13 juli 2014 IT n°. 15
ItaBIZZ
Digi magazine over Noord Italië in het bijzonder de regio
Friuli Venezia Giulia
il Tramonto Luca Fanotto, sindaco di Lignano Lignano Sabbiadoro, in Italië een begrip. Hoe zit het bij jou? Veel Nederlanders gaan naar Italië op vakantie. Dat valt ook Italianen op: “Olandesi, come prezzemolo”, zeggen ze dan. Je ziet ze echt overal, het is onkruid! Ze vinden het eigenlijk heel vreemd, want Nederland is zó klein en “jullie hebben maar een paar miljoen inwoners”. Het is echter wel een feit. Of het nu om de grote meren gaat, zoals Lago di Garda, Sardegna of Toscana en Umbria, je ziet de gele nummerplaten in de kleinste steegjes en op de onmogelijkste stekjes. Lignano behoort tot de belangrijkste badplaatsen in Italië. Aan de Adriatische zee ken je vast en zeker ook Rimini, Jesolo en Grado dat vaak als een provincie van Duitsland wordt aangeduid. Lignano is vooral populair bij de Italianen zelf. Ook al was Ad er in 1967 voor het eerst als kleine jongen op Camping Sabbiadoro, nog steeds zijn daar de Nederlanders er niet in groten getale te vinden. Jammer, want de gouden stranden zijn voor jong en oud een waar paradijs. Bovendien heeft deze regio (Friuli Venezia Giulia) alle ingrediënten voor een mooie vakantie voor
iedereen. Je treft er stranden, heuvels, bergen, cultuur, oudheid, goede en betaalbare restaurants en natuurlijk winkels van alle soorten aan. Met ons magazine ‘il Tramonto’ willen wij deze regio in Nederland en België ‘aan de man brengen’. Reden om een gesprekje aan te gaan met de burgemeester van deze badplaats, Luca Fanotto. Luca Fanotto is al jaren politiek geëngageerd en was geruime tijd raadslid in Lignano. Zijn familie is meer dan 200 jaar in deze badplaats woonachtig en il Tramonto, no 15 pagina 1
heeft deels de stad opgebouwd. In de 50-er en 60-er jaren was het de verblijfplaats van een grote mondiale jetset en woonde Hemmingway er en had Churchill zijn zomerverblijf in Lignano - Pineta. Luca heeft in Italië en Zwitserland gestudeerd en is daardoor alleen al bewust van een internationale samenwerking. Een soort ‘coalitie’ van 6 partijen heeft hem in 2011 als ‘gezamenlijke’ kandidaat naar voren geschoven voor de burgemeestersverkiezingen van mei 2012. Ze zagen in hem een fris, jong gezicht (34 jaar), advocaat, intelligent en bijzonder gedreven vanuit ideologie en visie.
Vroeger werden er op zo’n moment in de tent spelletjes gedaan. Bijvoorbeeld ‘Mens erger je niet’ dat uit eindelijk toch op onderlinge wrevel uitliep. Maar in Lignano zelf is er voor zonaanbidders bij bewolking in de vroege middag helaas niets te beleven. Dus stappen vele mensen in de auto en bezoeken de bekende Outlet Centers, zoals die bij Palmanova, waarna ze met volle tassen teerugkeren. Tasjes, schoenen, riemen, noem het maar op. Het gesprek verliep echter zó open en daarmee ook zó Er zijn prachtige lederen artikelen te koop van alle excluanders! Meer dan 2 uur hebben we informatie uitgewissieve merken en veel voordeliger dan in Nederland of seld op het gebied van personele ontwikkelingen binnen België. zijn gemeente. Maar dat kwam ook omdat Luca startte met te zeggen: “nog geen 10% van alle medewerkers Luca Fanotto: “Ik ben vele malen met de ondernemers binnen deze ‘tent’ functioneert naar behoren, laat staan in conclaaf gegaan om dit item te bespreken. Want let wel: wij als gemeente kunnen alleen het belang ervan excellent”. aangeven om dit hiaat als ondernemer op te vullen. Wij Poeh, als 2 oud-directeuren P&O, kwam deze krasse uitkunnen als overheid een pad banen om het voor een spraak toch echt als een verrassing. Terwijl wij zouden collectief van ondernemers aantrekkelijk te maken om komen praten in het kader van ons magazine ‘il Tramonto’ met een plan te komen. Het is ook nodig! Helaas zijn ter promotie van het toerisme in Noord Italië, moesten we ondernemers in Italië ook meestal Italianen. En die getoch even schuiven in onze comfortabele zetel in de balnen kun je niet 1, 2, 3 manipuleren. De Siësta zit er stezaal, zijnde zijn kantoor. Wij konden na afloop van het vig ingebakken. Dat je gekoppeld aan koopimpulsen als interview meteen een mooi artikel schrijven voor een ander blad dat wij in Nederland uitgeven, te weten het SAM magazine dat zich o.a. richt op het netwerken in het kader van arbeidsmarktontwikkelingen. Lees hier het artikel (pagina 2 & 3). Het interview was aan beide zijden goed voorbereid om er een vruchtbare 45 minuten van te maken. Wij hadden zijn verkiezingsprogramma uitgepluisd en kennen sowieso ‘zijn’ stad van haver tot gort. Bovendien hadden we al vele burgers gevraagd naar knelpunten en wensen. Hij van zijn kant had zijn wethouder Toerisme en de senior adviseur PR en Communicatie erbij gevraagd.
In de winter heeft Lignano een dikke 7.000 inwoners. Waar praat je over, zou je denken! Als je bedenkt dat dit er in juni al ruim 200.000 zijn en in een weekend in juli of augustus tot 500.000, dan kun je je voorstellen dat een burgemeester zeker wel serieuze zaken aan z’n hoofd heeft. Een weekend met een vliegshow door de Frecce Tricoli (de vliegformatie die op dit moment wordt aangevoerd door ‘commandante’ Jan Slangen wiens vader met een Italiaanse is getrouwd) waarbij het aantal mensen kan ondernemer wellicht anders moet denken, wordt maar oplopen tot 7 nullen, is er sprake van een andere verantmondjesmaat waargenomen. Zoals het was, is nog woordelijkheid dan die past bij een ‘gat’ met een handje steeds goed. Zo luidt het leidend motto ook al past deze vol bewoners. niet meer in onze huidige tijd.” Deze badplaats organiseert, mede dankzij deze burgeLuca zelf moet er niets van weten. Hij eist van zijn ambmeester die begrijpt dat je de toeristenmotor wel degelijk tenaren excellent werknemerschap en zegt dat hij het draaiende gehouden moet worden, vele festiviteiten. Muliefst 90% van alle medewerkers wil vervangen door ziekoptredens op het strand met zelfs (inter)nationale mensen die vanuit modern ondernemerschap kunnen popartiesten zoals Madonna, Nek, Eros Ramazzotti en denken en vooral doen wat ze zeggen. Hij ziet het dan Laura Pausini; sportevenementen en veel culturele activiook als een verloren kans voor zijn stad dat de onderneteiten, zoals boekpresentaties en wijnproeverijen. Alles mers te ‘klein’ blijven denken. Hij is het met ons eens wordt eraan gedaan om toeristen een mooie vakantie of dat er tevens een bedreiging zit in de vele Afrikanen die een onvergetelijk verblijf te verschaffen. iedere dag het land binnenkomen bij Lampadusa. Alleen Alleen …… tja, wat alleen? Wij, verrekte Nederlanders, al in de eerste 5 maanden van dit jaar 60.000. Velen missen nog wat. Ook al schijnt hier de zon maandenlang vinden wegen om met badlakens en prullaria de stranvanaf mei tot en met oktober, wij hebben toch ook dagen den af te struinen op zoek naar kopers. Tja, en die zijn die wat minder zijn en dat het onweert. Wat als Aqua er! Mensen zien, voelen een drang en kopen. Ze hoeven Splash en Guliverlandia gesloten door het weer niet kun- er geen meter meer voor te lopen en bovendien kunnen nen bieden wat de bezoeker wil? Als dan ook nog alle ze nu topmerken tegen dumpprijzen kopen. Recentelijk winkels zijn gesloten vanwege die antieke Siësta? Wat hoorden we een Duitse nog zeggen: “ich habe eine orivalt er dan te doen? ginelle Louis Viutton Tasche gekauft für nur 25 Euro”. Omzetvermindering alom bij de toch al klagende winkeNIETS !!?? liers die wél originele merkproducten verkopen en hun il Tramonto, no 15 pagina 2
belasting afdragen. Je kunt met enkele controle-ambtenaren wel paal en perk proberen te stellen aan deze illegale verkoop maar in de hoogtijdagen van het strandleven is het bijna onmogelijk. Tja, en dan stelden wij als rechtgeaarde Hollanders een vraag over het fietsen! Ook al hebben ze zelf de Girò, fietsen, anders dan wielrennen is - zo lijkt het wel - ‘not done’. Bovendien véél te gevaarlijk. Een Italiaanse bestuurder – man of vrouw, het maakt niet uit – blaast je van de weg en steekt geregeld het vieze vingertje op omdat je hem hebt verhinderd hebt om 100 te rijden waar 50 staat aangegeven. Fietspaden zijn er nog maar zeer weinig. Onze gesprekken met vele burgemeesters hebben de insteek om de strandstreek via fietspaden te verbinden met de in het achterland liggende authentieke dorpjes. Luca geeft als voorbeeld dat zijn stad een prachtig fietspad heeft aangelegd om er een begin mee te maken. Maar dan wordt door andere overheden jarenlang de opening tegengehouden omdat ambtenaren de vergunning niet weten af te ronden. Het kan ook zijn dat een buurgemeente geen geld wil steken om dit fietspad verder uit te breiden dan wel aan te sluiten op hun ‘wegennet’. Dat laatst is gere-
Na vele jaren is eindelijk het fietspad tussen Lignano en Bevazzana geopend. Nu het vervolg naar Pertegada en Latisana …... geld het geval. Na kilometers fietsen over een mooi fietspad sta je óf midden in het boerenland waarna je over beken met je fiets moet klimmen om op de drukke weg te komen óf je moet dezelfde weg weer terug om vervolgens toch over die gevaarlijke weg waar men 130 rijdt (90 is maximaal) de route te vervolgen. Luca heeft ons meegenomen in de wereld van de stroperige bureaucratische regeltjes. Ook al zijn er regels waar je iets aan kunt doen (afschaffen of veranderen), het zijn ambtenaren die veranderingen / aanpassingen tegenhouden of -werken. En die zou je dus en masse moeten kunnen vervangen, dat is dan ook wat Luca wil gaan doen. Wij wachten met spanning af hoe Lignano andere gemeenten weet mee te bewegen in een regionaal marketingplan om toeristen nóg meer te kunnen bieden. Luca, grazie tante, sei bravo, siamo i tuoi fan! Wil jij een droom van een vakantie? Kom dan naar Friuli Venezia Giulia! Klik hier voor meer foto’s (clicca qua per tutte le foto).
Strand bij Lignano - Pineta
il Tramonto, no 15 pagina 3
FVG = economische motor Italië In il Tramonto verschijnen veelal artikelen over de Italiaanse cultuur, keuken, wijnen dan wel over toeristische tips. Ditmaal een artikel over een machinefabriek als voorbeeld dat het ‘rijke’ noorden van Italië een belangrijke economische motor is voor heel Italië. Zonder een gezonde economie is er ook geen geld voor cultuur, vakantie en goede wijnen. Bovendien belanden we bij het einde van dit verhaal toch weer bij de Italiaanse wijn.
VARMO
Vaste lezers weten dat we in Noord Italië ons te barsten ‘netwerken’ en dat onze kennissenkring tamelijk omvangrijk begint te worden. Of het Italianen, Oostenrijkers of Duitsers zijn, alle relaties brengen je uiteindelijk weer in contact met anderen. Onze vrienden Gloria en Hermann uit Rosenheim wonen weliswaar in een huis aan de haven van Latisana Marittima maar zijn verknocht aan het mooie authentieke dorpje ‘Varmo’ dat net als Pertegada dicht tegen de bergrivier de ‘Tagliamento’ aan ligt. Bijna dagelijks rijden ze er met hun bolide of hun ‘Vespa’ heen om een of twee glaasjes te drinken in het gezellige en altijd drukbezochte ‘Locanda Vil di Var’.
Daarna kregen we een rondleiding door de machinefabriek FCF, dat onderdeel uitmaakt van de SMIgroep, begeleid door de twee directeuren Sergio Campeotto en Denis Faurlin. Denis heeft 3 jaar geleden zijn vader opgevolgd die helaas op jonge leeftijd plots kwam te overlijden. Zijn vader was de oorspronkelijke zakenpartner van Sergio.
Zij kennen naast Varmo’s burgemeester Sergio Michelin, een groot deel van de dorpsbewoners; boeren, handwerkers, aspergetelers, de schoenmaker en directeuren. Okay, tegenwoordig is iedere ZZP-er directeur van zichzelf maar er bevinden zich zeker industriëlen onder de vaste (dagelijkse) bezoekers. En een daarvan is Sergio Campeotto die met zijn bedrijf (SMI) tot de grotere werkgevers van de streek behoort. Klik hier voor zijn website.
De fabriek bestaat uit drie enorme fabriekshallen met een totale oppervlakte van ruim 5.000 m2. In feite is iedere fabriekshal een fabriek op zich met onderscheidende producten maar ook met een heel ander productieproces.
Omdat Gloria en Hermann nog nooit zijn fabriek hadden bezocht, werden zij uitgenodigd voor een bezichtiging en vroegen ons mee, zodat we over deze toch wel belangrijke lokale werkgever kunnen verhalen. Dus op een zonnige dag erheen en werden we in de grote directiekamer ontvangen alwaar we een uitvoerige introductie en uitleg kregen over alle onderdelen van het productieproces.
Sergio Campeotto, SMI / FCF te Varmo, legt uit op welke wijze ze dit warmelement gaan maken. il Tramonto, no 15 pagina 4
Er worden zowel onderdelen van machines gebouwd als complete machines. Bijvoorbeeld een machine die de stalen buizen buigt en vormt tot een koelelement wat zich bij iedereen thuis in iedere koelkast
S.r.L. Sistemi Meccanici Industriali, Varmo en vrieskast bevindt. Bovendien hebben ze net een nieuwe en zeer grote opdracht in de wacht weten te slepen om warmte-elementen van koffiemachines te produceren. Sommige producten zien er voor een leek wellicht lomp en groot uit, zoals onderdelen voor kranen voor de havenoverslag, maar ook deze joekels worden met de grootste precisie met behulp van laserapparatuur en infrarood-metingen tot op de duizendste millimeter nauwkeurig geproduceerd. Denis vertelde ons dat de kracht van FCF ligt in het volledig toegespitst zijn op precisie en maatwerk. De wens van de klant is leidend. Excellent vakmanschap boven alles!
SMI heeft zich ondanks de economische crisis goed kunnen handhaven. Ze hebben flink geïnvesteerd in de meest moderne machines die soms meer dan een miljoen kosten. Tevens hebben ze de echte vakmensen aan zich weten te binden waardoor ze nu voorlopen op andere industriële partijen en flinke en specialistische opdrachten uit de gehele wereld weten binnen te halen.
Pas toen werd ons duidelijk dat de twee directeuren naast de passie voor metaal ook een tweede passie delen: wijn! Terwijl Sergio uit de doeken deed dat hij en de vader van Denis ongeveer tien jaar geleden een wijngoed hebben opgekocht, begonnen de ogen van Sergio te glinsteren en verNa afloop van de rondleiding werden we uitgenodigd scheen er een mooie en voldane glimlach op zijn gezicht. om in het kantoor van Sergio nog even een glas wijn Wij confronteerden hem met deze waarneming waarna hij te drinken. Kaasje naar het vuistje, zowel voor onze ons volkomen instemmend meedeelde dat dit toch wel zijn Duitse vrienden als voor ons. echte nieuwe passie was: het maken van kwaliteitswijnen! il Tramonto, no 15 pagina 5
Waarom koop je in hemelsnaam een wijngoed? Waarom niet een Ferrari zoals andere rijke Italianen van middelbare leeftijd? “Wij zien het enerzijds als een investering, maar anderzijds kan ik met deze aankoop mijn passie voor kwaliteitswijnen echt vorm geven.” La Rajade ligt in beste wijnregio van Noord-Italië, de ‘Collio’. We hebben de Pinot Grigio en de Friulano (Tokai) gedronken en werden meteen uitgenodigd voor een rondleiding en wijnproeverij op hun wijngoed over een paar weken. Zo zie je dat we uiteindelijk toch weer zijn uitgekomen bij één van de vaste onderwerpen van il Tramonto, de Italiaanse wijnen en we tevens weer nieuwe inspiratie hebben voor een volgende editie.
Sergio Campeotto & Denis Faurlin beveno Pino Grigio, ‘La Rajade’ (Collio) Na afloop dronken we samen met Gloria en Hermann nog een glas wijn in Locanda Vil di Var en wie kwam er even later binnenlopen? Juist ja, Sergio! Want ook voor hem geldt dat er eerst een glas gedronken moet worden met z’n ‘maatjes’ van het dorp alvorens naar Moeder de Vrouw terug te keren. Links: Sergio met Bruno, de schoenmaker van Varmo: een bijzonder lieve en sociale man die het liefst oude liederen zingt. Klik hier voor meer foto’s. Clicca qua per tutte le foto.
il Tramonto, no 15 pagina 6
BIECHT MAAR OP! HOEVEEL HEB JE GEDRONKEN? Het Noord-Italiaanse dorpje Ariis is niet alleen beroemd voor het feit dat daar de ware geschiedenis van Romeo & Julia zich heeft afgespeeld (en niet in Verona, zie il Tramonto nr 12, klik hier). Ariis beschikt namelijk over een wel heel bijzondere kroeg. Wij (Sjaak en Ad) hebben in Italië al veel frasca’s (kleine kroegjes waar meestal alleen maar wijn wordt geschonken) bezocht, maar dit juweeltje springt er toch bovenuit. Het begint al met de naam , “Kyrie Eleison” (Ter verduidelijking voor de ‘ongelovigen’ onder ons: Heer, ontferm u over ons). Wanneer je vervolgens naar binnen gaat, waan je je in een kapelletje. Een kerkse katheder met daarop een grote, dikke, zelfs ornamentale bijbel. Een offerblok, bidprentjes, relikwieën en overal engeltjes. Klapstuk is een biechtstoel met twee zitplaatsen om onder het genot van een goed glas wijn je zonden te overpeinzen, biechten of gewoon te bespreken. Het grote voordeel van deze biechtstoel is dat je niet gebonden bent aan een pastoor, maar zelf je gesprekspartner kunt uitzoeken. De eigenaar en verzinner van het geheel, Fernando Gallici vertelde ons dat dit bijzondere tweepersoonstafeltje (tête a tête) al veel romances heeft voortgebracht. Goddelijk toch!
met oog voor detail is samengesteld. In Nederland zul je niet snel het opschrift “Ad Petendam Pluviam”, het gebed met verzoek om regen, niet aantreffen. In het warmere Italië wel. We hebben niet gebeden, maar er wel een foto van gemaakt. Op het toilet tref je een bidstoeltje aan om de heilige Erasmus aan te roepen voor een goede stoelgang, want de verering van deze heilige zou helpen tegen buikpijnen, maagkwalen en kolie-
Wanneer je een rondgang door deze frasca maakt, valt het op dat de inrichting smaakvol en
ken. Wie verzint zoiets voor een kroeg!? Bestaat er ook een heilige die je aanroept bij een flinke kater? Na een paar heerlijke wijntjes, gedecoreerd met enkele Italiaanse anti pasti, hebben we besloten hier zeker regelmatig terug te komen. Voor de prijs van € 1,- voor een glas bijzonder goede wijn hoeven we dat zeker niet te laten.
il Tramonto, no 15 pagina 7
Consuelo We hebben uitgebreid met Fernando Callici, de eigenaar, en zijn lieftallige vriendin Consuelo gesproken. Wat een aardige mensen! Pas toen we vertrokken viel ons het bordje bij de voordeur op: “iedere maandag gesloten in verband met bedevaart”. Wat een belevenis en wat een hartelijkheid tref je aan in Friuli Venezia Giulia. Ons huis in Pertegada hebben we in (creatief geïnterpreteerd) Italiaans de naam ‘Ca’ d’arancione’ (huis van oranje) meegegeven. Beter ware ‘Carpe Diem’, Pluk de dag! Klik hier om alle foto’s te bekijken. Clicca qua per tutte le foto.
K Y R I E E L E I S O n il Tramonto, no 15 pagina 8
iL Tramonto Culinair:
Polenta In het - vroeger zeer arme - noodoosten van Italië is polenta al eeuwenlang een basisvoedingsmiddel. In de arme streken moest men van weinig ‘veel’ zien te maken. Polenta is een dikke maïspap (als Nederlanders zouden we aangeven dat het lijkt op een hartige variant van griesmeelpudding). Omdat het bereiden zeer arbeidsintensief en zwaar werk is (‘was’ moeten we zeggen, want tegenwoordig kent men ook instant-versies) wordt polenta vaak in grote hoeveelheiden gekookt. De eerste keer wordt de pap warm gegeten. Wijzelf vinden het verrukkelijk. In de volgende dagen, als het een stijf geworden is, wordt de polenta in plakken gesneden en gepresenteerd bij het secondo (hoofdgerecht). Ook zien we mensen de plakken opwarmen in een grillpan of op de bbq. De polenta was oorspronkelijk bedoeld als vulling, zodat de honger snel gestild werd. Vlees en vis waren vaak te duur voor het gewone volk. In deze dagen stond polenta bij hen praktisch drie keer per dag op tafel. Tegenwoordig minder. Niettemin gebeurt het nog geregeld dat je geacht wordt een stuk vis, vlees of kaas op een plak polenta te leggen en uit het vuistje te eten. Er zijn drie soorten polenta: de klassieke gele polenta, de witte polenta van licht maïsmeel, die
vaak gegeten wordt bij gegrilde of gebakken vis en de zwarte polenta. De zwarte variant is gemaakt van boekweit en is waarschijnlijk uit beeld verdwenen. Wijzelf zijn deze variant in de afgelopen 10 jaren nog nooit tegengekomen bij de ‘gewone’ Italianen. Wij staan er versteld van dat polenta dat vroeger tot het armelui-voedsel behoorde nu nog steeds prominent op het menu staat. En let wel, niet alleen bij de ‘gewone man’ thuis, maar in ieder Italiaans restaurant (van doorsnee kwaliteit tot sjieke tent) in ‘onze’ regio maakt het nog steevast onderdeel uit van de Italiaanse maaltijd. Tegenwoordig hebben we deze stevige maagvulling niet meer nodig en is polenta meer een onderdeel van de traditie geworden. En toch, ondanks de immer groeiende obesitas in dit land van oorspronkelijk kleine Italiaantjes met schoenmaat 39, blijft het bij het dorpse publiek een niet te versmaden onderdeel van de maaltijd. Die traditie staat hier als een huis, weliswaar nu veelal in schoenmaat 49 met zijstukken.
Crostata di Luigina
Luigina
Een Crostata is simpelweg de Italiaanse platte variant van de Nederlandse appeltaart. Ingredienten: 400 gr bloem, 200 gr suiker, 200 gr boter/ margarine, 4 of 5) eigeel, rasp van een citroen, mespuntje zout en een pot jam naar keuze. Bekijk het gehele recept op onze website, klik hier. Let op: het gebruik van de eieren luistert bij dit recept heel nauw (gebruik je kleine of grote eieren). Het beste is om te beginnen met 4 eidooiers en wanneer het deeg te droog is, kan alsnog het 5 e eigeel toegevoegd worden. Net als bij appeltaart moet het deeg stevig worden en toch kneedbaar om later te rollen met de deegroller. Is het deeg te plakkerig dan kan uiteraard een beetje bloem worden toegevoegd. Meng alle ingrediënten en laat het deeg een half uur rusten in de koelkast. Het deeg is voldoende voor b.v. een bakblik van 38 x 25 cm. Rol iets minder dan 2/3de van het deeg tussen 2 vellen bakpapier tot een dunne plak. Neem 1 vel bakpapier eraf en laat het deeg op het 2 de vel zitten en leg dit in het bakblik en maak hier de bodem van met een hele kleine opstaande rand (5-7 mm). Prik met een vork over de gehele bodem gaatjes in het deeg. Smeer de inhoud van de pot jam uit over de bodem. Maak van het resterende deeg ‘strepen’ om de crostata af te dekken. Bak de crostata in een oven van 180 graden in 15-25 minuten geelbruin. Vooral niet bruin laten worden. De crostata volledig koud laten worden in het bakblik. Bij voorkeur serveren in kleine stukjes die je heerlijk uit het vuistje opknabbelt!
Buon appetito. il Tramonto, no 15 pagina 9
Sjaak
Skype: itabizz T.: (040) 256 60 66 T.: Italië: +39 0431 55099 E-mail:
[email protected] Foto’s: Ad Smets Redactie: Sjaak Verweij
© Copyright INTERINO 2011-2013
Generaal de Gaullelaan 1 5623 KS EINDHOVEN — Via Forte 18/A 33050 Pertegada di Latisana (Ud)
Alle rechten voorbehouden
ITAbizz
Villa Greta
Bezoek onze website: www.iltramonto.eu il tramonto wordt uitgegeven door ItaBIZZ Dit magazine wordt verstuurd naar Italië liefhebbers en lezers die geïnteresseerd zijn in de regio ‘Friuli Venezia Giulia’. Is dit blad ook interessant voor familie, vrienden, buren of collega’s, stuur het dan a.u.b. door en laat hen zich hier gerust aanmelden. Voor alle edities, bezoek onze website, klik hier. Wil je dit bulletin niet meer ontvangen, klik hier
Pertegada
Nu ook een BLOG op de vernieuwde website www.iltramonto.eu Is een website nog wel van deze tijd? Die vraag stelden wij ons in een interne brainstormsessie. Met alle mogelijkheden die Facebook je tegenwoordig biedt, is dat een zeer terechte vraag. Ook al kun je je misschien niet voorstellen dat er nog mensen zijn die niet aan FB ‘doen’, het was voor ons toch een reden om mede vanuit een eigen domein onze communicatie op te pakken. Uit ervaring weten we dat mensen het fijn vinden om artikels te kunnen lezen op een tijdstip dat het hen uitkomt. Waar is die mail waarin die link staat? Wanneer stond dat bericht ook al weer op Facebook? Geen paniek! Via de vernieuwde website www.iltramonto.eu is het nu makkelijk zoeken. De edities staan overzichtelijk bij elkaar. Je hoeft er geen te missen om in de Italiaanse vakantiesfeer te komen. Bovendien kunnen we nu nóg meer informatie met Italië liefhebbers delen, en wel via blogs. Korte verhalen (met foto’s) gerubriceerd naar onderwerp (recepten, eten, eetcultuur, muziek, wijn, etc.). Geen tijd om het verhaal nú te lezen, dan op een ander moment. Ook leuk om snel alleen de foto’s te bekijken en de sfeer zowat te ruiken. Dat zijn de mogelijkheden die de website te bieden heeft. Bovendien kan men via de blog’s met ons de interactie aangaan. Heb jij in jouw omgeving mensen voor wie deze website interessant dan wel leuk kan zijn? Laat hen meegenieten! il Tramonto, no 15 pagina 10
Grazie ai nostri amici & sponsor Dank aan onze sympathisanten en sponsoren
Klik hier voor het interview
BUSINESS NETWORK www.samzon.mobi il Tramonto, no 15 pagina 11
