IJSLAND 3-10 SEPTEMBER 2012

IJSLAND 3-10 SEPTEMBER 2012

In dit verslag neem ik je mee op reis naar het onvergetelijke vakantieland:

IJSLAND

en vertel ik en laat ik je zien wat we hebben meegemaakt.

Wie zijn wij ????

Barry van Dijk

Harry Nooy

Hans Haaring

Pieter van Rijn - Ingrid Ceulemans

Dick Mulder – Jan Koeckhoven

Nineke Nieuwenhuijzen

Jordan Kersten

Ard Mouwen

Onze chauffeur

Bert Woutersen

Lian Siekman

René v. ‘t. Wout

Wat hebben we gedaan en gezien deze reis ?? MAANDAG 3 september – dag 1 Om 11 uur komen we uit alle windstreken van Nederland aan op Schiphol en verzamelen we bij de “kubus”. Nadat Dick gecontroleerd heeft of iedereen aanwezig is en René heeft opgebeld, (die zich achter hem verstopt heeft), gaan we naar de incheckbalie, waar Ard, Pieter, Ingrid, Harry en Nineke al staan te wachten en passeren we zonder problemen de douane. Na de koffie en een onvrijwillige kennismaking van Nineke met de rolbaan vertrekken we mooi op tijd naar het vliegveld KEFLAVIK in het zuidwesten van IJsland. Na aankomst even toiletteren en geld pinnen een dan ontmoeten we Lian Siekman, die deze week onze reisleider zal zijn. Onze bus is groot genoeg voor de groep en iedereen heeft al snel zijn eigen plekje gevonden en geniet van de route die Lian bedacht heeft. Als je de kaart erbij neemt, zie je dat we wegnr 43 genomen hebben richting GRINDARVIK (een vissersplaatsje langs de zuidkust dat we later nog uitgebreid gaan bezoeken) en passeren ook de “BLUE LAGOON”, dat ook aan het eind van de week op het programma staat. Dan rijden we langs de kustweg nr. 427 langs KRÝSUVÍK en THORLÁKSHÖFN naar SELLFOSS, waar we de eerste nacht zullen verblijven. Een modern, mooi hotel met uitzicht op een snelstromende rivier: de ÖLFUSÁ en de brug, die de oorzaak was van de eerste staking in IJsland. We hebben mooie kamers en maken ons klaar voor het eerste diner: Vooraf: salade met zalm, dan aardappelschijfjes met varkensvlees en als toetje: SKYR (een soort kwark) met vruchten en als afsluiting koffie/thee. Na afloop gaan Ard en Dick buiten een luchtje scheppen en dan zoeken we allemaal ons bed op, want het was een bijzondere dag met veel indrukken.

DINSDAG 4 september – dag 2 Voor Barry en Jordan begint de dag al vroeg: de telefoon staat nog op de Nederlandse tijd, met als gevolg dat de douche al om half 6 (lokale tijd) aanstaat. Die twee zijn in ieder geval op tijd bij de bus die om 9 uur vertrekt richting ons eerste hoogtepunt: de GULLFOSS – de gouden waterval, die een onderdeel is van de HVITÁrivier (witte rivier) die genoemd is naar het witte sediment in het water. We beginnen bij het ”onderste” uitzichtpunt: Vanaf een plateau zien we de imposante watermassa eerst 10 meter naar beneden storten, waarna het een scherpe hoek maakt en dan weer 30 meter valt in een smalle kloof met enorm veel stuifwater, vervolgens loopt het ravijn nog 2 km door langs zeshoekige basaltblokken.

Jordan en Dick lopen naar het onderste punt, waarbij ze kletsnat, maar zeer voldaan aankomen en genieten van het machtige geweld van deze imposante watermassa. Dan verhuizen we met de bus naar het bezoekerscentrum, waar Ard, Nineke, Harry en Barry over een houten vlonder-pad naar het uitzichtpunt rijden om een goed beeld te krijgen van de waterval. In het bezoekerscentrum bevindt zich een souvenirwinkel en een cafetaria, waar we koffie/thee kunnen drinken en ansichtkaarten voor thuis kunnen aanschaffen. Na een korte rit komen we aan bij hotel/restaurant “Geysir”, waar we een lekkere lunch krijgen voorgeschoteld en lopen we naar het warme bronnengebied, bestaande uit een twaalftal heetwaterspuitgaten, waaronder de “geysir, die zijn naam aan alle geisers in de wereld gaf. We zien een aantal uitbarstingen van de “Strokkur”, die zo’n 15-30 mtr. hoge waterzuil produceert om de 10 minuten.

De stevige wind blaast de warme waterzuil weg, waardoor een toevallige passant (René) toch behoorlijk nat wordt. (zie hierboven) Op de terugweg naar de bus passeren we nog een aantal kleine geisers, waaronder de “Litli Geysir”, een kleine, woest borrelende modderpoel, die veel belletjes en stoom produceert.

Het derde hoogtepunt van deze dag is het nationale park ÞINGVELLIR, een 6 km. brede en 40km. lange verzakking die precies op het breukvlak ligt van de Europese- en Amerikaanse tektonische platen. Volgens de uitleg van Lian werd deze plaats in het jaar 930 door de 36 hoofden van het land gekozen voor hun jaarlijkse vergadering – de hele bevolking van 60.000 mensen kwam bij elkaar voor het lezen van de wet en het spreken van recht. De laatste vergadering was in 1798.

Vanuit het uitzichtpunt zien we het 84 km2 grote meer dat de ruimte tussen de twee platen opvult en kijken we op de kerk, die symbool staat voor het christendom in IJsland. Een aantal van ons gaan het pad af, de kloof in en genieten van het uitzicht, de grillige rotsformaties en de geologie van het ravijn.

De 2 continentale platen

drijven hier uiteen met 2,5 cm. per jaar en “scheuren” IJsland als het ware open. We vinden het erg prettig dat deze IJslandreis ook even Amerika “aandoet”. Via een mooie terugweg komen we weer in ons hotel in SELLFOSS, waar we genieten van een heerlijk diner, onder het genot van een drankje verwerken we nog even de indrukken van de dag en liggen er weer vroeg op.

WOENSDAG 5 september – dag 3 Half negen vertrekt de bus voor een ruim 400 km lange route naar het zuidoosten. Het is bewolkt vandaag en af en toe valt er wat regen, we zien deze dag niet wat er allemaal te genieten valt langs de route, maar Lian belooft dat op de terugweg de zon zal schijnen en we hebben allemaal vertrouwen in haar. We rijden door een gebied met enorme lavavelden, die ontstaan zijn in de grijze oudheid, maar ook in de moderne tijd zijn er regelmatig uitbarstingen, zoals in 1974 en (voor ons) de bekendste in 2010 toen het vliegverkeer verstoord werd door het uitbarsten van de EYJAFJALLAJÖKULL, waar we later een indrukwekkende film van zullen zien. We rijden door HELLA, waar president Rooseveld van Amerika een duur hotel heeft laten bouwen voor z’n vakantiereis en dat nu bijna leeg staat vanwege de hoge prijs. In de verte zien we de VESTMANN-eilanden, bestaande uit 15 eilanden, 10.000 jaar geleden gevormd na de laatste “kleine” ijstijd, waarvan de laatste (SURTSEY) ontstaan is in 1963 en in 4 jaar tijd groeide tot de huidige vorm van ongeveer 1,5 km. doorsnede. Het water wordt vanaf het vasteland door een pijpleiding naar het (als enige bewoonde) hoofdeiland gevoerd en het is een paradijs voor natuurliefhebbers en vogelspotters. We hebben wat problemen met de lift en kiezen ervoor om dit eerst te laten repareren voordat we de bewoonde wereld verlaten en gebruiken in die tijd een smakelijke lunch bij een benzinestation. Eindelijk zien we het gebergte in de verte en stoppen we bij de SELJALANDFOSS, een smalle en 40 meter hoge waterval. In de regen gaan we over een hobbelig pad er naar toe en genieten we van het geweld.

Jordan en Dick durven het aan om het glibberige pad naar boven te nemen en komen (behoorlijk nat) achter de waterval terecht en nemen foto’s van de achterblijvers.

Een lokale boerenfamilie heeft met hulp van een professionele cameraploeg een film gemaakt over de uitbarsting in 2010 van de EYJAFJALLAJOKULL. In een bezoekerscentrum krijgen we deze (privé)- film te zien over de uitbarsting van de vulkaan onder deze ijskap en de gevolgen die dat heeft gehad op de omgeving, de gewassen, de dieren en het leven in die streek. Na de uitbarsting en de daarbij behorende hitte, smolt de bovenliggende ijskap, met als gevolg de gaswolk, die Europa’s luchtverkeer stil legt, maar die ook een modderstroom produceert die de hele omgeving overspoelt en alle bruggen en wegen in de omgeving laat verdwijnen en het land onder een dikke laag as bedekt. Het is bijzonder om te zien hoe de plaatselijke bevolking met dit natuurgeweld omgaat en het probleem opgelost heeft - er is nu (2 jr. later) bijna niets meer van te zien. Volgens het principe van de IJslander: ALS HET LEVEN JE CITROENEN GEEFT, MAAR ER DAN LIMONADE VAN.

We rijden langs VIK, het meest zuidelijke plaatsje van IJsland en zien de trollen in zee liggen – we komen op de terugweg hier nog uitgebreid terug – en rijden door enorme spoelzandvlakten, hier is bijna geen begroeiing mogelijk en passeren o.a. de langste brug van IJsland (904 m), die in 1996 totaal is weggespoeld door een 80 km verderop gelegen vulkaan. De bewoners verderop moeten dan 1400 km omrijden !!

We hebben een plas-stop in het bezoekerscentrum SKAFTAFELL, maar de stroom is uitgevallen in de hele omgeving en Ingrid en Nineke mogen gebruik maken van het toilet bij kaarslicht en open deur. Onze reisleidster Lian begint ook moe te worden, ze weet het verschil niet meer tussen een telefoon en een microfoon en houdt die microfoon tegen haar oor als ze iets tegen ons wil zeggen. Een half uur voor onze aankomst in het volgende hotel doet de elektra het weer en we zijn welkom in het boerderij hotel: BRUNNHOLL, vlakbij HÖFN. Mooie kamers op de begane grond, opfrissen en naar het diner, dat deze avond opgesplitst wordt in 6x lamsvlees en 6x kabeljauw, afgesloten met een heerlijk zelfgemaakt toetje van gebak en heerlijk ijs. Voor een aantal lekker vroeg naar bed na deze vermoeiende dag en een paar nemen nog een slaapmutsje --- morgen weer een dag.

DONDERDAG 6 september – dag 4 Een schitterende, zonnige dag – we genieten van een weids uitzicht op de bergen en de gletsjeruitlopen in de verte en de koeien en paarden in de wei. Ook zien we veel wilde zwanen, er zijn er zo’n 20.000 op IJsland en om deze tijd verzamelen ze zich en 2/3 vertrekt en 1/3 blijft op het eiland.

We beginnen met een zeer compleet ontbijtbuffet en genieten van het uitzicht.

We rijden vandaag de weg terug langs de VATNAJÖKULL, een ijskap van 8000 km2, met 14 gletsjertongen en een dikte van ongeveer 1000 meter. Vanuit ons hotel hebben we zicht op 3 tongen en ze zijn alle drie glashelder zichtbaar. Onder de ijskap bevinden zich 14 vulkanen, die allemaal “werkend” zijn, dus afwachten !!

Het hoogtepunt voor vandaag is het ijsbergenmeer: JÖKULSÁRLÓN, gevuld met afbrekende gletsjerdelen van de BREIĐAMERKURJÖKULL. De 5 km. lagune ontstond nadat de gletsjer zich in de jaren ‘40 begon terug te trekken en wordt steeds groter omdat de gletsjer zich nog verder terugtrekt. We stoppen bij het bezoekerscentrum en iedereen geniet van het fantastische spektakel van de duizenden ijsschotsen en ijsbergen in allerlei maten en vormen en kleuren, die langzaam over de kortste rivier van IJsland, de JÖKULSÁ, naar zee drijven en op het gitzwarte strand tot stilstand komen en smelten. Iedereen ziet kans om een mooi uitzicht te hebben over het meer en de spelende zeehonden en we genieten. Hieronder een kleine compilatie van de 10-tallen foto’s die we gemaakt hebben.

René had wel zin in een avontuurtje en meldde zich (als laatste – jammer voor Ard) aan bij het amfibievaartuig, waarmee je het ijsmeer op kon. Na een hele poos wachten op een mogelijke vaargeul, vertrok het voer-/vaartuig naar een helling om te water te gaan, geflankeerd door een aantal rubberboten, die af en toe een aantal ijsschotsen / ijsbergen weg moesten duwen.

Volgens hem een enorme belevenis die hij niet had willen missen.

We verkassen naar de andere kant van de rivier en bekijken het meer nu vanaf de andere oever, opnieuw prachtige vergezichten en als extraatje: spelende zeehonden.

Het is hier…………

FANTASTISCH

We rijden door naar het bezoekerscentrum SKAFTAFELL, waar we gisteren ook waren voor de plaspauze bij kaarslicht. Enkelen van ons lunchen, een aantal bekijkt de film over een uitbarsting in 1996 van een vulkaan uit de buurt en genietend van het zonnetje zitten we op een bankje totdat iedereen klaar is voor de wandeling richting de gletsjer. Bert begint aan de wandeling over een (soms) hellend paadje en is snel in de verte verdwenen.

Wij allen verbazen ons over de omliggende natuur. Hans plukt langs de kant bosbessen en zorgt ervoor dat iedereen voldoende vitamientjes binnenkrijgt. Halverwege besluiten we terug te gaan en Jordan, Jan en Lian lopen nog een eindje door. Nineke en Dick genieten van de omgeving en de rust, volgens Nineke kan ze er weer een jaartje tegen en we maken samen een fotoserie om het beeld dat we hebben vast te leggen voor thuis. Op de terugweg stoppen we nog even bij de ijsrivier om wat extra foto’s te maken en dan rijden we door naar het hotel waar een heerlijk buffet voor ons klaarstaat. Vooraf krijgen we een zalmsalade aan tafel geserveerd, maar daarna mogen we zelf opscheppen en dat doen we dan ook………… Verschillende vissoorten, voor de liefhebber plakjes rundertong en natuurlijk het alom geprezen en unieke lamsvlees, wat echt het lekkerste vlees is van de hele wereld !!! er is echt veel teveel en we eten met smaak, volgende week doen we weer aan de lijn.

’s Avonds draait Lian een natuurfilm over IJsland, we kunnen er niet genoeg van krijgen. Dan horen we van de boerin dat er een kans is op het NOORDERLICHT en we maken afspraken om elkaar te wekken als dit bijzondere verschijnsel optreedt. Na een half uurtje rinkelen de alarmbellen al en is het noorderlicht te zien boven de bergen, een aantal probeert het vast te leggen op de gevoelige plaat, maar dat lukt niet. Een lichte horizontale streep groenachtig licht over de hele breedte van de bergen met wat flakkerende uitlopers naar boven. Na een half uurtje is het weer voorbij, maar we vinden het wel uniek dat we dit ook hebben meegemaakt. VRIJDAG 7 september – dag 5 We rijden weer de kustweg terug met als eindpunt REIJKJAVIK. Het is 12 graden, we hebben weer volle zon en we “moeten” slechts 450 km. Lian deelt onze hoogtepunten mee: Skaftafell ( plassen) – Vik (lunch) – Sagamuseum. Tussen SKAFTAFELL en VIK ligt de grootste spoelzandvlakte van IJsland (1000 km2), vroeger was dit de zee en door het smelten van de ijskap na de kleine ijstijd van 10.000 jaar geleden is de bodem “omhoog-geveerd”.

Na die ijstijd lagen de bergen dus aan/in het water. Verderop verandert de vlakte in het grootste aaneengesloten lavaveld ter wereld (600 km2) en dat is wel begroeit met diverse soorten en kleuren mos, de mossoort Glimnia groeit 0,1 mm per jaar. We naderen VIK en vanaf de verte zien we de 3 trollen al in zee liggen: de driemaster, de man in het midden en de vrouw rechts en we gaan hier lunchen. Ard ziet kans om een nieuwe trui te kopen voor het skiën en het fietsen en Hans vindt een aantal paddestoelen.

Achter de bergen ligt de MŸRDALSJOKULL , de 4e gletsjer van IJsland – 1450 meter hoog met een dikte van 200-700 meter, met daaronder de KATLA vulkaan die, statistisch gezien, elk moment moet uitbarsten , Maar dat maken wij – jammer genoeg ?? - deze reis - niet mee. In het plaatsje HVOLSVÖLLUR bezoeken we het SAGA-centrum, dat in beeld en geluid de geschiedenis verteld van de Vikingen. Het is jammer dat de aanwezige audio-guide het niet doet, maar Lian legt vele dingen uit. Ook is er een mogelijkheid tot verkleden in de oorspronkelijke kleding en daar maken een aantal dankbaar gebruik van.

Om half vijf vertrekken we naar REYKJAVIK en overnachten de komende dagen in FOSS-hotel : BARON. We spreken af in de lobby en verkassen met z’n allen naar de overkant, een leuk restaurant, vlak naast de Indiase ambassade met een gastvrije ontvangst en een eenvoudige maar smakelijke menu-kaart, die wel een beetje “Indiaas-pittig” is. We kunnen kiezen uit een kabeljauw-visschotel - tandori of koreander of een lasagne-vleesschotel of een menu van 4 soorten soep met een uitgebreide saladebar. We komen niets te kort deze week. Nog een drankje aan de bar met een aantal liefhebbers en dan…… tot morgen. ZATERDAG 8 september – dag 6 Alweer een dagje met zon, maar wel veel wind, de bus staat om half tien klaar voor een rondrit door Reykjavik. Lian heeft geprobeerd een walvissafari te organiseren en tijdens de bustocht krijgen René, Ard, Barry, Jan en Hans te horen dat het vermoedelijk wel doorgaat, dan hebben ze niet voor niets hun wind- en waterdichte kleding meegenomen. Jordan en Dick blijven in het hotel en krijgen de gelegenheid om alle foto’s op de computer te zetten, om 11 uur maken ze een wandeling langs de baai en genieten van de zee en het uitzicht. Hieronder twee kunstwerken die aan de baai geplaatst zijn, symbolisch voor IJsland en op de derde foto de moderne HARPA concerthal op de achtergrond.

’s Avonds kiezen we er toch weer allemaal voor om naar het restaurant aan de overkant te gaan om te eten. Het is ons gisteren goed bevallen en het is dichtbij. Sommigen nemen hetzelfde als gisteren, maar de meesten zijn toch nieuwsgierig naar wat anders. Voldaan en met een volle maag nemen we nog een afzakkertje in de bar van het hotel en maken we ons op voor de nacht.

ZONDAG 9 september – dag 7 Vandaag is een speciale dag – we zijn allemaal met onze neus-in-de-wind langs de ontbijttafel van Pieter gelopen, maar hij is wel jarig en viert zijn 56e verjaardag. In de bus neemt Dick de microfoon en feliciteert hem met deze bijzondere dag en proclameert het 1e en het 6e couplet van het Wilhelmus op zijn verzoek. Lian zingt hem toe met de IJslandse versie van: “Happy birthday” en als herinnering krijgt hij nog een IJslandse sleutelhanger. Het wordt een verrassingstocht, na een paar kilometer draaien we een onverharde op en krijgen we een indruk van de wasbord-wegen van IJsland. Een schitterende bergweg voert ons langs een groot meer, het KEIARVATN, volgens Lian 100 meter diep en het zakt langzaam weg in de bodem, vanwege het vulkanische deel van dit gebied. Ook verteld ze nog dat er veel forel in het meer zit en dat er een monster in het meer moet zitten en als we een foto ervan konden maken dat dit heel bijzonder zou zijn……… welnu…… ik heb het monster gefotografeerd !!! Dan komen aan bij SELTÚN, dit was ooit een mooie geiser tot in 1999 de hele boel ontplofte en er een grijze, borrelende poel achterbleef. Hoger op het pad zijn kleinere warme bronnen en overal borrelt en pruttelt het en het ruikt echt naar het binnenste van de aarde.

We rijden de bergweg af en komen weer op de kustweg, slaan rechtsaf en komen in GRINDAVÍK, een kustplaats met als belangrijkste bestemming: de visvangst. We bezoeken het STOKVISMUSEUM, krijgen koffie/thee en een headset, waarop in het Engels de visserijgeschiedenis van IJsland verteld wordt, met name de stokvis.

Dan is het tijd voor de BLUE LAGOON (BLáa Lóniđ). De Blue Lagoon is ontstaan toen het zeer hete zeewater van de geothermische krachtcentrale van Svartengi zich verzamelde in de omringend lava. Men ontdekte dat de minerale zouten in het water en de witte klei huidaandoeningen, zoals eczeem en psoriasis genas en in de 80er jaren werd het zwembad geopend.

De geothermische krachtcentrale Svartengi werkt als volgt: Zeewater wordt over een lengte van 1 km onder de grond doorgepompt en verandert door de hete ondergrond (240 graden op 1000 mtr. diepte) in stoom dat turbines aandrijft die 76 MW elektriciteit produceren. Dan koelt de gebruikte stoom af en komt vrij in het bad. In totaal zit er 6 miljoen liter verwarmd zeewater in het bad en het wordt elke 40 uur vernieuwd. Doordat “gewone” bacteriën niet werken is toevoeging van chloor niet nodig.

We komen binnen via de achteringang, door het grote restaurant en gaan eerst even lunchen. Dan gaan Jan, Bert, Jordan, Nineke, Ingrid, Pieter, Hans en Lian naar de kleedruimtes en genieten van het 37 graden warme water. De anderen blijven in de lunchruimte zitten en zien door het glas de bad-groep genieten van het warme water.

Maar ook de natuur wordt niet vergeten: Dit is een macrofoto gemaakt van de “begroeiing” van de zwarte lavastenen aan de rand van het bad. Gefotografeerd vanaf zo’n 2cm afstand.

Dan zit het heerlijke badderen er weer op en vertrekken we voor onze laatste rit terug naar ons hotel in Reykjavik.

Na een korte rustperiode verzamelen we ons weer bij de bus voor het afscheidsdiner in: de “PERLAN” (de parel) – een koepel van spiegelglas, gebouwd op 6 waterreservoirs. We zitten op de 5e verdieping, vlak onder de enorme koepel en het blijkt dat we op een ring zitten die in 2 uur volledig (360 graden) ronddraait. We beginnen met het uitzicht op de Haligrimskirke en er ontstaat al snel de discussie – welke kant draaien we nu op ?

Pieter viert zijn verjaardag en met een verjaardagsdrankje genieten we van een heerlijk diner. (dank je Pieter - we wensen je nog vele gezonde jaren toe) Als starter een mooi plateau met 3 vissoorten en als hoofgerecht een heerlijke lamsbout, afgesloten met een heerlijk dessert en koffie/thee.

De hele stad glijdt aan ons voorbij, we “passeren” het vliegveld en de haven en het wordt donker en de stad wordt mooi verlicht. Ard en René bedanken namens de groep Lian voor de begeleiding deze week en de chauffeur voor zijn veilige rijstijl. Dan terug naar het hotel – voor de diehards nog een glaasje en dan naar bed, want om kwart over drie gaat de wekker.

MAANDAG 10 september – dag 8 Een heel vroeg ontbijt in een lekker lege zaal, de koffers de bus in en we vertrekken voor de “nachtelijke” rit naar KEFLAVIK, waar we nog even een volle kar met koffers kwijtraken aan een “domme man” – hij zal nog niet wakker zijn. Via de snelle route inchecken, door de douane en even rust in de vertrekhal. Geld wisselen, nog wat inkopen, wat drinken, even plassen en we zijn er weer klaar voor. Een aantal vriendelijke mensen helpt ons met instappen en mooi op tijd vertrekken we. Op Schiphol gaan een aantal met de “golfkar” en de anderen lopen naar de bagagehal, wachten op de koffers, elkaar “knuffelen” als afscheid en iedereen gaat weer zijn/haar weg. Dankzij de veilige kilometers van onze chauffeur, de complete en volledige uitleg van onze reisleider Lian, het bijzonder mooie weer, jullie enthousiasme en medewerking en de assistentie van ons tweeën hebben we met z’n allen een meer-dan-schitterende vakantieweek gehad. Namens Hans en mezelf………………… bedankt en hopelijk tot ziens bij een volgende reis. Dick Mulder