Hoog en droog Interview over veiligheid met Annelies Filippen, jonggidsenleidster VVKSM Sint-Lutgardis uit Diest

Thema LOKALEN

Hoog en droog Interview over veiligheid met Annelies Filippen, jonggidsenleidster VVKSM Sint-Lutgardis uit Diest

Direct een beroep doen op je eerlijkheid, mijn beste Annelies. Verdienen jullie lokalen een veiligheids- en kwaliteitslabel? Wij zitten in een oud gebouw dat zijn beste tijd gehad heeft en dat maakt het natuurlijk niet gemakkelijk. We hebben vaak last van ongemakjes die dan voor een tijdje opgelapt worden, maar dat mag natuurlijk niet te veel

zo erg dat tijdens onze eetdag één van de gasten het afwaswater van de lekkende pompbak van de bovenverdieping in zijn nek gedruppeld kreeg. Het hele zaakje is toen wel hersteld, maar we wagen het toch niet meer om boven onze wereldvermaarde Laïsdans op te voeren. Anders hadden we eerder de TV gehaald dan die Israëlische discotheek.

We beginnen toch meer en meer te beseffen dat je niet genoeg aandacht kan besteden aan veiligheid. geld kosten. Er zijn wel stadssubsidies, maar alleen voor echte verbouwingen of nieuwe lokalen. En dat is direct een grote stap. Het voordeel van onze huidige lokalen is trouwens dat we ze gratis ter beschikking krijgen van de dekenij.

Geef eens een voorbeeld van de ongemakjes waar jullie last van hebben. Een paar jaar geleden was het plafond van onze lokalen serieus vermolmd. Het werd zelfs

Pagina 22 Nr 7, jaargang 26

(nvdr. Deze Laïsdans is ooit in levende lijve aanschouwd door ondergetekende, werkelijk een belevenis om nooit te vergeten)

Wie zorgt er dan voor die klusjes? Op dat vlak worden we als leidingsploeg goed ondersteund. Zo hebben we een driehoofdige groepsleiding die alle problemen nauw opvolgt en probeert op te lossen. En voor de grotere karweien is er steeds de bereidwillige hand van het oudercomité. Die hebben de laatste

jaren gezorgd voor een nooduitgang met brandtrap, de weg naar ons lokaal is nu verhard en één keer per jaar staan zij paraat voor de grote schoonmaak.

Doen jullie zelf dan niets? Natuurlijk wel. We proberen de lokalen zo ordelijk mogelijk te houden via ordelijsten, schoonmaakafspraken, strenge materiaalmeesters, enz. Ook de leden helpen een handje. Zo hebben de gidsen hun hele lokaal zelf ingericht. De kapoenen zijn daar wat te klein voor maar zij hebben met behulp van de leiding hun lokaal versierd met sprookjesfiguren en de muren beschilderd met de afdrukken van hun voetjes. Zijn jullie als leiding bezig met veiligheidsproblemen? We beginnen toch meer en meer te beseffen dat je niet genoeg aandacht kan besteden aan veiligheid. Zo zullen we een volgende groepsraad voor een groot stuk besteden aan veiligheidsproblemen. Zo zou iedereen toch minstens moeten weten waar de zekeringkast, brandblusser, reservesleutels, enz. hangen. Er zal ook iemand van de brandweer komen pra-

ten over brandveiligheid. Zo is het bijvoorbeeld al niet vanzelfsprekend om zo’n brandblusser te bedienen. We voorzien binnenkort ook een onaangekondigde evacuatie. Achteraf is het dan de bedoeling daar lessen uit te trekken: Was er paniek? Wie deed wat verkeerd? … Evacuatie is trouwens een serieus probleem voor onze groep. We zijn de laatste jaren immers sterk gegroeid en zitten nu nogal opeengepakt. Zo hebben we een vijfde tak moeten bijmaken (de kajotten) en we hebben maar vier lokalen. Om verkeersdrukte te vermijden hebben we wel duidelijke afspraken gemaakt. Ook daar heeft de groepsleiding een originele oplossing voor gevonden: op leidersweekend hebben we een spel gespeeld waarbij je lokalen voor de rest van het jaar kon reserveren.

En wat geeft de praktijk? Geen last van spectaculaire ongevallen? Dat valt eigenlijk goed mee. Behalve een reeks banale botsingen en valpartijen herinner ik mij eigenlijk alleen dat de gidsen ooit hun haar hadden geverfd met een product dat niet uitwasbaar was. Iedereen dan maar op kosten

Foto: Goele De Beuckeleir

van de groepskas naar de kapper geweest voor een kort ‘koppeke’. Verder zitten we vooral met een gevaarlijk smalle en steile trap. Toen ons eetfeest nog doorging in onze eigen lokalen hielden we op die trap het betere acrobatiewerk met ketels kokend water. Dat was dan ook één van de redenen om te verhuizen naar een naburige parochiezaal. Een ander veiligheidsaspect waar wij sterk op letten, is een absoluut rookverbod. Niet meer dan normaal eigenlijk, zeker in een oud, grotendeels houten lokaal. Verder zijn alle gasvuren vervangen om ongelukken uit te sluiten en de verwarmingsinstallatie en het sanitair worden regelmatig gecontroleerd door een scoutsleider-loodgieter van de naburige jongensgroep. Een lieve glimlach volstaat daarvoor gelukkig.

gelaten . Probleem is dat sommige ouders te lui zijn om hun kind aan het lokaal zelf te komen afhalen. Daardoor verplichten ze ons bijna om elke week iemand mee naar de kerk verderop te sturen waar veel volk wordt afgehaald. Je mag er immers niet aan denken dat één van onze kinderen toch onder een auto zou terechtkomen… Dankjewel voor dit interview. Gert Degelin

Zijn jullie lokalen goed gelegen? Eigenlijk wel. De ruimte op ons binnenplein is wat beperkt door het vele volk maar we logeren in volle stad, vlakbij het stadspark en de stadswallen van Diest waar speelruimte genoeg is. Ondanks het volle stadscentrum, is het redelijk verkeersveilig omdat in de straat voor ons lokaal alleen plaatselijk verkeer is toe-

VVKSM vzw - Lange Kievitstraat 74 - B 2018 Antwerpen Tel. 03 231 16 20 - Fax 03 232 63 92 - e-mail: [email protected]

Enkele tips uit de duizend • Een goed onderhouden lokaal voorkomt veel ongelukken. • Een opgeruimd lokaal eveneens. • Laat gaskachels, -branders en –boilers jaarlijks controleren door een loodgieter of een andere erkende installateur. Laat ook de schouwen van de kachels controleren: Is de rookafvoer voldoende? Lopen we geen risico op CO-vergiftiging? • Laat werken aan elektriciteits- en gasinstallaties over aan specialisten. • Sla geen gasflessen op in je lokaal. • Laat schouwen van houtkachels en open haarden regelmatig reinigen. • Brandveiligheid: werkende brandblussers en nooduitgangen zijn een minimum. Zorg ook dat alle leid(st)ers weten hoe ze een brandblusser moeten gebruiken. En bekijk of je lokaal goed bereikbaar is voor de brandweer. • De trap is een gevaarlijke uitvinding. De hellingsgraad en het materiaal van de trap heb je misschien niet in de hand, een degelijke leuning en tredenmarkering wel. • Wees voorzichtig met gevaarlijke producten (thinner, javel, wc-ontstopper ….). Bewaar ze altijd in hun oorspronkelijke verpakking en zorg dat de leden er niet bij kunnen. Beperk de voorraad er van en zoek indien mogelijk naar alternatieven, dat is bovendien beter voor het milieu. • Verkeersveiligheid begint, zeker voor stadsgroepen, in de buurt van het eigen lokaal, vooral bij aankomst en vertrek van de leden. • Een duidelijke taakverdeling doet vaak wonderen: materiaalmeesters, onderhouds-, afval-, en EHBO- verantwoordelijken. • Een veilig lokaal heeft veel te maken met gezond verstand. Wandel bijvoorbeeld eens met een aantal mensen door je lokaal en schrijf alle onveilige situaties op. Probeer daarbij ook te kijken als avontuurlijke kapoenen of welpen. Stel daarna een werklijst op en bespreek op de groepsraad wie al die klusjes zal uitvoeren.


Thema LOKALEN

Gedicht

Trappen

Foto: Rudy Verhoeven

Waterpas Locomotief, een samenwerkingsverband van verscheidene organisaties uit het jeugdwerk, ontwikkelde De Waterpas, een goed meetinstrument om de kwaliteit en veiligheid van je lokalen te meten. Met het resultaat van deze meting kan je naar je gemeente of de eigenaar van je lokaal stappen en de vastgestelde onvolkomenheden aankaarten. Je kan de resultaten eventueel ook gebruiken om je eisen duidelijk te maken bij het bouwen of verbouwen van je lokaal. Het meetinstrument benadert een goede accommodatie vanuit een tiental rubrieken. Bij elke rubriek vind je een aantal onderverdelingen. Het is de bedoeling dat je bij elk onderdeel een pun-

De Waterpas, een goed meetinstrument om de kwaliteit en veiligheid van je lokalen te meten. tenaantal geeft. Nadien geeft een eenvoudige optelsom aan waar het schoentje wringt. Daarna vertaal je de resultaten naar praktische werkpunten. Uiteindelijk draagt de meting bij tot een veiliger en kwaliteitsvoller lokaal. Een districtsraad is een ideale plaats om dit onderzoek op te starten. Maak een afspraak om de districtsraden telkens in een ander lokaal te laten doorgaan. Je kan dan bij het begin van elke vergadering het meetinstrument toepassen. Zo ben je zeker dat je je eigen lokaal niet te hoog zal inschatten. Veel kritische blikken zorgen immers voor een objectiever resultaat. Je kan met het district ook een lokalendag organiseren. Om het hoekje kijken bij de buren biedt kans op nieuwe inzichten of ideeën aanreiken.

De Waterpas wordt in een pakket verkocht met nog drie andere publicaties van Locomotief over o.a. jeugdwerklokalen in het jeugdwerkbeleidsplan en tips en aanbevelingen voor een beter gemeentelijk jeugdlokalenbeleid (zie ook Leesvoer). Het pakket is te koop in de Scoutsshop voor 3.22 euro. Je kan het ook gratis downloaden op www.locomotief.be Filip Preckler


De oude schakelaar, de korte treden van beton, de koelte ook, de geur die zo aan kelders eigen is. Meer nog dan de limonadefles die breekbaar is, de spin die niet beweegt maar groter is dan elders en de dief misschien onder de trap. Dat er geen leuning is het meest van al. Noem het voor mijn part behoedzaamheid. Wat doet mij zo behoedzaam zijn?

Paul Bogaert Uit Welcome Hygiene, Uitgeverij Meulenhoff/Manteau, 1996

Thema LOKALEN

Op twee wielen door de deur Al leggen we in scouting graag de nadruk op openluchtleven, het lokaal vormt een belangrijke uitvalsbasis. Dat is bij akabe niet anders. Ook kinderen en jongeren met een handicap hebben graag hun plekje in het lokaal.

Een gebouw dat volledig is aangepast aan iedere handicap is geen scouts- en gidsenlokaal meer en het is ook geenszins de bedoeling om alle lokalen te lande helemaal om te bouwen. Maar je kan het lokaal wel toegankelijker én veiliger maken voor rolstoelgebruikers. De praktijk leert immers dat zij het

stoelgebruikers erg moeilijk te nemen. Je kan ze eenvoudig wegwerken met een hellend vlak. Let er wel op dat de helling niet steiler is dan 1 op 6. Anders gaat de afdaling te snel of komen de voetsteunen vast te zitten. Als er geen mogelijkheid is om het niveauverschil met deze verhouding te overbruggen, kunnen

Een perfect aangepast gebouw dat gelegen is op een hobbelig terrein dat je onmogelijk zonder kleerscheuren kan bereiken, lijkt nergens op. meest hinder ondervinden van een onaangepast lokaal.

Allez roulez! Om een vlotte doorgang te verzekeren, moeten deuren minstens 90 cm breed zijn. Standaard deuren zijn slechts 75 cm. Alle deuren draaien het best naar buiten open. Nog handiger zijn schuifdeuren. Drempels van meer dan 2 cm zijn voor rol-

steilere hellingen een betaalbare oplossing bieden, maar dan heeft de rolstoelgebruiker hulp nodig om de helling te nemen. Een hellend vlak is met een houten plank of wat beton eenvoudig te maken. Breng wel een goede antisliplaag aan met bv. stroken schuurpapier. Een gang moet minstens 120 cm breed zijn. Als mensen er met hun rolstoel moeten kunnen draaien, is een breedte van 150 cm noodzakelijk.


Was en plas Een goede wc-ruimte is minstens 165 cm x 195 cm (nieuwbouw: 220 cm x 195 cm) groot met een wc-zithoogte van 50 cm. Een gewone wc is 40 cm hoog, maar in de handel kan je toiletverhogers vinden die je eenvoudig op de wc kan plaatsen. De toiletrolhouder moet binnen handbereik hangen, maar niet aan de achterwand. De wastafels moeten goed bereikbaar en onderaan vrij zijn. Zet er dus geen kastje of vuilbak onder. De wastafelrand wordt voorzien op een hoogte van 80 cm. De spiegel plaats je vlak boven de wastafel. Kantelbare spiegels zijn natuurlijk het handigst.

Toegang tot het lokaal Zorg ervoor dat je lokaal gemakkelijk bereikbaar is. Een perfect aangepast gebouw dat gelegen is op een hobbelig terrein dat je onmogelijk zonder kleerscheuren kan bereiken, lijkt nergens op.

Het aanpassen van een lokaal zal de zelfstandigheid van leden in een rolstoel verhogen en kan leiding heel wat rugklachten besparen. En voor je aan bouwen of verbouwen begint, informeer je best even bij je gemeente. Veel gemeentebesturen geven extra subsidies of betalen een deel van de kosten terug. Meer info kan je verkrijgen bij CJT, Bergstraat 16, 9820 Merelbeke, 09 231 86 76, [email protected]. Zij hebben een brochure ‘Rol er in’ en geven je graag tips en hints om de toegankelijkheid van kamphuizen te vergroten voor rolstoelgebruikers.

Op basis van een artikel uit Over & Weer maart 1999 van Ina Van Hove.

Op kamp Kijk of de slaapzalen en de daarbij horende toiletten goed bereikbaar zijn. Voorzie ook genoeg plaats tussen de bedden, voor rolstoel en valies.

Mieke Decock


Thema LOKALEN

Lokale(n) verhalen Een besliste streep op de kaart van België, een lijstje telefoonnummers en een schouderklopje. Meer was er niet nodig om vier van onze reporters op zoek te laten gaan naar plaatselijke lokalen en hun groepen. Een relaas van een nauwkeurig onderzoek.

Helaas, met de foto’s ging het hopeloos fout. Jullie zullen ons op ons woord moeten geloven of zelf moeten gaan kijken.

Een parel van een lokaal

VVKSM Willem Van Saeftinghe uit Kortrijk

Bree Mechelen Zingem

Londerzeel

Kortrijk

Voor hun 140 leden heeft VVKSM Willem Van Saeftinghe uit Kortrijk de afgelopen jaren een volledig nieuw lokaal uit de grond gestampt en dat is een architecturaal hoogstandje geworden. Oud-groepsleidster Barbara De Jonghe vertelt: “Onze groep zat vroeger in een heel mooi maar oud boerderijtje aan de Marksesteenweg. Het voordeel daar was dat we een grote lap grond ter beschikking hadden. Een aantal jaren terug is de grond echter onteigend om er een nieuwe verkaveling aan te leggen.” “De stad Kortrijk heeft dan een stuk van de grond van de groendienst voor 99 jaar in erfpacht gegeven. Daarbovenop hebben we nog een stuk privé-grond aangekocht dat vlak naast dat terrein ligt. De stad heeft ook veertig procent van de bouw van het nieuwe lokaal betaald. De rest van het geld hadden we voor een deel al bijeengespaard en we hebben ook veel giften gehad van sympathisanten. Daarnaast hebben we ook nog een beroep kunnen doen op een reeks ouders voor renteloze leningen.” Voor de lokalen heeft de groep voor één keer geen typische chaletstructuur opgetrokken en ze zijn ook niet op zoek gegaan naar prefablokalen. Twee oud-leiders van de groep, een burgerlijk ingenieur-architect en een binnenhuisarchitect, hebben hun uiterste best gedaan om een mooi en zeer handig lokaal uit te tekenen. De grote structuren van het lokaal zijn dan opgetrokken door een aannemer waarna de groep het lokaal zelf verder heeft afgewerkt. “Het principe van het lokaal is simpel,” zegt Barbara, “Het lokaal heeft een gelijkvloers en één verdieping. In het midden bevindt zich een grote polyvalente ruimte, met aan één kant het sanitair, het materiaalhok en de leidingsbar en aan de andere kant de vier taklokalen. De scheidingswanden van de twee lokalen op het gelijkvloers kunnen volledig weggenomen worden waardoor één grote ruimte ontstaat. Daarnaast beschikt de polyvalente ruimte langs beide kanten over een grote en hoge dubbele poort, als die poorten openstaan dan is de polyvalente ruimte meer een groot afdak dan een echte binnenruimte.” Die eenvoudige maar zeer doordachte opzet van het lokaal, gecombineerd met de industriële vormgeving, scoort ook zeer goed op architecturaal vlak; het lokaal is namelijk opgenomen in een architectuurwandeling van de provincie West-Vlaanderen. Tom Van den Borne


Midden in de velden

Van de ratten en het zinkend schip

VVKSM Sint Bavo uit Zingem

VVKSM Sint-Kristoffel uit Londerzeel

Waar je komt langs Vlaamse wegen, overal kom je scouts en gidsen tegen. Ook in Zingem, een Oost-Vlaams plattelandsdorpje van een speldenknop groot. Elke zondag komt VVKSM Sint Bavo er samen in een lokaal midden in de velden. Het gebouw zelf ziet eruit als een gezellig gerenoveerd boerderijtje. Alleen de vlaggen en de sjorconstructies verraden dat de scouts en gidsen hier hun onderkomen hebben.

Een lokaal gelegen op domein ‘de Burcht’, ooit enkel per boot bereikbaar, waar ratten zich te goed doen aan de nieuwe uniformen, dat spreekt tot de verbeelding. Geen wonder dus dat onze nieuwsgierigheid werd geprikkeld. Een gesprekje met Sofie Mertens, groepsleidster van VVKSM Sint-Kristoffel in Londerzeel, bracht nog meer aan het licht.

“Onze groep bestaat al meer dan vijftig jaar, maar we hebben pas sinds zes jaar een eigen lokaal”, vertelt groepsleider Manu Lowie. “Voor de vzw Vrienden van de scouts en meisjesgidsen dit terrein kocht, zat onze groep nu eens in een gehuurd gebouw, dan weer in eentje dat van onszelf was.” De vzw die aan de groep verbonden is, kocht Den Broek, want zo heet de oude boerderij, met de steun van de gemeente en van de ouders. Bij beiden werd er een renteloze lening afgesloten. Nu worden er elk jaar een aantal lotjes getrokken. De gelukkigen krijgen dan hun centjes, die ze destijds in de scouts- en gidsenlokalen investeerden, terug. Om hun leningen en andere lokaalkosten te kunnen blijven betalen, houden de Zingemse scouts en gidsen geregeld geldacties. “Drie jaar geleden zijn we de boerderij beginnen verbouwen”, vertelt Manu. Op de vraag of de leiding dat zelf heeft gedaan, knikt hij alsof dat vanzelfsprekend is. “We hebben zelf de handen uit de mouwen gestoken, ja, maar we kregen wel hulp van een papa van één van onze leden, die aannemer is. Helemaal gratis heeft hij ons niet geholpen, maar een vriendenprijsje kon er wel af.” Er kwam een plafond in één van de twee gebouwen, er werden verstevigingsbalken aangebracht, er werd geverfd en gemetst. Ook de radiatoren installeerden ze zelf, weliswaar opnieuw met de hulp van een vakman. De leiding van Sint-Bavo blijft er heel bescheiden bij. Alleen hun “bier-wall” willen ze camoufleren, maar dat is echt nergens voor nodig. Want een muur vol bierbakken of niet, hun lokalen zien er fantastisch uit en hun leden lopen er vrolijk bij. Meer moet dat niet zijn! Veerle Schoonbaert

De groep ontstond zestig jaar geleden, toen een aantal meisjes zichzelf tijdens de oorlog tot gidsen bombardeerden. Een samenscholingsverbod dwong hen in het geniep samen te komen en ook een lokaal was er niet. Toch overleefde de kersverse gidsengroep de oorlog en enkele jaren later kregen ze mannelijk gezelschap. In de jaren die volgden werd op het domein De Burcht, eigendom van Graaf van Egmont en Hoorn, een gebouw gezet. En wat niemand ooit kon vermoeden gebeurde toch: het gebouw werd eigendom van de parochie en dankzij de overredingskracht van enkele scoutsgezinden, gaf de parochie het bouwsel én de speelruimte eromheen, in bruikleen aan de Londerzeelse scouts- en gidsengroep. Op het domein is van de burcht niets meer te zien, maar een torentje aan de buitenkant van het domein, laat je even wegdromen naar het verleden. Sindsdien heeft het lokaal heel wat veranderingen ondergaan. Dat kon onder andere gebeuren dankzij de Logisclub (Londerzeelse oud- Gidsen en Scouts), een soort oudercomité dat deels evolueerde tot bouwcomité. Maar ook de gemeente liet zich niet onbetuigd: toen een akabe-afdeling in het leven werd geroepen kwamen zij met subsidies over de brug. Tot slot werd de kassa gespijsd met geld van sponsors die de scouts- en gidsenleiding binnenrijfden. Met al die centen is het scouts- en gidsenlokaal ondertussen grondig uitgebreid. En dat mocht wel, want VVKSM Kristoffel is uitgegroeid tot een club van tweehonderd leden. Het lokaal ligt middenin een moerassig gebied, wat enkele bizarre situaties veroorzaakte. Zo waren de lokalen twee jaar geleden enkel nog te bereiken met een roeiboot. En een vochtig terrein is natuurlijk ook een paradijs voor ratten en ander ongedierte. Eén rat in je lokalen en je kan de voorraad uniformen vaarwel zeggen. Vraag dat maar aan de scouts van Londerzeel. De ratten zijn ondertussen verdwenen en het nieuwe gedeelte van het lokaal is klaar voor gebruik. Tijd dus voor een glansrijke viering van het gouden jubileum. Katrien Tissen



Thema LOKALEN

Met hulp van de stad

3742 klinkers

VVKSM Thila Coloma uit Mechelen

VVKSM Onze Lieve Vrouw uit Bree

De lokalen van VVKSM Thila Coloma liggen aan de rand van de stad Mechelen, vlakbij Hofstade. Het zijn vier gebouwen met in totaal tien lokalen waarin ze hun 350 leden herbergen. Daarnaast hebben ze nog een lokaal voor hun materiaal en weldra ook nieuw sanitair. Spelen doen de leden van Thila Coloma op een groot, deels bebost terrein van één hectare. “Het grootste deel van de lokalen is zeker al meer dan twintig jaar oud,” weet groepsleidster Liesbet Baccaert. “Maar onlangs hebben we een nieuw prefablokaal gekregen via één van de ouders. En binnenkort beginnen we aan een nieuw sanitair blok. Dat sanitair wordt grotendeels gefinancierd door het Sociaal Impuls Fonds van de stad Mechelen, die groepen of organisaties ondersteunen die van belang zijn voor een wijk. Om aanspraak te kunnen maken op gelden van dat fonds moet je wel een heel dossier indienen. Twee jaar geleden hebben we ook een stuk van het dak vernieuwd en ook toen hebben we behoorlijk wat subsidies gekregen van de stad.” Bij de bouw van het nieuwe sanitair houdt de groep rekening met de noden van hun akabetak, Tictak. De rest van het gebouw is niet speciaal aangepast voor de akabetak, behalve een toegangshelling tot één van de lokalen. Verder vertelt Liesbet dat ze de gronden waarop hun lokalen staan huren van de gemeente voor niet al te veel geld. “Maar we zijn wel niet zeker of we op deze plaats zullen kunnen blijven. Tot 2007 zou er geen probleem zijn, maar de grond is bestemd voor de uitbreiding van woongebied en het zou kunnen dat er in de toekomst een verkaveling komt.” Tom Van den Borne

Een muurtje metsen, een deur steken of een wand betegelen, de leiders en leidster van VVKSM Onze Lieve Vrouw uit Bree draaien er hun hand niet voor om. Sinds 1992 zijn ze eigenhandig hun lokaal aan het bouwen en verbouwen. “In 1978 heeft onze scouts- en gidsengroep dit stukje grond naast het oude kerkhof van de gemeente gekregen om er een lokaal op te zetten”, vertellen Xavier Drees en Dieter Agten. “Nu ja, de grond is nog altijd van de gemeente. We hebben enkel een mondelinge overeenkomst dat we dit stuk grond 99 jaar kunnen gebruiken, da’s dus tot in 2077. Maar de gemeente heeft al duidelijk gemaakt dat zowel het kerkhof als ons lokaal op termijn plaats zullen moeten maken voor woningen.” “Oorspronkelijk bestond ons lokaal uit enkele houten barakken, maar nadat in 1992 één van de zijgevels omgevallen was, zijn we stap voor stap begonnen met het vervangen van de houten lokalen door een stenen lokaal. Daarvoor ontvingen we van de gemeente een eenmalige subsidie van 5.000 euro. Sindsdien hebben van de gemeente niet veel ondersteuning meer gehad. In het laatste jeugdwerkbeleidsplan is er 15.000 euro voorzien voor jeugdlokalen, maar daar hebben we nog niks van gezien. Ja, het enige wat we gekregen hebben, zijn gekopieerde pictogrammen om op te hangen in het lokaal. Maar de weg naar ons lokaal, die vol putten zit, verharden, daar wil de gemeente niets aan doen.” Voor de verbouwings- en onderhoudskosten draaien deze scouts en gidsen dus zelf op. Dat doen ze met de opbrengsten van hun fuif en ook de oud-scouts en -gidsen van Bree (VOSOG) steken jaarlijks een centje toe. Ondertussen is Johan ‘Jacky’ Jaeken erbij komen staan. Hij heeft de afgelopen weken exact 3742 klinkers gelegd zodat er nu een mooie verharde stoep voor het lokaal ligt. “De oud-scouts en -gidsen hebben dit jaar een gift van 600 euro gedaan. Daar hebben we dan de klinkers van gekocht, zodat ze ook zien dat we dat geld echt wel gebruiken voor werkzaamheden aan ons lokaal.” Jacky heeft nog genoeg plannen voor de volgende jaren: “Voorlopig hebben we alleen een lokaal voor de kapoenen en kabouters-welpen. De jonggivers en givers spelen nog buiten, maar op termijn gaan we voor hen ook een eigen ruimte bouwen. Het is wel een werk van lange adem, ja. Naargelang het geld dat we hebben, bouwen we iedere keer een stukje bij.” Dat willen we zien! Over een jaar of vijf mogen ze ons daar in Bree opnieuw verwachten. Christophe Vandevoort


Hoog en droog Interview over veiligheid met Annelies Filippen, jonggidsenleidster VVKSM Sint-Lutgardis uit Diest

Recommend Documents