Kasisi Kindertehuis Nieuwsbrief, 2 e kwartaal 2008

Kasisi Kindertehuis

Nieuwsbrief, 2e kwartaal 2008

Bericht van Zr. Mariola. Beste vrienden van Kasisi, Het is goed om met jullie enkele nieuwtjes te wisselen over onze Kasisi-familie. Iedere dag van ons leven hier beleven we nieuwe dingen en zien we Gods zorg en liefde voor elk mens hier op aarde. Wij verlangen allemaal naar vrede, vreugde en hoop. Zelfs op momenten dat het leven moeilijk gaat, is het voldoende om in de ogen van een onschuldig kind te kijken en dan zien we waar naar we op zoek zijn: vertrouwen, hoop en diep geloof. Geloof, dat God ons lief heeft, het kan niet schelen hoe, we gelukkig mogen zijn met elke nieuwe dag, de prachtige zonneschijn en bewolkte luchten. Dank aan allen, bijzondere vrienden van Kasisi, dat wij dagelijks onze kinderen kunnen geven wat ze nodig hebben. Dank ook, omdat elke wees die bij ons wordt gebracht een tehuis, liefde en zorg kan vinden. Het is moeilijk om alle weldoeners bij naam te noemen, maar het troost mij te weten dat God alles weet en Hij elke goede daad ziet, vooral die in stilte en zonder dat andere mensen daarvan weten, worden gedaan. Moge God u belonen voor alles wat u voor onze kinderen doet. Mag hij u belonen door onze kinderen een toekomst vol hoop te geven. Zelfs zonder een natuurlijke familie kunnen ze sterk zijn, succesvol en creatief voor hun eigen welzijn en voor het welzijn van anderen.. Met ons dagelijks gebed, lief en dankbaarheid Zuster Mariola. Onze kinderen.

Naomi (3 maanden)

Noami werd door haar vader bij ons gebracht toen ze acht dagen was. Haar 22-jarige moeder was naar de rivier gegaan om de kleren te wassen en daar werd ze gedood door een krokodil. Naomi groeit goed. We hopen dat haar vader haar eens zal komen opzoeken.

Alice (8)

Alice kwam in mei bij ons. Ze is acht jaar oud en lijdt aan AIDS en tuberculose. Haar gewicht is slechts 13 kilo en daardoor is het moeilijk om de koorts onder controle te krijgen. Ze is onlangs ontslagen uit het ziekenhuis maar haar conditie is niet erg vooruit gegaan.

Nieuwsbrief Kasisi Kindertehuis Lusaka Zambia, 2e kwartaal 2008

Kasisi Kindertehuis.

Kasisi Kindertehuis (weeshuis) is gesticht in 1926 door de Zusters Dominicanen. Twee jaar later werd het overgenomen door de Little Sisters of Mary Immaculate, een Poolse Katholieke orde. Sinds die tijd is het uitgegroeid tot de grootste en meest bekende kindertehuis in Zambia. Het is gelegen 37 kilometer van Lusaka op het platteland. Het hoofddoel van het tehuis is het geven van elementaire zorg, liefde en bescherming aan kinderen en er op toezien dat deze kinderen voor zichzelf kunne zorgen als ze een keer de leeftijd hebben bereikt. Alle kinderen gaan naar school en na het voortgezet onderwijs ondersteunt het tehuis hen bij de verdere studie dan we bij het vinden van een baan. Omdat het gezin de beste plaats is voor een kind, probeert Kasisi Kindertehuis oplossingen te vinden om de kinderen terug te brengen naar verre familieleden en als het nodig is die families daarbij te ondersteunen. Op dit moment heeft het kindertehuis een afzonderlijke afdeling voor de baby’s en jonge kinderen, een klein huis voor oudere meisjes, een huis voor straatkinderen en twee vleugels voor kinderen die besmet zijn met HIV/AIDS, namelijk het Huis van de Hoop en Martin’s Room. Zes Poolse zusters, vier Zambiaanse zusters en ongeveer vijftig Zambiaanse ‘huismoeders’ runnen het tehuis. Er zijn ongeveer 800.000 wezen in Zambia.

Hulp gevraagd. Kasisi Kindertehuis heeft dringend behoefte aan: • Eten, vooral suiker, maïsmeel, rijst en Lactose 1 en 2, • Schoolmateriaal, • Schoenen en warme kleren, • Oude maar nog steeds werkende computers voor onze kinderen, • Handdoeken • Waspoeder, zeep en schoonmaakartikelen.

Pagina 1 van 5

Kasisi Kindertehuis


Nieuws over individuele kinderen Sally (8)

We hebben alles geprobeerd; de dokters deden ook hun best maar de conditie van Sally is nog steeds slecht. Ze lijdt aan cardionyopathie, dat is een aangeboren defect in de hartspier. We doen alles wat we kunnen om haar te laten weten dat we van haar houden en dat ze bij ons in goede handen is. Ze lacht veel, chat met haar vriendinnen, gaat met mij naar de winkels en koopt dan de kleine dingen waar ze van houdt.

Algemeen nieuws. Schilderijententoonstelling.

Dankzij de heer en mevrouw Sardanis –de eigenaren van de Chaminuka Lodge en wildparkwerd een tentoonstelling in New York georganiseerd waar de schilderijen van onze kinderen hingen. Het was een geweldige gebeurtenis en wij willen daarvoor speciaal “DANK JE WEL” zeggen aan de organisatoren en alle vrienden van Kasisi die ons hebben geholpen met hun ruimhartige donaties. We willen ook dank zeggen aan mevr. Sardanis voor het regelen van de reguliere schilderlessen aan onze kinderen. Het geeft onze jonge artiesten vertrouwen in en hoop op een onafhankelijke toekomst. Hier is een van de schilderijen afgebeeld, gemaakt door Joseph die net 11 jaar is.

Sally (8)_ Alice (4)

Alice is gedeeltelijk verlamd sinds haar geboorte. Na een lange tijd van fysiotherapie ging ze heel goed vooruit. De laatste pijnlijke ervaring was de orthopedische behandeling van haar been, maar nu is onze kleine meid in staat overal heen te gaan waar ze wil! Het is prachtig om te zien hoe ze naar iedereen glimlacht en gelukkig rondkijkt.

Schilderij van Joseph (11)

Wij willen ook de artiesten Mulenga Chafilwa en Stary Mwaba bedanken voor hun betrokkenheid en het spenderen van hun weekends door de kinderen schilderen te leren.

ARV medicijnen.

Dankzij het Centrum van de Hoop van de Koptische Kerk, waren we in staat om meer kinderen te voorzien van medicijnen voor de bestrijding van het HIV-virus. Hun gezondheid verbeterde en velen van hen voelen zich een stuk beter. We zijn onze vrienden van het ziekenhuis van de Koptische Kerk erg dankbaar voor al hun hulp en bijstand die ze zo vaak geven.

Aliice (4)


Pagina 2 van 5

Kasisi Kindertehuis


Bezoek en vrijwilligers. John en Philomena Tucker. Tijdens het bezoek

van deze beide mensen uit Ierland hadden ze de belevenis om de weg te gebruiken die door de regens meer op een rivier leek. Ze deden alles om te helpen de conditie daarvan te verbeteren.

Dicky en Vicky Atkinson.

We zijn altijd erg blij om Dick en Vicky uit Engeland te ontmoeten en gezamenlijk een tijdje met hen door te brengen met interessante gesprekken en gebeden. We ontvingen ook grote hulp in de vorm van medicijnen.

Eileen Whitehorn.

Eileen uit Engeland is drie weken bij ons geweest. Eileen heeft de gave om de kleintjes erg gelukkig te maken door hen liedjes en verpleegstersgedichten te leren.

Elizabeth Lamarche.

Elizabeth bracht erg veel rust en comfort aan onze zieke kinderen. Ze heeft ze leren breien en deed veel leuke en nuttige dingen met hen. Elizabeth komt uit Canada. (zie hieronder)

Grzegorz Gidlecki.

Grzegorz uit Polen zal een jaar bij ons komen om de jongens te helpen, Maar ook om de meeste van onze mechanische en elektrische problemen op te lossen.

Barbara Perrin.

Barbara, een piloot van British Airways, komt vaak naar Kasisi. Ze heeft ons vaak op verschillende manieren geholpen.

Danuta Malec en Teresa Smolinska.

Danuta en Teresa brachten ons vanuit Australië een bezoek. Het was leuk samen en onze kinderen hadden erg veel plezier met de lange wandeling naar de dam, maar ook met gesprekken in de avond.

Een getuigenis van Elizabeth.

Ik had het voorrecht om als vrijwilligster in Kasisi te mogen werken van oktober 2007 tot januari 2008. Waarom Zambia, zult u zich afvragen en waarom wil een 62-jarige semi-


gepensioneerde vrouw vrijwilligerswerk gaan doen? Ik luisterde naar Steve Lewis, las de krant en keek naar het nieuws over HIV/AIDS en zijn verwoestende werking in Afrika. Ik stuurde kleine geldbedragen naar diverse hulporganisaties, zoals zoveel mensen doen om zowel hun als ook de eigen nood te verzachten. Ik had ook gewerkt met een groep vrouwen die kleine engelenpoppen maakten om deze te verkopen en de opbrengst daarvan te sturen naar diverse weeshuizen en hospices voor HIV/AIDS patiënten in Zambia en Zuid Afrika.. In diezelfde periode volgde ik een cursus waarvoor op de lijst een boek stond, getiteld “Dromen hebben geen einddatum”. Ineens drufde ik weer te dromen. Ik wilde ergens heen gaan om de energie, tijd en liefde te delen. Aanvankelijk droomde ik groot en wilde ik mij aanmelden bij de Vrijwilligersdienst Overzee. Toen ik een ontmoeting met die club had, werd ik bang dat ik niet het uithoudingsvermogen zou hebben om een verbintenis van een tot twee jaar aan te gaan en dus droomde ik kleiner. “De reis van duizend mijlen, begint met één stap”. Ik kwam op de gedachte dat ik zou kunnen aanbieden om te helpen bij een van de organisaties waarvoor ik al indirect werkte. Ik ben gediplomeerd onderwijzeres voor de basisschool. Ik zette dan ook een kleine stap door een brief te sturen naar Zr. Mariola waarin ik mijn diensten voor een halfjaar aanbood. Zr. Mariola had waarschijnlijk de nodige ervaring met mensen als ik, want ze nodigde mij uit. Hieronder zal ik vertellen wat ik daar aantrof.

Liefde en vriendelijkheid.

In de eerste plaats is Kasisi een plek van liefde en vriendelijkheid. De kinderen worden goed verzorgd door een zusterorde (De Litlle Sisters of Mary Immaculate, een Poolse katholieke orde), plaatselijke ‘huismoeders’ (mammies) die zorgen voor de dagelijkse gang van zaken en enkele vrijwilligers. Samen zorgen ze er voor dat de kinderen er goed uitzien, zowel fysiek, geestelijk als psychologisch. Het kindertehuis wordt gesponsord door veel weldoeners; de steunpilaar is een Nederlandse stichting die er voor zorgt dat de dagelijkse kosten worden gedekt. Daarnaast zijn er veel andere donoren en weldoeners, sommige lokaal, Pagina 3 van 5

Kasisi Kindertehuis


andere internationaal. Het is verbazingwekkend het werk van de zusters te zien die de zaak draaiende houden en zorgen dat de gevers continue hun donaties overmaken. In het tehuis geldt eigenlijk maar één echte regel en dat is het antwoord op de vraag “Is het goed voor de kinderen?”. En er zijn veel kinderen, namelijk 110 jonger dan 2 jaar en 117 schoolgaande kinderen.

Plezier. Ondanks dat de kinderen één of beide ouders hebben verloren en ondanks dat sommige kinderen erg ziek zijn door HIV/AIDS, TB of andere gezondheidsproblemen hebben, zie je ondanks die situatie toch plezier op hun gezichten. Toen ik arriveerde, kreeg ik als leidend principe mee voor mijn werk de simpele boodschap die tegelijkertijd alles zegt: “Dit is het huis van de kinderen en wij zijn één grote familie, dus als je op een gegeven moment wat zou moeten doen, denk dan: hoe zou ik dat doen als een goede moeder?”

Elizabeth (l) in haar klaslokaal, de voormal;ige keuken. Rechts is Carolien van de Meer, een bezoeker uit Nederland

Met dit in het achterhoofd, was ik vrij in mijn taak om de kinderen les te geven in overeenstemming met hun behoeftes, Het was een bijzondere ervaring om de momenten van begrip op hun gezichten te zien als ze oefenden in optellen, aftrekken en vermenigvuldigen. Iedere dag wilde wel iemand zijn opdracht naar tevredenheid afronden. De tijd om te vertellen werd een noodzaak, kaarten werden getekend, vlaggen gemaakt, plaatjes geschilderd, vragen gesteld. Daarvan was de beste “wat leren we vandaag?”.


De kapel. Er zijn veel dingen te vertellen over Kasisi. Ik noem er een paar. De Kapel is daar een van. Het is een mooie kapel voor kinderen: olifanten, zebra’s, giraffes en bomen, maar ook omlaag schietende vogels en Afrikaanse dorpshutten, versieren de muren. De kinderen wonen zondags de mis bij en dragen bij aan de dienst door te zingen, te drummen en te dansen. Er is zoveel respect voor hun cultuur en taal, dat het mij steeds weer blij maakt als ik er aan terugdenk. Iedere keer als een van de pastores de kinderen toespreekt, zegt hij dat er van hen gehouden wordt, dat God hen liefheeft en dat God liefde is. Dat soort religie maakt veel gevoelens bij mij los. Hier wordt aan wezen die zich beroofd en verlaten zouden mogen voelen, steeds verteld dat er van hen gehouden wordt en dat wordt ook getoond. De vasthoudendheid van de zusters, verzorgers en vrijwillige dokters is bewonderenswaardig wanneer ze er voor zorgen dat elk kind de juiste verzorging krijgt. De dagelijkse routine om te zorgen voor de antiretroviral therapie, is een grote opgave, maar er wordt geen kans onbenut gelaten; iedere morgen en iedere avond staan de kinderen buiten in de rij voor de apotheek. De zusters stellen ze gerust, knuffellen ze en zorgen er voor dat ze niet angstig of beverig zijn. Als een kind ziek is, is de eerste prioriteit dat kind; soms betekent het een rit naar het ziekenhuis van de Koptische Kerk in Lusaka waarmee de zusters een prachtige relatie hebben opgebouwd. Soms betekent het ook dat er fondsen gevonden moeten worden voor verpleging, het aanbrengen van een brace of wat er ook maar nodig mag zijn. Eten en drinken worden klaargemaakt met veel en hard werken. Het is een reusachtige opgave om de maaltijden op tijd klaar te krijgen. Elke baby moet gevoed worden net zo goed dat een tienerboy dagelijks twee maaltijden nodig heeft. De routine zit er goed in en de kinderen weten heel goed wat er van hen verwacht wordt. De toegang tot het terrein van Kasisi wordt elke morgen geopen en weer gesloten als het donker wordt. De kinderen kunnen onbelemmerd gaan en komen, bijvoorbeeld om naar de nabijgelegen dorpsschool en de kerk te gaan, ze kunnen wandelen en fietsen. Er is een sterk gevoel van Pagina 4 van 5

Kasisi Kindertehuis


vertrouwen en een kind wordt alleen beknot in zijn bewegingsvrijheid als het echt nodig is.

Kasisi is net een thuis. Het zijn de kleine dingen die Kasisi tot een thuis maken: elk kind woont in een afzonderlijke ruimte met zijn of haar leeftijdsgenoten en de aan de groep toegewezen mammies. De mammies zorgen er voor dat de kinderen elke morgen naar school gaan. De zondag is speciaal omdat dan elk meisje voor die gelegenheid wordt aangekleed, en vaak een uitbundig kapsel krijgen. De jongens zijn keurig gekleed in hun beste broeken en shirts. Dat bevordert hun gevoel van eigenwaarde. De oudere jongens zijn als de grote broers voor de kleintjes. De oudere meisjes helpen met het voeden van de baby’s. De tuin is de meest geliefde plaats; de worteltjes groeien om te worden meegenomen. De kinderen vieren hun verjaardag en krijgen dan een zak met zoetigheid om te delen met anderen. De zusters spreken zowel Nyanja (een van de talen van Zambia) als Engels met de kinderen. Iedereen neemt deel aan de huishoudelijke karweitjes; het erf wordt erg schoon gehouden. Kinderen gaan spontaan dansen als de regens beginnen. En tot slot, maar zeker niet in de laatste plaats, omhelzen en knuffelen (hugs) ze veel en vaak als ze elkaar tegen komen. Kasisi is net een gezin; het heeft zijn goede dagen en heeft soms moeilijke dagen. Het is een menselijke plek waar men beslist zijn uiterste best doet met de middelen die ze krijgen. Ik was bevoorrecht om daar een handje te mogen helpen.

Elizabeth Lamarche. Enkele speciale helpers. Er worden weer veel mensen en organisaties bedankt, zowel uit Groot Brittannië, Duitsland, Canada en de Verenigde Staten, maar ook uit Zambia zelf. Een speciaal woord van dank aan de Nederlandse Stichting Kasisi. Haar steun is van onschatbare waarde en dus onmisbaar.


Carla Schoemaker – vertegenwoordiger Badeloch Fonds met James

van

het

DANK JE WEL VOOR AL JULLIE HULP

Colophon Kasisi Orphanage P.O. Box 33441 Lusaka Zambia Tel/fax (+260) 1 23 05 85 (+260) 96 75 91 21 E-mail [email protected] Web www.kasisichildren.org www.kasisi.nl Contant geld of cheques kunnen worden gestuurd naar Kasisi Children’s Home. Cheques moeten worden uitgeschreven op naam van Kasisi Children’s Home Tekst: Zr. Mariola Lay Out: Anne Schram Foto’s: Reprographics, Lusaka Vertaling: Harm A. Lassche, Stichting Kasisi Nederland

Pagina 5 van 5

Kasisi Kindertehuis Nieuwsbrief, 2 e kwartaal 2008

Recommend Documents