EK UD. CIMEMA&l THEATEP j. ets. BlIP - :.-

"^-^r-—,. Mw^y.4iwÄi!Hiaj|,^ iiiju^umpiipipipf

¥

EK UD CIMEMA&l THEATEP j

i.

De verzo f 9tng van ODorsIcbtigbeld In de Utu$t van uw 3Pep, rreams en reukwafer. Êpn teere buld wordt door mindervwaardige preparaten 3D0 lirbt geïrriteerd. ïïn de UMd-Coftage scboonbeidsmiddelen scbullt geen gevaar, Integendeel, 3IJ oefenen een weldadlgen Invloed uit op de buld en verboogen de rbarme van de gedistingeerde vrouw. lÊ>lj de dames Is de HMd-lCottage iCavendergeur bijsonder geliefd. IDese parfum sedert onbeuglijke tijden "mode" In de bescbaafde kringen, laat jlcb ook bij de "modernevrouw,, die baar verfijnde bescbaving wenscbt te besebermen, door geen anderen geur verdringen. ïïmp.: i^icb. UBernekinrk & Co., ibuddestraat 9. mmsterdam-lL

t&vtndev TUatev VerschUnt wekel^ks — PrU» per kwartaal f. 1.95

15 ets

BlIP

luvender Zeep

■

■

Red. en Adm. Galaewater 22, Leiden. Tel. 760. Postrekenina 41880

'

: -

■

.-

■■

"—■■^^

BM^I^M

behooren evengoed bij elkander als huidverzorging en Vasenol. Zonnebaden verlangen een verstandifle huidverzorging. Beschermt Uw huid tegen zonnebrand door

Vasenol

Or. »froolbus SO CtS. Kl. slrooibus 30 Ct»,

Qr. lub* 70 Cts. Kl, tub* 40 Ct». CREME

BLOEDARMOEDE BLEEKZUCHT en alle daaruit voortvloeiende ZWAKTETOESTANDEN Dr. H. NANNING'a

HAEMOFERRIN

(S T A A L H AEMATOGEEN) Uilsttkcnd blocdvormend versterkingsmiddeL J 2.60 per I/l deich . Aangenaam van smaak • 11.60 pet 1/2 fle»«h Dr. H. NANNING'. Pharm. Chem. Fabriek N.V. . Den Haag

PER PAKJE Eischt uitsluitend Hollandscha varpakking Hel is U W waarborg veer kwaliteit.

HP 17

UW WERK VLOT BETER

Zijden kousen 1 B eischen een gladde huid. L^JZij vragen Eau Taky. 't Ge- ÏÉB bruik van Eau Taky is nu V^f nog gemakkelijker met den^ipplicator, welke aan de schroefdop vast zit. Met het rubbersponsje even de te ontharen plaats betten . . . binnen 3 minuten ziet U de haartjes wegschrompelen. De haartjes verdwijnen tot aan den wortel en de huid wordt niet geïrriteerd. Geen roode vlekken; gaaf, blank en glad ais fluweel. De applicator is voordeeiig: geen druppel kan verloren gaan. Hygienisch -. geen doekjes of watjes meer.

De slangenbezweerder beste/t vermicelli.

Verwijder tandfilm en ontsluier de schoonheid van Uw tanden. Paarlen zijn kostbaar-maarniet zoo kostbaar als de fonkelende paarlen in Uw eigen mond - Uw tanden. Om de natuurlijke schoonheid van Uw tanden te voorschijn te doen komen, behoeft U slechts de tandfilm te verwijderen - dat kleverige laagje, dat U met de tong kunt voelen. Het verwijderen van tandfilm is de voornaamste taak van Pepsoden t. Thans is Pepsodent hiertoe nog beter

De nieuwe flacon met applicator voor ilechu f 1.25. De kleine flacon f 0.90 Voor 't gelaat, Crème Taky f 1.-

in staat dan ooit te voren. Zijn nieuwe reinigende en polijstende stof brengt onmiddellijk verandering in het uiterlijk der tanden. Uitsluitend Pepsodent bevat deze opzienbarende stof - .geen enkele andere tandpasta geeft dezelfde resultaten. Gebruik Pepsodent. Ziet op welk een snelle en onschadelijke wijze Pepsodent de tanden bevrijdt van de vernielende tandfilm.

Imp.: Kuypert & Co., A'dam JOERT

Ü fe

EAU TAKY

45 ct. en 70 ct.

„Waarom is de architect zoo uit zijn humeur ?" „Hij heeft in de loterij een huis gewonnen, dat hijzelf gebouwd heeftC'

"""THÊ

PER TUBE.

PEP500EN1 CU. 5025 P-H

- 2 ^

VERLAAGDE PRIJZEN

.

•f

, ■ .J'

DE CHINEE3CHE FLUIT EEN COMPLEET, SPANNEND VERHAAL

DOOR

D'ALVAREZ

'

\>

:

, •

'

'>

'

:

aMH^H

uiiMMmllimiMimmiiiiMiiiiimiiiliilliiilifimiiiMllMiMltiiliillimillMimiii

lilj piaatte honderd-uil tegen zichzelf, om zich moed in te spiehen. Toen zette hl] de fluit aan zl}n lippen en begon de toonladdet van Wt noten te spelen. TetwVl hv dit deed, stond hu op en liep zachtjes, als een slaapwandelaar, naar het venster, dat uitzag In de duistetnls. Ver weg hoorde hl} het slaan van een gong In een o/ andeten tempel. Uit bet huis naastaan hwam het gesnater van een troep kantonneezen, bezig met hun eelstokles en hun rllstwün. HU hoorde het hooge, schelle lachen van longe meisies.

^SPORTIEVE IHOLLYWOO FILMSTERREr

^M

iimiiiiiiitmiiiiiimiiiMiiiiiiiiiiiiniiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiiiiiimiiu

I ■

^ I. China had zijn stempel op Dorus Nuel achtergelaten. Hij bedacht dat, terwijl hij in overpeinzing verzonken, in zijn woning in Mott Street, in New Yorks Chineezenstad, zat. Ergens verderop in de straat, misschien in den winkel naastaan, sloeg een klok drie uur in den middag. Op hetzelfde oogenblik begonnen eenige exemplaren van Dorus Noels kostbare en zeldzame klokkencollectie te slaan. Eén er van was zijn lievelingsbezit, omdat zij hem altijd een glimlach ontlokte. Het was een schitterend kleinood, rijk versierd met goud en emaile, een geschenk van koning Lodewijk den Vijftienden van Frankrijk aan keizer Ch'ien Lung. Als het klokjehet uur sloeg, kwamen acht wonderlijk-elegante, fijne menschelijke figuurtjes op het bovenstuk te voorschijn en dansten een tinkelende menuet. Ook nu bracht het statige dansje den gewonen glimlach om zijn lippen en het volgende oogenblik kwam over

00

^«tws»^ ^ Vraag drie honderd cen en veertig Hoe komt het, dat het water altijd van de veeren van een eend of anderen zwemvogel afloopt, doch er nooit indringt? Wij stellen als hoofdprijs een lot van de loterij der Joodsche Invalide en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder hen, die ons vóór 3 1 Augustus goede oplossingen zenden aan ons adres: Redactie Het Weekblad, Galgewater 22, Leiden. De abonné's uit overzeesche gewesten hebben tot 31 October gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Op briefkaart of enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 341.

;

09\.OSS//y
Vraag drie honderd zeven en dertig ,,Negus negesti" beteekent koning der koningen er. is de titel van den keizer van Abessynië. . De hoofdprijs, een lot van de Joodsche Invalide, viel ten deel aan den heer W. J. Rijsterborgh te Amsterdam. De troostprijzen konden we toekennen aan den heer C. Balkema te Den Haag, mevrouw van Mentz te Den Haag, mejuffrouw M. Taminiau te Nijmegen, den heer J. Hagenaars te Hoorn, mejuffrouw A. Bor te Den Haag.

diezelfde lippen een zucht van verlichting. „Gelukkig, dat Chu Chul dood is," mompelde hij. ,,Hij moet dood zijn. Met mijn eigen oogen heb ik zijn ineengeklemde gele hand zien zinken onder de modderige wateren van de Pei Ho in Tientsin, en ik heb twee maanden gewacht op zijn wederopstanding. Maar die bleef gelukkig uit! Mijn werk hier in New York zal gemakkelijk zijn vergeleken bij mijn jarenlange jacht op dezen aartsmisdadiger van China." Noel had, in zijn eenzame jaren in China, de gewoonte aangenomen hardop tegen zichzelf te praten, omdat hij het zoo gemakkelijker vond te denken, maar hij deed het nooit in het Chineesch, omdat — in het Hemelschc Rijk althans — iedere luisteraar cen handlanger van Chu Chul kon zijn. Na eenige oogcnblikken stond hij op en wandelde, langs de exotische kunstschatten, die zijn kamer vulden, naar een spiegel aan den muur. Hij keek in het glinsterende glas, waarvoor Liu Wong, zijn „jongen", om cen of andere mysterieuze reden twee brandende „heilige" gelukskaarsen had geplaatst. Noels hoofd boog naar voren, in aandachtige beschouwing van zijn eigen knap gezicht, dat veel te oud leek voor zijn zesentwintig jaren. Hij had wel drie menschenlevens geleefd in dat tijdsverloop en Chu Chul was er in de eerste plaats aansprakelijk voor, dat hij er zoo oud uitzag. Zijn bruin haar, rood bijna, had eigenlijk spierwit behooren te zijn, oordeelde Noel. Hij lichtte zijn handen op, waarvan er een op een eigenaardige manier verdraaid was — souvenir van Chu Chuls foltertangen — trok zijn hemd open en ontblootte zijn borst. Toen staarde hij geruimen tijd naar het merk op zijn blanke huid. Het bestond uit drie evenwijdig loopende, horizontale strepen, misschien twee centimeter lang, en gekruist door een diagonalen balk. Het was het Chineesche teeken „wong", dat heerscher of meester der menschen beteekent. Het was in Noels huid gebrand bij de eenige gelegenheid, dat hij in handen van ,,de Krekel", zooals Chu Chul genoemd werd, was gevallen. Nu nog kon Noel zich ieder woord herinneren, dat „de Krekel" in Tangku tegen hem had gezegd, terwijl hij het brandende ijzer zwaaide: „Opdat je nooit vergeten zult, Dorus Noel, dat „de Krekel" je meester, je beheerscher is ... zooals hij meester en beheerscher is van vele mannen, èn vrouwen! Als je het geluk hebt te blijven leven, zul je voor de rest van je dagen mijn merk dragen. En nooit, levend of dood, zul je het van me winnen. Vergeten of vergeven bestaat voor mij niet en mijn schulden van vergelding betaal ik."

De sleepende, zangerige stem van Chul klonk hem in de ooren en hij had al zijn geestkracht noodig om de betoovering van zich af te schudden. „De hemel zij gedankt, dat dit voorbi|,'en dat „de Krekel" dood isl" zei hij zacht voor zich heen.

kn

^rLjet is eigenlijk een vanl ^fekend j ^H 'ei*' c'at filmactrice 'lees veBgHH sport j

f doen. Ze moeten er immefl H zorgen haar slank, lenig figuur ^^^H>uden 1 ■V^'?:en ^aar — dikwijls in efl Hitract j .%, *% vastgelegd - gewicht niet te ofl Bijden. 1 ■ v; * Natuurlijk kiest iedere st«ir die sport f^v|H;uit- die haar het beste ■ Mi. of| 'ó waarin zij het meest bedr| i». Een! i.u- enkeling neemt er haar

%„

A-'^l

Noel ging terug, naar zijn schrijftafel, zich verdiepend in het verleden en plannen uitwerkend, hoe hij zijn geheinte opdracht in „Chinatown" zou uitvoeren. Het drong pas tot hem door, dat de uren voorbijgevlogen waren, toen zijn maag hem er aan herinnerde, dat het etenstijd was. De klokken sloegen. De acht figuurtjes dansten hun menuet. Het was zeven uur en vage schaduwen kropen zijn studeerkamer binnen. Liu Wong had hem al lang geroepen moeten hebben voor het middagmaal.. . Uit de keuken kwam geen geluid, evenmin de geur van eten. Eigenaardig I In China zou iets dergelijks hem direct op zijn qui vive hebben doen zijn. Maar hier was hij in de Vereenigde Staten... Hij wilde opstaan. Toen vielen zijn handen omlaag van de schrijftafel en hij zat kaarsrecht op zijn stoel. Alle kleur trok weg uit zijn gezicht. Zweet parelde op zijn voorhoofd. Zijn oogen werden groot, star, weerspiegelden verschrikking, voorgevoel van onheil.... want ten laatste werd er een klank uit de keuken hoorbaar. Het was ondenkbaar, dat die klank daar vandaan kwam, en toch was het zoo... en het beteekende een alarmklok in de ooren en de hersens van Dorus Noel. Want Ifet geluid, dat hij hoorde, was de muziek van de vijftonige Chineesche fluit! Hoe goed herinnerde Noel zich die vijftonige fluit. Twee Chineesche muzikanten, die het instrument beheerschten en de geheime code der Ouden kenden, waren in staat zich op die fluit met elkaar tf onderhouden, in een sinistere telegrafie, die geen vreemdeling ooit kon hopen precies te verstaan. Het was de telegrafie geweest van Chu Chul! Groote goden... II. Noel zat nog als versteend en zijn brein noemde de namen van elk der vijf tonen, terwijl hij ze hoorde. Hij herhaalde ze, telkens en telkens weer, terwijl binnenin hem de waarschuwende stem luider en luider begon te roepen. „Concentreer je niet op de vijftonige fluit! Concentreer je niet op de vijftonige fluit! Noem de namen van de noten niet, niet in het Chineesch en niet in het Engelsch . . .1" Met een geweldige wilsinspanning, want het leek of hij langzaam vastgeketend werd aan zijn stoel, sprong Dorus Noel op en ijlde naar de keuken. Daar, naast een fornuis, dat niet brandde, zat Liu Wong, zijn bediende, de oogen

■M # i ■ I ' ;*^

en prefereert autorijden. 1 De anderen zien echter! iniet tegen wat meer [spanning op. 11. Joan Crawford aan het turnen. Foto M.G.M. 2. Diane Wynyard bij haar dagelijksch ritje. Foto M.G.M.I 13. Benita Hume en Maureen O'Sulll|van oefenen zich met knotsen. Foto M.G.M. |4. Muriel Evans, Linda Parker en j Florine Mc. Kinney krijgen boksles. Foto M.G.M. 5. Toby op haar trainer.

Wingl home-l

Foto Paramount]

\l ^*i

1

1 -«p«^

6. Karen NB ■ na een vermoeiendH fliismatch. ■to M.G.M. 7. Ida Lupil Kint zich nog een ofl flik, voor zij in het wfl fluikt.

' _ 4 _

■ Paramount

8. Madge Efi Kefereert den auto. flto M.G.M.

■■'

■K'

'^m^mm fevv-.'.- -^

als verglaasd starend, zijn gezicht bedekt met een olie-achtig zweet. Hij keek niet op; zijn lippen streelden het uiteinde van een fluit. Liu Wongs lichaam zwaaide zachtjes heen en weer en zijn mond blies een toonladder van vijf noten, alsof zijn lippen dood waren en de man zelf handelde onder de macht van een vreemde hypnose. Aan Liu Wongs voeten stond een komfoor, waaruit een spiraal van gelen rook omhoog rees. De damp van wierook, Dorus Noel wist het oogenblikkelijk... en van nog iets anders! Hij bracht zijn gezicht boven de rookspiraal, inhaleerde een weinigje, alleen maar snuivend. Zijn bewustzijn haperde. Hij wankelde achteruit. Toen, zich dwingend tot actie, sloeg hij de fluit uit de handen van Liu Wong, trok den jongen van het comfoor weg en duwde hem naar een raam, dat hij openrukte. Daarop begon hij den Chinees met de vlakke hand op beide wangen te slaan. Terwijl hij daarmee bezig was, vormden Dorus Noels lippen twee woorden in Mandarijnen-Chineesch: „Sheng Huang!" Het was de naam van een vergif, dat kon worden toegediend in brandenden wierook. Een kleine dosis verdoofde, eesn groote was doodelijk. Noel sloeg den bediende, tot zijn gezicht bont en blauw en gekneusd was. Versuft, met een verwezen uitdrukking in zijn oogen, een stompzinnigen trek op zijn gelaat, begon Liu Wong het bewustzijn terug te krijgen. Noel sprong naar een hoektafeltje en haalde een glas rijstwijn. Liu Wong slokte het met stuipbewegingen naar binnen, maar zijn hersens kwamen weer in werking. „U slaat me, meester," stamelde hij met een toonlooze stem. „Waarom ?" Dorus Noel draaide den Chinees om. „Kijk!" zei hij. Liu Wong keek naar de fluit en het rookende komfoor. Zijn gezicht drukte doodelijken angst uit. Hij wist wat Noel wist, dat hier een waarschuwing van dreigenden dood was, zoowel voor Liu Wong als voor Dorus Noel. „Zoo," klonk Liu Wongs zwakke stem, „dus Chu Chul is niet dood! Hij is hier, in New York. Hij heeft altijd gezegd, dat hij wraak zou nemen, meester." „Ja," stemde Noel toe. „Het is of „de Krekel" öf een van zijn voornaamste trawanten." „Hoe heeft hij de Vcrcenigde Staten kunnen binnenkomen ?" vroeg de jongen. „Wie," antwoordde Noel met iets hopeloos in zijn toon, „is in staat Chu Chul tegen te houden, als hij ergens naar binnen wil ? Maar wat is er eigenlijk gebeurd ? En hoe gebeurde het ?" Liu Wong haalde de schouders op.' „Ik weet het niet," verklaarde hij. „Ik viel in slaap. Ik werd wakker en het was, alsof ik naar boven kwam zwemmen uit een diepen put, om te merken, dat mijn meester mij in het gezicht sloeg." „Je zat te zwaaien boven den gelen rook," lichtte Noel hem in, „en je speelde op de vijftonige fluit. Ik hoorde het in mijn studeerkamer. Ik luisterde, kon het eenvoudig niet gelooven. Ik raakte bijna onder de betoovering, Liu Wong, begrijp je? Hij had me bijna.

Ik zou waarschijnlijk bewusteloos geworden zijn, als ik lang genoeg geluisterd had — en Chu Chul had kunnen binnenkomen — en —" „Het is een waarschuwing," zei hij. „Het is net iets voor Chu Chul. Hij had er behagen in u te vernietigen door mij als werktuig te gebruiken, mij, die u vereert. Net een booze grap voor Chu Chul!" Liu Wong hield het brandende komfoor onder de waterkraan. Hij bewoog als iemand, die onder den invloed van sterken drank verkeert. Toen hij klaar was en de vergiftige smook uit het vertrek getrokken was, vervolgde hij tot zijn meester: „Ik zal Chu Chul opzoeken. Ik zal hem doodslaan vóór hij mijn meester met een vinger aanraakt I Ik ga naar het huis van de goden en zal om welslagen bidden!"

Rookt desnoods wot minder moor rookt

Een goudgele zonrijpe Virginia

Monopole-film.

M Pall Mall Geïmporteerde Sigaretten Imp. Alvana

K£n @

den Haag

Noel legde een welwillende, beschermende hand op den schouder van zijn bediende. „Je weet, dat je hulpeloos bent, Liu Wong," vermaande hij zacht. „Hij hoeft je maar te zien, om weer macht over je te krijgen... om je zelfs te dwingen terug te gaan en mij te vermoorden, je meester! Hij heeft je, voor ik je uit die hel weghaalde, te lang met zijn wil beheerscht." „Ik zal naar het huis van de goden gaan en kaarsen branden en een gebed doen," hield Liu Wong aan. „Dan zal ik terugkomen, om eten voor u gereed te maken, want u moet uit niemands hand voedsel aannemen, behalve van Liu Wong." „En terwijl je weg bent ?" „Chu Chul zal zich niet haasten. Hij schepte er vermaak in, om u te waarschuwen. Nu wü hij u laten verstikken in angst, tot hij toeslaat. Dat is Chu Chuls manier." En eer Dorus Noel nog iets zeggen kon, was Liu Wong de straat opgeloopen in de richting van den dichtstbijzijnden Chinceschen tempel.

SENORITA PERT KELTEN, die optreedt In de Radio-film „Hooray for love", als Spaansche danseres.

-6-

Andermaal ging Noel naar zijn schrijftafel terug. Hij zette zich met zijn rug naar den muur, om Liu Wongs terugkomst af te wachten. Nu hij gewaarschuwd was, voelde hij geen vrees. Hij had te dikwijls den degen gekruist met Chu Chul, om werkelijken angst te koesteren na den eersten schok van de ontdekking, dat de booze genius van Noord-China nog leefde. Zijn hersens werkten op volle kracht. De acht sierlijke gestalten dansten weer hun menuet. Liu Wong was nu bijna een uur weg. Zorg om zijn veiligheid deed Noel ten laatste zijn overpeinzingen afbreken. Had Chu Chul weer macht gekregen over zijn vroegeren handlanger ? Zou zijn volgende aanval op Noel uitgevoerd worden in den vorm van een wüd binnenstuiven van Liu Wong, met een mes in de hand? Noel keek naar de deur, maar die was aan het oog onttrokken door een kamerschut met grillige, gouden figuren, die

*:"/ >■;"•:;'" ;;.--■; ■,/w-', " "•V/:;';;*-.-.-^'^'•"';;•.

Rolverdeeling: Manon Cavallini . . .Lil Dagover Axel Basse . . . Adolf Wohlbrück Enk Matthisson, Anton Edthofer Kann, zijn dochter, Maria Beling Dr. Heyberg . .Hans Junkermarm Peter Karsten . . Kurt Vespermann Ljngel .... Hub. v. Meyerink De President . . . Franz Schwarz

IETS f GOEDS Een zachte volgeurige Turksche

syn-* «^^^v^w„y <

..

■

■

Van Engeland vaart een stoomschip naar Stockholm. De voornaamste passagier is Manon Cavallini, de wereldberoemde operazangeres. Na veel jaren heeft zij besloten eindelijk een gastvoorstelling te geven in de Zweedsche hoofdstad, waar zij geboren is. De belangrijke Zweedsche grootindustrieel, Erik Matthisson, is haar gescheiden man, dien zij jaren geleden ter wille van haar carrière heeft verlaten. Maar niet hem geldt haar verlangen, doch haar dochter Karin, die nu reeds een volwassen dame'moet zijn. Op het kantoor van haar man treft zij Axel Basse, dien zij bij een autobotsmg in Londen vluchtig heeft leeren kennen en die de secretaris van haar man blijkt te zijn. Matthisson weigert evenwel haar te ontvangen en Axel, die een diepe vereering heeft voor Cavallini als kunstenares, besluit haar te helpen, zonder nochtans de verhouding tusschen haar en zijn chef te kennen. Hij stuit echter op grooten tegenstand bij zijn chef en drijft het ten slotte zoo ver, dat hij wordt ontslagen. Intusschen heeft Axel de dochter van Matthisson leeren kennen en er ontstaat tusschen de beide jonge menschen een groote vriendschap, die later in liefde overgaat. Het Matthisson-concern voert in dien tijd onderhandelingen over een grooten spoorweg-aanleg in een der Zuid-Amerikaansche staten. De president van den staat blijkt een oude vriend van Manon Cavallini te zijn en door hem wordt zij geïntroduceerd op een thee, die Matthisson ter eere van den president geeft. Daar ontmoet zij haar dochter, die in Cavallini de gevierde zangeres ziet en gelukkig is, als zij haar iets mag voorzingen. Op een autotocht, dien Matthisson met den president heeft gemaakt, hebben zij zijn dochter met zijn ontslagen secretaris ontmoet en de president houdt deze beiden voor verloofd. Matthisson is gedwongen, hoewel zeer tegen zijn zin, de comedie verder te spelen. Zoo komt het, dat ook Axel op de thee aanwezig is, waar hij met behulp van Manon Cavallini door een gewaagde maar zeer vernuftige intrige het ZuidAmerikaansche project, dat door een twist tusschen hem en Lingel, den bij dit project meest geïnteresseerden bankier, bijna verloren dreigde te gaan, weet te redden. Ten slotte verneemt Karin, dat de beroemde Cavallini haar moeder is en dat de weg naar roem slechts'in den droom mooi en gemakkelijk is, maar dat het in werkelijkheid veel mooier en gelukkiger is aan de zijde van den beminden man te leven. En Manon Cavallini blijft Manon Cavallini. -7 kSäM»;

.

de booze geesten moesten buitenhouden. En terwijl Noel keek, hoorde hij moeilijke, slcepende voetstappen op het plaveisel, terwijl het volgend oogenblik het scherm met een smak in de kamer viel. Bovenop het omgevallen scherm tuimelde Liu Wong op zijn gezicht. „Hij probeerde mij op u af te sturen, meester," kwam het in MandarijnenChinees over zijn kleurlooze lippen, ,,maar hij faalde. Dezen keer was de wil van Liu Wong sterker dan de wjl van Chu Chul!" III. Noel vloog naar den gevallen man en keerde hem om. Op hetzelfde moment snerpte in Mott Street een schril poliüe-fluitje. Iemand moest de jammerlijke gestalte, die nu aan Noels voeten lag, hebben gezien en de politie gewaarschuwd hebben. Van ver weg klonk het gehuil van een sirene. Maar Noel hoorde het nauwelijks. Nieuwsgierige Kantonneezen, die Liu Wong uit den tempel moesten zijn gevolgd, waren binnengetreden en stonden rondom Noel en den achteroverliggenden man. Noel monsterde snel hun gezichten. Chu Chul was er niet bij. Maar of zijn invloed afwezig was .. . ? Daarop keek hij omlaag in het gezicht van Liu Wong. De arme kerel moest ondraaglijke pijnen uitstaan en deed zijn best om niet te laten blijken, hoe hij leed. Zijn gezicht was één stuk opgezwollen verschrikking. Zijn lichaam draaide en kronkelde, ondanks zijn heldhaftige pogingen om stil te liggen, maar zijn gezicht was het ergste; het zat vol diepe, afgrijselijke wonden, alsof de scherpe klauwen van een monsterachtigen roofvogel in het vleesch gescheurd hadden. Het was een kwestie van seconden, Liu Wong zou sterven ten gevolge van het gruwelijk vergif, dat hij binnen gekregen had. Dorus Noels gezicht stond hard, toen hij in snel Mandarjjnen-Chineesch tot den stervenden bediende sprak. De Kantonneezen keken elkaar aan; geen van hen kende waarschijnlijk Mandarijnen-Chineesch, dat zoo sterk verschilt van hun dialect. „Wat deed het, Liu ?" fluisterde Noel. „Nang tze, het tweesnijdende mes," wrong zich uit Liu Wongs blecken mond los. „Het gebeurde — het kwam van nergens — toen ik tegen de betoovering vocht en weigerde mij tegen mijn meester te keeren." „IWé? deed het? Chu Chul?" „Chu Chul niet. Een ander. . . een handlanger van „de Krekel"." Een woeste stuiptrekking en Liu Wong was dood. Op dat oogenblik kwamen twee politie-agenten in uniform binnen, op den voet gevolgd door een man in burger, die een sigaar rookte en laatdunkend den kring van gele

wp?'—: gezichten rondom den doode rondkeek. Toen kreeg inspecteur Hamas, de man in burger, Noel in het oog. „Wie bent U ?" beet hij hem toe. „Mijn naam is Dorus Noel." „Wat voert u uit in Chinatown?" „Ik woon hier." „Verduiveld beroerd oord om te wonenl Geen plaats voor een blanke, die die gele rakkers niet kent. U deedt beter te verhuizen. Wie heeft dien armen slokker gedood ? U ?" „Neen. Hij was mijn trouwe bediende." „Ziet er niet uit als een van da Chineezen, die ik ken." „Hij was uit het Noorden. Uit Tientsin." „Hm," bromde inspecteur Hamas, die van de geografie van het Hemelsche Rijk niet het rechte begrip scheen te hebben. „Wat doodde hem, zei u? Of weet u wie het gedaan heeft?" Noel herhaalde alleen maar de twee woorden,'die Liu Wong zooeven uitgesproken had. „Nang tze!" Harnas draaide zich om naar de twee agenten. „Vooruit, keer dit konijnenhol onderste boven, tot je een kerel te pakken hebt, die naar den naam Nang luistert — Nang, versta je ? Je zult misschien een paar Chineezen 'n beetje ruw bij de kladden moeten pakken, maar je zor^t, dat ik dien Nang krijg, begrepen?" „Als u mij noodig hebt," richtte Noel zich tot den inspecteur, „kunt u mij hier vindem^ik woon hier. Pas hierheen verhuisd.-"lk kan zeker wel gaan?" „O zeker, de zaak is eenvoudig genoeg. Dorus Noel? Mooi. Als ik u hebben moet, zal ik u wel een boodschap sturen. Maar volg mijn raad op en vestig u in bewoonbaarder streken." IV. Noel gaf geen antwoord. Hij zette zijn hoed op en liep Mott Street uit. „Chinatown kent hem!" dacht Noel. „Hij heeft den mantel van zijn macht al over de Kantonneezen geworpen, dat merkte ik aan de kerels, die straks bij mij binnen waren. Van die lui hier hoef ik geen hulp te verwachten. Hij zal ze uitpersen tot op het merg, ze van al hun hebben en houden berooven, ze brandschatten, en ze zullen geen mond open doen. Ik ben op mijzelf aangewezen en moet het werk in m'n eentje opknappen." Lichten schemerden van achter vuilzwarte vensters met opschriften in Chineesche letterteekens. Het gewone beeld van Chinatown bij avond. Het gaf hem een gewaarwording, alsof hij in China terug was .. . Niemand kende hem hier. Hij was hier onder valsche vlag; alleen de man, ver weg in Park Avenue, die hem zijn geheime politie-opdracht in Chinatown gegeven had, was op de hoogte van zijn identiteit. Van dien man in Park Avenue wist hij alleen, dat hij in relatie tot de politie stond en een zeer hooggeplaatst persoon was. Hij had Noel een telefoonnummer gegeven, om op te bellen, als er iets bijzonders gebeurde. Noel hep haastig verder naar Canal - 8 -

Street, stak die over en vervolgde zijn weg Westwaarts naar Lafayette. Hier was hij in het échte New York — scherpe tegenstelhng van de Chineezenstad. Hij ging een postkantoor binnen en belde een hooggeplaatsten politieautoriteit, zijn onmiddellijken chef, op. De stem, die hij zich herinnerde, klonk aan zijn oor. Noel noemde zijn naam bijwijze van legitimatie en kreeg antwoord. „Wanneer," zei Noel, „u binnen vierentwintig uur niets van mij gehoord hebt, laat dan in Chinatown geen steen op den andere, tot u mij hebt gevonden. Ik heb u toch verteld van „de Krekel" ?" „Ja,... ?" „Hij is in New York; in Chinatown. Een van zijn mannen heeft daarnet mijn bediende vermoord, Liu Wong. Ik ga achter hem aan, op eigen gelegenheid. Kent u inspecteur Harnas ?" „Ja." „Laat die met de zaak van Liu Wong maar zoo'n beetje rondscharrelen. Hij kan geen kwaad. Ik weet hoe het gebeurd is .. . alles . .. alleen weet ik niet precies wie het heeft gedaan. Maar ik zal er achter komen, al kost het me mijn leven." „Wilt u uw leven wagen om een Chinees te wreken?" „Hij is vermoord om zijn trouw aan mij, meneer," gaf Noel streng ten antwoord. „Het is wel het minste wat ik doen kan." Noei hing den hoorn op. Hij haalde diep adem en dook weer onder in Chinatown. Hij sloot zijn deuren en vensters, met uitzondering van één venster, het venster, waardoor de onbekende was binnengekomen, om het vergiftigde komfoor aan de voeten van den slapenden Liu Wong aan te steken en den bediende de vijftonige fluit in de hand te drukken. Noel, met in zijn oogen een droomerigen, afwezigen glans, ging zitten op den stoel, waarop Liu Wong' gezeten

S»
St

:

Iï■

-u

^

''-"■

■

.t

'; \%È

)-/

ï.

/

W %

?m

Bat nichtje van me heeft vorige week weer eens bij ons gelogeerd. Ze is nog altijd 'n schat. Ik moet het zeggen, want 't is de waarheid. Ze is sinds eenigen tijd geëngageerd. Ik geef den jongen groot gelijk. De „boy" moest een paar dagen voor zaken op reis en kon dus niet mee komen. Den morgen na haar aankomst arriveerde er een brief voor haar. Een heele dikke.... Ze had hem met groote attentie en blijkbare instemming gelezen. Toen ze eindelijk klaar was, waagde ik te vragen: En hoeveel bladzijden? Zestien, zei ze. Zestien, herhaalde ik, en wat had Jan dan wel te zeggen? Dat ie van me houdt. Ik- lachte. En zij was blijkbaar geërgerd. Maar niet lang. En toen zei het nest: U zoudt zeker niet zooveel zijdjes noodig hebben om 't tante te laten weten! Zoo zijn .de moderne jongelui. Meer waar dan beleefd! PETRUS PRUTTELAAR.

ï- ! Ö

^^^'

I

,

- .

.

.

. .

KUNST TE SCHEVENINGEN

der V/oude speelde

OP e«"Sam

Swa8b.

had, waarop hij, met onbewuste lippen de fluit van zijn voormaligen meester, Chu Chul, had bespeeld. Hij praatte honderd-uit tegen zichzelf, om zich moed in te spreken. Toen zette hij de fluit aan zijn lippen en begon de toonladder van vijf noten te spelen. Terwijl hij dit deed, stond hij op en liep zachtjes, als een slaapwandelaar, naar het venster, dat uitzag in de duisternis. Ver weg hoorde hij het slaan van een gong in een of anderen tempel. Uit het huis naastaan kwam liet gesnater van een troep Kantonneezen, bezig met hun eetstokjes en hun rijstwijn. Hij hoorde het hooge, schelle lachen van jonge meisjes. Eindeloos blies hij de toonladder, van achteren naar voren en van voren naar achteren, met tempo-veranderingen en variaties, keer op keer, keer op keer. Hij wist, dat hij nooit zou leeren „spreken" op de Chineesche fluit, maar hij wist ook, dat iemand zijn muziek zou hooren. En terwijl hij speelde, luisterde hij met al zijn zenuwen gespannen. Zijn geestesoog zag sluipende figuren te voorschijn, komen van achter geheime pancelen, afgezonden door den man, die zijn merk gebrand had in de huid van zijn borst. Donkere sloppen zouden de volgelingen van „de Krekel" uitbraken — ze zouden afkomen op het geluid van de vijftonige fluit. Dan — — Eensklaps kreeg Doras Noel zijn antwoord. Het kwam van ergens achter zijn venster, dat uitzicht gaf op het zwarte duister van een doodloopend slop. Het antwoord kwam met dezelfde stem, als

De pianiste Elly Ney is te Scheveningen een jaarlijksche gast. Ook dit seizoen speelde zij in het Kurhaus.

die hij deed hnoren — met de vijf noten van de Chineesche fluit. Alleen, het antwoordende instrument bracht een geluid voort als een hoonend spotlachen. Het was een hoonen, een sarren — duivels in één woord. Terwijl hij luisterde, kon Noel bijna den eigenaardigen, kakelenden lach van Chu Chul opvangen. Chu Chul... De man was een genie. Een genie, met een zinnelooze zucht naar macht, een man, die vreemde kennis bezat, niet bijeengegaard uit boeken, ofschoon hij de Ouden zoo goed kende als de meest ingewijde geleerde en heele stukken uit het Boek der Wisselingen uit het hoofd kon opzeggen. Chu Chul was een schrikwekkende bedreiging. Eens had hij bijna NoordChina in de holte van zijn hand gehad. Hij zou het gehouden hebben, als Noel er niet was geweest. Nu was hij hier, in Amerika... en Amerikanen zouden als was in zijn handen zijn. Hij zou in staat zijn een organisatie te scheppen, die de stad, de natie beheerschte — — ais hij het in zijn hersens kreeg 1 Als Noel den strijd tegen dit monster aanbond, ging het om meer dan om vergelding voor den moord op Liu Wong. Dan ging het ook om het heil der menschheid! Maar nog was hij niet zeker omtrent hetgeen hij moest opmaken uit de stem van de tweede fluit. Het geluid kwam naderbij, klaarblijkelijk over de daken. Soms scheen het buiten in het slop te klinken, dan weer boven Noels eigen huis, bijwijlen zelfs in het vertrek, waar hij zat, maar altijd dichterbij. Wat was de boodschap van die andere fluit ? Chu Chul zou hem niet overvallen en

door sluipmoord dooden. Dat lag niet in Chu Chuls lijn. Chu Chul, onuitsprekelijk ijdel als hij was, zou zich de kans niet laten ontnemen, om zich te verlustigen in het lijden van zijn slachtoffer. Hij ging weer zitten en speelde nogmaals twee keer de toonladder. Toen legde hij de fluit naast zich neer op den grond; zijn heele willen concentreerend om iets te lezen uit de klanken van de andere fluit, die nu niet langer naderbij kwamen. Zijn hersens vingen de namen van de noten — — telkens noemde hij ze, terwijl de onzichtbare speler ze blies, tot de Chineesche namen een -soort hypnotiseerende litanie werden. Hij was zich bewust, dat zijn ledematen verdoofden, dat zijn wil uit hem wegvloeide, naar buiten, uit het venster, de duisternis in. Hij zat, de oogen strak en wijd open, en staarde uit het open venster. Vijf minuten gingen voorbij. De andere fluit speelde nog steeds zachtjes voort. Noel scheen niets te hooren. Hij scheen niets te zien van de twee kwaadaardige gezichten, die zich boven de vensterbank verhieven, noch van de schaduwen, die door het venster gleden, de kamer in. Hij scheen het niet te voelen, toen een van die schaduwen naar hem grauwde en hem een hevigen stoot tusschen de ribben gaf. Hij schudde alleen een weinig heen en weer op zijn stoel en ging voort met in het ledige te staren. Ze namen hem op en droegen hem naar het venster en hij blééf in zijn zittende houding, de knieën opgetrokken. Ze lieten hem in het slop beneden vallen en nog

ENINIV IM1EIUIN0_ Deze jonge Nederlandsche actrice heeft hair geluk bij de film gezocht en gevonden. Zij debuteerde in de PersLasch lm In S Loet C BaTtl ^ "^ ^^ ui^ Enny foto-gen"q et Loet C Barnstljn engageerde haar daarna voor zijn film Malle Gevallen . Dit seizoen zal Enny twee belangrijke rollen spe en namelijk in „Het Mysterie van de Mondschein Sonate" en in Rubber

- 10 11 ■

'

■'

—

1ÏPUWP uil- de ^ Iff Wolfgang Zeller componeert de muziek voor de film ,,Der Mann mit der Pranke". Hans Schönmetzier is geëngageerd als opnameleider voor de Lloyd-film ,.Letzte Rose". Hans Albers speelt onder regie van Johannes Meyer in de Bavariafilm ..Beulen, vrouwen en soldaten". Onder regie van Abel Gance zal ,,Lucretia Borgia" worden verfilmd. De opnamen vinden te Parijs plaats. Charles Laughton zal onder regie van Alexander Korda de hoofdrol spelen in ..Cyrano de Bergerac". Als camera-man is Lee Garmes geëngageerd. De hoofdrollen in de film ,,Alles dreht sich um Fifi" worden vervuld doorWeiss Ferdl. Julia Serda, Edith Oss en Dieter Borsche. Elissa Landi en Kent Taylor vertolken de hoofdrollen in ..Without regret". Regie van Harold Young. Willi Schur werd geëngageerd voor ..Der Ammenkrieg". Olaf Bach vervult een hoofdrol in de Carl Froelichfilm ..Sehnsucht nach der Welt". ELISSA LANDI De Broadway-stcr Grace George werd door de Metro Goldwyn-Mayer geëngageerd voor de vrouwelijke hoofdrol in ..Kind lady". Erika Helmer is door Jacques Feyder geëngageerd voor zijn film ..De verstandige vrouwen". Onder productieleiding van Irving Thalberg zullen Jeanette Mac Donald en Nelson Eddy in ..May time" spelen. Paul Kemp, Michael Bohnen, Susi Fanner en Hilde Hildebrand spelen in de Bavaria-film .,De gevangene van den koning"; regie van Carl Boese. De muNELSON EDDY ziek is van Wolfgang Zeiler. Onder regie van J. M. Saunders wordt in Engeland de film ..The conquest of the air" opgenomen. Aan de camera staat Hans Schneeberger.

veranderde zijn houding niet, ofschoon hij op zijn zijde viel. En zóó bleef hij liggen — roerloos. Ze droegen hem naar het blindloopend uiteinde van het slop. Een paneel ging open. Twee schaduwen, met een gestalte tusschen zich in die op lucht zal, als ware hij Boeddha, werden door den stikdonkeren nacht verzwolgen en daalden een wankel trapje af. Op een dak, twee huizen van dat van Noel, verkneukelde een gehurkte derde schaduw zich. Een gele hand liet een fluit in een wijde mouw glijden. De schaduw glipte over het dak, over den rand en werd eveneens door het duister opgenomen. Een bleek, geel gezicht, raakte voor een ondeelbaar oogcnblik in een straal van weifelend licht en was verdwenen. V. Maar Dorus Noel, die in een Boeddha-positie op de lucht zweefde, was niet bewusteloos, noch onder de bctoovering van een of andere hypnose. Op het supreme moment had hij de verdooving van zich weten af te schudden. Misschien kon hij Chu Chul in den waan brengen, dat hij wèl buiten bewustzijn was, en op die manier lederen kronkel in zich opnemen van de labyrinten, waardoor hij gevoerd werd. De twee mannen, die hem droegen, stonden stil in het duister, te midden van een muffqn stank, en een van hen klopte zacht op de paneclen van een deur. De deur werd opengeworpen en om Noels ooren ratelde de tergende lach van Chu Chul. Hij was in New Vork.. . ,,Nccm hem mee naar het komfoor," beval Chu Chul in hel Engclsch. Daar „de Krekel" geen Kantonneesch sprak en de Kantonneczen van Chinatown geen Mandarijnen-Chineesch, deed het zonderlinge feit zich voor. dat deze Chineezen zich onderling in het Engclsch verstaanbaar moesten maken! Op dat oogenblik wist Noel, dat hij Chu Chul niet om den tuin had kunnen leiden. Maar misschien wilde hij niets riskecren. Noel besloot in zijn voorgewende verdooving en verstijving te volharden, zelfs toen zijn hoofd in den gelen rook werd gehouden, dien hij kon zien door zijn wijd open oogen. Het was bijna onmogelijk, niet met die oogen te knipperen, maar hij slaagde zelfs daarin, door inspanning van heel zijn enorme wilskracht. En Chu Chul lachte. ,,Dwaas!" zei hij. „Dacht je, dat je Chu Chul er zoo gemakkelijk kon laten inloopen? Dezen keer zal ik je op iets tracteeren, dat je heugen zal!" Tegen de krachtige handen van de Kantonncezen was Noel niet opgewassen en het lag niet in zijn plan in dit stadium een vechtpartij te foreceren. Hij inhaleerde de Sheng Huang ... en duisternis, gevuld met vurige bollen, vloeide over hem uit. Hij merkte het zelfs niet, toen hij opnieuw werd opgetild en weggedragen. Hij kwam tot zichzelf en in zijn hoofd klopte het, alsof het barsten zou. Zijn polshorloge, om zijn hand vlak voor zijn o(tgen, toen hij ontwaakte, vertelde hem, dat het drie uur in den morgen was. Klaterend hoonlachen. Moeilijk 12 —

'^^m^m^^srmm wendde hij zijn loodzware hoofd om. Gezeten op een soort troon, in de koninklijke gewaden van China gedost, bevond zich Chu Chul aan het einde van het langwerpige vertrek. ,,De Krekel"! Hij was klein, met een gele huid, die geschonden was door litteekens van pokken. Zijn zwarte oogen schenen geen pupillen te hebben. Zijn handen leken klauwen. Hij zat voorover geleund,met een hoogen rug. Zoo liep hij ook. een zonderling en griezelig verdraaide mannenfiguur. „Dus we hebben elkaar weer ontmoet, Dorus Noel," begon hij. „Dacht je, dat ik zoo dwaas was te meenen, dat ik macht over je kon krijgen over de daken van de huizen heen, zooals ik met Liu Wong deed ? Je bent pienter, zooals je altijd was; maar niet pienter genoeg — óók zooals je altijd was! Het leek me beter, je volkomen onschadelijk te maken, opdat je, wanneer ik je vergun te ontsnappen, je niet den weg terug hierheen herinnert en met je stompzinnige politie komt opdagen, die, hoe stompzinnig ze mag zijn, voorloopig voor Chu Chul nog een te sterke tegenstander is. Wanneer zul je eindelijk leeren, dat je een hulpelooze zuigeling bent in de handen van Chu Chul?" Noel zei niets. Zijn doffe oogen bestudeerden Chu Chuls kornuiten, alle Kantonncezen op één na, een NoordChinees, grooter en donkerder dan de anderen. En door één blik op Chu Chuls gezicht wist Noel, dat deze man, de lijfwacht en adjudant, dien ,,de Krekel" uit China had meegebracht, de moordenaar van Liu Wong moest zijn! Aan wien anders dan aan dezen getrouwe kon Chu Chul dit werk hebben opgedragen, zoo hij het niet zelf verkoos te verrichten ? Van de Kantonncezen waren er een dozijn. Dus Chu Chul was al begonnen een organisatie te vormen! Die zou zich, daarvoor kende hij ,,de Krekel", specialiseeren in moord, berooving, ontvoering, omkooping, in alles wat verschrikking onder de menschen bracht tfn een goudstroom in de kisten en koffers van Chu Chul. „Ik dacht dat je dood was," zei Noel. „Neen, Dorus Noel zal Chu Chul nooit vernietigen," antwoordde „de Krekel". „Ik ben tot de conclusie gekomen, dat een poosje verandering van lucht me goed zal doen. Merkwaardig, dat je me hierheen volgen moest! Het Ijevalt me hier best. Er zijn grooter mogelijkheden." Noel stond niet zonder inspanning op. „En," vroeg hij, „wat ben je van plan met mij te doen?" „Ik ga je niet dooden," antwoordde Chu Chul. „Dat ben ik niet van plan, wanneer ik weet, dat binnen vier en twintig uur je politie geen steen van Chinatown op den anderen zal laten om je te vinden. Niet waar, dat waren toch de woorden, die je door de telefoon zei tegen je superieur in burgerkleercn, die in Park Avenue woont?" En Chu Chul noemde het telefoonnummer en de juiste woorden, die tusschen Noel en zijn chef gewisseld waren. Noels moed zakte.

PPPW 1. Blllle Burke en Constance Bennett — 2. Stuart V Erwin en Clark Gable. - 3. Blllle Burke, Constance Bennett en Clark Gable. — 4. Constance Bennett en Harvey Stephens.

,■■*!.

>i

Ä#

HOURS ^

I;II

:#,

^'••'.vV A fter_ office yjj hours" speelt jp-S^iL.^ ^ journa. listcnwereld. De hoofdpersonen zijn Sharon, een jong, charmant meisje, die muziekvcrslaggeefster is. Branch, een der redacteuren, en een advocaat. Bannister. Laatstgenoemde pleegt een moord, waarvan hij echter niet verdacht wordt, omdat hij zich — door de onvrijwillige , hulp van Sharon — een prachtig alibi weet te verschaffen. Branch verdenkt hem evenwel toch, maar als hij in zijn krant zijn verdenkingen uit, kost hem dit zijn betrekking. ï Branch gaat dan op eigen gelegenheid een onderzoek instellen en weet het drama te ontsluieren. Bannister ontgaat zijn gerechte straf niet, terwijl aan het slot van de film blijkt, dat Branch en Sharon ondertusschen m stilte getrouwd zijn.

""-*

SS

-

■

[Vervolé op pagina 22j

■"

- 15 -

iSliilP

W«WP .

■

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT :HTPAAR MOLLISON

M'

rs. en mr. Mollison — Amy en Jim, zooals ze ook wel kortweg genoemd worden: twee menschen, die de belangstelling hebben van de geheele wereld. Iedereen kent hun bijna altijd lachende gezichten, iedereen heeft een voorstelling van hen, terwijl zij in of uit een vliegmachine klimmen. Twee populaire figuren in een populaire wereld — die van het vliegen. Amy, die van zichzelf Johnson heet, werd in 1904 te Huil geboren. Ze studeerde aan de universiteit te Sheffield, en aanvaardde daarna een betrekking in een fabriek te Londen. Hetgeen zij daar te doen had. strookte echter al heel weinig met haar avontuurlijken aanleg, en daarom besloot zij haar heil in de lucht te zoeken. In haar vrijen tijd bestudeerde zij alles wat met het vliegwezen verband houdt, haalde haar brevet als vliegenierster en maakte in 1930, ofschoon zij toen nog nooit een half uur buiten haar vaderland was geweest, in een H. D. Mothmachine een solovlucht naar Australië. Na een tocht vol wederwaardigheden bereikte zij negentien dagen later Port Darwin, in Noord-Australië. Doordat zij binnen de zes dagen te Karachi was gearriveerd, vestigde ■ zij met dezen eersten belangrijken tocht tegelijkertijd een record. Twee jaar later, in November 1932, brak zij wederom een record met haar vlucht van Engeland naar Zuid-Afrika, doordat zij in vier dagen, zes uur en vier en vijftig seconden, van Lympne naar Kaapstad vloog, een afstand van zesduizend twee honderd twee en twintig mijl! In hetzelfde jaar was zij in het huwelijk getieden met Jim Mollison, eveneens een bekend vlieger, die ook talrijke records op zijn naam heeft staan. Zoo was hij de eerste, die in 1932, even na zijn huwelijk, geheel alleen van Oost naar West over den Atlantischen Oceaan vloog. Zijn bekendheid dateerde echter reeds van vroeger, want reeds in 1928 vloog hij van Australië naar Engeland in zóó korten tijd, dat hij het bestaande record met negen en veertig uur brak! In 1933 ondernamen hij en Amy een vlucht van Engeland naar New York met het doel vandaar naar Bagdad te vliegen, ten einde het wereldrecord lange afstand op hun naam te brengen. Vijftig mijl vóór hun einddoel moesten zij het echter opgeven, maar desondanks hadden zij tóch nog zeven records behaald! Wanneer ge Amy voor den eersten keer ontmoet, kunt ge u moeilijk voorstellen, dat dit bijna fragiele persoontje de moedige vliegenierster is, over wier gewaagde tochten de couranten kolommen vol schrijven. Ge zoudt u haar beter winkelend met vriendinnen kunnen voorstellen, dan met het stuur van een vliegmachine in de handen. Met haar blauwe oogen, blonde haren en teer-rose teint maakt ze heel niet den indruk van een vrouw, die de wereld eigenlijk te klein voor zich vindt. Haar stem klinkt zacht en bedeesd, ze hecht aan mooie kleeren

Amy

en brengt haar avonden graag op plaatsen door, waar modern Londen zich amuseert. Ook in Jim vermoedt men niet bij den eersten aanblik den vliegenier. Hij kleedt zich, praat en ziet er echt uit als de eerste de beste jongeman van Londens West End. Maar uw eerste indruk blijkt alras verkeerd, wanneer ge even met hen gesproken hebt. Dan ervaart ge direct, hoe zij eigenlijk allebei het echte type zijn van de avonturiers der twintigste eeuw: uiterlijk heel zakelijke, misschien zelfs nuchtere menschen, zónder de romantiek althans der avonturiers van vroegere tijden. Maar: doortastend, wetend wat ze willen en. . . . ongeduldig. Vooral Jims nerveuze energie is enorm. Zoodra hij zich maar even laat gaan, geeft hij reeds blijk van zijn nauwelijks te temperen rusteloosheid, die hem steeds voortdrijft. Hij kan nooit langer dan eenige minuten achter elkaar blijven zitten — bij voorkeur kiest hij daar dan nog de leuning van een stoel voor uit — maar moet telkens óp, om de kamer op en neer te loopen. Af en toe blijft hij dan opeens staan, om u doordringend, bijna vragend aan te kijken, alsof hij met zichzelf heimelijk te rade ging, of hij eigenlijk geen vergeefsche moeite doet door met u over zijn vele plannen te praten, omdat ge hem misschien tóch niet begrijpt.... Vóór een groote vlucht is Mollison altijd zoo nerveus als een bakvisch voor haar eerste bal, en toch traint hij er zich nooit voor; Na heel laat naar bed te zijn gegaan, staat hij den ochtend van den grooten dag vroeg op, en vliegt dan zonder meer weg na een vluchtig ontbijt van wat toast en thee. In tegenstelling tot Amy, die haar vluchten uitstekend voorbereid en gedurende dien tijd aan niets anders denkt, laat hij zich door zijn rusteloosheid zoover drijven, dat hij dikwijls

reeds met de plannen voor een nieuwen tocht bezig is, voordat hij nog voor den laatsten vertrokken is. Zijn vrouw, die den gevaarlijken kant daarvan heel goed inziet, remt hem daarin zoo veel mogelijk. En hij laat zich door haar remmen, zoo goed als zij zich door zijn energie beïnvloeden laat. Zoodat ook in dit opzicht hun huwelijk een gelukkige verbintenis te noemen is. Hun huis typeert hen volkomen: zij wonen in een flat van drie kamers.... in de wolken, namelijk op de zevende verdieping, met uitzicht op het Hyde Park. In de huiskamer treft men behalve stoelen en een tafel bijna niets 'anders aan dan wereldbollen, kaarten, bekers en andere tropeeën: allemaal herinneringen aan hun prestaties in de lucht. Verder zijn er telefoons, een schrijfmachine en een prachtige gramophoon met een zeldzaam uitgebreide collectie platen. De gramophoon draait heel vaak, maar niet altijd jasz. Zóó modern zijn zij niet. Beiden ontvangen graag gasten, houden van partijen en fuifjes, en weten zich daar uitstekend op te amuseeren. Maar Amy moet, het gaat hoe het gaat, altijd minstens acht uur slapen, terwijl Jim het niet zonder rooken kan stellen — waar hij ook is. Ook Amy rookt veel, maar zij kan er ten minste nog èèns mee ophouden, en dat kan hij niet. De Mollisons spreken altijd van ,,wij", en zelden van „ik". Hetgeen eerst wat vreemd en aanstellerig klinkt, maar later zeer begrijpelijk is voor twee menschen, die zóó op elkaar zijn ingesteld en zóó alle gevaren, aan hun avontuurlijk leven verbonden, deelen. Want den laatsten tijd vliegen zij heel vaak samen, en men herinnert zich, dat hun laatste groote prestatie was hun deelname aan de handicap- en snelheidsrace naar Melbourne.

HAJunxy-z „Er zijn eenige absoluut onfeilbare middelen om Uw gewicht te verminderen," zegt een schoonheids-specialist. — Onze kruidenier weet er alles vanl

*&&

„Woningen in de lucht," is een van de voorspellingen, die een expert in de vliegwereld ons onlangs deed. — Niet te verwarren met de tent, die een zorgeloos kampeerder op een winderige plek heeft gezet. VU „Lieve hemel, mant Baby heeft de leep ingesliktf' „Och, laat hem toch f Als het kind dat nu prettig vindt . . en bovendien is htf toch vandaag jarigt"

De bijziende schilder.

Iemand, die dezer dagen terecht stond wegens verduistering, verklaarde, dat hij jarenlang in 'n circus was opgetreden als „gewichtsheffer". — Daarom kostte 't oplichten hem blijkbaar zoo weinig moeite! In Birmingham (Engeland) woont een man, die alles onderstboven ziet. — Dan zal alles hem in den schoonmaaktijd wel normaal lijken! „Waarom kijk ie zoo treurig?" „Stel je voor: ik kom net tot de ontdekking, dat het onderwerp, datik wil gaan schilderen, al eens door Rembrandt is gebruikt."

„Nee maar, ik had niet gedacht, dat die ouwe kar nog zoo hard zou loopen!"

r -.

- 14

M*. ^^—^_

__

Toen onlangs de bemanning van een plezierboot, die doorde Middellandsche Zee kruiste, door ziekte werd aangetast, boden verscheidene passagiers den kapitein hun hulp aan. — De heeren, die golf speelden, deden goede diensten in de bunkers.

- 15 é^

:

. .

Een populaire schrijver wijst ons er op, dat diplomaten ten slotte net zulke menschen zijn als wij. — Laten wij ons dus maar niets verbeelden!

■

■ I

■

1

■

Verbis

IT

trekking als gezelschapsjuffrouw bij de rijke Miss Crawley. Miss Crawley heeft een neef, een jongen, knappen officier, en deze wordt spoedig verliefd op Becky. In het geheim treden ze in het huwelijk, maar miss Crawley komt het toch te weten en onterft haar neef. Door dezen financieelen tegenslag spant Becky zich nog meer in om tot de hoogere kringen door te dringen. Ze weet de aandacht te trekken van den markies Van Steync, die hopeloos verliefd op haar wordt en haar aan het hof voorstelt. Maar dan keert haar kans. Haar man laat haar in den steek om een misstap dien ze begaat. Slechts één is er, die zich nog om haar bekommert, haar oude vriendin Amelia, die haar bij zich opneemt. Amelia's verloofde voelt echter een waren afkeer van Becky en stelt het

/v

IJDELHEID ^>

|

n

*'•- l^v

*--■

\

ft

Regie: Rouben Mamoulian. Rolverdeeling: Becky Sharp . . . Miriam Hopkins Markies Van Steyne Sir Cedric Hardwicke George Ojborne. . G. P. Huntley Jr. Lady Bareacres . . Btllie Burke Amelia Sedley . . Frances Dee Joseph Sedley . . Nigel Bruce Rawdon Crawley . Alan Mowbray Sir Pi« Crawley George Hassell Kapitein Dobbin Colin Tapley Miss Crawley Alison Skipworth

' 1

-■r# \^ ir%^,

^ '

"

^^^^nnH

ri

^ïjs.

F- ■'■

P ^&1. Cvl %

-

',:•

REMACO-FILM

ecky Sharp is een aardig meisje, wier . eenige streven in het leven is iets te 'bereiken in de „society". De eerste schrede op den weg naar haar doel is de be-

T/ Ifli

■

^

Al

1 -

^fe: ^

ft.> *!

1

*

t,<-'V- •» ^ im >

meisje voor de keuze te kiezen tusschen hem en Becky. Gedeeltelijk ook uit piëteit voor haar overleden echtgenoot kiest Amelia Becky. Maar dan doet Becky de eerste onzelfzuchtige daad uit haar leven: ten koste van zichzelf voert ze Amelia weer naar haar verloofde terug, en zelf, wendt ze zich dan tot haar laatste hoop: Amelia's broer, een dommen, dikken, ouden man, met wien ze korten tijd later in het huwelijk treedt 1 1. Colin Tapley (William Dobbin) en Miriam Hopkins. 2. Cedric Hardwicke, Alan Mowbray en Miriam Hopkins. 3. Scène in de balzaal In het kasteel van de hertogin van Richmond. 4. Frances Dee en G. P.HunlleyJr. 5. Frances Dee en Colin Tapley. 6. De bierhal in „Bath". 7. Miriam Hopkins en Sir Cedric Hardwicke.

ëkïktk • ■/,.:■■■.■■■ ■■ .i

.:,■•-....

.

■-..

-.1 • T

*™mmmm

«"

>

MET MIJN VRIEND

e

\\

LümÈ^cm, mEmmn

HENRIETTE DAVIDS

PIETER5EN

Z'

JOHAN KAART In de Nederlandsche amusementswerdd neemt het geslacht Davids een zeer voorname plaats in. Louis en zijn zuster Henriette Davids zijn de popalairste geworden, beiden zijn rasartistcn en brengen een geheel verschillend en eigen genre. Henriettes kunst is eenig in haar soort, men mag van het genre houden of niet, eenparig zal men moeten toegeven, dat zij een artiste is van den eersten rang. Zij is een vrouw, die leeft voor haar vak, een vrouw, die op een bijzondere wijze onmiddellijk contact met het publiek weet te krijgen en een vrouw, die bij haar collega's een om haar geestigheid zeer beminde figuur is. Thans boekt zij weer nieuwe successen in de revue „Lachen is troef", die avond aan avond het Centraal Theater te Amsterdam doet volstroomen. Zij deelt ditmaal het succes met haar kunstbroeder, den voortreffelijken tooneel- en filmacteur Johan Kaart, die op' dit voor hem nieuwe terrein in deze revue debuteert. Zijn debuut is wederom een succes geworden, wat niet te verwonderen is, want Kaart is een veelzijdig acteur. Talrijk zijn de rollen, waarin hij in verschillende blijspelen heeft geschitterd, want in het blijspel is hij het best op zijn plaats. Typeeren ligt hem uitstekend, zijn humor is steeds natuurlijk en onuitputtelijk, kortom: een fijnzinnig komiek. Kaart heeft een bijzonder record op zijn naam staan. Hij heeft namelijk de meeste Nederlandsche sprekendefilms gespeeld. Zijn „Schele" uit ,,De Jantjes" is beroemd geworden. In „Malle Gevallen", „De familie van mijn vrouw", „De vier Müllers" en „De Big van het Regiment" oogstte hij veel succes en weldra zullen wij hem kunnen

„Ben ik scheel?" vraagt Johan Kaart.

-

„Draaien, altijd maar draaien", is het devies van Henriette Davids , bewonderen in de binnenkort in roulatie komende film „Het was i April". In een der Amstcrdamsche artistencafés zaten Henriette Davids en Kaart tegenover mij en babbelden gemoedelijk. Kaart vertelde, dat hij uit een echt artistenmilieu stamt. Zijn vader, thans directeur van den schouwburg aan de Jansstraat te Haarlem, en zijn moeder waren beiden aan het tooneel. Het lag dus voor de hand, dat ook hij dit métier zou kiezen. „Maar eerst naar school! En dan de tooneelschool," had vader Kaart gezegd. Gehoorzaam had Johan de Middelbare school doorloopen, maar op de Tooneelschool vlotte het minder. Na twee maanden werd hij er afgestuurd met de boodschap, dat hij totaal geen talent had! Maar toch wilde en zou hij aan het tooneel. Dus'dan maar zoo gesolliciteerd en. . . . hij kreeg een verbintenis aan de Kon. Verg. Het Nederlandsch Tooneel. Toen Heintje Davids, zooals Henriette onder de collega's wordt genoemd, dit hoorde, barstte zij in een schaterlach uit. „Mijn debuut was lang niet „koninklijk" hoor!" riep ze. Kaart nam er geen notitie van en vertelde verder: ,.Ik bleef hier kort, want ik moest weldra in dienst. Na mijn diensttijd volbracht te hebben, ging ik verschillende groote gezelschappen rond, zooals Heyermans, Schouwtooneel, Comoedia, Verg. Tooneel (Verkade), de Speeldoos, Louis de Vries, Centraal Tooneel, totdat ik met Fientje de la Mar en Jan van Ees een eigen troepje vormde. Wij werkten hard, maar het financieele succes bleef uit. Daarom ging

ik naar de kleinkunst over, tot de film mij riep. En nu speel ik met Heintje in „Lachen -is troef". En het bevalt mij best!" Heintje had aandachtig geluisterd, maar haar geestige opmerkingen hadden het relaas nog al eens onderbroken. „En ik," vervolgde zij, toen Kaart'uitgesproken was, „ik wijdde mij al heel vroeg aan de kunst. Ik liep met het bakje op de kermissen rond, waar mijn vader optrad' Heb ik geen gelijk, als ik zeg, dat mijn debuut met „koninklijk" was?" De interviewer moet dit werkelijk wel beamen. Maar de kleine Henriette beviel dit toch met; zij had hoogere aspiraties. ^U ging naar Henri ter Hall en verzocht om een plaatsje in het koor. Ter Hall keek haar eens aan met zijn vakmansoogen, gaf haar een plaatsje en weldra bovendien een kans in een revue, waarvan Heintje gretig gebruik maakte. Tien jaren bleef zij bij Ter Hall om later over te gaan naar Flora. Toen volgde een engagement bij de Bouwmeesterrevue, totdat zij met haar broer Louis een groote tournee door Europa ging maken. „ Wy gmgen met sketches naar Frankrijk fcngeland en Duitschland en hadden veel succes. Daarna wisselden revue en cabaret elkan, KT ' ^0tdat 0ok ik blJ de film debuteerde als Na Druppel in „De Jantjes". Toen weer revue met Kaart, zooals hij al zei. En ik hoop hem nog lang naast mij te hebben Nietwaar, Johan?" De twee revuesterren waren het roerend met elkander eens. „En steeds even volle zalen houden!" Beiden namen automatisch, als door een gedachte bezield, het tafelkleedje op en gingen op zoek naar ongeverfd hout om,. . af te kloppen!

:V;'

if

"ijn er al nieuwe berichten betreffende onze nationale filmindu!))&—* stric?" „Je weet zeker. Pictersen, dat Loet C. Barnstijn met de opnamen voor zijn film „Het mysterie van de Mondscheinsonate" een aanvang heeft gemaakt? Binnenkort begint Haro van Peski in de Cinetone-studios te Amsterdam met zijn Lou Bandy-film. Eerst wilde men de film „Carrière" noemen, maar men zoekt thans een anderen titel. Voorts zijn twee jongelui — te Amsterdam werkzaam op een Amerikaansch filmkantoor — van plan een film op Texel te vervaardigen. Er zullen geen filmsterren in meespelen, maar allemaal onbekende jongens en meisjes." „Zooiets als „Meisjes in uniform"zeker?" „Dat niet, meer het genre van „Acht meisjes in een boot"." „Wie is de camera-man?" „Otto van Nyenhof, je weet wel die de mooie film „De Zee" heeft opgenomen. In ieder geval is dat een gelukkige keus. En dan is er nog een vrij fantastisch plan. De Amstel-film, dat is de filmmaatschappij, die de rolprent „Lentelied" in Zeeland heeft opgenomen, wil een Trudi Schoop-film vervaardigen. Alfred Fischer zal de productieleider zijn, regisseur is Simon Koster. Bij een film van een danseres is natuurlijk muziek noodig, en die wordt gecomponeerd door Mischa Spoliansky. De film wordt gefotografeerd door Andor von Barsy." „Een heel aardig plan, maar wat is et zoo fantastisch aan?" „Je laat me niet uitspreken. Fantastisch is, dat de geheele film opgenomen zal worden in natuurlijke kleuren. Ik vind dat op zijn minst gezegd een beetje gewaagd. Ten eerste worden onze Nederlandsche films wel steeds beter, maar er valt ook zonder natuurlijke kleuren nog veel en veel aan te verbeteren. Ten tweede moet ik bij dit plan steeds aan het liedje denken van.... wie zal dat betalen. ..." „Nou misschien vallen de kosten'mee. Simon Koster heeft in ieder geval met de film „Dood Water" bewezen artistiek werk te kunnen leveren." „We zullen het beste hopen. Heb je gehoord, dat Charles Boyer als partner van Greta Garbo voor haar volgende film geëngageerd is! Hij zal binnenkort weer naar Hollywood vertrekken." „Hoe is men op het idee gekomen juist Boyer te engageeren?" „Het was Greta's uitdrukkelijke wensch.

VERWACHT:

DE NIEUWE GARBO-FILM

THE PAINTED VEIL (DE BONTE SLUIER) EEN MEESTERFILM UIT DE METRO-GOLDWYN-MAYER PRODUCTIE 1935/1936

20 Kilo aan gewicht verminderd Van een gezet figuur tot slanke lijn teruggekeerd. Voelt zich gezonder en energieker! ZIET U, IK KAN NU WEER GANGBARE Dat »»gevoel van moeheid" is MATEN DRAGEN, IN PLAAT; DIE RUIME JAPONNEN. ' verdwenen. „Zijn deze japonnen werkelijk zoo in prijs gedaald?" „Ja. dame, ik heb ze zeit geprijsd." JA MEVROUW, ONGELOOFLIJK. „ Welke zou mij beter staan, die rose of die HOE BENT U ZOO SLANK in bleu?" GEWORDEN? „Ja, ik geloof eigenlijk, dat Mevrouw een beetje te gevuld is voor die echte moderne modelletjes. Ik zou U Uever iets in een ander genre raden, bijvoorbeeld een model dat ruimer valt." Wanneer die akelige dikte U belet aanlokkelijke Japonnetjes te dragen, die nu eenmaal in groote maten hun aantrekkelijkheid verliezen, leest dan eens onderstaanden brief. Hij werd geschreven door Mevr. J. M., die zich zelf eens tot de gezette figuren rekende. Haar echtgenoot dacht dat corpulentie bij haar leeftijd hoorde. Maar nu lacht zij om dat idee. Hier volgt wat zij er zelf over schreef: — „Ik moet beginnen met te vertellen, dat ik van de gangbare maat getaakt was in de maten voor „zwaardere figuren". Alle kennissen zeiden me, dat ik zoo dik werd, zoodat ik besloot er iets tegen te doen. Ik probeerde verscheidene vetmagerings-miadeten. maar alle met hetzelfde resultaat — ik ble'ef even dik als ik was. Mijn man beweerde dat het aan mijn leeftijd lag, en dat niets mijn maat of gewicht zou hunnen verminderen. Op zekeren aag zag ik een annonce, waarin geschreven was, hoe een dame in een maand 10 Kilo lichter werd. Ik besloot hetzelfde middel te te gebruiken: Kruschen Salts. Nog dienzelfden dag kocht ik een flacon. Dat was twee maanden geleden en ik woog toen 80 K.G.; nu heb ik weer mijn oorspronkelijk gewicht terug 60 K.G. en ik draag lichaam en hieruit zeer nadeelige gevolgen voor nu ook weer maat 40 inplaats van 46. Bovendien de gezondheid kunnen ontstaan. De verklaring gevoel ik me veel beter, flinker en energieker is, dat deze middelen niet alleen het overtollige en ik heb ook geen last meer van zoo'n gevoel vet doen verdwijnen, maar ook de kleine noodvan moeheid. Dit alles heb ik te danken aan zakelijke hoeveelheid gewoon vet. welke elk lichaam „de kleine dagelijksche dosis" Kruschen Salts. als reserve-bron noodig heeft. Ik heb al mijn corpulente kennissen Kruschen Met de Kruschen zouten-kuur, behoeft men niet aangeraden." de minste nadeelige gevolgen te vreezen, omdat hierdoor enkel en alleen het overtollige vet verWaarom Kruschen Salts veilig is. dwijnt. Indien ge geen overtollig vet te verliezen Kruschen Salts is een gezonde methode om Uw gehebt, kunt ge door Kruschen nooit magerder worden. wicht te verminderen. Kruschen is geen drastisch Daarom gebruiken tallooze normale en slanke vermageringsmiddel, Kruschen is een natuurlijk zoutmenschen hun „kleine dagelijksche dosis" Kruschen praeparaat — een Ideale samenstelling van zes tegen rheumatiek of hoofdpijnen etc. en om hun minerale zouten, welke algemeen erkend zijn als èen lichaam gezond en fit te houden. absoluut betrouwbaar middel tegen zwaarlijvigheid, rheumatiek en verschillende andere klachten KRUSCHEN SALTS is uitsluitend verkrijgbaar Het valt niet te ontkennen, dat het gebruik van bij alle apothekers en erkende drogisten drastische vermageringsmiddelen wel een gewichtsa Fl 0.90 en Fi. 1.60 per flacon, omzetbclas ing afname veroorzaakt, maar toch moet een dergelijke inbegrepen. Let vooral op, dat op het etiket methode ten strengste ontraden worden, omdat der f lesch, zoowel als op de buitenverpakking, de Im-rmee gepaard gaat een verzwakking van het naam Rowntree Handels Mij. A'dam, voorkomt.

~^r

1

Ze vindt hem zeer begaafd en omdat de directie van de Metro-Goldwyn-Mayer steeds rekening houdt met de wenschen van Garbo, heeft men hem een gunstig contract aangeboden." „Misschien hadden de Holly woodsche sterren ook geen tijd om in Greta's nieuwe film te spelen?" „Dat denk ik niet, Pietersen. Weet je, dat vijfenzeventig procent van de Ameri kaansche sterren werkloos is? Er zijn te Hollywood Op het oogenblik elfduizend actrices en acteurs. Daarvan zijn er driehonderdachttien vast aan een filmmaatschappij verbonden, terwijl er nog circa tweehonderdvijftig dag aan .dag werk hebben.

Vervolg op pag. 29 - 18 -

- 19 Éiailv- -■

Natuurlijk zijn er ook sterren, die bijzondei gelukkig zijn. b.v. Norma Shearer, die reeds twaalf jaar achtereen bij de Metro-GoldwynMayer speelt, Greta Garbo is al elf jaar .nr dezelfde maatschappij verbonden en Richnnl Barthelmess is reeds twaalf jaar hij Warner Bros." ,.En Marlene Dietrich?" „Die speelt ook al vijf jaar bij Paramount. Maar die paar uitzonderingen nemen niet weg, dat er in het Amerikaansche filmparadijs een massa ellende wordt geleden. Daaraan mogen onze jongens en meisjes, die zoo graag filmster willen worden, wel eens denken! Ook bij de film is het helaas niet alles goud, wat er blinkt!"

,

r

-'a '-^v-. A-ij*

Overtollig haar

B'S'^ïrr

wascht men weg

'h

1

■'

n -,

._

KSly9

■

Kiln ci"^

1

WVO

12 I NI IS i&ä

„Is de tandarts thuis?' „Ik ben de tandarts."

De allerlaatste vinding der weten' «chap. Een geparfumeerde toiletcrème, die in drie minuten een eind maakt aan overtollig haar. Scheermessen doen net haar slechts sneller aangroeien. De ouderwetsche ontharingsmiddelen ruiken onaangenaam en zijn gevaarlijk Deze nieuwe schoonheidscrème. Nieuwe Vieto, doet het haar precies uitvallen. U gebruikt het eenvoudig zooals het uit de tube komt en daarna wascht U de plek af met water. De huid blijft zacht, glad en blank, zonder eenig spoor van haar. Geen leelijke, donkere plekken zooals een scheermes achterlaat, want ook het haar onder de oppervlakte der huid wordt erdoor verwijderd. Nieuwe Vieto ia precies een welriekende gelaatscrème en is even gemakkelijk en prettig in gebruik. In tuben van / 0.75 en groote tuben è / 1.25 bij drogisten, kappers en parfumeriezaken. GRATIS : Door e -n speciale overeenkomst met de fabrikanten kan elke lezeres een' monster Nieuwe Vieto ontvangen, na inzending van 5 postzegels a 5 cent voor porto, verpakking, enz., aan de Dae Health Laboratories (Afd. 10 ), Dén Haag.

r [i9e W,|Ze U kunl W^ -d0Pdd0e,marleven ^"ÄÄsTe^en Want ^ hef flhedendaagse s(el(' zware eisen aan onze huid Verona reinigende luchf op sfraaf - duffe atmosfeer in keukens, wmkels en kantoren di( alles heeft een nadelige invloed op de huid en maakt deze droog en hard 2£ onfstaa een vermoeide huid en komen heel gauw de gevreesd! rtane s Wa moet U doen om Uw huid hiertegen te beschermen? Neem (S de n^nT'201"9' di,e Lux,Tollef Z^p U biedt. Dit is niet alleen e^heêrlS geurende zeep; zij wordt speciaal gemaakt voor de verzorging van het gelaat. Zij zuivert de huid tot diep In de poriën en heeft een verzachtendehellzame werking. BehoudfUw leugd en bekoorlijkheid door hef gebruik van

Sponer, een jonge chauffeur, is zijn omgeving beu. Zijn beroep en de omgang met Marie, de dochter van een armen Russischen emigrant, beletten hem echter het klein-burgerlijke milieu te verlaten. Zijn kans komt: een rijke, charmante dame met extravagante opvattingen neemt hem in dienst als prive-chauffeur voor een groote buiteiüandsche reis, die reeds den volgenden morgen zal beginnen. Montemayor, een beroemde dirigent, is met zijn jonge vrouw Winifred in de stad aangekomen. Winifred houdt niet meer van- haar man en wil hem zelfs verlaten. Zij heeft een geheime ontmoet mg met haar jeugdvriend Jack Mortimer. Montemayor, een man op leeftijd, die vreeseüjk jaloersch is, schiet zijn medeminnaar dood in een taxi, tijdens den rit van het station naar het hotel. Door het straatlawaai van de groote stad blijft deze daad onopgemerkt. Het ongeluk wil echter, dat deze rit Sponers laatste als taxichauffeur is. Als hij den vermoorde, die volgens hem onderweg doodgeschoten moet zijn, in zijn wagen vindt, begrijpt hij, dat er van zijn buitenlandsche reis, die voor hem geluk en carrière beteekent, niets kan komen. In zijn razenden angst gooit hij het lijk in de rivier. Om het gebeurde ten minste voor eenigen tijd geheim te kunnen houden, gaat hij met Mortimers koffers naar het hotel, zoodat het wegblijven van den gast geen opzien baart. Zijn plan als Mortimer te arriveeren en na een paar uur als Mortimer weer te vertrekken, waardoor hij het spoor uit de stad denkt te leiden, mislukt door Winifreds tusschenkomst. Montemayor bemerkt, dat Winifred hem niet ter wille van den vermoorde heeft willen verlaten, maar dat haar liefde voor hem reeds lang dood is. Zijn daad was dus nutteloos. Het leven zonder Winifred heeft voor hem geen beteckenis en hij meldt zich bij de politie. Sponers onschuld is nu volkomen bewezen. Hij keert terug naar Marie, die hem steeds is blijven vertrouwen on verzoent zich met een omgeving, welke hem ren rustig en duurzaam Ltcluk wnarhorfTt.

TOILET ZEEP .Brengjetne naarde tram, ^ritsje?" „Neen want we gaan theedrinken ' zoodra U weg bent."

De tenniskampioen knapt een uiltje

Met lait INNOXA kan men het gebruik van zeep voor het gelaat vermijden. Zij reinigt de huid volkomen,zonder haar te irriteeren en stelt haar in staat haar normale werking, te hervatten.

Lalt INNOXA is een melkdieet voor de huid Dank zij de verzachtende bestanddeelen.diezij bevat, kalmeert zij de opperhuid. Door deze te voeden blijft de soepelheid bewaard, zij voorkomt rimpelvorming, ontstaan door het uitdrogen en de slechte voeding van het huidweefsel.

-

■

LUX

LAinr

„Wat 'n g-eluk, dat ik je raad heb opg-evolg-d en een kleinen wag-en heb grekocht."

Carl Froelich-productie der Tobis. Regie Carl Froelich. Rotverdeeling: Fred Sponer, een chauffeur Adolf Wohlbrück Pedro Montemayor, Eugen Klopfer Winifred Montemayor _^ SybiÜH? Schmitz Marie Polikow, Marie-Louise Claudius De vader van Marie, Max Gülstorff Daisy Hilde Hildebrand Andrassy, een vriend van Daisy Heinz Salfner

zijn er frisse, jeugdige (oiletjes (e koop! Maar... geen frisse leugdige gelaafshuid. Ue feugd en bekoorlijkheid

Even eenvoudig als bet wasschen van Uw gelaat

W

1 1. Eugen Klopfer als kapelmeester Pedro Montemayer. 2. Heinz Salfner en Hilde Hildebrand. 3. Adolf Wohlbrück. 4. Het justitioneel onderzoek 5. Marie-Louise Claudius en Max Gülstorff.

Knip deze advertentie uit, zend ze met 40 cent in postzegels aan: RICHARD WfiRNEKINCK&Ce., HUODESTRAAT 9. AMSTERDAM. •n U ontvangt «en keurig doosje monstert.

— 20 — 21 -

:i ^^ '

. '

(Vervolé van pagina 12) „Je hebt de politie al in je net van omkooping verstrikt," zei hij bitter „Dus ze hebben Mr. Blanks telefoonJeidmg afgetapt! Maar ik wilde graag weten, wat je eigenlijk met mij voorhebt. Chu Chul lachte weer zijn duivelschcn lach. „Men kan op den elcctrischen stoel komen voor moord," zei hij met tergende vroolijkheid, „maar wanneer iemand de oogen van zijn vijand uitsteekt, kan hij niet zoo zwaar worden gestraft. En in dat geval is men bevrijd van het gevaar bespionneerd te worden door een man, Noel, die hoe onbelangrijk hij ook is, je op den duur n beetje irriteert. Dus zal ik je oogen uitsteken en je gelegenheid geven je weg hieruit en uit Chinatown te vinden." Noel vertrok geen spier van zijn gezicht. Want hij had nog een pijl op zijn boog. Er was één ding, dat Chu Chul niet van hem wist: dat hij een meester was in de kunst van ta chuen, FttM-ENTHOUSIASTTN H.H. ée UTRECHT. Wende U ioi den heer Loet C. BarnsÉijn, Benoordenhoufscheweg 2, 's-Gravenhage. J. H. ie 's-GRAVENHAGE. Deze film i» samengesteld uié oude journalen. De opnamen zijn absoluut echt, dus niet In een studio vervaardigd. T. v. W. te MAASTRICHT. Rudolf forster is niet getrouwd. Joe May is getrouwd met Mia May. Zij filmt niet meer. Adres van Paul Muni is Warner Brosstudios. Burbank, Californië. R. G. M. te ROTTERDAM. Lilian Harvey is niet verloofd of getrouwd met den regisseur Paul Martin. Renate Müller is weer geheel hersteld. Zij woont Bachstelzenweg 11, Berlijn. P. Z. te AMSTERDAM. Hierbii de gevraagde adressen. Marlene Dietrich, 5451 Marathon Street, Hollywood. Thea von Harbou, Podbielski-Allee 59, Berlijn. Peter Lorre. Metro.Goldwyn-Mayer-studios, Cul. ver-City, Californië. R. L. V. te AMSTERDAM. Gustav i-rohlich is nog niet officieel gescheiden van Gitta Alpar; hij kan dus onmogelijk reeds met Lida Baarova getrouwd zijn. Julica zal bij haar moeder blijven. Gitta Alpar woont te Elstree. N. A te 's-GRAVENHAGE. Otto Gebühr werd te Kettwig a.d. Roer geboren. Hij debuteerde op twintigjarigen leeftijd aan het theater te Görlitz. Voor de film werd hij ontdekt door Carl Boese. v. PR. (e AMSTERDAM. Paul riorbige. is getrouwd. Ziin echtgenoote is geen actrice. Hij woont Glockenstrasse 1, Berlijn Hij heeft thans een eigen filmmaatschappij HM

S. E S. L. te 's-GRAVENHAGE. Annie van Uuyn is niet verloofd. Wendt U tot regisseur Haro van Peski, Westermarkt 2, Amsterdam. Deze film zal in de Cinetonestudios te Amsterdam worden opgenomen. B. v. L. te NOORDW1JK. Elias van Praag is ge«rouwd. Adres Ufa-Filmmaatschappij, Krausenstrasse 38, Berlijn. Het heeft geen doel een foto te zenden. E. SM. te AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Heinz von Cleve. 27 Juni. Luis Trenker, 4 October. Hanni We.sse, 16 October. Niet vergeten antwoord-coupon in te sluiten.

*-

'

■

den Chineeschen vorm van wat de Japanners jiu-jutsu noemen. „Bind hem en breng hem bij me" snauwde Chu Chul. '

was hij in staat te lachen om de heele politie van New York! „Dat moet niet gebeurenl Dat moet niet gebeuren!" Diep in Noels hart hamerden die woorden in obstinate herVI. haling. Chu Chul moest verslagen worden. Voor immer. Als er maar een „De Krekel" leunde naar voren, over uitweg was ... een brandend kolenkomfoor aan zijn Twee mannen lagen op den grond, voeten. Uit de kolen nam hij een behalve de doode, beiden bewusteloos... vorkvormig stuk staal. De punten waren wit-gloeiend. Ze zouden gemakkelijk M ^P1" Chul aan Sunë Liao, zijn Noord-Chineeschen lijfwacht, order, zich Jangs de beide zijden van zijn neus gaan. De wit-gloeiende punten zouden in den strijd te mengen. Chu Chul amuseerde zich voortreffelijk. het aardsche licht voor eeuwig voor Noel was overtuigd, dat Sung Liao Noel mtblusschen — in niet veel meer ook de kunst van ta chuen verstond dan één seconde. anders zou Chu Chul hem zeker niet „Pak hem vlug beet; de kerel is hebben meegebracht. En hij was frisch hstig, commandeerde Chu Chul. en onvermoeid — niet afgemat door een De Kantonnees sprong op Dorus Noel toe, die tot het laatste oogenblik gevecht tegen een overmacht en verdoofd door Sheng Huang. Noels kansen wachtte en toen in een verbazingwekdaalden met de minuut. kende actie kwam. Hij was zijn verdooving nog niet heelemaal te boven In zijn wanhoop besloot hij tot een maar zijn kracht, gepaard aan zijn andere tactiek. Hij won er niets bij kennis van „ta chuen" gaf hem het die Kantonneezen tegen den grond te voordeel van den verrassenden en over- slaan — gesteld al, dat hem dat zou rompelenden tegenaanval. Een hand gelukken, want zoo goed als zeker had reikte naar hem. Hij greep den pols Chu Chul een dozijn anderen in reserve met zijn linkerhand, drukte zijn rechter achter een half dozijn verborgen paneeonder den elleboog, strekte haar uit len. Noel maakte zich eensklaps uit het tot vlak er boven, omklemde stevig den strijdgewoel los en wierp zich op Chu Chul. Chu Chul lachte en sprong achpols dien hij vasthield, zette al zijn kracht in, een ruk en een draai, en de teruit. Maar hij hield de gloeiende vork Kantonnees gaf een gil van ondraaglijke in zijn hand, het gezicht van Noel er pijn toen zijn rechterarm brak. mee bedreigend. Achter hem deden de Hij viel achterover, nog steeds gilKantonneezen een uitval. Sung Liao lend, en in de hand van Chu Chul voerde ze thans aan. Noel aarzelde een schoot een zwart, glimmend ding uit. moment. Toen bukte hij zich, pakte het Het trof den Kantonnees met den ge- komfoor met de vergiftigde kolen en broken arm in de zijde en in een paar ofschoon het zijn hand verzengde, wierp hij een volle laag van de gloeiende tellen kronkelde eri wentelde hij zich zooals Liu Wong had gedaan — terwijl massa over Chu Chul. de zwarte streep, die hem geraakt had De gele hand van „de Krekel" liet terugkeerde naar de hand van Chu de stalen vork los. Hij viel op de Chul. treden van zijn „troon", en rook steeg Chu Chul lachte. omhoog uit het prachtige tapijt, dat „Ik kan geen mislukkingen in een die treden bedekte. Chu Chul nieuwe organisatie hebben," verklaarde schreeuwde en trok aan zijn kleeren. hij koel. Noel greep naar hem en het volgende Noel, thans in gevecht met de andere moment zou hij hem te pakken hebben Kantonneezen, wist, wat die zwarte gekregen, maar „de Krekel" het zich streep beteckende. Het was een mes op zijn zetel neervallen en drukte op met een rubber band bevestigd om den' iets aan een van de armleuningen. pols van Chu Chul. Het mes had geUogenbhkkelijk draaide het onderstel hangen boven het komfoor, waarin Pi zóó, dat Chu Chuls rug naar Noel Hsuang, een vergif, dat leek op gespon- gekeerd was en schoof naar den muur nen kandij of glas, brandde, vermengd De muur opende zich — de „troon" met een of ander soort vet, dat stolde van Chu Chul reed door het paneel Het tot een mantel van smeer op alles wat paneel ging weer dicht. met den vergiftigden rook in aanraking Noel draaide zich bliksemsnel om, kwam. toen de Kantonneezen hem besprongen Na een dergelijke behandeling was Hun overmacht bracht hem in het nauw het mes — de „nang tze", waarmee Liu en ze drongen steeds dichter om hem Wong gedood was --.• zwart van het heen. Maar hij wist waar het gevorkte vet en het vet doordrenkt met Pi stuk staal gevallen was. Hij vocht als Hsuang. een bezetene, tot hij er in slaagde zijn vijanden een oogenblik terug te Het gezicht van wat met hun kame- drijven. Hun aanvalskracht was niet raad gebeurd was, vuurde de Kanton- meer zoo geweldig als toen Chu Chul neezen tot grooter krachtsinspanning er bij was, Chu Chul, die iedereen, die aan. Ze wierpen zich op Noel met de faalde, zonder pardon met het vergifdesperate woede van wilde beesten. tigde mes naar de andere wereld zou Noel brak nog een arm, maar de kerels helpen! De titanische worsteling bood bleven vechten als razenden, telkens hem nieuwe kansen... schichtig kijkend naar het grijnzende, Hij ging regelrecht op Sung Liao af, gemeenc gezicht van Chu Chul. „De de stalen vork, dof-rood nu, in zijn Krekel" was, door zijn barbaarsche linkerhand. Zijn rechterhand schoot wreedheid tegenover hun kameraad en naar voren. Sung Liaos mond was open tegenover Liu Wong, bezig zijn kracht te m verbazing, dat deze Europeaan zoo toonen aan de Kantonneezen. Als die snel en verrassend bewegen kon. Noel schurk nog een half jaar den tijd kreeg (Vervolg op pagina 26) - 22 —

C. « Tk.^UZZLES No. 603 1

woonde een buitenpartijtje bij, waar ook een vriendschappelijke tenniswedstrijd werd gespeeld. Hij stond naast een dame, wier zoon meedeed. „Eduard is zoo echt sportief, hè?" vertelde zij trotsch. „Hebt u wel gezien, dat hij lacht, wanneer bij een verkeerden slag doet?" ,,Ja," zei mijn neef, ,,en hebt u wel gemerkt, dat hij aldoor lacht?"

IC'ï^

l 1r

-^ 1

1

1

1& üu

^ "^^-^r**

■

1 \

\ . '

De jongeman probeerde het gezelschap te imponeeren met het relaas van een gevaarlijk avontuur. „En toen," riep hij dramatisch, „dreigde de inbreker mij de hersens te zullen inslaan." „En heeft hij het gedaan?" vroeg een toehoorder.

.

Agent: „Hebt u aangegeven, dat uw vrouw vermist werd, mijnheer? We hebben haar gevonden." Mijnheer Pantoffel: „O ja? Wat zei ze wel?" Agent: „Niets." Mijnheer Pantoffel: „Dan is het mijn vrouw niet!" Eierkoopman (tot zijn vrouw): „Tonia, je hebt die vrouw de verkeerde eieren verkocht!" Vrouw: „Hoezoo?" „Je hebt er een paar genomen uit de mand, waarop wij hadden gezet: IO September en het is nu pas i September!"

U kunt de oplossing als volgt inzenden: Figuur no. J. is uit foto no Het is in de film Wij stellen een hoofdprijs van f. 2.50 en tien fraaie filmfoto's beschikbaar om te verdeelen onder hen, die vóór 27 Augustus goede oplossingen zenden aan ons adres: Redactie „Het Weekblad', Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: C. <J Th.-puzzles No. 0O3.

Mevrouw vroeg aan het dienstmeisje, hoe zij het electrische fornuis en het electrische kacheltje vond. „O, schitterend, mevrouw," antwoordde het meisje. „Ze zijn nog geen van tweeën uitgegaan, sinds ik hier drie weken geleden kwam." Er trad een lange, athletisch gebouwde jongeman den salon binnen, die door vele vrienden werd begroet. „Een populair jongmensch blijkbaar," zei een oude heer tot iemand naast hem. „Ja," was het antwoord, „hij heeft zich zeer onderscheiden, toen het circus hier de vorige week was." „Wat heeft hij dan wel gedaan?" „Er was een groote leeuw uit een van de kooien ontsnapt en terwijl alle menschen in het circus gilden en schreeuwden van angst, wandelde hij kalm naar de leeuwenkooi en sloot er zichzelf in op." Ji

'

„Ik ben blij, dat je nog altijd de oude bent," zei de arme vriend. „Je rijkdom en aanzien heeft je niet veranderd. Je bent nog altijd even eenvoudig als vroeger." „Toch ben ik veranderd in één opzicht," antwoordde de openhartige millionnair. „De menschen zeggen nu, dat ik „excentriek" ben, waar zij mij vroeger onbeleefd zouden hebben genoemd en wat vroeger brutaal en ongemanierd was, is nu „origineel en geestig"."

Onze abonné's uit overzeesche gewesten hebben tot 27 October gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Wy beelden hier weer een drietal foto's af, voorstellende scènes uit drie bekende films. Uit elke foto hebben we één figuur - een der hoofdpersonen - weggedekt. Deze figuren zijn apart afgebeeld en van een nummer voorzien. Ook de foto's hebben een nummer. Gevraagd wordt nu het volgende : a. In welke foto hoort ieder figuurtje? b. Wie zijn de drie filmsterren? c. Uit welke films zijn de foto's?

Zij, die ook de Wekelijksche Vraag wenschen op te lossen kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven de oplossingen dan op een apait even.eens volledig van naam en adres voorzien velletje papier te schrijven. De toekenning' der prijzen en tiooslpit/zen geschiedt volgens een systeem, waarbij a^e inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op hel verkrijgen der prijzen.

OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 600 De oplossing van onze nieuwe prijsvraag is als volgt: Figuur no. 1 is uit foto no. 3. Het is Madeleine Carroll in „De dictator". Figuur no. 2 is uit fot. no. 1. Het is Marlene Dietrich in „Tsarina van Rusland". Figuur no. 3 is uit foto no. 2. Het is Elisabeth Bergner in „Catharina de Groote". Met de juiste oplossing van deze puzzle verwierf mejuffrouw A. P. Clement te Rotterdam den hoofdprijs.

— 23 -

De troostprijzen kenden we toe aan : mejuffrouw M. Plakké, Amsterdam ; mejuffrouw Gr. v. Beurden, Tilburg ; mejuffrouw K. Huyser. Utrecht; mejuffrouw G. Slruving, Den Heider; den heer H. van Dekken, Arnhem; den heer L. Prins, Rotterdam ; mevrouw Verheydt, Den Haag; den heer L. Kooien, Utrecht; den heer G. van Dam, Amsterdam; mejuffrouw P. R. de Gelder, Groningen. Wij hebben een troostprijs ook toegekend aan degenen, die van de negen vragen er ecu of twee onjuist beantwoord hebben-

—• i i >wmm'

ttN FILM Bc beroemde ie regisseur Cecil B. de Mille heeft h( weer grootsche plannen. Na de geschiedenis van Cleopatra op het celluloid te hebben vastgelegd, heeft De Mille in één stap zes ecuwen overgeslagen en zich gewijd aan de verfilming der kruistochten. In dne maanden hoopt hij klaar te zijn met een reconstructie van de derde dier heroïsche expedities der Christenheid, welke in werkelijkheid drie jaren duurde. Deze film wordt hoogstwaarschijnlijk de meest gigantische, die De Mille ooit heeft gemaakt en er is een voorbereidende arbeid voor noodig geweest van acht maanden. Al dien tijd werkte Harold Lamb, een bekend historieschrijver, terzijde gestaan door de I aramount-acteurs Waldemar ' Youne en Dudley Nichols, aan het scenario i egelykertijd was er een staf van twaalf speurders bezig met het verzamelen van details betreffende kleeding, architectuur, huisraad en in het algemeen de zeden en gewoonten uit het tijdperk der kruistochten. Intusschen vond op de terreinen der laramount-studios een ware omwenteling plaats. Daar De Miile voor verscheidene massa-scènes zulke geweldige derors en zoo'n ruimte noodig had, dat ongeveer ee.i derde van alle Paramount-terreinen voor de kruistochten moest worden vrij gemaakt, was het noodzakelijk, dat vele oude, soms nog geregeld gebruikte decors werden afgebroken. Zoo moest bijvoorbeeld de imitatie-oceaanstoomcr, jaren geleden op natuurlijke grootte nier' nagebouwd en jarenlang gebruikt voor alle boot-scènes in Paratnountfilms, er aan gelooven, evenals vele andere min of meer permanente decors. Men had al die ruimte voornamelijk noodig voor drie geweldige nieuwe kruistochtendecors. In de eerste plaats ^rrd. hct rocrnruchte kasteel van Windsor m al zijn middcleeuwsche glorie herbouwd en zoo verrees midden in het moderne Hollywood een klassieke middcleeuwsche burcht uit enorme steenblokken en met de gebruikelijke kanteelcn, schietgaten, torens, grachten bruggen en poorten. Toen de opnamen begonnen, zag Hollywood op de binnenplaats van deze veste een kluizenaar verschijnen, juist uit het Heilige Land teruggekeerd, een menigte boeren, burgers, soldeniers en edelen rond hem verzameld; hoorde hem vurige woorden spreken, opwekkend tot een kruistocht; zag een jon^en reus voor hem knielen. Het rijk geborduurde wambuis en de met dne goudeTi leeuwenkoppen versierde gordel van den knielende verrieden diens identiteit. Het was Richard Leeuwenhart, koning van Engeland. „Richard van Engeland," sprak de heremiet op plechtigen toon, „belooft gij de leiding op u te zullen nemen van dezen derden kruistocht en daarvoor al het andere ter wereld terzijde te nullen stellen ?"

Ccil fe. de Mille, Henri Wilcoxon, Loretta Young en C. Aubrey Smith. ;(

,..fa, dat zwoor ik Ik zal mij hieraan mf-t heel mijn nol wijdon. Ik zal afHenri Wilcoxon en K,therin* de Mille voor d* camera. — 24 -

zien van al het andere — ook van mijn geliefde verloofde." En terwijl de koning een ondeugenden blik, die zijn woorden volkomen logenstrafte, in de richting wierp van Alice van Frankrijk, de zuster van koning Philips-Augustus, hoorde men een scherpe stem volgens de oer-oude filmtraditie: „out" roepen. Het was Cecil B. de Mille, gekleed in een onbeschrijfelijk gewaad, samengesteld uit een zeegroene rijbroek, beenkappen en een geel overhemd, die op deze wijze order gaf de opname te staken. Toen hij vervolgens zijn voornaamste spelers om zich verzamelde, viel het niet moeilijk, om onder de vorstelijke kleeding van ^Richard Leeuwenhart, den acteur Henri Wilcoxon te herkennen, die in „Cleopatra" een onvergetelijke creatie van Marcus "Antonius gaf. De kluizenaar bleek C. Aubrey Smith te zijn, dien we al in de grootste verscheidenheid van vermommingen op het doek hebben gezien, van cynisch Engelsch gentleman tot Romeinsch generaal. Alice van Frankrijk bleek te worden uitgebeeld door Katherina de Mille, die haar talenten bewees in de films als „De trompet schalt", „Viva Villa", „In naam des konings" enz. enz. Een tweede massaal bouwwerk werd een reconstructie van de Fransche havenstad Marseille op het eind van de twaalfde eeuw. En spoedig klonk de zware tred van eindelooze legercorpsen door de smalle, kromme straatjes. Het ruwe plaveisel daverde onder den hoefslag der ruitertroepen. Jonge meisjes wierpen uit de kleine vensters kleurige doekjes naar de dappere krijgers. De derde groep kruisvaarders ging zich inschepen. Aangevoerd door Richard Leeuwenhart, Frederik Barbarossa, Philips Augustus en Conrad van Montferrat, trokken de legioenen door Marseille. Een geweldig span van zeer zware paarden zwoegde voor de langzaam voortrollende reuzen-catapult. Deze tien ton zware en tien meter hooge gevechtsmachine, die rotsblokken van vijfhonderd kilo kon slingeren, zou dienen voor Tiet beleg van Saint Jean dAcre en werd met de troepen in Marseille ingescheept. In de kathedraal van Marseille was alles gereed voor een vorstelijke huwelijksplechtigheid. Ondanks zijn belofte aan den kluizenaar om zich met hart en ziel aan den kruistocht te wijden, vond Richard Leeuwenhart namelijk nog den tijd om Berengaria, de hoogblonde dochter van den koning van Navarre, het hof te maken en haar ten huwelijk te vragen. Het was echter volgens sommigen een huwelijk uit berekening. Richard had namelijk een groote hoeveelheid fourage noodig gehad voor de paarden van zijn ruitertroepen en de koning van Navarre had hem die geleverd. In plaats van deze leveranties te betalen, maakte hij zijn schuldeischer nu liever tot zijn schoonvader. Alles is gereed voor de plechtigheid; het wachten is slechts op den bruidegom. Eensklaps verschijnt de troubadour Blondel, de onafscheidelijke metgezel van Richard. Hij draagt . voor zich uit het geweldige zwaard van zijn meester en plant dit met een

Een massa-scène wordt opgenomen.

resoluut gebaar in den grond naast Bereng:aria. „Dit zwaard," verklaart hij met luider stem, „vertegenwoordigt hier mijn koning. Verbind het in den echt met deze jonge vrouw en Richard zal zichzelf aan haar verbonden achten." En daarna vindt de ceremonie inderdaad plaats, want een dergelijk huwelijk werd in die dagen als geldig beschouwd. Eenige dagen later beleefde Hollywood de inneming van St. Jean dAcre, zooals die in 1191 in het Heilige Land plaats vond. Voor de verfilming van dit gedenkwaardig beleg had De Mille een groot deel van d^e oude sterkte op ware grootte doen optrekken, zoodat het decor voor deze opname ca. twee vierkante kilometers besloeg. Op de ontzaglijke muren, achter de kanteelen, hadden de Saracgnen post gevat en de strijders voor het Kruis trokken ten aanval met hun fameuze catapult, een geweldigen belegeringstoren en talrijke rollende gevechtswagens. De genoemde belegeringstoren was een ingenieuze vinding. Hij was vijftien meter hoog en bevatte vijf platforms poven elkaar, waarop gemakkelijk honderd man konden worden ondergebracht. Hij werd voortgerold tot vlak tegen de muren der stad, waarop van het vierde platvorm een brug werd neergelaten op den bovenrand van den muur. Een handvol boogschutters, verdekt opgesteld, beletten flen Saraccnen zich tegen deze manoeuvre te verzetten. De opwinding was algemeen, de strijders voor het Kruis riepen God aaji, de ongeloovisen slaakten barbaarschc kreten - 25 -

en boven al dit tumult uit klonk de stem van De Mille uit machtige luidsprekers en gaf zeer onpartijdig beiden strijdenden legers de noodige aanmoediging. De manier, waarop deze omvangrijke massa-scène werd gespeeld, na slechts één repetitie, was werkelijk bewonderenswaardig. Het was in alle opzichten een staaltje van De Milles resriemeesterschap. Hij maakt overigens geen geheim van zijn methode; deze is de volgende: ledere figurant moet een acteur zijn en moet in een massa-scène zijn eigen rol spelen. Honderd figuranten staan onder leiding van een assistentregisseur, die zijn orders rechtstreeks van De Mille krijgt. Deze assistent verdeelt zijn honderd man in tien groepen van tien en stelt aan het hoofd van ieder groepje den besten acteur uit die groep. De Mille legr zijn assistenten uit, hoe een scène gespeeld moet worden. De assistenten geven naar aanleiding daarvan hun orders aan den groepschef en deze laatsten nemen 'hun groep even apart en repeteeren alles wat te doen en te zeggen valt in de komende scène. In zeer korten tijd beschikt De Mille zoodoende over een menigte, waarvan iedere enkeling zijn taak naar behooren kent. Dat is het geheele geheim van zijn massaregie — maar toch betwijfelen wij, of iedere andere regisseur eenzelfde perfectie in zijn massa-scènes zou weten te bereiken als de ervaren en talentvolle Cecil B. de Mille.

.- .

(Ueivolè vf>n pagina 22) greep naar Sung Liao. De wijsvinger en middelvinger van zijn linkerhand kwamen in den mond van den Chinees terecht, terwijl zijn duim zich als ecu schroef onder de kaak klemde. „Bijt op -mijn vingers, Sung Liao," zei hij kalm, „en ik zal met dit stuk staal doen, wat je baas met mij zou gedaan hebben I" Hij zei het in Mandarijnen-Chincesch, op den toon van een meester, die een slaaf commandeert, en Sung Liao, zijn gezicht grijs van angst, bewoog zelfs niet. „Breng me nu bij „de Krekel"," ging Noel voort. „Of liever, vertel me, hoe ik je leiden moet. Want ik ben niet van plan je los te laten, eer we terug zijn in Mott Street." „De meester zal me dooden," momPclde Sung Liao, zijn woorden in verbijstering wauwelend rondom de vingers van Dorus Noel. „Als dat mogelijk was, zou hij den staat New York de moeite en de kosten besparen. Maar je zult op den electrischen stoel belanden voor den moord op Liu Wong, als bewijs, dat zelfs Chu Chul zijn trawanten niet voor den arm der vergelding behoeden kan." Bevend over al zijn leden, drukte Sung Liao op iets in den wand en weer zwaaide een paneel terug. Sung Liao knikte. Ze stapten in de duisternis — duisternis en de lucht van branddende kleeren -— het paneel weer sluitend voor de verbaasde gezichten der tierende Kantonneezen. Terwijl het paneel zich sloot, flitste een licht aan en Noel zag Chu Chul, vormloos, in elkaar gezakt, op zijn troon[ rookkolommen opstijgend uit zijn verstard lichaam. Hij scheen dood te zijn. Er kwam een zucht van opluchting over Dorus Noels lippen. VII. Maar Chu Chul was niet dood, en Noel vroeg zich af, of er ten slotte op aarde of boven de aarde machten waren, in staat om de vernietiging te beletten van een verdorven en verderfelijk creatuur als „de Krekel". Want, terwijl de rook krinkelde om zijn gelaatstrekken, opende Chu Chul de oogen. Nooit te voren had Noel in oogen gekeken, die zóó diep slecht en kwaadaardig waren. Het was of hun blik de atmosfeer nog meer vergiftigde dan de vuile smook. Chu Chul trachtte zijn handen te bewegen. De machtige, heroïsche wil van „de Krekel" dreef zijn afschuwelijke kracht naar de zwartgeblakerde stompen. Noel wist, wat Chu Chul zou hebben gewild: dat die handen naar voren schoten en zich in een worgenden greep klemden om den hals van zijn doodsvijand. Maar de handen weigerden hun dienst. Met een wilsbeheersching, die Noel een wonder scheen, stond Chu Chul op. Hij poogde zijn rechterhand uit te steken, maar die gehoorzaamde niet meer. „Zie je," klonk het heesch, „mijn

■^^^"^"^-^^-^

SCHEVENINGSCHE KRONIEK Het seizoen in onze grootste badplaats, Scheveningen, is zoo langzaam aan op zijn hoogtepunt gekomen. Als steeds is de maand Augustus bijzonder rijk aan evenementen op kunsten' amusementsgebied. Het allerbelangrijkste deel speelt zich ook nu weer af in Kurzaal én Kurhaus-cabaret. C>e afgeloopen week heeft drie van zulke evenementen gebracht: La Argentina, het nieuwe cabaret-programma en Lucienne Boyer. La Argentina. Steeds als deze begaafde danseres Holland bezoekt, weet zij zich van volle zalen verzekerd. Zoo ook nu weer. Een zeer goed gevulde Kurzaal juichte haar toe na al haar dansen. En met recht. Weinigen zijn er, die zoo begenadigd hun gevoelens in den dans kunnen uitleven. Alles is leven aan Argentina: haar dans, haar mimiek, haar castagnettenspel. Vooral het laatste mag niet vergeten worden. Prachtig markeert zij haar bewegingen met het rhythme der castagnetten, op zichzelf weer in voortreffelijke harmonie met het accompagnement der piano. Dat is de Spaansche dans in optima forma. Davids. De naam is een begrip op zichzelf; „we gaan naar Davids," zegt de in Schevenirigen-verwijlende, en niemand denkt, dat het om een persoonlijk bezoek gaat. Dezen keer treedt voor de tweede maal de Nelson-revue op, nu met een „geheel" (een andere betiteling weet ik niet), dat „Zwischen Himmel und Erde" heet. Dit „geheel" bestaat uit niet minder dan achttien verschillende nummers. Er zijn er bij, die men wat zwakker kan noemen en er zijn er bij, die men beter kan vinden, doch vast staat dat het, alles bij elkaar, van een bijzonder goed gehalte is. Als allereerste moeten wij noemen Kurt Lilien, die de beste komiek van het gezelschap is. Vooral in het nummer „Fuchs" is hij prachtig; trouwens is daarin ook Harold Horsten zeer te prijzen. Van de dames valt vooral de bekende voordrachtskunstenares Eva Busch op. Haar „Parma Veilchen" en „Am Telefon" zijn uitstekend. Ten slotte treedt nog Louis Davids zelf tweemaal in dit programma op. Den eersten keer komt hij met eenige deels bekende en deels nieuwe liedjes en met een gebeele nieuwe prachtige creatie: de vier jaargetijden in de Jordaan. Davids heeft

In het afgeloopen seizoen heeft men Chaja Goldstein zooals gewoonlijk niet CD het met de VTÄHI^ kUnnen aans.chouwen- De kunstenares is namelijk bezig geweel imnriltr^ P f ï 9en V00r feo nieuw Programma, waarmee zij onder auspiciën van impresano Ernst Krauss van September af een tournee door Nederland. FrankS tngeland en Scandinavië zal maken.

hand wil niet meer, zooals ik wil, maar zelfs in den dood zal zij niet weerstreefd worden, want je voelt haar, Dorus Noel, zelfs terwijl je oogen je zeggen, dat zij niet meer beweegt. Je voelt haar omhoog gaan, om zich om je hals te leggen! Tot het eind van je dagen zul je, nacht aan nacht, uit je slaap opschrikken, bezeten door angst voor Chu Chul en tot je klaar wakker bent, zul je vechten als een krankzinnige tegen mijn worgende vingers!" Chu Chul riep niet naar zijn trawanten, die op den doorgang beukten, die Noel en Sung Liao juist gepasseerd waren. Er was trots, majesteit, in Chu Chuls ondergang ... De Kantonneezen rammeiden nog op het paneel, toen Chu Chul, zijn oogen in een bewegingloos staren, dat niet afliet van Dorus Noels gezicht, in het middel doorboog en achterover viel op zijn troon. De vlammen laaiden op, de rook rees in ranke zuilen omhoog en de zwarte oogen van Chu Chul waren als vastgeklemd in hun starre roerloosheid. Het paneel kraakte. Een nieuwe aanval, en het zou bezwijken. Dan zouden de Kantonneezen binnentuimeien. Noels verstand zei hem, dat Chu Chul dood was, maar diep binnen-in zou telkens, in oogenblikken, dat hij zijn geest niet onder bedwang had, in een halven sluimer, na de vermoeienis van een inspannende dagtaak, de twijfel" om den hoek gluren, zou hij dien grimmigen,

moordenden blik van de doorborende, . zwarte oogen zien. VIII. Maar nu häd hij zijn geest in bedwang en een namelooze opluchting golfde door Dorus Noel. Vóór dat de Kantonneezen het paneel konden forceeren, dwong hij Sung Liao hem uit het labyrint weg te leiden. In Canal Street leverde hij hem aan een politie-agent over. „Wegens moord," lichtte hij kort toe. „Maar houd hem in de gaten, tot de arrestanten-auto komt." Toen belde hij het nummer in Park Avenue op. „ „De Krekel" is dood," zei hij effen, en hij kon zijn eigen ooren nauwelijks gelooven. En hij gaf aanwijzingen, waar ze zijn lichaam konden vinden. Terwijl hij den hoorn ophing, drong het geluid van het zware verkeer tot hem door uit de drukke straat. De gansche heilzame regelmaat van een geordende gemeenschap, waarvan dit verkeer een onderdeel was, was juist gered van de overweldiging door een grootvorst van de misdaad. En Dorus Noel kon een glimlach niet onderdrukken, toen een taxi en een vrachtauto slechts door knarsend remmen behoed werden voor een botsing en de chauffeurs elkaar met den geijkten term toeschreeuwden: „Kun je verdorie dan niet uitkijken, waar je rijdt!"

■

■

KURT LILIEN

EVA BUSCH

hiermee eveneens een poging gedaan, het schier onmogelijke te bereiken: een symphonisch gedicht te geven. Een lied dus, waarbij de muziek de woorden en de woorden de muziek moeten verduidelijken en accentuceren. Wij mogen wel zeggen, dat hij de oplossing — zoo die dan eens bestaat — zeer nabij is gekomen. Bovendien is deze schepping geheel persoonlijk, met al het teere en ruwe goedmoedige en grove, dat Davids ons steeds van de Jordaan laat zien. Al zijn wij eerlijk van meening, dat ook dit programma het Kurhaus-cabaret alle eer aandoet, toch moet ons één opmerking van het hart. Een opmerking, die echter in het geheel niet persoonlijk tegen de Nelsonrevue is bedoeld. Is het evenwel strikt noodig om in het volle badseizoen vier weken achter elkaar dezelfde mef-Nederlandsche groep te laten optreden? Een groep bovendien, die maar uit zeven menschen bestaat, terwijl in deze vier weken anders wellicht twaalf menschen werk hadden kunnen vinden? Nogmaals: wij zijn Davids dankbaar, dat hij denNelson-troep naar Nederland beeft gebracht en de beide programma's zijn het aanzien zeer waard, maar waarom nu ineens deze afwijking van den aiouden regel? Lucienne Boyer. Zij behoeft geen introductie en evenmin behoeven wij u haar lof te zingen: ten eerste omdat ons zingen niet past als Lucienne Boyer zingt en ten tweede, omdat deze lof boven allen twijfel vast staat. Een eivolle zaal heeft hiervan Zaterdagavond getuigenis afgelegd en ons nogmaals bijgebracht, dat er niets gaat boven het Fransche chanson. Een enorme keur van liedjes heeft Lucienne ons voorgezongen; de aller-allerbekendste waren er onder (Parlezmoi d'amour en Si Petite) en ook een aantal, dat wij hier minder vaak hooren (Le Café sur le coin; Si tu pars). Niemand kan zoo als zij deze liedjes brengen. Hoort u eens Ces nuits blanches of Comme une femme; het zijn evenzoo vele juweeltjes van voordrachtskunst. Zij werd begeleid door bet zigeunerorkest Isa Volpin; een zeer behoorlijk ensemble, waarin wij echter noode een tweede viool misten. Ook de chansonnier Mauricet, die dien avond optrad, wist succes te oogsten. Scheveningen biedt als vanouds weer allerlei! R. A. L.

D« bekende actrice Juhette Rooi vi«rd* 1 3 Augustus J.l. ha*r zeventigsten verjaardag.

De lilmacteur Victor Mac. Laglen heeft den prijs voor ,,het beste spel van dit seizoen" gewonnen. Deze prijs wordt eenmaal per jaar door den bond van Hotlywoodsche tilmspelers uitgeloofd.

- ■ ■

1 \ V

4'

r ß

ii

Jean Harlow an Wallace Beery, de beide populaire Amerlkaansche filmsterren, zullen tijdens de Biennale een bezoek aan Venetië brengen-

Oreta Garbo zal bij hiai terugkeer In Amerika tot doctor honoris causa aan de University of South California worden benoemd.

De filmster K a the ton Nagy heeft een tooneelstuk geschreven. De première zal dit seizoen te Berlijn plaatsvinden. Käthe zal zelf de vrouwelijke hoofdrol vervullen.

De Nederlandsche too neelspeelster Flentje Berg hegge werd voor een be langrijke rol in de Ufa toonfllm „Fraulein Peter sen, poste restante" ge engageer d- Zij is reed: naar Berlijn vertrokken

De cabaretier Albert van Lier Is met Jeanne La Force In het huwelijk getreden.

-26 ÄIV;; ^ ' .

■

™

ßE QQD^JYEM UIT H6T GnG€LKH VfiO Lindsay knikte. Hij was benieuwd wat er komen zou. Ze begon te praten. „Mabel Wallace en ik moesten met een collectie hoeden bij een zekere Madame Ferrans, 3 Cannington Place komen...." Lindsay haalde een notitieboekje en een potlood uit zijn zak. Ze zweeg onmiddellijk. „Dat adres mag niet blijven slingeren." „Daar hoeft u niet bang voor te zijn. Ik maak voor mezelf graag notities, maar u zult zien, dat ik ze weer verscheur voor ik hier vandaan ga. Vertelt u alstublieft verder." Ze nam hem critisch op, fronste de wenkbrauwen en vervolgde: „Madame Ferrans was uit. We moesten in de hal wachten. Mabel viel in slaap. Toen de voordeur openging, hoorde ik de stem van een man. Het was de man, van wien ik u vertelde." „Degeen, dien u tot Restows huis volgde?" Ze knikte heftig. „Ju, Restows huis maar acht jaar geleden noemde hij zich niet Restow. Zoocils ik zei, ik hoorde zijn stem en vloog tie eetkamer binnen." „Waarom?" „Omdat ik liever dood ga dan hem te ontmoeten." Lindsay dacht na. Er lagen heel wat vragen op zijn tong, maar hij kon haar beter eerst laten vertellen wat ze op 't hart had. „Er was een andere kamer, die aan de

Vervolg van päg. 18

eetkamer grensde. Hij — die man — ging daar binnen. Madame Ferrans stuurde Mabel naar boven om te wachten. Daarna ging ze naar hem toe. Ik stond achter de gordijnen. Ik kon niet weg, omdat Madame Ferrans de deur aan de zijde van de hal op slot had gedaan. De eenige manier om weg te komen was door de kamer, waar zij aan het prater» waren." „Kon u hooren wat ze zeiden?" „Ja. Er waren schuifdeuren en ze waren niet heelemaal dicht. Ik luisterde. Ik dacht dat u misschien weten wilde wat ze bespraken." „Ongetwijfeld." „Hij zei haar naar Parijs terug te gaan. Waarom, denkt . u, dat ze vijftien hoeden op zicht wil hebben, als ze op het punt slaat naar Parijs te vertrekken? Onze hoeden zijn heel aardig, maar het zijn geen Parijsche modellen." „Misschien wist ze niet, dat ze naar Parijs zou gaan, toen ze de hoeden bestelde." Elsie knikte. „Misschien niet — misschien ook wel." „En wat zeiden ze?" „Ze moest naar Parijs teruggaan en ze moest — ik geloof dat het F. was — hij noemde geen namen, alleen letters — F. en J. en ik geloof N., maar dat weet ik niet precies meer." „Spraken ze Engelsch?"

„O, ja."

NEDERLANDSCHE FILMSTERREN

Toen spraken wij nog wat over het filmen, waar ze beiden in op schijnen te gaan. ,,Maar 't is moeilijk!" was hun eenparig antwoord. ,,Men mist het contact zoo, dat je in de revue zoo gauw hebt!" ,,En vooral is het prettig, als je een rol hebt met karakter, zooals „de Schele", dat zijn rollen, waar je wat aan hebt!" voegt Kaart er nog aan toe.. ,,Vond u ..De Jantjes" ook de beste film?" ,,Neen, dat niet. Ik voor mij ,,De big". ..Malle Gevallen" was ook niet slecht, iT)aar het scenario was niet sterk genoeg aan het slot. Ik heb echter respect gehad voor Speyer. Ook voor Nosseck!" „De scenarios laten veel te wenschen over," vult Henriette Davids het gesprek aan, ,,er moesten hier ook scenarios speciaal geschreven worden voor acteurs, zooals in het buitenland geschiedt, maar niet eerst een scenario schrijven en dan op zoek gaan naar vertolkers." Er kwam een sombere blik in haar oogen. „Als men doorgaat, zooals tot heden, is de filmindustrie hier in zes maanden overleden. Er moet minder geïntrigeerd worden en men moet de leiding geven aan

VERTELLEN.

personen, die er bekwaam voor zijn. Zoo wel de regisseur, als de cameraman en opnameleider moeten hun vak verstaan. Wij heb ben vooral buitenlanders noodig, die in het vak doorkneed zijn, die jarenlang practijk en vakkennis hebben." Kaart is het volkomen mef zijn vrouwelijke collega eens. Dan praten wij nog over de studios en Kaart vertelt van de studios te Weenen en Neu Babelsberg, die hij wat laatstgenoemde betreft voortreffelijk vjndt. Dan wordt er zachtjes gesproken en komen er plannen voor de film op de proppen. Het zijn groote plannen, die nog geheim moeten blijven en Heintje voegt er aan toe: ,,lk zou gaarne eens willen experimenteeren, maar wie zal dat durven?" Ik heb al te lang van hun gastvrijheid geprofiteerd en neem daarom afscheid. Wij zullen rustig moeten afwachten, hoe zij verder hun vleugels in filmland zullen uitslaan, maar met twee zulke voortreffelijke komieken kunnen we wel vertrouwen in de toekomst hebben wat onze filmindustrie aangaat. Henri A. van Eijsden Jr.

- 29 -

„Ga voort, als u wilt." „Ze moest F. zeggen, dat hij niet voldeed — zijn artikelen waren niet scherp genoeg. Neen, wacht even...." Elsie hield haar vingertoppen voor de oogen als een kind, dat zich inspant om iets in zijn herinnering terug te roepen. „Hij zei: F. voldoet niet — voert zijn opbracht niet naar behooren uit." En verder: „Hij krijgt geen tweede waarschuwing. Een — een — beslist provoceerend artikel moet de volgende week verschijnen." Dat was alles over F. Hij zei, dat J. zeer voldeed, maar hij moest meer den nadruk leggen op de Italiaansche kwestie. Toen vervolgde hij: „Hier zijn een paar notities voor N. Hij moet ze voor zijn eerstvolgende rede in de kamer gebruiken. Hij moest een vijandige rede houden, zoo prikkelend, dat alle buitenlandsche bladen er aandacht aan zouden wijden." Elsie liet de handen in de schoot zakken en slaakte een zucht van opluchting. „Dat was alles." „Meer hebt u niet gehoord?" „Daarover niet. Ik hoorde iets over u. Dat wil...." Ze zweeg plotseling. „U hoorde iets over Trevor Pothering en u weet niet, wie er mee bedoeld werd?" Ze knikte nadrukkelijk. „U kunt mij beter vertellen wat u precies gehoord hebt." „Ik hoorde Trevors naam — Trevor Pothering — net zoo. Het was direct bij het begin." „En wat hadden ze van hem te beweren?" „Hij zei, dat Trevor een politiehond was uu dat hij hem een halsband omgedaan en een been voorgehouden had. En hij had ook nog een zweep voor hem. „Pothering zal doen wat hem gezegd is," zei hij, „om zijn eigen particuliere redenen en zijn eigen particulier belang. En als hij u gebruikt had, zooals hij u gebruiken wilde, zou u er te diep inzitten om iets te kunnen verraden. Wat zou hij daarmee bedoeld hebben?" Het meisje had onder het spreken een kleur gekregen en haar heldere oogen waren in angstige spanning op zijn gezicht gevestigd. Lindsay glimlachte geruststellend. „Niet meer dan ik al wist." Ze bleef hem aankijken. „Was Trevor — een politiehond?" „Min of meer." „Wat bedoelde hij met den halsband, en de zweep?" Lindsay wendde den blik af. „Wat bedoelde hij?" herhaalde ze. „Och, ik zou zeggen, dat het snoeverij was." Ze boog zich met een plotseling impulsief gebaar naar voren.

Hl

■

-

'

„Trevor zou dat niet gezegd hebben! U denkt toch niet Neen, hij moet gedaan hebben alsof.... O, hij zou.. hij.." ;:«.!«■ „Mijn beste jongedame," viel Lindsay in, „als u mij nu eens vertelt, wat er tusschen u en Froth in Leaham Road besproken is, zou dat ongetwijfeld ons beider veiligheid ten goede komen." Ze schudde het hoofd. „Dat kan ik niet." „Laten we dan in gedachten weer naar Cannington Place teruggaan. Hoorde u nog meer?" „Neen. Ze praatten nog voort, maar ik durfde niet meer te luisteren. Ik bleef achter het gordijn staan." y s "■ ■■ „Hoe kwam u weg?" „Hij ging heen, toen draaide zij het slot van de eetkamerdeur weer open en ging naar boven, naar Mabel. Ik holde weg als een bezetene." Lindsay dacht ernstig na. „Kocht ze hoeden?" „Drie." „Deed ze Mabel ook vragen?" Elsie schudde weer het hoofd. „Niet een. Ze paste de hoeden na elkaar op en hield er drie van. Wat maakt u er uit op?" „Ze probeerde misschien hier als klant Regisseur Alfred Hitchcock en de beide filmsterren Madeleine Carroll en Robert Donat tijdens vasten voet te krijgen." Hij sprak langhet verfilmen van de Gaumont-British-fiim „Thirty Nine Steps". zaam en aarzelend. „Mogelijk wilde hij, dat ze op die manier met u in aanraking Hij kwam niet verder dan tot de deur. kelijken naam had aangesproken, had hem kwam — het is maar een veronderstelDaar keerde hij zich om. zoo met verbijstering geslagen — het was ling." „Welke rol speelt Thurloe in de geonvermijdelijk, dat ze gissen zou, dat hij Elsie's hand greep den rand van de schiedenis?'' Lindsay Trevor was en hjj had een eigentafel; hij zag haar knokkels wit worden. „Jimmy? Hij is een vriend van mij." aardig gevoel van zekerheid, dat ze hem „Ze weet — niets van me," zei ze. „Zooiets als Froth?" niet zou verraden. Neen, wat hem als met Lindsay bleef haar aandachtig gade„Neen." stomheid geslagen had, was gekomen en slaan. Hij deed een stap naderbij. gegaan zoo snel als een bliksemstraal — „O, maar hij waarschijnlijk." „Ik vraag het alleen omdat Zou hij juist op het oogenblik toen hij haar vraag „Neen — dat kan niet." er over praten?" over Froth beantwoord had. Ze had ge„Dan Drayton misschien." Elsie lachte onverwacht. zegd: „Heeft u mij de waarheid verteld „Wie is Drayton?" „Dat hij een geest gezien heeft?" over Trevor? Is hij veilig?" En hij had ge„Restows bibliothecaris.'' „O, hij dacht, dat ik een geest was!" antwoord: „Volkomen veilig — en buitens„Wat weet die van mij?" Ze lachte weer. lands." En toen, gedurende een seconde, „Dat kan ik u niet zeggen — maar hij „De geest van Lindsay Trevor! Ik heb vóór ze zich omwendde en door den winweet, dat Pothering u op den dag van hef nooit gehoord, dat iemand een geest in kel liep, was er iets geweest — een blik, auto-ongeluk op den hoek van Leaham den mist ontmoette. U wel?" een voorbijschietende gelijkenis — dat hem Road ontmoette." „De mist is spreekwoordelijk misleidien onverklaarbaren schok gegeven had. „O," hijgde ze boos. „Dat kan niet!" dend." Hij hSd den hoek van de straat bereikt „Pothering werd gevolgd. Drayton wist „Maar deze mist misleidde Jimmy niet. eer hij zich weer bewust werd van zijn me te vertellen dat hij een half uur op Hij herkende u." doen en laten. Toen hij een oogenblik en neer liep, in druk gesprek met u." Lindsay nam een snel besluit. bleef staan om tot zichzelf te komen, „Met mij?" „Miss Manning — het is van het allerhoorde hij het geluid van haastige voet„Met Elsie Manning, zei hij. Zoo" — hij grootste belang, dat Thurloe zwijgt over stappen. glimlachte plotseling — „zoo kende ik uw een veronderstelde gelijkenis tusschen mij Elsie Manning kwam hijgend naar hem naam." en Lindsay Trevor, die uit een vliegtuig tóe. Ze nam hgar handen van de tafel en gevallen is. Begrijpt u goed — Lindsay „Ga mee uit het licht. Je weet nooit wie leunde in haar stoel terug. Trevor is dood. Als hij in leven was, zou spionneert." „Wie is Drayton? Wat is hij?'' vroeg dit voor een aantal menschen, Trevor Hij keek haar scherp onderzoekend aan ze met ingehouden adem. En toen: „Als Pothering inbegrepen, hoogst ernstige ge— zocht naar een gelijkenis, die hem onhij het weet — wie heeft het hem dan volgen kunnen hebben." gelooflijk leek. Er was geen gelijkenis en verteld? Restow?" In haar oogen was een „Is dat werkelijk zoo?" hij schold zich voor een idioot. angstige uitdrukking van niet-begrijpen. „Absoluut.'' Elsie schoof een hand door zijn arm en „Ik kan het u niet zeggen." Lindsay Ze keek hem een moment aan. trok hem uit het lichtschijnsel. vroeg zich een moment af of Proth het „Hebt u mij de waarheid verteld over „Ik kan niet blijven — Jimmy wacht zelf verteld kon hebben. Trevor? Is hij veilig?" op me." Elsie herhaalde Restows naam en vroeg „Volkomen veilig — en buitenslands. „Zeg maar gauw, wat er is." toen opeens: Miss Manning." „Het is misschien veiliger voor je — ik „Hoe ziet hij er uit? Heel groot? Steekt Ze liep langs hem heen, den winkel door, vind je sympathiek — ik wilde het eerst hij boven iedereen uit?" naar de buitendeur. Toen ze die geopend niet zeggen, maar het is misschien veiLindsay krikte. had, keek ze achterom. liger voor je.'' „Gelooft u dat u hem kent?'' „Noem mij geen Miss Manning. Ik ben „Kom je me iets vertellen?" vroeg Lind„Ja — maar van acht jaar geleden." Elsie voor mijn vrienden. Goeden avond, say. „Bedoel je dat?" „En noemde hij zich toen niet Restow?" Lindsay Trevor! Jimmy zal zijn mond „Ja. Ik wilde eerst niet, en toen dacht „Neen." houden." ik...." „Wilt u mij niet zeggen, hoe hij zich Lindsay liep werktuiglijk de mistige „Dat je het tóch wilde doen?" toen noemde?" straat in. Hij had een schok gekregen, die „Ja." Elsie duwde haar stoel terug en stond op. zijn vermogen om te denken voor het „Neen, dat kan ik u niet zeggen. Wilt oogenblik totaal vernietigd had. Niet het (Wordt vervolgd) u nu gaan?" feit, dat Elsie Manning hem met zijn wer-

QROOTE BOUW-LOTERIJEN

VOOR „DE JOODSCHE INVALIDE" 6 X1000 PRIJZEN

' f:

■^

t3&**'.'£

-,.

-Ä..':

■ ml. ■•■'il

r»iM| ii Koninginneweg 155, Amsterdam Hoofdprijs Loterij Noord-Holland

Cl. de Vrlsselaan 15, Rotterdam Hoofdprijs Loterij Drente

J. A. Feithstraat 16, Groningen Hoofdprijs Loterij Groningen

Oen Texstraat 56, Amsterdam Hoofdprijs Loterij Gelderland

ZES AUTO'S

5 persoons 8 cylinder FORD Fordon Sedan de Grand Luxe Van Lennepweg 21, Oen Haag Hoofdprijs Loterij Overijsel'

Daendelsstraat 33, Oen Haag Hoofdprijs Loterij Friesland

16 Philips' Radio toesteilen merk 640A, 6 K.LM. rondvluchten, Excefltlor Stofzuigers, Rijwielen etc.

VOOR f 2.50

per lot kunt U de gelukkige eigenaar van een dezer kostbare prijzen worden

KOOPT HEDEN LOTEN te AMSTERDAM bij: „DE JOODSCHE INVALIDE", Nw. ACHTERGRACHT 98, Poatgtro 10260, Gem. Giro V 1026, Telefoon 50248, 53362; Gerzon's Modemagazijn; De Bijenkorf; Vroom &. Dreesmann, Hirsch, Bonneterie. te 'S-ORAVENHAOEbij: Mevr. E. Joëls-Joëls, Laan van Meerdervoort 148, telefoon 337272; Drukkerij Levisson, Hofwyckstraat9; Gerzon's Modemagazijn; Het Warenhuls; Bijenkorf. te ROTTERDAM bij: Mevr. W. Davids-Katz, Mathenessenaan 229, telefoon 32542; Gerzon's Modemagazijn; De Bijenkorf; Vroom &. Dreesmann.

6 loterijen, ieder 24.000 loten Goedgekeurd door den Minister van Justitie dd. 19 Maart 1934 No. 855 Trekkingslijsien zijn na de trekkingen door

BESTELBILJET Aan „DE JOODSCHE INVALIDE" Nw. Achtergracht 98, Amsterdam

hei geheele land GRATIS VERKRIJGBAAR

Verzoeke mij te zenden lot(en) a f 2.50 * Het bedrag gelieve U bijgaand aan te treffen

Knipi dii u/f///

* Het bedrag zend ik U per B~~sj toe Handteekening * Doorhalen wat niet verlangd wordt. S.v.p. met drukletters in te vullen

- 30A.

.

.

■

:

:

■

■

pE BEROEMDE FILMSTI

'BING CROSB' (MET ZIJN KINDEREN PHILIP, DENIS|EN GARY EVAN

%

FOTO PARAMOUNT

Aan d' oever van een snel-Ie vliet

7^

Daar

Woorden tn muiiek v.n HENKSTUUROP

.«a.mnto-k.taa Ej.aandeno-v.rk,., woo^Gri«. D.,

■»ij

U«

_;.•

I

!

i

i

n

.

.

zij bij mij een kus-je ha-len. Een vonder ligt er tusschen ons

2. Het vondertje was oud en zwak, Omdat het jaren zoo lag, Wij vreesden dus dat 't nog eens brak Den één of and'ren dag. Nu zijn wij beiden druk aan 't sparen Dan leggen wij na enk'le jaren, In plaats van 'n vondertje een brug Dan gaat het komen eens zoo vlug.

MA

ls<Je

lle,sl.

mlj^

El,

elk.n da8 „el twto.ig „.].„, Kom.

- • Ci^

bei Daar-om komt zij zoo vaak bij mij.

3. Het geld was bijna bij elkaar En eiken dag zuchtte Qriet, Ach, was ons brqgje toch maar klaar Die vonder houdt het qiet. En op een dag bij storjnenvlagen Werd 't vondertje ook weggeslagen. Maar geen van ons had toen nog 't land, Want, Griet was juist, aan dezen kant!

' SON ODIQT ^ PUACE 0E

LA

MAOELE,NE

Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd m 1690

PAB.

5

Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd

metaal PROPTE KEUZE .N KUNSTVOOEWBRPEN VUTGBVOBRD NAAR ONTWBRPBN UIT ZB STULPEWOOB Verschont wekeHJk. - p^

pftr Vwartaa, f

, 95 Red. en Adm. Galgewater ?2, Lelden. Tel. 700. Postrekenlnfl 418B0

I^K^BHl

■^^

_^

:

U