VERSLAG NR. 7 VAN ONZE INDONESIAREIS 22/5 t/m 4/7-2015 Hotel Mascot, woensdag 17 juni 2015 15.30 uur. Het is me gelukt! Op de Art Market had Wim vorige week een mooie, antieke “strika” (= strijkbout) gezien, die ik, gezien de afwijkende dekselsluiting, nog niet in mijn verzameling had. Hij had een verhaal opgehangen over een vriend in Nederland, die misschien wel belangstelling had en foto’s genomen. Daarop waren we ’s anderendaags terug gegaan om te onderhandelen over de prijs. Hij vroeg nl. Rp. 1.200.000,-- (ruim €80,--) en dat vond ik teveel. Ik wilde er max. €50,voor geven. Hij wilde absoluut niet verder zakken, dan tot Rp.950.000,-- Daarop scheidden zich onze wegen. Ik had echter het gevoel, dat er nog wel wat ruimte zat, dus gingen we vanmiddag terug om opnieuw te onderhandelen. Dat is hier altijd een heel toneelstuk met zuchten, roepen dat je “bankrut” wordt gemaakt, weglopen, je terug laten roepen, weer opnieuw weglopen en niet terugkomen, 10 minuten later nog eens kijken en verontwaardigd lijken, wanneer de prijs niet verder omlaag gaat. OP DE OGEN LETTEN!! En vooral: veel tijd nemen en het als een spel zien, dat doet de ander ook. Uiteindelijk hapte hij toe op een bod mijnerzijds van Rp. 700.000,-- ( iets meer als €45,--)) en dus ruim beneden mijn maximumprijs! Het kreng weegt bijna 4 kg., dus het kan niet mee als handbagage!
De rechterbout staat vanaf volgende maand te pronk! Let op de sluiting: aan een ketting!
1
in
mijn
“Museum
voor
strijkmiddelen”
16.45 uur. Zo’n 15 minuten geleden werd er ineens hard op de wand achter het hoofdeind van ons bed geklopt. Natuurlijk was ik nieuwsgierig genoeg om te gaan kijken wat er aan de hand was. Het bleek, dat er wat planken waren losgelaten van de gevelbekleding en dat dit werd veroorzaakt door termiet-vraat. Onmiddellijk werd er iemand opgezet ter reparatie.
Dat is het grote verschil met het hotel waar we jaren geleden verbleven (Dharmarie). Daar liet men alles maar verslonzen, hier repareert men zo snel mogelijk.
Nu, 17.15 uur, is de zaak weer in orde. -0-0-0-0-02
20.45 uur. In een vorig verslag schreef ik, dat Kees de Jong, onze contactman in Yogya, het afgelopen weekend zou worden opgenomen in het ziekenhuis voor een katheterisatie. Gisteren, dinsdagavond, SMS-te hij dat hij weer thuis was. Er zijn 3 stents geplaatst en hij moet deze week nog veel rust nemen. Kees, vanaf deze plaats nogmaals: spoedig herstel toegewenst! Vanavond hebben we met Atik en Bion afgesproken, dat we overmorgen, vrijdag, in de ochtend naar hun verbouwde huis komen kijken. Dat is de laatste jaren niet alleen verbouwd, maar ook fors uitgebreid. Vrijdag is de laatste dag, dat we kunnen, want zaterdag moeten we de koffers pakken om zondagochtend om 7.00 uur per taxi te kunnen vertrekken naar Praya Airport. Maar het kwam er niet eerder van, hen te bezoeken. Vrijdagmiddag kunnen we dan nog naar de “Dutch Club”. Dat is de door mij zo genoemde groep Nederlands sprekenden, die op Lombok wonen en elke vrijdag bijeen komen. Hoe kan een mens het druk hebben op zijn vakantie!
-0-0-0-0-0-
Mascot, vrijdag 19 juni 2015 12.00 uur. Vanmorgen zijn we op bezoek geweest in de Jalan Toyota Vespa III, de 3 e Toyota Vespastraat. Daar wonen Bion en Atik met hun gezin, in een kleine dessa vlak voor de poort van Mataram, links. We waren er 5 jaar geleden al eens, maar herkenden niets. Toen stond enkel hun huis er, tussen de sawah’s (=rijstvelden). Nu was er inmiddels een complete dessa ontstaan, zoveel was er gebouwd. Ook hun eigen woning was fors uitgebreid: er was een complete woning bijgebouwd in een nieuwe vleugel: Zitkamer, daarboven slaapkamer, keuken, kamar mandi (= badkamer) en veranda en daarboven een groot dakterras met een schitterend uitzicht over Mataram aan de ene en de zee aan de andere kant. Bion vertelde, dat Atik en hij hier midden in de nacht, na thuiskomst van hun werk in het restaurant, gaan zitten in geen ander licht dan dat van maan en sterren. “Ook de zonsondergangen zijn van hieruit schitterend”, vertelde hij. Zij hopen deze tweede woning in de toekomst te kunnen verhuren. Ik gun het hen van harte, maar heb mijn vragen: hun woning ligt nogal afgelegen van de bewoonde wereld.
3
Ondanks dat gisteren de Ramadan was begonnen, was er volop lekkers voor ons.
Gezellig babbelen….t
Om even voor twaalven waren we weer thuis. Vanmiddag ontmoeten we weer een aantal hier wonende Nederlanders en Belgen. -0-0-0-0-0-
4
18.00 uur. Het was weer gezellig, vanmiddag bij A.W. Dat is het naast Alberto’s gelegen strandrestaurantje, waar iedere vrijdagmiddag een aantal Nederlands sprekenden bijeenkomen. Vanmiddag waren aanwezig: Harrie, een 83-jarige West-Brabander uit de omgeving van Rozendaal; Henk uit ??; Hans Vlemmings van het Eindhovense Lavendelplein; Guido, een Belg; Gérard Delhaes uit de Venkelstraat, allen hier op Lombok wonend en de vakantiegangers Wim Reinking en ondergetekende. De nodige biertjes en water, koffie en ijsthee werden geconsumeerd. Daarbij werd menig “sterk verhaal” verteld, zodat de middag omvloog. Tegen zessen werden we in de Hummer van Gérard weer naar het hotel gebracht en over enkele minuten gaan we naar ons favoriete restaurantje, Bale Tajuk.
21.45 uur. We hebben weer ouderwets lekker gegeten bij Ibu Atik. Na een portie springroll (=lumpia’s) at ik een heerlijke “basket seafood” (= een mandje vol allerlei gebakken vis, grote garnalen en inktvisringen) met “french fried” (=frietjes). Het geheel overgoten met enkele glazen “pineapple-juice” (= vers ananassap) en het geheel afgesloten met twee kopjes thee met verse limoen. Bier had ik vanmiddag al voldoende gehad! Wim at crispy tempeh en een vissteak met rijst en dronk daarbij, voor de afsluitende thee, watermeloensap. Samen waren we nog geen € 18,-- kwijt! Het - speciaal voor ons door Atik gemaakte - toetje hoefden we, zoals gebruikelijk, niet te betalen. Nu wordt het tijd, om te gaan slapen.
-0-0-0-0-0-
Zaterdag,20 juni 2015 15.55 uur. Dit is onze laatste dag in Senggigi. Dit wordt dus ook het laatste verslag vanaf Lombok, want morgenvroeg om 7.00 uur komt de taxi voorrijden. Die brengt ons dan in ca. 1,5 uur naar Praya Int. Airport, vanwaar we om 9.30 naar Bali vliegen. Daar komen we 3 kwartier later aan. Daar worden we opgehaald en om 11.45 uur hopen we dan in ons hotel in Ubud te zijn, waar we 3 nachten zullen verblijven om daarna voor 10 dagen naar ons vóórlaatste verblijf Segara Wangi in Candidasa te gaan. De allerlaatste nacht, die van 2-3 juli, verblijven we tenslotte in Sanur, in ”Prima Cottages”. Dat ligt maar op 20 min. rijden van Ngurah Rai, het vliegveld, vanwaar we op vrijdag 3 juli 2015 weer huiswaarts keren. We hebben de middag besteed aan het pakken van de koffers, zodat we morgenochtend enkel de handbagage hoeven in te pakken.
5
We zullen op de vlucht naar Bali wel weer moeten bijbetalen: we mogen p.p. maar 20 kg ruimbagage meenemen en onze koffers wegen samen ca. 15 kg te veel! Op de Intercontinentale vlucht van Bali via Jakarta naar Nederland is dar geen probleem: dan mogen we samen 60 kg meenemen. Ik ga nu deze laptop inpakken en de verbinding met de buitenwereld verbreken. Het volgende verslag komt vanuit Ubud, Bali. Tot dan zend ik jullie, samen met Wim, een hartelijke groet.
PAX et BONUM !!
Hans.
6
