Alkmaarse Rugby Union Football Club 40 jaar 1973 - 2013
René Kesselaar, de enige speler die uitkwam in het nationale rugbyteam (1990) terwijl hij lid was van de Alkmaarse rugbyclub.
Inhoudsopgave Voorwoord 4 Ontstaan van de Alkmaarse rugbyclub
5
De massale opkomst van rugbyclubs periode 1970 - 1980
8
Door de ogen van
11
Kantinebeheer 12 De jeugd van Alkmaar
14
Het verhaal van Pook van Pook van Pook
19
Trainer en speler, vader en zoon
20
Bestuurslid van het eerste uur
22
Een overzicht van de trips
26
5 jaar Alkmaarse dames
28
De mentaliteitstrofee
30
Aanvoerders 1ste herenteam, leden van verdienste, ereleden en voorzitters
33
De toekomst
34
Teams door de jaren heen
36
Dankwoord en sponsoren
38
Colofon 40
2
3
Het ontstaan van de Alkmaarse rugbyclub
Voorwoord Voor onze relatief kleine vereniging is 40 jaar een hele mijlpaal. De verhalen en foto’s in dit jubileumboek zijn slechts een greep uit de historie van de rugbyclub. Als we alle mooie, leuke en bijzondere verhalen van iedereen zouden bundelen, dan lag hier nu een encyclopedie.
Er is een flink aantal mensen betrokken bij het begin van de rugbysport in Alkmaar. De aanzet tot het oprichten van onze club begint echter bij twee leden van het eerste uur. Het was in de eerste plaats Jan Kuijpers, die in Amstelveen bij de rugbyafdeling van NFC (nu ARC) had gespeeld. Ruim een jaar na het oprichten van de Castricumse rugbyclub in 1968, werd Jan trainer van die club. En de tweede persoon was Gerard de Groot. Gerard ging bij Castricum trainen en spelen, omdat hij het een prachtig spel vond en er in Alkmaar nog geen interesse was voor rugby.
Jan Kuijpers ging in 1970 in de Stationsbuurt in Alkmaar wonen. Al gauw besloten Gerard en Jan samen naar de trainingen en wedstrijden van Castricum te rijden. Dat gebeurde op de motor van Gerard. Gedurende drie jaar zijn ze zo samen op pad geweest en hebben heel wat afgereisd. Al die tijd opperde Jan dat het zo wenselijk zou zijn dat ook in Alkmaar een rugbyclub het leven zou zien. Jan Kuijpers woonde in de Gashouderstraat en om de hoek bevond zich een hotel-restaurant-cafébedrijf waar Cock Mazereeuw de eigenaar van was. De naam van het horecabedrijf was Ceres. Zeer bekend in Alkmaar, onder andere omdat van daaruit de rijexamens van het CBR werden georganiseerd. Lees verder op pagina 6...
De oprichters v.l.n.r. Rien Tanke, Cock Marereeuw, Gerard de Groot en Jan Kuijpers
Joop Zandvliet (met bal), voorzitter Alkmaarse Rugby Union Football Club
Terwijl ik dit schrijf, denk ik terug aan wat ik 40 jaar geleden aan het doen was. Ik zat nog op de lagere school. Ik voetbalde bij Stormvogels in IJmuiden in een restanten elftalletje, want ik kon er niet veel van. Ik deed nog iets vaags met gymnastiek. Daar blonk ik ook al niet in uit. Gelukkig waren er in Alkmaar wat mannen met visie en zin in wat nieuws en werd de Alkmaarse Rugby Union Football Club opgericht.
werd gespeeld. In 1980 kwam ik bij de Alkmaarse rugbyclub terecht en ben nooit meer weggegaan. Ik was toen 16 jaar. De Alkmaarse Rugby Union Football Club is inmiddels uitgegroeid tot een sportieve, gezellige vereniging. Het jubileumboek is een weergave van de mooie sfeer en de mentaliteit van onze club. Hierbij bedank ik iedereen die aan dit boek heeft meegewerkt.
Intussen waren wij met het gezin via wat omzwervingen in Zuid-Afrika terecht gekomen. Daar viel aan rugby niet te ontkomen. Na een paar jaar kwamen we weer terug in Nederland. Ik dacht dat het rugby spelen voorbij zou zijn, maar via een A5 postertje ontdekten we dat rugby ook in Nederland
Ik wens jullie heel veel lees- en kijkplezier!
4
Alkmaar, oktober 2013 Met sportieve groet, Joop Zandvliet
5
Op 11 oktober 1973 werd de club officieel opgericht. Er werd aan de Alkmaarse Courant doorgegeven dat in Alkmaar een rugbyclub gestart was. Daarop verscheen een artikel in de krant met het gevolg dat meerdere geïnteresseerden zich naar bar Ceres begaven om dit mee te maken. Onder hen was Michael Eckersley, een Engelsman uit Warmenhuizen die al rugby speelde in Haarlem bij HC Kinheim. Hij werd de eerste “buitenlander” en meteen ook maar secretaris van de club.
“Het tenue van Alkmaar was een allegaartje”
V.l.n.r: Arie van Ringelesteijn (gooit), Joop Stoop, Willem Prins, Fred Teeven, Tony Richardson en Bert Prins Cock had een aantal maten die vaak in zijn bar kwamen en lid waren van Judokwai, een judoclub met ook een zaalvoetbalteam. Op een avond in mei 1973 ontmoetten ze elkaar in bar Ceres. Jan Kuijpers, enthousiast als altijd, maakte de mannen zo gek om een keer een vriendschappelijke wedstrijd rugby te spelen tegen het tweede team van Castricum. De wedstrijd kwam er en was een groot succes. Het rugbyspel beviel deze mannen wel. Daarna volgde nog een toernooi, georganiseerd door Castricum, waaraan diverse clubs in oprichting meededen. Rugby ging steeds meer leven onder de mannen van het eerste uur. Uiteindelijk, na de zomer, kwamen ze weer allemaal bijeen en werden de volgende stappen gezet. Bar Ceres werd tot “rugby-home” uitgeroepen, vooral omdat Cock zich meteen als lid aanmeldde. Jan Kuijpers werd naast trainer meteen tot voorzitter benoemd. Cock Mazereeuw zou de financiële zaken doen.
6
Gerard de Groot werd wedstrijd-secretaris en zou de wedstrijdcontacten gaan leggen. Allereerst met de Nederlandse Rugby Bond. De NRB stuurde de nieuw gevormde club een rugbybal en wat trainingsmateriaal om zo de nieuwe leden met de rugbysport bekend te maken. Eef Lover kwam ook op de krantenberichten af. Hij speelde tot dan handbal, was daar eigenlijk een beetje op uitgekeken en op zoek naar iets nieuws. Met hem kwam ook Ton Kluft in de rugbywereld.
Eerste kantine aan de Robonsbosweg Beiden waren werkzaam in de bouwsector. Dat zorgde er in de maanden daarop voor dat er veel nieuwe leden van de rugbyclub ook uit de bouw afkomstig waren. Eef enthousiasmeerde allereerst de vriend van z’n zus, Jaap Rus. Later ook z’n broer Henk Lover en daarna collega’s van het bouwbe-
Spelen in de eerste shirts drijf waar hij werkzaam was. Die collega’s woonden in Bloemwijk, een buurt in Alkmaar. Omdat er in deze wijk veel jongelui huisden die met elkaar opgegroeid waren, kwamen er als vanzelf nogal wat nieuwe leden uit deze buurt. Namen van leden die ook nu nog een rol in de club spelen, zoals Bert Prins, Joop Stoop, Hans Stalman, John Groen. Maar ook oud-leden zoals Mark Jongejans en later ook zijn broers Cor en Nico, en John en Klaas de Vet. In de eerste maanden na de oprichting van de club werd er voornamelijk getraind. Deelnemen aan de rugbycompetitie zou eerst per seizoen ‘74/’75 gaan plaatsvinden. Maar omdat er een team teruggetrokken werd, kwam de NRB naar ons toe met het verzoek om al in het voorjaar van 1974 de opengevallen plek in de competitie in te nemen. Dat werd natuurlijk met beide handen aangegrepen en zo speelde de Alkmaarse rugbyclub met 10 man z’n eerste officiële wedstrijd tegen RC West Friesland 2; een wedstrijd die met 40-0 verloren werd.
Het tenue van Alkmaar was een allegaartje. Er werden door Cock Mazereeuw witte shirts met Heineken-opdruk verzorgd, maar deze moesten binnenstebuiten gedragen worden omdat reclame uitingen in die tijd verboden waren. Omdat er nu officieel gespeeld werd, moesten clubshirts worden aangeschaft. De keus viel op rood-geel-zwart horizontaal gestreepte shirts zoals gedragen door de bekende Engelse club Richmond, omdat deze shirts in Nederland nog door geen enkele club gedragen werden. Gerard bestelde deze shirts bij de importeur van de NRB en in mei 1974 werd er voor de eerste keer in deze outfit gespeeld.
“Al die tijd opperde Jan dat het zo wenselijk zou zijn dat ook in Alkmaar een rugbyclub het leven zou zien” 7
De massale opkomst van rugbyclubs periode 1970 - 1980
Invloed op de Alkmaarse rugbyclub In 1969 waren er in Nederland nog maar 16 rugbyverenigingen. In 1973 was dit aantal gegroeid tot 39 en in 1975 stond de stand op 56. Het aantal clubs bleef groeien tot 110, maar vanaf 1985 verdwenen toch ook weer een aantal, deels door fusies. Bijvoorbeeld het samengaan van Heemstede Rugby Club en RC Kinheim tot RC Haarlem en deels doordat een net opgerichte club toch niet levensvatbaar bleek. Een voorbeeld daarvan is de rugbyclub op Texel, RC Overzee. Deze club werd opgericht door Cor Jongejans, een oud lid van Alkmaar. Op dit moment zijn er zo’n 90 rugbyverenigingen in Nederland. Het is zinvol om deze hectische periode van het Nederlands rugby nog eens nader te bekijken om te zien wat de invloed was op de Alkmaarse rugbyclub. De jaren ‘70 zijn bekend geworden door allerlei maatschappelijke veranderingen. Denk aan Provo, Kaboutertijd, studentenoproeren. Het betekende ook het niet meer klakkeloos accepteren van gezag. Dat uitte zich in de net opgerichte Alkmaarse Rugby Club in ‘73 en ’74, in een moeilijke tijd voor onze bestuurders. Zo verzuchtte Cock Mazereeuw in zijn voorwoordjes in ons Clubblad “de Side-Step” regelmatig dat hij graag wat meer medewerking van de leden wou zien. Ook op nationaal niveau kwam dit geluid naar
8
“op de bon”. Om energie te besparen werden er zelfs autoloze zondagen gecreëerd. Een probleem om dan naar rugbywedstrijden te reizen per auto. Gelukkig voor het verenigingsleven duurde deze crisis niet al te lang. De Alkmaarse Rugby Club heeft de moeilijkheden echter allemaal doorstaan en hoewel er wel eens besloten moest worden om geen tweede team voor de competitie in te schrijven, of zelfs een tweede team uit de competitie terug te trekken, heeft de club in de 40 jaren van haar bestaan een opbouw doorgemaakt tot wat de club nu is. Door Jaap Rus voren uit de mond van de NRB-voorzitter Jus van Doorn. Hij meldde dat er een enorme stap vooruit was gezet door de groei van het aantal clubs, maar dat er ook een grote valkuil bleek te bestaan. De nieuwe leden waren niet opgegroeid in de rugbytraditie en het gevaar lag op de loer dat allerlei ongewenste neveneffecten gingen optreden. Het kenmerk van de rugby: traditie en respect, kwam in het gedrang. Spelers die zichzelf te buiten gingen. Geen goed opgeleid kader en bestuur, waardoor het aansturen van de club en de nieuwelingen in de rugbysport soms een moeizame taak bleek. Er ging nogal eens wat mis. Een ander probleem uit de beginjaren van de oprichting, was de energiecrisis. Juist in 1973, tijdens de regeringsperiode met Den Uyl, ging zelfs de benzine nog even
9
“Het is go od om teru g te denk A nd a an en aan de de vriend en die ik rugbydag De name d a a r heb en. n E e f L ov g e vo n d e n er, Tony, Bel, Dick . Ross Llew va n d e r M ellen, Cee eulen, Tim mind whil s Kingma s e I type th pringen to is. I apolo vergeet. gise for a ll the one s ik Ik herinn er n og d a t terwijl ik e r wa s e e in Austra n in lia woond aankondig vitatie wedstrijd e, d a t in ing van m ijn zuster, Nederland. Zien d den op m e ijn Hollan d a t ze m e d s e va k a verwelko herinner, ntie. Als m d e ze g oz ik me het e r wa s J o had den o well op Stoop nder leid . The visit ing van J geheim w ers an C a p e n g ev o n d e n o m o mm a n d e u r e e n Helaas da in their te a r wa s d e am ze goser. the tv ge Die had ju te spelen. zeten. st in fron t of O p de da g va n d e wedstrijd for de sp ik was ge elers, on heim geh d er waren. H ou den elaas had a wit laken tot da t we op h ik geen s spelen, m et veld c h o aar mijn eisel mee oud ro a a n de ba lken in he e paar was nog als m op te tc een s o u v effe gele enir end. Als ik lub huis. Dus heb ik die ma h e t me g o o k my s ar o od herinn hir t nog v er, dan ca inden aan n je de balken .
All met a ll het was een g o e d Tony nog e da bedanken for the pa g. Ik moet Eef and zodat ik e ss die ze en tr y co aan mij g ns he t g ehe aven, ime wape coren. Dat did he lp a lot, w n was nie dagen.” ant t zo g o o d als in de ou de
Oud spele
r Willem ‘Bill’ Prin
in het spelersperiode “Na mijn actieve digd oe em ng aa ik , werd nationaal team om ige bondscoach door de toenmal ub was n. Mijn eerste cl ve trainingen te ge aging td ui e m or ij een en Alkmaar, voor m t was g als trainer. He en een verrijkin met de drie seizoenen een pracht om inen. ctie te mogen tra toenmalige sele orpen. w ge af en n vrucht Het heef t ook zij ” keer kampioen. We werden twee
d trainer John Dudink, ou (vooraan)
s
Door de ogen van Gerard de Groot “Na drie jaar worstelen bij SSS Alkmaar, wilde ik graag meedoen aan de Nederlandse kampioenschappen. Maar daar was ik te jong voor. Het was oktober 1968. Ik had op TV al een aantal keer Rugby Five Nations gezien. In de krant stond een stuk over een net opgerichte rugbyclub in Castricum. Op mijn motor toog ik naar Castricum. De eerste trainingen waren in de paardenbak bij Johanna’s Hof, het pannenkoekenrestaurant in Bakkum. Ik begon het spel steeds leuker te vinden. De eerste wedstrijden speelden we in de duinen. PWN-kaart aanschaffen, nodig vanwege loerende boswachters. Rol touw mee voor het uitzetten van een speelveld. Houten steigerpalen overeind zetten en spelen maar. Het tweede jaar speelden we op een bollenveld aan de Duinweg, met een nieuwe trainer. Het ging om Jan Kuijpers, die daarvoor bij NFC in Amstelveen speelde. Jan bleek in Alkmaar te wonen, om de hoek bij Hotel
Naam en logo Jan Kuijpers wilde graag de toevoeging Union Football in de clubnaam. Dat is in Engeland tamelijk gebruikelijk, om zo te benadrukken dat het om amateur rugby gaat en niet het betaalde, professionele league rugby. Zo werd het Alkmaarse Rugby Union Football Club. Cees Bel heeft het eerste logo voor de club ontworpen. Later werden links een leeuw en rechts een kangoeroe toegevoegd. De kangoeroe was te danken aan Tim Kingma. Tim was net terug uit Australië en uitermate bekend met de rugbysport. Tim werd lid van de club en zo kwam er inbreng van ‘down under’. Ook de familie Kolk kwam in die tijd terug uit Australië en zo werd Ton Kolk ons eerste jeugdlid.
Hotel-Restaurant-Cafe Ceres Restaurant Café Ceres. We besloten om samen op mijn motor heen en weer te reizen. Jan en ik probeerden in Alkmaar op scholen mensen enthousiast te maken voor rugby, maar dat lukte niet
10
erg. Toen kwam er een moment van groot belang voor het ontstaan van een Alkmaarse rugbyclub. We hadden samen getraind in Castricum en deden een afzakkertje in de Ceres bar. Daar waren ook judoclub Judokwai en een zaalvoetbalteam. Ze zaten te vergaderen. Jan en ik daagden hen uit voor een spelletje rugby. Om het eerste lustrum van de rugbyclub van Castricum te vieren werd een toernooi georganiseerd voor nieuw opgerichte verenigingen en belangstellende sporters. Een aantal keren trainen en toen het toernooi spelen. Helaas mocht ikzelf niet meedoen van mijn baas, omdat het hoogseizoen was in de botenbouw. De leden van Judokwai waren erg enthousiast over rugby. De koppen werden bij elkaar gestoken en zo werd in 1973 de Alkmaarse Rugby Club opgericht. Op dat toernooi zijn ook de clubs Smugglers uit Velzen en HBC uit Heemstede ontstaan.”
Eerste logo Alkmaarse Rugby Club UFC
11
Kantinebeheer Joke en Joop Stoop Joke en Joop waren in juni 35 jaar getrouwd en dragen al 30 jaar als vrijwilligers zorg voor het clubhuis, de bar en meer. Joop werd begin jaren ‘80 gevraagd om de bar te runnen en zei ja onder één voorwaarde: Niemand mag meer ‘op de pof’. Dat was toen een heikel punt. Nu weten we niet beter. Daarna waren er geen wanklanken meer. Joop doet de bar en inkoop, Joke doet de keuken. Dochters Nicky en Lisanne hadden veel ‘ooms’ en ‘tantes’. De box stond in de kantine. Er was altijd wel iemand die even op wilde passen. Joop heeft tot zijn 48e jaar gespeeld. “Ik heb rugbyen lang kunnen combineren met de randwerkzaamheden.
“Opeens dacht ik: Hé hij heeft het over mij!” Vroeger was de club niet zo groot. Dat is nu wel anders. Het begon met drie kannen limonade voor de jeugd. Dat zijn er nu 20. Tegenwoordig maakt Joke 10 liter soep voor na een wedstrijd.” Joke: “Het begon met een tosti en een patatje. Tegenwoordig doen we de hele catering voor feestjes van de rugby.” Joke organiseert al 25 jaar het Sinterklaasfeest voor de jonge jeugd. “Het is nog nooit mis gegaan. De cadeautjes kloppen altijd bij de wensen van de kinderen. En het verhaal klopt met het Sinterklaasjournaal. Het is heel leuk om te doen.”
12
Daarnaast doet Joke al 25 jaar de was na wedstrijden en toernooien. Inmiddels voor twee herenteams, een damesteam en de oude jeugd. Reken maar uit. Shirts, broeken, sokken (“die ze nooit omdraaien”), trainingspakken, keukendoeken, handdoeken. “De wasserette werd te duur, er kwam al meer bij. Mijn bovenlader van AEG heeft 24 jaar dienst gedaan en is er twee jaar geleden mee gestopt.” Toen Joop 50 werd in 2004 kreeg hij samen met Joke een reis naar Nieuw-Zeeland van de club als dank voor hun inzet. Een lang gekoesterde wens ging in vervulling. Leden, sponsoren, iedereen betaalde mee. Ook de gemeente betaalde mee aan de ‘studiereis’ via de gratificatie voor Joop als vrijwilliger van het jaar 2003. Joop: “Ik werd naar de uitreiking gelokt door vier rugbyvrienden en dacht dat het om een sportbijeenkomst ging. Er zaten meer clubleden in de zaal. Opeens dacht ik: Hé hij heeft het over mij! Dat was erg leuk. Het heeft ook in de krant gestaan. Ik heb heel veel leuke reacties ontvangen.” Joop: “Bij rugby zit overal altijd een sausje overheen van ‘lekker belangrijk’. Dat vind ik mooi.”
rijd worden
singswedst r e oet een beslis m in a er. Er s. tr er r gl a ug was Jan Zölln ids na team eindigt gelijk met de Sm scheidsrechter De Van sche98 s. du um te rs ric 3. Ons ee ein. Bij Cast utraal terr Seizoen 1982-1 nschap, op ne oe pi m ka t he gespeeld voor en onterecht Helaas, volkom t na afloop Jan verloren. Kom al ntine een aant Zöllner in de ka re sp ppor ters te Alkmaarse su t he t da ch kwam ken. Hoe het to de in n toe ging er zo vrolijk aa n de Alkmaarva kleedkamer d meer lawaai ders. Daar wer oduceerd, dan en gelach gepr er van de winin de kleedkam ers?! nende Smuggl
n izoen werd Ja Het volgende se ze ner van on de nieuwe trai pakten we met m club. Met he et m oenschap een het kampi . t tweede team he Zöllner en het eerste nsfeest: Jantje oe pi m ka t he op d lie k Toepasselij , i-a-i-a-o. had een droom r. lang onze traine Jan bleef 3 jaar
“In 1975, na mijn diensttijd ben ik gaan rugbyen. Een prachtige sport. Wij trainden toen bij de drafbaan en het clubhuis was Bar Ceres. Ik speelde meestal in het tweede en heb veel mooie clubreizen meegemaakt, waaronder Darmstadt, Engeland en Parijs. In die tijd hielp ik ook achter de bar in het nieuwe clubhuis aan de Robonsbosweg, waar toen Cor Peerenboom de scepter zwaaide. Zijn vrouw Joke en ik hebben samen de cursus Cafebedrijf gedaan. We zijn beiden in een keer geslaagd.
Joke had het nodig voor de kantine en ik omdat ik in mijn snackbar Visjan ook een biertje wilde verkopen. Tot 1982 was ik penningmeester, na Theo Keuter. Na mij heeft Arie Ringelesteijn het penningmeesterschap overgenomen. In 1981 ben ik gestopt met actief rugby. In 1980 nam ik de snackbar van mijn ouders over en blessures waren te riskant en duur voor een startende ondernemer. Ik ben nog steeds donateur.” Jan Obdam (oud speler) 13
Dat althans realiseerde ik me toen Megan (Mini) opeens diep moest nadenken, terwijl ik het idee van ‘support tijdens pick and go’ aan het uitleggen was. Zonder veel succes overigens. Het enige wat ik zag waren wazige blikken in verveelde ogen. Totdat Megan een stapje naar voren deed, serieus kijkend. ‘Maar,’ zei ze, ‘ je bedoelt dus gewoon dat we moeten gaan bumperkleven?’
“En in geen andere sport zijn vriendschap en verbondenheid zo intens als in de onze.”
samenwerken aan een plan, ofwel een verhaal verzinnen, om punten te scoren. En in geen andere sport zijn vriendschap en verbondenheid zo intens als in de onze. Dit zijn allemaal dingen die onze jeugdspelers - van Turven, Benjamins en Mini’s tot Junioren - ervaren wanneer ze trainen of wedstrijden spelen. Vanaf dit seizoen zijn alle teams in de drie leeftijdscategorieën van de Jeugd voor het eerst compleet. En dat niet alleen. Onze jeugdteams meten zich steeds beter met de beste teams uit onze regio en ver daarbuiten. Door Gawie Keyser Trainer (jonge) jeugd
Even stond ik met de mond vol tanden. Bumperkleven? Natuurlijk! Bumperkleven! Hier en daar klonken lachjes vanuit de groep. Opeens was een nieuwe energie voelbaar. We hervatten de oefening en het verschil met daarvoor was hemelsbreed. Ze hadden het door.
De jeugd van Alkmaar ‘Bumperkleven’ op het rugbyveld
Hoe leer je kinderen rugby? Door vooral het feit dat ze rugby aan het leren zijn geheim te houden. Dat klinkt raar, maar is waar. Dat kinderen zo denken, heb ik de afgelopen twee jaar ervaren als coördinator en trainer van de (jonge) jeugd. Dat technische verhaal van zo’n trainer is maar ‘oersaai en irrelevant’. Misschien hebben ze gelijk.
14
Het incident is tekenend voor de filosofie waarmee we jeugdrugby in Alkmaar willen ontwikkelen: in de ogen van kinderen is rugby geen ‘technische sport’ met ‘afzien en goed fit worden’. Kinderen ervaren onze mooie sport op een totaal andere manier; ze nemen de basiselementen in zich op en buigen die om tot iets wat past in hun eigen wereld van verhalen en symbolen. Zoals dat ‘bumperkleven’ van Megan.
Gawie legt uit
Rugby is de meest creatieve sport die ik ken. Een speler moet ieder moment beslissingen nemen die de uitkomst van een bepaalde fase beïnvloeden. Ik probeer mee te geven dat een try, gemaakt door een team, waarbij de bal vijftien keer door vijftien verschillende spelers wordt gehanteerd (mijn droom…), duizend keer meer waard is dan een try van die ene grote speler die doorbreekt en alleen scoort. In geen andere sport moeten alle teamgenoten zo intensief
15
Maël Kramer “Ik was een keer op een vriendendag komen kijken en ze vroegen of ik meedeed. Ik vond het heel leuk en nu doe ik nog aan rugby. Het leukst vind ik de sfeer, en het is een teamsport.”
Beer Boerman “Ik speel vanaf oktober 2010 bij de mini’s als Hooker. Mijn vader en moeder dachten dat deze sport wel bij me zou passen. Ik heb gejudood, maar vond dat niet meer leuk. Ook vinden mijn vader en moeder het belangrijk dat ik een teamsport doe. Het leukst vind ik de limonade van Joop. En het tackelen en de wedstrijden spelen. Touch rugby doen we soms tijdens de training, en dat vind ik niet zo leuk. Strandrugby in de stad vind ik ook heel leuk en dat mijn familie uit NieuwZeeland bij de training kwam kijken.”
Willem Noordzij “Ome Joost Volmer vraagt al sinds ik 2 jaar was wanneer ik met hem meeging naar de rugby. Toen ik bijna 5 jaar was, heeft hij gevraagd aan Gawy en Thijmen of ik het mocht proberen. De trainingen met de tackel-bags vind ik heel erg leuk. Als ik ze moet vastpakken, roep ik altijd tegen ze: Kom maar op wafels, ik eet jullie op! ‘Schipper mag ik over varen’ is ook leuk. Je mag dan tackelen en heel hard rennen. De wedstrijden vind ik soms wel spannend, omdat ik dan misschien heel hard getackeld wordt door grotere jongens. Maar rennen doe ik het liefst tijdens de wedstrijden. Het allerliefst doe ik thuiswedstrijden, want dan mag ik bij Joop aan de bar wat drinken kopen.”
Pieter van Duijn, jeugdtrainer “Mijn vader speelde in de beginjaren rond ‘75 bij de club en bleef daarna betrokken als donateur. Als kind ging ik vaak mee en speelde op de club. Op mijn 13de stond ik voor het eerst in mijn trainingskleren op het veld. We kregen een training van Chris de Koning, Wouter Luttekes en Peter Lover. Na een paar weken trainen werd ik besmet met het rugbyvirus. Daar heb ik nog steeds last van.
gebonden. Hierna volgden vele wedstrijden met de Cubs, Junioren, Colts en Senioren. En onwijs mooie en leuke trips, zoals naar Engeland en Schotland. Marco Koopman speelde met zijn trompet eerst het Nederlandse volkslied en daarna die van Schotland. Daarna deden we de Dutch Haka. Oud tegen jong met Pasen is ook altijd gezellig. De brunch en eieren zoeken voor de kinderen, daar deed ik vroeger ook aan mee. Ik ga nu het tweede jaar in als trainer van de Cubs en Junioren. Met de junioren ga ik elke zaterdag mee naar de wedstrijden. Het is mooi hoe de jeugd groeit bij Alkmaar. Rugby wordt bekender in Nederland door veel op scholen rugbyles te geven.”
Mijn eerste toernooi volgde al snel. Ik reed mee met Bob Moesman, de jeugdbegeleider van de Cubs. Bob heeft me begeleid tot ik bij het tweede kwam. Op mijn 19de stond ik in het eerste. Bij mijn eerste rugbytoernooi vergat ik mijn sportbroek. Bob kocht een broek in zijn maat, ik trok hem aan. Veel te groot natuurlijk. Met een paar schoenveters werd de broek om mijn middel
dtrainer 1981 Jeug ejans Mark Jong
1976 1995
16
17
Bakfietstoc ht
om IJsselm e
In de beginja ren van de A lkmaarse ru den de inko gbyclub bes msten alleen tonuit contribu Er was nog ties. geen kantine , dus ook gee Om een trai n barinkomst ner ‘van buit en. en’ aan te ku werd er een nnen trekke sponsoractie n, op touw gez stocht om he et: een bak fi t IJsselmee etr. Er werden dr ie bakkersbak fietsen g bestelbus om eregel te volgen. Ve rtrek op vrijd d en een de Alkmaars agavond va e wielerbaa naf n. N eerste bak fi ets. Bij de op a 10 km sneuvelde de rit naar de p bij Zuid-Sch rovinciale w ar woude wer eg d de haakse veel snelheid bocht met te genomen. Zo ’n het talud kw am ie tot stils 8 meter lager, onderaan tand. Geluk de bak fiets kig was alle geblesseerd en en niet de b laten liggen erijder. Bak , dan maar fiets met twee st uks verder. Er gebeurden op deze barr e tocht nog wonderlijke wel meer zaken. De to enmalige de er nog verh elnemers ku alen over ve nnen rtelle heidsrecord s met bak fiet n. Zo werden er snelsfi weerga niet etsen gebro ken, die z’n kenden. Zon dagmiddag, verwacht, ar veel eerder riveerden w dan e weer in Alk maar. Van de spon sorgelden ko nden we Wal van A AC als ter van Dalen onze eerste trainer naar Walter heef de club hale t ons 3 jaar n. getraind.
er
‘Verse’ appeltaart
Nog steeds weinig inkomsten in de beginjaren van de club. Dus waren extra activiteiten nodig om aan geld te komen. Kerstkaarten deur aan deur verkopen leverde zo een aardig bedrag op. Het jaar daarop, weer in de tijd voor Kerst: verse appeltaarten, geregeld via de bakkerij van de schoonvader van secretaris Cees Bel. Het duurde weken voor de ‘verse’ appeltaarten uiteindelijk hun weg vonden naar de argeloze kopers. We hadden toen al een kantine, waar de taarten lagen opgeslagen. Gewoon de verwarming in de kantine zo laag mogelijk zetten.
Het verhaal van Pook van Pook van Pook “In augustus 1987 heb ik voor het eerst meegetraind, op uitnodiging van mijn neef Jan van Berkel. 11 jaar oud, aartslui (grootse hobby`s bank liggen en cola drinken) en te beroerd om mijn ene been voor de andere te zetten. Ik had de veel te vermoeiend klinkende uitnodiging meerdere malen afgeslagen. Maar door het continue aandringen van neef Jan geschiedde het. De jongste neef, vierde in de rij van de Van Berkels stond op het rugbyveld. Het was liefde op het eerste gezicht. Na twee trainingen onder de bezielende leiding van Eef Lover en René Kesselaar, mocht ik zoals het een echte rugbyer betaamt zaterdags meteen de wei in. We speelden tegen een mix van Den Helder en Schagen en wonnen met meer dan 80-0. Die wedstrijd mocht ik aantekenen voor 10 tries, dus 40 punten (try was toen nog 4 punten). Ik was meteen verslaafd. Ik heb dit record trouwens nooit meer verbeterd en had toen waarschijnlijk al mijn rugbycarrière moeten beëindigen. Je behoort het feest altijd te verlaten op je hoogtepunt. Iets wat mij achteraf niet is gelukt.
Pook van Berkel (met bal)
In die tijd hadden we twee complete Cub teams. Als (iets te zware) mini mocht ik vaak meedoen met de Cubs om hen aan te vullen. Het gebeurde dan ook regelmatig dat er vier Van Berkels in één team stonden. Hiermee staan we gelijk aan de “Moesmannen” (wij maakten uiteraard veel minder lawaai). Het was jammer dat het aantal jeugdleden bizar snel terugliep. Hierdoor trainden we soms met twee of drie man. Trainer Peter Lover had dus wel alle tijd om ons alle facetten van de rugbysport bij te brengen. En niet zonder resultaat. Mede door zijn tomeloze inbreng en mijn ‘ijzeren’ discipline, heb ik het toch weten te schoppen tot Klein, Jong en daarna Oranje onder de 21 jaar. Op mijn 19e werd ik vader en heb ik mijn schoenen voor een jaar in de wilgen gehangen. Na dat jaar heb ik de draad snel weer opgepakt. Ik debuteerde meteen in het eerste. Bernd was net aangesteld als trainer en mijn eerste wedstrijd in het 1ste was een feit. We speelden uit tegen Groningen. Ik weet nog dat ik startte op de hooker en gaande weg de tweede helft verhuisde naar de scrum half. Ik speelde met mijn oude vrienden en mijn trainers en raakte wederom verslaafd aan rugby. Nu, 26 jaar na mijn eerste ontmoeting en 17 jaar na mijn debuut in het eerste, kan ik rugby nog niet loslaten. Het ei in je handen, het fysieke contact en werken voor en met je vrienden is me zo dierbaar. Rugby is voor mij geen sport, maar ‘a way of living’,” aldus Pook van Berkel.
18
19
Trainer en speler, vader en zoon Bernd en Mickey Verhofstad Bernd (49) ging mee naar een rugbytraining met een vriend van school. Hij was toen 19 en na één training gelijk verkocht. “Jammer dat ik rugby zo laat heb ontdekt. Daarvoor heb ik van alles gespeeld, zoals voetbal, cricket… Cricket, even maar, dat vond ik een ballensport. En nog judo en zes jaar hockey op hoog niveau.”
Mickey (22) speelt vanaf zijn 7e jaar. Op zijn 11e is hij gestopt, tot zijn 16e. In die tijd waren er te weinig leeftijdsgenoten om teams te formeren. Mickey is toen op voetbal gegaan. “Ik kon de bal niet aan de voet houden. Ik was beter met de bal in de hand. En beuken mocht niet.” Met 17 jaar was Mickey de jongste speler in het eerste bij de Alkmaarse rugbyclub. “De samenwerking met de rugbyacademie heb ik net gemist. Dat kwam na mijn schooltijd jammer genoeg.” Bernd en Mickey speelden 5 jaar samen in het eerste. Voor beiden een unieke en waardevolle ervaring. Mickey: “Je bent zo op elkaar ingespeeld. We deden veel op gevoel en konden blindelings op mekaar lopen.” Bernd: “Enige nadeel is dat ik hem sneller vond dan een ander. Dat was niet altijd de bedoeling. Meestal pakte het goed uit gelukkig.” Bernd heeft tijdens zijn rugbycarrière 12 jaar bij Castricum gespeeld om op een hoger niveau te spelen. Zo kwam Bernd terecht in het nationale team. “We gingen de hele wereld over. Dat was een hele mooie tijd. Helaas had ik veel last van blessures. Later ben ik voor de gezelligheid terug gegaan naar Alkmaar.” 20
Mickey: “Het maakt niet uit of je wint of verliest. Na de wedstrijd is het altijd gezellig.” Beiden hebben leuke herinneringen te over: Trainingen, feesten, busreizen. “Was je een groentje of te bijdehand, dan werd je in de bus naar achteren gelokt. Uiteindelijk stond je de rest van de reis in je blootje vooraan in de bus. Mickey: “Als kind had ik een vrij leven op de club. We gingen stiekem langs de sloot naar het privéterrein van de boeren, spelen met de beesten. Boze verhalen over berenklemmen, we geloofden alles. Stiekem spelen in de krantencontainer van Joop. We gooiden alles eruit. Joop brullen ‘VERSLOOPSTAD! Ik stop alles bij je in de brievenbus!’. “Ook leuk: foute Sinterklaas, surprises, vieze rijmen. We mochten mekaar één keer per jaar zwart maken. Door twee vaders georganiseerd, Pieter Vink en Rene Kesselaar. Beiden hebben veel voor ons gedaan.”
ud spelere met een Rien Tanvokore deOlol een keer me
“We speelden 73. De leden t was mei of juni 19 rugbywedstrijd. He zamenlijk aan zelschap deden ge van dit spor tieve ge kon er ook y zaalvoetbal. Rugb judo, badminton en ai. Een paar kw do toen lid van Ju nog wel bij. Ik was reeuw, ze Ma ck Co trijd zijn namen van die weds der Zwet. n Tanke en Ton van Sjaak Tambach, Be weldige ge gebleven was de Wat mij verder bij is nd. we ge t s echt wel wa derde helft. En ik wa een indruk gemaak t. Op Die wedstrijd heeft ck in Ceres Co n de ronde tafel bij zaterdagmiddag aa gemo de om n t eerst bijee kwamen wij voor he , het uit el sn er n re ken. Wij wa yclub lijkheden te bespre gb ru Zo is de Alkmaarse moest mogelijk zijn. ontstaan.”
New Scot Team me land Yard Rugby Rugby ets Alkmaarse Jan Kuijpe rs vertelt: “Op 11 en de Alkmaa 12 april 19 rse rugbyc 76 heeft lub het Ne rugby team w Scotland Y uit Bridge nd Wales ard enerveren ontvangen dw . N a een Ceres, vert eekend en een derd e rokken ze maandagm helf t bij Café ringcar we iddag met er na a r W de touales. Dus afzakkert dronken w je aan de ij nog een bar bij Co zegt Lydia c k Mazaree , Cock zijn uw. vrouw, “K heb b en de ijk nou, die Opeens prijzenkas smerissen t va n d e b de peper e iljarters m n zout ste ee gejat e lletjes van was wel h n de tafeltje eee s.” Dus da je nou een eel bijzonder. Ik ook t rugby trofe kwaad. Kij e k, (biljart)sp ullen, foei. ‘leent’ oké, maar vre dat em d e Ik bood aa n direct na ar Wales te len terug te halen. J rijden en d e begrijpt ie spulBridgend dat ik daa wa s d a n d r eerder in e b u s me t de situatie de smeris uit aan de sen. Ik leg Chief alda dat stelletj de ar en vroe e rovers n g of die iet een na ten. Maar c h tje wilde v zo ver wil de hij niet astzetvolgende gaan. Toe avond aan n de bu s d kwam, ke vreemd op e ken de ma toen ze m nnen wel ij daar zag en staan m e t he t
schoolhoo fd. Na enig overleg be he t een en grepen zij ander niet wel dat kon. Zodo spullen te ende kree rug en mo g ik de cht ik een blijven. Du wee s ik heb C ock gebeld kje op hun kosten was en ik dat alles w me t e e n w eer terug eekje wee g oe d al g o r thuis kw ed.” am. Eind
Jan Kuijpe rs, oprichter, voorzitter, eerste tra iner en ou d s p eler
21
Bestuurslid vanaf het eerste uur
Cees Bel
Cees Bel is bestuurslid vanaf de oprichting van de rugbyclub tot nu toe. En steeds met de functie van secretaris. Dus de bestuursvergaderingen voorbereiden door het maken van een agenda; aantekeningen maken tijdens elke vergadering en daarna ook nog de notulen verzorgen. Overleg voeren met gemeente, sportbedrijf, sportraad. Brieven schrijven namens de club aan allerlei instanties. Kortom een behoorlijk intensieve taak. En dat al 40 jaar lang. Wat bezielt een clublid om zo’n taak zo lang te willen uitoefenen? Om deze vraag te kunnen beantwoorden voerde ik een gesprek met Cees bij hem thuis. Zijn vrouw Thea was daarbij aanwezig en deed volop mee in het gesprek. Ook zij is tenslotte al bijna 40 jaar bij onze club betrokken, als vrouw van de secretaris.
22
Kun jij je nog herinneren hoe je bij de rugby betrokken bent geraakt? Ik was student in Haarlem,woonde daar ook en speelde honkbal bij HC Kinheim. Na mijn studie bouwkunde keerde ik terug naar Alkmaar, naar het ouderlijk huis. Las een verslag in de Alkmaarse Courant over de oprichting van een rugbyclub en een oproep om, als je geïnteresseerd was , naar café Ceres te gaan om daar nadere informatie te verkrijgen. Dat was net na de zomervakantie in 1973. Ik ben daar op afgegaan en kreeg er een goed gevoel bij. Dat was het begin.
Toen je stopte met actief spelen en fluiten, bleef je toch bij de club betrokken door je secretariaats-werk. Ja, ik had veel leuke zaken meegemaakt bij de rugbyclub en had er geen moeite mee om met het bestuurswerk door te gaan. In de club had ik veel sociale contacten opgebouwd en daarvan weglopen leek me maar niks. Vandaar doorgaan! Bovendien was het ook leuk om door te gaan met vergaderingen en overleggen met sportzaken, met gemeentevertegenwoordigers en ook met de Alkmaarse sportraad. Daar heb ik zelfs een aantal jaren zitting in gehad als vertegenwoordiger namens de rugbyclub en nog een vereniging. Maar ik weet zo niet eens meer welke sport dat was.
Maar dan ook meteen een bestuursfunctie?! Tja, Jan Kuijpers, de man die het rugby naar Alkmaar bracht, probeerde meteen een structuur in de club aan te brengen en functies in het bestuur te verdelen. Hij vond mij typisch een secretaris met mijn kennis van overheidsregels en mijn contacten met officiële instanties. Dus vroeg hij mij gewoon om deze taak op me te nemen en dat heb ik toen maar gedaan.
In het clubbestuur het secretariaat doen is meestal niet zo’n geliefde taak omdat er nogal wat schrijf/type/pc – werk van je wordt verwacht. Hoelang denk je er nog mee door te willen gaan? Nou, nu je dat zo vraagt – niet zo heel lang meer. Er komt toch een moment dat het genoeg geweest is. En Thea vult aan: “Als ie 65 is, houdt het wel op” (de geboortedatum van Cees is 4-1-1950, dus reken maar uit).
Je hebt een jaar of vijf actief rugby gespeeld? Ja, vijf of zes jaar en meestal prop, soms op de flanker positie. En als er geen scheidsrechter beschikbaar was, floot ik soms een wedstrijd.
Zijn er nog leuke verhalen, anekdotes en wetenswaardigheden die je te binnen schieten of juist altijd bij zijn gebleven? Ja, volop.
Dat leidde ook tot je volgende stap in de rugbywereld. Je ging verder als scheidsrechter. Er was een probleem voor de rugbybond om scheidsrechters te vinden om wedstrijden in de lagere klassen te leiden. Ik heb toen een scheidsrechtercursus gevolgd en ben in die klassen gaan fluiten. Ook dat heb ik een jaar of vijf gedaan.
Thea komt uit een bakkersfamilie en het aanleveren van de appeltaarten om in de decembermaand huis aan huis te gaan verkopen vanuit de rugbykantine staat me nog goed voor de geest. De eerste bestelling werd vlot verkocht, maar daarna werden sommige leden wat overmoedig en werd er een tweede bestelling gedaan. Toen stagneerde de verkoop nogal en heeft het erg lang geduurd voor alle taarten weggewerkt waren!
En de bakfietstocht rond het IJsselmeer was een ervaring om nooit te vergeten. Het was een actie om sponsorgeld te verkrijgen voor een trainer. Thea was ook mee en herinnert zich nog dat Jean Groothuizen bovenop het dak van de volgauto in z’n nakie lag te zonnen, maar dat we hem even vergeten waren en de volgauto op een bepaald stuk even snelheid moest maken zodat er wel 100 km per uur gereden werd. Toen klonk er een angstig geklop op het dak van de bestelbus. Gelukkig goed afgelopen. Jean wordt nog wel meer herinnerd door zijn streaken, een fenomeen dat in die tijd erg populair was geworden en ook in de club heel wat keren werd beoefend. En de trip naar Parijs met de trein en het bekijken van de wedstrijd France-Ecosse (tegen Schotland dus). Er werd nogal gecontroleerd op drugs. Het was tenslotte de tijd waarin soft-drugs z’n intrede deden in de maatschappij. Mark Jongejans werd door de spoorwegpolitie/douane even meegenomen naar een kamertje, omdat ze tegen hem wel wat argwaan koesterden. Een prachtige trip. Leuk om dat meegemaakt te hebben.
28 augustus 2013 Gesproken met Jaap Rus
Cees Bel (wit shirt)
23
“Ik ben gaan rugbyen door mijn broer Mark. Hij vond het zo’n mooie sport, ik dacht: Ik ga een keer mee. Zo sloeg eind jaren zeventig het virus over op mij. Ik speelde altijd in de driekwart lijn, een mooie plek. We hebben een hele mooie tijd gehad. Vooral de derde helft in Café Bar Ceres was toch wel berucht. Een leuke anekdote: Toen de tegenstander een keer tekort spelers had, en ik met hun meedeed, werd ik in mijn noten geknepen in het losse werk op de grond. Dat bleek mijn broer te zijn, wat een lol. Van 1982 tot 1987 woonden wij op Texel. Daar wist ik met behulp van Alkmaar ook een rugbyclub op te starten met de mooie naam Rugbyclub Overzee. Bijna alle spelers waren rond de 16 jaar. Een erg jonge ploeg, die een keer tegen Alkmaar moest spelen. En dat waren toch wel bomen van kerels vonden wij. We speelden in groen zwart (Texel in het hart). We hebben ook nog twee jaar in de competitie meegespeeld, wat helemaal niet zo slecht ging voor een beginnende club.”
Op Texel
Cor Jongejans
Eerste shirtjes
De eerste shirtjes waar we in speelden - winter 1973 tot voorjaar 1974 - waren geleverd door Cock Mazereeuw, bareigenaar van Ceres en tevens voorzitter van de club. De shirtjes hadden ‘Heineken’ als opdruk. Ze moesten binnenstebuiten gedragen worden vanwege een verbod van de Nederlandse Rugby Bond op reclame-uitingen in de rugbysport. Best wel koud om in zulke dunne shirtjes te spelen in die tijd van het jaar. Cock had overigens jaren later op trip naar Sittingbourne in Engeland, nog wel wat moeite om met zo’n naam serieus genomen te worden.
24
25
Joop en Eef op bezoek bij Kitty en Bill Richardson in Swansea (GB), de ouders van Tony.
Een overzicht van de trips Heren 1974
Parijs (Frankrijk)
1977
Weer naar Parijs, nu met de trein
1980
Darmstadt (Duitsland)
1983
Weert (Limburg)
1984
Oisterwijk/Tongeren/Maastricht (Brabant/België/Limburg)
1988
Parijs (Frankrijk)
1989
Sittingbourne (Engeland)
1990
Berg & Terblijt/Beek/Maastricht (Limburg)
1991
Bath (Engeland)
1993
Swansea (Wales)
1995
Praag (Tsjechië)
1998
Sittingbourne (Engeland)
2000
Sittingbourne (Engeland)
2004
Bath (Engeland)
2007
Maastricht (Limburg)
2008
Benidorm (Spanje)
2011
Sittingbourne/Twickingham Londen (Engeland)
2012
Edinburgh/Murrayfield (Schotland), de eerste keer met vliegtuig
Dames 2010
(Duitsland)
2011
Heusdenzolder (België)
2012
Cardiff (Wales)
2013
Luxemburg (Luxemburg)
26
Om geld in te zamelen voor de damestrip naar Luxemburg werd de kantine omgebouwd tot luxe restaurant voor ruim 50 gasten. In samenwerking met twee professionele koks hebben de rugbydames een heerlijk viergangen diner geserveerd.
Naast deze trips zijn Bob Burges, Perry Klos en Bernd Verhofstad op uitnodiging voor veteranen wedstrijden in Baghrein en/of Dubai geweest. Ook Chris Koop is voor een toernooi, voor spelers onder 17 jaar, in Dubai geweest. Jeugd De Jeugd gaat vaak tijdens de seizoensafsluiting op stap. Bijvoorbeeld picknicken en activiteiten in de duinen bij Schoorl of met z’n allen naar het zwembad. De oudere jeugd gaat wat verder van huis en zijn het afgelopen seizoen naar België geweest.
Eerste keer Ameland (2001). Beachrugbytoernooi, een jaarlijks terugkerend evenement.
27
5 jaar Alkmaarse rugbydames Ook voor de Alkmaarse rugbydames is 2013 een bijzonder jaar: het eerste lustrum. In 2008 kregen initiatiefnemers Tijmen Vader en Joop Zandvliet het idee om een damesteam op te richten. Uit de papieren blijkt nu dat er al meerdere pogingen in het verleden zijn geweest een damesteam op te zetten, toen helaas zonder succes. Er werd een oproep gedaan in de Side-Step. De grap was dat het een oproep was voor verzorgers voor het nieuwe damesteam. Dus geen trainers of coaches, die waren al geregeld. De krant kreeg lucht van de oproep. Er kwam een artikel in de krant over de oproep en daar kwamen juist een hoop dames op af. In augustus 2008 was de eerste goedbezochte training een feit. Vijfentwintig enthousiaste meiden waren bereid kennis te maken met rugby. Een jaar lang werd er alleen maar
getraind. ‘Man of the match’ werd ‘Diva of the day’. Halverwege het seizoen sloot een deel van de meiden zich aan bij de dames van Castricum om wedstrijdervaring op te doen. In 2009 bleef er een clubje van ongeveer 15 dames over, die samen de competitie ingingen. De meiden, net aan een jaartje getraind, werden voor de leeuwen gegooid. De dames kregen het eerste competitiejaar behoorlijk wat om de oren.
Maar aan het einde van het seizoen waren er toch positieve resultaten. Er werden wedstrijden gewonnen! Rugby blijft toch vooral een mannensport. Het is moeilijk vrouwelijke leden te werven. Blessures, zwangerschappen, werk. Voor een eigen team in de competitie zijn 25 dames nodig. In 2012 is besloten te clusteren met de dames van Haarlem. Zij zaten met hetzelfde probleem. Dit leidde tot een promotie voor de Alkmaarse meiden, aangezien Haarlem in de eerste klasse speelde. Het eerste clusterjaar was een beetje aftasten. Reizen, het combineren van de trainingen en de juiste aansluiting vinden. Dit ging niet altijd even gemakkelijk. Met een degradatie tot gevolg. Wellicht was de eerste klasse een maatje te groot voor een team dat nog niet goed op elkaar was ingespeeld. Nu, een jaar verder (seizoen 2013/2014), weten de meiden wat ze aan elkaar hebben. Met een compleet nieuw trainersteam zijn de verwachtingen hoog! Door Jeanet van Berkel
28
“de meiden weten wat ze aan elkaar hebben”
29
De Mentaliteitstrofee
De mentaliteitstrofee wordt sinds 1976 jaarlijks uitgereikt en doorgegeven. Nico van Dijl had van zijn vrouw Truus geleerd om beeldjes te maken. Zo had hij een rugbyspeler gemaakt van metaalplastiek, van plaat vertind blik. Door het te verknippen, vervormen en solderen ontstond een kunstwerkje. Insmeren met kachelzwart en oppoetsen gaf een min of meer bronseffect. Nico toonde het resultaat in het bestuur, waarop de toenmalige trainer Walter van Dalen spontaan het idee opperde om er een mentaliteitstrofee van te maken.
Nico vertelt: “Leuk was het, dat daarna de bondstrainer Dennis Power bij mij thuis kwam en liet weten een soortgelijke trofee te willen hebben voor de bonds referee van het jaar. Ik heb dat toen voor de eer en de kostprijs gemaakt. Later kreeg ik weer zo’n verzoek. Dat werd duurder door arbeidsuren. Ik geloof, dat ik toen 150 gulden vroeg. Let wel, het was ongeveer 40 uur werk. Dat werd te veel gevonden en ging dus niet door. Ik heb dat nooit erg gevonden, omdat ik mijn hobby’s eigenlijk voor mezelf uitoefen en niet in opdracht. Ik vind het overigens hartstikke leuk, dat jullie hem nog gebruiken. Het messing schildje met de namen erop zal wel te klein zijn geworden.” Inderdaad: Het houten voetstuk is helemaal bezaaid geraakt met messing schildjes met de namen van de winnaars.
d gezet. n Nedeoprhelat nnieu a v van zo’n n we rugbyveld le a p y steigerpijpen b d g tij en u n e al r di t yp to gb te De lanorgdesn er door de gemeente geenorrupalen te zorgen. We gebruiktaden. Er liggen genoeg lange lantworaadernnpaerle
zo t wel ra In 1976 w gelaten om vo en: Is goed. En . govens, wee n de club over n. Even vrag ren... ja leuk m bij de Hoo se eu aa is kl kz m ub n er cl Het wordt aa w va , 4 de ijl D el In n w n. va er de o ze or ic e N w . en d lang an. Wat een zes meter lang ten. Daar kunn n wel nog even geschilder nop. Te gek m te ns nog in moe alen van ve ve oe yp to bo M . el g gb rd ru no sm e oe k st rv de oo die de club ve rpijpen er ws: de lang ar ge eu ei na ni t st n e le he di b pa lu e yc vier van di at... we lassen lkmaarse rugb eel. Weet je w zo haalt de A En d. on gr Zwar t-rood-g de meter boven lgende in een palen. Wel 16 aar. schreef het vo m ijl lk D A n in va n o ic aa ggen. N Nederland st el meer te ze land is nog w er ed N n va en ste rugbypal mer 5): Over die lang argang 2 num ja p te S e id (S ad govens, bl ub cl oud erkt bij de Hoo w e di d an m , ie en nog een met een snor man-voeger or n vo aa s st al r n le kt er pa nieuwe onze fourageu iemand die w al gezien? De . En vergeet er t ur et he te m e on 16 lli m ju el gs n W Hebbe verwarmin op te zijn. n Iets om trots uw niet. te schilen de mense lle A in de grond. t! ui Cock Mazeree deze 4 palen ze en om ek an st m m O d s. 16 on : tijd et zo trot boven de gr Tel ze maar na van dit verhaal: het zijn al hebben zijn ni or kt do er en d w l er ge aa ld n hi or W m op! e will jn gesc die er aa deren. De m n. Mannen ko noemen: ze zi en se te m t d en na el he m n n e be hu va or lfd ik last een vo n. Laat weer deze . Maar laat de van ousiaste lede n Kluft, Nico l rugby spelen niging bezig To re aa : bijna alle enth ve m en le ar de al w or ig vo f ez t ui tie nw d ak Aa t an . ng m he en ie en instraat, eens noem Onze verenigi organiseren and uit de Tu , man rusten. m rd ie ar aa r, pa lw ve n ke Lo ee f ik !! Dijl, Ee uit de St zijn niet op n l ter harte?!!! traat, iemand ie, de man va toch allemaa s nn Ja on de Tuindwarss n at va ga an uus, de m je de man van Tr baard en eent man met een ee Marijke, tw n erkzaamhede oproep om w clubleden. ze le de al r n ve aa zo t t ch To hten, geri ic rr ve te ub voor de cl ntijd. at in die begi Ja dat was w
Sinds 1996 wordt ieder seizoen afgesloten met het Pieter Vink Vriendentoernooi. Een idee van Bernd Verhofstad. Bij dit toernooi kunnen rugbyers hun familie, vrienden en collega’s kennis laten maken met hun sport.
30
31
Tim Kingma,
oud speler
“Het was 1973 . Ik woonde ne t weer in Alkm een advertentie aar en las in de krant vo or een inform over de rugbyc atieavond lub. Na rugby in Australië, le leuk om in Alkm ek het me aar mee te do en. Drie weken speelde ik mijn later eerste wedstrij d. De eerste w die de club won edstrijd ! Het werd ee n groot feest, hele emmer bi ik kreeg een er over me he en. Later heb ik oo k Willem Prins en Dirk van de aan de club vo r Meulen orgesteld. Ik be n tot 1978 lid tot ik terug gi geweest, ng naar Austra lië. Ik heb altij van mijn tijd bi d erg genoten j de club, en w as erg onder de de afscheidsw indruk van edstrijd ter er e van mij. Ondertussen wonen wij alw eer 35 jaar in Australië. Ik he b hier nog een tijdje voor de Golden Oldi es rugby gesp eeld. Het hoogtepunt w as de World Go lden Oldies tournament. Ee n fantastische bijeenkomst waar 33 landen aan m eededen. We zijn vele m alen in Nederla nd geweest en waren ook bij het 25 jarig jubileum. Ik heb toen m eegespeeld m et de wedstrijd: de oudj es tegen de jo nkies. Gerard de Groot is ee ns een week bi j ons in Australië langs ge weest. Willem Prins woont 1200 km bij on s vandaar. Da ar hebben we af en toe no g contact mee .” Tim is de 6de links achterst e rij.
Rugby-sauna-bezoek Eind jaren ‘70 komt Jean Groothuizen bij de club spelen. Een stevige, snelle en wendbare speler. Goed voor in de driekwartlijn. Jean werkt voor zichzelf, meestal in de bouw. Jean komt uit een ondernemersfamilie, dus heeft hij volop ideeën: een pand tegenover de Waagtoren staat leeg. Daar kan mooi een sauna in gemaakt worden. Een paar maanden later gaat de prachtige sauna open. Vanaf dat moment is het vaste prik: op vrijdagavond na de training gaat een groot aantal clubleden naar de sauna. Ook al ben je nog nooit naar een sauna geweest: dit moet je meemaken! Helaas brandde de sauna na een jaar uit en was het even met ons saunabezoek afgelopen. Maar Jean zat niet bij de pakken neer en na een aantal maanden ging er aan de Munnikenweg een nieuwe sauna van start. Met een heus koud-water-dompelbad waarin je bommetje kon doen. En weer ging het rugbygezelschap op sauna-avontuur. Dit duurde tot Jean de rugbysport verliet, de sauna aan familie overdeed en weer een andere sport ging beoefenen (als ik het goed heb is hij gaan karten). Toen stopte ook het rugby-sauna-bezoek. 32
Aanvoerders 1ste herenteam, leden van verdienste, ereleden en voorzitters 1973 - 2013 Aanvoerders 1ste herenteam 1974 – 1975
Ton Kluft
1975 – 1976
Ton Kluft
1976 – 1977
Gerard de Groot
1977 – 1978
Jaap Rus
1978 – 1979
Jaap Rus
1979 – 1980
Jaap Rus
1980 – 1981
Rob Hoorn
1981 – 1982
Rob Hoorn
1982 – 1983
Rob Hoorn
1983 – 1984
Arie van Ringelesteijn
1984 – 1985
Arie van Ringelesteijn
1985 – 1986
Bert Prins
1986 – 1987
Ton Kolk
1987 – 1988
Ton Kolk
1988 – 1989
Rob Wielinga
1989 – 1990
Jos Tijdeman
1990 – 1991
Pieter Schoehuijs
1991 – 1992
Pieter Schoehuijs
1992 – 1993
Bob Burges
1993 – 1994
Bob Burges
1994 – 1995
Ton Kolk
1995 – 1996
Bob Burges
1996 – 1997
Bob Burges
1997 – 1998
Nigel Coughlon
1998 – 1999
Erwin Kok
1999 – 2000
Erwin Kok
2000 – 2001
Bernd Verhofstad
2001 – 2002
Bernd Verhofstad
2002 – 2003
Alex Mooij
2003 – 2004
Willem Moesman
2004 – 2005
Willem Moesman
2005 – 2006
Perry Klos
2006 – 2007
Perry Klos
2007 – 2008
Perry Klos
2008 – 2009
Perry Klos
2009 – 2010
Kenny Kolk
2010 – 2011
Richard Tros
2011 – 2012
Perry Klos
2012 – 2013
Kenny Kolk / Perry Klos
2013 – 2014
Nanko Molenaar
Leden van verdienste Bob Burges John Groen Gerard de Groot Eef Lover Jaap Rus Arie van Ringelesteijn Bert Prins Ton Kluft Ton Kolk Joop Stoop Hans Stalman Bernd Verhofstad Ereleden Gerard de Groot Eef Lover Bob Moesman † Arie van Ringelesteijn Jaap Rus
Voorzitters 1973 - 1973
Jan Kuijpers
1973 - 1974
Gerard Janssen
1974 - 1975
Jan Kuijpers
1975 - 1979
Cock Mazereeuw
1979 - 1980
Cees Bel
1980 - 1985
Jaap Rus
1985 - 1985
Cees Bel
1985 - 1987
Jos Tijdeman
1987 - 1995
Eef Lover
1995 - 2003
Joop Zandvliet
2003 - 2009
Jaap Rus
2009 - 2010
René Kesselaar
2010 - 2011
Erik van der Sluijs
2011 - heden
Joop Zandvliet
33
De toekomst Als er over 40 jaar weer een jubileumboek wordt uitgeven, wat staat daar dan in? Dat zou ik wel eens willen weten. Nog meer mooie verhalen, schitterende anekdotes en mooie herinneringen, daar ga ik vanuit. Het boek wordt in ieder geval veel dikker, gezien het groeiende aantal (jeugd)leden en de tijden van de digitale foto’s. Al had ik het doorbladeren en uitzoeken van de oude foto’s en krantenartikelen niet willen missen. Mooi dat mensen nog zoveel bewaren! Als club willen we nieuwe jeugdspelers – jongens én meiden – vooral een plek geven waar ze zich welkom voelen. Zo mogen nieuwe leden de eerste zes weken gratis meetrainen. Naast een ontmoetingsplek om met vrienden te sporten en leuke dingen te doen, bieden we jeugdspelers de ruimte om een stap verder te gaan door goede begeleiding. De (jeugd)trainers en begeleiders zijn opgeleid om talenten binnen de club te begeleiden richting topsport. De Alkmaarse rugbyclub neemt graag de rol van springplank voor talenten in de regio Noord West.
Zo werkt de club samen met de Rugbyacademie in Alkmaar. De academie is de uitvoerende organisatie van het talentenprogramma van de Nederlandse Rugby Bond (NRB). De NRB is aangesloten op het Landelijk Overleg Onderwijs en Topsport (LOOT), dat afspraken maakt met middelbare scholen. De Alkmaarse rugbyclub werkt daarom samen met het Willem Beau College, de officiële LOOT school voor onze regio. Al met al gaat het uitstekend met onze club. Twee senioren teams, een dames afdeling, een groeiende jeugdafdeling. Binnen nu en twee jaar zijn we mogelijk verhuisd naar een nieuwe accommodatie, met een kunstgrasveld wat aan alle moderne rugby eisen voldoet en een nieuwe kantine met voldoende kleedruimtes. Als we zo doorgaan, maken we onze ambities waar en hebben we bij het volgende lustrum: • complete jeugdteams in alle categorieën, • een compleet eigen dames team, • een derde senioren team, zodat er plaats is voor mensen die af en toe willen spelen, • ni euwe spelers verwelkomen, • spelers blijven ontwikkelen en begeleiden, • een eerste team als constante factor in de top van de 1e klasse, en op termijn wellicht een stapje hoger, • gekwalificeerde trainers voor alle teams, • en een uitstraling in de regio die past bij onze sportieve prestaties. Onze belangrijkste taak als bestuur is de Alkmaarse Rugby Union Football Club voorbereiden op de toekomst. Vanzelfsprekend kunnen we dit niet realiseren zonder steun. Steun van alle leden, oudleden, sponsors, ouders van jeugdleden en iedereen die de Alkmaarse Rugby een warm hart toedraagt. Dankzij de inzet van velen, kijken we met vertrouwen uit naar de volgende 10 jaar en het 50-jarig jubileum in 2023.
er pasfoto. de enige zond g no rt aa sk at om er nogis zijn speler is het spuugz us R ap Ja tje van een r Aanvoerde chtig het plaa zi or Vo . en vrag erskaart ge maals om te n NRB bijdra en op de spel d ee ur rs he le sc pe ge ys af je dt oeten rugb mpetitie door lucifersdoos verder de co . Dat geld wor Sinds 1977 m r rt te n aa Pe sk at er r ga el w maa een sp 70 -er jaren ee geplak t. Zo betalen voor tie. Dat is nieu rdinck. In de pe bu ri en um nt H en co t rd tier ub aa pe lb de cl kkeb de com als Enge verrekend in met ruige ba ld nodig om kende zanger sfoto. heef t ook ge be pa n de meesten nd n er ge bo ee ze za t de zo oe ... , m alla dos. Nou ar p de kaar t . ha O en e n. er st re ev oe se nl w ni aa een d. ties te orga lijk zelf even k uit in die tij oet je natuur van ons er oo Die pasfoto m ite. Dat kost moe het 1e team) te 2e rijer in as (v k al da en en. Uiteindelij Peter Blank n mee te nem éé ds ee st er vergeet
t Spelerskaar
Boompjes roo ien
Vloerplaat
De berekeningen voor het beton, dat nodig was voor een vloerplaat voor de kantine, waren correct berekend door Cees Bel. Hij is tenslotte de bouwkundig ingenieur in de club. Maar bij het storten, bleek al snel dat er veel te weinig beton was besteld. Door de hardwerkende grondwerkers was de bodem wel erg diep uitgegraven. Gelukkig konden er nog een aantal ladingen ‘restbeton’ worden geleverd. En de kantine ‘staat als een huis’.
Het bouwrijp m aken van de gr ond waar we kantine op ging de en bouwen, w as nog een he klus. In eigen le beheer moest en er vele stru en boompjes iken gerooid worde n om een stuk kaal te krijgen grond . Met de hand en de schep w lastig en tijdrov as end. Gelukkig had Adri Hoorn ee n goed idee. St om de struik en rop aanhaken aan de trekhaak va zijn Austin. Vo n l gas en hup, weer één min ging een tijd go der. Dat ed tot we een scherpe brandlucht roken. He laas, de koppel ingsplaten ha iets teveel wrij dden ving te versto uwen gehad. maar weer ve Dan rder met de sp a.
Namens het bestuur, Perry Klos
34
35
Seizoen 1973-1974
Teams door de jaren heen 1e team 2011-2012
2004
Alkmaa
1983
1990 r 2 Pasen
1977 2e team seizoen 1989-1990
36
37
1984
Dankwoord en sponsoren We willen alle mensen bedanken voor het delen van hun verhaal. We hopen dat iedereen zich herkent in de selectie van mooie herinneringen, leuke verhalen en foto’s van de afgelopen 40 jaar. Wij willen onze excuses aanbieden voor de verhalen van betekenis, die niet worden verteld in het jubileumboek. Vaak door tijdgebrek, soms door ruimtegebrek of gewoon niet aan gedacht. Het jubileumboek zou er niet zijn zonder de tomeloze inzet van de redactieleden en de financiële bijdragen van de sponsoren van dit boek. Ik wil ook hen hartelijk bedanken. Namens de jubileumcommissie, Voorzitter Alex Mooij
Kiwi Bouw
Huur de Verhuizer
Groep Kennemerweart
KS Timmerbedrijf
Mexicaans Restaurant Roses
Conijn Parketvloeren
Garagebedrijf Sneek & Blanken
Hammerstein Keukens
Timmer- en keukenmontagebedrijf Boerman
Schuurman Keukens
Telecom Service Groep
Postma en Postma Hang- en sluitwerk
Jellema Auto’s
Coja Coaching
Vishandel Jan Hoogland
Meubel- en interieursponsor De Stoof
Bouw- en Timmerbedrijf Rob Haverlag
Kamper Sportprijzen en Graveerbedrijf
Timmerfabriek De Jong
Digitron Engineering BV
Imbuko – Proef Zuid Afrika
Café De Stapper
Tabakswinkel Vivant Scharlo
Bouwbedrijf Groen en Wit
Uw Groene Slager: Hans van Borre
Café Lindeboom, de aller eerste sponsor Timmermans IJzerhandel
Bakker Raat Alkmaar
Stukadoorsbedrijf Theo Wijte
Tegel en Klusbedrijf Cor Tonkes
Schouten betonzaag en boringsbedrijf Koffiebranderij Simon Levelt
Dekenwasserij Balans
Wouters Beheer (Cube7)
Sportcafé Merv’s
Licher Installatietechniek
Poelier Ackerman
Snackbar ’t Hargerhoekje
Dierenspeciaalzaak Pro-Dier
Irma Ente
Loodgietersbedrijf Houtkoper
Systeembouw Dirk Ursem
Bakker en De Vries Installatiebedrijf
38
39
Colonfon Dit boek is een jubileumeditie van het clubblad de Side-Step van de Alkmaarse Rugby Union Football Club. www.alkmaarserugby.nl Bezoekadres: Robonsbosweg 6, 1816 MK Alkmaar, T. 072-5153713 Postadres: Postbus 48, 1800 AA Alkmaar
Tekst en beeldredactie Perry Klos Marijke Licher Alex Mooij Marjolein van Pel Jaap Rus Joop Stoop Fotografie Arie van Ringelesteijn en anderen Concept en realisatie Ontwerpbureau Kloosterman www.ontwerpburokloosterman.nl COMKEY reclame & communicatie www.comkey.nl
www.alkmaarserugby.nl
