Kijk eens over de schutting!

Rijnland Katern | januari 2014 Door Evert Gianotten

Kijk eens over de schutting! Sinds een paar maanden behoor ik tot de commissie die ons volgende lustrum voorbereidt. In de eerste vergadering merkte ik dat op dat moment in die commissie het aantal wedstrijdroeiers zeer ruim vertegenwoordigd was. Het eerste kwartier ging het over records op de afstand tussen de sluis en de vereniging, over voldoende of onvoldoende training en lezingen voor een goede voeding vóór een wedstrijd. Maar toen we plannen gingen maken voor het lustrumweekend en een avondtocht door Leiden was voorgesteld, bleek nagenoeg niemand te weten wat zo’n tocht inhoudt. Kun je dan onderweg stoppen, wat moet er wel en wat niet mee, hoe lang duurt een tochtje door Leiden? Mensen die elke bocht in de Vliet tussen Rijnland en sluis kunnen dromen maar nog nooit door de grachten in Leiden hebben gevaren of door de Weijpoort, om maar eens twee juweeltjes te noemen. Aan de andere kant, op Rijnland lopen minstens net zoveel toerroeiers rond die nog nooit een wedstijd hebben meegemaakt en geen idee hebben hoeveel er getraind moet worden om je op de Amstel helemaal uit de naad te roeien. Rijnland is als een eilandenrijk met veel water tussen de eilanden en het lijkt wel of we -watersporters als we zijn- dat water niet over durven. Over de schutting kijken van de roeidisciplines is niet alleen verrijkend, het kan ook begrip brengen over de wensen van de andere groep. Hoe kun je anders mee praten over de wensen voor meer ergometers, voor een lichtere acht, voor meer wherry’s, over strengere eisen aan het examen, of over een betere toegang voor minder valide roeiers als je van die andere kant niets weet. Over de schutting kijken kan in ieder geval tijdens de viering van ons Lustrum, wanneer iedereen kan intekenen voor een nachtelijke toertocht Leiden en voor een demonstratie van de jeugd op de plas tijdens de Champagnelunch. Wil je eens een wedstrijd meemaken, geef je dan op voor hulp bij de DMO, zodat je misschien zelf wel wordt aangestoken door de wedstrijdkoorts. (De Dutch Masters Open wordt mede door Rijnland georganiseerd en is in het weekend van 13 en 14 juni op de Alexanderbaan in Rotterdam). Of geef je op voor een van de vele toertochten die de toercommissie ook dit jaar weer organiseert. Heb je op roeigebied nog geen goed voornemen gemaakt voor 2015? Doe dan als wedstrijdroeier aan een toertocht mee, ga als toerroeier een keer mee met een wedstijd, al was het maar om aan te moedigen en de sfeer mee te maken. Of kom een keer meepraten op de ALV waar meestal niet meer dan 10 procent van de leden zijn stem laat horen. NB: data van wedstrijden, speciale opleidingsdagen, toertochten, vind je op verschillende plekken op de Website van onze vereniging. Heel eenvoudig. Een kind kan de was doen. Colofon Coördinator van dit nummer: Evert Gianotten Coördinator van volgend nummer: Peter Reimer Kopij voor het februarinummer: inzenden vóór 19 februari 2015 | e-mail: [email protected]

MEDEDELING VAN DE REDACTIE Sinds januari vorig jaar ontvangen de leden het katern niet meer in gedrukte versie thuis. Om de mensen met geen of een beperkte mogelijkheid van uitprinten thuis te bedienen is het afgelopen jaar een aantal exemplaren op de vereniging gelegd. Nu het aantal daar weggehaalde exemplaren tot nagenoeg nihil is afgenomen, hebben wij besloten het katern niet langer uit te printen. U zult het blad dus van scherm moeten lezen of zelf uitprinten. Wij blijven natuurlijk ons best doen op de inhoud. Met de beste wensen voor 2015.

Door Peter Reimer

De archiefcommissie: een onmisbare informatiebron “Het heden is de totaalsom van de geschiedenis,” aldus de Schotse historicus Thomas Carlyle. Zonder archiefcommissie zouden we niet weten hoe Rijnland geworden is wat zij nu is en zeker in dit lustrumjaar zijn wij daarin extra geïnteresseerd. Het is tijd om kennis te maken met de leden van de archiefcommissie en het werk dat zij doen.

De archiefcommissie bestaat uit welgeteld twee mensen, Jan van Blankenstein en Elly Tolman. Het archiefwerk is pas aan de zorg van een commissie toevertrouwd toen Elly in het najaar van 2011 aanbood Jan te helpen. Jan was namelijk al in het begin van deze eeuw door het toenmalige bestuur benoemd tot verenigingsarchivaris. Elly en Jan hebben hun werk degelijk voorbereid. Zij hebben informatie geput uit een boekje van de Stichting Sportwereld over hoe je een archief van een sportvereniging opzet. Daarnaast hebben zij adviezen en tips gekregen van de archivaris van de gemeente Leidschendam-Voorburg, de gemeente waaraan het archief van Rijnland volgend jaar overgedragen zal worden. Wat Elly en Jan aantroffen was een grotendeels ongeordende hoeveelheid documenten en foto’s. In het begin heeft de archiefcommissie vooral veel weggegooid, onder andere documenten die dubbel waren, maar ook documenten die het bewaren niet waard waren. Er zijn ook veel foto’s gearchiveerd. Soms waren de foto’s al opgenomen in een fotoalbum. Losse foto’s zijn in speciale zuurvrije enveloppen opgeborgen. De moeilijkheid bij foto’s is om te achterhalen wie er op de foto’s te zien zijn. Regelmatig liet de archiefcommissie de foto’s onder de dinsdagochtendroeiers circuleren om antwoord te krijgen op die vraag. Niet toevallig de dinsdagochtendroeiers, want Elly en Jan hadden er een gewoonte van gemaakt hun archiefwerkzaamheden op de dinsdagochtend te verrichten. Het archiefmateriaal is voor het grootste deel op papier vastgelegd. Sinds kort echter werkt Elly het archief digitaal bij met onder andere de berichten op de website.

2

Het archief is opgeslagen in grote archiefdozen die nu nog in een kast in de bestuurskamer van Rijnland staan. De structuur van het archief is gebaseerd op een groot aantal thema’s. Binnen elk thema zijn alle gegevens chronologisch gerangschikt. Een blik op de structuurlijst laat de volgende thema’s zien: de oprichting, de ALV’s , het bestuur, ROW en lustra, leden, vloot, roeien, gebouw, soevie, ledencommunicatie, CARR, ploegengeschiedenis, lijst van krantenberichten en foto’s. De meeste thema’s zijn ook in subonderdelen verdeeld. In principe is de archiefcommissie klaar met het archiveren van de documenten uit het verleden. Er zijn echter nog steeds hiaten. Met name zijn de geschiedenissen van de verschillende roeiploegen niet allemaal in het archief opgenomen. Het is de archiefcommissie gebleken dat sommige roeiploegen eigen tradities hadden – of hebben als de roeiploegen nog bestaan – die de moeite waard zijn te documenteren. Ook zijn er veel foto’s in omloop die het verdienen in de Rijnlandhistorie te worden opgenomen. De archiefcommissie wil dan ook iedereen oproepen foto’s, documenten of andere memorabilia aan de archiefcommissie voor te leggen. Zij beoordeelt vervolgens of het materiaal de moeite loont gearchiveerd te worden. Hoe belangrijk het werk van de archiefcommissie is blijkt wel uit het feit dat het archief om uiteenlopende doelen geraadpleegd wordt. Er zijn leden die wat willen weten over de geschiedenis van het gebouw met het oog op de toekomst. De lustrumcommissie zoekt naar foto’s die interessant zijn om getoond te worden in het kader van het lustrum. Jan zelf gebruikt het archiefmateriaal voor zijn artikelen in het katern over vroegere lustra. En zo zijn er nog tal van andere zaken waarover de leden geïnformeerd willen worden. Kortom het archief is een onmisbare bron van informatie.

Door Mirjam Blumenthal

Saarrowing 2014 Midden in de winter een verhaaltje over skiflessen in de zomer in Duitsland. ‘Skifflessen in Duitsland? Waarom niet gewoon op de vereniging?’ Omdat ik dat niet durf. Zo met al die motorbootjes in de zomer, drukte aan het vlot, en met eenmaal per week les, dan moet ik een week later weer opnieuw beginnen… twee keer per dag een paar uur les, dat lijkt me beter. ’Dus je durft wel in Duitsland, maar niet hier?’ Inderdaad zo was het. Raar maar waar. ‘En, beviel het?’ Maandag 17 juni gaan Irene Vogel en ik onderweg naar Mettlach-Dreisbach in Duitsland, waar we een 4-daagse cursus voor beginners gaan volgen bij het SaarRowingCentre. Te vinden onder http://saarrowingcenter.com/ . Het is niet ver, in ruim vier uur rijden we erheen. We verblijven in das ‘Bootshaus’, en zijn daar ‘en pension’. Vol pension wel te verstaan zodat we geen enkele andere zorg hebben dan te leren skiffen. We hebben een groepje van vijf deelnemers en er zijn twee coaches, Ina en Henk Suvaal van roeivereniging Amycus uit Almelo. Naast Irene en mij doen twee jonge dames uit Dordrecht en een oudere Zwitserse heer mee. We gaan roeien op de Saar, een mooie en rustige rivier tussen heuvels. Die rust kan trouwens verraderlijk zijn, omdat er toch elk half uur of uur enorme vrachtschepen langskomen, die je niet hoort aankomen. De volgende ochtend worden eerst de boten nauwkeurig voor eenieder afgesteld, tot en met de maat van de schoenen aan toe. Ik heb er geen verstand van, maar wat mij betreft zijn het prima bootjes: stabiel en toch licht. Irene en de jonge dames hebben al wat ervaring en gaan snel het water op. Henk houdt zich met de meer ervaren roeiers bezig, Ina bekommert zich om de Zwitser en om mij. Dan komt natuurlijk het ‘moment suprême ‘: gaat het wel lukken? Om mezelf in te dekken had ik gezegd dat ik het voor mogelijk hield dat het totaal niet zou lukken. Het instappen is een ramp, maar als ik eenmaal zit, gaat het prima. Even aan een lijn, voor alle zekerheid, maar al snel durf ik ’los’. Intussen is de Zwitser bezig om het roeien zelf uit te vinden (Éen lijn was niet nodig,’ had hij gezegd), en het is een wonder dat hij niet omgaat. Hij is 65 jaar oud, en roeit net een jaar. Hij heeft geen idee hoe je de boot zou kunnen keren, en houdt er eigen opvattingen op na over balans houden, waarbij hij zijn handen niet bepaald dicht bij elkaar houdt. Hij belandt al

3

ploeterend in de kant, waar hij niet meer uit lijkt te kunnen komen. Ina worstelt met de Duitse roeitermen om hem aan te sturen vanaf de kant. ‘Rückwerts’, is dat strijken? Wat is bakboord, wat stuurboord? Een woordenlijstje is even niet bij de hand. Op de een of andere manier redt hij zich, maar hij is blij als het koffietijd is en de steiger weer is bereikt. ‘I underestimated how hard it is,’ zal hij later eerlijk zeggen, maar gedurende de rest van de dagen gaat hij wel degelijk snel vooruit, dankzij de goede lessen en zijn doorzettingsvermogen. Ik ga ook snel vooruit, mede dankzij de filmpjes die van ons allemaal gemaakt worden en die ’s avonds bekeken en becommentarieerd worden door Henk en Ina. Ze kunnen duizend keer zeggen ‘je rug meenemen’ maar in je lichaamsgevoel kan het lijken of je dat al enorm doet. Terwijl het filmpje anders laat zien. Ook Irene gaat goed vooruit, hoewel dat lastiger was, omdat ze al aardig goed skiffte en haar S2-examen vorig jaar al gehaald had. Het skiffen bevalt me heel goed. Het is het heerlijkste roeien wat er is, licht zweef je over het water, helemaal één met je bootje. Als het goed gaat, is dat een zalig gevoel, al wiebelt het soms. Of ik omgeslagen ben? Nee! Wat ik nu nog moet leren? Nou ja gewoon de inpik, de uitpik, het inbuigen en ingebogen blijven optimaliseren, rustig oprijden (nee, nóg rustiger), de kop hoog houden, de haal pas starten als het blad geplaatst is… en dan het in- en uitstappen nog even, en het aanleggen… En ben ik nu inmiddels geslaagd voor S2 op de vereniging? Nee, dat is nog niet gelukt, want het echt helemaal goed krijgen, dat duurt toch nog wel even. Trage leerling? Ik kijk uit naar het vervolg: de lessen op de vereniging, in de lente!

4

Door Jan Van Blankenstein

Lustra in het nabije verleden: 1990 tot 2000 Dit keer gaat mijn verhaal over twee lustra, maar de oplettende lezer zal denken dat er tijdens deze periode toch drie moeten zijn geweest. Echter, in 1995 is er geen echt lustrum geweest in verband met het openen van het nieuwe gebouw. Dit betekent dat wij in 2015 ook de twintigste verjaardag van de nieuwe loods vieren. Naarmate de lustra meer recent worden, zullen meer leden zich nog dingen kunnen herinneren en ik hoop met dit verhaal deze herinneringen te stimuleren. Het vijfde lustrum in 1990 In het voorjaar volgde Jo Hazelbag ons eminente erelid Altie Waal als voorzitter op en vijf jaar daarna waren wij verhuisd. Dat men in 1990 nog dacht aan de andere kant van de Vliet te blijven, blijkt ook uit het pleidooi van Jannes Nijhof om als lustrumcadeau geen nieuwe boot aan te schaffen, maar de derde beuk in het oude gebouw te financieren. Het ging dus anders. De toenmalige lustrumcommissie voor de 25ste verjaardag had een uitgebreid programma van evenementen beginnend met aan de jaarlijkse strandloop van de Wassenaarse Slag naar Katwijk een feestelijk tintje te geven. Ook de jaarlijkse Geuzentocht trok dankzij de lustrumpubliciteit niet minder dan 68 deelnemers van andere verenigingen. Verder werd onder bezielende leiding van Rob Wetselaar een Lustrumkrant uitgegeven, een lucratieve activiteit die uiteindelijk resulteerde in een boekje met verhalen over de geschiedenis van de vereniging. De lustrumcommissie organiseerde een fotowedstrijd met als thema ‘Roeien bij Rijnland’. Het belangrijkste evenement zou plaatsvinden in het weekend van 7/8 juli gelijk met de halve finales en de finale van de wereldkampioenschappen voetbal. Daarom vond de door de Peters-acht georganiseerde triatlon wel plaats tijdens dat weekend, maar werd het slotfeest naar het najaar verschoven. Tijdens dit feest viel Jopie Haighton de eer te beurt de C2/3 te dopen met de naam Cronesteijn. Voor deze boot hadden de leden rond 7.000.- gulden bijeengebracht, ongeveer de helft van de aanschafprijs. Erelid Hein Diebels mocht in datzelfde jaar onze laatste houten Stampfli-skiff zijn eigen naam geven. Tenslotte organiseerde de lustrumcommissie een filmavond, een bridgeavond en een taartenactie. Niet onvermeld blijven mag het fraaie Lustrumlego, geïnspireerd op een dubbele dol. Het zevende lustrum in 2000 Tien jaar later was er weer een lustrumviering en toen op de nieuwe locatie. Voor de goede orde is het aardig te vermelden dat de vereniging toen 430 leden telde. De Lustrumcommissie (LUCIE) had iedere maand een Luciebulletin met vooruitzichten en wensen. Veel stond in het teken van het bijeengaren van pecunia voor het lustrumcadeau. Zo kwam er weer een taartenactie en werden er tijdens het fundraising slotdiner kunst en diensten geveild. Daarvoor was er in maart een lezing door Rob van Iterson, kaartenbeheerder van het hoogheemraadschap over 1000 jaar land, water en mensen in Rijnland. Ter nagedachtenis aan ons eind 1998 overleden erelid doopte LUCIE de Geuzentocht om naar PIET SCHIERBEEK MEMORIAL. Op 3 juli, de dies zelf, nam de vereniging de CARR-tillift in gebruik en verder werd de traditionele barbecue opgeluisterd door livemuziek. Tijdens het slotdiner vond de eerdergenoemde veiling, met Paul Terwindt als veilingmeester plaats. Daarna was er de presentatie van het Lustrumboek ‘Facetten en Portretten’. Het ging hier om een door het boekje van 1990 geïnspireerde geschiedenis van de eerste 35 jaren van onze vereniging, dat dankzij ruimhartige steun van sponsor Pinewood fraai kon worden vormgegeven. Lucie was er in geslaagd 9000 gulden te vergaren ten bate van de aanschaf van een C-3. In 2001 kon de voorzitter van LUCIE, Alcuin Olthof, onze eerste C3 Het Haagse Schouw dopen, voor de helft gefinancierd door de LUCIE-actie. Voorafgaand in het lustrumjaar hadden Corrrie Smit de 1999, Gerard Knoop de 2000, Hugo van Lynden de Galgenwater en Sylvia Geertsema de Trekvliet, alle Hasle-skiffs, gedoopt. Oud-voorzitter Siem van der Kooij doopte in hetzelfde jaar nog de Boschgeest II. Volgende maand: de lustra van 2005 en 2010.

5

50

Door Evert Gianotten

Lustrum 2015, niet alleen achteruit kijken Komend jaar vieren wij ons tiende lustrum. De vereniging gaat op dezelfde dag zowel Abraham als Sarah zien. Het ziet ernaar uit dat we dan ook een lustrumboek gaan uitgeven, waarin zoals altijd veel naar het verleden zal worden gekeken. Hoe is de vereniging opgericht? Wie stonden aan haar wieg, wat hebben we in die vijftig jaar allemaal meegemaakt? Mooie en vervelende dingen, hoogte- en dieptepunten. Maar 50 jaar is nog veel te jong om alleen maar achteruit te kijken. We hebben nog heel veel jaren vóór ons en het lustrumjaar is een uitgelezen moment om ook eens gezamenlijk vooruit te kijken. Welke uitdagingen staan de vereniging de komende jaren te wachten? Blijven we ongeveer zo groot, komt er een onverwachte aanwas aan jonge leden of sterft met de grote groep ouderen ook RVRijnland uit? Gaan we naar commerciële exploitatie van de bar, geheel andere boten, ander gebouw, andere vormen van coachen? Mag straks elke voorbijganger voor een vast bedrag een skiff huren, zoals je op de plas een roeibootje huurt? Ik hoor sommige leden al gruwen. Maar alleen uit creatieve dromen ontstaan uitvoerbare plannen.

OPROEP ESSAYWEDSTRIJD: Om de creativiteit onder de leden tot haar recht te laten komen schrijft de redactie van het lustrumboek een essaywedstrijd uit over de toekomst van RVRijnland. “Hoe ziet RVRijnland er over 10 jaar uit?” De vijf mooiste, verrassendste of origineelste bijdragen zullen in het lustrumboek worden geplaatst. Het beste stuk wordt beloond met een nog nader te bepalen prijs. Mooi werk voor de winterdagen. Bijdragen met een maximum lengte van 1.500 woorden vóór 1 april 2015 inzenden aan [email protected] onder vermelding van ‘bijdrage lustrumboek’.

volgende nummer verschijnt rond 28-02-2015 vervolg brainstormsessie ter versterking van het actieplan