HALLO. Met de beste wensen voor een bruisend 2011, vol voorspoed en warmte, boordevol solidariteit! Het bestuur

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

HALLO Met één druk op een toets van onze computer komen wij, via het internet, te weten hoe in gans de wereld kerstmis wordt gevierd, en wat het overal betekent. Hier zien we winterse taferelen met verlichte kerststallen in de sneeuw, dromen we (en het is eindelijk nog eens gelukt !) van een witte kerst en kruipen we knus en gezellig bij elkaar. Vergeet echter niet dat de andere helft van onze wereldbol kerstmis viert midden in de zomer ! Hier bij ons staat kerstmis ook gelijk aan pakjes geven en krijgen, feest vieren in familiekring, fazant eten en nog een kerststronk er bovenop. In Congo is het belangrijk dat er kip op tafel komt ! In Denemarken wordt het kerstdiner traditioneel afgesloten met rijstpudding. In de Engelstalige landen wordt met kerstavond het diner afgesloten met “Christmas pudding”. In de Fillipijnen wordt 9 dagen lang, beginnende op 16 december, bij het aanbreken van de dag een mis gevierd. Ook in Venezuela gebeurt dat. In IJsland wordt zelfs via de radio om stipt 18 u aangekondigd dat het tijd is om aan het kerstmaal te beginnen ! En ga zo maar verder … Zouden we allemaal, wereldwijd, niet beter de nadruk leggen op „het feest van de vrede‟ ? Zouden we allemaal, wereldwijd, niet eens proberen om volgend jaar nog een beetje meer aandacht te hebben voor mekaar en in het bijzonder voor diegenen die het wat minder goed hebben ? Als we ons daar allemaal voor inspannen dan komt er vanzelf, zonder dat we daar iets voor moeten doen, terug een gezellige kerstperiode. Laat het dan een „feest van de vrede‟ zijn en laat ons hopen dat intussen de wereld toch een beetje mooier is geworden ! Met de beste wensen voor een bruisend 2011, vol voorspoed en warmte, boordevol solidariteit ! Het bestuur.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 1

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

BESTUURSVERGADERING 9 november 2010 1. 2.

Verslag vorige vergadering wordt goedgekeurd. Website : Statuten zijn nog de oude ! BIC-code en IBAN-nummer moeten erop. Er moet gevraagd worden aan Veerle om dit te corrigeren. Iemand van het bestuur moet het up-to-date houden van de info op de website als taak krijgen. 3. Guy vragen om in boekje rekeningnummer te wijzigen in BIC-code en IBANnummer. 4. Concert : Evaluatie 5. GROS : er wordt geen geld opzij gehouden voor noodhulp, maar de overschot gaat terug naar de leden. 6. Boek Jeff Keustermans : “het India van mijn tante” over de werking van Dina Vinckx. Boek kan te koop gesteld worden op het SM. Opbrengst voor De Brug. Kris kijkt na of het boek tijdig beschikbaar is. 7. OAB 2011 : refter GITOK is in orde. Kris neemt terug contact op met Joris Mous. 8. Glazen Huis : vraagt naar overschot voor een ontbijt. Als er overschot is zullen we het bezorgen. 9. Projectopvolging : Schoolgeld voor kinderen : het principe moet zijn dat we geen schoolgeld voor kinderen betalen. We moeten er naar streven dat we in de plaats de school steunen zodat zij het schoolgeld voor iedereen kunnen verminderen. Bvb. door het betalen van boeken en schoolgerief. Als een instituut of een organisatie die mensen opvangen geld vraagt om deze naar een school te sturen kan het wel. We steunen dan het instituut/organisatie en niet enkele individuen. Dit zal voorgesteld worden op de eerstvolgende Algemene Vergadering. 10. Voorbereiding AV : Kris stuurt brief en volmachten naar de leden van de vzw. 11. Solidariteitsmaal : voorbereiding 12. Kasverslag : nvt Rondvraag : Kaften boekje VZW werkgroep N117 bestaat niet meer. Hun vzw werd opgedoekt. Hetgeen zij nog in kas hadden schenken zij aan De Brug, waarvoor dank. Schema vergaderingen : December : bestuursvergadering + vergadering voorbereiding AV. 10 December : vergadering correspondenten in het klein zaaltje van ‟t Centrum.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 2

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

BESTUURSVERGADERING 21 december 2010 1. 2.

3. 4.

5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13.

14. 15.

Verslag vorige vergadering wordt goedgekeurd. Ontvangen post : geboortekaartje van Quinten, zoon van Bart en Veerle. Proficiat aan de ouders en grootouders. Kerstkaart van Pater Lens Kerstkaart van Zuster Juliana (overste van zuster Guido) Boek Jeff Keustermans “Het India van mijn tante”. Schoolgeld voor kinderen : het principe moet zijn dat we geen schoolgeld voor kinderen betalen. We moeten er naar streven dat we in de plaats de school steunen zodat zij het schoolgeld voor iedereen kunnen verminderen. Bvb. door het betalen van boeken en schoolgerief. Als een instituut of een organisatie die mensen opvangen geld vraagt om deze naar een school te sturen kan het wel. We steunen dan het instituut/organisatie en niet enkele individuen. Kasverslag. Evaluatie SM 2010. Voorbereiding AV. Oproep voor vrijwilligers voor een feestcomité 35 jaar De Brug. Evaluatie correspondentenvergadering. Software OAB. Donamail : wij vrezen dat wij onze leden meer last zullen bezorgen dan dat er mensen zitten te wachten op mails. Donorinfo : dit lijkt ons een eerlijk en nuttig instrument. Koen doet het nodige. Normen voor vrijstelling : 40 euro minimumbedrag voor een fiscaal attest. 50000 minimum omzet als vzw om nog in aanmerking te komen voor een vergunning. Hierover is geen informatie te vinden. We volgen dit op. Flyer : tekst aanpassen ivm 40 euro minimum Kleur kaft boekje : nr. 22

OPROEP De Brug zoekt nog steeds naar een dynamisch persoon voor het versterken van het bestuur. Geïnteresseerden kunnen zich richten tot een van de leden van het bestuur.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 3

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● FISCALE ATTESTEN Vanaf 1 januari 2011 heeft het Ministerie van Financiën beslist om slechts fiscale attesten toe te staan vanaf 40 Euro op jaarbasis i.p.v. 30 Euro.

Heb je vragen over de werking van De Brug ? Wil je meer weten over haar activiteiten ? Ben je geïnteresseerd in een bepaald project ? Is één en ander je niet duidelijk bij een storting of overschrijving ? Bel dan gerust één van de volgende Bruglijnen : 03.666.84.33 03.666.99.72 03.666.43.85 03.283.97.42

Inge Beyers Koen Cassimon Kris Van Thillo Gert Verpoten

Indien er problemen zijn om post door te zenden naar België dan kan U gebruik maken van het faxnummer 03.666.24.81 van de familie Lieven Roosens-Poelemans. Om teksten door te sturen voor het boekje : [email protected]. Voor alle info over de projecten kan je terecht bij : [email protected]

BEZOEK ONZE WEBSITE WWW.DEBRUGVZW.BE

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 4

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

DE BRUG BRACHT WEER EEN TOPCONCERT IN HEIDE. Ondanks het bar slechte weer liep de kerk van Heide vrijdagavond 15 oktober weer behoorlijk vol voor het jaarlijks weerkerend concert van De Brug met Henry Raudales en Katarina Bassez met hun ensemble „Enkabara‟. De boutade van wie er niet was had weer eens ongelijk - is véél te zwak om ze weer te gebruiken het is gewoon een "must" voor de veeleisende muziekliefhebber! Dat De Brug dankzij de opbrengst weer missionarissen en ontwikkelingshelpers uit eigen midden kan helpen bij hun werk in de Derde Wereld, is dankbaar meegenomen. Inderdaad zet de vzw "De Brug" zich reeds sinds 1976 daarvoor in - en kan terugvallen op ruim 720 gezinnen die als lid haar werking steunen. Deze grote achterban komt door de opmerkelijke openheid van haar werking en optie om enkel kleinschalige en van kort bij opgevolgde projecten te steunen. Iedereen kan alles opvolgen en narekenen via hun driemaandelijks informatief tijdschrift. De jaarlijkse concertreeks van de Brug begon in 1997 met het Vlaams Symfonisch Orkest o.l.v. Sylveer Van den Broeck en met als soliste onze Kalmthoutse en internationaal gekende Gaby Van Riet. Sinds 1999 staat echter de internationaal bekende violist, tweede in de "Koningin Elisabeth Wedstrijd", Henry Raudales, op het programma! Samen met de uitzonderlijk begaafde Katarina Bassez, ooit zijn gelauwerde leerling, treden zij op met hun eigen ensemble, en sinds 2006 met hun kamerorkest "Enkabara". Jaarlijks kijkt men uit naar hun optreden. Leden van De Brug beschouwen hen al lang als "dorpsgenoten" die telkens weer als vioolvirtuozen de aanwezigen weten te begeesteren terwijl ze hen laten genieten van zowat alle kleurklanken en mogelijkheden die een viool kan bieden. Dit muzikale topechtpaar weet als geen ander hun violen op elkaar af te stellen en uiteraard elkaar aan te voelen. Zo versmelt hun muziek werkelijk in een symbiose tot een oogverblindend genot voor het oor. Het gevarieerd programma startte met de "Arie di corte" (Respighi) om al dadelijk in een walsend "Künstlerleben" van Johan Strauss over te lopen, waarop de "Nocturne - Secret garden" (Lovland) volgde. En dan trad Katarina Bassez als soliste voor het voetlicht met "Abodah" van Bloch en de bekende "Dance macabre" van SaintSaëns. Na de pauze volgde een eigen bewerking van de overweldigende "Bolero" van Ravel, die het publiek als "magnifiek" ervoer. En dan volgde al dadelijk Henry Raudales himself als solist met het adagio en allegro van het vioolconcerto van Bruch. Het stopte niet meer. Na "Pavane" van Ravel volgde meteen het heel ritmische en plezierige "Every breath you take" van Sting. Waardiger afsluiter en apotheose kon men niet denken. En nu weeral maar twaalf maanden aftellen naar het vervolg op dit concert waar allen al naar uitkijken. Persbericht van L.Gorissen

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 5

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 1400 KAASETERS BIJ DE BRUG TE KALMTHOUT. Lang hadden ze er naar uitgekeken – en dan was het weer zover: de jaarlijkse grootse en bovenal vermaarde kaastafel van De Brug te Kalmthout. Zeg nu zelf - waar kun je zo maar liefst uit een selectie van 92 uitmuntende kazen kiezen? Daar verbleekt die bekende TV-spot over de Belgische kaastafel toch wel bij! Het kaasfeest begon reeds op zondag 21 november te Achterbroek, waar 400 gegadigden aanschoven, om vrijdag, zaterdag en zondag 26-28 november, voort te gaan te Heide met 1000 kaasliefhebbers. Liefst 100 medewerkers stonden vrijwillig paraat om die kaasstroom in goede banen te leiden. Organisatie, service en bediening, waren dan ook, na al die jaren, gewoon vlot en af. Was het niet wijlen pastoor Aloys Boeyckens (1923-2008, pastoor te Heide 1967-1997), die het bestuur van De Brug bezwoer geen solidariteitsmaal in te richten, maar de mensen goed eten te geven. En zo ging men van start met de beroemde kaastafel. Goed eten en ondertussen de ontwikkelingshelpers uit eigen streek, die het beste van zichzelf geven in de Derde Wereld, helpen, wat is er mooier en zelfs leuker. De Brug kon dan ook al sinds 1977 liefst 76 kleinschalige projecten steunen in heel de wereld, en dat met liefst 999.379,59 EURO. Die preciesheid en openheid in afrekeningen en bestedingen, maakt nu juist de sterkte van De Brug uit. Iedereen kan alles nalezen en narekenen via het gratis driemaandelijks tijdschrift van De Brug, dat telkens weer vol staat met dankbare getuigenissen van over de hele wereld. L. Gorissen

DANK Solidariteitsmaal 2010 Het solidariteitsmaal 2010 was een groot succes. Dat de formule nog steeds goed werkt, blijkt uit het feit dat in Achterbroek & Heide samen wij wederom bijna 1400 maaltijden mochten serveren. Het zal U echter niet verwonderen als ik U zeg dat deze activiteit veel werk met zich meebrengt. Er moet opgediend en afgeruimd worden, kaas en brood gesneden, frikadellen gebakken, er moet getapt worden, te veel om op te noemen. Daarom zijn wij als bestuur van De Brug dan ook bijzonder gelukkig, zoals steeds in het verleden, te kunnen blijven rekenen op de vele helpende handen die ons onbaatzuchtig komen versterken. Dank U wel aan alle vrijwilligers en hopelijk tot volgend jaar. De hoop om volgend jaar weer op jullie te kunnen rekenen want zonder hulp redden wij het niet. Namens De Brug, hartelijk dank en de beste wensen voor 2011!

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 6

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● ADVOCAAT SCHRIJFT BOEK OVER MISSIONARISWERK VAN TANTE DINA. Gefascineerd door de verhalen van zijn tante, reisde Jeff Keustermans haar twee keer achterna naar India, waar ze missiewerk doet. Hij pende haar leven daar neer in “Het India van mijn tante”. Op haar zeventiende verliet Dina Vinckx de boerderij van haar grootvader in Meerle om voor verpleegster te studeren. Ze wilde mensen helpen. Tijdens haar studies besefte ze dat anderen haar hulp nog harder kunnen gebruiken. Dus trad ze in het klooster bij de Zusters van De Jacht om van daaruit op missie naar India te gaan. Zonder talenkennis, zonder voorbereiding, met de boot. Ondertussen is ze er 45 jaar aan de slag. In “Het India van mijn tante” vertelt haar neef Jeff Keustermans uit Beerse haar verhaal. "Toen ik 10 jaar was, kwam mijn tante voor het eerst naar huis", vertelt Jeff. “Dankzij haar verhalen ging er een wereld voor mij open. Na haar tweede bezoek beloofde ik haar en mezelf om haar op te zoeken. In 1983 ben ik naar India getrokken. Maar net voordat we naar het dorpje wilden trekken waar mijn tante toen verbleef, ben ik zwaar ziek geworden. In 2009 heb ik de reis nog eens overgedaan. Toen hebben we samen haar verschillende missieposten bezocht. Het land laat me niet meer los. Hoewel er nog veel armoede is, zijn de mensen er wel gelukkig." Jeff had al enkele reisverhalen geschreven. Maar een boek schrijven over zijn tante, was vooraf niet het plan. "Ik was zo onder de indruk van wat ze vertelde en wat ik zag, dat ik het wilde delen. Ik moest dat ei leggen." In het boek lees je achtergrondinformatie over India, maar vooral over het werk dat zuster Dina nu doet als hoofd van het internaat voor blinden in Chennai en over haar beginjaren in India in dorpjes zonder elektriciteit, water of toiletpapier. "Er zijn nu nog maar drie Belgische Zusters van de Jacht in India. Ik vroeg me af wat er daar overblijft, nu vele zusters zijn gestorven of teruggekeerd. Het is duidelijk dat ze structuur en organisatie hebben gebracht. Ze bouwden er scholen en ziekenhuizen. De orde is heel hard gericht op opleiding. Want als je uitdeelt, maak je de mensen nog meer afhankelijk." Jeff vindt het belangrijk dat in volle kerkcrisis er ook mensen in de schijnwerpers komen te staan die in alle bescheidenheid de wereld een beetje beter maken. "Mijn tante doet alles vanuit haar geloof, maar ze is niet fanatiek. Ze werkt echt tussen de mensen. Ze staatdichter bij Christus dan bij Rome." MARiAN MiCHIELSEN Gazet van Antwerpen 5/1/2011 Dit boek is ten voordele van „De Brug‟ te koop door storting van 17.95 Euro door storting op rekening van “VZW De Brug”. Vermelding „Boek Dina‟. Het wordt dan thuis bezorgd.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 7

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

BRIEVEN Het tijdschrift wordt 4 maal per jaar uitgegeven nl. eind januari (1), eind april (2), eind juli (3) en eind oktober (4). Daar er meerdere personen meewerken aan het boekje dienen de brieven op de redactie binnen te komen uiterlijk 28 december voor boekje nr. 1 (dat verschijnt eind januari), 28 maart voor nr. 2 (dat verschijnt eind april), 28 juni voor nr. 3 (dat verschijnt eind juli) en 28 september voor nr. 4 (dat verschijnt eind oktober), zodat iedereen de nodige tijd heeft om zijn taak in orde te brengen (typen, lay-out, fotokopiëren, bijeenrapen en nieten en verdelen of verzenden). Dat werk is gespreid over een volledige maand.

BONGCARAS Paul – Filippijnen

26 september 2010

Ik schrijf om te informeren dat uw schenking van Euro 1.525 werd omgewisseld in Filippijnse Peso 88,658.75 op 8 Juli, 2010. Sinds 20 Juli, 2010, hebben wij tien „recollecnics." gehad. Een andere activiteit wordt hopelijk gepland voor 25 armes en uitgesloten deelnemers, deze komende Zondag. Ik wens dat De Brug met ons kon zijn in sommige van onze activiteiten, zij het met de vrouw of de kind-slachtoffers, gevangenen, straatkinderen en enz. ! Heb ik u verteld dat het aantal personen die met HIV/AIDS in Cebu leven enorm is gestegen? De verschillende manieren van HIV besmeting zijn hun gewaagd gedrag van het delen van naalden, druggebruik en seksueel contact (voor Cebu, in deze orde). Het is in dit verband dat wij vooral met de spuitende druggebruikers (IDUs) en de commerciële "sexarbeiders" (CSWs) elke eerste en derde vrijdagavond van de maand een activiteit hebben. "Maraming salamat po sa uulitin". (Dank u zeer voor de zegen.) Hier vermeld zijn de uitgaven die door De Brug werden betaald: Overzicht – 1 Januari – 19 September , 2010 Gift De Brug (Euro 1525) .............................. P 88,658.75 Uitgaven: 19 Maart, 2010 .............................. 30,475.60 19 Juli, 2010 .............................. 31,575.30 19 September , 2010 ................. 26,607.85 Totaal ............................. 88,658.75 88,658.75 Correspondent: Kris Van Thillo

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 8

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● GEYSKENS Gerard – Suriname

5 oktober 2010

Adres: Pat. Gerard Geyskens, Verlengde Mahonielaan 27, Paramaribo Noord, Suriname

Suriname stond de laatste maanden centraal in de politiek van Zuid-Amerika en ook deels van Europa naar aanleiding van de presidentsverkiezing in ons land. Désiré Bauterse, die verdachte is in de 8 december-moorden waarin 15 vooraanstaande burgers het leven lieten, werd gekozen tot president van Suriname. Ik onthoud me van verdere commentaar maar ik houd mijn hart wel vast voor de toekomst… Intussen proberen wij hier onze bijdrage te leveren aan de opbouw van de kerk in Suriname en het welzijn van de mensen. Wij doen dat niet met vage beloftes zoals de president het deed in zijn inauguratierede, maar met eenvoudige concrete daden. Het bisdom Paramaribo, het enige bisdom in Suriname, telt ogenblikkelijk 19 priesters waarvan drie emeriti. Twaalf zijn boven de 60 en 7 jonger dan 60 jaar. Wij hebben op het ogenblik geen enkel seminarist in opleiding. Ook geen jonge religieuzen. De jongste religieuze zuster is boven de 50.Het ziet er dus niet rooskleurig uit… Zeker speelt het celibaat hier een doorslaggevende rol. Ook dat Suriname een bevolking heeft van ongeveer 500.000 inwoners,waarvan ongeveer 20 % katholiek.(+90.000). Ongeveer 50 % is christen en de andere godsdiensten zijn Hindu en Moslim, samen ongeveer 40 %. Er zijn veel gemengde huwelijken. Ongeveer 40 % zijn huwelijken van katholieken met niet katholieken. Op Paramaribo Noord ben ik voor een bevolking van ongeveer 10.000 gezinnen waarvan ongeveer 4000 katholieke gezinnen, de enige pastoor. Met mijn bijna 72 jaar ben ik dan ook de oudste pastoor in dienst in de stad en omgeving. Met vier parochiekerken kan het wat zwaar wegen, maar wij hebben gelukkig goed gevormde leken die alle kans krijgen deel te nemen in de leiding van de parochies en het verzorgen van de diensten. Ook onze projecten waarvoor wij steun krijgen van “De Brug” worden geleid door goede leken medewerkers. Ik denk dan aan het Broodjesproject waardoor wij reeds tien jaar elke schooldag aan 500 behoeftige kinderen een goed belegd broodje geven op 12 scholen. Wij kijken dan helemaal niet naar de godsdienst van de kinderen. Met ons Studiefonds steunen wij 20 studenten uit arme gezinnen zodat zij hun studies kunnen afmaken. Wij betalen hun inschrijfgeld, of het busvervoer, of geven hen een fiets om naar school te gaan. Ook dat wordt begeleid door leken die elke maand een begeleidend gesprek hebben met de studenten over de voortgang en de resultaten van hun studie. Alle collectes van de begrafenissen gaan ter ondersteuning van behoeftige oudjes in het bejaardentehuis “Fatima-oord” Gedurende de maand oktober hopen wij de oplevering te kunnen doen van een grote nieuwe middelbare school voor 450 studenten. De financiële middelen voor de bouw

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 9

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● van die school hebben wij voor de helft (400.000 Euro) met giften van mensen ter plaatse kunnen verzamelen. Wij zijn u dan ook zeer dankbaar met elke kleine en grotere steun die wij van “De Brug” mochten ontvangen. Wij bidden met dankbaarheid om Gods zegen voor al onze weldoeners. Correspondent: René Gabriëls

GEUDENS Magda – Egypte

Adres: Mevr. Magda Geudens, Langbaanvelden 144, 2100 Deurne Eglise Catholique, Assiut [email protected]

13 oktober 2010

Het was een lange hete zomer, daar diep in het zuiden van Egypte. Met Pasen was de eerste hittegolf al gepasseerd; het bleek een voorbode van een maandenlange hittegolf met regelmatig temperaturen boven de 40° tot zelfs 47° en meer! Sinds eind september zijn de woestijnschooltjes weer open en ze zitten weer ongeduldig te wachten op ideeën en bijhorende leuke spulletjes. Vermits we de kinderen uit de armste parochies dezelfde bagage willen meegeven als de geluksvogels uit de betere scholen volgen we het nationale onderwijsprogramma, dat voorziet dat kinderen kunnen lezen en schrijven voordat ze op 8 jaar naar de basisschool gaan. Het is algemeen geweten dat kinderen, die op hun negende geen plekje hebben op de schoolbanken, levenslang analfabeet zullen blijven. Dat is een grote zorg voor de missiezusters en parochiepriesters; daarom voorzien zij klasjes „in de schaduw van de grote school‟ of „in de schaduw van de kerktoren‟. En buiten de reguliere lesuren zijn er de „cours de ratrappage‟ voor kansarme kinderen, geitenhoedertjes, vuilbakkenjochies, leurdertjes of schoenpoetsertjes. Vermits elke school twee keuzes moet aanbieden: arabisch-frans of arabisch-engels heb ik, in de sorteerhal van Wereld-missiehulp enkele vloerpuzzels samengesteld met alle letters van het alfabet en met de tien cijfers. We hebben ook plannen en de financiële middelen om een keukenblok en eethoek in te richten in drie schooltjes waar gehandicapte kinderen worden opgevangen. In Sedfa kunnen we een afdak laten plaatsen op de binnenkoer, zodat de kleuters hun billetjes niet verbranden op de gloeiende glijbaan. We starten weer met 5 of meer schooltjes met het project van de „verzorgde en gezonde tandjes‟. We voorzien ook enkel enveloppekes voor het „proteïneprogramma‟ in de armste woestijnschooltjes en voor het schoolgeld van de groep kinderen uit de Mokkatam (wijk van de voddenrapers in Kaïro) die dagelijks door de schoolbus van St.-

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 10

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Vincentius (Abbassieh) worden opgehaald. Daarnaast zullen er weer een reeks studiedagen gepland worden in de verschillende regio‟s en missieposten. En al die boeiende dingen kunnen we realiseren dankzij jullie morele en financiële steun! Mail van 1 november De eerste week zit erop met blitzbezoeken aan enkele missieposten en aan enkele recente projecten. Een eerste indruk; er schijnt maar geen einde te komen aan de lange hete zomer. Na enkele frissere dagen halen we nu overdag weer gemakkelijk 40 graden en „ s nachts koelt het amper af. Blijkbaar zijn de arme landen in het zuiden weer de eerste slachtoffers van de klimaatsverandering. Het zomerseizoen begint anderhalve maand eerder dan normaal en blijft ook veel langer duren. In Kaïro schrokken wij van een mededeling van Sœur Hélène, steun en toeverlaat van de 3.500 bewoners van het melaatsendorp Abou Zaabel. Wekelijks komen er 5 à 6 nieuwe gevallen binnen, meestal jongeren tussen de 30 en 40 jaar! Ze trouwen onder mekaar met alle gevolgen vandien. En ze zoeken te laat hulp. Haar berustend commentaar: ”Ze sterven meestal vlug, want…….” Ik geef een propere vertaling: de ziekte is te ver gevorderd met verminkingen en kwalijke geuren! Misschien brengt dit relaas iemand op een idee voor de komende „Werelddag voor de melaatsen‟! Tijdens het bezoek van Bart hebben we weer volop vastgesteld dat er in de derde wereld geen klokvaste afspraken of uurroosters zijn. Een treinbiljet moet minstens drie dagen tevoren aangekocht worden en in tijden van grote volksverhuizingen, zoals tijdens de week van het Offerfeest of van het Suikerfeest, minstens een maand op voorhand. En dan nog is het een kwestie van trekken en duwen om je gereserveerd plekje te bemachtigen. Gelukkig hebben we in Egypte twee zekerheden; de dagelijkse zonsopgang, met veel kabaal via de loeiharde luidsprekers aangekondigd met het ochtendgebed en de dagelijkse zonsondergang eveneens begeleid met de klagende en bezwerende stem van de iman. En de trein zal komen, ervoor of erna…....een rustgevende gedachte wanneer je op een bus van de Lijn staat te wachten!

Mail van 2 november 2010 Nog even een reëel sfeerbeeld van de huidige situatie van de Koptische Kerk: de kopten leven in angst! Overal zijn erg geruchten en speculaties over de agressie tegen de Christenen in de

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 11

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Arabische wereld en in het Midden-Oosten. Volgens de verklaringen van ' aggressor' zijn er voor hen drie opties: 1. zich bekeren tot de islam 2. het land uitgepest of uitgezet worden 3. op één of andere manier geliquideerd worden Maar eerst komen de joden aan de beurt; zijn zij geen afstammelingen van de apen en de varkens? Daarna de Christenen in de landen van de Arabisch wereld, vnl Irak waar de nieuwe regering 'heult met het goddeloze en heidense Amerika' Daarna de landen in het Midden-Oosten en tenslotte de Westerse wereld. De moslima's in Europa krijgen de troostende boodschap dat ze nog even geduld moeten hebben, want binnen afzienbare tijd zullen zij hun hoofddoek weer mogen dragen, altijd en overal. Straffer nog, 'ooit zullen alle vrouwen waar ook ter wereld zich moeten bedekken' Gisteren zag ik op teevee een telefonisch debat tussen een hoogstaand functionaris van de Mensenrechtenorganisatie met Egyptische nationaliteit en een in het westen ondergedoken voormalige moslim die beweert dat de koranboeken die in de westerse wereld verspreid worden, niet dezelfde inhoud bevatten als de koran in de moslimlanden. Het westen zou die oorspronkelijke versie nooit toelaten, wegens het geweld dat erin gepredikt wordt! Als toemaatje een paar verwensingen uit de dagelijkse litanie vanuit de minnaret naar de omwonende Christenen; dat Allah de oogst van de Christenen zou doen verdorren zodat ze allemaal kreperen van de honger dat Allah de mannen met bosjes laat omkomen bij aanslagen en in oorlogen dat Allah de weduwen laat treuren tot het einde van hun leven dat Allah verhindert dat zij die omwille van al die ellende de dood zoeken, hem niet vinden! Vandaag, moslimrustdag. Niks beter te doen dan massaal naar de mis voor de troostende woorden van de pastoor: "onze kerken en missies zijn als schaapskooien omringt door wolven!" En zijn wijs advies: als ons gebed om vrede en voor een betere verstandhouding tussen de religies niets uithaalt langs de buitenkant, bid dan om vrede in uw hart! Vandaag ging ik, gepakt en gezakt met leuke spulletjes, zoals afgesproken naar de kleuterschool van de Tenmeya, enkel straten verwijderd van mijn logement bij de zusters, waar ik vorig jaar vloeren heb laten leggen en een gezellig dagverblijf heb laten inrichten voor mentaal gehandicapte kinderen. Raad eens, de klastitularis, die goed wist dat ik zou komen, was afwezig……naar een trouwerij in Assiut. Ik werd opgewacht door de kuisvrouw en de nieuwe juf, Mervet die helemaal geen

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 12

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● pedagogische vorming heeft gehad, hoogstens een paar jaar technisch onderwijs. Ze wist gewoonweg niet hoe eraan te beginnen. Er heerste een algemene chaos! Erger nog; bleek dat de kleuters gedurende 2 maanden nog niks hadden 'gewerkt.Ik vond geen enkele tekening, schilderijtje of knip- en plakwerk, alleen rekenboeken en dicteeschriftjes. Mijn pedagogische dossiers van de vorige studiedagen lagen op de bodem van de kast tussen kapot speelgoed en andere rommel. Alles zat onder 't stof. Enfin, we hebben de kleuters op de binnenkoer toevertrouwd aan de kuisvrouw en ik heb met Mervet de kasten uitgemest en het materiaal netjes verdeeld over de twee klassen. Na de superlange speeltijd werden de kleuters beloond met een leuk prentenverhaal en mochten ze naar hartenlust tekenen, de nieuwe inlegpuzzels uitproberen en de nieuwe kleurige parels aanrijgen. Bij ons bezoek, vorige week toonde de verantwoordelijke van de zondagsschool ons de kapotte verroestte draaimolen en vroeg centjes om een vloer te laten leggen in een soort patio; het nachtverblijf van de chamousa (melkkoe) van de vorige bewoners die nu als speelplaats dienst doet. De kleuters ravotten op de aangestampte aarde en de vergane mest…….. Ik ontdekte nog een lege ruimte, middenin het gebouw maar toegankelijk vanuit de steeg en dat is verschrikkelijk jammer, want iedereen gooit er zijn huisvuil op een hoop. Het is niet ondenkbaar, dat er behalve verwilderde katten, ratten en muizen, ook slangen huizen in deze 'provisiekamer'. Ik heb deze locatie uitgekozen voor de installatie van een keukentje met eethoek voor de leefgroep, gefinancierd door de 'Stichting Kinsbergen' op voorwaarde dat ze eerst uitgemest wordt Vandaag goed gewerkt; de nieuwe juf van de concurrentie was gekomen en ik heb ze goed verwend.......met 4 mooie platen van de vloerpuzzel, een nieuwe beer voor het knuffelhuisje, een linnen zak om de poppenkastpoppen op te bergen en de belofte van nog veel meer als alles ik alles proper terugvind bij mijn volgend bezoek. En dat alles aan de nodige condities; kastjes regelmatig uitwassen, puzzels steeds volledig opbergen, eerst handen en snoetjes wassen alvorens het speelgoed uit te delen, etc, etc. Gisteren hebben we de conferentie van 27 november voorbereid. Wij hebben uit het aanbod van do-re-mi 3 thema's geselecteerd: - een kudde schapen, alomtegenwoordig in de smalle steegjes van deze woestijndorpen; ze geven wol, de lammetjes zijn onze speelkameraadjes, de Goede Herder laat geen enkel schaapje in de steek, enz. Elke kleuter knutselt een schaapje van karton om te beplakken met echte schapenwol voor de kudde op zoek naar het Kindje in de kribbe.......... - de wereld van de lieveheersbeestjes - een enveloppe vouwen en versieren voor de wenskaart voor het feest van de

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 13

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● mama's. Voorlopig heb ik nog geen ticket voor Alexandrië, daar wordt dagelijks voor over en weer gebeld met de moutraneya, maar elke keer wordt mijn reis een dag uitgesteld, want trein volzet........ Mail van 12 november El esjnabien! oftewel „een buitenlander!‟ De Christenen moeten eruit!!!!!! Gisteren, tijdens de rit Assiut-Sedfa een klein zijsprongetje gemaakt om Sr Aurore af te zetten in Benifeez voor de zondagsschool. In dit dorp ligt de gemiddelde leeftijd op tien jaar. De rijksschool was juist uit en de steeg krioelde van de kinderen. Sr Aurore stapte uit vlak voor de deur en glipte naar binnen. Ik bleef in de auto met Sr Gloria en Sr Siluoana. Plots werd de auto bestormd door kinderen die op de achterruit trommelden en op de koffer bonkten. Er werd ook met stenen gegooid; gelukkig geen schade en kapotte ruiten, wel een blauwe plek op bovenarm van sr Sylouana, want ze had wegens de hitte het raam opengedraaid! Ik vroeg :"zit het stenen gooien in hun (Arabische) genen of krijgen ze die attitude mee met de moedermelk? Sr Aurore beweert dat in de dorpen de moslimkinderen de opdracht hebben om de omgeving van de kerken onveilig te maken zodat Christenen rechtsomkeer maken, wanneer ze naar de mis willen gaan! Voortaan wegblijven dus! Seffens aan het werk op veilige binnenkoer, want demonstatief bewaakt door gewapende soldaat aan schoolpoort! Wanneer men in zo'n woestijndorp een buitenlander opmerkt dan verspreid dit ongewone nieuws zich in een mum van tijd over de hele bevolking. Eigenlijk is het altijd wat eng, want je krijgt onmiddellijk een troep kinderen om je heen, die je willen aanraken, aan je mouw trekken en hun bovenste Engels boven halen: 'What's your name?' ' Where you come from?' of ongegeneerd beginnen te bedelen. Soms krijg je ook een steen in je rug. Draai je dan vooral niet om! Vorige zondag klonk 'el esjnabia' als een dreigende orkaan. Het duurde even voor we begrepen wat er gebeurde en de chauffeur had alle moeite om tussen de massa schoolkinderen een uitweg te vinden. Sr Aurore had beter moeten weten, zij heeft al eerder moeilijkheden gehad in zulke afgelegen plaatsen. We zaten trouwens met vier 'buitenlanders' in de auto; Sr. Gloria uit Colombia, Sr Silouana uit Frankrijk, Sr Aurore uit Libanon en ikzelf. Het bisdom voorkomt alle onnodige verplaatsingen want hun bussen zijn zeer herkenbaar en dus kwetsbaar op de weg en in de dorpen. Daarom gaan de vormingsdagen door in de regio‟s. Een œucumenisch extraatje, want ik nodig tegelijk de mensen uit van de Protestante, de Orthodoxe en de Katholieke parochieschooltjes, inclusief het personeel van

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 14

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● de missiepostschooltjes die zorgen voor het onthaal, de vergaderruimte, thee met koekjes en een degelijke lunch achteraf., want we willen ze een keertje verwennen. Hun loon is erbarmelijk; voor sommigen slechts tien euro per maand, max vijftien euro per maand! Verbroedering van de bovenste plank tussen vaak concurrerende schoolteams! Vrijdag is de wekelijkse cursusdag in het Catechetisch Centrum. Vanuit alle hoeken van het bisdom komen jongeren erop af. Uit overtuiging? Of misschien wegens gebrek aan alternatieve bezigheden, want hier heeft men geen sportclubs, bibs, zwembaden of andere bezigheden voor de vrije tijd en veel afgestudeerden zitten zonder werk of uitzicht op beter, dus, misschien een betere kans binnen de kerk? De hele omgeving lijkt nu op een belegerde stad. Al om halfzes vanmorgen stond een ‚boevenwagen‟ , met daarin een heel peloton soldaten, aan de hoek van de straat en rondom het centrum zijn alle parkeerplaatsen letterlijk geblokkeerd door grote blokken beton en dranghekkens, net zoals rondom het bisschoppelijk paleis. Geen kans om je (BOM-) auto ongezien achter te laten.

Mail van 16 november 2010 Het overkwam me een goeie tien jaar geleden. Had ik toch aan Mounier gevraagd of hij het loodzware gietijzeren bed in de gastenkamer van de Karmel even wou optillen, zodat ik de vlooienmat eronderuit trekken. Hij kwam toch haast elke dag bij mij naar de gratis franse les en we waren samen volop bezig Corneille te vertalen. Grove fout dus tegen de gangbare gewoonten in dit woestijndorp en vooral tegen de onevennaarbare spirit van de rasechte erfgenamen van de Faraocultus; een vrouw vraagt nooit een dienst aan de man! of met andere woorden; het is de man onwaardig een dienst te verlenen aan een vrouw! Vorige zondag in Assiut; de chauffeur van het bisdom brengt mij naar het station voor de nachttrein naar Alexandrië. Hij vraagt aan een beambte op welk perron we moeten zijn en ik volg gedwee, naar perron 1. Fout dus; nooit voortgaan op één advies, want de Egyptenaar geeft altijd het antwoord waarvan hij denkt dat je het graag wilt horen: 'het eerste perron, vlakbij…….moet je niet zo ver sleuren met die zware tas! Haraam! Gelukkig arriveert de trein 5 min te vroeg en we merken het direct; op spoor 3 staat onze trein; 'de Espangol' een afdankertje uit Spanje, maar toch nog minder smerig dan de plaatselijke boemeltreinen, met minder gescheurde gordijntjes die naar buiten wapperen, met minder scheefgezakte zonneblinden en met minder lawaaierige passagiers (zonder treinticket!) op de tussenschotten tussen de wagons.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 15

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● We haasten ons de trap af, de ondergrondse tunnel door en we rennen naar de voorste wagons want ik heb een gereserveerde plaats in wagon 2. Te laat zie ik dat de (Arabische) nummers oplopen en we komen hijgend toe bij wagon 13 als de trein zich al in beweging zet. Aam Seimy kan me in de trein nog twee wagons in de goeie richting loodsen maar dan gil ik dat hij eraf moet…..als de deuren sluiten zit hij vast voor de eerste 100 kms en hij heeft geen ticket. Ik bevind mij in een derde klas wagon, negen wagons verwijderd van mijn dure eerste klas zitplaats, geprangd tussen boerenkoppels met kartonnen dozen, pelgrims en arme studenten. Ik probeer mijn kansen in te schatten om toch op mijn gereserveerde zitplaats te belanden, voor de reis die allicht 10 lange uren zal duren, en voordat in het volgende station één of andere stoere Arabier mijn lege zitplaats beschouwt als een godsgeschenk van 'Allah Akbar', de eeuwige barmhartige! Ik zie het al; er is voorlopig geen doorkomen aan want Aam Seimy en ik waren niet de enigen die de verkeerde richting zijn uitgelopen en er wordt flink wat getrokken en geduwd in de tussencoupés. Even geduld, dus! Er heerst een flinke ambiance in deze wagon; er wordt druk en luidruchtig ge-esem-est en een groepje enthousiaste moslimjongeren luisteren naar een 'mobieltje' van waaruit een bezwerende preek van de sheikh door de hele wagon schalt. Eén van hen zoekt een plekje achter tegen de achterwand van de wagon en buigt meermaals voorover, zijn neus haast in de kruin van de passagier op de laatste stoel; ' Allah Akbar!' Zijn blik kruist de mijne en ik waag het erop: 'gij bidt?' 'Ja' 'Hamdoelie Allah', zeg ik, 'Allah zal trots op je zijn als jij mij met deze tas naar mijn plaats wil brengen!' Hij is verbluft door mijn Arabische woorden en kan blijkbaar niet anders dan de tas aannemen. 'Welke wagon?' 'Twee' 'Oei, maar dat is ongelooflijk ver!' 'Weet ik wel, maar dan zal Allah ongelooflijk trots op je zijn!' Ik heb een heerlijk plekje in wagon 2 met veel beenruimte en airco die af en toe fijne vleugjes aftershave en parfum aanvoert. Hier geen chalabeya's en kartonnen dozen, maar maatpakken met deftige das en aktetas! En de vrouwen met schitterende hoofddoeken en juwelen en betoverend opgemaakt, als trotse Nefertiti's. Hier heerst een beschaafde rust, er worden kranten gelezen…….niet iedereen in dit land is analfabeet! Naast mij zit Krullebol, hij lijkt mij een echte nerd, een rijkeluiszoontje! In het rek boven ons hoofd, naast mijn armoedige en bestofte reistas, ontwaar ik een heel arsenaal aan filmmateriaal en een dure camera.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 16

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Hij zit met zijn neus in een beduimelde boek en murmelt verzen uit de Koran. Zou mijn truckje bij hem ook lukken, morgenvroeg? Telepathie?! 'Ik kom van een cursus voor beroepsregisseurs aan de faculteit van Assiut.' 'Knap', zeg ik. 'Ik kom van een vormingssessie voor kleuterleidsters' Dit raakt zijn gevoelige snaar; is hijzelf toch verantwoordelijk voor filmsessies met kleine kinderen, commercials enzo. 'De Egyptische kinderen zijn de meest creatieve kinderen in de wereld. Geef ze een maïsstengel en ze maken gelijk een tekening in het zand.' 'Ge hebt gelijk' zeg ik. 'El Hamdoelie Allah', maar misschien willen ze ook eens met echte kleurtjes tekenen, of schilderen of knippen en kleven of zoveel leuke andere dingen dan alleen maar spelen in die onmetelijke en eeuwige zandbak! 'Gelijk heb je en ik vind het knap van je dat je daaraan wat wilt doen, el HamdoelieAllah!' Mag ik je dan vragen om morgenvroeg die zware reistas van het rek te nemen?' 'Haader' Natuurlijk, jij mag mij alles vragen, hier is mijn naamkaartje. Any time, any service' 'El hamdoelie Allah'

Mail van 17 november 2010 Adja of 'het offerfeest'; een hele belevenis in een moslimland! De maanstanden hadden het uitgewezen; het offerfeest zou dit jaar vallen op 15 november. Voor mij werd het dus onverwacht een hele week verlof; tijd om verslagen op te maken en om de pedagogische pakketten voor de komende vormingsdagen samen te stellen. Een eerste herder was met zijn kudde schapen, twee weken geleden al komen opdagen op het plein van Raas el Soda, onderaan het terras van St. Thérèse, (Alexandrië) waar ik momenteel logeer. Er zouden er nog meer volgen ten behoeve van de stad- en flatbewoners; elke familie kiest en koopt, met het nodige afdingen, een schaap,een geit of een chamousa voor 'El Aïd el Adja' . 'Morgen blijf je best de hele dag binnen', klonk de waarschuwing; de straten en pleinen, de stoepen en portieren zullen druipen van het bloed!' Veiligheidshalve had ik 's avonds mijn speciale 'Laperre-oordoppen' in mijn oren gestopt, tevergeefs want om kwart over vier, deed de eerste 'Allah Akbar' uit de minaret vlakbij, mijn raam daveren en mijn bed trillen! En bijna tegelijkertijd hoorde ik de doodskreet van een gekeeld schaap. Ik zou nog veel gekerm en gerochel horen en besloot mijn oordoppen de hele noen in mijn oren te houden. 's Middags kwam een priester de mis lezen in de huiskapel van de zusters. Hij negeerde gewoon het verbod van de autoriteiten.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 17

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 'De zanderige straten zijn verzadigd van het bloed' zei hij en hij liet zijn schoenen aan de buitendeur staan. Een naïeve vraag van mij:"Hoe moet dat nu verder?" 'Niks verder, je zal in de loop van de week wel merken hoe het feest verder verloopt, aan de geur en aan de vliegen'…… vandaag dus gezien.............als een dansend zwart wollig deken laag boven de grond! Tijdens onze taxirit naar Bacoz, voor een vriendenbezoek bij de Italiaanse zusters, zag ik ook nog her en der stapels verse koeienvellen en nog flinke brokken vers vlees aan vleeshaken, een hele kluif voor de horden vliegen! Sœur Fernanda ontdekte gisterenavond dat het wekelijks schoongeschrobde portaal haar school 'De Heilige Familie' was gebruikt als slachtvloer voor de collectieve rituele slachtingen in de wijk. 'Waar is mijn schapenbout en waar is mijn schapenvelletje?' Niets van dit alles, behalve 'een verdwaald schapenoog en een zee van bloed' onderaan het hellend vlak van de oprit naar de speelplaats. Jammer dat de fikse regenbui die de straten van Alexandrië overspoelde en alle ongedierte uit de rioolputtekens deed kruipen, een week te vroeg kwam. Moest onze poetsvrouw niet haar eerste verlofdag opofferen om de speelplaats schoon te vegen, die bezaaid was met tientallen verzopen kakkerlakken die lagen te knisperen in de middaghitte! Het offerfeest, een jaarlijks weerkerend ritueel waarbij de moslims herdenken hoe Ibrahim (Abraham) een hardvochtige Allah gunstig stemt, doordat hij gehoorzaamt en zijn zoon Ismaël wil offeren. Maar Allah, in al zijn barmhartigheid weigert dit offer en voorziet een schaap dat een eindje verder in een doornstruik gevangen zat. 'Kole sanne wé enta tayebbe' oftewel een Arabische wens, letterlijk vertaald; 'Elk jaar en jij gelukkig!' Dat wens ik je graag op deze moslimhoogdag,

Mail van 1 december Nog eventjes en mijn verblijf van 6 weken in de woestijndorpen van Opper-Egypte zit erop. Dat voelen ook de mensen in de regio en op de valreep willen ze nog vlug hun project extra onder de aandacht brengen, vaak paniekerig, soms zelfs dwingend, alsof er geen andere oplossing voorhanden is. Mijn hoofdbekommernis blijft het vormings- en begeleidingsprogramma dat nu echt op punt staat en waar verschillende congregaties en scholengroepen aan meewerken. Daarnaast heeft elke instelling wel zijn eigen projecten, waarvan ik graag twee onder Uw aandacht wil brengen: 1. de inrichting van 'het huis van de promotie' in Mancheya El Cobra. Tekst en uitleg in de bijlage. 2. de inrichting van een ommuurde speelplaats in een school met twee kleuterklassen en een klas voor mentaal gehandicapte kinderen.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 18

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Ik heb de school onlangs bezocht en ik vond de toestand onbeschrijfelijk. Het betreft ook een typische boerenwoning, waar mensen en dieren jarenlang dezelfde woonruimte hebben gedeeld; de chamousa achterin de woning, maar geen enkel belet voor de geiten, de kippen, moeder eend met haar kroost, lange processies mieren en hele hordes vliegen! Binnen het gebouw ontdekte ik een soort portiek die uitgeeft op de straat en die door de hele buurt gebruikt wordt als stortplaats; hmmm gemakkelijk dichtbij, ipv met je huisvuil naar de rand van het dorp te moeten om het te verbranden op de oever van het kanaal.....'Daar huizen zeker slangen in', kreeg ik te horen van de dorpelingen, dus....liever gerust laten. Het stinkt er als op de vuilnisbelten van Kaïro! Mijn eerste eis voor verdere samenwerking is duidelijk geformuleerd: eerst die rotzooi opruimen en het portiek dichtmetselen, dan spreken we verder, want behalve een keuken met eethoek voor de leefgroep van de gehandicapte kinderen, willen ze ook nog een ommuurde speelplaats laten vloeren om er een nieuwe mechanische draaimolen te plaatsen. De kleuters spelen nu op de vergane mest van de chamousa en de oude draaimolen ligt er roestig bij, met gevaarlijke ijzeren uitsteeksels langs alle kanten....... Dat zijn dus de twee projecten waarvoor ik graag een aanmoedigende bemiddelaar wil zijn. Correspondente : Hilde Van Laer.

Bracke Inge – Nepal

14 oktober 2010

Ja, ja, maandag 18 oktober is het zo ver, dan mag ik terug vertrekken naar Nepal. Ik ga werken voor CPCS (Child Protection Centers and Services), je moet maar eens gaan piepen op de website: www.cpcs-int.org Wij hebben in het verleden goed samengewerkt en daar viel een job voor mij uit de bus. Ze hadden mij dit twee jaar geleden al gevraagd maar toen heb ik dat afgeketst wegens nog te veel rond mijne kop hier in België (da stoem winkeltje). Ik ben verantwoordelijke voor de opvangcentra voor meisjes en het medische departement. De oprichter is een Franstalige Belg, dus de website en al hun informatie is in het Frans of Engels, daar ga ik ook mijn pollekes al vol mee hebben, veel vertaalwerk. Het werk zal wel veel "rauwer" zijn dan Shangrila Home, dit is echt basisopvang en stervensbegeleiding van kinderen met Aids. Het concept van de organisatie is anders dan Shangrila Home. De bedoeling is om zoveel mogelijk straatkinderen te benaderen en hun miserie een beetje draaglijker te maken (medische zorg, preventie, rehabilitatie en in het ergste geval een “fatsoenlijke” stervensbegeleiding). Eén van de zaken die mij het hardste geraakt heeft is dat er een budget voorzien is voor

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 19

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● begrafenissen. Wat er gebeurd met het lichaam van een overleden straatkind wil je niet weten. Jongens, toch, het is een harde wereld. CPCS is acht jaar geleden klein begonnen maar is op korte tijd fameus gegroeid, Jean-Christophe kan het niet meer alleen bolwerken. Plus dat hij na 8 jaar een beetje op zijn tandvlees zit, die gast heeft zich er keihard ingegooid en op een gegeven moment zijn de batterijkes leeg, Ik ken dat fenomeen. Hij heeft tegelijk zelf aan gezinsuitbreiding gedaan, 2 kleine boelekes erbij dus hij moet zijn verantwoordelijkheden wat delen en delegeren. Deze keer heb ik toegehapt, ik loop hier toch maar in rondekes. 't Is een raar fenomeen die Nepal-microbe. Ik ben in alle geval dolgelukkig dat ik terug daar kan gaan werken. Dat zou wel fantastisch zijn mocht het mogelijk zijn om dit project te mogen indienen. Zeg maar wat ik moet doen. De hartelijkste groeten aan de De Bruggers en nen dikke kus voor je familie. Correspondent : Koen Cassimon

AKUMA Leonie (Irene Peeters) – Congo

2 november 2010

Adres: Sr Akuma Leonie, Seke-Banza, via Maison de District, Avenue Colonel Ebeya 1430,B.P. 9997, Kinshasa 1 (République Démocratique du Congo)

Het nieuw schooljaar is begonnen. In de sommige streken is ieder begin nogal stuiptrekkend. Morgen, misschien.... Het duurt zowel een maand vooraleer de jonge legertjes verzameld zijn. De Ouders hebben blijkbaar nog méér elementaire zorgen dan "de scholen” voor hun kinderen. Ze moeten ook eten en kleren hebben en binst een lang keihard droog seizoen is dit niet zo vanzelfsprekend. Als september verlengd verlof is, dan zoemt het in de klassen als in bijem1ijsten. Ze zitten vol en iedereen voelt er zich goed mee. De kleine "Cocorico's" krijgen veel aandacht, wat denk je wel? Spuiters van 3-4-5 jaar die uitverkoren zijn om naar de kleuterschool te gaan te Seke-Banza!! Het lijkt een hele revolutie in de tijdsgeest van ons volk. Dat volkje bezig zien overtreft alle spektakels. Hoe die lieve opvoedsters het aan boord leggen om overal aan en bij te zijn, spelend, zingend en dansend lesjes te geven, of tramen drogen, tot en met de kleinen bij de hand houden en leren een "echte W.C." te gebruiken, en ook wel dikwijls broekjes wassen en verversen. Een grote kunst is het om met de kleinsten om te gaan. Daar moet je echt talent en roeping voor hebben. Gelukkig zijn er nog mensen die dat kunnen met bijna "nul" verdienste. Die opvoedsters zijn eenvoudig te bewonderen. Bijna onvoorstelbaar voor mensen die ver weg zijn van de actualiteiten in de diepe Congo. We mogen met voldoening terugkijken op 10 jaar missie te Seke-Banza. Stiechten, dat gaat gepaard met heel wat barensweeën. Je moet met niets beginnen.... Toekomst ma-

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 20

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● ken, voorzien en doen. 10 jaar later krab je zich nog in het haar en denk je, hoe hebben we dat hier allemaal uit de grond gestampt? Kleuterschool, lagere school en nu ook al de stattende humaniora... Toen was alles lang, droog gras, savanne, nu mogen we gelukkig zijn samen met veel ouders om de mooie, nette schoolcomplexen die dagelijks de poorten openen voor het jong volkje van Seke-Banza. Is het niet o.a. "DE BRUG" van Kalmthout die een deel hielp verwezenlijken? Hier past het dat ons vrienden van "De Brug" eventjes in de bloemen gezet worden. Discrete hulp verdient dubbele DANK. Naar de toekomst toe: voor 2010 hadden we een nogal groot plan opgevat voor Cocorico. Het is ook zo dat de kleuterschool, gebouwd in 2001 met planken reeds flink aangevreten is door de insecten. We wisten wel dat we toen slechts voorlopig werk deden maar we moesten vooruit zonder veel centen. Deuren en vensters en ook andere belangrijke panelen vertonen gaten of zijn zelfs reeds gedeeltelijk leeg. Het project moest uitgesteld worden ten voordele van de bouw van humanioraklassen. .. (wat nu gaande is). We zouden "COCORICO" willen herstellen en opfrissen in zijn eigen stijl zodat het vernieuwd gebouw, heel waarschijnlijk nog eens 10 jaar goede dienst kan doen. Na een flinke herstelbeurt en een lachende kleur erop, zou de kleuterschool opnieuw heel aantrekkelijk worden . Nette, frisse klasjes zijn al op zichzelf een voorwaarde en aanmoediging om goed onderwijs te verzekeren. Verleden jaar werd slechts een miniem deel van uw gift gebruikt voor dagelijks onderhoud + een nachtwaker. Er werd toen vooral aandacht besteed aan "steun voor de opvoedsters" die zoals iedereen weet bijna niets verdienen. In onze Congo staat het salarissenprobleem voor onderwijs nog altijd op de meest kritische plaats. Doch het is nu zeker nodig om dat landelijk schooltje te herstellen, Het zal er weer lief uitzien en goed voor enkele jaren. Ondertussen zullen de humanioraklassen af zijn (zo hopen we) en dan kunnen we weer doen gelijk de boeren: de hand terug aan de oude ploeg slaan en herbeginnen. Laat ons hopen dat er altijd mensen zullen zijn om het te doen en te bemoedigen. We danken alle goede medewerkers van "DE BRUG" alvast voor die bemoediging. Graag blijven we in contact. Correspondent: Frans Douwen

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 21

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● LOMBART Jef – India

3 november 2010

Adres: Pat. Jef Lombart, Khrist Milan Ashram Nanna, P.B.1, Ambikapur P.O. 497001, Surguja Dt India. [email protected]

Ik zit echt in de pattaten ... Geen nieuws noch van de ene noch van de andere kant. Ondertussen is de nieuwe patoo van Bhaiyathan voor cataract aan beide ogen in het hospitaal aangeland. Geduld zult ge al de voorbije jaren geleerd hebben ... maar dit wordt toch veel !!! Ik blijf doorgaan met contact te zoeken. Veel groeten en nog eens heel veel dank aan al de werkers van de Brug. Correspondente: Inge Beyers

DE GEYTERE Freddy – Guatemala

november 2010

Adres: E.H. Freddy De Geytere, Casa Parroquial 12013, El Tumbador, Guatemala, Central America

Ik luister naar de CD van Katarina Bassez, (ik ken de wel de filosoof Ernst Bloch van "Das Prinzip Hoffnung", maar nu blijkt er ook een musicus Ernest Bloch te zijn) In mijn verbeelding ben ik terug in Kalmthout op dat concert van vorig jaar. Dit jaar was ik er niet bij omwille van een andere afspraak, maar volgend jaar wil er zeker terug bij zijn. Het is een andere wereld, waarin ik efkens onderdompel, om daarna weer in de rauwe smartlapmuziek van Guatemala onder te duiken. Inderdaad, hier kennen ze maar weinig van echte muziek. Er was eens een concert olv Jorge Sarmientos, (goed gekend door Henri Raudales denk ik) en halverwege de uitvoering maakte hij zich boos, omdat ze bij iedere stilte hardop begonnen te applaudisseren... En tijdens een balletuitvoering begonnen al die netjes geklede macho's hardop op de vingers te fluiten... Daarmee weet ge ongeveer hoe laag het cultureel peil van de "hogere" klasse wel staat... Na deze muzikale inleiding wil ik u allen zeer graag danken voor de kaasavond, en de gemelde bedragen. (noot van de correspondent: ik heb het lijstje met de reeds ge-

kregen bedragen per project dat op de prijslijst staat ingescand en doorgemaild. ) Hier blijft er altijd wel een en ander te beleven. Ik voeg hier een anekdote bij van begin deze week, opdat ge eens de "muzikale" atmosfeer van ons landje zoudt beluisteren. Het gaat hier "crescendo staccato", op het ritme van revolvers en metrailletten. En die symfonie breidt zich altijd verder uit, een "danza de fuego", maar dan ook "de sangre", wat Manuel de Falla niet zou verbeteren...

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 22

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Het is een klein staaltje uit ons beroerd bestaan hier, nu vooral onveilig door de drugperikelen, ook in El Tumbador: Eergisteren heb ik hier een man begraven die volgens zijn vrouw verongelukte met zijn auto na een hartstilstand. De niet officiële versie die circuleert is echter dat het een drughandelaar was, en dat hij meer dan 50 kogels door zijn lichaam kreeg, een wraak van een rivaliserende bende. Nogal logisch dat er dan een hartstilstand optreedt. Ook werd het “accident” nergens gepubliceerd, en daarvoor moet ge heel veel geld hebben. De chique, gepolariseerde wagens, en de bodyguards (waar Kevin Kostner gerust twee keer in kan) voor de kerkdeur waren ook al meer dan verdacht. Het jammerlijke is dat die man een kind heeft dat mentaal gehandicapt is. Het is enkele jaren lang naar ons centrum gekomen, maar ik heb het moeten weigeren omdat die vader gewapende lijfwachten aan de poort neerpootte, en dat maakte de andere mensen bang natuurlijk. Gans die familie zit in bandietbendes. Maar in de drugwereld was hij maar klein grut, een soort “free lance” amateur, die in de weg liep voor de grote Mexicaanse drugmonsters. Door de drugsoorlog in Mexico verleggen die nu hun “werkterrein” naar Midden Amerika. Vooral in het Oosten van het land, waar de oud president Portillo zijn bendes heeft. (hijzelf zit nu in de gevangenis). Het is trouwens daar dat hij vermoord werd. Hij liep wellicht een zwaargewicht voor de voeten... Zo, dat was dan eens een tipje uit de mooie wilde “Far West”… Daartussen leven wij, een weg banend in de morele wildernis...Hoe ver van de sublieme tonen van Enkabara, en het ensemble van Katarina Bassez. Hoe veel deugd doet het mij daar eens in onder te dompelen voor een uurtje, om dan, gesterkt door die geestelijke rust, weer in de lawaaierige en rumoerige wereld onder te duikelen. Graag zou ik u eens een idee geven, zonder veel literaire versieringen, van de werkelijke toestand in deze streek in verband met het drugprobleem, dat stilaan gans ons land in zijn wurggreep heeft. Het is een rauwe en droevige realiteit: het was hier veel rustiger tijdens de burgeroorlog dan nu. Toen wist men nog hoe zich op te stellen: er was een modus vivendi, zowel met het leger als met de guerrilla. Er zat nog een zekere ideologie aan vast, en daarmee kon men min of meer rekening houden. Kwam er al eens een groepje “bevrijders” op hun sloffen in het dorp, dan vierden de mensen vrolijk mee. En ging daarna het leger er met vuile voeten door, dan kroop iedereen weer voorzichtig in zijn schelp. De Guatemalteek was een geboren overlever. Maar nu is dat niet meer zo: het gaat niet meer om politiek noch ideeën, maar brutaalweg om drugs: wie verslaafd is aan drugs, kan en wil niet meer werken, maar moet aan geld geraken om zijn dagelijkse dosis te kopen. Dat gaat het best van al door een bende te vormen en overvallen te plegen. Of ook door bedrijven en mensen te bedreigen en te chanteren. Je geld of je leven. Punt, amen en uit.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 23

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● En wanneer de moegetergde bevolking er dan af en toe eens een te pakken krijgt, wordt hij vakkundig door een 500-600 woedende indianen afgeranseld, gelyncht, en in levend in brand gestoken. Politiekantoren die de misdadigers opsluiten (en daarna weer laten lopen!!) worden kort en klein geslagen. In feite is geen enkele stad, geen enkel dorp noch gehucht in gans Guatemala nog vrij van het drugprobleem: niet alleen wordt er op steeds grotere schaal gekweekt, maar ook meer en meer verbruikt. En aangezien de katholieke kerk er tegen is, worden ze dan maar lid van een of andere evangelische kerk. Als ge maar gezond zijt…De vredige indiaantjes bestaan enkel nog in de toeristische brochuurtjes. Terwijl de enen erop uit zijn om te moorden en te stelen, zich te drogeren en bendes te vormen, nemen de anderen het recht in eigen handen, omdat er geen rechtspraak meer bestaat in deze mislukte staat. In de colonia San Antonio, recht over de poort van onze school, zitten iedere avond zes tot tien jongeren van 16-17 jaar ongestoord de wiet te roken, die ze in het winkeltje ernaast kunnen aanschaffen. De politie, passeert er soms; maar zetten hun blauwe lichten van ver op, zodat de jongeren zich vlug kunnen verstoppen voor een paar minuten. Alles is rustig, heet dat dan. Het geld voor de drugs verkrijgen ze op allerhande manieren: meestal stelen ze van alles, en met de opbrengst daarvan kopen ze hun voorraad. Maar ze hebben nu ook reeds vuurwapens, waarmee ze mensen bedreigen om ze te bestelen. De meest geliefde slachtoffers zijn de arbeiders, die hun betaling innen in de banken. De plantages betalen allang niet meer uit op het bureel. Zo vormen de gammele voertuigen, volgeladen met geld en arbeiders, de ideale prooi van de tientallen overvallers die hier overal opereren. En indien het daarbij zou blijven, ware het nog “goed” te noemen. Maar nu gaan ze nog een stapje verder: ze zijn reeds georganiseerd in benden, en plegen vooral chantage met enkele grote vervoerbedrijven in de streek. Eerst volgt de “inschrijving”: via een gestolen GSM verwittigen ze de baas van het bedrijf dat hij een grote som moet betalen als voorschot om zijn bestuurders niet te vermoorden. Betaalt hij die inschrijving niet, dan valt binnen de 24 uur het eerste slachtoffer. Betaalt hij die wel, dan hoeft hij enkel nog maandelijks de premie te betalen om vrij te zijn van verdere moorden op zijn personeel. De tweede stap is de verklikking door de slachtoffers zelf: zij moeten noodgedwongen hun prijzen opslaan, om de afpersing door te verrekenen. En daardoor kunnen ze niet op tegen andere, meestal eenmansbedrijfjes, die niet geviseerd zijn. Gevolg: om hun “budget” in evenwicht te brengen, klagen ze die andere bedrijven aan bij die bendes, die dan op hun beurt dankbaar het nieuwe slachtoffer een inschrijving “aanbieden” En nu is er reeds een derde stap: er bollen hier zo‟n 300 “pickup‟s” (auto met laadbak) rond die mensen vervoeren. Die zij georganiseerd in een vereniging. Nu klagen die eenmansbedrijfjes ook die pick ups aan, en nu heeft de voorzitter van die vere-

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 24

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● niging (een katechist van mijn parochie - zò reëel is dat!!) ook al een telefoontje gekregen om gans zijn vereniging te laten “inschrijven”. Hij is reeds bezig zijn pick up te verkopen, en nam ontslag uit de vereniging. Ik maakte reeds een aanbevelingsbrief om hem als garagist op een plantage te te werk te stellen. Dat alles is natuurlijk onmogelijk zonder de actieve medewerking van mensen bij de politie: men berekende dat 1 op iedere drie politieagenten betrokken zijn met onwettige daden, gaande van de “gewone” steekpenningen om boetes te vermijden, tot heel serieuze misdrijven zoals georganiseerde ontvoerdersbendes, en moordcommando‟s, zoals bij de overval en moord op drie volksvertegenwoordigers van El Salvador een jaar geleden. Dat waren ook al geen makke lammetjes, want het is nu bewezen dat ze op weg waren met 5 miljoen dollars, om drugs aan te kopen bij een collega volksvertegenwoordiger in Guatemala. Die vond het verstandiger om hen onderweg te laten overvallen, te doen vermoorden, en de 5 miljoen dollars zomaar te innen. Die brave man zit nu wel vast, maar wie weet vinden ze dan toch niet ergens een punt of komma teveel in de dossiers, waardoor hij dan weer vrij komt. Er bestaan hier heel dure punten en komma‟s, dat wel!! Dat weet ook een ex-minister van binnenlandse zaken (zegge dus de grote baas van de politie!!) die wegens bendevorming kort zit. Hij ziet er echter heel heel zeker uit van zijn stuk, en komt spoedig weer vrij. Anderen zitten allang veilig in het buitenland. Enkel het klein grut zit vast, zoals mijn goede vriend Benigno Lopez, die hier commisaris was, en een zeer vaste kerkganger in El Tumbador. Hij beging een kleine vergissing: bij de gevangenisneming van een drughandelaar stak hij de volledige buit (240.000 dollars) op zak, in plaats van eerlijk te delen met zijn collega‟s. Die hebben hem er in gepraat, en nu zit hij te brommen. En zo kunnen we gerust een sensationele roman vullen met allerhande histories, die illustreren hoe het hier allemaal regelrecht een grote ramp wordt. Er is wel vooruitgang op technisch en organisatorisch gebied, dat kan men niet loochenen. Maar blijkbaar gaat het allemaal hand in hand met een menselijke catastrofe. Over de oorzaak bestaat geen enkele twijfel: het gezin is op stervensna dood, zoals ze het geleerd hebben van de andere westerse “kulturen”. Het is verboden te verbieden. De slechten zijn degenen die het omgekeerde beweren. Gebruikt iedereen drugs? Laat ze die dan maar vrij verkopen, zoveel ze willen: wie weet gebruiken ze er dan minder!! En de bloedarme staat kan er dan ook iets aan verdienen. Wordt er hier en daar iemand vermoord? Geen nood, laat die arme drommels elk een revolver kopen. Wie weet zullen ze dan iets minder schieten, als ge de redenering goed begrijpt…Trouwens, de begrafenis-ondernemers moeten ook leven. “Guatemala, Guatepeor” klinkt het hier: “Guateslecht, Guate-erger” Correspondente: Kris Van Landeghem

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 25

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● LUST Noëlla– Congo

20 november 2010

Ter inleiding : Dit project werd eerst gevolgd door Zuster Irène Peeters, daarna in 2010 opgevolgd door Zuster Akuma Léonie. Nu Léonie een nieuwe benoeming kreeg, worden we voor de briefwisseling geholpen door de stichteres van Cocorico en de andere scholen van Seke-Banza door Zuster Noëlla Lust. Het project gaat echter verder ! Hierbij een kort verslag van wat hier gedaan werd met de subsidie van “De Brug” in 2010. Ik steun me op het journaal van de econome van de zusters. De subsidie werd verspreid over 3 rubrieken : A. De punctuele onkosten, vooral de lonen van het personeel. B. Lopende onkosten : allerlei benodigdheden of schoolmateriaal C. Beveiliging: bewaker bij nacht en bewaker bij dag. Tot en met december zullen deze drie rubrieken staan voor 900 EUR. Een vierde rubriek is “Het veld” (1 ha) dat Zr Laurentine bewerkt samen met betaalde handarbeiders. Dit initiatief steun ik tot nu toe met hart en ziel. Het is een veld geleend aan onze Directeur van de Lagere School gelegen op een goeie 6 km. De Directeur is een bijzonder man die ons ICM al veel geholpen heeft en zelf hard werkt want met een onderwijzersloontje (nog geen 50 dollar per maand) kan niemand een gezin houden. We hebben de ontginningskosten en de volgende geschat en die zullen ongeveer 450 tot 500 EUR bedragen waarvan reeds 198 EUR gebruikt werden (voor ontbossing enz..). Het veld moet normaal winsten geven die geleidelijk naar autofinancement moeten leiden. Dit jaar is experimenteel. Ik doe ook een beetje mee. Besluit is: er ligt nog krediet in kas met bestemming. We leggen ook nog een bijdrage opzij voor de punctuele hulp aan het personeel gedurende de eerste 2-3 maanden 2011. Dat is 178 EUR in afwachting dat “De Brug” ons dan weer de hand geeft… Indien het veld goed lukt zullen we een intensere landbouwpolitiek doen die ons een spaarkas moet verzekeren om binnen 2 à 3 jaar zelfstandig te functioneren samen met de povere bijdrage van de Ouders. Hopelijk zal Sr Laurentine daarin volhouden, het is echt waar geen kleuterspelletje binst het regenseizoen!!! Eigenlijk moeten de houten gebouwen van de school ook een flinke beurt krijgen. Doch gezien de miserabele toestand van de opvoedsters, verkiezen we voorrang te blijven geven aan de punctuele steun zoals we in 2010 gedaan hebben. Dus voorlopig nog geen beurt voor de gebouwen, we zien wel later… Hopelijk zullen onze missievrienden van “De Brug” deze specifieke situatie goed kunnen voorstellen en nog een beetje geduld hebben met ons. Correspondent: Frans Douwen

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 26

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● THIBAUT Inge – Kenia

1 december 2010

Het is weer zover! 8 december trek ik terug naar de Loita Hills .Er moeten ginder dringend zaken op punt gezet worden. Daarom verblijf ik er ook 4 weken. Desalniettemin is het veranderen van gewoonten en het ontwikkelen van verantwoordelijk gedrag (bij de Masai ) een proces van jaren, gepaard met vallen en opstaan. Dat is de essentie van ontwikkelingssamenwerking. Ontwikkelingssamenwerking is immers zoveel meer dan gewoon wat geld geven om infrastructuur te bouwen. Daarom ga ik ter plaatse op zoek naar permanente ondersteuning. Maar ik blijf positief, we gaan vooruit! Dus, lieve mensen, van 8 december tot 10 januari zal ik vertoeven in warmere oorden. Correspondente: Ann Costermans

DAMEN Louis – Brasil

Adres: Pat. A. Louis Damen, Provinciesteenweg 400, 2530 Boechout,

1 december 2010

In het nummer 4 van de lopende jaargang van het contactboekje van DE BRUG vond ik het natuurlijk fijn dat men mijn brieven van 21 juli en 23 augustus had opgenomen. Daarin deelde ik de directie en de lezers mee dat het niet zo gaed ging met mijn gezondheid. Ik schreef dat ik het beter vond van mijn werk in Brazilië stilaan te gaan "afbouwen". Derhalve diende ik geen aanvraag in voor ondersteuning van een nieuw project voor 2011 in Brazilië. Toch ben ik in mei met een nieuw project gestart, nl. de oprichting van een "Sociaal-Familiaal Centrum voor de gezondheid van het Kind", in Botelhos (staat Minas). Ik wilde het risico niet nemen van een aanvraag te doen en nadien het project niet naar behoren te kunnen opvolgen, Ik blijf bij dat besluit. Toen ik aanwezig was op het solidariteitsmaal in Achterbroek, zeer lekker en gezellig, ontmoette ik er de vele bestuursleden en vroeg hen of mijn contactbrieven nog welkom waren. Daarop antwoordde men heel bijbevestigend. Hier ben ik dan met een brief. Mijn gezondheidstoestand blijft problematisch. Dag-in dag-uit sukkel ik verder. Mijn grootste probleem is nu wel mijn rechterknie, waar ik verleden jaar al aan ben geopereerd door een artroscopie. Men zegde toen al dat er een prothese zou van komen. Na heel wat fysiotherapie blijven de dokters dat beweren...maar ik durf niet goed beslissen. Ik blijf maar uitstellen, wat wellicht heel dom is. In feite had ik het lang moeten laten doen. Ik probeer het zonder prothese verder te trekken...met in mijn achterhoofd het koppige idee van het laten doen in Brazilië...Wanneer ? Zou ik het dan toch tot april-mei kunnen trekken..om me dan ginds te laten opereren We zien wel.... In alle geval probeer ik me nog moedig in te zetten vanuit de heimat voor het lopende

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 27

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● project van het gezondheidscentrum in Botelhos. De bouw van 540 m2 is volop bezig en staat bijna op dakhoogte. De inhuldiging van het centrum blijft voorzien voor 1 mei 2011. 't Valt dus erg te betwijfelen of ik daarbij zal kunnen aanwezig zijn. Dat verneemt U later. Het centrum beoogt geen kliniek te zijn maar wel een instelling voor "basisgezondheid" voor het kind, bijzonder voor straatkinderen, gehandicapte en gerechtskinderen, en kinderen die vanuit de armoede van hun familie sociaaleconomisch zeer kwetsbaar zijn. In dat dorp Botelhos heb ik in de loop der jaren reeds een centrum opgericht voor straatkinderen (PROJETO ELO), voor gerechtskinderen (genoemd Centrum voor Herwinning van waardig burgerschap) en voor gehandicapten (APAE genoemd). Het nieuwe gezondheidscentrum zal dus aansluiten en als het ware een verlenging zijn van die 3 reeds bestaande instellingen. Ik startte het projet begin mei '10 in partnerschap met het plaatselijke gemeentebestuur. Met de steun van verschillende fondsen en weldoeners neem ik 75 % van de bouwkosten voor mijn rekening. De resterende 25 % draagt de Gemeente, en deze zal ook instaan voor de inrichting (met staatssteun) en de nakomende onderhoudskosten en uitgaven voor dagelijks personeel, zoals dit in schier alle door mij uitgevoerde projecten gebeurt. Voorzeker had ik financiële ondersteuning van DE BRUG best kunnen gebruiken, maar zoals ik al schreef, dierf ik het niet aan om die aanvraag te doen. Toekomstgericht voelde ik me daarvoor te onzeker en ik was een hele periode (mei tot september) té ziek. Deze brief schreef ik dus gewoonweg uit sympathie, genegenheid en dankbaarheid. DE BRUG deed al zoveel voor mij en mijn Braziliaanse mensen. Nooit zal ik er voldoende voor kunnen danken. Gedurende 20 jaar kreeg ik van jullie een totaal bedrag van Euro 27.000,-. Graag wil ik met jullie toch wat in contact blijven. Dat jullie edelmoedigheid en offerzin in de wereldwijde wereld nog vele mensen "over de brug" moge brengen en ten goede moge komen aan de zovelen die met de steun van DE BRUG verder mooi werk kunnen verrichten voor de opbouw van een betere, menswaardiger en meer rechtvaardige wereld. Hierbij wens ik jullie allemaal nog een zalig kerstgebeuren toe en een gezegend nieuw jaar. Dat alles onder het klare en veilige licht van de STER van Betlehem. Met gebed onderschrijf ik deze gemeende wensen, genegen en dankbaar. Correspondent: Guy Verpoten

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 28

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● VANHAEREN Marie-Louise (Zr. Guido) – Brazilië

Dec. 2010

Adres: Sr. M.L. Verhaeren, Colégio „Imaculada Conceiçao, Avenida. Cel.Prates, 276 C.P. 82, 39.400, Montes-Claros/MG Brazilië [email protected]

Nu we het kerstfeest naderen, kijken we met dankbaarheid terug op het voorbije jaar dat weldra ten einde loopt! Wat heeft Zr. Marie-Louise Vanhaeren en Zuster Leda (inlandse zuster) kunnen uitwerken met uw financiële bijdragen in 2010? Indien u eventjes hun project inkijkt zien jullie 3 verschillende activiteiten. Programma 1: Moeders in verwachting. Jawel, 50 moeders in verwachting hebben tijdens hun zwangerschap een kindskorf leren maken met "eigen handen". Wat was dat voor die jonge moeders een grote vreugde en een diep geluk wanneer ze met fierheid een korf met 20 stuks eerste kleedjes voor hun baby mochten mee naar huis nemen. Nu staan er alweer 50 ander vrouwen op de wachtlijst voor 2011..Meer kunnen ze er écht niet op één keer aanvaarden omdat de financiële middelen ontbreken. Maar de keuze wordt steeds bepaald volgens de armoedegrens. Programma 2: Vrouwen in actie. 40 Moeders en jonge meisjes zijn zeer erg "vakkundig" geworden. Ze kochten 3 naaimachines aan en nu zijn er al heel wat vrouwen die daar op kunnen werken. Ze maakten kussens, borduurden op handdoeken enz. Dit alles konden ze verkopen en iedere vrouw kreeg 150,00 rea I. (inlandse munt) Verder maakten deze groep ook sjerpen als versiering bij kleding. Op het einde van de maand oktober konden een groep vrouwen reeds " koekjes" bakken en ook dat viel in de smaak van de kopers. Ook werden er "wenskaarten" gemaakt voor Moederdag en kerstmiswensen. U ziet dat de vrouwen in actie steeds verder gaan en zich zeer gelukkig weten, nu ze kunnen bijdragen om hun familiale onkosten te dekken. Programma 3: Straatkinderen begeleiden in hun schooltaken en hun bezigheidstherapie verschaffen. De 40 kinderen die opgeschreven waren in dit project, behaalden allen een goed rapport en kunnen een klas verder gaan. Proficiat aan het onderwijspersoneel,vrijwilligers- die iedere week klaar staan om deze kinderen te helpen. Iedere week is er tijd voor ontspanning, zoals knutselen, geschenkjes maken voor moeder en Vaderdag. Spaanse taal leren gaat ook goed. Er is ook een cursus voor muziek voor deze jongeren..en of ze dat graag hebben, muziek zit immers in hun bloed. Ritme en "samba" is voor hun een goede ontspanning. Woorden wekken, voorbeelden trekken. Zo zijn Zrs. Marie-Louise Vanhaeren en Zuster Leda een 2° Sociaal Centrum begonnen. Op een afstand van 2 km van hun 1 ° Centrum" Grupo de Apoio de Irmä Renata" in de wijk Eldorado! Deze nieuwe wijk noemt zich" Castelo Branco". En het Centrum noemt zich " Moeder Theresia Vermeylen" ( Stichteres van de Congregatie Zusters v.h. Heilig Hart van Maria-Berlaar) Dat is ook een zeer arme krottenwijk en de vrouwen en

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 29

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● kinderen moesten steeds 6 km. ver komen om ook maar iets te kunnen leren. En dan mogen we niet vergeten dat er heel het jaar door een temperatuur is van 30-35°! Of die vrouwen en kinderen nu ook gelukkig zijn hoef ik u niet te vertellen. Dit 2° sociaal centrum zal dan bestaan uit: Op de gelijksvloer beneden, een grote open opvangplaats om het materiaal te bergen. Een grote keuken voor de cursussen met bergplaats voor het materiaal van de keuken, WC voor man en vrouw, plaats waar de moeders de luiers van hun kindjes kunnen veranderen, daarbij nog plaatsen voor de andere activiteiten zoals: cursus voor borduren, snit en naad, schilderwerkjes en andere kunstwerkjes te leren maken. Daarboven komt dan een grote zaal die zal verdeeld worden voor klassen met een vakbekwaamheid. De benedenplaats zal financieel gesteund worden door het stadsbestuur. Het secretariaat van onderwijs van de stad beloofde een industrie te vinden die het materiaal voor de keuken zal schenken. U ziet het bestuur van de stad is ook wakker geworden en wil haar steentje bijdragen!! Anderen bijactiviteiten: In het 2° Sociaal Centrum hebben ze reeds een klein kerkje vernieuwd waarin ze iedere maand een vergadering geven aan de moeders, jeugd en kinderen. Er is één Eucharistie om de maand. Op zondag komen er verschillende "gebedsgroepen" die door de bewoners van de krottenwijk mogen bijgewoond worden. Beste vrienden, u ziet dat er in 2010 heel wat is gerealiseerd. We zijn er vast van overtuigd dat u ook verder wilt blijven steunen. We danken u voor uw steeds milde gift en uw moedige inzet om missionarissen te kunnen helpen. We zijn fier op U. Hierbij ook onze beste wensen voor kerst en nieuwjaar. Moge de Heer u allen ruimschoots zegenen met een goede gezondheid en dappere moed om in 2011 weer vele arme mensen héél gelukkig te maken zodat ze steeds met meer levensvreugde door het leven kunnen gaan. Welgemeende en dankbare groeten aan heel het bestuur van" De Brug" en zeggen alvast tot een blij weerzien tijdens het verlof in 2011 . Correspondent: Roland Putseys

VAN EECKHOUT Jan – Bolivië

14 december.2010

Adres : Padre Juan Van Eeckhout, Pulacayo 91, Sucre, Bolivia, America del Sur

Eerst en vooral hartelijk dank voor uw mooie brief van 17 november laatstleden die 2 dagen geleden hier is aangekomen. Dank voor de beste wensen bij gelegenheid van mijn verjaardag. Mijn verjaardag werd hier mooi gevierd met al de jongens van ons weeshuis. De jongens hadden allemaal mooie tekeningen gemaakt. Verder gaat het goed met het afbouwen van ons huis met 2 verdiepingen voor onze grotere jongens. In het begin van het volgend jaar komen ze in dat huis wonen. Het zal rap vol zijn. Enige dagen geleden is Moises hier weer aangekomen vanuit Buenos Aires. Hij gaat hier verder studeren aan de universiteit van Sucre als ingenieur.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 30

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Ondertussen ook dank voor al dat werk dat ge voor ons gedaan hebt. Het zal een grote hulp zijn voor de afbouw van onze “Casa de Apoyo laboral”. Het huis heeft ons veel geld gekost. Dat alles zal allemaal verdergaan onder de goede leiding van Charo en Cecilia. Voor het ogenblik gaat hier alles goed met onze jongens die voor het ogenblik in verlof zijn tot begin februari 2011. Van de 9 jongens zijn er 7 op verlof bij hun familie : een oma of een nonkel of tante. Voor het ogenblik is het rustig in het weeshuis. Van de groten zijn alleen Antonio en Franz aanwezig. Ze helpen ons goed voor de twee kleine jongens die hier nu nog zijn. En zo gaat alles verder. Ondertussen is Cecilia bezig met haar “master in pedagogie”. Met haar dochtertje gaat alles goed. Ziedaar een beetje nieuws uit Sucre. Van harte ook het allerbeste nog voor Kerstmis en Nieuwjaar. Dat O.L.Heer U beiden zegent en beschermt. Correspondente: Gerarda Hoefman

FRANCKEN Louis – India

26 december 2010

Adres: Adres: Father Louis Francken, Agricultural Training Centre, Namkum P.O., Ranchi 834 010, Jharkhand- India. [email protected]

Groeten uit Ranchi en beste wensen voor een vredevolle Kersttijd en een Gelukkig Nieuwjaar. Elk jaar brengt nieuwe uitdagingen. In de deelstaat van Jharkhand was er veel te weinig regen dit jaar en de rijst oogst is dan ook mislukt op de meeste plaatsen. Bij ons op het Landbouw Opleidingscentrum (Agriculture Training Centre ATC) en ook op Jongenstad is de oogst tamelijk goed geweest omdat er een klein riviertje vlak naast onze velden loopt en we dus water kunnen pompen uit de put naast de rivier. Dankzij dit irrigatie systeem hebben we ook veel groenten kunnen planten. Het is hier winter nu, maar ideaal weer voor groenten. Dank zij steun van de Brug en andere bijdrage zijn we in staat geweest en gedeelte van prikkeldraad afspanning rond de rijst velden te vernieuwen en een betere omheining te zetten rond de groenten tuin. Een afspanning is noodzakelijk, want na de oogst laten de mensen de koeien vrij rond lopen op de velden van iedereen. Dat is maar een begin van vernieuwing van ATC. Er komt nog veel bij kijken: de buizen van het bevloeiingsysteem zijn versleten, de motors/pompen zijn ook oud en onze tractor is ook versleten. We hebben te veel onkosten aan onderhoud. Het is ook hoog nodig om nieuwe mensen aan te werven, mensen met ervaring in nieuw landbouw technieken. Twee dagen in de week heb ik nog mijn werk van Projecten Coördinator. Op enkele

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 31

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● parochies zijn we bezig met de lagere scholen uit te breiden (upgrading) tot Secundaire scholen. Ik heb dus nog regelmatig de kans om onze missie posten te bezoeken en de bouwwerken te inspecteren. We zijn ook bezig met nieuwe daken te leggen op twee van de gebouwen in Jongensstad te Kishor Nagar. Die waren niet meer waterdicht. Dat was de wens van Pater Vic Van Bortel, de stichter van Jongensstad. Pater Vic is niet meer in ons midden, maar zijn geest leeft nog voort op Kishor Nagar. Ik schreef vorig jaar dat ik hem regelmatig ging bezoeken. Nu ga ik regelmatig even langs om even stil te staan bij zijn graf en een babbel te doen met paters, leraars en de jongens. Ik ben nu ook actief betrokken bij het op zetten van een Xavier Institute of Polytechnic and Technology, een instituut voor hoger Technische Opleiding. Er komt heel wat bij kijken om een nieuw instituut op te richten. Er is nog altijd werk genoeg. Van harte dank ik al de leden en vrienden van de Brug voor hun steun. Met beste wensen voor God‟s milde zegen in het Nieuwe Jaar. Correspondente: Clara Francken

CROMHEECKE Filip – Brasil

30 december 2010

Adres: Pat. Philip Cromheecke, Largo da Saúde 4, Saude 40.040 - 620 Salvador da Bahia, Brasil [email protected]

Kinderopvang "Nova Semente" nabij het gevangeniscomplex van de staat Bahia te Mata Escura onthaalt kansarme kinderen van 1 tot 11 jaar omdat hun ouders gevangen zijn of moeten gaan werken. Momenteel verblijven er 17 kinderen in internaatsverband (waarvan beide ouders gevangen zijn) en 105 in het kinderdagverblijf. Mits een maandelijkse vergoeding worden de kinderen uit de omliggende wijk ook opgevangen. Een equipe van 6 opvoedsters verdeelt zich over de verschillende leeftijdsgroepen. Vrijwilligers nemen de kinderen in internaatsverband in het weekend mee naar hun familie. Iets meer info over dit project: Elk kind is een verhaal. Zeker als het in Nova Semente woont! Naast de crèche die de kinderen van gevangenen overdag opvangt opdat hun moeders zouden kunnen gaan werken en in hun levensonderhoud voorzien, hebben we ook een huis "Nova Semente" genaamd. Het is gelegen naast het gevangeniscomplex. Er verblijven momenteel een 35-tal kinderen waarvan beide ouders gevangen zijn en geen familie hebben die deze kinderen tijdelijk kunnen opvangen. Als kind is het moeilijk te begrijpen waarom papa en/of mama gevangen zijn en niet bij hen kunnen blijven. Er blijft hoe dan ook een gevoel van verlaten te zijn. De moe-

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 32

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● der van Leonardo is in de gevangenis aan aids overleden. Hoe vertel je dat aan een kind van vijf jaar oud? De vader van Diego (12) is vrijgekomen, maar is er met een andere vrouw van door, zonder hem ook maar even te komen bezoeken. Toen Diego dit te weten kwam, wilde hij niet meer eten en maakte hij voordurend ruzie met de anderen. Jessica blijft in Nova Semente omdat haar stiefvader alleen oog heeft voor de pasgeboren baby van haar moeder die twee jaar geleden vrijkwam. We maken ook mooie dingen mee: de kinderpastoraal bereidt de gevangen moeders voor om hun kinderen zo goed mogelijk te ontvangen op de bezoekersdag. Het leven in de gevangenis maakt dat ouders hun rol "vergeten" t.a.v. hun kinderen. Ze zijn wel blij als hun kinderen op bezoek komen, maar verliezen al snel hun aandacht en geven voorrang aan andere dingen. De vader van Marcos maakte een autootje van hout en gaf het als cadeau voor de verjaardag van zijn zoon. Het prijkt nu op een schapje boven zijn bed Correspondent: Jan Van den Eynden

VAN BOXEL Jos - Oeganda

9 januari 2011

Adres: Pat. Jos Van Boxel, Missionari d‟Africa, Via Aurelia 269, C.P. 00100 Rome, Italië [email protected]

Eerst en vooral vele hartelijke groeten vanuit Rome! Na een 6-tal maanden in de 'eeuwige stad' begin ik het hier stilaan gewoon te worden. Toch wel een heel ander leven dan in Oeganda! Gelukkig zitten er ook aangename kanten aan onze taak, zoals onze confraters bezoeken op het terrein. Zo heb ik in de laatste drie maanden toch twee mooie reizen achter de rug; de eerste naar Kenia en Tanzania en de tweede naar de Filippijnen. Vanaf 28 december tot 8 januari staat er nog een derde reis geprogrammeerd, namelijk een bezoek aan ons noviciaat in Kasama, Zambia. Ik zou jullie allen willen bedanken voor jullie grote inzet voor de activiteiten van 'de Brug' en het prachtige resultaat. Bedankt dat jullie het project voor wees- en straatkinderen te Nansana (Kampala, Oeganda) blijven steunen want zodoende blijf ik ook in contact met wat er ginder leeft. Tot slot wens ik jullie van ganser harte een zalig en vredig Kerstfeest en een gelukkig en gezegend Nieuwjaar! N.B. bedankt ook voor het boekje dat ik met veel interesse blijf lezen. Correspondent: Mil Van Steenbergen

WIST JE Dat dit tijdschrift in het kader van een arbeidstraining werd bijeengeraapt, geniet en gevouwen door de leerlingen van opleidingsvorm 2 van BuSo Berkenbeek Wuustwezel. Onze hartelijke dank aan leerlingen en personeel!

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 33

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

PROJECTVOORSTELLEN 2011 AKUMA Leonie (Irene Peeters) – Congo

Begeleiding van de drie kleuterleidsters en directrice; Toelage voor salarissen Algemeen onderhoud (onderhoud lokalen, banken, deuren, vensters) Schoolgerief (schrijfboekjes, potloden)

AERNOUTS Adriaan – Congo

De zusters van O.L.Vrouw van Genade besturen hier ter plaatse de lagere school op de parochie. Ze women op 3 km van hier en moeten dus elke dag weg en weer. De weg is slecht en klimt sterk. Met de fiets moet men afstappen. De zusters hebben een stuk grond vlak bij de school. Zij hebben de financiële middelen niet om te bousen. Ik zou ze willen helpen met het maken van de fundaties voor een kleine woning.

BERNAUER Bernadette – Congo Onze Pygmeeën basisschool, Mgr Nkinga in Lokoko-Peleng, gebouwd in 1982 tijdens de aanwezigheid van Julia Vandekeybus in het bisdom Kole, is erg in verval en dreigt in te storten. Ondanks een speciale behandeling zijn de dakbalken erg door insecten aangetast. Ook zijn de dakgoten in zeer slechte staat waardoor bij regen de muren, deuren en kozijnen meer en meer verrotten. De scheuren worden iedere maand maar erger. Het risico voor instorting is bijgevolg zeer groot. We willen de muren renoveren, de dakbalken en de golfplaten op het dak vernieuwen. We rekenen op een bedrag van 1.300 Euro voor de renovatie.

BONGCARAS Paul – Filippijnen

Naam van het Project: „Recollecnic“ Visie: Een „wereld voor allen zonder iemand die uit gesloten wordt” Doelgroepen: Verhandelde, geprostitueerde en uitgestoten vrouwen en kinderen welke wegens armoede en andere redenen, in nachtclubs, bordelen, bikinibars, massageklinieken gedwongen worden te werken, en/of in de straten, enz. te leven. Doelstellingen: 1. Twee keer per maand zelfbesef en sociale voorlichting, psycho-spirituale en therapeutische programma's, waardevorming, enz. 2. De bovengenoemde activiteiten worden gehouden op een strand, in de school, park, restaurant en andere gebieden geschikt voor Recollecnic en picknick. 3. Twee keer per maand hygiëne en medische controle.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 34

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 4. Voortdurende empowerment programma's voor de vrouwen en de kinderen, om zelfverzekerd en een nuttig lid van de maatschappij te worden. 5. Vrijwilligerswerk en het bereiken van de 250 tot 500 of meer uitgesloten vrouwen en kinderen.

DE GEYTERE Freddy – Guatemala

Naam van het project: Fitnesstoestellen voor het gehandicaptencentrum. In het Centrum voor Rehabilitatie van gehandicapten hebben wij enkele toestellen, geschonken door edelmoedige medewerkers, die reeds een tiental jaar oud zijn, en praktisch reeds onbruikbaar zijn. Vooral de powertoestellen zijn tot op de graat versleten. Wij zouden graag twee van die toestellen aanschaffen, en ook een fiets met electronische meting van hartritme en andere functies. In het gehandicaptencentrum zijn dagelijks tussen de 15 en 20 behandelingen, en de bestaande toestellen zijn bijna allemaal tweedehands, gekregen van mensen die dat een tijd gebruikten, en er dan genoeg van hadden. Het totaal patiëntenbestand schommelt tussen de 80 en de 120 personen, van oudere leeftijd tot kleuters. Niemand hoeft iets te betalen voor de geboden diensten.

DE PAUW Cerile – Colombia

Zoals de vorige jaren is er een doorgaande begeleiding van kinderen en jongeren die een studiebeurs hebben en een regelmatige samenkomst met de ouders of een volwassene die borg staat voor het kind. De steun wordt gevraagd voor schoolbenodigdheden, kleding en transport voor de kinderen. Bij tekort aan financiële bijdragen hebben we slechts 11 schoolgaande kinderen kunnen steunen. Dank zij de medewerking van andere organisaties hebben we sterk de nadruk gelegd op de niet formele opvoeding. Een opvoedster die zich specialiseerde gedurende 4 jaar schone kunsten en licenciaat behaalde als lerares en nu full-time werkzaam is in onze organisatie.

MOANDA Auguste – Congo Naam van het project: Oprichting van een landbouwschool voor kansarme jongeren van de Parochie van Kimpese. Bedoeling is om les te geven aan kansarme jongeren die langs deze weg een waardig leven kunnen opbouwen. Op deze manier vallen zij niet in de criminaliteit. We starten met 15 jongeren en we geloven dat het aantal elk jaar zal toenemen. We beschikken reeds over een klaslokaal waar we de theoretische vakken geven. Voor de praktijk gaan we naar een boerderij voor het fokken van varkens, konijnen en kippenkweek. Een priester en twee vrijwillige landbouwingenieurs begeleiden het project.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 35

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● We leren de jongeren moderne landbouwtechnieken en leren hen ook hoe men een klein bedrijf moet runnen. Daarnaast hebben zij voldoende tijd om praktijkervaring op te doen. De opleiding duurt 10 maanden. Na deze opleiding zullen wij hen blijven begeleiden. Wij vragen steun voor aankoop van materiaal nodig voor de theoretische lessen (boeken, schriften, pennen, latten,…)

RENDERS Marleen – Guatemala

Naam van het project:Educación Popular para Adultos Bouwen uitbreiding van de installatie in de kolonie. Programma's, alfabetisatie, lager en middelbaar onderwijs met bewustmaking- en begeleidingprogramma‟s. De kolonies met de bijhorende wijken waar we gaan blijven werken zijn: El Milagro, Tierra Nueva, Lo de Fuentes, Esquipulas en Unidos par la Paz. In Esquipulas en Lo de Fuentes houden we het bij 2 alfabetisatie groepen. In de Tierra Nueva en Unidos Por la Paz bij 2 alfabetisatie groepen en lagere school. In El Milagro bij 4 alfabetisatie groepen, lagere en middelbare school. We plannen voor 2011 te gaan werken in een nieuwe kolonie: El Mezquital met 2 alfabetisatie groepen. Doelgroep: Het is vooral gericht op personen boven de 15 jaar die geen kans gekregen hebben om te leren lezen en schrijven, de lagere school en\of de lagere middelbaar niet hebben kunnen afwerken vooral omwille financiële problemen. Waaraan wordt de steun voornamelijk besteed: Didactisch materiaal, onderhoud van lokalen, vervoermiddel en lonen voor het personeel.

SAMELLA Tobias – Malawi

Landbouw en voedselzekerheid. Het project 2011 zal bestaan uit het kweken van gewassen zoals, maïs, en erwten. Dit om voedselvoorziening voor de lokale gemeenschap. Steun wordt gevraagd voor het aankopen van meststoffen en zaden.

TECK Rosângela Ferro Dias - Angola

Voorziening van een- elektrische installatie voor verlichting van de school. Onze school werd beetje bij beetje opgebouwd en verbeterd dankzij de steun van de Brug, waarvoor we zeer dankbaar zijn, maar tot nu toe was er geen mogelijkheid om elektriciteit te voorzien. Elektriciteit is nodig voor het gebruik van audiovisuele middelen tijdens de lessen. Tijdens de regenmaanden is het ook veel te donker in de klassen wat het leren zeer bemoeilijkt voornamelijk voor de dove kinderen. Zonder verlichting is er ook steeds gevaar voor inbrekers 's nachts. Nu er in onze wijk een elektriciteitsnet wordt geïnstalleerd door de overheid hebben we de mogelijkheid om een aansluiting aan te vragen. Dit zal een hele verbetering brengen zowel voor de veiligheid van de

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 36

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● leerlingen als voor de leeromstandigheden. Zo kan de school ook de activiteiten uitbreiden en avondlessen organiseren voor volwassenen met een auditieve handicap die overdag werken. Doelgroep: 63 leerlingen en 5 leerkrachten Steun wordt gevraagd voor de aanleg van elektriciteit in de school.

VINCKX Dina – India

Voortzetting van het project 2009 voor onze gehandicapten en slechtziende kinderen. Financiële steun voor voedsel, onderwijs, medische zorgen en onderhoud van het gebouw.

VOLCIUS Jacques – Haïti

Zes maanden salaris van een arts in het hospitaal te Hinche. De kliniek in Hinche bedient een bevolking van meer dan 6 gemeenten. Het personeel bestaat uit een verpleegster, drie ondersteunende verpleegkundigen, een bewaker en twee artsen. De KNO-arts komt uit Port-au-Prince elke maand. Zijn salaris is een van het zwaarste gewicht bij de onkosten van de kliniek. Op dit ogenblik is onze financiële situatie zeer betreurenswaardig. De gevraagde steun euro zal worden gebruikt voor de bezoldiging van de KNO-arts. Hij komt elke maand vanuit Port-au-Prince en de kliniek moet instaan voor de bezoldiging, het voedsel en de huisvesting. Hij werkt gedurende een week in het hospitaal.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 37

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

KASVERSLAG IN KAS OP 31/12/2009 Projecten (35 X 1.525 Euro) Aernouts Anthonissen Bernauer Bongcaras Buana Cromheecke Damen De Becker De Bruijne De Geytere De Pauw De Schepper Giften en Stortingen: 12 x 2,48 46 x 4,96 33 x 5,00 1x 6,80 24 x 7,44 14 x 10,00 28 x 12,39 2x 12,50 50 x 15,00 2x 20,00 24 x 24,79 4x 25,00 42 x 30,00 1x 35,00 12 x 40,00 25 x 50,00 5x 60,00 1x 70,00 3x 75,00 2x 80,00 1x 90,00

63.312.11 Euro -53.375.00 Euro Feyen Francken Geudens Geyskens Itala Jalandoni Leshao Lombart Lundadio Mathijssen Moanda Peeters

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Renders Samella Teck Van Boxel Van de Velde Van Eeckhout Vandekeybus Varhaeren Verstraete Vinckx Volcius

29,76 228,16 165,00 6,80 178,56 140,00 346,92 25,00 750,00 40,00 396,64 100,00 1.260,00 35,00 480,00 1.250,.00 300,00 70,00 225,00 160,00 90,00

14.192.23 Euro

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 38

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 12 x 1x 1x 2x 1x 1x 3x 8x 1x 1x 1x 1x 1x 1x 1x

100,00 110,00 130,00 150,00 175,00 188,39 200.00 250.00 300,00 350,00 400,00 450,00 500.00 507,00 705,00

= = = = = = = = = = = = = = =

1.200,00 110,00 130,00 300,00 175,00 188,39 600,00 2.000,00 300,00 350,00 400,00 450,00 500,00 507,00 705,00

Subsidies Gemeente Kalmthout Eigen Activiteiten (Ontbijt, Concert, Solidariteitsmaal) Interesten / Kosten Bank Kosten Boekje Kosten betalen Projecten Terugbetaling waarborg uitleendienst Overige werkingskosten (Fisc attesten, Alg. Vergadering)

IN KAS OP 31/12/2010

3.105.00 Euro 28.773,00 Euro 115,66 Euro -1.045,90 Euro -684,18 Euro 250,00 Euro -100,45 Euro

54.542,97 Euro

ONS REKENINGNUMMER 833-3647592-68 Ontwikkelingshulp “De Brug” vzw Brasschaatsteenweg, 64, 2920 Kalmthout IBAN : BE82 8333 6475 9268 BIC : GKCC BE BB

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 39