juni achttiende jaargang. nr. 52

pandora juni 2012. achttiende

jaargang. nr. 52

>

Bezinning

Moment van bezinning Als jezuïetencollege mogen we getuigen van een openheid naar de wereld die eigen is aan de sociëteit van Jezus. Overal willen jezuïeten aanwezig zijn in het leven van anderen en mensen helpen om zich open te stellen voor de ontmoeting met God in alle dingen. De website ‘gewijderuimte.org’ is hier een goed voorbeeld van. Het is een oase te midden van het drukke leven. Een plek om stil te staan en uit te kijken naar de ontmoeting met God. In deze adventsperiode gebeurt dit nog het ‘eenvoudigst’, omwille van de kwetsbaarheid en de onschuld van het kindeke Jezus en de zorgzame liefde van Maria. We geven als bezinning, de openingsmeditatie mee van gewijderuimte.org. Hopelijk mag het hart, ogen en verstand openen. Nog een prettige en deugddoende vakantie. “Het Mariabeeldje in het kerststalletje van mijn jeugd was een bijna grappig uit hout gesneden figuurtje van een mooi blond meisje. Ze zag er meer Scandinavisch dan Semitisch uit. Ook de twee schaapherders waren van het noordelijke type. Zelfs de ezel leek op een veulen uit verre tijden. Uiteindelijk verhuisden ze, met hooi en stal, naar een afdeling van het ziekenhuis waar mijn vader chirurg was. Maar na een paar jaar verdwenen ze uit de ziekenzaal. Een gezagsdrager die leed aan een overdosis politieke correctheid had de indruk dat de moslims zich beledigd zouden kunnen voelen. Maar ook de moslims vereren de Maagd,

Personalia Geboortes - Op 21 augustus 2012, Menno, zoon van Wim Gemoets , leraar Nederlands, Engels, Duits en klassenleraar van 6E Overlijdens - Op 4 juli 2012, de heer Willy Bral, vader van Ann Bral, lerares wiskunde - Op 5 juli 2012, de heer Gerard Van Vlaenderen, oud-leraar

en wel met haar echte naam: Mariam. Bedenk wel dat, zo mijn kribbetje een bron van ergernis was, de originele stal ook aanstootgevend is, of zou moeten zijn. Franciscus van Assisi had nooit de bedoeling dat zijn afbeelding van de geboorte te Bethlehem zou uitgroeien tot iets schilderachtigs en charmants. Maar de al te grote vertrouwdheid met het verhaal heeft in ons een soort van genoegzaamheid teweeg gebracht, en zo heeft het evangelieverhaal zijn kracht verloren om onze knusse voorstellingen open te breken. Het stalletje is geïdealiseerd geworden. In werkelijkheid moet de zwangerschap voor Maria een kruisweg geweest zijn. Misschien moeten we even de verhalen van Lucas en Matteüs loslaten, om Maria te horen huilen in haar pijnlijke beproeving, zoals dit in de versie van de Koran staat opgete-

kend. In dat heilige boek staat zij er volkomen alleen voor en is zij van angst vervuld. “En toen zij de barensweeën voelde, ging ze liggen tegen de stam van een palmboom en schreeuwde uit: ik wou dat ik dood was en mijn geheugen uitgewist” “Ik wou dat ik dood was”. En dat had zij echt wel kunnen zijn. Noch de Hebreeuwse wet, noch die van de Islam of van de Katholieke Kerk zijn ooit vriendelijk geweest voor een ongehuwde moeder. Zulke vrouwen leiden altijd en overal het meest onzekere leven van de hele samenleving. In vele culturen zijn zij nog steeds uitermate kwetsbaar. Het kan hun een troost zijn dat Maria aan hun zijde staat. Want, zoals zij het in het Magnificat belooft, God verheft de vernederden.

- Op 16 juli 2012, mevrouw Julia De Leener, schoonmoeder van Lut Du Ville, lerares wiskunde en klassenleerkracht van 1B - Op 26 juli 2012, de heer Roger Somers,oud-leraar - Op 15 augustus 2012, de heer Joseph Desmedt, grootvader van Sarah Desmedt, lerares Latijn, Grieks en Nederlands - Op 8 september 2012, de heer Jo Thijs, schoonbroer van Lily Newman, lerares wiskunde en klassenleerkracht van 4D

- Op 14 oktober 2012, mevrouw Madeleine Van Belle, gootmoeder van Tom Geeroms, leraar Nederlands, Engels en klassenleraar van 4C - Op 17 oktober 2012, de heer Emiel Helsen, grootvader van Karen de Ceukelaire, lerares wiskunde en klassenleerkracht van 1C - Op 22 november 2012, mevrouw Christianne Vandenbossche, grootmoeder van Steffie Loman, lerares Geschiedenis, Nederlands en klassenleerkracht van 2F

2

Tim Tuerlinckx, leerkracht Godsdienst

Perfect wereldje ?

> In dit nummer Personalia 2 Reflectiemoment 2 Opinie 3 Inschrijvingen 3 Bezinning 2e / 3e jaar

4-5

Klassendagen 6-7 De leraarskamer

8

Sportdagen 9 Uitwisseling Brazilië

10-13

Kalender 14 Aankondigingen 15 Nieuwe leerkrachten

16-19

Krasse uitspraken

20-21

Humor 22-23 Kunst en cultuur

24-25

Columns 26-29 Parijs 30-31 Gruwel in poëzie

32-33

St-Jan vs St-Jozef

34-35

Sinterklaas op bezoek

36

We leven in 2012. Ja, juist 2012 jaar na de geboorte van Christus of ook 4 miljard jaar nadat de Aarde ontstaan is. Als je nu gewoon door het raam de stad bekijkt, waar je ook bent, wat je ook ziet, de wereld is veranderd. Telkens opnieuw bij elke generatie ondergaat de omgeving revoluties, veranderingen, vernieuwingen. Telkens moet de wereld hoe dan ook verbeterd worden. En dat is ook positief, zonder twijfel. Maar zal de mens eeuwig allerlei nieuwigheden blijven uitvinden? Zal hij daarvoor wel genoeg verbeelding hebben? Is er een limiet? Waarom hebben we die constante drang om de wereld telkens beter te maken? Is er dan zoveel ontevredenheid? Onze voorouders hebben deze wereld gemaakt. Door de evolutie leven we hier allemaal in deze (nog niet) perfecte wereld. De term ‘perfect’ is subjectief. Vrede, schoonheid en harmonie. Wat is perfect? Het kan altijd groter, mooier of beter worden als men het echt wil. De wereld is vol met ongelofelijke voorwerpen, gebouwen, voertuigen, of wat je maar wil. Maar is dat allemaal wel nodig? Kunnen we de wereld niet perfect vinden zonder alle materiële zaken die we dagelijks gebruiken? Altijd streven naar een ideaal, dat is de motivatie van vele mensen. Als er dan toch mensen zijn die deze actuele wereld perfect vinden, hoe zijn ze dan? Zijn het dan perfecte mensen of gewoon mensen die blij zijn met wie ze zijn en van het leven genieten. Bestaan er wel zulke mensen? De wereld is nog steeds niet perfect, er zijn nog altijd veel mensen die ongelukkig zijn, die alles zouden doen om een ander leven te hebben en om in andere omstandigheden op deze wereld te leven. Wees blij met wie je bent en probeer je leven beter te maken door ook aan de anderen te denken en je af en toe af te vragen wat het zal veranderen als je het doet. Er zal ooit ‘een einde’ komen. Wie weet zal het op 21 december 2012 gebeuren, zoals de Maya’s het hebben voorspeld. Zal onze perfecte of onze nog niet perfecte wereld dan vergaan? We will see. Leerling van het vijfde jaar

De redactie

HC: Daphné Vanderhaeghe (6A), Amelia Malfait, hoofdredactrice (6C), Laetitia Réard (6C), Selyna Ayuso (6C), Laetitia Schreiber (6E), Josephine Kuhlmann(5A), Katrien Vermeulen (5C), Ariane de Vos (5E), Célénie Jauniaux (5F), Liesbet Wils (4B), Thomas Vanderhaeghe (4B), Joseph Cunningham (4B), Lennert Stockx (4D) LC: Ode Pauwels (1E), Josephine De Sutter (1E), Altintas Tugce (1F), Natacha de Woot (1F), Leyla Charlotte Roebken (1F), Maximillian Smets (2D), Max Joosten (2F), Maxime Ceron (2F), Willemien Gosselé (3B), Myriam Gérardy, huistekenaar (3C), Nele De Decker (3C), Sibylle de Woot (3E) Correctoren: G. Liessens, V. Nackaerts en E. Van de Velde Secretariaat: V. Nackaerts en M. Goossens Eindredactier: E. Van de Velde E-mail: [email protected] Lay-out en druk: Two by Two Letter en Beeld n.v. V.U.: Eddy Van de Velde, Sint-Jan Berchmanscollege, Ursulinenstraat 4, 1000 Brussel,Tel.: 02 512 03 70, www.sint-jan-brussel.be

Inschrijvingen voor het schooljaar 2013-2014 Broers en zussen (en kinderen van personeel): Van 7 t/m 18 januari 2013 kunnen kinderen die zich willen inschrijven in het eerste jaar en die reeds een broer of zus op de school hebben zich bij voorrang komen inschrijven op het college, tijdens de schooluren of na afspraak. Daar de school aan het LOP moet doorgeven hoeveel van de broers/ zussen behoren tot één van de voorrangsgroepen thuistaal Nederlands* of GOK* vragen we dat de ouders bij de inschrijving de documenten die aantonen dat hun zoon/dochter tot een van de groepen behoort, zouden meebrengen. *Voor meer informatie over de voorrangsgroepen alsook over de inschrijvingsprocedure voor leerlingen die nog geen broer of zus op het college hebben en voor leerlingen die zich wensen in te schrijven in het tweede tot zesde jaar, verwijzen we u naar de startpagina van de website van het college: www.sint-jan-brussel.be

Verschijnt in december, maart en juni

3

>

Bezinning

Hoe een bezinning ook nog spannend kan zijn! 16 oktober, 8:30 uur De bel was net gegaan, en iedereen stroomde naar zijn rij. Die “iedereen”, dat slaat op alle 2e- en 3e- jaars die die dag op bezinning gingen. Net zoals vorig jaar gingen 3B en 2F naar de Abdij van Affligem. U herinnert het zich waarschijnlijk nog wel, de verslaggeving van de ramp die zich daar vorig jaar afspeelde. Ook dit jaar ging het er niet al te vlotjes aan toe, die plaats lijkt wel vervloekt. Het begon allemaal al bij het uit de bus stappen in Affligem. Toen we naar onze lokalen geleid werden, merkten sommige leerlingen al op dat het erg donker was en het leek alsof er elk moment iets ergs kon gebeuren. Bezinning 3B en 2F: Jaja, zelfs meneer Deridder heeft zich laten overtuigen om te lopen

Bezinning 3B en 2F: Van het grasveld werd gebruikt gemaakt om (een milde versie van) rugby te spelen. Eenmaal binnen begonnen we meteen met de eerste opdracht die mevrouw Amerijckx speciaal voor ons ineen had gestoken. We zaten er net goed in, toen er aan de deur geklopt werd. Of we zo snel mogelijk het gebouw konden verlaten, het was levensgevaarlijk om binnen te blijven. U, als lezer, denkt nu waarschijnlijk: “Wow, cool, waarom was ik daar niet bij?!”, maar wij vonden het allesbehalve cool. Aangezien de agent die aangeklopt had niets mocht zeggen, hadden we er totaal geen idee van wat er aan de hand was, en dat maakte het des te enger. We moesten verzamelen op de parking, en daar moesten we een dik half uur blijven staan. Pas na dat half uur kwam er iemand naar ons toe om uit te leggen wat er nu precies aan de hand was. Wel, het was helemaal niet leuk: de politie had een tip gekregen van een anonieme beller dat er een bom zou liggen in de abdij. Toen hij die woorden uitsprak, werden meneer Deridder, mevrouw Loman, mevrouw Verwichte en al de leerlingen achtereenvolgens lijkbleek. Zoals vorig jaar werd meneer Van de Velde meteen gewaarschuwd, en die riep ons op om rustig te blijven, en vooral geen domme dingen te doen. Maar, de gemiddelde jongere kennende, waren er toch een paar leerlingen die die waarschuwing aan hun laars lapten.

4

Iedereen zat - zoals het een normale leerling betaamt - stil op de grond, te wachten tot ze naar huis mochten. Maar een paar kinderen konden het niet laten om te gaan rondneuzen in de abdij, hoewel dat verboden terrein was. Zonder dat de agenten het zagen, gingen ze verder de abdij binnen, totdat ze in de oude bibliotheek kwamen. Het was er muisstil, dus elk klein geluidje viel op. En hier was dat klein geluidje een zacht, heel zacht getik. Tik…tik…tik…tik…tik… Heel regelmatig, alsof het een atoomklok was. Ze waren er nu toch al, dus gingen ze op onderzoek uit. Heel langzaam gingen ze alle boekenkasten af, ze keken achter elk gordijn, onder elke tafel en in elke bloempot. Ze vonden niets, maar er was wel één boek dat een beetje naar buiten stak en dat opvallend nieuw was. Eén van hen haalde het eruit, en onmiddellijk ging er een alarm af en begon het boek angstaanjagend te trillen. Terwijl de jongen aan het gillen was, liet hij het boek vallen en viel hij zelf bijna om van de shock. Ze wilden allemaal weglopen, ze vertrouwden het zaakje niet meer, maar de deur was achter hen in het slot gevallen. Ze wisten niet wat te doen. Het ‘boek’ was inmiddels gestopt met trillen en lawaai maken, maar het getik ging gewoon verder. Tik..tik..tik..tik..tik..tik.. Nog altijd heel regelmatig, maar dan sneller, en het leek echt uit het ‘boek’ te komen. Hetzelfde scenario als daarvoor deed zich voor, ze werden alle vier één na één lijkbleek. Ze hadden allemaal genoeg actiefilms gezien om te weten dat het hier wel eens om een bom, of beter, een tijdbom, zou kunnen gaan. Ondertussen waren de leraren ongerust aan het worden. Ze konden terug naar school, maar elke keer dat ze hun leerlingen telden, ontbraken er vier. Ze hadden de aanwezige politie al gewaarschuwd en die beloofde er werk van te maken. Heel het gebouw, inclusief bijgebouwen, werd uitgekamd, maar ze vonden niets/ niemand. Maar er was wel één agent die ter hoogte van de oude bibliotheek lawaai had gehoord. Om niets aan het toeval over te laten, gingen ze daar toch maar eens kijken. Ze wilden de bibliotheek binnengaan,

Bezinning 3B en 2F: Vervolg van foto 2: meneer Deridder die door de ‘erehaag’ van 3B loopt. maar de deur zat op slot en de paters wisten niet waar ze de sleutel hadden gelaten. Toen ze op de deur klopten, kwam er eindelijk antwoord van de kinderen. De agenten twijfelden niet, die deur moest opengebroken worden. Vele pogingen en zuchten later zaten ze er eindelijk door. Maar er was nog altijd het probleem van het ‘boek’. Het getik ging sneller en sneller. Tiktiktiktik-

tiktiktiktik De agenten zagen en hoorden het boek niet, maar de jongens wezen er angstig naar. Snel werd iedereen naar buiten geleid en toen iedereen veilig en wel buiten was, was er … De knal. Willemien Gosselé, 3B

Resultaten Chemie Olympiade eerste ronde • Effectieve deelnemers: 2.691 (43 minder deelnemers dan in 2011-2012) • Cesuur: 70/100 • Aantal geplaatste deelnemers voor de tweede ronde: 382 • De tweede ronde gaat door op woensdag 20 februari 2013 aan de universiteit die bij inschrijving werd gekozen. Meer informatie over deze ronde wordt later medegedeeld. • • • • •

Gemiddelde score Standaard afwijking Minimum score Maximum score Aantal deelnemers

52.37 15.58 11 100 2.691

• 18 Sint-Janners namen deel aan deze ChemieOlympiade 5

• 12 Sint-Janners gaan door naar de tweede ronde: Henri De Plaen, James Desclée, Damien Mertens, Antoine Méthens, Gauthier Muguerza, Maïté Van Vyve, Elise Verstraeten, Harold Bijvoet, Sophie Knoops, Daphné Vanderhaeghe, Magali Magali Beltjens, Nathan Lacroix. • PROFICIAT aan alle deelnemers!!

>

Klassendagen

Klas 1F moest het langst op de klassendagen wachten. Dus waren wij bijzonder blij toen wij na ons eerste examen van Nederlands mochten vertrekken! Op 8 oktober om 14.15 uur was het zo ver. Op weg naar het Centraal Station werd er veel gebabbeld en vooruitgekeken naar de klassendagen in het Provinciaal Centrum Hanenbos. Nadat wij met de trein tot Huizingen gereden waren, stond er ons nog een lange wandeling te wachten. Maar het was een mooie weg door het domein en het bos. Leerling1 Heel tof en vooral ook om elkaar beter te leren kennen. Toen wij aankwamen, mochten wij naar onze ouders een sms sturen en nadien hebben we de gsm- toestellen aan mevrouw Stroobants afgegeven. Zij had ons heel goed uitgelegd dat zij geen gsm’s wilde die voor de nacht op alarm gezet werden. Zijvertelde dat ze op een andere reis een zakje met gsm’s had ontvangen die ‘s morgensvroeg begonnen te bellen, muziek te spelen en zelfs als een varken begonnen te knorren! De helft van de klas ging daarna basketten en de andere helft had veel plezier met pingpongen. Dit verliep allemaal vlot tot iemand een pingpongbal tot een pannenkoek trapte maar gelukkig vonden wij een reservebal.

6

Kort voor het avondeten konden wij eindelijk een kijkje nemen in onze kamers. Iedereen was zeer nieuwsgierig maar het was enkel voor twee minuutjes omdat het etenstijd was! Mmmmm croque monsieur! Na het eten mochten wij nog even spelen tot onze ouders aankwamen. Iedereen (of toch bijna iedereen) was klaar voor de boswandeling! Met een fluovestje konden wij elkaar nog zien in het donkere bos.... Maar er was nog meer licht op de weg: vuurwerk! Dat was heel mooi! Toen wij terug op Hanenbos waren, kreeg iedereen van twee dames van het oudercomité drank en een hapje. Dat was heel gezellig. Hartelijk bedankt! Nadat de laatste ouders waren vertrokken, mochten wij met onze bagage naar de kamers. Dankzij de goede zorg voor onze “beauty sleep” van onze leerkrachten mochten wij niet te lang verder babbelen maar lekker slapen.

Na het ontbijt gingen wij bowlen in Sint-Pieters-Leeuw. Sommige kinderen konden het al goed, anderen iets minder (zoals ik!) maar iedereen had plezier. Bij het bowlen werd iedereen getrakteerd met een drankje. Het middageten was heel lekker voor alle frieteneters, er was meer dan genoeg en ook nog lekkere soep en sla. Aansluitend werden wij in vier groepen opgedeeld voor een lange zoektocht naar het kasteel van Beersel. Op de heenweg hadden wij een lang lijst vragen, en ook op de terugweg. Het was een plezante en sportieve namiddag, speciaal voor de groep die een kortere weg wou nemen...en iets langer moest wandelen.... Terug in Hanenbos konden wij nog een beetje pingpongen. ‘s Avonds aten wij lekkere lasagne en daarna was het speelavond met de twee zesdejaars leerlingen. Zij hadden een quiz voorbereid met groepsoefeningen voor het hoofd en het lichaam! Na de quiz speelden wij nog andere plezante spelletjes zoals koehandel, tafelvoetbal, basket en dan nog heel lang met de hele groep weerwolf........tot 23 uur. Niet iedereen was de volgende morgen vlug uit bed, maar uiteindelijk stonden wij toch klaar voor de excursie met mevrouw Coenen, onze leerkracht natuurwetenschappen. Met haar mochten wij proefjes over de bodemhardheid, windsnelheid en temperatuur uitvoeren. Een gids gaf ons nog meer informatie en het was een heel leuke voormiddag. ‘s Middags werden wij dan door onze ouders afgehaald en ik hoop dat iedere klas zo veel plezier had als de onze. Het was een heel leuke manier om elkaar beter te leren kennen. Leyla Charlotte Roebken, 1F PS: Ik hoop dat ik alles goed heb gezien en opgeschreven, ook zonder mijn bril die bij het bowlen is stuk geraakt.

7

Leerling2 Alles was super tof! Maar het bowlen was het best.

HarryPotterPandora en de geheime kamer Wat is dé plaats die iedereen op school weet liggen? Wat is dé plaats waar alle leerlingen wel eens op een leerkracht hebben gewacht? Wat is dé plaats waarheen de leerkrachten vluchten tussen de lessen? Weet je het niet? Maar natuurlijk weet je het: ik heb het over de leraarskamer. Heb je je nooit afgevraagd waarom enkel leerkrachten die mogen betreden en waarom ze daar nooit eens over praten? Pandora ontsluiert het geheim! Als je een leerkracht iets vraagt over de leraarszaal kan je zeker zijn dat hij ofwel de vraag zal ontwijken (bijvoorbeeld door de les verder te zetten) ofwel heel evasief zal antwoorden. Daarom kan je zeker zijn dat ze iets verbergen, ze willen niet dat de leerlingen te veel weten over hun geheime kamer! Hoe komt het dat je soms wel een uur wacht op een leraar die je net hebt zien binnengaan in de leraarszaal? Het antwoord is bijna vanzelfsprekend: omdat hij er niet meer is! Wat zie je van de leraarszaal? Eigenlijk heel weinig. Daarom is het heel gemakkelijk om iets te verbergen zoals...een geheime doorgang? Het gebouw bestaat immers al meer dan 400 jaar, geheime doorgangen waren toen heel normaal en zelfs van levensbelang! Ik weet al wat je je nu afvraagt: waarheen zou die geheime doorgang leiden? Op deze vraag zijn er verschillende antwoorden mogelijk: • naar de collegekerk: De collegekerk ligt dicht bij de leraarszaal en eronder is er zeker ruimte genoeg om vanalles te doen (wat precies weet ik niet, je moet een leerkracht zijn om dat te weten!) • naar de sportzaal: Deze tweede mogelijkheid ligt verder van de leraarskamer maar is even logisch: als je de hele dag SO’s zit te verbeteren, is een beetje sporten zeker welkom en zo kunnen ze gemakkelijk en snel naar de sportzaal gaan (bovendien liggen de douches ook heel dicht bij de leraarskamer, wat heel nuttig is voor als je terugkomt.) • naar een soort Wegisweg (je weet wel: de weg in de Harry Potter-boeken waar je vanalles voor tovenaars kunt kopen) waar ze vanalles voor leraars kunnen kopen, naar de cinema kunnen gaan en nog veel meer. Deze geheime doorgang is het belangrijkste geheim waarover ik het wou hebben maar de leraarskamer bevat zeker nog een

paar geheime zaken en plekjes die heel nuttig zijn voor de leraren. • Een voorraad rode balpennen (dit is het belangrijkste attribuut van leerkrachten!) • Een grote bibliotheek met alle Pandora’s sinds het begin en natuurlijk boeken, artikels en foto’s over Sint-Jan Berchmanscollege • Een geheim laboratorium: Dit laboratorium kan je bereiken door aan een tafel te gaan zitten en op een knop te drukken die goed verstopt is onder de tafel. Daardoor verdwijnen de tafel en de stoelen onder de vloer met behulp van een soort lift. Boven de lift gaat de vloer weer dicht zodat niemand kan zien dat er daar iets was. Het laboratorium bevindt zich dus tussen twee verdiepingen. Waarvoor zou dat geheim laboratorium dienen? Om uit te testen of de voorwerpen die afgenomen werden niet gevaarlijk zijn. Zo wordt bijvoorbeeld uitgetest of het om een explosieve stof gaat of om een doodgewone kneedgom. Deze plaatsen staan natuurlijk niet open en bloot zodat iedere leerling of ouder die (per ongeluk?) in de leraarskamer zou komen het zou zien, neen, er zijn bijna zeker mechanismen om eraan te komen. Welke mechanismen? Wel, één van deze bijvoorbeeld: • De valse bibliotheek: Deze bibliotheek is op het eerste gezicht heel normaal maar verbergt een ingenieus systeem. Als je op het goede boek drukt, gaat er een deur open. Zeker niet vergeten terug te sluiten als je binnen bent! • De muur die je vingerafdrukken herkent: Je moet je eerst laten inscannen en van zodra je ingescand bent, herkent de muur je vingerafdrukken. Vanaf dat moment kan je gewoon door met je vingers een bepaalde plaats van de muur aan te raken een deur openen. Ook daar moet je niet vergeten de doorgang te sluiten als je binnen bent. Zo, nu weten jullie wat de leerkrachten ongeveer in hun geheime kamer allemaal kunnen verbergen. Er ontbreken zeker een aantal geheimen. Misschien kennen de leerkrachten zelf ze niet eens allemaal! Wordt vervolgd... Sibylle de Woot, 3E

8

>

Sportdagen

Sportdag van de eerste graad

Het was een normale dag voor sportschoen 1 en 2. Ze werden zoals gewoonlijk op vrijdag wakker. Want vrijdag was er LO. Maar vandaag werden ze veel vroeger gewekt dan normaal: ” Is dat niet een beetje vreemd?” , dacht schoen 1. ”Maar nee!” stelde schoen 2 hem gerust. Na een treinrit en een wandeling begon het dansen. ”Amai”, dachten de schoenen, “Wat kunnen wij goed dansen, zeg!” Daarna was het muurklimmen, waar de schoenen de ‘vasthangertjes’ leerden kennen: “Hallo! Wij zijn schoen 1 en 2!” “ Oh hallo! Wij

zijn vasthangertjes, jullie gaan op ons staan en duwen, zo geraken jullie omhoog! Veel plezier!” Na een paar keer omhoog gaan gingen ze verder naar het lopen, maar ze moesten een beetje wachten, dus speelden ze wat voetbal. Dan mochten ze gaan lopen. Eerst een rondje om op te warmen. Daarna was het sprinten: ”Hoera ik won!” “Echt niet! Ik won!” “We zullen de fotofinish bekijken!” Daarna was het de laatste activiteit van de dag: ballspelletjes en dikke Berta. Eerst was het een doorgeefspelletje waarna het trefbal was: “Woow! Pas op voor die bal!” “Oef ik kon hem juist ontwijken!” Tenslotte was het dikke Berta: “Sneller! Ze gaan ons pakken!” “Oh nee, te laat!” Daarna gingen de sportschoenen naar huis en rustten ze lekker heel het weekend uit. De 3 Max’en (2D en 2F)

Sportdag vierde jaar Met angst telden de leerlingen uit de B-klas van de tweede graad de dagen af tot 28 september. Wat stond er te gebeuren? Een grote spreekbeurt? Het begin van een zware examenperiode? Een naderende deadline van een groot groepswerk waar maanden aan gewerkt is? Nee, nee, nee. Op 28 september gingen de derde- en vierdejaars naar Meise… op sportdag. In de voorafgaande weken werden de verschillende sporttakken per klas verdeeld tijdens de lessen lichamelijke opvoeding. Je

zou denken dat er enthousiast gestreden wordt voor een plaatsje in het voetbal- of slagbalteam, maar niets is minder waar. Met de grootste moeite sprokkelden de sportleraren ‘Chinese vrijwilligers’ bij elkaar, die een retorische preek hielden om eronderuit te glippen. Op de dag des oordeels werden in allerhaast wissels gehouden en leerlingen uit andere klassen ingehuurd, maar niets kon het onheil nog afwenden. Zowel in voetbal, frisbee, volleybal en slagbal scoorden de Grieken matig tot zwak. Gelukkig redden de sprintsters Anne-Heloïse G. (4B) en Willemien

9

G. (3B) onze eer in atletiek. Ook de klassenloop werd gewonnen door 3B. 4B eindigde wat later, waarschijnlijk door de afwezigheid van de volleyballers. Wat was er toch aan de hand met onze Grieken? Misschien waren ze gestrest voor een overhoring van ‘vocabulaire supplémentaire’ van meneer Deridder of hadden ze die week een werkwoordsoverhoring gehad? De Oude Grieken vonden sport nochtans belangrijk. Voor de volgende Olympische Spelen moeten we misschien toch iets intensiever trainen?

>

Uitwisseling

Brazilië vakantie 2012

De zonsondergang over de Amazone-rivier

3u45 (en zelfs vroeger voor sommigen): tuuuuuuut. Flauwe grap? Neen, het was werkelijk tijd om op te staan. Na het schrijven van een motivatiebrief, de selectie, de virtuele ontmoeting met onze families en de chaos van het ‘bagagemaken’, was het eindelijk tijd om te vertrekken. Brazil, here we come! De vlucht verliep vlot en om 15u15, na meer dan twaalf uur reizen, kwamen wij aan in de luchthaven van Belo Horizonte, Brazilië. Wij werden begroet door Pater Germano, de directeur van het Colegio Loyola, en Marnen, zijn assistent. Een uur later konden wij kennismaken met onze families in het Colegio Loyola (het college was iets groter dan Sint-Jan en had ook een zwembad; maar wij hebben wel een mooiere kapel.) Toen we aankwamen in Belo Horizonte werden

we zeer aangenaam verrast. Hier in België is het niet altijd zeer gepast om een kus te geven aan mensen die je niet kent. In de ‘Verschuerenzaal’ van het Colegio Loyola, waar we onze gastfamilies voor het eerst zagen, werd er uitbundig omhelsd en gekust. We wisten nog maar 2 weken dat we bij deze families zouden verblijven, maar dat kon je aan de ontvangst niet merken. We konden na enkele uren op Braziliaanse bodem al spreken van een warm onthaal en die trend zou zich doorzetten tot de laatste dag van ons verblijf. Op school vroeg iedereen zich af wie wij waren. Het was te vergelijken met een bezoek aan de zoo behalve dat wij de dieren waren: kijk mama, Belgen! Na dat dierentuinmoment maakten we al snel kennis met iedereen van het 5de

10

jaar (en dat waren er veel!). Mensen waren nieuwsgierig maar ook zeer vriendelijk en open: na enkele dagen voelden we ons (bijna) thuis. We werden onmiddellijk in de vriendenkringen opgenomen. Dit had als gevolg dat de Belgische bende op vele feestjes uitgenodigd werd. Die dagelijkse feestjes waren een enorme katalysator voor onze sociale contacten. We konden ons niet alleen inleven in de cultuur, geschiedenis, natuur, maar ook gewoon in de bevolking zelf. In de gezinnen zelf werden we echt als een extra familielid ontvangen en behandeld. Sommige mama’s kenden wat minder Engels, dit maakte het hele gezinsleven nog spannender en op sommige momenten zelfs grappig. Toen we bijvoorbeeld met grote gebaren probeerden duidelijk te maken dat we

‘Nova conquista’ wordt het sociale project dat dit schooljaar door de retorica zal ondersteund worden. een douche wilden nemen, maar mama afkwam met een glas water. Het enorme verschil is dat Brazilië niet alleen qua klimaat warmer is, maar ook in de persoonlijke relaties. Brazilië is dan wel een bric-land, maar ik vind dat de Brazilianen qua persoonlijkheid veel verder staan dan ons. Wij zijn helaas koeler. Dit is één van de zaken die we het meest missen aan Brazilië, die warme en snel gevormde band. Dit zullen we zeker ook ons hele leven meedragen: het sneller leggen van contacten, opener zijn tegenover anderen... Je ziet maar, van een land valt meer te leren dan een taal, cultuur, politiek of geschiedenis! Sommigen onder ons hebben de kans gehad om naar Rio te gaan. Rio de Janeiro: de stad van Copacabana, caipirinhas (daarvoor moet je wel achttien zijn) en de Corcovado (misschien klinkt ‘de reusachtige Jezus’ iets bekender in de oren). Na vijf uur rijden of minder dan een uur vliegen, kwamen we in Rio, één van de bekendste steden ter wereld, aan. De stad is eigenlijk niet zo mooi, maar er heerst een onbeschrijflijke sfeer. Een wandeling langs Copacabana en Ipanema is een must zowel voor de mooie surfers als voor het begrijpen van Rio. Fietsers, skateboarders, bodybuilders, mensen die terugkomen van hun werk, kinderen, vrouwen in bikini’s, je kan er echt vanalles en nog wat vinden en dit is ook

typisch voor Rio. We merkten dat Braziliaanse bikini’s iets uitdagender zijn dan de onze... Tijdens ons verblijf zijn we ook naar de top van de Pao de Azucar (het suikerbrood) en naar die beruchte Corcovado geweest. Daar heb je een prachtig uitzicht en kan je de traditionele foto met Jezus maken. Op zekere morgen vertrokken we naar Betìm. Zegt dat U niets? Wel het is een verarmde voorstad van Belo, u heeft niets gemist. Maar net naast de troosteloze stad lag de plek waar we aankwamen en die zo magisch was dat we er zelfs een tweede keer zijn heengegaan: Salao do Encontro, een school voor

11

jong en oud, om te leren werken, om te leren spelen en om te leren leven. We werden er gastvrij ontvangen en kregen dadelijk een rondleiding. We zagen volwassenen aan het werk in de weverij waar ze tapijten, kussenslopen en andere spullen maakten. De kinderen waren ook non-stop bezig. Ofwel zaten ze in de keukenklas, waar ze niet enkel leerden omgaan met hygiënische maatregelen, maar ook leerden rekenen, ofwel bij de koeien waar ze dan weer vanalles leerden over dieren. Ofwel leerden ze zelf weven en popjes maken. Geen ‘school’ zoals wij ze dus kennen, maar een school waar kansarme kinderen én volwassenen de kans krijgen om open te bloeien. Ons laatste weekend in Brazilië doorbrengen in een tent? Waarom niet! We vertrokken met z’n twaalven naar Ouro Preto, een stadje gesticht door de Portugezen en dat door de goudhandel bloeide. We reden dan met een bus, die ons bijna het leven zou kosten, maar dit even ter zijde, naar de ranch van de school. We brachten er de avond door rond een kampvuur waar we zelf op kookten. Eens wat anders, maar zeker een prachtige manier om een prachtige reis af te sluiten. Maar dan was er nog de Amazone... We landden in Santarém, waar de boot en zijn manschappen op ons zaten te wachten… Het was ondertussen al twee uur ’s ochtends. We waren dolblij om daar te zijn. Op de boot sliepen we in hangmatten. Slapen? Nu ja, dit vroeg best

Groepsfoto

wat aanpassing in het begin, maar het viel uiteindelijk nog best mee! En ’s morgens werden we wakker met een rechtstreeks uitzicht op de Amazone vanuit ons ‘bedje’, wat kan je meer vragen? Het was echt wel het paradijs op aarde. Het eten gedurende ons verblijf viel ook zeer goed mee. We aten vooral vis in de “gemeenschappen”, of zoals ze het zelf noemen, in de ‘Comunidade’ , samen met maniok. Nu, waarom hebben we het over ‘eten’? Eten is essentieel voor een Braziliaan en staat symbool voor de hechte band die ze met jou hebben. Met andere woorden, hoe meer en beter je te eten krijgt, hoe liever ze je zien. Maar terug naar de boottocht! Uiteraard een hele belevenis op zich. De tussenstops in de gemeenschappen waren het leukst. We moeten toegeven dat die mensen daar ongelooflijk vriendelijk en vrijgevig zijn! Zo nodigden ze ons uit om op een avond een ”gemeenschapsfeest” mee te maken, waar we de hele avond mochten dansen. Bij aankomst in een gemeenschap

Vanuit een boot van de Atodi-gemeenschap op het meertje waar ze vis kweken

12

Beeld van de armoede waarin velen in het Amazone-gebied helaas nog leven is het gebruikelijk dat iedereen zich voorstelt. Voor de Brazilianen vroeg dit niet veel moeite, in tegenstelling tot ons. We gebruikten dus telkens onze gekende klassieker : “Eu sou... e eu sou estudante da Bélgica.” Anders gezegd, hier stopte onze kennis van beschaafd Portugees. Wat voor woorden we dan wel kennen laten we trouwens liever aan de fantasie over. Maar wat in ons geheugen gegrift staat, was de sterrenhemel die we daar te zien kregen. Nog nooit heeft één van ons zo’n spectaculaire sterrenhemel gezien. De sterren werden ook gereflecteerd in de rivier. Ongelooflijk eigenlijk dat het dezelfde hemel is als bij ons. Ook de zonsopgang die we op een ochtend meemaakten, was fenomenaal. Stel je voor: je wordt wakker door geluiden uit de natuur, je gaat naar de voorkant van de boot

en blijft daar rustig wachten tot de zon opkomt. Denk daar een lange eindeloze rivier bij, omgeven door duistere wouden en allerlei vreemde geluiden van een ontwakende natuur... Woorden schieten tekort om zoiets te beschrijven. Je moet het meemaken, of gewoon even de ogen sluiten en wegdromen in een fantasiewereld met beelden die je voor onmogelijk houdt… Voor deze schoonheid bestaan er eigenlijk geen woorden… Maar de laatste dag kreeg Brazilië ook een ander gezicht. Het was dan dat we naar de favela’s trokken en een kleuterschool en opleidingscentrum bezochten. De lachende kinderen staken schril af tegen de schrijnende verhalen over hun leven. Ze krijgen er tweemaal per dag te eten. Waarom? Omdat ze anders niet zullen eten. In de voormiddag school en in de namiddag

13

in het centrum, in de hoop ze zo weg te houden van de straat en dus van drugs. Aan de horizon zagen we de glazen wolkenkrabbers, de kloof kon niet groter zijn. Vooral toen we te horen kregen dat de gemeente wanhopig een spaak in het wiel van de organisatie probeert te steken, moesten we allemaal slikken. Het was de eerste keer dat we iets van de Braziliaanse corruptie te zien kregen. We besloten dit project, dat ons zo diep raakte, vanaf nu met het hele zesde jaar te ondersteunen tijdens de vastenperiode. Sophie Knoops, Benoît Duysters, Pauline Franckx, Pauline Bardet, Daphné Vanderhaeghe (allen retorici)

>

Kalender 2013

Januari 2013

Vr 29 maart

Di 8 januari Preventie 5e jaar ‘Alcohol en drugs in het verkeer’ 18u00: Schoolraad Wo 9 januari Internetpreventie 1e jaar Preventie 5e jaar ‘Alcohol en drugs in het verkeer’ Latijn-Olympiade (tweede ronde) Wo 16 januari Vlaamse Wiskunde Olympiade (eerste ronde) Ma 21 januari Filmforum 3e jaar Do 24 januari Jeugd en Muziek (Malick Pathé Sow) 5e en 6e jaar Wo 30 januari Cultuuravond (Schitz) Do 31 januari Jeugd en Muziek (Folk2Day) 1e en 2e jaar

April 2013

Februari 2013 Za 2 februari Ma 4 februari Wo 6 februari Do 7 februari Ma 11 februari Wo 20 februari Do 21 februari Vr 22 februari Di 26 februari Do 28 februari

Ouderfeest Info meeleefdagen 4e jaar Cultuuravond (Orlando) Filmforum 6e jaar Start krokusvakantie Dikketruiendag Filmforum 5e jaar Museumbezoek 2G Museumbezoek 2B Meeleefdag extramuros 4e jaar (4C, 4E, 4F))

Maart 2013 Di 5 maart Wo 6 maart Do 7 maart Vr 8 maart Za 9 maart Wo 13 maart Do 14 maart Vr 15 maart Di 19 maart Vr 22 maart Di 26 maart Wo 27 maart Do 28 maart

Pedagogische studiedag: vrijaf voor leerlingen Cultuuravond (Singhet ende weset vro) Museumbezoek 2F Filmforum 4e jaar Vlaamse Wiskunde Olympiade (2e ronde) Museumbezoek 2E Ecoman (6e j Economie) Meeleefdag extramuros 4e jaar (4A, 4B, 4D) Museumbezoek 2A 20u00: retoricatoneel 20u00: retoricatoneel Gezond ontbijt (1e graad en 5We) Museumbezoek 2C en 2D 20u00: retoricatoneel Vastenmaaltijd Begin toetsenreeks 1e, 2e, 3e en 4e jaar Excursie 6e jaar (Ninglinspo) Vastenvoettocht (5e jaar) en Quo Vadis (6e jaar) Vertrek Italiëreis retorica Vertrek Griekenlandreis retorica

14

13u30 – 17u00: Rapport en oudercontact

Ma 1 april Start paasvakantie Wo 3 april Vertrek koorreis Zo 7 april Terugkomst Griekenlandreis Ma 8 april Terugkomst Italiëreis Di 9 april Terugkomst koorreis Do 18 april 15u30 ‘Rijbewijs op school’ Vr 19 april 15u30 ‘Rijbewijs op school’ Lenteconcert schoolkoor Cultuuravond (Mush-room) Ma 22 april 15u30 ‘Rijbewijs op school’ Di 23 april Dagexcursie aardrijkskunde 1A en 1B Excursie AZ Jette (2e jaar) 15u30 ‘Rijbewijs op school’ Wo 24 april Vlaamse Wiskunde Olympiade (finale) Do 25 april Dagexcursie aardrijkskunde 1C, 1F en 1G Vr 26 april Dagexcursie aardrijkskunde 1A en 1D Retoricabal Di 30 april Theoretisch examen ‘Rijbewijs op school’

Mei 2013 Wo 1 mei Di 7 mei Do 9 mei Vr 10 mei Vr 17 mei Ma 20 mei Ma 27 mei

Feest van de Arbeid: vrijaf Dagexcursie 5e jaar 18u00: Schoolraad Hemelvaart: vrijaf Vrijaf Rapport 1e, 2e en 3e jaar Pinkstermaandag: vrijaf Practicum Chemie Leuven (6e jaar Wetenschappen)

Juni 2013 Vr 7 juni Klassenexcursie 1e, 2e en 3e jaar Ma 10 juni Start toetsenreeks 5e en 6e jaar Wo 12 juni Start toetsenreeks 3e en 4e jaar Ma 17 juni Start toetsenreeks 1e en 2e jaar Ma 24 juni Proclamatie 6e jaar Di 25 juni Inleveren tweedehandsboeken (8u30: 1e en 2e jaar / 13u00: 3e jaar) Vr 28 juni Rapport 1e, 2e, 3e, 4e en 5e jaar Oudercontact (09u00-12u00 en van 14u00-17u00)

Oktober 2013 Za 19 oktober opendeurdag

>

Aankondigingen

Zomerkamp 2013 Wat: Zomerkamp 2013 Waar: St Esteve de Palautordera in Spanje Wanneer: van 7 tot 18 augustus 2013 Activiteiten: wandelingen, kampdag met free-podium, fuif, allerlei avondactiviteiten en groepsspelen, bezoek aan Barcelona, Girona en Figueras, uitstappen naar zee (Calella en Arenys de Mar), …. Info: Dhr. Hans Timmerman Nog zeven maanden en het is weer zover: ons volgende zomerkamp vindt plaats !! En ditmaal reizen we naar Spanje. Reeds driemaal waren we in Spanje te gast en wist het natuurpark Montseny ons te bekoren. De mooie natuur en het prachtige landschap, de wandelingen en de vele, sportieve activiteiten, het leven in de open lucht, de rijke cultuur en de geschiedenis, … Bovendien is het weer er meestal zonnig… Tal van activiteiten wachten op ons … Wat doen we zoal ? Enkele mooie wandelingen in de prachtige omgeving van het natuurpark, twee uitstappen naar de zee (Calella en Arenys de Mar), een uitstap naar Barce-

lona en één naar Girona en Figueras, kampdag, quiz, avondactiviteiten, zwemmen in het openluchtzwembad ter plaatse, … Waarom houden we in deze tijden van luxueuze kampen, taal-, paarden- en tenniskampen, alternatieve en anders-dananders-reizen toch nog de traditie van de zomerkampen op ons college levend ? We mikken op groepen van ongeveer 30 deelnemers, die een (h)echte groep vormen… Elk jaar zien we dat onze deelnemers ‘rijker’ terugkomen: een fantastische tijd, de ontdekking van de eigen mogelijkheden, de vorming van de persoonlijkheid, de geest van openheid, samenhorigheid en

inzet voor elkaar, de vriendschappen die ze meenemen en die gedurende de volgende maanden – en dikwijls ook jaren – blijven bestaan… Leerlingen en ouders vinden dit belangrijk, dat is het ook en daar mogen we fier op zijn ! Het geheel wordt ondersteund door een enthousiaste ploeg van begeleiders, een verpleegster en een keukenprins en –prinses die allen belangeloos een deel van de eigen of soms volledige vakantie opofferen en zich met volle overgave inzetten. Deze positieve invloed wordt door alle deelnemers en ouders opgemerkt en gewaardeerd. H. Timmerman

De directie, leerkrachten en de ouderraad nodigen de ouders vriendelijk uit op een

Kaas &Wijn avond

op zaterdag 2 februari 2013 om 19u30

Sint-Jan Berchmanscollege Ursulinenstraat 4 – 1000 Brussel

15

Nieuwe leerkrachten op Sint-Jan Gaël Van Zeebroek

Mevrouw Van Zeebroek is leerkracht Engels in 3e en 5e jaar en Nederlands in 3e en 4e jaar. P: Hoe jong bent u? VZ: Zoiets vraag je toch niet aan een dame! Laten we het op “in de twintig” houden. P: Wat was het vak waar u het slechtst in was op de middelbare school? VZ: Het waren er eigenlijk twee: gezien ik talen studeerde waren het wiskunde en wetenschappen. Ik vond wiskunde het minst leuk, maar op mijn examen haalde ik toch 90%! P: Wat was dan uw beste vak? VZ:Dat waren natuurlijk de talen die ik nu geef, vooral Engels en Nederlands. Nederlands vond ik het leukst in jaren 1, 2, 3 & 4,

terwijl ik Engels het leukst vond in jaren 5 & 6, met al die literatuur. P: Om in het thema literatuur te blijven, wat is uw favoriete boek? VZ: Moeilijk te zeggen... “Norwegian Wood” door Haruki Murakami, of toch eerder “De Kathedraal” door Ken Follett. P: En uw favoriete genre? VZ: Wel, “Norwegian Wood” is natuurlijk drama, maar “De Kathedraal” is een historische roman. Dat vind ik erg leuk, omdat ik ook geschiedenis mag geven, en ik lees dus erg veel van dat soort boeken. Verder kan non-fictie mij ook wel bekoren. P: Hoe zou u uw lesstijl kunnen omschrijven? VZ: Ik loop meestal rond in de klas en probeer altijd zo enthousiast mogelijk te zijn, zelfs al is de leerstof niet zo interessant. Soms schrijf ik op het bord, maar ik verwacht ook dat leerlingen zelf notities nemen. P: Welke eigenschap waardeert u het meest bij leerlingen? VZ: Ik hou er vooral van als leerlingen creatief en nieuwsgierig zijn, wanneer ze een leuke opmerking hebben die me kan verrassen en een meerwaarde geeft aan de les. P: En welke eigenschap dan het minst?

16

VZ:Ik haat het wanneer leerlingen respectloos zijn tegenover mij of hun medeleerlingen, vooral door te praten. Praten tijdens de les kan, maar niet als er iemand anders aan het woord is. P: Nog een laatste vraag, als u nu van job mocht veranderen, en de keuze uit alle jobs van de wereld had, welke zou u dan kiezen? VZ: Ik zou niet veranderen. Ik wil eigenlijk al sinds mijn twaalfde lesgeven en dit is mijn droombaan. Misschien, als ik later meer ervaring heb opgedaan, zal ik overschakelen naar lesgeven aan de hogeschool, maar nu heb ik mijn droombaan. Queryn Waller, 4B

Peter Heymans Op 3 september 2012 mocht Sint-Jan de heer Peter Heymans (PH) verwelkomen. Zoals sommigen onder u al opgemerkt hebben, onderricht PH Engels in het derde en het vijfde jaar; Nederlands geeft hij met veel overgave aan zowel het vijfde jaar als aan de retorica. Sint-Jan bevalt hem wel. Onze school bevalt hem zelfs zo goed dat hij hier wil blijven lesgeven tot aan zijn pensioen en daarna nog wil verder werken als conciërge. Hij

hoopt dan ook dat zijn leerlingen hem als een rustige, positieve en heel ontspannen persoon beschouwen. Als de heer Heymans zijn kindertijd beschrijft in tien woorden, doet hij dat op deze manier: ‘Mijn kindertijd was vrij geslaagd. Ik heb destijds geen trauma’s opgelopen, dat kwam pas later.’ Hoewel hij zich als een ongelooflijke ‘nerd’ beschouwde (t), had hij een enorme hekel aan school. Hij heeft nog steeds nachtmerries van zijn wiskunde-examens. Hoewel u wel kunt verwachten dat wiskunde het slechtste cijfer op zijn rapport was, was dit niet zo. In plaats van wiskunde kreeg het vak L.O. deze eer. Een beetje verder in de tijd kan u hem terugvinden aan de VUB, verdiept in de Germaanse talen. Hoewel hij talen studeerde, heeft PH geen hoge pet op van Duits. Ook van het Frans moet hij niet veel hebben. PH houdt van lopen, een favoriete voetbalclub heeft hij niet en als hij kan kiezen, zou hij het liefst elke avond pizza eten. Met die pizza in de zetel zou hij dan ‘Breaking Bad’ zien, wat ironisch genoeg over een leerkracht in een midlifecrisis gaat. Als hij genoeg geld zou hebben, zou hij permanent op vakantie gaan naar San Francisco. Toch realiseert hij zich dat dit niet meteen mogelijk is en in de tussentijd zal hij proberen wat Engels en Nederlands in onze hoofdjes te proppen. Nicolas Verachtert, 5D

Nele Mys

Dit jaar is er een nieuwe leerkracht wiskunde bijgekomen, maar niet zomaar één. Nee, één die zelf op ons college gezeten heeft. De vraag is natuurlijk: Wat bezielde haar in ‘s hemelsnaam om terug te komen? Je zou toch zeggen dat je blij bent als je eindelijk van die middelbare school verlost bent? Was het haar intense liefde voor de heer Bockstael? Was het heimwee naar de zonovergoten speelplaats of miste ze de stem van mevrouw Steyaert? We vroegen het haar zelf!

P: Dag mevrouw Mys, u hebt nog niet zo lang geleden zelf op SJB gezeten, hoe bent u hier weer verzeild geraakt? Ik heb hier eerst stage gelopen, vorig jaar en het jaar daarvoor. Dit jaar kwam er een plaats vrij omdat iemand op pensioen ging en toen heeft de directeur mij gebeld om te vragen of ik les wou komen geven. P: Dus u bent bewust terug naar SintJan gekomen? Uit heimwee? Ik heb gekozen om op Sint-Jan stage te lopen, omdat de school een vertrouwde omgeving vormt en het altijd fijn is om op een school te komen waar je de mensen al min of meer kent. Bovendien weet je er de weg al en weet je hoe alles ongeveer in zijn werk gaat. Op een nieuwe school moet je alles nog ontdekken. P: Is het niet vreemd dat ‘de mensen’ (?) die vroeger uw leerkrachten waren, nu uw collega’s zijn? Ja, toch wel, het is bijvoorbeeld even wennen om ze nu met de voornaam aan te spreken. Ik heb nog steeds vaak de neiging om meneer/mevrouw te zeggen. P: Van welke leerkrachten hebt u nog les gekregen? Ik heb nog les gekregen van dhr. Bockstael, mijn titularis in het zesde, dhr. Timmerman, dhr. Jacquemin – ja, alle oude leerkrachten eigenlijk - dhr. De Berlangeer, dhr. Doudelet, mevr. Cappaert, ... P: Wie was uw lievelingsleerkracht? Waarom? Er zijn veel leerkrachten die ik graag had. Onder andere degene die ik nu vervang: mevr. Van Iseghem. Mijn titularis van het zesde had ik ook wel graag (dhr. Bockstael dus!). P: Wat was uw lievelingsvak? Wiskunde zeker? Wiskunde inderdaad, maar ook Latijn en LO natuurlijk. Behalve dan toestelturnen, daar hield ik niet zo van (nvdr: herkenbaar fenomeen!). P: Is er u een verandering opgevallen op SJB? Niet echt, de leerlingen gedragen zich nog net als toen en ook de regels zijn dezelfde. Het is nog niet zo lang geleden he! Het enige wat wel veranderd is, is dat er veel meer jonge leerkrachten zijn. Toen ik op school zat, waren er veel meer oude leerkrachten. De meesten daarvan zijn nu op pensioen. Toen ik hier stage kwam lopen, viel me al onmiddellijk op dat er veel nieuwe gezichten waren. In dat opzicht is de school wel veranderd de laatste jaren. Josephine Kuhlmann (5A) en Liesbet Wils (4B)

17

Nuria Borras

Mevr. Borras is de nieuwe studiemeester en geeft les Spaans aan de Spaanstalige kinderen van de kleuterschool. Als je naar een onbewoond eiland mag en je mag maar één voorwerp meenemen, wat neem je mee en waarom? Een fles water voor als het water niet drinkbaar is. Waarom werk je hier op deze school? Toeval. Jouw favoriet kledingstuk en –kleur? Een sjaal en geel. Wat zou je doen als je morgen de lotto wint? Gewoon doen wat ik altijd doe. Welke eigenschap zou je toekomstige man zeker moeten hebben? Eerlijkheid. Wat is je slechtste eigenschap? Ik ben ongeduldig. Wat was je slechtste vak? Wiskunde, daar moet ik niet meer van hebben. Heb je al eens straf gekregen en hoe vaak? Niet zo vaak, ik was braaf. Wat is jouw perfecte boterham? Een boterham met Serrano hesp.

Tom Dedobbeleer

Tom Dedobbeleer is de nieuwe ICT-coördinator en geeft het vak Informatica in 3e en 4e jaar. Pandora: Meneer, u bent nieuw op deze school. Vertel eens iets over uzelf! Maar pas op: alles wat u zegt, kan tegen u gebruikt worden! ;-) Dhr. Dedobbeleer: Na tien jaar deeltijds les gegeven te hebben op een andere school, besloot ik de overstap te maken naar het Sint-Jan Berchmanscollege. Momenteel woon ik in Leuven en ik ben ongetrouwd. Pandora: Bevalt het u op Sint-Jan? Waarom wel/niet? Dhr. Dedobbeleer: Voorlopig bevalt het me hier prima. Ik hoop natuurlijk dat dat ook zo blijft. Pandora: Heeft u hobby’s die u met ons durft delen? Dhr. Dedobbeleer: Mijn hobby’s zijn voornamelijk voetballen, fietsen,… En natuurlijk maken ook computers deel uit van mijn passie! Pandora: Heeft u huisdieren? Wat zou u redden bij een brand: uw huisdieren of uw computer? Dhr. Dedobbeleer: Ik heb helaas geen huisdieren, maar ik zou wel graag een hond willen. Dus voorlopig zou ik bij een crisissituatie mijn computers redden. Pandora: Is het altijd uw droom geweest om leerkracht informatica te zijn? Dhr. Dedobbeleer: Ik heb wiskunde, fysica en informatica gestudeerd en ik doe het allemaal even graag. Mijn kinderdroom had oorspronkelijk niets met computers te maken, ik was vast van plan om piloot of ruimtevaarder of zo te worden…

Bram Dewolfs

Bram Dewolfs geeft Nederlands in het derde jaar en Engels in het derde en vierde jaar. Pandora: Waarom Sint-Jan? B. Dewolfs: Ik heb hier gesolliciteerd en meneer Peeters heeft me overtuigd. Zijn visie komt overeen met de mijne.

Stel, u wordt gedropt op een onbewoond eiland en u mag één voorwerp meenemen. Welk? Een potlood, om een dagboek te kunnen bijhouden. (Op een onbewoond eiland? Dat gaat moeilijk worden…) Wat doet u als u morgen de Lotto wint? Dan zou ik veel reizen. En mensen helpen, door daklozenopvang. Of cadeaus kopen voor mijn familie, en een groot feest organiseren voor iedereen. Reist u veel? Vroeger wel, maar nu veel minder, omdat het een te grote ecologische voetafdruk vraagt. Welke eigenschappen moet de ideale vrouw hebben? Ze moet goed van hart zijn en dezelfde interesses hebben en toch ongeveer dezelfde levensvisie hebben. Ze moet ook milieubewust zijn. (Interesse, dames? Pech, hij heeft al een vriendin.) Nu over uw eigenschappen, wat is uw beste en wat uw slechtste eigenschap? Mijn slechtste eigenschap? Mijn uitstelgedrag. En mijn beste… (Denkt na, zo bescheiden!) empathie. Als u niet in België zou wonen, waar dan wel? In Zweden, een prachtig land, maar ik ben ook heel tevreden in Brussel. Wat is volgens u het beste dat ooit werd uitgevonden? Toch wel de Italiaanse koffiezet, ik ben er gek op. Toen u zelf nog op de schoolbanken zat, wat was toen het vak dat u het meeste haatte? Chemie en wiskunde. Ik begreep er niets van, het was niet interessant. (Zeg dat maar niet te luid in de lerarenkamer…) In welk tijdperk van de geschiedenis zou u graag willen leven? In de ‘Golden sixties’, bij de hippies. Er was toen zo veel om voor te vechten. Wat is uw ideale lunchpakket? -Ajuinsoep met kaas -Mexicaanse fajita (valt te vergelijken met een tortilla) met sètan-gehakt -Huisgemaakte kaastaart (past dat wel allemaal in uw brooddoos?) Dierbaarste kledingstuk? Geen idee. Hebt u dan zoveel kleren? Ja, toch wel, maar een groot deel kan ik niet aandoen op school: veel sportkleren en zelfgemaakte T-shirts. Zelfgemaakte T-shirts? Zo met een naaimachine? Nee, ik ontwerp de prints zelf, en laat ze

18

dan drukken. Wat is uw lievelingskleur? Fluo kleuren of turquoise. Wat is de kleur van uw zwembroek? (Voor de mensen die zich het interview met meneer Steffens van vorig jaar nog herinneren, bij hem was het een rode) Een groene met oranje. (Voor als hij in de jaren ’60 zou leven en een hippie zou zijn…) Favoriet boek? IQ 1984 van Haruki Murakami, vertaald uit het Japans. Een film waar u bij moet wenen? Le fabuleux destin d’Amélie Poulain. Favoriete serie ? Mad Men, Real humans, The Killing Muziekgroep/genre? Bossanova (Braziliaanse zomermuziek), Stany Gets Met welke leerkracht bent u het best bevriend? Vooral de leerkrachten die net zoals ik nieuw zijn, meneer Heymans, mevrouw Plessers Was het uw droom om leraar Engels/ Nederlands te worden? Als kind wou ik voetballer worden, maar nu heb ik de job waarin ik mijn talenten kan botvieren. (Hij is nog altijd voetballer, maar op amateurniveau, en daardoor kan hij op zondag niet naar de mis) Willemien Gosselé (3B) en Nele De Decker (3C)

Esther Plessers

Esther Plessers geeft Engels en Frans in de eerste en de tweede graad. Pan: Waarom koos u voor deze school? EP: Ik keek naar de vacatures die beschikbaar waren voor Engels en Frans. Ik vroeg of ik in deze school fulltime kon werken. En daarna kwam ik hier solliciteren. En dat is gelukt en ja, nu sta ik hier! P: Waar heeft u gestudeerd? In de KU Leuven en ook in Aarhus. (nvdr. In Denemarken)

P: En waarom in Aarhus ? Ze gaven daar vakken die ze niet in de KU Leuven gaven. Ik deed er mijn master. P: En in welke lagere school zat u? In het Hubertuscollege in Neerpelt NoordLimburg. P: En wat waren uw slechtste vakken vroeger? Ik denk fysica en wiskunde. Ik was niet gebuisd maar juist op het randje. Eerst deed ik 8 uur wiskunde maar ik ben dan plots in de 3 uur wiskunde gevallen. P: En kreeg u vaak straf? Niet echt maar ik babbelde veel met mijn buur, en ja, ik was vroeger een babbelaar. Maar ik lette wel goed op als ik iets niet begreep. Vooral dan tijdens de les wiskunde was ik stil. Bij Latijn niet (lacht). P: Hoeveel zou u uzelf geven voor leefhouding? Ehmm moeilijke vraag maar ik denk zo iets als 3 of 4. P: Wat zou u doen als u de euromillions won? (€3 000 000) Ik zou er een appartement mee kopen in de 50’s of 60’s style in Leuven, zoals in de film Mad Men. En ook naar een gek warm land op vakantie gaan. P: Over Mad Men, wie is uw lievelingspersonage? De rosse secretaresse! Ik vind dat ze mooie kledij draagt.( nvdr. Christina Hendricks) P: En wat is uw lievelingskledingstuk? Vooral kleedjes, en de kleur ehm ik kies voor koningsblauw.(nvdr. die dag had ze ook een kleedje aan met dezelfde kleur) P: En is uw garderobe vol of is er nog plaats over? Ik denk dat hij goed vol zit (lacht) P: Wie was uw lievelingsartiest als klein kind? De Spice Girls vond ik toen heel leuk. P: En nu? Wel ik werk voor 2 magazines waarvan 1 over muziek gaat, en ik moet dus elke week naar cd’s luisteren. P: Wat voor soort cd’s? Wel het magazine heet in die style. Dus ja het is meestal in die rock. P: En werkt u ook voor andere magazines? Ja, ik werk ook voor een fashion magazine : I love style. P: Wat is uw lievelingsgerecht. Gerookte zalm met cocktailsaus. P: En heeft u huisdieren? Neen want ik ben allergisch aan alles met vacht. P: Heeft u hobby’s? Ja, joggen P: En welke schoenen? Nike’s, wel goeie, dat kan ik weten omdat ik in een sportwinkel heb gewerkt om wat geld als student geld te verdienen

P: Welke? Sportsdireca, maar ik stond wel aan de kassa .

Robby Tack Leraar PO

De nieuwe leerkracht PO kent iedereen ondertussen. Als dat niet zo is heb je hierboven een foto om te weten wie hij is. Iedereen die PO heeft, zal wel gemerkt hebben dat we een nieuwe leraar PO hebben. Behalve de eerstejaars natuurlijk. Jullie kennen hem zeker allemaal van zien. Maar, wie is hij echt? Is hij een kunstamateur, een superbekende schilder die in onze school komt om niet herkend te worden of gewoon iemand die daar helemaal geen interesse voor heeft? Daarom heeft Pandora speciaal voor jullie, beste lezers haar beste reporters op deze leerkracht afgestuurd en wat volgt is dan het resultaat: Pandora: Goedemiddag meneer, wij komen u interviewen voor onze geliefde schoolkrant Pandora. De meest voor de hand liggende vraag om mee te beginnen: Waarom geeft u les in Sint-Jan en niet in een andere school? Mr. Tack: PO is een vak dat moeilijk beschikbaar is omdat er per school maar 1 of meer leerkrachten van PO zijn en hier was er 1 plaats beschikbaar. Pandora: Stel u voor, u vertrekt naar een onbewoond eiland, welk voorwerp zou u meenemen? Mr. Tack: Een doos vol cd’s. Pandora: Wat is uw lievelingseten? Mr. Tack: Ik hou van zuiders eten! Pandora: Wat gaat u doen als u morgen de lotto wint? Mr. Tack: Investeren in kunst. Pandora: Wat moet een vrouw als eigenschappen hebben? Mr. Tack: Oei oei, wat zijn dat voor vragen? Pandora: Het zijn vragen die Mr. Van de

19

Velde heeft goedgekeurd. Mr Tack: Euhhhhhhh, voor mij moet ze mooi zijn, euhhhhhhhhhhhhhh ook deftig euhhhhhhh... Pandora: Beter groot of klein? Mr. Tack: Normaal. Pandora: In welk land had u graag geboren willen zijn? Mr. Tack: In Italië. Pandora: Wat zijn uw hobby’s? Mr.Tack: Kunst, muziek, cultuur, lopen,... Pandora: Wat haatte u als vak? Had u goede punten? Mr.Tack: Ik vond Techniek helemaal niet tof en had dus ook geen goede punten. Mijn lievelingsvak was geschiedenis en daarin haalde ik goede punten. Pandora: Was u een stoute leerling? Mr.Tack: NEEN, ZEKER NIET!!!!!!! Wat denken jullie??!!! Pandora: Oké dan, wat is uw ideale lunchpakket? Mr.Tack: Euhhhhhhhhhhhhhhhh, ik ben fan van kaas. Pandora: En als drank, wat drinkt u graag? Mr. Tack: Euhhhhhhhhhhhhhhhhh, ik houd van rode wijn. Pandora: Welk tv-programma’s bekijkt u? Mr.Tack: Ik kijk niet naar tv-programma’s maar naar goede films. Pandora: In welk tijdperk zou u willen leven? Mr. Tack: In het Victoriaanse tijdperk. Uitdit interview onthouden we dat: - hij niet over zijn ideale vrouw wil spreken - hij GEEN stoute leerling was - zijn hobby’s meestal geen sporten zijn. Ik hoop dat jullie het tof vinden en dat jullie hem nu wat beter kennen. Hopelijk zijn jullie vragen over: «Wie is die meneer daar?» of «Kan hij wel tekenen?» beantwoord.

Meneer Tack speelt badminton. Tijdens de sportdag hebben we hem badminton zien spelen. Zou hij een topsporter of beter, een kampioen badminton zijn? Wie weet ?

die niet goed op zijn stoel zit :” We zitten niet in een les Break Dance of zo!” Tijdens de les Latijn vraagt Dhr. De la Marche het meervoud van ducem. Een leerling vraagt hem dan: “In het enkelvoud?” Tijdens de les Frans schrijft Mevr. Valkeniers “fâchés” op het bord en vraagt aan een leerling:” Hoe heb ik “fâchés geschreven?” De leerling antwoordt : “Comme ça!”

Beste lezers, zoals jullie kunnen zien is onze verzameling straffe uitspraken deze keer wat mager. Zou het kunnen dat leerkrachten wijzer zijn geworden? Of dat leerlingen meer nadenken voor ze er iets uitflappen? Ik denk het niet. De leden van onze redactie zitten niet in alle klassen, we moeten dus een beroep doen op u, onze trouwe lezer. Grijp pen en papier en let goed op wat er gezegd wordt. Dhr. Bruggeman legt met veel passie uit wat een ‘logaritme’ nu eigenlijk is. Hij heeft het ook over de praktische toepassingen en zegt: “Een ‘log-functie’ wordt vaak gebruikt in je computer.” Leerlingen: “Om in te loggen of zo?” Nog één van Dhr. Bruggeman. Tijdens de les van Nederlands leerden we dat een naam vaak iets zegt over waar je voorouders woonden of welk beroep ze uitoefenden. Leerling: “Woonden de voorouders van Bruggeman dan onder een brug of bouwden ze bruggen?” Tijdens de les aardrijkskunde legt Dhr. Jacquemin de opbouw van de aarde uit. Leerling: “Is de korst vast?” Dhr. Van Hooreweder, geïrriteerd door het geklets van sommigen van 6A: “Misschien moeten we wat SS-praktijktechniek toepassen!” Dhr. Van Hooreweder kent zijn Frans zeer goed. “Een bekend voorbeeld van de Gregoriaanse liturgie zijn de gezangen van de nonnen van de Abbaye de Notre-Dame de…” Leerling: “Annonciation”

Dhr. Van Hooreweder: “ Ah ja, l’anusciation” Ook het Frans van Mevr. Heytens is subliem. Mevr. Heytens: “Ja, ‘whoremanger’ kan je vergelijken met wat jullie in het Frans zeggen, de welbekende ‘putain de fils’.” Tijdens de godsdienstles van Dhr. Tuerlinckx: “U weet wel: wetenschap groeit, godsdienst groeit” Leerling: “En wanneer groeit U?” Tijdens een filosofisch gesprek laat Dhr. Bockstael het volgende vallen: “Je moet genieten van de kleine dingen in het leven.” Leerling: “Dat zegt uw vrouw waarschijnlijk ook.” Leerkracht : … In de talenklas maakt klas 6A te veel lawaai. Dhr. Bockstael vraagt op deze wijze om stilte: “Rustig, rustig, het lijkt wel alsof de Duitsers hier binnenvallen!” Bij een filosofische discussie over vriendschap tijdens de les Latijn vraagt Dhr. Bockstael: “Hoe ontstaat vriendschap eigenlijk?” Leerling (iets te luid): “Door hormonen!” Dhr. Tops tegen een leerling die hij toevallig tegen kwam op de speelplaats: “Leer maar goed voor je Frans, anders zul je niet op tijd klaarkomen.” Tijdens een so van wiskunde, vraagt Mevr. Van Camp aan een leerling die aan het nadenken is :” Ben jij aan het mediteren?” Tijdens de les wiskunde zegt mevrouw Van Camp aan een leerling

20

Tijdens de les Nederlands met Mevr. Stroobants, zoeken we een samenstelling die met “baan” begint. Na een tijdje roept een leerling: “Banaan!” Mevrouw Stroobants :” Maar pas op! Het woord “boeken”, is niet een samenstelling van “boe” en “ken”!!! In 3B , tijdens de les godsdienst bij Mevr. Amerijckx, deed een leerling er wel heel lang over om zijn spullen uit zijn kluisje te halen. En mevrouw Amerijckx vond dat ook, met de woorden: ‘Zeg, Pierre, ga eens op je plaats zitten, je bent nu al een halfuur in je kruisje bezig!’ In die zelfde klas, tijdens diezelfde les godsdienst met mevrouw Amerijckx, ging het er nogal lawaaierig aan toe, en de leerkracht wou een leerling tot zwijgen aanmanen, met de woorden: ‘Gij moet niet praten als ik u niet hoor!’

>

Humor

Er is een nieuwe leraar in een klas. Hij wil zien of de kinderen in zichzelf geloven. Daarom zegt hij: “Wie dom is gaat staan.” Na enkele minuten... Tim staat op en de leraar vraagt: “Denk je echt dat je dom bent?” Waarop Tim antwoordt: “ Nee, maar ik vond het zo zielig dat u de enige was die staat!”

Lerares vraagt aan Lotte wat ze later wil worden. Lotte zegt: ik wil later fotomodel worden. Lerares: en als je nou eens heel lelijk bent. Lotte: dan word ik lerares. De directeur stapt de lawaaierige klas binnen. Hij wil nu eindelijk die herrieschoppers eens straffen. ‘Geert, wat heb jij uitgespookt?’ ‘Ik heb krijt naar het bord gegooid.’ ‘Honderd strafregels! En jij, Wim?’ ‘Ik heb een punaise op de stoel van de meester gelegd.’ ‘Wat?! Tweehonderd strafregels. En jij, Peter?’ ‘Ik heb snippers door het raam gegooid.’ ‘Oh nou..., dat valt wel mee; geen strafregels!’ Op dat ogenblik komt er een jongen binnen, vol blauwe plekken en schrammen.

‘En wat doe jij daar?’ , vraagt de directeur boos, ‘Hoe heet jij?’ ‘Sven Snippers, meneer.’

Een Groninger, een Fries en een Drent komen in een hotel; ze vragen aan de receptionist of er nog kamers vrij zijn. “Jawel” zegt de receptionist, “loop maar even mee”. De receptionist doet een deur open en de Fries loopt naar binnen. Ineens begint de Fries te vloeken en te tieren. “Wij krijgen ook altijd de kleinste kamer!!!” “Rustig maar”, zegt de receptionist, “dit is … de lift”.

Een onderwijzer met een kaal hoofd legt aan de kinderen van zijn klas uit wat een woestijn is. ‘Het is een droge, kale vlakte waar niets groeit. Zelfs geen grassprietje.’ Eén van de kinderen steekt zijn vinger op. ‘Ja Wim, wat heb jij te zeggen?’ ‘Er zit een vlieg op uw...woestijn, meester.’

Bij een blonde studente wordt ingebroken. “Stil!” dreigt de inbreker, “ik zoek geld!” “Wacht even,” antwoordt de blonde studente, “dan zoek ik mee!”

Een dom blondje komt bij het inlichtingenloket van een groot warenhuis. “Kan ik hier een reis boeken?” vraagt zij. “Natuurlijk, ons reisbureau is op de vierde verdieping.” “Wilt U met de lift?” “Nee,” zegt het domme blondje, “met het vliegtuig.”

De nieuwe werknemer stond wat hulpeloos bij de papierversnipperaar. “Kan ik u helpen?”, vraagt een secretaresse. “Ja”, zegt hij, “hoe werkt dat ding?”. “Heel simpel,” zegt ze, en ze pakt het dikke dossier en stopt het in de versnipperaar. “Bedankt, maar waar komen de kopieën er nu uit?”

21

No life No life, yeah, that is how you guys call my friends and me Do you really think you are better than us? We all have a life and they are all different You could have a lot of friends and go to a lot of parties thinking that you have a great life and maybe you do, ok fine. I’m happy for you but please do not think that we have ‘no life’ because we’re not doing what you are doing We’re happy with who we are and I can assure you after all that happened to me last year, I do have a life. Otherwise I would not be here anymore Leerling uit het vijfde

22

>

Peter- en meteractiviteiten

In de namiddag van dinsdag 2 september vonden al de ‘meter- en peteractiviteiten’ plaats. Eerst genieten van het idee dat we nu al 2 lesuren misten en dan allemaal op de speelplaats 2 boekentassen, die op een grote hoop lagen, van eerstejaars zien te bemachtigen. De eigenaars van die boekentassen waren onze mete- en petekinderen. Dan begon het hectische werk om iedereen in zijn groep naar het juiste spelterrein te krijgen. Dat verliep niet altijd even goed, maar kijk, maakte dat alles niet nog toffer? Uiteindelijk hebben de eerstejaars zich allemaal goed geamuseerd en op een ongedwongen manier kunnen kennismaken met de oudsten op dit college. Daphné Vanderhaeghe, 6A

De VS, hebben we er misschien een verkeerde opvatting over?

In de dagen voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen, waarin de zittende president Obama als winnaar uit de bus kwam, kwam op onze televisie de serie “The wild west” op de buis. In één van de afleveringen van deze serie over de maatschappij van het midden van Amerika, kwam een zeer gevoelig onderwerp aan bod: het bezitten van vuurwapens. Voor u een oordeel gaat vellen over dit onderwerp, zou ik u op één ding willen attent maken: het bezitten van vuurwapens is toegestaan volgens het tweede amendement van de Amerikaanse grondwet. Dit wil dus zeggen dat dit een wet is die is gemaakt door de “founding fathers”, de stichters van het hedendaags Amerika. Als je ook weet dat 1 op 2 Amerikanen een vuurwapen bezit en dat er 300 miljoen wapens in privé-handen in omloop zijn, ligt het voor de hand dat

23

zoiets moeilijk te veranderen is in de VS. Als u deze cijfers zult gelezen hebben, zult u er wellicht van overtuigd zijn dat Amerikanen gewelddadige, harteloze en achterlijke wapenfreaks zijn. Als u dat denkt, moet u zeker weten dat Brad Pitt een mooie collectie schietijzers heeft, en hem kan je moeilijk achterlijk noemen. Het is niet omdat je een wapen bezit (dat trouwens zelden wordt gebruikt), dat je even intelligent bent als een holbewoner. Voor de Amerikanen is een vuurwapen een andere soort hobby en een middel om zich veilig te voelen. Niks meer, niks minder. Thomas Vanderhaeghe, 4B

Filmforum

Never let me go Een film over mensen die gekloond worden om organen af te staan, over liefde en de ontmoeting met de realiteit, een kleine vorm van kritiek. Never let me go, false bottom? Mensen streven vaak heel erg naar vooruitgang omdat ze niet beseffen dat het soms allemaal te snel gaat. Volgens mij is deze film een perfect voorbeeld om te tonen dat zoveel vooruitgang negatieve gevolgen kan hebben op het denken en op het doen van de mensen. Op het eerste gezicht lijkt deze film een 100 % fictieve film. Maar ik merkte toch elementen op die een band hadden met de werkelijkheid. Het meest frappante van deze film is volgens mij het feit dat niemand van de gekloonde donoren ooit probeert te vluchten. Zijn ze te bang voor wat er zou kunnen gebeuren als ze zouden vluchten? Ik snap wel dat ze niets anders kennen dat het leven dat ze leiden, maar dan nog. Ik merkte wel op dat ze elke dag een bandje aan hun arm moesten scannen om te tonen dat ze wel thuis waren geraakt. Dit fenomeen deed mij denken aan iets wat een tante mij een paar jaar geleden vertelde. Er zouden mensen zijn die identiteitskaarten in de vorm van chips in de huid wilden inplanten. Ik zei

24

dat het onmogelijk was dat mensen hiermee akkoord zouden gaan. Ze voegde er nog aan toe dat er effectief voorstanders waren van zo een implantatie en dat het vooral mensen waren die streefden naar vooruitgang in de technologie. Ik had nog nooit echt stilgestaan bij haar woorden tot ik iets in dezelfde aard zag in de film. Ik besefte toen dat dit geen normale situatie meer is. Als mensen zoiets zouden hebben, zouden ze nooit meer vrijheid kennen. Een tweede element dat ik in verband kon brengen met de realiteit, was de houding van de dokters tegenover de donoren. Wanneer een van de hoofdpersonages, Ruth, op de operatietafel sterft, reageerden de dokters amper. Ze nemen gewoon de organen weg en laten haar open liggen. Ik denk niet dat dokters in de realiteit zo zouden reageren. Maar volgens mij zijn er wel mensen die bij bepaalde situaties niet meer beseffen wat ze aan het doen zijn. Mensen die vele dieren doden voor cosmetica bijvoorbeeld, staan er misschien niet bij stil dat sommige dieren hierdoor aan het uitsterven zijn. Deze film heeft dus toch raakvlakken met de realiteit. Men moet natuurlijk niet alles letterlijk opnemen, maar de dubbele bodem ervan inzien. Selyna Ayuso, 6C

Constant Permeke in het Paleis voor Schone Kunsten

Permeke geldt als de belangrijkste schilder van het Vlaamse expressionisme. Helaas geldt ‘onbekend is onbemind’ voor deze stroming. Wie een beter inzicht in dit expressionisme wil krijgen, moet zeker de laatste retrospectieve van Constant Permeke gaan bezichtigen. Constant Permeke, die leefde van 1886 tot 1952, was een veelzijdig kunstenaar die behalve in het schilderen ook erg bedreven was in het beeldhouwen. Hij overleed 60 jaar geleden in Oostende en deze gebeurtenis wenste men te herdenken met een prachtige tentoonstelling. Zijn laatste exhibitie, een grote retrospectieve in Den Haag in 2004, is ondertussen al even geleden en dus mocht dit natuurtalent nog wel eens in de schijnwerpers geplaatst worden. Permeke wist zich als geen ander in te leven in het harde leven van de

Oostendse vissers, polderse boeren en de West-Vlaamse werkmensen. Door uitvergroting en abstractie zet Permeke archetypen neer met een universele uitstraling. Tot eind januari kan iedereen een indrukwekkende selectie van 130 schilderijen, tekeningen en sculpturen bezichtigen in het Paleis voor Schone Kunsten. Er zijn een paar topwerken aanwezig die alle facetten van Permekes oeuvre laten zien: vrouwelijk naakt, land en zee, vissers en boeren in het leven van alledag.

Praktische informatie: De tentoonstelling loopt nog tot 20 januari 2013 in het Paleis voor Schone Kunsten op het volgende adres: Ravensteinstraat 23 te 1000 Brussel Info & Tickets: 02 507 82 00 of http:// www.bozar.be/

25

>

Columns

Seriefreak

want dan zijn we nog volop bezig met het analyseren van de aflevering van Grey’s Anatomy die gisteren op TV was.

Eindelijk, EINDELIJK!” Terwijl ik dat zit te roepen duw ik mijn oudere zus, die met haar lief staat te praten, van de voordeur weg, haal ik een recordtijd in “aantal-trappen-in-één-stap”, schop ik de deur van de keuken bijna kapot, “Neen-mama-nu-heb-ik-geen-tijd-ik-moet-naarmijn-kamer-nu-meteen-daaaag,” zeg ik in één adem en loop weg terwijl ik nog maar juist een appel uit de fruitkom kan grissen, de trappen op (alweer een nieuw wereldrecord, denk ik). Ik spring over mijn T-shirts en broeken die op de grond liggen (“ja mama, dat ruim ik zeker nog een keer op!”) en dan druk ik zonder één milliseconde te twijfelen op de aanknop (van mijn computer die op stand-by stond, je weet wel, om minder tijd te verliezen bij het opstarten van mijn computer) en dan LE MOMENT SUPRÊME, EINDELIJK, FINALLY, het is zover: ik kan naar de nieuwe aflevering van het nieuwe seizoen van “HOW I MET YOUR MOTHER” (of HIMYM voor de doorsneejongere) kijken. Daar heb ik zeker een 3-tal maanden op zitten wachten en nu kan ik de zoektocht naar de “Mother” eindelijk hernemen. Want jawel hoor, een nieuw schooljaar betekent dus ook dat na een 2 à 3-tal weken lessen alle series terug van start gaan. Het is gedaan met studeren en lessen herhalen. Op het einde van de dag in de studie blijven? Nu nog? Zeker niet! Meneer, mevrouw, de goedpuntenperiode is nu officieel voorbij. Hoeveel leerlingen beweren niet dat ze hun huiswerk thuis zijn vergeten of dat ze ziek waren dit weekend? Neen hoor, iedereen, ja iedereen, zonder enige uitzondering, heeft naar die fameuze aflevering van “Awkward” gekeken (serie die wij pas vrijdag kunnen zien, want een Amerikaanse zender is hier echt wel moeilijk te vinden, tot grote wanhoop van iedere tiener). De gesprekken van die aard: “Wat denk je nu van Chuck en Blair?” of “Heb je de laatste van Modern Family bekeken gisteren? Echt hilarisch!” alsook “Die van New Girl gisteren was toch wel grappig, maar zeker niet de beste die we al te zien hebben gekregen” zijn officieel terug! Dus verwacht maar niet dat we heel actief zijn de eerste twee lesuren

26

Elke normale, alledaagse tiener kan het u zeggen, het einde van de wereld, dat is niets nieuws! Dat is al gebeurd in januari 2012. APOCALYPSE, MASSA’S ZELFMOORDEN, CRISIS, enfin één en al herrie: MEGAVIDEO IS VOORGOED GESLOTEN. Wat, wie, waar, waarom? Grote paniek bij alle tieners aller landen, HOE GA IK NU TOCH MIJN SERIES KUNNEN BEKIJKEN? Want mocht u het niet weten, megavideo was DE site. Protest, dat er was,en protesten “en wat over de verkrachtingen, kindermishandelingen, ontvoeringen? Neen, iemand met een site waar er allerlei video’s op staan waar niemand over zit te zagen moest maar de bak in vliegen.“ Het was een schande! Gedurende wel zeker 1 week was er een internationale rouw, INTERNATIONAAL zeg ik u. Gelukkig was er na 1 week niet één, maar waren er jawel 2 oplossingen! Ten eerste kan je gewoon jouw series, en films en al die andere dingen downloaden, met het hoge risico om tegelijkertijd ook massa’s virussen op jouw computer te verwelkomen oftewel kan je gewoon op de andere sites terecht: PureVideo, MixtureVideo. Die profiteren nu eenmaal van de situatie - nu megavideo weg is en iedereen in de miserie zit. Zou jij €40 euro betalen voor een seizoen dat pas 3 jaar later uitkomt? Neen, dankuwel! Je kan amper 5 minuten (of zo lijkt het toch) gratis kijken, en dan betaal je of wacht je wel 1057 uur. Veel dingen heb ik nog te zeggen, maar ja ik moet mij haasten, de les Nederlands is eindelijk gedaan en ik ga nu snel naar huis want daar staat mijn computer met de nieuwe aflevering van The Vampire Diaries (TVD) op mij te wachten. Laetitia Réard, 6C

>

Columns

Ik kijk naar series omdat ik niets anders te doen heb?

Na hevig en intens studeren verdien je wel een goede pauze. De timing van die pauze is zeer belangrijk. Ze mag niet te lang maar dan ook weer niet te kort zijn. Die timing hangt van persoon tot persoon af. In het algemeen is na het studeren van 2 uur en 30 minuten een pauze van ongeveer een dertigtal minuten redelijk goed. Ja, we weten het, frisse lucht scheppen of babbelen met de familie is een goede activiteit als pauze. Maar, geef toe: je bent al verkouden en een wandeling in -5 graden zal dat niet verbeteren. Babbelen met je familie is ook nog een goede optie, maar na hevig studeren heb je iets nodig om je ècht te ontspannen. Well, looks like we’ve got the solution! Vier woorden, drie suggesties, twee keer 10 minuten, één doel. Een ontspannende, hilarische serie. Een serie waar je eens goed mee kan lachen om al je druk en stress weg te vegen gedurende een ontspannende pauze. Natuurlijk moet die serie in jouw pauze passen en mag ze niet te lang duren. Daarover meer informatie over een paar regels. Voor jou, beste lezer, hebben we ons opgeofferd om een paar series uit te testen. Om dit strikt wetenschappelijk onderzoek zo objectief mogelijk te houden hebben we gebruik gemaakt van onze betrouwbare ‘lach-o-meter’. We hebben speciaal voor jou 3 series geselecteerd: How I Met your Mother, New Girl en The Big Bang Theory. How I met Your mother kunnen we omschrijven als een moderne versie van Friends. Het gaat over Ted Mosby die aan zijn kinderen vertelt hoe hij zijn vrouw heeft ontmoet (blijkbaar moet elke tiener deze verhalen van zijn ouders ondergaan...). Het verhaal speelt zich af met zijn vier vrienden, Barney, Lily, Marshall en Robin, die ons hun dagelijkse ervaringen vertellen. De verhalen zitten vol humor en je lacht gegarandeerd 20 minuten lang.

Donderdag, 13 december 2012, 16:03. De lagere cyclus begint vol enthousiasme (of toch weer niet...) aan de toetsenreeks, terwijl de hogere cyclus al wat meer in een routine zit. Herinner je je die dag, dat moment, dat gevoel nog? We weten het, de sneeuwvlokjes dwarrelen rond en een ontspannen wintersfeer hangt in de atmosfeer, maar we willen je nogmaals vragen om je die precieze dag voor de geest te halen. Wat gebeurde er in jouw volgepropte hersenen op dat moment? Wel, in 99% van de gevallen gebeurde er dit: je hoofd stond op het punt om te ontploffen. De formules van wiskunde, de verbuigingen Latijn en de spreekwoorden Nederlands kunnen niet meer binnen in je hersenen. Je hersenen zeggen ‘stop’, maar je verstand wil doorgaan, want, zoals onze oude goede vriend Eminem het al zei, “success is my only option, failure’s not”. Het is wetenschappelijk bewezen dat de mens nood heeft aan pauzes om daarna beter en efficiënter te presteren. Driiiing! het is dus nu het moment om een pauze te nemen.

27

Een jonge vrouw die net gedumpt werd en die bij 3 mannen gaat inwonen, dat is het leven van Jess Day uit de serie New Girl. Jess Day beslist om samen te gaan wonen met Max, Schmidt en Winston nadat haar lange relatie met Spencer tot een einde komt. Elk van deze drie heren heeft zijn eigen karaktertrekken en ge-

>

Columns

woontes. De confrontatie van al die verschillende karakters zorgt voor komische situaties. Geeks in hun dagdagelijkse leven? The Big Bang Theory! Deze serie volgt het leven van twee wetenschappers Sheldon en Leonard. Je krijgt te maken met moeilijke formules, uitvindingen, astronauten maar ook met de knappe blondine Penny die tegenover deze twee heren woont en die hen bovendien met beide voeten op de grond houdt. Nadat je gedurende 20 minuten goed hebt zitten lachen is het jammer genoeg tijd om terug achter je boeken te kruipen en te blokken dat de stukken ervanaf vliegen! Maar geen zorgen, binnen 2 uur en 30 minuten staat een nieuwe aflevering op jou te wachten. Laetitia Réard en Laetitia Schreiber

Hands off ‘Come a Casa’!

Noem mij autist, naïef dromertje of egocentrische persoon, maar ik geef eerlijk toe dat ik graag af en toe fantaseer over een perfecte wereld vol pracht en praal en vooral … waar iedereen mijn regels volgt. Graag zou ik dan een hoofdgerecht instellen dat iedereen minstens tweemaal in de week zou moeten klaarmaken. Dit zou helemaal geen verplichting zijn want verplichtingen zijn vaak tegen onze zin en in dit geval is het eten van lasagne een facultatieve deugd. Het is werkelijk het lekkerste gerecht hier op aarde en ik zou het zonder moeite elke dag kunnen eten, op één

28

voorwaarde : het moet een bak Come a Casa zijn. Als trouwe liefhebber heb ik in het verleden al verscheidene variaties geproefd en telkens weer werd ik teleurgesteld. Lasagne van de Aldi, Colruyt, Delhaize zijn werkelijk niet te eten en persoonlijk snap ik ook niet welke randdebiel op het idee is gekomen om lasagne met champignons, kip, broccoli of nog erger spinazie op de markt te brengen. Laat lasagne nu toch eens puur lasagne bolognese zijn, wat is me dat nu. Na een tijd transformeerde mijn teleurstelling echter in irritatie. Ik kan echt kwaad worden op bedrijven die winst willen maken door een of andere mislukte vorm van lasagne te produceren, allemaal op de kap van de enige echte en uiteraard ook overheerlijke Come a Casa - lasagne bolognese. Ik weet dat ik niet de enige ben en ik heb al met andere aanhangers over mijn idee gesproken en gezamenlijk zijn wij voor de afschaffing van die wannabe - Come a casa gerechten. In hemelsnaam, de pijnstraf zou terug moeten worden ingevoerd! Nu denkt u waarschijnlijk : ‘Ach, trek het je niet aan, koop gewoon wat jij zelf wilt’ maar spijtig genoeg gaat het verder dan dat! Je wordt bijvoorbeeld uitgenodigd bij mensen thuis en in het beste geval ga je met plezier op bezoek bij die mensen of bij je vrienden want plezier, lachen en hopelijk lekker eten verzekerd. Nu, als je ontdekt dat je diezelfde avond lasagne gaat eten, kan het haast niet meer op! Je maakt een sprong van blijdschap, vaak gaat deze gepaard met een schreeuw of roep -uiteraard is dit karaktergebonden- je hart begint te bonzen dat het niet meer normaal is, het water komt je in de mond, je zou heel graag het aperitief en voorgerecht gewoon overslaan om maar direct van het ultieme hoofdgerecht te genieten, maar houdt je uit beleefdheid in, begint iedereen ook spontaan knuffels te geven en vooral ook de gastvrouw tot op het moment dat je doorhebt dat de kokkin of kok van de avond onmogelijk -zoals het zou horen- eerder die dag naar de supermarkt is geweest en 10 bakken lasagne heeft gekocht. Uit fierheid en doordat een of andere idioot ooit op het idee is gekomen de nutteloze, banale, overbodige en zinloze regel in te stellen dat alles wat je jouw gasten op culinair vlak biedt, zelfgemaakt moet zijn! Dat moment vind ik verschrikkelijk en vaak hoeft het voor mij dan niet meer. Ik zeg ook niet dat ik alleen inga op uitnodigingen puur voor het eten, maar geef toe dat het een enorm leuke, mooie, prachtige en fantastische kers op de taart is. Wat het allemaal nog erger maakt, is het feit dat de kok van de avond je verplicht te liegen en dat je jouw morele principes aan de kant moet schuiven om de persoon die jou dat verschrikkelijke voedsel heeft doen eten te plezieren en dus in feite verplicht akkoord moet zijn met wat hij/zij doet. ‘Oh, mmm ja heel lekker, amai zo goed gekookt zeg, is het de eerste keer

>

Columns

dat je het klaarmaakt, proficiat zeg!’ Maar wat je echt denkt en vooral niet mag zeggen omdat dat onbeleefd en onhoofs is, is het feit dat de persoon die jou zoveel leed heeft aangedaan MISSCHIEN MAAR MOET MEEDOEN AAN EEN OF ANDER GEESTDODEND EN BREINLOOS KOOKPROGRAMMA OP TELEVISIE OM ZO NOG MEER MENSEN TE KWELLEN MET JE GOOR EN ONSMAKELIJK ZELF UITGEVONDEN ‘LASAGNE RECEPT’! Ja, wees maar mooi fier op jezelf want jij hebt iets nieuws gecreëerd, iets wat de wereld zal veranderen! Dat je zelf initiatief neemt om iets te doen, daar heb ik absoluut geen probleem mee, in tegendeel, de wereld mist zo’n mensen. Het probleem is dan ook vaak dat die mensen met hun nieuw, zelf uitgevonden iets alleen maar roem en bekendheid willen verwerven. Sam Dillemans, het genie, zegt het ook, of beter ‘ik zeg het en Sam Dillemans zei het ook’ : iedereen wil lekker creatief zijn maar om de verkeerde reden. Het gaat hier ergens om hetzelfde maar vooral ook om het feit dat lasagne wordt gebruikt voor de verkeerde doeleinden. Ik smeek iedereen die zelf lasagne maakt om daar alstublieft mee te stoppen of om het dan tenminste in beperkte kring te houden zodat niemand er meer last van heeft, tenzij je uiteraard de volgende keer je zelfgeproduceerde lasagne in je gezicht wilt krijgen. (Hetzelfde trouwens ook met rijstpap!) Ik dank u ! Amelia Malfait, 6C

Piramidaal Heeft de wereld ècht een nieuwe, hyperpiramide nodig ? De Bulgaarse kunstenaar Christo meent van wel, sterker nog, hij heeft alle voorbereidingen getroffen om die te bouwen. Met een hoogte van 150 meter en een geschatte bouwkost van €260 miljoen zou dit niet alleen de grootste piramide ter wereld worden, maar ook het duurste kunstwerk dat ooit werd gemaakt. Stelt u zich voor: 410.000 olievaten worden op 100 kilometer van Abu Dhabi – dat moet dus diep in de woestijn zijn – in ongeveer twee en een half jaar tot een omgekeerde taarten bakvorm opgestapeld. De Mastaba! Behalve de artistieke waarde van dit project is er kennelijk ook een economische. Volgens een broer van de kroonprins van Abu Dhabi zal dit bouwwerk “veel toeristen trekken”. Nu nog eens: Europa gaat door de diepste economische recessie sinds de dertiger jaren. Ik lees over niets anders, tot vervelens toe. Ik hoef daarvoor niet

29

eens een krant open te slaan: iedere dag staat er op de voorpagina van iedere krant groot slecht nieuws: hele landen gaan failliet, ieder jaar moeten regeringen historische bezuinigingsoperaties doorvoeren, iedereen protesteert, niet gelijktijdig, maar netjes achter elkaar, zodat alle verkeer tenminste één week per maand lam ligt. Ziekenhuizen sluiten gedeeltelijk, scholen ook (joepie!), ambtenaren ‘vloeien af’, het leger heeft geen benzine meer - laat staan kogels -, maar ... er wordt een hyperpiramide van olievaten gebouwd midden in de woestijn.

Ik weet niet hoe dit op u inwerkt, maar mij doet het toch nadenken over ‘kunst’: waarom dit, waarom nu? Is er nu echt niets beters te doen met al dat geld dan olievaten opstapelen? Als ik nu even doordrijf, moet ik mij ook afvragen waar kunst überhaupt goed voor is. Dat doet mij toch even aarzelen: welke duistere steeg duik ik nu in? Even in perspectief: Christo is niet aan zijn proefstuk toe. Hij heeft al eilanden met roze plastic omzoomd, de Pont Neuf in Parijs in goudkleurig plastic omwikkeld, de Reichstag in aluminiumfolie, dwars door California een slingerende witte plastic omheining gebouwd, vijf en een halve meter hoog en 40 km lang, in Japan twee parken aangelegd van samen 3.000 parasollen, ieder 6 meter hoog en 9 meter doorsnee ... Deze kunstwerken zijn doorslaande financiële successen geworden, door de verkoop van toegangskaarten en de beeldrechten op van alles en nog wat, van theemokken tot kalenders. Ieder project, of liever kunstwerk, financierde de bouw van het volgende. Ik bedoel: Christo maakt in een periode van crisis compleet nutteloze en gekke dingen, maar die wel meer geld opleveren dan de maatregelen die de regeringen de laatste jaren hebben genomen. De regeringen hebben door hun keuzes enorme schulden gemaakt en hun staten zijn bijna failliet. Dus de vraag is: zouden we niet beter piramiden bouwen in plaats van ambtenaren te ontslaan? Ariane de Vos, 5E

>

Parijsreis

De vierdes zijn vertrokken op Parijsreis, en ook weer teruggekomen. Ze zijn blootgesteld geweest aan een uitzonderlijk hoge dosis cultuur. Als ze kuren vertonen, is het waarschijnlijk daaraan te wijten. Ze hebben liefde, leed en slaapgebrek gedeeld. En ze zijn teruggekomen vol enthousiasme om weer aan de slag te gaan met school, overhoringen, taken, toetsen ... euh … OK, misschien niet, maar ze hebben wel veel over Parijs bijgeleerd.

Je t’aime, Paris, je t’aime

Naar jaarlijkse gewoonte vertrokken de vierdejaars op Parijsreis. Na schandalig vroeg uit bed te zijn gekropen, kwam iedereen (min of meer) op tijd aan. De te verwachten chaos stak de kop op, maar werd prompt met grote deskundigheid de kop ingedrukt. De hele meute begaf zich naar de bussen, met de nodige schermutselingen om te beslissen wie waar mocht zitten. Aangezien niemand gewond was geraakt, vertrokken de bussen spoedig, om uren later in Parijs aan te komen. Iedereen vertrok per klas, de lunchpakketten werden genuttigd en iedereen was van zijn vakantie aan het genieten ... tot de leerkrachten aan hun uitleg begonnen. Wij, 4B, hebben een indrukwekkende aantal plaatsen bezocht, beklommen en op andere wijzen verkend. Met onder anderen: Le Quartier Latin, het Louvre, het Panthéon, de Eiffeltoren, Montmartre, la musée Rodin, la place des Vosges, het graf van Napoleon, ontelbare kerken (waaronder uiteraard de Nôtre Dame) ... Overal waar we kwamen, werden we uiterst goed geïnformeerd over alles wat er te zien is, was, zal zijn, zou zijn, zal geweest zijn en zou geweest zijn. Alles werd tot in de kleinste details uitgelegd. De energieke meneer Delcroix bracht ons altijd met grote snelheid overal heen, tot op minstens 1 km nauwkeurig. We hebben zeker voldoende gestapt. Op het einde van de laatste dag, na vele omzwervingen in het doolhof van de Franse metro, kwamen we zeer laat bij de bussen aan. Vele uren later kwamen we aan op school. En dan moest de vakantie nog beginnen! Joseph Cunningham, 4B

30

31

>

Poëzie

Bezoek aan Breendonk Omstreeks de 11e november brengen de leerlingen van het tweede jaar steevast een bezoek aan het Fort van Breendonk, dat tijdens de Tweede Wereldoorlog door de nazi’s gebruikt werd als werkkamp en als doorgangskamp. Gevangenen werden vanuit Breendonk vaak doorgestuurd naar Duitse concentratiekampen. Na het bezoek probeerden leerlingen de gruwel van de oorlog vast te leggen in woord en beeld.

Femke Vrijdag, 2E

Blaise Bregentzer, 2E

32

Ik was jood en daarom wilden ze me dood op een dag namen ze me mee met de trein oh god wat voelde ik me klein In het begin konden we nog hopen dat alles goed zou aflopen maar al snel bleek het een ware hel ze namen onze kleren en bezittingen af in de verte hoorden we geblaf ook het gehuil van kinderen zelfs onze haren namen ze af in ruil kregen we een gestreepte pyjama en een nummer erna ze stakken ons in barakken met velen te samen er was geen lucht, geen licht door het ontbreken van ramen zo kwam ik aan mijn einde met mijn pyjama aan dit is mijn verhaal, zo is het mij vergaan Leila El Bazi, 2D

33

Sint-Jan vs. Sint-Jozef

Soms zijn we het hier al eens beu. Zo beu, dat we ons afvragen of we niet beter af zouden zijn in een andere school. Men zegt dat het gras altijd groener is op een ander. Wij van Pandora waren nieuwsgierig. Daarom gingen we op pad en kregen we de mogelijkheid om een bezoek te brengen aan het Sint-Jozefscollege te Aalst. Dé ideale gelegenheid om een vergelijkende studie te maken van ons jezuïetencollege en dat van Aalst. Alleen al bij het binnenkomen valt meteen op dat dit een heel ander soort jezuïetencollege is dan dat ik dacht dat het zou zijn. Het aanwezige groen op de speelplaats en de muren die bij lange niet zo hoog zijn als op ons college, zorgen voor het nodige effect. Licht en lucht zijn de twee perfecte woorden om deze omgeving te beschrijven en dat zorgt voor een heerlijk en vrij gevoel. De picknicktafels die over de speelplaats verspreid staan, vervangen bij mooi weer de muffe refter. Bovendien kwam ik er ook achter dat deze school behalve twee gigantische speelplaatsen ook

34

over een geweldige recreatieruimte beschikt. Tijdens de lange middagpauze (1u15min!!!) kan je genieten van een spelletje tafelvoetbal, biljart of pingpong. Er stond zelfs een heus televisietoestel te spelen tijdens de pauze! Aan de bar haalde je gewoon een drankje af. En de zesdejaars worden al helemaal verwend: zij zijn geprivilegieerd met een eigen zithoek met heuse ‘comfy’ zetels. Hmmm... heeft u geen zin om de Verschuerenzaal een andere bestemming te geven, meneer Peeters? Van de ene verbazing viel ik in de andere. De school beschikt over een eigen tuintje waar de eerste- en tweedejaars de theorie van het vak natuurwetenschappen aan de praktijk kunnen toetsen. Wie zin heeft om tijdens de middag te musiceren, kan zijn gang gaan op de piano in een klein lokaal op het gelijkvloers. De feestzaal valt te vergelijken met een bioscoopzaal met podium. Deze accommodatie kon mogelijk worden gemaakt

lijker maakt voor de leerlingen. Iedereen doet enthousiast mee en zorgt op die manier voor een minimale afvalberg op school. Aangezien de rol van de leerlingenraad zo groot is, is het dus ook belangrijk dat de leerlingen op een intelligente manier omgaan met deze verantwoordelijkheid en vrijheid. In het kader van het verantwoordelijkheidsgevoel kunnen elk jaar een 50-tal leerlingen naar Indië reizen tijdens de kerstvakantie. De school organiseert deze reis met een oudleerling die daar ter plaatse werkt. De deelnemers worden verondersteld zelf initiatief te nemen en deze reis zelf te bekostigen, bijvoorbeeld door het organiseren van spaghetti-avonden. omdat de school beschikt over 3 grote gebouwen. Elk gebouw dateert uit een ander tijdperk. Het Sint-Jozefscollege is dan ook het oudste jezuïetencollege van België. Het werd reeds opgericht in 1622. Doorheen de tijd is het college uitgegroeid tot wat het vandaag de dag is. Wat het lessenpakket betreft, kan je dezelfde klassieke richtingen volgen als in ons college. Aangezien het Sint-Jozefscollege over een geweldige sportaccommodatie beschikt (eigen zwembad, een basketzaal...) en zich vlak bij het grote park van Aalst bevindt, kan je er ook de richting sportwetenschappen volgen. Verder is er een internaat dat een 100-tal leerlingen kan huisvesten. De meeste internen zijn jongens. Dit jaar zijn er maar 27 meisjes op internaat. Zoals jullie allemaal wel weten, luidt de slagzin van onze school ‘kritisch denken’. Bij onze collega’s in Aalst is de leuze ‘vrijheid en verantwoordelijkheid’. Het is opmerkelijk hoeveel inspraak de leerlingenraad heeft in het schoolgebeuren. Zo loopt er momenteel een project rond het milieu. Dit wordt gepromoot door de leerlingenraad, wat het project ook veel aantrekke-

35

Ik nam afscheid van het sympathieke college tijdens de namiddagpauze. Het was een enorm verrijkend bezoek. Misschien was ik overweldigd door de fantastische accommodatie van de school, door het vriendelijke enthousiasme van de mensen die me hebben rondgeleid, door het Nederlandstalige karakter van de school en zijn omgeving... ik weet het niet, maar ik ging met een gelukkig gevoel terug naar Brussel. Allicht hebben de leerlingen van Sint-Jozef ook al eens last van de dagelijkse sleur, zware overhoringen, veeleisende leerkrachten en hoge werkdruk. Gemakkelijker dan bij ons zullen de leerlingen het ook niet hebben. Ergens ben ik toch ook een beetje fier dat ik op SintJan zit. De school maakt het ons vaak niet gemakkelijk, maar moeilijk gaat ook en maakt ons harder naar de toekomst toe. Eén ding heb ik al zeker geleerd: ‘Het is belangrijk om kritisch te denken’. P.S.: Bij deze wil ik de directie en het personeel van het Sint-Jozefscollege hartelijk danken voor hun medewerking en hun geweldig onthaal. Katrien Vermeulen (5C)

Sinterklaas op bezoek

Er gaat geen jaar voorbij of Sinterklaas vereert ons met een bezoek aan het college. Maar zijn er echt geen stoute kinderen meer?

Een vleugje poëzie

Haast Een scherpe toon snijdt door de nevel. De mist wijkt uit: Alarm!

Spring, sprint ga snel ren, rol loop voort

Eerst op krachten kunnen komen, dan een loopje door de bomen. Verder wachten op het voertuig, dat vandaag als lijkwagen dienst doet.

Stap in

Duw ruw recht vooruit daar plaats baan, bemachtig

Uit dat beest bevrijd, loop ik naar mijn doel. Bijna ben ik te laat, ging het net zo goed.

De eindspurt is ingezet, halsoverkop van de laatste heuvel. De grond trilt van menige schok.

Ik ren voort, naar de poort. Glip door de sluitende deuren. Joseph Cunningham, 4B