Donderdag 28 februari
Het weer: Zonnig
Gistermiddag vertrokken we rond half vijf uit Delft .Gelukkig was het niet zo druk op de weg en hadden we geen files. Eerst moesten we naar Aalsmeer om daar de auto te parkeren. Wat een heerlijk systeem is dit. Je brengt je auto weg, zij zetten hem op de goede plaats en ze brengen je naar Schiphol. Het bedrijf vinden ging niet zo gemakkelijk, maar dankzij de GPS kwamen we er toch. Bij het inchecken op Schiphol konden we meteen een plaats in het vliegtuig reserveren en dat was natuurlijk bij het raam. Achteraf had dat niet zoveel zin, want het was donker toen we vertrokken. Het vliegtuig vertrok bijna een uur later dan gepland en dat betekende dat we een uur later in Antalya aankwamen. Dat viel tegen, maar wat ons nog veel meer tegenviel was dat we nog anderhalf uur met de bus moesten rijden om bij het hotel te komen. Pas rond drie uur kwamen we daar aan en om half vier lagen we in bed. Natuurlijk is dat niet zo erg als je lekker lang kan uitslapen, maar dat was niet het geval, want om half negen moesten we ontbijten om om half tien te vertrekken voor een excursie. Vanmorgen gingen we eerst naar een vier jaar oude moskee in Manavgat en daarna naar Aspendos. De moskee was erg mooi, maar voor mij toch eigenlijk te nieuw. Hasan gaf er een hele uitleg bij, zodat we een beetje begrepen wat het allemaal was en betekende. Het amfitheater in Aspendos was juist heel oud. Het is een van de best bewaarde Romeinse amfitheaters op de wereld. In dit theater konden wel 15000 mensen.. Gelukkig hadden we veel tijd om alles goed te bekijken. Naast het parkeerterrein waar de bus stond was een sinaasappelboomgaard, o, wat rook dat lekker. Een eind verder was nog een oude aquaduct. Hier hebben we maar heel even gekeken. Het laatste waar we naar toe gingen was een oude brug over de Koprucai rivier. De brug was half oud, half nieuw. Ons hotel is erg mooi en ligt aan zee, Na het ontbijt hadden we nog even tijd om naar het water te lopen. Er waren veel kikkers en die hadden, heel luidruchtig, veel plezier
. Vrijdag 1 maart hagel
het weer: zon, regen, sneeuw en
Na een goede nacht vertrokken we vanmorgen naar Cappadocië. Ik was met hoofdpijn opgestaan, maar dat zou wel overgaan, dacht ik. Niets was minder waar. Onderweg werd ik heel erg misselijk en ging het mis. In Konya hebben we een Derwisjenklooster bezocht. Ik vond het erg interessant. De oprichter van deze orde lag hier ook begraven samen met zijn vader en nog veel meer familieleden. Als iemand Derwisj (bedelaar) wilde worden, moest hij eerst 3 jaar (1001 dagen) in een heel klein kamertje wonen, waar hij niet uit mocht (dit was om geduld te leren), daarna mocht hij leren dansen. De dansende Derwisjen zijn best wel bekend. De dans is heel ritueel. Ze dansen drie keer. De eerste dans is ter kennis van God, de tweede is gewijd aan zijn aanwezigheid en de derde aan de eenheid van God. Een Derwisj behoort tot de Sufimoslims. (Sufi is man van wol) De kamertjes waar de Derwisjen woonden zijn nu museumkamertjes, waarin je kan zien hoe ze toen leefden. Het weer was vandaag erg wisselvallig. Onderweg hebben we veel sneeuw gezien, wat wel logisch is, want we zaten op 1825 m hoogte. Het gebergte heet het Taurusgebegte. Nu zijn we in ons hotel. Het is niet zo mooi als ons vorige en het is hier vreselijk heet.
Zaterdag 2 maart
het weer: zonnig
Vandaag stonden we heel erg vroeg op, maar hier hadden we zelf voor gekozen, want we wilden een ballonvaart maken en daarvoor moesten we al om zes uur vertrekken. Een ballonvaart is werkelijk iets geweldigs. Ik had niet gedacht dat ik het zo mooi zou vinden. We werden bij het hotel met een busje opgehaald en naar de startplaats gebracht. De ballon werd nog opgewarmd, maar dat ging vrij snel.Toen hij helemaal startklaar was moesten we in het mandje klimmen. Het mandje was verdeeld in 6 vakken en in ieder vak konden ongeveer 5 mensen, behalve het middelste, want daar zat de piloot. Eerst gingen we heel langzaam omhoog zodat we allles goed konden zien en fotograferen. Het uitzicht was heel erg mooi. Later stegen we naar 1000m hoogte. Dat is werkelijk helemaal geweldig, dat kwam vooral ook omdat de zon scheen. De kou viel eigenlijk wel mee. Ik had alleen koude handen en verder niets.Terug, met beide benen weer op de grond, kregen we een glas vruchtensap aangelengd met een druppeltje champagne en….. we kregen een diploma. Terug in het hotel hebben we snel ontbeten want we zouden naar het openluchtmuseum van Cappadocië gaan .Onderweg keken we onze ogen uit, wat een mooie rotsformaties. Sommige rotsen deden me denken aan de gebouwen van Gaudi in Barcelona. Toen we er Hasan naar vroegen vertelde hij dat Gaudi inderdaad in Cappadocië geweest was. In het openluchtmuseum hebben we 3 rotskerkjes bekeken. Ze hadden allemaal fresco’s. Eén had mooie kleuren, maar een ander, heel simpel, was alleen getekend met rode verf, gemaakt van de klei uit de Rode Rivier. Een van de kerkjes heette “de appelkerk, maar waarom weel niemand. Verder hebben we nog wat grotwoningen bekeken. Vanmiddag kregen we in een dorpje appelthee. Daarna hebben we het oude Griekse dorpje Mustafapasa bezocht. Als allerlaatste zijn we naar een uitvoering van de dansende Derwisjen geweest. Volgens mij vond iedereen het even saai. De dansers begonnen met rondjes lopen over het podium. Dat duurde enorm lang en voor ze echt gingen dansen waren er al een aantal mensen in slaap gevallen, waaronder Jacques. Na afloop mochten we niet applaudisseren, want ze dansen niet voor ons, maar voor Allah
Zondag 3 maart
het weer: halfbewolkt, koude wind
Wil je veel op een dag zien, dan moet je op tijd opstaan, dat gebeurde dan ook. Wij mochten van Hasan een kwartiertje later vertrekken, maar meer ook niet. We hebben de hele dag rond gereden en een heleboel rotsformaties bekeken.We zij o.a. naar de Monnikenvallei, de Kamelenrots, de Duiven- en Jagersvallei geweest en we hebben de hoogste rotswoningenstad van Cappadocië gezien. De kamelenrots had echt de vorm van een kameel. Hier kon je een eindje wandelen en het uitzicht was er prachtig. Er was ook een rots die op de hoed van Napoleon leek en twee rotsen vlak bij elkaar leken op een kussend paartje. In de Duivenvallei hadden de rotswoningen vroeger allemaal kleine gaten waarin duiventillen zaten. De mensen hielden hier duiven voor de mest. Duivenmest is goed voor het land. Een eind verder was een enorme rots waar een stad tegenaan gebouwd was.. De grootste rots van Cappadocië. De stad heet geloof ik Uchisar. De mooiste vallei vond ik de Jagersvallei. Het uitzicht naar beneden was geweldig. Of je er nu recht boven stond of een eind naar links of rechts wandelde, het was overal prachtig Het allerleukste vond ik vandaag de tapijtenfabriek. We werden welkom geheten door een Turk die heel goed Nederlands sprak. Hij legde het een en ander uit over het knopen van tapijten en daarna liet hij ons een heleboel tapijten zien. Ook toonde hij ons cocons van de zijderupsen en showde hoe deze ontsponnen werden.(1 km zijde per cocon) Er waren een paar meisjes aan het knopen, wat een werk, vooral het knopen van zijde tapijten. Deze zijn trouwens wel het mooist en het duurst (23000 euro). Voor een vloertapijt werken 3 meisjes 3 jaar lang naast elkaar. Vanavond zijn we naar een folkloreavond geweest. Wat was dat leuk. Wat een gezellige sfeer en wat kunnen die meisjes dansen, vooral de buikdanseressen, Het begon een beetje saai, maar het eind was echt een climax. Piet mocht ook buikdansen. Om elf uur waren we pas thuis.
` Maandag 4 maart
Het weer: koude wind een beetje regen
Jammer, we moesten vandaag afscheid nemen van Cappadocië. We hebben heel veel gezien en heel veel geleerd. Hasan heeft ontzettend veel verteld. Het weer was niet zo mooi, dus eigenlijk was het niet zo erg om een hele dag in de bus te zitten.Het begin van de reis was saai. Het landschap is niet zo mooi.Gelukkig werd dat na Konya wel beter toen we de bergen in gingen. Onderweg zijn we in Saratli gestopt en hebben daar een ondergrondse stad bekeken. Duizende jaren geleden leefden hier mensen en dieren onder de grond. (Het eerste gedomesticeerde dier was een hond) De gangetjes waren erg smal, maar de woonruimtes vielen erg mee.Buiten stonden een aantal Turkse vrouwen poppetjes te verkopen. Het was echt vermakelijk zoals ze het deden en ik geloof dat iedereen er minstens één gekocht heeft. Mooi zijn ze niet, maar door de manier waarop ze verkocht werden kon niemand ze weigeren. Bij een caravanserai hebben we wat gedronken en ergens onderweg hebben we heel gezellig en lekker gelunchd. De rit duurde erg lang en op het laatst was iedereen het zat, maar nu zitten we weer in een mooi, modern hotel. Onze kamer stonk erg naar rook, maar gelukkig kregen we meteen een andere. Het eten is hier veel beter dan in Cappadocië.
.
Dinsdag 5 maart
het weer: zonnig, veel wind
Ha, vanmorgen konden we eindelijk wat langer uitslapen dan andere dagen, want we vertrokken pas om kwart over negen. We gingen naar Antalya en dat was toch nog een behoorlijk eind rijden. Het landschap is hier heel anders dan we de afgelopen dagen gezien hebben. Bij de stadsgrens van Antalya stopten we om een sieradenfabriek te bekijken Ook hier kregen we uitleg van een Nederlands sprekende Turk en daarna mochten we de sieraden bekijken en natuurlijk ook kopen. Ik heb er maar één gezien die ik echt mooi vond, maar jammer, die was te duur voor onze portemonnee,13.000 euro.. Sommige mensen hebben wel wat gekocht en anderen niet. Een klein eindje verderop was een leerfabriek. Hier kregen we eerst uitleg over het leer en daarna een modeshow. Ze hadden hele mooie jassen, maar omdat ik er niet tegen kan als er constant iemand achter me aan loopt, waren wij binnen de kortste keren, zonder jas, buiten. Van één verkoper werden we echt gek. Wat we ook zeiden, hij bleef ons achtervolgen. Na de lunch zijn we naar de oude stad gereden en hebben daar wel 3 uur rond gelopen. We begonnen bij het standbeeld van Atatürk. en daar moesten we om zes uur ook weer verzamelen. Om in de oude stad te komen moest je door de poort van Hadrianus.. De oude stad vond ik niet zo bijzonder, maar de haven was geweldig. Daar hebben we en hele tijd rondgelopen. Er zat een man z’n netten te boeten en op een piertje zaten een aantal mannen te vissen. De hengels waren nog primitiever dan primitief. Eentje viste er zelfs met een takje van een boom waaraan een touwtje en een haakje zaten. Hij ving er zelfs nog visjes mee ook. De visjes waren weliswaar piepklein, maar dat mocht de pret niet drukken Het werd erg koud en we waren blij toen we eindelijk naar het hotel gingen.
Woensdag 6 maart Het zit erop. We zijn weer thuis. Vanmorgen hadden we tot 1 uur de tijd.. We konden uitslapen, rustig op ons gemak ontbijten en zelfs een boek lezen.heerlijk. Dit hotel was het slechtste hotel. De bedden waren kei en keihard, er was geen warm water, de douchedeuren gingen bijna niet open of dicht, zitten kon je alleen maar op je bed of buiten op het balkon, als je al de deuren van het slot kreeg.Om 1 uur vertrokken we. Hassan reed nog met ons mee tot het vliegveld en daar werd hij door iedereen heel hartelijk bedankt.Ons vliegtuig vertrok drie kwartier later dag de bedoeling was en dus kwamen we ook zoveel later op Schiphol aan. Bij het Sheraton hotel werden we opgehaald door 24/7, het parkeerbedrijf, en naar Aalsmeer gebracht waar onze auto stond. De reis naar Delft ging voorspoedig en om 9 uur zaten we met een heerlijk kopje koffie op de bank.
Conclusie Het was een heerlijke vakantie We hebben ontzettend veel gezien Cappadocië is heel uniek Onze gids Hasan was geweldig!!!!!! Mehmet reed heel rustig We hadden een heel gezellige groep mensen Het weer viel mee. Soms koud door de wind. De hotelbedden waren hard Het eten was over het algemeen redelijk Wat zijn Turken zoetekauwen Ik heb meer gegeten dan normaal en toch afgevallen Het vliegtuig zag er goed uit, maar de beenruimte was te klein Wij willen nog wel een keer naar Turkije, maar dan een andere reis Met Hasan als gids en dezelfde mensen als deze reis mee.
Hotels Washington Resort (Kizilagac) Kapadokia Inn (Ortahisar) Dyadorn hotel (Bogazkent ) Grida City hotel ( Alanya)
