FORZA EEN THEATERPRODUCTIE VAN

FORZA EEN THEATERPRODUCTIE VAN fABULEUS

PERSMAP

fABULEUS - Stapelhuisstraat 13d - 3000 Leuven T 016 – 24 66 34– 22 27 85 E [email protected]

[ 1. Forza kort en praktisch ] Twaalf jonge spelers tussen 14 en 24 jaar en een zevenkoppige seniorenfanfare, in een regie van Benjamin Van Tourhout. Forza is theater met veel muziek en dans. Nacht. Rook trekt op. We horen feestgedruis en vredesklokken, kinderen joelen, er wordt gekust en getast, fanfares passeren. En dan is alles stil. Een man, een gebroken man, staat in een lege zaal, maar is niet alleen. Hij draagt een bloedende zak. Een vrouw, zijn vrouw, heeft een andere man. Ze kijken naar elkaar, naar wat hen bindt, ze zien dat alles gebroken ligt. De straat, hun hart, hun leven. Tekst en regie Benjamin Van Tourhout Spelers Lien Wildemeersch, Lieve Vercauteren, Annelies Vanderbeke, Rik Willems, Rik Van Lembergen, Thomas Provoost, Pieter-Jan Hamels, Carl Von Winckelmann, Jolinde Maes, Marthe Lemmens, Olivia Dockx en Olivia Poppe Dramaturgie Els Van Steenberghe en Eva van den Hove Danscoach Randi De Vlieghe Decor en kostuums Viola Vandomme en Karen Van Tomme Lichtontwerp Geert Vanoorlé Compositie Ward De Vleeschhouwer Fanfare Julien Binon, Gilbert Binon, Maurice Binon, Robert Mertens, Hendrik Michiels, Werner Vandendriessche en Laurent Valvekens

Speellijst FORZA 2006 zaterdag 07/10/06 - Première 20u Schouwburg Leuven zondag 08/10/06 - Première 15u Schouwburg Leuven maandag 09/10/06 - 10u30 Schouwburg Leuven donderdag 19/10/06 - 10u Schouwburg St.-Niklaas donderdag 19/10/06 - 14u Schouwburg St.-Niklaas vrijdag 20/10/06 - 13u30 cc Hasselt donderdag 02/11/06 - 20u Nieuwpoorttheater Gent vrijdag 03/11/06 - 20u Nieuwpoorttheater Gent donderdag 16/11/06 - 10u30 cc De Steiger Menen donderdag 16/11/06 - 13u30 cc De Steiger Menen De voorstelling wordt opnieuw aangeboden aan cultuurcentra tijdens het seizoen 07-08.

[ 2. Productiegegevens ] Forza is een voorstelling van: Benjamin Van Tourhout, tekst en regie Els Van Steenberghe, dramaturgie Eva van den Hove, dramaturgie Randi De Vlieghe, danscoach Viola Vandomme, decor en kostuums Karen Van Tomme, decor en kostuums Ward De Vleeschhouwer, compositie Geert Vanoorlé, lichtontwerp Stefan Vandenberghe, techniek Dirk De Lathauwer, algemene en artistieke leiding fABULEUS Veerle Van Schoelant, productieleiding en communicatie fABULEUS Inge Grobben, zakelijke ondersteuning fABULEUS Spelers Olivia Dockx Pieter-Jan Hamels Marthe Lemmens Jolinde Maes Olivia Poppe Thomas Provoost Rik Van Lembergen Annelies Vanderbeke Lieve Vercauteren Carl Von Winckelmann Lien Wildemeersch Rik Willems Fanfare Julien Binon Gilbert Binon Maurice Binon Robert Mertens Hendrik Michiels Werner Vandendriessche Laurent Valvekens

[ 3. De makers ] Benjamin Van Tourhout (Roeselare, 1977), regie en tekst, studeerde aan het Conservatorium van Den Haag (muziektheaterregie) en aan het Conservatorium Gent (Toneel en Dramatische Kunsten). Als acteur was hij onder meer te zien in producties van Toneelgroep Ceremonia, o.a. in Vadria, Zijde Daar, Brand, Nachtelijk Symposium, Au nom du père (co-productie Het Toneelhuis) en De Damen (co-productie KVS) en van Publiekstheater Gent, o.a. in Bloedbruiloft en Wormgat. In 2004 stichtte hij Toneelgroep NUNC en maakte een eerste opgemerkte productie Je suis une étoile, en later Triphonia en Raisonnez. Els Van Steenberghe (Antwerpen, 1977), dramaturgie, studeerde Theaterwetenschappen aan de universiteiten van Gent en Antwerpen. Zij verleende regie- en dramaturgische assistentie aan Hugo Van Laere (Rijksdag, 1997-1998) en Eva Bal (Bentekik, 1999-2000). Van november 2000 tot april 2003 was ze als onderzoekster jeugdtheater verbonden aan de U.I.A. Dit onderzoek resulteerde onder meer in de essaybundel “Groot Toneel. Teksten over jeugdtheater.” Ze werkt momenteel aan de vakgroep Kunst-, muziek- en theaterwetenschappen van de universiteit van Gent, waar ze Prof. Dr. Christel Stalpaert assisteert, dramaturgie doceert en een doctoraat over jeugdtheater in Vlaanderen voorbereidt. Ze werkt ook als dramaturge voor het jonge Gentse gezelschap NUNC, Theater Larf! en verzorgde de dramaturgie voor de fABULEUS-productie Johnnieboy (2004). Eva van den Hove (Geleen, Nederland, 1983), dramaturgie, studeerde Theaterwetenschappen aan de Universiteit Gent. Ze werkte als regie-assistente bij o.a. Laika (Slot), Theater Artemis (Draai en Raas) en de Kopergietery (Naar Oom). Eerder dit jaar stond ze in voor de dramaturgie van Mansoor, een productie van Villa Basta (Houthalen-Helchteren) in een regie van Kirsten Prop. Momenteel werkt ze bij de scholenwerking van de Kopergietery. Randi De Vlieghe (Brugge, 1974), danscoach, volgde een opleiding aan de Brugse dansacademie. Nog tijdens zijn studies werd hij 3de in De Beste Belgische Danssolo tijdens het Victoriafestival (1994). Nadien danste hij onder meer bij Bert Van Gorps Contrecoeur en Eric Raeves. Tijdens de Summerstudios PARTS (1997) maakte hij de solo IdentiTIJD. Voor fABULEUS creëerde hij de groepschoreografieën Ego Sublimo (1998), BAKEN (1999), Beet (2002) en Eros Flux (2003) en de solo The Day Dolly Danced (2005). Bij BRONKS maakte hij het met de Grote Theaterfestivalprijs bekroonde Ola Pola Potloodgat (samen met Pascale Platel, 2001), Toope en Toetonne (2004) en Scoliozee d’Artrozee (2005). Als danser was hij voorts te zien in de voorstellingen Adsec (Natascha Pire, 2000) en Geluk en En ik stelde mij daar geen vragen bij (Hans Hof Ensemble, 2000). In 2004 ging tevens zijn choreografie ADDA in première, een opdracht van muziekensemble Emanon. Randi De Vlieghe is lid van het artistiek team van fABULEUS. Ward De Vleeschhouwer (Gent), compositie, begon zijn opleiding piano aan de academie E. Hullebroeck van Gent. Na zijn opleiding aan de academie zette hij zijn studie verder aan het Koninklijk Conservatorium Gent en studeerde er piano bij Claude Coppens en Daan Vandewalle, compositie bij Luc Brewaeys en Frank Nuyts en improvisatie bij Peter Vermeersch. Als componist schreef hij tal van stukken voor kamermuziek en voor verschillende etnische instrumenten. In zijn creaties laat hij zich voornamelijk inspireren en fascineren door volksmuziek. In 2003 richtte De Vleeschhouwer “A Tryst” op, een eigenzinnig project waarin hij originele composities, traditionele West-Afrikaanse muziek en moderne dans samenbrengt. In 2005 componeerde hij voor de theaterproductie Raisonnez van Toneelgroep NUNC. Onlangs componeerde hij o.a. voor het Fireworks Ensemble (New York) en het Arbus Ensemble (Finland). Geert Vanoorlé, lichtontwerp, is sinds jaren verbonden aan Toneelgroep Ceremonia als technicus, productieleider en licht- en decorontwerper. Hij werkte er o.a. mee aan de voorstellingen Regent en Regentes, Vadria, Het Nijlpaard en Brand.

Viola Vandomme (Gent, 1978) behaalde haar diploma als 'meester in de beeldende kunsten, optie beeldhouwkunst' aan de Sint-Lucashogeschool te Gent. Tijdens deze opleiding nam ze deel aan verscheidene tentoonstellingsprojecten, zoals de Veeartsenijschool in Gent (1998) en Ithaka in Leuven (2000). In 2001 toonde ze haar eigen afstudeerproject, Huid, in Gent. In het kader van haar opleiding aan de Posthogeschool voor Theatervormgeving (PoPok) liep ze stage bij Toneelgroep NUNC, en verzorgde de vormgeving van hun eerste productie, Je suis une étoile (2004). Deze samenwerking met NUNC werd voortgezet in Triphonia (2004-2005), Raisonnez (2005) en nu Forza. Verder verzorgde zij nog kostuums bij Larf! voor de producties Helden achterna (2006) en Mis-en-plis (2006) en begeleidt ze creatieve workshops (o.a. ‘gooien met verf’, ‘objet trouvé’, boetseren, ‘klank- en zangwerk’, expressie, tango…) voor kinderen en jongeren. Stefan Vandenberghe (Maaseik, 1977), lichtontwerp en techniek, studeerde af in 1998 in Audiovisuele Techniek aan het RITS te Brussel. Na een jaar in de evenementensector gewerkt te hebben, stelde hij zich beschikbaar voor het kunstencentrum Stuk in Leuven. In 2002 besliste hij als zelfstandig theatertechnieker te gaan werken. Sinds 2004 werkt hij voor kunstenorganisatie Artforum en fABULEUS als technisch en logistiek medewerker. Dirk De Lathauwer (Wevelgem, 1968), algemene en artistieke leiding, studeerde Theaterwetenschappen, Romaanse Filologie en Spaanse Studies aan de KUL. Van 2000 tot 2006 was hij directeur van kunstenorganisatie Artforum. Hij is mede-oprichter en artistiek leider van fABULEUS. Hij maakte een aantal theaterproducties met jongeren en studenten: Leonce en Lena (Georg Büchner), Boste/Crankybox (Arne Sierens/Judith Herzberg), Someday my prince will come (diverse), Lapse of time (diverse), Julius Caesar (William Shakespeare), Meisje Niemand (Tomek Tryzna), The way young lovers do (diverse) en Yvonne, prinses van Bourgondië (Witold Gombrowicz). In 2004 regisseerde hij Kwartet van Heiner Müller, een productie die geselecteerd werd voor Jong Theater Werk tijdens Theater aan Zee (Oostende). Voor Muziekensemble Emanon regisseerde hij in datzelfde jaar 13’, een muziektheaterproductie naar een tekst van Stefan Boonen en met muziek van George Dedecker. In 2005 regisseerde hij Wolfsroedel, een theaterproductie naar een jeugdboek van de jonge Nederlandse schrijfster Floortje Zwigtman. fABULEUS ontving hiervoor een projectsubsidie. Zijn volgend project bij fABULEUS is Jeanne, naar Saint Joan van G.B. Shaw. Veerle Van Schoelant (Diest, 1976), productieleiding, werkte als coördinator voor Kunstbende Vlaams-Brabant/Brussel in opdracht van Jeugd en Stad, als projectcoördinator bij De Filmfabriek, als kabinetmedewerkster van Leuvens cultuurschepen Saïd El Khadraoui en als tourmanager voor Hush Hush Hush. In maart 2002 begon ze te werken voor fABULEUS. Ze is lid van het artistiek team van fABULEUS en staat er in voor productie, spreiding en communicatie. Inge Grobben (Leuven, 1976), zakelijke ondersteuning, studeerde kunstgeschiedenis aan de KUL en werkte achtereenvolgens als administratief medewerker voor de Gezinsbond, als pedagogische medewerker voor het Kinderrechtenhuis en sinds 2001 voor kunstenorganisatie Artforum en fABULEUS. De spelers werden uit een vijftigtal jongeren geselecteerd na een intensieve auditie. Daarbij werd niet enkel gelet op het talent en de geschiktheid van de kandidaten. Even belangrijk zijn het engagement en de bereidheid om maandenlang hard te werken en daarna de voorstelling te spelen tijdens reisvoorstellingen. Olivia Dockx (15) volgde klassiek ballet, jazzdans, dictie, voordracht en drama aan het conservatorium van Mechelen voordat ze naar het Lemmensinstituut in Leuven ging. Bovendien volgde ze musical- en dansworkshops en deed ze mee aan The sound of a company en The boyfriend van musicalgezelschap Company. In 20042005 behaalde ze de 1e en 2e prijs bij de De Gruyterwedstrijd voor voordracht. Pieter-Jan Hamels (20) deed mee aan diverse interdisciplaire projecten aan het conservatorium Leuven en producties van fABULEUS (Johnnieboy, “10 jaar

fABULEUS”, Wolfsroedel), hij speelde mee in kortfilms en een luisterspel voor het RITS en Narafi-Hogeschool Brussel, hij speelde op PREFAB (De ondergang van een fantast) en is momenteel, naast Forza, bezig met de poëzie-voorstelling Paradoxa van Het Betoog. Bovendien speelt hij dit seizoen nog zijn monoloog Woody moi (Jazz is my religion) (tekst: Pieter-Jan De Wyngaert). Jolinde Maes (16) begint aan haar derde jaar acteren aan het conservatorium van Mechelen en houdt verder van zingen, dansen en keyboard spelen. Ze speelde dan ook mee in verschillende schoolmusicals. Olivia Poppe (14) zit, nadat ze op haar vorige school regelmatig meedeed aan het schooltoneel, op het Lemmensinstituut te Leuven. Thomas Provoost (24) volgde eerder al theaterworkshops maar noemt zelf Forza zijn ontmaagding. Rik Van Lembergen (23) speelde bij zijn retorica in Midsummernight’s dream en met de Drama Society van Queen’s University in Belfast in Deathtrap van Ira Levin. Annelies Vanderbeke (18) heeft al vele jaren podiumervaring als saxofoniste en pianiste. Ook trad ze op met haar balletgroep, de academie van Tielt en het schooltoneel. Dit jaar behaalde ze een mooi resultaat in de voorrondes van de Kunstbende. Lieve Vercauteren (24) begint aan haar laatste jaar conservatorium in Gent. Tijdens deze opleiding speelde ze onder andere in de Arne-Sierens-cocktail Lloret, Trojaanse vrouwen en ...en ook een flard Shakepeare. Verder is ze actief bij Lust Naar Kunst in Lokeren, als speelster, regie-assistent en regisseur, en speelde ze gastrollen in Flikken en Kinderen van De Windt. Carl Von Winckelmann (23) studeert momenteel regie aan het RITS te Brussel, na positieve ervaringen in het schooltoneel en conservatorium van Leuven (woord). Hij was actief bij het Germaniatoneel en schreef en bracht zelf performances, zoals “Licht gekanteld”(2003), “Blind days” (ITS festival 2004) en “Mobile” (2005). Voor zijn regie bij het Babylontoneel won hij een prijs op het interfacultair theaterfestival in 2005. Verder was hij techniekvrijwilliger bij het Stuk, speelde mee in/schreef aan “Revue van de verloren Utopieën” voor het Komediefestival in het Kaaitheater, speelde op het Union Suspecte Festival, werkte mee aan een “Cahier du jour” van het Nieuwpoorttheater, regisseerde “Oidipoes” aan het RITS en deed een kijkstage regie/vormgeving bij de Roovers.

fABULEUS fABULEUS evolueerde tussen 1991 en 1997 van een tweejaarlijks internationaal theaterfestival voor jongeren naar een continu werkende maar qua bezetting zeer wisselende productiestructuur met jongeren tussen 6 en 30 jaar. Sinds 1995 maakte fABULEUS 40 theater- en dansproducties. Tussen 1996 en 2005 was fABULEUS een project van kunstenorganisatie/landelijke jeugddienst Artforum. De eerste producties speelden vooral in Leuven (’t Barre Land, De uitzondering en de regel, Het Proces, Ego Sublimo, …), maar na 1998 begon er ook interesse te komen van festivals (Tweetakt, Victoria, De Opkomst, BRONKS, Jonge Harten, …) en cultuurcentra in Vlaanderen en gingen de meeste producties uitgebreid op tournee door Vlaanderen. Tijdens het seizoen 20022003 kwam er voor het eerst een projectsubsidie dans van de Vlaamse Gemeenschap (voor Eros Flux) en won fABULEUS de 1000 Watt-Lichtpuntprijs ”wegens de uitgesproken artistieke keuze, het roeien tegen de stroom in en het geloof in het kunnen van jonge mensen.” (juryrapport 1000 WATT) In 2004 ontving fABULEUS twee projectsubsidies, één voor de dansproductie Instant Karma en één voor de theaterproductie Johnnieboy, en werd de productie Dromen hebben veters genomineerd voor de 1000 Watt-prijs 2003. Dromen hebben veters was de eerste dansproductie van fABULEUS die werd gedanst door kinderen. In 2004 maakte fABULEUS een dansproductie met zowel gehandicapte als niet-gehandicapte dansers: Lilium. Hiervoor werd een projectsubsidie jeugdwerk bekomen. Ook de theaterproductie Wolfsroedel kreeg een projectsubsidie theater. 2005 was een belangrijk jaar voor fABULEUS: de organisatie vierde haar tiende verjaardag en kreeg het bericht in 2006 en 2007 structureel gesubsidieerd te worden door de Vlaamse Gemeenschap. Bovendien werd fABULEUS genomineerd voor de prestigieuze Vlaamse Cultuurprijzen 2005. Naast de “producties door en voor jongeren” geeft fABULEUS na 2000 ook steeds meer ondersteuning aan jonge theater- en dansmakers die uit podiumkunstenopleidingen komen of uit de jongerenwerking doorstromen. Eerste resultaten hiervan waren Antoon & Mirabella (2002), Alles in Toranje! (2002), Eros Flux (2003), Kat voor de vogels (2003), Randschade (2003), Les mots ... toujours les mots bien sûr (2004), Spelregels (2005) en El Gran Teatro del Mundo (2006). Theaterproducties van fABULEUS 1995-2006: ’t Barre Land, Tankred Dorst/Remko Van Damme (1995) De uitzondering en de regel, Bertolt Brecht/Vital Schraenen (1997) Het proces, Franz Kafka/Vital Schraenen (1998) Lapse of time, Alexandre Lyra Leite/Dirk De Lathauwer/Ana Borges (1998) Winterslaap, Heleen Verburg/Jo Huylebroeck (1998) Meisje Niemand, Tomek Tryzna/Dirk De Lathauwer/Ruth Joos (2000) Altamira, Hein Mortier (2000) The way young lovers do, diverse/Dirk De Lathauwer/Ruth Joos (2001) Antoon en Mirabella, Stefan Boonen/Steven Beersmans/Sofie Palmers (2002) Alles in Toranje!, Filip Bilsen/Greet Bilsen/Frauke Depreitere (2002) Yvonne, prinses van Bourgondië, Witold Gombrowicz/Dirk De Lathauwer (2002) Het Zwarte Pietverdriet, Tom Struyf (2002) Maria en José, Erlend Loe/Victor Peeters/Naomi Meulemans (2003) Witte rozen voor Carla, Stefan Lernous/Victor Peeters (2003) Kwartet, Heiner Müller/Dirk De Lathauwer (2004) Johnnieboy, diverse/Victor Peeters (2004) Spelregels, Floortje Zwigtman/Koen Monserez (2004) Knijnepijn, Leentje Van de Cruys/Hanne Struyf (2005) Wolfsroedel, Floortje Zwigtman/Dirk De Lathauwer (2006) El Gran Teatro del Mundo, Tom Struyf/Leen Roels (2006) Dansproducties van fABULEUS 1998-2006: Ego Sublimo, Randi De Vlieghe (1998) Baken, Randi De Vlieghe (1999)

Mijn benen zijn al lang maar de wereld staat op stelten, Filip Bilsen/Greet Bilsen/Frauke Depreitere (2000) Autopsie (met boontjes), Karlon Fonteyn (2001) BBB & wasverzachter, Natascha Pire (2002) Beet (er is alleen maar een stukje af), Randi De Vlieghe (2002) Als/Dan, Patrick Bellemans (2003) Kat voor de vogels, Koen De Preter (2003) Eros Flux, Randi De Vlieghe (2003) Dromen hebben veters, Kwint Manshoven/Joke Laureyns (2003) Randschade, Kwint Manshoven/Joke Laureyns (2003) Les mots ... toujours les mots bien sûr, Koen De Preter (2004) Dagelijks geopend, Lies Cuyvers (2004) Instant Karma, Natascha Pire (2004) Lilium, Iris Bouche/Goele Van Dijck (2004) White Muted Crash, Koen De Preter (2004) The Day Dolly Danced, Randi De Vlieghe (2005) Kievielaviedekie, Thomas Devens (2005) Voetenvliegen, Alexandra Meijer (2005) Indian Curry, Natascha Pire (2006)

[ 4. Materiaal ] Forza: de regisseur spreekt Dag, Forza wacht op u Een stuk dat ik wilde maken om mijn oerverlangens en angsten te leren kennen en hopelijk beter te leren beheersen. Een stuk in de nacht, een wrede trip in een stad die de onze zou kunnen zijn, een gevecht van overlevers. In een tijd waar haast elke methode het individu toelaat beter te kunnen zijn dan de anderen is overleven een plicht geworden. Op machiavellistische wijze worden we aangespoord onze eigen weg hard in te slaan. En als ons overleven ten koste gaat van anderen, ver of nabij, dan zij het zo: een noodzakelijk toeval. Voor Forza heb ik de Oresteia vastgepakt zoals zovelen voor mij. Deze gruwelijke geschiedenis is en blijft beklijvend in haar krachtige eenvoud. Deze inhoudslijn heb ik pogen te analyseren en sturen naar een jonge spelersploeg. Net zoals o.a. Lars Norén heb ik de oertekst gebruikt om mijn waarheid te vertellen. Hier geen erfschuld of godeninmenging maar een stuk over het ongebreidelde gebruik van het ego als overheerser. Het is een stuk geworden met vele lijnen en sporen, snel en gedifferentieerd. Maar in dat kluwen, wat de stad is en steeds meer wordt, volgen we het verhaal van een familie op het scherpst van hun snee. Forza is als een bovenzicht. Alsof we boven een stad zweven en zo van bovenaf de personages zien klauwieren en wroeten in hun gevecht de ochtend te halen. Dat ik veel verschillende personen laat meespelen komt voort uit mijn fascinatie voor de stad als mierenhoop. De Koyaanisquatsibeelden flitsen me regelmatig door het hoofd tijdens het maken van Forza. Een plek zonder houvast is waar de personages in rondwaren zonder mededogen en zo weinig mogelijk twijfels. Voor Forza gaf fABULEUS mij carte blanche en zo kon ik op mijn beurt zelf weer fantastische mensen uitnodigen. Ward De Vleesschouwer als componist (ook al opmerkelijk bij Raisonnez), Randi De Vlieghe als choreograaf en Viola Vandomme als scenografe. Deze combinatie van persoonlijkheden gaf het nodige vuurwerk en de nodige creatiedrift mee aan deze gehele repetitieperiode. Ik hoop van ganser harte dat Forza u onderdompelt in een een stad, een wereld, met zijn snelheid, zijn veelheid, zijn hardheid maar ook met zijn schoonheid en vooral met zijn wil om niet te moeten sterven in het donkerste uur. Benjamin Van Tourhout 2006

Forza: fABULEUS spreekt Wat voor elk mensenleven geldt, geldt ook voor het ‘leven’ van elk toneelgezelschap: door de ontmoeting met anderen wordt het kleurrijker, spannender, mooier. De ontmoeting tussen fABULEUS en het gezelschap van Benjamin Van Tourhout, Toneelgroep NUNC, sloeg meteen gensters. We delen de liefde voor verhalen. Beiden koesteren we de woorden waarmee mensen van vroeger en nu hun leven en zijn proberen te begrijpen, te verschonen of te vergeten. Omdat fABULEUS zowel gecharmeerd was door de taal die Benjamin Van Tourhout hanteert in zijn eerste drie teksten (Je suis une étoile, Triphonia en Raisonnez) als door zijn regiewerk met jongeren (als docent in verschillende academies en het conservatorium Gent en in Raisonnez), vroegen we hem om in 2006 een grote jongerenproductie te maken. Hij ging gretig op de vraag in en kwam op de proppen met het basisidee voor Forza: een zelf te schrijven tekst over een verscheurde familie op het eind van een oorlog. Over een vader die thuiskomt en een moeder die een affaire heeft met diens broer. Een extra link tussen Van Tourhout en fABULEUS kwam er doordat Els Van Steenberghe ongeveer gelijktijdig dramaturge was voor Je suis une étoile van NUNC en voor Johnnieboy van fABULEUS. Logischerwijs nam zij, samen met Eva van den Hove, ook de dramaturgie van Forza voor haar rekening. Benjamin Van Tourhout schreef de tekst, die onderhevig was aan de impulsen van de spelers op de vloer. Met ‘de oorlog’ als achtergrond voegt Benjamin Van Tourhout een nieuwe ‘vreemde’ context toe aan de werelden waarin de jongerenproducties van fABULEUS zich meestal afspelen. Inhoudelijk zijn er echter heel wat linken met bijvoorbeeld de thematiek van de bedrieglijke eenvoud van het verschil tussen Goed en Kwaad die artistiek leider Dirk De Lathauwer in Wolfsroedel en Jeanne aanraakt. Forza zal zowel in vrije voorstellingen als in schoolvoorstellingen gepresenteerd worden tijdens de theaterseizoenen 2006-2007 en 2007-2008.

Forza: de spelers spreken ze zeggen ze zijn daar hij is hier ik ben hier eerst gene man meer nu heb ‘k er twee mannen dat is er enen teveel híj is mijne man maar het gaat niet niet nu niet meer Ma Pa, dat is voor Ismène den dienen die haar verlaten heeft, die het de moeite niet vond om voor zijn gezin te zorgen, die liever oorlogske speelde en mensen neermaaide, maar dan voor écht. Een monster. En nu staat hij daar terug. Wacht maar denkt Ismène, wacht maar… (…)

Ismène wordt tussen twee uiterste situaties geslingerd. Ze kan het aan, maar blijft een tiener en zelf nog zo op zoek. ’t Is verdorie een straffe madam. Ismène De burgemeester is een eenzaam man. Het is een kreupel voortploeteren wat hij doet, in een laatste poging om orde op zaken te stellen, zich vasthoudend aan zijn laatste sprietje hoop: zijn functie en het gezag dat ermee gepaard zou moeten gaan… Zijn droom van een harmonieuze stad, florerend onder zijn deskundige leiding, was al langer aan het afbrokkelen, maar het is pas als alles ontaardt op dié laatste nacht, dat hij niet langer kan blijven ontkennen hoezeer hij hierin wel gefaald heeft. De Burgermeester

De pa heeft de oorlog bijna eigenhandig beslist Proficiat denk ik Laat mij dan nu met rust Maar nee Hij is bang en klein En hij heeft mij nodig om zich beter te kunnen voelen Om zijn kunnen en macht te tonen aan zijn vrouw, zijn dorp Om ginder zijn nut terug op te eisen Dat hij verloren heeft Hij is bang Bang van niet te weten wat er nu gaat gebeuren in een wereld die opeens nieuw is Als je onterecht onrecht wordt aangedaan heb je recht op wraak Zak De Rosten is terug van de oorlog Wil zich amuseren Hij heeft de anderen nodig om zich te amuseren Want als de rest zich niet kan amuseren Kan hij dat ook niet Maar eerst de puntjes op de i zetten De Rosten is terug van de oorlog En hij weet wat iedereen weet Maar hij weet het te gebruiken En dat zal hem redden Rosten

Forza: waarover gaat het? De oorlog is voorbij. Elke vader en elke zoon keert terug naar zijn huis op zoek naar rust. Iedereen is in de roes van de bevrijding. Groot jolijt klinkt door alle ramen. Bij de rijke brouwersfamilie Van Stuyck is men ongerust over Vader Van Stuyck. Men heeft in maanden niets van hem gehoord. Enkel de zoon heeft tijdens de hele duur van de oorlog met zijn vader gecorrespondeerd. Zo weet deze van de relatie van zijn vrouw met zijn broer. Vader Van Stuyck komt binnen in oorlogsuniform, overladen met medailles en onderscheidingen. Deze zijn ongewild het resultaat van zijn maandenlange zelfmoordpoging. Toen hij het nieuws over zijn vrouw vernam heeft hij zich als een bezetene in de strijd gegooid met als enige doel te sterven, maar de kogels gleden op miraculeuze wijze steeds langs hem. Terwijl hij liever dood wilde zijn, werd hij de held van de oorlog. Hij heeft een zak met zich meegesleept, waarin een man blijkt te zitten: de Vijand. Op deze man werken Van Stuycks kinderen en de gasten hun jarenlange frustraties uit. Terwijl zij zich beneden vermaken met de Vijand en het Van Stuyck bier, hebben Pa en Ma boven een gesprek. Alles wat Vader Van Stuyck wil, zijn excuses van Moeder. Zij vraagt hem echter te vertrekken van haar en haar kinderen. Wanneer hij haar vast wil nemen, wurgt ze hem. Moeder gaat terug naar de woonkamer waar het feest goed op gang is gekomen. Ze liegt dat Vader een beetje moet bekomen van alle emoties. Terwijl ze op hun held wachten, kunnen ze alvast in stilte een pintje drinken. De zoon vindt echter zijn vader en neemt hem mee terug naar binnen. Ma probeert het eerst op zelfmoord te steken maar die uitleg wordt niet gepikt. De gasten worden agressief maar Ma weet ze te kalmeren door een lucratief voorstel: “Als ge zwijgt krijgt g´een deel. Een brok van de Brouwerij.” Ook haar zoon Reneetje laat zich ompraten. De Vijand in de zak, die uit is op wraak wegens aangedaan leed, weet de beïnvloedbare René echter op te stoken en tijdens de begrafenis van Van Stuyck probeert hij, op zijn manier, de familie te ‘redden’. De bevrijdingsnacht eindigt in een kluwen van pijn, drank en eenzaamheid. Forza is een voorstelling over overleven en neervallen. Een zwartigheid die alles en iedereen aanpakt en veranderd achterlaat. In het ochtendlicht liggen de lijken te dampen in de open riool die de stad geworden is na het ‘feest’ van de bevrijding. Allen zijn bevrijd!

De tekst van de voorstelling is op aanvraag verkrijgbaar.