'Ik wil mezelf ergeren. Dat is waar grappen uit ontstaan'

9-11-2015

'Ik wil mezelf ergeren. Dat is waar grappen uit ontstaan' - Volkskrant Magazine - Blendle

We zeggen het maar even voor de zekerheid: printen is alleen toegestaan voor persoonlijk gebruik. Het is niet supersympathiek om dit artikel te verspreiden. Sterker nog: het is verboden. Gelukkig is het heel eenvoudig om anderen een Blendle-linkje te sturen. Delen kan dus altijd!

07-11-2015

Interview

'Ik wil mezelf ergeren. Dat is waar grappen uit ontstaan' Het grote interview, waarin cabaretier Ronald Goedemondt journalist Marcel van Roosmalen meeneemt naar winkelcentrum Batavia Stad. MARCEL VAN ROOSMALEN

Een dag voor het interview belde cabaretier Ronald Goedemondt (40). 'Hallo Marcel, met Ronald. Ronald Goedemondt, die je morgen zou interviewen. Ja, ik zeg 'zou'. We kennen elkaar een beetje, je hebt me een keer gesproken namens de Varagids, toen deed je opnameapparaat het niet. Je miste veertig minuten waarin ik geniale dingen heb gezegd. Jij weet dus allang dat een van mijn mankementen is dat ik mijn eigen behoeftes ogenschijnlijk moeiteloos wegcijfer. Als je dat in je hebt en je krijgt een baby, dan ben je de lul, daar weet jij alles van. Dan realiseer je je pas na een paar weken, als je eindelijk een keer alleen bent, dat je bijvoorbeeld zin hebt in een appelflap. Ik heb veel woede in me, noem het zelfhaat. Normaal gesproken komt dat er pas op het toneel uit, maar vandaag dan toch niet. Even over iets dat mogelijk gevolgen heeft voor onze interview-afspraak. Vanmiddag belde een fotograaf namens Volkskrant Magazine. Erg aardig, maar dat zijn ze allemaal. Hij stelde voor, of eigenlijk hadden ze al besloten dat dat leuk was, dat ik in een studio taarten in mijn gezicht moest laten gooien. Wat ik me afvroeg: zou jij dat doen? Wie verzint zoiets? En hoe lang is daarover nagedacht? Om met dat laatste te beginnen: zelf denk ik dat dit vrij generieke idee over humor in nog geen vijf minuten is verzonnen, maar jij kent ze daar beter. Volkskrant Magazine drukt taart in gezicht cabaretier, nou, nou. Het enige positieve wat je zou kunnen zeggen is: ze werken met een idee.

https://blendle.com/i/volkskrant-magazine/ik-wil-mezelf-ergeren-dat-is-waar-grappen-uit-ontstaan/bnl-vkm-20151107-5304274

1/6

9-11-2015


Ik ben ook een keer met een fotograaf op pad gemoeten die aan mijn deur kwam en vroeg: 'Wat gaan wij doen?' Ik weigerde met ideeën te komen. Dit is jouw moederneukende werk, kom zelf met ideeën, dacht ik. Wat dat betreft is deze jongen een verademing. Zou jij, als je mij was, jezelf tegen je zin een paar taarten in je bek laten duwen door iemand die dat fotografeert en vervolgens laat afdrukken op de cover van de vrouwenbijlage van een krant? Kun je die vraag met een simpel 'ja' of 'nee' beantwoorden?' 'Ja.' 'Goed, dan speel ik wel weer de hoer. Alles voor de kijkcijfers. Sluipschutters, vanaf 2 november wekelijks op NPO3, schrijf je dat even op? Morgen ga je me trouwens niet in mijn huis interviewen, we rijden ergens heen. Ik kom je wel halen. Met mijn SUV. Neem je cassetterecorder mee!' Hij stond om kwart voor tien toeterend voor de deur. Toen we wegreden, vertelde ik dat ik even daarvoor de baby had verschoond. 'Wauw! Respect. Daar hou ik van. Ik kots op die negen-tot-vijfmannen die doen alsof hun kind ze niets doet. Van die types die zeggen dat ze er nog niets mee hebben omdat het nog niet praat. Hoezo? Ik heb na de geboorte van mijn zoon een sabbatical genomen. Ik vond het meteen leuk. Het eerste lachje van mijn kind na weer zo'n flesvoeding, ik zal het nooit vergeten. Midden in de nacht met Crazy Nights van Kiss op de iPhone, heel toepasselijk want we hadden nachten niet geslapen, lachte hij voor het eerst. Het kan ook uitlachen zijn geweest. Ik heb gehuild, noem me maar een sentimenteel wijf, maar ik had het voor geen goud willen missen.' We reden de snelweg op, steeds harder. 'O, ik haat ritsen', riep Ronald. 'Ik denk alleen maar: ik wil godverdomme winnen. Ik dacht even dat die vrachtwagen ons wilde inhalen, dat hadden we nooit gewonnen. Wist je dat ik op boksen zit? Ik vind het heerlijk om geslagen te worden. Dennis, mijn leraar, is echt goed. Als mijn dekking niet goed is, slaat hij me ook echt op mijn kop. Heel verfrissend. Niet goed, meteen een klap op je bek, echt helemaal het Nederland van nu. Ik heb dat nodig. Echt, ze kunnen me niet hard genoeg slaan.' 'Waar gaan we eigenlijk naartoe?', vroeg ik. 'Batavia Stad, een soort winkelcentrum bij Lelystad', zei Ronald. Hij sloeg op mijn been. 'Dat ga jij mooi vinden, jongen! Er ligt daar een replica van een zeilschip uit 1628 dat ik nog nooit heb gezien en verder zijn er alleen maar stomme outletwinkels. Bovendien heb ik zin in pannenkoeken, want thuis hebben we alleen nog maar vies, gezond eten. Ik had nog ergens een blikje knakworstjes verstopt. Wat denk je?


2/6

9-11-2015


Gevonden. Ja, dan wordt het weggegooid. Zouden ze in Batavia Stad pannenkoeken hebben?' 'Waarom daarheen?', vroeg ik. 'Omdat dat is wat ik doe. Richtingloos oordeel vellen over mensen en dingen en opvattingen. Dat is waar grappen uit ontstaan. Ik wil mezelf ergeren. O, wat wil ik mezelf ergeren! Ik wil die klap op mijn bek krijgen van Batavia Stad. Ik voorspel je een dag vol ongemakkelijke momenten. O, wat ga jij me nog vaak verwijtend aankijken vandaag. Ja, natuurlijk heb ik uiteindelijk zelf ook een kutdag. Maar jij ook!' Hij boog zich naar het opnameapparaat: 'Jij moet deze shitzooi straks uitwerken, met je vraagjes - hij zet een stemmetje op. 'Waar sta jij voor, Ronald?' - en al die taarten die je in het gezicht van je interviewkandidaten laat drukken. Dat is jóuw werk.' Het regende. Ronald zette de ruitenwissers aan. 'Dit weer en dan naar Batavia Stad gaan. Zo'n leven hebben en daar dan niet over piekeren, ik kan daar jaloers op zijn. Nee, dan ik: ik moet weer allemaal dingen gaan verzinnen. Grappig doen. Tijdens mijn sabbatical heb ik een ding besloten: ik wil zin hebben in de meter die voor me ligt, niet in de drie meter achter me. Ik wil ook simpel leven. Ik wil gewoon naar een comedyclub fietsen en daar drie kwartier achter elkaar vullen met iets dat staat. Wat ik bedenk, mijn bedenkseltjes, zijn voor mij belangrijk. Voor de mensen die naar de theaters gaan niet, die denken alleen maar: die gast is grappig, met z'n dikke neus. Of: die is niet grappig en dan bestellen ze nog een bier. Maar voor mij is optreden een kwestie van leven en dood.' Het parkeerterrein bij Batavia Stad was vol. We reden rondjes tot er een plekje vrijkwam. Ronald deed enthousiast. 'Holy shit, dit is het gewoon! Daar gaan wij naartoe! Met z'n tweeën! Zie je die muren? Het is net een crematorium. Gaaf! Als ze hier geen rijstevlaai hebben, ga ik iemand onthoofden.' We liepen het stadje in. Winkels van grote merken in nagemaakte grachtenpanden. Bij Björn Borg zag Ronald een blote etalagepop in de etalage. 'Als je zelf billen mag maken, waarom maak je dan van die platte billen? Waarom, Björn Borg, waarom? Dat is misschien bij het tennissen normaal, maar hier in Batavia Stad toch niet?' Hij liep de winkel binnen. 'Dag mevrouw, wat betekent 'Fall for it', het is zo prominent over al de etalages gestickerd?' De verkoopster: 'Het betekent dat het herfst is, maar ook dat we in Batavia Stad zo


3/6

9-11-2015


veel mooie producten verkopen dat je er wel voor moet vallen.' 'Gewoon goed vertaald dus', zei Ronald. De verkoopster: 'Ja, heel tweeledig eigenlijk.' We gingen op zoek naar 'On Top Pancakes', het plaatselijke pannenkoekenhuis. 'Wat mij hier in het straatbeeld opvalt, is de willekeurigheid waarmee de dikke tieten zijn uitgedeeld, voor mij toch wel een bewijs dat God niet bestaat. Soms, daar bijvoorbeeld, zie je hele dikke tieten, maar dan zit daar het hoofd van een mopshond boven. Waarom God, waarom nou toch? Dat is toch een verspilling van dikke tieten?' Hij keek naar de man ernaast. 'Een boerka, dat is wat zo'n man wil. Wat ik ook niet snap is dat als je een dik lijf hebt en een dikke nek, waarom je dan als vrouw je haren kort knipt. Dan vestig je toch alleen maar meer de aandacht op die vetrollen? 'Kijk: donuts! Een echte donutcaravan! Dan twijfel ik, nee ik twijfel niet. Ik wil toch liever een pannenkoek.' De inrichting bij On Top Pancakes viel tegen. 'Wat the fuck is dit? Rode en groene kabouterkrukjes rondom vieze tafeltjes. En alleen maar kinderen en moeders! Nee, hè.' Ronald keek naar de lange rij voor de kassa waar je het nummer van je favoriete pannenkoek moest doorgeven. 'Ik wil dit toch niet, denk ik', zei hij. 'Nee, ik wil dit niet. Dit bezoedelt voor de rest van mijn leven de pannenkoekbeleving en hoe ik over pannenkoekenhuizen denk. Jezus, wat kut! Wat nu? Donuts in de regen, nee toch zeker? Als je wist hoeveel zin ik had in pannenkoeken en om het dan niet door te laten gaan... Dit was vreselijk. Ik houd mijn hart vast voor de La Place hier.' Even later in La Place: 'Mensonterend, dat je in de rij moet met je kutdienblad. Wil jij ook erwtensoep? En een broodje? Mevrouw, mevrouw, heeft u ook erwtensoep met worst? O nee, godverdomme, ze heeft ons ondergespetterd met die grote lepel. Bij jou zit het op je broek, bij mij op mijn jas. Dat moet je dan thuis weer uitleggen. Waarom zit je onder de groene stippen? O dat, dat is erwtensoep uit Batavia Stad.' Ronald bestelde een broodje tonijnsalade, ik een baguette met ham. Op mijn broodje zat een haar. 'Gadverdamme, niet in mijn automatencola doen hoor! Anders wordt die ook nog onrein. Wat we nu eten, dit zijn toch de meest taaie kutbroodjes ooit? Als je dit eet, is naar McDonald's gaan nog best een gezonde optie. Kijk, die mensen... Ze zitten en eten van hun voer met het hoofd naar beneden. Wat ik ze kwalijk neem, is dat ze alles om-armen wat er voor ze is bedacht - logo's, kleding, loop-patronen - en dat ze


4/6

9-11-2015


weigeren zich door te ontwikkelen. Zij hebben Batavia Stad nodig om hun kinderen stil te krijgen. Voor als ze even niet gamen. Het doet me erg denken aan het net gerenoveerde revalidatiecentrum waar mijn vader ligt. Ze hebben daar een nieuw toilet, dat gaat naar binnen open. Je moet met je benen de pot raken, anders krijg je de deur niet dicht. Je broek schuurt langs die pot, dat kan niet anders. Maar als je moet, ga je toch maar weer. Omdat er niets anders is! 'Wat je hier mist, zijn dorpsgekken. In Eindhoven hebben we tenminste nog Arnold. Hij rijdt op een scootmobiel vol posters van Jezus, heeft een grote baard en verkondigt met luide stem het evangelie. Soms ontregelt hij het hele winkelverkeer. Heel Eindhoven is gek op hem, misschien omdat ze voelen: het is wel nodig hier. Een man als Arnold, die missen ze hier. Is het nou zo moeilijk om in Batavia Stad een figurant te instrueren in een achterafkamertje? Twee zinnen: 'In principe mag je rare dingen roepen' en 'Blijf van de kindjes af.' Dat we daarna ook nog op dat schip, een replica van 'de Batavia' uit 1628 gingen, was misschien wat veel. Ronald verbaasde zich over de entreeprijs - '11 euro! We kunnen dit toch wel declareren?', - over de schuimrubberen kogels in de mand naast het authentieke kanon, en vooral over de andere dagjesmensen die elkaar fotografeerden. 'Allemaal vrouwen op het schip, dat mocht in de 17de eeuw helemaal niet. Het was niks dan sodomie aan boord, maar daar hoor je de gidsen hier dan weer niet over. Als de bemanning van boord kwam, stonden de hoeren ze op de kade op te wachten, die stonken allemaal uit hun bek. Nu is het hier ruk, maar de 17de eeuw was ook echt een kut-eeuw, hoor. Tenminste wel voor mannen als ik.' Hij wilde na een tijdje echt weg, dat was niet gespeeld. 'Ik heb het benauwd, ik wil hier weg.' Daarna: 'Ik kom hier nooit meer.' We kwamen vast te zitten in een tourniquet, we konden de auto niet meer vinden, er stond een rij voor de parkeerautomaat waar alleen maar muntgeld in kon. 'Drie fucking euro's. En waarvoor? Voor shit.' Hij drukte het gaspedaal diep in. 'Waarom heb ik anders een SUV?' Op de terugweg zeiden we niet zo veel. 'Poeh', zei hij, 'is het bij jou ook aan het indalen? Ik heb het idee dat we veel hebben meegemaakt. Heb je genoeg materiaal? Ga anders, als je kind wat groter is, een keer mee naar Kiddieland. Je hebt daar allemaal apparaten waarop ze, de kinderen, kunnen zitten. Het is de lievelingsplek van mijn zoontje. In die apparaten moet je Kiddielandmuntjes stoppen, die uit een andere automaat komen. Laatst was die


5/6

9-11-2015


automaat stuk, er stonden tenminste allemaal ouders bij die geen muntjes hadden gekregen. Ik, het zal maatschappelijke betrokkenheid zijn, kwam als eerste op het idee om het telefoonnummer dat op die automaat stond te bellen. Even later, keding-keding-keding, rolden er wel dertig Kiddielandmuntjes uit dat ding. Ik stond in Las Vegas! Supertevreden liep ik terug naar mijn zoontje. 'Kies maar', zei ik, 'je mag overal tien keer op'. Het leuke was dat hij zelf ook in de gaten kreeg dat dit een dag met mogelijkheden was, midden in een ritje wilde hij alweer op een ander apparaat. Een week later liep ik op straat in mijn buurt. Huppekee, een dakloze. Had ik weer. Het gebruikelijke gedoe: hand uitsteken, onverstaanbaar verhaal. Ik graaide al in de jaszak en dacht dat ik hem wat euro's had toegestopt. Later realiseerde ik me dat ik twee Kiddielandmuntjes had gegeven. De humor voorbij, ik voelde me enorm kut.' Twee dagen na Batavia Stad belde Ronald voor een korte evaluatie. 'Hoe gaat het? Met mij wel goed, denk ik. Is dat kutartikel al af? Ik heb mijn haar twee keer gewassen maar er zit nog steeds taart in. Ik heb de foto's inmiddels gezien, ze zijn technisch heel vaardig gemaakt. Ik zag mezelf met die slagroom op mijn snuit en dacht: wat een lul.'

CV Ronald Goedemondt 12 juni 1975 Geboren in Tegelen, uit een Nederlandse vader en een Siciliaanse moeder. Verhuisde op zijn 4de naar Eindhoven. Begint op de hts, maar rondt een studie heao-communicatie af. Werkt op een reclamebureau en wordt ontslagen. 1999 begint als stand-up comedian bij de Comedytrain 2003 Wint jury- en publieksprijs op het cabaretfestival Cameretten. 2008 Wint Neerlands Hoop (cabaretprijs) 2010 Doet persiflage van Geert Wilders in Gedoog, hoop & liefde, de oudejaarsconference van Erik van Muiswinkel. Programma's: 2004-2006 Spek 2007-2008 Ze bestaan echt 2008-2009 Dedication 2011-2012 Binnen de lijntjes 2013-2014 R van Ronald 2015 Werkt mee aan Sluipschutters, een sketchprogramma van BNN. Ronald Goedemondt woont samen in Amsterdam en heeft een zoon.


6/6

'Ik wil mezelf ergeren. Dat is waar grappen uit ontstaan'

Recommend Documents