Inhoud. W.S.V. Eemland Opgericht 2 februari 1952 Zuidereind 2b 3741 LG Baarn. Bank: NL15 ABNA penningm. W.S.V

1

(advertentie)

2

Colofon ERELEDEN P.M. Slingerland, A.G. Steffens. BESTUUR Voorzitter Niels Bijl August Janssenweg 24 3742RX Baarn 06-29513727 [email protected] Secretaris Marianne Doense-van Doornik Hoofdweg 50 1275 AD Huizen 035-5231085 [email protected] Penningmeester Gerard van den Berg Corlaerstraat 48 3863 ZE Nijkerk 033-2453763/06-21504615 [email protected] Alg. Adjunct Hans Jörg Lancelotpad 18 3813 EW Amersfoort 033-4790503 Havencommissaris Ico-Jaap van Foeken Reespoor 16 3755 JV Soest 06-51316397 [email protected] Havenmeesters Hobie Gommers 06-17017286 Lisanne Bijl 06-20820597 [email protected] COMMISSIES Havencommissie André Doense Erwin van Dijk Ico-Jaap van Foeken Gosse de Jong Cees Rademaker Wedstrijdcommissie Niels Bijl Marco Craanen Kees Hoeve Commissie Lief & Leed Betty van de Stroet Evenementencommissie Connie Bakkenes (vz) Edgar van Foeken Remo Dolstra Barcommissie Edgar van Foeken EEMLANDER Redactie Jan Overeem John F. Kennedylaan 99 3931XH Woudenberg 06-30023156 [email protected] Anitra van Foeken Betty van de Stroet John Willemse Milly van Foeken a.i. Eindredactie M.F. Doense-van Doornik Advertentiewerving Hans Jörg Jan Overeem Webmaster Hobie Gommers [email protected]

38e jaargang, nummer 3, 2015 De Eemlander is een uitgave van W.S.V. Eemland en wordt verspreid onder haar leden. De Eemlander verschijnt 4 x per jaar. W.S.V. Eemland Opgericht 2 februari 1952 Zuidereind 2b 3741 LG Baarn Bank: NL15 ABNA 0468 3927 26 penningm. W.S.V. Website: www.wsv-eemland.nl

Inhoud Colofon en Inhoud

3

Van onze redactie

4

Palaver

5

Mutaties

5

Lief & Leed

5

Uitnodiging ALV op 5 november

6

Foto’s bestuur

7

Het bloed kruipt ………

8

Prima Pinta

9

Speuren naar Sporen

13

Zo maar een Zeeuwse Zomer

15

Een héél naar plantje

16

Alle’s Archief

17

Er Ritselt in ’t Riet, dat …..

19

OMØ

19

Razend Rondje

20

Workshop schilderen

22

Het was een nacht

23

Evenementenkalender

27

Facebook WSV Eemland groep

27

3

Van onze redactie Het herfstnummer van de Eemlander heeft u alweer voor u liggen, dat betekent helaas ook dat het seizoen er alweer nagenoeg op zit. Dat de afsluitingstocht naar Hoorn alweer gevaren is, en dat we ons kunnen en moeten gaan voorbereiden op het winterseizoen. Voor de meesten van ons betekent dat weer bootje schrobben, schoonmaken, poetsen e.d. En dan gaat het gebeuren……..voor het eerst deze winter worden de boten gestald op het, in het voorjaar verharde, parkeerterrein. Dus geen gedoe meer met de bok op een ongelijk terrein, geen pijn meer aan onze helaas ouder wordende knietjes en enkels tijdens onderhoudswerkzaamheden. Hetzelfde geldt natuurlijk helemaal voor onze takelploeg, deze mannen zijn héél erg blij met de asfaltvloer. Alleen een harinkje of meerpen in de grond meppen voor het dekzeil, ja, dat wordt nu wel een heel ander verhaal. Maar als deze klus ook weer geklaard is, staat inmiddels het winterprogramma alweer voor u klaar. De evenementencommissie zit niet stil en heeft weer de nodige activiteiten gepland staan, zodat u zich ook tijdens de wintermaanden niet hoeft te vervelen. En het is natuurlijk altijd leuk om ook op deze manier contact met elkaar te houden. Daarnaast wensen wij u als redactie ook weer veel leesplezier met deze Eemlander. PS. U bent ook lid van onze vereniging en er worden voor u en op verzoek van u, allerlei activiteiten georganiseerd. Maar misschien heeft u wel alternatieve ideeën en/of suggesties. Laat dan van u horen! De commissies staan hier altijd voor open, zij willen en kunnen veel organiseren maar als lid mag u ze ook wel best een beetje “bijvoeren”. Daarnaast is natuurlijk het allerbelangrijkste, dat zij op uw deelname kunnen rekenen. Dit geldt uiteraard ook voor de nodige kopij voor de Eemlander. Zet uw ervaringen, wetens-waardigheden e.d. op papier, eventueel met foto’s en mail ze naar de redactie. En mocht dit een probleem zijn, neem dan even contact met ons op, dan komen we daar samen wel uit. John

De redactie van de Eemlander behoudt zich het recht voor ingezonden teksten te corrigeren, in te korten dan wel aan te vullen alsmede te redigeren. Met redigeren wordt bedoeld het beoordelen van de tekst op leesbaarheid, indeling, formulering en schrijfstijl. Hierbij wordt zeker rekening gehouden met de strekking van de inhoud. Inhoudelijke tekst wordt mede beoordeeld door de eindredactie. Anonieme dan wel onder pseudoniem ingezonden teksten, worden niet geplaatst.

kopij voor het winter nummer 2015 gaarne inleveren/mailen vóór zondag 13 december 2015 bij centrale redactie Jan Overeem [email protected] of [email protected] 4

PALAVER herfst 2015 Beste Eemlanders, De vakantie ligt weer achter ons en ook de laatste donderdagavondwedstrijd is gevaren. Wat hebben we met elkaar weer veel leuke nautische zaken meegemaakt! Alleen al over het Eemlandweekend en de 24-uurs van Medemblik kunnen we een winter napraten en nagenieten en dan vergeet ik nog wel een paar evenementen. Ik schrijf dit stukje nadat we dit weekend weer met de boot zijn weggeweest. Ditmaal niet zo ver als in de vakantie (Zeeland ), maar nu helemaal naar Almere Haven op vrijdagavond en Naarden op zaterdagochtend. Een goed groot Eemland gezelschap, een Cobb, voldoende vlees, andere etenswaren en drank, een afwasmachine en zon bij het ontbijt in de kuip op zondag, wat wil een mens nog meer ;-) Bij terugkomst zondag op Eemland weer een gezellig samenzijn in de kantine en een lekker drankje op het terras. Mijn oog viel in de kantine op het inschrijfformulier voor de Hoorntocht. Er hebben zich nu al 18 schepen ingeschreven en daarvan krijg ik het toch iets benauwd. De haven in Hoorn is natuurlijk weer geregeld door Eddy de Ruyter (thanks) maar zou het weer ook mee werken …? Affijn, komt tijd komt raad. Vorige week voor het eerst naar het KLM open geweest om te kijken naar topgolf, conclusie; op tv kun je het veel beter volgen want wat zijn die balletjes klein en wat gaan ze hard. Daar ook een seminar bijgewoond van een positiviteits goeroe, kort samengevat: Maak de stappen die je zet bewust en geniet…….ik kan er weer even tegen, haha. Ook heb ik afgelopen week een voorlichtingsbijeenkomst bijgewoond, welke werd gehouden door de aannemer (Dijkencombinatie) die bij ons de dijkverhoging gaat uitvoeren. Dit bedrijf mag de werkzaamheden uitvoeren omdat ze de materialen zoveel als mogelijk over het water gaan aan- en afvoeren. Ze proberen op die manier de overlast voor omwonenden en belanghebbenden zo beperkt mogelijk te houden. De detailbesprekingen zullen in het vierde kwartaal van 2015 plaatsvinden. De start van de werkzaamheden staat gepland voor april 2016. Graag zien wij u allen op de najaarsledenvergadering!! Namens het bestuur een mooie nazomer en herfst gewenst,

Niels Bijl, Voorzitter

Het is belangrijk het ledenbestand van onze vereniging zo actueel mogelijk te houden. In de huidige tijd gebeurt het nogal eens dat men van provider wisselt en een ander email adres heeft. Heeft u nog geen emailadres opgegeven? Wilt u dit dan alsnog doen? Mail naar [email protected] Ook kan het zijn dat (mobiele)telefoonnummers zijn gewijzigd. De vraag is, deze wijzigingen door te geven aan het secretariaat. Uiteraard ook, als het om een verhuizing gaat. Mail naar [email protected]

Mutaties in onze vereniging. In:

Er hebben zich weer diverse mensen op de wachtlijst laten zetten. Per september 2015 zijn van aspirant-lid lid geworden: Brian van der Sand, Henk Pierik, Hank Hagoort en Bjorn Dekker.

Uit:

Harrie Krens heeft zijn Kolibri 560 overgedaan aan zijn kinderen en de boot overgevaren naar de Reeuwijkse Plassen. In oktober verhuist Harrie naar Westerbork. Hij heeft hier met plezier deelgenomen aan het verenigingsleven en wellicht zien we hem nog eens bij Wim van de Put op diens Kolibri, aldus Harrie in zijn afscheidsmail. Joris Goyarts heeft zijn rode Waarschip verkocht maar blijft wel donateur.

Lief & Leed in onze vereniging. We kregen een bedankje van Cees en Gerie Rademaker voor het boeket dat was gestuurd n.a.v. de laatste operatie van Gerie. Zij lag nog even voor Pampus, zoals zij schreef, maar de verwachting is dat alles zal goedkomen. Er werden bloemen gestuurd naar de heren Werkhoven i.v.m. een hernia operatie. Ook kreeg dhr Keijsper die tijdens zijn vakantie met de boot een forse TIA kreeg, een bloemstuk. 5

Uitnoding voor de Algemene Ledenvergadering Aan de leden, aspiranten en begunstigers van W.s.v. Eemland, Hiermee nodigen wij u graag uit tot het bijwonen van onze Algemene Ledenvergadering die gehouden zal worden op

donderdag 5 november 2015 om 20.00 uur in de kantine van w.s.v. Eemland, Zuidereind 2b te Baarn. De notulen van de ALV van 23 april 2015 vindt u bijgevoegd in deze Eemlander en op onze website. Wij verzoeken u vriendelijk gedurende de vergadering inclusief de pauze, niet te roken en uw mobiele telefoon uit te zetten.

Agenda 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

8. 9. 10. 11. 12. 13.

Opening door de voorzitter Bestuursmededelingen: Dijkverhoging 2016 Bestuurswisselingen 2016 Ingekomen en uitgegane stukken Goedkeuring notulen van de Algemene Ledenvergadering van 23 april 2015 Verslag van het bestuursbeleid over het afgelopen halfjaar Verslag van de financiële zaken voorstel haventarief 2016 Kascontrolecommissie: voorstel nieuw reservelid Havencommissie De havencommissaris doet verslag van de werkzaamheden van de afgelopen periode Evenementencommissie Wedstrijdcommissie voorstel nieuwe leden Eemlander Rondvraag Sluiting.

Baarn, september 2015 MD

6

Alhoewel in de zomer uitgave van de Eemlander een foto stond met daarop het voltallige bestuur, kwam de vraag om afzonderlijke foto’s te plaatsen. Zie hier. Tevens met de aanvulling Bar Commissie en Haven Contact.

WSV-Eemland Bestuur Voorzitter:

Niels Bijl.

Email: [email protected] Telefoon: 06-29513727

Secretaris:

Marianne Doense


Commissaris: Ico-Jaap van Foeken


Penningmeester: Gerard van den Berg Email: [email protected] Telefoon: 06-21504615

Adjunct:

Hans Jörg


WSV-Eemland Bar Commissie Bar en Evenementen: Edgar van Foeken

Email: [email protected]

WSV-Eemland Haven Contact Havenmeester 1:

Hobie Gommers


Havenmeester 2:

Lisanne Bijl

7


Het bloed kruipt waar het niet gaan kan Op het moment dat ik dit schrijf liggen wij met onze nieuwe Dufour 32 en Hans en Aagtje met hun Waarschip verwaaid in Makkum. Het is de eerste week van september, 15 graden, veel regen en harde wind. Maar wat is het heerlijk aan boord. Lekker de kachel aan en even een verhaaltje voor de Eemlander schrijven. Een vlieg - die volgens Edith al langer aan boord was - probeert mij gek te krijgen. En het zal wel duidelijk zijn - dat is hem aardig gelukt. Maar nu even terug naar het begin. In december werden we gebeld door een Duitser of wij de Finngulf nog in bezit hadden. Hij had al lang lopen zoeken en nadat hij de boot in twee uurtjes bekeken had wilde hij de boot graag kopen. Wij dachten - na 48 jaar gevaren te hebben - het varen voor gezien te houden en andere dingen te gaan doen. Dus besloten wij de SISU te verkopen. Op het moment dat de Finngulf gepoetst en van antifouling was voorzien kregen we al gauw onze bedenkingen over de verkoop. Wat hadden we gedaan om zo een mooie boot te verkopen. Maar goed er was geen weg meer terug en de boot was betaald en ging op transport naar Duitsland. Echter zonder boot bleek nog erger te zijn dan een boot in het bezit te hebben. Dus stiekem op internet gekeken wat er zoal te koop lag. Heel veel rommel op de markt. Dat had ik al ervaren met het zoeken van een nieuwe boot met Arjan die overigens een prachtig schip heeft. Onze keus viel na een gerichte zoektocht uiteindelijk op een Dynamic 33 uit 1988 die veel gelijkenis had met de Finngulf. Een snel Scandinavisch schip met een mooie lange mast. Maar hoe meer ik met deze boot bezig was hoe meer ik er achter kwam dat dit een langdurig en kostbaar project zou worden. En was ik niet op uit. Wat wij eigenlijk misten, was een tweede huisje en de vaareigenschappen werden om die reden op een tweede plan gezet. Via een kennis kregen we de tip om eens naar een Dufour 32 Classic uit 2003 te kijken. Ik heb nooit iets met Franse boten gehad maar bij de eerste bezichtiging waren we toch wel verrast. Een boot die onder CE classificatie A is gebouwd moet een flink zeetje kunnen hebben en is gebouwd om hier langere tijd op te kunnen verblijven. Wat ons in het bijzonder aansprak was dat de boot heel goed onderhouden was en na een proefvaart op het IJsselmeer hebben we de boot dan ook gekocht. En kan deze boot wel onder de Hollandse Brug door, hoor ik roepen. Voor de critici onder ons is de masthoogte 13 meter en 13,20 meter inclusief driekleurenlicht boven het water. De Hollandse Brug heeft een doorvaarthoogte van ca. 12,90 meter. Dus dat is nog te overzien. In Huizen liggen een aantal Dufours in de haven met een ingekorte mast. Zelf denk ik er over om een lage driekleuren LED lamp op de mast te monteren. De boot kunnen we dan schuin onder de brug doorvaren of we korten de mast 20 cm. in en monteren hier een drukdoos onder. Met een drukdoos kan ik de mast voor de Hollandse Brug ca. 20 cm. in hoogte laten zakken zonder de verstaging in te korten en na de brug weer omhoog vijzelen. Nadat de boot door Edith schoongemaakt en ingericht was, zijn we gelijk met onze nieuwe aanwinst op vakantie gegaan. We boften, want na een lang koud voorjaar werd het opeens prachtig weer. Via IJmuiden voeren we langs de kust - waar de bruinvissen ons feliciteerden met onze nieuwe aanwinst - naar Texel en via het Scheurrak naar Vlieland waar we tien dagen tijdens de hittegolf hebben gelegen en genoten van onze nieuwe boot. Onderweg hebben we de oude bootnaam verwijdert en haar LILJE genoemd. De Dufour 32 heeft niet de zeileigenschappen van de Finngulf en meer wind nodig om vooruit te komen. De hekgolf is - door de vaste schroef - zelfs groter dan de boeggolf. Gewoon meer een tourschip die komende winter wel voorzien wordt van een klapschroef. Maar daar staat tegenover dat het aan boord heerlijk toeven is. Een lekker tweede huisje waar je je steeds meer thuis voelt. Dat je gedurende het eerste jaar het gevoel hebt dat je in een schip van een ander vaart en de neiging hebt om van alles te veranderen zal wel herkenbaar zijn. Maar op het moment dat ik dit schrijf focus ik mij op de pluspunten van dit schip en ga komende winter louter wat kleine aanpassingen doen. Wel heb ik gauw even een nieuwe helmstok gemaakt om alvast het gevoel van een eigen roer in handen te hebben. We liggen nu voor de vijfde nacht verwaaid in de vereniging van Makkum. Er blijft een harde wind staan en het is nog steeds regenachtig en koud. Het water in de haven is door de harde N wind ca 30 - 40 cm gezakt waardoor ik in de blubber vast in de box zit. Maar dat zijn allemaal luxeproblemen die het verblijf aan boord van onze nieuwe boot geen afbreuk kunnen doen. Af en toe even een bakkie op de pier halen en met Hans en Aagtje jokeren en we hebben ons prima vermaakt. Kom gezellig een keertje kijken aan boord op de LILJE. Eddy en Edith

PS: De vlieg aan boord heb ik eindelijk gevangen en die bij Hans en Aagtje aan boord losgelaten. Ik zag dat hij een vliegenmepper aan boord had.

8

Prima “Pinta” team 24-uurs 2015 van WSV Eemland. De “Delta Lloyd 24-uurs” 2015 is dit jaar gevaren op 28-29 augustus. In het voorjaar kreeg ik de vraag van Hans Jörg of ik zin had om in augustus bij hem op te stappen voor deze 24-uurs. Nou daar had ik eigenlijk wel zin in, ook omdat ik deze prestatietocht nog nooit gevaren heb. In het verleden heb ik wel aan verschillende wedstrijden met o.a. Cees de Wit deelgenomen, zoals de Eemdelta-, IJ-Toren, Flevo-race, NK-Pion, de Nacht van Spakenburg e.d. De laatste begon mij een beetje tegen te staan. Je start rond 19.00 uur en in het verleden finishte je dan ca. 15.00 uur. Tegenwoordig is dat dan wel rond 07.00 uur, maar door het stijgen van de jaren nemen ook voor deze jongen de wegtrekkers steeds eerder en vaker toe, waardoor de nacht steeds langer lijkt te duren. Dus ik zag wel op tegen die 24 uren, ondanks het feit dat we met de Pion met 4-5 man zouden gaan. Hans gaat de 24-uurs met acht man op de Jeanneau Sun Legende 41 met startnummer 524 varen. Nu had ik nog nooit de eer gehad om op zo’n groot schip mee te mogen varen, dus ik wilde deze kans niet laten lopen. En met acht man aan boord kunnen we elkaar ook mooi aflossen, zo ook aan de wegtrekkers toegeven en deze onder controle houden. Dus gaf ik aan dat ik wel graag mee wilde. De prestatietocht is op 28-29 augustus en de samenstelling van de WSV Eemland bemanning is als volgt schipper Hans - Guus - Niels – Edgar – Ico-Jaap – Michael en de twee rookie’s Ben en John. I.v.m. vakanties en allerlei afspraken was het niet meer mogelijk nog even bij elkaar te komen om e.e.a. door- en af te spreken.

vrijdagmorgen 28 augustus rond 10.00 uur bij WSV Eemland. Michael moest helaas wegens onverwachte bedrijfs- omstandigheden afhaken. Vrijdagmorgen om half elf was iedereen present, alleen Niels moest even een telefonisch duwtje hebben. Hij moest ook van diep en ver komen na een zware avondwedstrijd. Na alle bagage e.d. verdeeld te hebben over drie auto’s zijn we vertrokken naar de Deko Marine in Lelystad.

Daar aangekomen die hele meuk aan boord van de Pinta gestouwd, die spontaan wat dieper ging liggen. Ja, voor zeven man foerageren is ook niet mis. Er ging o.a. een net met XXXL uien aan boord die toch bij menigeen de wenkbrauwen deed fronsen. Gaan wij die allemaal consumeren, was even de vraag. Wij kregen een onschuldige blik op een ja knikkend hoofd van Edgar. Nou, dat wordt volgens ervaringsdeskundige Niels behoorlijk gassen de komende dagen. Oké, als dat gebeurd, moet dat uiteraard wel contra de racerichting van de boot, dan hebben we er ondanks code ”Orange” toch een extra voordeeltje van. Na een groepsfoto op de boot gemaakt door Kitty, worden we rond 15.30 uur door haar uitgezwaaid. Door de sluis naar de zuidkant en in de passantenhaven de zeilen gehesen, getrimd en een proefstart door de ingang gemaakt om de juiste strategie te kunnen bepalen. Hierna zijn we in de Bataviahaven afgemeerd om daar de verdere banen met bijbehorende strategie te bepalen en natuurlijk nog even wat te eten en te drinken. Niels had zich inmiddels verdiept in de kaart voor het meest gunstige banenpatroon bij de huidige weersvoorspelling en na wat overleg was het ei gelegd. De planning werd als volgt, eerst wat rakken op het Markermeer, rond 06.00-06.30 uur door de Krabbegatsluis bij Enkhuizen, dan via enkele rakken richting Den Oever om daar rond 12.00 uur door de Stevinsluis het Wad op te gaan. Op het Wad richting Marsdiep, Oudenschild en met de stroom mee naar de Lorentzsluis bij Kornwerderzand. Daarna de resterende tijd vullen met nog wat rakken en mijltjes vreten op het IJsselmeer en dan moeten we tussen 18.00-19.00 finishen bij Medemblik. Ondertussen waren onze cateringmanagers Edgar en Ico-Jaap begonnen aan het klaarmaken van het captains diner met extra veel uien, om zo de

Dus deden we dat de week van te voren m.b.v. de groeps APP ( begrijp mij goed, middels digitaal contact). Als booteigenaar regelt Hans de inschrijving, Edgar en Ico-Jaap verzorgen de catering. Qua navigatie hebben Hans, Niels en Guus de laatste versie van Navionics op o.a. de I-pad en/of Smartphone en voor de rest zorgt iedereen voor zijn eigen PSU. We verzamelen 9

voorspelling van o.a. Niels nog wat kracht bij te zetten. Zonder twijfel smaakte dit voortreffelijke captains dinner uitstekend en daar konden wij toch minimaal de nacht mee doorkomen. Daarnaast zou de gasvorming volgens onze enige echte ervaringsdeskundige een kwestie van tijd zijn. Om 18.15 uur zijn we richting start gevaren om ons daar te melden en het brandende driekleuren-toplicht te laten keuren, deze werd oké bevonden.

in de middag zelfs variabel. Het plan om over het Wad te gaan, met deze draaiende en afnemende wind naar het NO leek ons nu niet meer zo’n strak plan. Dus met instemming van de hele crew, werd het Wad geschrapt en kon onze navigator Niels weer even flink aan de bak voor een nieuw rakkenplan op het Noordelijk IJsselmeer met de mogelijkheid om het laatste rak eventueel in te kunnen inkorten, dat laatste moest volgens onze navigator geen probleem zijn. Klinkt goed, we gaan hem verder niet storen en laten ons verrassen. We hadden een geweldige mooie, heldere en ook zachte nacht, en met een gelukkig doorstaande wind liepen we toch constant tussen de 6,5 en 7 knopen. Wat wil je als zeilliefhebber nu nog meer. Na de Sport-I gingen Guus, Ico-Jaap en Edgar hun mandje opzoeken in een poging een tukkie te doen. Hans meldde zich weer aan dek en nam samen met Niels, Ben en John voorlopig het eerste deel van de nacht voor hun rekening. Onze navigator Niels was helemaal blij en beet nog net niet in zijn oorlellen. Hij was uitermate content over zijn uitgezette rakken, over zichzelf, maar gelukkig ook over ons. Pfff, dat lucht even op. We lagen namelijk goed op schema en als we zo door zouden gaan konden we rond 06.00 uur bij de Krabbegatsluis zijn en we mogen zelfs blijven. Geweldig, uh, een tegen zes, wie is hier de bofkont? Niels had echter nog wel steeds een probleempje en/of klacht. Hij had namelijk geen zacht kussentje op zijn navigatiebankje en begon nu echt naar zijn gevoel een blikken reet te krijgen. Wij hadden daar buiten blijkbaar minder last van, maar misschien kwam dat door een dikkere zeilbroek? Of heeft misschien het luchtkussen, dat bij tijd en wijle ontstond, daaraan bijgedragen. Het was wel voorspeld, dat door captains dinner onze darmen aanzienlijk actiever zouden worden.

De wind was wat verder aangetrokken naar ruim WZW-4 en klokslag 19.00 uur gingen we over BB hoog aan de wind met een aardige aanloopsnelheid over de startlijn. I.v.m. de plaatselijk visnetten vlak voor de dijk moesten wij na een kleine 200 meter weer overstag. Iedereen wist zijn taak, de aanhalen en doorzetten zou ik wel even doen. Het aanhalen en een beetje doorzetten lukte Johnny wel, maar na het doorzetten tot aan de wind moest deze jonge pensionado toch wel even een beetje aan de zuurstof. Ja jochie, dit zeiltje is toch een tikkeltje groter dan dat Pionzeiltje, dus daarna heb ik wijselijk deze klus maar aan de wat jongere goden overgelaten en me alleen een beetje met het trimmen bemoeit. Die aanloopsnelheid bij de start had je echt wel nodig, omdat het voor de dijk namelijk ook nog lage wal was. Die snelheid had echter niet iedereen in zijn schip. O.a. een X-36 kwam zelfs stil te liggen en dan wordt die doorgang toch wel erg smal en komen die visnetten ook wel erg dicht bij. Een Victoire 933 lag behoorlijk te hakken, had daardoor ook moeite om de gang erin te krijgen en vooral houden. Voor de Pinta was de lage wal geen enkel probleem, nadat wij overstag waren gegaan pakte ze makkelijk en snel de gang weer op. Met een aan de windsrak voeren wij met een mooie 7 knoopjes richting de z.g. startboei Sport-I. Daarna zijn we de geplande route op het Markermeer naar Enkhuizen gaan varen. Met de WZW wind nagenoeg allemaal aan- en ruime windse rakken. Via de Sport-G, op dit rak hebben we door het mooie en heldere weer ook van een schitterende zonsondergang kunnen genieten. Verder weer naar de Sport-H, Sport-J, MN1-GZ2, de spie ging erbij naar de Sport-I . En wat voor een, een spietje van zo’n kleine 50m² meer als dat wij door de bank genomen gewend zijn, nu een spie van 120m². Daarna zonder spie verder naar de Sport-H, Sport-I, Sport-G, KG18, KG29-BR2, Krabbersgatsluis. De windvoorspelling voor de zaterdag werd in de loop van de avond bijgesteld naar afnemende NO-2 en draaiende wind en

Dit was ook een klacht van de bemanning benedendeks. Hun nachtrust werd regelmatig verstoord door knallen en salvo’s die bovendeks geproduceerd werden. Rond vijf uur hielden zij het 10

benedendeks blijkbaar ook niet meer uit en kwamen dus met deze klacht bovendeks. Natuurlijk, volkomen helder, jullie hebben helemaal gelijk. Maar wij kregen wel de indruk dat zij daarnaast ook zelf wel veel behoefte hadden aan vooral zuurstofrijke en frisse lucht. Het was tijd voor het wisselen van de wacht. Niels en John gingen nu op eigen risico benedendeks even plat en Ben (begrijpelijk) hoefde nog even niet. De voorpiek leek mij wel een mooi rustig plekje. Ik had wat moeite om de slaap te vatten en toen ik een wegtrekker kreeg werd de motor gestart. Môgge, zes uur, geheel op schema voeren we de Krabbegatsluis in. En na de sluis ging de spie erop. Althans, dat was de bedoeling. Het ging niet geheel naar wens waardoor er een deeltje van het beslag aan de boom afbrak. Met een poging tot reparatie en een hoop gestommel e.d. op het voordek, ging de spie er uiteindelijk af. Ik was gelukkig weer even in slaap gevallen en was rond half tien klaarwakker. Niels was inmiddels ook weer op de wereld en maakte voor ons twee een heerlijk ontbijtje met een gebakken eitje. Daarna nam hij weer vol overgave de navigatie voor zijn rekening en ik ben me bovendeks weer met de trim e.d. gaan bemoeien. De rakplanning voor het Noordelijk IJsselmeer was vanaf de sluis, KG-12, Sport-D, Sport-C, KR-A, LC-1, WV-12, VF-B, WV19,KR-A, LC-1, WV-19, Finish voor Medemblik. De wind was inmiddels verder afgenomen, maar we liepen nog steeds rond de vier knopen en het weer was prachtig. Die dag hadden Guus en ik toch regelmatig de indruk dat we de spie hoorde roepen ”ik wil eruit, ik wel eruit”. De overigen hoorden en/of wilden dit blijkbaar niet horen, laat staan daar in meegaan. Zouden ze nu ineens angstig geworden zijn voor deze iets grotere jongen? Nee toch, wel jammer. Ondanks zijn aandringen moesten wij hem toch teleurstellen…. hij mocht er niet uit. Wij hebben nog muiten overwogen, maar ach, dat was het eigenlijk ook niet waard. Dus namen wij het wijze besluit om hierin te berusten. In de loop van de morgen kreeg ook onze Bennie toch eindelijk zijn eerste wegtrekker, maar volgens zijn zeggen kan hij heel goed acteren. Is goed Ben, acteer jij maar lekker verder hoor.

Die middag werd de wind steeds minder en zodanig dat wij de gok niet wilden nemen om in het laatste rak de LC-1 mee te nemen. Dit scheelde wel zo’n 9 mijl, maar op tijd finishen was voor ons zeker na 24 uur ook wel heel belangrijk. Dus bij de KR-A terug naar de z.g. Finishboei WV-19, daar aangekomen bleek het

toch wel een hele goede beslissing. De wind zakte compleet in. Wij konden gelukkig onder de dijk komen omdat daar nog wat wind zat. Op nog geen 300 meter onder ons zag je schepen gewoon stil liggen, of er een wand tussen zat. Met nog een mijltje of twee te gaan zagen we een heel groot veld rond de WV-19 stil liggen en ook verder op het IJsselmeer lagen hele vloten nagenoeg stil. Maar wij en enkele anderen hielden toch nog een klein beetje wind en liepen met een kleine twee tot drie knoopjes op de finish af. Wij moesten wel finishen tussen 18.00-19.00 uur en ja hoor 18.45 uur finish! Yes, we hadden het geflikt! We waren trots op onze navigator en op ons hele team. Geweldig, goed gevaren, en volgens de berekening van navigator Niels moeten we toch rond de 120 mijl hebben afgelegd.

Ja, en toen was daar de intocht in Medemblik. Met schipper Hans aan het roer liepen we met de Pinta Medemblik binnen, dat was een geweldig festijn. Wij werden verwelkomd door heel veel en enthousiast publiek, waaronder ook de WSV Eemland paparazzi Wout en Tine die ons digitaal vastlegde. Zij werden toegesproken en geïnformeerd door een spreekstalmeester over de binnenlopende schepen en het geheel werd ondersteund door de nodige orkesten. In de binnenhaven aangekomen konden we gelukkig nog net op tijd een box bemachtigen, zodat we 11

enigszins verzekerd waren van de mogelijkheid om de accu’s aan de zuurstof te kunnen leggen. We waren blijkbaar iets te verkwistend geweest met onze energie aan boord. Rond 16.00 uur viel namelijk de plotter al uit. De overige mobiele digitale apparatuur was ook met het laatste stukje energie bezig en enkelen waren al in ruste gegaan. Maar wel net genoeg om het laatste stukje toch nog op te navigeren.

toch wel opvielen en misschien iets luidruchtig waren. Ondertussen waren onze cateraars ook al druk in de weer, er kwam een heerlijke gebakken eierenlucht met spek uit de kombuis. Even later werd het stevige ontbijt met toebehoren dan ook doorgegeven naar de kuip, helemaal top! Na dit verorberd te hebben, was er nog weinig beweging waar te nemen op de schepen die voor onze box lagen. Dit probleem werd door IcoJaap opgelost. Als beste boot aanroeper met de roeptoeter van de Pinta heeft hij deze schippers rond half tien vriendelijk maar toch ook dringend verzocht ruimte te maken, zodat wij konden vertrekken. Het duurde even voordat dat muntje viel, maar rond tien uur ontstond er uiteindelijk wat reuring en ruimte zodat wij er met wat stuurmanskunst van Guus er tussenuit konden. Eenmaal buitengaats zaten we met de ONO-4 aan lage wal, dus moesten we ons eerst een eindje vrijvaren om daarna met een aandewindse koers te pakken richting Deco haven bij Lelystad. Het is was schitterend zeilweer en we voeren rond de zeven knopen richting thuishaven.

Na afgemeerd te zijn met o.a. ook onze Duitse landvast, kon nu alles aan de zuurstof en wij aan een lekker potje bier. Niels en Ben hebben met grote nauwkeurigheid de stickers op het banenformulier geplakt, zodat hier niets fout kon gaan. Intussen was de catering ook weer opgestart en draaide met Edgar en Ico-Jaap op volle toeren in de kombuis. En na een klein uurtje zaten we weer heerlijk aan de broodjes shoarma met de nodige bijbehorende sauzen. Dat beloofde weer wat voor de komende nacht. Twee nachten achter elkaar ongetwijfeld code “rood”. Na dit overheerlijke maal te hebben verorberd zijn we in de voorhaven het banenformulier gaan inleveren bij het wedstrijdbureau en hebben we nog een lekker pilsje gedronken. Daar de vermoeidheid nu toch wel zijn tol begon te eisen, besloten we maar om aan boord nog een afzakkertje te nemen en vervolgens de kooi in te kruipen. Volgens de uitslagen, die rond elf uur op de monitor stonden, hadden wij met de Pinta toch 119 mijl afgelegd. De Albin Vega ”Turn The Tide” met startnummer 278 van Frank van Opijnen gestart bij Volendam, kwam helaas door de windstilte te laat binnen en kreeg daardoor een DNF. De X-34 ”Moshulu” met startnummer 39 van Ronald Lettenmeijer met o.a. Erik de Boer aan boord gestart bij Lelystad Zuid, is in de ORC-2 met 146 mijl 8e geworden. Een foto impressie, uitslagen e.d. zijn terug te vinden op de site “www.deltalloyd24uurszeilrace.nl”. ‘s Morgens rond zeven uur kwam er weer leven in de brouwerij, in de kuip met een lekkere bak koffie verder wakker worden. De stoere mannentaal kwam met de nodige hilariteit ook weer opgang. Op menig ander schip had men wat meer moeite met opstarten, waardoor wij

Rond drie uur meerden wij weer af in de Deco haven. Na de boot leeggehaald en opgeruimd te hebben, werd de bagage , een behoorlijke hoeveelheid, weer in de auto’s gestouwd. Op naar Eemland, waar we op het terras onder het genot van een lekker pilsje nog even de 24-uurs hebben geëvalueerd. De algemene eindconclusie: als goed samenwerkend team hebben we een geweldige tocht met ook fantastische weer gehad. We hebben allemaal volop genoten en kunnen nog lang nagenieten. En het is zeker voor herhaling vatbaar! Daarnaast zijn de rookie’s Ben en ondergetekende ook een geweldige ervaring rijker. Mannen bedankt voor dit onvergetelijke weekend. John.

12

Speuren naar sporen uit de Steentijd Achter de Slaagsedijk in Hoogland is onlangs archeologisch onderzoek gedaan, voorafgaand aan de dijkverbetering. Inmiddels zijn er resten uit de Steentijd gevonden. Nader onderzoek moet uitwijzen hoe belangrijk de vondsten zijn. Met grote zeven, gemaakt van vier houten latten en fijn gaas, zoeken archeologen naar miniscule steentjes en houtskool in een bergje grond, dat wordt uitgespoeld met water. Die grond komt uit een sleuf vlak achter de Slaagsedijk in Hoogland (Amersfoort). Voor de dijkverbetering moet een sloot enkele meters worden verlegd. Om te voorkomen dat archeologische resten door de bulldozers voorgoed worden vernietigd, wordt de grond eerst onderzocht. Het is niet het eerste archeologische onderzoek dat wordt uitgevoerd voorafgaand aan de dijkverbetering. Eerder al werd onderzoek gedaan voorafgaand aan de natuurontwikkeling bij de Grote Melm, Wolkenberg en Bruggematen, maar daar werd weinig belangwekkends gevonden. Ook bij Bunschoten, langs de Zeedijken, is in het water archeologisch onderzoek gedaan. Ook daar werd niets van belang aangetroffen. Neolithicum Dat de Amersfoortse Archeologische Dienst, onder leiding van Mattijs Wijker, nu bij de Slaagsedijk de grond aan het zeven is, duidt erop dat hier waardevolle vondsten worden gedaan. Tijdens een verkennend onderzoek werden onder andere vuursteen en aardewerkscherven gevonden. Dit wijst op een archeologische site uit het Neolithicum (Steentijd, 5300-2000 v. Chr.). “Vuursteen komt oorspronkelijk in Nederland nauwelijks voor,” vertelt Wijker, “maar werd in de eerste ijstijd meegevoerd doordat het ijs vanuit het noorden de grond voortduwde, waardoor de stuwwallen ontstonden. In de tweede (en laatste) ijstijd (het

Holoceen, tot ongeveer 11.000 jaar geleden), lag Nederland niet onder ijs, maar stond het wel onder invloed van koude poolwinden, die zand rond de stuwwallen bliezen. Daardoor ontstonden zandruggen. Vervolgens werd het natter en ontstond planten- en bomengroei, waardoor een grondlaag op het dekzand is ontstaan. Kom je die verschillende, duidelijke zichtbare lagen in de grond tegen, dan weet je dat de grond in al die tijd niet verstoord is geweest. Dan zouden er dus interessante resten in kunnen zitten.” Volgens de archeoloog duiden de vondsten niet per se op pre-historische bewoning, maar wel op een locatie waar specifieke werkzaamheden zijn verricht of waar activiteiten plaatsvonden. ,,Het Neolithicum is een overgangsperiode waarin mensen hun leefwijze veranderden van rondtrekken naar vaste verblijfplaatsen. De aanwezigheid van vuursteen, dat door mensen moet zijn meegenomen, in combinatie met aardewerk, bevestigen dat.’’ Putjes graven De sleuf die wordt onderzocht, is keurig netjes in vakken verdeeld. Om de twee meter wordt een klein putje gegraven van vijf centimeter diep. Zit daarin iets interessants, dan wordt ook de volgende vijf centimeter afgegraven. Als in de eerste twee laagjes niets belangwekkends zit, houdt het graven op die plek op. Maar inmiddels zijn enkele putjes al behoorlijk diep, een teken dat er aardig wat steentjes zijn gevonden. De allerkleinste stukjes steen en houtskool worden na het spoelen uit de zeef gevist en in kleine plastic zakjes gedaan. Soms wordt een grotere steen gevonden, zoals een mogelijk bewerkt stuk natuursteen. Inmiddels is de hele sleuf onderzocht, maar dan begint pas het echte werk, vertelt Wijker. “We nemen de zakjes met vondsten mee en dan gaat een steentijdspecialist er naar kijken. Die kan na onderzoek pas zeggen welke mogelijke activiteiten hier hebben plaatsgevonden. En dat kan weer aanleiding geven tot een vervolgonderzoek, een echte opgraving.’’

Dit artikel is overgenomen vanaf de site van:

www.vallei-veluwe.nl

13

(advertentie)

Lijstenmakerij

(advertentie)

Kunstschildermateriaal Het grootste assortiment en de beste service in de regio Eigen werkplaats Enorme keus aan lijsten Ruim 300 profielen op voorraad Zuurvrij passe-partout karton Diverse soorten glas ook museum Import van diverse materiaal Al uw schildersmateriaal Windsor & newton, Lascaux, ARA, Oudt Hollandsche, Da Vinci 4 ART Eigen merk Restaureren en schoonmaken

Sinds 1974 een begrip in de regio Nijverheidsweg 90 AMERSFOORT Tel 033-4632502 Nieuwe vestiging ruim 700 m2 op industrie-terrein de isselt www.avukunstkader.nl [email protected] 14

Zomaar een Zeeuwse Zomer Vaker te zien in een herfstuitgave: verslagje van een vakantietocht. Alweer voor de tigste keer richtte de neus van onze Eemergo II zich dit seizoen lekker voor de drukte uit, naar het zuiden, naar de roots van de schipper: Zeeland. Wel typisch dat die vakanties zich kenmerken door averij, is het niet aan het schip, dan wel aan de schipper. Nu weer al maanden ischias, een snijdende pijn als de zenuw in het been bewogen wordt. Zie dan maar eens soepel je kajuit in- en uit te komen. En van je schip op en af. Het zomerevenement van de Vegakring in Durgerdam was de testcase. Als dat te doen was zouden we doorvaren door Amsterdam via de Staande mastroute. Resultaat: we zetten door met een flinke voorraad paracetamol. Maar wel op ons eigen tempo want als je een maand de tijd hebt, wie doet je wat. Om aan te Kostverlorenkade liggend de tijd te doden deden we een ommetje door het Westerpark dat geen park is maar midden in de vrij hoge bebouwing ligt. Net was daar de luide muziek gestopt die we tussen de huizen door hoorden. Er was net een festival afgelopen. Even verder troffen we een nachtwinkel waar we een ijsje als toetje kochten. Verderop in de Spaarndammerstraat bleek een keur aan internationale horeca te zijn. Leuk voor een volgende keer, dan hoeven we niet zelf in de pannen te roeren. Verder business as usual, matig weer voor een jas en vest, maar ach, eenmaal per jaar is de route toch altijd interessant. Tijdens de tussenstop bij wsv Alphen kwamen Wout en Tiny bij ons aan boord en boden aan met hun autootje in Alphen a/d Rijn boodschappen te doen. Verder hadden we aardig mazzel met gelijk door bruggen en sluizen te kunnen varen. In Dordrecht was voor ’t eerst in onze ervaring wsv ‘t Maartensgat vol en moesten we bij de Koninklijke liggen. Gek hoor, een stuk in een avondlijke stad lopen om te douchen. Eenmaal over de Oosterschelde genua op met 7 kt. hebben we een bruinvis en een zeehond gezien. Op de Galgenplaat lagen er bij LW wel een stuk of tien. Dan kan m’n dag niet meer stuk. En in de Zandkreek lepelden wel een stuk of 10 van die prachtige witte vogels: geluksmoment. In het Veerse Meer hebben we wel twee weken aan de Schutteplaat gelegen (met natuurlijk momenten van bunkeren en douchen en een landtripje) en het bleek niet saai. Vogels, bloemen kijken, stenen zoeken en zonsondergangen fotograferen. Nog meer te beleven: onze eigen gans die niet bij haar troep bleef maar tot vervelens toe bij ons bedelde om brood. En een stel jonge Erremujer vissers met een

mini vissersschuit. Heerlijk de tijd om te lezen en van onze familie te genieten.

Tweemaal André’s verjaardag gevierd in Middelburg waar we een heerlijk en authentiek Grieks restaurantje hebben ontdekt. Op een zwoele avond in de achtertuin waan je je op Samos. De hittegolf die - hoorden we later - in het land werd gevoeld werd op het Veerse Meer verzacht door een heerlijk afkoelend briesje. Vanwege het verplicht kalm aan doen zijn we niet in Goes, Zierikzee, op de Grevelingen of nieuwe plekken geweest maar dat komt wel weer. Dit werd goedgemaakt door een ervaring in Middelburg. Lopend door oude straatjes en steegjes waarbij André gids was voor onze schoondochter die er nog nooit geweest was, zagen we achter een huiskamerraam een stel kittens die blijkbaar in een opvanggezin zaten. Als je van katten houdt smelt je als je dat grut ziet. Eenmaal goed thuis gekomen hebben we het bijbehorende nummer gebeld en om kort te gaan: nog geen week na thuiskomst reden we weer naar Middelburg om één van de katjes op te halen en via het asiel in Vlissingen de onze te mogen noemen. Een jaar geleden verloren we namelijk onze aanhankelijke Turbo en wilden toch wel weer een vriendje voor Sammie (wilde hij dat ook?). Grizzly, keurig gesocialiseerd in Zeeland, is nu bijna vier maanden (van 15 mei) en we beleven allemaal veel plezier aan hem. Sammie ondergaat een verjongingskuur. Zo was het niet erg dat de Eemergo II anderhalve maand heeft stilgelegen voor er weer kon worden gevaren. Typisch ook de ervaring om op de terugweg in Alphen vlak naast de in verbouw zijnde Julianabrug op een terrasje te hebben gegeten en dat twee weken later... iedereen weet het nog. Marianne.

15

Een héél naar plantje……. We kennen het probleem allemaal: de waterplanten op het Eemmeer en het Gooimeer. Ook elders, op bijv. het Markermeer bij Hoorn, komt het voor. Om precies te zijn: het Fonteinkruid is de boosdoener. Begin juli ben ik naar een excursie geweest over het maaien van deze waterplanten. De excursie was georganiseerd door de stichting Gastvrije Randmeren. Er werd uitleg gegeven over het beleid van het maaien van de waterplanten. In augustus is er met 3 omgebouwde vissersboten gemaaid op de Randmeren tot aan het broedseizoen. Maar heeft het eigenlijk wat opgeleverd? Er wordt dus slechts één keer per jaar een maand lang gemaaid om het water voor waterrecreanten (het zomerseizoen is tenslotte begonnen) begaanbaar te houden. Vaargeulen (diep genoeg) en ondiepe gedeelten (komen geen boten) worden niet gemaaid, dus dat is niet nodig, behalve dan misschien bij strandjes/zwemwater. De groei van de waterplanten is een gevolg van het helderder worden van het water. Een goede zaak natuurlijk wat vooral de afgelopen jaren duidelijk wordt. Maar het wordt wel gevaarlijk als er teveel is en boten vast komen. De KNRM had er last van en er zijn eind augustus 2015 kamervragen over gesteld. De antwoorden door ministerie van I&M geven duidelijkheid over wie verantwoordelijk is voor het waterbeheer op de Randmeren. Rijkswaterstaat zorgt voor de vaargeulen, maar daarbuiten wordt het gedaan door “derden”. Vergelijk het met snelwegen die worden ook beheerd door Rijkswaterstaat en de provinciale en stadswegen. De Provincie ziet toe op naleving van de Natuurbeschermingswet. Als een partij wil gaan maaien, moet er eerst een vergunning worden aangevraagd bij de Provincie. Fosfaatrijke bodems zoals in het Eemmeer en Gooimeer, zorgen voor een flinke groei van het Fonteinkruid dat trouwens hoger reikt dan het Kranswier dat maximaal 60 cm lang wordt. De verwachting is dat na verloop van tijd het water minder fosfaat bevat, daardoor minder voedselrijk wordt en dat de Kranswieren meer de overhand krijgen ten koste van Fonteinkruid. Het zou minder overlast geven voor de recreatievaart, maar niet helemaal verdwijnen. Kortom: er wordt beperkt gemaaid omdat de Natuurbeschermingswet dat niet toestaat en Rijkswaterstaat onderhoudt alleen voor de vaargeulen. Op langere termijn zal de overlast minder worden, geen al te rooskleurig vooruitzicht. Afgelopen seizoen heb ik persoonlijk niet veel gemerkt van het maaien: buiten de vaargeul bleef er veel groen achter het roerblad van Juul haken en binnen de vaargeul zag ik veel drijvende eilanden van losgeraakte waterplanten. We hebben er allemaal last van, volgend seizoen zal het niet veel beter zijn. Voor meer informatie hierover kun je kijken op de website van www.gastvrijerandmeren.nl Tom Zee

Uit: de Eemlander nr.4 van 1980.

Een havenmeester in het Eemland Heeft voor ’t schenken een vaste hand. Hij zegt: “blij dat ik niet beef, Ik ga zelden over de schreef”. Zijn vrouw schenkt tot aan de rand.

Limmerick van A.Z.

16

Alle’s Archief Colofon en inhoud van de Eemlander nr. 4 van 1980.

17

(advertentie)

I.J. van Foeken Schilderwerken

Bedrijvencentrum ‘Koningspark’ Koningsweg 2 – 58 762 EC Soest tel.: 035 – 602 88 04 Fax.: 035 – 588 00 21 E-mail: [email protected]

Ico Jaap van Foeken 06 – 513 163 97

(advertentie)

18

Er ritselt in ’t Riet, dat ……… - bij de koffieklets geen koffie in een theeglas mag - zou de smaak van de thee niet ten goede komen (?) - de koffie momenteel in de kantine niet meer uit een pak komt maar uit een blik. - Douwe Egbers is ingeruild voor Alex Meijer - Douwe sinds 1753 en Alex sinds 1839 koffieproducten op de markt brengt - algemeen bekend is - DE de gelegenheid gaf punten te sparen maar - de grootverpakking van Alex Meijer deze mogelijkheid niet heeft. - er tot nu toe geen klachten zijn binnen gekomen omtrent het drinken van de huidige koffie…… - het motorenhok voorzien is van een heuse Stationsklok - de vraag is of er dan misschien ook een perron komt. - er sinds kort het kleinere zusje van de Henry Dunant achter in de haven ligt - deze zelfs voorzien is van een verrolbare loopplank en - er zelfs een uitbreiding mogelijk is voor rollators. - John weer eens schitterende verslagen heeft geschreven terwijl bekend is - hij wel meer mooie artikelen heeft geschreven - de wens is - de Eemlander meer ‘gevoed’ mag worden met dergelijke kopij - dit niet alleen geldt voor John maar voor alle overige leden van onze vereniging. - tegen het fonteinkruid geen kruid gewassen is - dit al jaren speelt - deze velden steeds groter worden en - het ongemak ook steeds groter wordt. - het ontwerp van het huidige voorblad van de Eemlander gemaakt is door Eddy Pater - dit is te lezen in de Eemlander nummer 4 van 1980 - deze uitgave deel uitmaakt van Alle’s Archief. - tevens blijkt - gedurende vele jaren het formaat, het voorblad en de opmaak duidelijk aan verandering onderhevig is. - overigens in een andere oude uitgave is te lezen - de adjunct in het bestuur tevens ordecommissaris was….. - de vraag is, of zo’n verenigbaarheid van functies weer in het leven geroepen kan/moet worden doch - ‘men’ er vanuit kan gaan, - er gehoor wordt gegeven aan de wensen van de Havencommissie m.b.t. het takelen en opstelling van de bokken!

OMØ Deze foto met een leuke toevalstreffer heeft ons lid Willem Mutze naar de redactie gestuurd. Hij is een enthousiast zeiler en in een uitgave van de Eemlander april 1975 is een reisverslag Baarn-StornowayBaarn te lezen. Hier schrijft hij, dat hij in aansluiting van zijn trip maar even de 24-uurs meezeilde. Hierna bleek hij totaal 1760 mijlen te hebben afgelegd.

19

Razend Rondje Noord-Holland 2015

de Noordzee”. Met een achterstand op de Little One en de Beluga werd gestart aan de tocht naar Enkhuizen. Aart ging nog richting Amsterdam. Hij werd enthousiast uitgezwaaid door de mannen van de Avanti. In de verte zagen we de witte stipjes van de zeilen van beide voorliggende schepen. Voor de Avanti geen enkel probleem, wel zo leuk om ze een voorsprong te geven, pakken zouden we ze toch wel. De wind was ongeveer kracht 6 Bft, langzaam maar gestaag liepen we op de beide schepen in. Buienradar gaf aan dat er om 15:00 uur een stevige bui (enkel rode wolken) zou komen, geen probleem voor ons, onze zeilpakken waren toch al ingeregend. Om 15:00 uur ging het los en hoe. Met een dikke windkracht 7 met uitschieters tot 8 spoten de schepen vooruit. De zeilen waren gereefd tot het formaat postzegel. De golven waren hoog (ergens tussen de 50 centimeter en de 2 meter, iedereen heeft het anders beleefd). De Avanti, Beluga en de Little One lagen redelijk dicht bij elkaar, al werd door het striemende, opstuivende water het zicht zo beperkt, dat we elkaar af en toe niet konden zien. Om de golven beter op te vangen koos de Avanti ervoor van de wind en golven af te surfen. De Beluga (die nog iets overtuigd was) loefde met killende zeilen op naar de luwte van de Nek en Henk zeilde onverschrokken zijn oude koers. De druk op het roer van golven en wind werd zo groot dat ondergetekende met 2 handen moest sturen en (hoewel mijn gewicht toch 100 kg + is) door de kracht op het roer van de zitbank afgetrokken werd. Af en toe bood Chris de helpende hand om wat extra kracht op het roer te zetten. De Avanti trilde van genot, schipper Udo glom van trots dat zijn schip zoveel geweld aankon en Aalt (die voor het eerst op het IJsselmeer zeilde) dacht dat dit normaal was. De adrenaline spoot door ieders aderen. Geen schipper van ons kleine flottielje had ooit deze omstandigheden meegemaakt. Na dit (inmiddels kunnen we dit vaststellen) vroege hoogtepunt van het weekend ging de storm luwen en werd de wind minder krachtig tot een 'normale' windkracht 6. Enkhuizen werd bereikt waar de eerste schades van de harde wind zichtbaar waren. Een Victoire was zojuist door de reddingsbrigade binnengebracht met een gebroken mast. Vervolgens kwam het bericht van Otto binnen dat zijn Tranquillo op de val van Urk ook zijn mast had gebroken. Een triest bericht. Gelukkig zijn er voor zover bekend geen collega zeilers gewond geraakt en is alles bij materiële schade gebleven. Al was het lot van Aart en Cor van

Van Eddy de Ruijter (coördinator Noordzeetocht) ontving de redactie een verslag die op de site van WSV De Eendracht in Spakenburg was geplaatst. Eddy geeft aan, dat er helaas geen deelname was vanuit WSV Eemland. Ondanks de slechte weersomstandigheden ging de tocht toch door. Eddy heeft toestemming gevraagd het verslag (lees: een smeuïg verhaal) in de Eemlander op te nemen. Veel leesplezier! Spontane acties zijn vaak het leukst! Zo begon het verslag van het Rondje Noord-Holland 2014. Dit keer was het Rondje Noord-Holland 2015 ruim van te voren ingepland en ging de oude stelregel op. Met name het weer was een grote spelbreker. Toch was het heel gezellig en zijn er nieuwe zeilervaringen opgedaan. Op woensdagavond, in de kantine van de Eendracht was reeds besloten dat het Rondje Noord-Holland zou worden ingekort tot een Rondje IJsselmeer. Met voorspellingen van een Noordenwind, NW 5-6 met uitschieters naar 7 en een golfhoogte van meer dan 1,5 meter was het onverantwoord om de Noordzee op te gaan. Teleurstelling alom, wat geleid heeft tot een aantal opzeggingen. Uiteindelijk deden 5 schepen aan de tocht mee (Avanti van Udo, Little One van Henk, Belle Ami van Aart, Beluga van Hans en de Tranquillo van Otto, waarbij de Tranquillo in verband met zijn masthoogte een alternatieve route via de Randmeren zou varen). Het weer Laten we maar gelijk met het weer beginnen, dan hebben we dat maar gehad. Het heeft veel geregend, heel veel geregend. En het waaide hard, heel hard. En het was koud. O ja, en we hebben ook 10 minuten zon gehad. Genoeg hierover. Het verslag Vrijdag Op vrijdagochtend heeft een groep(je) enthousiaste zeilers zich verzameld onder de kraan. Daar was de schrijver van dit verslag nog niet bij, maar dat is vast goed gegaan. Op de tocht naar het IJsselmeer werd hard gezeild en veel regenwater verzameld. Dat weet ik zeker, want vanaf de A1, vanuit een warme auto, met de ruitenwissers op de maximale stand, zag ik de schepen voor Almere-Haven tegen de wind in ploeteren. Mijn collega, die mij naar Muiderzand bracht vatte het goed samen: “Wat een stel gekken”. In Muiderzand heeft de Avanti een korte pitstop gehouden. Goed ingepakt in mijn zeilpak (een gemiddelde astronaut zou jaloers zijn op de uitrusting) heb ik de steigers betreden en begon voor mij de tocht. Voor mij zag ik de Avanti met 4 verzopen katjes (Udo, Aalt, Chris en Zeger) met een enorme grijns op hun gezicht. Ze waren hard gegaan! Ook de Belle Ami meerde kort aan om de kaarten van de Waddenzee op te pikken (Ron, jouw kaart ligt nu bij Aart aan boord!). Aart wilde het Rondje Noord Holland nog niet opgeven en eerst de laatste voorspellingen horen. Aart zijn legendarische woorden (er zullen er nog veel volgen in dit verslag) “Ik heb vrij genomen voor de Noordzee, dus ik ga naar 20

de Belle Ami voor ons nog altijd onduidelijk. De zeilers kropen onder het zeiltje van de Avanti bij elkaar en trachten de adrenaline met alcohol uit het bloed te spoelen. Douwe (die met Hans van de Beluga meezeilde) had geheime troeven bij zich die menig zeiler zich goed liet smaken. Een verraderlijk goedje, want de magen waren over het algemeen leeg en de glazen waren vol (en snel weer leeg waardoor de magen weer gevuld waren en de glazen leeg) . Dit ging nog even zo door, waarbij de verhalen steeds spannender werden. Gelukkig hadden we ook veel harde worsten bij ons die het vocht enigszins absorbeerde .

zeilde recht op haar doel af en nam een ietwat klapperende fok daarbij voor lief. Henk was daardoor als eerste bij de Ketelbrug (gelukkig was het geen wedstrijd want dan hadden we na het avondje stappen beter ons best gedaan op de Avanti). Henk had het geluk dat de brug bij aankomst juist openstond en kon zonder oponthoud doorvaren. Aart zeilde tot verbijstering van iedereen onder het vaste deel Ivan de brug door (legendarische woorden nr. 4: 'het is een kwestie van rekenen'), daar waar de Avanti en de Beluga dit gezien de golfhoogte niet aandurfden en ruim 20 minuten op een vrije doortocht moesten wachten. In Elburg werd de volgende overnachting gepland en het flottielje werd daar weer met elkaar herenigd. Voor de verandering regende het. Bij de borrel op het schip van Udo (onder het zeiltje} werd de fles van Douwe maar mondjesmaat aangeraakt (menig zeiler had zijn lesje geleerd}. De worst en brie vonden gretig aftrek en vervolgens werd gezamenlijk 'de Chinees gepakt'. Wederom splitste het gezelschap zich na het diner in tweeën, ging het verstandige deel slapen en de jeugdigen hadden een clubhuis van de lokale bevolking ontdekt. Aart en Hans hebben heel Elburg doorgezocht naar het reisgezelschap, terwijl ze er uiteindelijk achter kwamen dat we 50 meter van de boot in het clubhuis zaten. Niet zo sociaal dat er niet gewacht was, maar Hans zou de volgende ochtend op een ongenadig harde manier wraak nemen. Na enige interactie met de locals (kom jie uut Elburg, ik kom uut Spakenburg) ontdooide iedereen en werd het nog erg gezellig.

De Belle Ami. Het lot van de Belle Ami bleef lang onduidelijk. Totdat bleek dat Car reeds om 2 uur geappt had dat de Belle Ami ook naar Enkhuizen kwam. lk moet toch (nog) vaker mijn telefoon checken. De Belle Ami sloot zich bij ons aan en we waren allemaal benieuwd hoe zij de harde wind ervaren hadden. Aart zei de legendarische woorden (nr. 2): “lk keek op mijn log en dacht, ik ga zo hard, er staat waarschijnlijk een harde wind”. Met deze woorden werd het onderwerp 'bui' afgesloten. Het gezelschap vertrok naar de Mastenbar om zich te laven aan warm eten (tiet vur een muisjie). De eigenaar zag 11 verwaaide, opgewonden hongerige mannen en besloot in al zijn wijsheid het afzonderlijke zaaltje aan ons te gunnen en ons te separeren van zijn (meer beschaafde) gasten. Een goed besluit van de beste man. Zeillaarzen gingen uit en volgens goed oosters gebruik werd het diner op kousen genuttigd. De mannen waren zo uitgehongerd dat enkelen onder ons vergaten te kauwen en Klaas en Udo nog een heimlich toe moesten passen waarbij die van Udo het meest succesvol bleek. Wij noemen geen namen maar we zijn blij dat Aart nog onder ons is. Zijn legendarische woorden (nr. 3) waren nadat zijn luchtpijp weer vrij was: “Zo, nu eerst een biertje'. Na het eten splitste de groep zich. De verstandigen onder ons zochten hun schepen op om de gebeurtenissen van de dag achter gesloten ogen te verwerken. De jeugdigen van hart (leeftijd laten we buiten beschouwing} gingen nog even Enkhuizen in. Na veel vrouwelijk schoon bewonderd te hebben (ze wilde niet met ons praten, haha), gingen de lampjes uit en volgde een onrustige nacht doordat er in het gehele gezelschap enkele stevige snurkers waren. Alleen Zeger had al problemen met Greenpeace omdat hij in een nacht 12 bomen heeft omgezaagd.

Zondag Als een nachtkaars doofde het weekend. Zondag probeerde de Beluga en de Little One met een list als eerste in Spakenburg aan te komen. Tegen de Avanti en de Belle Ami werd gezegd dat het vertrek om 11 uur gepland stond. Na een stevige ochtendwandeling door het historische vestingstadje bleken beide schepen vertrokken te zijn om een onverdiende voorsprong te nemen. De teleurstelling bij de achterliggende schepen was groot, de wraak van Hans zoet. Het animo om er een wedstrijd van te maken was door deze actie bij de Belle Ami en de Avanti zodanig verdwenen (misschien dat de vermoeidheid toch een tol begon te eisen). Daarom hebben we maar besloten dat de Little One en de Beluga gediskwalificeerd waren in verband met een te vroege start en er met de 2 overgebleven schepen te weinig deelnemers waren om de wedstrijd (die overigens geen wedstrijd was) mee te laten tellen.

Zaterdag De zaterdag startte met beraad. Waar naartoe en wanneer. Uiteindelijk werd besloten via de Randmeren terug te gaan omdat het risico bestond dat door de opwaaiing van het water de schepen in verband met de masthoogte niet meer onder de Hollandse brug door konden komen. Om 11 uur vertrokken de schepen richting Ketelbrug. Met een ruime wind (kracht 6, droog en nu en dan een zonnetje) werden verschillende strategische koersen uitgestippeld. De Belle Ami, Avanti en Beluga kozen ervoor te gaan 'reachen' en laveerden van de wind af. De Little One 21

Stipt 11 uur vertrokken de laatste 2 schepen om hoog aan de wind richting Spakenburg te zeilen. Samen met Zeger had ik de eenvoudige taak van 'verplaatsbaar gewicht' op mij genomen en namen we onze posities in de gangboorden in. Rond half 3 werd op een van de eilandjes voor Zeewolde een koffiepauze ingelast waarbij de appeltaart van Chris werd verorberd. De Belle Ami zeilde door, want koffietijd is in het weekend tot 10:00 uur (legendarische uitspraak nr. 5). Rond half 5 kwamen we in Spakenburg aan waar onze vrouwen ons hartverwarmend hebben verwelkomd. Het was ondanks het weer een mooie tocht!

gevolg van de aangepaste routes korter dan vorig jaar, waardoor er meer tijd en aandacht was voor de culinaire aspecten. De organisatie wordt hierbij hartelijk bedankt voor haar inzet en wellicht dat het Rondje in 2016 weer gaat zoals het hoort, rondom Noord-Holland, met een zonnetje en eerlijke winden!

Conclusie Geconcludeerd kan worden, dat het een erg gezellig weekend was waarbij het hoogtepunt voor de zeilers op vrijdagmiddag was. De dagtochten waren als

Namens de bemanning van de Avanti: Schipper Udo bedankt en allen tot volgend jaar! Udo, Chris, Zeger, Aalt en Klaas.

Workshop schilderen - herhaalde oproep! Schilderen, tekenen, maar ook handwerken, kaarten maken. En dat ’s winters op je eigen haven… Het is mogelijk als er genoeg mensen, zo’n 12 personen voor tekenen en schilderen en daarnaast handwerkers, zich opgeven bij mij: Marianne Doense: [email protected]. Of bel 06-27259834. Al eerder kwam ter sprake om eens in de kantine mensen te begeleiden bij tekenen en schilderen en tijdens het Openingsfeest weer. Al diverse dames hebben hier interesse in. Sinds 1999 geef ik aquarel- en tekenlessen waarover de cursisten enthousiast zijn. Zelf schilder ik al 40 jaar en kan dus wat kennis overdragen. Tijdens die Openingsdag stelden we ons zo voor dat in een weekend in november en als er belangstelling voor is ook in januari of februari 2016 (voorkeur opgeven zaterdag of zondag) we om 10.30 uur beginnen met koffie/thee met iets lekkers en daarna aan de gang gaan. Voor de tekenaars en schilders zorg ik voor schets- en aquarelpapier en enig ander materiaal heb ik wel in bezit maar ik denk dat de meeste belangstellenden wel aquarel- of acrylverf en penseel, palet, een waterpotje, potlood en gum kunnen meenemen. Belangrijk: neem als voorbeeld wat je wilt gaan tekenen of schilderen een foto mee. Geen plaatje of ander schilderij waarvan je eventuele fouten kunt overnemen. Fantasie wordt gestimuleerd! Om de kosten laag te houden stel ik voor zelf je lunch mee te nemen waarna we weer door kunnen gaan tot half in de middag. Handwerkers die zich willen aansluiten bij de gezelligheid nemen natuurlijk ook hun eigen materiaal mee. Samengevat: Workshop tekenen en schilderen waarbij handwerkers welkom zijn zaterdag of zondag in november 2015, evt. vervolg in januari of februari 2016 aanvang: 10.30 uur - zelf lunch en materiaal meenemen en voorbeeldfoto kosten: € 2,- per persoon per dag. aanmelden: [email protected] of 06-27259834. Bij voldoende aanmeldingen laat ik jullie weten wanneer we aan de slag kunnen. Handig om je via de mail aan te melden zodat ik zo contact met je kan houden. Marianne.

22

Het was een nacht……….

Wat gaan we doen als die brug vanavond niet meer draait, allerlei scenario’s passeerde de revue. O.a. van een nachtelijk feestje bouwen op het terras, de drankvoorraad was tenslotte even daarvoor nog aangevuld, een nachtelijke vaartocht tussen de twee bruggen, of met zo’n allen op de motorboot van Bob en Anitra naar Amersfoort. Dit laatste zou misschien weer door iemand aangezien kunnen worden als een stelletje verdwaalde binnenlandse bootvluchtelingen. Dus ook geen strak plan, waar Bob zich gelijk in kon vinden. Goed, rond 21.00 uur toch maar weer even gebeld met onze vooruitgeschoven post Guus, helaas nog geen monteur waargenomen. Deze was nog steeds onderweg, de beste man/vrouw moet misschien in het kader van o.a. overheidsbezuinigingen en milieutechnische redenen zich op een E-Bike verplaatsen. Dus maar weer lekker verder genieten van de heerlijke zomeravond, en ondertussen gissen of de brug nog wel zou draaien, en zo ja, hoe vroeg zou het dan wel niet kunnen worden. Bij de tijden die zo links en rechts genoemd werden, begon ik, nog zonder een druppeltje alcohol al wegtrekkers te krijgen. Rond 21.20 uur hebben we een beller, het is onze vooruitgeschoven post Guus. De monteur is reeds gearriveerd en erg druk in de weer met de verstorende slagboom, en heeft er ook al reeds wat beweging in, alleen nog niet helemaal met het gewenste resultaat. We moeten toch maar richting brug komen, misschien maakt dat ook wat meer indruk als er bij de reeds wachtende schepen nog eens zeven bijkomen. Dus gingen ook wij richting brug, en ja hoor de weigerende boom ging al met horten en stoten steeds een stukje verder dicht. Uiteindelijk, om 21.40 ging de brug dan toch eindelijk open en kon alles er door. Onze WSV Eemland nachttocht 2015 was ruim 2 uur later dan nu toch een feit.

WSV Eemland Nacht zeilen motorboot tocht. 3/7 t/m 5/7 Vrijdagavond 3 juli was het zover, de nachtzeiltocht naar Durgerdam wordt na het succes van vorig jaar nu voor de tweede keer gevaren. Er hebben zich maar liefst 8 zeiljachten ingeschreven, en op de donderdagavond ervoor nog een Last Minutes inschrijving van één motorboot, de Obrigado. Ja, ja, er heeft zich toch maar weer even zo’n kleine 10% van het botenbestand aangemeld. Daar moet je tegenwoordig als vereniging al dik tevreden mee zijn, het is alleen wel een beetje jammer en demotiverend voor de mensen die telkens allerlei evenementen “voor ons leden” van de vereniging organiseren. Desalniettemin, de deelnemende schepen en beman vrouwing waren; -Alegria, met Marco en Edwin -Contessa, met Niels en Miranda -Manon, met Guus, Kitty en Luca -Grutsk, met IcoJaap en Sandra -Elise, Ben en Hilde -Cadans, met Cees en Geri -Schuimer, met Gerard en Kees -Obrigado, Bob en Anitra -Escape John & Christa In Naarderbos zijn nog aangesloten; -Le Rêve, met Hans en Laurence -Escape, met Pieter De weersverwachting voor het weekend kon niet beter, ondanks de wat zwakke opkomst waren gelukkig de weergoden ons toch wel zeer gunstig gezind. Met op vrijdag een temperatuur van ruim 30° en in de nacht rond de 20°, en een gunstige wind NNO-3 die ook lekker bleef doorstaan. De verwachtingen voor zaterdag zijn ook weer ruim 30° met een westelijk windje van 2-3 Bf. De verwachting voor zondag waren iets minder, rond het middaguur zware buien met onweer en daarin mogelijke windstoten tot 40 Kn. Maar dat is voor latere zorg, je kunt niet alles hebben. Met een drukke avondspits op vrijdag was rond 19.30 iedereen dan toch wel gearriveerd, met het Palaver werd besloten om 19.45 te vertrekken. Guus die ondertussen tegen een lichte zonnesteek aan zat, besloot om 18.45 uur te gaan varen naar het Eemmeer om daar met zijn bevrouwing nog even een frisse duik te nemen om zo toch fris en fruitig aan de nacht te kunnen beginnen, en ons daar ook op wachten. Net toen wij om rond 19.45 wilden losmaken werd ik door Guus gebeld, hij lag tot mijn stomme verbazing nog voor de brug. Deze wilde door een storing in een van de slagbomen niet draaien. Volgens onze nu vooruitgeschoven verkenner was er reeds al een monteur onderweg. Hij moest echter wel even vanuit Zwolle komen, nou dat zal dan wel eens een stief kwartiertje kunnen gaan duren. Dus landvasten weer vast, alleen voor Marco en Edwin, Bob en Anitra kwam dit commando iets te laat. Zij waren namelijk al los en stoomden al op richting brug, echter werden ze door onze oppercommandeur Niels onderschept, en naar de passantensteiger verwezen, om daar verder op het verlossende telefoontje van onze vooruitgeschoven post Guus af te wachten. Nou daar zaten we dan op en rond het leugenbankje voor het clubhuis, en met twee niet betalende passanten aan de passantensteiger.

Bij het afvaren van de Eem kwam Gerard bij iedereen even langszij en om ons te trakteren op ”Cake” die door zijn vrouw nog even gebakken was, helemaal top. Door latere start werd de nachttocht wel een echte, want toen we tegen half elf op het Eemmeer aankwamen begon het al aardig te schemeren. Met de wind van NNO-3 wind was alles wel goed bezeild, en bij iedereen gingen dan ook gelijk de zeilen erop. Alleen bij de Alegria van de gebroeders Craanen waren ze er blijkbaar nog niet helemaal uit, wordt het nou zeilen of motoren. Daar moest bij de Eemmonding nog een tactisch klapje op gegeven worden, en als je dan echt de laatste in de colonne bent, is dat toch een tikkie. Vooral voor zover ik kon waarnemen, kreeg ik de indruk dat alles ook nog zeilklaar gemaakt moest worden. Althans, de hoezen e.d. zaten er nog op. Ja, en als het dan toch zeilen wordt, dan mis je al heel snel de aansluiting. Met jullie boot zou ik er persoonlijk voor zorgen dat ik op de Eem al ruim 23

voorop vaar, en zorgen dat ik bij het Eemmeer alles klaar heb om daar als eerste de zeilen te kunnen hijsen. Dan zit ik toch minimaal de eerste paar uur lekker voor, voorin en dan later misschien pas achter de hele club. Ondanks de wat late actie, en het daardoor missen van een directe aansluiting hebben jullie een heel stuk gezeild, heel goed. Als we de Huizenhoef passeren is het al redelijk donker, maar omdat het helder weer is hebben we redelijk goed zicht. Omdat het Gooimeer goed bezeild is houden we in het kader van het hard groeiende fonteinkruid toch maar de vaargeul aan. M.u.v. Gerard en Kees met de Vega, zij denken daar blijkbaar iets anders over en varen in een rechte streep richting Almere. Kan, maar met deze strakke koers verricht je dan ook onvrijwillig maaiwerkzaamheden en blijven er natuurlijk ook wat van die vervelende fonteinkruid tengeltjes aan je kiel en schroef hangen (tenzij je deze in de z.g. race stand zet, info Ben) en soms wel een beetje te veel. Op de hoogte van Huizen gaan Guus en Kitty blijkbaar toch het vooruitgeschoven post gevoel weer een beetje missen en zetten de SPI. Nou en vooruit gaan ze, de boot (z.g. caravan uitvoering volgens de schipper) moet even gang krijgen maar ze zijn dan toch al vrij snel uit het zicht. Dat is natuurlijk ook niet zo moeilijk in het donker. Het laatste wat wij van ze hebben waargenomen, was net voorbij Almere een klein heklichtje iets voor de Hollandse brug, ervan uitgaande dat zij dat waren. En dat moet ook wel, want ieder normaal mens zit dan in zo’n boot aan bijvoorbeeld de Beerenburg of ligt heerlijk in zijn of haar mandje. Met IcoJaap heb ik tot aan de Hollandse brug constant stuivertje gewisseld, telkens als ik hem voorbij voer en dacht van: “die is los!”, kwam hij weer bij en ging mij weer voorbij. Wel vreemd, je verandert nagenoeg niets en je hebt dan toch die snelheids verschillen. Ik begon zelf steeds meer last te krijgen van het felle beeldscherm op de kaartplotter, deze kun je natuurlijk dimmen. Natuurlijk, maar hoe was dat ook alweer, na het nodige drukken op knoppen en overstuur maken van het apparaat had ik het dan toch gevonden.

Pampus besluit ik toch maar de vaargeul te verlaten en richting Durgerdam te varen. Mede omdat IcoJaap ook al deze koers gekozen had, geen tonnen meer, hooguit een energie zuinig ankerend niet verlicht schip bij Pampus, wat ook vervelend kan zijn. Want hoever ligt het achter haar anker. Even later werden wij opgelopen door het enige echte motorboot vaarders van WSV Eemland, de Obrigado gevolgd door, de Alegria. De Alegria met de gebroeders Craanen hadden om wat bij te komen de zeilen maar verwisseld voor het snellere Vetus-Zeil. Zij kwamen ons dan ook stilletjes en netjes aan SB kant voorbij varen, heel aardig. Het had echter wel even een heel groot nadeel, de bij de vereniging bekend staande vonkentrekkers hadden blijkbaar onbewust nu toch een echt vonkje getrokken. Er was een kleine storing in het elektrische circuit ontstaan, waardoor het heklicht de pijp aan Maarten gaf. Dit was voor onze vonkentrekkers natuurlijk geen enkel probleem, dat werd even snel opgelost d.m.v. een LED looplamp. Ik had ook niet anders verwacht, geweldig idee, goed bezig mannen want je wilt wel gezien worden. Alleen als ze met deze verlichting net voor je varen, zit jij vanaf dat moment in een donker te kijken. Nu zag ik de hele avond al bar weinig, maar toen zag ik dus echt niets meer, en door het lasogen effect ook niets meer in mijn kuip. Maar op mijn vriendelijke verzoek, of zij mij ook aan BB konden begeleiden werd door de heren dan ook snel voldaan, perfect. Nu ik zelf ook een LED lamp in mijn heklicht heb, vraag ik mij af of een ander daar ook geen last van heeft. Inkoppertje!!!! Na dit gegeven heeft nu natuurlijk iedereen daar ook last van, en/of gehad. Maar ook zij gingen onder Pampus door, dus had ik even een redelijk oriëntatie punt. Althans voor korte duur, bij Pampus waren de Obligado en de Alegria alweer dusdanig uitgelopen om daar nog enigszins profijt van te hebben. In de buurt van de vaargeul Amsterdam - Lelystad doemde er in eens een zwarte muur voor ons op met een waxine lichtje aan de uiteinden. Er was geen BB/SB licht te bekennen, ligt hier nu een leeg vrachtschip voor anker? Dichterbij gekomen bleek het een lege duwbak te zijn. Dit had ik op deze plek ook niet echt verwacht, maar gelukkig was deze ietsje groter dan een boei en had hem dan toch gelukkig op tijd in de gaten. Ook om zo eventueel ook niet achter een ankerketting te blijven hangen. Bij de vaargeul werd het zicht onder de rook van Amsterdam ook een stukje beter, dus daar de zeilen geborgen en op de motor richting scheidingston van Durgerdam. Toen we bij deze ton aankwamen werd het weer even boeiend, het was alweer even geleden dat we hier geweest waren. Maar goed, SB uit en zoekend naar de betonning de geul proberen aan te houden. Volgens de plotter ging ik wel goed en zag ook recht voor mij de lichten van de haven, twee (??) rode links en een groene rechts. Alleen de diepte meter begon sterk terug te lopen tot 1,8 meter. Vreemd, want volgens de plotter (Kaart 2012) zat ik midden in de geul 2,5 mtr. diep. Maar ach, misschien is de geul wel een beetje aan de wandel gegaan. Gelukkig, er duikt plots een rode ton op, maar wel aan SB zijde. Oeps, hij van de verkeerde kant, hij had aan BB moeten zitten. Even corrigeren, en ja hoor we krijgen ook weer meer water onder onze kiel. Volgens onze oppercommandeur Niels konden we overal in de haven waar plek was gaan liggen, zo ook bij de kraan. Toen wij om 02.00 uur binnen voeren was alles wat deze half nachtblinde kon waarnemen bezet.

Achteraf heel simpel, maar ja, die grijze cellen gaan niet alleen langzamer werken maar slaan ook steeds minder en/of gewoon niets meer op. Zo ook in het donker zien, voorbij Almere moet ik vlak bij een groene ton varen. Met z’n tweeën kijken en speuren, geen ton in geen velden of wegen te bekennen. En dan komt er plotseling aan bakboord nog geen meter naast de boot, de gezochte groene ton voorbij. Pffff, hebben wij even mazzel, gelukkig niet geraakt. Vooral bij de Hollandse Brug was het voor deze halfnachtblinde nogal zoeken in de huidige gewijzigde situatie. Nu had ik het plan om in de vaargeul te blijven tot voorbij Pampus en dan richting Durgerdam te varen. Maar voorbij de eilanden had ik het wel gehad met dat turen naar die tonnen, dus halverwege de eilanden groep Het Hoofd en 24

En een kraan, die heeft deze jongen helaas niet waargenomen. Ps. volgens onderzoekers wordt o.a. een vorm van nachtblindheid veroorzaakt door een gebrek aan vitamine A, nu blijkt hiervan heel veel in vooral worteltjes zitten. Helaas is dit echter nooit echt mijn favoriete kostje geweest, met waarschijnlijk dit als gevolg. Dus mensen, dat het eten van worteltjes is echt goed voor je ogen, het is dus ”geen” fabeltje. Misschien ga ik me toch maar eens oriënteren op een nachtbril, en wie weet gaat er wel een wereld voor mij open. Maar aan de meldsteiger lag gelukkig alweer onze enige echte vooruitgeschoven post ”Guus”, al één uur samen met Kitty op ons te wachten met die turbo caravan. Met daarvoor afgemeerd het motorschip de Obrigado. Het is nogal vol, riep Guus ons toe. Nou, dat wordt dus stapelen en zijn toen tegen hem afgemeerd. Al snel liepen de andere ook binnen, en kon ik tot mijn geruststelling waarnemen dat ik niet de enige was die een beetje moeite had met SB wal houden in het geultje. Met zes boten gestapeld tegen de meldsteiger en drie in één box hadden we toch allemaal een plekje gevonden. Onder het genot van een wel verdiend slaapmutsje, het uitwisselen van de nodige hapjes en ervaringen werd rond 03.30-04.00 uur door iedereen zijn of haar mandje opgezocht. Het was een warm en kort nachtje, voor mij zo warm met slecht slapen dat ik ‘s morgens rond 07.15 ben opgestaan om eerst even lekker te gaan douchen. Met deze actie was ik wel precies op tijd om toch nog samen met Kitty, Ben en Hilde even uit te zwaaien. Zij moesten alweer terug naar huis wegens andere verplichtingen, maar evengoed toch leuk dat zij ondanks hun volle weekend programma toch zijn meegegaan. Stipt om 10.00 stond op het terras voor het clubgebouw van WSV Durgerdam het steigerontbijt klaar. Geheel goed, maar ook perfect verzorgd door de gebroeders Edwin en Marco, zelfs een goed gekookt eitje ontbrak niet. We hebben dit ons gezamenlijk ook zeer goed laten bekomen en er ook van genoten in een toch alweer ligt prikkend ochtend zonnetje. Voor de zaterdag stond de Schelp geplant, maar gezien het mooie weer zou het daar nog wel eens vol kunnen liggen. Als dat het geval is wijken we uit naar het Naarderbos aan de Westkant. Niet iedereen kan helaas mee daarnaar toe, IcoJaap en Sandra, Bob en Anitra hebben ook een vol weekend programma en gaan ook vanuit Durgerdam terug naar Baarn. Rond 12.00 uur vertrekken de eersten richting Schelp / Naarderbos en/of Eemland. Wij varen samen op met Cees en Geri en rond twee uur meren we af aan de Westkant in het Naarderbos, de Schelp lag naar ons idee te vol voor de hele groep. Binnen het uur volgen ook de anderen, ook de Le Rêve met Hans en Laurence en ‘s avonds laat arriveerde ook nog even de Escape met Pieter (met ”reddingsvest” Oma). In de namiddag was het tijd voor een gezamenlijke BBQ, en daar is de Westkant in het Naarderbos uitermate geschikt voor. Met twee Cobb’s en een conventionele BBQ ging dat perfect. Laurence is wel de meesteres op de Cobb’s. Zij liet ons o.a. genieten van speciaal gekruide eenden borst, en die was overheerlijk. Bij het garen op de Cobb’s moet je geduld en vertrouwen hebben in het proces, tussendoor even onder de deksel kijken is er dus echt niet bij heren. Want dan verstoren jullie wel even het proces, en dan wordt Laurence wel even een beetje boos. Zij is tenslotte nu wel de meesteres Cobb’s, en daar wij iets onderdanige typetjes zijn vinden wij dat ook niet zo erg, toch? Er was ruimschoots

voldoende, zelfs de reeds ontdooide frikadellen van Guus (die hij moest meenemen van Kees H.), vonden via de BBQ van Kees H. nog redelijke aftrek. Ja, en toen was er koffie, en die koffie smaakt dan natuurlijk ook het beste met zo’n kleintje ernaast. Nou daar waren er nogal wat van, en vonden dan ook gretige aftrek. Zo vond ik vroeger kaneelstokken altijd erg lekker, laat Hans die nu hebben in een vloeibare, transparante licht alcoholische (50%) vorm. Mocht u het bij de slijter zoeken het draagt de naam “Goldstrike”. Het zit uiteraard in een transparante, achtkantige fles, en onderin zweven goudstripjes. Voor mij geheel nieuw, maar ontzettend lekker. De oorspronkelijke Nederlandse naam van deze Goudlikeur is “Bruidstranen” en wordt vaak gekoeld en in Shotglaasjes gedronken, wij hebben ons beperkt tot nippen. Rond een uur of elf ging voor de meesten van ons toch wel enigszins het kaarsje uit en zochten dan ook wijselijk hun mandje op. Zondagmorgen, toch even op de steiger kijken. Helaas, niemand te zien, en geen spoor van een steigerontbijt, of ook maar iets wat daar op lijkt te bekennen. Ja ach, je weet maar nooit natuurlijk, ik had het programma tenslotte ook niet helemaal in mijn hoofd zitten. Helaas, geen verwennerij van de gebroeders dus. Het was dan toch eenmalig, dus moest ik / wij zelf aan de bak. De weersberichten van deze dag beloofden niet veel goeds, er werden voor het begin van de middag zware buien met windstoten van zo’n 40Kn. en kans op onweer voorspeld.

Hier wordt mijn echtgenoot altijd een beetje nerveus van. Nou worden daar meer mensen nerveus van en als ik nog een tijdje samen wil blijven varen, moet ik daar dus wel degelijk even rekening mee houden. Rond een uur of tien werd het richting Naarden – Bussum al behoorlijk donker. Dus voor de algemene rust aan boord zijn wij rond half elf voortrokken richting Baarn. Omdat we recht tegen de zwakke wind in moesten, zijn we gaan motoren. Amper de haven uit begon het al regenen. Gezien de temperatuur was een zeilpak ook geen prettige optie, dus kleding uit, zwembroek aan. Nog voor we de vaargeul op draaide ging de schuif voor zo’n tien minuten echt open, dus het parapluutje maar even bijgezet. Voor de Stichtse Brug herhaalde dit proces zich nog wel drie keer. Daarna klaarde het gelukkig op en werd het weer zonniger. In Baarn aangekomen hebben we nog even op het terras iets gedronken bij Wil en Petra Stalenhoef en op de anderen gewacht. Maar die waren blijkbaar veel later vertrokken dan wij dachten, dus rond half vier zijn wij huiswaarts gekeerd. Resumerend, het was een heerlijk en ook gezellig weekend. Mede door het fantastische mooie weer, en de goede organisatie van de evenementen/wedstrijdcommissie. Namens alle deelnemers hartelijk dank daarvoor. Volgend jaar weer, en hopelijk zijn er dan wat meer enthousiaste leden, want daar wordt het tenslotte toch voor georganiseerd. John. 25

(advertentie)

Standbouw Belettering Presentatie Systemen

SPACESHUTTLE 12 • 3824 AMERSFOORT +31(0) 33 455 83 59 • WWW.STANDCRAFT.COM

(advertentie)

Kok Tuinmachines Laanstraat 74 3762 KE Soest Tel. 035-6010740 Fax.035-6026154 [email protected] www.koktuinmachines.nl 26

Evenementenkalender WSV Eemland 2015 (data onder voorbehoud) Oktober 03/10 Afspuiten/mast takelen 10/10 Takeldag/afspuiten/ mast takelen 17/10 Takeldag 31/10 Mosselavond

November 05/11 ALV 07/11 Havenwerkdag 13/11 Spelavond 22/11 Sinterklaas

December 11/12 Spelavond 20/12 Klein Kerstfeestje Eemlander winternr. 03/1 Nieuwjaarsreceptie

Algemene Leden Vergadering (ALV) 5/11 Havenwerkdagen 7/11 Takeldagen 10/10, 17/10 Afspuiten/mast takelen e 3/10 (afspuiten+mast takelen 1 groep) e e 10/10 (afspuiten+mast takelen (2 groep) + boten uit het water 1 groep) e 17/10 (boten uit het water 2 groep) Spelavonden 13/11, 11/12 Evenementen en Tochten 31/10 Mosselavond 22/11 Sinterklaas 3/1/2016 Nieuwjaarsreceptie

Facebook WSV Eemland groep:

Erwin van DijkWSV Eemland De elektrische fiets van Eddy de Ruyter, actie radius 10 meter Vind ik leuk · Reactie · Meldingen inschakelen · Delen John Willemse, Milly van Foeken en 3 anderen vinden dit leuk. Reacties John Willemse Ho ho, aan die 10 mtr. wordt echt gewerkt hoor!! Eddy de Ruyter Ja ja daar zijn jullie jaloers op. Zo ben ik ook de AlpeHuez op gefietst. gewoon een haspel onder het zadel. Niels Bijl Vandaar die drinkfles wink-emoticon

27

28

Inhoud. W.S.V. Eemland Opgericht 2 februari 1952 Zuidereind 2b 3741 LG Baarn. Bank: NL15 ABNA penningm. W.S.V

Recommend Documents