Judith (namens de rest van de redactie) En heb je nu nog creatieve uitspattingen voor de nieuwe naam; mail naar

Van de redactie Na lange vergaderingen, blauwe vingers van het typen en hoofdpijn van al het ‘gebrainstorm’, is hij er dan eindelijk. Vers van de pers en beter dan ooit! Van de oude vertrouwde lerariteiten tot de nieuwste ’musts’ en van spannende verhalen tot boeiende columns. De inhoud is (ongeveer) helemaal gepimpt. Van begin tot einde, van kern tot slot. Maar niet alleen de inhoud is onder handen genomen. Een paar creatievellingen binnen onze redactie zijn flink aan de slag gegaan. Knippen, plakken, passen en meten. Het was een hele klus! Eigenlijk zou ik nu ook nog een stuk moeten schrijven over onze nieuwe naam. Hoe we al jullie o zo creatieve reacties op onze geweldige poster zorgvuldig uit moesten zoeken. Hoe zwaar en moeilijk het was om uiteindelijk de perfecte naam uit te kiezen. En dan uiteindelijk ook nog iemand van deze school blij te maken met eeuwige roem en een prijs. Maar ja, er is jammer genoeg nog niemand geweest die zo slim was om een mailtje te sturen, dus hebben we geen andere optie dan de eerste editie maar even naamloos te zijn. We zijn trots op onze (naamloze) krant! Maar dat mag ook wel… Judith (namens de rest van de redactie) En heb je nu nog creatieve uitspattingen voor de nieuwe naam; mail naar [email protected]

2

INHOUD 2

Van de redactie

3

Inhoudsopgave

4 5

What’s going on?

5

Talking about politics

CDA-kamerlid Gerda Verburg in debat met leerlingen

6

Column: Muziek & een blokuur Lerariteiten

7

Mp3-speler van… Judith Aardse

8

Guess Who’s Back? XL-interview met Coen van ’t Veer

10

Eén week zonder internet

11

Kort interview over de musical

7

Column: Communicatie

12

Recensies

14

Must

It’s all about the music

Verhaal

8

Guess who’s back?

3

GaFFeL 03

auteurs What’s going on?: Linda Mysson, Claire dan Hertog, Melanie van der Linden

WHAT’S GOING ON? De MAVO komt terug In het schooljaar 2007/2008 zal de mavo terugkeren bij ons op school. Ondanks het feit dat het vmbo al een redelijk breed aanbod heeft op onze school, zal tóch de Mavo terugkeren. Dit omdat de overstap naar Havo vanaf hier een stuk gemakkelijker gaat. Ook is de Mavo één trede zwaarder dan vmbo-t. Verder hebben leerlingen met een mavo-diploma een grotere kans om via een versnelde mbo-opleiding naar een hbo-opleiding door te stromen. Belangrijke punten van de mavo-opleiding zijn:

ken naar India om hier vervolgens een week lang verslag te doen van haar bevindingen. In de volgende editie van de schoolkrant is alles terug te lezen.

Check it out

• Goede beheersing van zowel de Engelse als de Nederlandse taal, dit door middel van extra uren les per week.

• Nadruk op brede algemene vorming. • Intensieve huiswerkbegeleiding, onder andere door bovenbouwleerlingen. Ook zullen mavo-leerlingen in het derde jaar twee weken stage lopen.

India, here I come! Zoals iedereen waarschijnlijk al wel heeft gelezen, doet ook onze school mee met het ’Going Global’ project, wat stichting Edukans heeft opgezet. Het doel hiervan is om jongeren in Nederland bewuster te laten worden van het feit hoe goed iedereen het hier heeft. In Nederland kan iedereen naar school, terwijl er in ontwikkelingslanden veel kinderen zijn die graag zouden willen, maar simpelweg niet kunnen, omdat er niet genoeg geld voor is. Ook van onze school mag zal er één leerling naar India ganm. Uit de vele inzendingen is Claudia Been (klas A5e) gekozen, en in de voorjaarsvakantie zal zij vertrek-

G o t

s o m e

Is er nu altijd al een onderwerp geweest waar jij graag iets over in de schoolkrant zou willen lezen, maar heeft het er nog nooit in gestaan? Heb je altijd al dát leuke idee gehad, maar heeft er nooit iemand naar geluisterd? Of heb je gewoon een leuk stuk wat je graag in de schoolkrant

4

i d e a s ? !

zou willen hebben? Aarzel niet en stuur het naar in! En wacht niet te lang!! Alle ideeën zijn welkom bij ons inspiratieloze redactieknakkers. Zit je bij een of andere extremesports vereniging of doe je aan een vrij zeldzame sport? Mail dan alsjeblieft! Wij willen graag een keer ko-

men kijken om er een reportage van te maken. Vergeet verder niet om mee te denken voor een nieuwe (definitieve) naam voor de krant. Let op: de beste inzending wordt beloond! Mail: [email protected]

auteur Verslag politiek debat: Melanie van der Linden

CDA-kamerlid Gerda Verburg in debat met Leerlingen. 20 November jongstleden bezocht Gerda Verburg (vice(vice-fractievoorzitter van het CDA) onze school, om in debat te gaan met enkele leerlingen. Ook ik was hierbij om een goed gesprek aan te gaan over het het wel en wee van onze maatschappij. Daar zaten we dan, een groep van zo’n vijftien leerlingen, ready for some action. Na eerst een vragenrondje te hebben gedaan bleek dat er slechts vier potentiële CDA-aanhangers waren, dus dat beloofde wat te worden. Na nog even snel de belangrijkste punten door te hebben genomen, begonnen we uiteindelijk rond een uur of twee. Het debat opende gelijk met de ‘Generaal Pardon’-kwestie. Dit houdt in dat elke uitgeprocedeerde asielzoeker die al langer dan vijf jaar hier verblijft, automatisch een verblijfsvergunning moet krijgen. Ik ben van mening dat deze mensen al zó lang aan een lijntje worden gehouden, dat zij inderdaad mogen blijven. Mevrouw Verburg was het hier echter niet mee eens, zij vond dat elk geval apart behandeld moet worden. Oké, ik ben het niet met haar eens, maar ik snap d’r punt. Toen kwam het volgende onderwerp: de bio-industrie. Gelukkig, dacht ik in het begin, Mevrouw Verburg is het met mij eens, ze is er ook op tegen! Helaas was er een ’maar’ in de zin, ze vond niet dat het over tien jaar al volledig weg moest zijn. Daarnaast leek ze zelfs (althans, zo kwam het op mij over) te ontkennen dat er überhaupt nog bio-industrie is. “De bioindustrie is nagenoeg weg” en “er zijn nog maar enkele boerderijen waar nog niet alles via de regels verloopt” enzovoort. Daarna kregen we te horen dat ze zelf op een boerderij was opgegroeid, en dat ze van paardrijden houdt,… ja leuk, maar dit heeft niets met het onderwerp te maken. Maargoed, ik liet me maar een beetje op de achtergrond, want ik ben niet al te up-to-date wat dit onderwerp betreft, dus kon geen feitelijke argumenten geven. Er volgde nog enkele onderwerpen zoals de maatschappelijke stage die het CDA zou willen invoeren. Voor dat je het door had was het half uur al weer bijna om, dus snel nog maar een laatste onderwerp aansnijden: het drugsbeleid. Als er in Nederland iets vreemd geregeld is, dan is het het drugsbeleid wel. Het is in Nederland namelijk zo dat je géén hennep mag telen, maar áls het eenmaal geteeld is dan mag het wél verkocht worden. Ikzelf ben voor legalisering van softdrugs. Naar mijn mening kan je drugsgebruik misschien in theorie verbieden, maar in praktijk lukt dit niet, kijk maar naar landen als Frankrijk, waar de percentages zelfs hoger liggen dan in Nederland. Daarnaast brengt het verbieden alleen maar criminaliteit met zich mee. Zoals ik al verwachtte was Mevrouw Verburg het niet bepaald met mij eens. Als een ware politicus ging zij niet op mijn sterke argumenten in, maar begon ze over de moraal: “Wij als CDA keuren het drugsgebruik af. Er zijn veel mensen die door drugsgebruik nu last hebben van psychoses” enzovoort. Helaas was er geen tijd om het onderwerp mooi af te sluiten en dit debat had wat mij betreft nog wel uren door mogen gaan. Dankzij dit debat kan ik weer een partij op mijn lijstje schrijven waar ik in ieder geval niet op zal stemmen. 5

GaFFeL 03

MUZIEK & EEN BLOKUUR COLUMN:

C l a i r e

d e n

LERARITEITEN *terwijl de klas een oude documentaire keek

Mevrouw van de Belt: “Be quiet and sit stil!”

H e r t o g Mevrouw Delgado Cruz:

Daar zit je dan, op een woensdagmorgen, tijdens een blokuur wiskunde. Het 4e en 5e uur; je begint gelukkig al een beetje wakker te worden. Wat het erger maakt, is dat het woensdag is. Net bijgekomen van het weekend, maar you can’t wait for the next weekend to begin. Als toppunt van ergernis, kom ik er net achter (na een lange zoektocht door mijn tas) dat ik mijn mp3-speler vergeten ben! Dit worden dus 100 minuten van pure marteling. 100 minuten van ‘maar ik snap het écht niet!’. 100 minuten, waarin de enige geluiden het langzaam tikken van de klok, het gekras van het krijt en het gekraak van mijn hersenen zijn. Klinkt niet echt als muziek in de oren. Van die wiskundeformules kan ik ook al geen melodie maken, laat staan dat ik ze kan onthouden. Ik krijg een beetje medelijden met de schat van een wiskundeleraar die een poging doet een klas vol wiskundesukkels kennis bij moet brengen. Als hij er nou een gitaar bij zou pakken, van al die theorie een rijmpje zou maken en er een pakkende beat bij zou doen… ja, dan zouden wiskundesukkels als wij het makkelijker onthouden! Met catchy lyrics, een swingende melodie en een paar hippe danseressen die als cijfers rond willen huppelen, heb je zo een leuke winterhit te pakken. Zo blijft de theorie tenminste in je hoofd zitten. Spieken bij een tentamen wordt opeens een stuk makkelijker: je neuriet een stukje uit dé hippe wiskunde hit en iedereen zit gelijk met het nummer én met de theorie in z’n hoofd. Laat dit dus een tip zijn voor alle leraren: zet je les op muziek! Mocht je nou niet zo’n meedenkende leraar hebben, tref dan goede voorbereidingen voor een blokuur. Zorg voor genoeg te eten (chocoladerepen of zakken pepernoten werken het best), iets om jezelf mee te vermaken (tekeningen van de desbetreffende leraar maken is toegestaan, stuur ze in naar de schoolkrant!) en NIET te vergeten: je mp3-speler! Hiermee kom je het blokuur wel door. Het is nog steeds lastig, maar je kan het! Wat, kinders, hebben we dus geleerd vandaag? Neem altijd je mp3-speler mee! En leraren, wat hebben jullie geleerd? Juist, ga voor die nummer 1 hit!

6

“Ja, het is een beetje… hoe noemen jullie dat? Ouwe bollen?”

Meneer Snippe; “Houdt jullie allemaal eens je kakel!"

Meneer Verhoeff; “Mijn zoon is echt heel erg goed in moppen vertellen; Wat is de overeenkomst tussen een massagraf en een tweeling? Lijken op elkaar." *Leerling plakt alLeerling: "Ja meneer, heel erg lerlei dingen op de komisch...." rug van andere leerlingen. *Enkele leerlingen zitten onderling een beetje te zeuren tegen elkaar Meneer. de Bruin: Meneer Voogt: “Volgens mij is deze klas geen eenheid. Ga eens een keer gezellig met z’n alle langs de Mac, of naar Shakespeare!” Mevrouw van der Zanden: “Ik ben niet van plan om zó verder te gaan!” Leerling: “Nou, dan stoppen we toch!”

Meneer

Karreman;

“Degene die hard gewerkt heeft mag weg" De klas staat op en zegt in doei!"

koor:

"Oké,

Oké deze vast, heel der!

jongens, pak jongen maar dan tape ik z'n hoofd on-

Van ‘t Veer tegen leerling: “zit niet zo op je stoel te wippen! Als je valt, ben ik de enige die bevoegd is om je mond-opmond beademing te geven.”

Leerlingen

tegen

Meneer

Driz: “Sir,you never finish your sentences!” Meneer Driz: “That's not true! I always ehhh... *next sentence*”

WE NEED YOU! Aangezien wij niet in elke klas vertegenwoordigd zijn hebben we zéker hierbij JULLIE hulp nodig! Schrijf alle leuke/grappige/domme opmerkingen die leraren maken op en stuur ook die in naar [email protected]

auteur De Mp3-Speler van Judith Aardse: Margot van Dalen

De Mp3-Speler van Judith Aardse laatst ook nog naar een concert van Madonna geweest. Het nummer ‘Crazy’ van Gnarls Bar kley doet me denken aan afgelopen vakantie met mijn vriend. We waren op vakantie in Frankrijk. De autoradio stond aan, maar die Franse zenders lieten om de 4 min hetzelfde nummer horen. Toen kregen we steeds het nummer van Gnarls Barkley te horen.

Waar

luisterde

u

vroeger

naar als jongere? Vroeger luisterde ik vooral naar Britpop. Nu nog steeds trouwens. Ik heb een half jaar in Engeland gestudeerd en daar traden veel, toen nog onbekende, bandjes op. Ik ging daar vaak naar concerten. Bandjes die ik toen luisterde waren bijvoorbeeld; Pulp, the Smashing Pumpkins, Supergrass, Spearhead.

Waar luisterde u naar als kind?

ben namelijk erg ongeduldig. Als ik het niet gelijk kan geef ik het snel op.

Waar zou u heel graag en concert van willen zien? Een heleboel, maar ik zou wel is een keer vooraan willen staan bij een concert van Lenny Kravitz. Dat is me nog niet eerder gelukt.

En welke nummers staan er nu eigenlijk op uw Mp3? Een mix van allerlei muziek. De nummers van Gnarls Barkley, James Blunt, Lenny Kravitz. En ook de wat oudere nummers. Ik was en ben nog steeds grote fan van The Smashing Pumpkins, die staan er ook op. Ik ben heel lang tegen downloaden geweest. Pas sinds kort heb ik een Mp3-speler. Het promoten van kleine bands vind ik belangrijk, ik heb liever een CD.

Veel naar Madonna, Michael Jackson en Prince. Toen echt nog heel klein was naar Danny de Munk, daar schaam ik me wel voor, haha. Dat was nog in de tijd van de Lp’tjes.

Wat

voor

soort

muziek

luistert u graag?

Heeft u vroeger een muziek

Tegenwoordig luister ik wat rustigere muziek zoals; Gnarls Barkley, James Blunt, Lenny Kravitz. Een beetje mellow muziek. Maar ook naar Spanish Latin muziek zoals; Manu Chao en Buena Vista Social Club. Dat vind ik lekker in de winter.

instrument bespeeld?

Heeft u nog een bepaalde herinnering aan een muzieksoort, band etc.? Ja, vooral veel aan de Britse bandjes die ik door mijn studie in Engeland leerde kennen. En aan het optreden van Spearhead op Lowlands. Ik ben

Ik heb pianoles gehad, maar dat was van een klassieke pianoleraar. Mijn vader luisterde toen de Beatles en Rolling Stones. Die liedjes leerde ik mezelf dan aan om ze vervolgens aan mijn leraar te laten horen, maar die vond het maar niets. Hij was erg demotiverend, daardoor was ik gestopt. Bovendien stonk hij uit zijn mond, haha. Mijn vader heeft me ook nog gitaarles gegeven. Hij was erg muzikaal en kon zelf op tournee gaan, maar koos gekozen om bij zijn familie te blijven. Ook het gitaarspelen is me niet gelukt; ik

7

GaFFeL 03

Guess who’s back?

Coen van ’t Veer is weer terug, na dertien weken verlof. Maar wat heeft hij in de tussentijd eigenlijk gedaan? 8

auteurs XL-interview: Linda Muysson, Margot van Dalen, Melanie van der Linden

Wat heeft u nu eigenlijk gedaan de laatste tijd? Nou niks, want ik kan niks. Nee, haha, ik heb onder andere veel vrienden opgezocht (ja die heb ik), waar ik dan langere tijd verbleef. Zo ben ik bijvoorbeeld bij Meneer Van den Houten in Drenthe geweest. En heb ik in een klooster gezeten in Westvleteren (België). Vlak daarvoor was ik geopereerd aan mijn kaak, wat niet geheel pijnloos ging. Toen ik in het klooster zat had ik daar nog steeds last van, waardoor ik niet altijd even goed sliep. Zo ben ik een keer naar de nachtwake geweest, die begon om half vier ‘s ochtends. Ik kon niet slapen, en was eigenlijk wel benieuwd hoe die dienst in elkaar zat. Bleek dat er een stilgebed aan vooraf ging van dertig (!) minuten, tja, dan moet je je maar op iets gaan concentreren… Daarnaast heb ik nog een weekje in Frankrijk gezeten en ben ik óók nog naar de Canarische eilanden geweest. Verder ben ik nog op bezoek geweest bij Netje Fernhout-Salomonson, wat tegelijk ook weer alles te maken heeft met het literaire onderzoek dat ik heb gedaan. Netje Fernhout, die inmiddels 81-jaar is, is de dochter van schrijver Herman Salomonson, wiens boek Zoutwaterliefde, uit 1929, ik heb uitgegeven. Ik ken Netje al jaren en zo nu en dan spreek ik wat met haar af. Netje was getrouwd met Edgar Fernhout, uit de bekende kunstenaarsfamilie Toorop; haar huis zit dan dus ook vol met sporen van deze familie, wat op zichzelf al prachtig is. Zoals ik al zei heb ik uiteraard veel geschreven. Mijn hobby is koloniale literatuur en naar aanleiding daarvan heb ik twee artikelen geschreven en opgestuurd. Hierop heb ik trouwens nog geen reacties gekregen, dus dat is hoopgevend. Het boek Zoutwaterliefde heb ik, zoals ik al zei, uitgegeven. Dit heb ik in samenwerking met het KITLV (Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde red.) gedaan, en op 29 september jl. heb ik het boek gepresenteerd op de universiteit van Leiden.

in je werk. Dan is het wel eens goed om vooruit te kijken en je positie in je baan te bepalen. Daarentegen ben ik best blij om weer terug te zijn. Ik moest ontzettend wennen in het begin, er komt opeens weer heel veel op je af. Het prettige van een tijdje vrij zijn is dat je wat trager kunt gaan leven. Terug komen op school is te vergelijken met op een rijdende trein stappen, alles is al in volle vaart en opeens moet je weer met die volle vaart mee. De eerste dag tot aan de grote pauze heb ik moeten wennen, soms was ik zelfs een beetje zenuwachtig. Maar daarna stapte ik weer in mijn oude vertrouwde coupé en toen leek het weer alsof het altijd zo geweest was. We gaan er weer een leuk jaar van maken, misschien leren jullie nog wel wat… maar ik denk het niet.

“ik gun het iedereen, Wat vindt u leuker? Schrijven of les geven? maar mezelf toch Schrijven. Nee, de afwisseling is prettig. Als je alleen schrijft loop je ook wel heel erg” de kans om te vereenzamen, en dat

Hoe zag uw gemiddelde dag er uit? Ik stond op samen met mijn vriendin; ik sliep nooit uit, want dat vind ik zonde van mijn tijd. Vervolgens ging ik hardlopen naar mijn eigen huis, douchen en daarna kroop ik achter de computer tot een uur of twaalf ’s middags om te schrijven. Hierna ging ik eten, tv kijken en vervolgens weer verder met typen. Rond een uur of vier ging ik weer naar het huis van mijn vriendin, die was tegen die tijd klaar met werken.

Bent u blij dat u weer terug bent? Het had van mij nóg wel een halfjaartje mogen duren, ik heb me namelijk geen seconde verveeld. Ook was het goed om wat afstand te kunnen nemen van school. Ik werk hier nu al tien jaar en dan sluipt er enige routine

is ook weer niet de bedoeling. Maar zo’n korte periode ertussenuit is fijn, want je kunt je helemaal toeleggen op één ding en in mijn geval is dat taal en schrijven. Op zo’n moment ben ik helemaal gelukkig. Het enige wat ik verder nog nodig heb, is mijn vriendin en mijn kinderen.

Zou u het nog een keer doen? Ja, maar dat zit er helaas niet meer in. Het was echt eenmalig, ik zal het van andere momenten moeten hebben, zoals vakanties. Het is trouwens ook zo’n fijn idee dat iedereen om je heen aan het werk is, en jij niet! Haha. Ik gun het iedereen, maar mezelf toch ook wel heel erg.

En tot slot, wáárom toch die baard? Iedereen was van slag! Toen u terug kwam was het echt van: “Heb je Meneer Van ’t Veer al gezien? En die baard?!” Haha, ja mijn kinderen moesten ook aardig wennen. Tja, hoe komt dat... dan moet ik echt even ver terug. Het komt omdat ik een gruwelijke hekel heb aan scheren. Een normale man scheert alleen zijn gezicht, maar ik moet natuurlijk mijn hoofd scheren! En dan denk ik: elk stukje scheren dat ik me kan besparen, dat doe ik. Ik dacht op een gegeven moment: ik laat een baard staan. Het is een soort van compensatie, voor het feit dat ik geen haar meer op mijn hoofd heb. Ik werd in Ridderkerk nauwelijks herkend, leerlingen liepen me straal voorbij, voor zover ze dat toch al niet deden. Sommige mensen keken me vol in het gezicht aan, maar zagen me gewoon niet staan. Bovendien maakt het de overgang niet zo groot tussen Meneer De Vries en mij, haha! 9

auteur

GaFFeL 03

Eén week zonder internet: Martine van Driel

Eén week zonder internet. Voor elke schoolkrant zal ik een week lang zonder iets doen. Mijn mobiel, mijn mp3speler of, zoals in dit geval, internet. Ik zal daarbij een zo duidelijk mogelijk dagboek bijhouden van hoe mijn week verloopt. Er is natuurlijk een kans dat ik helemaal gestoord wordt zonder iets dat mijn dagboek niet leesbaar meer is voor de normale mens. Als dat gebeurt, dan zoek je maar een vertaler. DAG 1 | Ik moet er misschien bij zeggen dat ik niet vrijwillig zonder internet doe, maar dat we overstappen naar een andere provider en dat er, zoals gewoonlijk, wat probleempjes zijn. Vandaag is het dag één zonder internet en het lukt allemaal nog wel. Ik verveel me rot, de dag is lang en mijn beltegoed op, maar ik leef nog.

DAG 5 | Ik heb al mijn Friends dvd’s gekeken en ken nu alle afleveringen uit mijn hoofd. Wat heb ik hier aan? Ik moet op de computer, internet op, mijn weblog updaten, mijn mailbox checken, alles! Ik kom ook gewoon niet meer op de computer simpel weg omdat ik niet op internet kan. Mét internet ga ik standaard elke dag op de computer, zet msn aan en doe wat huiswerk. Maar neeeeeeeeee, internet doet het niet, dus mijn huiswerk valt ook een beetje af.

DAG 6 | Ik heb een lijst opgesteld met dingen die ik ga doen zodra ik weer op internet kan. Belangrijkste punten: Mailbox checken, Weblog updaten en muziek downloaden. Ik mis echt alle kicke nieuwe nummers op mijn mp3-speler. Ik heb al meer cd’s gekocht dan normaal, maar ik kan het niet bijhouden. Ik wil een internetloospraatgroepje oprichten. Iemand interesse?

DAG 7 | Snik. DAG 2 | Ik moet mijn mailbox checken. WAAR KAN IK MIJN MAILBOX CHECKEN? Paniek! Als ik nu niet snel mijn mails kan lezen, wordt ik gek. Mijn nummer een communicatiemiddel is zomaar van mij weggerukt. Chocolade. Chocolade. De oplossing voor alle problemen.

DAG 3 | Okay, ik heb een oplossing voor het mailbox probleem. De mediatheek! School is toch nuttig. Ik wordt lekker bezig gehouden. Ik krijg een bui van naastenliefde. Je moet toch iets doen zonder internet. IK HOUD VAN DEZE WERELD.

DAG 4 | Wat een rot wereld. Nog steeds geen internet. Zoek je nog een baan? Ga bij Pilmo werken (onze nieuwe provider), je bent slimmer dan iedereen daar, dat kan ik je van te voren garanderen. Ze hebben alles verkeerd ingevuld. “Hihi, ja, sorry, ehm.. ja, sorry. Hihi. Ik geloof, ehm.. ja, het is fout.” Zoals de fantastisch behulpzame medewerkster van Pilmo het zo leuk uitdrukte. Dat hadden we zelf namelijk nog niet door.

10

Ik heb na deze week nog anderhalve maand zonder internet gezeten, dankzij Pilmo. (Nee, ik had er ook nooit van gehoord.) Mijn leven was saai en contactloos. Daar komt nog bij dat ik om mijn tijd te vullen veel en veel te veel geld heb uitgegeven. Niet goed. Dus, heb je ooit behoefte om een week zonder iets te doen, dan raad ik je sterk af om internet voor een week af te zweren. Martine van Driel

auteur Interview over de musical: Claire den Hertog

MUSICAL De jaarlijkse musical, ondertussen is het al een fenomeen op het Farelcollege. Onder leiding van Jos Crezée en met behulp van een hoop andere toffe mensen, wordt er elk jaar weer een staaltje acteerkunst neergezet. Dit jaar is de musical ‘Aïda’ aan de beurt. We spraken de hoofdrolspeler, Dinesh Ho-A-Hing uit Atheneum 6, eens aan en vroegen hem het hoe en wat. Sinds wanneer doe je al mee aan de musical? Ik doe mee aan de musical sinds de vierde klas. Ik heb dus in Hair en in The Wiz gespeeld, en dit jaar natuurlijk in Aïda. Ik vind het leuk om mee te doen, én het is een leuke afleiding van school.

Aha, maar je zit nu toch in VWO 6? Red je dat wel met je schoolwerk? Ja, dat wel. De musical is gemiddeld vier uurtjes per week, dus dat is goed te doen!

Hoe ziet zo’n repetitie er nou uit? Het gaat er heel serieus aan toe, maar er wordt ook veel gelachen. Naar mate de voorstellingen dichterbij komen, wordt de druk groter, dan moet het gewoon goed gaan. We oefenen trouwens niet met iedereen tegelijk, dat zou een beetje te druk worden. Eens in de zoveel tijd hebben we dan een doorloop, waarin we alles spelen wat we tot nu toe hebben.

Dit jaar speel je een hoofdrol, maar heb je altijd hoofdrollen gespeeld? Voorheen speelde ik altijd wel grote rollen, maar dit is de grootste tot nu toe. Ik lijk ook wel een beetje op Radames (de rol die ik dit jaar speel). Ik denk dat ik de rol best goed kan vervullen, doordat ik het leuk vind om die arrogante/sarcastische legerleider neer te zetten. Ik bedoel... Iedereen vind het toch leuk om af en toe arrogant te doen, of niet?

Hoe vind je het om te zingen, dansen en acteren? Acteren is echt iets voor mij, het is echt mijn ding. Het zingen is af en toe nog een beetje eng, maar dat gaat steeds beter.

En straks, de grote voorstelling, knikkende knieën en zwetende handen? Nee, zeker niet. De voorstellingen zijn juist het

COLUMN R e n é

L a p r é

C O M M U N I C AT I E Met al zijn mediamogelijkheden en technieken waren en zijn wij overspoeld met informatie, informatie die communicatie mogelijk maakt. Communicatie volgens het woorden boek van Dale = kennisgeving, mededeling. Een simpele koele betekenis. Communicatie heeft pas waarde als op die mededeling gereageerd wordt en van daaruit een levendige uitwisseling van informatie ontstaat. Helaas, ja helaas vandaag de dag heeft communicatie toch de koele betekenis van mededeling, gebrek aan communicatie als zaken niet lopen zoals ze moeten lopen, wordt er gezegd. Jazeker, gebrek aan communicatie maar dan van beide partijen. Zeggen wat je wilt maar niet luisteren, tuurlijk mensen zijn niet doof ze hebben toch oren, maar echt luisteren doe je met je hart dat is waar het eigenlijk toch om gaat. Communicatie is zeggen wat je echt wilt, maar ook horen, echt horen wat de ander je mededeelt. Je hoeft het niet te begrijpen, je hoeft er niet mee eens te zijn, maar gewoon luisteren. Communicatie wordt dan een levendig, warm betekenisvol iets. Dan pas kunnen mensen meer naar elkaar toe groeien meer respect voor elkaar krijgen. Christus heeft ons heel veel informatie gegeven maar hij heeft ook echt geluisterd en nog luistert Hij met heel zijn Hart. En zeker naar Zijn voorbeeld zou communicatie zo moeten zijn. Communicatie een kil iets in een koude wereld.

leukst, daar werk je de hele tijd naar toe. Als je uiteindelijk op dat podium staat en je krijgt een applaus… dat voelt gewoon geweldig. Dan heb je zoiets van: YES!

Ben je nu ontzettend nieuwsgierig geworden hoe Dinesh de sterren van de hemel gaat spelen? Kom dan op 14, 15 of 16 maart kijken in het Koningstheater in Ridderkerk! Kaarten zijn tegen die tijd te koop op school. 11

auteurs

GaFFeL 03

Recensie Muse: Melanie van der Linden, Recensie Placebo: Claire den Hertog

re c ens i es hear muse

Na een verpletterende show op Lowlands eind augustus werd er bekend gemaakt dat Muse ons kleine kikkerlandje nog een keer zou komen bezoeken. De kaarten gingen als warme broodjes over de toonbank en na ruim een dag was de gehele zaal uitverkocht. Ik was één van de gelukkigen die een kaartje heeft weten te bemachtigen en op 28 November was het eindelijk zo ver, de dag dat Muse onze eigen ‘Brabanthallen’ in Den Bosch zou laten beven. Muse psychedelische rockband uit Engeland. Met veel verschillende invloeden. Door de één wordt het de ‘Pink Floyd’ van deze tijd genoemd, de ander vind het weer lijken op een band als ’Radiohead’. En om het even af te maken, worden er in sommige nummers stukken van klassieke werken verwerkt. Het is dus écht muziek waar je van moet houden. Of je vindt het waanzinnig, en kunt er geen genoeg van krijgen, of je hebt er een gigantische hekel aan. De band bestaat uit drie leden, die ieder afzonderlijk ontzettend goede artiesten zijn, met name zanger Matthew Bellamy. Hij heeft een zangstem die de meest hoge noten haalt, kan absurd goed gitaar spelen, en speelt piano alsof hij de reïncarnatie van Wolfgang Amadeus Mozart is. Daarnaast schrijft hij de meest waanzinnige teksten. Met onderwerpen als (im)perfectie, de toekomst, het universum (en het mogelijke le-

12

ven daar), het einde van de wereld, of gewoon over liefde. However, het was dus zover, en ’s avonds rond zes uur vertrok ik met enkele vrienden naar de uitverkochte Brabanthallen. Vlak voor het voorprogramma begon stapten we de zaal binnen, waar alles al in volle gang was. Het voorprogramma was net begonnen, maar dat interesseerde mij niet erg. Even wat drinken halen, en dan maar een goed plekje zoeken zodat we tijdens Muse alles perfect zouden kunnen zien. Rond negen uur was het zover, Muse begon. Geopend werd met het nummer ‘Take a Bow’. Van het begin tot het eind was de zaal in extase. De show, de lichten, de muziek, de uitvoering… Alles was écht tot in de puntjes perfect. Hoe hoog mijn verwachtingen ook waren, Muse overtrof zichzelf wéér. Het leek wel of je in trance was, de hele zaal ging in de muziek op. Zo mooi, zo perfect. et ene nummer raakte je nog meer dan de ander. Voor dat je het wist was je al weer meer dan een uur verder en be-

gonnen ze met het laatste nummer, ‘Stockholm Syndrome’. Uiteraard kwam de band terug voor een toegift. De nummers ‘Starlight’ en ‘Bliss’ werden gespeeld, waarbij er reusachtige ballonnen gevuld met confetti uit het dak kwamen en het publiek in gingen. Hierna verliet de band wederom het podium, om vervolgens nog één maal terug komen en met het nummer ‘Knights of Cydonia’ de avond echt af te sluiten.

De setlist had wat mij betreft iets anders gemogen, aangezien er weinig oude nummers gespeeld werden. Daarentegen hoor je mij niet klagen, aangezien het nieuwste album ook ontzettend sterk is. Dit optreden is toch wel echt het beste dat ik ooit heb mogen aanschouwen. De eerstvolgende keer dat Muse in het land is, wanneer dat ook mag zijn, ben ik er zeker weer bij.

placebo

Voor de derde keer dit jaar vereerden ze Nederland met een bezoekje. Net zoals de vorige keren kort, maar krachtig. Na afgelopen zomer op Pinkpop en Lowlands gestaan te hebben, werd het tijd voor een non-festival concert; vrijdag 1 december speelden ze het dak van Ahoy af. De zaal zat goed vol, alhoewel het helaas niet uitverkocht was. Dit mocht de pret niet drukken voor onze Engelse vrienden, ze gaven dan ook een schitterende show weg. Het was duidelijk dat ze hun ‘Best Concert’ Award uit 2005 nog steeds waar kunnen maken! Met hun kenmerkende gitaargeluiden, hun homotrekjes, de aparte stem van Brian Molko en zijn bijbehorende bizarre teksten lieten ze Ahoy 2 uur lang trillen op haar grondvesten. Zodra de eerste klanken van InfraRed door Ahoy schallen, gaan alle handen de lucht in en krijgen de drie mannen een gepast (en gegild) welkom van de zaal. Natuurlijk spelen ze nummers van Meds, die afgewisseld worden door oudere nummers zoals ‘Every Me, Every You’ (Cruel Intensions), ‘The Bitter End’ en ‘Taste in Men’. Ook de beroemde cover van Kate Bush, ‘Running up that Hill’ komt voorbij. Brian Molko zingt de sterren van de hemel en de zaal lijkt gehypnotiseerd te zijn. De camera’s die op en rond het podium ge-

auteur Recensie Nacht & Recensie Borat: Martine van Driel

plaatst zijn, geven het publiek soms een kijkje op zichzelf, een close-up van de drummer, of van de neus van Brian Molko. Beeld, geluid en licht staan tot in de geringste details op mekaar afgestemd, wat een wervelende en perfecte show oplevert. Rond half 11 leggen ze de gitaren neer. De band verdwijnt van het podium, en het concert lijkt afgelopen te zijn. Maar op het moment dat er weer bekende tonen door de zaal zweven, krijgt iedereen hoop en staan we vol spanning te wachten tot de band weer opkomen. Dit doen ze ook, om een uiteindelijk 20 minuten (!) durende toegif te geven. De afsluiter was ‘Twenty Years’, waar ze spontaan een 7 minuten durend nummer van maakten. Toen ze definitief hun gitaren neerlegden, kregen ze een daverend applaus. Wat een show! Met een niet-te-beschrijven gevoel loop je dan terug naar je jas. Je kan het niet uitleggen, het enige wat uit je mond komt is: gaaf, cool, tof! En dit, lieve mensen, betekent dus dat het concert echt een succes was! Placebo liedjes worden nu o.a. gecast in The Oc, One Tree Hill en eerder al in ‘Cruel Intensions’. Ben je nieuwschierig geworden naar Placebo? Kijk dan op www.placeboworld.co.uk

read nacht Elie Wiesel

Elie Wiesel is een Jood, die de tragedies van de Tweede Wereld Oorlog van dichtbij heeft meegemaakt.

Een jaar van zijn jeugd heeft hij in een concentratiekamp doorgebracht. Hij heeft zijn vader, moeder en zus in de oorlog verloren. Nu heeft hij een boek geschreven over zijn ervaringen. Het boek is autobiografisch met dus als hoofdpersoon Elie zelf. Nacht is een samenvatting van een eerder boek geschreven door Elie in 1956 getiteld, ‘The world has silenced’. Dat boek was alleen in het Jiddisch gepubliceerd en nooit vertaald. Elie Wiesel zelf, noemt ‘Nacht’ een ‘testament van een getuige, die schrijft over zijn eigen leven en zijn eigen dood’. Het verhaal begint als Elie zijn eigen geloof begint te ontwikkelen door te leren over Kabbala. Hij woont op dat moment in een klein dorpje in Hongarije, waar de oorlog pas in 1944 begon. The Duitse soldaten worden eerst geportretteerd als vriendelijke mensen die alleen willen helpen. Naar mate het verhaal vordert, verandert dit beeld. De soldaten hebben opdracht gekregen om het hele dorp naar Birkenbau te transporteren. Ook Elie komt zo als kleine jongen in Birkenbau terecht. Alles van het kamp worden beschreven en de details grijpen je bij de keel. Baby’s die levend worden verbrand, mensen die worden opgehangen. Het zijn verschrikkelijke dingen, waardoor je het boek wil wegleggen, maar dit gaat simpelweg niet. Na een poosje wordt Elie getransporteerd naar Auschwitz. Het verhaal neemt je mee dieper de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog in, als Elie in Auschwitz aankomt. Zijn ‘reis’ stelt zijn geloof en zijn liefde voor zijn vader op de proef, wat beide met de dag zwakker wordt. Alles waar Elie in geloofde, lijkt uit elkaar te vallen. De pilaren van zijn

geloof worden er onder vandaan gerukt. Kan zijn geloof standhouden? De laatste woorden uit het boek zijn woorden die je niet snel zal vergeten; “Vanuit de spiegel keek een lijk me aan. De blik in zijn ogen zal me nooit verlaten.”

watch borat

Verboden in Rusland. Schadevergoeding wordt geëist door Roemenië, Rusland en meerdere personen en bedrijven in Amerika. Geschokte berichten van de hele wereld. De film Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan, afgekort Borat, was al bekend voordat hij in première ging. Daarom moest ik er wel heen om voor jullie verslag uit te brengen. De film begint in Kazachstan, waar Borat zichzelf voorstelt; “My name Borat, I like sex.” Met de openingsscène wordt meteen de toon gezet voor de rest van de film. Droge humor en platte, racistische en seksistische grappen. Er zitten gedeeltes in de film die eigenlijk erg schokkend zijn. Zoals wanneer Borat als hij een auto koopt, informeert of hij zigeuners ermee dood kan rijden. De eigenaar van de autozaak geeft antwoord alsof deze vraag compleet normaal is. Het zou wel lukken met de auto, maar dan moet je wel genoeg snelheid hebben. Als je deze film wil zien, moet je niet alles te serieus nemen. Doe je dat wel, dan zal je de bioscoopzaal geschokt verlaten. Maar kan je bijna overal wel om lachen, dan is dit een fantastische film.

re c ens i es

13

auteur

GaFFeL 03

Must: Inge Luijendijk

MUST Nieuw schooljaar, nieuwe schoolkrant, nieuwe leerlingen – alles nieuw. Must is een nieuwe rubriek met dingen die je (naar mijn mening) moet (waar dus het ‘must’ vandaan komt voor de dummies onder ons) doen/zien/horen/ruiken en noem maar op. Tevens wil ik zeggen dat je toch lekker je eigen ding moet doen en niet alles klakkeloos over moet nemen (zoals menig medeleerling hier op school doet – no offense trouwens hoor).

MUST HEAR? Een aantal boybands maken dit seizoen hun comeback, waaronder Westlife en Take That (waar Robbie Williams ook bij zat, vóór zijn solocarrière). Het nieuwe nummer van Westlife heet The Rose, wat al door menig zanger/ zangeres/band is uit-

gemolken. Wat mij betreft hoef je dit zéker niet te luisteren. In tegenstelling tot Take That, want hun nieuwe nummer Patience ligt wel lekker in het gehoor en is niet gecoverd, zeker luisteren dus! Genoeg over de boybands en let’s talk about Damien Rice. Damien Rice staat bekend om zijn mooie rustige nummers en vooral zijn nummer 9 crimes is een ongelofelijk mooi lied en “streelt je oor met een zacht veertje” (Trouw).

MUST WEAR? De leren, strakke, glimmende broek is al gespot op veel catwalks en aan de benen van menig celebrity. Met andere woorden – in modeland wordt hij waarschijnlijk weer helemaal ‘hip’. Laat ik nou net andere beelden krijgen bij het horen van ‘strakke, glimmende, leren broeken’ dan dat het een fashionstatement is. Eveneens de bodystocking, de bodystocking is een soort rompertje in blousevorm. Énorm handig voor tijdens het werk, maar voor op school? Geloof me – ik denk dat het alles behalve charmant staat als er een stuk romper boven je jeans uitsteekt. Tenzij je een taillejeans draagt (die ook weer volop in de winkels te krijgen zijn) om onze vetrolletjes/lovehandles en al het andere vet – te verbloemen. Het zou wel een hele verbetering zijn, want een halve kilometer string boven een heupbroek kan echt niet meer (en heeft ook nooit gekund).

verhaal - verhaal - verhaal Haai iedereen! Ik ben Anne ,14 jaartjes oud, ik zit in de 2 en heb een gigande

tisch soap leven. Zelf begrijp ik het amper dus ik schijf alles op, het helpt echt, als het je lukt probeer mijn drama leven

gekleed beneden is het verdacht rustig, want ik heb drie oudere broers en een hyperactieve moeder, dus meestal is het een hectische drukte rond de eettafel. Er hangt een geel post-it briefje aan de koelkast:

te begrijpen, maar vooral veel plezier met lezen. Veel groetjes Anne. *geluid van wekker* Het eerste wat ik dacht was: “nee hè, einde van een prachtig weekend.” Met een slaperig hoofd ga ik douchen, eenmaal aan14

“Lieve Anne. We moesten gauw naar Ari. We hebben je maar laten slapen, bel als je dit leest ik moet je wat vertellen! Kus mam.”

Ari is de nieuwe vriend van mijn moeder; ik mag hem echt helemaal niet. Hij denkt onze familie binnen te komen, maar zo lang ik hier rond loop komt daar niks van in. Eigenlijk was ik wel benieuwd waarom iedereen zo dringend weg moest dus ik belde mijn moeder: *ring* -Haai Anne! Haai Mam Waarom zijn jullie allemaal weg? -Ari is gearresteerd! Waarom?

auteur Soap-Verhaal: Marjolein van den Bosse

-Geen tijd , dag Anne *pieppiep* Versteend stond ik te turen met de telefoon in mijn hand, het is dus waar wat ik zaterdag had gezien. Ik was die avond onderweg naar een cafeetje met vriendinnen, onderweg zag ik een auto met een man erin die heel erg op Ari leek. Naast deze man zat een meisje die heel bang keek met prop in haar mond. Mijn vriendinnen en ik keken elkaar een keer raar aan en dachten er niet meer aan. Waarom zou Ari zoiets doen, waarom ontvoert hij een meisje? Op school aangekomen was ik heel erg bang dat iemand er iets van had gehoord, want mijn broers hebben hele vlugge tong. Iemand keek me aan met een blik die ik niet kan beschrijven, iemand anders met precies dezelfde blik, ik dacht; ze weten het, iedereen weet het! Maar toen bedacht ik me opeens dat mijn broers waren waarschijnlijk nog bij mijn moeder waren, waar zij ook mocht zijn. In de klas kon ik me niet concentreren, iedereen was zo druk en ik zat voor me uit te staren. Op een gegeven moment draaide alles om me heen, het werd donkerder en donkerder en… Ik werd weer wakker in een witte kamer die ik niet kan omschrijven, met een beige deur. Dan zag ik een vrouw naast mijn bed staan, die begon te lachen. Ze kwam me bekend voor, maar waarvan ook al weer? Ik viel weer weg in een zwarte omgeving. Alweer werd ik wakker in de witte kamer, de vrouw zat er nog steeds, het is wat dit maal donker buiten. Maar NU wist ik wie het was: mijn moeder. Na lang praten ben ik er achter; ik was flauw gevallen en met mijn hoofd tegen een kast aan gevallen. En dus bewusteloos geraakt. Opeens voelde ik een sterke drang om mijn moeder wat te vra-

gen, opeens wist ik het weer! “Waarom zit Ari in de gevangenis” vroeg ik zonder er verder ook bij na te denken. Mijn moeder keek me verschrikt aan en antwoordde: “Hij wordt verdacht van verkrachting van een meisje van 15 jaar…” Er schoot meteen een brok in mijn keel. Ik wist niet of ik haar moest vertellen wat ik had gezien. Ik zag een erg verdrietige blik in mijn moeders ogen, en ze begon weer te praten. Het liefst had ik “HET KAN NIET!” uitgeschreeuwd. Mijn moeder begon te huilen, en ze vervolgde: “Maar ergens heb ik een gevoel dat het klopt”. Ik wist niks meer uit te brengen en keek mijn moeder met een verwarde blik aan. Mijn moeder zag het een zei: “rust maar lekker uit we praten er later wel weer over.” Eigenlijk wilde ik 1000 vragen stellen maar ik kon niks uitbrengen, het enige wat ik dacht was: het was dus waar! Na 3 dagen in het ziekenhuis mocht ik weer naar huis, maar ik ging nog niet naar school. Gister avond heb ik lang met mijn moeder over Ari gepraat, ze zei dat als ze ergens naar toe gingen en hij zag een knap tienermeisje dat hij helemaal van de wereld was, maar als hij een vrouw van zijn eigen leeftijd keek hij niet eens op of om. Soms verdacht ze hem ervan een relatie met haar te hebben, omdat hij dan een soort van ‘alibi’ had als mensen hem verdachten van omgang met jongere meisjes. Lang heb ik liggen nadenken of hij wel eens wat bij mij had geprobeerd, want dat wilde mijn moeder dan graag weten. Eén ding kan ik me nog herinneren, ik moest naar een verjaardag feestje en die dag had ik een laag uitgesneden topje aan, en toen hing Ari de hele tijd om me heen. Toen dacht ik dat hij gewoon aangeschoten was, maar toch voelde ik me niet op mijn gemak. Mijn moeder werkt nu en mijn broers

zijn naar school. Eigenlijk wil ik mijn vader bellen, maar die zit vast in een of andere vergadering. Hij weet niet eens dat ik bewusteloos ben geweest, mijn moeder probeerde hem te bereiken maar ze kreeg zoals gewoonlijk zijn voicemail. Mijn ouders zijn gescheiden omdat mijn vader te veel in zijn werk op ging, hij zag ons bijna nooit. Ze zijn nu bijna 5 jaar gescheiden, en ik heb mijn vader sindsdien bij elkaar nog maar een maandje gezien. Het liefste denk ik er niet meer aan, want het doet te veel pijn, maar als ik alleen ben kan ik het niet laten. Dan opeens gaat de telefoon: Haai Anne met je vader - Hoi Gaat alles een beetje goed? Ik kom net uit Londen en heb zojuist mijn voicemail afgeluisterd… - Het is nog maar een week geleden dat ik het heb in gesproken hoor. Ja sorry An ik had een belangrijke presentatie daar te doen, mijn baan hing er van af. - O ja, dus jou baan is belangrijken dan de gezondheid van je eigendochter? nee natuurlijk niet! Maar je luistert niet goed - ja wel ik heb genoeg gehoord , succes met je leven doei. *pieppieppiepiep* Anne kan wel janken van verdriet, als hij eindelijk eens twee seconden thuis is, probeert hij meteen vadertje te spelen! Ze voelt een sterk haat gevoel, zo erg dat ze er zelf van schrikt! Zal ze haar moeder bellen?

- verhaal - verhaal 15

COLOFON Aan deze krant hebben meegewerkt Arinde van Oudheusden (eindredactie) Judith van der Lugt (eindredactie) Nick Mahn (eindredactie) Linda Muysson (eindredactie) Gerard Nijboer (website) Mitchel Ouwens (layout) Melanie van der Linden (layout)

Margot van Dalen Claire den Hertog Marjolein van den Bosse Martine van Driel Inge Luijendijk Sjakoera Jongenelen Martin Olde

Druk Sociale Werkplaats Dordrecht (SSKW) Contact [email protected]

VREDE NEXT - Vergelijking tussen het Gemini College en het Farel College - Reisverslag ‘Going Global’ India. - Eén week zonder… - Columns En nog veel meer.

Vergeef ons de oorlogen Heer, ook de koude oorlog de oorlogen in woorden en gebaren vermoordende blikken de wijsvinger naar mijn hoofd. Vergeef mij dat ik zo vaak vergeet dat de vrede ook van mij afhangt dat het niet altijd de anderen zijn die vechten, dat het veel vaker mogelijk is dan ik denk om vrede te stichten en vrede te bewaren dat het veel vaker van mij afhangt veel vaker dan ik weten wil Geef mij vandaag en voor al de anderen dagen een hart vol liefde een groot verlangen naar VREDE Naar een gedicht van ds. A.F. Troost