Hervormer van Nederland

FoliaMagazine weekblad voor HvA en UvA

nr. 35 20/06/2012

Sywert van Lienden Hervormer van Nederland

(advertentie)

inhoud #35

redactioneel Covers

Graduate Fashion Week 6

‘Jakkie bah.’ Dat was de reactie van een lezer naar aanleiding van onze cover van vorige week. Op de voorkant stond een briefje, afkomstig uit een meidenblad, over orale seks. Dit naar aanleiding van het promotieonderzoek van Suchi Pradyumn Joshi over de verschillen in benadering van het onderwerp ‘seks’ in Amerikaanse en Nederlandse meisjesbladen. ‘Goedkoop’, ‘puberaal’ en ‘erg smerig’ waren andere oordelen. Ergens wel komisch, omdat een conclusie van het onderzoek was dat Nederlanders zo ruimdenkend zijn in hun seksuele voorlichting. Een redactielid merkte op dat er ‘wel erg vaak’ seks op de cover staat. Naar aanleiding van die opmerking ben ik in ons archief gedoken om dat te verifiëren. Van de zesendertig nummers dit studiejaar hebben we twee keer een seksueel getinte cover gehad. Een blote kinderrug naar aanleiding van een artikel over pedofiele studenten en de beruchte condoomcover bij ons verhaal over voorlichtingscampagnes tegen geslachtziektes. Zo beschouwd vind ik het nog best meevallen.

Amfi-studenten presenteerden hun afstudeercollecties in Londen.

Leider Van Lienden 12

Sywert van Lienden leidt zijn eigen politieke beweging. En die is niet alleen voor jongeren.

PopUpProtest 28

Academisch activisme anno 2012: colleges volgen.

Boeken zijn beter 30

Bibliofiel Simon Dikker Hupkes waarschuwt voor de gevaren van digitalisering.

Eens iets anders dan Crea 34

Goedkope cursussen, maar dan onder het gewone volk.

Jim Jansen, hoofdredacteur Folia Magazine, [email protected], @jimfjansen

en verder

(twitter)

de week/het moment/navraag 4-5 passie 11 drift 17 objectief 18-19 opinie 2022 Asis Aynan 21 Emma Curvers 22 brieven/promoties 23 lezingenladder 26 overigens 27 Folia maakt kennis 32-33 op de tong 37 prikbord 38-39 wasdom 40-41 stage 41 toehoorders 42 de lezer/deining 43

FoliaMagazine

3

de week De waarde van wijsbegeerte is voor de UvA niet helemaal evident.

‘N

ee, nee, nee. Echt niet.’ Rector Dymph van den Boom ontkende het afgelopen week in alle toonaarden: het mogelijke verdwijnen van de opleidingen binnen de Faculteit der Geesteswetenschappen die niet tot het onlangs geformuleerde UvA-onderzoeksprofiel behoren. Op de schraplijst, zoals het lijstje in de wandelgangen al wordt genoemd, staan onder andere opleidingen als wijsbegeerte, religiestudies en geschiedenis. ‘Maar het is helemaal geen schraplijst,’ diende Van den Boom zich van repliek. Volgens haar is het bij deze opleidingen gewoonweg wat minder evident hoe ze passen binnen het onderwijsprogramma binnen de UvA. Want zeg nou zelf: wat moet een universiteit in vredesnaam met een discipline als wijsbegeerte? Streven naar kennis en wijsheid? Wat koop je daar nou voor, tegenwoordig? Aan de pr-machine van de UvA ondertussen de schone taak om toch nog iets van een gemeenschapsgevoel te creëren in deze barre tijden. En nu de Facebookpagina van de UvA is overgeschakeld naar timeline, leek het Bureau Communicatie een leuk idee een fotowedstrijd uit te schrijven voor diegene die de leukste coverfoto kan schieten. ‘We willen meer interactie, diversiteit en betrokkenheid van studenten op de pagina,’ liet een medewerker weten. De pagina moet – marketingtermen-alert – in plaats van een ‘need-to-know’- een ‘nice-to-know’-functie gaan vervullen. De foto met de meeste likes wint een exclusieve, originele en bovenal warme UvA-trui. Een mooi gebaar naar al die studenten en medewerkers die zich in de kou voelen gezet, dachten ze vast daar in het Maagdenhuis. Op de HvA hoeven ze gelukkig wat minder capriolen uit te halen om studenten te pleasen. De tevredenheid van studenten over hun opleiding is daar namelijk – u leest het goed – toegenomen, zo bleek afgelopen week uit de resultaten

4

FoliaMagazine

Dit is ’m. De kekke trui die je kunt winnen als je de mooiste coverfoto voor de Facebookpagina van de UvA kunt schieten. Bij Bureau Communicatie weten ze wel hoe je de student blij kunt maken anno 2012.

van de Nationale Studenten Enquête (NSE). Het persbericht was één grote goednieuwsshow: studenten geven een hoge waardering voor hun docenten, voor de vaardigheden die zij opdoen en zijn ook van mening dat hun opleiding hen goed voorbereidt op de arbeidsmarkt. De kritiek zit ’m volgens de resultaten vooral in de organisatorische hoek; het bekendmaken van roosterwijzingen bijvoorbeeld. En zelfs daar had de HvA heuglijk nieuws over te melden: het ziet ernaar uit dat docenten binnenkort geen handmatige uitdraaitjes van de lesroosters meer bij de servicebalie hoeven af te geven om hun studenten op de hoogte te houden van een lokaalwijziging. De ‘zware tech-

nische storing’ die de roostersite van de HvA een week platlegde, wordt als het goed is in de zomer verholpen met geheel nieuwe software. Komt het misschien toch nog goed met het hoger onderwijs. yyy Gijs van der Sanden

14 juni 2012

tweet van de week @denQers06 denQers Dagje #hva student 1 komt niet, student 2 heeft portfolio niet in orde, student 3 meldt zich af: geen tijd gehad ivm werk! Is dit #hbo ?? https://twitter.com/denQers06/status/

Het waaide hard, maar dat deerde de hardlopers niet. 1200 deelnemers verschenen aan de start van de 29e editie van de AMC Loop, voor een parcours van 5, 10 of 15 kilometer. Onder hen waren artsen, studenten en medewerkers van het AMC, renners in een bedrijvenloop en kinderen, die een speciaal parcours van 1 kilometer konden afleggen. De snelste tijd op de 15 kilometer bij de vrouwen werd gelopen door Mirjam Aghbal: 1:7.55. Bij de mannen was Jan Hendrikse het snelst. Hij liep de 15 kilometer in 0:58.55. Verdere uitslagen, inclusief een filmpje van de finish van iedere deelnemer, zijn te vinden op FoliaWeb. tekst Bob van Toor / foto Wilma Vermunt

navraag Toon Geenen Het imago van de opleiding politicologie als kweekschool voor de PvdA is weer eens bevestigd. Afgelopen week werd student politicologie Toon Geenen (23) verkozen tot voorzitter van de Jonge Socialisten, de jongerenorganisatie van de Partij van de Arbeid.

Gefeliciteerd. Was het een spannende verkiezing? ‘Het congres was in Rotterdam, dus dat is voor een Amsterdammer natuurlijk niet direct friendly territory. Maar met mijn verhaal over het terugbrengen van de politiek naar de mensen kwam ik kennelijk wel goed over. Op lokaal niveau moet de macht terug naar mensen die direct bij een kwestie betrokken zijn. Beter onderwijs organiseer je bijvoorbeeld direct in de klas, niet via een ministerie. Zo kun je ook jonge mensen op de been brengen voor een kwestie.’ Dat klinkt als iets waarmee je beter bij de G500 kunt zitten.

‘In principe sta ik daar ook niet negatief tegenover. En we hebben onderling ook contact. Maar ik geloof nog steeds dat politieke partijen het meest geschikt zijn om mensen met dezelfde ideeën samen te brengen. Het is helaas wel waar dat je binnen een partij al een flinke tijd actief moet zijn en mensen moet kennen om invloed uit te kunnen oefenen. Maar de PvdA staat uiteindelijk ook echt open voor nieuwe ideeën.’

Is de naam Jonge Socialisten in deze kapitalistische tijd niet eens rijp voor vervanging? ‘“Socialisten” is misschien inderdaad wat ouderwets. Het roept associaties op met commu-

nisme. Ik voel me zelf ook meer een sociaaldemocraat: de overheid is wat mij betreft soms even erg als de markt. Maar de naam vind ik niet zo belangrijk. En het is wel een naam waar veel mensen mee vertrouwd zijn.’

Is dit nu je eerste stap op weg naar het pluche in Den Haag? ‘Daar ben ik nog helemaal niet mee bezig. Bij de JS willen we juist kritisch naar de partij kijken. Als voorzitter moet je dus niet bezig zijn met een eventuele toekomst en gewoon kunnen zeggen waar het op staat. Komend jaar rond ik eerst mijn bachelor af, en na dit bestuursjaar wil ik gewoon verder met een master. Daarna zien we wel verder.’ yyy Clara van de Wiel

FoliaMagazine

5

Alles voor de catwalk Na een halfjaar zwoegen op hun afstudeercollecties beleefden vijf uitverkoren Amfi-studenten vorige week hun finest hour tijdens de Graduate Fashion Week in Londen. Eén flitsende show, die hun doorbraak kan betekenen. ‘Honderddertig knoopjes in twee minuten dichtmaken. Dat lukt dus nooit.’ tekst Annemarie Vissers / foto’s Simon Armstrong

D

e binnenkomst in de ontvangsthal van het Londense Earls Court Exhibition Centre voelt als het binnenlopen van een crisiscentrum op een uiterst ongeschikt moment. Rijendik staat toute modeminnend Londen voor de securitypoortjes te duwen, totdat het sein ‘doors open’ gegeven wordt door nors kijkende servicemedewerkers. Een enkeling die de moed heeft eerder door de streng bewaakte poortjes te glippen, wordt bits toegeroepen: ‘Back in line, doors open at eleven.’ Fashionable types met moeilijke, zwarte monturen vlinderen nerveus door de hal, elkaar enthousiast begroetend met luchtzoenen, halve omhelzingen en hier en daar een licht hysterisch ‘Dááárling!’ Rolkoffers, tassen en entreebewijzen worden voor een laatste keer gecheckt voordat men na een uur wachten dan eindelijk de achtergelegen immense expositiehal in mag. Daar, in die hal van Earls Court Theatre A, tussen de tientallen stands van ruim veertig grote Britse modeopleidingen, is ook het Amsterdam Fashion Institute (Amfi) vertegenwoordigd. Samen met het Istituto Marangoni, met opleidingen in Milaan en Parijs en het Esmod instituut uit Berlijn, vormt het Amfi de internationale tak van het jaarlijkse mode-event dat sinds begin jaren negentig georganiseerd wordt door de Britse opleidingen. Succesvolle modeontwerpers als Stella McCartney, Antonio Berardi en Christopher Bailey werden hier ontdekt. In totaal worden ruim duizend bachelorstudenten geselecteerd om hun afstudeercollecties te showen tijdens de Graduate

6

FoliaMagazine

Fashion Week. Het Amfi koos uit haar zestien afstuderende studenten Fashion & Design Ayla van Maarschalkerweerd, Yvonne Kwok, Sladjana Pengic, Fleur Roossien en Tess van Zalinge uit om het fashioninstituut te vertegenwoordigen in Londen. Om twaalf uur stipt moet het gaan gebeuren: de internationale catwalkshow. Liever eigen modellen ‘Bad timing,’ zegt coördinator Leslie Holden met een gespannen gezicht. Hij loopt licht nerveus rond bij stand E102, daar waar het Amsterdamse instituut haar expositiestand heeft opgebouwd. Iedereen die Holden wat wil vragen wordt vriendelijk maar resoluut doorverwe-

‘Het zoemt rond dat de styliste van Lady Gaga hier rondloopt’ zen naar een van de veertien andere docenten die mee zijn gevlogen voor de show. ‘Zijn’ vijf designstudenten moeten het gaan waarmaken voor het oog van de modewereld. Holden: ‘Dit vijftal is excellent op bepaalde gebieden die aan het Amfi onderwezen worden: zeefdruktechnieken, verven, tailoring, lingerie, concept en pasvorm. Zo kunnen we een goed totaalbeeld laten zien van wat onze studenten leren.’ Ogenschijnlijk kalm lopen Fleur Roossien (24) en Tess van Zalinge (23) vanuit backstageruimte

richting stand E102. Fleur: ‘We zijn hier al vanaf acht uur vanmorgen aanwezig. Modellen, kappers, visagisten; het wordt allemaal voor ons geregeld. We hebben ook ieder een eigen dresser; dat is iemand die meehelpt met het aankleden van je modellen zodat jij heen en weer kunt vliegen om het overzicht een beetje te houden. Tess: ‘Mooie meiden hoor, maar toch is het fijner om met eigen modellen te werken. Die weten precies wat je wil uitdragen met je ontwerpen.’ De studenten hebben in totaal vijf minuten de tijd om alle modellen in hun creaties te werken. Tess: ‘De omlooptijden zijn superkrap. Ik heb twee minuten om een jasje met 130 knoopjes dicht te krijgen. Dat lukt nooit, ik heb het nagerekend en ik heb er minstens vijf minuten voor nodig.’ Docenten en studenten, sponsoren en media dringen om de plekken front row, met goed zicht op de meterslange catwalk. Een legertje fotografen met telelenzen verdringt elkaar op de voor hen aangewezen plekken. Als de lichten gedoofd zijn en de spots aan, is het muisstil. Op een groot wit scherm wordt het Amfi aangekondigd. Boomlange en flinterdunne modellen lopen in strakke rijen voorbij, gehuld in talloze creaties: van fragiele witte lingerie tot uitbundig gekleurde etnische ontwerpen, in leer en delicaat kant, in plastic en creaties van papier. Dit is waar het vijftal maanden aan gewerkt heeft. De muziek – Rome, ‘The Death of Longing’ – klinkt hard. Als de lichten na een halfuur weer aangaan klinkt er een luid applaus voor de designers. Show’s over.

Yvonne Kwok

Ayla van Maarschalkerweerd

Sladjana Pengic

FoliaMagazine

7

(advertenties)

FLOOR AGENDA

KOHNSTAMMHUIS, WIBAUTSTRAAT 2-4 | WO 20 jUNI - VR 13 jULI Uitreiking van de MiCey 20 juni, 15.00 -17.00, Broedplaats Uitreiking van de MICey voor de ‘beste MIC’er/ het beste projectteam’ van het jaar. Diverse studenten nemen het tegen elkaar op. eindshow Minor design 25 juni, 20.00 -21.00, Arena Eindshow van de minor Design waarin 12 ontwerpers hun collectie presenteren. Conferentie JeUgdZorg 28 juni, 12.30 -17.30 Arena Het jeugdzorgstelsel verandert en Bureau Jeugdzorg verandert mee, in deze conferentie hoort u hoe het met deze veranderingen omgaat. Studenten en docenten zijn van harte welkom om mee te praten.

de toekoMst van aMsterdaM 13 juli, 12.00 -18.00, Arena, Kohnstammzaal Inspireren, kennis delen, bouwstenen leggen voor de toekomst samen met de gemeente Amsterdam. Tijdens deze bijzondere en creatieve conferentie komen inspirerende sprekers in workshops vertellen over de kennis die er al is in Amsterdam en daarbuiten. De gemeente, bedrijven en bewoners van Amsterdam zijn aanwezig en willen graag met docenten en studenten in gesprek. Volg Floor op twitter @floorHvA en like Floor op www.facebook.com/floorHvA. Hier blijf je ook op de hoogte van het laatste nieuws over de debatten en bijeenkomsten.

CREATING TOMORROW

ZUIDERZEEMUSEUM ENKHUIZEN Het leukste uitje van Noord-Holland 2011 Bron: ANWB

FLOOR AGEN

Met grote verslagenheid hebben wij kennisgenomen van het tragische overlijden van onze Franse uitwisselingsstudent Matthieu Boyault

KOHNSTAMMHUIS, WIBAUTSTRAAT 2-4

Wij herinneren ons Matthieu als een enthousiaste en betrokken student die in de korte tijd dat hij bij ons Uitreiking van de MiCey studeerde een grote indruk op ons heeft gemaakt. Wij zullen hem missen en wensen zijn familie, vrienden en bekenden 20 juni, 15.00 -17.00, Broedplaats veel sterkte met het verwerken van dit verlies. de ‘beste Uitreiking van de MICey-voor

2012 Foto: Hugo Schuitemaker

WATER

‘MIC’er’/ het beste projectteam’ van het jaar.Namens Diverse studenten docenten en studentennemen het tegen van de opleiding E-Technology, elkaar op. Domein Techniek HogeschoolMinor van Amsterdam eindshow design

25 juni, 20.00 -21.00, Arena Eindshow van Minor Design waarin 12 ontwerpers hun collectie presenteren.

Fleur Roossien

Gemengde gevoelens Bezweet staat Yvonne Kwok naast haar kledingrek. Backstage heeft de spanning van voor de show plaatsgemaakt voor chaotische taferelen: de ontwerpen moeten terug naar de juiste designer, en dat kost flink wat zoekwerk en gesjouw met dozen en plastic bakken. Voor Kwok is het nog niet afgelopen; de galashow van de dag erna moet meteen worden voorbereid. Ze is gematigd tevreden: ‘Ik had insane weinig tijd om mijn modellen aan te kleden. Terwijl dat bij mijn kleding heel nauw luistert, ik gebruik heel fragiele stoffen en zelfs papier.’ Niet alles is dan ook ongeschonden uit de strijd gekomen: knopen zijn losgesprongen en naden zijn uitgescheurd. Haar dresser komt naast haar staan bij het rek. Kwok houdt velletjes papier omhoog, met daarop aanwijzingen en tekeningen hoe de collectie aangetrokken moet worden. Ze doet het voor bij een zijden jasje: ‘Hier moet een vinger achter, dus degene die aan de achterkant van het model staat moet daar op letten.’ ‘Het liefst zou ik nu meteen het vliegtuig naar huis nemen en gaan slapen,’ zegt Sladjana Pengic. Samen met Fleur zit ze uit te puffen op een stoepje. Ze baalt: ‘Ik heb niet alles kunnen showen, daar was te weinig tijd voor. En mijn model was echt mooi hoor, maar ze paste mijn ontwerpen

Sladjana Pengic

niet. Ik schrok me kapot, ze trok een jasje aan dat er ineens uitzag als een body en een broek zat zo strak als een legging. De naden trokken helemaal krom, ze trok het ook vrij ruw aan. Ik riep nog: sta rechtop, sta rechtop! Maar dat deed ze dus niet.’ Ook Tess en Fleur kijken met gemengde gevoelens terug op hun finest moment. Fleur: ‘Het is een enorme eer hiervoor gevraagd te worden,

‘Ik had insane weinig tijd om mijn modellen aan te kleden’ maar eigenlijk is je eigen show regelen fijner. Dan heb je alles zelf in handen. Wil je modellen met bruin haar, dan zoek je die. Hier kregen we een naam en wat maten door en dat was het.’ Ook Tess ziet uit naar hun eigen catwalkshow. ‘Dat is een grotere uitdaging, hoe raar dat ook mag klinken. Dit evenement is vooral heel erg goed voor de profilering van het Amfi.’ Dat er tussen het publiek ook scouts zitten die talent wegplukken, daar zijn ze niet echt mee bezig. Tess: ‘Het zoemt rond dat de styliste van Lady Gaga hier rondloopt, maar of dat echt zo is weet ik niet. Ik zag hier en daar wat bekende hoofden, maar ik heb het te druk gehad om erop te letten.’ yyy

Tess van Zalinge

Amfi-directeur over de Fashion Week Volgens directeur van het Amfi, Souraya Boumans, is de Graduate Fashion Week, naast de Amsterdam Fashion Week, dé gelegenheid voor haar instituut om zich te profileren en te peilen hoe andere opleidingen het doen. Bouwmans: ‘In principe is dit een event waar alleen Britse opleidingen aan meedoen, maar omdat Amfi goed contact heeft met een van de hoofdorganisatoren, worden wij hier ook uitgenodigd. Datzelfde geldt voor de opleiding in Berlijn en het Istituto Marangoni. Dit event is een heel goede manier om te bekijken waar we als Amfi staan wat betreft kwaliteit en niveau.’ Hoewel dat niveau volgens Boumans hoog te noemen valt, viel wat ze gezien heeft van de ‘concurrentie’ haar tegen. ‘Er zat niet veel spanning en vernieuwing in de collecties, een enkele Milanese designer uitgezonderd. Dat een van onze studenten gescout is door de fashiondirector van de Londen School of Arts om een master aan zijn instituut te volgen en dat we geselecteerd zijn voor de afsluitende galashow, zijn tekenen dat we het goed doen.’

FoliaMagazine

9

(advertenties)

Folia maakt kennis...

...met Peter

van Gorsel

Ex-domeinvoorzitter HvA en entrepeneur

Woensdag 20 juni tussen 16.00 en 17.00 uur in de OBA (Oosterdokskade 143) Live te beluisteren op AmsterdamFM (106.8 in de ether en 103.3 op de kabel)

Vanaf 21 juni terug te luisteren op

www.foliaweb.nl

27 juni • Danny Mekic (ondernemer, docent, publicist, oprichter G500)

Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam Amsterdam FM.nl de stem van de hoofdstad

eindelijk een test die iets toevoegt:

Is Amsterdam jouw stad en heb je interesse in nieuws? Altijd al radioprogramma’s willen maken over politiek, muziek, cultuur of sport? Word dan vrijwilliger bij AmsterdamFM. Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl

Radio AmsterdamFM: De stem van de hoofdstad! zoekt

redacteuren en nieuwslezers voor de nieuwsdienst. Stuur je motivatie en cv naar [email protected] Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl

Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl

doe mee en doe de test op

www.studentengezondheidstest.nl en ervaar hoe gezond jij bent

passie Gidjak Voor Mahinur Hewer (27, schakelprogramma culturele & maatschappelijke vorming, HvA) is haar gidjak een deel van haar lichaam geworden. ‘Toen ik vluchtte uit Oost-Turkistan [een autonome regio in de Volksrepubliek China, red.] liet ik alles achter, maar mijn gidjak nam ik mee. Ik speel de gidjak sinds mijn elfde. Het is een traditioneel Oeigoers snaarinstrument, dat qua klank wel wat weg heeft van een viool. Het was geen liefde op het eerste gezicht: in het begin vond ik het vreselijk om erop te spelen. Maar hoe meer ik oefende, soms wel zeven uur op een dag, hoe beter het klonk. Nu zou ik niet meer zonder mijn gidjak kunnen. Het is een deel van mijn lichaam geworden. Net aangekomen in Nederland, dacht ik: ik heb alleen mijn instrument, hoe ga ik het hier redden? Gelukkig leerde ik na een tijdje via Vluchtelingenwerk de Oeigoerse muziekgroep Meshrep kennen, met daarin andere vluchtelingen uit mijn land. Daar treed ik nu mee op. De muziek die wij spelen gaat over ons land, het landschap, over de liefde en soms ook over politiek. Het is vaak verdrietige muziek. Altijd als ik een bepaalde melodie speel, dan moet ik aan mijn moeder denken. Ik mag van mezelf niet huilen op het podium, dus dan bedwing ik mijn tranen. In het begin was ik bang dat de mensen hier onze muziek niet zouden begrijpen. Maar steeds weer blijkt dat mensen erg geraakt worden door onze optredens. Het is een manier om mensen te bereiken en ze bekend te maken met de problemen in ons land. Ik heb geen familie in Nederland, maar mijn gidjak is mijn beste vriendin.’ yyy tekst Gijs van der Sanden / foto Fred van Diem

FoliaMagazine

11

‘Ik haat cynisme en zwartgalligheid’ Sywert van Lienden is een geboren leider. Op de middelbare school van het Laks; nu van zijn eigen politieke beweging: de G500. Hij volgt drie studies, en is, zoals elk G500-lid, lid van evenzoveel politieke partijen: CDA, PvdA en VVD. Want hij wil Nederland hervormen. ‘Als je denkt dat je het beter weet moet je niet praten, maar gewoon dóén.’ tekst Greta Riemersma / foto’s Joost van den Broek

S

ywert van Lienden, de voorman van de politieke beweging G500, wil best een interview geven aan Folia Magazine, maar vooraf stelt hij het niet te veel over zijn studie te willen hebben. Nou goed, het interview komt er en de eerste vraag is dan natuurlijk: waarom mogen zijn inspanningen bij de UvA, bij politicologie, Europese studies en rechten, niet te veel aan bod komen? Van Lienden: ‘In andere studentenbladen gaan interviews met mij daar voor driekwart over. Wat vind je van je studie? Wat vind je van docent x? Ik dacht: als het weer zo gaat, heb ik niet zo’n zin. Ik ben niet zo ik-gericht, ik hoef niet zo veel kwijt over mezelf.’

O, was dat het. Ik dacht al: zelfs in de Haagse politiek gaat het er niet zo krampachtig aan toe. ‘Zo was het niet bedoeld.’ We gaan het uitgebreid hebben over de G500, maar de persoon achter de politi-

12

FoliaMagazine

cus, om het zo te zeggen, is ook belangrijk. Vind je niet? ‘Vraag maar raak. Ik vind het zelf niet zo belangrijk, maar ik kan me voorstellen dat het voor een interview interessant is.’ Waarom is het dat volgens jou niet? ‘Ik probeer een strategie naar voren te bedenken, maar ik maak deel uit van een club van zo’n 1050 man. En je wordt niet lid van die club, we zijn eigenlijk alleen maar een administratiekantoor. We zijn een schakel tussen mensen die wat willen met de politiek en de politieke partijen.’ Maar van dat administratiekantoor ben jij de voorman. ‘Ik ben het gezicht naar buiten toe.’ En jullie doen iets nieuws in Nederland, zoiets als de G500 kenden we nog niet. Dan is het toch logisch dat mensen denken: wie is die man? ‘Hmmm.’

Sywert van Lienden (21) kondigde op 8 april in het tv-programma Buitenhof zijn G500 aan. Hij legde uit dat jongeren tot 35 jaar zich bij hem en zijn mede-oprichters konden melden om lid te worden bij zowel PvdA, als CDA, als VVD. Als alledrie partijen zo’n vijfhonderd nieuwe leden krijgen, was de gedachte, kan er in de landelijke politiek een hervormingsagenda worden doorgevoerd. Dat wil zeggen: een agenda die de problemen van deze tijd niet doorschuift naar de toekomst, maar nu oplost. De reactie was ‘echt totáál explosief ’, vertelt Van Lienden. De G500-site werd binnen twee dagen meer dan 100.000 keer bezocht en de belangstelling om lid te worden bij die drie partijen was zo groot en zo divers, dat de leeftijdsgrens werd losgelaten. Nu zijn alleen de eerste vijfhonderd aanmelders jonger dan 35 jaar, daarna zijn ze van alle leeftijden en de oudste is 92. De teller staat op 1050, wat inhoudt dat het ledental van PvdA, CDA en VVD intussen ook met 1050 is gestegen. Onlangs kwam de G500 met een nieuw initiatief: het OranjePAC. De naam refereert aan Ameri-

Toen hij een kind was, kochten zijn ouders een huis in Ermelo met het oog op de mooie bossen en zandverstuivingen in de omgeving. Maar al dat prachtigs lag wel in hartje Biblebelt. Van Lienden kreeg te maken met leeftijdsgenoten die niet naar sportclubs mochten, altijd een rok moesten dragen en geen tv mochten kijken. Zelf komt hij uit een veel vrijer nest, zijn ouders zijn katholiek, maar niet streng in de leer. Op vrijdagmiddagen organiseerde hij voor kinderen uit de buurt tv-bijeenkomsten, stiekem op zolder zodat hun ouders er niet achter konden komen. ‘Het klinkt misschien sullig, maar ik vond het diep oneerlijk, echt heel verschrikkelijk dat kinderen van acht niet Bassie & Adriaan konden kijken,’ zegt hij, nog steeds verontwaardigd.

‘Wij strijden tegen de oude structuren’

kaanse lobbygroepen die invloed proberen uit te oefenen op de politiek. Het OranjePAC wil een half miljoen euro ophalen om ‘positief ’ campagne te voeren tijdens de landelijke verkiezingen op 12 september. In de raad van toezicht zitten klinkende namen als Barbara Baarsma, Louise

Fresco, Herman Wijffels en Paul Schnabel. Des te prangender de vraag: wie is Sywert van Lienden, uit wiens brein een groot deel van deze plannen voortkomt? ‘Ik ben eigenwijs,’ zegt hij. ‘Altijd bezig met rechtvaardigheid, wat is eerlijk, wat niet en wat kan ik daar zelf aan veranderen.’

‘Het gevoel dat je zelf tegen onrechtvaardigheid kunt strijden, heb ik van jongs af aan gehad. We deden bij ons thuis zoenspelletjes, allemaal normale kinderdingen. Zo is het denk ik begonnen, die eigenwijsheid. Als je in zo’n omgeving opgroeit, leer je voor je zelf te knokken en inventief te zijn.’ Ook zijn ouders stimuleerden die houding: ‘Als er een asielzoeker in het dorp was of er was iets in de kerk, dan hielpen we mee. Mijn twee zussen en ik moesten aardig zijn voor andere mensen, ons inzetten, vol overgave, zonder er iets voor terug te verwachten.’ Op de middelbare school, eerst op het gymnasium in Amersfoort, later op het vwo in Ermelo, verveelde hij zich na verloop van tijd ‘helemaal dood’. Hij ergerde zich aan de slechte kwaliteit van het onderwijs en kwam toevallig in aanraking met iemand van het Landelijk Aktie Komitee Scholieren (Laks). Onder zijn voorzitterschap organiseerde het Laks de grote scholierenstaking tegen de 1040-urennorm op het Museumplein eind 2011 en werd het initi-

FoliaMagazine

13

atief genomen tot een parlementair onderzoek naar onderwijsvernieuwingen. En nu brengt hij veel tijd door aan de Amsterdamse Herengracht, waar de G500 tot oktober kantoorruimte heeft gekregen van CBE Consultants, omdat ze toch gaan verbouwen. Het gangenstelsel om er te komen, helemaal boven in het pand, is indrukwekkend: over marmer en onder kroonluchters door. Maar er is toch wel iets wat de betrokkenheid van het consultancykantoor bij de G500 verklaart: onder in de gang hangt pontificaal de beroemde zwartwitfoto van John Lennon en Yoko Ono in bed, ter bevordering van de wereldvrede. Op deze doordeweekse dag zijn de G500-burelen om twee uur ’s middags nog verlaten, maar hier kunnen 150 vrijwilligers terecht die onder andere de komende congressen van PvdA, CDA en VVD voorbereiden. De G500 wil die gelegenheden met honderden aanhangers bezoeken, om zo een groot deel van haar ideeën in de verkiezingsprogramma’s te krijgen. Sywert van Lienden is ook nog druk met iets anders: ’s avonds heeft hij een tentamen politicologie en daarom komt hij gehaast binnen. Maar goed, hij heeft een uur de tijd en er mag raak worden gevraagd, dus. Hoe is het idee voor de G500 ontstaan? ‘In de week waarin de onderhandelingen in het Catshuis door een moeilijke fase gingen, moest ik ’s avonds commentaar leveren op Radio 1. Toen ik dat terugluisterde dacht ik: jezus, wat ben jij cynisch en zwartgallig. Ik hoorde mezelf zeggen dat het volstrekt logisch was dat de huizenmarkt niet wordt aangepakt en de arbeidsmarkt stil blijft liggen. Ik haat cynisme en zwartgalligheid, en ik vind ook: als je denkt dat je het beter weet moet je niet praten, maar gewoon dóén. Ik ging dus opschrijven wat er aan de hand is en dat hebben we later uitgewerkt tot ons tienpuntenplan. Het zijn de thema’s waarvan ik vind: dáár gaat het mis.’ En die thema’s moeten op zo’n manier worden benaderd dat de belangen van jongeren worden behartigd? ‘Wij komen op voor de belangen van iedereen.’

14

FoliaMagazine

Ik heb jullie site bestudeerd, jullie gaan lekker tekeer tegen de vergrijzing van de politiek. Vijftigplussers maken volgens jullie de dienst uit. ‘Zestigplussers. Dat zien we elke dag. Alle partijafdelingen komen bij elkaar in zaaltjes en die bijeenkomsten lopen wij allemaal af. Ik kan je een foto laten zien van het CDA in Limburg, dan snap je direct wat er aan de hand is.’ Op zijn mobiele telefoon toont Van Lienden een zee van grijze hoofden. ‘Binnen al die drie partijen is het scheef gezakt, er is een oververtegenwoordiging van grijze muizen. Dus is het niet meer dan logisch dat de rekening naar voren wordt geschoven.’ Die zestigplussers denken alleen aan hun eigen portemonnee? ‘Deels. En er is nog iets: de partijen zijn calculerend. Al twintig jaar schrijft elk wetenschap-

‘het is tijd voor algemeen belang’ pelijk bureau van VVD, CDA en PvdA dezelfde analyses over de verzorgingsstaat. Ze weten donders goed wat er moet gebeuren, maar als puntje bij paaltje komt, doen die partijen niets.’ Uit angst voor stemmenverlies. ‘Ja.’ Wat doen ze niet? Wat ontbreekt eraan? ‘Hervormen, heel simpel. Uit alle analyses blijkt dat je nu nog vijf tot tien jaar hebt om de verzorgingsstaat aan te passen aan de tijd, daarna is het op, over.’ Wat dacht jij toen je dit doorkreeg? ‘Ten eerste moet de politiek verjongen, en iedereen onder de 65 die zich bij ons aanmeldt, zorgt daar per definitie voor. Ten tweede bedacht ik dat de partijen tegelijk een stap moeten zetten, dan hoeft niemand de eerste te zijn. Het is niet de tijd voor partijbelang, het is tijd voor algemeen belang. Ik ben de statuten van politieke partijen gaan bestuderen en jurisprudentie, en wat bleek:

er wordt expliciet gesteld dat je lid kunt zijn van meerdere partijen. Toen dacht ik: voilà.’ Jullie gaan binnenkort naar de congressen van PvdA, CDA en VVD. Hoeveel procent van jullie tienpuntenplan komt straks terug in hun verkiezingsprogramma’s? ‘Dat weet ik echt niet, ik hoop zo veel mogelijk. We zijn al druk bezig met het CDA, dan zie je dat we toch wel zo’n tien, twintig amendementen kunnen indienen samen met de afdelingen.’ Iedereen weet hoeveel een verkiezingsprogramma waard is. Bemoeien jullie je ook met de kabinetsformatie? Dan worden er spijkers met koppen geslagen. ‘Precies, elke partij moet terug naar zijn leden om over de formatie te stemmen. Dus daar moeten we ook bij zijn.’ De kritiek op de G500 is dat jullie als jongeren te verwend zijn en niet een stapje terug willen doen. ‘Dat is te makkelijk om te zeggen. Nogmaals: wij hebben een agenda voor iedereen, niet alleen voor de jongeren. Het pensioengat bijvoorbeeld zit juist bij de mensen tussen 35 en 50 jaar, daar vallen de grootste klappen, die worden genaaid.’ En tegen de tijd dat jij 67 bent, is alles misschien wel weer in orde. Dat zou kunnen, hè? ‘Daarom vinden wij dat je zelf je pensioenfonds moet kunnen kiezen. Wij strijden tegen de oude structuren, zo gaan wij de verkiezingen in.’ Dus je bent het ermee eens dat niet alleen jongeren de lul zijn. ‘Zeker. De economische crisis heeft ervoor gezorgd dat 25 procent van onze welvaart al is verdampt, sinds 2007. En dan leuteren wij over 1,2 procent die de forens inlevert. Er moet nog zo veel pijn worden geleden, maar geen politicus die dat durft te zeggen. Het is allemaal alleen maar koopkrachtfetisjisme, dubbeltjes en kwartjes, en in de long run is dat helemáál niet belang-

die vijfhonderd mensen moet je wel je landing, je verbinding binnen een partij zoeken.’ Jullie zijn al met 1050 mensen, daarmee kun je toch invloed uitoefenen? ‘Je moet invloed verwerven, zorgen dat mensen een plek krijgen binnen zo’n partij. Dat kan alleen als je positief, verbindend en transparant werkt.’ Het gaat erom hoe je je macht gebruikt, dat is wat Rosanne Hertzberger zegt. Stel nu dat er aan jou een steekje los blijkt te zijn? ‘Ik heb geen macht. De aanhangers van de G500 hebben eigen stemrecht. En we zijn heel open over onze doelen, alles staat op internet. Wat wil je nog meer? De partijen, zeker VVD en PvdA, waren in het begin wat negatief, maar dat

‘Er moet nog zo veel pijn worden geleden’ begint te draaien. We tonen dat we commitment hebben, elke zaterdag, óók als het lekker weer is, zitten wij mee te vergaderen in een muf zaaltje. Daar is waardering voor.’ Dan heb je nog het OranjePAC waar mensen huiverig voor zijn. ‘We zouden met geld ideeën kopen, nou, lees de krant zou ik zeggen. Kijk wat de tabakslobby doet. Het is een raar idee dat geld nooit een rol heeft gespeeld in de Nederlandse politiek. Wij willen meedoen aan de verkiezingen, als beweging, en daar heb je geld voor nodig. Daar kun je lullig over doen, maar hoe denk je dat de FNV aan zijn spotjes komt? Gewoon uit de ledenkas, hoor.’

rijk. Het gaat om een gezonde economie en het gaat om publieke voorzieningen die kwalitatief goed en betaalbaar blijven. Dáár gaat het om.’ In één en dezelfde NRC Handelsblad stonden onlangs twee tegengestelde

meningen over jullie. Bas Heijne sprak over engagement met ballen, Rosanne Hertzberger had het over een gevaarlijk trucje. ‘Er wordt vaak gezegd: stel nou dat je de neonazi-500 krijgt? Maar dat gaat niet lukken. Met

Jij zegt: wij doen met het OranjePAC niet zo heel veel anders dan andere partijen? ‘Geld gebruiken om tijdens verkiezingen spotjes uit te zenden, is niet nieuw. Het enige bijzondere is dat wij de burgers een boodschap laten terugsturen naar de politiek. En dat wij lobbyen, daar zijn wij volstrekt open over.’ yyy

FoliaMagazine

15

(advertentie)

Lees FoliaMagazine

Surf FoliaWeb

Iedere woensdag op HvA- en UvA-locaties verkrijgbaar

Altijd het laatste nieuws op www.foliaweb.nl

Meld je nu aan voor de

FoliaNieuwsbrief de 500e nieuwe aanmelder krijgt een

Cadeaubon van €250,-

Bezoek FoliaDebat Prikkelend, informerend, interactief en betrokken

Luister FoliaLive

Iedere woensdag 16.00 -17.00 en donderdag 15.00 -16.00 uur

Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam

illustratie Denise van Leeuwen

drift

Het begon met een appelflap

K

ate (22), derdejaarsstudent antropologie aan de UvA: ‘Nog nooit in mijn leven heb ik gevoeld wat ik nu ervaar. Het zit gewoon goed tussen ons. Vorig jaar leerden Johnny en ik elkaar kennen tijdens een werkgroep. Die eerste keer werd door de docent gevraagd: “Zie je jezelf als een realist, een idealist of een liberaal?” Johnny en ik staken als enigen onze hand op bij “realist”. Ik weet nog dat we elkaar even aankeken. We waren duidelijk de pessimisten van de groep. Geen seconde heb ik gedacht dat Johnny mijn vriend zou worden. Ik zat nog in een relatie, en hij had ook een vriendin, begreep ik later. We gingen wel eens wat drinken met de mensen van onze werkgroep, dan was het gewoon gezellig. Pas dit jaar realiseerde ik me dat hij eigenlijk een ontzettend leuke gast is. Dat was tijdens een werkgroep. Ik heb altijd honger en ik eet ook tijdens colleges en werkgroepen. Die keer had ik alleen niks bij me, ik vroeg of iemand wat te eten bij zich had. Hij kwam aan met een appelflap, toen was ik verkocht.

Ik heb eerder relaties gehad, maar nu besef ik pas waarom mensen relaties hebben. Ik dacht altijd dat het iets was waar je aan moet werken en dat het moeilijk is. Maar nu zie ik dat het ook vanzelf kan gaan; het is relaxed tussen ons en hij maakt me vrolijk. Bij hem kan ik net zo zijn als bij mijn vriendinnen. Ik kraam soms heel domme dingen uit, maar hij vindt dat alleen maar grappig. Ik bewonder zijn levenslust,

‘Ik bewonder zijn levenslust’ hij ziet overal het positieve van in, en ik vind hem heel sexy. Ik ben ook zo trots op hem, als het even kan laat ik zijn foto zien. Hij was zelfs even mijn screensaver, maar dat vond hij wel erg cheesy. Over een week ga ik een paar maanden reizen. Dat geeft een heel dubbel gevoel. Ik verheug me op de reis, maar aan de andere kant voel ik een steen in mijn maag. Sinds een paar weken hebben we officieel iets, en ik heb het idee dat ik

wel op reis kan gaan. Maar ik maak me ook wel een beetje zorgen. Van mezelf weet ik dat als ik voor iemand ga, dat het voor de volle honderd procent is. Maar stel nu dat hij als ik weg ben plotseling denkt: shit, zit ik weer in een relatie. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Ik hoop dan ook dat hij eerlijk is als hij een keer met een ander gaat, dat hij me niet maanden voor niks laat zwijmelen. Maar ik ga hem de komende maanden vooral ontzettend missen. Gisterenavond zijn we heel dronken geworden bij mij thuis. Ik keek hem aan en zei: “Ik hou van jou, ik ben hartstikke gek op jou.” Ik zag dat hij niet bang werd toen ik dat zei, hij tilde me op en begon rondjes met me te draaien door de kamer. Dit is het gewoon voor mij.’ yyy Roos Menkhorst

De naam van de geïnterviewde is op haar verzoek gefingeerd. Wil je ook meedoen aan deze rubriek, mail dan een korte motivatie naar [email protected].

FoliaMagazine

17

18

FoliaMagazine

objectief Creatief met kurk Als het niet hard genoeg vriest voor een Elfstedentocht, kun je toch ten minste gebruikmaken van de (hopelijk) zonnige zomer. Van 8 tot 14 juli wordt op de meren van de Friese Elfstedentocht de Frisian Solar Challenge gehouden. De wedstrijd is geïnspireerd op de Australische Solar Challenge waarbij wagens op zonne-energie het continent over rijden; maar de Nederlanders, en steeds meer buitenlandse deelnemers, doen het met boten. Al vorig jaar is begonnen aan de plannen voor een vaartuig op zonne-energie aan de HvA, en in september sloegen studenten E-Technology Erwin Korrevaar, Loek Eg, Sven Koolen en Peter van Schepen (van links naar rechts) aan het rekenen en ontwerpen. Na een halfjaar klopten ze aan bij NPSP, een specialist in composietmaterialen, waarna acht studenten de romp bouwden. In plaats van het gebruikelijke carbon kozen ze voor een combinatie van balsahout en kurk. ‘Dat zijn duurzame materialen,’ legt Sven Koolen uit. ‘Omdat het een race op zonne-energie is, wilden we de boot zo duurzaam mogelijk maken. Dit materiaal is iets zwaarder dan carbon, maar veel minder schadelijk voor het milieu.’ Omdat dit de eerste keer is dat de HvA meedoet aan de race, is de boot helemaal door het team zelf ontworpen. ‘We hebben geen bestaand model dat we kunnen innoveren. De drie verschillende schroeven die we hebben ontworpen, speciaal voor sprintetappes, zonnige dagen en bewolkte, zijn wel een staaltje waar we trots op zijn,’ aldus Koolen. En als de zon niet schijnt? Ook dan komt de boot vooruit, alleen wordt de accu minder snel opgeladen. ‘Dan moet je een stuk zuiniger varen.’ yyy tekst Bob van Toor / foto’s Fred van Diem

FoliaMagazine

19

opinie

Betrek de burger bij de wereld De maatschappij moet zodanig hervormd worden dat burgers actief betrokken worden bij de samenleving en zich weer relevant kunnen voelen, vindt Teun Gautier. illustratie Marc Kolle

‘E

urope is desintegrating into unity,’ zei een goede vriend van me onlangs. Hij refereerde aan het verval van de natie-statelijke indeling van Europa, die langzaam wordt vervangen door regionale verbanden, door burgers die steeds meer behoefte hebben aan verankering in hun eigen, kleinere omgeving. We maken nu de desintegratie van de twintigste-eeuwse samenleving mee. De structuur die op de zuilen en op lidmaatschap van collectieven was gebaseerd lijkt het te begeven. De Arbeider is niet meer, De Katholiek is niet meer en spoedig zal De Allochtoon niet meer zijn. De burger is ontheemd, huisloos geworden en de noodzaak of mogelijkheid om bij te dragen aan de steeds minder tastbare gemeenschap is verdwenen. Het burgerschap zal daarom opnieuw moeten worden uitgevonden. De mens ontleent zijn identiteit voor een groot deel aan zijn gemeenschap en dat is een fundamenteel proces: identiteit is bepalend voor je bestaan. Zonder identiteit ben je wel, maar besta je niet. Je zou kunnen stellen dat identiteit wordt geconstrueerd door associatie en dissociatie, ik behoor tot een groep zo sterk als ik tot een andere niet behoor. Een Ajacied bestaat voor een groot deel bij de gratie van het feit dat hij een anti-Feyenoorder is.

20

FoliaMagazine

Een boeiende gedachte is dat identiteit een maat heeft die zich uitdrukt in een gevoel van relevantie. Jeremy Rifkin schrijft uitgebreid over deze sense of relevance als bron van het burgerschap. In welke mate heb ik het gevoel ertoe te

Aynan

doen? Naar mijn idee zou dit gevoel van relevantie een sleutelrol kunnen spelen in de hervorming van het maatschappelijk stelsel. Ik durf te stellen dat geluk in wezen gelijk te stellen is aan een gevoel van grote relevantie: ‘Ik ben; en wel in belangrijke mate.’ Dit idee van relevantie heeft twee belangrijke componenten. Ten eerste de omvang van het sociale domein waarin ik mij relevant kan voelen. Het is eenvoudiger om je relevant te voelen in je eigen straat, wijk of dorp, dan in Europa of de wereld. In literair tijdschrift De Gids schreef James Kennedy een essay over wat ‘Thuis’ is. Volgens mij is dat de plek waar je je relevant voelt en voor de een is dat Zutphen, voor de ander Europa. De tweede component is dat relevantie op dit moment in de westerse wereld vooral gebaseerd is op materiële zaken. En dat terwijl Thomas More al in zijn boek Utopia uit 1516 de natuurlijkheid van zijn egalitaire heilstaat verklaarde met de zin: ‘…because no human being is naturally greedy’. Mensen willen zich niet door middel van materie van elkaar onderscheiden, ze willen zich relevant voelen. Dat kan door actief burgerschap. Dat is een veelbesproken en wezenlijk thema dat uitgaat van het idee dat individuen zich verbinden met en verantwoordelijk voelen voor hun omgeving. Het is een wens van de elite dat de burger tot dergelijke redelijkheid en opofferingsgezindheid komt. Maar burgers daartoe verplichten zal niet gaan. Door wat we verstaan onder ‘maatschappelijke relevantie’ te herdefiniëren, en burgers de kans en ruimte te geven zelf initiatief te nemen, kunnen mensen hun eigen leven en omgeving vormgeven, en zo hun gevoel van relevantie, en daarmee hun geluk, vergroten. Dat kan door in beleid uit te gaan van kleinschalige domeinen als straten, buurten,

en kleine overzichtelijke scholen, waardoor je burgers helpt zich weer relevant te voelen. In een kleinschalige gemeenschap kan een burger zijn relevantie opeisen, de effecten van zijn handelen of niet-handelen zijn veel zichtbaarder, waardoor de bevrediging van zijn bijdrage ook veel groter is. Dat heeft ook meteen een effect op de tweede component, de materie als basis van de relevantie. Materiële rijkdom heeft het voordeel dat het zichtbaar is of in elk geval zichtbaar gemaakt kan worden. De grote auto in de file helpt om de bestuurder maatschappelijk te positioneren. Bij immateriele relevantie is dat een stuk lastiger. De vader die het elftal van zijn dochter traint, de moeder die voorleest op school, de buurmannen die een schommel bouwen in het parkje, in diezelfde file zijn hun activiteiten onzichtbaar. Door de vader die het elftal van zijn dochter traint te vieren en te faciliteren help je hem zijn relevantie krachtiger te kunnen ervaren. Door de burger weer tot het centrum te maken van een maatschappelijk stelsel dat bestaat uit kleine(re) sociale domeinen en dienstbare overheden en instituties versterk je het gevoel dat het een verschil maakt wie hij is en wat hij doet. En dan begint een betere wereld, ook voor zijn gevoel, echt bij hemzelf.’ yyy Teun Gautier is directeur/uitgever van De Groene Amsterdammer en De Gids. Op 6 september geeft hij, samen met Steve Austen, de eerste workshop uit de serie Actief Burgerschap: How to make it work? Doel van de serie is (vooral jonge) burgers kennis verstrekken over en inzicht geven in de mogelijkheden actief burgerschap te ontwikkelen en te beoefenen. Zie www.amsu.edu/en/course/9254/ actief-burgerschap-how-to-make-it-work voor informatie en aanmelding.

Dansvloer Ik heb één schooljaar op de Hartenlustmavo gezeten. Het was 1993. Mijn leeftijd droeg de naam 13. Het Hartenlust was in het chique Bloemendaal gevestigd. De meeste leerlingen woonden, aan de andere kant van het spoor of het fietstunneltje, in Haarlem. Tijdens dat jaar ervoer ik voor het eerst de toverkunst van een dansvloer. In de laatste klas van de lagere school was ik een paar keer naar een klassenfeest geweest. Er werd in de huiskamer gedanst. Het was geen ritmisch bewegen. De huiskamerfeestjes waren een excuus om te schuifelen; het ene lichaam tegen het andere aandrukken op I do it for you. Het slijpen was niet voor iedereen weggelegd. Wie er niet bij hoorde, dus geen Levi’s 501 of LA Gear droeg, slowde niet, maar keek met een mond vol wokkels van de zijkant toe. De ontwikkeling van je seksualiteit werd niet door je lichaam bepaald, maar in welke mate je het met merkkleding bedekte. Op het schoolfeest van het Hartenlust waren geen wokkelchips. De gordijnen van de aula waren door de conciërge dichtgetrokken. Wat iemand aan had, kon je niet zien. De donkerte maakte ons gelijkwaardiger. De kunstmatige duisternis werd onregelmatig geschonden door lichtstralen die wild op de maat van de muziek door de ruimte dansten. Richard zat net als ik in de brugklas. Een jongen die niets in de melk te brokkelen had op het schoolplein. Maar op de linoleumvloer stond geen figurant met zijn handen in zijn zakken. Daar danste een stoer en autonoom wezen. Met zijn armen verleidde hij mij, op de muziek van Charles and Eddie, de vloer te betreden. Ik weet nog goed hoe mijn hart zijn verzoek beantwoordde met een hard en snel gebonk in mijn borstkas. Ik was bang. Opgewonden. In de war. Ik bleef niet staan, liep niet weg, maar sprong en gaf mij over aan de dansvloermagie. yyy Asis Aynan

FoliaMagazine

21

Curvers

opinie

Laat docenten onderzoeken Om onderwijs en onderzoek op de HvA beter te verbinden, moeten de opleidingen docenten meer stimuleren onderzoek te doen, vindt Najat Bay.

I

n Folia Magazine 32 (23 mei) wordt beweerd dat lectoren er niet goed in slagen om het onderzoek binnen het beroepsonderwijs goed van de grond te krijgen. Lector bewegingswetenschappen Huub Toussaint zegt in datzelfde artikel dat de negatieve berichtgeving omtrent de kwaliteit van het beroepsonderwijs ertoe heeft geleid dat iedereen weer op scherp staat en het belang van goed afstudeeronderzoek inziet. Dat is volgens hem een geweldige ontwikkeling voor lectoren omdat dan beter zichtbaar wordt wat het belang is van onderzoek in het hbo. Om die zichtbaarheid van lectoren binnen het beroepsonderwijs te vergroten is een goede samenwerking met de opleidingen van onmiskenbaar belang. Om deze stelling te onderbouwen wil ik ingaan op mijn ervaringen als medewerker bij het lectoraat Gedifferentieerd Human Resource Management. Al meerdere malen hebben wij met ons lectoraat onderzoek gedaan in opdracht van het beroepenveld of een opleidingsmanager. Wij stellen als minimale voorwaarde dat een docent van de opleiding die verbonden is aan het beroepenveld een rol krijgt in het onderzoek, om zo de docent onderzoek te leren doen, maar ook om de verbinding tussen de opleiding en het onderzoek te versterken. Afhankelijk van het soort onderzoek en de ruimte die de opleiding biedt voor het personeel om onderzoek te doen, floreert een docent of haakt hij af. Onderzoek doen kent ups en downs, als onder-

22

FoliaMagazine

zoeker krijg je complimenten én kritiek. Dat vraagt van de docentonderzoeker een flexibele en doortastende houding en doorzettingsvermogen. Onderzoek doen vraagt ook om het kunnen omgaan met deadlines. Een opleiding die een onderzoekscultuur nastreeft moet docenten ruimte en flexibiliteit voor onderzoek bieden. De opleiding moet ook stilstaan bij de resultaten van onderzoek en die willen implementeren in het curriculum. Uit mijn ervaringen is gebleken dat de docenten de verbindende schakel kunnen zijn tussen de kennis die gegenereerd wordt in het lectoraatonderzoek en de plek die deze kennis krijgt in het onderwijs. Om de lectoraten op de kaart te zetten moet de betrokkenheid van docenten bij onderzoek verhoogd worden, moet de opleiding ruimte bieden aan docenten om onderzoekservaring op te doen en moet de opleidingsmanager onderzoeksleergangen voor zijn medewerkers stimuleren. De lectoraten onder de aandacht brengen is niet alleen de verantwoordelijkheid van de media of van de lectoren zelf, er is zeker een rol weggelegd voor de opleidingen. Ik sluit aan bij de stelling van Huub Toussaint: onderwijs en onderzoek moeten samengaan, want samen vormen ze een ijzersterk concept voor een kwalitatief hoogwaardig hbo. yyy Najat Bay is projectmanager en onderzoeker van het lectoraat Gedifferentieerd Human Resource Management.

Tam Momenteel schrijf ik een bachelorscriptie. Ik verkondig dat ook overal op plechtige toon, ‘tot diep in de nacht aan mijn scriptie’, alsof het resultaat de academische wereld op zijn grondvesten zal doen schudden. Intussen twijfel ik, of ik mijn docent eigenlijk met de taak mag belasten iets van dit opgeleukte profielwerkstuk te vinden. ‘Dus dan hebben al die filosofen daar al over geschreven, en weer anderen schreven terug, en dan denk jij daar óók nog ’ns wat over te moeten zeggen?’ vraagt mijn moeder. ‘Ja mam, dat is eigenlijk wel ongeveer wat een scriptie is.’ ‘Nou,’ zegt ze, en kijkt bezorgd. Van de week kreeg ik vast een bemoedigend cadeautje, het boek Vrouwelijke filosofen. Het stemde me nóg mismoediger, die titel, alsof de vrouwelijke bijdrage aan het denken hiermee wel afgedaan was. Een rondje variété. Vraag maar eens iemand (gewoon, iemand!) een vrouwelijke filosoof te noemen van voor 1900, en: ‘Tsja, nee, nu je het zo zegt kan ik er niet een-twee-drie een verzinnen’. En toch hebben vrouwen ook vroeger gedacht. Staat in dat boekje van mij. ‘En nu? Stine Jensen dan?’ oppert iemand, ‘die van Rob Wijnberg?’ Nee-hee, dat is gewoon niet wat ik bedoehoel. Ik bedoel iets gróóts, iets eeuwigs. Geen boekje vol zompige citaten en zorgen over de Facebookgeneratie. De dames gedragen zich eigenlijk nog naar het gebod van de Griekse filosofen: vrouwen zijn de tamme sekse. Niet eens geschikt voor tweede viool, van nature gewoon niet zo geschikt voor vioolspel. Misschien ligt het eraan dat vrouwelijke filosofen hun denkkracht vaak op hun achterstand hebben gericht. Boeten, omdat het kon en moest. Maar vrouwen zijn geen benadeelde zielepietjes meer. Het idee dat vrouwen ook kunnen denken is vrijwel geaccepteerd. De weg lijkt vrij om opgenomen te worden in de eregalerij. Niets weerhoudt me ervan een gewichtige klassieker te schrijven. Behalve een gebrek aan talent misschien. En het beschamende bestaan van mijn bachelorscriptie. yyy Emma Curvers

promoties dinsdag 26/06 10.00 uur: Michael Marlatt – Neurobiologie

Activity- and Pharmacology-Dependent Modulation of Adult Neurogenesis in Relation to Alzheimer’s Disease (Agnietenkapel)

12.00 uur: Rosa van Santen – Communicatiewetenschap

Popularization & Personalization. A Historical and Cultural Analysis of 50 Years of Dutch Political Television Journalism (Agnietenkapel)

14.00 uur: Marleen Gillebaart – Psychologie

Sexual Practices, and HIV/Aids in Dhaka, Bangladesh (Aula)

14.00 uur: Yorike Hartman – Biologie

Genomic Regions Under Selection in Crop-Wild Hybrids of Lettuce Implications for Crop Breeding and Environmental Risk Assessment (Agnietenkapel)

donderdag 28/06 10.00 uur: Anders van Thuijl – Geneeskunde

Exploring Immunological Mechanism in Cow’s Milk Allergy (Agnietenkapel)

Something Old, Something New. When People Favor Novelty Over Familiarity and How Novelty Affects Creative Processes (Agnietenkapel)

12.00 uur: Ahmed Ahmed – Geneeskunde

woensdag 27/06

14.00 uur: Arianne Lim – Geneeskunde

10.00 uur: Matthijs Koot – Informatica

Measuring and Predicting Anonymity (Agnietenkapel)

11.00 uur: Irwan Hidayana - Antropologie

Molecular Approaches in the Detection and Characterization of Leptospira (Agnietenkapel) Progesterone for the Prevention of Preterm Birth (Agnietenkapel)

16.00 uur: Nicole Ruckstuhl – Natuurkunde Muon Signatures in Atlas (Agnietenkapel)

Life and Death with HIV/Aids: Life Stories from Karawang, West Java (Aula)

vrijdag 29/06

12.00 uur: Fabiana Da Silva Alves – Geneeskunde

10.00 uur: Eline Kattenberg – Geneeskunde

Challenges of Brain. Imaging in Psychiatry. Understanding Brain Structure and Function in Schizophrenia (Agnietenkapel)

13.00 uur: Saikh Imtiaz – Antropologie

Diagnosis of Malaria in Pregnancy. Evaluation, New Developments and Implications (Agnietenkapel)

11.00 uur: Teodora Radonic – Geneeskunde

Novel Diagnostic and Therapeutic Targets in Marfan Syndrome (Aula)

Young Men in a Colourful City. Masculinity, Young Men’s

12.00 uur: Annemarie Engström – Geneeskunde Percutaneous Mechanical Circulatory Support for Treatment and Prevention of Hemodynamic Instability (Agnietenkapel)

13.00 uur: Iris Kolder – Geneeskunde

Genetic Modifiers in Familial Cardiac Rhythm Disorders (Aula)

14.00 uur: Geert Buijze – Geneeskunde

Scaphoid fractures. Anatomy, Diagnosis and Treatment (Agnietenkapel)

16.00 uur: Ronald Ulbricht – Scheikunde

Charge Carriers in Semiconductors: Loose, Confined, Trapped (Agnietenkapel)

oraties

woensdag 27/06 Dhr. prof. dr. Jan Nijman, hoogleraar Urban Studies Urban Perspectives of the World (Aula)

vrijdag 29/06 16.00 uur: mw. dr. Yvonne Donders, hoogleraar International Human Rights & Cultural Diversity Mensenrechten: Oog voor culturele diversiteit (Aula) Voor uitgebreide informatie zie www.uva.nl/agenda.

brief Leeg

‘En mag ik dan nu op het podium mijn begeleider van ACE, Alex!’ Onder applaus loop ik naar het podium, onder mijn arm een stapeltje Foliapakketjes inclusief de ACE/ondernemerschapsspecial. Maar dan... In mijn linkerooghoek de blije glimlach van de studente met naast haar haar vriend, ouders en schoonouders en grootouders, waarvan opa zijn hoornen leesbril nog even oppoetst. In mijn rechterooghoek lees ik de grote koptekst op de roze Folia: ‘Orale sex’. In een flits scheur ik de pakketjes open en smijt de Folia’s aan de kant. Wat een verschutting! Als ik even later achter de coulissen sta, bel ik

snel naar ons kantoor waar onze stagiaire bezig is met het versturen van de Foliapakketjes naar onze, veelal, zakelijke relaties. Gelukkig zijn de meeste enveloppen nog niet dichtgeplakt. De met zo veel energie, zweetdruppels en vooral ook geld gemaakte special in samenhang gebracht met ‘Orale sex’. Wat een trieste zaak. Hoe vertel ik het mijn kleinkind...

Naschrift Per abuis is in het artikel ‘Ik hack, dus ik ben’ in Folia Magazine 33 onvermeld gebleven dat de naam van student Bas Stevens is gefingeerd.

Een cabaretier kan van een traan humor maken, maar ik voel me ongelooflijk leeg. yyy

De redactie verwelkomt ingezonden brieven en opiniestukken. We behouden ons het recht voor deze zo nodig in te korten. Vermeld altijd uw naam

Alex van Heeswijk, coach bij de minor ondernemerschap

en relatie tot de UvA/HvA; anonieme reacties worden niet geplaatst. Mail naar [email protected].

FoliaMagazine

23

Eigen campus voor AUC

Nog een paar weken, dan verhuist het Amsterdam University College naar de nieuwe locatie op het Science Park. De circa zeshonderd studenten van het instituut woonden al sinds 2008 op het terrein in de Watergraafsmeer, maar het onderwijs vond vooralsnog plaats in de Plantagebuurt. Vanaf 1 september is er eindelijk sprake van een echte AUC-campus. yyy tekst Clara van de Wiel / foto’s Fred van Diem

24

FoliaMagazine

Hal 2e verdieping Een grote vide vormt het hart van het gebouw, waardoor er zicht is op alle vier de verdiepingen. Ruimtes als het restaurant, de common room en de studiezaal zijn twee etages hoog. Grote ramen bieden vanuit deze ruimtes uitzicht op de omgeving.

Einsteinzaal Opvallend aan het nieuwe gebouw, dat ongeveer 5800 vierkante meter beslaat, zijn vooral de vier dakkappen met wisselende hellingen. Het gehele dak is bedekt met gras, dat niet alleen voor extra isolatie moet zorgen, maar ook de waterafvoer stimuleert.

Dijkgraafzaal Volgens AUC-decaan Marijk van der Wende wordt dit ‘de meest representatieve’ grote collegezaal. Ook zal deze zaal worden gebruikt voor seminars met externe gasten. Robbert Dijkgraaf is een van de medeoprichters van het AUC.

FoliaMagazine

25

lezingenladder

het cultureel studentencentrum van de UvA & HvA

CREA RoeterSeiland Adres: Nieuwe Achtergracht 170 Voor een ieder die geïnteresseerd is in lezingen en debatten is er de Folia Magazine-lezingenladder. Wij streven ernaar hierin de meest interessante lezingen en debatten in Amsterdam op één plek te verzamelen.

Over kunst- en cultuuronderwijs Spui 25 WO 20/06, 17.00 uur KNAW-tweegesprek tussen Barbara Visser, beeldend kunstenaar, en Kitty Zijlmans, kunsthistoricus, over hoe je kunst moet onderwijzen aan de jeugd; op scholen, maar ook daarbuiten.

Failed Futures

WSC Summit Convention Pakhuis de Zwijger Vanaf MA 25/06 10.00 uur

Aflevering van de serie Failed Architecture, over het belang en de impact van visionaire architectuur. Wat kunnen we leren van Utopia?

Tweedaagse serie lezingen en workshops over stedelijke ontwikkeling en het World Smart Capital Initiative, een plan om wereldwijd succesvolle stadsontwikkelingen te ontdekken en delen. Aanmelden via www.worldsmartcapital. net/invitation_guest.

Urban Art in een Metrolab

Voetbal & oorlog

Pakhuis de Zwijger WO 20/06, 20.00 uur

Pakhuis de Zwijger DI 26/06, 19.30 uur

Trouw Amsterdam WO 20/06, 20.00 uur

Wat kan kunst doen in de stad? Mooi maken? Veranderen? De stad helpen begrijpen? Dat begrijpen van de stad is het onderwerp van een brainstorm in het kader van MetroLab Amsterdam.

Sywerts idee voor Nederland De Balie DO 21/06, 19.15 uur Volgens G500-voorman Sywert van Lienden is ons systeem van representatieve democratie toe aan vernieuwing. We moeten op weg naar een nieuwe relatie tussen burger en politiek bestuur.

Het lichaam als verlokking van de ziel Tattoo Museum DO 21/06, 20.00 uur Reimar Schefold, emeritus hoogleraar culturele antropologie van Indonesië, over zijn verblijf van twee jaar (1967-1969) bij de Sakuddei, een geïsoleerde stam op de Mentawai-eilanden.

SLAA| Ach, ich bin ja so geil Oranjerie Hortus Botanicus VR 22/06, 18.00 uur Rudy Kousbroek schreef het essay ‘De troost der pornografie’ in 1984. Literair tijdschrift Tirade neemt de fakkel nu over en liet twin-

26

tig schrijvers zich buigen over Kousbroeks ­opvattingen over pornografie. Deze avond een selectie.

FoliaMagazine

Avond over onafhankelijke journalistiek, voetbal en fotografie met o.a. Chris Keulemans, Arthur Huizinga en Frank Westerman.

Is geloven redelijk? Felix Meritis DI 26/06, 20.00 uur Universiteitshoogleraar van de UU Herman Philipse verkondigt dat het geloof in God als een ‘epistemische zonde’ kan worden bestempeld. Filosoof Emanuel Rutten zal tegen Philipses standpunt ingaan.

Bereikbaar via de Sarphatistraat en de Plantage Muidergracht

danS vr 22 en za 23 / 19.00 en 21 uur (za)

Moving Into Focus XVI CREA Choreografieproject Moving Into Focus is het choreografieproject van CREA. Verschillende dansen in verschillende stijlen worden achter elkaar opgevoerd. Choreografen: Thomas Hissink Muller, Brechtje Haverkate, Christopher de Gast, Suzanne Faber, Pascale de la Fuente en Céline Procureur. Plaats: CREA Theater. Toegang: E 8,- / studenten E 5,-. Reserveren: 020 525 1400.

muziek zo 24 / 14.00 uur

CREA Popquiz Test jouw tot nog toe nutteloze muziekkennis bij deze ultieme uitkateractiviteit! Deelname is leuker dan winnen, maar voor de winnaars zijn er desalniettemin fijne prijzen te verdienen. Plaats: CREA Café. Inschrijfkosten: E 2,50 per persoon. Inschrijven: [email protected]

klaSSIek zo 24 / 15.15 uur

Slotconcert – SKA Programma: a capellawerken van onder meer Brahms, Sweelinck, Manneke en Reinberger. Onder leiding van Servaas Schreuders. Plaats: Singelkerk

Arnon Grunberg ontmoet... Micha Wertheim

(Singel 452). Toegang: studenten E 5,-, anderen E

De Balie DI 26/06, 20.00 uur

klaSSIEK

Schrijver Arnon Grunberg interviewt cabaretier Micha Wertheim. Of is het andersom?

Ignite Amsterdam 19 Mediamatic Bank DI 26/06, 20.30 uur Twaalf presentaties van vijf minuten, met dit keer indoor-wolken, outdoor-onderdak, een heleboel design en een klein beetje poëzie.

10,-. Reserveren: niet mogelijk.

wo 27 en vr 29 / 20.15 uur

CREA Orkest o.l.v. Bas Pollard Programma: Gustav Mahler - Vierde symfonie; Maurice Ravel – Shéhérazade. Plaats: 27 juni in de Dominicuskerk (Spuistraat 12, Amsterdam) en 29 juni in het Muziekgebouw aan ’t IJ (Piet Heinkade 1). Toegang: Dominicuskerk: E 14 / E 10. Verkoop aan de deur, drie kwartier voor aanvang concert. Muziekgebouw: E 18 / E 14,50. Verkoop aan de kassa

U organiseert een lezing of debat en wilt daarmee

van het Muziekgebouw aan ‘t IJ en via www.mu-

graag op deze pagina staan? Stuur tijdig een mailtje

ziekgebouw.nl. Reserveren: niet mogelijk.

naar [email protected] onder vermelding van ‘Aanmelding lezingenladder’.

WWW.CREA.UVA.NL

overigens

In deze rubriek reflecteren wetenschappers op een actuele stelling.

Het onder toezicht stellen van kinderen met overgewicht gaat te ver, levensstijl is een privézaak.

Annemarie Mol hoogleraar antropologie van het lichaam

Carsten de Dreu hoogleraar arbeids- en organisatiepsychologie

Jeroen Kluck lector water in en om de stad

Annemarie Mol ‘Oneens. Kinderen veel te veel te eten geven, is geen “levensstijl”, net zo min als dat kinderen slaan of vernederen een “levensstijl” is. Die term suggereert een eigen, persoonlijke smaak. Maar als ouders slecht voor hun kinderen zorgen, gaat ons dat collectief aan. Dat betekent niet dat ik plotseling vind dat alle erg dikke kinderen uit huis geplaatst moeten worden. Niet nooit, evenmin altijd. Dit soort kwesties past niet in algemene regels of protocollen, maar zijn altijd specifiek. Voor een goede hulpverlener is ernstig overgewicht een symptoom. Er is iets mis. De vraag rijst dan wat er eventueel nog meer mis is. En vervolgens gaat het erom hulp te bieden. In Nederland is dat in eerste instantie hulp aan de ouders, hulp bij het opvoeden, zodat de kinderen thuis kunnen blijven wonen. Maar soms zijn ouders al te gewelddadig of te machteloos – of allebei. Dan kan het verstandig zijn om kinderen onder toezicht te stellen. Dan krijgen tenminste de kinderen hulp en bestaat de kans dat ze met goede zorg alsnog op kunnen bloeien.’ 

Jeroen Kluck ‘Oneens. Je moet kinderen beschermen tegen een slechte behandeling door hun ouders en daarbij zijn fikse maatregelen geoorloofd. Overgewicht bij jonge kinderen brengt voor de rest van hun leven gezondheidsrisico’s met zich mee. Als de kinderen ouder zijn, dan ligt de verantwoordelijkheid voor hun eetgewoonten niet meer volledig bij de ouders, dus voor pubers vind ik het weer een ander verhaal. Maar kleine kinderen moeten worden beschermd, daar is geen discussie over mogelijk. Je moet natuurlijk wel eerst proberen andere maatregelen te nemen om ouders te helpen een gezondere levensstijl aan te nemen. Maar ondertoezichtstelling is een effectief laatste redmiddel. De kinderen zullen snel afvallen als hun eetpatroon wordt bepaald door een voogd. En voor ouders is het een goede stok achter de deur. Die zullen het opvatten als signaal om de gezondheid van hun kind serieus te nemen en hun levensstijl aan te passen. En als dat niet lukt, dan is zo’n kind sowieso beter af onder toezicht van een voogd.’  

Carsten de Dreu ‘In ben het met de stelling eens, de overheid moet zich in principe niet bemoeien met de privésfeer. Maar er is een grens. Als er strafbare feiten worden gepleegd, moet er worden ingegrepen. Als het overgewicht zo erg is dat er wordt gevreesd voor de gezondheid van het kind, dan kan ik me voorstellen dat ondertoezichtstelling een oplossing is. Dat betekent natuurlijk niet dat alle kinderen met zwaar overgewicht uit huis geplaatst moeten worden. Je kunt het vergelijken met huiselijk geweld. We sluiten ook niet alle mannen op die hun vrouw slaan, maar maken daarin de afweging of er andere, minder ingrijpende oplossingen zijn. Zowel bij huiselijk geweld als bij het overvoeden van een kind is er sprake van een scheve machtsverhouding. Dan moet je de minder machtige in bescherming nemen. In het geval van een ongezonde levensstijl en eetpatroon probeer je het eerst met voedingsadvies of een sportprogramma. Uit huis plaatsen doe je alleen in uiterste nood. yyy Marieke Buijs

FoliaMagazine

27

Activisme zonder spandoeken Opleidingen binnen de geesteswetenschappen worden met opheffing bedreigd omdat ze economisch niet rendabel zijn. De eerste PopUpUniversity protesteert tegen deze kaalslag. Maar niet door op de barricaden te gaan staan. ‘Die veranderingen komen toch wel. Wij willen proberen daar een positieve draai aan te geven.’ tekst Gijs van der Sanden / illustraties Marc Kolle Vandaag vindt hier de eerste PopUpUniversity plaats, een initiatief van de aan de Universiteit Utrecht verbonden onderzoekers Iris van der Tuin en Rosi Braidotti. Het idee is simpel. Er worden drie rondes gehouden van minilezingen door docenten uit de geesteswetenschappen en de culturele sector. Bezoekers krijgen na de eerste ronde hun bachelor-, na de tweede ronde hun master- en na de derde ronde hun doctorstitel – een parodie op het instant-univer-

O

p de stoep voor culturele stichting Castrum Peregrini aan de Herengracht staan organisatoren Anaïs van Ertvelde (24, genderstudies, Universiteit Utrecht) en Dennis Kerckhoffs (23, genderstudies, Universiteit Utrecht). Een beetje gespannen zijn ze wel. Een kwartier voor aanvang, en op de verslaggever na is er nog geen publiek. En dan speelt het Nederlands elftal vanavond ook nog eens tegen aartsrivaal Duitsland. ‘Maar dat wisten we een paar maanden geleden nog niet.’

28

FoliaMagazine

‘Alsof de maatschappij niet op ons zit te wachten’ siteitsmodel, zo is te lezen in de aankondiging. De diploma’s krijgen de bezoekers trouwens per mail. Voor papier was er geen geld. Op zoek naar inhoud De kwestie die vandaag centraal staat is: hoe kunnen de geesteswetenschappen zich op zo’n manier verankeren dat de kwaliteit van het onderwijs gewaarborgd blijft? Een legitieme vraag, want de geesteswetenschappen liggen onder vuur. De UvA presenteerde onlangs een lijst met studies die niet passen in het nieuwe profiel van

de universiteit, met daarop veel geesteswetenschappelijke opleidingen. Zie ook het artikel in Folia Magazine 34 (13 juni). Maar niet alleen op de UvA is er onrust. In heel Nederland zien de geesteswetenschappen zich geconfronteerd met zware maatregelen en met opheffing bedreigde opleidingen. De algemene gedachte daarachter: geesteswetenschappen hebben geen economisch nut. En in tijden van crisis betaalt onderzoek zich bij voorkeur zo snel mogelijk uit in euro’s, zo predikt het kabinet. Toch is het vandaag nadrukkelijk niet de bedoeling om te demonsteren. Althans, niet in de klassieke zin van het woord. Organisator Van

Ertvelde: ‘In plaats van met spandoeken de straat op te gaan, hopen we vandaag de inhoud op te zoeken. Hoe hard we ook roepen, die veranderingen komen er toch wel. Wij willen proberen daar een positieve draai aan te geven.’ Academisch activisme, noemt de PopUpUniversity dat. De sprekers – waaronder hoogleraar ideeëngeschiedenis Siep Stuurman, hoogleraar culturele economie Arjo Klamer en hoogleraar kunst, cultuur & diversiteit Rosemarie Buikema – zijn vrijgelaten in de thema’s die zij in hun lezingen aansnijden. ‘Voor ons is het dus ook afwachten,’ zegt Kerckhoffs. Minderwaardig vakgebied Een halfuur later zitten er toch nog zo’n twintig mensen in de zaal. Een van hen is masterstudente kunstwetenschappen Anne de Loos (23). Zij zegt dat ze het ‘stressvol’ vindt om te studeren, nu de politiek – maar ook het College van Bestuur van de UvA – zo de nadruk legt op de economische waarde van studies. ‘Ik krijg steeds meer het gevoel dat mijn vakgebied als minderwaardig wordt beschouwd. Alsof de maatschappij niet op ons zit te wachten. Soms zit ik thuis te studeren en dan denk ik: waarom doe ik dit eigenlijk? Van initiatieven als de PopUpUniversity krijg ik weer energie.’ Haar studiegenoot Susanne Knip (24) valt haar bij. ‘Ik denk dat de waarde van onze studies in economische taal niet is uit te leggen. Maar we krijgen de tijd ook niet om op zoek te gaan naar wat die waarde dan wél is.’ Volgens Thijs Kleinpaste – student geschiedenis aan de UvA, raadslid voor D66 in Amsterdam

toekomst van de geesteswetenschappen, waar het toch om eerste instantie om te doen was, komt het vandaag niet.

en de eerste spreker van deze middag – heeft de invloedrijke Amerikaanse intellectueel Martha Nussbaum het antwoord: de geesteswetenschappen helpen ons volgens haar om ons in te leven in anderen. In Nussbaums visie is dat essentieel voor de democratie. En ook niet onbelangrijk: geesteswetenschappen maken het leven volgens haar de moeite waard. Zie ook pagina 35 voor een interview met Nussbaum. De andere sprekers gaan niet in op het voortbestaan of herdefiniëren van de geesteswetenschappen, maar vertellen over hun eigen

Er wordt gedronken, maar toch vooral koffie en thee

Het publiek lijkt zich er niet aan te storen. Er ontstaan discussies over de lezingen, er worden vragen gesteld. En er wordt gedronken, maar toch vooral koffie en thee. Het drankgelag is vandaag voorbehouden aan de oranjesupporters, die in steeds groteren getale over de Herengracht komen gelopen. Ook de organisatie is tevreden. ‘Het was afwachten hoe het zou uitpakken, maar ik vind het een leerzame en gezellige dag,’ zegt Kerckhoffs. De kwestie van de geesteswetenschappen komt volgens hem wel degelijk aan bod, maar dan vooral op een impliciete manier. ‘In het betoog over arm en rijk bijvoorbeeld, waarin Arjo Klamer stelt dat alles in het leven wordt gereduceerd tot geld. Alsof de waarde van iets, een opleiding bijvoorbeeld, alleen maar in euro’s is uit te drukken. Ik denk dat er vandaag zonder meer bewustwording is gecreëerd.’ yyy

vakgebied. Het verschil tussen rijk en arm komt aan bod (‘Wat is rijkdom eigenlijk?’). Waarom kunstenaars de kans zouden moet krijgen een PhD te doen (‘Ook de intellectuele kant van het kunstenaarschap verdient aandacht’). En zelfs de vraag of wij mensen langzaam maar zeker in cyborgs aan het veranderen zijn, wordt beantwoord (‘Nee, maar we verhouden ons wel steeds intiemer tot technologie’). Amusant en leerzaam. Maar van een werkelijk debat over de

FoliaMagazine

29

Boekenwijsheid Lang leve Google Scholar, Web of Knowledge en Wikipedia! Je struint rond op internet en hebt de artikelen voor een paper voor het uitzoeken. Een zegen voor studenten en de wetenschap. Maar volgens bibliofiel Simon Dikker Hupkes leidt de digitalisering van bronnen juist tot verschraling. ‘In de bibliotheek vind je ook dingen die je niet zoekt.’ tekst Marieke Buijs / foto Bram Belloni

‘S

tudiegenoten vinden mij ouderwets en een scepticus, maar ik wil tegenwicht bieden aan al dat gejubel over internet.’ Simon Dikker Hupkes (25) is geen doorsneestudent. Hij doet twee masters – Book and Digital Media Studies in Leiden en politicologie aan de UvA – en weet die ook nog te combineren met een baan bij een uitgeverij. Ook opmerkelijk: hij is onvindbaar op Facebook en gedurende het hele gesprek komt zijn telefoon niet één keer tevoorschijn. ‘Het is belangrijk om af en toe te disconnecten, even geen afleiding. Dan heb je ruimte om echt na te denken.’ Dikker Hupkes schreef zijn masterscriptie over de invloed van digitalisering op de sociale en geesteswetenschappen. Hij ziet met lede ogen aan hoe boekenkasten verdwijnen uit de universiteitsbibliotheek, om plaats te maken voor steeds meer computerzalen. Volgens Dikker Hupkes leidt dat tot verdrukking van oude kennis, verlies van leesvaardigheid en het uitsluiten van toevallige vondsten die onderzoek verrijken. ‘Op internet vind je wat je zoekt. In de bibliotheek vind je ook dingen die je niet zoekt. In de wetenschap is die serendipiteit heel belangrijk.’ Waarom maak je je zo druk over de opmars van het internet? ‘Ik wil een tegengeluid laten horen. Mensen doen er laconiek over, maar we kunnen de ge-

30

FoliaMagazine

volgen van digitalisering en het verdwijnen van print helemaal nog niet overzien. Je denkt, wat maakt het uit of ik het nieuws tot me krijg via tv, krant of internet, als ik maar op de hoogte ben. Maar dat is een misvatting. Zoals de Canadese hoogleraar Marshall McLuhan zei: “the medium is the message”. Kijk naar de uitvinding van het Griekse alfabet, die had enorme invloed op de maatschappij. Tot die tijd werd alle informatie mondeling gedeeld, bijvoorbeeld via verhalen. Met de uitvinding van het alfabet kon

‘Het is belangrijk om af en toe te disconnecten’ men informatie voor het eerst vastleggen. Dat maakte het mogelijk afstand te nemen, dingen te herlezen, op elkaar te reageren en te reflecteren. Dat bracht ruimte voor abstractie, zo is de filosofie ontstaan. Dat proces duurde zo’n tweehonderd jaar en heeft nog steeds zijn weerslag op de maatschappij. Het wereldwijde web bestaat nog maar twintig jaar, web 2.0 zo’n acht jaar. We moeten bescheidener zijn. We hebben nog geen idee wat de gevolgen zijn.’ Jij keek specifiek naar digitalisering in de wetenschap. Hoe zag je onderzoek eruit? ‘Ik heb vooral veel boeken gelezen en ideeën

van filosofen en wetenschappers aan elkaar gekoppeld. En ik heb een onderzoek gedaan naar het gebruik van bronnen door promovendi, vooral bij politicologie aan de UvA. Daaruit bleek dat negentig procent van de promovendi Google Scholar als startpunt gebruikt bij het zoeken van wetenschappelijke informatie.’ En wat zijn dan de gevolgen van die digitalisering voor de wetenschap? ‘Digitalisering heeft er samen met de toegenomen publicatiedruk voor gezorgd dat het wetenschappelijk artikel het boek verdringt. Artikelen zijn vaker opgenomen in databases en makkelijk in citatiestatistiekjes te vangen. Bovendien is het schrijven van een artikel veel minder arbeidsintensief dan het schrijven van een boek. Nu is het artikel de norm. Vooral bij de sociale en geesteswetenschappen is dat problematisch. Bij exacte wetenschappen volstaan tabellen met toelichting, maar bij alfa- en gammaonderzoek is de argumentatielijn veel belangrijker. Artikelen zijn zevenduizend woorden en volgen een vaste opbouw, dat creëert eenheidsworst. Er zijn zelfs tijdschriften die standaardzinsconstructies suggereren, zodat de wetenschapper geen enkele creativiteit aan de dag hoeft te leggen. In een boek van honderdduizend woorden heeft een wetenschapper de ruimte om een originele gedachtegang uiteen te zetten. Zo kan hij de lezer echt een andere kijk op de werkelijkheid bieden.’

Maar voor het schrijven van een paper is het toch erg handig dat je zo veel wetenschappelijke informatie binnen handbereik hebt? ‘Tja. Positivo’s noemen mij inderdaad een scepticus en zeggen dat er meer gelezen wordt dan ooit. Maar mijn punt is, door digitalisering wordt er anders met tekst omgegaan. Voor lezen van het scherm heb ik een term geïntroduceerd, “double-F reading”. De eerste F staat voor “ctrl f ”, dat studenten gebruiken om in een artikel even de relevante term op te zoeken. En de tweede F staat voor F shaped reading, die F-vorm beschrijft het patroon van de oogbeweging van mensen die van het scherm af lezen. Die lezen de eerste regel, scannen naar beneden, lezen nog even de eerste regel van de tweede alinea en scannen dan verder door naar beneden. Artikelen lezen vanaf het scherm is vluchtig, net genoeg voor een citaat in een paper, maar er is geen aandacht, het beklijft niet. De inhoud moet altijd concurreren met banners en met de “alttab” naar Facebook of je inbox.’ Simon Dikker Hupkes

Aan de andere kant hebben wetenschappers dankzij digitalisering toegang tot heel veel onderzoeksgegevens, dat stimuleert de wetenschap toch juist? ‘Op zich is dat inderdaad grote winst, ik ben natuurlijk niet tegen het internet, dat zou onzinnig zijn. Maar helaas leidt een grotere beschikbaarheid van artikelen tot minder diversiteit in het gebruik ervan. Wetenschappers lezen allemaal dezelfde publicaties. Zoekmachines geven suggesties bij een zoekactie, maar daar zitten algoritmen achter. Die suggesties zijn gebaseerd op het collectieve geheugen van eerdere zoekacties van jezelf en andere wetenschappers. Er ontstaat dus een confirmation bias omdat iedereen dezelfde links aanklikt en dezelfde artikelen gebruikt. Zo beland je in een vicieuze cirkel, waarbij sommige artikelen superklas-

siekers worden en ander onderzoek volledig raakt ondergesneeuwd. Wanneer je in de bieb een boek opzoekt zie je daarnaast een boek over een gerelateerd onderwerp staan dat ook wel eens relevant zou kunnen zijn. Dat toeval is belangrijk voor de wetenschap, want dat leidt tot nieuwe inzichten.’ Hoe moet de wetenschapper die confirmation bias voorkomen? ‘Je kunt meer gebruikmaken van de geavanceerde zoekopties. Bij sommige zoekmachines kun je de filter uitschakelen. Of je kunt eens doorscrollen naar pagina veertien van de zoekresultaten om te kijken wat daar te halen is. En je moet jezelf dwingen af en toe eens naar de bieb te gaan om het toeval de kans te geven.’

Hoe zouden universiteiten daarmee om moeten gaan? ‘Die moeten vooral niet meegaan in deze trend. Docenten moeten bijvoorbeeld niet een Facebookgroepje aanmaken voor hun werkgroep, en studenten verplichten om ook af en toe eens een boek te lezen. Stel bijvoorbeeld als eis bij papers dat er ten minste één of twee boeken worden gelezen. Anders is de strijd niet meer te winnen. Als er straks een generatie studenten afstudeert die nooit een wetenschappelijk boek heeft gelezen, dan gaan ze dat in hun verdere (wetenschappelijke) carrière ook niet doen. Zo gaat een schat aan kennis en ideeën verloren. Misschien komt hier mijn conservatieve inborst ook wel een beetje naar voren. Ik ben bibliofiel, het gaat me aan het hart dat het slecht gaat met het boek. Het papieren boek is niet te overtreffen in zijn eenvoud. Je kunt het tien jaar in de kast laten staan en het daarna weer lezen, je hebt alleen wat licht nodig.’ yyy

FoliaMagazine

31

Een omnivoor op mediagebied Deze week in Folia maakt kennis: mediakenner, ouddomeinvoorzitter van het Domein Media, Creatie & Informatie en netwerker pur sang, Peter van Gorsel. tekst Dirk Wolthekker / foto Danny Schwarz

Een tijdje geleden zei een vriendin van Avrobestuurslid Mirjam Nouwen tegen haar: ‘Goh Mirjam, ik hoorde dat jij Peter van Gorsel kent. Dat jij die kent zeg.’ Waarop Nouwen verbaasd antwoordde: ‘Maar dat jij hem kent.’ Daarop reageerde de vriendin droogjes: ‘Natuurlijk ken ik Peter van Gorsel, wie niet. Iedereen kent Peter van Gorsel.’ Deze kleine anekdote is typerend voor Van Gorsel; een netwerker pur sang. ‘Iemand die het niet kan laten overal achteraan te gaan en daarom iedereen kent,’ zegt Nouwen. Peter van Gorsel is typisch zo iemand uit de Linkedin-categorie ‘500+ connections’: mensen die binnen en vaak ook buiten hun vak iedereen kennen en door iedereen worden gekend. Wie het internetprofiel van Peter Charles van Gorsel (Rotterdam, 1948) bekijkt, snapt direct hoe hij aan zo veel connecties komt. Oké, hij is weliswaar 64 jaar oud, maar toch, zelfs als je zijn leeftijd in aanmerking neemt heeft hij een imposante hoeveelheid banen en baantjes gehad. Tegenwoordig is hij directeur van House of Denim, maar hij is ook nog mentor van The Founder Institute, oprichter en eigenaar van Serendip media, bestuurslid van de Avro en lid

32

FoliaMagazine

van de adviesraad van CJP. En dan hebben we het nog niet eens gehad over wat hij allemaal was en deed in een ver en nabij verleden: van boekverkoper tot toezichthouder tot domeinvoorzitter bij het Domein Media, Creatie & Informatie. In maart dit jaar hing hij zijn HvA/ UvA-pet aan de wilgen. ‘Een onorthodox denker, creatief, en ondanks zijn leeftijd nog steeds jong van geest,’ zegt Rob

‘Voor de politiek zou hij nooit geschikt zijn’ Neutelings, eveneens Avro-bestuurslid. ‘Van Gorsel zou ik “een omnivoor op mediagebied” willen noemen. Hij volgt alles wat op dat gebied gebeurt en weet dat met grote zendingsdrang aan anderen uit te leggen om vervolgens met een tomeloze energie en inzet de vertaalslag te maken naar de organisatie. Hij weet feilloos aan te geven hoe een vereniging als de Avro in moet spelen op nieuwe ontwikkelingen in de media. Dat doet hij met een stijl die soms scherpe kantjes heeft. Laat ik het zo zeggen: Peter is niet

iemand die voor het compromis gaat. Je moet van goeden huize komen om Peter te kunnen overtuigen van je standpunt. Het is heel goed dat er zo iemand in het bestuur zit, maar je moet niet vijf Peter van Gorsels in je bestuur hebben.’ ‘Dat kan ik me voorstellen. Vijf Peter van Gorsels is te veel,’ zegt Gerard van Haarlem, domeinvoorzitter van het Domein Techniek en goede vriend van Van Gorsel. ‘Peter is een vrijdenker die zegt waar het op staat. Voor de politiek zou hij nooit geschikt zijn. Niet alleen omdat hij daarvoor de rust en het geduld mist, maar hij is ook niet snel bereid tot het sluiten van compromissen. Dat is niet des Peters. Waar ik hem heel sterk in vind is het razendsnel analyseren van situaties en op basis daarvan met een plan te komen. U vraagt naar minpuntjes? Die ken ik niet. Ik ben alleen maar positief over hem. Het is heerlijk om Peter te hebben als klankbord en sparringpartner.’ ‘Peter weet mensen om zichzelf heen te verzamelen die andere dingen weten dan hij,’ zegt Carla Hoekendijk van de opleiding Game

Folia maakt kennis

Development van de HvA. ‘Daardoor weet hij op den duur zelf ook weer meer. Een paar jaar geleden kwam hij een keer naar mij toe met het plan een advergame-opleiding te starten. Als opleiding vond ik dat te smal en ik nam hem mee naar een Game Development-conferentie. Daar kon hij weer iets nieuws bijleren. Peter wil vooral geen platgetreden paden betreden. Tien keer hetzelfde dingetje doen is niets voor hem. Hij houdt van nieuwe dingen opzetten, reorganiseren en veranderingsmanagement. Hij is niet van de afdeling behoud en beheer, maar van de afdeling opstoten in de vaart der volkeren: van niets tot iets komen. En als het zover is, dan loopt Peter weer door.’ yyy Folia Radio zendt op 20 juni een interview uit met Peter van Gorsel. Het gesprek zal gaan over de HvA en DMCI, zijn passie voor (nieuwe) media en kunst en de Avro. Te beluisteren via Amsterdam FM, in de ether op 106.8 en op de kabel op 103.3, tussen 16.00 en 17.00 uur. Vanaf de volgende dag terug te luisteren via foliaweb.nl/ radio. De uitzending is op zatermiddag 15.00 uur terug te zien op Salto TV. Daarna via salto.nl.

FoliaMagazine

33

Workshops voor weinig Als je iets wilt doen naast je studie kun je een cursus bij Crea volgen, met allemaal andere studenten. Dat kan heel gezellig zijn, maar soms wil je juist even uit die studentensfeer. En Amsterdam heeft meer te bieden voor studentvriendelijke prijzen. Ga bijvoorbeeld naaktmodeltekenen in cultuurcentrum Mezrab, of zwaai aan de trapezes in OT301. tekst Floor Schrijvers / foto’s Danny Schwarz

Noord Solid Ground Movement Spuistraat 239,, solidgroundmovement.nl Wat? Hiphopdans Kosten en tijden? De workshops zijn twee keer per week, op maandag en vrijdag, van 18.30 tot 20.00 uur of van 20.00 tot 21.30 uur. Voor een jaar betaal je € 250,-, maar je kunt ook per kwartaal betalen. Een proefles is gratis. Wie ouder is dan 21 kan aansluiten bij de Solid Group op woensdagavond om 18.30 uur. Kosten: € 175,- per jaar. Kun je er eten? Nu niet, na de verhuizing heeft Solid Ground Movement een eigen restaurant. Solid Ground Movement (SGM) zit nu tijdelijk in de Spuistraat. In september verhuist het naar de Tolhuistuin in Noord. Adna Ghilazghi (29), communicatiemedewerker en bij sommigen wellicht bekend als ‘Ome Ad’ van de kookfeesten, kan niet wachten: ‘Dan gaan we echt op in de reuring van die plek.’ Bij SGM komen veel jongeren onder de 21, maar voor ouderen is er de Solid Group op woensdagavond. Van verschillende docenten krijg je de basis mee van breakdance, house en poppin & lockin. Als je goed bent kun je aansluiten bij een van de dansgroepen en voorstellingen maken. Een paar dansers zijn op deze manier ontdekt en zitten nu bij groepen als Don’t Hit Mama en het Nationaal Dans Theater. Wil je eerst wat meer zien? Vanaf september toert SGM door het land en is onder andere te zien in de Krakeling in Amsterdam.

oost Nowhere Madurastraat 90, nowhere.nl Wat? Onder andere breakdance, buikdansen, zingen, draaien, fotografie, documentaire, graffiti Kosten en tijden? € 15,- per workshopreeks. De workshops zijn

34

FoliaMagazine

maandag, dinsdag of donderdag, de meeste tussen 18.00 en 22.00 uur. Van tevoren inschrijven. Kun je er eten? Nee. Het zijn niet de minsten die workshops geven in deze voormalige basisschool in Oost. ‘Zo waren er afgelopen seizoen studiosessies met rappers Mr. Polska en Kleine Viezerik, waarbij deelnemers hun eigen tracks opnamen.’ Producer Thomas Nijhuis (30): ‘De workshops moeten prikkelen. We vragen daarom altijd mensen die heel goed zijn in hun vakgebied.’ Toch kennen weinig studenten Nowhere. Dit kan komen doordat dat het productiehuis vooral promotie maakt op scholen. Maar iedereen onder de 26 jaar kan hier terecht. De meeste workshops duren tussen de drie en tien sessies, maar er zijn ook workshops van één dag. Verder organiseert Nowhere evenementen waar je je opgedane vaardigheden kunt laten zien, zoals de Lyrical Nights. De gemiddelde leeftijd verschilt nogal per workshop: vooral zestien- tot achttienjarigen (hiphopdance) of juist twintigers (foto- en filmworkshops). Aanraders zijn de workshop documentaire maken in samenwerking met Idfa en de workshop straatfotografie met Foam. Mezrab Domselaerstraat 120, mezrab.nl Wat? Naaktmodeltekenen Kosten en tijden? € 5,- euro per avond. De workshop is maandagavond van 19.30 tot 22.00 uur. Je hoeft niet te reserveren. Kun je er eten? Nee, er is alleen thee en bier. Schrik niet als je voor de etalage met gebreide mutsen, vrolijke kussens en Afrikaanse maskers staat. Dit is geen buurtcentrum waar ouden van dagen gezellig met elkaar komen punniken. Mezrab is een cultureel centrum dat elke week story telling-avonden organiseert met verhalenvertellers die je aandacht goed weten vast te houden. Daarnaast kun je hier terecht voor

naaktmodeltekenen. Het model is geregeld; zelf hoef je alleen papier en tekenmateriaal mee te nemen. Er is geen docent, maar je kunt iedereen om advies vragen. Hier komt een echte dwarsdoorsnede van Oost: Rietveldstudenten, een paar mannen en vrouwen van in de veertig, een vrouw van in de zestig. Blijven hangen na afloop is goed voor je zelfvertrouwen, want dan bekijkt iedereen elkaars werk en worden er complimenten uitgewisseld. Tip als je wat wilt bijverdienen: ze zoeken nog modellen.

Solid Ground Movement

zuid-oost No Limit Geldershoofd 80, nolimitzo.nl/www.swazoom.nl Wat? Onder andere theater, modeontwerpen, T-shirts bedrukken, AfroCaribische percussie en Afrikaanse dans Kosten en tijden? Tussen 16.00 en 22.00 uur, sommige beginnen om 16:00 uur, andere later. Alle workshops zijn gratis. Ze duren tien tot vijftien sessies. De workshops zijn snel vol, dus wees er op tijd bij. Kun je er eten? Nee, maar om de hoek zit een winkelcentrum met een friettent en een Surinaams en Chinees restaurant. No Limit is een buurtcentrum waar verschillende organisaties workshops programmeren en waar bands professionele begeleiding krijgen. Het bestaat nu een jaar of vijf en is buiten Zuid-Oost onbekend, maar binnen het stadsdeel kent iedereen het. Otmar Watson, programmeur: ‘Dat is echt typisch voor de cultuur van Zuid-Oost: jongeren kennen ons via mond-tot-mondreclame en social media zoals Facebook en Ping.’ Hier komen vooral mensen uit de buurt en als grachtengordelstudent moet je het dus niet erg vinden om op te vallen. De workshops zitten bijna altijd vol, en dat is niet zo gek: ze zijn allemaal gratis. Als je in een band of een dans- of theatergroep zit kun je je hier aanmelden voor gratis repetitieruimte. Bij ambitieuze groepen wordt er ook vaak een coach of regisseur geregeld. Daar staat tegenover dat je verwacht wordt actief mee te doen en aan het eind een presentatie voor publiek (lees: vrienden en familie) te geven.

Nowhere - Bellydance

west OT301 Overtoom 301, ot301.nl Wat? Onder andere Japanse dans, moderne dans, Okido-yoga, acupressure, zelfverdediging, circus, sieraden maken Kosten en tijden? De meeste workshops zijn € 12,- voor één sessie en € 40,- voor vier sessies. De tijden verschillen per workshop. Van tevoren reserveren wordt aangeraden. Kun je er eten? In restaurant De Peper kun je op dinsdag, donderdag, vrijdag en zondag heel lekker vegetarisch eten. Voor drie gangen betaal je tussen de € 8,- en € 10,-. Op maandag kunnen cursisten een simpele maaltijd krijgen voor maximaal € 4,-.

Mezrab

FoliaMagazine

35

Dit voormalige kraakpand is bij veel Amsterdammers bekend door de feesten en restaurant De Peper. Maar je kunt er ook de meest uiteenlopende workshops volgen, georganiseerd door Movement Academy OT301. Hier komen vooral alternatieve twintigers en dertigers op af. Omdat zowel de docenten als de leerlingen uit verschillende landen komen wordt er meestal Engels gesproken. Als je altijd al hebt willen vliegen of als kind in het circus wilde werken, is de workshop aerial tissu (luchtacrobatiek) een aanrader. Je begint met yogaoefeningen om op te warmen. Vervolgens leer je een paar technieken aan de trapeze. Een streng, maar schattig meisje in een rood acrobatenpak klimt in een lange, smalle doek die aan het plafond hangt en voert daar sierlijke, acrobatische oefeningen uit. Voor je dit zelf kunt ben je een aantal sessies en veel spierpijn verder, maar het is een stuk spannender dan de sportschool. Zaal 100 De Wittenstraat 100, zaal100.nl Wat? Koken en improvisatie Kosten en tijden? De kookworkshops zijn op dinsdag- of woensdagmiddag van 13.00 tot 17.00 uur met aansluitend de zelfbereide maaltijd. Kosten zijn € 15,- tot € 20,- euro per sessie (vier sessies in totaal). De jazzworkshop is donderdag van 20.00 tot 23.30 uur en kost € 5,- per keer. De Brokkenfabriek is vier dinsdagen van 20.00 tot 22.30 uur en is voor studenten € 20,-. Reserveer van tevoren voor de kookworkshop en de Brokkenfabriek, voor de jazzworkshop is dat niet nodig. Kun je er eten? In het restaurant van Zaal 100 kun je op maandag, woensdag, donderdag en vrijdag voor € 8,- vegetarisch eten (drie gangen). Op vrijdag krijg je er livemuziek bij. Volgens de eigen site is Zaal 100 er voor ‘tenenkrommend amateurtheater, merkwaardige concerten, bizarre dansvoorstellingen, dichtkunst van wisselende kwaliteit, exposities van Jan en Alleman, minicongressen, obscure vergaderingen en andere geheimzinnige bijeenkomsten die moeilijk elders een plek kunnen vinden’. En ja, er lopen inderdaad een paar dorpsgekken rond. Maar laat je daar niet door afschrikken, want hier worden interessante workshops gegeven. Zo kun je een workshop koken met biologische producten volgen bij Erik Wilschut, die al vijfentwintig jaar kok is voor Zaal 100. Reserveren via www.vekologisch.nl. Wie wil leren improviseren kan terecht bij de jazzworkshop Oktopedians. Voor gevorderden is er elk jaar vanaf oktober tot en met maart de Brokkenfabriek. Je krijgt dan vier masterclasses van een professionele muzikant. De muziekstijl hangt af van degene die lesgeeft, kijk hiervoor op www.corrievanbinsbergen.com/ main/brokkenfabriek. yyy

36

FoliaMagazine

No Limit

Overtoom 301

Zaal 100 - Brokkenfabriek

op de tong

foto Danny Schwarz

bieren van Brouwerij ’t IJ zijn verkrijgbaar, net als de Lamme Goedzak, Saison Dupon en het Amerikaanse Gonzo Imperial Porter. Het is net na half een dus we laten de dubbels en triples voor wat ze zijn en beginnen met een shake van de dag; vandaag met bosbessen. Die is prima, net als de cappuccino. Hoewel mijn tafelgenoot een grote carnivoor is, laat hij de clubsandwich met verse kip van het spit aan zich voorbijgaan en neemt hij de Spaanse baguette met oude kaas. Een bijna volwaardige lunch en hetzelfde geldt voor de tosti met mozzarella en gegrilde groenten. Naast deze broodjes is er genoeg andere keus en ’s avonds is er een kleine kaart met de eerder genoemde kip van het spit, biefstuk en Franse frietjes met appelmoes. De inrichting van de Biertuin is een interessante mengeling tussen licht en industrieel en het personeel is on-Amsterdams vriendelijk. Tot slot is het terras, met zon tot ’s avonds laat, nog een aantrekkelijke punt van deze nieuwe uitspanning. yyy Jim Jansen

De Biertuin Linnaeustraat 29 (Oost)

S

tadsdeel Oost is booming door alle restaurants, winkels en aanverwante plekken die als paddenstoelen uit de grond schieten. Sinds deze week heeft Oost er een hotspot bij, waar waarschijnlijk ook bewoners uit West en Noord een straatje voor

Dynamisch duo De Biertuin wordt uitgebaat door Jason Berg en Riad Farhat die langzaam Amsterdam-Oost aan het veroveren zijn. Op het Beukenplein bezitten ze Café Maxwell en ook bij restaurant Quatfass (op de Ringdijk) en in Cafe Kuijper staan ze achter de tap.

om fietsen. Maandag opende namelijk de Biertuin op de Linnaeusstraat zijn deuren en op dag drie is het er – tussen de nog klussende bouwvakkers – goed druk. Zoals de naam verraadt is speciaalbier de core business van deze nieuwe uitspanning en de bierkaart liegt er niet om. Alle

Parasol

Bij slecht weer kan het terras van de Biertuin overdekt worden met een enorme parasol van Brouwerij ’t IJ. Een unieke parasol waar er slechts één – deze dus – van gemaakt is. De reden? In alle cafés van Jason en Riad wordt IJ-bier geschonken en volgens hen was dit een leuke manier om daar de aandacht op te vestigen.

Folia Magazine ontvangt graag je restaurant­recensie en vergoedt tot € 50,-. Maximaal 270 woorden, (suggesties voor de) kaders zijn welkom, maar niet verplicht. Mail je recensie naar [email protected]. Stuur je bon naar Folia Magazine, t.a.v. Stephanie Gude, Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD, Amsterdam.

Pitchers sterk Behalve bier en eten worden er in de Biertuin ook pitchers sterke drank verkocht. Voor iets minder dan twee tientjes heb je anderhalve liter wodka met cranberrysap of Tanqueray gin met bitter lemon en tonic.

FoliaMagazine

37

prikbord HvA

38

ideëen voor deze rubriek: [email protected]

DMR Europahuis

DEM Summerschool

Het Jan Bommerhuis is van 23 juli tot en met 10 augustus gesloten. Medewerkers die toch gebruik willen maken van een werkruimte kunnen in deze periode terecht in het Europahuis in de James Wattstraat. Medewerkers moeten hiervoor een aparte afspraak maken en duidelijk aangegeven wanneer ze het pand willen betreden. Meer informatie over de contactpersoon vind je op het intranet van het domein.

Het Amsterdam Center for Entrepreneurship (ACE) organiseert van 2 tot en met 6 juli de 7e editie van de Summerschool Ondernemerschap. In samenwerking met de Rabobank wordt aan een groep van dertig studentondernemers van HvA, VU, UvA en Inholland uitgelegd hoe ze hun onderneming moeten opzetten of verder uitbouwen. Onderwerpen als financiën, marketing, duurzaamheid en strategie passeren de revue. Studenten die in de eindfase van hun bachelorstudie zitten en geïnteresseerd zijn, kunnen zich inschrijven op www.aanmelder.nl/summerschool2012.

DBSV Coachlicentie

DT Snelkookpanweekend

Omdat het werkveld is veranderd zijn studenten aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) sinds kort verplicht ook een trainerslicentie te halen. Ook studenten sport, management & ondernemen (sm&o) moeten voortaan een licentie halen in een sport naar keuze. Dit is een grote verandering in het programma van de opleiding. Waar voorheen altijd de nadruk lag op het vinden van een baan als docent in het onderwijs, worden studenten nu ook opgeleid om aan de slag te kunnen in andere functies binnen de sportbranche.

Medewerkers uit alle domeinen van de HvA en Hogeschool Inholland zijn uitgenodigd om in het weekend van 23 en 24 juni deel te nemen aan een ‘snelkookprogramma’ in Studio HvA op het Kohnstammhof. Het weekend moet resulteren in een aantal bedrijfsideeën en bedrijven. Het weekend, vol workshops en gastsprekers, wordt afgesloten met een pitchronde voor een deskundige jury. De winnaars kunnen gedurende zes maanden één dag per week besteden aan het bedrijf. Meer informatie op www.snelkookpanweekend.nl.

DOO Aanmeldingen

DMCI Nikhef

Terwijl de hogescholen het aantal aanmeldingen voor de lerarenopleidingen en pabo’s landelijk flink zien dalen, ziet de HvA de vooraanmeldingen voor deze studies komend jaar juist flink stijgen. Nog geen 9000 studenten hebben zich aangemeld voor een onderwijsopleiding in het hbo. Vorig jaar lag dat aantal nog boven de 10.000, een daling van ruim tien procent. Op de HvA is het aantal voorlopige aanmeldingen voor de pabo juist met tien procent gestegen.

De opleidingen technische informatica en informatica van de Hogeschool van Amsterdam en het Nationaal instituut voor subatomaire fysica (Nikhef) gaan komend studiejaar intensiever samenwerken. De samenwerking richt zich onder meer op de uitwisseling van studenten en docenten. De technische afdelingen van de opleiding technische informatica, informatica en het Nikhef zullen ook gezamenlijk gaan werken aan het onderzoek naar nieuwe technologieën en aan de toepassing daarvan in de praktijk.

DG Collegekaart

HvA Stopcontacten

De nieuwe collegekaart vervangt vanaf september de huidige collegekaart en de blauwe HvA-pas. Op de nieuwe kaart worden verschillende functionaliteiten samengevoegd. Daardoor is de pas onder meer te gebruiken als printkaart en leenkaart – ook voor medewerkers. De pas is voortaan geldig voor een periode van vijf jaar; de koppeling tussen betaling en collegekaart vervalt en nieuwe studenten moeten hun foto uploaden en de kaart zelf activeren. De collegekaart is overigens geen Bewijs van Inschrijving, dat wordt apart verstrekt.

Studenten van het Domein Techniek hebben met Flexnet de jaarlijkse GasTerra Transitieprijs gewonnen. Het achtkoppige team bedacht een zuinig stopcontact dat ervoor zorgt dat apparaten niet meer onnodig blijven aanstaan. Dat plan blijkt een schot in de roos, want zowel de jury als het publiek was laaiend enthousiast. Het HvA-team versloeg negen andere teams van hogescholen uit Groningen, Leeuwarden, Eindhoven en Zeeland en wint bij elkaar het allerminst geringe bedrag van 60.000 euro. Het geld wordt gebruikt om het product verder uit te werken.

FoliaMagazine

prikbord UvA

ideëen voor deze rubriek: [email protected]

FEB Stapenning

BC Armenië

Hoogleraar Michael Ellman heeft op 8 juni ter gelegenheid van zijn emeritaat als hoogleraar economische stelsels de Stapenning van de UvA gekregen. Hij kreeg de penning uit handen van rector magnificus Dymph van den Boom. Ellman ontving de onderscheiding vanwege zijn uitmuntende wetenschappelijke prestaties en zijn grote inzet voor de UvA, in het bijzonder voor de FEB. Michael Ellman begon in 1975 zijn loopbaan als lector bij de economiefaculteit en klom op tot voorzitter van de afdeling Business Studies van de Amsterdam Business School.

De Armeense boekdrukkunst bestaat vijfhonderd jaar. Reden voor de BC om een expositie te organiseren met als titel ‘De diaspora van het Armeense boek, 15122012’. Het Armeense boek kwam in de zeventiende eeuw tot bloei in Amsterdam, waar stempelsnijders en lettergieters het zetsel maakten waarmee Armeense letters konden worden gedrukt. Daarmee werden boeken gemaakt voor Armeniërs in Amsterdam en daarbuiten. De meeste in Amsterdam gedrukte Armeense boeken zijn aanwezig bij de BC. De tentoonstelling loopt tot 9 september. Adres: Oude Turfmarkt 129.

UvA Foto’s

FdR Rolef

Facebook

de Weijs

Op de officiële Facebookpagina van de UvA kan iedereen deze week foto’s nomineren als nieuwe coverfoto. De huidige foto straalt te weinig interactiviteit en diversiteit uit en dat moet volgens Bureau Communicatie veranderen, zegt woordvoerder Eva Kol. ‘De huidige pagina is vooral een need-to-know pagina, maar nice to know en entertainment zijn ook belangrijk. De Facebookpagina moet als een community functioneren en de nieuwe foto’s moeten daaraan bijdragen.’ De inzendingen met de meeste likes winnen. Zie: www.facebook. com/universityofamsterdam.

Rolef de Weijs, verbonden aan het Centre for the Study of European Contract Law (CSECL), heeft van het International Insolvency Institute (III) in het kader van de 2012 Prize in International Insolvency Studies, de zilveren medaille gekregen. Hij kreeg de prijs voor zijn artikel ‘Harmonisation of European Insolvency Law and the need to tackle two common problems: common pool & anticommons’, dat zal verschijnen in de International Insolvency Review. De Weijs krijgt een geldbedrag en mag deelnemen aan het jaarlijkse III-congres op 21 juni in Parijs.

UvA Roze

Acta Architectuurprijs

borrel

Op veler verzoek organiseert UvA Pride een borrel voor alle roze UvA-medewerkers en -alumni. Het bestuur van UvA Pride wil medewerkers en alumni namelijk ook eens de kans te geven ‘in een minder studentikoze sfeer’ bij elkaar te komen. Een delegatie van het bestuur van UvA Pride zal aanwezig zijn om informatie te geven over de plannen van UvA Pride en natuurlijk over de deelname aan de Gay Pride/Canal Parade op 4 augustus. De UvA Pride medewerkersborrel vindt plaats op 20 juni vanaf 17.00 uur in de Academische Club, Oudezijds Achterburgwal 235.

Op 1 juni heeft het nieuwe gebouw van Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam (Acta) de Hedy d’Anconaprijs voor excellente zorgarchitectuur gekregen. De jury noemt het pand ‘in hoge mate excellent’ door de betrokkenheid en professionele houding van zowel Acta als Benthem Crouwel Architecten. Samen ontvingen zij tienduizend euro uit handen van voormalig minster van cultuur Hedy d’Ancona die het pand aan de Zuidas ‘een gebouw van internationale allure’ noemt. De Hedy d’Anconaprijs is bedoeld voor dienstbare architectuur in de zorgwereld.

AUF Donateurs

FNWI Erelid

De Jaarfondscampagne 2012 is gestart. Met deze campagne werft het Universiteitsfonds geld onder alumni voor activiteiten, projecten en doelen die buiten de directe overheidsfinanciering vallen. Hierdoor kan de UvA studenten en wetenschappers een omgeving blijven bieden, waar kennis wordt gedeeld binnen een kritisch en creatief klimaat. Donateurs kunnen kiezen uit vier doelen: onderwijs en onderzoek, academisch-cultureel erfgoed, studie- en reisbeurzen, en studentenactiviteiten. Info: www.uva-alumni.nl/jaarfonds.

Universiteitshoogleraar Robbert Dijkgraaf, oud-president van de KNAW, is benoemd tot erelid van de NNV, de Nederlandse Natuurkundige Vereniging, en de KNCV, Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging. Dijkgraaf wordt geëerd voor zijn baanbrekende wetenschappelijke werk, zijn ambassadeurschap voor de gehele wetenschap in Nederland en zijn inzet voor het populariseren van de bètawetenschappen. De benoeming vond plaats tijdens het symposium Fysica-Chemie 2012 op de Universiteit Twente.

FoliaMagazine

39

wasdom Regelaar van beroep Egbert Fransen Leeftijd: 52 (geboren op 26 maart 1960) Beroep: Directeur van Cultuurfabriek en Pakhuis de Zwijger Studie: Academie voor lichamelijke opvoeding (HvA), communicatiewetenschap (UvA) Afgestudeerd: 1990 Docent: ‘Fons Elders, hij gaf filosofie aan de ALO en was een andersoortige denker. Ik ben hem niet zo lang geleden nog een keer tegengekomen. Het is een bijzondere man, die eigenlijk niets te zoeken had op de ALO tussen al die studenten in trainingspak. Ik vond hem fascinerend.’ Locatie: ‘Het Bushuis, aan de Kloveniersburgwal, een prachtige plek.’ Café: ‘Ik was een fanatieke sporter en ging weinig uit, maar als ik met een groepje wat ging drinken, was het in de Engelbewaarder aan de Kloveniersburgwal.’ Afknapper: ‘Communicatiewetenschap was erg slecht georganiseerd. Als ik nu terugkijk dan vind ik het doodzonde dat de universiteit niet méér uit zo’n opleiding probeert te halen. Ik heb er relatief weinig geleerd.’

40

FoliaMagazine

stage Hij studeerde communicatiewetenschap en aan de ALO en werd directeur van Cultuurfabriek en Pakhuis de Zwijger: Egbert Fransen. tekst Julie de Graaf / foto Bob Bronshoff

‘O

p de middelbare school was ik goed in twee dingen: organiseren en sporten. Ik regelde alles wat georganiseerd kon worden, zoals filmavonden, toneelopvoeringen, schoolfeesten en sportdagen. Daarnaast speelde ik fanatiek ijshockey. Toen ik een studie ging kiezen had ik nog geen idee dat je van organiseren en regelen je vak kon maken, maar wist ik wel dat ik met mijn liefde voor sport ergens terecht kon. Ik meldde mij aan voor de ALO. Eenmaal daar bleek ik niet uit te blinken in de sporten die werden gegeven, maar haalde ik wel opeens allemaal negens en tienen voor vakken als pedagogie, filosofie en anatomie. Daarnaast was ik goed in lesgeven. Na die opleiding heb ik een tijdje voor de klas gestaan, zowel in het lager als in het middelbaar onderwijs. Hoewel ik het heel leuk vond om les te geven, viel de structuur van het onderwijs me tegen. Op veel scholen was gym het afvalputje of het uitraas-uurtje in plaats van een geïntegreerd deel van het onderwijs. Het gaf mij geen voldoening om in zo’n systeem les te geven. In de avonduren studeerde ik verder en haalde ik mijn propedeuse in pedagogiek. Toch vond ik die studie niet leuk genoeg om mee verder te gaan. Om mij te oriënteren heb ik een tussenjaar genomen waarin ik allerlei vakken als antropologie en bedrijfskunde volgde. Na dat jaar schreef ik me in voor communicatiewetenschap. Het was een praktische keuze, deels ingegeven door interesse, deels door opportunisme. Ik was inmiddels bijna dertig en wilde een beetje vaart gaan maken. Communicatiewetenschap was in die tijd nog geen massale studie, maar de organisatie

was alsnog vrij slecht. Daardoor had ik alle ruimte om de studie precies zo in te richten als ik wilde en kon ik ook nog eens heel snel afstuderen. Ik specialiseerde in interne communicatie gerelateerd aan veranderprocessen en haalde in twee jaar mijn diploma. Tijdens mijn studie liep ik stage bij KPMG, een groot management- en consultancybedrijf. Ik kreeg daar een baan en werd na een paar jaar hoofd communicatie. Ik heb het er erg naar mijn zin gehad, maar voelde mij toch niet op mijn plek in de pakkencultuur. Na vijf jaar bij KPMG heb ik wederom een tussenjaar genomen om te bedenken wat mijn volgende stap zou zijn. Om even heel wat anders te doen, heb ik dat jaar in de horeca gewerkt bij Vertigo in het Vondelpark. Ik bouwde bijzondere banden op met mijn collega’s; met een van hen kreeg ik een relatie en twee kinderen, twee anderen hebben tien en zeven jaar bij het bedrijf gewerkt dat ik na dat jaar oprichtte. Inmiddels heb ik van organiseren en regelen mijn beroep gemaakt, precies de dingen die ik op de middelbare school al zo graag deed. Ik sta aan het hoofd van twee organisaties. Met Cultuurfabriek werken we in opdracht en organiseren we veel “veranderbijeenkomsten”, waarbij directies van bedrijven en instanties die grote veranderingen doormaken in gesprek gaan met hun medewerkers. De andere organisatie, Pakhuis de Zwijger, is meer maatschappelijk verankerd en heeft een ideële instelling. We werken voor en met de stad. Ik vind het in beide organisaties belangrijk om vormen te vinden voor maatschappelijke verandering en het verbinden van kunst, cultuur en creativiteit binnen het bedrijfsleven. Het is heel interessant om die verschillende werelden samen te brengen.’ yyy

Carlijn Schepers (21) Studie Taal & communicatie (UvA) Stage Amsterdams Uitburo Verdiensten: 250 euro per maand Beoordeling: JJJJJ ‘Ik wil later de journalistiek in, maar in tegenstelling tot mijn hbo-collega’s is er geen stage opgenomen in mijn studie. Daarom heb ik besloten om een tussenjaar te nemen om stage te kunnen lopen. Ik ben gaan werken voor de Uitkrant van het Amsterdams Uitburo. Bij veel stages mag je alleen schrijven voor de website, maar hier was dat wel anders. In het eerste nummer stonden al veertien stukken van mij, waaronder een interview met Bastiaan Ragas. Dat interview was al op mijn derde dag. Behoorlijk spannend natuurlijk, maar ik had alle vragen goed voorbereid met mijn hoofdredacteur. Het interview is dan ook helemaal goed gegaan. Achteraf gezien had ik misschien iets kritischer moeten zijn, maar dat durf je natuurlijk nog niet op je derde stagedag. In mijn tweede week vroeg de hoofdredacteur plotseling of ik mee wilde op persreis. Ik mocht twee dagen naar Frankrijk, om daar een circusgroep te interviewen die vier maanden later in Carré zou optreden. Zo belandde ik als groentje tussen de echte journalisten. De anderen wisten niet dat ik een stagiair was, maar ik heb het uiteindelijk toch maar verteld. Gelukkig werd ik daardoor niet minder behandeld. Ik heb nu nog een halfjaar over, dus ik vertrek begin juli naar Australië. Daar ga ik vijf maanden studeren en daarna rondreizen. Zo hoop ik voldoende ervaring op te doen om toegelaten te worden tot de master journalistiek & media.’ yyy Roel van Luijk

FoliaMagazine

41

FoliaMagaz ine weekblad

toehoorders

cover Joost van den Broek

voor HvA

en UvA

nr. 35 20/06/201 2

Sywert va n Lienden Hervorm er van Nederland

Eindpresentatie ‘Sustainable Energy’ van onder andere Jan-Derk Bakker, 12 juni, 14.30 uur, Kohnstammhuis tekst en foto’s Bob van Toor Nette jasjes: 8 Extra zonnepanelen gepland: 344 Zonne-energie verkeerd gespeld: 16 slides Scrabblewoorden: situatieanalyse, reactiefvermogen, vermogenscomponent, heliostaat, wattpiek.

‘H

et is een lang semester geweest,’ opent docent Jan-Derk Bakker de eindpresentatiebijeenkomst van eerstejaars E-Technology. Elf groepen presenteren hun adviesrapporten over duurzame energievoorziening van het Theo Thijssenhuis voor de HvA. Het is behoorlijk voor het echie: de bestaande 54 zonnepanelen op het dak zijn door de ramen van de collegezaal te zien, en achterin kijken vier mannen van Bureau Nieuwbouw toe. Bakker zit als een souffleur voor het podium en hanteert een gele en een rode kaart als presentatoren de vijfminutengrens dreigen te overschrijden. Het is niet nodig; de presentaties lopen bijna zonder uitzondering gesmeerd. De studenten klinken af en toe als kinderen in een duurzame snoepwinkel (‘verder willen we acht windturbines plaatsen van 21.350 euro per stuk’), maar uiteindelijk komen alle plannen vooral neer op zonnepanelen, windturbines en led-lampjes. De een weet veel van aansluitings- en vervangingskosten, de ander komt met energiebesparende liftmotoren of een windbelt (‘maar na een kwartier ben je dat gebrom levenslang zat, dus daar moet nog aan gewerkt worden’) en iedereen bedenkt manieren om extra zonnepanelen op, aan en tegen het Theo Thijssenhuis te plakken. Na een voorstel om de halve gevel vol te hangen kijkt opdrachtgever Mark Borst, projectleider duurzaamheid op de Amstelcampus, naar buiten. Of die panelen dan niet voor de ramen van collegezalen komen te zitten? De ietwat verhitte presentator antwoordt met de gevleugelde woorden: ‘Daar hebben wij geen onderzoek naar gedaan.’ Dat blijkt een gouden greep, en ook de andere groepjes bezigen de formule gretig. De vragen die ze op zich afgevuurd krijgen zijn dan ook pittig: ‘Wat gaat die windturbine kosten?’, ‘Wat is het investeringsrendement over twintig jaar?’, ‘Wat voor cosinus phi denk je dat die ledverlichting oplevert?’ Als echte professionals antwoorden de presentatoren: ‘Daar kan ik nu geen uitspraak over doen, dat staat in ons adviesrapport.’ yyy

42

FoliaMagazine

colofon

Weekblad voor de HvA en

UvA Folia Magazine is in 2011 voortgekomen uit Folia (1948) en

Tim Wesselink (18, E-Technology)

‘Mijn presentatie ging redelijk. Iedereen heeft al eens geoefend met de docent. Hij miste eerst nog een paar punten. Die hebben we toegevoegd, waardoor de presentatie ook meteen lang genoeg was. Daarnaast moesten we een adviesrapport schrijven – dat was niet zo populair, het was echt moeilijk. Sommige vragen over de presentaties vond ik wel flauw: heel diepgaand. We zijn eerstejaars, en we kunnen niet alles onderzoeken.’  

Ingvar Hakkenbrak (17, E-Technology)

‘Het heeft wel wat dat we bij dit project een opdrachtgever hebben, aan de andere kant liggen er al zonnepanelen op het dak. Dat betekent niet dat we niet serieus worden genomen, maar het blijft toch een schoolopdracht. Onderzoek naar duurzame energievoorziening is mega-ingewikkeld, maar wel de enige manier voor de toekomst. Er ging één presentatie helemaal mis omdat ze de verkeerde slides hadden meegbracht, dat was lullig. Ik had het verhaal gewoon uit mijn hoofd gehouden als ik hen was.’  

Khaoula Lalaoui (24, E-Technology)

‘Ik ben tevreden, maar we hebben er ook hard voor gewerkt dit semester. De opdracht is echt anders – formeler – doordat de opdrachtgever erbij zit. Daarom heb ik ook nette kleren aangetrokken. We hebben veel geoefend met onze begeleider, elke keer gaf hij feedback. Dat is best bijzonder. Maar of ik het bij alle vakken zo zou willen? Alsjeblieft niet, dat zou heel veel tijd gaan kosten.’

Havana (1996). Redactieadres Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD Amsterdam, telefoon 020-5253981, e-mail: [email protected] Hoofdredacteur Jim Jansen Chef redactie Mirna van Dijk Art director Pascal Tieman Redactie (print/web) Femke Awater, Marieke Buijs, Luuk Heezen, Wim de Jong, Jeff Pinkster, Eva Rooijers, Gijs van der Sanden, Danny Schwarz, Bob van Toor, Annemarie Vissers, Clara van de Wiel, Dirk Wolthekker Aan dit nummer werkten mee Simon Armstrong, Asis Aynan, Bram Belloni, Joost van den Broek, Bob Bronshoff, Emma Curvers, Fred van Diem, Julie de Graaf, Marc Kolle, Denise van Leeuwen, Roel van Luijk, Roos Menkhorst, Greta Riemersma, Floor Schrijvers, Won Tuinema, Tjebbe Venema Eindredactie Harmen van der Meulen Correctie Martien Bos Opmaak Hannah Weis, Carl Zevenboom Uitgever Stichting Folia Civitatis Redactieraad Wouter Breebaart, Simon Dikker Hupkes, Ilse Duijn, Jurriaan Gorter, Jaap Kooijman, Ronald Ockhuysen (voorzitter), Jean Tillie, Sebas Veeke Secretariaat Stephanie Gude (projectbegeleider) Zakelijke leiding Paul van de Water Drukker Roularta Printing, Roeselare België Advertenties Bureau van Vliet, Zandvoort, 023-5714745, [email protected]

deining ‘Griekenland en Spanje zijn eigenlijk het Californië van Europa.’ Een federaal Europa is dus de oplossing volgens econoom Barbara Baarsma, in Het Parool. ‘Dat strijken is hem niet geleerd. Het is hem ook niet ingebakken.’ Emeritus hoogleraar pedagogiek Louis Tavecchio legt uit dat je niet te veel van vaders moet verwachten, in AD. ‘De onderbroek als lifestyleconcept, mannen over de hele wereld lijken er gevoelig voor.’ UvAdocent journalistiek Lars Anderson laat zien hoe het moet, in Vrij Nederland. ‘Toen de economie eenmaal weer aantrok, vond al dat zogenaamde werkschuwe tuig echt wel werk.’ Historicus Jouke Turpijn kijkt naar de jaren tachtig en ziet het wel goed komen met de huidige generatie, in Trouw. ‘Vervelend, als je bijvoorbeeld een soa hebt.’ Informaticus Guido van ’t Noordende vreest voor de gevaren van centrale gegevens­ opslag en -uitwisseling, in Trouw. ‘Het is voor het eerst deze crisis dat Europa iets goed doet.’ Econoom Sweder van Wijnbergen staat volledig achter de lening van honderd miljard aan Spanje, in de Volkskrant. ‘Het meest opvallende kenmerk van de terrorist is zijn onopvallendheid.’ Toch worden ze wetenschappelijk onderzocht door criminoloog Frank Bovenkerk, in nrc.next. ‘Het gaat wel om mensen die 200 kilometer van ons vandaan wonen en op wie wij heel erg lijken qua samenlevingsvorm en cultureel klimaat.’ ­Medewerker van het Duitsland Instituut Hanco Jurgens vindt het niet gek dat de Duitsershaat vermindert, in de Volkskrant. Opvallende quotes uit de afgelopen week van

de lezer

In de rubriek ‘de lezer’ blikt wekelijks iemand terug op het vorige nummer. Wil jij diegene een keer zijn? Meld je dan aan via [email protected].

Emil Diephuis (28), beleidsmedewerker onderwijskwaliteit en informatiemanager, HvA ‘Als ik Folia Magazine zie liggen neem ik hem altijd wel mee, maar ik lees het nieuws ook online. Dan kan ik het nummer meteen helemaal downloaden. En ik lees stukken als ze voorbijkomen op Facebook. Ik vind de cover deze week niet opvallend, maar ik pak het blad ook zelden om de voorkant mee. Ik blader hem door om te kijken welke stukken me interesseren. Deze keer was dat bijvoorbeeld het stuk over de opleidingen die dreigen te verdwijnen aan de Faculteit der Geesteswetenschappen. Mijn opleiding, sociologie, zit ook bij die faculteit. Over die opleidingen is al twee jaar lang zo veel gezegd, en er waren zo veel indianenverhalen over verdwijnende contacturen en dergelijke, dat het goed was om te lezen over de stand van zaken. Verder lees ik altijd wel de columns, zoals die van Robbert Dijkgraaf, en de opiniestukken. Als iemand van zowel de HvA als de UvA ben ik meer geïnteresseerd in nieuws en achtergronden dan in zoiets als dat tandarts-stuk. Dat zegt me niet zoveel; ik vind het wel grappig, maar zou er in eerste instantie langs bladeren. Over het algemeen vind ik het magazine zoals het dit jaar is verschenen een enorme verbetering, en ik vind de fusie van Folia en Havana erg geslaagd. Het zou wel kritischer mogen: hier op de HvA gebeuren soms dingen die nauwelijks te geloven zijn, daar zou Folia Magazine volgens mij meer bovenop kunnen zitten.’ yyy tekst en foto Bob van Toor

volgende week Martha Nussbaum

Londen 2012

De meest invloedrijke vrouwelijke intellectueel van Amerika was in Nederland.

De UvA-HvA-afvaardiging voor de Olympische Spelen aan u voorgesteld.

Online is voor losers

Het gevoel van Van Kleef

Internetdaten, iedereen doet het, maar niemand wil dat toegeven.

Sociaal psycholoog Gerben van Kleef is emotie-expert.

(voormalig) HvA’ers en UvA’ers. Iets leuks gezien, mail het naar [email protected].

FoliaMagazine

43

Wereldreis voor een euro Nu 8 numm ers €8 360, Nederlands nieuwste magazine, brengt elke twee weken de beste artikelen uit 900 buitenlandse kranten en tijdschriften 360 magazine, onmisbaar voor wie wil weten wat er in de wereld speelt

Maak voordelig kennis en lees 8 nummers voor maar 8 euro ( normaal € 39,80)

Ga nu naar www.360magazine.nl 360nl @360nl