Ivana Müller We are still watching / In Common
Performance - 28/02/2014 - Kaaitheater We are still watching - 19:00 & 22:00 - English - 1h In Common - 20:30 - English - 1h
DOUBLE BILL NL - In het kader van ons programma rond ‘het collectieve’ tonen we van Müller twee producties, u kan ze op één avond zien. Ze hebben als basisvraag : wat gebeurt er als mensen samenkomen, hoe verhouden we ons tot en in een groep? In de grotezaalproductie In common is het publiek observator, in We are still watching deelnemer. In het werk van Ivana Müller draagt de titel telkens het concept van de voorstelling in zich: How Heavy Are My Thoughts, Playing Ensemble Again And Again, 60 Minutes of Opportunism en While We Were Holding It Together. Müller slaagt er steeds weer in om de macht van taal om onze werkelijkheid te beïnvloeden op een speels filosofische manier vorm te geven.
FR - Dans l’œuvre d’Ivana Müller, le titre dévoile chaque fois le concept du spectacle : How Heavy Are My Thoughts, Playing Ensemble Again And Again, 60 Minutes of Opportunism et While We Were Holding It Together. Müller parvient toujours à donner corps de manière ludique et philosophique au pouvoir d’influence que le langage exerce sur notre réalité. Dans le cadre de notre programme autour du « collectif », nous présentons deux productions d’Ivana Müller, auxquelles vous pouvez assister le même soir. La question fondamentale qu’elles posent est : que se passe-t-il quand des personnes se réunissent, quelle attitude adoptons-nous dans un groupe et par rapport au groupe ? Dans le spectacle de grande salle In Common, le public est observateur, dans We Are Still Watching, il participe.
EN - As part of the programme on ‘the collective’, Kaaitheater presents two productions by Müller, both on the same evening. The fundamental question they ask is what happens when people come together, how do we relate to and in a group? In the production In common the audience is the observer and in We are still watching it is the participant. In Ivana Müller’s work the title always contains the concept of the performance: How Heavy Are My Thoughts, Playing Ensemble Again And Again, 60 Minutes of Opportunism and While We Were Holding It Together. Müller always manages to give shape to the power of language to influence our reality, in a way that is both playful and philosophical.
WE ARE STILL WATCHING NL - In We are still watching staat het publiek centraal: een uitgeschreven script leidt de toeschouwers langs onverwachte scènes en situaties. Door een uur samen door te brengen, alleen en gemeenschappelijk beslissingen te nemen, wordt een gemeenschap gevormd en gespeeld. In deze minisamenleving die elke keer opnieuw gecreëerd wordt, krijgt iedereen langzaam maar zeker zijn eigen rol toebedeeld. FR - Dans We are still watching le public est au cœur de cette production: un scénario écrit fait assister les spectateurs à des scènes et des situations inattendues. En passant une heure ensemble, en prenant des décisions individuelles et communes, une communauté se forge et se joue. Dans cette société en miniature à chaque fois recréée chacun se voit lentement mais sûrement attribuer son propre rôle. EN - In We are still watching the audience plays a central role: a written script guides the audience through unexpected scenes and situations. By spending an hour together and making only joint decisions, a community is formed and acted out. In this miniature society created over and over again, everyone slowly but surely acquires his own role.
CREDITS concept & text Ivana Müller
developed as a part of Encounters project (Frascati, Amsterdam, ‘12)
in collaboration with Andrea Bozic David Weber-Krebs Jonas Rutgeerts
support Het Veem Theatre, Amsterdam
light design & technical direction Martin Kaffarnik
supported by Fonds Podiumkunsten Amsterdams Fonds voor de Kunst SNS Reaal Fonds
production Mels Kroon management I’M’Company: Wilma Kuite - alles voor de kunsten (NL) Chloé Schmidt (FR)
A House on Fire co-production with the support of the Culture Programme of the European Union
IN COMMON NL - Tien performers brengen ontelbare variaties op wat een ‘gemeenschappelijk lichaam’ kan betekenen. Terwijl de spelers op zoek gaan naar een unisono beweging, een consensus tussen al die verschillende lichamen, raken ze verzeild in posities en problemen die herkenbaar zijn voor elk democratisch systeem. Kan een groep mensen samen één idee vertegenwoordigen? Wat we representeren en hoe we gerepresenteerd worden zijn de centrale vragen in dit stuk waarin een serie choreografische regels een ingenieus spel vormen met als inzet onze samen-leving. FR - Dix performeurs présentent d’innombrables variations sur ce que peut signifier un « corps collectif ». Tandis que les acteurs partent en quête d’un mouvement à l’unisson, d’un consensus entre tous ces corps différents, ils se retrouvent dans des situations et des problèmes identifiables à tout système démocratique. Un groupe de personnes peut-il représenter collectivement une seule idée ? Ce que nous représentons et la manière dont nous sommes représentés constituent les questions centrales de cette pièce dans laquelle une série de règles chorégraphiques forment le jeu ingénieux dont notre vivre ensemble est l’enjeu. EN - Ten performers present countless variations on what a ‘common body’ can mean. While the players seek a movement unison, a consensus between all these different bodies, they get caught up in positions and problems that are found in any democratic system. Can a group of people represent one idea? What we represent and how we are represented are the central questions in this piece, in which a series of choreographic rules make up an ingenious game that revolves around our society.
CREDITS concept, choreography & direction Ivana Müller performers Sarah van Lamsweerde Pere Faura Karen Røise Kielland Katja Dreyer Pedro Ines Stephen Liebman Yannick Greweldinger Clara Amaral Noha Ramadan Bas Jilesen artistic and textual advice Bill Aitchison advice Jonas Rutgeerts sound design Viljam Nybacka
costum design Liza Witte light design & technical direction Martin Kaffarnik production Mels Kroon management I’M’Company/ Wilma Kuite - alles voor de kunsten (NL) & Chloé Schmidt (FR) developed as a part of Encounters project (Frascati, Amsterdam 2012) supported by Fonds Podiumkunsten Amsterdams Fonds voor de Kunst SNS Reaal Fonds A House on Fire co-production with the support of the Culture Programme of the European Union
THEATER CREËERT EEN GEMEENSCHAP Bregtje Schudel, Het Parool, 24 november 2012 Tien dansers staan in een studio van de Kauwgomballenfabriek. "Ik ben uniek," meldt de één. "Wij zijn uniek," haakt de rest in. Wat volgt, is een wedstrijdje in uniek zijn. Eén voor één stapelen de unieke eigenschappen zich op en worden steeds fantastischer en specifieker: onafhankelijk, rebels, narcistisch, bang voor honden, bedplasser. Zodra een performer niet meer aan alle eigenschappen voldoet, is hij of zij af. De overblijvers worden door de groep nauwlettend in de gaten gehouden. Wanneer een man blijft staan na de toevoeging "Ik ben vegetariër" wijst de rest hem terecht: "We hebben je vlees zien eten!" De man of vrouw die als laatste overblijft, is de 'winnaar', de uniekste van het stel. Het was een intrigerend voorproefje van In common, één van de vier 'performance voorstellen' van Encounters, een minifestival opgezet door choreograaf Ivana Müller. "Ik heb ze zo genoemd omdat het niet echt performances zijn zoals we die gewend zijn," vertelt Müller tijdens de pauze. "We are still watching is een doorleesrepetitie. Iedere bezoeker krijgt een script. Zij zijn dus eigenlijk zelf de performers. Bij Running commentaries ziet het publiek een gefilmde performance en mag het zelf kiezen naar welke van de drie commentaren het daarbij, door een koptelefoon, wil beluisteren. Finally together on time is deels lezing, deels performance. Alleen In common heeft nog het meeste weg van een 'normale' performance." Ivana Müller, geboren in 1972 in Kroatië, begon eerst aan een literatuurstudie in Zagreb. Al snel wilde ze meer. "Ik was zeventien toen ik aan die opleiding begon. Hoe kun je dan al weten wat je wilt? Ik was al wel geïnteresseerd in de structuur van taal en hoe betekenis kan worden overgedragen, maar tijdens de studie raakte ik steeds meer gefascineerd door de non-verbale manier van betekenis geven." Zo kwam ze in 1995 terecht bij de School voor Nieuwe Dansontwikkeling in Amsterdam, waar ze choreografie studeerde maar ook veel oppikte van beeldende kunst. 'Ik noem mezelf choreograaf en mijn werk dans, omdat dat de discipline is waarin ik begon als kunstenaar. Maar mijn werk is een verzameling van gereedschappen die ik over de jaren heb opgepikt." Enkel danser heeft Müller dan ook nooit willen zijn. 'Wat me aantrok was de mentaliteit van dans. Dans is beweging. Beweging van lichamen, van ideeën, van mensen onderling. Ik ben geen dans gaan studeren omdat ik graag met mijn lichaam bezig ben, dan had ik ook yoga kunnen doen, of flamencolessen kunnen nemen. Dans is de structuur waarbinnen ik mijn werk kan maken." Ivana Müller liep al een tijdje rond met het idee voor Encounters. "Ik was op een punt aanbeland waar ik niet alweer alleen maar een dansstuk wilde maken. Terwijl ik plannen maakte voor een ander format was ook de plek van kunst en theater in Nederland aan het veranderen. Niet alleen vanwege de subsidies, maar ook vanwege een verschuiving in de mentaliteit.” “Mensen gaan gewoon minder vaak naar het theater. Toen stelde ik mezelf de vraag: waarom doe ik dit eigenlijk nog? Waarom maak ik nog theater? En één van de dingen die ik nog steeds heel interessant en belangrijk vind, is dat theater nog steeds een plek is van ontmoetingen. Theater is altijd een dialoog, een pas de deux tussen publiek en performers. De één kan niet zonder de ander. Het is niet zoals televisie, die doorgaat, of er nu wel of niet iemand naar kijkt. Theater creëert een gemeenschap, een gemeenschap van mensen die echt fysiek aanwezig en betrokken moeten zijn.
THE IDEA BEHIND WE ARE STILL WATCHING “The idea for We Are Still Watching came in 2011 when in The Netherlands and in some other countries in Europe some serious changes in the cultural policy happened. While writing the script and imagining the communities that will read it, we were trying to reflect on the idea of theatre and its place in the contemporary society and at the same time we were working with the problem of « participation », both in theatre and outside of it. In Dutch, and many other European languages, the word « voice » is the same as the word « vote ». In general it is believed that to « vote » means to be political, or at least to be civic. That is what most of contemporary democracies promote. But curiously, and somewhat paradoxically, with the act of voting we give our “political voice” to someone else… someone who we don’t necessarily know or often someone that is least bad on the list of names we hardly know. We give our voice and then we possibly become politically mute… In We Are Still Watching the role of spectators-readers coincide with the role of citizens-voters. One of the questions that we kept asking ourselves when working on this performative proposition was: How to stay political in an extremely scripted and seemingly “well organized” society? How to observe differently in order to have different ideas….”
IVANA MÜLLER Ivana Müller is a choreographer, artist and author. Her performances, installations, text works, video-lectures and audio pieces have been presented in Europe, USA and Asia over the last 10 years. Some of the recurring subjects in Müller’s work are body and it’s representation, self-invention, place of imaginary and imagination, notion of authorship, the idea of « groupness » and the relationship between performer and spectator. In 2007 Müller received the Charlotte Koehler Prize from the Prins Bernhard Funds (NL) for her œuvre, as well as Impulse Festival and Goethe Institute Prize for her piece While We Were Holding It Together. Ivana Müller lives in Paris and Amsterdam and works internationally.
Coming soon
WoWmen Between International Women’s Day and Equal Pay Day we will be presenting a second edition of WoWmen!, our focus on gender, society and art. Because it is still necessary to take a critical look at the world through rose-tinted glasses without immediately undertaking a Femen action. We do this in theatre and dance performances, an exhibition, films, debates and research. Festival - 10>15/03/2014 - Kaaitheater & Kaaistudio’s
• ZOO / Thomas Hauert MONO In MONO Hauert once again proves himself to be a master in mixing composed and improvised passages. He is accompanied on stage by six dancers from his company and the violist Noémie Bialobroda. Together they provide the sound and movement in a space that endlessly rearranges itself. They cause a short circuit in our rational thinking and immerse us in a sensitive and empathic experience. Dance - 18 & 19/03/2014 - 20:30 - Kaaitheater • Jonathan Burrows & Matteo Fargion Show And Tell + Rebelling Against Limit Jonathan Burrows and Matteo Fargion present two lecture concerts, unravelling and questioning the ideas that sustain and confuse them. Show And Tell is about performance itself, exploring the hidden influences that have led to a growing body of duets made together over many years. Revealing the vital role that mimicry plays in creative process, Burrows and Fargion compose a presentation of formative images and sounds. Rebelling Against Limit is the flip side of the coin, being a rant about structure, accompanied by live piano pieces and disintegrating cartoons. Dance & lecture performance - English - 19&20/03/2014 - 20:30 - Kaaistudio’s
Kaaitheater is supported by
