Hier Ben Ik! Tentoonstelling van 4 tot 28 mei 2012 Zwaneberg Cultuurcentrum

biografieën van de kunstenaars

Hier Ben Ik! Tentoonstelling van 4 tot 28 mei 2012 Zwaneberg Cultuurcentrum

Bergstraat z/n 2220 Heist-op-den-Berg / www.zwaneberg.be

Globe Aroma - Cellebroersstraat 16 rue des Alexiens - Brussel 1000 Bruxelles - T 02/511 21 10 - www.globearoma.be

Jean-Marie Semanda Né le 29 december 1966, à Brambai (Rwanda) Jean-Marie Semanda laat zich steeds leiden door de natuurlijke vorm van het houtblok dat hij bewerkt: zijn sculpturen vergen dan ook geen samenvoegingen. Daardoor mag hij zich de echte erfgenaam noemen van de kennis en de gaven van zijn voorouders. Lange tijd lag zijn atelier immers aan de rand van het woud! Hijzelf zegt hierover:” In Afrika noemt men beeldhouwen op hout kloppen. Dikwijls is het ook groepswerk.” Als zestienjarige, in 1982, trekt hij naar Kunstacademie Nyundo, gevestigd in de Rwandese stad Gisenyi. Hier studeert hij zes jaren. Daarna (1988) wordt hij leraar plastische expressie in een middelbare school te Kigali. Maar na een kort verblijf op de Academie voor Schone Kunsten te Kinshasa, trekt hij verder naar Abidjan (Ivoorkust) in 1992. Toch is hij nog altijd op zoek naar nieuwe horizonten en als hij de kans krijgt om naar het Duitse Goethe Instituut te gaan twijfelt hij geen ogenblik. In augustus 1992 landt hij te Düsseldorf. Jean-Marie ontmoet er de beeldhouwer Klaus Simon en wordt er leerling van Klaus Rinke. Alhoewel hij ook goed kan tekenen en schilderen zijn het in de eerste plaats zijn beeldhouwwerken die hem de kans geven zijn liefde voor de natuur en zijn onderhuidse verwondering over het menszijn uit te drukken. Rond die tijd komt Jean-Marie Semanda los van alle geïnstitutionaliseerde religies en wordt vrijdenker. Maar zijn grote liefde voor de natuur, gekoppeld aan bewondering voor de grootse prestaties van de dieren, zoals de ‘werken’ van bevers en ooievaars, blijft bestaan. Het is er hem eigenlijk om te doen de idee over te brengen dat ook in iedere mens ‘een zeker genius’ schuilgaat.... Daarom zegt hij: “Een sculptuur in het vuur gooien dat doen we niet: dat bezorgd ons angst!”. Hij wordt trouwens op zijn manier beïnvloedt door het Bossonisme: een beweging in Afrika die tracht het geloof in het animisme te doen herleven. “Zelfs indien velen van ons christenen werden, neemt toch, in het diepst van de nacht, het animisme de macht over.” Ergens in zijn werk als kunstenaar wordt hij achtervolgd door de gedachte dat een traditioneel masker minder waarde heeft dan een maagd Maria. Voor Jean-Marie Semanda gaat het ook over : “sporen nalaten van volkeren die besloten hebben om een einde aan hun bestaan te maken”.

Jean-Marie Semanda s’inspire de la forme initiale des pièces de bois qu’il travaille. Les sculptures qu’il réalise, ne nécessitent aucun assemblage. En cela, il est un digne héritier du savoir et des dons de ses ancêtres. Son atelier a longtemps été juste à côté de la forêt. “En Afrique, sculpter se dit taper du bois, et souvent c’est un travail d’équipe !”, explique-t-il. En 1982, Jean-Marie Semanda rentre à l’école d’Art Nyundo de la ville Rwandaise de Gisenyi, où il étudie durant 6 années. En 1988, il est nommé enseignant d’expression plastique dans un lycée de la capitale de Kigali. Après un passage à l’Académie des Beaux-Arts de Kinshasa, il part en 1992 vers la Côte-d’ivoire, à Abidjan. Mais quelques années plus tard, pas encore rassasié de découvertes, il saisit une opportunité du Goethe Institut, pour migrer vers l’allemagne au mois d’août 1998, et il attérit à Dusseldorf. Jean-Marie y rencontre le sculpteur Klaus Simon, puis devient élève de Klaus Rinke. Il pratique également la peinture et le dessin, mais seule la sculpture lui permet véritablement d’exprimer son amour de la nature et une certaine admiration pour l’ humanité. Jean-Marie Semanda est un libre penseur, détaché des croyances religieuses institutionnalisées. Et avec une grande considération pour les créations du castor ou de la cigogne, il s’agit pour lui de transmettre l’idée que l’homme est habité par un certain génie. “Mettre une sculpture dans le feu, ça ne se fait pas et cela nous fait peur”. Jean-Marie Semanda est à sa manière influencé par le Bossonisme, ce mouvement de re-conquète par les africains de leur propres croyances animistes. “Même si beaucoup d’entre nous sont devenus chrétiens, au fond de la nuit c’est l’animisme qui prends le relais”. Sa démarche de plasticien est hantée par l’idée qu’un masque traditionnel a trop souvent moins de valeur qu’une vierge-marie. Pour Jean-Maire Semanda, il s’agit aussi de : « Laisser les traces, de peuples qui ont décidé de mettre fin à leur existence. »



Conté Morlaye Né en 1987, à Conakry (Guinée).

Sinds mei 2010 woont en werkt deze jonge kunstenaar in België. Toen hij te Conakry naar school ging vulden talloze tekeningen al snel zijn schriftjes. Later ontwikkelde hij zijn gave bij de vereniging Conakry Decor. “ln feite ben ik daar opgegroeid”, zegt hij. Alhoewel kunstenaars in Afrika weinig gewaardeerd worden, moedigde zijn familie hem toch aan om op die weg verder te gaan. Wanneer het ‘Centre culturel Franco-Guinéen’ een wedstrijd organiseerde en Conté Morlaye er aan meedeed, kreeg hij in 2007 de kans om een stage te beginnen bij het Nationaal Museum van Conakry. Gedurende die tijd kreeg hij de steun van een ander Guinees kunstenaar Papis. Die stage kon hij zelfs afsluiten met een eigen tentoonstelling! Niet ver van het stadium, waar zich de vreselijke gebeurtenissen op 28 september 2009 voordeden, kreeg hij een atelier. Die dag liep Conté de straat op en maakte een reeks tekeningen over het brutale optreden van de militaire overheid... Wanneer hij deze tekeningen exposeerde kreeg zijn tentoonstelling het bezoek van enkele militairen. Militairen waarvan de zelf al te bekende officier Moussa Dadis Camara zei dat hij ze niet in de hand kon houden... Gevolg: 5 maanden gevangenis en daarna een verplicht verblijf, volledig geïsoleerd, in een dorp. Zijn familie begreep dat op dat moment de toekomst van Conté niet meer in Guinea lag. In de lente van 2010 komt hij aan in Brussel en sluit zich aan bij Globe Aroma. Hij voelt er zich al snel thuis en werkt er heel graag. Hij neemt er deel aan de projecten en tentoonstellingen, zoals ‘Propositions pour un monument’, uitgedacht door Roel en Frank Kerkhofs, 2011 en Museum Night Fever, 2012. De voorstellingswereld van Conté krijgt haar voedsel uit het dagelijkse leven. Soms lijkt het misschien wat naïef. Maar zeker blijft dat zijn werk de eerlijke uitbeelding is van hoe hij het bestaan aanvoelt. Tekenen en schilderen is voor hem iets natuurlijks. Uiteindelijk is zijn hoop dat de mensen een goed gevoel krijgen als ze zijn tekeningen zien. Conté is ook geboeid door de kunst van Pablo Picasso. De vrijheid in de interpretatie van de werkelijkheid, zoals hij die bij Picasso vindt, spreekt hem duidelijk aan. Begin 2012 had Conté Morlaye zijn tweede interview in het kader van z’n asielaanvraag. De ambtenaar van de Dienst Vreemdelingenzaken gaf hem wat wit papier en een stylo om te bewijzen dat de tekeningen die hij voorlegde wel van hem waren! Maar ... Conté had geen enkele moeite om dat te doen.



Dès le début de son parcours scolaire à Conakry, ses dessins ont envahi ses cahiers. Il a développé cette pratique au sein de l’association Conakry Kaloum Decor. Dont il dit : “En fait, c’est là bas, que j’ai grandi”. Sa famille l’a également encouragé à travailler le dessin et la peinture, alors qu’en Afrique les artistes ne sont pas toujours bien considérés. En 2007, suite à un concours organisé par le centre culturel Franco-Guinéen, Conté Morlaye a entrepris un stage au Musée National à Conakry. Il y est parrainé par Papis, un artiste Guinéen, et ce stage est conclu par une exposition personnelle. Il obtient ensuite un atelier non loin du stade où se sont déroulés les événements du 28 septembre 2009. Ce jour là, Conté Morlaye est descendu dans la rue pour réaliser une série de dessins relatant l’oppression du pouvoir militaire et les faits outrageux. L’exposition de ces dessins a fait l’objet d’une visite des militaires, ces hommes que même le trop célèbre officier Moussa Dadis Camara disait ne pouvoir contrôler. Un séjour de 5 mois en prison, puis une résidence isolé dans un village, suggèrent à sa famille que le destin de Conté ne se situe pas pour le moment en Guinée. Conté aime Picasso, et la liberté que ce genre d’expressions artistiques induisent. Début 2012, après avoir introduit sa demande de régularisation comme réfugié politique, l’office Belge des étrangers lui a donné des feuilles blanches, un stylo et quelques minutes pour prouver que les dessins qu’il présentait comme raison de son exil, étaient bien les siens. La sincérité de l’artiste a convaincu les fonctionnaires. Depuis son arrivée à Bruxelles au printemps 2010, il travaille avec plaisir dans l’atelier de Globe Aroma, et participe à des projets et expositions comme : Proposition pour un monument (initié par Roel & Frank Kerkhofs en 2011), Museum Night Fever (2012). L’expression de Conté Morlaye est nourrie par le quotidien. Bien qu’ils figurent parfois une certaine banalité, ses dessins et peintures sont les témoins sincères de la façon dont Conté ressent l’existence. “Le dessin, c’est une vie à l’état naturel. Mon désir est que les gens se sentent bien en voyant mon travail.”


Khalifa Faye né en 1979 à Pikine, Dakar (Senegal).

Kunstenaarsvisie. “Om een verhaal op een drager, zoals doek, vast te leggen, is het voor mij nodig dat wat uitgebeeld wordt bij de eerste blik herkend wordt. Een kunstenaar creëert niet: hij doet niets anders dan voorwerpen, plaatsen, stemmingen, vormen... en vooral zijn gedachten gestalte geven. De eenvoudigste composities laten een heldere ‘lezing’ toe. Hierbij is het gebruik van typografie een grote hulp. Want zo kan ik zaken die niet uitgebeeld worden toch oproepen. Dit door het optekenen van een naam, een woord, soms zelfs door het aanbrengen van een eenvoudige letter! En: alles dat getoond wordt, is niet ‘herschreven’. lmmers, om een sociale realiteit te beschrijven heb ik alleen een intieme omgeving nodig. Een huis, een appartement, een Ioft. Samen met de voorwerpen die er zijn: tafels, stoelen, deuren, bedden, badkuip, boekenkasten, behangpapier, enz....” “Zeg me wat je hebt en ik zeg je wie je bent. De kosteloosheid der levensdingen stort neer in de kosteloosheid van de tijd. Waarom zich doden om zoveel zaken te willen hebben?”

“Pour créer une histoire sur un support comme la toile, il m’est nécessaire que ce qui y est représenté soit reconnu au premier regard. L’artiste ne crée pas. Il ne fait que reproduire des objets, des lieux, des ambiances, des formes... et surtout ses pensées. Les compositions les plus simples permettent une lecture claire. L’utilisation de la typographie m’aide beaucoup, car je peux faire exister des choses qui ne sont pas représentées en évoquant simplement un nom, un mot, parfois même une simple lettre. Et tout ce qui est montré, n’est pas ré-écrit. Car pour décrire une réalité sociale, j’ai juste besoin d’un environnement intime : une maison, un appartement, un loft, les objets qui s’y trouvent : tables, chaises, portes, lits, baignoires, bibliothèques, papiers peints, etc...” “Dis moi ce que tu possèdes et je te dirais qui tu es. La gratuité des choses de la vie s’écroule dans la gratuité du temps. Pourquoi se tuer à vouloir posséder tant de choses ?”



2000/Typografieën in zaal TWEE kamer VIJF van het noordelijk woongedeelte van een Huis. 2001/ maquette betreffende de verschillende elementen van de woonst, de KEUKEN de trappen massa’s vensters onder de deuren van de badkamer juist naast de schouw van de open haard. 2002/Seriegrafieën in het behangpapier om voltapijt te hebben met enkele betegelingen QLQ voor het jaar. 2003/de meubelen tafels bureelstoelen zetels bedden verblijfsmeubelen kindermeubelen eethoek de gangen de hall van de slaapkamer van de ouders door de dressing niet zonder de muurkasten alleen de kasten EEN deurklink op de ingang van het slot als de hengsels als de lijst met de deurplaat. Studies over de boodschappenlijst. Ten titel van vergelijking een badkuip heeft 240 I water nodig terwijl een stortbad er slechts 30 nodig heeft 2004/badkamertoestellen in de betegeling van een stortbad zonder water zonder vensters noch afzuigkappen. Optische illusies onder de lampen komen van de meubelen met oriëntaties ..... de deur met witte en rode gordijnen blijft voor de badkamer als de tafel naast de urinoirs in glas want de w.c. blijft in de gemeenschappelijke circulatiezone2005/keukens met afwasbak frituurketel platen met twee lichten oven koelkast diepvrieskast droogrek eetkamer zetels zonder leuningen relaxzetel zitbank 2 plaatsen poefs tassen voor koffie en thee bierglazen porto likeurflessen in een bar .... de rust op de tafels kaders kleuren van de vensters2006/kamer van de ouders in het salon zonder wieg zaal voor twee maar kamers voor vijf. Het volume van een voorwerp en de gebruiksfrequentie bepalen de hoogte waarop een voorwerp moet geschikt worden 2007 08 09 10 1112 proefnemingen aan de gang..

2000/typographies dans la salle DEUX chambre CINQ de l’habitat nord d’une maison. 2001/ maquettes sur les differents éléments de l’habitation : la CUISINE les escaliers des tas de fenêtres sous des portes dans la salle bains juste à cote de la cheminée a feu ouvert. 2002/sérigraphies dans les papiers peints pour avoir des tapis pleins avec quelques carrelages n/b pour l’année 2003/les meubles tables chaises bureau fauteuils lits meubles du séjour mobilier de l’enfant coin repas les couloirs le hall de la chambre des parents devant la chambre des robes non sans les placards juste les armoires. UNE porte clenche sur l’entree de serrure lorsque la paumelle chambranle avec la feuille de porte. Études sur la liste des courses À titre de comparaison une baignoire moyenne de 1,70m de long, nécessite 250 litres d’eau, alors que la douche n’en consomme que 30 litres. 2004/appareils baignoires dans le carrelage d’une douche sans eau sans fenêtres ni hottes. Illusions optique sous les lampes venant des meubles aux orientations... la porte avec les rideaux rouge et blanc reste devant la salle de bains si la table à cote des urinoirs est en verre car le wc reste en zone de circulation commune. 2005/cuisines avec l’évier lave-vaisselles friteuse plaques à deux feux four réfrigerateur. congelateur séchoir salle à manger. 2005/chaises chauffeuses fauteuils de repos canapé 2 places poufs tasses à café à thé verres bière porto liqueur bouteilles dans un bar..le repos sur la table cadres couleurs de fenetre. 2006/chambre des parents dans le salon sans berceau salle pour deux mais des chambres pour cinq. Le volume d’objet et sa fréquence d’utilisation determinent la hauteur à laquelle il doit etre rangé. 2007-08 09 10 11 12 experimentations en cours..



Samir Al Hadi Zahawi Geboren te Bagdad (Irak), in 1976.

Samir Al Hadi Zahawi behaalde zijn diploma aan het Instituut voor Schone Kunsten te Bagdad. Daar gaf hij zelf les tussen 2003 en 2005. Voor hij Irak verliet was hij actief betrokken bij het hedendaagse kunstgebeuren. Hij was er lid van de Iraakse Vereniging voor Schone Kunsten en de “National Association of Arts”. Zijn stijl werd sterk beïnvloed door die van een andere Iraakse kunstenaar Faiq Hassan. Het werk dat hij maakt is vaak figuratief, maar zijn wijze van schilderen en kleurgebruik doen ook een beroep op onze verbeeldingskracht. Lichtgroen tot donkergeel, van helder rood tot diepe blauwen. Samirs schilderijen zijn de uitdrukking van zijn emoties. Maar vooral lijdt hij onder de toestand in zijn land: gevoelens begraven door het zien van het puin. Zowel moreel als materieel... Dan, in 2008, verlaat hij Irak richting Europa. Pas in november 2010 begon hij te werken in het atelier van Globe Aroma. Tijdens die periode was Samir stil gelukkig en hij maakte een hele reeks doeken. Enkele zijn realistisch, andere figuratief en sommige schilderijen hebben een surrealistische inslag. Gemeenschappelijk is echter wel de waterval van kleuren. Vooral de schoonheid van de vrouw, ook naakt, met de golvende beweging van hun los haar, inspireert hem. Het werk ‘De Borsten’ is zo bv. surrealistisch: het toont een naakte vrouw en twee borsten in een kader binnen de grote omlijsting van het doek. Dit is echt wel verrassend voor een kunstenaar uit lrak. Zeker is ook dat wanneer al deze kleuren ons netvlies raken er een opvallende en impliciete melancholie volgt.. Maar aan al die activiteit komt snel en abrupt een einde: op 14 december 2010 werd hij opgesloten in het detentiecentrum voor illegale immigranten te Vottem! Omdat hij eerder politiek asiel in Nederland had aangevraagd werd hij onder dwang naar daar gestuurd. Dat gebeurde eind 2010. Ondanks de steun van Globe Aroma en de ruime media-aandacht, overgenomen door het AFP, wordt hij teruggestuurd naar Irak. Terug in zijn land tracht hij daar opnieuw in moeilijke omstandigheden zijn leven verder te zetten ... Samir Hadi Al Zahawi est diplômé de l’Institut des Beaux-Arts de Bagdad, où il a ensuite enseigné de 2003 à 2005. Avant son départ d’Irak, il a été très présent sur la scène de l’art contemporain de Bagdad, et il est membre de l’Association Irakienne des Beaux-Arts ainsi que de l’Association Nationale des Arts. La peinture de Samir Hadi Al Zahawi est influencée par l’oeuvre de l’artiste iraquien Faiq Hassan. Bien qu’elle soit le plus souvent figurative, sa façon de peindre, son utilisation de la couleur fait appel à notre imaginaire. Du vert clair au jaune foncé, du rouge vif aux bleus profonds, les peintures de Samir sont l’expression d’émotions, de souffrances enfouies à la vue de la situation dans son pays. En 2008, il fuit l’Irak vers l’Europe. C’est en novembre 2010 qu’il a commencé à peindre dans l’atelier de Globe Aroma. En moins de deux mois, il a peint toute une série de toiles, mais son travail sans relâche a été interrompu brusquement le 14 décembre 2010, lorsqu’il a été incarcéré au centre fermé pour immigrés illégaux à Vottem. Pendant quelques mois, Samir a été ravi. Les toiles qu’il a produit durant l’automne 2010 sont de véritables cascades de couleurs. Certaines œuvres sont réalistes ou figuratives, d’autres dénotent des touches de surréalisme. Ses tableaux montrent la beauté des femmes (parfois littéralement nues), du mouvement de leur cheveux lâches et ondulés. C’est assez surprenant pour un artiste irakien. “Les seins”, son travail le plus surréaliste, montre une femme nue et deux seins dans un cadre à l’intérieur du cadre. Lorsque que toutes ces couleurs frappent notre rétine, apparaît une mélancolie implicite et saisissante. Début 2011, Samir Al Zahawi a été transféré de force aux Pays-Bas, où il avait introduit précédemment une demande d’asile politique. Celle-ci ayant été refusée, il a été expulsé malgré le soutien de Globe Aroma et la couverture médiatique de son cas, relayée par l’AFP. De retour “au pays”, il tente de mener son existence de peintre à Bagdhad..




Brussel, 18 maart 2011

Beste Samir, It’s been a long time that you didn’t heard from us. I‘m so sorry! You know that we’re always very busy, but it’s not an excuse. I’m wondering how do you do in Rotterdam. It’s a stupid question. I assume how life in a close center is painful. You should not be there, you didn’t commit any crime. A few weeks ago, your sister’s husband called me. He said that the judge was interested in your work as an artist. I‘ve quickly sent the press article again to your lawyer, Mr Bom. It would be nice to hear from you again, you can call me anytime! And then I’ll forward the news to everyone at Globe Aroma. We’re all thinking about you and we really hope to see you again “free”. Your exhibition had a lot of success. Three works where sold and also The Lady at the table. The 14th and 15th of May, there wille be an event called ‘Parcours d’artiste’ in Brussels. and Globe Aroma will keep doors open during the whole weekend. We‘ll show also your paintings on flyers. I’ll send it as soon as possible to you and meester Bom. Today Conté’s exhibition starts. I’ve sent you a flyer off his expo, then you can be aware of what’s happening in Globe Aroma. Did they gave you the design book and the pastels, that we left? I really hope so. by this way you could draw and write whenever you want. Dear Samir, I wish you good luck and d’like to give you a lot of strenght to face that difficult situation! We are all thinking of you very often. Kind greetings, Els.


Kito Sino geboren in 1967, in Syrië (regio Koerdistan).

Leefde gedurende zijn jeugd in het Koerdische gedeelte van Syrië. Dit tot hij in 1988 naar Moskou emigreert. Hij volgde er cursussen aan de Stroganov Academie en behaalde er in 1996 zijn diploma voor decoratieve kunsten. Door zijn talent en professionalisme kon hij in verschillende landen aan de slag: Rusland, Polen, Duitsland en Syrië. Via Nederland kwam hij terecht in België. ln al die landen zijn er telkens enkele van zijn kunstwerken gebleven. Kito woont nu sinds 2000, in België. Maar de eerste jaren was het voor hem moeilijk om als kunst naar actief te blijven. Tot hij in 2003 Globe Aroma ontdekte. Daar kon hij weer op een regelmatige manier werken. Hij vond er de ruimte en hetgeen hij nodig had om als schilder, mozaïek-kunstenaar en keramist opnieuw te starten. Hij heeft reeds verschillende solotentoonstellingen op z’n palmares en deelgenomen aan talrijke groepstentoonstellingen. http://www.kito.be

Après avoir grandi en Syrie dans la région du Kurdistan, Kito Sino émigre à Moscou en 1988. Il s’inscrit à l’académie Stroganovsky, et y obtient son diplôme en arts décoratifs en 1995. Son professionnalisme et son talent, lui ont permit d’arpenter différents pays : la Russie puis la Pologne, l’Allemagne, la Syrie, les Pays-Bas puis la Belgique. Certaines de ses œuvres artistique sont restées dans ces pays. Depuis 2000, Kito réside en Belgique. Les premières années, il lui a été difficile de rester actif en tant qu’artiste. C’est en 2003 qu’il a découvert Globe Aroma, où il a repris ses activités de manière régulière et trouve un espace pour réunir et développer les outils nécessaires à sa pratique de peintre, mosaïste et céramiste. Depuis son arrivée Kito a participé à de nombreuses expositions de groupe et personelles en Belgique. Il travaille dans son atelier et dans le train. 2011

réalisation vitrail/glaas in loodram CAW Brussel Tentoonstelling in Amsterdam: Trein Tickets serie. http://www.kito.be




Foo Fei Lin Né en septembre 1969, à Java (Indonésie).

Foo Fei Lin is autodidact. Sinds zijn kindertijd bekwaamde hij zichzelf in tekenen en figuratieve schilderkunst. Hij verkende toen ook de gebruikelijke thema’s van Azië: vogels, planten en landschappen in verzadigde kleuren. Enkele grafische eigenschappen van zijn stijl kunnen daarentegen wel als niet traditioneel aangestipt worden. Hij was toen ook bezig met design en ontwikkelde in de loop van de tijd een techniek om, uit gerecycleerd papier, met vouwen, knippen en collage artikelen voor opsmuk en andere voorwerpen te maken. Met de benadering van een alchemist tracht hij te werken: vertrekkend van in de stad bijeengeraapte kranten en door langdurig onderzoek leerde hij deze zaken vervaardigen. Een ontdekking op het internet bracht hem. tegelijk ook in contact met de traditionele, voorouderlijke technieken om met papier te werken. Vaak zijn de resultaten die hij bereikt verbluffend en verfijnd. Die typische vormgeving is een afspiegeling van zijn bestaan: door hemzelf opgeëiste eenzaamheid en isolement toch verbonden met de insluiting van ‘de buitenwereld’. Dit alles in een moeilijke en fragiele onderneming. Wat ook de praxis mag zijn: de kunst is volgens hem een lichaamstaal die onze gevoelens uitdrukt. Foo is sedert 2003 in België en verblijft in het Opvangcentrum voor Asielzoekers ‘het Klein Kasteeltje’. Daar wacht hij nog altijd op zijn regularisatie. Zoals zijn werk het doet vermoeden, lijkt zijn geduld tegen alles bestand! Toch is zijn situatie een symbool voor de onbekwaamheid van de immigratiedienst om met de feiten rekening te houden en oplossingen te zoeken. Zeker wanneer het gaat om mensen met een sociaal profiel en een non-conformistische loopbaan als kunstenaar, die bovendien in hun land van herkomst geweerd werden. Foo is lid van Globe Aroma sinds augustus 2004 en nam al deel aan de volgende activiteiten: Scarlet (Vilvoorde, 2005) ‘Art in exile’(Lier, 2005), een tentoonstelling in het Jacquard-museum (september, 2005) en een tentoonstelling voor hemzelf in Globe Aroma (Brussel, 2008). Dit steeds met zijn creaties in geplooid, genaaid en gekleefd papier: armbanden, handtassen, vazen, enz.. Foo Fei Lin was ook aanwezig op talrijke markten: o.a. Kerstmarkt Brussel en Vijverfestival, Dilbeek. Na 2007 nam hij deel aan de uitbouw van Micro Marché. Dat is een coöperatief project van creatievelingen, opgezet door de vzw City Minded. Daar exposeert Foo elke week zijn werk.

Foo Fei Lin est autodidacte. Depuis son enfance, il a pratiqué le dessin et la peinture figurative, explorant des thèmes courants en asie : oiseaux, végétaux et paysages aux couleurs saturées. Quelques indices graphiques suggèrent qu’il n’adhère pas de manière conventionelle aux traditions. Également sensible au stylisme, il a développé au fil du temps une technique de pliage/couture/collage, afin de créer des objets et accessoires d’une étonnante finesse à partir de papier recyclé. C’est avec un approche d’alchimiste, qu’il opère sur des exemplaires de journaux glanés dans la ville. Sa technique est le fruit de longues recherches, et c’est à travers l’internet qu’il a retrouvé des techniques ancestrales de création avec le papier. D’une certaine manière cette pratique est le reflet de son existence : une solitude et un certain isolement revendiqués, incluant cependant le “monde extérieur” dans une entreprise laborieuse et fragile. Quelque soit la pratique, l’art est selon lui un langage corporel qui exprime nos sentiments. Foo est en Belgique depuis 2003. Il réside au centre d’accueil pour demandeurs d’asile “Le PetitChâteau”, où il attend toujours que sa situation se régularise. Comme son travail le suggère, il semble que sa patience soit à l’épreuve de tout. Néanmoins, son cas est un symbole de l’incapacité de services d’immigrations à prendre en considération et trouver des solutions à la nécessité d’un refuge pour de personnes ayant un profil social et un parcours artistique non-conformiste et rejeté dans leur pays d’origine. Foo est membre de Globe Aroma depuis août 2004. Il a participé aux expositions suivantes : Scarlet à Vilvorde (2005), Art en exil à Lier (2005), exposition au musée du Jacquard à Roubaix (sept 2005), exposition personnelle à Globe Aroma (2008). Avec ses créations de papier plié/cousu/collé (bracelets, sacs à main, vases..), Foo a été présent sur de nombreux marchés dont celui de noël à Bruxelles, et au Vijverfestival de Dilbeek. Depuis 2007, il a participé au développement du Micromarché -projet de coopérative de créateurs initié par l’asbl City Mind(ed)- où il présente son travail chaque semaine.



Souleymane Diané Geboren te Kaolack (Sénégal), in 1969.

Anno 1995 beëindigde hij met succes zijn studies aan de Academie voor Schone Kunsten te Dakar. Hij was, als decorateur, medewerker bij de film van Bernard Giraudeau ‘Les Caprices d’un fleuve’ en daarna vormde hij zich op het terrein van de animatie. Dit deed hij ook nog te Brussel bij de vzw Graphoui. Verder volgde hij stages voor het maken van strips en storyboard. Hij werkte ook mee aan het decor en de realisatie van personages, op basis van “Skeleton Balls”, voor de film ‘Prince Loseno’ (2005). Dat in de Studio Malembe Maa te Brussel. Binnen Globe Aroma leidde hij vanaf 2004 workshops: schilderen op glas en batik. In 2007 kon hij een eigen tentoonstelling voor zijn werk realiseren. Hiervoor creëerde hij schilderingen op glas waarvoor hij portretten, geïnspireerd op zijn culturele origine, gebruikte. Het bijzondere van schilderen op glas bestaat erin dat het werk stap voor stap en vlak na vlak gemaakt wordt. De delen van de figuren vormen zich hierbij door eerst de details aan te brengen en zo verder te werken naar de achtergrond. Souleymane is ook een bekwaam schilder op doek en heeft natuurlijk meegewerkt aan de projecten waar Globe Aroma bij betrokken was, zoals Surfen in Kuregem (april 2008). Hiervoor werden verschillende beeldhouwwerken en andere werkstukken gemaakt die in de openbare ruimte geplaatst werden. Diané exposeerde zijn werken op het Anima Festival (Passage 44, Brussel) en was actief betrokken bij de organisatie van Africalia en het Afrika Film Festival. Souleymane heeft trouwens ook van Tractebel Suez een opdracht gekregen om de kalender van 2006 te realiseren. Het decor dat hij daarvoor aanwendde werd gefotografeerd door Andre Goldberg. Andere plaatsen waar hij nieuw werk tentoonstelde waren het Cultureel Centrum van Jette (2010) en het Aksoum Café (Brussel, Hoogstraat, oktober 2011). 0ok blijft Diané nog jaarlijks verschillende workshops geven in de culturele centra van Brussel.

En 1995, il termine ses études avec succès à l’Académie Nationale des Beaux Arts de Dakar. Il a travaillé comme décorateur dans le film “Les Caprices d’un fleuve” de Bernard Giraudeau. Puis s’est formé dans le domaine de l’animation, et a continué dans ce domaine à Bruxelles, dans l’asbl Graphoui. Il y a suivi des stages de bande-dessinée et de storyboard. Il a travaillé au décor et à la fabrication de personnages (à base de “squelettes à rotule”) pour le film “Prince Loseno” (2005) au sein du Studio Malembe Maa, à Bruxelles. Au sein de Globe Aroma, il dirige dès 2004 des workshops de peinture sur verre et sur batik dans notre atelier. Puis en 2007, il y présente ses oeuvres dans une exposition personnelle. Il crée en peinture sur verre, des portraits inspirés de ses origines culturelles. La particularité de cette technique de peinture sur verre, est qu’elle est appliquée étape par étape, constituant plan par plan les éléments figurés, en partant du détail vers le fond. Souleymane est également un peintre habile sur toile. Il a également contribué à plusieurs projets dont Globe Aroma était partenaire, tel que Surfen Kuregem en avril 2008, pour lequel ont été réalisés plusieurs sculptures et installations dans l’espace public. Ses œuvres ont été exposées lors du festival Anima, au passage44 à Bruxelles. Il a activement participé à divers festivals tels que Africalia, Africa Film festival, et plusieurs marchés de Noël. Souleyman a répondu à une commande de Tractabel SUEZ, pour la réalisation du calendrier 2006 de cette société. Le décor qu’il a ainsi crée a été photographié par André Goldberg. Au fil des saisons Souleymane donne des workshops dans plusieurs lieux culturels de la ville de Bruxelles. En 2010, il expose ses nouveaux travaux au Centre Culturel de Jette, puis au Aksum Café (rue Haute, Bruxelles) en octobre 2011.






Hier Ben Ik! Tentoonstelling van 4 tot 28 mei 2012 Zwaneberg Cultuurcentrum

Recommend Documents