Jaargang 11 nr 4 cursus zomer. Van de redactie

Jaargang 11 nr 4 cursus 1991-1992 zomer Inhoud van de redactie uit de school agenda puzzel mee met P.G.C. brugnieuws vraag en antwoord lustrum interview examens Adu Twist

3 5 9 12 14 17 21 23 29 31

Van de redactie Dertig jaar geleden was ik vijftien en zat ik op een middelbare school in de kop van Friesland. Het was een tijd waarin je als kind - en dat bleef je heel lang - met twee woorden sprak, je mond hield als volwassenen aan het woord waren en gezaghebbenden zonder meer duldde. Een tijd waarin je het er zelf wel naar gemaakt zou hebben, ook al was je nog zo onrechtvaardig behandeld. In die regio van Friesland was je daarbij dan ook nog eens behoorlijk hervormd of gereformeerd. De tomaten smaakten weliswaar naar tomaat, maar voor het overige was het er geen vrolijke boel. Wij scholden de hervormden uit voor "pieken" en zij ons gereformeerden voor "fijnen". Beide gezindten kerken tegenwoordig samen; dat is dan toch nog piekfijn voor elkaar gekomen. In deze orthodox calvinistische sfeer was het moeilijk gedijen alhoewel we thuis nou ook weer niet zo fijn waren. Wel deden mijn ouders mee met alles wat verboden was, en dat was veel. Je ondernam daarom nogal eens wat in 't geniep. Zo zat ik van de twintig typelessen die ik ver van huis in Leeuwarden volgde, minstens tien in de bioscoop. Ik beleefde er een heidens plezier aan. Met lippenstift, nylons en verkering moest je wachten tot je achttiende, en dus deden we dat daarvoor allemaal stiekem. Op school was de autoriteit van de leerkracht onaantastbaar. Ik kwam eens voor de tweede keer in een week enkele minuten te laat en werd zonder pardon naar huis gestuurd om een briefje te halen. Dat betekende ruim tien kilometer heen en weer fietsen voor een kattebelletje van thuis waarin mijn telaatkomen vermeld diende te worden. Mijn moeder reageerde toornig. In haar ogen was dit ledigheid van de bovenste plank. Ik kwam zo tegen het eind van de ochtend terug op school met het vereiste briefje. Het had een beetje lang geduurd, ja, maar in Friesland stond altijd vijf keer zoveel wind als in de rest van Nederland en tegenliggers hadden die dan ook nog altijd mee. Op de vraag van de directeur - een vervelende kwibus - waarom ik zo laat terug was, antwoordde ik dat de koffie zo heet was geweest. Dat was een ongehoord brutaal antwoord in die tijd. De woede van mijn moeder had mij gesterkt in mijn overtuiging dat die man mesjogge was, en dus durfde ik een beetje. Ik was de held van de dag. Er is sindsdien veel veranderd. Normen en waarden van weleer zijn ten dele vervaagd. We zoenen tegenwoordig drie keer en de staande ovaties zijn niet van de lucht. (Hoe komen we er in godsnaam weer van af?) De leerling van nu pikt geen onrechtvaardige behandeling en brutaal zijn is ook anders - de honden lusten er soms geen brood van. De schooljeugd houdt er een uitgesproken eigen mening op na en alles moet mogen. Vrijheid gaf blijheid, verkondigden opvoedkundigen die heel lang in opvoeden hadden doorgeleerd lang geleden. Maak van je hart geen moordkuil, luidde het motto. De vruchten die daar nu van worden geplukt zijn met name voor hen die in het middelbare onderwijs werkzaam

zijn, soms wat erg zuur. De leerkracht wordt dagelijks geconfronteerd met deze nieuw verworven vrijheden die soms de spuigaten uitlopen. "Doe dat maar op school", zeg ik met regelmaat zodra ik hier thuis ook maar iets van onhebbelijk gedrag bespeur. Leerkrachten nemen een deel van de dag de opvoeding van onze kinderen voor hun rekening; ouders zouden anders overspannen raken. Veel leerkrachten halen de pensioengerechtigde leeftijd niet; ze zijn voortijdig opgebrand. Het verbaast ouders niets. Ik heb nooit een hekel gehad aan school en toch denk ik er met weinig plezier aan terug. Er waren te veel regels; leerkrachten waren harkerige stukken verdriet met weinig gevoel voor humor. Er mag dan veel mis zijn met het huidige onderwijs, maar het staat voor mij als een paal boven water dat het vandaagdedag leuker is om naar school te gaan dan in mijn tijd. En dat heeft, denk ik, veel te maken met de manier waarop de leerkracht omgaat met de leerling. Ik wens daarom in het bijzonder alle zieke leerkrachten niet alleen een gezegende vakantie, maar vooral ook een spoedig herstel toe. Zonder uw aandeel zouden de afgelopen schooljaren niet zo plezierig zijn verlopen. T.Peterson

Uit de school Vandaag 6 juni, nog een eindspurt van twee weken, daarna nog twee weken afbouwen en dan kan iedereen minus de roosterploeg gaan genieten van een door de meesten - wel verdiende vakantie. Het laatste nummer van Blaupraet al weer, dat vraagt om terugblikken. Mijn blik is voorlopig toch nog wat meer toekomstgericht, want: wat moet er nog veel gebeuren. Toch ontkom je er niet aan, dus die korte terugblik krijgt u ook. personalia Eerst wat nieuws van het personalia-front. We beginnen met mevrouw Dekker. Zij maakt het op zich wel goed, maar is er toch nog lang niet aan toe om weer voor de klas te gaan staan. Dhr. Brinkman stapte in (door hem niet verwacht) heel ondiep water van zijn surfplank en brak zijn enkel. Hij wordt al best handig met de krukken en hoopt ondanks dit ongeval Barcelona - als toeschouwer, dat wel - toch nog te halen. Dhr. Stam kon een baan krijgen aan de lerarenopleiding in Zwolle en gaat ons jammer genoeg per augustus verlaten. Mevrouw Bruynen, onze toa biologie, heeft een baan aangenomen in Zeist. Mevrouw van Overhagen was al met halve DOP en gaat nu als één van de laatsten in Nederland van het tweede deel van deze VUT voor jonge mensen gebruik maken. Het aantal uren scheikunde/biologie tot slot nam wat af en daardoor kon mevrouw van Otterloo weer van een andere regeling gebruik maken om - althans voorlopig - een punt achter haar carrière te zetten. We zijn druk bezig de ontstane gaten op te vullen en velen zullen verheugd zijn dat mevrouw Vruggink (na) onze gelederen weer komt versterken. Welkom Karien. Van de collega's die korter op Blaucapel werken vertrekt dhr. Blankensteyn naar de IVO-mavo aan de Humberdreef en dhr. Molensky naar het Bonifatius College. Alle vertrekkenden van deze plaats alvast: dank voor wat je voor Blaucapel allemaal gedaan hebt. festiviteiten De overige zaken: Jubilarissen: Wil van Otterloo en ondergetekende waren dit jaar maar liefst 25 jaar aan Blaucapel verbonden. Eind maart vierden we dat in docentenkring (nogmaals dank aan de organisatoren) en ook al ter ere van dit feit huurden we voor de leerlingen een maandje later een sporthal af. Vooral de klim-muur en de squash-banen vonden gretig aftrek. Naar boven klimmen is vermoeiend, maar best te doen. Maar het was wel eng om aan een touwtje bengelend die muur weer naar beneden te moeten lopen. Toen we alweer een hele tijd geleden de bijeenkomsten voor Kerst en Pasen verschoven naar de avond voor de aanvang van de vakantie, hoopten we op een grote opkomst. In het begin viel die tegen, maar ze neemt ieder jaar toe en waar we vorig jaar nog bij de paasmaaltijd ieder zijn eigen

brood konden laten verzorgen, moesten we nu vanwege de grote drukte met vooraf klaargemaakte bollen werken. Een felicitatie waard voor onze aulacommissie die er in geslaagd is deze eigentijdse vorm zo succesvol te presenteren. Andere geslaagde bijzondere dingen in de afgelopen periode: Natuurlijk de muziekavond. Door het vertrek van Iek een extra zware klus voor Wout. Het was weer een leuke avond. Jammer dat Frederique, Thijs en Jochem examen doen, zij traden vele jaren en met succes op. Dank, neem maar een voorbeeld aan Rombout en laat nog eens iets van je horen, maar dan ook echt. Dat geldt zeker ook voor Edith. Ze zit voor het eerste jaar op Blaucapel en gaat natuurlijk slagen. Toch wel jammer. Barend Klop trad in het huwelijk. Dat was echt geheim. In de paasvakantie stonden dus een kleine honderd Blaucapellers samen met de familie in de trouwzaal waar de ambtenaar van de burgerlijke stand (natuurlijk een moeder van leerlingen van Blaucapel) kon laten merken dat ze goed op de hoogte was van Barends doen en laten op school. Veritas liet ons mee genieten van hun musical Guys and Dolls. Met studentikoze nonchalance opgevoerd. Leuk. Jammer alleen dat die nonchalance ook het tijdschema betrof. Het werd een latertje. Nee dan een paar dagen later: een prima optreden van een Fins school orkest/koor. Onze leerlingen zaten semi"verplicht" in de aula, maar de Finnen wisten ze te boeien. Goed werk. en examens De examens werden dit jaar opnieuw gestart onder het toeziend oog van televisiekijkend Nederland. RTL-4 maakte er een leuk nieuws-item van en de lezers van Trouw leerden in de loop van het examen een achttal leerlingen van Blaucapel via interviews soms indringend kennen. Diezelfde examenkandidaten hadden dit jaar trouwens weer eens een "ouderwets" leuke Laatste SchoolDag georganiseerd. Het draaiboek van die dag stond al een week eerder in maar liefst twee Utrechtse kranten, maar dat maakte de lol niet minder groot. 's Avonds dansten onze vrouwelijke collega's voor het laatst de Can Can. Het lukte nog uitstekend, toch piekert met name Nicolette er niet meer over dat nog een keer te doen. Tot de kerstvakantie waren we in de schoolleiding een beetje bang dat het een saai jaar zou worden. Vooral de buitenschoolse activiteiten liepen niet zo best. Er werd wel wat georganiseerd, maar met name van de bezoekerskant vonkte het niet zo. Op dit moment staan we als schoolleiding op de rem, anders vliegt het aantal activiteiten, vooral de excursies, de pan uit. V5 ging zonder een wanklank - met uitstekend weer - op kamp. M3 vertrok naar Texel. De klassen 1 t/m 3 hadden projektdagen, het kan niet op. terugblik Als je trouwens terugkijkt - heel kort - is de cursus 1991/92 toch een belangrijk jaar geweest. We begonnen de cursus met de opening van een totaal gerenoveerd scheikundelokaal. We begonnen ook met de aanval op ons sportveld. De "doelstellingen van Blaucapel" werden aanvaard. De begeleiding van het middagcorvee werd op een nieuwe leest geschoeid. Het leerlingenstatuut moet alleen nog door de MR heen, maar functioneert verder al volledig. We maakten een begin met een eerlijker taakverdeling op Blaucapel. Een groep collega's hield zich bezig met het bewustwordingsproces rond seksuele intimidatie. We discussieerden uitvoerig over de basisvorming en -echt een unicum - we beginnen het zelfs wel eens te worden over een lessentabel. De aanmelding voor onze brugklassen was gelukkig wat hoger dan vorig jaar. Ook heb ik de indruk dat het kortdurend ziekteverzuim aanmerkelijk lager was dan in voorgaande jaren. We lopen - in gezelschap van met name wat langere leerlingen, dank Marianne en Meindert- toonzalen af op zoek naar meubilair. Kortom: we hebben alle reden om dankbaar te zijn. Ik hoop dat de examenkandidaten de uitslag krijgen waar ze op hopen, datzelfde wens ik de andere leerlingen toe. Ik hoop dat we allemaal een heel plezierige vakantie zullen hebben en dat we in augustus weer allemaal uitgerust aan het werk kunnen gaan. Snijders

Agenda Wat staat ons tussen Pinkster- en zomervakantie te wachten? Veel en niet het onbelangrijkste. Een overzicht van de voornaamste evenementen: wo do vr za ma di wo vr

10 juni Huiswerkvrij 11 juni Examenuitslag 12 juni 19.00-20.00 Uitreiking cijferlijsten aan de geslaagden 13 juni 10.00 Introductie nieuwe brugklassers 15 juni 19.30 Diplomauitreiking MAVO 16 juni 19.30 Diplomauitreiking HAVO 17 juni Buitendag brugklas 19.30 Diplomauitreiking VWO 19 juni CE 2e tijdvak En: slot-feestavond; belooft groots te worden; geen intro's.

In de periode van 22 juni t/m 3 juli vinden de overgangsvergaderingen plaats. De lessen duren 40 i.p.v. 50 minuten en alle 6e en 7e uren vervallen. Voor alle klassen gelden dan de volgende lestijden: 1e uur 08.20-09.10 2e uur 09.10-09.50 3e uur 09.50-10.30 pauze 4e uur 10.50-11.30 5e uur 11.30-12.10 Als de docenten binnen vergaderen, hebben de leerlingen buiten hun sportdag. Sportdag voor een klas impliceert dat dit voor die klas de laatste schooldag is, dus V5 heeft na ma 22 juni geen les meer, HAVO 4 en VWO 4 hebben na di 23 juni geen les meer etcetera. Dat betekent: *ma *di *wo *do *vr

22 juni Sportdag klas 5 23 juni Sportdag klas 4 24 juni Sportdag klas 3 25 juni Sportdag klas 2 26 juni Sportdag klas 1

De cursus wordt tenslotte voor de leerlingen besloten met de promotie, waarbij de eindrapporten en eventuele taken worden uitgereikt. wo

1 juli 09.00 Promotie B1 10.00 Promotie M3,H3,H4 11.00 Promotie V3,V4,V5 do 2 juli 17.00-19.00 Boekenbeurs 19.30 Diplomauitreiking 2e tijdvak vr 3 juli 10.00 Promotie klas 2 Zomervakantie zaterdag 4 juli t/m zondag 23 augustus boeken Vanaf maandag 29 juni 12.00 uur staat in de hal een container waarin de boeken bestemd voor Iddink gedeponeerd kunnen worden. Deze container blijft staan tot vrijdag 12.00 uur. Wie later komt met zijn boeken en/of bestellijst, moet alles rechtstreeks naar Iddink sturen. Volg de aanwijzingen van Iddink voor de juiste manier van verpakken en bestellen zorgvuldig op. De school draagt hiervoor geen verantwoordelijkheid. eerder met vakantie? Het is zeer ongewenst, maar het kan voorkomen dat je door vakantieplannen niet op de promotie aanwezig kunt zijn. Pleeg dan even overleg met je leerlingbegeleider en lever (s.v.p. alleen als

het niet anders kan) een aan jezelf gerichte enveloppe die voldoende gefrankeerd is (f 0.80), in bij je leerlingbegeleider. Zet je klas erop. Je krijgt je rapport dan thuisgestuurd. Rapporten worden niet meegegeven aan klasgenoten. Verwacht je een taak: neem dan een beetje fors formaat en frankeer met f 1.60 A. van Os

Puzzel mee met P.G.C. Een afscheidspuzzel: Het boek van de Engelse mathematicus J.E. Littlewood over infinitesimaalrekening (oneindigheid) werd door de Franse wiskundige Ries in het Frans vertaald. In de Franse uitgave sprak Littlewood in een voetnoot zijn dank uit: " Ik ben professor Ries zeer erkentelijk voor de vertaling van dit boek." Ook deze noot was door Ries in het Frans vertaald. Daarom sprak Littlewood, die geen woord Frans kende, in een tweede noot zijn dank uit voor de vertaling van de eerste: "Ik ben professor Ries zeer dankbaar voor de vertaling van de bovenstaande noot." Omdat deze tweede noot natuurlijk ook door Ries was vertaald, zag Littlewood zich genoodzaakt een derde noot te plaatsen met dezelfde inhoud: "Ik ben professor Ries zeer dankbaar voor de vertaling van de bovenstaande noot." Vanzelfsprekend was ook deze noot in het Frans gesteld. Zo had deze voetnotenreeks oneindig lang kunnen doorgaan en de dikste turf ter wereld hebben opgeleverd als Littlewood het niet bij drie noten had gelaten. Hij was van mening, dat hij met deze derde noot de oneindige reeks een halt had toegeroepen. Hoe kon Littlewood zijn bewering aannemelijk maken, al had hij er dan een foefje voor nodig? Succes ermee en de hartelijke groeten van Paul Stam

Brugnieuws Een leestip voor de vakantie: Het Mirakel, van Harry Mulisch. Het is bundel met tien verhalen, waarin telkens de heer Tiennoppen als hoofdfiguur voorkomt. De Gelijkenis en De Kroonprins vind ik de aardigste. Het eerste is een ideaal verhaal om voor te lezen, maar het tweede is, in al zijn eenvoud, een vondst. Op een zonnige dag staat de heer Tiennoppen op de Dam. Hij geniet van het weer en hij voelt zich zeer tevreden wanneer hij het prachtige paleis daar aanschouwt. Een voorbijganger verbaast zich over de aan een voldane houding gekoppelde aandachtige blik van Tiennoppen en vraagt wat er aan de hand is. "Straks verschijnt de kroonprins van Bessarabië op het bordes", reageert Tiennoppen om van de vragensteller af te zijn. Maar die neemt het antwoord serieus, net zo serieus als degenen aan wie hij het doorvertelt. Die zeggen het op hun beurt weer aan anderen. Aanvankelijk vindt Tiennoppen dit misverstand amusant. Maar als de Dam stampvol raakt en zelfs overvalwagens met sirenes aanrukken - typisch Mulisch trouwens, die overdrijving - krijgt hij het benauwd. Wat zal er met hem gebeuren als hij wordt aangewezen als de aanstichter van deze massale volksoploop? Hij probeert er tussenuit te knijpen. Wanneer hij de hoek van een straat heeft bereikt die als vluchtweg kan dienen, kijkt hij nog één keer om: op het bordes van het paleis verschijnt de kroonprins van Bessarabië.

Ik word altijd een beetje vrolijk als ik aan dit verhaal denk. Nieuw voor me is dat ik er soms in begin te geloven, al kan dat juist weer gevaarlijk zijn. Het afgelopen jaar zijn op bescheiden schaal wat vernieuwingen in de brugklas doorgevoerd: een structureler en vroegtijdiger aanpak van de steun voor leerlingen, de oriëntatieperiode aan het begin van het jaar, een aanzet voor een zonodig effectiever begeleiding van kinderen, meer medewerking van brugklassers bij aulabijeenkomsten. Als gezegd, bescheiden van opzet en bovendien niet volmaakt, maar ze vormen een ouverture voor de veranderingen die ons de komende jaren te wachten staan. Er gaat heel wat gebeuren met de invoering van de basisvorming. Scholen zijn in staat gesteld daaraan op zeer eigen wijze invulling te geven. Op Blaucapel is sinds een jaar een groep actief waar ik lyrisch van word. Stille dromen en lang gekoesterde wensen lijken werkelijkheid te gaan worden. Als dat zo doorgaat, dan verschijnt de kroonprins echt! De plannen voor een andere indeling van de lagere klassen, met een duidelijker profilering van de afdelingen en een uitwerking van de manier waarop er gewerkt gaat worden met herhalings- en verrijkingsstof, ze liggen klaar. Trek de la maar open. Aanpassing van de lesurentabel... we zijn eind op dreef. Hoe moet het straks aan het einde van de tweede klas, in juni 1995? Vanmiddag (het is nu 25 mei 1992) heeft de Bavo-groep daarover het nodige vastgesteld. Jammer dat uw kind dat niet meer mag meemaken, dat moet dan al naar de vijfde klas, de pechvogel. Natuurlijk was er dit jaar wel eens wat. Toch overheerste bij mij het gevoel: we zijn goed bezig. Het komend jaar hebben we iets meer leerlingen in de brugklas dan dit jaar het geval is. Maar eerlijk gezegd, voor iemand die zich erop betrapt dat hij zijn eigen school de beste is gaan vinden, viel het aantal aanmeldingen toch tegen. Daar moet u het maar eens met uw buren over hebben. 't Zou toch jammer zijn als zij in hun onwetendheid hun kind geen Blaucapelse toekomst gunden. Nu de toekomst dicht bij huis. Mei is een rommelige, maar enerverende maand: examens, keuzegesprekken, de laatste termijn voor het eindrapport breekt aan, prognoses vliegen over tafel, klassen en dus ook docenten gaan op excursie, projektdagen voor alle andere klassen vlak voor Pinksteren, veel vrije dagen ook, de eindspurt, diploma-uitreiking, leerlingbegeleiders en afdelingshoofden stellen ouders en leerlingen gerust of in staat van alarm, brugklassers hebben hun buitenmiddag. En dan de bevorderingsvergadering op 26 juni, terwijl de leerlingen sportdag hebben. Een meisje loopt op het veld te dansen, want zij gaat over naar de gewenste klas; bij mijn kamer dreigt een boze vader met gebalde vuisten dat hij een advocaat zal inschakelen omdat onze beslissing zijn goedkeuring niet kan wegdragen. "Die leraren beslissen maar." Nog één ding: moeilijke beslissingen zijn moeilijke beslissingen. We mogen nooit uit het oog verliezen dat bij elke beslissing het belang van uw kind voorop staat. Dat vindt u, dat vinden wij - en toch kunnen we van mening verschillen. Op de ouderavond van 14 april, bij de keuzegesprekken en bij andere gelegenheden is regelmatig verteld dat ouders en leerlingen nog wel eens voor een hogere afdeling willen kiezen dan docenten doen. Nu weet u waarschijnlijk ook wel dat één moment van goede, oprecht gemeende voornemens niet hetzelfde is als deze voornemens gedurende jaren, met succes, realiseren. (Ik rook nog steeds.) Wij mogen niet onvoorzichtig zijn. En die kroonprins dan? Die verscheen toch op het bordes? Jawel, maar ik zei al: Mulisch houdt van overdrijven. Dat maakt hem als schrijver van dit verhaal zo geslaagd. Als schoolmeester vind ik hem iets minder. Len Borgdorff

Vraag en antwoord vraag Wat is de hoofdstad van Hongarije? antwoord U wilt weten wat de hoofdstad is? Van Hongarije? vraag Ja. De hoofdstad van Hongarije. antwoord Dat is een interessante vraag. Ik ben blij dat u die aan mij stelt. vraag Goed. En die hoofdstad is dus...? antwoord Zeker tegen de achtergrond van de hedendaagse ontwikkelingen is het de moeite waard om even stil te staan bij de problematiek van de Oostbloklanden. vraag Ja dat zal wel. Maar die problematiek beperkt zich nu alleen maar tot de vraag: wat is de hoofdstad van Hongarije? antwoord Voordat ik daar nader op inga, zou ik eerst een paar dingen op een rijtje willen zetten. In de eerste plaats is er de sociaal-economische toestand in die landen. En in de tweede plaats is er ook de sociaal-economische toestand in die landen. En verder zijn er natuurlijk de diverse politieke en geopolitieke omstandigheden die we in aanmerking moeten nemen. Zo, nu staan ze op een rijtje. vraag Dat is allemaal wel heel mooi, maar het is toch niet zo moeilijk om de hoofdstad te noemen? antwoord Zoals bij de meeste kwesties, kunnen we hier twee kanten aan onderscheiden. Kruis en munt. Zwart en wit. Yin en yang. Vroom en eh... vraag Dreesman? antwoord Enerzijds is er het standpunt dat je zou kunnen omschrijven als 'vóór', anderzijds zijn er ook stemmen opgegaan die er tegen zijn. In dit kader moet men natuurlijk heel goed overleggen en afwegen, welke van de twee de voorkeur verdient. vraag En dat is? antwoord De dingen zijn niet zo eenvoudig als ze lijken. Het is vaak maar al te gemakkelijk om te generaliseren. Dat is een val waar we niet in mogen tuinen. vraag Maar ik stel toch een eenvoudige vraag! Dit is het mondeling examen, ik stel de vragen en jij geeft de antwoorden. Is dat duidelijk, ja of nee? antwoord Dat hangt er vanzelfsprekend vanaf, wat u bedoelt met duidelijk. Het begrip 'duidelijkheid' kan het beste worden gedefinieerd binnen de grenzen van zijn eigen context. En dan zien we al meteen dat we hier te maken hebben met een probleem. vraag Een heel eenvoudig probleem zelfs: als je geen antwoordgeeft, dan krijg je een twee. Is dat wèl duidelijk? antwoord Ja, maar onder protest. Ik vermoed dat mijn burgerrechten geschonden zijn onder artikel 42 bis van het leerlingenstatuut: de leraar stelt geen vragen waarvan het beantwoorden de leerling in problemen kan brengen. vraag Dus je weet het niet. antwoord Ik zat vanochtend in de trein en daar zag ik vanuit het stoffige raampje de Nederlandse steden aan mij voorbijgaan. Vooral in de randstad zie je langs de spoorbaan een lange lintbebouwing huis aan huis aan huis... vraag Maar maar... antwoord ...aan huis aan huis. De bevolking neemt toe. En de vervuiling en de werkloosheid. Kolossale problemen waarbij wij allemaal betrokken zijn. En dan wilt u dat ik zoiets onbenulligs als de hoofdstad van Hongarije ga noemen? vraag Je krijgt een twee. antwoord Praag. vraag Praag? antwoord Zei ik Praag? vraag Ja, dat heb je gezegd: Praag. Het staat op de band. antwoord Dat is alleen maar bij wijze van spreken. Sofia, ik bedoelde Sofia. U moet het niet uit zijn verband rukken, dat citaat. Dat doet de pers wel vaker: eerst partijdige vragen stellen en dat maar een gedeelte weergeven, en niet correct. U moet mijn antwoord bekijken in het kader van de context. Als ik zeg 'Praag', dan bedoel ik dat eigenlijk als een metafoor, dan wil ik daarmee zeggen dat veel steden in het oostblok te maken hebben met een gemeenschappelijke problematiek, net als Praag. vraag Dus het is Sofia? antwoord Nee. Ja. Dat wil zeggen... vraag Is het nu ja of nee?

antwoord Ik bedoel dus: als we de omstandigheden in aanmerking nemen, dan zou het kunnen zijn dat we in grote lijnen, gelet op de voors en tegens van de kwestie, de zaak overziende, als het ware niet bang zijn om een conclusie te trekken... vraag Zo. antwoord ...ijs en weder dienende... vraag Dus de hoofdstad is? antwoord ...als men niet te veel op de details let en door de bomen het bos blijft bekijken... vraag Het cijfer... antwoord Sofia. Beslist. vraag Dank je wel. Het is fout. antwoord Welk vak is dit eigenlijk? vraag Aardrijkskunde. antwoord Aardrijkskunde? Dan hoefde ik er niet zo omheen te praten. Ik dacht de hele tijd dat het maatschappijleer was! Dick Berents

Lustrum Alweer een lustrum...? 'Tomorrow and tomorrow... and today is only yesterday's tomorrow,' verzuchtte Macbeth al. Hoe waar. In stille momenten, als je bijvoorbeeld zit te vissen, hoor je sommige melodieën uit 'Joseph and the amazing many-coloured dreamcoat', de musical die we tijdens ons vorige lustrum hebben opgevoerd, nog klinken. Nu vis ik nooit, maar toch neurie ik zo nu en dan nog mee. CB spoedt zich alweer naar het volgende lustrum: 75 jaar. En hoe fris en jong is deze 74-en-eenhalf-jarige nog. OK, dat leesbrilletje. Ook wel eens een faceliftje gedaan, ja, maar dat zijn toch eigenlijk te verwaarlozen kleinigheden. In oktober hopen we dat 75-jarig lustrum te vieren. De commissie die dat feest voorbereidt, is al vanaf vorig jaar oktober bezig en wil nu graag iets van de plannen bekendmaken. In de eerste plaats is daar natuurlijk weer de reünie, niet meer zoals te doen gebruikelijk op de zaterdag voor de herfstvakantie, maar een week eerder. Op de donderdag voor de herfstvakantie nemen dan met een grootse stunt de festiviteiten een aanvang, om tot vrijdagavond te duren. Blaucapel zou Blaucapel niet zijn als er 's avonds niet een musical gebracht werd, gevolgd door cabaret. En dan zegt U terecht: waar is de derde dag? Het ligt in de bedoeling om die dag enige weken? maanden? uit te stellen tot we hem al langlaufend door kunnen brengen in nabij besneeuwd Europa. Voor dit evenement verwachten we uiteraard veel belangstelling, maar ook de andere onderdelen zijn natuurlijk pas een succes als iedereen erbij is. Daarom, meedoen aan de musical? Graag. Overleg even met je docent muziek (muzikaal gedeelte) of bij Ria Polak (balletgedeelte). Dan is er nog iets. U kent/jullie kennen allen het logo van de school, bijvoorbeeld in het briefhoofd. Dat logo wordt verondersteld de dialoog te symboliseren tussen alle geledingen van de school, maar U zult de eerste niet zijn die er toch de meester in ontwaart die de kindertjes ietwat vermanend toespreekt. Met andere woorden, het CB logo is aan vernieuwing toe en we zouden het leuk vinden als het basisidee voor dit nieuwe ontwerp zou ontspruiten aan de creatieve geest van een onzer. Daarom nodigen we iedereen die op dat terrein getalenteerd is, uit een ontwerp voor het nieuwe logo in te leveren bij de lustrumcommissie. Aan het beste idee waarmee een professional aan het werk kan, is een prachtige prijs verbonden. Wat de kosten betreft: voor de feestelijkheden op school vragen we een bijdrage van f10, voor de 'sneeuwdag' f40. Nadere informatie hierover volgt nog. Tenslotte nog dit: mensen die menen een zinvolle bijdrage te kunnen leveren, financieel of

anderszins, zijn van harte welkom. Met name sponsors mogen zich in onze warme belangstelling verheugen. Namens de lustrumcommissie, Cor de Rooy

Logo Denk bij het maken van een logo aan de volgende kenmerken: * Het moet worden gebrukt op briefpapier, eventuele vervolgbladen, enveloppen, rapporten, stencils, folders, misschien ook in het mededelingenblad of op een bord voor de school. * Het moet dus eenvoudig en makkelijk te copiëren zijn. * Het kan een plaatje bevatten of letters of allebei of de naam van de school in een kader. * Het moet iets zeggen, in het plaatje of in de vorm van de letters, over de school, bijvoorbeeld over de kwaliteit of de serieuze aanpak of de gezelligheiud of de dynamiek. * Het moet zowel in zwart-wit als gedeeltelijk in kleur gemaakt kunnen worden. D.

``terview Was de geïnterviewde van de vorige Blaupraet nog maar anderhalve maand aan Blaucapel verbonden, de geïnterviewde van dit nummer heeft op het moment van het interview nog maar anderhalve maand op onze school te gaan. Dit vormt op zich onvoldoende reden voor een afspraak, maar in combinatie met het feit dat hier 27 schoolseizoenen aan vooraf gingen lijkt het zeker de moeite waard om de desbetreffende docent in deze Blaupraet wat meer onder de aandacht te brengen. We spreken met haar af in lokaal 203. Voor insiders een lokaal Frans, vele jaren het lokaal van Els van Overhagen. Met haar is het gesprek gevoerd. Zij begon destijds in het gloednieuwe gebouw aan de Winklerlaan. Een mooie start met een fantastische feestweek ter gelegenheid van de verhuizing in september 1965. Haar sollicitatiegesprekken vonden nog in het schoolgebouw aan de Nieuwegracht plaats. Met het M.O.-B Frans op zak had Els van Overhagen haar oog laten vallen op Blaucapel. Een school met jonge en leuke leerkrachten, zoals zij had ervaren op een feestje van Gijs Vos, destijds leraar Frans aan het Reformatorisch College Blaucapel. De sollicitatie bij de rector van Blaucapel leidde tot een aanstelling voor een aantal uren Frans. Dat zij al veel ervaring in het onderwijs had opgedaan, zal een rol bij de benoeming hebben gespeeld. Waar bestond die ervaring uit? Dit waren drie seizoenen lagere onderwijs, waarvan twee in Gorkum en één in Utrecht. En zij verzorgde enkele jaren de opleiding lagere akte Frans aan de Rijkskweekschool. Els van Overhagen legt de achtergrond van het voorgaande uit. Met een HBS-A diploma kon je niet aan een studie Frans beginnen. Omdat zelf op een kamertje voor het staatsexamen te studeren wel vreselijk saai leek, koos ze voor de weg via de Kweekschool en haalde zo eerst de bevoegdheid om aan de lagere school les te geven.

Tijdens de Kweekschool werd een begin met de akte Lager Onderwijs Frans gemaakt. Een enthousiaste leerkracht van die school begeleidde bij hem thuis een groepje studenten. Els van Overhagen houdt daar goede herinneringen aan over. Jammer vond ze het dat ze na het halen van de akte, de kennis niet in praktijk kon brengen op de school in Gorkum. akte Op zaterdagen werd begonnen aan de akte Middelbaar Onderwijs Frans in Utrecht. Wel erg zwaar met een volledige onderwijsbaan ernaast. Om meer tijd aan de studie te kunnen besteden werd deze baan vervangen door allerlei bijbaantjes. Eerst bij het Reactor Centrum Nederland, toen nog in Utrecht aan de Bijlhouwerstraat, daarna full-time secretaresse bij 'de Werkplaats' in Bilthoven en vervolgens, de langste periode, part-time in de administratie van haar oude Kweekschool. Hier zat zij op de kamer van de rector. Ze kreeg zo een prima kijkje achter de schermen en werd geleidelijk aan ook meer bij allerlei onderwijsactiviteiten ingezet. Dit was bijvoorbeeld de Franse les in het kader van de akte lager onderwijs. En toen, intussen was ze dertig jaar oud, M.O.-B was gehaald, begon de periode Blaucapel. Ze heeft veel tijd en energie in school gestopt; zoals Els van Overhagen zelf aangeeft, mede omdat er thuis geen gezin was dat aandacht vroeg. Anderzijds betekent dit dat je geen gelegenheid hebt om thuis eens bij iemand af te reageren als het op school niet zo lekker gaat. Het is dan fijn om in school in zo'n hechte sectie te zitten. Een collega die er op vrijdag nog is als je net die moeilijke klas hebt gehad. Over het lesgeven Frans, de sectie Frans, de extra activiteiten en de veranderingen in de loop der jaren vertelt ze uitgebreid. practicum Het lesgeven in de Franse taal heeft in de loop van de tijd allerlei andere accenten gekregen. Het ene met meer succes dan het andere. De lesmethode is nu veel meer gericht op de luister- en spreekvaardigheid. Een paar jaar terug is dat ook op een ouderavond getoond door leerlingen van de tweede klas die op het toneel in de aula een Frans terrasje bevolkten en al een aardige bestelling konden opgeven en opnemen. Op het eindexamen moet die verworven spreek- en luistervaardigheid uiteindelijk beoordeeld worden. Om een deel van dit mondeling in Frankrijk te doen, zoals het Nieuw Lyceum, is voor de publiciteit goed. Zomaar Fransen daarvoor aan te schieten en vervolgens van hen op papier een beoordeling te vragen, vindt Els van Overhagen echter een weinig objectieve toetsmethode. Het talenpracticum, ook om spreekvaardigheid en uitspraak te oefenen, is op school gekomen en weer gegaan. Ze vertelt dat zo'n onderwijsonderdeel een veel intensiever taal-rooster vereist en nauwelijks effect sorteert als er per week slechts één lesuur mee gewerkt kan worden. Het was voornamelijk een status-symbool. Nadat in de geluidsapparatuur een geëlectrocuteerde muis was ontdekt, de oorzaak van jarenlange stank, is definitief met het talenpracticum gestopt. De gehele opstelling letterlijk uit het raam gegooid. traditie Over de sectie Frans van vroeger, en nu, met uitsluitend vrouwen, wordt enthousiast gesproken. Er is veel samenwerking, veel samen vergaderen, gemeenschappelijke repetities, je kan op elkaar terug vallen en er wordt veel naar elkaar geluisterd. 't Zijn ook een stelletje keukenprinsessen. Bij de vergaderingen zijn altijd lekkere koekjes en hapjes en er wordt bij elkaar en buitenshuis gegeten. Er zijn intussen ook tradities ontstaan. Bij het betrekken van haar nieuwe flat nodigde Els van Overhagen voor de inwijding alle vrouwelijke collega's van school uit. Sindsdien, al tien jaar, gebeurt deze "vrouwen-avond" telkens bij iemand anders thuis. Uit die groep is toen ook het Can-Can dans-nummer ontstaan dat nu drie keer door de jongere collega's is opgevoerd. Bij het afscheid van de heer Groenhuijzen en dat van de heer de Bruin en laatst nog op het LSD-feest.

De uren Frans worden besteed aan het leren van de taal en aan Frankrijkkunde. Zelf haalt ze er graag veel cultuur bij, vertelt als dat zo uit komt over Franse schilders en componisten of vertelt wat extra over een bepaalde streek, bijvoorbeeld Normandië en de 'Tapisserie van Bayeux'. Reacties terug van leerlingen over deze onderwerpen, daar geniet ze van. Juist aan die overdracht hecht ze veel waarde. Leerlingen tot in het examen begeleiden hoort er ook bij, maar dat heeft een hele andere dimensie. schilderen De grote betrokkenheid voor de schilderkunst hoeft geen verbazing te wekken als je weet dat ze al meer dan 20 jaar secretaris is van een amateur schilder- en tekenvereniging in Utrecht. Vijf maal per week is het mogelijk om daar te schilderen. Zelf gaat Els van Overhagen altijd op de zaterdagmorgen. Verder worden er door haar kunstavonden over bepaalde onderwerpen georganiseerd. De docenten van Blaucapel hebben jarenlang op de achterwand van de docentenkamer kunnen genieten van wisselende tentoonstellingen die door de betreffende docente Frans werden verzorgd. Elke 6 à 8 weken werden een stuk of zes andere kunstwerken opgehangen; in het begin deed ze het samen met Serieke Verschuur . Ze vond het leuk om te doen. Voor haar schilderclub heeft ze ook wel eens leerlingen gevraagd om model te staan. Één van die leerlingen had een zusje van elf, dat ook heel graag, in haar balletpakje, wilde komen poseren. Dat meisje, Rosalie van Breemen, heeft daarna Blaucapel, met als keuzevak Frans, afgemaakt. Deze Rosalie, de latere Miss Holland en Miss University reisde in het laatste schooljaar al voor allerlei missverkiezingen de hele wereld door: de Bahamas, China. Zij ging later rechten studeren en daarna naar Frankrijk alwaar een romance met niemand minder dan Alain Delon is ontstaan. Ze woont nu met hun kind op een kasteel en is af en toe het onderwerp van Story. Dit blad doet dan steevast de ronde in de sectie Frans. Er wordt dan verheugd opgemerkt waar het kiezen van Frans voor het eindexamen al niet toe kan leiden. kiezen Waardoor wordt het kiezen van Frans eigenlijk bepaald? Deels door redenen waardoor zij zelf Frans is gaan studeren: als de taal mooi wordt gevonden en als de leerkrachten die de lessen geven als aardig en enthousiast worden ervaren. Europa '92 legt wellicht wat meer nadruk op taal, bij bepaalde beroepen zal meer taalbeheersing worden gevraagd. Maar Frans is op zich niet meer zo maatschappelijk relevant als vroeger. Het percentage leerlingen dat Frans kiest is in de loop van de jaren gelijk gebleven, dus wel een teruggang in aantal, gezien de vermindering van de totale schoolbevolking. Het percentage ligt op Blaucapel ook wat lager dan op andere scholen. Ze vindt de school ook meer een B-school, meer exact dus. In de tijd dat 'Frans op de Middelbare school' in gevaar dreigde te komen heeft ze voor het behoud ervan actief meegedaan. Ze is een strijdbare figuur en wil solidair zijn. In de fase dat ze namens de docenten in de Oudercommissie zat, kwam dat ook naar voren bij de onderwijsonrust onder minister Deetman. Ze heeft toen meegestaakt, weet niet meer precies waarvoor en of het effect had. Wel is toen één dag salaris ingehouden. Als van bovenaf iets niet 'mag', dan krijgt ze juist de neiging om het te doen. Het functioneren binnen de Oudercommissie heeft ze toch vaak als niet zo zinvol ervaren. Slechts zelden kon zij een andere mening binnen de vergadering brengen. Nu zit ze nog in de Medezeggenschapsraad. Ik vergat te vragen of ze daar dezelfde ervaringen heeft. Verder is Els van Overhagen jarenlang actief geweest in de feestcommissie voor de docenten. Ze heeft goede herinneringen aan het jaarlijkse uitje naar Loosdrecht. Binnen de Sectie Frans heeft ze ook regelmatig de functie van sectiehoofd vervuld. dop-erwtjes Tijden veranderen, docenten veranderen, jeugd verandert. Els van Overhagen ging vier jaar geleden met de halve D.O.P. (Doorstroming Onderwijzend Personeel). Ging daardoor de helft van de oorspronkelijke tijd werken en kreeg ter gelegenheid daarvan van haar sectie-genoten een half blikje DOPerwten Bonduelle. Ze maakte graag van deze regeling gebruik. Na zoveel jaar raak je langzaam opgebrand, je energie neemt af en het is belangrijk dat de contacten naast alle schoolactiviteiten ook blijven doorgaan. Ze vindt dat het type docent in de loop der tijden veranderd is. Dat moet waarschijnlijk ook. De jeugd is veranderd, er is zoveel meer afleiding, er wordt veel meer uitgegaan en er is veel meer geld. De ouders zijn ook veranderd: de begeleiding en motivering van hun kinderen is minder geworden. Vroeger ging de radio uit als er in de kamer geleerd moest worden, nu blijft bij huisbezoek de TV gewoon aanstaan, net als bij het huiswerk

maken. Het ligt niet meer op haar weg om na te gaan hoe je hiermee in deze tijd om moet gaan. De hele D.O.P. breekt aan. Het hele blik Bonduelle doperwten extra fijn, zal al door de collega's zijn gekocht. Els van Overhagen zal er vast een heerlijk gerecht van maken en er vervolgens met anderen volop van gaan genieten. Tineke Rigters

Om over na te denken in de vakantie: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . .

. . . .

. . . .

. . . . . . . . . . .

. . . . .

. . . . .

. . . . .

. . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . .

. . . . . . . . . . .

meervoud van een plaag, onbekend op Blaucapel briefje, uitsluitend voor ouders vooral tijdens zeer warm weer de baas om te drinken moeilijke stof voor eerste kamer briefje om de dag mee te beginnen loslopend wild, jacht 365 dagen per jaar open jij werkt er voor, je moeder overkomt het onderbaasje onomatopee van kraai waarmee een hypothese beginnen moet strijk je eigen rimpels glad in onderwijsland aanvoegende wijs van een stuk hout; dat wat wild doet het leukste vak op school scoort het hoogst in "letterfrequentie"

Adu Twist wenst je een prettige vakantie!

11e jaargang nr. 4 Blaupraet is het contactblad van docenten, leerlingen en oudercommissie van College Blaucapel - Utrecht. Blaupraet verschijnt vier keer per jaar (oktober, december, april en juni). REDACTIE A. van Os T. Peterson C.A.E. Rigters D.A. Berents (eindredactie en layout) ILLUSTRATIES E. Schavemaker D.A. Berents DRUK A.L. van Vliet