Interview Rob Jansen
Wat is je naam en waar ben je geboren? Robert Hendrikus Jansen en ben geboren in Velp-Zuid. Toen ik opgroeide was er een verschil of je woonde boven de spoorlijn (Noord), waar de vermogende mens woonde, zeg maar de middenstand en onder de spoorlijn (Zuid) daar waar arbeiders woonden. Het zout der aarde! Of dat nu nog zo is weet ik niet, ik ben er al een behoorlijke tijd weg. Mijn vader heette Geurt, zijn vader heette Geurt, bijna elke mannelijke Jansen heette Geurt. Ik heb de stamboom uitgepluisd tot begin 1800 en kwam heel wat Geurtjes tegen. Mijn vader wilde niet, dat zijn kinderen werden genoemd naar familieleden, dus kregen alle kinderen geen namen die werden gehanteerd binnen de familie. Dat gaf soms wat scheve gezichten. Toen ik op het punt stond op deze aarde te komen was er een favoriete film in de bioscoop die “Robert en Bertrand” heette. Momenteel is er hier een stripserie van. Mijn moeder was toen behoorlijk dik van de zwangerschap en ze dacht dat er wel eens een tweeling uit zou kunnen kruipen. Toen was men nog niet zover dat men dat kon scannen om te zien wat er in zat. Vandaar de keus voor de twee namen, echter alleen ik kwam eruit kruipen, zo vlot, wat ik gehoord heb, was ik toen niet, want het duurde dagen. Arme mama! Als de film “Bertrand en Robert” had geheten, was mijn naam nu Bert geweest. Heb je een partner, kinderen? Geen van beiden. Wel relaties gehad, maar nooit met de opzet om een gezin te stichten. Misschien ben ik daarvoor (nog) niet volwassen genoeg. Het was meer om samen leuke dingen te doen, zoals het bezoeken van evenementen. Ik heb me nooit zo gefocust op huisje, boompje, beestje of te zorgen voor voortplanting, al genoeg mensen op deze aardkloot. Ik zie wel, net als ooit mijn loopbaanontwikkeling. Nu ik momenteel geen vast werk heb (mijn werkgever heeft me ‘boventallig’ verklaard), besef ik pas, dat ik tijdens mijn werkzaam leven veel heb geïnvesteerd in mijn werk en niet alleen tijd. Toen ik nog leiding gaf aan een afdeling van 15 mensen, merendeel vrouwen, was dat bij tijd en wijle best heftig, want vrouwen kunnen behoorlijk je bloed onder je nagels vandaan halen én ze hebben allemaal het grootste gelijk van de wereld, menen ze. Allemaal kleine groepjes tegen elkaar en dat steeds in verschillende samenstelling en al naar gelang het doel. Dus dat was soms behoorlijk schipperen en op eieren lopen en af en toe slikken. Het geeft of je wilt of niet stress. Ik had in die tijd vaak niet de behoefte om ’s avonds mensen te zien of de telefoon op te pakken. Gewoon lekker rustig muziek luisteren of sporten, want de volgende dag begint
1
weer vroeg en je moet er toch weer staan met een optimistisch gevoel ‘we gaan ervoor’. Ik moet wel zeggen met mannen werken werkt verademend. Wat wilde je vroeger worden? Zoals ik net al zei ook hier geen idee wat ik zou willen gaan doen als ik groot ben. Zelfs nu heb ik zoiets van, ik kijk wel wat er op mijn weg komt en wat eventueel haalbaar is. Op de lagere school zat ik al uit het raam te kijken in plaats van op het grote zwarte bord. De les kon me niet zo boeien. Het leverde mijn eerste notatie in het schoolrapport op “Robbie kan zich niet concentreren en kijkt gedurende de les naar buiten, Robbie gaat niet over!’’. Ja, toen was Rob nog Robbie. Zo hard kan het leven van een jong mens zijn. In feite heb ik weinig herinneringen uit die tijd, zeker van de schooltijd. Mijn vader heeft drie jaren in Nederlands-Indië gezeten en bracht een aantal boeken mee, waaronder studieboeken Maleis. Ik heb deze boeken gelezen en bestudeerd en droomde van een buitenlandse carrière of ontdekkingsreiziger in de binnenlanden van Afrika. Mijn interesse voor het verre buitenland was hiermee wel gewekt en wilde dit zeker op de een of andere manier bewerkstelligen. Mijn vader was ook maar een eenvoudig Velp’s boertje (zoals hij dat zelf aangaf) en wilde zeker zijn erf en zijn ma niet verlaten. Maar hij sprak altijd vol passie over zijn tijd in de Oost, waarschijnlijk is dit toch aanstekelijk voor mij geweest om ook die stappen, hetzij wel met een andere doelstelling, op één of andere manier te ondernemen. Waar werk je nu en wat is je functie? Ik werkte, of werk, want ik word nog wel betaald, bij Aldipress. Een distributie organisatie en Trade Marketing voor tijdschriften, strips, agenda’s, enz. en is onderdeel van het grote Sanoma. Zoals al vermeld ben ik vanaf januari 2014 ‘boventallig’. Gezien de slechte tijden die de tijdschriften doormaken is dit denk ik ook wel een logische stap om na te denken over de toekomst van je bedrijf. In mijn optiek net iets te laat. In mei 2013 was ik veertig jaar bij Aldipress en in november 2013 kwam de melding, dat de afdeling Communicatie waaronder ik viel werd opgeheven. Zo snel kan dat gaan. Dus vanaf januari zat ik betaald thuis én ‘boventallig’. In al die jaren heb ik om de vijf á zeven jaar een andere functie gehad en kende het bedrijf daarom door en door. Ook bij de opkomende automatisering ben ik vanaf het begin betrokken geweest en dat geeft wel een voorsprong en heb ook alle cursussen / workshops die werden aangeboden doorlopen. Zoals ‘effectief leiding geven’, ‘middle management ‘ tot aan ‘verzuimbegeleiding’ en ‘online usability’ (gebruiksvriendelijke website) toe. Onder andere door deze lering en mijn soepele karakter (wat een bescheidenheid) en inzet heeft me toch prachtige banen opgeleverd. Waarvoor ik nog steeds dankbaar ben en ik kijk daarom ook zeker niet om in wrok. Mijn laatste functie was Webmaster en in mijn optiek waren we geweldig bezig en is er een prachtige portal voor alle afnemers gerealiseerd en er is een nieuwe opzet gekomen van een informatieve dynamische corporate site. We wilden Aldipress positioneren als A-merk tussen Retail en Uitgever. Daarnaast uiteraard bezig geweest met andere zaken, zoals emailing, SharePoint, uitzetten en aanmaken van acties inclusief beeldmerken, Visuals, gifjes en zeker de eerste aanzet geven voor social media, naast LinkedIn, ook Twitter en FaceBook. Aldipress dus inleiden tot de dynamische wereld van social media. Als er nog een ‘beetje’ werk is voor mij in de omgeving van Duiven, check: nl.linkedin.com/pub/rob-jansen/28/b66/264/, maar het moet wel leuk zijn en niet te veel. Ha! Momenteel hou ik me vooral bezig met alles wat FRoS zoal met zich meebrengt en uiteraard help ik de BTML, in welke vorm dan ook, vorm te geven. Verder verdiep ik me in fotografie en ga binnenkort hiervoor een cursus flitstechnieken volgen om me in latere instantie bezig te houden met studio
2
techniek. Uiteraard blijft training, dan wel hardlopen te verstaan, gewoon doorgaan en bij lekker weer wil ik nog wel eens een fietstochtje maken.
Heb je vroeger veel aan sport gedaan? Voor 1973 heb ik weinig tot niets aan sport gedaan. Wel af en toe een balletje getrapt, maar dat mag echt geen naam hebben. In 1973 moest ik mijn dienstplicht vervullen, ja dat was toen nog lichting 73-1. De ouwe hap! Ik weet, dat ik voordat ik mij ging melden in de kazerne, bij de Velpse kapper langs ben gegaan om een kort kopje te laten knippen. Ik had toen lang haar tot voorbij mijn schouders (The Outsiders – model), het leverde me een aantal keren op, dat ik van school werd gestuurd. Dat helpt niet veel, want is alleen maar aanleiding om het niet te laten knippen. Maar goed, aangekomen in de kazerne werd ik ’s morgens tijdens het appel uit de groep gehaald om naar de dienstkapper gestuurd te worden met nog een aantal ‘langharigen’, onder het motto ‘beter langharig dan kortzichtig’. Een maand later was lang haar toegestaan en werden er haarnetjes uitgedeeld. Dit terzijde. Maar in dienst, ik zat op een kleine kazerne, waar ook niet veel te doen was, ben ik begonnen met sporten. Ja, de hele dag in de Cadi zitten en toepen en gevulde koeken eten, was ook niet alles. Qua sporten hield ik mij bezig met tennissen en hardlopen. Ik kreeg dan ook wel de mogelijkheden om dit te doen door mijn adjudante. Het hardlopen en een klein tijdje tennissen heb ik na de diensttijd gecontinueerd. Ik heb samen met mijn vader één keer per week hardgelopen in de bossen van Rozendaal. Toen pa niet meer voetbalde bij ‘Gelria’ werd het frequenter, want hij wilde ook proberen om een gezond en soepel lichaam te houden. Heb je nog andere hobby’s dan hardlopen? Vroeger vond ik thuis klussen leuk om te doen, nu ik iets ouder ben heb ik dat niet meer zo. De tuin vond ik vroeger ook leuk om bij te houden, tegenwoordig wil ik er alleen maar heerlijk in vertoeven zonder alles bij te moeten houden. Dus onlangs heb ik de achtertuin onderhoudsvriendelijk laten maken en ik moet zeggen, het bevalt mij prima. Nu nog even de voortuin. Ja, de jaren gaan tellen. Vanaf jongs af aan heb ik me wel bezig gehouden met ‘beeld’, zoals: tekenen, kalligrafie, filmen, fotograferen, schilderen. Om de wintermaanden te overbruggen ging ik altijd o.a. bij de Volksuniversiteit een cursus volgen, bijvoorbeeld, boekbinden, perspectief tekenen, Indonesisch, Arabische taal. Momenteel houd ik mij vooral bezig met fotograferen en hieruit vloeit voort, dat ik mij ook bezig houd met Photoshop. Onlangs heb ik hiervoor nog een cursus gevolgd en Photoshop kan een foto nog net iets mooier, interessanter of spannender maken. Voor fotografie bekijk ik en koop ik tijdschriften wat met foto’s te maken heeft en ben tevens lid van een fotoclub FKD. Altijd goed om te zien wat er zoal leeft in fotografie - land en zeker om ideeën op te doen. Reizen is ook zo’n hobby die momenteel aan het minderen is, hoewel de tijd ruimschoots aanwezig is. Waarom het allemaal mindert, geen idee, misschien net zoals met de tuin, andere behoeftes? Vroeger veel en lange, prachtige reizen gemaakt in, met name, Afrika. Geweldige trips met dito mensen, waarvan er een aantal zijn blijven hangen. Mooie herinneringen en indrukken opgedaan. Misschien, dat ik dit wel binnenkort weer ga oppakken en ga inhalen. Dan uiteraard onderhoud ik een aantal websites, zoals mijn blog ‘AwayRob’ met bijbehorende fotoalbum voor het FRoS Running Team. De BTML site die zeker voor en na dit evenement wat om veel aandacht vraagt en in die periode behoorlijk intensief is. Zelf heb ik nog een foto-site ‘Visuals’ (awaypictoresk) die ik eigenlijk te weinig update. Af en toe maak ik foto’s van hardloopwedstrijden, tenminste als ik zelf niet mee loop en plaats deze op
3
Oypo, zodat mensen deze kunnen bestellen. Ja en dan onze FRoS Info site, die ik samen met Tom onderhoud, waarvan dit profiel een onderdeel uitmaakt. Daarnaast bemoei ik me nog met de pagina’s van FaceBook van FRoS-Vrienden en BTML. Hoewel de BTML maar een uur of vier per jaar duurt, toch wel een dik halfjaar bezig om samen met vijf anderen dit voor te bereiden om hier een goede en veilige invulling aan te geven aan deze hardloopwedstrijd. Ik moet zeggen, het resultaat geeft een heerlijke voldoening, ‘we hebben het weer geflikt’. Daarnaast pik ik alles op wat ik zou kunnen organiseren voor FRoS, zoals het organiseren van een buitenlandse trip inclusief marathon, communicatie uitingen tot aan shirts toe. Ik heb er, zeker nu, de tijd voor. Hoe ben je bij FRoS gekomen? Ik liep bij Loopgroep Westduif van Monica en ben hier toen weggegaan. De reden ga ik hier niet uitleggen, ik heb dit uitgebreid gecommuniceerd naar zowel Monica als mijn mede lopers. Het was voor mij toen een moeilijke beslissing waar ik een week diep heb over nagedacht om tot deze beslissing te komen. Het risico was, dat ik een groep vrienden zou verliezen waarmee ik altijd heerlijk heb samen gelopen en waar ik heerlijk mee kon dollen. Ik wil niet zeggen, dat het de zwaarste beslissing is in mijn leven, maar wel een hele zware. Ik heb toen begrepen, dat een aantal mensen nog met Monica hebben gepraat om het ‘conflict’ bij te leggen. Om een voor mij onbekende reden is dat niet gelukt. Na mijn vertrek zijn er nog een aantal lopers vertrokken bij Monica, wat zeker niet mijn opzet was. Een aantal lopers en dan praat ik over 2008 trainden op de zondag voor de marathon van Amsterdam. In feite is hier de basis gelegd voor het latere FRoS. In 2011 tijdens de halve van Egmond gingen een aantal lopers een verlate Nieuwjaars duik houden. Bert Portier en ik zagen dat niet zo zitten, koudwatervrees noemen ze dat, en hielden dan maar de eerste bestuursvergadering wat de dag ervoor werd uitgeroepen tot FRoS = Fun Running on Sunday. Hoewel FRoS geen vereniging of stichting is en geen contributie kent, zijn we ondertussen wel gegroeid door met name mond tot mond reclame. We zitten momenteel op 30 vrienden en er is nu ook een startersgroep van een man / vrouw 15. Iedereen die wil en kan hardlopen is welkom. Heerlijk om gewoon hard te lopen en deze sport te kunnen promoten bij iedereen. Ondertussen worden er niet alleen prachtige reizen georganiseerd om met name hard te lopen, maar ook is er jaarlijkse seizoen afsluiting en Nieuwjaars borrel. Iedereen inclusief de partners voelen er zich bij betrokken. Ook één van de redenen voor het slagen van de BTML. Saamhorigheid en elkaar accepteren en niet moeilijk doen en vooral plezier beleven aan het lopen. Wat betekent FRoS voor jou? Zoals ik zei een prachtig stel bijeengeraapt zooitje mensen die saamhorigheid uitstralen en elkaar volledig accepteren en respecteren en gezamenlijk veel plezier beleven aan hardlopen en alles wat er om heen zit. Heerlijk dollen over de dijken en in de bossen. Een groep mensen die om de een of andere reden gewoon matcht. Het lopen in zo’n groep geeft elke week een enorme kick. Daarvoor zet je graag een stapje meer. Alleen lopen heeft voordelen, maar lopen in zo’n groep geeft zoveel motivatie en stimulans en plezier, dat kun je je haast niet voorstellen. Daarnaast geeft FRoS me handen vol werk, waar ik graag een goede invulling aan geef.
4
Hoe vaak train je per week? Al jaren train ik vijf keer in de week. Vroeger was dat drie keer in de week, maar door de training voor de marathon is dat zo’n vijf keer in de week geworden. Op de een of andere manier is dat blijven hangen en is nu gewoon onderdeel van mijn wekelijkse routine geworden, een deel van mijn leven. Net zoiets als je ’s morgens wassen of ’s middags brood eten. Dinsdag en donderdag staan de 10 en 15 op het programma, zaterdag zo’n zes kilometer en zondag dan tussen 10 en 15 én de zwaarste als we de bossen ingaan. Tijdens de training van de marathon kan dit oplopen tot 35 km. Vrijdags begeleid ik samen met Tom een startersgroep en dat is leuk en inspirerend om te doen, meestal lopen we zo’n vijf á zes kilometer, inclusief alle oefeningen. Naast trainen voor hardlopen ben ik zelf bezig om te werken aan mijn rompstabiliteit, lunges, squats en andere oefeningen. Al jaren heb ik last van mijn liezen en heupen en dit schijnt de oplossing te zijn, echter nog weinig resultaat, tot nu toe. De voorbereiding voorde marathon van Rotterdam in 2014 heb ik ook vanwege blessures moeten staken, dat was echt balen. Dit jaar ga ik wel weer proberen om terug te komen op niveau, zodat ik weer een marathon kan gaan lopen eind van het jaar. Heb je nog wensen t.a.v. doelen voor FRoS, zo ja welke? Ik sta hierin nogal dubbel, aan de ene kant mag het van mij zo blijven, een kleine gezellige community, aan de andere kant mogen we wel iets groeien. Tenslotte is ook wel één van de doelstellingen om het hardlopen te promoten en dan ontkom je er niet aan dat er ‘vrienden’ bijkomen. Tenslotte is het altijd leuk om met andere mensen te communiceren en te lopen. We hebben door het organiseren van de BTML al een prachtige wens in vervulling kunnen laten gaan, hoewel de aanleiding alles behalve prachtig is. Maar toch, we hebben iets groots neergezet, een sportevenement wat lang niet meer is voorgekomen in Duiven en omstreken. Daar kunnen we met zijn allen trots op zijn. Ken je de frosinfo site, zo ja wat vind je hiervan? Wat dacht je, natuurlijk ken ik deze en hoe! Om meer bekendheid te geven aan onze groep en de activiteiten heb ik deze samen met Tom opgezet. Het is leuk om deze site samen met Tom bij te houden. Deze site geeft toch een beetje een community gevoel. Er gaat soms veel tijd in zitten, maar dat weet je van te voren. Momenteel zitten we aan het laatste interview van FRoS Profiel en dan mag de oudste er ook nog een keer inkomen. Just Kidding! De serie wordt gewoon vervolgd met de vrienden van de startersgroep op vrijdag. Altijd leuk en goed om iets meer te weten te komen van je medelopers. We kunnen nog wel even vooruit. Ik vind het wel jammer, dat er via de blogs geen interactie is met vrienden. Er worden items geplaats en uit veldwerk is ook gebleken dat het gelezen wordt, goed gelezen, maar een beetje meer response zou welkom zijn. Een item zoals ‘Groeten uit…..’waar vrienden tijdens vakantie met het FRoS shirt op de foto staan komt maar weinig van de grond. We hebben nog wel een aantal items klaar staan om mee te beginnen, maar je moet zo’n site ook niet overvoeren, niemand is daar bij gebaat en wordt er zeker niet overzichtelijker door. Welke wedstrijd staat je bij? Mijn kast op zolder puilt uit van de medailles en vaantjes en andere prullaria, ooit ontvangen bij hardloopwedstrijden. Als je zoals ik al zo’n aantal jaartjes meedraai, heb je onderhand een behoorlijke verzameling. Ik moet hier nog een keer wat mee gaan doen. Maar dit terzijde. Een wedstrijd die me bijstaat, ja dan kom je toch uit bij marathons. Marrakech, omdat het mijn eerste buitenlandse marathon reis was. Hoewel ik mijn benen echt kapot
5
heb gelopen, toch- wel achteraf- hier van kunnen genieten. Pijn zorgt voor emotie die heel positief en verkwikkend kan werken. De verzorging onderweg tijdens deze marathon was goed, dadels, sinaasappel, nootjes, flesje water, prima zaak. Daarnaast is voor mij Marokko altijd een plezier om er te zijn, zeker ook de prachtige trips die toen met de groep gemaakt zijn. Dan Berlijn vanwege de strakke organisatie die alles perfect heeft laten verlopen en je geen idee hebt dat het zo ontzettend massaal is. Natuurlijk ook de gezellige mensenmassa langs de kans van de weg en veel, heel veel muziek. Uiteraard de finish onder de Brandenburger Turm bezorgde me kippenvel en ook schrik, omdat de eigenlijke finish nog 200 meter verder was. Dat was een zwaar stukkie. Welke tijdschriften lees je? Ik ben alleen geabonneerd op Zoom, tijdschrift voor fotografie en tegenwoordig ook filmen met de camera. Af en toe wil ik in de winkel nog weleens een tijdschrift kopen over fotografie of photoshop, als het me interessant lijkt. Tijdens mijn werkzaam leven bij Aldipress heb ik wel veel diverse tijdschriften gelezen. Ik noem er een paar: Kijk, Quest, Code en een aantal glossy’s, zoals Red, Linda, Beau Monde, Vogue en dat voor modelfotografie om hieruit inspiratie op te doen. Welke tv programma's wil je niet missen? In mijn werkzaam leven heb ik weinig tv gekeken of er moet misschien echt iets interessant te zien zijn. Nu ik niet meer deel neem aan het arbeidsproces kan ik overdag die activiteiten uitvoeren die vroeger in de spaarzame avonduren werden gedaan. Dus tegenwoordig iets meer aan de buis gekluisterd dan vroeger. Programma’s als DWDD en RTL Late Night of reisprogramma’s zijn wel het soort programma’s die ik wil zien, maar zeker geen moeten. Als er iets anders te doen is, blijven ze achter de knop. Voor films heb ik geen geduld, duurt me te lang en als ze al interessant zijn worden ze continu onderbroken door reclame, dan ben je weer uit de spanning en dan ga ik weer zappen en de film komt dan nog sporadisch terug op de buis. Maar TV is zeker geen must voor mij. Waar voor kunnen ze je 's nachts wakker maken? Als vrienden / familie in hoge nood zijn en ik een steentje bij kan dragen aan hun oplossing, anders niet. Ik vind het al erg genoeg als ik ’s nachts het bed uit moet om te plassen, ik ben dan de volgende ochtend behoorlijk gebroken. Ik heb wel mijn slaap nodig om de volgende dag weer optimaal te kunnen presteren. En zeg nou eerlijk, het is toch een pracht plek, dat bed. Wat is je lievelingsmuziek? Ritme! Ik ben opgegroeid in de jaren zestig en muziek was toen dé uitlaatklep en vooral om je te onderscheiden van de anderen. Frank Zappa, Dr.John, Pearls Before Swine, Quicksilver, Bob Dylan, Buffalo Springfield, Stones, Doors en ga zomaar door waren wel de bands van die tijd voor mij. Nu ik een stuk ouder ben is dat nog steeds zo, op de een of andere manier blijft het hangen in je genen. Wat de laatste 20 jaar er wel bij gekomen is, is wereldmuziek. Cuba, Mali, Senegal, Marokko, India en veel meer landen hebben prachtige muziek. Nederlandstalige muziek heb ik leren kennen via Tom, o.a. Guus Meeuwis en zeker Bløf. Ik dacht, dat Guus alleen van die vervelende meezingers produceerde, maar hij heeft werkelijk ook songs met een mooie melodielijn en pakkende teksten. Ik ben een aantal keren bij concerten geweest van Bløf en hier vreselijk van genoten en uiteraard meegezongen. Een
6
geweldige life band. Maar terugkomen op wereldmuziek, Gnawa is wel voor mij één van de mooiste muziekvormen. In Essaouira is er een jaarlijks driedaags festival, waar Gnawa muziek wordt gecombineerd met andere muziekstijlen en moderne muziek. Dat geeft prachtige resultaten. Zelf heb ik al een paar keer dit festival bezocht, een pracht festijn in een pracht land. Essaouira was ooit de thuishaven van o.a. Orson Welles, Bob Dylan, Jimi Hendrix, Brian Jones en in de kleine vissershaven kun je heerlijk verse vis naar binnen werken, ze springen bij wijze van spreken zo uit de oceaan je bord op. Hou je je bezig met social media, zoals FaceBook, Twitter, enz. en zo ja welke? Zeker, ik wil wel bijblijven met al die nieuwigheden. Dus inderdaad FaceBook ik zelf regelmatig, ook voor FRoS en BTML trouwens. Twitteren is voor mij beetje uit, weinig tot geen quotes die ik toevoeg aan Twitter, ik kijk er wel dagelijks op, er staan soms best interessante zaken op. Uiteraard ben ik ook nog aangesloten op LinkedIn, hoewel dat eigenlijk niet zo zinvol meer is, nu ik niet meer actief deelneem aan het arbeidsproces. Maar ik laat het staan, kunnen nieuwsgierigen altijd nog effe checken wat ze in huis halen of met wie ze te maken hebben. Social Media was voor mij ook belangrijk toen ik het mede moest introduceren bij Aldipress. Een aantal maanden gestart met Instagram, een voor mij nieuw medium, lekker een beetje met foto’s spelen en direct plaatsen. Vooral geen moeilijke technische trucjes uithalen, foto nemen, bewerken en plaatsen. Klaar. Met Social Media kun je sneller op zaken inhaken en er adequater ermee omgaan. Het is altijd wel goed om te weten hoe deze media werkt en wat je er mee kunt doen, maar ook wat je er vooral niet mee moet doen. Want het blijft een lastig medium. Wie was je jeugdidool? Ik werd en word van niemand idolaat. Er hingen in mijn jeugd bijvoorbeeld ook geen posters van sterren op mijn kamer. In mijn kamer schilderde ik een stier met groene ondergrond en de stier in Baskisch rood, zoals deze vroeger in de grotten werden weergegeven. Tot vreugde van pa. Ja, jeugdidool, ik kon wel respect opbrengen voor de genialiteit van Frank Zappa of voor de muzikaliteit van John Lennon of de prachtige vlammende teksten van Dylan, Leonard Cohen, of de passiviteit van Gandhi, maar idolaat zijn van iemand is wel wat anders. Idolen vervliegen in de nevelen van de tijd en hebben tegenwoordig vaak meer te maken met de marketing formule die er achter zit. Wat zou je aan jezelf willen veranderen? Dat zou je eigenlijk aan anderen moeten vragen, die hebben meestal wel een mening wat er aan schort. Voor mezelf heb ik nergens last van, misschien vijf kilo lichter dat zou lekker zijn. Het zou wel mooi zijn, als ik van al die vervelende blessures die elke keer maar weer de kop opsteken verlost zou zijn. Wel ben ik misschien in sommige gevallen te afwachtend en iets directer zou in een aantal gevallen beter zijn. Ook ben ik in sommige opzichten te gemakkelijk, wil maar al te graag helpen en dat zou iets minder kunnen. Maakt mijn leven nog gemakkelijker, maar ja dat verander je niet zo snel. Sommige mensen kunnen heel veel en bijzonder gepassioneerd vertellen over een bepaald onderwerp en daar helemaal in opgaan. Dit soort vurige passie ontbreekt mij, wat dat betreft ben ik behoorlijk vlak. Ook hier nivelleert de tijd weer alles op zijn goede plek. Voor de rest zou ik er niets aan veranderen met andere woorden ‘houden zo, niets meer aan doen’, je kunt er oud mee worden.
7
Waar word je vrolijk van? Ruimte om me heen en een olijk zonnetje op mijn bol. Ik kan genieten als mijn vrienden ook genieten of van een kopje koffie en een krant op een terras. Als iedereen gezond en wel is en er vrede heerst en vooral harmonie, tenslotte ben ik een ‘weegschaal’. Wat doe je nu waarvan je vroeger zei 'dat nooit'? Zeker en vast marathons lopen. In het begon vond ik tien kilometer meer dan genoeg. Over de halve marathon had ik al zoiets van ’dat zal het niet worden’. Nooit gedacht, dat ik een hele marathon zou kunnen lopen, alleen al wat je moet investeren in tijd voor al die eindeloze lange kilometers trainingen. Maar je ziet het, het sluipt er geluidloos in. Ik moet wel zeggen als je het volbracht hebt, is dat wel dé ultieme belevenis en geeft bij binnenkomst heel vaak heftige emoties. Ook de onderlinge communicatie tijdens zo’n loop met mede marathon lopers is geweldig, het schept een band van welke nationaliteit je ook bent. Momenteel heb ik er zeven gelopen en hoewel mijn conditie en zeker mijn liezen en heupen achter blijven, hoop ik toch de tien vol te maken. Trainen voor een marathon is zwaar, zeker als je dit in je eentje moet doen, maar met een groep vind je de stimulans en de motivatie om door te gaan. Hopelijk mag ik het nog meemaken. Met wie zou je wel eens willen ruilen? In godsnaam met niemand. Uiterlijk lijkt het allemaal misschien wel prachtig, maar als je in het lichaam zit kan dat wel eens vies tegen vallen. Elk mens heeft een bijsluiter, dus liever niet ruilen, van ruilen komt huilen. Ik zou wel eens een dagje mee willen lopen met een aantal mensen, eens kijken hoe en waarom ze handelen of welke denkwijze ze hanteren en waar leggen ze, bij hoge druk, de prioriteit. Maar ruilen, nee echt niet. Wat is je beste aankoop? Lastige vraag, die beste aankoop. Ik kan van veel handige en nuttige aankopen genieten, zeker als het gemak oplevert. Huis, auto, fiets, pc, enz. allemaal bij tijd en wijle nuttige en zeker beste aankopen geweest, maar je kunt ook zonder, het vraagt al naar gelang het gekozen middel aanpassingen en dat betekent in veel gevallen dat het meer tijd kost. Dus als ik iets zou vinden wat tot de ‘beste’ behoort, is dat het indirect kopen van ‘tijd’ door al deze nuttige aankopen. Heel nauw verwant met dit alles is wel mijn gedrevenheid om selfsupporting te zijn, afhankelijkheid van wie en wat dan ook ligt niet bij mij op zolder. Je mag één ding meenemen naar een onbewoond eiland, wie of wat is dat? In principe moet je natuurlijk niets meenemen. Ik hoop wel, dat het onbewoond eiland in een warme omgeving ligt en niet ergens in een noord –of zuidpoolgebied. Als je wilt overleven, zal dat ook gebeuren, de mens kan meer als zijn leven of van zijn geliefde op het spel staat. Ze zeggen niet voor niets: ‘in de oorlog en de liefde is alles veroorloofd’. Je zult je eigen inventiviteit en overlevingsdrang moeten activeren. Maar ja, als er toch wat mee moet, dan denk ik, dat het een zaag of een koe zal worden, beide heel nuttig en praktisch. Welke van de twee het gaat worden moet ik nog een nachtje overslapen. Wat is je levensmotto? Mijn motto staat op mijn blog: ‘in the end there’s only the sun that warms your body, the wind caresses your face and they tell you, just to be…to be….to be…..’ Vertaling: ‘op het eind is er alleen de zon die je lichaam verwarmt, de wind streelt je gezicht en ze je vertellen,
8
gewoon om ... te zijn ... .te zijn’. Volgens mij zit hier de essentie van het leven in, het enige wat telt gedurende je rit op deze wereld is je lichaam die je in staat stelt om de elementen te pareren en te ervaren. Even buiten het mentale gedeelte wat een totaal ander impact heeft. In mijn optiek net zoiets als het eerder vermelde kopje koffie en het krantje. Anders wordt het gewoon: ‘Life may not be the party we hoped for, but while we’re here, we might as well dance’. Heb je een vraag gemist, zo ja welke? Oh, ik kan er nog wel een paar en nog meer verzinnen, maar dit interview moet dan ook geen boekwerk worden, hoewel dit al veels te ver gaat. In ieder geval leuk door middel van het interview om de mens achter de loper iets beter te leren kennen in zijn / haar dagelijkse omgang met het leven. Wil je nog iets kwijt? Momenteel even niet. Misschien later, regelmatig maak ik de zolder en de garage weer leeg tot leger en dat gaat meestal dan naar de kringloop of anders richting kliko. Misschien dat anderen wel het nut ervan in zien en dit nog nuttig kunnen gebruiken. Mijn moeder zei altijd: ‘wie bewaart heeft rotzooi’, wat dat betreft was mijn vader precies het tegengestelde ‘wie wat bewaart die heeft nog wat, tenslotte weet je nooit of het nog van pas komt’. Hoe dat mechanisme nu werkt ben ik nog steeds niet achter. De hele exercitie, van zolder naar garage en van garage naar kringloop, kan over een half jaar weer plaatsvinden. Nee, voorlopig wil ik even niets kwijt.
9
