JAARVERSLAG 1ST JULI 2012 TOT EN MET 30TH JUNI 2013 PERSONALIA Naam: Jacinta van Luijk Adres: Kitale AIDS Programme (KAP) P.O.Box 371 (30200) Kitale Trans Nzoia District KENYA (Oost Afrika) ONTWIKKELINGEN Het afgelopen jaar is erg druk geweest en omgevlogen. Dit was mede een gevolg van de spannende verkiezingstijd, enkele stafveranderingen, studies van vijf stafleden, zwangerschapsverlof van de assistent coördinatrice en mijn verlengde verlof naar Nederland in verband met ernstige ziekte van mijn vader. Dankzij de geweldige inzet, toewijding en bekwaamheid van staf en vele vrijwilligers – zowel in Kenia als Nederland - kunnen we gelukkig melden dat het een goed jaar is geweest. WERK – VOORTGANG IN 2012/2013 We zijn goed tevreden (en best een beetje trots) op het werk dat in het afgelopen jaar door onze stafleden en vrijwilligers is verzet. Er is eerlijk gezegd teveel om hier te vertellen. Allereerst cijfers: Er zijn 4 zesdaagse workshops gehouden, 1 driedaagse workshop, 50 eendaagse refresher workshops, 137 mini-oefenlessen/bijeenkomsten (micro-teachings), 67 door KAP begeleide voorlichtingsbijeenkomsten door de vrijwilligers, vele meer onbegeleide sessies (aantal nog onvoldoende gedocumenteerd), 3 diplomeringen en 2 Field Days. Er zijn eveneens vele grote en kleine mobilisatie bijeenkomsten geweest en mensen gecounselled en doorverwezen. In totaal werden er 376 nieuwe vrijwilligers opgeleid waarmee KAP vanaf 2002 in totaal 2,954 vrijwilligers heeft getrained. Hiervan zijn er naar schatting minstens 908 regelmatig actief.
Zowel PROJECT 1 (‘AIDS EN SAFE BEHAVIOURS’) als PROJECT 2 (VOOR DE ‘UNREACHED’/KANSARME JONGEREN) slaan onverminderd erg aan, waarbij het jongerenprogramma een aanpassing is van het kernproject 1. Een voorbeeld van de activiteiten voor de jongeren in de uitgestrekte en verstedelijkte Rafiki Farm aan de rand van Kitale: Mobilisatie vond plaats in November en December 2012 en was dankzij de spontane en enthousiaste deelname van enkele al eerder door KAP opgeleide volwassen AIDS vrijwilligers een goed succes. De basisworkshop werd van 14 t/m 19 januari 2013 met 46 jongeren in de KAG kerk gehouden. Inmiddels is deze door drie refresher workshops, vele mini-lessen en begeleide en onbegeleide HIV educatie evenementen gevolgd. Momenteel worden kleine ‘examens’ gehouden en voorbereidingen getroffen voor de diplomering. KAP heeft geconstateerd hoe in de loop van de activiteiten de deelnemers blijere mensen zijn geworden die hun nieuwe kennis en vaardigheden gebruiken om de uitdagingen in hun leven realistischer en positiever aan te pakken. Voorbeelden hiervan zijn hun risicovolle (seksuele) relaties en de verstandhouding met hun ouders, behandeling van SOA, testen op HIV en aanpak van stigma en medische behandeling. Heel vaak werd de hulp van KAP gevraagd voor counsellingsgesprekken. Meestal betroffen deze uiterst moeilijke huiselijke omstandigheden van verwaarlozing, eenzaamheid, geweld en gebroken gezinnen. Verschillende keren werd onze hulp gevraagd bij gevallen van (groeps) verkrachting: Soms waren de deelnemers zelf verkracht, maar ze brachten ook anderen, inclusief enkele jonge kinderen. Omdat door de training het taboe van AIDS en weeszijn werd doorbroken konden meerdere jongeren voor het eerst van hun leven hun verhaal kwijt, vaak tot hun enorme opluchting. We waren geschokt te horen dat minstens vier deelnemers in het recente verleden zelfmoord hadden geprobeerd te plegen. Gebruik van verdovende middelen en alcoholverslaving bleken wijdverspreid. Deelnemers zeiden erg dankbaar te zijn hierover geleerd te hebben en voelden zich nu beter toegerust om deze valstrikken te vermijden. Verschillende reeds verslaafde jongeren worden momenteel door KAP gecounselled of zijn doorverwezen. De deelnemers bleken de vervolgactiviteiten in kleine groepen erg te waarderen en hielden er veel meer dan gepland (35:16). Ze vragen ons dringend om te blijven komen en bedanken KAP ‘dat je mijn ogen hebt geopend en ik zal ook die van mijn vrienden openen’.
1 Verslag Juli 012 – Juni 013
Speciale aandacht is er het afgelopen jaar geweest voor de opleiding van de nieuwe vrijwillige Trainers in combinatie met revisie van oude TOTs. Dit werk is onderdeel van Project 1 en werd geboren uit het feit dat een groot deel van de trainers die door KAP in 2002-04 opgeleid waren door verhuizing, overlijden en andere bezigheden niet meer voor hun taken in ons programma beschikbaar waren. Door middel van een nauwkeurig uitgedachte selectieprocedure waren al eerder vanuit alle vrijwilligers de 45 meest belovende kandidaten uitgekozen. Dit jaar werden voor deze Advanced Level BPMers (ALBs) refresher workshops gegeven en training-on-the-job. Ook dit jaar leidde dit tot verbeterde prestaties en enthousiaste reacties. We zijn erg blij sinds Juni 2013 nieuwe fondsen te hebben gevonden zodat hun cursus kan worden voortgezet en afgesloten. In verband met enig uitstel in 2012 hebben in dit POW-jaar maar liefst twee Field Days plaatsgevonden. Dit zijn evenementen waarin in een werkgebied alle projecten zichzelf op een levendige manier aan hun streekbewoners presenteren terwijl het tevens als bijeenkomst van betrokkenen (Stakeholders) dienst doet. Op 14 augustus 2012 vond in Kinyoro Primary School (ongeveer 400 aanwezigen) de Kinyoro dag plaats terwijl op 8 mei 2013 met ruim 300 aanwezigen die van Saboti plaatsvond. Deze laatste was tevens competitie in PARTICIPEREND EDUCATIEF THEATER (ons 6E PROJECT). Het evenement vond plaats op de grote markt van Saboti, wat op 35 km buiten Kitale ligt. Redenen om de Field Day met competitie hier te houden waren zowel de lange tijd die deze streek al met KAP activiteiten meedoet, de vele noden (waaronder die van her-motivatie) alsook het grote ‘menselijk potentieel’ in het gebied. Bovendien heeft Saboti erg geleden onder gewelddadige verkiezingsperioden. In verband met de spanning rond de Maart 2013 verkiezingen moest de gebeurtenis van februari naar mei worden verschoven. Tegen die tijd was de regen gearriveerd en was de markt in een geweldige modderpoel veranderd. Op de dag zelf scheen de zon echter bij uitzondering uitbundig. Het is het zeer actieve vrijwillige Saboti actiecomité samen met KAP stafleden gelukt om er door weer en wind een heel succesvolle dag van te maken. Vijf theater teams (3 uit Kitale, 1 uit Saboti en 1 uit Kinyoro) presenteerden zichzelf en gingen met het steeds groeiende publiek in discussie over zaken als etnische en landconflicten, HIV/AIDS, verslaving, stigma en discriminatie. Participatory Educational Theatre (PET) is een gespecialiseerde en technisch gecompliceerde vorm van theater gericht op maximale actieve deelname van het publiek. Het deed ons dus werkelijk goed om te zien hoe vaardig en toegewijd de teams zich wisten te presenteren. Omdat een van hen zich sinds de training stevig had uitgebreid en met publicaties van ‘geëngageerde’ DVDs lokaal bekendheid had verworven was tot onze verrassing het lokale Imani televisie station aanwezig. Zij maakte een documentaire van de dag die op 3 achtereenvolgende avonden op de Trans Nzoia zenders werd uitgezonden. Hij is ook te bekijken op onze website www.aidskitale.com. Ondanks het harde werk is het duidelijk dat het evenement de vrijwilligers uit de streek enorm heeft gemotiveerd. Allerlei mensen kwamen zowel de vrijwilligers als KAP spontaan hun dank en verrassing betuigen voor de leuke en betekenisvolle dag. Deelnemers zeggen er een jaarlijks terugkerende gebeurtenis van te willen maken. De Saboti groep heeft zich inmiddels officieel geregistreerd onder de naam ‘Community Advocacy Linkers Saboti PET Group’ en heeft zich sinds de Field-dag al op minstens 8 gemeenschapsevenementen gepresenteerd. Mantix Empowerment Youth Group (met als motto ‘In Talent we Stand’) voelt zich bevestigd in haar kunnen en is druk bezig met haar nieuwste DVD. Ook de Kinyoro groep wil zich registreren en verder gaan met ‘het aanpakken van die zaken in onze buurten die onze levens moeilijk en HIV-riskant maken’.
Aan KAP’s 4E PROJECT VAN VERSLAVINGSPREVENTIE EN DOORVERWIJZING wordt nog steeds door integratie in de overige projecten aandacht gegeven. De diploma-studie van 2 stafleden in Addiction Counselling bij de professionele organisatie SAPTA1 begint duidelijk haar vruchten af te werpen: het aantal verzoeken om voorlichting, counselling en activiteiten neemt meer toe dan we momenteel aankunnen.
1
SAPTA = Support for Addictions Prevention and Treatment in Africa, Nairobi)
2 Verslag Juli 012 – Juni 013
Aan PROJECT 5 (‘TRAUMA VERWERKING EN VERZOENING’) kon aanvankelijk in verband met gebrek aan fondsen maar mondjesmaat aandacht gegeven worden. Toen rond de verkiezingen de spanningen opliepen bood een organisatie gelukkig aan te helpen om tenminste algemeen geweld te helpen voorkomen door met onze vrijwilligers en invloedrijke personen uit de ‘heetste buurten’ een achttal daglange bijeenkomsten te organiseren. Op deze dagen kon iedereen in verschillende groepen, onder leiding, allereerst zijn of haar hart luchten. Daarna kreeg het belang van de balans tussen gerechtigheid, waarheid, genade/vergeving en geweldloosheid voor het bereiken van vrede de aandacht. Eén van onze theatergroepen heeft spontaan in wijken waar de spanning erg hoog was, speciaal bedachte voorstellingen gegeven. Dit sloeg enorm aan. Een paar commentaren uit de evaluatiepapiertjes van onze deelnemers: "Veel dank aan KAP voor het initiatief voor deze bijeenkomsten!" "Het was erg gezond om in deze gemengd etnische en politieke groep in vrede van gedachten te kunnen wisselen" "We hebben steeds onze gevoelens moeten onderdrukken en het deed ons erg goed om ze vandaag te kunnen uiten" "Ik was altijd heel fel in het uiten van mijn politieke voorkeur, maar heb vandaag gezien dat dat de vrede kan verstoren" "Nooit meer terug naar het Kenia van 2008" "We moeten goed voor ons land Kenia zorgen" "Geweld leidt tot geweld en maakt het erg moeilijk om aan gerechtigheid te kunnen werken. We hebben vrede nodig" "Het was te kort. Meer van deze workshops voor ons, gewone buurtbewoners!" "Ik heb geleerd dat vrede begint met jou en mij" "Ik wil dit ook in mijn eigen (etnische) gemeenschap ter sprake brengen" "Jullie hebben mij laten realiseren dat je kunt besluiten om het aller-donkerste idee in een lichte te veranderen".
Dankzij nieuwe fondsen kon ons vredesproject in mei en juni heel gelukkig nieuw leven worden ingeblazen toen we eindelijk konden ingaan op herhaalde verzoeken om intensiever aandacht te besteden aan traumaverwerking. De eerste workshop voor leiders vond begin juli 2013 in Muroki/Saboti plaats en vond enorme weerklank. Het 3E PROJECT (AIDS EDUCATIE VOOR HIV GEINFECTEERDEN EN HUN NAASTEN’) gaat gestaag door, onder andere in samenwerking met het Nyota ya Asubuhi project van de Daughters of Charity zusters in Matisi, Kitale. Geregeld blijken bovendien deelnemers actief te worden in de hulp voor mensen met HIV en AIDS en hun familieleden, en daarin KAP om assistentie te vragen. Tenslotte een voorbeeld van hoe zelfs ons moeilijkste kerngebied niet zonder hoop bleek te zijn: De diplomering van vrijwilligers in Kimila/Meru Farm op 31 juli werd onverwachts een bemoedigend succes. Dit was het enige focusgebied ooit waar we ons in januari 2013 voortijdig uit een deel van onze activiteiten hebben teruggetrokken: Onder de rook van Kitale-stad waren vele grote organisaties en de regering hier al op allerlei (ander) gebied werkzaam geweest. Met name nogal wat deelnemende leiders wilden daarom ondanks hun luide interesse zelfs na intensieve discussies (veel) zitgeld zien, vonden ons gewone eten primitief en vies en vrijwilligerswerk uit de tijd. De helft van de groep verzocht ons echter nadrukkelijk om verder te gaan. Een staf verslag: ‘Het regende de hele nacht en morgen en we kwamen daardoor laat, nat en modderig aan. Het 2 organiserend buurtcomité had echter de AIC kerkruimte al helemaal feestelijk aangekleed en een behoorlijk aantal mensen zat te wachten. Er waren zelfs ‘grote gasten’ gekomen, zoals de nieuwe county representative en enkele belangrijke kerkleiders, ook uit de naburige (niet deelnemende) streek. De pastor zette de toon van de dag met een openingsgebed en Bijbellezing waarin hij benadrukte hoe de gediplomeerden speciaal door God waren geroepen om hun familieleden en buren 2
AIC = Africa Inland Church
3 Verslag Juli 012 – Juni 013
te helpen in de strijd tegen AIDS en verslaving. Hij drong er daarbij op aan dat zij hun licht niet onder de tafel zouden verstoppen. Van de oorspronkelijke 30 leiders mochten 13 hun diploma in ontvangst nemen, van de 45 ‘gemeenschapsvrijwilligers 20 een ‘volledig’ en 7 een ‘deel’ certificaat. Er waren vele toespraken: De hoofdonderwijzer van Hill School vertelde erg blij te zijn met de activiteiten van de vrijwilligers in zijn school waar zijn scholieren duidelijk baat hadden gehad van de bijeenkomsten over AIDS, relaties, sexualiteit en verslaving. “Ik hoop dat jullie mij hiermee ook in de toekomst willen helpen”. Een andere spreker zei de gediplomeerden erg te waarderen voor hun bereidheid om op verzoek in gezinnen in de buurt AIDS en verslavingszaken aan te helpen pakken. Weer een ander vertelde erg blij te zijn dat zijn familielid dankzij de vrijwiligers’ hulp en doorverwijzing nu voor haar verslavings- en HIV problemen werd behandeld. “De huis-aan-huis HIV-test actie die organisatie ‘A’ hier vorig jaar hield had mensen erg bang gemaakt voor AIDS. We zien dat stigma nu verminderen en worden tegenwoordig vaak uitgenodigd om over HIV uit te leggen en te helpen” vertelde een deelneemster. De buurtbewoners bleken geld te hebben ingezameld voor een lekkere maaltijd (KAP voorziet bij diplomeringen behalve in diploma’s alleen in een krat frisdrank en koekjes), genoeg voor alle aanwezigen. Ze hadden bovendien een grote cake gebakken die door de Master of Ceremony heel ceremonieel ‘samenwerkingscake’ werd gedoopt. De majoor van de Leger des Heilskerk speet het dat hij voor de feestelijke gelegenheid zijn band niet had meegenomen.’
TRAINING VAN STAF De dankzij de Stichting Supportgroup Luanda-Jinja in April 2012 gestarte verdere (deeltijd) opleidingen van 5 stafleden hebben ons ook dit jaar stevig bij de les gehouden. Het is duidelijk dat alle cursussen zeer positieve bijdragen leveren aan ons werk en bovendien het zelfvertrouwen van onze stafleden vergroot. Inmiddels is een van hen bijna klaar (hoger diploma counsellen bij Kenya Association of Professional Counsellors), hopen twee eind december hun diploma ‘verslavingscounsellings cursus’ bij SAPTA te behalen, zal onze office administrator t/m maart 2014 met haar diplomacursus aan het Kenya Institute of Management bezig zijn terwijl de assistent coordinatrice over dezelfde cursus in verband met haar nieuwe zoontje nog wat langer hoopt te mogen doen. UITDAGINGEN • Vrede De nationale verkiezingen van 4 maart 2013 zijn Goddank zonder groot geweld verlopen. Wel was het even erg spannend. Een citaat uit mijn vriendenbrief van April 2013: ‘Het bleek dat men in grote mate stamgericht had gestemd. Dit leidde in ons multi-etnische district soms tot ernstig ‘tribaal verliezer tarten’. De verliezende partij claimde dat er op grote schaal fraude was gepleegd en riep luid om gerechtigheid: "Geen gerechtigheid, geen vrede!" Gelukkig besloot men niet over te gaan tot geweld, maar tot een poging om recht te halen bij het vernieuwde hoogste gerechtshof in het land. Sommige mensen bleken onbehouwen en gevaarlijk praten gemakkelijker te vinden dan nadenken. Anderen vroegen (en vragen) zich met bezwaard hart af in wat voor een wereld hun kinderen geboren zijn. Ook na de omstreden uitspraak van het hooggerechtshof op 30 maart hield vrede stand.
• ‘You Shall Not Enter The Lord’s House Empty-Handed’ Onze strijd tegen ‘geldzucht’ zoals beschreven in mijn vorige verslag heeft zich onverminderd voortgezet. Daarbij is het duidelijk dat de ‘alles voor geld’ mentaliteit steeds sterker wordt. Vooral het vinden van les- en ontmoetingsruimten, als gemeenschapsbijdrage zonder betaling, is daarom in het afgelopen jaar nogal eens moeilijk geweest. Heel gelukkig bleef ons team sterk en verenigd in onze overtuiging dat eigen verantwoordelijkheid van mensen, gemeenschapszin, behulpzaamheid en vrijwilligersgeest van essentiele waarde zijn. Soms vindt dit weerklank (de Leger des Heilskerken verdienen hierbij speciale vermelding), in toenemende mate echter moeizaam: ‘Nee! Niks gemeenschapszin!’, wierp een tegenstribbelende pastor onze veldwerkers in een nieuw focusgebied 4 Verslag Juli 012 – Juni 013
voor de voeten, ‘Voor kerkruimte moet betaald worden. Zoals de Bijbel zegt: “Gij zult het huis van de Heer niet met lege handen binnengaan” ‘. Met hoofdstuk en met vers. De gemeenschapsbijdragen in voorziening van lesruimten en stoelen bedroeg het afgelopen jaar Kshs 895,935 (Euro 8.533). In niet-uitgekeerd ‘zitgeld’ werd door hen Kshs 4,832,850 (Euro 46.027) bijgedragen. Van het voorstel van mede NGOs/CBOs en FBOs tot verplichte betaling van zogenaamde ‘vrijwilligers’ hebben we vooralsnog geen nieuws vernomen. KAP is enige tijd geleden door de District Development Officer uitgenodigd om NGOs’ vertegenwoordiger in de nieuwe county te zijn. Onze netwerkpogingen met de andere NGOs/CBOs en FBOs zijn echter vaak moeizaam. Het is onze indruk dat ons standpunt ten aanzien van vrijwillige inzet hierbij de meest belemmerende factor zou kunnen zijn. Het aantal NGOs in onze regio is is het afgelopen jaar drastisch verminderd in verband met fondsengebrek. Voor de nog resterende organisaties betekenen de nu sporadische goed verdienende korte termijn contracten werk en inkomen. Bij zulke ‘once-off’ activiteiten willen deelnemers echter alleen komen wanneer hun zitgeld en andere vergoedingen worden gegeven. ‘Naar KAP komen we omdat dat in ons leven helpt, naar die andere komen we voor het geld’ werd ons laatst in Saboti verteld. Voor de meeste voorheen goedbetaalde contract-hongerige organisaties winnen de eigen inkomsten het doorgaans van het gemeenschapsbelang. KAP is momenteel bezig met het formuleren van een nieuwe aanpak om deze voortzettende geldmentaliteit het hoofd te bieden.Een suggestie is om in een focusgebied na een eerste kennismakingscursus een contract aan te bieden waarbij wordt overeengekomen dat voor een bepaalde tijd KAP gratis kwaliteits HIV/AIDS onderwijs aanbiedt terwijl de geinteresseerde organisaties beloven op vrijwillige basis hun ‘hulpbronnen’ ter beschikking te stellen. Bovendien hoopt KAP zich in de nabije toekomst als ‘educatief instituut’ te registreren en eveneens certificaatscurssussen tegen betaling aan te bieden. Het op de helling staan van ‘vrijwilligheid’ maakt het bovendien momenteel niet eenvoudig om toekomstige (eveneens vrijwillige) leden voor ons Kenyaanse NGO bestuur te vinden. • Delen van Ervaringen met Nederland: Hoop, Geloof en Genieten Het afgelopen jaar waren we blij en vereerd om tot twee keer toe bezoek uit Nederland te mogen verwelkomen. Ieder van ons team ervoer hun interesse als een erkenning en bemoediging, zeker ook omdat we ons in onze ‘onafhankelijke NGO positie’ soms ‘uitgedaagd’ voelen en ‘betwijfeld’. In gesprekken met Nederlanders heb ik het afgelopen jaar de onderwerpen ‘hoop’ en ‘geloof’ als de meest uitdagende ervaren: ‘Je ziet alles gewoon verkeerd gaan. Het Midden-Oosten, Iran en Noord Korea. Dat wordt gewoon een keer een grote kernexplosie. BOEM. Een dan is het afgelopen. Wat valt daar nou aan te doen? Maar beter wat genieten’. Zulke discussies doen mij tot in het diepst van m’n hart zeer. Ik ben het er totaal mee oneens maar kan vaak alleen maar verkondigen dat ik tot m’n laatste snik deze houding zal bevechten. Ik kan meestal niet vertellen dat mij dit doet denken aan de enorme schildering die door een lokale kunstenaar achter in de kerk in Mitume is gemaakt. Hierop hangt Jezus aan het kruis in grote donderwolken bovenop de top van een grote verwoeste berg. Achter het kruis breekt echter door de wolken heen het licht door. Voor veel mensen die ik in Nederland ontmoet lijkt ‘geloof’ echter museummateriaal en wordt het vaak verward met ‘kerk’. En als de laatste dan wordt geidentificeerd met hypocrisie, zwakte, dwang en dekmantel voor kwalijke daden wordt het niet eenvoudig uit te leggen dat geloof mijn inspiratie is, een boodschap van kracht en ‘hoop ondanks alles’.
5 Verslag Juli 012 – Juni 013
Ook zie ik een groot verschil van interesse in ontwikkelings (en missionerings)zaken met dat in de jaren 1980-90: Inculturatie, ‘aansluiten bij de lokale mensen’, gerechtigheid, solidariteit, kleinschaligheid... Het lijkt of daarover niet veel meer wordt nagedacht. Ik voel mij daarmee in Nederland (niet in Kenya) een fanaat en een zeurpiet die niet van het leven weet te genieten. Bovendien vind ik het moeilijk dat in Nederland voor ‘ontwikkeling’ meestal de materiele ‘westerse samenleving’ als vanzelfsprekend doel wordt gesteld. Aangezien ik niet de Gift of Speech bezit probeer ik meestal maar om wat over mijn ervaringen en vrienden en collega’s in Kenya te vertellen, in de hoop dat er wat klikt. • Fondsenwerving Bij het werven van fondsen vind ik het pijnlijk dat het mij meestal niet lukt om met name jonge mensen te overtuigen dat financiele bijdragen in bepaalde gevallen beslist nodig zijn. Behulpzame suggesties van ‘wat jonge mensen leuk vinden’ leveren in mijn ervaring doorgaans niet de noodzakelijke ondersteuning op. Mijn ‘gelovige’ inzet en ouderwetse sociale ideeen lijken voor sommigen een extra reden te zijn om ons werk niet te ondersteunen. Het is een wonder dat we nog bestaan en zelfs langzaamaan aan (donateurs’) erkenning lijken te winnen. Trouwe familieleden, vrienden en onze Stichting in Nederland spelen hierbij een heel belangrijke rol. Het valt mij op dat bij fondsenwerving vaak de beste spreker wint: Ik vind het soms ongelooflijk en zeer ergerlijk om te zien hoe bluf, een rappe babbel of tranentrekkers meer aandacht en fondsen loskrijgen dan echte feiten, ontwikkelingen en noden. Aangezien een ‘betere wereld’ hiermee helemaal niet is gediend doen we daar in KAP niet aan mee. Het is echter wel duidelijk dat dit de moeilijkere weg is. Kitale AIDS Programme is een gemeenschaps-gebaseerd programma dat vanuit haar expertise in samenspraak zo goed mogelijk probeert te reageren op de relevante noden en talenten van de lokale bevolking. Het ziet ernaar uit dat initiatieven als de onze steeds zeldzamer worden. Grote internationale organisaties (indien aanwezig) bepalen met hun ruime financiele middelen steeds meer de doelen en het beleid. Om mee te mogen profiteren van hun hulp moet echter hun lied gezongen worden, doorgaans ver weg gecomponeerd. Zo werd ons het afgelopen jaar aangeboden om mee te dingen naar grote Amerikaanse fondsen: Mits we onze programma-doelen veranderden in ‘malaria bestrijding’ en ‘schoon water’. Dankzij vrienden- en (een) vermogensfonds(en) is het gelukkig ook dit afgelopen jaar mogelijk geweest onze eigen ‘agenda’ te behouden. Hoewel daarvoor dankbaar en blij, beseffen we ons terdege dat dit onze fondsenwerving wel erg arbeidsintensief maakt. Zo moeten we momenteel aan maar liefst 8 verschillende organisaties verantwoording afleggen (na evenzovele aanvragen), de algemene ‘dankbare correspondentie’ niet meegerekend. Op 1 na zijn alle contracten voor 1 jaar, waardoor ook het komende jaar dezelfde fondsen-werkdruk verwacht wordt. Tenslotte vertelt ook de recent verschenen ‘Kenya National AIDS Epidemic Update 2012’ over de zorgelijke terugloop van fondsen voor AIDS bestrijding. Zij vertelt dat 80% van Kenia’s HIV uitgaven in 2008-2009 (zo’n 531 en een half miljoen Euro) is betaald uit internationale hulpverlening. Het rapport vermeldt ook dat toekomstige AIDS fondsen in toenemende mate onzeker zijn vanwege veranderende prioriteiten van donors en de wereldwijde financiële en economische problemen. Bovendien wordt vermeld dat uitgaven voor HIV preventie sterk dalende zijn. En dat terwijl het landelijk HIV percentage niet minder wordt! • HIV testen Vooral van begin 2013 tot mei 2013 is er algemene afwezigheid van HIV test kits in Kenya geweest. Dit hinderde ons werk aanzienlijk aangezien deelnemers en hun publiek zodoende niet hun HIV status te weten konden komen. De redenen hiervoor zijn onbekend. 6 Verslag Juli 012 – Juni 013
OVERDRACHT We hebben enige uitbreiding van staf kunnen verwerkelijken: Een administrative assistent en een chauffeur die tevens automonteur is en administratief enigzins capabel. Hierdoor kunnen wat taken van de Office Administrator en Operational Administrator worden overgedragen terwijl zij nieuwe van mij overnemen. We zijn er echter nog niet. Een eerlijke en capabele (part-time) interne auditor zou welkom zijn. Vooralsnog ontbreken daarvoor echter de fondsen en weten we bovendien uit ervaring dat het vinden van zo’n persoon niet eenvoudig zal zijn. Meer personeel is eveneens noodzakelijk in verband met de ‘modernisering’ van Kenya’s arbeids- en NGO wetgeving. Bovendien zullen Niet Gouvernmentele Organisaties binnenkort Public Benefit Organisaties worden, met vast en zeker extra werk daaromheen. Jaarlijkse audits herinneren ons eraan dat alle soort administratie puntje precies voor elkaar moet zijn, en zo meer. TOEKOMST 1. In de nabije toekomst hoop KAP zich eveneens als onderwijsinstituut te registreren. We hopen hierdoor niet alleen de financiele ‘beklijfbaarheid’ van het programma te versterken maar eveneens de waardering door deelnemende organisaties en hun ‘vrijwillige deelname’ te stimuleren. Zelf hoop ik dat hierbij ons Comite van Aanbeveling eveneens een rol zou kunnen spelen. 2. Overdracht van leiderschapstaken door (1) verdere re-organisatie (mn afronden van personeelsen financieel beleid, evaluatie van TRA (Tasks, Responsibilities en Authority) en staf en andere organisatorische zaken), (2) Verder opleiden van staf in gebruik van Quickbooks en overige administratie, (3) Meer aandacht voor fondsenwerving en de overdracht van deze taken aan lokale Kenyaanse krachten, (4) Mogelijke aanname van 1 of 2 extra stafleden, enzovoort; 3. Dringende aandacht voor hernieuwde fondsenaanvragen. Huidige fondsen zijn voldoende om het programma voor het komende jaar te laten voortbestaan. 4. A. Documenteren en organiseren van nieuwe Training van (vrijwillige) Trainers; B. Afmaken van update van eigen cursusmaterialen 5. A. Updaten van NGO bestuur en B. Verdere uitwerking van mijn toekomstige taken in fondsenwerving en adviseur educatieve zaken; 6. Verder uitwerken van mogelijkheden van educatief netwerk en samenwerkingsregeling met gelijkgerichte educatieve organisaties en instellingen. TOEGEVOEGDE WAARDE ALS BUITENLANDER 1. Gezien mijn observatie dat de huidige algemene tendens in Kenya(ans ‘ontwikkelings/AIDS werk’) is dat de Westerse levensstijl het heilige doel is en de eigen kwaliteiten primitief, kan mijn deelname als buitenlander de Kenyanen ruimte geven om eigen krachten niet te vergeten; 2. Als buitenlander met goede contacten in mijn land van herkomst kan ik een bijdrage leveren aan het aspect van solidariteit en werderzijdse waardering van verschillende kwaliteiten en mens-zijn binnen globalisatie; 3. Als Nederlander die zich zoveel mogelijk probeert aan te sluiten bij het Kenyaanse leven kan ik een sterke bijdrage leveren aan de in mijn ogen broodnodige ‘counter cultural reflection’, zowel in Nederland als in Kenya. Zonder de hieruit voortkomende bijsturing kan de wereld niet overleven; 4. Als Nederlander kan ik (alsnog) gemakkelijker dan lokale Kenyaanse krachten financiele ondersteuning vinden die het eigen karakter van het programma waarborgt. Een vrij kleine (effectieve) organisatie met een eigen agenda als KAP zou waarschijnlijk zonder mijn aanwezigheid als buitenlander niet meer bestaan.
7 Verslag Juli 012 – Juni 013
AFKORTINGEN AA = Alcoholics Anonymous AIC – Africa Inland Church AIDS = Acquired Immune Deficiency Syndrome CBHC = Community-Based Health Care CBO = Community-Based Organisation CHW = Community Health Worker FBO = Faith-Based Organisation HIV = Human Immunodeficiency Syndrome KAG = Kenya Assemblies of God (kerk) KAP = Kitale AIDS Programme MMM = Medical Missionaries of Mary MM = Mensen met een Missie NGO = Niet-Goevernmentele Organisatie POW = Permanente Ontwikkelingswerkers SAPTA = Support for Addiction Prevention and Treatment in Africa SOA = Sexueel Overdraagbare Aando eningen TOT = Training of Trainers TRA = Tasks, Responsibilities and Authority
8 Verslag Juli 012 – Juni 013
