Maart begon in de sportlov dat we met Mechy en Wil het laatste rondje in de vers gevallen 10cm sneeuw van 1maart hebben gelanglauft. Dat leek wel de laatste sneeuw, want in de 3 weken daarna verdween 70% van de sneeuw. Het water in de rivier steeg kolkend en het gras kwam tevoorschijn. Lentekriebels, terwijl Seba nog skilessen aan het geven was op Ski Sunne. Door de dooi werd hij dan ook gedwongen om zijn stage af te maken op Grönklit in Dalarna. Maart gaf veel zonuren en we hebben ook al regelmatig op de nieuwe aanbouw geluncht met 15 tot 20 graden, verwarmt door de zon ! ’s Nachts vorst en overdag tot wel 10 graden boven nul ! Op de 26e kregen we ineens toch weer 20cm sneeuw. De winter is duidelijk voorbij, maar met af en toe winterse buien.
De ree Toen Laura en ik, tijdens onze CIOS opleiding(1991) op straat kwamen te staan en we gedwongen waren om op de camping te gaan wonen in Bloemendaal kreeg ik een mooi visioen: het was regenachtig en koud en ik was blij dat ik in mijn tent zat, onder dak, zittend op een stoel in m’n slaapzak...heerlijk midden in de duinen. Voor de tent, in de struiken bewoog wat en even later bleek het een vos. De vos zag er nat uit en na een tijdje vond ik het maar zielig, zoals die vos daar in de regen liep, zonder tent of slaapzak zoals ik. Precies toen ik het dacht, keek de vos mijn kant uit en ik voelde dat de vos precies het omgekeerde over mij dacht: ’Ach, wat zielig, dat mens heeft zoveel spullen nodig om gelukkig te zijn en om te overleven op deze aarde’ Dat heeft mij diep geraakt en het was de geboorte van mijn levensfilosofie ’Thuis op Aarde’: samen met het leven om je heen overleven met weinig, met als bonus vrijheid en geluk. Ergens in de derde week van maart liep ik met de honden het dagelijkse stuk langs de weg, toen ineens mijn blik werd gevangen door een ree die verderop rustig in een weiland lag. De ree bleef liggen en keek rustig in het rond. De honden hadden de ree niet in de gaten. Hetzelfde gevoel overkwam mij, als met de vos destijds: wat ligt die ree daar mooi en zo bazaal alleen bezig met overleven, helemaal thuis op aarde, zonder extra hulpmiddelen... Op zo’n moment heb ik even heimwee naar eenvoud, naar niks bezitten, meer met de elementen bezig te zijn... Lammetjes Begin maart hebben we de ram weer buiten gesloten, zodat de ooien zich rustig konden voorbereiden op de lammetjes tijd. De ooien krijgen dan ook krachtvoer voor de laatste weken van de draagtijd. En op 7maart kreeg onze enige ’gute’ooi (bruine ooi)een tweeling: een donkere en een witte ! Helaas vonden we op 26maart een dood lam; wat er precies gebeurt is weten we niet. Op 30maart werd nog een tweeling geboren; ook een zwarte en een witte ! En op de 31e werd het laatste lammetje geboren ! Fijn als het goed gaat en zo leuk die kleine schaapjes !
Hundcoach Lang heb ik met de gedachten gespeeld, maar steeds hadden we het te druk. Nu heb ik de knoop doorgehakt en bied ik mijn diensten aan als hondcoach. Een hondcoach kun je om hulp vragen als je een probleem hebt met je hond. Misschien gromt je hond naar je of trekt ie heel erg tijdens het wandelen. We kennen allemaal wel de ’dogwhisperer’...nou zoiets. Laura en ik hebben samen lang geleden (1994)bij Martin Gaus de opleiding ’hondeninstructeur’ gedaan, maar we hebben er beroepsmatig nooit wat mee gedaan. Wel knaagde het bij mij en nu na 20jaar ga ik het doen ! Met veel hulp van buurman Jacco heb ik een site (www.hundcoach.se) gemaakt, waarin ik mijn diensten aanbied. Ik ga naar de mensen thuis, analyseer het probleem, maak een plan en leer dan de mensen het probleem zelf aanpakken. Spannend ! Inmiddels heb ik 1x geadverteerd in het lokale Sunnenytt (advertentie blaadje) en ben ik ook al gebeld. Helaas schrokken de eerste mensen van het prijskaartje. Afwachten en aftasten of het iets is waar mensen behoefte aan hebben en/of geld voor over hebben. Wat zeker is; er zijn hier heel veel honden en dus ook zeker problemen met honden ! Laura naar Nederland Nadat mijn vliegplannen naar NL eind februari niet door konden gaan vanwege de plotselinge komst van Emil ben ik alsnog op 5 maart door Bastiaan naar Kongsvinger gebracht alwaar ik op de bus stapte naar het vliegveld van Oslo. Ik had op de heenweg alleen wat handbagage mee en kon dus makkelijk en snel door de douane naar de gate van de KLM lopen. Tijdens zo’n reis ben ik iedere keer weer onder de indruk van al die mensen die overal en nergens heen gaan. Ik sluit me er een beetje voor af, voor die drukte om me heen, en vindt het tegelijkertijd wel boeiend en leuk om naar al die mensen en taferelen te kijken..van een afstandje. Hoewel ik me er zeer bewust van ben dat vliegen niet milieuvriendelijk is vind ik het eigenlijk wel leuk en een beetje spannend. Vooral het opstijgen geeft me een lekker gevoel in mijn buik. Als ik dan uit het vliegtuig naar buiten kijk (ik zit graag aan het raam) wordt ik stil van de grote oneindige wereld waarvan ik als klein nietig mensje deel mag maken. Een dankbaar gevoel dat ik leef en lief kan hebben. Al het andere lijkt dan peanuts en onbelangrijk. Problemen worden minder groot en een vertrouwen dat alles wel goed komt...hoe dan ook...ontstaat. Ik voel me verbonden met een groter geheel. En dat vindt ik fijn en maakt me dan blij. Anyway....in NL ben ik vooral bij mijn moeder Joke in Heiloo geweest. Tijdens het weekend kwamen ook Simone met Pia en Ronja en vriend Ger naar Heiloo. Het was fijn en gezellig om hun weer even te kunnen zien. We zijn lekker naar het strand geweest waar ik een paar keer een heerlijke wandeling heb kunnen maken. Ook heb ik Brechje gezien en samen hebben we bijgekletst en op het strand gelopen. Een keer zag ik een man op blote voeten door het zeewater struinen en toen dacht ik...waarom niet ”dat wil ik ook”. Het was mooi weer maar nog wel wat fris. Dus deed ik mijn schoenen uit en stroopte mijn broek op. Met rode voeten van de kou kwam ik even later weer terug bij mijn moeder die in de winkelstraat van Egmond aan Zee had zitten wachten omdat ze na haar knieoperatie nog niet zo makkelijk op het strand kan lopen. Koud en met honderduizend zandkorreltjes tussen mijn tenen, maar zoooo lekker. Ik ben in totaal 5 dagen in Heiloo geweest. Het was fijn om echt even daar te kunnen zijn en de tijd voor / met elkaar te hebben. Op de terugweg had ik wat meer dan alleen handbagage bij me. Met 20 kilo hageslag, ontbijtkoek, dropjes, stroopwafels, NL tijdschriften en andere kado’s die ik van mama en Simone had gekregen ging ik op 11 maart weer huiswaards. Met een hele luxe schipholtaxi reed ik ’s morgens om 7:30 langs de files weer naar het mega grote Schiphol. Wel heel fijn dat ik niet met al die bagage in de trein hoefde te stappen en overstappen. Bedankt mam !! Om 16 uur ’s middags was ik weer thuis. Het was erg fijn en goed om weer bij mijn moeder en zus te zijn geweest.
Aanbouw: gat in het huis, deur en isolatie Deze maand hebben we ook weer vorderingen gemaakt met de aanbouw en wel de toegang vanuit de keuken. In januari waren we al begonnen met het ombouwen van de keuken en omdat het niet zo koud meer was buiten, hebben we de stap genomen het gat in de buitenmuur te maken. Op 11maart, Laura was onderweg vanuit NL terug naar huis en Joda liep die dag stage bij mij. Joda had ook al twee dagen bij Jacco stagelopen. Als eerste moesten we een verwarmingsradiator verwijderen, dus hele CV systeem leeg, kraantjes zetten op de leiding en de CV weer op druk zetten. De deur naar de aanbouw komt op de plek waar een drieluik raam zit, dus dat kozijn moest er eerst uit. Nog meer strippen en toen zagen we de dikke (15cm)balken (timmer stockar) waar het huis van gebouwd is. Die hebben we met de kettingzaag door moeten zagen en toen ineens zat er een groot gat in het huis en konden we zo van de keuken op de aanbouw stappen. Nu alleen nog opruimen, deur erin en afwerken....en daar hadden we niet veel tijd voor, want we moesten ook nog naar Kongsvinger om Laura op te halen. Eerst met nieuw hout een nieuw frame maken waar het kozijn van de deur op kwam te staan. De (zware)deur stond daarna al gauw op z’n plaats. Omdat de deur veel minder breed is dan het drieluik raam dat er eerst in zat, maken we nog een ruit naast de nieuwe deur. In de dagen daarna is de afwerking rond de nieuwe deur en raam afgemaakt. En omdat de afstap van het niveau binnen naar de vloer op de aanbouw best groot is, hebben we een tijdelijke afstap gemaakt. Dankzij het mooie weer half maart hebben we regelmatig op de aanbouw gelunched en zowiezo hoort nu ineens de aanbouw veel meer bij het huis, dankzij de direkte toegang vanuit de keuken. Op zonnige dagen wordt, puur door zonnewarmte, de temperatuur op de aanbouw 15-20 graden...en dat is zelfs als er de nacht daarvoor nachtvorst is geweest ! Ook in maart zijn we begonnen de vloer te isoleren. De planken op de vloer lagen nog los, dus die gingen aan de kant, platen onder de vloerbalken, isolatie erin en de planken weer erop. Een heel gekruip en met het vastzetten van de platen heb je eigenlijk 6 armen nodig... En de kiertjes rond de raamkozijnen hebben we deze maand volgepropt met wol...ipv purschuim. Milieuvriendelijk en daar hebben we heel veel van ! Nee, de aanbouw is nog niet klaar, maar nu begint het wel een bruikbare ruimte te worden !!
Skateboard en BMX Joda Omdat vanaf de 2e helft van de maand de weg sneeuw en ijsvrij werd, heeft Joda z’n BMX en skateboard te voorschijn gehaald en was hij uren op straat te vinden. Ook de trampoline werd weer opgezet, om springtrucjes op te doen. We maakte ook een eigen action-cam-rotor voor op Joda z’n helm: hierdoor film je tijdens een actie jezelf, tijdens dat de camera 360graden om je heen draait ! Joda heeft allerlei filmpjes gemaakt van zijn skateboard en BMX trucjes. Wintersurvival CIOS Haarlem Begin december kreeg ik een mailtje van een oud CIOSleraar van mij: Sjef Bakker. Destijds (19911993) was hij mijn leraar voor de keuzevaken Turnen en Sportieve Recreatie&Vorming. Dat laatste vak bestaat niet meer en is vervangen voor het keuzevak Buitensport. Meer dan 10jaar hadden we geen contact, maar nu vroeg hij me of ik mee wilde werken aan een ’verdiepingskamp’ voor 4ejaars van het keuzevak buitensport. Hoewel zelf eigenlijk al met pensioen, was hij toch weer geronseld om met dit kamp mee te gaan. Ik schreef een voorstel terug, waarin we 3nachten zouden overnachten in de bergen met wintersurvival activiteiten. Het voorstel werd al gauw aangenomen. Omdat Seba precies in die periode stage moest lopen, besloot ik meteen Seba bij de organisatie te betrekken. Thuis begonnen we alle sneeuw uitrusting op orde te maken en het programma in detail uit te denken. De kamp datum stond op eind maart, wat sneeuwtechnisch spannend was: is het dan nog wel winters genoeg ? We kozen een sneeuwzeker gebied uit: de Fjällen en wel boven de 900m alltitude ! Omdat veel sneeuw wegdooide half maart en ik hier een beetje zeuwachtig werd, besloot ik een verkenning uit te voeren op lokatie. Op 18maart haalde ik Seba op school op, nadat hij zijn Ski-stage op Grönklit had afgerond. Vanuit Älvdalen reden we via Särna naar Mörkret en door naar Gördalen. Gördalen ligt op meer dan 600m en daar was het behoorlijk winter. We hebben onze dagrugzakken gevuld met lunch en sneeuwschoenen en zijn via het sneeuwskoeterpad omhoog gelopen. Een stijging van zo’n 300m. Onderweg zijn we al begonnen de sneeuwdiepte te meten met een lawinesonde: in het dal was de sneeuwdiepte zo’n80cm, halverwege zelfs al 120cm en helemaal op de hoogvlakte zelfs tot 160cm ! Whauw, helemaal tevreden keerden we terug naar huis. Op 22maart was het zover; de groep had de hele nacht doorgereden vanuit Nederland en kwam aan in Torsby, waar Seba en ik hen opwachtte. Van daar uit reden we door naar Björkåsen, waar we zouden overnachten. Hoewel de groep maar 8personen was, stond ons huisje binnen de kortste keren vol met rugzakken. De kachels gingen aan en iedereen warmde zich aan de straalwarmte. Voor het avondeten maakte we nog een wandeling en keken we naar de betekenis van verse sporen in de sneeuw. DAG 1: Rit naar Gördalen en wandeling naar 900m De volgende dag reden we door naar Gördalen. Dat werd een rit van bijna 4uur. Het stukje Noorwegen bleek zeer winters en de Nederlandse winterbanden bleken niet ingesteld op dergelijk wegdek. Rond 14uur kwamen we aan. Daar kleedde iedereen zich voor de tocht, pakte z’n rugzak definitief in en werd de uitrusting uitgedeeld: sneeuwschoenen en stokken leende ze van ons. Ook waren er twee vrachtslees (pulka) mee, waarin de lavu(Zweedse tipi), de kachel en toebehoren. Het was een pittige wandeling omhoog, vooral voor degenen die de pulka trok. Natuurlijk brak het trekstel van één pulka en werd het improviseren. Rond zonsondergang kwamen we boven op de lokatie waar we het kamp op zouden bouwen. Het waaide, maar we hadden prachtig uitzicht !
(Vervolg Wintersurvival CIOS Haarlem) Zoals de groep had geleerd is onderdak het allerbelangrijkste, dus zette we eerst de lavu op. Twee gingen op zoek naar water. Een grote tent opzetten op 100cm sneeuw is nog niet zo makkelijk, want haringen kun je niet gebruiken. Dus hebben we balken ingegraven als sneeuwankers. De lavu tent heeft maar 1 stok, maar helaas ging het verbindingsmechanisme stuk toen we de tent overeind wilde zetten. Met een hoop touw en knopenkennis, werd de paal gespalkt en de tipi stond ! Als primeur was de lavu-kachel mee, dus na het installeren van de kachel kon het vuurtje aan in de tent, zodat iedereen eten kon koken. Heerlijk, een beetje warmte in dit winterlandschap. Voor het slapen zagen we kort het Noorderlicht, wat een tractatie ! Drie deelnemers sliepen in de ‘vindskydd’ (mini hutje) naast de lavu, de andere 7 rolden hun matje in de lavu uit. Toen we er allemaal inlagen begon het te waaien, de lavu maakte constante klappergeluiden. Het was moeilijk in slaap komen. Midden in de nacht kwamen de drie ‘buiteslapers’ toch maar de lavu in: het bleek bovendien te sneeuwen ! De lavu bleef die nacht gelukkig staan in de sneeuwstorm !! DAG 2: Sneeuwhol graven De volgende ochtend was de wind gaan liggen en de zon scheen de lavu binnen, toen de eerste naar buiten ging: sneeuwstorm overleefd ! Winterkamperen vergt konstant werk om de 4 elementen Onderdak, Water, Vuur en Voeding in orde te krijgen. Gelukkig vonden we stromend water op deze 2e dag, zodat we niet steeds sneeuw hoefde te smelten. Ook het houthakken was een dagelijkse klus. Op deze dag stond sneeuwhol graven op het programma: per tweetal een hol graven als slaapplaats voor de volgende nacht. Daarvoor hebben we eerst een soort loopgraf gegraven, van waar uit er 5 holen gegraven zijn. Hier zijn we de hele dag mee zoet geweest. Iedereen sliep die nacht per tweetal in een sneeuwhol; uit de wind en uit het zicht ! DAG 3: Igloo bouwen Op onze laatste hele dag op de berg, kwam de groep langzaam op gang: verschillenden sliepen zo lekker in hun sneeuwhol dat ze laat wakker werden ! Na een berg brandhout zagen en hakken, zijn we rond 14uur begonnen aan de bouw van een igloo. Eén team ging blokken zagen; blokken van 30x30x60cm, terwijl het andere team de blokken op de igloo passend maakte. Ergens was het goed dat we laat begonnen, want om een igloo te bouwen heb je een temperatuur onder nul nodig, maar het was zo’n mooi weer dat het helemaal niet hard vroor. Later op de dag vroor het harder en werd het bouwen makkelijker. De igloo werd ongeveer 2m doorsnede (binnenmaat) en bijna 1.80 hoog. We hebben 5uur gebouwd ! Seba heeft samen met Linsi in de 2-persoons igloo geslapen ! Op de laatste ochtend bleken we met z’n tienen in de igloo te kunnen zitten !
(Vervolg Wintersurvival CIOS Haarlem) DAG 4: De terugtocht De laatste dag stonden we bijtijds op, omdat er veel af te breken, op te ruimen en in te pakken was. Deze ochtend was bewolkt en het begon te sneeuwen. Als laatste oefening deden we nog een rollenspel, waarbij één uit de groep reisleider was en de overigen waren deelnemers met een specifiek karakter. Het viel al niet mee om met de topzware pulka’s af te dalen, maar toen één van de deelnemers van het rollenspel z’n enkel brak, werd de oefening moeilijk ! De rest van de afdaling was niet heel moeilijk en rond 12:30 waren we weer bij de auto’s. De reis terug was best pittig, want in Dalarna en Värmland sneeuwde het hard. Die dag viel er 20cm (natte) sneeuw. 1e hundcoach hond ! Net voor het einde van de maand kreeg ik weer een reactie op de ’hundcoach’ advertentie. De man aan de andere kant vroeg als eerste om referenties...of ze iemand konden bellen, waar ik al geweest was. Ik antwoordde meteen eerlijk dat die er nog niet waren, maar dat ik me best kon voorstellen dat ze iemand wilde spreken. Mijn antwoord overtuigde de man voldoende en de volgende dag ben ik bij de mensen thuis op bezoek geweest. Ze hebben een hele leuke hond; ras duitse herder van 1jaar oud, groot, sterk en heeeeeel veel energie. De eigenaren zijn zelf al redelijk op leeftijd, waardoor de hond te weinig beweging krijgt. Het is geen dominante hond. Tijdens de eerste ontmoeting liet ik een paar kleine dingen zien om de hond erop te wijzen wie de baas is. Ze waren voldoende onder de indruk om met me verder te gaan. Dus nu ga ik een plan schrijven en zal ik de komende maand veel met deze hond werken, als ook met zijn eigenaren ! Ik ben helemaal blij en bovendien heb ik de advertentiekosten al terugverdiend !! Nieuwe baan Laura Al een tijdje was ik aan het twijfelen of ik nog wel op mijn huidige werkplek, een psychiatrische dagbehandeling, wilde doorgaan en zo ja hoe dan. Ik werk graag in Torsby vanwege de kollega’s daar maar voelde een ontevredenheid met het werk. Ik moest veel telefoon/ computer werk doen en dat is niet mijn ding. Ik kreeg ook steeds meer het gevoel dat het werk me meer energie kost dan geeft en ik begon het zwaar ( psychisch) te vinden om als en soort van kontainer voor andermans ellende te fungeren en verder nergens naartoe te kunnen werken. Ik heb ook moeite met het systeem van ”pillen en praten” en wilde graag meer fysiek met mensen gaan werken. Met ze naar buiten gaan. Een echt behandelingsplan daarvoor schrijven. Daar had het hoofd wel oor naar. Maar uiteindelijk was er toch niks mogelijk voor mij en blijven ze vasthouden aan het systeem van medicijnen en praten. Ik heb meerdere keren met de leiding gesproken en mijn wensen en ideeen uitgesproken. Ondanks dat er een groot tekort aan verpleegkundige is wilde ze niet met mijn ideeen meegaan en probeerde ze ook niet met mij een soort van middeweg te vinden. Toen besloot ik verder te gaan zoeken naar iets anders. En dat is gelukt. Ik ga werken als bedrijfsverpleegkundige. Dat betekend gezondheidsonderzoeken doen bij ”gezonde” mensen van verschillende bedrijven zoals bijv. de brandweer, en adviesen geven. Verder ga ik reanimatiekursussen geven en nog veel meer wat ik zelf ook nog niet zo goed weet. Het is een invalbaan tot de herfst 2016 met grote kans op een vaste baan daarna. Ik ga wel 80% werken, dat zijn 4 dagen/ week. Veel meer dan nu, maar ik heb het er voor over en heb er veel zin in. Dat betekend ook geen avond of ...heerlijk lang licht, fluitende vogels, geuren zijn nachtdiensten meer en het weekend vrij.....heeeerlijk! weer terug...mmmm, lente in aantocht !!! 4 Mei begin ik.
Bastiaan, Laura, Seba, Joda, Joel en James
