European League of Institutes of the Arts
The NEU/NOW LIVE Festival in 2013 is realised through collaborative activities developed in the framework of a grant from the Cultural Programme of the European Commission for a project named NE©XT2 (New European Creative Talent).
The Theatre/Dance section of the NEU/NOW LIVE Festival programme is presented in collaboration with the 24th edition of the ITs Festival Amsterdam.
Introductie Introduction 6 Beeldende Kunst Visual Arts
12
Theater/Dans Theatre/Dance 40 Muziek/Geluid Music/Sound 48 Design Design 58 Film Film 68 Toekenningen Acknowledgements 80
Na Vilnius in 2009, Nantes in 2010,
Het werk dat op het NEU/NOW
van samenwerking op het gebied
De NEU/NOW 2013 editie is gereali-
After Vilnius in 2009, Nantes in 2010,
The work presented in the
in the field of performing arts. We are
The NEU/NOW 2013 edition is real-
Tallinn in 2011 en Porto in 2012, pre-
Festival wordt gepresenteerd, heeft
van theater en dans.We prijzen ons
seerd dankzij de gezamenlijke activi-
Tallinn in 2011, and Porto in 2012,
NEU/NOW Festival has undergone a
very fortunate to be able to present
ised through collaborative activities of
senteert ELIA met trots de vijfde editie
een scherp selectieproces achter de
gelukkig met festivalruimtes van het
teiten van het project NE©XT2– New
ELIA is very proud to present the fifth
rigorous selection process in order to
work in festival venues of the highest
the project NE©XT2– New European
van het NEU/NOW LIVE Festival 2013
rug. De selectieprocedure begint op
hoogste kaliber: De Brakke Grond en
European Creative Talent, ontwikkeld
edition of the NEU/NOW LIVE Festival
be included. The selection procedure
caliber: the Brakke Grond and the
Creative Talent, developed in the
in Amsterdam!
de instituten en universiteiten, die de
Het Compagnietheater, twee uitste-
binnen het raamwerk van het Cul-
2013 in Amsterdam!
starts in the institutions and univer-
Compagnietheater, two excellent and
framework of the Cultural Programme
kunstwerken nomineren. Honderden
kende en gerenommeerde locaties in
turele Programma van de Europese
sities, who are nominating the art
established venues in the very centre
of the European Commission. On
Het NEU/NOW Festival is een jaarlijks
aanmeldingen kwamen binnen, waar-
het hart van Amsterdam.
Commissie. Namens ELIA wil ik graag
The NEU/NOW Festival is an annual
works. Hundreds of applications were
of Amsterdam.
behalf of ELIA I would like to thank
innovatief internationaal platform voor
uit een internationale jury – bestaan-
de kunstenaars, hun instituten, de
innovative international platform for
talentvolle kunstenaars, die afstude-
de uit 15 kunstenaars, curators en
ELIA heeft besloten het NEU/NOW
received from which an international
juryleden, de Hogeschool voor de
highly talented graduating artists - or
ren – of recentelijk afgestudeerd zijn
festivaldirecteuren – 70 projecten uit
LIVE Festival 2013 te combineren met
jury - composed of 15 artists, cura-
Kunsten Utrecht, de artistiek direc-
those who have recently gradu-
– aan kunsthogescholen en univer-
20 landen selecteerde voor het Onli-
de ELIA Teachers’ Academy, waarin
tors, and festival directors - selected
teuren, het ITs Festival Amsterdam en
ated – from higher arts education
siteiten in Europa. Het festival brengt
ne Festival – dat gepresenteerd wordt
meer dan 100 kunstdocenten uit de
70 projects from 20 countries for the
in het bijzonder projectmanager Ute
institutions and universities across
excellente nieuwe kunstenaars die op
op www.neunow.com. Uit het Online
hele wereld samenkomen en deelne-
Online Festival, to be presented on
Kohlmann en haar team bedanken.
Europe. The Festival features the
www.neunow.com. From the Online
dit moment de professionele kunst-
Festival selecteerden de artistiek
most excellent new artists entering
Festival the artistic directors, in con-
wereld betreden over het voetlicht.
directeuren, in overleg met de stuur-
sultation with the steering group, se-
Door het festival krijgen de kunstenaars een platform waar ze zich, binnen een professionele context,
groep, 29 projecten uit 14 landen die getoond worden op het NEU/NOW LIVE Festival in Amsterdam.
aan een breder, internationaal publiek kunnen laten zien.
men aan workshops en presentaties. Om de beide evenementen verder te
ELIA is van plan om NEU/NOW in de
the professional arts arenas and is an
verrijken, zullen participanten van de
komende jaren verder te ontwikkelen
international showcase for emerging
Teachers’ Academy deelnemen aan
tot een toonaangevend en dynamisch
creative talent. Through the festival
de discussies over het werk van de
platform voor de promotie van artis-
artists are given a platform to present
NEU/NOW kunstenaars.
tieke excellentie, waar producenten
themselves to a wider international
en curators innovatieve en kwalitatief NEU/NOW en de Teachers‘ Academy
audience within a professional arts
We are pleased that this year the
hoogwaardige projecten van kunst-
worden georganiseerd door ELIA -
context.
Theatre/Dance section of the
hogescholen uit heel Europa kunnen
European League of Institutes of the
NEU/NOW LIVE Festival programme
zien.
is presented in collaboration with the
We zijn verheugd dat dit jaar de Theater/Dans-sectie van het NEU/NOW LIVE Festival in samenwerking met de 24ste editie van het ITs Festival Amsterdam wordt gepresenteerd. ITs is de springplank voor afstuderende jonge theater en dans kunstenaars op weg naar een succesvolle carrière. De gedeelde missie van beide festivals om werk van jonge kunstenaar te promoten inspireerde het idee
Arts, het voornaamste onafhankelijke netwerk voor kunsthogescholen. Met 300 leden uit 47 landen, promoot ELIA dialoog, mobiliteit en onderzoek tussen de kunsthogescholen. Met het NEU/NOW Festival, boort ELIA het artistiek potentieel van meer dan 30.000 kunststudenten uit alle kunst-
Carla Delfos, directeur ELIA
lected 29 projects from 14 countries to be showcased in the NEU/NOW LIVE Festival in Amsterdam.
24th edition of ITs Festival Amsterdam. ITs is the stepping stone for graduating young performing artists on their way to a successful professional career. The festivals’ shared mission to promote work by young artists sparked the idea to collaborate
the artists, their institutions, the jury ELIA decided to combine
members, the Utrecht School of the
NEU/NOW LIVE Festival 2013 with
Arts, the artistic directors, the ITs
the ELIA Teachers’ Academy, bring-
Festival Amsterdam, and especially
ing together over 100 art teachers
Project Manager Ute Kohlmann and
from around the world in a pro-
her team.
gramme of workshops and presentations. To further enrich both events,
ELIA intends to further develop
the Teachers’ Academy delegates will
NEU/NOW in the coming years into a
take part in critical and informative
trendsetting and dynamic platform for
discussions about the artworks pre-
the promotion of artistic excellence
sented by the the NEU/NOW artists.
where producers and curators can see innovative, high quality projects
NEU/NOW and the Teachers’ Acade-
emerging out of art schools from all
my are organised by ELIA – European
over Europe.
League of Institutes of the Arts, the primary independent network of ma-
Carla Delfos, Executive Director ELIA
jor higher arts education institutions. With its 300 member institutions in 47 countries, ELIA promotes dialogue, mobility, and research. With the NEU/ NOW Festival ELIA taps into the potential of over 300,000 art students representing all art disciplines.
disciplines aan.
6
7
Het verheugt ons bijzonder u de
Als curators zijn wij van nature geïn-
Als artistiek directeuren van het
veel Europese landen één van de wei-
We are really excited to present to
cross-disciplinary or cross-border
We hope that as a visitor to the Festi-
exist between arts disciplines.
spannende selectie van werk voor het
trigeerd door de mogelijkheden die
NEU/NOW LIVE Festival, overwegen
nige terreinen waar dynamische en
you the dynamic selection of work
(and often both) arts activities. Here
val you will be struck by the diversity
Although the individual works are
NEU/NOW LIVE Festival 2013, hier in
voortkomen uit het interdisciplinaire
we een reeks van criteria in ons se-
significante economische groei wordt
for the 2013 edition of the NEU/NOW
in Amsterdam, and for the first time,
of the individual works, in terms of
presented in a range of performance
Amsterdam, te presenteren. Dit is de
platform dat het festival biedt. Het
lectieproces van het werk. We zoeken
geboekt. Hoewel het belangrijk is
LIVE Festival here in Amsterdam. This
we have had the opportunity to bring
their themes, their content, their
spaces and galleries, together they
vijfde editie van het LIVE Festival, dat
promoot flexibiliteit en poreusheid
naar werk van de hoogste artistieke
om de economische waarde van de
is the fifth edition of the LIVE Festival,
nearly all the selected works together
expression, and the media and meth-
represent a continuum of art activity
voor het eerst werd gepresenteerd
langs en tussen de conventionele
kwaliteit, terwijl we ook rekening
kunsten te blijven verdedigen, is het
which was first presented in Vilnius
within one venue – De Brakke Grond
ods employed in their production – as
that interweaves, challenges, and
in Vilnius (Litouwen), als onderdeel
grenzen die kunnen worden waarge-
houden met de specifieke elementen
even belangrijk te erkennen dat kunst
(Lithuania) as part of its European
– with one performance being shown
well as in the variety of ways in which
plays with possible pre-conceived
van het Culturele Hoofdstad van
nomen tussen de kunstdisciplines.
van elk werk, de bijdrage die het zal
ook op vele andere manieren van
Capital of Culture programme in
close by – at the Compagnietheater.
they seek to engage with the world.
ideas of the disciplines and the
Europa programma dat daar in 2009
Hoewel de individuele werken worden
leveren aan het programma als ge-
grote waarde is voor de maatschap-
2009. Since then, the LIVE Festival
The NEU/NOW LIVE Festival show-
spaces in which the works are
georganiseerd werd. Sindsdien heeft
gepresenteerd in verschillende zalen
heel en in hoeverre het waarschijnlijk
pij. De kunstenaars die we hebben
has travelled to Nantes (France),
For this edition of the NEU/NOW
cases a range of arts disciplines that
presented.
het LIVE Festival plaatsgevonden in
en galeries, geloven wij dat ze samen
is dat het de belangstelling van het
geselecteerd voor het LIVE Festival,
Tallinn (Estonia), and Porto (Portugal)
LIVE Festival, we are working in
form part of the creative industries
Nantes (Frankrijk), Tallinn (Estland) en
een continuüm van kunstactiviteit
publiek in de gaststad zal wekken.
vormen een typerende belichaming
where, in each case, it has attracted
collaboration with the ITs Festival
sector. In a climate of economic aus-
This international group of emerging
Porto (Portugal), waar het iedere keer
vertegenwoordigen. Het totaal van het
Onze selectie is evenzeer gebaseerd
van dit idee; het zou ons allen moe-
thousands of visitors to the profes-
Amsterdam to present the theatre
terity the creative industries remain
artists are highly focused – and they
duizenden bezoekers naar de door
werk van het festival verweeft, daagt
op de ideeën, concepten en intenties
ten bemoedigen dat deze generatie
sional galleries, theatres, concert
section of our programme. This
one of the few areas of dynamic and
set the agenda themselves; they
de gaststad beschikbaar gestelde
uit en speelt met vooringenomen idee-
die het werk gevormd hebben, als op
van opkomende kunstenaars even
halls, and cinemas that the host cities
partnership affords the opportunity
significant economic growth in many
are entering a world in which they
professionele galeries, theaters, con-
ën over de disciplines en de ruimtes
de esthetische kwaliteit van elk werk.
toegewijd is aan de maatschappelijke
have made available to the Festival.
for the work to be viewed in a wider
European countries. While it is impor-
will actively contribute to our future
certzalen en bioscopen getrokken
waarin de werken worden getoond.
Ook kijken we naar de manieren
betekenis, als aan de artistieke en
As well as drawing strong interest
national and international context. We
tant to continue to make an economic
existence.
waarop elk werk relateert aan brede-
esthetische waarde van het werk dat
from public audiences, the Festival
hope that this collaboration will enrich
case for the arts, it is equally impor-
re, maatschappelijke kwesties, zoals
ze creëren.
has attracted an increasing number
the experience of both the artists and
tant to recognize that the arts also
of promoters, curators, producers,
audiences. As the Artistic Directors
add significant value to our society in
festival directors, and cultural entre-
of the NEU/NOW LIVE Festival, we
many other ways. Typically, the artists
preneurs who are keen to engage
consider a range of attributes in our
that we select for the LIVE Festival
with the work of the brightest new
selection of work. We look for work
evidence this; we should all be heart-
arts graduates emerging from Euro-
of the very highest artistic quality
ened that this generation of emerging
pean higher arts institutions.
while also being mindful of the
artists are as strongly committed to
specific elements of each work, the
the social values of the work that they
heeft. Het festival trekt naast de sterke belangstelling van het publiek, ook
Veel NEU/NOW ‘alumni’ hebben
een toenemend aantal promoters,
na het festival partnerschappen
duurzaamheid van milieu, sociale
curators, producenten, festivaldirec-
gevormd, die tot cross-disciplinaire
rechtvaardigheid en verbindingen
Deze internationale groep van op-
teuren en culturele ondernemers aan,
en/of grensoverschrijdende kunst-
binnen de gemeenschap en naar de
komende kunstenaars is bijzonder
die graag de verbintenis aangaan met
activiteiten hebben geleid. Hier in
verhouding van het werk ten opzichte
gefocust – en ze bepalen hun eigen
het werk van de interessantste nieu-
Amsterdam hebben we voor het eerst
van de samenleving in bredere zin.
agenda; ze staan nu op het punt een
we kunstenaars die afstuderen aan
de mogelijkheid gekregen om bijna
Europese kunsthogescholen.
alle geselecteerde werken samen te
We hopen dat u, als bezoeker van
zullen bijdragen aan onze toekomst
wereld te betreden, waarin ze actief
brengen in één ruimte -De Brakke
het festival, wordt getroffen door de
en deze zullen helpen vorm te geven.
One of the unique aspects of the
contribution it will make to the whole
Grond- met uitzondering van één
diversiteit van de individuele werken,
We hopen dat u zich even betrokken
produce as they are to its artistic and
Eén van de unieke aspecten van
NEU/NOW Festival is the way that it
programme, and the extent to which
voorstelling, die in het nabijgelegen
wat betreft hun thema’s, inhoud,
zult voelen bij het werk op het NEU/
aesthetic values.
het NEU/NOW Festival, is de manier
brings together all arts disciplines,
it is likely to engage the interest of
waarop het alle kunstdisciplines
Compagnietheater wordt vertoond.
expressie en de media en methodes
NOW LIVE Festival in Amsterdam
providing a generation of talented
public audiences in the host city.
We hope that you will be as engaged
die gebruikt zijn in de productie, als
als wij.
emerging artists – drawn from across
Our selection is based as much on
by the work of the NEU/NOW LIVE
Europe – with an opportunity to share
the ideas, concepts, and intentions
Festival in Amsterdam as we are.
their ideas, practices, and cultural
that shape the work as its aesthetic
As curators of a multi-disciplinary
perspectives in ways that both
qualities or the excellence of the craft
arts Festival, we are naturally
positively challenge the limits of their
skills it embodies. So, in addition to
concerned with the possibilities of
individual disciplines and enable them
the aesthetic qualities of each work,
the interdisciplinary platform that
to forge new creative partnerships.
we are also looking at the ways that
the Festival provides. It promotes
Many of the NEU/NOW alumni have
it may relate to broader societal
flexibility and porosity along any
gone on to form partnerships with
concerns such as environmental
conventional boundaries that may
their peers that have fostered either
sustainability, social justice, and
samenbrengt, waardoor een generatie van getalenteerde, opkomende
Voor deze editie van het NEU/NOW
ook door de variëteit aan manieren
kunstenaars – aangetrokken uit heel
Live Festival, werken we samen met
waarop de werken het engagement
Professor Anthony Dean, Artistiek
Europa – een kans geboden wordt
het ITs Festival Amsterdam om de
met de wereld opzoeken.
Directeur (Hoofd Faculty of Arts,
om ideeën, werkpraktijken en cul-
theatersectie van ons programma
turele perspectieven te delen, zodat
te presenteren. Dit partnerschap
Het NEU/NOW LIVE Festival biedt
de grenzen van hun individuele dis-
biedt de mogelijkheid om het werk
een podium voor verschillende kunst-
ciplines niet alleen op positieve wijze
binnen een bredere, nationale en
disciplines, die een onderdeel vormen
Paula Crabtree, Artistiek Directeur
worden uitgedaagd, maar zij ook
internationale context voor het voet-
van de creatieve ondernemings-
(Rector van de Bergen Academy of
aanmoedigd worden nieuwe creatie-
licht te brengen. We hopen dat deze
sector. In een economische sober
Art and Design, Noorwegen).
ve samenwerkingen aan te gaan.
samenwerking de ervaring van zowel
klimaat, blijft de creatieve industrie in
het publiek als de kunstenaars zal
University of Winchester, Verenigd Koninkrijk).
Professor Anthony Dean, Artistic Director (Dean of Faculty of Arts, University of Winchester, United Kingdom). Paula Crabtree, Artistic Director (Rector at Bergen Academy of Art and Design, Norway).
community relations, as well as on society more broadly.
verrijken. 8
9
Laura Rytkönen - Perhe-esitys / The Family Act Beeldende Kunst NEU/NOW was mijn eerste buitenlandse tentoonstelling, een welkome ervaring, een paar maanden nadat ik was afgestudeerd aan het MA-programma van de Oslo National Academy of Arts. NEU/NOW betekende plannen wat ik tentoon wilde stellen, mij bezighouden met het vervoer, mijn werk installeren in een nieuwe omgeving, samenwerken met de curatoren en andere kunstenaars ter plekke en deelnemen aan het door de
10
Roberta Mizgeraitė - Sustainable Packagings Design Het NEU/NOW Festival in Porto in 2012 was een fantastische ervaring. De professionaliteit van de gehele crew, die het evenement leidde en organiseerde, was buitengewoon. Ik heb meer dan een week doorgebracht in het zeer levendige Porto, heb gelijkstemden uit heel Europa ontmoet en heb bovenal contacten gelegd die nog steeds actief zijn. Ik beveel de ervaring van het NEU/NOW Festival van harte aan alle pas afgestudeerden aan! Darek Fortas - Coal Story Beeldende Kunst Het festival in Porto was één van de beste ervaringen uit mijn leven. Ik was verrast door de geweldige ruimtes en middelen die de kunstenaars ter beschikking stonden, de professionaliteit van mijn collega’s en het hoge niveau van het werk dat werd gepresenteerd. Ik heb veel interessante en getalenteerde mensen uit heel Europa ontmoet. Iedereen was energiek, in een goede stemming en zat vol goeie ideeën. Met sommigen van hen heb ik nog steeds contact. Het festival was voor mij en mijn werk één grote inspiratiebron. Heel erg bedankt dus! Ik zal het nooit vergeten… Lenka Chroboková - The Ride of Kings Design
Potemkin Village - Jason Dunne
Participating in the NEU/NOW Festival was a great experience for me. I met many artists from different backgrounds and disciplines. The work presented acted as a first step in making contact with the other artists and offered a provocative topic for dialogue. Spending time together in a different country was also a great way of learning about their ideas, habits, and intentions – an experience that often resulted in finding unexpected connections and new perspectives on my own work. I still keep in contact with some of the people I got to know during this time, artists that are working in very different fields, and our exchange continues to grow. Johan Rijpma - Tape Generations Visual Arts The NEU/NOW Festival in Porto had a truly great atmosphere that I found very encouraging. It gave me the opportunity to meet interesting people from all over Europe and from different artistic disciplines. I continue to stay in touch with the other artists. I experienced a great deal of personal and professional growth as a result of the Festival – I even found the courage to quit my unfulfilling job at an advertisement agency and to explore my talents and the free market unencumbered by the 9 to 5 routine. This decision was a great step forward for me and NEU/NOW acted as the push I needed to make this change. Thank you.
Coal Story - Darek Fortas
NEU/NOW 2012 in Porto was een ontzettend fijne ervaring. Door met en naast begaafde en gepassioneerde jonge kunstenaars uit heel Europa te werken, heb ik niet alleen een paar heel goede vriendschappen gesloten, maar ook stevige plannen voor toekomstige samenwerking gemaakt. Het beste aan NEU/NOW was het delen en bespreken van ideeën over het leven en kunst met deze getalenteerde mensen uit verschillende kunstvelden en – natuurlijk – het zien van het adembenemende werk van mijn collega’s.
NEU/NOW gaf me ook een indrukwekkende credit voor mijn CV en ik ben er zeker van dat dit gunstig zal zijn voor mijn toekomstige professionele activiteiten. Ik vond het fantastisch dat mijn werk door een breder publiek werd gezien en ik waardeer deze mogelijkheid om mijzelf als designer en als persoon te presenteren enorm. Bovendien was het voor mij interessant en nuttig om te zien hoe ELIA het festival organiseerde, omdat ik momenteel bezig ben een tentoonstelling in Litouwen te organiseren.
Games without Frontiers - Jakop Ahlbom and HKU students
Katharina Niedermeier - fEATHERFISH Film
Ik vond het geweldig om mee te doen aan het NEU/NOW Festival. Het was een nieuwe ervaring voor mij, omdat het mijn eerste groepstentoonstelling in het buitenland was. Ik heb veel interessante en getalenteerde kunstenaars ontmoet en heb mijn blik verbreed door hun werk te bekijken en te luisteren naar hun perspectieven – dat is belangrijk.
Tape Generations - Johan Rijpma
Het NEU/NOW Festival in Porto had een fantastische sfeer, die ik erg stimulerend vond. Het gaf me de mogelijkheid om interessante mensen uit heel Europa en uit verschillende kunstdisciplines te ontmoeten. Ik onderhoud nog steeds contact met de andere kunstenaars. Door het festival heb ik een grote persoonlijke en professionele groei doorgemaakt – ik kreeg zelfs de moed om mijn onbevredigende baan bij een reclamebureau op te zeggen en mijn talenten en de vrije markt te verkennen, ongehinderd door de 9-tot-5 routine. Dit besluit was een grote stap vooruit voor mij en NEU/NOW was de zet die ik nodig had om deze omslag te maken. Bedankt.
Maria Brinch - I Don’t Need Like You Want Beeldende Kunst
People in the Galeria do Palacio during the discussion with the artists
Johan Rijpma - Tape Generations Beeldende Kunst
NEU/NOW crew geïnitieerde programma. Het betekende ook veel geweldige kunst uit elke discipline zien, jonge kunstenaars uit heel Europa ontmoeten en vruchtbare discussies aangaan en nieuwe technieken voor mijn eigen werkpraktijk leren.
fEATHERFISH - Katharina Niedermeier
Deelnemen aan het NEU/NOW Festival was voor mij een geweldige ervaring. Ik heb veel kunstenaars met verschillende achtergronden en disciplines ontmoet. Het gepresenteerde werk zorgde voor een eerste stap naar het maken van contact met andere kunstenaars en leverde spannende gespreksonderwerpen op. Samen tijd doorbrengen in een vreemd land was ook een goede manier om over elkaars ideeën, gewoontes en intenties te leren – een ervaring die vaak resulteerde in onverwachte connecties en nieuwe perspectieven op mijn eigen werk. Ik heb nog steeds contact met sommige mensen die ik tijdens het festival heb leren kennen, kunstenaars die in zeer verschillende terreinen werken en onze uitwisseling wordt steeds intensiever.
Katharina Niedermeier - fEATHERFISH Film NEU/NOW 2012 in Porto was a thoroughly lovely experience. Through working side-by-side with gifted and passionate young artists from all over Europe not only did I make some really good friends but also solid plans for future collaboration. The best thing about NEU/NOW was sharing and discussing ideas about life and art with these talented people from different fields of art and, of course, seeing the heart-stopping pieces of my colleagues. Laura Rytkönen - Perhe-esitys / The Family Act Visual Arts NEU/NOW was my first exhibition abroad, a welcome experience coming only a couple of months after I graduated from the MA programme at Oslo National Academy of the Arts. NEU/NOW meant planning what to exhibit, dealing with shipping, installing my work in new surroundings, cooperating with the curators and other artists at the site, and taking part in the programme initiated
by the NEU/NOW crew. It also meant seeing loads of great art of every discipline, meeting and having fruitful discussions with young artists from all over Europe, and learning new techniques for my own practice. Maria Brinch - I Don’t Need Like You Want Visual Arts I really enjoyed participating in the NEU/ NOW Festival. It was a new experience for me because it was my first group exhibition abroad. I met many interesting and talented artists and broadened by point of view by seeing their works and listening to their perspectives - that’s important. NEU/NOW also gave me an impressive credit for my CV that I am sure will benefit my professional endeavours in the future. I am thrilled that my work was viewed by a wider public and I greatly appreciate the opportunity to present myself both as a designer and a person. Moreover, it was interesting and useful for me to see how ELIA organised the Festival as I am currently organising an exhibition in Lithuania. Roberta Mizgeraitė - Sustainable Packagings Design The NEU/NOW Festival in Porto in 2012 was a fantastic experience. The professionalism of the entire crew that managed and organised the event well in advance was outstanding. I spent over a week in the very vibrant city of Porto, met very like-minded individuals from across Europe, and, most importantly, established connections that are still active today. I totally recommend the NEU/NOW Festival experience to all recent graduates! Darek Fortas - Coal Story Visual Arts The festival in Porto was one of the best experiences of my life. I was surprised by the excellent spaces and resources made available to the artists, by the professionalism of my colleagues, and by the very high level of the work presented. I met a lot of interesting and talented people from all over Europe. Everybody was full of life, in a good mood, and had great ideas. I remain in contact with some of them today. The festival was one big inspiration for me and my work. So, thank you very much! I’ll never forget... Lenka Chroboková - The Ride of Kings Design
11
12
13
Neven Petrović Akademija Dramske Umjetnosti Zagreb / Academy of Dramatic Art, University of Zagreb Croatia
Petrović ‘vernietigt’ het billboard door zijn camera zijwaarts te bewegen en zich te heroriënteren op het landschap, waardoor de visuele omgeving wordt gereinigd. Artistiek statement: Ik heb dit stuk weg meer dan honderd keer bereisd. Na zoveel repetitieve ervaringen, kijk ik niet meer naar wat onveranderlijk is, naar de elementen die overeenkomen met mijn herinneringen aan die ruimte. Wat mij wel opvalt, zijn de billboards, omdat hun inhoud maandelijks verandert. Daardoor domineert een oppervlakte van circa 12 m² mijn aandacht en overweldigt het de duizenden vierkante meters in zijn omgeving. Elke keer als ik in een grote stad ben, zie ik hoe elk oppervlak van de wegen, elke façade van een vertrouwde locatie en zelfs de vervoersmiddelen, bedekt zijn met reclame en billboards. Mensen die in grote steden wonen, leren onbewust en gaandeweg deze opgelegde informatie te filteren. Dit kan worden toegeschreven aan de hoge dichtheid van zintuigelijke elementen in het stedelijke landschap, een overbelasting die verlammend werkt als men zijn aandacht op iets specifieks probeert te richten.
Beeldende Kunst
14
Visual Arts
Wat betreft mijn fotoserie zou je kunnen zeggen dat ik er in de eerste plaats toe neig me te richten op het uiten van kritiek op mensen die de verkeerde visuele beslissing nemen, zelfs wanneer er maar twee elementen aanwezig zijn – een ruraal landschap en een billboard. Door het ongewenste element te ‘vernietigen’, streef ik er niet alleen naar het visuele landschap te reinigen, maar wil ik ook mensen bewegen om te kijken naar hun omgeving en om een billboard, de volgende keer dat ze er één tegenkomen, te negeren.
PROJECT DESCRIPTION: Neven Petrović’s photographic series Billboard follows his journey along a country road. The road goes through various villages but for the majority of the way the landscape is uninhabited and offers views of fields, meadows, and forests. Billboards placed in the middle of this environment appear as if they have been violently extracted from an urban context. They become the dominant visual elements, disturb the natural landscape, and act as visual pollutants of the environment. Petrović ‘annilhates’ the billboard by standing sideways with his camera and reorienting the landscape – so that the visual environment is thereby cleansed.
ARTISTIC STATEMENT: I’ve travelled this stretch of the road over a hundred times. After so many repetitive experiences I stop looking at what is unchangeable, the elements that are consistent with my memory of that space. What I do notice are the billboards as their content changes on a monthly basis. Thus, an area of approximately 12m² dominates my attention and overpowers thousands of square metres of its surroundings. Whenever I come to any large town, every surface along the main road, every façade at a familiar location, and even the means of public transportation are filled with ads and billboards. People who live in large cities unwittingly learn to filter out this imposed information over time. This can be attributed to the high density of sensory elements within urban environments, an overload that is debilitating when trying to pay close attention to any specific thing. Within my photographic series, one could say that I tend to primarily focus on criticism of individuals who make the wrong visual decision, even when only two elements are present – a rural landscape and a billboard. So by ‘annihilating’ the undeseriable element, I not only strive to cleanse the visual environment but I also incite people to watch their surroundings and to negate a billboard the next time it crosses their path.
Photo: Neven Petrović
Projectbeschrijving: De fotografische serie Billboard van Neven Petrović volgt zijn reis over een landweg. De weg loopt door verschillende dorpen, maar op het grootste deel van de route is het landschap onbewoond en biedt het uitzicht op velden, weiden en bossen. Billboards die te midden van deze omgeving opduiken, lijken op brute wijze uit een stedelijke context gerukt te zijn. Het worden dominante visuele elementen, die het natuurlijke landschap verstoren en de omgeving visueel vervuilen.
15
Laura Wagner Universität für angewandte Kunst Wien / University of Applied Arts Vienna Austria
Beeldende Kunst
16
Visual Arts
Artistiek statement: De video Selbstportrait mit Zunge is een vervolg op mijn werk met het fotografische zelfportret. Essentiële referenties naar klassiek portretschilderen worden, op het gebied van esthetiek, het meest opgeroepen door fotografie. In Selbstportrait mit Zunge worden deze referenties aan het klassieke portret daarentegen gecreëerd door stilstaand beeld en animatie een symbiotische relatie aan te laten gaan door middel van de bewegende tong. In tegenstelling tot portretschilderen, is er geen intentie om subjectieve waarden over te brengen, maar eerder om een materiële vorm op een andere manier te illustreren. De keuze voor het kader, evenals de visuele kenmerken van de video, onderstrepen niet alleen het idee van de tong die een eigen leven leidt, maar bovenal het zelf-referentiële aspect van het werk.
PROJECT DESCRIPTION: Selbstportrait mit Zunge is a video portrait featuring Bavarian artist Laura Wagner as its subject. The video shows Wagner in profile, wearing the traditional dress and hairstyle of her homeland, stretching out her tongue, and moving it slowly. Mirroring the non-durational aspect of painting, a conventional means of portraiture, the work is not marked by beginning or end points. Selbstportrait mit Zunge challenges the notion of temporality as an essential component of video, a medium that is normally defined by the presence of durational elements.
ARTISTIC STATEMENT: The video Selbstportrait mit Zunge continues my work with the photographic self-portrait. Key references to classical portrait painting are most often recalled, in terms of aesthetics, by photography. In Selbstportrait mit Zunge (Self Portrait with Tongue) references to classical portrait painting are instead created through still image and animation entering into a symbiotic relationship by way of the moving tongue. In contrast to portrait painting, there is no intention to convey any subjective values, but rather to illustrate a form of materiality turned inside out. The selection of the framing, as well as the visual characteristics of the video, underscores not just the tongue having a life of its own but – above all – the work’s self-reference.
Photo: Laura Wagner / Steffi Schöne
Projectbeschrijving: Selbstportrait mit Zunge is een videoportret met de Beierse kunstenares Laura Wagner als onderwerp. De video toont Wagner en profil, in de traditionele kleding en haardracht van haar vaderland, terwijl ze haar tong uitsteekt en die langzaam beweegt. Door het niet aan tijd gebonden aspect van een schilderij – de conventionele manier van portretteren- te weerspiegelen, wordt het werk niet gemarkeerd door een begin- en een eindpunt. Selbstportrait mit Zunge speelt met het idee van tijdelijkheid als essentieel onderdeel van de video, een medium dat normaal gesproken juist wordt gedefinieerd door de aanwezigheid van tijdsgebonden
17
Sana Ghobbeh Umeå Konsthögskolan / Umeå Academy of Fine Arts Sweden
Projectbeschrijving: I am part of the disturbance is een in scène gezette video. Het is werk dat tussen videokunst, fotografie en performance in ligt en is gebaseerd op de dialoog tussen een oog en een mond.
ARTISTIC STATEMENT: In the era of confusion and loss, The body is emptied from desire Betrayed, imprisoned in fear, it is interrupted with deceit and sentenced to annihilation.
Eerst gaat de mond open en ademt uit op de transparante lens en bedekt die met mist. De lens wordt zichtbaar door de condens van de mist en het oog komt kijken wat er verborgen ligt achter het onbekende.
De repetitieve handeling tussen het oog en de mond heeft het ritme van de wanhoop; langzaam wordt het gewelddadiger om uiteindelijk in roekeloosheid te eindigen. De blik ziet het ongeziene en de mond maakt het onzichtbare duidelijk, dit alles in een verontrustende stilte. Tijd verstrijkt; het oog en de camera worden één – kijkt de camera in het oog of andersom? Het oog heeft een wisselwerking met de blik van de kijker. De video stelt vragen over de afstand tussen het publiek en de performer. Het lijkt alsof de open mond tegen het publiek gaat praten. Deze live performance roept mensen op om mee te doen. Artistiek statement: In het tijdperk van verwarring en verlies, Is het lichaam los van verlangen Verraden, gevangen gezet door angst, is het onderbroken door bedrog en veroordeeld tot vernietiging.
My video is the moment of voicing the body’s silence, It is a daydream breaking into pieces. It is a depiction of the abortive effort of the fragmented body Ongeacht zijn fluïditeit, is het lichaam gevormd door zijn eigen basale elementen en onderdelen. Mijn video is het uitgesproken moment van de stilte van het lichaam, Het is een dagdroom die in stukken uiteenvalt. Het is een verbeelding van de afdrijvende poging van het gefragmenteerde lichaam Om te rillen en verspreid te worden, Om te stromen om pure extase te bereiken. Ik plaats mijn camera tegenover de solide lijnen van mijn lichaam. Dit is een blootstelling van mijn grenzen die de jouwe weerspiegelen. Dit lichaam eist wanhopig gezien te worden, Begrepen te worden, Het verwacht dat de voortdurende muren die ons omringen omvallen Kom dichterbij! Luister naar het lichaam, maak deel uit van zijn glorie. Bevrijd ons!
Beeldende Kunst
18
Visual Arts
PROJECT DESCRIPTION: I am part of the disturbance is a staged video. It is a work existing between video art, photography, and performance that is based on a dialogue between an eye and a mouth. First, the mouth opens and exhales onto the transparent lens and covers it with mist. The lens become visible through the condensation of the mist and the eye comes to see what is hidden beyond obscurity. The eye stares with curiosity, interrupted by random blinks. When the mist goes away the mouth returns to breathing into the lens, letting the eye continue its effort. The repetitive action between the eye and the mouth has the rhythm of desperation; it slowly becomes more violent and ultimately ends in recklessness.
To be shivered and scattered, To be flowing to attain the pure ecstasy. I put my camera opposite the solid lines of my body. This is the exposure of my boundaries mirroring yours. The body desperately requests to be seen, To be understood, It anticipates the persistence of surrounding walls to fall Come closer! Listen to the body, join its glory! Set us free!
The gaze sees the unseen and the mouth makes the non-visible apparent, all in disturbing silence. Time passes by; the eye and the camera become one - is the camera looking into the eye or vice versa? The eye interacts with the gaze of the spectator. This video questions the distance between the audience and the performer. It seems that the open mouth is going to talk to the audience. This live performance calls people to join in.
Photo: Sana Ghobbeh
Het oog staart nieuwsgierig, onderbroken door willekeurig knipperen. Als de mist optrekt, keert de mond terug om op de lens te ademen, waardoor het oog zijn werk moet voortzetten.
Regardless of its fluidity, the body is shaped by its own basic elements and parts.
19
Courtney Grant University of Hertfordshire, School of Art and Design United Kingdom
Grant neemt zichzelf als onderwerp in Headspace, omdat ze geïnteresseerd is in hoe de kijker reageert op het beeld van haar als kunstenaar en als vrouw. Het werk speelt met de traditie van het (vrouwelijke) ‘staren’, door op moedige en intimiderende wijze terug te staren. Grants gezicht blijft strak; haar ogen vast in een constant staren. De eerste waarneming van de kijker wordt uitgedaagd door het beeld van het lichaam van de kunstenaar, dat op een onlogische manier lijkt te bewegen en rond te draaien. Het werk illustreert hoe de ontwikkeling van een simpele filmtechniek de perceptie van een beeld kan vervormen. Gepresenteerd als installatie, nodigt Headspace de kijker uit deel te nemen aan een real-time ervaring, waarin de grens tussen vooraf opgenomen en live verschuift. Dit is een terugkerend thema in Grants werk. De geluidloze video wordt geprojecteerd in een lege, verduisterde ruimte, waardoor het publiek vrij is zelf op onderzoek uit te gaan en het beeld van de kunstenares vanuit verschillende perspectieven te bekijken. Headspace wil een onmiddellijke esthetische indruk maken, die de kijker niet alleen geïntimideerd en verbijsterd, maar ook geïntrigeerd achterlaat.
Beeldende Kunst
20
Visual Arts
Artistiek statement: De aard van mijn werk heeft zijn wortels in processen. Obsessieve, repetitieve processen, geven mij de mogelijkheid de esthetische schoonheid, die vaak over het hoofd gezien wordt, naar boven te brengen en mij daarop te concentreren. Deze schoonheid kan in elk aspect van tijdgebaseerde media voorkomen, variërend van een ongebruikelijke camerahoek tot de degeneratie van materiaal. Hoewel herhaling wordt gebruikt in de ontwikkeling van mijn werk, speelt het ook een belangrijke rol in het tentoonstellen van veel van mijn voltooide werken. Door een video naadloos te ‘loopen’ en daardoor de kijker geen begin, midden en eind te bieden, krijgt het publiek de vrijheid om zelf te bepalen hoe en hoe lang ze mijn werk willen ervaren. Ik besteed veel aandacht aan het ontwerpen van de ruimtes waarin ik mijn video’s laat zien om de kijker aan te moedigen mijn werk te zien als iets dat noch vooraf opgenomen is, noch een live performance is, maar iets dat daartussen balanceert. Deze balans creëert een onbewuste nadruk op het heden en maakt de toeschouwer sterker bewust van zijn huidige omgeving. Daarom gaat het bij mijn video’s niet alleen om de inhoud, maar ook om waar en hoe ze ervaren worden. Als vrouwelijke kunstenaar gebruik ik vaak mijn eigen imago als onderwerp, door elk werk loopt als vanzelf een feministische ader. Dit is een onbedoeld aspect van mijn werk waarmee ik me gelukkig prijs, omdat het mij de mogelijkheid geeft de confrontatie aan te gaan met de vooringenomenheid van de toeschouwer. Deze vooringenomenheid is vaak de drijvende kracht achter mijn keuze voor onderwerpen of beelden.
PROJECT DESCRIPTION: Headspace was born from an experiment aimed to capture the different phenomena occurring in time-based media. Through the development of simple processes and filming techniques, a captivating aesthetic was realised, while the raw nature of video was exposed.
ARTISTIC STATEMENT: The nature of my practice has its roots in process. Obsessive, repetitive processes allow me to unearth often-overlooked aesthetic beauty, and to hone in on it. This beauty can occur in every aspect of time-based media, from an unusual camera angle to the degeneration of a material.
Grant uses herself as the subject in Headspace as she is interested in how the viewer responds to her image, both as the artist and as a female. The piece toys with the traditions of the (female) ‘gaze’ by returning said gaze in a bold and intimidating fashion. Grant’s face remains fixed; her eyes locked in a constant stare. The viewer’s initial perception is challenged by the image of the artist’s body, which appears to swing and rotate in an illogical way. The piece exemplifies how the development of a simple filming technique can distort the perception of an image.
While repetition is used in the development my work, it also plays a key role in the exhibition of many of my finished pieces. By looping a video seamlessly, and therefore not presenting the viewer with a beginning, middle, or end, they are free to dictate how they experience the piece and for how long. I carefully design the spaces in which I show my videos to encourage the viewer to experience it as something that is neither a pre-recorded video nor a performance, but something that balances in-between. This balance places a subconscious emphasis on the present, heightening the viewer’s awareness of the current surroundings. Therefore, my videos are not solely concentrated on the content, but also on where and how they are experienced.
Presented as an installation, Headspace invites the viewer to take part in a real-time experience, shifting the boundary between the pre-recorded and the live – a recurring theme in Grant’s practice. The silent video is projected into an empty darkened space, allowing viewers to explore freely and encounter the artist’s image from a number of perspectives. Headspace strives to make an immediate aesthetic impact that leaves the viewer not only intimidated and bemused, but also intrigued.
As a female artist often using my own image as the subject, a feminist vein inherently runs through each piece. It is an unintentional aspect of my work that I celebrate, as it allows me the chance to confront the viewer’s preconceptions. These preconceptions are often the driving force behind my choice of subject matter or imagery.
Photo: Courtney Grant
Projectbeschrijving: Headspace is voortgekomen uit een experiment waarin gepoogd werd de verschillende fenomenen die in tijdgebaseerde media voorkomen, vast te leggen. Door het ontwikkelen van simpele processen en filmtechnieken, werd een intrigerende esthetiek bereikt, die tegelijkertijd de rauwheid van video liet zien.
Alexandra Cihanská Machová Roman Cihanský Mach Janáčkova akademie múzických umění v Brně/ Janáček Academy of Music and Performing Arts in Brno Czech Republic Projectbeschrijving: Studánka door Alexandra Cihanská Machová en Roman Cihanský Mach, is een installatie van natuurlijke materialen die wordt gepresenteerd in de kunstmatige ruimte van een galerie.
Artistiek statement: IJzeren Hans is wild en roestig. Hij ligt verborgen op de bodem van een modderig meer. Hij tovert een jongen om in een gouden prins. Waarin zou hij jou kunnen laten veranderen?
PROJECT DESCRIPTION: Studánka by Alexandra Cihanská Machová and Roman Cihanský Mach is an installation of natural materials presented in the artificial space of a gallery.
De installatie gebruikt natuurlijke materialen, zoals mos, gras, takken en water in contrast met de kunstmatige, steriele en onpersoonlijke galerieruimte. Dit stuk natuur, verzameld en verzorgd door de kunstenaars zelf, creëert en verdedigt zijn eigen microruimte, zelfs wanneer het in de dominerende kunstmatigheid van de galerie staat.
Ook al weet je niet welk lot de transformatie je zal brengen, je kunt het niet weerstaan.
The installation uses organic materials, including moss, grass, branches, and water, in contrast to the artificial, sterile, and impersonal gallery space. This piece of nature, collected and nurtured by the artists themselves, creates and asserts its own micro-space – even when placed amidst the dominating artifice of the gallery.
De voornaamste inspiratiebron voor Studánka is de symboliek zoals die voorkomt in sprookjes. Het werk houdt vast aan een sprookjesachtig paradigma, maar brengt zijn opzet over in visuele vorm. In sprookjes symboliseert ‘de waterput’ een doorgang naar een andere dimensie. Het is diep, gevaarlijk en duister en er ligt iets verborgens op de bodem. Studánka nodigt bezoekers uit te ontdekken wat er buiten het gezichtsveld op de loer ligt.
Beeldende Kunst
22
Visual Arts
Beroer de waterput en word wie je zou moeten zijn.
You need to overcome your fear and meet Eisenhans. Touch the well and become who you are meant to be.
The installation features a low frequency underwater sound composition. Although the sound is barely audible, it is visibly manifest as it causes ripples on the water’s surface. The main inspiration for Studánka is the symbolism found in fairy tales. The work maintains a fairy tale paradigm but conveys this framework in a visual form. In fairy tales ‘the well’ symbolises a gateway into another dimension; it is deep, dangerous, and dark, and there is something hidden at the bottom. Studánka invites visitors to discover what lurks beyond sight.
Photo: Alexandra Cihanská Machová, Roman Cihanský Mach
De installatie wordt ondersteund door een compositie van onderwatergeluiden op lage frequentie. Hoewel het geluid nauwelijks hoorbaar is, manifesteert het zich zichtbaar door rimpels te vormen op het wateroppervlak.
Je moet je angst overwinnen en IJzeren Hans onder ogen komen.
ARTISTIC STATEMENT: Eisenhans (Iron John) is wild and ferruginous. He is hidden on the bottom of a muddy lake. He turns a boy into a golden prince. What could he turn you into? Even though you do not know what fate the transmutation will bring you, you cannot resist it.
23
Robert Glas Hogeschool voor de Kunsten Utrecht / Utrecht School of the Arts Netherlands
Een essentieel onderdeel van deze installatie is een voorbeeld van het product dat de bezoekers gedurende de tentoonstelling kunnen kopen voor ‘elk aannemelijk bod’: een stuk passe-partout karton (17 x 23 cm) met het blad nauwkeurig op het voorblad gemonteerd en een authenticiteitcertificaat dat op de achterzijde is gezeefdrukt. Dit certificaat biedt de bezoeker context om te begrijpen hoe dit door de kunstenaar gebruikte symbolische prijssysteem, zich verhoudt tot het prijssysteem binnen de Indonesische thee-industrie.
Beeldende Kunst
24
Visual Arts
Artistiek statement: Ik ben een maker uit nieuwsgierigheid en ik voel me tot bepaalde onderwerpen aangetrokken omdat ik een maker ben. Ik weet niet meer wat eerst kwam. Ik heb het verlangen om de wereld beter te begrijpen, in te grijpen en te laten zien wat ik gevonden heb. Mijn doel is om ideeën over te brengen. Daarom probeer ik mijn werk zo fundamenteel, minimalistisch en transparant mogelijk te maken. Fundamenteel omdat ik voortdurend mijn eigen rol, middelen en drive bekijk. Minimalistisch omdat het maken van een paar heldere keuzes voor mij essentieel is om bondige momenten van begrip te genereren. Transparant omdat ik wil dat het voor de kijker helder is welk deel van de werkelijkheid ik gekozen heb en wat ik ermee gedaan heb; om de objectieve en subjectieve informatie nauwkeurig te scheiden. Fotografie is een medium waarin het subjectieve en het objectieve zo gemakkelijk verstrikt raken. Ik gebruik dit medium vanwege de mogelijkheid om directe referenties naar onze gedeelde visuele realiteit te creëren. Ik probeer het medium op een behoorlijk directe manier te gebruiken en hierdoor blijft deze vervorming uit de aandacht. In mijn huidige werk verbind ik onderwerpen aan abstracte thema’s, zoals migratie en globalisering. Deze thema’s probeer ik concreet te maken door zorgvuldig geselecteerde informatie te presenteren, op zo’n manier dat de kijker zijn door de informatie veroorzaakte mentale onrust, niet gemakkelijk van zich af kan laten glijden door middel van kunstmatige, oppervlakkige oplossingen. Ik denk dat een probleem alleen als probleem kan worden getoond als het onoplosbaar lijkt.
PROJECT DESCRIPTION: The Golden Mountain: One kilogram of Indonesian tea sold by the leaf for any reasonable price is the result of a period of extensive research on how the prices paid for Indonesian tea are interwoven with colonial history. An installation of five panels depicts 4,121 tea leaves in life-size scale. Each tea leaf is separately photographed with scientific precision, and when placed together they form a representation of one kilogram of tea. The artist has indexed each photographed tea leaf numerically, stored them in cardboard boxes, and exported them from Indonesia. This process allows visitors to pick their own tea leaf for purchase. A key part of this installation is an example of the product visitors can buy during the exhibition for ‘any reasonable price’: a piece of passe-partout cardboard (17 x 23 cm) with the leaf carefully mounted on the frontside and a certificate of authenticity silkscreened on the backside. This certificate provides context for the visitor to learn how the symbolic system of pricing used by the artist relates to the system of pricing used in the Indonesian tea industry.
ARTISTIC STATEMENT: I am a maker out of curiosity and I am drawn to certain topics because I am a maker. I can no longer see what came first. I have this desire to understand the world in a better way, to intervene, and to show what I found. My aim is to communicate ideas. Therefore, I try to make my work as fundamental, minimalistic, and transparent as possible. Fundamental because I constantly consider my own role, tools, and drive. Minimalistic because making a few clear choices is key to me in generating condensed moments of understanding. Transparent because I want it to be clear to the viewer what part of reality I took, and what I did with it; to keep the objective and subjective information carefully separated. Photography is a medium in which the subjective and the objective are so easily entangled, but I still use this medium for its ability to create direct references to our shared visible reality. I try to use the medium in a rather straightforward way, and as a result this distortion stays out of the limelight. My current work is about subjects linked to abstract themes such as migration and globalisation. I try to make these themes concrete by presenting carefully selected information in a way that does not allow the viewer to ease the mental unrest caused by the information with contrived, superficial solutions. I think a problem is only represented as such when it seems unsolvable.
Photo: Robert Glas
Projectbeschrijving: The Golden Mountain: One kilogram of Indonesian tea sold by the leaf for any reasonable price is het resultaat van een periode van uitgebreide research over hoe de prijzen die worden betaald voor Indonesische thee, verweven zijn met de koloniale geschiedenis. Een installatie van vijf panelen toont 4121 theebladeren op levensgrote schaal. Elk theeblad is afzonderlijk en met wetenschappelijke precisie gefotografeerd en bijeengeplaatst vormen ze de weergave van één kilogram thee. De kunstenaar heeft elk gefotografeerd theeblad op nummer geïndexeerd, de foto’s in kartonnen dozen opgeslagen en vanuit Indonesië geëxporteerd. Dit proces maakt het mogelijk dat bezoekers hun eigen theeblad kunnen uitkiezen om aan te schaffen.
25
Liisi Tamm Eesti Kunstiakadeemia / Estonian Academy of Arts Estonia
Artistiek statement: Vijf dagen per week ga ik naar mijn werk, negen uur per dag. Voor mijn werk als grafisch ontwerper, zit ik de hele dag achter de computer. Hoewel ik mijn werk heel leuk vind, heb ik erg weinig tijd over om dingen te creëren. Daardoor is het vinden van alternatieve methoden om kunst te maken de afgelopen jaren belangrijk voor mij geworden. Door mijn dagelijks werk als bronmateriaal te gebruiken voor het vormen van een artistieke creatie, wilde ik proberen mijn werk op kantoor te combineren met het produceren van kunst.
Beeldende Kunst
26
Visual Arts
PROJECT DESCRIPTION: A single line appears on a white wall. It keeps on going until the darkest hour has been reached; by the end of its journey the white space is covered with kilometres of this one single line. In actuality, the line is the recorded movement of the artist’s mouse from her daily work as a graphic designer. It takes a nine-hour day at the office to produce one sheet of drawing. The video installation fast-forwards through the day by speeding through the recording of the trail of the artist’s mouse. The video is accompanied with postcards of various days of mouse-drawings, alongside statistics of the distance covered. The physical movement of a computer mouse is normally considered irrelevant when used as a tool for work. Liisi Tamm’s The Darkest Hour transforms this movement – and the trace it leaves behind – into a work of art. ARTISTIC STATEMENT: I go to work five days a week, nine hours a day. I sit at the computer all day working as a graphic designer. Although I really like my job, it leaves me very little time to create. As a result, finding alternative methods of creating art has been my concern for the past few years. I wanted to try to combine my daily work at the office with my production of art, using my work as source material and reprocessing it to form an artistic creation.
Photo: Liisi Tamm
Projectbeschrijving: Een enkele lijn verschijnt op een witte muur. De lijn blijft voortgaan tot het donkerste uur bereikt is; aan het eind van zijn reis, is de witte ruimte bedekt met kilometers van deze enkele lijn. In werkelijkheid is deze lijn de vastgelegde beweging van de muis die de kunstenares in haar dagelijkse werk als grafisch ontwerper gebruikt. Het produceren van één tekenvel duurt een negenurige werkdag. De video installatie spoelt de dag vooruit door de registratie van het pad dat de muis aflegt te versnellen. De video wordt vergezeld van briefkaarten, waarop het resultaat van de muistekeningen wordt getoond, met daarnaast de statistieken van de afgelegde afstand. De fysieke beweging van een computermuis wordt normaal gesproken als een irrelevant onderdeel van het werkproces beschouwd. Liisi Tamms The Darkest Hour transformeert deze beweging – en het spoor dat wordt achtergelaten – naar een kunstwerk.
27
Myriam Gallo, Natalie Reusser Hochschule der Künste Bern / Bern University of the Arts Switzerland
Artistiek statement: Als artistiek duo zijn wij allebei geïnteresseerd in de intrinsieke verhouding tussen het oppervlak, de ruimte en de locatie daarvan. Ons werk is erg procesgeoriënteerde en wordt vaak geïnspireerd door nieuwe gedachten over en experimenten op voltooide werken. De idiosyncratische kenmerken en begrenzingen van het materiaal, staan centraal binnen onze praktijk. We zijn geïnteresseerd in het gebruik van latex, een materiaal dat blootstaat aan voortdurende verandering, vanwege zijn talloze kwaliteiten als zachtheid, transparantie en elasticiteit. We benaderen Latex Nr. 1 als verf, door een dunne laag latex op een glasoppervlak aan te brengen. Op het moment van aanbrengen, is het melkwitte materiaal vloeibaar. Door het drogingsproces, wordt het transparant en elastisch. Dan blazen we lucht in de vlakke laag, waardoor het tweedimensionale oppervlak verandert in een driedimensionale ruimte. Door de microscopische gaatjes in het latex, begint lucht te ontsnappen. Dit is het moment waarop we de controle over ons werk verliezen. Beeldende Kunst
28
Visual Arts
PROJECT DESCRIPTION: In their collaborative work, Myriam Gallo and Natalie Reusser combine their interest in experimenting with different surfaces within space. In Latex Nr. 1 the artists transform space through physical processes. The separation of the initial action from its pictorial trace references aspects of Arte Povera, Minimalism, Conceptualism, and Performance art. However, Gallo and Reusser transcend these genres and propel their work further by including ideas of recycling, conversion, reshaping, and the intellectual and technical dissolution of material. At the core of their artistic practice are the fugitive moments that ultimately constitute sitespecific interactions with space. ARTISTIC STATEMENT: As an artistic duo we are mutually interested in the intrinsic relationship between the surface, the space, and its location. Our work is very process-oriented and often derives inspiration for new thoughts and experiments from finished pieces. The idiosyncratic characteristics and limits of material are at the core of our practice. We are interested in the use of latex, a material subject to constant change, because of its numerous qualities such as softness, transparency, and elasticity. We approach Latex Nr. 1 in a painterly fashion, applying a thin layer of latex onto a glass surface. In the moment of its application the milky white material is liquid, changing into a transparent and elastic state through the process of drying. From this point we start to inflate the flat layer with air, transforming the two-dimensional surface into a three-dimensional space. Slowly air starts to escape through the microscopic pores of the latex. This is the moment when we lose control over our work.
Photo: Myriam Gallo / Natalie Reusser
Projectbeschrijving: In hun gezamenlijke werk, combineren Myriam Gallo en Natalie Reusser hun interesse in het experimenteren met verschillende oppervlakken binnen een ruimte. In Latex Nr. 1 transformeren de kunstenaars de ruimte door middel van fysieke processen. Het scheiden van de initiële handeling van zijn geïllustreerde spoor, refereert aan aspecten van Arte Povera, Minimalisme, Conceptualisme en Performance art. Gallo en Reusser gaan echter voorbij deze genres en stuwen hun werk voort door ideeën over hergebruik, omzetting, hervorming en de intellectuele en technische oplossing van het materiaal op te nemen in hun werk. De kern van hun artistieke praktijk bestaat uit de vluchtige momenten die uiteindelijk de plaatsspecifieke interacties met de ruimte vormen.
29
Ondrej Homola Vysoké učení technické v Brně, Fakulta výtvarných umění / Brno University of Technology, Faculty of Fine Arts Czech Republic
Welke artistieke techniek of welk medium zou moeten worden gebruikt om een handeling met betrekking tot de fysieke wereld zo goed mogelijk te beschrijven? De staat van halfslaap en de handeling van het in slaap vallen, kunnen gemakkelijk worden gevangen in een schilderij of andere conventionele kunstvormen. De vorm van een plaatsspecifieke installatie bevalt mij echter meer, omdat het kan laten zien dat de manier waarop iemand in slaap valt, verandert in relatie tot de plaats waar dit gebeurt.
Beeldende Kunst
30
Visual Arts
Artistiek statement: In mijn werk doe ik voortdurend onderzoek naar elementen als constructie, reconstructie en deconstructie. Ik ben geïnteresseerd in handelingen, momenten en situaties. Daarnaast ben ik evenzeer gefascineerd door tegenstellingen, heterogeniteit en door alles in onze omgeving wat op het eerste gezicht niet makkelijk te identificeren is. Ik vind het interessant om vastgelegde patronen te doorbreken en ik werk graag met niet-artistieke media. Ik leg niet de nadruk op de technische excellentie van een werk. Ik vind de inhoud belangrijker. Door op deze impulsen te reageren, ontwerp ik niet alleen installaties, maar maak ik ook vaak collages, objecten, schilderijen en foto’s. Een belangrijke factor die mijn werk beïnvloedt, is het proces zelf en het moedige enthousiasme dat noodzakelijk is om iets te creëren, het vertrouwen dat alles uiteindelijk goed komt. Dit in beschouwing nemend, is het goed mogelijk dat ik een pragmaticus ben met de neiging tot romantiseren.
PROJECT DESCRIPTION: Good Night, I’m Sleeping volume 2 is a site-specific installation simulating the uncertain, dreamlike state of being half-asleep and half-awake, the moment when a dream meets reality – a moment that is only realised by being expressed and shared in the physical world. This is the very same moment that both scientific disciplines and fantasy novels spend so much energy attempting to describe. ARTISTIC STATEMENT: What artistic technique or medium should be used to best describe an action related to the physical world? The state of being half-asleep and the action of falling asleep can easily be captured by painting or other conventional artistic means. However, the form of a site-specific installation appeals to me as it reflects that the way a person falls asleep changes in relation to the place where it happens.
In my work I continuously explore the topics of construction, reconstruction, and deconstruction. I am interested in actions, moments, and situations. I am equally fascinated by contradictions, heterogeneity, and by anything surrounding us that is not easy to identify at first sight. I enjoy transgressing routine formats and I like working with non-artistic media. I do not tend to stress the technical excellence of a work, as I do not think it is more important than the content. Reacting to these impulses, I do not only design installations, I often produce collages, objects, paintings, and photography. An important factor influencing my work is the process itself and the bold enthusiasm necessary for creation, the trust that everything will end up fine. Considering this, it is quite likely that I am a pragmatist with a tendency to romanticise.
Photo: Ondrej Homola
Projectbeschrijving: Good Night, I’m Sleeping volume 2 is een plaatsspecifieke installatie die de onzekere, droomachtige gemoedstoestand van een wezen dat halfwakker, halfslapend is simuleert, het moment waarop de droom de werkelijkheid ontmoet – een moment dat alleen verwerkelijkt wordt als het uitgesproken en gedeeld wordt in de materiële wereld. Dit is precies hetzelfde moment dat zowel wetenschappers als fantasyboeken proberen te beschrijven.
31
Barbara Hauser, Nicole Schmid Zürcher Hochschule der Künste / Zurich University of the Arts Switzerland
Poetics of the Ephemeral balanceert tussen fotografische stillevens en videokunst, tussen fictie en werkelijkheid en verleden en heden. Hauser en Schmid werkten samen met de pianist Markus Wüthrich om de voortdurende transformerende processen muzikaal te vertolken. Het is een poëtisch, kalm en ietwat melancholisch werk, dat de toeschouwer vraagt te blijven kijken en beschouwen, zodat de subtiele veranderingen van het beeld gevolgd kunnen worden.
Beeldende Kunst
32
Visual Arts
Artistiek statement: Onze artistieke samenwerking begon na de werkpresentatie van het MFA programma van de Hogeschool voor de Kunsten Zürich (ZHdK), Zwitserland. Tijdens de presentatie en de daaropvolgende discussies, kwamen we erachter dat we beiden, op een verschillende manier, worstelen met dezelfde onderwerpen. Concepten als herinneren en vergeten, fictie en werkelijkheid, het aanwezige en het afwezige, evenals de rol van de verbeelding, hadden – en hebben nog steeds- onze grote belangstelling, zowel binnen ons gezamenlijke als individuele werk.
PROJECT DESCRIPTION: Poetics of the Ephemeral is a continuation of the collaborative artistic practice of Barbara Hauser and Nicole Schmid, specifically their work with table conversations and feasts, and forms part of a larger research project on discourses in the setting of a dinner table. This work also addresses the traces and transformations of what stays on the table once the guests have left. Whereas in previous works the focus was on the ephemerality of the discourses and the events themselves, this piece centres on the process, the slowness, and the nonlinearity of specific transformative practices.
Sinds maart 2012 hebben we intensief aan onze gezamenlijke projecten gewerkt. We zijn allebei blij met het ritme en de intensieve productiviteit van onze artistieke samenwerking. We vullen elkaar perfect aan en, doordat we beiden een trans-disciplinaire achtergrond hebben, kunnen we kennis uit verschillende werkvelden bijeen brengen. Als we aan een nieuw project werken, zijn we voortdurend in dialoog. Dit intensiveert zowel onze ontwikkeling als kunstenaar, als het proces van onze huidige artistieke samenwerking. Een experimentele benadering is onderdeel van onze artistieke positie. Onze werken bestaan zowel uit installaties als uit performatieve en meer vloeiende benaderingen.
Poetics of the Ephemeral balances delicately between photographic still life and video art, between fiction and reality, and between past and present. Hauser and Schmid collaborated with the pianist Markus Wüthrich to musically interpret the ongoing processes of transformation. It is a poetic, quiet, and somewhat melancholic work that asks the observer to stay and contemplate in order to follow the subtle changes of the image.
ARTISTIC STATEMENT: Our artistic collaboration started after a presentation of work in the MFA programme at Zurich University of the Arts (ZHdK), Switzerland. During the presentation, and the following discussions, we found that we both grapple with similar topics in different ways. Concepts of remembering and forgetting, fiction and reality, the present and the absent, as well as the role of imagination were - and still are - of great interest to both of us in our individual work. Since March 2012 we have been working intensively on collaborative projects. We are both pleased with the rhythm and the intensity of the workflow of our artistic collaboration. We complement each other perfectly and, since we both have trans-disciplinary backgrounds, we can bring together knowledge from different fields. The constant dialogue we have when working on a new project intensifies our artistic development in conjunction with our current collaborative artistic process. An experimental approach is part of our artistic position. Our works include installations as well as performative and discursive approaches.
Photo: Barbara Hauser / Nicole Schmid
Projectbeschrijving: Poetics of the Ephemeral is een voortzetting van de gezamenlijke artistieke praktijk van Barbara Hauser en Nicole Schmid en in het bijzonder van hun werk met tafelconversaties en feesten. Het maakt deel uit van een groter onderzoeksproject naar het discours binnen de setting van de eettafel. Ook behandelt het werk de sporen en veranderingen die op tafel worden achtergelaten nadat de gasten zijn vertrokken. Waar in vorige werken de nadruk lag op de vluchtigheid van de conversaties en de gebeurtenissen zelf, concentreert dit werk zich op het proces, de traagheid en de non-lineairiteit van specifieke, transformerende handelingen.
33
Ricardo Yui Ecole Nationale Supérieure de la Photographie Arles France
Ricardo Yui’s La Costa Verde is een fotografie project dat op deze manifestering van moderniteit reflecteert. Het documenteert het woeste landschap dat een transformatie ondergaat. Het landschap wordt getoond als een stilgelegde plaats, een latente tussenruimte, gevangen te midden van al zijn mogelijkheden. Artistiek statement: Mijn fotografische werk verbindt dat wat vergankelijk is in stedelijke landschappen, perifere landschappen, of zelfs voormalige industriegebieden. Het idee van verandering wordt de tijdelijke en conceptuele as van mijn benadering.
Beeldende Kunst
34
Visual Arts
Ik heb een fascinatie voor weggelaten ruimtes. Ik richt mijn blik op de tijdelijke gebieden, stel vragen over de tegenstrijdige en dubbelzinnige aard van het proces en stel conflicterende vormen vast; de constructie en de ruïne, het licht en de schaduw, het concrete en het latente, het blijvende en het vergankelijke. Mijn doel is om deze tweedelingen te benoemen en om ze te laten werken als elementen die elkaar voortdurend onder spanning zetten. Mijn interesse in de transformatie van de stad en de veranderingsprocessen, heeft mij ertoe gebracht de bouwplaats als een symbolisch gebied te beschouwen. Ik werk met de transitionele aard hiervan, de status van de bouwplaats als een plaats waar een proces plaatsvindt en de kracht van de tegenstellingen die uit deze facetten voortkomen.
PROJECT DESCRIPTION: The only truly established border in Lima was always the sea border. Nowadays, this border is being shifted. An evolving process of ‘modernisation’ results in an endless fleet of trucks discharging thousands of tons of rubble at the base of sea cliffs. New land is created and extends beyond the border of the old shoreline; the city grows and its physical boundaries are extended using its own remnants. Another form of modernisation completes its circle. Ricardo Yui’s La Costa Verde is a photography project reflecting on this manifestation of modernity. It documents the ellipsis of a wild territory undergoing transformation. The landscape is seen in suspension, as an intermediate, latent space caught between all of its possibilities.
ARTISTIC STATEMENT: My photographic work links what is ephemeral in urban landscapes, peripheral landscapes, or even former industrial sites. The idea of change becomes the temporal and conceptual axis of my approach. In my personal world a fascination exists for the ellipse of spaces. I settle my glance on the intermediate territory, questioning the contradictory and ambiguous nature of the process and establishing opposing figures: the construction and the ruin, the light and the shadow, the concrete and the latent, the persistent and the ephemeral. My aim is to articulate these dichotomies and to let them work as elements in permanent tension with each other. My interest in the transformation of the city and the processes of change led me to consider the construction site as a symbolic territory. I work with its transitional nature, its status as a place of process, and the strength of the contradictions that emanate from these facets.
Photo: Ricardo Yui
Projectbeschrijving: De enige werkelijk vastgestelde grens in Lima is altijd de grens met de zee geweest. Tegenwoordig wordt deze grens verschoven. Een doorlopend proces van ‘modernisering’ resulteert in een eindeloze stroom van vrachtwagens die duizenden tonnen afval bij de kliffen uitstorten. Nieuw land wordt gewonnen en strekt zich voorbij de oude kustlijn uit; de stad groeit en haar fysieke grenzen worden opgerekt door de eigen restanten te gebruiken. Een andere vorm van modernisering completeert deze cirkel.
35
Chloé Dierckx Karel de Grote Hogeschool / Karel de Grote University College Belgium
Chloé Dierckx’ The Story of an Air Bubble, bestaat uit het creëren van een dergelijk luchtbel in Sierre, een kleine stad in het zuiden van Zwitserland. Het idee - en de nominale waarde daarvan- wordt verspreid door middel van communicatie. De luchtbel wordt groter naarmate meer mensen ervan horen en met de informatie in aanraking komen. De methoden om luchtbellen tot stand te brengen, kunnen vele vormen aannemen. Verschillende manieren van communicatie, waaronder posters, lezingen, video’s en gesprekken op straat, zijn mogelijk. Deze handelingen kunnen worden verricht door de kunstenaar, of door wie er ook maar in contact is gekomen met de luchtbel. De luchtbel die in Sierre is gemaakt, heeft in het afgelopen jaar een indrukwekkende groei doorgemaakt. Het heeft internationale dimensies aangenomen en de informatie die het bevat, neemt dagelijks toe. Documentatie en aanvullende informatie over het project, evenals het verslag van de grensoverschrijdende expansie van de luchtbel, kunnen worden gevonden op het blog www.thestoryofanairbubble.wordpress.com.
Beeldende Kunst
36
Visual Arts
Artistiek statement: In mijn werk probeer ik vragen te stellen over bestaande vormen en systemen van artistieke, politieke, maatschappelijke en economische fenomenen, vaak door hun strategieën toe te passen. Interactie met deze systemen en hun gebruikers is belangrijk; ik prefereer een dynamisch proces met participatie en samenwerking. Na begonnen te zijn met een idee of een vraag, laat ik het werk zijn vorm krijgen door interactie binnen een gekozen context. Dit proces wordt vaak gedocumenteerd door middel van foto’s en video’s, waardoor het zich verder kan verspreiden.
PROJECT DESCRIPTION: In economic terms an ‘air bubble’ indicates nominal value without having real value. Nominal value exists only in name, as a story or an idea, and is given to something that is dynamic and not measurable or tangible. This is opposed to real value, which is present in a quantifiable form. When the nominal value of something is higher than its real value, an air bubble is formed.
Chloé Dierckx’s The Story of an Air Bubble consists of the creation of one such air bubble in Sierre, a small city in the south of Switzerland. The idea – and its nominal value – is spread through communication; the air bubble becomes bigger as more people hear about it and come into contact with the information. The construction methods of air bubbles can take many forms, including posters, lectures, videos, and talks on the street all kinds of communication are possible. These actions can be performed by the artist or by anyone else who has been in touch with the air bubble. The air bubble created in Sierre has grown impressively during the last year. It has taken on international dimensions and the information it contains increases daily. Documentation and additional information about the project, as well as records of the air bubble’s expansion across borders, can be found at the blog www.thestoryofanairbubble.wordpress.com. ARTISTIC STATEMENT: In my work I try to question existing forms and systems of artistic, political, societal, and economical phenomena, often by appropriating their strategies. Interaction with these systems and their users is important; I prefer a dynamic process that involves participation and collaboration. Starting with an idea or question, I like to let the work take its shape through its interaction with a selected context. This process is often documented through photographs and videos for further dissemination.
Photo: Chloé Dierckx
Projectbeschrijving: In economische termen betekent een luchtbel nominale waarde zonder reële waarde. Nominale waarde bestaat alleen in naam, als een verhaal of een idee, en wordt toegekend aan iets dat dynamisch, niet meetbaar of tastbaar is. Daar tegenover staat de telbare reële waarde. Wanneer de nominale waarde groter is dan de reële waarde, ontstaat een luchtbel.
37
Hedvig Sønstabø Thorkildsen Kunst- og designhøgskolen i Bergen / Bergen Academy of Art and Design Norway
Projectbeschrijving: Hedvig Søntabø Thorkildsens werk toont het leven dat gedurende de tijd verandert.
PROJECT DESCRIPTION: Hedvig Søntabø Thorkildsen’s work portrays life that changes over time.
Aan de hand van een gefragmenteerd beeld, toont de kunstenaar hoe herinneringen en ervaringen vanuit verschillende perspectieven kunnen worden gezien, afhankelijk van de tijd en levensomstandigheden.
Through a fragmented image, the artist describes how memories and experiences can be viewed from different perspectives depending on time and life’s circumstances. The starting point for Some things are never brought to an end is a photo of Thorkildsen and her son. The photo is printed using silkscreen on aluminum and is divided into 44 individual parts that are placed together in a fragmented way.
Dit intieme beeld van Thorkildsens eigen leven roept bij de kijker persoonlijke reflectie op. Artistiek statement: Mogelijk worden herinneringen meer onthouden door de essentie van de sfeer, dan door fotografisch vastgelegde incidenten. Mijn benadering van beeld gaat hierom. Je kunt het bekijken, je kunt het nog eens bekijken, maar het is veranderd. Ditzelfde proces ondergaan onze ervaringen en herinneringen, onze percepties veranderen afhankelijk van waar we zijn in ons leven. Veel van mijn gedocumenteerde beelden en herinneringen zijn verdwenen; het streven naar een archief is altijd aanwezig. De gefragmenteerde impressies van het leven kennen geen fotoalbum. De herinneringen zijn echter nog sterk aanwezig in mijn systeem – dankzij de essentie van de sfeer.
Beeldende Kunst
38
Visual Arts
This intimate image from Thorkildsen’s own life prompts a personal reflection from the viewer. ARTISTIC STATEMENT: Maybe it is possible to say that memories are set by essences of atmosphere more than by photographically documented incidents. My approach to the image is about this. You can see, and you can see the same again, but it has changed. This is the same process we undergo with experiences and memories, our perceptions change depending on where we are in life. Many of my documented images and memories are lost; the search for an archive is always there. The fragmented impressions of life are without an album. The memories, on the other hand, are still well set in my system – thanks to the essences of atmosphere. Photo: Hedvig Sønstabø Thorkildsen
Het begin van Some things are never brought to an end is een foto van Thorkildsen en haar zoon. De foto is door middel van zeefdruk op aluminium geprint en is verdeeld in 44 op zichzelf staande delen die gefragmenteerd bij elkaar zijn geplaatst.
39
40
41
Masako Matsushita (Concept, Choreographer, and Dancer) Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance United Kingdom
Artistiek statement: Ik ben een freelance danser en theatermaker en de interpretatie van hedendaagse dans is de basis van mijn artistieke expressie. Ik zie beweging als een effectief alternatief voor non-verbale communicatie, die actieve en passieve overdracht van een fysieke of mentale staat van zijn mogelijk maakt. Het gebruik van ruimte en de omgeving, de relatie tussen performer en publiek en het transformerende lichaam met objecten, vormen de primaire elementen van mijn onderzoek.
Theater/Dans
42
Theatre/Dance
PROJECT DESCRIPTION: Masako Matsushita’s UN/DRESS is based on transforming and transformation arising from the fusion of body and object. Consumption and excess are the focus and starting point of this metaphorical performance. Using the act of dressing and undressing as its central mode of inquiry, the piece explores the nature of change and questions the role of clothing and the body in modern society. ARTISTIC STATEMENT: I am a freelance dance artist and performer, and the interpretation of contemporary dance is the foundation of my artistic expression. I see movement as an effective alternative form of non-verbal communication that allows for active and passive transmission of physical and mental states of being. The use of space and the surrounding environment, the relationship between performer and viewer, and the body in transformation with objects are the primary elements of my research.
Photo: Kyle Stevenson
Projectbeschrijving: Masako Matsushita’s UN/DRESS is gebaseerd op transformeren en transformatie voortkomend uit de samensmelting van lichaam en object. Consumptie en overdaad zijn de focus en het uitgangspunt van deze metaforische voorstelling. Door de handeling van het aan en uitkleden als onderzoeksvraag centraal te stellen, verkent dit werk de aard van verandering en stelt het vragen bij de rol van kleding en het lichaam in de moderne samenleving.
43
Ntando Cele (Concept, Actress) Simon Ho (Musician, Actor) Raphael Urweider (Text) Maika Knoblich (Light Design) DasArts (Production) Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, DasArts / Amsterdam School of the Arts, DasArts Netherlands
Theatermaker Ntando Cele ontwikkelde de partituur en liedjes voor Face Off in samenwerking met de Zwitserse musicus en componist Simon Ho. Een rijke combinatie van muziek, tekst en videobeelden vormen het verhaal, dat live wordt uitgevoerd door zowel Cele en Ho. Artistiek statement: Face Off laat mijn obsessie met mijn eigen huidskleur zien. Ik ben een Zuid-Afrikaanse wier levenservaring is gevormd en bepaald door ras. Door naar Europa te komen, werd ik gedwongen deze kwesties aan te gaan buiten de raciale voorschriften van de Zuid-Afrikaanse maatschappij. Soms is dit ongemakkelijk en voelt het claustrofobisch. Als vreemdeling in een vreemd land, vraag ik me af of deze gevoelens worden veroorzaakt door hoe anderen mij waarnemen, of dat ik die gevoelens op anderen projecteer.
Theater/Dans
44
Theatre/Dance
In Face Off stel ik vragen over de rollen die we spelen, de rollen waar we in worden geplaatst en de maskers die we kiezen te dragen. Als theatermaker ben ik geïnteresseerd in het maken van werk dat bijdraagt aan de wereld waarin ik leef. Om dit te bereiken moet ik dieper graven om mijn stem te vinden, om vorm en stijl te onderzoeken en om mijn specifieke aanpak bij het creëren van een voorstelling te actualiseren. Dit proces omvat een aantal vragen: Waarom voel ik de behoefte conventionele methoden in het theater los te laten? Hoe kan ik het publiek zodanig benaderen dat ze luisteren en geraakt worden? Wat verwacht ik van het publiek? Mezelf neerzetten als het onderwerp, met alle onzekerheden die daarbij komen kijken, is de sleutel gebleken tot het vinden van een waarachtige en diep persoonlijke expressie, die raakt aan universele vraagstukken. Zodra ik niet meer probeerde aan andermans verwachtingen te voldoen, vond ik mezelf. De kern wordt gevormd door mijn verlangen een sociaal geëngageerde voorstelling te maken, mijn eigen stem en mijn eigen weg te vinden en om dit te realiseren in een vorm die toegankelijk is voor een breed publiek.
PROJECT DESCRIPTION: Face Off deals with how a black South African woman experiences white Europe: from envy to ridicule, from self-pity to shame. In the performance this struggle is shown through irony and humor. The work challenges the notion that there are no ‘black and white issues’ or residues of the colonial past in 2013. The intention is not to position the artist as a victim or to place blame, but rather to draw attention to the complexity of these issues. This is political theatre that embraces everybody; it is stand-up comedy with heart. Performer Ntando Cele developed the musical score and songs for Face Off with Swiss musician and composer Simon Ho. A rich combination of music, text, and video images serves as the narrative, which is realised through the live performances of both Cele and Ho.
ARTISTIC STATEMENT: Face Off represents a preoccupation with my own skin. I am a South African whose life experience has been formed and dominated by race. Coming to Europe has made me confront these issues outside of racially prescribed South African society. At times, it is uncomfortable and feels claustrophobic. As a stranger in a strange land, I wonder whether these feelings are caused by how others perceive me, or whether I project these feelings onto others. In Face Off, I ask questions about the roles we play, the roles we are put into, and the masks we choose to wear. As a theatre maker, I am interested in making work that contributes to the world I live in. To accomplish this I need to go deeper, to find my signature as a maker, to investigate form and style, and to actualise my specific approach to creating performance. This process involves several questions: Why do I feel the need to abandon conventional methods in theatre? How do I approach the spectators in such a way that they want to listen and feel? What do I expect from the spectator? Putting myself out there as the subject, insecurities and all, has been the key to finding a truthful and deeply personal expression that touches on universal issues. As soon as I stopped trying to match other people’s expectations, I found myself. At the very heart of the matter is my desire to make a socially engaging performance, to find my own voice and my own way, and to realise this in a form accessible to a wide audience.
Photo: Thomas Lenden
Projectbeschrijving: Face Off gaat over hoe een zwarte Zuid-Afrikaanse vrouw blank Europa ervaart: van afgunst tot spot, van zelfmedelijden tot schaamte. In de voorstelling wordt deze strijd getoond door middel van ironie en humor. Het werk gaat in discussie met de veronderstelling dat er in 2013 geen ‘zwart-blank issues’ of resten van het koloniale verleden meer zouden bestaan. Het is niet de bedoeling om de kunstenaar te positioneren als slachtoffer of de schuldvraag te beantwoorden, maar om aandacht te vestigen op de complexiteit van deze kwesties. Dit is politiek theater dat iedereen omarmt, het is stand-up comedy met een hart.
45
Lucie Páchová Janáčkova akademie múzických umění v Brně/ Janáček Academy of Music and Performing Arts in Brno Czech Republic
Deze voorstelling combineert foto’s die de kunstenares in fotoalbums van haar grootmoeder heeft gevonden met gedroomde beelden. Het toont dromen over ongebruikelijke verlangens, onbewuste wensen, ongemakkelijke situaties en uitzonderlijke fysieke vaardigheden; dromen die zowel aangenaam als verontrustend kunnen werken, maar voornamelijk tegenstrijdig zijn. Het stuk maakt gebruik van verschillende middelen om associaties, gedachten, herinneringen en archetypen bij het publiek op te roepen. De videoprojectie, bestaand uit digitaal verwerkte zwart-wit foto’s, straalt licht uit dat de performer gebruikt voor een schaduwspel en wordt begeleid door muziek opgebouwd uit lagen van stemmen. Het uiteindelijke resultaat is een omgeving die een droomachtige wereld creëert, waarin het publiek zich kan onderdompelen. De voorstelling maakt gebruik van de logica van dromen, soms incoherent, raar of zelfs grotesk, om het verhaal van de hoofdpersoon te vertellen. Een vreemde reis door een droomlandschap om de stem van haar voorouder tegen te komen. From Albums biedt het publiek vluchtige fragmenten van schaduw en geluid, die samen een wonderlijk verhaal overbrengen.
Theater/Dans
46
Theatre/Dance
Artistiek statement: In mijn recente multimedia projecten heb ik mij beziggehouden met communicatieprocessen tussen live acteurs en digitale media. Performers betreden een ‘kunstmatige’ ruimte, gedefinieerd door geluid (multi-channel installaties) en licht (videoprojectie), die samen het fysieke en mentale kader voor hun activiteit vormen. De sonisch-visuele ruimte die voor From Albums is gecreëerd, werkt met de principes van droom en herinnering. De beelden die we in dromen zien, zijn vaak irrationeel, vreemd, dubbelzinnig, obscuur en zelfs ongepast of bizar. Er is sprake van een interne logica, die nauwelijks buiten het droomproces kan worden gerealiseerd, maar als we de droom in wakkere toestand beschouwen, kunnen we de relatie met onze herinneringen, associaties of de concrete gebeurtenissen en gevoelens die we hebben meegemaakt, beter begrijpen. Tijdens het werkproces van From Albums wilde ik de mechanismes van herinnering en associatieve processen onderzoeken. Carl Jungs werk over archetypische dromen en associatieprocessen, hebben als inspiratie gediend. De impuls voor dit werk was de ontdekking van de oude fotoalbums van mijn oma. Fragmenten van haar verleden werden onthuld en dit riep terugkerende droombeelden en jeugdherinneringen van mijzelf op. Deze verzameling van echte en denkbeeldige beelden vormt de drijvende kracht achter From Albums.
PROJECT DESCRIPTION: The multimedia performance From Albums reflects Lucie Páchová’s research based on experiments with collections of dreams, memories, and old family photographs. In the same way as albums are series of images used to retain our memories, dreams could be understood as series of images used to process our memories. This performance works with pictures found by the artist in her grandmother’s albums alongside dreamed images. It reflects dreams about unusual desires, unconscious wishes, awkward situations, and exceptional physical abilities; experiences that can be pleasant as well as disturbing but mostly contradictory. The piece uses different tools to evoke associations, recollections, memories, and archetypes from the audience. The video projection, composed of digitally processed black-and-white photographs, emanates light the performer uses for shadow play and is accompanied by music made of layered voices. The ultimate result is an immersive environment that creates a dreamlike world. The performance uses the logic of dreams, at times incoherent, weird, or even grotesque, to tell the story of the main character’s strange journey in a dreamscape to meet the voice of her ancestor. From Albums offers the audience fleeting fragments of shadow and sound, the totality of which conveys a story of the uncanny.
ARTISTIC STATEMENT: In my recent multimedia projects I have been interested in communication processes between live actors and digital media. Performers enter an ‘artificial’ space defined by sound (multi-channel installation) and light (video projection) that together renders physical and mental frameworks for their activity. The kind of sonic-visual environment created in From Albums works with principles of dream and memory. The images we meet in dreams are usually irrational, weird, ambiguous, obscure, and even improper or bizarre. They have some internal logic that can hardly be realised inside the process of dreaming, but if we consider the dream while awake we can better comprehend the relations to our memories and associations or the concrete happenings and feelings we experienced. In the process of working on From Albums I wanted to explore mechanisms of memory, remembering, and associative processes. Carl Jung’s writing about archetypal dreams and association experiments have served as my inspiration. The impetus for this work came from the discovery of my grandmother’s old photograph album. Fragments of her past were revealed, and this in turn evoked recurrent images from my own dreams and childhood memories. This collection of real and imagined images is the driving force behind From Albums.
Photo: Lucie Páchová
Projectbeschrijving: De multimedia voorstelling From Albums toont een onderzoek op basis van een verzameling van dromen, herinneringen en oude familiefoto’s. Zoals fotoalbums een reeks van beelden zijn om onze herinneringen te bewaren, kunnen dromen worden gezien als een reeks beelden waarin onze herinneringen verwerkt worden.
47
48
49
Sander Tuvikene Eesti Muusika- ja Teatriakadeemia / Estonian Academy of Music and Theatre Estonia
Projectbeschrijving: Sander Tuvikene’s Sleet is een audiovisuele compositie met geluid uit vier speakers.
PROJECT DESCRIPTION: Sander Tuvikene’s Sleet is an audiovisual composition with sound for four speakers.
De inspiratie van het werk komt vanuit het idee van ruimte als een illusie van gemankeerde percepties. Het zichtbare geeft vorm aan de geluidsruimte: beelden en geluiden smelten samen in je hoofd. Door de audiovisuele compositie af te breken tot zijn componenten, wordt de waarneming van het geheel verhinderd, maar het illusionaire gevoel blijft bestaan.
The piece is inspired by the idea of space as an illusion of flawed perceptions. What is visible gives shape to the auditory space: sights and sounds fuse together in the mind. Breaking the audiovisual composition down to its component parts prohibits the perception of the whole, but the illusory sense of it all still remains.
Het oorspronkelijke ontwerp maakte gebruik van sporen van deeltjes, die op bepaalde audiofrequenties reageerden. Deze sporen werden gebruikt om de geometrie te moduleren en dienen als inspiratie voor de animatie. Artistiek statement: Ik word geïnspireerd door wetenschappelijke contructies en theorieën en hoe die mijn perceptie van de werkelijkheid veranderen. Het merendeel van mijn kunst komt voort uit het digitale domein en maakt gebruik van door de computer gegenereerde beelden en synthesisers. Ik experimenteer met het combineren van door de computer gegenereerde beelden en beelden uit de echte wereld, zoals veldopnames en video. Een deel van mijn proces bestaat uit het knutselen met software om geluid te produceren door middel van meerdere herhalingen, wat resulteert in complexe en soms onvoorziene resultaten.
Muziek/Geluid
50
Music/Sound
The flow of sound is born out of the logic and mood of the scene. The sound grows, dies, reappears, and diminishes as if cued by audience perceptions. The initial design involved traces of particles that reacted to certain audio frequencies. These traces were used to modulate the geometry and serve as inspiration for the animation. ARTISTIC STATEMENT: I am inspired by scientific constructs and theories and how they change my perception of reality. Most of the art I create comes from the digital domain and uses computer-generated images and synthesisers. I experiment with combining computer-generated images with real world input, such as field recordings and video. Part of my process is tinkering with software to process noise over multiple iterations, resulting in complex and sometimes unexpected results.
Photo: Sander Tuvikene
De golf van geluid komt voort uit de logica en sfeer van de ruimte. Het geluid groeit, sterft, komt terug en vermindert, alsof het wordt gestuurd door de percepties van het publiek.
51
Pinar Temiz, Tijs Ham (Soundlings) Hogeschool voor de Kunsten Utrecht / Utrecht School of the Arts Netherlands
[I am] Floating in a Room is een aanspreekbare geluidsinstallatie, die bij elke tentoonstelling herhalingen op zichzelf maakt. De installatie maakt gebruik van op maat gemaakte miniatuur FM zenders, die aan ballonnen in de lucht hangen om de geluiden van de bezoekers op te pikken. Als de ruimte gevuld raakt door hun aanwezigheid, worden de geluiden die door de radio’s zijn opgevangen verwerkt door audiosoftware en via meerdere speakers opnieuw de ruimte ingezonden. Dit wordt teruggekoppeld naar de ruimte, waardoor een zich ontwikkelend, merkwaardig geluidsdecor wordt gecreëerd, dat afhankelijk is van en antwoord geeft op de veranderende omgeving. [I am] Floating in a Room nodigt bezoekers uit tot een luchtige conversationele ervaring van ruimte en geluid – bel op en je krijgt antwoord; schreeuw, roep of wees rustig, maar luister; was jij dat, was ik dat, kun je het horen?
Muziek/Geluid
52
Music/Sound
Artistiek statement: Wij – Pinar Temiz en Tijs Ham – zijn sound designers, kunstenaars en makers. We proberen niet saai te zijn en soms slagen we daarin. We werken vanuit een geluidsperspectief om daarmee een aanvulling te bieden op de door beeld gedomineerde kunstwereld. Omdat we nieuwsgierig zijn, neigen we ertoe om verschillende technieken, kunsten en wetenschappen te combineren op ons creatieve pad. We zijn gefascineerd door slimme machines, kunstmatige intelligentie en synthetisch leven, maar oude technieken en eenvoudige biologische processen hebben eveneens onze interesse. In ons werk houden we ons vaak bezig met feedback, vooral in de interactieve context. Niet alleen akoestische feedback, maar gedrags-, fysieke, elektrische en ervaringsfeedback. We geloven dat oprechte interactie een lange(re) verhouding vereist. Een speelse staat, waarin iemand een ander aanraakt en beiden veranderen door hun handelen. Op een bepaalde manier streven we ernaar systemen te creëren die bezoekers aanmoedigen zich bewust te worden van hun eigen invloed gedurende een bepaalde tijd en hun gedrag daarop aan te passen. Zo veranderen onze geluidskunstwerken als vanzelf in op ervaring gebaseerde kunstwerken, die het publiek uitnodigen om speels of onbewust de interactie aan te gaan. Ook moedigen ze het publiek aan om even rust te nemen en te luisteren –iets wat tegenwoordig ongebruikelijk is.
PROJECT DESCRIPTION: Acoustic spaces are not a fixed physical reality, but are temporal in nature, being created and transformed through the sounds that populate them. [I am] Floating in a Room is a responsive sound installation that iterates on itself each time it is exhibited. It deploys custom-made miniature FM transmitters, suspended in midair by balloons, to pick up the sounds of the visitors. As the space becomes populated with their presence, the sound transmissions received by the radios get processed by custom audio software and are redistributed to multiple speakers. This then feeds back into the room, gradually creating an evolving, uncanny soundscape that is dependent upon and responsive to its changing environment. [I am] Floating in a Room invites visitors to participate in a lighthearted conversational experience of space and sound - make a call and you’ll get a response; scream, shout, or just be quiet, but do listen; was that you…was that me…can you tell?
ARTISTIC STATEMENT: We - Pinar Temiz and Tijs Ham - are sound designers, artists, and makers. We try not to be boring, and sometimes we succeed. We tune our work from a sonic perspective to compliment the visually dominated art arena. Being quite curious individuals we tend to combine several technologies, arts, and sciences in our creative pursuits. Smart machines, artificial intelligence, and synthetic life fascinate us, but so do old technologies and simple biological processes. We seem to visit the idea of feedback in our works quite often, especially within the context of interactivity. That is to say, not only acoustic feedback, but behavioural, physical, electrical, and experiential feedback as well. We believe genuine interaction should be a long(er)-term relationship. A play-state in which one touches another and find themselves changed by the actions that they take. In a sense, we aim to create systems that encourage visitors to become aware of their own influence over a period of time and to adjust their responses. Thus, our sound art pieces naturally turn into experience-based artworks that invite the audience to either playfully or subconsciously interact. They also encourage the audience to take their time and listen - a weird thing to do these days.
Photo: Pinar Temiz
Projectbeschrijving: ‘Akoestische ruimtes zijn geen gefixeerde, fysieke realiteit, maar zijn van nature tijdelijk, gecreëerd en getransformeerd door de geluiden die hen bevolken.’
53
Fatima Dunn (Concept, Writer, Composer, and Performer) Mirjam von Ow (Concept and Video Artist) Zürcher Hochschule der Künste / Zurich University of the Arts Switzerland
Projectbeschrijving: Zangeres, cellist en componist Fatima Dunn en videokunstenares Mirjam von Ow nemen het publiek mee op een audiovisuele treinreis naar het onbekende en het onderbewuste. Een grootschalige videoprojectie en een on-stage muziekvoorstelling laten Landfall tot leven komen en zoeken naar een samensmelting tussen publiek, kunstenaar, muziek en video.
Als bij een echte treinreis, voelen zij zich volledig mentaal aanwezig, verzonken in gedachten, verdwaald in dagdromen en in beslag genomen door afleiding. Uiteindelijk maakt het publiek zowel deel uit van de reis, als van de voorstelling. Artistiek statement: Landfall gaat over ‘Generation 1983’, mijn generatie; een generatie gedreven door efficiëntie en prestatie, geconfronteerd met technische vooruitgang en materiële overvloed en overweldigd door totale keuzevrijheid. Mirjam von Ow en ik zetten de subjectieve perceptie van ‘onze tijd’ tegenover vanitas thema’s over illusie en werkelijkheid, tijdloze elementen die al in stillevens van de barokperiode zijn gethematiseerd.
Muziek/Geluid
54
Music/Sound
PROJECT DESCRIPTION: Singer, cellist, and composer Fatima Dunn and video artist Mirjam von Ow take the audience on an audiovisual train journey to the unknown and the subconscious. Large-scale video projection and on-stage music performance make Landfall come alive and seek fusion between audience, artist, music, and video. Landfall features eight songs, each telling a self-contained short story, and seven cinematically underscored visual journeys. The tools the artists work with, live looping and live VJ’ing, prohibit predictability in the performance. Therefore, both the audience and the artists are put in a state of ‘being on the road’. Mirroring a real train journey, they find themselves grounded in full presence of mind, buried in thought, lost in day dreaming, and occupied by distraction. Ultimately, the audience becomes part of both the journey and the performance.
ARTISTIC STATEMENT: Landfall is about ‘Generation 1983’, my generation; a generation driven by efficiency and achievement, confronted with technical progress and material abundance, and overwhelmed by total freedom of choice. Mirjam von Ow and I take our subjective perception of ‘our time’ and contrapose it with vanitas themes of illusion and reality, timeless matters portrayed in still life paintings of the Baroque period.
Photo: Mirjam von Ow
Landfall bestaat uit acht nummers, die elk een op zichzelf staand kort verhaal vertellen en zeven filmisch visuele reizen. De middelen die de kunstenaars gebruiken, live looping en live VJ’EN, zorgen ervoor dat de voorstelling niet voorspelbaar wordt. Zowel het publiek als de kunstenaars krijgen het gevoel ‘onderweg’ te zijn.
Paula van Brummelen Hochschule der Künste Bern / Bern University of the Arts Switzerland
Projectbeschrijving: Paula van Brummelen’s Soundscape is een installatie over de complexe verhouding tussen geluid, vorm en haptische, tactiele sensaties. Het werk bestaat uit een flexibel oppervlak dat synthetische geluiden voortbrengt als het aangeraakt of vervormd wordt. Het geluid wordt beïnvloed door de mate waarin en manier waarop de vervorming plaatsvindt. De gebruiker kan de akoestische effecten onderzoeken door het oppervlak aan te raken en het met wisselende kracht verschillende kanten op te duwen en het zo als een instrument te bespelen. Het beweeglijke oppervlak bestaat uit opgevouwen, driedimensionale papierstukken die op textiel zijn aangebracht. De componentdelen van de beweegbare structuur zijn aan de buitenkant bekleed met geleidend materiaal en door een geleidende draad, die is vastgemaakt aan de schutlaag, met elkaar verbonden. Bepaalde stroomketens zijn gesloten, afhankelijk van welke nabijgelegen oppervlakken elkaar tijdens het bewegen van de stof raken. De geleidende draden zijn aangesloten op een Arduino ‘Lilypad’ microcontroller, die signalen zendt naar het programma MaxMSP. Afhankelijk van welke schakelingen gesloten zijn, zet MAXMSP deze input naar verschillende geluiden om.
mij concentreren op een meer holistische benadering. De onderlinge samenhang van de formele, haptische en akoestische kenmerken, vormen de kern van mijn belangstelling. Het spel tussen deze aspecten, zou vrijelijk en op individueel niveau moeten worden ervaren. In dit werk probeer ik de idiosyncratische eigenschappen van het geluid, tijdens elke unieke interactie gecreëerd door het gordijn, te onderzoeken. De ambitie voor Soundscape was het ontwikkelen van een visueel en akoestisch interessant haptisch oppervlak, dat de kijker uitnodigt het aan te raken en te bewegen, zoals ze dat zelf willen. Hierdoor kunnen de haptische eigenschappen en de akoestische effecten van het oppervlak op een persoonlijk niveau onderzocht worden, door de interactie op te zoeken met verschillende gebieden op verschillende intensiteitniveaus.
PROJECT DESCRIPTION: Paula van Brummelen’s Soundscape is an installation concerning the complex relationship between sound, shape, and haptics (tactile perception, the sense of touch). The work is a flexible surface, which produces synthesized sounds when touched or deformed. The sound is affected by the degree and type of deformation. The user can explore the acoustic effects of the surface by touching and moving it in different areas with different intensities and, therefore, play it like an instrument. The agile surface consists of folded, three-dimensional paper pieces that are attached to textile. The component parts of the movable structure are coated with conductive material on the outside and connected to each other with a conductive yarn that is fixed onto the backing material. Particular circuits are closed depending
on which proximate surfaces touch each other during the movement of the fabric. The conductive yarns are connected to an Arduino ‘Lilypad’ microcontroller, which sends the signals to a programme called MaxMSP. Depending on which circuits are closed, MaxMSP converts these inputs into different sounds. ARTISTIC STATEMENT: Focusing on the characteristics of a material is an important part of my practice. Often, especially in the context of an exhibition, it is predominantly the formal aspect of a material that is experienced. I intend to focus on a more holistic approach in my piece Soundscape. The interconnectivity of the formal, haptic, and acoustic attributes form the core of my interest. The play between these aspects should be experienced freely on an individual level. In this work, I try to examine the idiosyncratic qualities of the sound that is produced by the curtain during each unique interaction. The ambition of Soundscape was the development of a visually and acoustically interesting haptic surface, which invites viewers to touch and move it of their own volition. Therefore, the haptic qualities and the acoustic effects of the surface can be explored on a personal level.
Muziek/Geluid
56
Music/Sound
Photo: Paula van Brummelen
Artistiek statement: Binnen mijn beroepspraktijk speelt de nadruk op de eigenschappen van een materiaal een belangrijke rol. Vaak, vooral in de context van een tentoonstelling, wordt overwegend het vormelijke aspect van een materiaal ervaren. In mijn werk Soundscape, wil ik
57
58
59
Clarisse Bruynbroeck Karel de Grote Hogeschool / Karel de Grote University College Belgium
Artistiek statement: Mijn zus verliest gewicht. Ik kan haar achteruit zien gaan. Negatieve emoties nemen het over. Hoe moet ik hiermee omgaan? Hoe moet ik deze emoties uiten? Het lichaam fascineert me al lange tijd. De realiteit dat één van mijn zussen nu aan anorexia lijdt, heeft mijn fascinatie alleen maar versterkt. Haar lichaam verandert – niet alleen fysiek, ook emotioneel. Deze emotionele kant van het lichaam had ik niet eerder opgemerkt. Mijn zus kwijnt weg, zozeer dat zelfs de ‘structuur’ van haar lichaam zichtbaar is voor de buitenwereld. Ik kan niet anders dan dit in mijn werk te gebruiken. Deze fysieke veranderingen vertaal ik naar objecten die een letterlijke transformatie of een vervreemdend effect oproepen: een bolle spiegel, een kledingstuk dat aan stukken gesneden is, een ijzeren ruggengraat. Ik zoek naar objecten die verbeelden hoe het ‘vertrouwde’ plaats kan maken voor ‘het vreemde’ – de stoornis, de ziekte. Ook ik voel de effecten van deze ziekte. Soms kan ik mijn emoties niet onder
Design
60
Design
controle houden; ze nemen simpelweg mijn lichaam over. Zo laat mijn lichaam de sporen van wanhoop zien, van hulpeloosheid… Ik voel me hulpeloos ten opzichte van mijn zus. Dit druk ik uit door stilstand te creëren, rigide houdingen. Futloos. Hulpeloos. Mijn verlangen om hulp en bescherming te bieden, wordt slechts met weigering beantwoord. Dit vormt een leegte in mij die ik naar buiten wil brengen. Handen die willen geven – tevergeefs. Handen die niet ver genoeg reiken. Al deze emoties laten sporen na op mijn lichaam – mijn lichaam is erdoor getekend. Mijn lichaam is een tekening geworden. Ik wil in staat zijn de sporen van de emoties op mijn lichaam te tekenen. De emoties liggen op tafel, in een intieme sfeer. Een pijnlijke stilte volgt, alleen de lichaamstaal rest.
PROJECT DESCRIPTION: Clarisse Bruynbroeck’s The Marked Body is an installation of jewellery that makes visible the emotions left behind after a discussion at the kitchen table. The jewellery pieces are leftovers of emotions and actions; they are tangible traces of what has come to pass and offer a means to consider the body that can never be done with words. ARTISTIC STATEMENT: My sister is losing weight. I can see her deteriorate. Negative emotions take over. How do I come to terms with this? How should I express these emotions? The body has fascinated me for a long time. The reality that one of my sisters is now suffering from anorexia has only intensified my fascination. Her body is changing – not just physically but also emotionally. I had not noticed this emotional side of the body before.
I, too, feel the effects of this disease. There are times when I cannot keep my emotions under control; they just take over my body. That is how my body shows marks of despair …I feel helpless towards my sister. I express this by creating motionless, rigid postures. Languid. Helpless. My desire to offer help and protection is met only with refusal. This creates emptiness inside me that I wish to externalise. Hands that want to give - in vain. Hands that do not reach far enough. All these emotions leave traces on my body; my body is marked by them. My body has become a drawing. I want to be able to draw the traces of emotions on my body. The emotions are on the table, in an intimate atmosphere. A painful silence follows, only the body language remains.
My sister is wasting away, to the extent that even her body’s ‘structure’ is visible from the outside. I have no choice but to use this in my work. I translate these physical changes through objects that evoke a literal transformation or an alienating effect: a convex mirror, a piece of clothing that has been cut up, an iron spine. I seek objects that express how the ‘familiar’ makes way for the ‘odd’ - the disorder, the disease.
Photo: Clarisse Bruynbroeck
Projectbeschrijving: Clarisse Bruynbroecks The Marked Body is een installatie van sieraden, die de emoties die na een discussie aan de keukentafel achterblijven, verbeeldt. De sieraden zijn overblijfselen van emoties en handelingen; ze vormen de tastbare sporen van wat gebeurd is en bieden een middel om het lichaam te beschouwen op een manier waarop woorden dat nooit zouden kunnen.
61
Magdalena Karasińska Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie / The Academy of Fine Arts Warsaw Poland
De gemiddelde werknemer brengt bijna 2000 uur per jaar door op het werk, meestal aan een bureau in een kantoor. Deze angstaanjagende statistiek toont de omvang van de hedendaagse, zittende levensstijl en de behoefte aan een ruimte waar mensen kunnen omgaan met de stress van het dagelijks leven. Toch is er in de meeste kantoren geen ontspanningsruimte – dit wordt beschouwd als overbodige luxe.
het evenwicht, versterkt de spieren, ontspant het lichaam en zorgt zelfs voor de ontwikkeling van cognitieve functies. MOLEKULE is getest door de Poolse Vereniging van Kinesiologen.
MOLEKULE is ontworpen om een antwoord te geven op deze nalatigheid en nodigt werknemers uit om op informele wijze rust te nemen aan hun eigen bureau. MOLEKULE is een organische vorm, bestaande uit drie veerkrachtige bollen die samengepakt zijn in een flexibele bedekking met ritssluiting. Het ontwerp is
Artistiek statement: In mijn werk is de mens en zijn dagelijks leven een bron van inspiratie. Ik registreer onbeantwoorde behoeften door menselijke gewoontes te observeren en gebruik design om oplossingen te bieden. In mijn beroepspraktijk is het belangrijk om sociaal geëngageerd design te creëren, met speciale aandacht
zeer licht en draagbaar en kan in een kleine doos worden verpakt.
voor het gebruiksvriendelijker maken van de publieke ruimte. Mijn proces richt zich op de ruimte waarvoor het product is bedoeld; vanuit hier manifesteren zich alle andere aspecten van een ontwerp. Voor mij ligt de weg naar een goed ontworpen product tussen twee werkvelden in: interieurontwerp en productontwerp.
MOLEKULE biedt de gebruiker een diversiteit aan lichaamshoudingen en heeft, om contrast te bieden aan de saaie kantoorruimte, levendige kleuren. Afzonderlijke eenheden kunnen zelfs gecombineerd worden om een veelvormige MOLEKULE reeks te vormen.
Design
62
Beweging wordt vaak over het hoofd gezien als noodzaak voor een gezonde levensstijl en is van groot belang om de statische houding die het lichaam aanneemt gedurende de werkdag, weer in balans te brengen. Ontspanning zou meer moeten zijn dan alleen zitten. De beweging die wordt ervaren bij het gebruik van MOLEKULE, ontwikkelt
Design
PROJECT DESCRIPTION: MOLEKULE is a project about movement, mobility, rest, and fun. The average worker spends almost 2,000 hours every year in the workplace, usually at a desk in an office. This frightening statistic reveals the extent of the modern sedentary lifestyle and the need for a space where people can deal with the stress of everyday life. Yet, recreational space in offices is the most ignored - treated as a dispensable luxury. MOLEKULE was designed in response to this neglect and invites workers to rest in an informal position at their own desk. MOLEKULE is an organic form comprised of three bouncy spheres fastened together with a flexible zipper cover. The design is very light and portable, and it can be packed into a small box. MOLEKULE offers the user a variety of body positions and features vivid colours as a contrast to dull office spaces. Moreover, individual units can be combined to create a multiform MOLEKULE chain. Movement is an oft-overlooked necessity of a healthy lifestyle, and it is imperative to re-balance the static system of the body during the entire workday. Leisure should not mean just sitting. The movement experienced by using MOLEKULE develops the sense of balance, strengthens muscles, calms the body, and even develops cognitive functions. MOLEKULE was tested by the Polish Association of Kinesiologists.
ARTISTIC STATEMENT: The source of inspiration for my work is the human being and their everyday life. I identify unmet needs through the observation of human habits and use design to offer solutions. In my practice it is important to create socially engaged design, with special attention given to making public spaces more user-friendly. My process is rooted in focusing on the space for which the product is intended; it is from here that all other aspects of a design manifest. For me, the path to a well-designed product lies between two fields of knowledge: interior design and product design.
Photo: Magdalena Karasińska
Projectbeschrijving: MOLEKULE is een project over beweging, mobiliteit, rust en plezier.
Vilma Bratkauskaitė Vilniaus Dailės Akademija / Vilnius Academy of Arts Lithuania
Projectbeschrijving: Vilma Bratkauskaitė’s The Issue of Food Waste in the World is gemaakt om bewustzijn te creëren over de kwestie van onverantwoordelijk voedselgebruik, dat resulteert in de redeloze verspilling van voedsel. Hoewel meer dan een kwart van de wereldbevolking te maken heeft met voedseltekorten, wordt jaarlijks 1.3 miljard ton aan bruikbaar voedsel weggegooid. Als dit weggegooide eten een trein zou zijn, zou de totale lengte van de trein 287765 km zijn, wat gelijk staat aan zeven reizen rond de evenaar. Ondanks de overduidelijke omvang van voedselverspilling en de hongersnood onder een deel van de wereldbevolking, worden mensen aangemoedigd om juist nog meer te consumeren.
Design
64
PROJECT DESCRIPTION: Vilma Bratkauskaitė’s The Issue of Food Waste in the World was created to bring awareness to the issue of irresponsible food usage resulting in irrational food waste. Although food shortage affects almost a quarter of the world’s population, 1.3 billion tons of usable food is disposed of annually. If this disposed food were to be entrained, the total length would equal 287,765 km, or the equivalent of seven trips around the equator. Despite the obvious extent of food waste, and the starvation of populations, people are encouraged to consume even more. It is Bratkauskaitė’s assertion that modern consumerist society needs education and training to understand the extent and aftermath of this issue. Advertising, product packaging as well as education on responsible consumption are all important means of improving the quality of life for the global population. In the visual material, Bratkauskaitė presents the issue of food waste in a clear, precise, and simple manner. The balance of visual and textual means is informative and effective and viewers are able to easily recognise presented symbols and their meanings. The content of the work engenders thought about the issue of food waste and the individual impact of the viewer.
ARTISTIC STATEMENT: When I became aware of the issue of food waste, and other problems rampant in the food industry, it was no longer possible for me to remain indifferent. As both a consumer and a designer, my aim became to work towards creating possible solutions. The Issue of Food Waste in the World is a small step towards this goal. As a designer, I feel passionately that my work should not only be to design the presentation of the product, but also to be socially responsible. Designers need to be empowered by the realisation that our job is a responsible, creative process, which has the potential to influence society and its choices.
Photo: Vilma Bratkauskaitė
Bratkauskaitė vindt dat de hedendaagse consumptiemaatschappij onderwijs en training nodig heeft om de omvang en gevolgen van deze kwestie te begrijpen. Reclame en de verpakking van producten, vormen in combinatie met educatie mogelijkheden om de kwaliteit van leven van de gehele wereldbevolking te verbeteren. Bratkauskaitė presenteert de kwestie van voedselverspilling op een heldere, precieze en simpele manier. De balans tussen visuele en tekstuele middelen is informatief en effectief en zorgt ervoor dat kijkers de gepresenteerde symbolen en hun betekenis gemakkelijk kunnen begrijpen. De inhoud van het werk zet de toeschouwer aan het denken over de voedselverspillingskwestie en de individuele invloed die hij daarop heeft.
Artistiek statement: Toen ik me bewust werd van voedselverspilling en andere veelvoorkomende problemen in de voedselindustrie, kon ik niet langer onverschillig blijven. Niet alleen als consument, maar ook als ontwerper, werd het mijn doel om aan mogelijke oplossingen te werken. The Issue of Food Waste in the World is een kleine stap in de richting van dit doel. Als ontwerper heb ik sterk het gevoel dat mijn werk niet alleen moet bestaan uit het ontwerpen van de presentatie van een product, maar dat dit ook maatschappelijk verantwoord moet zijn. Ontwerpers moeten kracht ontlenen uit het besef dat hun werk een verantwoordelijk, creatief proces is, dat de mogelijkheid heeft om de maatschappij en diens keuzes te beïnvloeden.
Design
ECAL / Joelle Aeschlimann Ecole Cantonale d’Art de Lausanne (ECAL) / University of Art and Design Lausanne (ECAL) Switzerland
Artistiek statement: Ik heb altijd van muziekdozen gehouden; hun speelsheid herinnert mij aan de spelletjes uit mijn jeugd en hun grappigheid doet mij denken aan de eenvoudige charme van traditioneel speelgoed. In dit project, wilde ik het concept van muziekdozen opnieuw bekijken. Mijn doel is een nieuwe dimensie te geven aan de muziekdoos, door het creëren van visuele aspecten en visuele sensaties over te brengen, die niet bestaan in de traditionele vorm. Dit werk laat mijn verlangen zien naar het spelen met fysieke en digitale elementen door ze op elkaar in te laten werken. Hierdoor heb ik de mogelijkheid verschillende media te omarmen en mijzelf te confronteren met creatieve en technische uitdagingen. Het resultaat is de schepping van een volledig gerealiseerde wereld, waarin iedereen kan binnentreden, een wisselwerking mee kan hebben – allemaal binnen de kleine ruimte van de muziekdoos.
Design
66
Design
PROJECT DESCRIPTION: Joelle Aeschlimann’s Little Boxes is a concept of three music boxes built especially for use with the iPad. The boxes are recognised when placed on the iPad and, like traditional music boxes, are activated by turning a hand crank. Each music box is a different size and shape, and contains its own universe – revealed through an animation and melody appropriate to its physical design. Depending on the speed and direction at which the crank is turned, sounds and animations can be played faster, slower, or in reverse motion. Little Boxes brings one of the oldest and most beloved toys together with modern technology to create a truly playful experience. ARTISTIC STATEMENT: I have always liked music boxes; their playfulness reminds me of childhood games and their whimsy reminds me of the simple charm of traditional toys. Through this project, I wanted to rethink the concept of music boxes. My aim is to give a new dimension to the music box through creating visual aspects and transcribing visual sensations that do not exist in its traditional form. This work reflects my desire to play with physical and digital elements by making them interact. It allows me to embrace different mediums and confront myself with creative and technical challenges. The result is the creation of a fully realised world that everyone can enter into and interact with – all in the small space of a music box.
Photo: Florian Luthi
Projectbeschrijving: Joelle Aeschlimann’s Little Boxes is een concept bestaande uit drie muziekdozen, speciaal ontworpen voor het gebruik met een iPad. De dozen worden herkend als ze op een iPad worden geplaatst en worden, net als de traditionele muziekdoos, geactiveerd door aan een hendel te draaien. Elke muziekdoos is anders van grootte en vorm en bevat een eigen universum, dat aan het licht wordt gebracht door een animatie en een melodie die past bij het fysieke ontwerp. Afhankelijk van de snelheid en richting waarin de hendel wordt bediend, worden geluiden en animaties sneller, langzamer of in omgekeerde volgorde afgespeeld. Little Boxes combineert één van de oudste en meest geliefde stukken speelgoed met moderne technologie om zo een waarachtig speelse ervaring te creëren.
67
68
69
Nadège Abadie Ecole Nationale Supérieure Louis-Lumière / The National Film, Photography & Sound Engineering School Louis-Lumière France
PROJECT DESCRIPTION: Nadège Abadie’s 32 Boulevard de Magenta is about politics, religion, moola, the Rolling Stones, the old, the young, cats, Amy Winehouse, Loana, death, the crisis, Brittany, before, now, and elsewhere.
ARTISTIC STATEMENT: 32 Boulevard de Magenta is a documentary gathering photography, video, and sound; a documentary behind closed doors. Katya, a hairdresser since the age of 16, is never at a loss for something to say.
‘Ik kom liever over als imbeciel bij de sukkels... en ik luister gewoon naar hen,’ vertrouwt de tachtigjarige Katya ons toe.
‘I prefer to come across as an imbecile to the morons… and I just listen to them’, confides 80-year-old Katya.
Tijdens de vier minuten durende film, denken de kijkers dat ze in haar flat zijn, naar haar luisteren terwijl ze filosofeert, ironisch is en zich onophoudelijk vijandig uitspreekt tegen alles. Ze weegt haar woorden niet. Ze brengt onze gedachten in de war. Ze betovert ons. En aan het einde beseffen we dat ze ook haar haar knipt.
During the four-minute film the spectators think they are in her flat, listening to her while she is philosophising, being ironic, and ceaselessly inveighing against everything. She does not mince her words. She upsets our thoughts. She puts a spell on us. And at the end, we realize that she cuts hair too.
I am curious about the unfamiliar and the unknown. I made this documentary because I care about what is close to us, yet is never given attention. In my work, I want to show what is hidden, what we are not able to see at first sight. Initially, I wanted to make a documentary on an African hairdresser in a popular area in Paris, Château d’eau. But I’m not black and I do not have long hair. After a lot of refusals, I was walking home and passed by the 32 Boulevard de Magenta by chance: if I hadn’t passed by, if I hadn’t gone in...I would never have known.
Artistiek statement: 32 Boulevard de Magenta is een documentaire waarin foto’s, video en geluid bijeengebracht zijn; een documentaire achter gesloten deuren. Katya, kapster sinds haar zestiende, zit nooit zonder woorden. Ik ben nieuwsgierig naar het ongewone en het onbekende. Ik heb deze documentaire gemaakt omdat ik geef om dat wat nabij is, maar nooit aandacht krijgt. In mijn werk wil ik laten zien wat verborgen is, wat we op het eerste gezicht niet kunnen zien. Aanvankelijk wilde ik een documentaire maken over een Afrikaanse kapster in een populaire buurt van Parijs, Château d’eau. Maar ik ben niet zwart en heb geen lang haar. Na een heleboel weigeringen, liep ik naar huis en kwam ik toevallig langs de Boulevard de Magenta 32: als ik er niet langs was gelopen, als ik er niet naar binnen was gegaan... dan had ik het nooit geweten.
Film
70
Film
Photo: Nadège Abadie
Projectbeschrijving: Nadège Abadie’s 32 Boulevard de Magenta gaat over politiek, religie, moola, de Rolling Stones, ouderen, jongeren, katten, Amy Winehouse, Loana, de dood, de crisis, Brittany, voor, na en elders.
Reber Dosky Nederlandse Filmacademie / Netherlands Film Academy Netherlands
Toen ze elkaar ontmoetten, was Hajo net achttien en Jos was rond de dertig. Jos en zijn vrouw waren door de nazi’s gearresteerd en zonder hun kinderen, die ondergedoken zaten, naar Auschwitz gedeporteerd. Het hart van Reber Dosky’s My Good Fortune in Auschwitz is de vriendschap tussen Hajo en Jos en de vragen die opgeroepen worden door een zo sterke band te midden van de verschrikking: hoe ver ga je voor een vriend in moeilijke tijden? Als je leven op het spel staat, kies je dan voor het leven van je vriend of voor je eigen leven? Artistiek statement: Vandaag de dag zijn de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog algemeen bekend. Hoewel we weten van de misdaden die gepleegd zijn, zullen we nooit weten hoe het voelt om in zo’n tijd te leven. Het was een ongelooflijk voorrecht om tijd door te kunnen brengen met Hajo, een nog in leven zijnde overlevende van de Holocaust en om te horen hoe hij en zijn vriend Jos deze extreem moeilijke tijd overleefd hebben. Als filmmaker vind ik het belangrijk om deze ervaringen vast te leggen en te delen met een zo groot mogelijk publiek. Het is nu zeventig jaar later – maar wat is er veranderd?
Film
72
Film
PROJECT DESCRIPTION: During World War II Hajo Meyer (87) escaped from Germany to the Netherlands. After initially finding refuge, Hajo eventually had to go into hiding. He was ultimately betrayed and deported to Auschwitz. It was there that he met fellow prisoner Jos Slagter, a husband and father of four from the Netherlands, and they became best of friends; forging a friendship so strong that eventually it turned out to be their saving grace. At the time of their meeting, Hajo was just 18 years old and Jos was around 30. Jos and his wife were arrested by the Nazis in the Netherlands and were deported to Auschwitz - without their children, who were left in hiding. At the heart of Reber Dosky’s My Good Fortune in Auschwitz is the friendship between Hajo and Jos and the questions that arise from sharing a strong bond amidst horror: how far will you go for a friend in hard times? In matters of survival, do you choose your friend’s life or your own? ARTISTIC STATEMENT: Today the horrors of World War II are universal knowledge, and although we may know about the crimes that were committed, we will never know how it feels to live through those times. It was an incredible privilege to spend time with Hajo, a living survivor of the holocaust, and to learn how he and his friend Jos managed to survive. As a filmmaker, I find it important to document these experiences and share them with the widest possible audience. It is now seventy years later - but what has changed? Photo: Benjamin Sparschuh
Projectbeschrijving: Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontsnapte Hajo Meyer (87) uit Duitsland naar Nederland. Na aanvankelijk opvang gevonden te hebben, moest Hajo op een gegeven moment onderduiken. Uiteindelijk werd hij verraden en gedeporteerd naar Auschwitz. Daar ontmoette hij medegevangene Jos Slagter, een echtgenoot en vader van vier kinderen uit Nederland. Ze werden beste vrienden, een vriendschap die zo sterk was dat het uiteindelijk hun redding bleek te zijn.
Projectbeschrijving: Kacper Nurzyński’s Vibration of the Thirteen valt binnen het auteursfilm genre. Nurzyński doet projecten in fotografie, muzikale settings en montage. Ongeacht het medium, is zijn werk herkenbaar door de combinatie twee parallelle verhaallijnen.
PROJECT DESCRIPTION: Kacper Nurzyński’s Vibration of the Thirteen falls within the auteur film genre. Nurzyński is the creator of projects in photography, musical settings, and editing. Regardless of the medium, his work is recognisable by its combination of two parallel narratives.
De protagonist van de film vertelt over haar leven en een aantal paranormale fenomenen die zij heeft ervaren. De film stelt geen vragen over de waarheid van haar woorden, maar laat een dergelijke beoordeling over aan het publiek. Nurzyński roept de sfeer van buitengewone/paranormale gebeurtenissen op door shots uit de dagelijkse realiteit te gebruiken. De symbolische betekenis komt uit de samensmelting van de autobiografische bekentenissen en beelden van een straat of een begraafplaats. Na de fusie tussen twee verschillende verhaallijnen, wordt de film een filosofische parabel over de zoektocht naar de zin van het bestaan; van het gevecht om fysieke overleving tot het vinden van een plaats in de kosmos.
The film’s protagonist speaks about her life and a number of paranormal phenomena that she has experienced. The film does not question the truth of her words, leaving any such assessment to the audience. Nurzyński evokes the atmosphere of the extraordinary/paranormal happenings using shots taken from everyday reality. Symbolic meaning is gained through the fusion of autobiographical confessions and images of a street or a cemetery. After the merger of two different narratives the film becomes a philosophical parable on the search for the meaning of existence; from the struggle for physical survival to finding a place in the cosmos.
Artistiek statement: Ik ben geïnteresseerd in film als hulpmiddel voor het vinden van orde in de chaotische zaak die het leven is. Ik zoek naar het universele dat verborgen zit in de unieke levens van de protagonisten van mijn films. Voor mij zijn mensen dragers van ideeën die zich manifesteren in wat ze doen en zeggen, in hoe ze leven, wie ze zijn. Een specifiek voorbeeld van het menselijk leven, getoond in een film, kan een bredere blik, van filosofische, sociale en psychologische aard, stimuleren. Ik gebruik experimentele middelen in mijn zoektocht naar nieuwe woorden en ik probeer de taal van mijn films daarmee te verrijken. Ik hecht grote waarde aan fotografie als dramaturgisch hulpmiddel, vanwege de mogelijkheid een betekenis over te brengen die onmogelijk in woorden uit te drukken is.
Film
74
Film
ARTISTIC STATEMENT: I am interested in film as a tool for the extraction of order from the chaotic matter of life. I search for the universal that is hidden amidst the unique lives of the protagonists of my films. For me, people are carriers of ideas that manifest themselves in what they do and say, the way they live, who they are. A specific example of human existence presented in a film can stimulate a broader reflection of a philosophical, social, and psychological nature. I use experimental means in my search for new words and I try to enrich the language of my films with them. I attach great importance to photography as a dramaturgical tool capable of conveying meaning that is otherwise impossible to articulate.
Photo: Kacper Nurzyński
Kacper Nurzyński Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie / The Academy of Fine Arts Warsaw Poland
75
Roman Fabián Vysoká škola múzických umení v Bratislave / Academy of Performing Arts Bratislava Slovakia
Projectbeschrijving: Palo is een tiener die in de Horný Gemer regio in Slowakije woont. Hij heeft niets anders aan zijn hoofd dan meisjes en drank. Zijn zorgeloze bestaan wordt bedreigd als hij van zijn vader een cadeau krijgt voor zijn achttiende verjaardag – een baan in de mijn. Een reeks van gebeurtenissen wordt in gang gezet, waarbij Palo zijn traditionele baan probeert te ontlopen en op zoek gaat naar andere mogelijkheden. Uiteindelijk vindt hij de enige oplossing, die hem naar de grens van volwassenheid brengt. De regio Horný Gemer, in het hart van Slowakije, heeft een sterke mijnbouwtraditie. Aan het begin van de 20e eeuw was het één van Europa’s grootste mijnbouwcentra, waarin meer dan 75% van de lokale bevolking werkzaam was. Vele generaties doorleefden de duisternis om brood op de plank te brengen. Na de ontmanteling van de Sovjet Unie, stopte de Slowaakse regering met het ondersteunen van de mijnindustrie en sloot vrijwel alle mijnen, waardoor tienduizenden mensen hun baan kwijtraakten.
Artistiek statement: Ik wilde een film maken met een echt verhaal. Ik heb mijn jeugdherinneringen vertaald naar de huidige tijd en een verhaal gevonden dat niet alleen karakteristiek is voor mijnregio’s, maar ook relevant is voor de meeste jonge mensen uit dorpen en kleine steden. Van het begin af aan was het mij duidelijk dat ik om een authentiek verhaal te kunnen vertellen, niet met geschoolde acteurs moest werken, dus heb ik ervoor gekozen om met lokale mensen te werken, die het verhaal van de film in hun dagelijks leven ervaren.
PROJECT DESCRIPTION: Palo is a teenager living in the Horný Gemer region of Slovakia with nothing to worry about except girls and booze. His carefree lifestyle is threatened when he gets a present from his father for his 18th birthday – a job in the mines. A series of events are set in motion involving Palo trying to avoid this traditional job and searching for other possibilities. In the end, he finds the only solution that brings him to the brink of being an adult.
ARTISTIC STATEMENT: I wanted to make a movie with a real story. I transcribed my childhood memories to present times and found a story that isn’t characteristic just of mining regions but is also relevant to most young people from villages and small towns. From the beginning I was sure that to achieve an authentic story I couldn’t work with trained actors and so I chose to cast local people who live the story of the film in their daily lives.
The region of Horný Gemer, in the heart of Slovakia, has a strong mining tradition. At the beginning of the 20th century, it was one of Europe’s biggest mining centres where more than 75% of locals were employed in the mining industry. Many generations of families lived through the darkness to bring bread to the table. After the breakup of the Soviet Union, the Slovak government stopped supporting the mining industry, closed almost all mines, and tens of thousands of people lost their jobs. Now there is only one working mine. Young people have a decision to make.
Photo: Martin Čech
Nu is er nog maar één mijn in werking. Jonge mensen moeten een besluit nemen.
Film
76
Film
77
Lisa Kortschak Akademie der Bildende Künste Wien / Academy of Fine Arts Vienna Austria
Projectbeschrijving: Wat blijft er over als de attractie ontbreekt? Wat hoor je als je naar luisteraars luistert? De setting van een concert. Het zittende publiek wacht op het begin van het concert. Op het podium staat een grote piano. De pianist komt op, wordt verwelkomd met applaus, gaat achter de piano zitten en begint te spelen. Het publiek luistert aandachtig naar het concert – maar ze kunnen het geluid van het instrument niet horen. Alleen de geluiden die worden geproduceerd door het luisterende publiek en de pianist die de toetsen aanslaat, zijn te horen. In de Gouden Hal van de Wiener Musikverein, internationaal bekend om de bijzondere akoestiek, die het Gouden Geluid wordt genoemd, speelde de pianist Paul Gulda op een digitale Bösendorfer piano. Voor de gelegenheid was het instrument stil gemaakt. De driehonderd mensen in het publiek en de pianist luisterden door koptelefoons naar het instrument.
Film
78
De titel OszillEntreNous reflecteert op de term ‘oscillatie’. De uitdrukking ‘entre nous’ betekent zowel ‘onder ons’ als ‘tussen ons’. Het beschrijft het isolement van de specifieke ruimte waarin het experimentele evenement plaatsvond. Ook verwijst het naar de aanname dat er vorm van communicatie plaatsvindt. Voor mij was het belangrijk dat een concert, geproduceerd door alle aanwezigen, in plaats van alleen door de musicus en zijn instrument, een rituele procedure zou hebben: het publiek dat wacht op het begin van het concert: het verschijnen van de pianist, applaus, concert, einde, applaus, vertrekken van de pianist. Een dergelijk ritueel zou mogelijk kunnen maken dat het concert, uitgevoerd de bewegende lichamen in de ruimte, vanwege de langere tijd zijn eigen ritme zou kunnen ontwikkelen. De kijker van de video moet de tijd nemen om toe te treden tot dit landschap, om de dynamiek te ontdekken. Het zijn de kleine geluiden, de kleine bewegingen van het publiek en de gebaren van de pianist die het concert creëren.
Concert Setting. The seated audience awaits the beginning of the concert. On stage stands a grand piano. The pianist enters the stage, is greeted by applause, takes a seat behind the piano, and starts to play. The audience listens attentively to the concert – but they cannot hear the sound of the instrument. Only the noises produced by the audience while listening and by the pianist while touching the keyboard can be heard. In the Golden Hall of the Wiener Musikverein, internationally known for its special acoustics called the ‘Golden Sound’, the pianist Paul Gulda plays on a digital Bösendorfer piano. For the event, the instrument is made silent. 300 people in the audience and the pianist listen to the instrument through headphones. The headphones as a technical intervention act as a provocation into this space dominated by high culture. During the event, the Golden Sound is replaced by the technical installation and is therefore eliminated for all those present in the concert hall. During the live experience the audience acts as protagonist. Only in the video does the Golden Sound reclaim its place as protagonist.
ARTISTIC STATEMENT: My work claims to be both the documentation of a live performance as well as an independent video artwork, and therefore opens a dialogue between those two fields. The title OszillEntreNous reflects on the term ‘oscillation’. The expression ‘entre nous’ signifies both ‘among us’ as well as ‘between us’. It describes the insularity of the specific space where the experimental event occurred. It also indicates the assumption of some sort of communication taking place. For me it was important that a concert produced by all the people present, rather than a single musician and his instrument, have a ritual procedure: audience waiting for the beginning of the concert; appearance of the pianist, applause, concert, end of the concert, applause, exit of the pianist. Such a ritual would allow the concert, played by oscillating bodies in the space, to develop its own rhythm through a longer duration. When watching the video the viewer has to take time to enter into this landscape, to discover its dynamic. It’s the small noises, the small movements in the audience, and the gestures of the pianist that create the concert.
Photo: Lisa Kortschak
De koptelefoons als technologische interventie, werkten als provocatie binnen deze door hogere cultuur gedomineerde ruimte. Gedurende het evenement, werd het Gouden Geluid vervangen door een technische installatie en werd daardoor geëlimineerd voor alle aanwezigen in de concertzaal. Tijdens de live ervaring was het publiek de protagonist. Alleen in de video eist het Gouden Geluid zijn plaats als protagonist weer op.
Artistiek statement: Mijn werk beweert zowel een registratie van een live optreden te zijn als een onafhankelijk videokunstwerk en opent hierdoor een dialoog tussen deze twee werkvelden.
PROJECT DESCRIPTION: What is left when the attraction is missing? What do you hear when listening to listeners?
Film
80
We zijn dankbaar voor de royale steun van:
We are grateful for the generous support of:
Project Manager: Ute Kohlmann
Project Manager: Ute Kohlmann
Stuurgroep: Paula Crabtree, Rector Bergen Academy of Art and Design Anthony Dean, Hoofd Faculty of Arts, University of Winchester, voorzitter stuurgroep. Carla Delfos, Directeur ELIA
Steering Group: Paula Crabtree, Rector Bergen Academy of Art and Design Anthony Dean, Dean of Faculty of Arts, University of Winchester, Chair of Steering Group Carla Delfos, ELIA Executive Director
Organisatie: Adina Ochea, Project Assistent ELIA Jessica Maxwell, Communications Manager ELIA Gopublic, ontwikkeling website www.neunow.com
Organisation: Adina Ochea, ELIA Project Assistant Jessica Maxwell, ELIA Communications Manager Gopublic for the development of the www.neunow.com website
81
82
Voor meer informatie, neem contact op met:
For more information please contact:
ELIA – European League of Institutes of the Arts Ute Kohlmann Project Manager Beulingstraat 8 1017BA Amsterdam, The Netherlands
ELIA – European League of Institutes of the Arts Ute Kohlmann Project Manager Beulingstraat 8 1017BA Amsterdam, The Netherlands
Ontwerp: AD dizainas, Vilnius Ontwerp catalogus
Design: AD dizainas, Vilnius Catalogue design
Gopublic Ontwerp en ontwikkeling website
Gopublic Design and development of the website
Redacteur: Jessica Maxwell
Editor: Jessica Maxwell
Fotograaf coverfoto: Laura Wagner/Steffi Schöne
Cover photo: Laura Wagner/Steffi Schöne
Titelpagina Beeldende Kunst: Barbara Hauser / Nicole Schmid
Title Page Visual Arts: Barbara Hauser / Nicole Schmid
Titelpagina Theater/Dans: Thomas Lenden
Title PageTheatre/Dance: Thomas Lenden
Titelpagina Muziek/Geluid: Mirjam von Ow
Title Page Music/Sound: Mirjam von Ow
Titelpagina Design: Joelle Aeschlimann
Title Page Design: Joelle Aeschlimann
Titelpagina Film: Nadège Abadie
Title Page Film: Nadège Abadie
Vertaling: Eva Keuris
Translation: Eva Keuris
Gedrukt in Vilnius, 2013
Printed in Vilnius, 2013
83
The festival could not have taken place without the generous support of:
This work programme has been funded with support from the European Commission. This publication reflects only the views of the author, and the Commission cannot be held responsible for any use which may be made of the information contained therein.
84
