Hilde Dengis, Myriam Neves, Annick Van Petegem

Hilde Dengis, Myriam Neves, Annick Van Petegem

An Aernoudt, Hilde Claus, Veerle Collet, Koen Dobbelaere, Elisabeth Eneman, Emma Garrido, Wim Heylen, Barbara Lauwereys, Jos Maes, Marthe Neslissen, Katleen Poppe, Christine Sellekaerts, Isa Tubbax , Ylke Van Dun, Bruno Vantomme, Jolien Van Walleghem, Charlotte Verbeke

Annick Van Petegem, Maryleen Verhavert

Uit: Leeftocht - VVKSO Een mens leert meer door 1 kilometer te reizen Dan door 1000 boeken te lezen

Confucius, Chinese filosoof Niet het vele weten voedt en bevredigt de ziel, Maar het opmerken en proeven van de dingen Van binnenuit.

Ignatius van Loyola, oprichter van de jezuïetenorde

2

Paridaensinfo 3 - 2010-2011

Vakantie

2

Sfeerbeeld derde trimester

4

Editoriaal

5

Nieuws van het ouderfront

6

Liège, cité ardente

8

Nieuws van het techniekclubje

9

Real Life

12

Sportdagen

14

Artsen Zonder Vakantie?

16

Debating

20

Galabal van de zesdejaars

21

Een Virus op school?

22

Bedrijven in de kijker

25

Laatstejaarsreizen: Rome

27

En Berlijn…

33

Een weekje Europese Unie

37

Activiteitenkalender

39

2010-2011 - Paridaensinfo 3

3

4


Beste ouders Een kort maar krachtig derde trimester katapulteerde ons in de grote vakantie voor we het goed en wel beseften. Het aanhoudende mooie weertje maakte van elke studie-uitstap een heel aangenaam leermoment, van elke sportdag een zalige ontspanning… En dat was welgekomen net voor de grote stress van de eindexamens. Tussenin organiseerden we onze jaarlijkse opendeurdag. We mochten heel wat leerlingen uit het vijfde leerjaar van de lagere school verwelkomen die op prospectie waren met het oog op hun studiekeuze voor het secundair. Ook heel wat leerlingen uit het zesde leerjaar kwamen nog even de sfeer opsnuiven voor ze definitief moesten inschrijven via het callcenter. Die inschrijvingen verliepen weer heel vlot. Onze 8 klasjes van het eerste jaar zijn bemand en we hebben zelfs nog een aantal leerlingen op de wachtlijst staan… Net voor het lange Hemelvaartweekend organiseerde de ouderraad een erg ‘gesmaakt’ Denkcafé. Niet alleen de streekbieren hadden succes, ook de interessante uiteenzetting. We brengen er in onze eerste Paridaensinfo van volgend schooljaar een uitgebreid verslag over. Op de volgende bladzijden krijgt u wel een overzicht van het werkjaar van de ouderraad en een warme uitnodiging om de gelederen te vervoegen… Wat beloven we u nog voor volgend werkjaar? Veel nieuws over onze verbouwrenovatieplannen, een analyse van de slaagresultaten in het hoger onderwijs van onze afgestudeerden en heel veel schoolactualiteit. Maar eerst even energie opdoen tijdens de vakantie. Dat wensen we u en uw gezin ook van harte toe!

Annick Van Petegem, Maryleen Verhavert en Ingrid Donceel, directieteam


5

Het schooljaar 20102010-2011 is bijna ten einde. Tijd om even terug te blikken op de werking van de ouderraad en stil te staan bij wat er zoal werd gerealiseerd. Eerst en vooral waren er de goed voorbereide maandelijkse ouderraadvergaderingen, waar we steeds in een zeer constructieve sfeer van gedachten hebben gewisseld met de directie. Hierbij kwamen allerlei thema's aan bod - zowel praktische als inhoudelijke - die de leerlingen, de ouders en de school aanbelangen. In de verslagen op http://www.ouderraad.eu kan je nalezen wat er allemaal is gezegd... Een eerste praktisch voorbeeld is de hulp die de ouderraad aanbiedt bij de restaurantdag die de school elk jaar organiseert. Het succesvolle verloop van die dag wordt mede mogelijk gemaakt door de hulp van vele ouders, ook van buiten de ouderraad. Hartelijk dank aan de helpende handen. Een andere jaarlijkse traditie is de opvang voor leerlingen uit het eerste jaar op het einde van het trimester. Op donderdag 23 december 2010, net na de kerstexamens, hebben een 50-tal leerlingen uit het eerste jaar in de voormiddag genoten van een partijtje bowling, terwijl in de namiddag een leuke film werd bekeken in Kinepolis. Op donderdag 7 april 2011, net na de paasexamens, hebben een 35-tal leerlingen in de voormiddag kunnen schaatsen op de ijsschaatsbaan in Haasrode, en stond er in de namiddag een filmpremiere in Kinepolis op het programma. Het mag vermeld worden dat de groep leerlingen erg gedisciplineerd was, ook en vooral tijdens de verplaatsingen naar de activiteiten te voet of per fiets. Deze sportieve dagen konden plaatsvinden dankzij een heel team van enthousiaste ouders uit de ouderraad. Hartelijk dank aan Tania, Jan, Maria-Paz, Hilde, Carmela, Katrien, Danny, Gerald en Andreas voor dit prachtige initiatief. Meer op het inhoudelijke vlak, werd er dit jaar ook goed samengewerkt met de school. Zo werd een delegatie van de ouderraad door de directie uitgenodigd om mee na te denken over het verbeteren van de communicatie van de school met ouders en leerlingen. Tijdens een tweetal vergaderingen met directie en

6


leerkrachten, werden de communicatiekanalen in kaart gebracht en werd er bijvoorbeeld van gedachte gewisseld over de inhoud van de website van de school. Na een presentatie door Jan Royackers over een bevraging bij de leerlingen rond het welbevinden op school, werd de ouderraad uitgenodigd om mee na te denken over het verbeteren van de sfeer op school en samen met leerlingen en leerkrachten een charter tegen pesten op te stellen. Deze samenwerking zal ook volgend schooljaar verdergezet worden. Op een andere ouderraadvergadering warden de vastenactie en het werk van Opus III voorgesteld (http://www.opusiii.be). Kort voor Pasen heeft de ouderraad een wijnverkoop op poten gezet, met als doel geld te verzamelen voor de aankoop van een digitaal schoolbord. Hartelijk dank aan alle wijnliefhebbers die ervoor gezorgd hebben dat we de school dit educatief cadeau kunnen geven. Het zal haar toelaten om kosteloos te experimenteren met deze nieuwe, interessante technologie. Traditiegetrouw is de ouderraad ook aanwezig op de Opendeurdag. Ook dit jaar waren we zichtbaar en ruikbaar aanwezig met een standje met warme wafels en koude ijsjes. Dat werd door de vele bezoekers zeker gesmaakt. Nog op het inhoudelijke vlak, organiseerden we dit jaar - in samenwerking met de ouderraden van het Heilige-Drievuldigheidscollege en Sint-Pieterscollege - een Denkcafé met als thema ‘Motivatie kan je leren’. Het werd een enorm succes met meer dan 120 inschrijvingen, waarschijnlijk een record. Een verslag van deze avond zal je in een latere editie van Ouderinfo kunnen lezen. Zoals je kan merken is er weer heel wat gerealiseerd, zowel praktisch als inhoudelijk. Als je hieraan volgend schooljaar wil meehelpen, ben je erg welkom op de eerstvolgende ouderraad op maandag 12 september 2011. Verder wensen we iedereen een prettige en deugddoende vakantie. Jan Zegers, verslaggever en secretaris van de ouderrraad


7

Liège, la cité ardente De weerberichten hadden niet veel goeds voorspeld voor 26 en 27 mei. Luik: bewolkt en buien… Toch vertrokken we met een bus vol enthousiaste leerlingen naar Liège, la cité ardente. Benoît Poelvoorde en Gérard Depardieu hielden ons gezelschap tijdens de busrit en gaven het beste van zichzelf in de film ‘Astérix aux jeux olympiques’. Bij het binnenrijden van de stad werd onze aandacht echter getrokken door het indrukwekkende station: la gare des Guillemins. We waren aangekomen op onze bestemming. Aan de Place de l’Opéra hadden we afspraak met drie enthousiaste, Franstalige monitoren die ons mee op sleeptouw namen. In de voormiddag ontdekten we de stad en haar vele mooie pleinen en gebouwen. De dappersten onder ons beklommen de 374 trappen van ‘la montagne de Bueren’. De beloning was een prachtig uitzicht op Luik en de Maas. Af en toe stopten we op een pleintje om een taalopdracht uit te voeren. De leerlingen kwamen voor de eerste keer in contact met de bevolking van Luik en dat was meteen een grote meevaller. De meeste mensen reageerden zeer gecharmeerd op de vragen van onze gemotiveerde eerstejaars. Na het middageten en een kleine regenbui, trokken we naar het winkelwandelcentrum. Het werd een erg interactieve namiddag vol leuke taalspelletjes. Het ijs was gebroken en de Franse zinnetjes klonken steeds vlotter en vlotter. Om 15 uur stapten we moe op de bus om deel 2 van ‘Astérix’ te bekijken. Het einde van een mooie dag bij onze Waalse vrienden! Katleen Poppe, leraar Frans en klassenleraar eerste jaar

8


Dit artikel is het vervolg op een bijdrage in Paridaensinfo 2. Op 11 mei 2011 was het dan zover. Met het hele team trokken we naar Groep T met ons gadget, de ‘spieak pencil case’. De teamleden Siebe Perdieus, Jesse De Weerdt, Astrid Coene, Marjoleine Lesire, Tomàs Beers en Nand Wallays stonden allemaal scherp, zij zouden als jongste ploeg van de Solar Olympics meedingen naar een finaleplaats. Tijdens de voormiddag mochten ze deelnemen aan een workshop. Ze maakten elk hun eigen zonnepaneeltje en werden hierbij begeleid door een student van het Solar Team. Ondertussen werden Tomàs en Jesse volleerde acteurs. Een cameraploeg van ROB kwam een reportage maken rond de werking van het gadget, en als volleerde professionals gaven ze uitleg. Om 12 uur gingen de deuren open voor het grote publiek en kwamen de juryleden met veel interesse, maar toch ook wel met een kritische kijk, de gadgets beoordelen. Onze ploeg kreeg ontzettend veel lovende commentaren en verwonderde blikken van de andere - oudere - studenten en leraren uit heel Vlaanderen. Om 15.30 uur werd het echt spannend! Alle ploegen (een 30-tal uit heel Vlaanderen) werden verwacht in de grote aula van Groep T. Na een korte leuke intro door de mensen van Technopolis luisterden we met kloppend hart naar het verdict van de jury. Dat we de publieksprijs via Facebook gewonnen hadden, dat


9

wisten we al. Een welgemeende dank aan iedereen die op ons stemde! Dit levert het hele team een daguitstap op naar het internationaal ESA Ruimtevaartcentrum in Nederland, waar Frank De Winne ons een rondleiding zal geven. We kijken er al naar uit. Na de prijsuitreikingen in de categorieën technisch-design en economie, bleef er nog 1 categorie voor ASO-scholen over: de categorie creativiteit. Dat we in deze categorie de tweede prijs zouden bemachtigen was echt wel boven onze verwachtingen.

Als jongste team van de hele Solar Olympics gingen we naar huis met 2 prijzen, wie had dat durven dromen? Ons team verscheen in verschillende kranten en op maandag 16 mei mochten we een reportage verzorgen in de studio van ROB. We hebben er evenveel deugd aan gehad als onze leerlingen en willen hierbij onze oprechte dank uitspreken aan Wim Dehaene die ons gedurende het hele project heeft ondersteund met zijn enthousiasme. Het werkte echt wel aanstekelijk en het resultaat mag gezien worden. Een dikke proficiat aan onze leerlingen! Christine Sellekaerts en Hilde Claus, leraren techniek

10



11

27 april was het dan zover, de première (en ook enige voorstelling) van Real life, het toneelstuk van onze theatergroep van Paridaction. Het begon allemaal in september, toen de vraag kwam of leerlingen van de derde graad het zagen zitten om een middagactiviteit te verzorgen voor de leerlingen van de eerste en tweede graad. Met vier besloten we een middagactiviteit ‘theater’ te geven, met als einddoel een spetterende voorstelling. Dat idee was heel mooi maar bleek niet zo gemakkelijk te realiseren. Zo bleken er toch enkele ‘onvoorzienbare omstandigheden’ (zoals ze dat zo mooi verwoorden) te zijn. Het Nexlokaal leek opeens echt wel heel klein te zijn en we begrepen eindelijk waarom de leerkrachten altijd klaagden over de slechte akoestiek. Ook bleek de warme maaltijd niet alleen warm te zijn, maar vooral zowat heel de middagpauze te duren. Toch waren wij en de toneelspelers elke dinsdagmiddag op post. Volgend obstakel: het scenario schrijven. Dat bleek toch niet zo heel simpel, we kwamen al snel uit op een doorsnee chicklit verhaal. Na een paar herschrijvingen (jawel om 4 uur ’s morgens, wanneer het hoofd nog fris is en de creativiteit op volle toeren draait) hadden we allemaal een ‘that’s it’ gevoel. Zoals altijd kwam nu de voorstelling opeens akelig dichtbij; iedereen schoot dus volop in actie. Zowat elke middag van de week oefenden en oefenden we. Dan de examens, nog zo’n ‘onvoorziene omstandigheid’ (die eigenlijk best te voorzien was geweest). Gelukkig konden we in de deliberatieperiode dan toch eindelijk een keer op het podium oefenen. Ook bleek dat we plots nog veel dingen moesten regelen: decor, licht, geluid, kostuums, posters, reclame, inschrijvingen… Gelukkig hadden we daar de paasvakantie voor. We hebben ons persoonlijk record (1 kleedje op een middag) gebroken (12 kleedjes in een namiddag), wat we toch vermeldenswaardig vonden.

12


Opeens was het dan zover de vakantie was voorbij, nog maar 2 dagen tot ‘the big day’. Het volop repeteren kon beginnen. En repeteren hebben we gedaan (“Komaan jongens nog eens. Luider alsjeblieft…”). Maar we hebben ons ook gewoon keihard geamuseerd: als een bende uitgelaten zotten op het speeltuig van de lagere school tikkertje gaan spelen, opgesloten zitten in de poly en wanhopig via de nooduitgang hulp gaan zoeken, zowat alle proefbuisjes (mevrouw van chemie “Meisjes, zorg dat ik ze heel terug krijg.”) kapot laten vallen op het podium OEPS!... Plots dan het grote moment, STRESSS… Opeens nog duizend en één dingen te doen en sneller dan verwacht ging het licht uit en de spot aan! Op het podium stonden de acteurs gewoon stuk voor stuk te stralen en de sterren van het dak te spelen, opeens ging alles perfect zoals we wilden. Achter de schermen ging het er om het zacht uit te drukken nogal hectisch aan toe. Een korte samenvatting van de gesprekken: (gefluister) “sh*t waar is mijn geweer… SHTT… kleedt u


snel om… wat doe je nu met die spuitbus… AAN DE KANT!!... SHTTT… Neeeee…”. Maar ook volop meegezang en gedans op de liedjes. Het was alsof de show maar 1 minuut had geduurd, opeens kwam het applaus al en kwam er aan de prachtige avond veel te vlug een eind. Maar onze missie was geslaagd en die voldane glimlach is er bij ons toch nog wel een paar dagen blijven opstaan (jammer genoeg de wallen ook). Ik zou zeggen: op naar volgend jaar! Isa Tubbax, 5C

13

Vierde jaar Op maandag 2 mei vielen er om 8.25 uur geen vierdejaars te bespeuren op school. Iedereen was immers op parking Bodart samengetroept, nieuwsgierig naar hoe de langverwachte sportdag zou verlopen. We hadden van leerlingen die hun jaar overdoen gehoord dat het wel tof was, maar dat veel afhing van het weer. Het was niet bepaald warm die ochtend, maar het weerbericht zei dat het tegen de middag zou opwarmen en we hoopten dat de meteorologen gelijk zouden krijgen. Met de bus reden we richting Hofstade, een rit die onder andere benut werd om fatsoenlijk wakker te worden en bij te praten over het weekend. Voor we het wisten, waren we aangekomen en liepen we het domein op. Daar werden we al snel opgesplitst in groepen waarin we de rest van de dag zouden doorbrengen. Een paar weken eerder hadden we ons dagprogramma mogen kiezen. Dit bestond uit verschillende avontuurlijke sporten zoals zeilen, vlotten, kajakken, windsurfen, mountainbiken, klimmen, boogschieten, beachvolleybal en hindernissenparcours. Ikzelf had gekozen voor beachvolley en vlotten in de voormiddag en klimmen, boogschieten en hindernissenparcours in de namiddag. Voor mij een geslaagde keuze. Beachvolley was ideaal om je die frisse morgen wat op te warmen en toen de zon daarna doorbrak was het erg gezellig op de vlotten. Sommigen onder ons kregen het van de oefeningen wat te warm en doken maar al te graag het water in. Na de lunch kwam mijn lievelingssport aan bod: muurklimmen. Dat mensen die dachten dat ze eens snel naar boven gingen klauteren halverwege de muur uitgeput moesten stoppen, gaf hun meer respect voor de sport. Het hindernissenparcours was ook tof en heel uitdagend. De sportdag was dus niet alleen ‘wel tof’, hij was zelfs ‘heel tof’! Het was uiteindelijk mooi weer en er hing een goede sfeer in de groepen. Een atypische en avontuurlijke sportdag die de/het vermoeidheid/spierpijn/gebrek aan dagbesef (schrappen wat niet past) de dagen nadien zeker waard was. Emma Garrido (4C) Dat het een geslaagde dag was beaamt ook Marthe Nelissen (4C):

14


De sportdag was dit jaar anders dan gewoonlijk. De vorige jaren mochten we genieten van de eerder klassieke sporten, maar dit jaar konden we kiezen uit enkele meer avontuurlijke sporten. Ik koos voor het pakket windsurfen met klimmen en avonturenparcours. Nadat we ons in onze al dan niet passende warmtepakken hadden gehesen, kregen we een basiscursus windsurfen. Nat maar voldaan konden we enkele uren later in het zonnetje genieten van een stevig middagmaal. In de namiddag wachtte ons immers nog boogschieten, klimmen en avonturenparcours boven water, mijn persoonlijke favoriet. Deze sportdag was voor mij alvast de perfecte mix tussen nieuwe sporten en avontuurlijke spelletjes! Om af te ronden laten we Jolien van Walleghem (4G) aan het woord: Dit jaar hebben we enorm veel geluk gehad met het weer, voor alle sporten maar vooral voor die die ik gekozen had: zeilen. De zon scheen en er was ook genoeg wind. Door de soms nogal harde windstoten werd er ten minste één vooroordeel tegen het zeilen uit de wereld geholpen: zeilen is méér dan in een bootje zitten! Als je boot bijna omligt, dan ben je blij dat je niet alleen in de boot zit. Met z’n vieren is het makkelijker, dus probleem snel opgelost en we kunnen weer genieten van de wind en het water.

Zesde jaar Dinsdag 5 april was een heuglijke dag in het leven van de zesdejaars van Paridaens. Nog voor onze sportdag goed en wel begonnen was, vielen we al op door onze rode jaarpulls. De grote groep grijsgeklede leerlingen van het Heilig-Hartinstituut staarden ons dus verbaasd aan. De sportdag zelf begonnen we met een zware sessie aerobic en zumba. Nadat al onze ledematen losgegooid waren en het zweet van ons lichaam droop, werden we het bos ingestuurd voor een groot spel. Hier moesten we in groepjes een kruiswoordraadsel oplossen met behulp van vraagjes die verspreid lagen over heel het terrein. Het was fijn dat we ons eigen tempo konden bepalen. Alleen jammer dat het weer niet zo schitterend was, wolken waren spelbedervers. Het Heilig-Hartinstituut kaapte de eerst en tweede plaats weg, maar de derde plaats werd veroverd door een groepje van 6C . Een pluim voor Elien, Elke, Carlotta, Sophie, Kaat en Margot. Na een voedzame maaltijd was er een doorschuifsysteem waar verschillende sporten aan bod kwamen: airtrack, rope skipping, kickboxing, speleobox en klimmen. Voor elk wat wils dus. Iedereen heeft zich zeer goed geamuseerd, het was een geslaagde dag. Koen Dobbelaere en Veerle Collet, leerlingen van 6B, Barbara Lauwereys, leraar L.O.


15

In november maakten we voor het eerst kennis met Artsen Zonder Vakantie (AZV). AZV organiseerde een filmwedstrijd - ‘Clipcup’ - voor Vlaamse scholen. Omdat niet veel mensen AZV kennen wilden ze wat meer naambekendheid. Daarom daagden ze scholen uit om een filmpje te maken over Artsen Zonder Vakantie. We hebben onmiddellijk voorgesteld aan de leerlingenraad om deel te nemen aan deze wedstrijd. We waren duidelijk niet de enigen die Artsen Zonder Vakantie niet kenden. We kregen vragen zoals “Bedoelen jullie Artsen Zonder Grenzen?” en “Moeten die artsen altijd werken?” en “Willen zij nu dat wij een filmpje maken om te protesteren dat artsen te weinig vakantie hebben?”. Ondertussen, zo’n half jaar later, kent zowat heel Paridaens Artsen Zonder Vakantie. Het is een organisatie van artsen en verplegers die tijdens hun vakantie naar Afrika trekken om daar mensen te verzorgen. De leerlingenraad was meteen enthousiast om deel te nemen. Zeker toen we vertelden over de prijs die we konden winnen: ‘een concert in onze school’. Ward Broeckaert en Max Deviaene zagen het meteen zitten om het filmpje te monteren. Anna Raymaekers werd aangesteld als contactpersoon tussen Sylvesterproductions, het bedrijf uit Wespelaar dat de wedstrijd organiseerde voor AZV, en de leerlingenraad. Karen Poels en ik werkten mee aan het scenario. In januari kregen we de opdracht. We moesten een filmpje van maximum twee minuten maken over Artsen Zonder Vakantie . Vanaf het begin waren we het er over eens dat het grappig moest worden. Zo kwamen we op het idee ‘Zonder is niet altijd slechter’. Alle artsen die iets mankeren - artsen zonder - mislukken in hun taak, maar de Artsen Zonder Vakantie slagen. Zo verfilmden we dan op een koude woensdagnamiddag in januari ons scenario samen met zo’n 30 leerlingen uit de tweede en derde graad. Ook toen konden we rekenen op de hulp van de directie, het secretariaat en de leerkrachten. Het werd een leuke maar vermoeiende dag. Voor Ward en Max begon het echte werk nu pas. Zij monteerden het hele filmpje, zochten passende muziek en voegden ‘special effects’ toe. Het resultaat mocht er dan ook zijn. We stuurden het filmpje

16


in en kregen in februari te horen dat onze school één van de 5 geselecteerde was! Daarom mochten we ons filmpje opnieuw laten opnemen, door een professionele cameraploeg én samen met Lucas Van den Eynde! Ze kwamen al meteen de week erna: woensdag 16 februari. Het werd een hectische week; we moesten nog heel veel dingen regelen. Woensdag 16 februari waren Anna, Karen, Max, Ward en ik al om half 8 op school om de laatste voorbereidingen te treffen. De andere leerlingen van de derde graad waren naar het filmforum in Kinepolis. Om half 9 kwam de filmploeg om nog eens alles te overlopen. Om half 11, toen Lucas Van den Eynde aankwam, konden we dan echt beginnen onze film opnieuw op te nemen. We begonnen met de scene ‘Er zijn artsen zonder ziekenwagen’, op het Damiaanplein. Daarna speelden we nog ‘Artsen Zonder Vakantie’ in de Janseniusstraat met zo’n 30 leerlingen. We hadden veel bekijks van toevallige voorbijgangers. Ook leerkrachten en leerlingen bleven staan om even mee te volgen. Na een korte pauze vlogen we er samen met Lucas Van den Eynde helemaal in. Dan werden nog de scènes van ‘Artsen zonder dokterstas’ opgenomen in de gang waar vroeger het internaat was. Als laatste namen we nog de scène van ‘Artsen zonder diploma’ op. We bouwden de gang op de derde verdieping om tot een echte wachtkamer. Nadat alle scènes opgenomen waren, sprak Lucas Van den Eynde nog de stem in die in het filmpje te horen is, in het Open Leercentrum. Tegen 18u, nadat alles opgeruimd was, vertrokken we uit school. Het was weer eens een vermoeiende, maar geweldige dag! Enkele weken later stonden de 5 filmpjes van de 5 verschillende scholen online. Nu moesten we zo veel mogelijk stemmen verzamelen, want de 3 scholen met de meeste stemmen zouden een concert op school winnen! Daarom hebben we aan heel Paridaens gevraagd om dit filmpje zo veel mogelijk te verspreiden. Dat ging als een lopend vuur verder in Leuven, Vlaams-Brabant en nog heel veel verder, tot in Thailand zelfs. Na enkele weken waren we vrij zeker dat we het zouden halen. We zijn geëindigd met 6850 stemmen (40 % van alle stemmen) , zo’n 2300 stemmen meer dan de school die tweede was. We waren dan ook héél blij toen we op vrijdag 25 maart door Artsen Zonder Vakantie en Sylvesterproductions gebeld werden en hoorden dat we een concert van Bart Peeters en Lucas Van den Eynde gewonnen hadden.


17

18


Vrijdag 8 april, de dag voor de paasvakantie, was dan de grote dag. Om 7.45 uur waren we al in Paridaens om de eventmanagers van Sylvesterpoductions op te wachten. Ze kwamen aan, samen met een camionette vol geluidsapparatuur. Alles werd geïnstalleerd in de polyvalente zaal. De artiesten waren naar Leuven gekomen per helikopter (ze vlogen die dag naar de 3 winnende scholen). Rond half 11 kwamen Bart Peeters en Lucas Van den Eynde dan in een auto de speelplaats opgereden. Daar werden ze hartelijk verwelkomd door de tweede en de derde graad. Paridaens stond op z’n kop! Ondertussen hielden de artiesten een soundcheck in de polyvalente zaal. De leerlingenraad (speciaal voor die dag droegen ze allemaal hetzelfde T-shirt van Leerlingenraad Paridaens) probeerde de andere leerlingen nog wat rustig te houden totdat ze binnen mochten komen. Tegen 11 uur was het dan zo ver: alle leerlingen en leerkrachten mochten binnen en kregen een lichtgevend armbandje om helemaal uit de bol te kunnen gaan. Dat gebeurde dan ook onmiddellijk toen Lucas Van den Eynde riep: “Paridaens, we hebben gewonnen! Paridaens GOGOGO!”. Ze zongen veel hits, sommige wat vervormd. Zoals het lied van Mega Mindy “Is het een vliegtuig? Is het een vogel? Nee, dat is het niet, het is een Arts Zonder Vakantie die je aan de hemel ziet!” “Want”, voegden ze er aan toe, “Mega Mindy vliegt alleen maar tot Studio 100 en terug, Artsen Zonder Vakantie vliegen naar Afrika om mensen te gaan helpen.” Toen de violist begon te dansen op een nummer van Michael Jackson werden de leerlingen pas echt wild. Op het einde van het optreden werden we op het podium geroepen om onze trofee in ontvangst te nemen. We kregen een kader met daarin een gouden plaat nagebootst, met foto’s rond van de opnames in Paridaens en met er op ‘nummer 1 van de clipcupwedstrijd’. Te bewonderen aan het onthaal. Ook de pers was massaal aanwezig; de volgende dagen dook Paridaens op in vele kranten en op televisie. We bleven er nog lang van nagenieten! Dankzij jullie vele stemmen hebben de leerlingen en leerkrachten van de tweede en de derde graad (de eerste graad kon er spijtig genoeg niet bij zijn, zij waren op sponsorloop) een geweldige dag gehad! Wie geïnteresseerd is kan de filmpjes nog steeds bekijken op www.youtube.com. Als u ‘Paridaens Clipcup AZV’ typt, vindt u het. Elisabeth Eneman, leerlingenraad Paridaens


19

Al een tiental jaren probeert JCI (Junior Chamber International) debatteren bij de Vlaamse scholieren aan te moedigen. Een aantal jaren heb ik de boot afgehouden. Kan het wel dat een leraar wiskunde die debating organiseert? Toen 4 jaar geleden de lokale afdeling in Leuven de competitie van Vlaams-Brabant organiseerde, werd de druk vanuit de vereniging te groot. 3 leerlingen van het Paridaensinstituut hebben toen deelgenomen aan de competitie tegen andere scholen. Hun enthousiasme heeft ervoor gezorgd dat we stilaan een traditie van debatteren aan het ontwikkelen zijn. Dit jaar zijn we met een interne wedstrijd gestart waar 27 leerlingen van het vijfde en zesde jaar aan deelnamen. Verspreid over verschillende middagen hebben telkens 2 teams bestaande uit 3 spelers het tegen elkaar opgenomen. Voor het debat begon werden voor- en tegenstanders van de stelling aangeduid. Elk team kreeg 10 minuten om de stelling voor te bereiden. In een opzeten verweerronde van telkens 3 minuten en een conclusieronde van 2 minuten moesten de deelnemers de jury - bestaande uit leraren - overtuigen dat zij gelijk hadden. Uit deze debatten hebben we geleerd dat korte rokjes voor verpleegsters in ziekenhuizen, net als alcoholslots op dienstwagens niet verplicht moeten worden. Geen seks voor het huwelijk is nog steeds van deze tijd. En dat rozen rood zijn en viooltjes blauw, maar bloemen geven betekent niet: ‘Ik hou van jou’. In de finale namen Hendrik Van Eldere, Karen Poels en Alexander Pattyn uit het vijfde jaar het op tegen Annelore Cornelis, Lisa Van Camp en Koen Dobbelaere uit het zesde jaar. Er werd gedebatteerd op zeer hoog niveau en het was best spannend. Uiteindelijk werd het team van het vijfde jaar verkozen als beste debaters van de school. Op 19 maart organiseerde JCI een competitie tussen de scholen van Vlaams-Brabant. 5 moedige vijfdejaars (Alexander Pattyn, Karen Poels, Hendrik Van Eldere, Guillaume Roox, Luke Delfosse) samen met Anninka Truyen uit het zesde jaar, gingen de uitdaging aan. Ze hebben een zeer mooie prestatie neergezet. Beide teams hebben elk 1 keer gewonnen en 1 keer nipt verloren, maar in mijn ogen waren ze winnaars. Het enthousiasme dat deze leerlingen voor dit event hebben geeft alvast energie om hiermee verder te gaan. Een aantal weken later - op 5 mei - gingen de finalisten uit het vijfde jaar de uitdaging aan om te debatteren tegen de leerkrachten (mijnheer Royackers, mijnheer Creten en mevrouw van Dun). Het werd een hoogstaand debat waar de regels niet altijd volledig gerespecteerd werden maar waar humor zeker aan bod kwam. De jury bestond uit mevrouw Donceel (directeur), mevrouw Aernoudt (leraar) en Aurélie Schroë (leerling). Ze stonden voor de uiterst moeilijke taak om een winnaar te kiezen. Ik was alvast blij dat ik niet in hun schoenen stond. Het was een zeer spannende strijd waarbij de jury uiteindelijk beslist heeft dat de leerkrachten zeer nipt gewonnen hadden. Tot slot wil ik mevrouw Matthys en mijnheer Heylen bedanken om me te helpen bij het coachen van onze leerlingen. Ylke van Dun, leraar wiskunde

20


Op 25 juni 2011 nemen we op een feestelijke manier afscheid van onze zesdejaars met een galabal in Salons Georges. Dit galabal werd mede mogelijk gemaakt dankzij onze twee hoofdsponsors K.U. Leuven en Groep TTinternationale hogeschool Leuven. Leuven We willen hen hiervoor hartelijk danken!


21

Een gevaarlijk en tot op heden onbekend virus heeft zich sinds enkele weken meester gemaakt van de hele stad. In tegenstelling tot reeds bekende virussen willen we hiervoor geen extra maatregelen treffen, want dit virus is onschadelijk en zelfs helend voor onze school. U heeft het al geraden. Omdat Leuven ontzettend rijk is aan kunst en cultuur met een enorme schat aan artistieke en creatieve projecten, is Virus een besmettelijk cultuurproject dat de drempel tussen die rijkdom en het Leuvense onderwijs wil verlagen. Daarom worden originele vormen van samenwerking op touw gezet tussen Leuvense scholen, socioculturele verenigingen en erfgoedorganisaties. Honderden leerlingen uit de derde graad van de Leuvense scholen participeren eraan. Niet toevallig dat dit Virus in Leuven uitgebroken is. Leuven is een bruisende stad met een sterk onderwijsaanbod en tal van jongerenorganisaties. Het spreekt daarom voor zich dat verschillende culturele partners - Bibliotheek Tweebronnen, Sint-Michielskerk met Sacred Places en M - hun deuren openen voor een jongereninvasie waardoor heel onze stad wordt besmet. Pedro, de gastheer van Virus In M liep tot eind mei een overzichtstentoonstelling van het oeuvre van de Portugese kunstenaar Pedro Cabrita Reis. Zijn werk en de gesprekken met hem vormden het uitgangspunt voor de Virusjongeren om met zijn wereld in dialoog te treden. Wat denken ze over zijn werk? Wat maakt het in hen los? Welke vragen hebben ze hierover? Welke inspiratie krijgen ze? Welk ‘artistiek’ antwoord geven ze hem? In tegenstelling tot rondleidingen of een kort museumbezoek, waar jongeren in een flits in het werk van één kunstenaar worden ondergedompeld, gaat het hier om een traject van maanden waar ze in de diepte op zoek gaan naar mogelijke aanknopingspunten tussen hun leefwereld en die van de kunstenaar. Het resultaat van deze nauwe samenwerking tussen onderwijs en cultuur mondt dan uit in een kunstendag. Dan is gebleken dat kunst geen ver-van-hunbedshow is. Bondgenootschap tussen cultuur en onderwijs Cultuur en onderwijs hebben elkaar wel degelijk iets te leren. Ze zijn gemaakt voor een sterke interactie. Cultuur dient wezenlijk deel uit te maken van het onderwijs, omdat onderwijs in wezen bedoeld is als het doorgeven van cultuur van generatie op generatie. Met dit Virusproject krijgen jongeren ook tijdens de lesuren tijd om op een andere

22


manier te leren en dit binnen alle leervakken. Dit soort leerervaringen is beklijvend voor de rest van hun leven. Dit project is een toonbeeld van hoe culturele partners en onderwijs elkaar beter leren kennen en op elkaar inspelen. Dit past in de opvatting over een ‘brede school’, waar kinderen en jongeren zich op allerlei manieren kunnen ontwikkelen juist door de intensieve samenwerking tussen cultuur en onderwijs. Bovendien is een brede school gericht op nieuwe leervormen, waarbij samenwerking met andere lokale instellingen gezocht wordt om het onderwijsaanbod te verbreden en de toegankelijkheid van kunst, cultuur en sport te vergroten. Met Virus zijn interessante samenwerkingsvormen tot stand gekomen tussen de verschillende onderwijsinstellingen: netoverschrijdend en op alle onderwijsniveaus. Dat alles past in de duidelijke maatschappelijke rol die aan zowel het onderwijs als de culturele sector is toegewezen. In de culturele sector, en zeker in musea, wint publiekswerking en -werving aan belang en in het onderwijs wil men af van het schoolse leren waarbij uitsluitend de leerkracht kennis overdraagt op de leerlingen. We zien dus een beweging in dezelfde richting: het betrekken van de 'toeschouwer' bij de schoolse en museale activiteiten en hem stimuleren om verantwoordelijkheid te nemen. De uitdaging van een cultuurhuis is die van bemiddeling: zijn ‘product’ tot bij het publiek brengen en iedere burger naar het aanbod leiden. Parallel hiermee zien we in het onderwijs een steeds sterkere nadruk op de leerling als betekenisverlener: groeps- en projectwerk krijgen een kans, men schenkt aandacht aan de brede persoonlijkheidsvorming van de leerling en cultuur maakt er deel van uit. Virus is hier een mooi voorbeeld van. Jongeren aan zet! Er bestaat niet één enkele toverformule om jongeren warm te maken voor cultuur, maar de cocktail van het actief betrekken van jongeren, het creëren van ruimte voor experiment en creativiteit, het doorbreken van de muren rond het museum en het engagement van kunstenaars, is er alvast een belangrijke. Het proces - een ontdekkingstocht, verrijkend voor alle partijen - is hierin even belangrijk als het resultaat. Uit onderzoek blijkt dat de motivatie van jongeren om naar theater te gaan, een museum te bezoeken of een concert mee te pikken veeleer gezocht moet worden in de gemeenschapsfunctie van kunst en cultuur dan in het artistieke product als zodanig. Het gaat dan meer om de verruiming van het sociaal netwerk, het beleven van plezier of het ontmoeten van vrienden rond kunst, dan hen te overdonderen met teksten over kunstenaars, cursussen of geïsoleerde tentoonstellingen. Ook dit is helemaal van toepassing op Virus. Jos Maes, leraar muziek en esthetica


23

24


“De kloof tussen het onderwijs en de werkvloer is te groot”. “Alle leerlingen uit het secundair onderwijs zouden een basisinzicht economie moeten krijgen.” “Ze moeten kiezen voor studies maar weten totaal niet tot wat voor jobs die kunnen leiden.” “De nieuwe vakoverschrijdende eindtermen leggen sterker dan vroeger de nadruk op inzicht in de socio-economische context.” Uitspraken in de media, van onze onderwijsminister, van ouders en leerlingen, die ons in Paridaens aan het denken gezet hebben. Hoe kunnen we hier beter aan tegemoet komen? Een aantal initiatieven liep al sedert enkele jaren: een sterk uitgebouwde coaching bij het studiekeuzeproces. Werkplekleren in de gezondheidszorg waarbij leerlingen in contact komen met een aantal specifieke beroepen als verpleegkundige, ergotherapeut, klinisch psycholoog enz. Dit jaar konden de leerlingen zich op de pedagogische studiedag ook inschrijven om een dag mee te lopen in een beroep uit de gezondheidszorg of in een hightech bedrijf in Haasrode. Maar we wilden toch nog een stap verder gaan. Daarom besloten we om een aantal uren seminarie te wijden aan een ‘inleiding tot de bedrijfswereld’. De leerlingen krijgen een overzicht van functies die bestaan in bedrijven, gekoppeld aan jobadvertenties en profielen die men zoekt om deze functies in te vullen. We staan er ook stil bij de rol en het belang van een goed draaiende economie om bepaalde sociale en culturele verworvenheden in België te kunnen blijven garanderen. En bij de factoren die van ons land een interessante plaats voor investeringen kunnen maken of die ons in tegendeel verzwakken. Tot slot gaan we in op macro-economische inzichten die de leerlingen moeten toelaten de actualiteit te volgen wanneer het gaat over een zwakkere creditrating voor bepaalde landen, het aanpassen van de rentevoet door de Europese Centrale Bank, de aandacht voor inflatie… Maar om dit alles concreet tastbaar te maken, besloten we leerlingen ook op een intensieve manier in contact te brengen met verschillende mensen met verschillende functies in verschillende bedrijven. Toch kunnen we moeilijk met 130 leerlingen een reeks bedrijven gaan bezoeken. We kozen dus voor de formule van een bedrijvencarrousel.


25

Hoe ging dat er aan toe? We konden 7 mensen warm maken om op woensdag 6 april 2 keer een anderhalf uur durende workshop te geven voor een 25-tal leerlingen. De leerlingen konden intekenen voor 2 van die workshops en na de paasvakantie gaven ze aan hun klasgenoten tekst en uitleg over wat hen bijbleef uit die workshops. Wie kwam er vertellen? Er waren : Mevrouw Celen, zelfstandig project manager die de streamlining van processen begeleidt in uiteenlopende grote organisaties. Ze liet de leerlingen ook een eigen proces op een ‘professionele’ manier in kaart brengen. De heer Janssens, senior researcher bij Materialise, die kon vertellen over de groei van een start-up hightech bedrijf en getuigen over de dagelijkse uitdagingen in de wereld van het onderzoek. De heer Lauwers, asset contract manager bij Electrabel, die zijn ervaringen deelde over de steengroeven in België en de uitdagingen in de elektriciteitsmarkt en een aantal wijze lessen kon meegeven voor het vormgeven van je loopbaan. Mevrouw Raymaekers, uitgever bij Van Halewyck, die leerlingen deed nadenken over de rol van marketing bij het lanceren van een product en hen strategieën liet bedenken om enkele nieuwe boeken in de markt te plaatsen. De heer Lesage, operational risk manager bij de Bank van de Post, die op een zeer didactische manier vertelde over de risico’s waarmee een bank moet rekening houden en hoe ze die kan inschatten en beperken. Mevrouw Oelbrandt, Human Resources business partner bij de MIVB, met ook een jarenlange ervaring in de farmaceutische industrie. Ze gaf de leerlingen een overzicht van de verschillende domeinen binnen Human Resources en hoe een bedrijf zich binnen elk van die domeinen moet positioneren. De heerDeturck, partner in een Private Equity Fund, die samen met de leerlingen op zoek ging naar de manier waarop een startende ondernemer zijn bedrijf kan financieren, welke risico’s daaraan verbonden zijn en wat het verschil maakt tussen falen en succes. Stuk voor stuk waren dit zeer boeiende verhalen. Voor sommige leerlingen echte eyeopeners. Voor anderen bleef het ver van hun bed. Maar we zijn er van overtuigd dat ook zij die denken nooit in de privé-sector te zullen werken, mogen voeling krijgen met wat er zoal gebeurt in een bedrijf. Dat het voor iedereen zinvol is te weten waar verschillende mensen zich in hun werk mee bezig houden, welke hun uitdagingen, hun moeilijkheden, hun voldoeningen zijn. En bij het bevragen van de leerlingen vond de grote meerderheid dat het initiatief voor herhaling vatbaar is. An Aernoudt, leraar Frans

26


Zaterdag 5 maart: Verkenning 05.35 uur. Brussels Airport. Vertrekhal: 5 leerkrachten, 45 zesdejaars. Motto, als steeds: medewerking en flexibiliteit. En een nieuw bundeltje: eufemisme voor 156 bladzijden hardcore cultuur. Verzacht de vliegreis. De bus van Angelo voerde ons fluks de Stad in. Hotel Luciani: bekend om zijn marmeren muren, organisch ontbijtritueel en handdoek-op-verzoek policy. Na het middagmaal, al dan niet met cola van 4 euro: Maria Maggiore, Fori Imperiali, Torre Argentina, Pantheon, Piazza Navona, Campo de’ Fiori, Piazza Farnese, Gesu... Hoogtepunt was wellicht de overhandiging van de pauselijke artisjok, aan de voeten van Giordano Bruno. Voor een culinair hoogtepunt was het uitkijken naar ristorante Buvette, hartverwarmend hoe die ober dag na dag ontdooide, in non-verbale dialoog met de leerlingen. Zondag 6 maart: De Romeinen Over de Oppio naar het Colosseo: blijft indrukwekkend. Na kort verwijl aan de Boog van Constantijn konden we het amfitheater in: behoeft geen commentaar, net zo min als de pizza van Royal Art Cafè, opgediend met aangename intervallen. De namiddag stond in het teken van Foro Romano en Palatino. Zuil na zuil, steen na steen: geen moment verslapte de aandacht van de leerlingen, geen prati werden calpestati. Op de Palatijn werd geen Ninja gespeeld, hetgeen ook niet de aandacht trok van andere toeristen, en Mozes was niet vertoornd in de Vincoli, terwijl het Boliviaanse carnaval de straten


27

teisterde. En Valentijn of niet, de ‘Amor in Roma’-wandeling vond plaats. Rome was sowieso extra tricolore, gezien de feesten voor 150 jaar eenmaking, dus was enige hulde aan Garibaldi wel op haar plaats. Dat dit samenging met een nachtelijk panorama was mooi meegenomen. Dat dit per se op een berg moest, droeg enkel bij aan de charme. Maandag 7 maart: De pausen Vaticaanse Musea. (Marmer)kunst en -kitsch wedijverden om de aandacht van de leerlingen - daar gaan we althans van uit - maar de meeste indruk werd gemaakt door de ‘authentieke’ pauselijke vertrekken. Anchises met de kerstmuts, who’s who in de school van Athene, dat gedoe in de Sixtijnse kapel. In de namiddag en Sint-Pieterskerk werd ons om mysterieuze reden de toegang ontzegd tot de zone onder de koepel, maar er restte genoeg ruimte om ons aan te vergapen. Buiten wachtte de Engelenburcht. ’s Avonds bezochten we het Rome van die andere paus: Berlusconi. En dan flink naar bed. (Voor bunga bunga deden de voetjes te veel pijn.) Dinsdag 8 maart: De barok (Caravaggio en Bernini) Aah, Teresa, lustige non. (Excuseer, maar dat is ze.) Voor het eerst in de lange tweejarige traditie van de Romereis bezochten we ook Borromini’s San Carlo. Iemand vecht voor een plek in de titel. Voor het eerst bezochten we ook Palazzo Barberini ééns voorbij de fonteinen - waar het fresco van da Cortona zelfs de minst kunstminnende (zeer relatief in dit gezelschap) - tegen de grond en stil kreeg. Stilte ook in de kapucijnencrypte, geconfronteerd met het knutselwerk van de dood. En de luister van de Via Veneto mag dan getaand zijn, naar het Borghesepark brengt ze je in stijl. Picknick met overheerlijk perensap. (Of was het abrikoos? Oh nectar van de Romereis...) Artistiek ambrozijn bood de Galleria: voor elk wat wils en zeker voor wie van G. Lorenzo en M. Merisi houdt. (Of van net iets mindere goden als Frans II Francken de Jongere: coming soon to a Museum M near you.) De zon scheen weldadig over de Pincio, maar de rust der magnolia’s maakte plaats voor chaos op de Piazza del Popolo: carnavalsfeest op het plein. Uiteraard hielden de leerlingen zich afzijdig van het gewoel, dansten niet op de tonen van Yolanda be cool (R. Carosone draait zich om in het graf.) Naarmate de namiddag vorderde, ontspon zich een bitse strijd tussen meneer H. en meneer V., met de adoratie van de leerlingen als inzet, want daar leven zij voor. De avondactiviteit was optioneel, dus een deel van de groep zal nooit weten hoe het is om in het donker oog in oog te staan met Marcus Aurelius’ paard, een verboden glimp op te vangen van de Ercole Dorato en de omtrek van de Capitolinustempel af te wandelen met murwe voetjes.

28


Woensdag 9 maart: De christenen Wie een thema heeft, heeft een missie. Eérst: Santa Croce in Gerusalemme: onlangs in het nieuws wegens haar exquise bed & breakfast. 45 Paridaenen waren gebrand op een blik op Jezus’ kruis. Van daar naar de San Giovanni, en de Heilige Trap. Vervolgens San Clemente, met haar verborgen geschiedenis. Als pièce de résistance, en voor het eerst in de Romereis-geschiedenis: het oratorio van Sint-Silvester, aan de Ss. Quattro Coronati. Wie kent niet het verhaal van deze trotse prelaat. U wil het stripverhaal bezichtigen? Ga naar de tralies, doneer substantieel aan de zuster, de buzzer opent de deur. ’s Namiddags opende kunsthistoricus J. Gadeyne onze ogen voor de schatten van de Capitolijnse Musea - maar hield de zijne gesloten. Victor erkende zijn meerdere in de wolvin: nog zo’n mirakel. De Bocca della Verità bleef voorlopig een verre droom, maar de vergane glorie van het Circo Massimo verzachtte de teleurstelling. Voor het avondspel begaven we ons weer naar het Marsveld, alwaar de moord op G. J. Caesar werd ontrafeld. De overduidelijke naïviteit van bepaalde role-players stak schril af tegen de angstwekkend trefzekere wijze waarop anderen een Caravaggio neerzetten, en de ingeniositeit van de organisatoren van het spel. Dat we er een paar kwijt waren aan de Blue Ice leek een klein offer, maar uiteindelijk raakte iedereen in het hotel. En wie een handdoek wou hoefde het maar te vragen. Donderdag 10 maart: De ironie van de geschiedenis Zagen over openbaar vervoer: te gemakkelijk. En we zijn uiteindelijk aan de Catacomben geraakt. Wat is een uur, in het licht van de loculi der eerste christenen? De gids was absutely [sic] rad van tong. Dat we Bernini al kenden, kwam wel als een shock. Uit compassie dronken we koffie uit de automaat, EN NIET AAN DE OVERKANT VAN DE STRAAT. Na een heerlijke nectarovergoten picknick met volstrekt niet doordringend geurende charcuterie - o, wat ruikt je rugzak vandaag weer heerlijk naar salami begaven we ons te voet (onvermurwbaar) naar de Via Appia Antica. Ieder aan zijn eigen tempo, al dan niet obsessief de monumenten identificerend maar sowieso nostalgisch, begaf de groep zich van Rome naar het onbekende. Onderweg kregen we het gezelschap van klingelende geiten, de zon stond in het zenit, de tumuli vormden de perfecte achtergrond voor gesprekken over het leven, of over school. De reality check van de Via Appia Nuova was brutaal, maar noodzakelijk, want van de leerlingen werd verwacht dat ze zich de rest van de middag zelf zouden bezighouden, nu ook officieel veroordeeld tot ‘vrije tijd’. Een groepje diehards zal zijn bezoek aan de Thermen van Caracalla nooit vergeten. De avond stond in het teken van toerisme, aan de Trevi-Fontein


29

30



31

en de Spaanse Trappen, met ijs van Giolitti. Maar een verkwikkende wandeling terug naar het hotel was waar de leerlingen waarlijk naar smachtten. Vrijdag 11 maart: Renaissance. Ad fontes Niet uitbollen, voluit gaan, en nog wel te voet want de bussen staakten. De occasionele stakingsbreker/minimumservice werd schraler naarmate de dag vorderde en het helikoptergeluid boven Rome aanzwol. We ontvluchtten de waan van de dag in Trastevere - where else, in de Villa Farnesina. Chigi’s kunstenaars deden het werk: Amor en Psyche... Galatea... Genius. Nóg renaissance bij het tempeltje van Bramante, de échte plaats van Petrus’ kruis. Middageten gebeurde in het hartje van de meest pit-to-res-ke wijk der wijken - mevrouwen M., M. en V. leefden helemaal op - op rood-witgeblokte kleedjes. Over het Tibereiland wandelden we, de Aventino op, met een blik door het sleutelgat, en verpoosden in een locus amoenus. Terwijl onheilstijdingen over vliegtuigstakingen de gemoederen licht beroerden, daalden we via het Circo Massimo af richting de stad, langs het Colosseo, naar Termini. Voor sommigen de wandeling teveel, maar wat aan het eindpunt lag, liet niemand koud, getuige de eerbiedige stilte die zich meester maakte van de groep. En de definitieve slotceremonie... We waren herboren. Epiloog: creditzijde Je kan naar Rome met de bus. Je kan zelfs met de trein, al is dat een heel gedoe. Beide opties zijn echter behoorlijk tijdrovend (en slaapdepriverend?). Zeker geconfronteerd met de beperkte duur van de ‘krokusvakantie’, is een mens/zijn 50 mensen geneigd het vliegtuig te nemen. En dat betekent: gigantisch veel CO² uitstoten: zo’n 33 ton (Ja. Echt.) Binnen de ‘begroting’ van de reis werd dan ook een som apart gehouden voor de zogenaamde ‘ecocompensatie’. Wie via de geijkte websites wil compenseren, betaalt voor die massa zo’n 800 euro. Gedeeld door 50: 16 euro per reiziger. ‘Voor de prijs van een gelato per dag…’ De afwegingen over de besteding van dat bedrag blijven u bespaard. Op vrijdag 20 mei 2011 werd tijdens de ‘Romereünie’ een check overhandigd aan Natuurpunt - uiteraard gevolgd door de noodzakelijke storting. ‘Al honderden jaren gaan pelgrims naar Rome om te boeten voor hun zonden. Wij boeten ná de Romereis voor ónze zonde. Vroeger kochten pelgrims aflaten, wij kopen een eco-aflaat.’ Aldus een van de organisatoren, net iets te retorisch na de schooluren. De leerlingen lieten het niet aan hun hart komen. Als de aankoop van een ‘bomenpakket’ van 40 euro Natuurpunt 10 bomen en 10 m² grond oplevert, gaven/kregen de Romereizigers dus 200 m² grond en 200 bomen cadeau. Vier bomen per persoon! Uiteraard beseffen de Romereizigers dat ze daarmee de wereld niet hebben gered. Maar er staan binnenkort op aarde 200 bomen meer dan voorheen. Ze komen er alleszins bij aan de creditzijde. Bruno Vantomme, leraar klassieke talen

32


maandag 11 april Maandagochtend, 5 uur, Zaventem. Met de nodige dosis cafeïne verzamelen we in de vertrekhal van de luchthaven. Nadat we onszelf door de douane heen gesmokkeld hebben, zijn we klaar voor onze (voor sommigen hun allereerste) vlucht. Berlijn, 8.15 uur Gepakt en gezakt nemen we de bus richting jeugdherberg. We belanden in Generator Hostel Berlin waarvan de gangen hemels verlicht zijn met blauwe neonlampen. De dag begint pas echt met een wandeling doorheen het voormalige Oost-Berlijn. We starten op Alexanderplatz, wandelen langs de Fernsehturm (de 365 m hoge televisietoren) en gaan dan via het Museuminsel richting Unter den Linden, een van de meest bekende straten in Berlijn. Ook de Brandenburger Tor en de Reichstag mogen niet ontbreken op deze kennismakingstrip door de stad. Een onvergetelijk monument is het Holocaust Mahnmal. Terwijl we tussen de 2711 zuilen lopen, worden we herinnerd aan de joodse slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog. Na een lekkere maaltijd en een eerste boeiende dag kruipen we ons bedje in. Bis Morgen Berlin! dinsdag 12 april We beginnen de dag met een bezoek aan het Pergamonmuseum - bekend van het indrukwekkende Pergamonaltaar, de Marktpoort van Milete en de Ishtarpoort. We kunnen er eerst even vrij rondlopen en daarna worden we rondgeleid door een gids. Na dit museum staat het Olympiastadion op het programma. Dit is het imposante stadion waar


33

de Afro-Amerikaanse atleet Jesse Owens tijdens de Olympische Spelen van 1936 vier gouden medailles won, voor de ogen van Hitler. Bovendien is dit ook de plek waar Zinédine Zidane de beruchte kopstoot gaf aan Materazzi, tijdens de finale van het WK voetbal in 2006. ’s Avonds eten we bij Amrit, een Indisch restaurant, en dan trekken we naar Friedrichstadtpalast voor wat een wervelende avond werd. We bewonderden er ‘Yma’, een Las Vegas-achtige show met dans, zang en verbluffende acrobatie op het grootste podium van de wereld. We sluiten deze mooie avond af in stijl, met een heerlijke cocktail.

woensdag 13 april Om 10 uur worden we verwacht aan de Kulturbrauerei voor een begeleide fietstocht door Berlijn. De gids toont ons plekjes die de geschiedenis van de stad uitademen en laat ons ook een stuk authentieke muur zien. Ondanks de regen staan onze gezichten helemaal niet op onweer. In de namiddag trekken we naar het DDR-museum waar we ons laten onderdompelen in het leven in het voormalige Oost-Duitsland. Het wordt een echte ‘horen, zien en voelen’- ervaring. Voor wie wil staat er nog een alternatieve wandeling op het programma; een Amerikaanse gids ons meeneemt in de wondere wereld van graffiti. ’s Avonds stillen we onze honger in 12 Apostel, waar heerlijke pizza’s geserveerd worden met de namen van... jaja, de apostelen. donderdag 14 april Vroeg opstaan vandaag - voor sommigen echt wel iets te vroeg - want om 8.30 uur hebben we een afspraak aan Berliner Unterwelten voor een rondleiding door doolhofachtige gangen, duistere bunkers en verlaten perrons - de wereld van de Koude Oorlog. We luisteren geboeid naar de geschiedenis van de bunkers, zien hoe alles werkt - sommigen

34


onder ons mogen zelfs het ventilatiesysteem in werking zetten - en waarop de bunkers allemaal voorzien waren. Dankzij onze gids en zijn hulpje kunnen we de bunkers levend verlaten en Berliner Überwelten weer binnenwandelen. Na dit interessante bezoek volgt het Stasimuseum. Hoewel de gids wat tegenviel, kregen we toch een goed beeld van hoe de Stasi - de oren en ogen van de DDR - te werk ging. Camera’s in vogelhuisjes of lippenstift, het bestond allemaal. En we maken kennis met de gehanteerde ondervragingstechnieken. Urenlang, soms dagenlang, om mensen psychologisch te kraken. Na de middag wandelen we langs East Side Gallery, het langste stuk muur dat nog overeind staat en beschilderd werd door kunstenaars. Een openluchtmuseum als het ware. Daarna gaat het richting Kurfürstendamm voor een namiddag vrije tijd met shopping, een bezoekje aan de zoo of nog wat anders. We sluiten de dag af op de Potsdamer Platz. Sommigen pikken er een filmpje mee in de IMAX-studio’s, anderen kuieren rond tussen de hoge gebouwen van Sony, Chrysler... stuk voor stuk staaltjes van hoogstaande hedendaagse architectuur.

vrijdag 15 april De dag begint met... toeters en bellen! Laura is jarig. Het Jüdisches Museum, een indrukwekkend gebouw van de hand van architect Daniel Libeskind, staat als eerste op het programma. We kunnen er vrij rondlopen om de Joodse cultuur in al haar facetten te ontdekken. Nadien passeren we langs Checkpoint Charlie - een voormalige strengbewaakte grensovergang tussen Oost en West - en het gedenkteken voor Peter Fechter, een van de bekendste slachtoffers van de Muur. Na de lunch volgen een wandeling met


35

als thema ‘Ondergang van de rijkshoofdstad Berlijn’ en een boottocht op de Spree. Berlijn van op het water, het is weer een andere manier om naar de stad te kijken. Na de boottocht springen we het museum van het Holocaust Mahnmal nog binnen. Klein probleem: de feestballonnen van Laura mogen er niet in. In dit aangrijpende museum zijn getuigenissen te horen en te lezen die velen een krop in de keel bezorgen. Na een lekker avondmaal is het tijd voor de verrassingsactiviteit. We vieren onze laatste avond in Berlijn in Clärchens Ballhaus. De sfeer zit er al snel in en uiteindelijk staat bijna iedereen op de dansvloer van deze prachtige balzaal. Om middernacht zingen we voor de tweede jarige op onze reis, Anneleen, en daarna... snel naar ons bedje toe.

zaterdag 16 april Hip hip hoera voor Anneleen! Onze allerlaatste dag in de prachtstad start met een wandeling door Prenzlauer Berg, om de sfeer op te snuiven van alweer een andere buurt in Berlijn. Meteen waan je je niet meer in de drukke stad. Je ziet gezinnen op de fiets, gezellige terrasjes, een leuke markt, en niet te vergeten... de speeltuin, waar we allemaal ons hartje ophalen. We eindigen met een heerlijke brunch: een rijkelijk buffet staat ons op te wachten en iedereen eet zijn buikje vol. Dan is het jammer genoeg tijd om onze koffers op te pikken in de jeugdherberg en afscheid te nemen van Berlijn. De vlucht naar huis verloopt niet geheel zoals gepland. Er is een koffer te veel, en er is een koffer zonder label aan boord... die van Marjolein. Die ‘vreemde’ koffer bezorgt haar wel een onvergetelijke vlucht: zij mag meevliegen in de cockpit! Op Zaventem eindigt onze reis... met koffers vol bijzonder fijne ervaringen. een bijdrage van alle Berlijnreizigers

36


Model European Parliament (MEP) is een simulatiespel waarbij leerlingen uit NoordBrabant (Nederland) en Vlaanderen het Europese Parlement naspelen. Het MEP ontstond meer dan twintig jaar geleden, in 1989. In 26 scholen worden telkens 6 leerlingen van 15-16 jaar (vierde middelbaar) gekozen. Een school uit Noord-Brabant en een school uit Vlaanderen vormen samen een land. Zo zijn er dus 13 landen met telkens 12 leerlingen. Elke leerling krijgt op zijn beurt een commissie toegewezen waarin hij dan het standpunt van zijn land moet toelichten en verdedigen. Elke commissie wordt geleid door een commissievoorzitter. Die wordt gekozen uit de deelnemende parlementariërs van het vorige jaar. Sinds een aantal jaren krijgen ook de leerlingen van het Paridaensinstituut Leuven de kans om deze ervaring te beleven. Dit jaar mocht ik er bij zijn, en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Integendeel! In Paridaens werd er aan de leerlingen van het vierde middelbaar gevraagd wie zich geroepen voelde om mee te doen. Na een mailtje met onze kandidaatstelling, werden we uitgenodigd om onze motivatie te verdedigen. Onder het deskundige oog van mevrouw Matthys en mevrouw Van Dun werden onze MEP-capaciteiten gewikt en gewogen. Met 6 leerlingen van onze school en 6 leerlingen van een school uit Rosmalen vormden wij Italië. Ik kreeg de commissie ruimtevaart toegewezen. Weken heb ik alle mogelijke documentatie en informatie verzameld om mij zo goed mogelijk in te werken in deze voor ons toch niet zo alledaagse materie. Gelukkig konden we altijd rekenen op de steun en het advies van onze begeleidende leerkrachten, mevrouw Matthys en mevrouw van Dun. Elke commissie krijgt de opdracht om een resolutie te schrijven waarin alle landen zich min of meer moeten kunnen vinden. Natuurlijk moet iedereen wel wat toegevingen doen. Bij ons in de commissie ruimtevaart ging de samenwerking wel vlot. Weinig landen waren echt ronduit tegen en zo zijn we tot een mooie resolutie gekomen. Wat mij echt zeer positief heeft verrast, is dat wij - jongeren van rond de 16 jaar - zo goed konden debatteren en hierbij ook echt tot resultaten zijn gekomen. Nadat de resolutie was geschreven was het tijd voor het landenoverleg. Vanuit je land, in mijn geval was dit Italië, moesten we alle commissies overlopen. Geval per geval beslisten wij dan of wij al dan niet met de voorgestelde resolutie konden akkoord gaan. Soms was het wel moeilijk om echt vanuit je land te denken, als je je persoonlijk eigenlijk niet in het Italiaanse standpunt kon vinden. Mijn papa zegt dat dit bekend staat als het ‘principal agency problem’. Dat wil zeggen dat wie voor iemand anders optreedt, altijd


37

worstelt met de spanning tussen zijn eigen visie en belang en dat van zijn cliënt. Wanneer je een wijziging wou doorvoeren aan een resolutie, dan kon je een amendement schrijven en dit verdedigen in de algemene vergadering. Je kon ook een ‘tegen-speech’ schrijven, waarbij je een resolutie letterlijk afkraakt. De laatste dagen van deze spannende week - donderdag en vrijdag - waren de absolute climax. Het was een ongelooflijke ervaring om deel uit te maken van het grote debat op de plenaire of algemene vergadering. Hier moest elke commissie zijn resolutie verdedigen. Deze plenaire zittingen werden geleid door het Presidium (drie leden verkozen uit de commissievoorzitters van het vorige jaar). Onze resolutie werd met glans goedgekeurd. De euforie in onze commissie was groot. Ik ben heel blij dat ik deelgenomen heb aan deze fantastische week. En of dit nog niet genoeg was: ik mag volgend jaar weer mee als commissievoorzitter! En twee andere leerlingen van Paridaens werden uitverkoren om volgend jaar mee te doen aan het internationale Parlement. Aan alle mensen die de kans krijgen om deel te nemen aan MEP: “just do it”!! Je zal zien: het is een super ervaring. Nogmaals heel veel dank aan onze school, onze begeleidende leerkrachten en de zes andere leerlingen van Paridaens. En natuurlijk aan alle super toffe nieuwe MEPvrienden en -vriendinnen die dit alles voor mij zo leuk hebben gemaakt. Charlotte Verbeke, 4E

38


1ste jaar • • • •

Sponsorloop ten voordele van de vastenactie Excursie aardrijkskunde in Leuven Netbaltornooi Taalexcursie Frans naar Luik

2de jaar • • •

Sponsorloop ten voordele van de vastenactie Vrijwilligerswerk in rusthuis Dijlehof Gezondheidsdag

3de jaar • • • • •

Sponsorloop ten voordele van de vastenactie Sint-Pieterskerk met schatkamer en het stadhuis van Leuven Excursie naar Huy Sportdag Humane wetenschappen: bezoek aan rusthuis Dijlehof

4de jaar • • •

Sponsorloop ten voordele van de vastenactie Sportdag Ovidius in musica: lezing door prof. Bossuyt voor de leerlingen Latijn


39

5de jaar • • • • •

Virusproject LT-vorming: onderzoeksvaardigheden toepassen in de praktijk in Louvain-LaNeuve Excursie naar de Westhoek Excursie naar Doel en Dessel Slotzitting KRAS scholierenparlement voor degeselecteerde leerlingen

6de jaar • • • • • •

40

Sportdag Ondernemerscarrousel Filosofische lezing voor de leerlingen Grieks Bezoek aan het Vlaams Parlement en rondleiding in KBIN: evolutie van de mens Excursie aardrijkskunde Slotzitting KRAS scholierenparlement voor de geselecteerde leerlingen


Hilde Dengis, Myriam Neves, Annick Van Petegem

Recommend Documents