen kiadványban – az ünnep tiszteletére – a hungarológia tanulmányozását szolgáló cikkekből nyújtunk át egy csokrot lengyelországi hungarológusok és elismert magyar kollégák tollából. Ezekben az írásokban különös hangsúlyt kapnak a kortárs magyar-lengyel kapcsolatok, valamint a nyelvészet, irodalom és a történelem területén
mutatkozó párhuzamok és különbségek. A kétkötetes munka (az első kötet a magyar, a második pedig a lengyel nyelvű cikkeket tartalmazza) a Bibliotheca
Hungarica sorozatban jelenik meg, melyet a szak első vezetője, BRENDEL János (1938–2010) alapított. Az Ő emlékének is tisztelgünk ezzel a gyűjteménnyel. Az első kötet anyagát 4 fejezetbe soroltuk. A Nyelvészet című fejezet 9 cikket tartalmaz a magyar szociolingvisztika égető problémáit bemutató vitairattal indítva (KONTRA Miklós) a moldvai csángók nyelvi helyzetének tárgyalásáig (Joanna KOZAKIEWICZ). TÁTRAI Szilárd elméleti pragmatikai cikkét Agnieszka VERES-GUŚPIEL elemzése követi a magyarok és magyarul tanuló lengyelek nyelvhasználati felméréséről, KOUTNY Ilona pedig a metakommunikáció és a frazeológia kapcsolatát vizsgálja magyar és lengyel összevetésben. Henryk JANKOWSKI személyes budapesti élményeiről számol be bizonyos nyelvi változásokat illetően, VARGÁNÉ HORVÁTH Mária a szláv eredetű családneveket elemzi a mai magyar családnévrendszerben. Két tanulmány a magyar morfológia problémáit feszegeti (LADÁNYI Mária és Paweł KORNATOWSKI). A Nyelvtanítás fejezet 10 cikke elsősorban a magyaroktatás kulturális vonatkozásait öleli fel. SZILI Katalin a magyar nyelvkönyveket vizsgálja a kulturális értékek szempontjából, CZIBERE Mária a nyelvészetórán felmerülő kulturális konfliktusokat, DÁVID Mária pedig gyakorlati módszertani tanácsokat ad, hogyan lehet az ünnepi műsorokat a nyelvtanítás szolgálatába állítani. HEGEDŰS Rita és OSZKÓ Beatrix a magyar mint idegen nyelv oktatásának korszerű módszereibe enged bepillantást. Olvashatunk a szövegelemzés (Karolina KACZMAREK) és a hibaelemzés (NÉMETH Szabolcs) nyelvtanításbeli alkalmazásáról, továbbá megismerhetjük a Magyaróra-honlap használatának lehetőségeit a magyartanítás területén (SZITA Szilvia). MASÁT Ádám a lengyel hungarológus hallgatók Balassi Intézetben folyó részképzésének jellemzőit összegzi, FAZEKAS Tiborc pedig a németországi egyetemi magyar nyelvtanítást mutatja be. BARTHA Krisztina és TÓTHNÉ SZŰCS Éva a nyíregyházi és a határon túli nagyváradi diákok olvasási szokásait mérték fel. Az Irodalom fejezet 12 cikket tartalmaz a kortárs magyar költészettől kezdve (HORVÁTH Kornélia) az új magyar krimiig (SZATHMÁRY István). Világhírű magyar írók műveinek elemzésére kerül sor különböző szempontokból: a Nobeldíjas Kertész Imre írói identitását kutatja Kinga PIOTROWIAK-JUNKIERT, Márai Sándor lengyelországi sikerét Elżbieta
SZAWERDO, Esterházy Péter Javított kiadását LŐRINCZ Csongor, valamint Závada Pál Jadviga párnája c. regényét ŽILKA Tibor. Olvashatunk a kortárs magyar irodalomkritikáról (KULCSÁR-SZABÓ Zoltán) és a női irodalomról (SZATHMÁRYKELLERMANN Viktória, ill. Anna BUTRYM tanulmányában), valamint két fiatal író gyermek- és ifjúkoráról a 80-as évek Romániájában (Gregorz PAKOWSKI). Ketten világhírű lengyel írók alkotásainak magyar vonatkozásaival foglalkoznak: GIZIŃSKA Csilla Sławomir Mrożek magyar színpadokon bemutatott drámáival, Piotr KOWALCZYK pedig Tadeusz Różewicz
Magyarországi lapok c. művével. A Történelem fejezet 3 cikke három XX. századi témát részletez: Marcin GRAD az 1948-as magyar–lengyel Kulturális Egyezményt, TISCHLER János az 1966-os magyar–lengyel politikai kapcsolatokat, végül NÉMETH Orsolya a Szolidaritás és a lengyel események 80-as évekbeli hivatalos magyar sajtóját. A második – lengyel nyelvű – kötet 3 fejezetben tárja elénk a magyar–lengyel történelmi, irodalmi és nyelvészeti kapcsolatokat. A Történelem fejezet 6 cikke a két állam kezdetétől a mai napig ível. Ryszard GRZESIK a magyar–lengyel barátság évezredes történetének jár utána. NAGY László Kálmán ugyancsak a magyar–lengyel barátság kérdését feszegeti, de abból a szempontból, hogy milyennek látják magukat a magyarok, és milyennek látszanak a baráti lengyel nép szemében. MOLNÁR Imre – Esterházy János avatott kutatója – a politikus lengyel kapcsolatait elemzi. A magyar katolikus egyház II. világháború utáni más útjáról ILLÉS Pál Attila ír. Ugyancsak az 1945 utáni korszakkal foglalkozik KISS GY. Csaba, a magyar–lengyel kapcsolatok szempontjából. Jarosław GIZIŃSKI újságíró aktuális témát boncol Orbán Viktor szerepének elemzésével. Az Irodalom fejezet tanulmányai közül 4 a kortárs irodalommal, egy a filmművészettel foglalkozik. Bogusław BAKUŁA Spiró Györgynek a Kvartett és Koccanás c. darabjai alapján a magyar rendszerváltást jellemzi, míg Weronika KASPRZAK-SCHALOTTE A békecsászár c. drámáját elemzi. PÁSZT Patrícia az utóbbi 20 év magyar és lengyel drámáinak fordításait és azok lengyel és magyar fogadtatását tárgyalja. PÁLFALVI Lajos Krzysztof Varga nagy vitát kiváltó, magyarokról szóló könyvét vizsgálja meg közelebbről. Aleksandra MUGA-BARTKOWIAK Mészáros Márta történelmi filmjeinek magyarországi kritikai fogadtatását mutatja be. A Nyelvészet fejezet mindkét cikke a magyar és a lengyel nyelvet veti össze: Janusz BAŃCZEROWSKI a két nyelvben rejlő nyelvi világképet hasonlítja össze néhány területen kimutatva a lexikalizációban és konceptualizációban meglévő különbségeket; KOUTNY Ilona pedig a közös színek, azaz a piros és a fehér szimbolikáját, valamint a hozzájuk kapcsolódó frazeológiát veszi górcső alá. A kötetek anyagának nagyobbik része a 2011. március 23-25 között az UAM Finnugor Tanszéke által rendezett
tudományos ülésszak és hungarológiai műhely keretében elhangzott előadásokon alapul. A Lengyel–Magyar Barátság Napjának megünneplésére (tavaly márc. 23-án) Poznańt választották helyszínül, és a rendezvény a két ország köztársasági elnökeinek részvételével folyt a városban különböző programokkal színesítve. Az ezen alkalomból összehívott hungarológusok feladata a magyar–lengyel kapcsolatok és a hungarológia sokoldalú tudományos vetületének a bemutatása volt. A kép teljesebbé tétele érdekében további szerzőket is felkértünk. A különleges napot az is emlékezetessé tette, hogy KISS Róbert, a Magyar Köztársaság lengyelországi nagykövete SCHMITT Pál köztársasági elnök nevében a Magyar Köztársasági Érdemrend lovagkeresztjét adta át Jerzy BAŃCZEROWSKI professzornak, a poznani Magyar Szak egyik alapítójának – aki közel egy évtizedig volt a szak vezetője – és Jolanta JARMOŁOWICZ műfordítónak, a Magyar Szak lelkes munkatársának, aki pályája során számos kortárs magyar drámát és novellát ültetett át lengyel nyelvre. Az UAM rektora, a Modern Filológia Kar dékánja, valamint a Magyar Szak (Piotra ŁOBACZ intézetigazgató és KOUTNY Ilona tanszékvezető személyében) Szent István-emlékérmet vehetett át.
A szerkesztők Koutny Ilona – Dávid Mária 2004: A poznani Magyar Szak 10 éve. In: Koutny I. (szerk.): Hungarológia: Nyelv és kultúra. Poznań: ProDruk. 25–36. Koutny Ilona 2010: A poznani UAM Magyar Szakjának a bemutatása. In: THL2 2010/1–2. 46–52.
Przedmowa W bieżącym roku obchodzimy 20 rocznicę powstania filologii węgierskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Spośród trzech tego typu specjalności w Polsce najmłodsza działa w Instytucie Językoznawstwa UAM od 1992 r., funkcjonując początkowo pod nazwą hungarystyka, a obecnie jako filologia węgierska. W trakcie pięcioletnich studiów (od 2006 r., zgodnie z tzw. systemem bolońskim, opartych na podziale na 3-letnie studia licencjackie i 2-letnie studia magisterskie) studenci początkowo nieznający języka węgierskiego mają możliwość osiągnięcia zaawansowanego (C1) poziomu biegłości językowej, uzyskania niezbędnej wiedzy językoznawczej, a także poznania węgierskiej literatury, historii i kultury, inaczej ujmując – zostania profesjonalnymi hungarystami, posiadającymi kompetencje zarówno teoretyczne, jak i praktyczne, potrafiącymi ocenić miejsce kultury węgierskiej w świecie oraz wykonywać tłumaczenia tak pisemne, jak ustne (więcej o historii specjalności i realizowanym na niej programie: Koutny – Dávid 2004, Koutny 2010). W niniejszej publikacji, wydanej z okazji jubileuszu, przekazujemy Czytelnikowi zbiór artykułów o tematyce
hungarystycznej autorstwa polskich hungarystów oraz uznanych węgierskich specjalistów w dziedzinie hungarystyki. Treść prezentowanych tekstów koncentruje się przede wszystkim na współczesnych kontaktach węgiersko-polskich oraz paralelach i różnicach w zakresie językoznawstwa, literatury i historii. Dwutomowe opracowanie (pierwszy tom zawiera artykuły w języku węgierskim, drugi – w polskim) wydajemy w ramach serii Bibliotheca Hungarica, której założycielem był pierwszy kierownik poznańskiej hungarystyki János
BRENDEL (1938–2010). Niniejszy zbiór poświęcony jest również Jego pamięci. Artykuły,
które
znalazły
się
w
pierwszym
tomie,
zostały
pogrupowane
w
4
rozdziały.
Rozdział
Językoznawstwo obejmuje 9 artykułów. Otwiera go artykuł polemiczny, w którym Miklós KONTRA prezentuje pilne problemy socjolingwistyczne użytkowników języka węgierskiego, wieńczy zaś opis sytuacji językowej Czangów na terenie historycznej Mołdawii autorstwa Joanny KOZAKIEWICZ. Po artykule Szilárda TÁTRAIEGO z zakresu teorii pragmatyki następuje prezentacja badań Agnieszki VERES-GUŚPIEL nad użyciem węgierskich form adresatywnych przez Węgrów i Polaków uczących się języka węgierskiego, a następnie porównanie powiązań między metakomunikacją i frazeologią w języku węgierskim i polskim, dokonane przez Ilonę KOUTNY. Henryk JANKOWSKI relacjonuje swoje wrażenia z pobytu w Budapeszcie w kontekście wybranych zmian językowych, Mária VARGÁNÉ HORVÁTH, z kolei, przeprowadza analizę nazwisk pochodzenia słowiańskiego we współczesnym leksykonie nazwisk węgierskich. Mária LADÁNYI i Paweł KORNATOWSKI poruszają w swoich artykułach problematykę węgierskiej morfologii. Tematyka 10 artykułów znajdujących się w rozdziale Glottodydaktyka obejmuje przede wszystkim relacje kulturowe w nauczaniu języka węgierskiego. Katalin SZILI analizuje podręczniki do nauki języka węgierskiego z uwagi na przekazywane przez nie wartości kulturowe, Mária CZIBERE bada konflikty kulturowe zachodzące podczas zajęć z językoznawstwa,
Mária
DÁVID
natomiast
udziela
praktycznych
rad
metodycznych
dotyczących
możliwości
wykorzystania obchodów świąt na zajęciach z nauki języka. Artykuł Rity HEGEDŰS i Beatrix OSZKÓ umożliwia wgląd we współczesną metodykę nauczania języka węgierskiego jako obcego. Następnie Czytelnik ma możliwość uzyskania wiedzy na temat zastosowania analizy tekstowej (Karolina KACZMAREK) oraz analizy błędów (Szabolcs NÉMETH) w nauczaniu języka, a także poznania możliwości, jakie oferuje uczącym języka węgierskiego strona internetowa
Magyaróra (Szilvia SZITA). Ádám MASÁT prezentuje charakterystykę kursów, które odbywają polscy studenci hungarystyki w Instytucie Balassiego, Tiborc FAZEKAS zaś porusza tematykę nauczania języka węgierskiego na niemieckich uniwersytetach. Na koniec, Krisztina BARTHA i Éva TÓTHNÉ SZŰCS opisują zwyczaje czytelnicze uczniów w znajdującej się obecnie poza granicami Węgier Oradei. Rozdział Literatura obejmuje 11 artykułów, które poruszają problematykę od współczesnej poezji węgierskiej (Kornélia HORVÁTH) po najnowszy kryminał węgierski (István SZATHMÁRY). Kolejni autorzy dokonują różnorodnych analiz dzieł światowej sławy pisarzy węgierskich: Kinga PIOTROWIAK-JUNKIERT bada tożsamość pisarską w twórczości noblisty Imre Kertésza, Elżbieta SZAWERDO – fenomen popularności Sándora Máraiego w Polsce, Csongor LŐRINCZ analizuje Wydanie poprawione Pétera Esterházyego, Tibor ŽILKA zaś – Poduszkę Jadwigi Pála Závady. Ponadto, w
rozdziale tym mowa o współczesnej węgierskiej krytyce literackiej (Zoltán KULCSÁR-SZABÓ), literaturze kobiecej (Viktória SZATHMÁRY-KELLERMANN, Anna BUTRYM), a także powieściach dwóch młodych pisarzy opisujących dzieciństwo spędzone w Siedmiogrodzie w latach 80. (Grzegorz PAKOWSKI). Artykuły dwojga pozostałych autorów, z kolei, traktują o twórczości światowej sławy pisarzy polskich, nawiązującej do tematyki węgierskiej: dramatów Sławomira Mrożka wystawianych na węgierskich scenach w analizie Csilli GIZIŃSKIEJ oraz dzieła Tadeusza Różewicza pt. Karty z Węgier, które stanowi przedmiot analizy Piotra KOWALCZYKA. 3 artykuły, które znalazły się w rozdziale Historia, nawiązują swoją tematyką do wydarzeń XX-wiecznych: Marcin GRAD porusza kwestię polsko-węgierskiej Konwencji Kulturalnej z 1948 r., János TISCHLER charakteryzuje węgierskopolskie kontakty polityczne w 1966 r., Orsolya NÉMETH natomiast analizuje doniesienia oficjalnej prasy węgierskiej lat 80 na temat Solidarności i wydarzeń polskich. Drugi tom, zawierający artykuły w języku polskim, składa się z 3 rozdziałów prezentujących węgiersko-polskie kontakty historyczne, literackie i językoznawcze. Tematyka 6 artykułów w rozdziale Historia obejmuje czasy od początków państwowości obu narodów aż po dzień dzisiejszy. Ryszard GRZESIK bada tysiącletnią historię przyjaźni węgiersko-polskiej. László Kálmán NAGY również zgłębia kwestię przyjaźni węgiersko-polskiej, skupiając się jednak na tym, jak postrzegają siebie Węgrzy i jakimi widzą ich polscy bratankowie. Imre MOLNÁR – wytrawny badacz biografii Jánosa Esterházyego – dokonuje analizy kontaktów polityka z Polską. Odmienne losy węgierskiego i polskiego Kościoła katolickiego po II wojnie światowej stanowią temat artykułu Pála Attili ILLÉSA. Lata powojenne są również obiektem zainteresowania Csaby GY. KISSA, który koncentruje się na ówczesnych kontaktach węgiersko-polskich. Jarosław GIZIŃSKI, z zawodu dziennikarz, wnika w aktualne wydarzenia na Węgrzech z Viktorem Orbánem w roli głównej. Spośród artykułów zawartych w rozdziale Literatura cztery traktują o literaturze współczesnej, jeden o kinematografii. Bogusław BAKUŁA dokonuje charakterystyki okresu zmian ustrojowych na Węgrzech w oparciu o sztuki Györgya Spiró pt. Kwartet i Stłuczka, Weronika KASPRZAK-SCHALOTTE z kolei bada dramat Cesarz pokoju jego autorstwa. Przedmiotem rozważań Patrícii PÁSZT są wzajemne tłumaczenia oraz recepcja węgierskich i polskich dramatów ostatniego 20-lecia. Lajos PÁLFALVI dogłębnie analizuje kontrowersyjną książkę Krzysztofa Vargi nt. Węgrów. Aleksandra MUGA-BARTKOWIAK natomiast ukazuje krytyczny odbiór historycznych filmów Márty Mészáros na Węgrzech. Tematyka obu artykułów znajdujących się w rozdziale Językoznawstwo koncentruje się wokół kontrastywnej analizy języka węgierskiego i polskiego: Janusz BAŃCZEROWSKI porównuje językowe obrazy świata utrwalone w obu językach ukazując różnice tkwiące w sposobach jego konceptualizacji i kategoryzacji. Ilona KOUTNY z kolei bierze pod lupę symbolikę wspólnych barw obu narodów – czerwonej i białej – oraz związanej z nimi frazeologii. Większość artykułów zawartych w obydwu tomach prezentuje treść referatów wygłoszonych w ramach sesji
naukowej i warsztatów hungarologicznych zorganizowanych w dniach 23–25 marca 2011 r. przez Zakład Filologii Ugrofińskiej UAM. Jako miejsce obchodów Dnia Przyjaźni Polsko-Węgierskiej (23 marca 2011 r.) wybrano Poznań, gdzie oficjalnym uroczystościom, w których uczestniczyli prezydenci obydwu krajów, towarzyszyły liczne wydarzenia kulturalne. Zadaniem zaproszonych z tej okazji hungarystów było zaprezentowanie rezultatów wieloaspektowych badań nad kontaktami węgiersko-polskimi oraz z zakresu ogólnie pojętej hungarystyki. Obrazu dopełniają artykuły pozostałych autorów zaproszonych do współpracy. Ten szczególny dzień był pamiętny również z uwagi na fakt, iż Róbert KISS, ambasador Republiki Węgierskiej w Polsce, w imieniu prezydenta Pála SCHMITTA uhonorował Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej prof. Jerzego BAŃCZEROWSKIEGO – współzałożyciela filologii węgierskiej w Poznaniu, który przez niemal dekadę pełnił funkcję jej kierownika – oraz Jolantę JARMOŁOWICZ –zatrudnioną w Zakładzie Filologii Ugrofińskiej tłumaczkę literatury pięknej, autorkę licznych przekładów współczesnych dramatów i nowel węgierskich na język polski. Ponadto, rektorowi UAM, Pani Dziekan Wydziału Neofilologii oraz filologii węgierskiej, reprezentowanej przez Dyrektor Instytutu Językoznawstwa prof. Piotrę Łobacz i Kierownik Zakładu Filologii Ugrofińskiej prof. Ilonę Koutny, wręczono pamiątkowy medal Świętego Stefana.
Redaktorzy Koutny Ilona – Dávid Mária 2004: A poznani Magyar Szak 10 éve. In: Koutny Ilona (red.): Hungarológia: Nyelv és kultúra. Poznań: ProDruk. 25–36. Koutny Ilona 2010: A poznani UAM Magyar Szakjának a bemutatása. In: THL2 2010/1–2. 46–52.
