fc

/

&it

HH~H-

■0—*

jj

-a

I'I*

j^j^f^^HH1

Den eersten keer dat ik haar zag. nou, dat was In 'n winkel voor ga-lan-te -ric... Ik stond voor de toonbank en uen tweeden keer, dat ik haar zag, nou, dat was Ik meen zoo maar ergens op straat... 'k Herken-de haar daadlijk en

m

■x

^

m m

4—é

m

^^ !*:

4

J JUJ V^T^

zij stond naast mij. Met nevens ons klant nummer drie.. groet-te haar ras! Ver - ne-de-rend was er de smaad:

Ut

m

^

m? mf v—*

■^-

i

^

#—#

^

Ik keek haar eens aan —en ging daar-Ina vcr-ward, EerZe draai-de haar kop - je, en keek,..langsme heen, Mls-

^m

biedigeen pas-je op-zij Maar zondereen blik, met haar neus in den wind. Schreed zij naar de deur mevoor-bii! schien had ze m ook niet herkend. Maar k trok mn conclu - sie: de geest van den tijd. Hoog - har-tig. be-dor-ven, verwend!

fm

t=±4

^

Mm

$

Wf ♦ ♦♦

m "ééé t

^ De derde maal dat ik haar zag — nou, beslist Nooit, nimmer vergeet ik dien keer. En, mocht ik haar nóg eens ontmoeten wellicht... Subiet, dan ken ik haar niet meer! Want, dat ik haar... trapte was heüsch niet expres. Ze schuurde zóó dicht langs me heen... Ik wou haar nog aäien, die... prul-Pekingces, Toen beet ze me —- valsch — in m'n been!!

É^

?f S

&

:P

-«■»

CINEMA. TH€ATER

Nou zie ik haar daag'lijks, den hcelen dag door. Want — wat ik daar net nog vergat, Dat is te vertellen zoowaar, dat die hond Een... riem aan z'n halsbandje had. Die vest werd gehouden door 'n meisje — nou, ja, U kent dat — charmant en niet oud.. Nou bijt niet de hond, maar... de vrouw van zich af, Want daar... daar ben ik mee getrouwd I!

''■■■

Niet alleen leggen wij in onzen studio het geluid van Uw stem of instrument op een Gramophone-plaat voor eeuwen vast maar ook groote werken door koren en orkesten. i

Van 1 tot 3 personen F. 3.50 en hooger naar groot te van het gezelschap. Succesverze Ie e rd in Het

R.K. Matrozen Knapenkoor voor Sprenger'« Microphone!

VerschUnt wekelük» — Prii» per kwartaal f. 1,95

N.V. WILLEM SPRENGER'S STUDIO Passage 46 - Den Haag - Telef. 113778

KATHARINE

'Red. en Adm. Galgewater 22, Lelden. Tel. 700. Postrekenina «880

■

■

■■■

I .■■/fc

Mil

'■■^^''»W^wSRP^ssppspi^gp

GEÏLLUSTREERD

te zijn en te blijven. Deze wensch wordt door Zwartkop Shampodor "BlondSpeciaal" voor alle blondines vervuld. Zwartkop Shampodor "BlondSpeciaal" is geheel op de .structuur van het zachte en daarom meer gevoelige blonde haar ingesteld. Is vrq van zeep en alkali, ontziet het haar en vormt geen kalkzeep, de natuurlijke, gouden glans komt ongehinderd tot zijn recht. Bovendien bevat "Blond-Speciaal" de blonde tint voor het haar en geeft door gebruikmaking van den bijgevoegden versterker aan donker blond geworden haar de oorspronkelijke blonde kleur terug. Donker haar verkrijgt een prachtigen glans door Zwartkop Shampodor, eveneens vrij van zeep en alkali.

ZWARTKOP SHAMPOO BLOND-SPECIAAL IN GROEN-WITTE VERPAKKING

het "moderne AaxVrnxiAefamiddeê BEAUTIFUL ITALIAN-AMERICAN PICTURES TALKING, SINGING, MUSICAL - FOR SALE STATE RIGHTS. REX FILMS 220 WEST 42nd STREET. ROOM 517, NEW YORK. N.Y.

GODFRIED DE GROOT SPECIALITEIT IN MODERNE EN ARTISTIEKE FOTO'S

JAN LUYKENSTRAAT 2A - AMSTERDAM TELEFOON 28474

BLOEDARMOEDE

wanneer U ze laat meedoen aan Philips' Kinderwedstrijd. Een even prettig als opvoedkundig werkje met het spannende vooruitzicht op een der 110 prijzen of 2500 troostprijzen, door Philips voor de winnaars beschikbaar gesteld. Prijzen, diej er wezen, mogen : radio-toestellen, meccano's, autopeds, fietsen, fietslantaarns, fototoestellen, electrische treinen, vliegtuigbouwdoozen, rolschaatsen, enz. enz.

PHILIPS

BLEEKZUCHT en all« daaruit voortvloeiende

ZWAKTETOESTANDEN Dr. H. NAJNNING'a

HAEMOFERRIN

(STAALH AEMATOCEEN) Uiutckend bloedvormend verslerklngtmiddeL 12.60 per l/l fletch • Amgeaaara van «maik • f 1.60 per 1/2 fletck Or. H. NANNINC'a Pharm. Chem. F.briek N.V. . Dca Haaf

„HET GOED VERLICHTE HUIS" i

N.V. PHILIPS' eLOEILAMPENFABRIEKEN, EINDHOVEN

^

,

:

_MÉa

liüSäSfcfea&SLj'

'

mmmmm

wmmmmmmmmm*—*--

■

—^^^^^^^^

Sm QVY STAMBIMQ

DE BESTE ZAKENMAN ONDER DE FILMARTISTEN EN DE BESTE FILMARTIST ONDER DE ZAKENMENSCHEN Bikwijls reeds konden wij den laatsten tijd. lezen van filmsterren, die met hun opgespaarde geld ondernemingen begonnen, die geheel buiten de filmindustrie stonden. De tijden zijn voorbij, dat filmspelers lichtzinnig en erg artistiek met hun geld omsprongen, om bij het tanen van hun roem platzak in de goot terecht te komen. In de eerste plaats stroomt het geld hun niet meer zoo overvloedig toe en in de tweede plaats is de gemiddelde filmspeler tegenwoordig van heel wat beter allooi dan vroeger, een meer „gewoon" mensch met meer verantwoordelijkheidsgevoel en meer gezond verstand. Het is nu eenmaal het lot van iederen filmartist om na verloop van betrekkelijk korten tijd uit de films te moeten verdwijnen, en bijgevolg valt het nuchter inzicht van mannen als Charlie Ruggles en Gary Cooper, die zich naast hun filmwerk achtereenvolgens gewijd hebben aan landbouw en kippcnteelt, te waardeeren. Deze voorbeelden van zakenlieden onder de filmsterren zijn vrij algemeen bekend; minder bekend is het feit, dat de filmspeler Sir Guy Standing op grootscheepschc wijze zaken heeft gedaan, vóórdat hij ging filmen. De meeste menschen weten, dat Standing (die groote vermaardheid verwierf door zijn vertolking van de kolonelsfiguur in ,,De Bengaalsfhe Lansiers") na den oorlog tot ridder werd benoemd wegens zijn verdienste als lid van de Britsche Oorlogsmissie in de Vercenigde Staten, dat hij reserve-officier is bij de Britsche zeemacht, en dat hij een uitstekend schilder is. Maar voor velen zal het een verrassing zijn te vernemen, dat hij als zakenman transacties heeft gedaan, waarbij 70.000.000.—' dollar te pas kwam. Afkomstig uit een, wel is waar bekende, maar allesbehalve kapitaalkrachtige familie van acteurs, had Standing als acteur en officier niet direct een fortuin vergaard, toen hij vlak na

SIR GUY STANDING

SIR GUY STANDING IN ZIJN WERKKAMER

den oorlog een grandioos idee kreeg. In Duitschland had hij namelijk kilometerslange rijen Amerikaansche tractors, locomotieven en ander rollend materiaal-langs de oevers van den Rijn zien staan, zonder eenige bedekking blootgesteld aan weer en wind. Het opkoopen van dit materiaal om het vervolgens naar wijd en zijd te verkoopen, leek hem een voordcelig zaakje, maar ... er kwam zoo het een en ander bij kijken. De Amerikaansche regecring vroeg namelijk voor de heele partij de niet maische som van 35.000.000 dollar. Ofschoon Sir Guy Standing van zichzelf vrijwel niets bezat, knoopte hij toch onderhandelingen aan en stelde een koopcontract op, dat de goedkeuring van de Amerikaansche regee ring wegdroeg. Vervolgens wendde hij zich tot vrienden en bekenden, om het geld bij elkaar te krijgen, dat hij als optie moest storten. Dit lukte binnen een maand en op deze basis kon hij verder onderhandelen. Sir Guys eigen woorden zijn: „Ik moet wel de blijmoedigste en tegelijk de platzakste optimist van de wereld zijn geweest op dat moment, toen ik begon de andere vierendertig milhoen dollar, die noodig waren, bij elkaar te scharrelen. Maar ik heb het binnen drie maanden klaargespeeld. En toen ik dan zoover was en ik met de noodige compagnons de maat schappij op pooten had gezet, die alle rollend materiaal der Amerikanen overnam, kwam het verpletterende bericht, dat Engeland een even groot kwantum vervoermiddelen bezat en van plan was deze ook op de markt te brengen. Het was duidelijk, dat ons materiaal, bij een dergelijke stijging van aanbod, leelijk in waarde zou dalen, en dat mijn compagnons aan mijn onderneming millioenen zouden verliezen. Er zat dus niets anders voor ons op dan .. ook het Engelsche materiaal te koopen. Dus ging ik weer op weg, om nog eens vijfendertig millioen te verzamelen'; den eersten keer was het al niet makkelijk geweest, maar den tweeden keer was het bepaald zenuwsloopend." Sir Guy en zijn compagnons hebben er negen jaar over gedaan al het materiaal naar alle hoeken van de wereld te verkoopen. Maar toen de laatste wagen uit de boeken van de maatschappij werd afgeschreven, kon Sir Guy zich uit de zaken terugtrekken met een geweldig fortuin als zijn persoonlijk eigendom. Een fortuin, dat hem in staat stelde, rustig te gaan leven. Maar in plaats daarvan wijdde hij zich weer aan zijn oude liefhebberij: tooneelspel. Na groote successen op Broadway, eischte Paramount, waarvoor hij in 191 4 reeds een film gespeeld zou hebben, als de oorlog hem niet naar Engeland had geroepen, hem op en in Hollywood wist hij zich ook al spoedig tot hoofdrollen op te werken. Het komende seizoen zullen wij Sir Guy Standing opnieuw in verscheidene groote rollen kunnen bewonderen.

GRETA GARBO ALS ANNA KARENINA IN DE GELIJKNAMIGE METRO GOLDWYN MAYER. FILM, NAAR EEN TEEKENING VAN HY RUBIN -■?■

— 4

»

^H

. w- ■ ...

■

'

■■

■■.■.■

■

:

:■

■

.

'

■

|g... De trein was al In bsweäinä, toen een man het portler openrukte en In bet compartiment sproni. Jims äezlcht veranderde achter z\]n krant In een irlmmli mashei van steen en hu slaakip een verwenschlnä.

BOB

i

Monopote-fflm Max Kaspar Pw»JKa«|>ar

b

U'ALVAUhZ

Er bestaat niet de minste twijfel aan het feit, dat Mr. James Foxon een pientere baas was. In zekere kringen in Londen was hij bekend als „Sluwe John" of kortweg „de Sluwe". Het gezamenlijk geboefte van San Francisco, Chicago en New York sprak hem vertrouwelijk aan als „Vosje", een naam, dien hij door zijn geestesgaven alleszins verdiende en wat de politie-autoriteiten in Londen en Parijs van hem zeiden, was verre van zachtzinnig. Na een kort, maar winstgevend verblijf in Monte Carlo, zag Jim zich tot een overhaast vertrek gedwongen en zijn operatieterreinen van den laatsten tijd in aanmerking genomen, achtte hij Londen voor het oogenblik de minst riskante verblijfplaats. In de Britsche hoofdstad nam hij een

£

JÊa&mm*-

#*

kamer in het luxueuze RegaJia-hotel onder het pseudoniem Hiram" C. Potter uit New York. Jim hield van weelde, comfort en modem raffinement. Scotland Yard was op de hoogte gesteld van zijn mogelijke komst; de kanaalhavens werden dientengevolge bewaakt, maar Jim behoorde tot die , slanke figuren, die door het oog van een naald weten te kruipen I Later deden de mannen van den Yard intensieve nasporingen in het Oosten van Londen, maar zonder resultaat. In de sloppen der Londensche onderwereld was Jim niet te vinden ... „De Sluwe" glimlachte — het was een minachtend glimlachje — en nam het schitterende „Regalia" als uitgangspunt van genoeglijke stadswandelingen, zonder dat iemand hem een stroobreed in den weg legde of met vragen lastig viel. Wanneer hij zich, onberispelijk gekleed en opgewekt, op zijn gemak door de Londensche winkelstraten bewoog, maakte hij geheel den indruk van een rijken jongeman — 'n tikje blasé doordat hij niet de geringste zorg had — die alvorens te gaan lunchen, zijn tijd zoek brengt in een exclusieve club. Scotland Yard wist heel wat van Jim, behalve dan zijn huidige residentie, maar aan wat ze wisten, ontbrak toch ook het onweerlegbare bewijs, dat de kennis der politie kracht moet bijzetten. Jim was zich daarvan volkomen bewust en glimlachte ook hierom, met gelijktijdige zelfvoldoening over zijn eigen schranderheid en een laatdunkend medelijden met alle medewerkers der centrale recherche en haar methoden. En dit was een groote fout van Jim. De bekende Amerilcaansche zanger Nelson Eddy is door de Metro-Goldwyn-Mayer geëngageerd. Hij zal dit seizoen in eenige groote films de hoofdrol vervullen.

Regte: Richard OwraM 1 I p^b, Bnatart ...... .t ... . Otto Wallburfl Rolverdeeling:

Tooio Forü j ••■•♦••...• . Joseph Schmidt De theaterportier *..... Karl Forest Gretl, zijn dochter ............ Liest Kienast Lola, eea danseres . . . . . . Llxzi Natzler De hoofdpersonen in deze film zijn twee tweelingbroers. Beppo en Tonio, en hun twee ooms, die tevens hun voogd zijn. de bescheiden oom Max van Beppo, de resolute oom Paul van Tonio. Zooais het den beiden oom in het leven vergaat, vergaat het ook hun pupillen De energieke oom Paul beeft succes in al zijn ondernemingen, terwijl ook lonlo het tot een beroemd variété-zanger brengt. Beppo daarentegen is slechts down ia eea rondreizend circus, waarin oom Max als August de domme het publiek vermaakt. Zooais te begrijpen is, i» de verstandhouding tusschen de broers en de ooms dientengevolge niet al te best en als de tweelingen dan ook nog op hetzelfde meisje verliefd worden, ontstaat er een complete breuk tusschen hen. Op zekeren avond, als de zaken in bet circus niet al te best gaan, besluiten oom Max en Beppo eens een bezoek aan het variété te brengen, waar hun broer en neef in hun glansnummer optreden. Tonio en oom Paul hebben juist echter hevige ruzie met de directie gehad en weigeren te venchlincn. Zoodra au Beppo het gebouw betreedt, wordt hij de kleedkamer binnengesleord. geschminkt en verkleed het tooneel opgestuurd, waar hij . . . optreedt en geweldig succes oogst! IntiissGiien zitten oom Paul ca Tonio thuis bij de radio om te hooren boe het publiek de voorstelling ultfluit. omdat het 't beloofde nummer niet krijgt Groot to du« hun verbazing, en hun woede, ab ze hooren met welk een succes er een ander voor hun optreedt Ze snellen naar het theater. Oom Paul duwt Tonio het tooneel op. dat juist door Beppo verlaten is. en nu mag deze zich m het enthousiasme van het publiek verheugen. Maar nu toont oom Max ook zijn energie en hij duwt op zijn beurt Beppo op het tooneel. Het publiek applaudisseert stormachtig, want de menschen denken, dat dit er bij hoort. Dos singen se samen, ze vuren elkaar aan en oogsten een geweldig succes. En na afloop versoenen zij zich met elkaar — evenals oom Max en oom Paul.

•t. Otto Wallburg en Felix Bressart. — 2. Joseph Schmidt in een dubbelrol. — 3. Joseph Schmidt en Otto Wallburg. 4. Lizzi Natzler en Karl Modi.

—7 -

/

'■

-•■•■■

■

»

■■'

Als hij een van zijn karweitjes opknapte, deed hij dit met een grondigheid en een vakmanschap, die hem tot een artist in zijn branche stempelden. Hij werkte zijn ideeën uit als een generaal een veldtochtsplan, en als hij tot de slotsom was gekomen, dat een operatie de moeite loonde, berekende hij nauwgezet alle risico's en wijdde zich aan datgene, wat wel zijn persoonlijke speciahteit kon worden genoemd: het ontwerpen van een aftocht, die geen schaduw van bewijs tegen hem achterliet. Dat deed hij met onvergelijkelijke listigheid. Listighcid en eenvoud waren de kenmerken van zijn ondernemingen, maar hij zag het feit over het hoofd, dat deze telkens terugkeerende kenmerken aan zijn operaties een persoonlijk cachet gaven, dat werkte als een aanwijzing. Als hij zijn sluwheid nauwkeurig had geanalyseerd, zou hij tot de ontdekking, zijn gekomen, dat er gevaar aan ver-' bonden was altijd over-scherpzinnig to zijn. Maar hij hield vast aan zijn methoden en trok daardoor juist de aandacht van detective-inspecteur Weston. Het Regalia-hotel vormde een uitgezocht jachtterrein voor ,,de Sluwe", maar er gingen tien dagen voorbij, eer hij handig de parels van Miss Mamie Darling, een Hollywoodsche ster op zoek naar een Engelsch contract, inpikte. De schoone Mamie, ernstig verstoord over het verlies van haar collier, maakte tegenover den directeur van het hotel van haar hart geen moordkuil. De directeur endosseerde haar minzame

*iw*s$^ Vraag driehonderd drie en vijftig Wat is een sonnet en waar is dit door gekenmerkt? Wij stellen als hoofdprijs een lot van de loterij -der Joodsche Invalide en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder hen, die ons vóór 23 November goede oplossingen zenden aan ons adres: Redactie Het Weekblad, Galgewater 22, Leiden. De abonné's uit overzeesche gewesten hebben tot 23 Januari gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Op briefkaart of enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 353.

e0pt»s%£& Vraag driehonderd negen en veertig Het laagst gelegen gedeelte van Azië is de Doode Zee. welker oppervlakte 400 meter beneden zeeniveau ligt. De heer E. Molenaar te Rotterdam verwierf met de juiste oplossing van deze vraag den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen toegekend werden aan den heer M. C. A. Wesling te Amsterdam, mevrouw R. Schapers-Steenhof te Rotterdam, mevrouw Gras-Camping te Zuidbroek, den heer J. Bolland te Haarlem en den heer H. C. Middelkoop te Leiden.

■

7-

opmerkingen — met interest — aan den huisdetective, hem bedreigend met alle aardsche en heische straffen, indien de parels niet voor den dag kwamen. En de detective, zich realiseerend, dat het meenens was, liep met zijn zorgen en zijn probleem naar inspecteur Weston van Scotland Yard. II. De conferentie liet niet na vruchten te dragen. Vierentwintig uur later, toen Jim, frisch en blozend, zóó uit zijn bad en met stevigen trek in zijn ontbijt, zijn slaapkamer weer binnenkwam, vond hij daar tot zijn innerlijke ontsteltenis detective-inspecteur Weston op zich wachten. Jim, die de mannen van den Yard alle van uiterlijk kende, vertrok echter geen spier, ofschoon de parels van Miss Darling op dat oogenblik verborgen lagen in een flacon van geslepen glas, gevuld met een ondoorzichtige, glanzende haarcrême. Jim trok het koord van zijn zijden kamerjapon vaster en hief, veurast vragend, de wenkbrauwen op. „Ik zou graag weten," zei hij uit de hoogte, „wat uvoor den duivel hier komt doen ?" „Stel je niet aan, Jim! Je kent mij net zoo goed als ik jou ken. Ik heb dan toch eindelijk het genoegen je een visite te kunnen maken — ik .was er al een heele poos verlangend naar. Vertel me nu maar, waar je die parels hebt." „Ik ken u niet en ik weet niet, waar u over spreekt! U neemt me zeker niet kwalijk, dat ^ik voortga met me aan te klceden ?" En doodkalm begon hij zijn haar te verzorgen met de crème uit den geslepen flacon. „Dat je je aankleedt is uitstekend. Ik kan je moeilijk mee naar Scotland Yard nemen in dat pronkjuweel van een kamerjas." „Scotland Yard?" klonk het verbaasd. „Wat bedoelt u?" De zware kaak van den detective schoot vooruit als de voorsteven van een slagschip en zijn oogen keken Jim zoo scherp en doordringend aan, dat de sluwe boef zich allesbehalve op zijn gemak begon te voelen. „Wat ik bedoel? Wel Jim, dat ik jou hebben moet, „de Sluwe", of „Vosje" of Mr. James Foxon. Zoek maar uit! Je gaat moe naar den Yard om èen gezellig praatje te maken." Jims oogen fonkelden van woede. Hij wist drommels goed, dat de heeren van Scotland Yard hem niets konden bewijzen. Hun optreden was bluf, een poging om hem door schrikaanjaging murw te maken. Op een of andere manier hadden ze zijn spoor ontdekt en nu wilden ze trachten uit hèm de dingen te krijgen Waarvoor ze geen bewijs hadden. Jim was mèèr dan kwaad, hij was gewond op zijn zwakste plek — — zijn eigendunk. Maar hij besefte, met inwendige bitterheid, dat, als hij niet vrijwillig gevolg gaf aan Westons „vriendelijke" uitnoodiging, hij met de handboeien aan uit het luxehotel zou worden weggevoerd. „Het is goed," grauwde hij; „ik zal met u meegaan naar Scotland Yard, maar ik heb absoluut geen idee, waarom u dat van mij verlangt. En ik

FIL-N^I STERREM -ABC 105

BIJ DE VOORPLAAT KATHARINE DE MILLE, de Paramount-actrice, die dit seizoen in verschillende films de hoofdrol zal vervullen, is de pleegdochter van den beroemden regisseur Cecil B. de Mille. Zij begon haar artistieke loopbaan als figurante, maar wist zich door haar talent steeds meer op den voorgrond te plaatsen. Toen Cecil de Mille haar een kleine rol wilde geven in zijn film ..Cleopatra" weigerde ze deze tot ieders verbazing te accepteeren. omdat ze haar te onbelangrijk vond. Nadat ze veel succes had geoogst in ..Viva Villa", ..Belle of the Nineties". ..All the King's' Horses" en ..Call of the Wild", deed De Mille haar een nieuw voorstel, dat meer in Katharines smaak viel. Hij vroeg haar namelijk, of zij er iets voor voelde de rol van de Fransche prinses Alice in zijn nieuwste rolprent ..De Kruistochten" te vertolken. Katharine greep dit aanbod met beide handen aan en kweet zich op uitstekende wijze van de haar opgelegde taak.

CLARE OWEN is. als zoovelen van haar collega's, als tooneelspeelster begonnen. In haar geboortestad New YorV sloot rij haar eerste engagement en zij trad in veel tooneelstukken' en revues op. Zi) werd opgemerkt door een regisseur van de Metro-Goldwyn-Mayer. die een proefopnamé van haar liet vervaardigen. CÏare heeft thans voor langen tijd een contract met deze maatschappij. Zij heeft een groote toekomst voor zich.

waarschuw u, dat u zult merken, dat u niet straffeloos buiten uw boekje kunt gaan." „Kleed je aan," beet Weston hem toe, „en houd je praatjes voor je..." In een behaaglijk gemeubelde kamer van Scotland Yard bracht Jim drie zeer onaangename uren door in gezelschap van Weston en twee andere detectives. Ze gaven hem sigaretten en waren de beleefdheid in persoon, maar ze zetten hem, hard en meedoogenloos, de duimschroeven aan en Jim had een haast bovenmenschelijke zelfbeheersching noodig om met een helder hoofd de eene vraag na de andere te kunnen pareeren. De onwaardigheid van op deze wijze ondervraagd te worden, was als een bijtende vloeistof in de open wonde van zijn beleedigden trots. „Mooi zoo, Jim, je kunt gaan. Heel vriendelijk van je, dat je ons van dienst bent geweest." Weston glimlachte fijntjes te^en hem. „We blijven in contact met je, beste kerel! Als je in de buurt bent, kom je maar binnenvallen om een praatje te maken. We beschouwen het altijd als een genoegen je te zien." Toen Jim weer op straat stond, voelde hij zich geestelijk en lichamelijk uitgeput. Een dergelijke foltering was misschien nog erger dan de pijnbank uit vroeger eeuwen. Zijn oogen gloeiden van wilde boosheid en hij mompelde een serie verwenschingen aan het adres van inspecteur Weston en den heelen verderen staf van de Londensche centrale recherche, die van deze lieden niet veel zou hebben overgelaten, zoo hij de macht had bezeten ze tot werkelijkheid te maken. Jim dorstte naar wraak en het stond vast bij hem, dat hij die wraak zou hebben. Hij voelde er niets voor om aan de galg te komen, maar een heete begeerte brandde in hem, om zijn handen om de keel van detective-inspecteur Weston samen te knijpen.

FEDOR OZEP werd te Moskou geboren. Hij studeerde kunstgeschiedenis en werd daarna theaterregisseur in zijn. geboortestad. Vervolgens Is hij naar Berlijn verhuisd om zich in de filmregie te bekwamen. Spoedig daarop werd hij door de filmfirma Prometeus geëngageerd. In ons land maakte hij vooral naam met de prachtige Terra-film „Gebroeders Karamasoff" met Fritz Kortner in de hoofdrol. Ozep is van de filmactrice Viola Garden gescheiden.

Y

i

^B /^

- a "^ ■

♦4

■—^

REGINALD OWEN werd den 5den Augustus in Wheathamstead. Engeland geboren. Hij genoot zijn opvoeding op een bekende school te Londen. Hierna bezocht hij de tooneelschool en debuteerde eenige jaren later in het stuk ..The tempest". In 1922 vertrok hij naar New York en reeds dadelijk bij zijn eerste optreden in ..The letter" oogstte hij veel succes. Zijn bekendste films zijn „Fashions of 193<", ,,Sherlock Holmes", „Queen Christina ", „Madame du Barry" en „Anna Karenina".

MONROE OWSLEY aanschouwde te Atlanta. Georgia, het levenslicht. Na het beëindigen van zijn schoolstudie kreeg hij een betrekking als journalist. Toen hij echter In New York kwam. kreeg hij de kans een kleine. doch moeilijke rol in „Holiday", waarin ook Ann Harding optrad, te spelen. Hij deed het en bewees talent te bezitten. Spoedig hierop volgden ..Ten cents a dance" en ..Call it savage". Zijn meest bekende films zijn „The Keyhole". .,Ex-lady" en ..Girls together" met Joan Crawford als zijn tegenspeelster.

III. In de kleine, geriefelijke kamer op Scotland Yard merkte een van Westons collega's op: „Die vent is een duivel en vol duivelsche sluwheid. We zullen hem

- 8 l.±l*J-!,^

ANITA PAGE is van Spaansch-Zuidamerikaansche afkomst, doch aanschouwde den 4dcn Augustus niet ver van New York het levenslicht. Haar ware naam is Anita Pomares, Zij begon haar carrière, nadat zij de Washington High School had doorloopen, te New York, waar men haar kleine rollen liet spelen. Regisseur Sam Wood ontdekte haar en gaf haar een rol in „Draadlooze telegrafie". Hierna vervulde zij een belangrijke rol in ..Als New York slaapt". ..Opstandige jeugd" en ..jungle bridge".

•• ^i*- W'' -"MiiSal' ■■

M

1

■4..

MADELEINE OZERAY. een Pari) sehe van geboorte, begon haar artistieke loopbaan als figurante, maar viel spoedig door haar buitengewoon talent op. René Clair ontdekte haar voor de film. Het vorige seizoen werd zij door Max Pfeiffer voor de Ufa te Berlijn geëngageerd. Zij speelde daar de vrouwelijke hoofdrol in ,,Le secret des Woronzeff".

EUGEN PALETTE is jarenlang op een kantoor werkzaam geweest. Hij was een zeer verdienstelijke kracht bij het amateurtoon eel en zijn vrienden raadden hem aan zijn geluk' bij de film te beproeven. Hij verhuisde naar Hollywood en werd figurant. Na moeilijke tijden te hebben doorgemaakt, kreeg hij een engagement bij Paramount, waar hij thans kleine karakterrollen speelt-

G. W. PABST behoort tot de meest vooraanstaande regisseurs. Zijn eerste meesterwerk was de Duitsche film ..Freundtose Gasse". Daarop volgden: ..Die Geheimnisse einer Seele". „Lage driften" en ..De witte hei van Piz Palü". Zijn bekendste sprekendefilm is „Don Quichotc" met Feodor Schaljapin.

FRANKLIN PANGBORN begon zijn loopbaan als extra te Hollywood. Hij werd bij de First National geëngageerd en vertolkte na twee jaren reeds belangrijke rollen. In verschillende stommefilms oogstte hij veel succes en vooral als komiek was hij een graag geziene figuur. De sprekendefilm heeft hem geheel naar den achtergrond verdrongen.

• ■ ■

de verleiding van een bepaalden valstrik reageeren moet. Als ik er in slaag hem aan het loopen te krijgen, zal ik hem daarheen drijven, waar ik hem hebben wil. En dan zal ik het wel zóó inpikken, dat hij de verleiding geen weerstand kan bieden. Ik zal den hoofdcommissaris vragen mij de vrije hand te laten."

Onze Hollywoodsche fotograaf maakte een tweetal opnamen van de filmsterren, Joan Blondell (1) en Bette Davis (2), die zich ter verpoozing enkele uren per dag aan hun lievelingsbezigheid wijden.

nooit in de val krijgen, tenzij we hem op heeterdaad betrappen." „We zullen hem krijgen," verklaarde Weston met rustige zekerheid. ,,Ik zou wel eens willen weten koe." „We zullen hem opjagen. Ik heb 'n klein beetje verstand van dat spel. We zullen hem opjagen en dwingen den kant uit te loopen, waar we hem hebben willen, rechtstreeks in de val. We moeten het, om zoo te zeggen, verleidelijk voor hem maken om in die val te loopen, zooals je een muis verleidt met een stukje spek of kaas..." „En hoe ben je van plan dat te doen ? In theorie klinkt dat allcmenschelijk aardig, maar ik durf duizend tegen één er onder verwedden, dat het in de practijk op niets uitdraait." „Ik heb een idee in mijn hoofd," zei Weston langzaam. „Onze vriend „Vosje" is een psychologisch probleem en ik ben van plan hem als zoodanig te behandelen. Ik wil trachten mijzelf in zijn plaats te stellen, te denken zooals „Vosje" denkt, me precies te realiseeren, hoe hij zich onder bepaalde omstandigheden houden zal, hoe hij op

Jim verhuisde van het Regalia-hotel naar hotel Splendide, maar er ging geen dag voorbij of hij stuitte op Weston of een van de andere .dwarskijkers van Scotland Yard. Jim vond het enerveerend als hij, in de lounge genietend van een cocktail, aangesproken werd door een van de jachthonden der gerechtigheid met een opgewekt: „Hallo Jim, hoe is het er mee, ouwe vos ? Zullen we wat drinken ?" Jim had zenuwen van staal, maar zelfs staal raakt in trilling, wanneer het aan voldoende prikkels wordt blootgesteld. Hij vertrok op onopvallende wijze van Splendide naar „The Coronet", maar de eerste dien hij daar ontmoette, was de glimlachende Weston. „Alweer gaan verhuizen, „Vosje" ? Heb je de parels van de schoone Mamie al kunnen kwijtraken ? Enfin, laten we niet over zaken praten — ga mee wat drinken!" Jim kromp ineen als onder een zweepslag. Alleen in zijn kamer, vloekte hij lang en hevig; iedere spier in zijn lichaam tintelde van wraakzucht. Hij hunkerde er naar, om uit Londen weg te gaan, maar zijn gevoel van eigenwaarde weerhield hem dien stap te doen, voor hij quitte was met Weston. Hij zocht de gelegenheid en vond die. Op een donkeren avond, toen de inspecteur met zijn familie naar den schouwburg was, brak Jim in Westons alleenstaande, aardige villa te Hampstead in. Achter een zwart masker glinsterden zijn oogen met boosaardig pleizier en zijn met rubber gehandschoende handen gingen vlug en doelbewust te werk. Een uur later zag het huis van den detective er uit, alsof het door een cycloon getroffen was. De gordijnen waren aan flarden gescheurd, schilderijen en meubels kapotgesmeten, vloerkleeden onherstelbaar bedorven. Jim, in een razernij van vernielzucht, ging van kamer tot kamer, overal puinhoopen achter zich latend. Zelfs de keuken ontsnapte niet aan zijn aandacht en geen stuk van het kookgerei bleef heel. In alle vertrekken rukte hij de electrische ornamenten naar beneden, trok kussens en peluws open, zoodat dë slaapkamers met een sneeuw van veeren bedekt waren, opende kleerkasten en verandesde de garderobe van de familie in een vormeloozen hoop vodden. Toen hij voldaan was over zijn vernietigingswerk, ging hij heen met een waarde van vijftig pond aan juweelen en tafelzilver en twintig pond in contanten — alle buit, dien hij kon vinden. Toen Mrs. Weston de deplorabele ruïne aanschouwde, schreide zij bittere tranen: Het gezicht van den inspecteur stoijd strak en grimmig. „Ik had dit verwacht, Annie," zei hij. „Tob er p.et over — al is het natuurlijk doodjammer van al de din-

#

.o*mm mmmm

^ /

^T "*" nu 20 YANKEES <*

De goedkoopste AMERIKAANSCHE IMPORT i SIGARETTEN van prima kwaliteit Imp.: ALVANA -

OEN HAAG

gen, waaraan we gehecht zijn. Maar we zijn immers verzekerd." Hij zweeg even en-klopte haar toen bemoedigend op den schouder. „Je zult het mooier terugkrijgen dail je het ooit bezeten hebt, kind. Er is door de gezamenlijke politie-autoriteiten van New York, Londen en Parijs een belooning van tweeduizend pond beschikbaar gesteld voor Jims arrestatie. Tot nu toe heb ik alleen maar voorpostengevechten met hem geleverd, maar nu zal ik den grooten slag slaan, Annie, en ik bezweer je, dat hij me niet zal ontkomen." IV. Den volgenden morgen vroeg pakte Jim zijn suite-case en ging op weg naar Euston Station. De parels van Miss Mamie Darling bevonden zich nog steeds in den flacon met haarcrême. Ten gevolge van inspecteur Westons attenties was het hem nog niet mogelijk geweest ze van de hand te doen, maar hij troostte zich met de gedachte, dat Parijs of Antwerpen ten slotte betere „markten" waren voor een dergelijke affaire dan Londen. Hij had geen haast en het collier was zoo veilig als het maar zijn kon. Na zijn bravoure stuk van den afgeloopen avond was het wel zoo geschikt Londen te verlaten en oordeelde hij, „verandering van lucht" te zoeken. Hij verkneukelde zich inwendig als hij dacht aan Westons woede en ontsteltenis. Heel Londen zou hem uitlachen ... De taxi zwenkte het plein voor het station op, en Jim was op het punt, om uit te stappen, toen- hij twee „stillen" , [Dervolä op pagina 21)

nAJunxxy^

r

Ü^a/^Jva/ ^l „Als ge Uw kleeren uittrekt en in een heerlijk warm bad stapt, wat hoort ge dan?" vraagt een dokter. — De telefoon, beneden in de vestibule I „Bijna iedere man gevoelt zich een ander mensch na een vroolijk dinertje met oude vrienden", beweert een schrijver. — Het is alleen maar zoo jammer, dat je vrouw je toch oogenblikkelijk herkent, als je 's morgens vroeg thuiskomt!

Automobiliste: „Zoo, hoe maak je het?" Oe aangereden landlooper: „Nee, juffie, doe nou maar niet net of je me kentf"

„Wie heeft er zeep in mijn pijp red a an voor den drommel?!"

In een buitenwijk van een onzer groote steden stond dezer dagen 's morgens vroeg een lammetje te blaten voor het huis van een onzer kennissen. — De verschrikte heer des huizes dacht in zijn eerste ontsteltenis, dat het een wolf in schaapsvacht wasï „Sommige sloten van brandkasten zijn zoo, dat zelfs een beginnend inbreker ze met een haarspeld open kan krijgen," beweerde onze' smid onlangs. — Maar waar moet een inbreker tegenwoordig een haarspeld vandaan halen. „Als wij menschen onszelf toch eens wat beter leerden kennen 1" verzucht een wijsgeer. — Wij vreezen, dat velen van ons dan niets meer met zichzelf te maken zouden willen hebbenl

„ ... en lii schrijft, dat ze al 't nieuws wel zal vertellen als zij hier komt."

- 10 -

„Wat voer je in 's hemelsnaam uit. Piet?" „Stoor me niet alsjeblieft. Ik ben mijn kamer aan 't behangen."

- 11 — ^^^__^__

„De vliegende handelsreiziger" luidde een opschrift boven een artikel. — Door de straatdeur?

ftD;.V/fl.fiLP:OP:vetW

«;, 'tf^

CL <

M-

X

u

sz

s w

< l Vervolg De aardbewoner Carson Napier vliegt met een raket naar de planeet Venus. Aan boord van een schip, dat de Venussiaansche zeeën bevaart, ontmoet hij Duare, een prinses uit het land Vepaja, van wie hij veel gaat houden, evenals zij van hem. Bij een verblijf aan de kust echter wordt hij gevangen genomen door Thoristen, vijanden van het land Vepaja, en weggevoerd. Duare weet hij nog net op tijd door een Angan, een gevleugeld mensch, naar het schip terug te zenden. Hij wordt gebracht naar de kamer met de zeven deuren, waar hem de dood in den vorm van de vreeselijkste kwellingen wacht. Hij weet echter te ontsnappen door langs een touw in de balken te klimmen en zoo het gebouw te verlaten. Over een balkon bereikt hij een aangrenzend huis, waar hij Duare weer vindt, die door Moosko, een leider der Thoristen, gekweld wordt. Er ontstaat een hevige vechtpartij tusschen Carson en Moosko, waarbij de laatste gedood wordt. Als Carson daarna Duare in zijn armen wil sluiten, zegt ze echter, dat ze niet van hem houdt, dat het een vergissing is geweest. Carson besluit toch te trachten Duare te redden. Ze weten ongemerkt de stad te verlaten, doch ze vinden de zee niet terug en verdwalen. In een woud worden ze gevangen genomen door kloonobargan, harige, op apen gelijkende menschen, die hen ontwapenen en meevoeren. Als ze in het dorp aangekomen zijn, worden ze op twee braadroosters gelegd. Ze zullen dus opgegeten worden. Als het vuur onder Duare's voeten reeds aangestoken is, wordt het dorp overvallen door een troiep verscheurende dieren, tharbans. De beest-menschen slaan op de vlucht en de dieren achtervolgen hen.

De beesten schonken geen aandacht aan Duare of mij. Ik betwijfel zelfs of zij ons wel zagen, daar heel hun aandacht op de vluchtende wilden was gericht. Ik keek nu weer naar Duare — net op tijd om te zien hoc zij zich van het rooster afrolde toen de lekkende vlammen op het punt waren haar voeten te bereiken. Voor het oogenblik was zij nu veilig, en ik slaakte een zucht van verlichting. Maar wat moest er nu gebeuren? Moesten we hier blijven liggen tot de nobargans onvermijdelijk zouden terugkeeren of een of ander op buit belust roofdier uit het bosch ons zou ontdekken? Duare keek naar mij. Ze worstelde om zich van haar boeien te bevrijden. „Ik geloof, dat ik mij kan losmaken," zei ze. ,,Ik ben niet zoo stevig vastgebonden als jij. Als ik maar los kan zijn voordat ze terugkomen." Ik sloeg haar zwijgend gade. Na wat mij een eeuwigheid scheen, had zij een arm los. Hierna was de rest betrekkelijk gemakkelijk, en toen zij vrij was, maakte zij ook mij snel los. Als twee fantomen in het onzekere licht van den Venussiaanschen nacht verdwenen wij in de schaduwen van het geheimzinnige woud, en u kunt er verzekerd van zijn, dat wij een endere richting in sloegen dan waarin de wilde dieren en de kannibalen waren verdwenen! Het gevoel van oogenblikkelijke opluchting dat ik had ondervonden, omdat wij ontkomen waren aan de klauwen van de nobargans, was vlug verdwenen toen ik onzen toestand overdacht. Wij waren slechts alleen, ongewapend, en verdwaald in een vreemd land waarin een korte ervaring ons reeds had geleerd, dat er ons allerlei gevaren wachtten, en dat door onze verbeelding bevolkt werd met honderden andere bedreigingen, die nog verschrikkelijker waren dan die, welke wij reeds hadden ontmoet. Daar zij groot gebracht was in de afzondering van het huis van een jong, was Duare even onwetend van de flora, de fauna en de omstandigheden in het land van Noobol,

zooals de streek heette waar wij ons bevonden, als ik, die een bewoner was van een ver verwijderde planeet, en niettegenstaande onze culhiur, onze natuurlijke intelligentie en mijn eigen aanzienlijke lichaamskracht, waren wij toch niet veel beter af dan wanneer wij kinderen in deze bosschen waren geweest. Wij hadden zwijgend voortgeloopen, luisterend en spiedend naar een of andere nieuwe bedreiging van ons zoo kortgeleden op den dood veroverd leven, toen Duare op gedempten toon, als iemand, die iets aan zichzelf vraagt, zei: „En als ik ooit terugkom in het huis van mijn vader, den jong, wie zal dan de geschiedenis gelooven die ik heb te vertellen? Wie zal gelooven, dat ik, Duare, de dochter van den jong, zulke ongeloofelijke gevaren te boven ben gekomen?" Ze keerde zich naar mij en keek mij recht in de oogen. „Geloof je, Carson Napier, dat ik ooit in het land van mijn vader, Vepaja, zal terugkomen?" „Ik weet het niet, Duare," antwoordde ik eerlijk. „Om volkomen eerlijk te zijn, lijkt het mij soms hopeloos, daar jij noch ik weet waar wij zijn of waar Vepaja is, of welke andere gevaren ons nog in dit barbaarsche land te wachten staan. En wat indien wij Vepaja nooit vinden, Duare? Wat indien jij en ik verscheidene jaren lang tezamen zullen moeten zijn? Moeten wij dan altijd als vreemden, als vijanden tegenover elkaar staan? Is er geen hoop voor mij, Duare? Geen enkele hoop om je liefde te winnen?" „Heb ik je niet gezegd, dat je tegen mij niet over liefde moet spreken? Het is verkeerd voor een meisje van nog geen twintig jaar om over liefde te spreken of er zelfs maar over te denken! En voor mij, de dochter van een jong, is het nog veel erger. Indien je er mee doorgaat, zal ik heelemaal niet meer tegen je spreken." Hierna liepen wij gedurende langen tijd zwijgend door. Wij waren allebei erg moe en hadden een verschrikkelijken honger en dorst, maar voor het oogenblik maakten wij al onze verlangens ondergeschikt aan den wensch uit de klauwen van de nobargans te ontsnappen. Ten slotte merkte ik echter, dat Duare de grens van haar uithoudingsvermogen had bereikt en ik zei haar, halt te houden. Een boom uitkiezend waarvan de lagere takken gemakkelijk binnen ons bereik waren, klommen wij naar boven tot ik een ruw platform ontdekte, dat even aan een soort nest deed denken en dat gebouwd kon zijn door een of ander creatuur, dat in de boomen woonde, of gevormd kon zijn door takken, die gedurende een storm naar beneden gevallen waren. Het lag op twee zoo goed als horizontale takken, die bijna op dezelfde hoogte uit den stam van den boom groeiden. Het was ruim genoeg om het ons beiden gemakkelijk te maken. Toen wij onze vermoeide ledematen uitstrekten op deze harde, maar daarom toch niet minder welkome rustplaats, klonk er beneden ons op den grond het gebrul van een groot dier, als een teeken dat wij maar net op tijd een wijkplaats hadden gevonden. Welke andere gevaren ons bedreigden van schepsels, die in de boomen leefden, wist ik niet, ma&r iedere gedachte om waakzaam te blijven werd verdreven door de geweldige uitputting waaraan ik zoowel geestelijk als lichamelijk ten prooi was. Ik betwijfelde zelfs of ik mij wel veel langer wakker had kunnen houden door te blijven loopen. Terwijl ik indoezelde, hoorde ik Duares stem. Ze klonk

- 12

•.■..■■■■

IKk

I

I

< < Isa* \ ^■. fe«,

2 ^

V-i V

■

Ü"* ■

^■^

■'■--

■'<

*>#*

-

slaperig en als van heel ver weg. „Vertel eens, Napier," zei ze, „wat is het eigenlijk, dat men liefd« noemt?" Toen ik wakker werd, was er een nieuwe dag aangebroken. Ik keek op naar de massa bladeren die zich bewegingloos boven mijn hoofd bevond, en een oogenblik had ik moeite mij in te denken waar ik was of om mij de gebeurtenissen te herinneren, die mij een toevlucht in den boom hadden doen zoeken. Ik keek om mij heen en zag Duare naast mij liggen, en toen herinnerde ik mij opeens alles weer. Ik glimlachte een weinig, toen ik mij de laatste, slaperige vraag herinnerde die Duare mij had gesteld — een vraag waarop ik, zooals ik mij nu pas realiseerde, geen antwoord had gegeven. Ik moest in slaap gevallen zijn terwijl ze werd gesteld! Gedurende twee dagen liepen wij in de richting waarvan wij dachten dat er de oceaan moest liggen. Wij leefden van eieren en vruchten, die wij in groote hoeveelheid vonden. Er waren heel wat dieren in het bosch — vreemde vogels, die nog nooit door het oog van een aardsch sterveling zijn aanschouwd, aap-achtige schepsels, die kwekkerend door de takken van de boomen schoten, reptielen, planten- en vleescheters — enfin te veel om op te noemen. Verscheidenen, vooral van de laatsten, waren kolossaal groot en roofzuchtig. De ergste dieren die wij zagen waren echter de tharbans; maar hun gewoonte om zonder eenigen zin altijd maar te brullen en te grommen maakte, dat wij hun nabijheid steeds tijdig gewaar werden. Een ander dier dat ons heel wat hachelijke momenten bezorgde was de basto. Ik had dit dier al eens eerder ontmoet, toen Kamlot, mijn vriend, die zich nu aan boord van de Sofal bevond, mij meegenomen had om tarel — een spindraad van een geweldige roofspin — te gaan verzamelen, en dus was ik er op voorbereid om direct met Duare in de boomen te vluchten, zoodra wij een van die woeste dieren gewaar werden. Boven de oogen lijkt de kop van een basto op dien van een Amerikaanschen bison, omdat hij dezelfde korte krachtige horens heeft en het dikke, krullige haar op zijn kop en voorhoofd. Zijn oogen zijn klein en met roode randen. De huid is blauw en ziet er ongeveer uit als die van een olifant; hier en daar is deze met haar bedekt, waarvan ook een bosje aan het uiteinde van den staart groeit. De pooten zijn voorzien van drie-teenige voeten. De achterpooten zijn langer. De bekende filmster Don Jose Mojica met zijn moeder voor zijn Hollywoodsche woning.

en de achtervoeten kleiner. De voorpooten dragen minstens drie kwart van het lichaamsgewicht van het dier. De basto is een alles-etend verscheurend dier, dat steeds bereid is om aan te vallen. Door hem en den tharban werden Duare en ik reeds gedurende de eerste dagen die wij door het bosch doolden zeer behendige boomklimmers. De twee dingen, die ik bij dit avontuur het meest miste, waren, dat ik geen wapens bezat en geen vuur kon maken. Het laatste was het ergste! Bij iedere rust die wij hielden probeerde ik vuur te maken. Duare begreep er ook het groote belang van, en dus hielp zij mij bij iedere mogelijke gelegenheid. Wij praatten haast nergens anders over en namen voortdurend proeven met allerlei soorten hout en met stukken steen, die wij langs den weg vonden. Vaak had ik gelezen van primitieve volken, die op verschillende manieren vuur maakten, en ik probeerde ze allemaal. Mijn handen zaten onder de blaren door het ronddraaien van de stukken hout. Ik sneed stukken vleesch van mijn vingers bij mijn pogingen om vuur te maken door twee brokken steen tegen elkaar te slaan. Eindelijk was ik op het punt het maar voorgoed op te geven. „Ik geloof nooit, dat iemand anders ooit al eens vuur gemaakt heeft op die manier," bromde ik. „Je zag, dat de nobargan het maakte," bracht Duare mij in herinnering. „Er moet een of andere truc bij zijn," hield ik vol. „Geef je het op?" vroeg zij. „Natuurlijk niet. Het is net als met golf. De meeste menschen leeren het nooit behoorlijk spelen, maar weinigen geven het op om het te probeeren. Ik zal waarschijnlijk doorgaan met te trachten vuur te maken tot de dood mij overvalt " Ik was ijverig bezig met wat tonder en trachtte met behulp van steenen, die wij langs den weg gevonden hadden, een vonk te slaan die den tonder vlam zou doen vatten. En toen, plotseling, terwijl ik juist de steenen moedeloos wilde wegwerpen, schoot er een reeks vonken uit een der steenen en ontstak den tonder. Ik kan mij moeilijk herinneren ooit zoo blij geweest te zijn als op dat oogenblik. Met behulp van dat vuur was ik in staat een boog te maken en scherpe steenen punten aan een speer en pijlen. Ik spande den boog door een liaan als pees te gebruiken en versierde mijn pijlen met de veeren van vogels. Duare stelde heel veel belang in dit werk. Ze verzamelde veeren, en bond ze aan mijn pijlen met de lange halmen van een sterke grassoort, die overvloedig in het bosch groeide. Ons werk werd vergemakkelijkt doordat wij stukken steen- gebruikten, die wij gevonden hadden en die den vorm bezaten van een schraapmes. Ik kan niet zeggen welk een verandering er over mij kwam, doordat ik in het bezit van die wapens was. Ik was mij gaan voelen als een opgejaagd dier, dat tot zijn verdediging alleen maar vluchten kan, en dat is een zeer ongelukkige situatie voor den man, die door zijn heroïsche hoedanigheden indruk wil maken op het voorwerp van zijn liefde! Ik wil niet zeggen, dat ik altijd door deze gedachte koesterde, maar met steeds toenemend besef van mijn onmacht en het voortdurend inférieuriteitscomplex, begon ik werkelijk te wenschen, dat ik een beter figuur tegenover Duare kon slaan. Ik zag den toestand nu echter geheel anders onder de oogen. Ik was nu eerder de jager dan het wild. Mijn erbarmelijke, armzalige wapens verdreven ieder gevoel van aarzeling. Ik voelde mij nu tegen alle gebeurlijkheden opgewassen. „Duare," riep ik, „ik zal Vepaja vinden! Ik ga je naar je vader brengen." Ze keek mij vragend aan. „Den laatsten keer, dat wij er over spraken," bracht zij mij in herinnering, „zei je, dat je er geen flauw besef van had, waar Vepaja lag, en dat je, al wist je het, er toch wel nooit zou kunnen komen."

C. « Tk.-I^UZZLES No. 61S

was in gesprek met een zeer hooghartige dame, die zich er altijd op liet voorstaan, dat zij uit zulk een deftig milieu kwam. „Ik ben de vorige week verhuisd," vertelde zij o.m. „In die burgerlijke buurt kon ik het werkelijk niet langer meer uithouden." „En zag u geen kans om die buurt op een andere manier op hooger peil te brengen dan door te verhuizen?" vroeg mijn neef langs zijn neus weg. „Ja," zei de man, die zich geheel alleen door het leven had geslagen, „ik was negen maanden oud, toen mijn vader en moeder stierven en sindsdien heb ik altijd voor mij-, zelf moeten zorgen." „Maar hoe kon je nu voor jezelf zorgen, toen je negen maanden oud was?" „O, ik ben naar een baby-tentoonstelling gekropen en heb er den eersten prijs gewonnen!" Een zeer degelijke en solide oude dame nam een nieuwen tuinman in dienst. „Heb je getuigschriften van de menschen, waar je het laatst bent geweest, jongeman?" vroeg zij. „Neen, mevrouw," antwoordde de jongeman, „ze wilden ze mij niet geven." „Waarom niet?" „O," was het verstrooide antwoord, ,,ik heb een van de cipiers geslagen." Tom: „Wat gebeurt er nu, als je uitvinding eens blijkt niet te werken?" Dick: „Dan zal ik het zelf moeten doen." Schuldenaar: „Het spijt me, kerel, maar je kunt nu eenmaal van een kikker geen veeren plukken." Schuldeischer (zijn mouwen opstroopend): ,En wie maak-t jou wijs, dat jij een kikker bent?" Trotsche vader: „Ik heb mijn zoon altijd een behoorlijke toelage gegeven en nu ben ik van plan hem ook zijn carrière goed te laten beginnen. Ik weet alleen niet hoe." Vriend: „Dat is niet zoo'n kunst. Zeg hem alleen maar, dat die toelage ophoudt. Dan zul je eens zien hoe goed hij begint!"

KN1PPUZZLE Bovenstaande stukjes moeten uitgeMONOORAMRAADSEL knipt, of overg-etrokken of g-ecalqueerd worden, en op zoodanige wijze samengevoegd en opgeplakt worden, dat er een portret ontstaan is van een bekende Aroerikaansche ster. Onder de goede oplossers, die ons voor T9 November (Indische abonné's voor 19 Januari), de opgeplakte foto en den naam van de actrice zenden, zullen wij tien foto's van haar verdeden. De oplossingen te adresseeren aan: Redactie: „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart s.v p. duidelijk vermelden: C. d Th-puzzles no. 675. Zij, die ook de Wekelijksche Vraag wenschen op te lossen,kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven de oplossingen dan op een apart, eveneens volledig van naam en adres voorzien velletje papier te schrijven. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij' alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

KNIPPUZZLE

Greta Garbo

— 15^_^____

•

■

■

^^

^

Welke zin kan samengesteld worden uit bovenstaande dooreengeworpen letters? Wij stellen een hoofdprijs van fl. 2,50 en drie troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder degenen, die ons voor den in de knippuzzle genoemden datum goede oplossingen zenden.

De tien foto's van Garbo vielen ten deel aan: mejuffrouw A. Willemse, Rotterdam; mejuffrouw A. van Asperen, Den Haag; mejuffrouw A. v. d. Wetering, Amsterdam;mejuffrouw A. Krugler, Haarlem; mejuffrouw de Groot, Hilversum; den heer A. Th. in 't Hout, Rijswijk; den heer W. Heggen, Den Haag; den heer B. Dijkstra, Amsterdam; mejuffrouw J. v. d. Meulen, Apeldoorn; den heer Douma, Groningen. VISITEKAARTJESRAADSEL

(Wordt vervolgd).

■M^^^^

ÉBI

OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 612

Dokter: „U moet u niet zoo met uw verdriet opsluiten, mevrouwtje. Kijk eens om u heen en trouw met een anderen aardigen man." Weduwe: „O, dokter, is dat een huwelijksaanzoek?" Dokter: „Mevrouw mag ik er u op wijzen, dat geneesheeren wel medicijnen voorschrijven, maar ze nooit zelf gebruiken?" „Wie is die vreeselijk vervelende vrouw toch, daar tegenover mij, die maar aan één stuk door zit te praten?" „O, dat is mijn vrouw." „Het spijt mij, dat is vreeselijk dom van me." „Neen, van mij!"

EM

Helen Twelvetrees Grelel Theimer Wolf Albach-Retty Mejuffrouw D. Arends te Eindhoven verwierf den hoofdrijs, mejuffrouw G. van Glansbeek te Den Haag, den heer Th. Numan te Tiel, mejuffrouw R. van Woerkom te Den Bosch de troostprijzen.

I

•

••

■'

:j

>

WW *.4,l. W:« I I^J. JJIilPIJ

^T

^^^^^^^^^

One more spring Naar den beroemden roman van ROBERT NATHAN. Een Winfield Sheehan-productie. Regie: Henry King. Rolverdeeling: Elizabeth Janet Gaynor 0tk ar Warner Baxter Rosenberg Walter King Mrs. Sweeny Jane Darwell Mr. Sweeny R0ger Imhof Sheridan Grant Mitchell Miss Weber Rosemary Ames Vendumeester John Qualen Politieagent Nick • Foran Winkeljuffrouw in antiquiteitenzaak Astrid Allwyn De flu"«* Lee Kohlmar Verpleegster Jayne Regan Oppasser in dierentuin .... Stepin Fetchit

.1. Grant Mitchell en Janet Gaynor. 2. Janet Gaynor en Warner Baxter. 3. Warner Baxter en Stepin Fetchit.

Zooals het leven soms de meest interessante personen te zamcji voert onder de vreemdsoortigste omstandigheden, zoo vereenigt „Twee vagebonden en een meisje" avontuur en liefde te midden van het groote stadsleven, waar de moeilijkheden van het hedendaagsche bestaan verzacht worden door de koesterende zonnewarmte op een vroegen lentedag. Otkar, de eigenaar van een pittoresk antiquiteitcnwinkeltje, bevindt zich op dezen eersten dag van het jaar in het schaduwrijke stadspark, waar hij met het optimisme van het nieuwe jaargetijde zijn faillissement en zijn noodlot met een glimlach onder de oogen durft te zien. De vendumeester heeft hem wel is waar niets anders overgelaten dan een groot antiek praalbed uit den Napoleontischen tijd, doch Otkar heeft vertrouwen in de toekomst en besluit opnieuw te beginnen. De eerste, die zich bij hem aansluit, is Rosenberg, een musicus, die droomt yan een glorierijke toekomst, doch nog steeds niet den zoo verlangden roem heeft verworven. Zij slaan — hiertoe door een vriendelijken tuinman. Sweeny genaamd, in de gelegenheid gesteld — het groote praalbed op in een gereedschappenhuisje achter in het park en hebben zoo een verblijfplaats voor den nacht. Als dank voor zijn vriendelijkheid vergast RosenberR den tuinman op eenige ^eaeren op zijn viool en hij is zeer verheugd

W^ *** * lipt

kil hbll ntijjk

_^__^___

als vooroijgangers bovendien eenige muntjes in zijn hoed laten vallen. Hiervoor kunnen zij weer voedsel koopen, doch wanneer het geld op is, oesluit Otkar voor het benoodigde te zorgen. Als operatieterrein zoekt hij een luxueuze gelegenheid uit, waar millionnairs hun tijd met veel champagne en vroolijkheid zoek brengen. Wanneer hij aan het keukenvenster staat, in de hoop een schaal eten te kunnen wegnemen, ziet hü een lief meisje, dat er zeer berooid en hopeloos uitziet. Zij heet Elizabeth en besluit zich bij het troepje uit het gereedschappenhuisje aan te sluiten. Ook zij neemt haar deel in de zorgen voor de dagelijksche behoeften op zich en weet door haar zonnige natuur meer vreugde en vroolijkheid in het leven van allen te brengen. Binnen afzienbaren tijd komt Otkar dan ook tot de conclusie, dat hij meer dan hopeloos verliefd op haar is geworden. Op zekeren dag redt Elizabeth een man uit een der vijvers, die in een moment van zwakheid een einde aan zijn leven wilde maken. Het blijkt Mr. Sheridan te zijn, een bankier, die al zijn geld heeft verloren en dacht, dat zijn laatste redmiddel de groote vijver in het park was. Ook hij sluit zich nu aan bij de jonge menschen uit het tuinhuisje, die hopen op betere tijden. Wanneer de nood het hoogst is, besluiten zij eten te stelen uit de opslagplaatsen van den dierentuin, waar een zeer menschlievend oppasser het toezicht heeft. Bovendien wordt een politieagent, die geregeld dienst heeft in het park, hun vriend. Een moeilijk moment krijgt Otkar nog door te maken, wanneer Elizabeth op zekeren dag met veel geld thuiskomt en hij in zijn verliefdheid denkt, dat zij het van een of anderen man heeft gekregen. Het blijkt echter, dat 't het geld is, dat Rosenberg opgehaald heeft met zijn vioolspel en hiermede begint het zonnetje voor allen door te breken. De bankier wordt van alle blaam gezuiverd en zal zijn kantoor weer openen. Hij is hierover zóó verheugd, dat ook voor Elizabeth en Otkar de toekomst er vroolijk gaat uitzien. . Mr. Sheridan zal namelijk den antiquiteitenwinkel van Otkar voortaan financieren en wanneer de iente haar intrede doet, heeft dit groepje jonge menschen den weg naar geluk en voorspoed teruggevonden.

f

•»

^^^'v^^wf^^^w^i^m

AH© h®t leven een tesigedS© wcDirdfi EX-KONING AMANOELLAH VAN AFGHANISTAN EEN

FANTASTISCH

EINDE

EENER

REGEERING.

Er leven op het oogrenblik heel wat onttroonde vorsten als ballingen buiten de grenzen van hun land. Misschien overtreft hun aantal wel dat dergenen, die nog op hun troon zetelen. De meesten hebben, gedwongen door den wil van hun volk, moeten abdiceeren, en de omstandigheden waaronder zij hun waardlgheid moesten neerleggen, zijn dikwijls ~,z90 ?oe<1 als ae aanleiding — zeer verscheiden geweest: van diep-tragisch vaak tot ook wel eens bijna-komisch. Aan geen enkele regeering is echter op zóó'n fantastische wiize een einde gekomen als aan die van ex-koning Amanoellah van Afghanistan, wiens reis eenige jaren geleden door Europa reeds zooveel stof gaf tot allerlei geruchtmakende couranten-beschouwingen. Indien men niet beter wist, zou men geneigd zijn te denken, dat hij het er bewust op aangestuurd heeft, dat het volk tegen hem in opstand kwam. Het feit echter, dat hij dan zonder eenigen zin opzettelijk zijn leven zou hebben geriskeerd verwijst die veronderstelling naar het rijk' der onmogelijkheden. Men moet dan ook eerder denken aan een absoluut gebrek aan inzicht wat de mentaliteit van zün volk betreft. Amanoellah — wiens naam vertaald de Konlng Amanoellah en rijn gemalin Vrede Gods luidt — werd als derde zoon van de Afghaansche koninklijke familie gedeze pgrootheidswaanzin" — zooals boren. Zijn grootvader, Abdoer Rahman deIn Engelschen het noemden — lag de Khan, was een woest en wreed tyran, die kiem van zijn ondergang. er echter toch in slaagde eenige orde in In de hoofdsteden van Europa werden zijn land te scheppen. Een Britsche subsi- legaties gjevestigd, en vreemde gezanten die — het is opmerkelijk hoeveel regeerin- aan het hof te Kaboel — zooals de Afgen door Engeland financieel gesteund ghaansche hoofdstad heet — ontvangen. worden! — verschafte hem de middelen Zonder te vragen of zij welkom waren, een „sluitende begrooting" te verkrijgen, voerde Amanoellah onmiddellijk en zonder en ambtenaren aan te stellen om een pri- eenijren overgang een aantal hervormingen mitief recht te spreken — voor dien tijd in, die financieel verre boven de draagwas er heelemaal geen recht in Afgha- kracht van het — arme — land gingen. nistan — en om belastingen te innen In Verplicht onderwijs — op papier — werd ruil voor deze subsidie beloofde hij Enge- ingevoerd; Turksche officieren werden land geen vriendschapsverdragen met an- naar Afghanistan geroepen om de troepen dere mogendheden te zullen sluiten. te oefenen, wier uniformen even kostbaar Amanoellahs vader zette de Britsch-ge- als ondoelmatio- waren; Italiaansche exzmde politiek van Abdoer Rahman Khan perts moesten komen om radio-stations in voort. Hij toucheerde eveneens de Engel- te richten, terwiil Duitsche ingenieurs de sche subsidie, en kwam de daaraan ver- mijnen moesten helpen ontginnen, waarvan bonden voorwaarden trouw na. producten over enorme afstanden met Vooral dit laatste was zeer tegen den de muilezels moesten worden vervoerd. Bozin van den jongen prins Amanoellah, die vendien werd er een luchtmacht gecreëerd het leger commandeerde en niets zoozeer onder leiding van Russische officieren. haatte als de werkeloosheid, waartoe hij Boven Kaboel, in de bergen, werd er een door de politiek van zijn vader was ge- zomerresidentie gebouwd, met parken, dwongen. Hü haakte naar verandering cafés, bioscopen en muziektenten. De inen in 1919 werd zijn vader vennoord! heemschen, die eeuwen lang gewoon waAmanoellah had een kloppend alibi en ren op hun hurken te zitten als zij wilden maakte van de gelegenheid gebruik om, de rusten, werden door politie-agenten van aanspraken van zijn ouderen broer negee- het gras gejaagd en gedwongen op stoelen rend, zichzelf tot Emir uit te roepen. plaats te nemen. Een Fransch architect Een van zijn eerste daden was nu En- kreeg- de opdracht een nieuwe hoofdstad gelsch-Indië binnen te vallen. Hij had ech- uit den grond te stampen. ter geen succes met zijn veldtocht en naDoor al deze hervormingen begon de dat Engeland hem een „demonstratieve bodem van de schatkist zichtbaar te worles had gegeven, was dit land bereid — den; extra belastingen drukten op boeren omdat het zijn handen toch reeds vol had en edelen, en allerwegen nam de ontemet het Verdrag van Versailles — een vredenheid toe. Het was dan, dat Amaverdrag met den nieuwen, heerschzuch- noellah het plan opvatte als een échte tigen vorst te sluiten, waarbij op voorstel koning een rondreis door het Oosten en van Amanoellah de subsidie verviel en door Europa te ondernemen. Het geld Engeland van iedere contrfile over Afgha- hiervoor moest het reeds verarmde volk nistan afzag. opbrengen Toen het binnen was, klonDe jonge Emir stelde zijn nederlaag te ken de Strophen van een nieuw gemaakt velde als een schitterende overwinning volkslied door de lucht, kanonschoten davoor, verklaarde zichzelf tot Bevrijder van verden ten saluut en de hof-auto zette zich zijn volk en liet zich tot Koning kronen — in beweging, terwijl de ongesluierde, glimden eersten koning van een treheel vrii lachende koningin naast Amanoellah zat. Afghanistan! Het eerste bezoek in Europa gold

Itahe, waar het koningspaar hartelijk w ?"?L0.nJtvan8-en- Amanoellah deed in hartelijkheid met onder: hij schonk eenige honderdduizenden lire aan de armen, gai geschenken links en rechts en deed een bestelling van honderd personen-en vrachtauto s, die onmiddellijk naar Kaboel gezonden moesten worden.... , kParils verliep het bezoek ongeveer op dezelfde wijze en toen Londen aan de beurt kwam, kon Engeland niet minder hartelijk zijn en ook Amanoellah deed,als0 ui n^olt moeiliJkbeden met dit rijk had gehad. Ook hier kregen de armen 'n vorstelijke gave, ook hier deelde hij met milde hand geschenken uit en toen 't oogenblik van scheiden gekomen was, keerde Amanoellah in denzelfden stijl via andere hoofdsteden terug. En onderwijl hoorden jaloersche ooren in Afghanistan iedere bijzonderheid van den tocht en vernam men daar, waaraan de ten koste van zooveel ontberingen opgebrachte belastingpenningen werden besteed. Terwijl de belastingambtenaren de laatste penningen bü het volk weghaalde, maakte dit in verbeten woede de rekening op. Terug in zijn land, waarvan hij de sternmin? blijkbaar in het geheel niet bevroedde, begon Amanoellah opnieuw met het invoeren van hervormingen. Zijn eerste besluit was, dat Afghanistan voortaan een parlement zou hebben. Onbeschaafde en ongeletterde inheemschen, die niet eens wisten wat een volksvertegenwoordiging was, hadden zich op wensch van den koning naar de hoofdstad gespoed. Daar werd de verbaasde afgevaardigde door de politie ontvangen en naar barbiers gebracht, die hem zijn baard afschoren en zijn lange hoofdharen kortknipten. Hierna werd hij, nog steeds onder toezicht van de politie, in een confectiepakje gestoken en werden zijn voeten voor het eerst van zijn leven in schoenen geperst. Aldus gemoderniseerd, werd het „kamerlid" op een der banken — achter traliewerk! — van het eerste Afjrhaansche parlement gezet, en begon zijn konine, gekleed in de gehate buitenlandsche dracht, 'n redevoering tegen hem te houden over het vele goede, dat hij op zijn reis had gezien en genoten! Met verbazing en woede luisterde de volksvertegenwoordiging toe en met eens zoo groote verbazing en woede vernam daarna heel Afghanistan wat er op 'skonings tocht had plaatsgevonden. Hiermede was Amanoellahs lot bezegeld! Een golf van haat sloeg in het gansche land teilen hem op. Overal kwam men in opstand; overal werd er geroofd en gemoord en gebrandschat op een manier, als men zelfs in Afghanistan nog nooit gekend had. Amanoellah begreep, dat zijn rijk ten einde was, en dankbaar maakte hij gebruik van de hem geboden gelegenheid om het land aan boord van een Russische vliegmachine te ontvluchten Zonder saluutschoten, en zonder dat het volkslied gespeeld werd Aan een koningswaan, die een volk millioenen kostte en het een zee van ellende berokkende, was een eind gekomen Mèt zoovele andere onttroonde vorsten kon Amanoellah voortaan in het buitenland gaan zitten peinzen over de fouten van zijn regime

Begeerde danseres .. . Zij weet, dat de geur van parfum "4711" Tosca aan haar bekoorlijkheid een onvergelijkelijke betoovering verleent. Zij gebruikt daarom ook ter volmaking harer schoonheid slechts de "4711" Tosca kleinoodiën, uitgelezen cosmetische middelen, die alle gelijk de welriekendheid van "4711" Tosca bezitten.

KOMT SPOEDIG OP BEZOEK....

nzïsk ac ai ccf\. cuanciLg- caoLccuxi^c wxrr^ oLe laeu^oBfx/ij^aaforr\cc 2!^ Irv de mrxLcr« — ousKyrodax plcLïXcr» LuAAjarv kcWwsrvj?

WE HEBBEN IETS KLAARGEMAAKT!

KNIPPLATEN PAKKET beüKxt ö plaieiK ii\cè I7Ö afl>cclclXjvjcr\ scKjopper^ uxscclcrs ffpcclooccL cf^t.avfe ivjDiar b=cl
ALLERAARDIGST OM UIT TE KNIPPEN EN OM ZELF OP TE PLAKKEN

Handig en eenvoudig Het schuimt direct Prettig en Practisch

EEN „ECHT" WERKJE VOOR DEN KOMENDEN WINTER /

Ervaren kappers, ware vaklieden zeggen: Vete shampoons onfveffen hef haar te sterft, zoodot het tensfotte afbreekt, nadat het eenige malen verraderlijk mooi geglansd heeft. Alleen Silvikrin Liquid Shampoon bevat haarvoeding.

De plaiofN« z^Jfv u^ ce^v, crascLappc LSLCf*p-cuW: CTV oer^9cK/8L/fl: i^oot« kcè oppLaiciLC/fv Is e*> \sty c^cuto-e^oLi

PRIJS SLECHTS 55^

Alleen Silvikrin Liquid Shampoon geeft het haar gezonden glans, omdat zij het haar voedt door haar gehalte aan Neo-Silvikrin.

aarv ole ädnxiixIs'tpcutLc Gaiocajaicp 22 Csujljc^,febglpo I\DO4-IÖOO Ssldcfx.cfNby ALLE AGENTEN EN BEZORGERS

De eenige Shampoon ^ ter wereld met haarvoeding

10 waisehingen

BESTELT SPOEDIG DE VOORRAAD IS BEPERKT!

48

cts.

Silvikrin Liquid Shampoon

VOOR INDIË NA TOEZENDING VAN SOek FR.P.P.

Silvikrin Liquid Shamfoon geeft geen neertlag. Doctoren bevelen ze aan. Vraag een gratlt mouttr aan: Silvikrin Laboratorium. Verlaatatr. 52-56. Rotterdam.

19 ^

£ *L,,£^..J.Ji:^.-

■■:,..,

Vaart Kansspel aan pöilantropie En steunt l>et tverJc ran de J. /. UI

1^

8

PP* VOOR f 2.50 per lot kunt U winnen een der waaronder 6 HEERENHUIZEN

■ llll'iai >l 1

I

Itj

KONINGINNEWEG 155 AMSTERDAM DAENDELSSTRAAT 33 DEN HAAG

DEN TEXSTRAAT 56 AMSTERDAM

CLAES DE VRIESELAAN 15 ROTTERDAM

(Vervolg van pagina 10 van Scotland Yard in het oog kreeg, die voor het gebouw heen en weer drentelden. Het gaf Jim een schok. Conversatie met vertegenwoordigers van de politie stond niet op zijn programma voor dezen morgen. Hij greep de spreekbuis. „Dit is Euston," snauwde hij. „Ik heb immers Kings Cross gezegd, idioot 1" De taxi keerde snel en stoof weg en Jim slaakte een zucht van verlichting. Maar die verlichting duurde slechts kort: want voor Kings Cross stonden ook twee rechercheurs. „Charing Cross," beet Jim, terwijl het zweet hem uitbrak. De taxi-chauffeur was verontwaardigd. „Ik kan er een eed op doen, dat u Kings Cross gezegd hebt, meneer." „Charing Cross! Klets niet, vent. Je krijgt een pond, als je opschiet." De chauffeur schóót op. Jims zenuwen waren knapjes van streek en ze werden er niet beter op, toen hij uit de verte detective-inspecteur Weston glimlachend voor den ingang zag staan. Hij begon wanhopig te worden. Hij leunde uit het portierraampje, duwde twee biljetten van een pond in de hand van den chauffeur en mompelde één woord: „Paddington!" De chauffeur wipte onthutst overeind. „Verdraaid. Bent u gek of ik?" flapte hij er uit. En toen, met een flits van echt Londenschen volkshumor: „Waarom kóóp je die ouwe rammelkast niet van me, dan kun je je veel voordeeligcr laten rondrijden!"

6 LUXE AUTO'S

VAN LENNEPWEG 21 DEN HAAG

FORDOR SEDAN DE GRAND LUXE

J. A. FEITHSTRAAT 16 GRONINGEN

^••••mummtmm^mmt

\ ZES PHILIPS RADIO-TOESTELLEN; ZES K.L.M.-RONDVLUCHTEN BOVEN NEDERLAND-'zES , | EXCELSIOR STOFZUIGERS; ZES JUNCKER RIJWIELEN (NEDERLANDSCH FABRIKAATl' ETC 1 ♦

♦»»♦»♦••»

♦♦♦»^♦♦♦♦^

♦»♦»••»

»♦♦♦•♦»

>

KOOPT LOTEN a f Z.SO -«■ Td^T^e?^

ACHTERGRACHT 98, POSTGIRO 10260, Gem.-Giro V.1026,

Tel. 50248, 53362, Fa. I. Sajet, Ruyschstr.117; berzon's Modemagazijn; Bijenkorf; Vroom&Dreesmann; Hirsch; Bonneterie' H.E.M.A : te s-Gravenhage bij; Mevr. Jöels, Laan van Meerdervoort 148 tel 337272; Drukkerij Levisson, Hofwijckstraat 9; Gerzon's Modemaq ■ Bijenkorf; Het Warenhuis; H.E.M.A.; te Rotterdam bij: Secretariaat „Daviro", Weste Wagenstraat 74-76, tel. 11106; Gerzon's Modemag.; Bijenkorf; Vroom&.Dreesmann; H.E.M.A.' Aan „De Joodtch» Invalide" Nw. Achtergracht 96, Amsterdam

Bes/eJfeil/e/

6 L O T E R IJ E N - ledere hier ij 24.000 /ofen

f Goedgekeurd door den Minisier van Jusiiiie dd. 19 Maart 1934. No. 855)

TREKKINGSLIJSTEN NA DE TREKKINGEN DOOR HET GEHEELE LAND GRATIS VERKRIJGBAAR

Knipt ait uit WT — 20 -

JOOH

Zoo hebben wij dan ook thans zelf bij de Nederlandsche première in de Residentie kennis kunnen maken met Kurt Jooss' nieuwste schepping: het dansdrama „De Spiegel", waarin de problemen der na-oorlogsche maatschappij op satyrische wijze worden behandeld. Dit dansdrama heeft veel overeenkomst met Jooss' beroemd geworden „Groene Tafel" en is zeker van een even groote sterke spanning. Het telt vele ontroerende momenten („Catastrophe" en „Werkloozen"), doch de symboliek is wel erg verward en veel moeilijker te volgen. Toch moet erkend worden, dat het geheel boeit, ook door de prachtige choreografie, die bewondering afdwingt. Het zijn vooral Elsa Kahl en Ernst Uthoff, die zich hierin bijzonder onderscheiden, zonder ook maar een oogenblik de groote homogeniteit te verstoren. Niet minder belangrijk echter, hoewel geheel verschillend van karakter, is het ballet „Heden Johann Strauss", dat verlukkelijk is van gratie en dartelheid en waarin vooral opvallen Elsa Kahl en Otto Struller als „de duivel en zijn moer", maar waarin ook onze landgenooten Noelle de Mosa en Atty van den Berg toonen, welk een voorname en verdiende plaats zij bij het Jooss-ballet innemen. Dat er een reprise van „Wereldstad" in het programma was opgenomen, is een verheugend feit. Het behoort tot een der meest geslaagde nummers van het repertoire. Fritz Cohen en Fritz Waldmann deden wederom voortreffelijk werk als muzikale begeleiders en niet onvermeld mogen blijven de fraaie en suggestieve kostuums van Leeder, Kirst en Heckroth. Het enthousiasme voor Jooss' wederkeeren in ons land was groot en verAttie v. d. Berg en Rudolf Pescht diend. Wie de groote danskunst eert, verzuime niet een dezer inHeden. . . . Johann Strauss. drukwekkende voorstellingen bü te wonen!

6 XIOOO PRIJZEN

■"!"■

IL

Verzoeke mij te zenden !ot(en) ä f2.50. * Het bedrag gelieve U bijgaand aan te treffen. * Het bedrag zend rk U per ^ll"0 , toe. ^ postwissel (Handteekening)

Naam: Adres: ♦ Doorhalen wat niet verlangd wordt S.v.p. met drukletters In te vullen.

Jims gezicht was, vertrokken van ziedende drift en spanning. „Paddington! Den kant van de aankomstperrons I" De chauffeur berustte. Twee pond zijn twee pond en wat ging het hèm eigenlijk aan of die vent met zijn goeie geld wilde smijten. V. De taxi bereikte Paddington Station en een kruier opende gedienstig het portier. Jim vermande zich, stapte uit en spiedde behoedzaam om zich heen. De perrons van aankomst lagen vrijwel verlaten. De kruier staarde met vragenden blik naar de suit-case. Wat deed iemand met bagage aan deze zijde van het station? „Moet die er uit, meneer?" vroeg hij ten laatste, toen Jim bleef zwijgen. „Eh... ja ... goed," hakkelde Jim. „Gaat er niet een expres om 10.15?" „Ja, meneer. Stopt niet eerder dan Reading." Hij trok de suit-case uit den auto en liet even een verschrikt hijgen hooren. De tasch was bedrieglijk zwaar, hetgeen niet te verwonderen viel, in aanmerking genomen, dat zij Jims gansche professioneele uitrusting bevatte — — een keurcollectie inbrekerswerktuigen, die hij gedurende een reeks van jaren met zorg bijeen had gebracht en waarop hij niet weinig trotsch was. „Een aardig vrachtje, meneer," merkte de kruier vertrouwelijk op. „U bent zeker in de ijzerbranche?" Én daarop tot den chauffeur, op verongelijkten toon: „Heb je geen hersens in je kersepit, kerel? Meneer moet de tienvijftien hebben en jij brengt hem aan de aankomstzijde! Nou kan ik voor - 21 -

„

_

jouw pleizier met dat zware ding naar den anderen kant sjouwen. Ze moesten je je vergunning afnemen . .." Dat was te erg voor den veelgeplaagden chauffeur. Hij vertelde den kruier in gepeperde taal, hoe hij over hèm en zijns gelijken dacht en zonder zijn tegenpartij gelegenheid te geven in dezen zelfden stijl te antwoorden, gaf hij gas en liet zijn „ouwe rammelkast" in angstwekkende vaart wegsuizen. „Rare portretten heb je onder die chauffeurs," verklaarde de kruier wijs(Vervolg op pagina 23)

Onlangs hoorde ik, dat een tandarts, die zich in onze buurt had gevestigd, in z'n wachtkamer een radio-apparaat had neergezet, dat den heelen tijd aan het geluid maken was. In ons clubje sprak ik hierover mijn verwondering, sterker, m'n ergernis uit. De Grijze was het natuurlijk weer niet met me eens, die eigenwijze kerel. En hij zei: Pruttelaar, jij hebt ongelijk, die tandarts heeft gelijk. Waarom? vroeg ik verbeten. Begrijp je dat niet? Neen, zei ik kort en vastbesloten (je moet tegen een kerel als De Grijze altijd op je stuk blijven staan). Je hebt ongelijk en ik zal je vertellen waarom. Als dat ding den heelen tijd speelt, dan zijn de patiënten blij. dat ze Tilt de wachtkamer kunnen en onder zijn handen kunnen komen Ik ergerde me over die flauwiteit. De anderen lachten. En ik ergerde me nog meer! Een mensch is maar een mensch. Zelfs uw PETRUS PRUTTELAAR.

•

■

^»^^^^«^ra^w^ffpapppp^pipii

-

ROOD

De lilmact«ur Alwin Neu» is op 56-j«rig«n !e«Hijd •e Berlijn overleden.

De bekende (ilmttttr Gingar Roger« heeft haar contract mat da maatschappij R.K.O. verbroken. Zij vond haar salaris van 1000 dollar par waak te taag.

In 3 maanden

BLIJSPEL IN DRIE BEDRIJVEN VAN HENRI DUVERNOIS

17 K.G. afgevallen.

VER. ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL

Een dame schrijft ons over het gebruik van Facile

Net Vereenigd Rotterdamsch-HofstadTooneel heeft goed gedaan door het nieuwe stuk van Duvernois op zijn programma te zetten. Het stuk heeft verdienste en bij de eerste opvoering deed het een volle zaal lachen, niet om flauwe grapjes alleen, maar om de geestige, rake gezegden, welke den dialoog aantrekkelijk maken en die ook hier insloegen. Een parodie kan het stuk genoemd worden of een satvre op de rijke lui, die meenen op politiek en economisch gebied de ultra-linksche partijen te moeten dienen en naar de vergaderingen er van te gaan, propaganda er voor te maken, moeite en kosten er voor over te hebben, zoover zelfs te gaan dat zij hun huizen openzetten voor de pnrtijgenooten.

„Ondergeteekende w/J met het volgende gaarne een aanbeveling geven voor de Facil-Pastilles. Gedurende bijna één Jaar ben ik met een Facil-kuur doorgegaan en heb daarmede een resultaat bereikt, zooa/s s/echts zelden voorkomt/ Ik gebruikte in 3 maanden 3 buisjes en viel 77 K.G. af (resp. 5, 6, en 6 K.G.). Ik ben niet ziek geweest en ondervond ook geen enkel onaangenaam gevolg bjf het innemen van de Facil-Pastilles" M.L.J.

Wenscht U ook Uw gewicht te verminderen zonder daarbij een of ander gevaar te loopen, koopt U dan nog heden bij Uw apotheker of drogist een buisje Facil-Pastilles è f. 3.—, voldoende voor een kuur van 3 weken, en ook U zult tevreden zijn.

C A f* 1 1 het eerste r ^ V* I Li het grootste

Da Amarlkaanscha (llmactaur Adolphe Manjou lijdt aan aan maagkwaal. Hij IS In aan xiakanhuls te Hollywood opgenomen.

De Duitscha fllmspaalstar Jessie Vthrog ts mat dan dramaturg Willy Krause in het huwelijk getreden.

J ■ ■1 Hl

JBIP^

^HH E i

sSS.

- , *t

^■.. ■,:.-jmA

1

aa.

3

^

11 1

*^

||

.- illmactaur Richard Barthelmass heeft te Hollywood een algen filmmaatschappij opgericht.

Da Naderlandscha kapetmaastar Henk Bonnanbarglsals dirigent aan het „Theater andarWiaü" ie We e -1 e n verbonden.

De filmster Anny Ondra ligt te Praag ernstig ziek, ZIJ zal voorloopig niet kunnen filman.

man een afgod maakt, werden meesterlijk door haar gespeeld. Zij werd daarbij bijzonder goed geholpen door Anton Roemer, haar rijken vader, den self-made man, die volgens zijn eigen zeggen, zich veel gelukkiger voelt in een eenvoudig hotel, dan in een van zijn vele kasteelen. Theo Frenkel wist den knappen leeraar, smoor-verliefden echtgenoot en wetenschappelijken werker al bijzonder goed uit te beelden. Helene Berthe speelde goed en was goed gekleed. Hetzelfde kan zeker van Annie van Ees gezegd worden. Met smaak waren haar kostuums gekozen. De zwarte japon van Mimi Boesnach paste wel heel goed bij haar rol van secretaresse, die geraffineerd de jaloezie van de „echtgenoote" wist op te wekken. De kleine rollen waren eveneens goed bezet. Felix Roelofs speelde den zoon des huizes, die meer belang stelt in de keuken en de keukenmeisjes dan in de wijze lessen van z'n leeraar. Annie van Ees en Theo Frenkel. Het decor was voortreffelijk, verzorgd. Daarvoor een speciaal woord van lofl Doch bij ai het theoretisch gedoe, hel „Geschwärm'' over wereldverbetering, wenschen zij echter hun eigen gemak en hun lieve leventje niet op te geven. Deze gedachte wordt in de drie actes uitgewerkt, maar tegelijk geven zij te aanschouwen hoe 'n dochter van rijken huize trouwt met den leeraar van haar broer, een H. S. Ashton. Rembrandt. Uitg. N.V. van Holkearmen, zij het intelligenten jongeman. ma en Warendorf. Amsterdam. Pr. im?. / ü.üó ■ Zij ziet in haar man den grooten volks- geb. / 2.90. leider, dwingt hem op vergaderingen te Rembrandts leven biedt de tragische combinaspreken, terwijl hij zelf zich bij geen enkele tie van groote materieele zorgen, die volgden op politieke partij verlangt aan te sluiten, en een tijdperk van luister en rijkdom. De Leidsche het liefst in zijn studeerkamer verblijft om molenaarszoon is ons in de eerst% plaats bekend zijn studie voort te zetten. als de geniale schepper van tal van meesterwerDe secretaresse van een lid van de ken, waarvan de schoonheid thans nog meer partij, wekt de jaloezie op bii het jonge wordt gewaardeerd, dan in den tijd waarin vrouwtje, met 't gevola dat zij liever haar zij ontstonden. Doch ook zijn leven is onze man weer uit de politiek ziet gaan, om aandacht waard. Ashton heeft getoond de kunst daardoor meer zekerheid . te krijgen hem te verstaan om Rembrandt als mensch in zijn alleen voor zichzelf te behouden met op- gezin en in zijn periode te teekenen en daarbij offering van de „partij". ookeenteekeningte geven van zijn omgeving, de Wel heel bijzonder vlot en geestig was opbloeiende stad Amsterdam. Met groote kennis het spel van Annie v, d. Lugt Melsert-van der historische feiten wist hij ons hoofdfiguren en Ees, wier rol als het ware voor haar ge- bijfiguren als „menschen" voor te zetten. Geen schreven was. boekenfiguren. En dit is geen kleine kunst. C. J. Zoowel het verwende, flirtende meisje, Kelk heeft het boek vertaald en Mohr zorgde nis de liefhebbende vrouw', die van haar voor een goede omslagteekening.

o^ïoafc,

{Veruoli van paälna2l) geerig. En daarop zakelijk: „U hebt nog vijf niinuten, meneer. Eerste öf derde?" „Eerste rooken, en ik zou graag alleen blijven, als het eenigszins mogelijk is. Eh ... ik wil den koffer in den coupé hebben, maar je kunt er een label voor Torquay aan laten doen." „Goed, meneer. Gaat u uw kaartje maar koopen. Ik zal de tasch wel aan den trein brengen." ledere zenuw gespannen, de oogen waakzaam, steels als een sluipende Indiaan, liep Jim naar de plaatskaartenloketten. Ofschoon hij wel eenigszins bezorgd was over Mamies parels en zijn complete inbrekersoutillage, was hij er anderzijds niet rouwig om zijn in dubbelen zin bezwarende bagage voor het oogenblik kwijt te zijn. Hij ging de hal met de loketten binnen en verliet haar met topsnelheid, zijft hart kloppend in zijn keel, want daar, onverschillig tegen den muur geleund, stond inspecteur Weston, die den stroom van kaartjes-koopende reizigers in het oog hield. „Hoe komt die voor den duivel hier?" mompelde Jim, terwijl een wanhopige vrees hem haast den adem benam. „Die kerel schijnt te denken, dat hij me al hèèft, maar zoover zijn we nog niet!" Hij kocht een krant en holde naar het vertrekperron, waar de kruier hem met opgeheven arm wenkte. „Hier meneer. Alles in orde. Uzult niet lastig gevallen worden. De trein is niet overvol." Jim duwde den man een vijf-shilliugstiik in de hand en liet zich dankbaar op zijn hoekplaatsje neervallen. Hij spreidde de courant over haar heele breedte uit, maar hield over den rand een oogje in 't zeil. Hij zag den detective het perron op en neer wandelen en grinnikte. „Hij heeft me niet in de gaten, maar ik durf er mijn hoofd onder te verwedden, dat hij weet, dat ik in den trein zit. Hij zal de telegraaf en de telefoon in beweging zetten. Laat hem zijn gang gaanl Ik heb nog een paar kaarten om uit te spelen. Ik zal hem toonen, dat ik niet voor niets „Vosje" heetl We stoppen niet vóór Reading en pas daarna komen ze kaartjes controleeren. Als ik alleen blijf, zal ik dien verwenschten speurhond een loer draaien, die hem heugen zal..." Het vertrekfluitje klonk schril en Jim gaf lucht aan een langgerekt „A—ah!" VI. De trein was al in beweging, toen een man het portier openrukte en in het compartiment sprong. Jims gezicht veranderde achter zijn krant in een grimmig masker van steen en hij slaakte een verwensching. „Dat was ook op het kantje!" Jim zat enkele seconden onbeweeglijk. Was het een detective? vroeg hij zich af. Hij liet zijn courant zakken en zijn hand gleed in zijn jaszak, waar hij een klein automatisch pistool had zitten. Maar zijn eerste blik verbande zijn vrees. De man, die op het laatste moment was binnengekomen, had een vriendelijk, haast schaapachtig gezicht. Hij droeg een zwart-omranden, hoornen bril en

De populaire Paramount-acteur Randolph Scott Is een echte hondenliefhebber. — Hier zien we hem met twee van zijn beste viervoetige vrienden.

was ongeveer van dezelfde lengte en ge'stalte als hijzelf. De label aan zijn suitcase onthulde, dat zijn naam J. Smith waß en zijn bestemming Reading. Neen, dit was geen „stille" ... Jims hersens werkten met koortsachtige snelheid, terwijl de trein zich door de Londensche voorsteden voortspoedde. Hij begon een hoffelijk gesprek met zijn medereiziger en toen ze de hoofdstad achter zich hadden en de trein zijn weg vervolgde door het vrije velc^ kwam hij in actie. Hij trok de gordijnen voor alle raampjes neer en blokkeerde de deur naar den corridor met een eenvoudig, wigvormig instrumentje van eigen vinding. „Wat gaat u doen ?" informeerde de medepassagier verbaasd. Jim haalde het automatische pistool voor den dag. „Waarde beer, je zult mijn orders in ontvangst moeten nemen en ze snel en prompt uitvoeren. Tijd voor debat— 25-

^

teeren heb ik niet en als je een verdachte beweging maakt, zal ik mij in de pijnlijke noodzakelijkheid bevinden van mijn wapen gebruik te maken. Ik maak aanspraak op dat bruine pak van je, en aangezien het alleen maar om ruil te doen is en niet om berooving, mag je dit keurige, blauwe pak van mij ervoor in de plaats hebben." De man staarde hem met uitpuilende, angstige oogen aan. „Maar — — dat is een schandaal!" hijgde hij. „Het is een strijd op leven en dood, en een snellen dood, als je niet direct gehoorzaamt. Dus het pak, en dan je das en overhemd, je bruine schoenen en je gestreepte sokken. Ik vermoed, dat je bolhoed me ook wel passen zal en die uilenbril staat me waarschijnlijk buitengewoon." „Maar " „Doe wat ik je zeg," grauwde Jim en zette zijn woorden kracht bij door den loop van het pistool met kracht

■

:

:

■.

'^

verzeker ik je." „Spijt?" Jim lachte. „Ik heb integendeel reuze pleizier. Je kunt voorbij Reading je verhaal in geuren en kleuren aan den conducteur doen — van Het geheim van de betooverenek wat er dan gebeurt, trek ik me geen gezichtjes, die ons van het filmsteek meer aan! Tegen dien tijd ben ik doek af fascinceren, is gelegen al achter den horizon verdwenen." in de kunst van het schminken. Wanneer „Je hebt mijn portefeuille," zei de man vinnig. Zijn vrees scheen steeds de make-up goed wordt toegepast, meer van hem af te vallen. „Al mijn verhoogt deze de schoonheid van het geld zit er in. Ben je van plan me gezicht. Zoo is het bijvoorbeeld mogelijk zonder een cent in mijn zak achter een breed gezicht smaller te Laten te laten?" schijnen, door midden op de wangen „Portefeuille?" Jims hand dook in den binnenzak. De dikke portefeuille, wat rouge aan te brengen. 'Te opvaldie hij te voorschijn haalde, zat vol met lende jukbeenderen kunnen door een büjetten van vijf pond. Een grijns van paar goed aangebrachte streepjes worgenoegen trok over Jims gezicht. den gecamoufleerd. En sinds men met „Jongens, jij bent me nog eens een Scherk's Gezichtswater de poriën der gezegende Croesus! Dat had ik niet verwacht! Het is wat je noemt Manna huid grondig kan reinigen, is het ook in de wildernis. Er moet minstens tweeniet meer waar, dat rouge nadeelig honderd pond in zitten!" Hij wierp Mr. werkt op de huid. Vooral 's avonds Smith twee biljetten van vijf toe, die moet er voor gezorgd worden, dat de kraakten van nieuwigheid. „Ik ben een edelmoedige kerel — — ik zou voor huid goed gereinigd wordt van alle niets ter wereld hard tegen je willen stofdeeltjes, die er overdag opgekomen zijn, als het niet absoluut noodig is zijn. Gezichtswater maakt, dat de huid Daarvoor ben je me te zeer van dienst weer kan ,,ademen", het verjongt de geweest. Hiermee red je je wel, nietwaar, ouwe jongen?" teint en verfraait de huid, zooals al De trein begon merkbaar zijn vaart duizenden vrouwen over de geheele te- minderen. wereld hebben ondervonden. „Dat is Reading. Denk er om, ais je kunsten vertoont, is het met mijn edel tusschen de ribben van zijn slachtoffer moedigheid gedaan! Dan ga je er aan te porren. — zonder pardon." Er was een geZwakjes protestecrend, begon de man vaarlijke glinstering in Jims oogen. „Ga zich uit te klecden. vlug in den corridor en blijf daar. De Jim volgde zijn voorbeeld, het pistrein komt met zijn andere zijde langs tool voortdurend gereed en telkens het perron. Nu dag, hoor! Prettig kennijdige waarschuwingen uitstootend. In nis met je gemaakt te hebben." tien minuten had de dubbele gedaanteJim sprong uit den coupé nog eer de verwisseling haar beslag gekregen en trein geheel stilstond. Maar hij had Jim duwde de gordijntjes omhoog. geen drie meter op het perron afge..Dank je wel, vriend. Nu blijf je stil legd, toen een greep als van ijzer zijn zitten en gedraagt je netjes tot we in schouder omklemde en de suit-case uit Reading zijn. Dat bruine pak zit, alsof zijn hand werd gerukt. Het volgende het voor me gemaakt is en die schoenen oogenblik klikten de liandbocien om zijn je dat! Nu zullen we onze suitzijn polsen. rases ruilen. Die label en die initialen Een stem sprak: op de jouwe staan me bijzonder aan." „Dit is de man, dien we moeten Hij verwisselde den inhoud der beide hebben. Bruin pak, bruine schoenen, koffers, terwijl de andere man zwijgend bolhocd. Draagt zwart-gcranden, hooren met verbijsterde, ontstelde blikken nen bril en aan zijn suit-case zit een toekeek. label met „John Smith"." ,,Ik neem je kaartje naar Reading," Er kwam een mist voor Jims oogen vervolgde Jim, ,,en het spijt me, dat ik en het heele station scheen om hem je er geen ander voor in de plaats kan heen te draaien. Toen maakte zich geven. Natuurlijk stap je niet in uit dien mist de glimlachende inspecReading uit; dat begrijp je toch zeker teur Weston los en Jim kreunde overwel, vadertje! Je kunt nog 'n heel luid. tijdje van dezen trein genieten; na Reading stopt hij niet eerder dan in VIL Exeter."

COSMETISCHE INDISCRETIES

Mr. Smith verstoutte zich krachtige taal te gebruiken. .Je zult hier spijt van hebben, dat

Verwacht: De nieuwe grootsche film van

GRETA GARBO

„ANNA

KARENINA"

Garbo's mooiste stomme film, thans sprekend, met Fredric March en Freddie Bartholomew. Regle: Clarence Brown. EEN METRO-GOLDWYN-MAYER-FILM

,J^W>

iPPl'1

• ,,,W1JMI!JP!1

RHEUMATISCHE KNOBBELS OP DE VINGERS STEEDS VERMOEID EN LUSTELOOS Een sprekend voorbeeld hoezeer Kruschen Salts er toe medewerkt urinezuur uit het lichaam te verdrijven, vindt ge in het volgende schrijven, dat wij zoojmst van een dame ontvingen. ,,De gewrichten mijner vingers waren opgezwollen, zoowel als de gewrichten mijner teenen ; deze zwellingen werden langzamerhand uiterst pijnlijk. Ik voelde mij bovendien lusteloos' en steeds erg vermoeid. Rust en een dieet werden mij voorgeschreven ; tegelijkertijd begon ik met Kruschen Salts. Dit is nu achttien maanden geleden — ik voelde mij toen inderdaad doodziek. Ik nam Kruschen Salts precies als voorgeschreven, in een glas warm water op de nuchtere maag en u kunt mij gelooven — ik ben nu een geheel ander mensch. U kunt er op rekenen, dat ik niet zal nalaten ook aan anderen het geheim van mijn succes te vertellen." Mevr. W. R. M. De zes zouten, waaruit Kruschen Salts is samengesteld, sporen ingewanden, nieren en lever aan tot krachtiger werking, waardoor urinezuur en andere afvalstoffen, die de oorzaak kunnen zijn van rheumatiek, jicht en ischias, volkomen uit het lichaam worden verwijderd. Kruschen Salts werkt direct op uw bloedsomloop, zoodat frisch, zuiver bloed door uw aderen stroomt, vermoeidheid en lusteloosheid verdwijnen, en worden vervangen door onvermoeide energie en opgewektheid. Stralende gezondheid voor één cent per dag. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ä / 0.90 en / 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let op, dat op het etiket op de flesch zoowel als op de buitenverpakking, de-naam Rowntree Handels Maatschappij voorkomt.

ze niet hebt, want ik weet, dat je ze niet van de hand hebt gedaan. Wat is dat ? Haarcrême ?" De detective kneep zijn oogen nadenkend samen, toen hij den flacon van geslepen glas tegen het licht hield. „Haarcrême . . . ondoorzichtig . . hm I Ik vraag me af " Hij nam een lang potlood en duwde het in den flacon, dien hij opzij hield. ,,H'm. Dat is zonderling. Deze haarcrême schijnt een eigenaardig bezinksel te vormen! Wel, kijk eens hier ..." En hij vischte Mamies collier uit den flacon. „Heel listig, „Vosje", heel listig! Maar dat is nog niet alles, jongelief, wat we tegen je in te brengen hebben. Die gloednieuwe vijfpondsbiljettcn in de portefeuille zijn Twintig minuten later zag de ge- prachtig geslaagde imitaties. Schitterend boeide Jim de suit-case voor zijn oogen gedaan, maar daarom toch valsch. Ik uitpakken, terwijl Weston een opge wist niet, dat jij zoon kunstenaar was, wekte conversatie gaande hield. Jim! Ik ben bang, dat er een aardig „Ik maak je mijn compliment, Jim;' tijdje voor je opzit, brave!" dat is een eerste-rangs collectie, die Jim gaf geen antwoord. Hij staarde gereedschappen, die je daar bij je hebt! maar, onbeweeglijk, als versuft. .. Hoe kom je daaraan ? Je wilt me toch Inspecteur Weston stak genoeglijk een niet vertellen, dat er een vergissing in sigaret op. Hij was tevreden — méér het spel is, en dat de suit-case niét dan tevreden. Jim was niet bestand van jou is ? Je verliet Paddington in geweest tegen de verleiding van het een blauw pak en hier vinden we je stukje ham, dat hij in de val had gein het bruin! Je hebt je zeker in den hangen — — de psychologische specutrein verkleed? Waar zijn Mamie latie op zijn over-scherpzinnighcid en Darlings paarlen ? Zeg nu niet, dat je -sluwheid, was niet verkeerd berekend geweest. [Veruolé O.D26 — 24 -

\/Q|_ LUMINA-FILM

DpnURM Resi«. CARL BOESE

Rolvcrdedlag; Lehmann . • • Theo Llngen Zijn vrouw Käthe Haack ChrUta Bach, verkoopster . Lade Engluch Hilde Werner, haar collega ...... EUe v. MöUendorf Frau Geheimrat PlOachkow . . . . . Adele Sandrock Georg, haar kleinzoon ......... Georg Alexander Frau Strachwitz ...,....'... Hilde HUdebrand Waliser

Klageaano .-.

•

.

Hubert v. Meyerinck

•

Maz Golitorff

CChrista Bach, verkoopster in een zaak van radio-artikelén. reist dagelijks als zij zich naar haar werkkring begeeft, samen met een heer, die sterk haar belangstelling heeft gewekt. De heer van zijn kant zou wel graag met Christa kennis willen maken, maar hij weet niet hoe, zonder brutaal te lijken. Slechts één keer kan hij baar een dienst bewijzen door haar met zijn spoorkaartje te helpen als zij het hare niet vinden kan. Hij vindt dan juist nog den tijd zich voor te stellen, doch moet dan uitstappen. In den winkel aangekomen, vertelt Christa bet voorval aan haar collega en met behulp van den telefoongids stellen ze dan vast. dat Georg Plüschkow directeur van een bank is. Het toeval voert in Christas winkel een dame, die zich Frau Geheimrat Plüschkow noemt. Doch hoe ontdaan is Christa als ze ervaart, dat mevrouw Plüschkow met een valsch bankbiljet betaald beeft In haar opwinding gaat ze naar de woning van mevrouw Plüschkow, doch moet dan constateeren, dat ze het slachtoffer van een bedriegster geworden* is en dat de dame, die zich voor mevrouw Plüschkow uitgaf, heelemaal Georgs grootmoeder niet is, zooals ze aangenomen had. Geholpen door haar collega is Christa wel in staat het geld. dat er te kort is in de kas, bij te betalen, doch het geschenk voor haar kleinen neef Peter schiet er nu bij in. In haar wanhoop koopt ze een spaarvarken en steekt er voorloopig het valsche bankbiljet in. Maar de ouders van den kleinen Peter leenen het biljet van hun spruit en zoo begint het valsche bankbiljet zijn reis onder de menschen, om ten slotte in handen te komen van de echte mevrouw Plüschkow, die nu voor een- oplichtster gehouden wordt en in een warenhuis gearresteerd wordt. Christa Is ondertusschen in een zeer netelige situatie

geraakt, want haar chef en Georg, die zich ook met de zaak bemoeid heeft, eischen, dat ze het valsche bankbiljet afstaat. Niemand wil haar verklaring gelooven, en zelfs Georg, voor Wien Christa een werkelijke genegenheid is gaan koesteren, wendt zich van haar af. Maar dan komt het toeval haar te hulp en laat de verkeerde mevrouw Plüschkow haar pad kruisen. Snel besloten begint Christa de achtervolging. Ze komen bij een mode-show te land, waar Christa tot haar ontzetting ziet. hoe Georg zich bl] de oplichtster en haar begeleider voegt. Hierdoor laat ze zich echter niet uit het veld slaan en waarschuwt de politie. Georg is ten zeerste verbaasd als de elegante dame en haar cavalier plotseling gearresteerd worden, doch zijn verbazing verandert in vreugde, als hij ontdekt hoe hij op het punt was valsche effecten van de dame in onderpand aan te nemen, en hoe Christa hem dus voor een groot verlies bewaard heeft. Hij vraagt haar om vergiffenis voor zijn gedrag, doch Christa is te diep gegriefd, zé wil niets meer met hem te maken hebben. Maar als Georg op de doopplechtigheid van den kleinen Peter verschijnt en een echt bankbiljet voor hem meebrengt, is Christa toch verzoend. Het feest wordt nu een dubbel feest, want tegelijkertijd wordt de verloving gevierd. 1. Else van MöUendorf, Lue'e Englisch en Max Gülstorff. 2. Hilde Hildebrand en Hubert van Meyerinck. 3. Max, Gülstorff; Lucid Englisch en Georg Alexander. Theo Lingen en Käthe Haack.

.

i

P

.

-^

■

:

■

„ ptoicUap

aul Kemp zal in de Tobis-Rota-film ,,Der schüchterne Casanova" de hoofdrol vervullen. Pierre Billon zet te Parijs de film ,,L'Argent" in scène. De hoofdrollen zijn in handen van Richard Willm en Olga Tschechowa. De Columbia-film ,,Opera Hat" wordt te Hollywood onder regie van Frank Capra opgenomen. Gary Cooper' vertolkt de hoofdrol. GARY COOPER De belangrijkste rollen in „La Gondole aux Chimères" worden uitgebeeld door Marcelle Chantal, Roger Karl en Henri Rolan. De regie berust bij Auguste Genina. George Raft en Marsha Hunt werden geëngageerd voor de Paramount-film „I'm coming back for you". Onder regie van Jean Renoir zal te Parijs een film, getiteld ,,Sur la cour", worden opgenomen. In de MetroGold'wynMayer-film ,,Elegance" spelen Joan Crawford en Clifton Webb de hoofdrollen. Regisseur is Robert Z. Leonard. Mady Christians, Carl BrisJOAN CRAWFORD son en Arline Judge vertolken de hoofdrollen in de Paramount-film „The bouncer", welke onder regie van Robert Flory wordt opgenomen. Bing Crosby beeldt de hoofdrol uit in ,.The rhythm of the range". Freddie Bartholomew speelde in de David O. Sclznick-productie „Little Lord Fauntleroy". In „Harmony Lane" worden de hoofdrollen door de volgende sterren vervuld: Douglas Montgomery, Adrienne Ames. Evelyn Venable en Lloyd Hughes. Onder regie van Hamilton McFadden treden Charles Farrell, June Martel, Andy Devine en Eddie Nugent op in de ADRIENNE AMES Universal - film „Off side". Victor Varconi en Pauline Lord spelen in „A feather in her hat".

'^mtmvmmmm^m VIII. speler. Die valsche biljetten had hij van „Een mooi stuk werk, Westen." prees mij. Uit ons crimineel museum ..." „Dus met andere woorden, je gedo hoofdcommissaris. „Dank u, meneer. Maar het was niet bruikte sergeant Morton als lokaas, /-oo moeilijk, toen ik hem eenmaal in wetend, door je kijk op Jims persoonde richting had, waarin ik hem hebben lijkheid, dat hij zou happen?" .wilde." „Zoo is het precies, meneer I En Mortons getuigenverklaring omtrent be„Je moet je eigen verdienste niet verkleinen, Westonl Het is een prachtig rooving en bedreiging tegen het leven, stuk werk. Verdraaid, gepakt met een zet de kroon op de andere beschuldigingen. Jim zou net zoo te werk zak vol valsch geld, Miss Darlings collier en zijn complete inbrekersuitrusting. zijn gegaan, als een ander in dien coupé had gezeten. We hebben niet zoozeer Schitterend werk ..." een val voor Jim opgezet, als wel hem Weston glimlachte half verontschuler toe verleid er zelf een binnen te digend. wandelen." „Eerlijk gezegd, meneer, was het vinDe hoofdcommissaris dacht even na. den van het collier meer dan ik durfde „Maar welke aannemelijke verklaring hopen, en op het gereedschap had ik ook niet gerekend, maar dat maakt kun je geven, dat een politiebeambte het des te erger voor vriend Jim. Ik m burger in het bezit was van valsch bankpapier ?" moest een aannemelijk excuus hebben „Dat is eenvoudig genoeg. Sergeant om hem te pakken, en daarom gebruikte Morton was op een dienstreis. Hij ging ik dien truc met de valsche bankbilin opdracht van mij naar het Westen, jetten. Met die in zijn bezit..." om die biljetten aan verschillende „Een truc ?" viel de hoofdcommis- bureaux te distribueeren als voorbeelsaris hem in de rede. „Was dat een den van bedrieglijk goede imitaties. Wat ' truc ?" valt daar tegen in te brengen?" „Ja, ziet u," bekende Weston, „die De hoofdcommissaris lachte. Mr. Smith was sergeant Morton, een „Niets," zei hij. van onze recherche-menschen. Heeft een En de rechter zei tegen Jim: „Vijf groote reputatie als liefhebberij-tooneel- jaar!"

TïlM-TMTB.OVSlASTlL'R W. v. d. E. ie AMERSFOORT. De première van de film „Suilcerfreule" zal binnenkort te Amsterdam plaatsvinden. Hei draaiboek voor deze film werd geschreven door Haro van Peski en Henri van Werroes. kerken. De Cinetone-studios zijn gevestigd aan de Duivendrechtschekade te Amsterdam. Zij zijn niet voor het publiek toe. gankelijk. L. v. 5TR. te AMSTERDAM. Greta Garbo kunt U schrijven Metro-GoldwynMayer-studios, Culver-City, Californië. Het kan eenige maanden duren, voor U antwoord ontvangt. W, B. te 's-GRAVENHAGE. Hierbij de gevraagde adressen: Al Jolson, Warner Bros-studios, Burbank, Californië. Gary Cooper. 5451 Marathon Street, Hollywood. Robert Taylor, Metro-Goldwyn-Mayerstudios, Culver-City, Californië. Niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten. D. V. B. te 's-GRAVENHAGE. Dolly Mollinger woont te 's-Gravenhage. Haar particulier adres mogen wij echter niet verraden. U kunt baar schrijven p.a. MajesticFilm, Westermarkt 2. Amsterdam. Zij Is niet verloofd of getrouwd. Filmde in „De Kribbebijter" en „Het leven is niet zoo kwaad"; ook in de rolprent „Rubber" zal zij een rol spelen. O. v. T. te ROTTERDAM. Hermann Speelmans is den 14den Augustus jarig. Hij Is te Uerdingen geboren. Hij Is matroos geweest en debuteerde In 1934 aan de Volksbühne te Keulen. Hij is thans aan de Ufa te Berlijn verbonden. Speelmans is getrouwd. Hij spreekt geen Nederlandscb; U moei hem In het Duitsch schrijven. M. H. T. te LEEUWARDEN. Helen Chandler Is den Isten Februari te New York geboren. Haar adres is MetroGoldwyn.Mayer-studios, Culver-City, Californië. De ware naam van Boris Karloff Is Charles Edward Pratt. Hij werd den 33sten November te Londen geboren. Zijn adres is Unlversal-studios, Unlversal-City, Californië.

J. M. te AMSTERDAM. Natuurlijk kunt U Loet C. Barnstijn schrijven. Zijn adres is Benoordenhoutscheweg 2, 's-Graven* hage. Wij gelooven echter niet, dat het doel heeft. Zeg in geen geval Uw betrek, king op. H. K. D. te 's.GRAVENHAGE. Buster Keaton filmt den laatsten tijd zeer weinis. Geneviève Tobin behoort tot de „sterren . Zij is den 29sten November jarig. Indien U drie antwoord-coupons insluit, zal zij U een foto met handteekening zenden. Haar adres is 5451 Marathon Street. Hollywood. In hef Engelsch schrijven. S. T. te HOORN. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Loretta Young, 6 Januari. Douglas Fairbanks Jr. 9 November. Alice Day 7 November. Niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten. L. D. L. te AMSTERDAM. Müller woont Bachstelzenweg 11, Zij heeft een secretaresse, maar haar brieven zelf. Niet verloofd trouwd. In hef Duitsch, Engelsch of schrijven.

Renate Berlijn. leest al of ge. Fransch

K. L. te ROTTERDAM. Het adres van Filmstad is Benoordenhoutscheweg 2 te 's.Gravenhage. L. v. d. W. te ROERMOND. Hans Albers is met Hansi Burg getrouwd. Hij is thans weer vooi' vast aan de Ufa verbonden. Erich Pommer is regisseur en productieleider. Hij werkt op het oogenblik te Hollywood. W. L. te AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen. Filma, Prinsengracht 530, Amsterdam. Croeze Bosman, Nwe. Doelenstraat 8, Amsterdam. City-Filra, Nieuwstraat 24, 's.Gravenhage.

vfinLOIilHsll aaar zijn laboratoriam. waar hi] nog één bloem bezit. Hij verraat er echter Dr. Yogami, die ook de laatste bloem gestolen heeft. In een hevige worsteling wurgt Dr. Glendon hem. Hij vlucht naar zijn buitenhuls en laat zich opsluiten. Maar als de maan verschijnt en hij weer in een weerwolf verandert, weet hij toch uit te breken. Hi) valt weer eenige menschen aan, maar dit ia! zijn laatste poging zijn. Een vertegenwoordiger van Scotland Yard schiet hem neer.

ORWW

Rolverdeellng: Dr. Glendon ...,,.. Henry Dr. Yogami Warber Gland Lisa Glendon Valerie Hobson Paal Ames , Lester Matthews T>e weerwolf van Londen" is een geheimzinnige geschiedenis. Zij draait eigenlijk om de zoogenaamde wolfsbloemen, die In Tibet groeien en ie staat zijn de vreeselljke weerwolfaziekte te genezen. Dr. Glendon, een bekend botankos, onderneemt een reis naar Tibet en weet de geheimzinnige bloemen, die er nltzien als gekristalliseerd maanlicht, inderdaad te vinden. Maar juist als hy op het punt staat er eenige uit te steken, wordt hi) door een wolf aangevallen, die hem ia den arm bi]t en daarna weer wegspringt. Ak het dier in de verte verdwijnt, lijkt het wei of het de gestalte van een mensch aanneemt. Ondanks zijn pijn weet Dr. Glendon toch eenige van de planten in zijn bezit te krijgen en veilig mee naar Londen te nemen. Weer terug in Londen, maakt Glendon kennis met een zekeren Dr. Yogami. die een buitengewone belangstelling voor de woifsbloemen toont, en hem ook vertelt dat iemand ia Londen woifsbloemen noodig heeft. Glendon' denkt, dat Yogami zelf deze iemand is, doch hij staat iljn bjpemen niet af, daar hij zelf. door den wolfsbeet, dien hij in Tibet heeft •opgeloopen, vreest door de weerwolfsziekte aangetast te zijn. Zijn vrees blijkt maar al te gegrond te zijn, maar.... bet geneesmiddel, de bloemen, zijn gestolen als hij ze gebruiken wil. Dien nacht wordt Londen onveilig gemaakt door een losgebroken wolf, die drie vrouwen . 'i V aanvalt en doodt. Wanhopig begeeft -^ fjpfci^ Dr. Glendon zich / gffffi

1. 2. 3. 4.

N. D. D. te DORDRECHT. Herbert Marshall debuteerde in de film „Mumsie". Hij Is den 23sten Mei te Londen geboren. Zijn adres is 5451 Marathon Street. Hollywood. Niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten.

-26

— 27 i^

^—

^^aä^jjfe^äü ■

Lester Henry Henry Henry

Matthews en Valerie Hobso Hull met zijn asslètent. Hull en Warner Oland. Hull en Warner Oland.

5Ï5

^!^^

^^-^^—.

■,

^^—^^^—1^ ■■

.,

■•

'

■

■

■■

■

■

^g DQD^JYEN UIT H€T enG€LJ(H VflO

Gogo's g-ezicht werd langzamerhand grauw. Hij zag in, dat hij tusschen twee vuren geplaatst was. Als iemand den Gier bedroog, was de dood het minste wat Hem treffen kon. Aan den anderen kant, nem het bewijs in handen te geven van het voortduren van je vriendschappelijke betrekkingen met een bekend lid van den Engelschen geheimen dienst Hij deinsde terug in zijn drift tot zelfbehoud en het cngstzweet brak hem uit. Hij veegde met zijn hand langs zijn klam voorhoofd. „M'sieu — wat moet ik doen?" Dit was de overgave. „Het is doodeenvoudig," besliste Lindsay. „Je volgde Ma'mselle en ze deed boodschappen. Ze ontmoette niemand — ze sprak met niemand. Ze keerde naar het hotel terug om" — hij keek op zijn polshorloge — „half zeven en — ze moet zich haasten om dat te doen! — Marian!" Hij riep haar. „We moeten ons haasten." Zijn hand viel opnieuw op Gogo's schouder. „Nu, mon vieux, je begrijpt het dus. Het zou mijn plannen een beetje in de war brengen als de Gier me herkent. Maar wat jou aangaat, mijn jongen, zal het 'n plotselinge dood beteekenen — tenzij hij den laatsten tijd last van zijn geweten gekregen heeft." Hij omarmde Madame Marnier, klopte

Gogo op den rug met een „Wees verstandig, mijn beste Gogo," en haastte zich met Marian de kamer uit en de trappen af. HOOFDSTUK

XXVIII.

„Waar ging dat allemaal over?" vroeg Marian tien minuten later. Lindsay had haar haastig meegenomen, hoeken om en donkere straten door, en riep eindelijk een taxi aan. Hij sloeg een arm om haar heen. „Ik zou graag willen, dat je Parijs verliet." „Waarom, Lin?" „Het is te gevaarlijk." „Voor jou?" „Voor ons beiden. Je werd gevolgd toen je naar mij toekwam." „O — ik heb niemand gezien." „Gogo ziet men niet. Hij zou een naald in een hooiberg kunnen volgen zonder dat het hooi het merkte. Ik geloof heusch, dat het beter is dat we elkaar niet meer ontmoeten." „O, Lin — neen toch?" Ze klemde zich aan hem vast en ze kusten elkaar. Na een oogenblik nam hij zijn arm weg. „Zoo gauw deze zaak achter den rug is, trouwen we. Schrijf de Raynes dat je heimwee hebt, maar overdrijf niet, anders loopt

UUCnTUJORTH het misschien in de gaten dat er wat achter zit. Het veiligste is, ze te laten denken, dat je het land hebt aan Parijs. Bij het volgende blok stopt de taxi. Dan stap ik uit. Ik heb den chauffeur gezegd dat hij je naar Amedée moet brengen. Koop daar het een en ander en zorg dat je er met een paar pakjes uitkomt. Je bent immers zoogenaamd boodschappen doen. Maar het mag niet langer dan tien minuten duren. Als je klaar bent, neem dan een taxi naar de Luxe." Hij opende het portier na zijn aanwijzingen te hebben gegeven. Hij stak zijn linkerhand naar achteren en drukte de hare enkele seconden. Toen was hij verdwenen. In Marians oogen waren brandende tranen. Lindsay glipte door het verkeer en begaf zich naar de Rue Jean Jacques, waar hij brieven in ontvangst nam, die niet aan Trevor Pothering waren geadresseerd. De eerste brief bevatte belangrijke mededeelingen. Onder 't opschrift: „De Gier" las Lindsay:

„Enkele jaren lang werd niets meer van den man gehoord. Zijn laatste coup was de zaak Jarnac in '22. Dood gewaand tot voor kort, toen bij de arrestatie van Ferdinand Schreck in Weenen, verdacht van smokkelen van heroïne, zijn naam weer genoemd werd. Schreck verzette zich tegen zijn arrestatie, werd ernstig gewond, kreeg in het ziekenhuis van de gevangenis ijlgeland. De schrijver stelde zichzelf voor koortsen en praatte voortdurend over „De als een van de wettige troonpretendenten Gier". Toen hij weer tot bewustzijn kwam, van een Europeesch land, waar nu een repulegde men hem de notities voor van wat blikeinsch staatsbestuur is." hij in zijn ijlen gezegd had. Eerst ontkende „En wat heeft Mae geantwoord?" k heb deze weck de Mae West-film hij iets te weten, maar gaf later toe dat „Ze liet de zaak eens onderzoeken en ,,Een vrouw van de wereld" ge„De Gier" nog leefde en hij op zijn orders toen bleek, dat de persoon, voor wien de ??-**- zien. Weet je wat mij daarin opgewerkt had. Hij verklaarde ook dat de schrijver van den brief zich uitgaf, al drie helft van de opbrengst der gesmokkelde viel?" jaar dood is! Je ziet, er bestaat ook een „Misschien, dat Mae talent heeft, Piewaren naar hèm ging — hij gebruikte de vreemd soort film-enthousiasten." uitdrukking: „Hij perst ons allemaal uit". tersen?" „Nou ga ik je iets heel anders vragen. Is „Dat niet alleen. Dat wist ik al uit haar Bij verdere scherpe ondervraging beweerde het waar, dat er dit jaar zooveel minder hij de identiteit van „De Gier" niet te kenvroegere films. Neen, wat mij opviel was, Duitsche films in ons land vertoond zijn nen. Hij stuurde het geld in bankbiljetten dat Mae in al haar films andere partners dan in 1934?" poste restante telkens naar andere plaatsen heeft. Is het zoo moeilijk om met haar „Ja, want in het jaar 1934 werden er en aan verschillende namen geadresseerd. samen te spelen?" gedurende de eerste negen maanden zeventig Naam en plaats werden hem meegedeeld „Niet moeilijker dan met andere sterren grootc Duitsche films in Nederland verop een velletje papier, in drukletters gevan het witte doek. Maar Mae houdt van toond, in 1935 bedroeg dit aantal maar schreven. Een van deze schriftelijke innieuwe gezichten in een film. Ze wil geen vier en vijftig. Ook het aantal Amerikaanstructies werd bij zijn arrestatie gevonden. partner, dien het publiek iederen keer, dat sche films is iets gedaald. In 1934 waren Het bevatte de woorden „Achtung", en er het naar den bioscoop gaat, ziet. Zij is van het er honderdnegenennegentig: in hetzelfde onder „Johann Gessner, poste restante, oordeel, dat een nieuwe tegenspeler haar tijdvak 1935 zijn het honderdnegenenzestig Salzburg". Bij navraag in Salzburg bleek film ten goede komt. En daarom koos zij films. Opvallend is het, dat het aantal Duitdat het pakje, dat de brief met de bankditmaal Paul Cavanagh." sche cultuurfilms in 1934 drieënvijftig biljetten bevatte, niet was afgehaald. Toen „Hij had toch al in andere films gestuks bedroeg, in 1935 nog maar tweeënmen trachtte te weten te komen hóé hij speeld?" twintig." die instructies ontving, toonde Schreck „Dat wel, maar nog nooit met Mac. Zijn „Zijn er dan zooveel minder cultuurfilms zich hoogst zenuwachtig en verklaarde dat eerste succes behaalde hij in „De koningin vertoond?" het werk en het initiatief geheel in zijn had bezoek"." „Dat niet. Het aantal Nederlandsche culhanden lag; de Gier pikte alleen het geld „Weet jij. of Mae veel brieven krijgt van tuurfilms is van zeventien in 1934 0P vijff ilm-enthousiasten ?" enveertig in 1935 gestegen. Dat is een „En of. Ook uit ons land. Ze heeft o.a. prachtig resultaat." pas een huwelijksaanzoek gekregen uit En— 29 -

GES

J

HELEN HAYES EN LEWIS STONE IN DE M.G.M.-FILM „VANESSA, EEN GROOTE LIEFDE"

PfiTRlCHP

m

^;mm^^^^^fmmm'i^m^^^mf^r'

De Nederlandsche filmster Dolly Mollinger werd opnieuw door de Majettlc-film geëngageerd.

in. Op de vraag waarom hij deze schatting betaalde, weigerde hij het antwoord te geven. Hij werd een week in voorarrest gehouden, terwijl een onderzoek werd ingesteld. Toen hij na verloop van dien tijd uit het huis van bewaring naar de gevangenis werd overgebracht, werd hij door een onbekend persoon, die in de menigte wist te ontkomen, neergeschoten. De Gier heeft voor 1922 in de meeste Europeesche landen geopereerd; de Weensche politie heeft ons de bovenstaande inlichtingen verstrekt en verzoekt van eventueele ontdekkingen onzerzijds op de hoogte te worden gehouden." , Lindsay las het relaas nog eens aandachtig door. Toen streek hij een lucifer af en verbrandde de blaadjes papier. Hij opende den tweeden brief. Deze behelsde een antwoord op zijn verzoek om bijzonderheden omtrent Draytons antecedenten. Hij las met gefronst voorhoofd: „Edward John Drayton. Geboren 1870. Derde zoon van Dr. John Drayton, geneesheer te Vincton Parva, Glos. Kreeg zijn eerste opleiding op het gymnasium te Burgate en studeerde later in Cambridge geschiedenis en literatuur. Werd assistent bibliothecaris van de Carrington bibliotheek in T893, werd in 1906 bibliothecaris. In 1910 ging hij in dezelfde functie over naar de particuliere boekerij van Mr. Henry Lewindorf, 400 Park Lane. Na Mr. Lewindorfs dood in 1922 werd hij bibliothecaris bij Algerius Restow." „Een onberispelijke staat van dienst — maar ijselijk saai, zooals Algerius zou zeggen." Lindsay's mond vertrok tot 'n eigenaardig glimlachje. „In welke periode van dit rimpellooze, regelmatige leven in dienst der wetenschap, oefende de derde zoon van den geleerden en kundigen John Drayton, dorpsdokter van Vincton Parva het edele vak van afperser uit?" Diep in gedachten wandelde Lindsay naar het hotel terug. Het was zoo klaar als een klontje dat zijn leven in handen van de

Marniers lag. Voor hèn was hij Lindsay Trevor. Wat was hij voor „De Gier" — Lindsay Trevor of Trevor Pothering? Dat de Gier op zeer ongewenschte wijze belang in hem stelde, was uit het gesprek met Gogo duidelijk genoeg gebleken. Als hij Trevor Pothering was, welk toeval had Marian dan naar Parijs gevoerd om hem van aangezicht tot aangezicht in de lounge van de Luxe te ontmoeten en waarom had Gogo orders van de Gier om haar te schaduwen en te zien of zij dezen Trevor Pothering ontmoette? Maar aan den anderen kant, wanneer hij bekend was als Lindsay Trevor, waarom had hij dan niet hetzelfde lot ondergaan als bijvoorbeeld Ferdinand Schreck? Restow... Was Restow de Gier? Zijn geest woog de mogelijkheid in alle details zorgvuldig af. Zijn instinct zei van neen. Toen liet hij den levensloop van Drayton de revue passeeren. In 1922 kwam hij in Restows dienst. 1922... De Gier verdween in 1922. Lindsay bleef een honderd meter van liet hotel staan en stak met een lucifer de beschrijving van Draytons vlekkeloos verleden in brand.

HOOFDSTUK

XXIX.

Gloria Paravicini stond midden in haar kamer en keek met aandacht naar de viöfkante houten kist, die een kellner evei\ 1« voren op tafel had gezet „Maak open!" verzocht ze. „Wen seht Madame dat ik de kist openmaak?" Madame Gloria keek hem met een verblindenden glimlach aan, waardoor h««r prachtige tanden in al hun kracht en blankheid zichtbaar werden. „Kom dichterbijl" zei ze en ze wuifde met haar hand alsof ze een weerspannigen tijger voor zich had. „Maar daar zijn gereedschappen voor noodig, madame."

Gloria klapte in de handen. Het , klonk als het knallen van een zweep. „Rosaliel" riep ze. „Rosal" Toen, terwijl de slaapkamerdeur openging: „Breng een beitel — een hamer — een pennemes — een schaar, nagelvijl of wat je maar vindt om een kist open te breken I" Een flegmatieke kamenier-op-jaren verscheen in de open deur, keek naar de kist en keerde een moment later terug met een van die instrumenten, welke een groote verscheidenheid van gereedschappen in zich vereenigen. Ze overhandigde het voorwerp aan den kellner, die er mede naar de tafel liep. Het was geen heksentoer. Vier lichte houten latten kruisten elkaar bijwijze van krat. Toen deze verwijderd waren, bleek de kist zelf slechts door middel van een ijzeren haak en oog gesloten te zijn. Een aantal gaten waren in het deksel geboord. „Het is een slang!" constateerde Madame Paravicini vol enthousiasme. De kellner, die eerst kort te voren uit Londen gekomen was, liet het stuk gereedschap op zijn voet vallen en sprong ontzet achteruit. Rosalie bleef onbewogen. Madame Paravicini, die voor het diner gekleed was in een exotisch middeleeuwsch gewaad van diep rood fluweel en goudkleurig laken, met een eveneens goudkleurig net over haar haren en een streng robijnen tusschen haar vlechten gewonden, nam de kist op, taxeerde het gewicht, drukte haar teeder tegen zich aan en herhaalde: „Het is een slang! Iemand heeft me een slang gestuurd!" De kellner bereikte de deur, verliet achterwaarts de kamer en wilde juist de deur sluiten, toen hij zag hoe Madame Paravicini de kist weer op tafel zette en het deksel opende. Hij bleef, met de hand op den kruk, toekijken. De kist bevatte oogenschijnlijk een hoeveelheid groenachtig-wit flanel. En juist, toen hij een zucht van opluchting slaakte, schoot er uit het flanel een paar decimeter slang omhoog, bekroond door een platten, loerenden kop. Hij trok de deur met zoo'n geweid toe, dat de slag nog lang in zijn professioneel geweten bleef nadreunen. Maar Madame Paravicini hoorde het niet eens. „Neen maar! Is het geen schat?" vroeg ze. „Rosa — is het geen prachtdier? Zeg — denk je dat Algy me die gestuurd heeft? Zie je, dan had ik grooten lust hem terug te sturen, om zijn schandelijke houding van gisterenavond." „Misschien is het niet van hem," meende Rosa. „Misschien van dien ander," „Charles?" sprak Madame Paravicini, Ze pakte den slang met een stevigen greep achter bij den kop en trok hem uit de kist. Het beest was vijf voet lang en prachtig geteekend. Ze begon er met een liefkozende stem tegen te praten, liet hem om haar arm kronkelen en duwde zijn kop 'm het net en de juweelen van heur haar. „Mogelijk is het Algy toch wel," zei ze. „Misschien, maar ik zou zeggen, dat hij nog altijd dol op u is en als hij dol op u is, «tuurt hij u toch geen slang," was Rosa's

mmmmmmmmm^mm^mMu

Eenvoudig voordragen.

t v t iiOT^j^JH J.

^

!/

f

r^r

1 V-T J

b j' stad.

^ BIB =i^JrJrJra

-

^ J'^fi gp

tje. Al

droomend be-zij-den de

ÜÜj ipl /plbM;''IJ^

zn

Men gaf het een prettig fat - soen

J

iJi

Sft -

tje Met grintjes geharkt langs het pad.

Daar gak, op een bankje ge-

o«

^j_ij]ij^j)iadCT=3^j1jij'iiJ)|J. r p^^^töÊM ze - ten, Gc-nieten van moeder na-tuur,

Het lijkt een verstandig plantsoentje, Heel knusjes en keurig omlijnd. Wat heestertjes en een festoentje. Waarover het zonnetje schijnt. Maar is er de schemer gekomen. De avond onmerkbaar en zacht. Dan komt er de jeugd met haar droomen, En 't oolijke maantje dat lacht!

NI Al SON

Daar worden de zorgen ver - ge - ten, Al kijkt soms het leven wat zuur

Dan schuif'len er tientallen schoentjes Met hakjes heel sierlijk en fijn. Dan weet het, als alle plantsoentjes. Discreet en bescheiden te zijn 1 Zijn bankje, in schaduw gedoken. Kent reeds sedert jaren zijn plicht. Maar wordt de lantaren ontstoken. Dan staat het alleen in het licht!

ODIO"

Fabriek van Artistiek > Zilverwerk Gevestigd tn

1690

O, klein en vergeten plantsoentje. Hoc menigeen kent je bestaan, Hocvclen zijn trouw per scizoentje Heel stil langs je paadjes gegaan?! Hoevelcn gaan nü door het leven. Die samen door jou zijn verwend? Jij schalkjc, jou ooiijk plantsoentje. Je weet niet, hoe knus of je bent!!

7 PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS Specialiteit voor geschenken In zilvét en verzilverd metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVÖORWEPPBN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE VerachUnt wekeigka - PrUa per kwartaal t. 1.»J

....^..W..^^

Ik ken een bescheiden plant - soen

>^4

O»«* ffcravicini liep naar de telefoon en •waee bet nummer van Restows kamer. De steng, «He zich tusschen de vlechten bevond, keek geïnteresseerd langs haar wang omlaag naar de hoorn. „Jij daar, Algy?"

- 30-

Muziek van HENK STUUROP

Woorden van KROES

opinie.

(Wordt vervolgd)

' i

MÉSar.-,,,, ^-rr"^ .,,„.,„. .n^.ffiÉÉii^lMÉIr IliMÜtf^

Red. en Adm. Oalaewater 22, Lelden. Tel. 700. Postrekeninq 41880

V-

sp^^- '"'^ ^'*mmvw-

"^^^mm^^mmmmm

, ...

J.

:--«^:.

■;... i