VRIJWILLIGERSSPECIAL
Het magazine van Zonnehuisgroep Vlaardingen
Eefje en Jos, Jos en Eefje Een gesprek met de oudste en jongste vrijwilliger
Vijf vragen aan Gonnie Seen
Manon en de heren Ehlers & Danlos
Editie 3, 2015
4
Inhoud 3 van de
redactie
4 Eefje en Jos, Jos en Eefje Een gesprek met de oudste en jongste vrijwilliger 8 50 jaar huisomroep in Vlaardingen. 50 jaar vrijwilligerswerk! 10 Gedichten, bespiegelingen, verhalen en meer
20
12 Vereniging Het Zonnehuis Muzikale ontmoeting jong en oud op Urk 14 Vijf vragen aan Gonnie Seen 16 Een kijkje achter de schermen Onze buschauffeurs! 18
uitgelicht
20 Weetjes over de Gouden Koets en Glazen Koets 21 Het vrijwilligerscafé 22 Anneke Winkel Een mensenmens en vrijwilliger pur sang 24 Manon en de heren Ehlers & Danlos 28 Activiteitenkalender 30 Woordzoeker 31 Van de cliëntenraden
2|
| Editie 3, 2015
24
van de
redactie
Ik kan niet anders dan deze redactierubriek beginnen met iets wat me al dagen bezighoudt. De foto van het aangespoelde Syrische jongetje op het strand van de Turkse stad Bodrum. Een foto die iedereen ontroert en beroert. De vraag die mij bezighoudt, is waarom deze foto zoveel losmaakt, terwijl we al maanden in alle media beelden zien over de stroom vluchtelingen. Vluchtelingen die, met gevaar voor eigen leven, de overtocht naar Europa wagen. Blijkbaar is deze foto, een beeld dat nodig was om grote groepen mensen in beweging te krijgen. Het voelt ongemakkelijk dat je er zelf nauwelijks iets aan kunt doen of veranderen. Het is goed om te zien dat er gelukkig vele initiatieven van hulp ontstaan en, hoe klein ook, deze initiatieven positieve veranderingen teweegbrengen. Al is het alleen maar het besef dat het belangrijk is mensen in nood op te vangen. Met iets kleins bijdragen aan iets groots. Een mooie brug naar onze vrijwilligers. Met hun bijdragen, soms klein, soms groot, kunnen onze bewoners een aangenamer, een prettiger leven leiden.
Deze thuis staat daarom geheel in het teken van onze vrijwilligers. Terecht, want zij verdienen het om in het zonnetje gezet te worden! Zo beginnen we met een interview met onze oudste en jongste vrijwilliger. Tussen hen zit een leeftijdsverschil van 70 jaar! Het blijkt echter dat het helemaal niet uitmaakt hoe oud je bent. Iedereen kan van betekenis zijn voor een ander. Zoals zo vaak, kregen we ook voor deze thuis weer veel kopij binnen van onze vrijwilligers. Met name veel gedichten, waarin werk en gevoel van vrijwilligers goed wordt verwoord. Verder een interview met Manon, die in De Laurenburg woont en veel samen met vrijwilligers onderneemt. Dankzij hen krijgt zij de kans meer naar buiten te gaan. Maar er valt nog veel meer te lezen. Ik houd u niet langer op en wens u weer veel leesplezier! De redactie
Editie 3, 2015 |
|3
Eefje en Jos, Jos en Eefje een gesprek met de oudste en jongste vrijwilliger 4|
| Editie 3, 2015
Het loopt tegen het einde van de zomer. Noodweer en een aangenaam zonnetje wisselen elkaar deze week voortdurend af. Als ik Het Zonnehuis binnenloop, schijnt het zonnetje. Zoals altijd doet Het Zonnehuis zijn naam eer aan. Ik zal vandaag twee dames ontmoeten die zich met ziel en zaligheid binnen Zonnehuisgroep Vlaardingen manifesteren als vrijwilliger. Een dubbelinterview met de jongste en oudste vrijwilligster binnen Zonnehuisgroep Vlaardingen. Best spannend. Hoe zullen ze reageren op mijn vragen, maar ook en vooral hoe reageren ze op elkaar? Van de afdeling Communicatie had ik doorgekregen dat ze elkaar nog nooit ontmoet hadden. Eefje Judels is 16 jaar en mevrouw Van Benthem, Jos voor intimi, die is …. Tsja het is dat ik uit betrouwbare bron weet dat ze de 80 is gepasseerd, maar haar ware leeftijd wil ze niet prijsgeven aan mij. Geen probleem, ook voor een interviewer blijft het onbehoorlijk om naar de leeftijd van een dame te vragen. Ruim 40 jaar is Jos, moeder van vier kinderen, actief als vrijwilligster binnen Zonnehuisgroep Vlaardingen. Ze kan putten uit talloze ervaringen. Voor gymnasiaste Eefje is dat toch net even anders. Zij is nog maar zeven weken aan de slag als vrijwilligster. Eefje vertelt dat ze twee avonden in de week tussen 17:00 en 19:00 uur op de afdeling Pollux mensen met dementie helpt bij het eten. Jos zet, als ze dat hoort, grote ogen op. ‘Maar dat is zo’n beetje de zwaarste afdeling binnen Het Zonnehuis, de afdeling Psychogeriatrie!’, zegt de bewonderend. Ze kijkt me aan en vervolgt: ‘Je kunt de meest rare situaties meemaken met mensen die dementie
hebben. Om daar te starten op die leeftijd, knap hoor. Het is allesbehalve een eenvoudige afdeling. Eefje lacht. Een beetje verlegen, zegt ze: ‘Wat pas knap is, is wat u doet. U bent al 40 jaar actief als vrijwilligster en nog altijd even enthousiast. Petje af!’ In oktober 1975 begon Jos als vrijwilligster in Het Zonnehuis. ‘Ik ben behoorlijk vergroeid geraakt met Het Zonnehuis. Het is een deel van mijn leven, nog steeds. Ik vind dat ik een bevoorrecht mens ben dit allemaal nog te kunnen en mogen doen. En het begon allemaal zo simpel, zo onschuldig. We haalden bewoners op uit hun woning, zoals we nu nog steeds doen overigens, zodat ze de wekelijkse kerkdienst konden bijwonen. Het groepje vrijwilligers nam iedere week thermoskannen koffie mee in tassen. Na afloop van de dienst dronken we de koffie met zijn allen gezellig op. Een verpleegkundige zag dat op een dag en stelde resoluut dat dit zo niet langer kon. Koffie in thermoskannen meenemen, bedoel ik dan hè. In eerste instantie waren we verbaasd en teleurgesteld. Wat was daar nu fout aan? Iedereen vond het fantastisch. De week daarop hadden we ineens de beschikking over een kar waar een grote koffiekan op stond met kopjes en schotels. Dat was natuurlijk een hele verbetering.’ ‘Op initiatief van de bezigheidstherapeute, Rohaja Lie, ondernamen we een volgende
Editie 3, 2015 |
|5
stap. Met ongeveer 40 vrijwilligers startten we een bar op, met als doelstelling met zo min mogelijk kosten een optimale sfeer te creëren. Eigenlijk was het de voorloper van de huidige Brasserie. Het lukte ons een knus kroegsfeertje te creëren met koffie, thee, limonade, bier en jenever. Met elkaar was het hier altijd gezellig toeven. Het werd een groot succes, steeds meer bewoners wisten ‘onze’ bar te vinden. ‘Heb je al een kadootje van één van de bewoners van Pollux gekregen’, vraagt Jos plotsklaps aan Eefje. Eefje schudt ontkennend haar hoofd. ‘Ik wel hoor. Een van de bewoners gaf me ooit een servetje met inhoud. Ik heb een kadootje voor je, zei ze. Verwachtingsvol maakte ik het gevouwen papier open en weet je wat ik aantrof?’ Eefje en ik schudden beiden ons hoofd; we hebben geen flauw idee. ‘Een bovengebit waar de groente van het diner van die avond nog aan zat: spinazie!’ Eefje en ik moeten gniffelen. Als ik tegen Eefje zeg, dat ze op die ervaringen niet echt zal zitten wachten, reageert ze uiterst nuchter. ‘Het is mij nog niet overkomen. Ik denk dat het voor mensen met dementie toch net even ingewikkelder is; dit soort ‘grapjes’ zijn voor hen lastiger te maken. Natuurlijk zitten er mensen tussen die heel goed beseffen dat ze mij in de mailing nemen. Het is volgens mij dan gewoon beter om nuchter te blijven en geduld te hebben als je in zo'n situatie verzeild raakt. Het team op de afdeling werkt heel goed samen en we informeren elkaar goed. Een typisch voorbeeld van een zorggemeenschap, met verzorgenden, mantelzorgers, familieleden en vrijwilligers. Ik vind het dankbaar werk
6|
| Editie 3, 2015
en ik doe enorm veel ervaring op. Een van de redenen om mij als vrijwilligster aan te melden. Ik wil namelijk volgend jaar geneeskunde gaan studeren aan Erasmus MC en het hebben van ervaring is dan absoluut een pre.‘ Jos en ik kijken elkaar aan. Een snelle rekensom brengt ons tot dezelfde conclusie: Eefje zal op haar 17e starten aan de universiteit. Eefje zegt, bijna verontschuldigend, ‘Ik ben een vroege leerling en zeker niet buitengewoon getalenteerd, hoor. Ik haal gewoon nette cijfers. Naast school en vrijwilligerswerk dans ik graag. Schermen vind ik ook erg leuk om te doen en verder speel ik nog viool. Mijn moeder runt de Vlaardingse Balletschool, die ze van haar moeder heeft overgenomen. Ik zal mijn moeder niet opvolgen, ik ga voor kinderarts.’ Ik vraag Jos naar een leuke anekdote of ervaring. Ze zegt resoluut: ‘Er zijn zoveel mooie en leuke momenten. Ook minder mooie natuurlijk, maar ook die hebben een plekje gekregen. Vaak zijn het juist de kleine dingen, iets simpels voor iemand doen, waar je het meest waardering voor krijgt. Op alles wat ik heb meegemaakt, kijk ik dankbaar terug. Wat, zeker voor die tijd, iets is wat ik nooit zal vergeten, had te maken met het niet op komen dagen van de pastoor voor een kerkdienst op dinsdagavond. Hij zou de vaste voorganger eenmalig vervangen, maar door omstandigheden kon ook hij plotsklaps niet komen. De hele zaal zat vol met Katholieke kerkgangers. Ik ben toen naar de dominee gestapt en heb hem gevraagd of hij de dienst kon doen. De dominee zei direct ja. Geef me een kwartier en ik zal de dienst verzorgen. Het was een gloedvolle, mooie
Eefje Judels:
‘Ik vind het dankbaar werk en ik doe enorm veel ervaring op. Een van de redenen om mij als vrijwilligster aan te melden.’
preek en wij waren ‘gered’. Ook de tripjes naar Blijdorp en Madurodam waren leuk en het regelen van de bazar die we jaarlijks rond Kerst deden. Bewoners maakten zelf allerlei leuke kerstcadeaus en wij de Kerstkransen. Ook hoe PeterJan (onze dominee) en de pastoraal medewerkers ieder half jaar de mensen herdenken die van ons zijn heengegaan, zijn mooie momenten. En wie ik ook zeker wil noemen, is Aad Gelderblom (oud hoofd activiteiten, red.). Een warm mens, een steun en toeverlaat voor veel vrijwilligers. Iemand die voor iedereen een
luisterend oor heeft en aan een ieder een troostende schouder geeft. Zo belangrijk.’ ‘Blijdorp!?’ Ze kijkt Eefje aan: ‘Kijk jij ook naar dat jonge olifantje in Blijdorp? Nee? Echt niet?! Nou, ik kijk iedere dag op mijn iPad via de webcam naar hoe dat kleine wezentje de wereld aan het ontdekken is. Echt enorm leuk. Zo’n iPad is trouwens ideaal. Ik ben er een soort van verslaafd aan.’ Het wordt tijd om af te sluiten. Ik bedank beide dames hartelijk voor hun medewerking en met Dombo nog in mijn hoofd loop ik terug naar mijn stalen ros!
Editie 3, 2015 |
|7
50 jaar huisomroep in Vlaardingen. 50 jaar vrijwilligerswerk! Dit jaar is het precies 50 jaar geleden dat in het toenmalige Holy ziekenhuis in Vlaardingen een groepje vrijwilligers begon met het maken van radiouitzendingen voor patiënten. De eerste uitzending van de ‘Ziekenomroep’ was op 9 september 1965. Het aantal enthousiaste medewerkers groeide snel en de naam werd omgezet naar de ‘Vereniging Zieken en Bejaarden Omroep Vlaardingen’, kortweg: VZBOV-RADIO. In 2007 verhuisde het Holy ziekenhuis, na een fusie met het Schieland ziekenhuis, van Vlaardingen naar Schiedam en ontstond er een nieuw ziekenhuis: het Vlietland Ziekenhuis. VZBOV-RADIO kiest ervoor in Vlaardingen te blijven en wordt omgedoopt in PLUSRADIO en gaat als Stichting Huisomroepen Vlaardingen verder. PLUS-RADIO richt zich op ouderen van Vlaardingse verzorgings& verpleeghuizen en krijgt onderdak bij Zonnehuisgroep Vlaardingen. De studio wordt ingericht op locatie ‘Drieën-Huysen’, alwaar een presentatieruimte, een redactieruimte en ook ruimte voor 150.000 platentitels wordt gevonden.
8|
| Editie 3, 2015
Niet alleen radio Hoewel er in 50 jaar veel veranderingen zijn op radio en televisie en sociale media anno nu een belangrijke rol speelt, doet PLUSRADIO eigenlijk in grote lijnen nog steeds hetzelfde als destijds in 1965. Het doel is simpel: dagelijks ontspanning en informatie verzorgen aan en voor alle bewoners van de locaties van Zonnehuisgroep Vlaardingen. Met programma’s die in de studio worden gemaakt én met (live) programma’s op verschillende locaties. Tegenwoordig wordt er door Plus-Radio, naast radio gebruik gemaakt van een TV kanaal met kabelkrant. Een mooi voorbeeld hiervan is het interviewprogramma ‘Met Ank op de Bank’ waarin bewoners aan het woord zijn. Hiervan worden ook TV-opnames gemaakt.
De radiozender is ook via de website www.plus-radio.nl te beluisteren. Jubileumactiviteiten Om het 50 jarig bestaan in te luiden, is op zaterdag 5 september tijdens een speciale live uitzending de aftrap gegeven voor het jubileumjaar. In het liveprogramma werd er samen met (oud)medewerkers teruggekeken en een blik op de toekomst geworpen. In het jubileumjaar worden nog diverse andere activiteiten georganiseerd, zoals een 50 uurs radiomarathon op 6, 7 en 8 november 2015. Verder volgen er nog een foto- en apparatuurtentoonstelling over 50 jaar huisomroep, diverse workshops, een excursie en reünie voor (oud)medewerkers van de omroep.
Voor meer informatie over PLUS-Radio en de jubileumactiviteiten kunt u contact opnemen met de studio via: telefoonnummer 010 - 474 36 36, e-mail
[email protected] of het contactformulier op de website www.plus-radio.nl
Editie 3, 2015 |
|9
Gedichten, bespiegelingen, verhalen en meer
Het vergeten Soms ruik ik het weer, De zuurstokkengeur van toen… Met die felle kleurtjes…
Kwetsbaar Je ligt daar als een pasgeborene Zo kwetsbaar en stil Toch ben je voor het leven een verlorene Kunt niet meer zeggen wat je wil Door mij niet gekend bij je leven Ogen gesloten of kijkend naar iets Zorg en aandacht is wat ik wil geven Hopend dat je het ervaart in je niets Een mens aan het eind van het leven Zo kwetsbaar, ontroerend en mooi Wat heeft hem het leven gegeven Ik mocht er bij zijn, al was het maar even Yvonne Scheper, vrijwilliger Mathilde
10 |
| Editie 3, 2015
Soms hoor ik het weer, Het geluid van eens een stilte Een septemberavond… Soms zie ik het weer, Die pastelachtige oranje ochtendglorende zon Door een nevelige, edoch held’re morgen… Soms ontwaar ik De geur, kleur en druk van het lover Op een herfstachtige morgen in tweed gekleed Heel soms ruik ik iets, dat me aan iets Of iemand doet herinneren… Waar ik moeite mee heb… Gisteren nog… Eric Esche, vrijwilliger lunchcafé Adriaan Pauw
Vrijwilliger zijn... Is vrijwillig Maar niet vrijblijvend Is verbonden Maar niet gebonden Is onbetaalbaar Maar niet te koop Is positief denken Is positief doen Met als enige doel Voor jezelf en de ander Een goed gevoel! Gonnie Seen, vrijwilligerscoördinator
Vrijwillig(st)er Vrijwilligers, man of vrouw, dat is waar, Zijn absoluut onmisbaar, Het geven van hulp aan gehandicapten of bejaarden, Is van hele grote waarde, Mensen blij maken is fijn, Daarom moeten er altijd vrijwilligers zijn, Dus mensen, laat je niet kennen, Blijf de ouderen verwennen, Daarom, als de zon schijnt, of het gaat gieten, Laat de mensen steeds genieten, Mijn vrouwtje Elly, het is echt waar, Doet dit werk al 40 jaar, Winkeltje, soos, bingo, dagbehandeling houdt haar regelmatig bezig, Alleen met vakantie is zij afwezig, Zij doet het nog steeds met veel plezier, Het is en blijft een lekker “dier”. Groeten, Cees Goudswaard
Samen Leven Voor mij betekent ‘samen leven,’ iets van je zelf een ander geven. Iets met een ander samen doen, Iemand verwarmen met een zoen. Iets met een ander goed bepraten, die voelt zich niet alleen gelaten. Een beetje aandacht voor elkaar, dat maakt het leven minder zwaar. Het leven heeft veel ups en downs, de dappersten zijn vaak clowns. Heel vrolijk aan de oppervlakte, terwijl het leven hen vaak knakte. Een beetje meer genegenheid is dan misschien wel uit de tijd. Maar kijk je in mensenharten, dan speelt gebrek aan warmte parten. En om die warmte waar te maken, moet je wel betrokken raken. Bij mensenzielen om je heen. Geen mens leeft immers graag alleen Isolement is overbodig, ieder heeft iemand nodig! Geen bloem of plant kan zonder zon; geen mens kan zonder ‘warmtebron’. Willy de Goede
Willy de Goede:
‘Al jarenlang heb ik dit gedicht, de maker of oorsprong weet ik niet, maar ik probeer dit in de praktijk als vrijwilliger te gebruiken.’ Editie 3, 2015 |
| 11
Vereniging Het Zonnehuis
Muzikale ontmoeting jong en oud op Urk Tijdens de Algemene Vergadering op 11 juni jongstleden reikte ambassadeur Waardige zorg Frank Kodden (bestuurder zorginstelling Zorggroep Oude en Nieuwe Land) de geldprijs uit die hoort bij de Jo Visser Award. De prijs is uitgereikt aan Zorgcentrum Talma-Haven uit Urk waardoor een muzikale ontmoeting voor en door bewoners, familie, medewerkers, omwonenden en jongeren mogelijk kon worden gemaakt. Een ontmoeting bedoeld om de lokale verbinding en sociale interactie te stimuleren. Samen met de basisschool en muziekschool wordt er met het eigen zangkoor gewerkt aan een grandioos optreden op zaterdag 28 november aanstaande. Met bijna 20.000 inwoners heeft Urk een rijk vrijwilligersleven en binnen Talma-Haven zetten maar liefst 600 vrijwilligers hun beste beentje voor. Jaarcongres waardige zorg Het jaarcongres van Vereniging Het Zonnehuis heeft als thema zingeving en ontmoeting en stelt de vraag of zorg in verpleeghuizen (nog) wel waardig kan zijn. Enkele gerenommeerde sprekers, waaronder hoogleraar ouderengeneeskunde Joris Slaets (UMCG), Zonnehuisleerstoelhouder Henk Nies en emeritus hoogleraar ethiek
12 |
| Editie 3, 2015
Hans Reinders (VU) maken de vertaalslag tussen praktijk en wetenschap. Aangevuld met zinvolle projecten die gesteund worden door Vereniging Het Zonnehuis, zoals het Expertisenetwerk Levensvragen & Ouderen en verbetering van het onderwijs in de ouderenzorg. Als rolmodel zal columniste en ervaringsdeskundige Marjan Berk persoonlijk haar visie geven of de zorg voor ouderen nog wel waardig is. Als intermezzo zal er een muzikaal optreden plaatsvinden van het Urkse zangkoor van Zorgcentrum Talma-Haven. Het jaarcongres is op donderdagmiddag 10 december 2015 in congreslocatie Antropia in Driebergen. Het programma staat op www.vereniginghetzonnehuis.nl
Uitreiking 100e Zorgvisite tijdens feestelijke High-THe.
Zorgvisite zoekt vrijwilligers Vereniging Het Zonnehuis is initiator van het digitale platform www.zorgvisite.nl waar de Dames THe hun recensies plaatsen van afgelegde zorgvisites in zorginstellingen waar zij op zoek zijn naar het ‘thuisgevoel’. Dit voorjaar is de 100e Zorgvisite feestelijk gevierd. Met subsidie van Fonds 1818 en RCOAK (Roomsch Catholijk Oude Armen Kantoor) worden vrijwilligers opgeleid als ‘oortjes van de Dames THe’ om zelf ook zorgvisites af te leggen. De beproefde methodiek van de Dames THe helpt om het gesprek op gang te brengen tussen medewerkers en naasten. Uitreiking geldprijs Jo Visser Award door Frank Kodden van
Geïnteresseerden kunnen zich opgeven via de website bij de Dames THe.
Zorggroep Oude en Nieuwe land aan Zorgcentrum Talma-Haven uit Urk. Fotografie: Henk Aschman.
Editie 3, 2015 |
| 13
Vijf vragen aan
Gonnie Seen Ik ben Gonnie Seen, getrouwd en trotse moeder en oma van 2 zoons, 2 schoondochters en 3 kleinkinderen. Ik werk ruim 11 jaar in Het Zonnehuis en heb voor die tijd in het ziekenhuis en in de thuiszorg gewerkt als verpleegkundige/wijkverpleegkundige en als casemanager. In Het Zonnehuis heb ik, door alle veranderingen in de zorg, met plezier diverse functies vervuld en de laatste paar jaar ben ik werkzaam in de rol van vrijwilligerscoördinator. Wat doet een vrijwilligerscoördinator? Eigenlijk ben ik een soort van ‘matchmaker’. Ik probeer de vrijwilliger op die plek te krijgen waar hij of zij het best past. Het is een erg leuke en belangrijke functie. In de organisatie hebben wij steeds meer vrijwilligers nodig, omdat wij onze bewoners graag dat stukje extra willen bieden. Dat wordt mogelijk door met vrijwilligers samen te werken. Mijn zorgachtergrond en mensenkennis zijn een voordeel om vrijwilligers aan een afdeling te koppelen die bij die vrijwilliger past. De vrijwilliger solliciteert op een functie waar op dat moment behoefte aan is. Dat kan individueel via de wensenbank, waarbij de vrijwilliger direct aan een cliënt wordt gekoppeld of in een groep, zoals bijvoorbeeld de ondersteuning bij bepaalde evenementen waarbij meerdere vrijwilligers nodig zijn.
14 |
| Editie 3, 2015
Wat is er leuk/minder leuk aan je werk? Er zijn steeds meer bewoners die hulp nodig hebben bij de maaltijden. Voor de verzorgende is het vaak niet te doen om alle bewoners te helpen bij het eten en drinken. De ondersteuning door de vrijwilliger of mantelzorger wordt dan erg op prijs gesteld. Wij maken graag een feestje van het eten. Uiteraard komt het weleens voor dat een vrijwilliger toch niet op de juiste plek zit, dan kijken wij samen verder naar een invulling van de functie die wel past bij die vrijwilliger. Het leuke is natuurlijk als we een goede match weten te maken. Het lastige aan mijn functie vind ik toch wel als wij een gesprek aan moeten gaan om een vrijwilliger duidelijk te maken dat het wellicht verstandiger is afscheid te nemen. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Bijvoorbeeld als een vrijwilliger nooit meer
komt, of dat hij/zij het werk niet meer kan doen. Ook kan het voorkomen dat bepaalde werkzaamheden veranderen door wijzigingen binnen de organisatie. In ons beleid staat dat een vrijwilliger ongeveer 1 uur per week werkzaam moet zijn voor onze organisatie. Geheel vrijblijvend is het vrijwilligerswerk dus niet. Vrijwilligers moeten zich ook aan afspraken houden. Samen met de vrijwilligersraad bewaken wij dat vrijwilligers niet de taken overnemen van medewerkers. De vrijwilligersraad behartigt de belangen van de vrijwilligers en in deze raad zitten vrijwilligers die een half jaar of langer in dienst zijn. Er zijn nog een aantal vacatures in de raad. Mocht u geïnteresseerd zijn in een functie binnen de raad kunt u altijd contact met mij opnemen. Vrijwilligers staan bij ons geregistreerd in een automatiseringssysteem. Het mooie daarvan is dat wij vrijwilligers van een bepaalde afdeling zo op kunnen roepen. Omdat iedere vrijwilliger een contactpersoon heeft op de afdeling moet de vrijwilliger op de juiste wijze geregistreerd staan. Met de contactpersoon controleer ik minimaal 1x per jaar de lijst en houden wij ons bestand zoveel mogelijk ‘up to date’. Voor vrijwilligers is het belangrijk een wijziging in de afdeling waar hij of zij werkt, een ander adres, een ander telefoonnummer of een ander emailadres direct door te geven. Zo helpen zij ons om de registratie op orde te houden. Het is de verantwoording van hen en van ons.
hierbij aan de brandpreventiefilm die samen met onze vrijwilligers tot stand is gekomen en goed gelukt is. En altijd is het leuk als ik een persoonlijke vrijwilliger kan vinden voor een van onze bewoners. De glimlach van de bewoner, daar gaat het uiteindelijk om. Zo zijn wij in september gestart met een groep vrijwilligers vanuit de bibliotheek. Deze vrijwilligers komen de bewoners voorlezen. Geweldig dat wij samen met de Coördinator Educatie/Mediacoach vanuit de bibliotheek dit konden opzetten. Leuk dat daar ook zoveel enthousiaste vrijwilligers zijn die hieraan meewerken.
Wat is er veranderd in de rol van vrijwilligers in vergelijking met vroeger? Als je het huidige vrijwilligerswerk vergelijkt met vroeger, dan is er wel wat veranderd. Vroeger kwamen er mensen binnenlopen en zeiden letterlijk ‘ik kom koffie schenken’. Tegenwoordig kijken wij eerst of daar wel een vacature voor is. Tien vrijwilligers die koffie schenken op een afdeling en op dezelfde dag is natuurlijk niet nodig. Het aannemen van een vrijwilliger gaat tegenwoordig toch net even anders dan vroeger.
Hoe zie je de toekomst? Tegenwoordig komen er veel jongeren die tijdelijk vrijwilligerswerk willen doen. De vrijwilliger is dan op zoek naar een baan of wil graag doorstuderen waarbij een aantal uur vrijwilligerswerk goed is voor hun ervaring of voor hun studie. De vrijwilligers van vroeger, die 30 of Waar ben je trots op? Trots kan ik zijn als een groep vrijwilligers iets 40 jaar lang vrijwilliger konden en wilden moois voor onze organisatie neerzet. Ik denk zijn, komen wij niet heel vaak meer tegen.
Editie 3, 2015 |
| 15
Een kijkje achter de schermen: onze buschauffeurs!
Ongeveer 30 chauffeurs rijden onze bewoners met De Zontax en De Laurenburgbus door Vlaardingen. Maar ook verder weg. Eigenlijk rijden ze door heel Nederland. Soms gaat het slechts om 2 ritten in de maand, ritten die bewoners veel voldoening geven. De ene chauffeur doet het werk omdat een dierbare in Het Zonnehuis heeft gewoond en graag verbinding wil blijven houden. Een ander wilde weleens ‘in een Mercedes rijden’. ‘Het werk is nooit saai.’ Zo vertelde een vrijwilliger, ‘Je maakt echt van alles mee. Soms ben je een hele dag op pad, met een trouwerij tot zelfs het eten ’s avonds aan toe. En elke zondag ritjes naar de kerk of De Kuip. Maar ook schrijnende dingen maak je mee. Ook dat hoort er bij.’ De enige en echte Een vrouwelijke chauffeur, Conny Seen, werkt nu 3 jaar als vrijwilliger bij
16 |
| Editie 3, 2015
Zonnehuisgroep Vlaardingen. Haar meest bijzondere rit was met Ali-B, waarbij ze de hele filmploeg rondreed en Ali-B in een rolstoel naast de heer Rowell zat, omdat de bus niet voldoende zitplaatsen had. Ze beleeft ook veel plezier aan het rijden van een bewoner die graag kinderliedjes zingt. Samen zingen ze uit volle borst, vooral de twee kinderliedjes die ze kent, en hebben dan de grootste lol. Leuke uitstapjes De Zontax rijdt mensen overal naar toe, familiebezoek, naar de stad of naar het ziekenhuis. Maar ook naar leuke uitjes. Laatst konden bewoners mee met de Museumplusbus naar het Cobramuseum in Amstelveen en ook werd een bezoek aan de stormvloedkering gebracht. Een bezoek aan de Keukenhof mag natuurlijk niet ontbreken. Iets waar veel chauffeurs ieder jaar naar uitkijken. Ze lopen ook mee als begeleider en duwen dan de bewoners die in een rolstoel zitten.
Editie 3, 2015 |
| 17
uitgelicht Weetjes van de werkvloer, jubilea en geboorten Jubilea september, oktober en november 2015 Jubilea 1 september: 5 jaar: Paul van der Lugt (vrijwilliger), Jacquelina Soeteman-de Roo (Mercurius), Natasja Sonneveld (Reva 1) 12½ jaar: Loes Bakker-Sielstra (Neptunus), Nel van Delft-Terlaak (vrijwilliger), Gitta van EttingerHoedemaker (team huishouding), Anita Ketting-van Grootveld (linnenkamer), Hannie MagielsenSchepen (vrijwilliger), Christa Timisela (team huishouding) 40 jaar: Janneke Davids (verzorging extramuraal) 3 september: 25 jaar: Coby Hilgers-van Klaveren (team huishouding) 10 september: 5 jaar: Ciska Hoffman-Felszberg (Castor), Ibtisame Fahim (Pollux),
18 |
| Editie 3, 2015
Marnelleke den Dulk-van Hoorn (DH, begane grond) 13 september: 12½ jaar: Neza Tashan-Yazgan (Reva stroke) 15 september: 12½ jaar: Wil Bergkotte (vrijwilliger) 18 september: 12½ jaar: Mariska HoogendoornHopman (catering) 28 september: 5 jaar: Dorota Dzienisz-Macholla (DH, 1e etage), Ria Kanters-van Uffelen (vrijwilliger) 1 oktober: 5 jaar: Olinda Encarnaçao (DH, 5e etage), Pascale Goesten-Zwegers (medische en paramedische dienst), Victoria van der Helm-de Groot (Venus), Elly Rijneveen-van Noort (vrijwilliger), Mariëlle Voorburg-den Boer (overhead verpleging)
12½ jaar: Peter Broeren (team huishouding DH), Anja Quak-van Spijkeren (team huishouding DH) 25 jaar: Margreet Blokland (Castor dagbehandeling), Annemarie van Toorn-Langbroek (Reva 1), Ank van Winden-Kreuger (vrijwilliger) 40 jaar: Jos van Benthem-van Leeuwen (vrijwilliger) 5 oktober: 5 jaar: Henna Daniëls (DH, flexpool) 9 oktober: 5 jaar: Frits van Schaik (Neptunus) 25 oktober: 5 jaar: Sjoukje Staal (vrijwilliger) 1 november: 5 jaar: Daphne Amzink (weekend-/ avond-/nachthoofden), Ellen Assendelft (vrijwilliger), Frieda van Hartingsveldt (vrijwilliger)
12½ jaar: Laura Trijselaar-van den Hoek (DH, 4e etage) 25 jaar: Mintha Moelchand (team huishouding), Ria Stans-Don (team huishouding) 5 november: 25 jaar: Sandra Geurs-Magielsen (po&o) 9 november: 5 jaar: Gitte Bossers (vrijwilliger) 22 november: 5 jaar: Conny van Iersel-Loch (vrijwilliger) 25 november: 5 jaar: Rob den Haan (vrijwilliger), Jeroen Scholte (vrijwilliger)
* DH = locatie Drieën-Huysen
Editie 3, 2015 |
| 19
Glazen Koets Gouden Koets
Weetjes over de Gouden Koets en Glazen Koets Onze vrijwilliger Gerard van den Bosch stuurde onderstaand artikel in: Enige weken geleden heb ik tweemaal een lezing gehouden
• De Gouden Koets mede is ingezet voor de huwelijken van
op de afdeling Somatiek (Mercurius, Neptunus & Venus)
koningin Wilhelmina (1901), prinses Juliana (1937), prinses
over de Gouden Koets en de Glazen Koets. Een lezing die
Beatrix (1966) en prins Willem-Alexander (2002)?
zeer op prijs werd gesteld door de bewoners.
• De Gouden Koets tevens voor de doop van prinses Juliana (1909), de doop van prinses Beatrix (1938) en de inhuldiging
Ieder jaar zien we met Prinsjesdag de koning en koningin een rijtoer maken met de Gouden Koets. Onlangs werd door de RVD
van koningin Juliana (1948) is gebruikt? • De kroon op het dak van de Gouden Koets eraf geschroefd
bekend gemaakt, dat de Gouden Koets voor minimaal 4 jaar uit
moet worden voordat deze in de Koninklijke Stallen te Den
roulatie wordt genomen voor een dringende onderhoudsbeurt/
Haag gestald kan worden?
restauratie. De plaats van de Gouden Koets zal dan ingenomen worden door de historische Glazen Koets. Het leek mij leuk wetenswaardigheden over deze twee koetsen met u te delen.
• De Glazen Koets in 1821 door koning Willem I te Brussel is besteld en in 1826 in gebruik is genomen? • Dat alle Nederlandse koningen en koninginnen (t/m koningin Juliana) plaats hebben genomen in de Glazen Koets tijdens
Wist u dat: • De Gouden Koets in 1898 door de Amsterdammers aan koningin Wilhelmina ten geschenke is aangeboden voor haar inhuldiging? • Koningin Wilhelmina (en koningin-moeder Emma) de Gouden Koets in eerste instantie niet wilde aanvaarden, omdat de koets als te pompeus werd ervaren? • De Gouden Koets pas vanaf 1903 wordt ingezet voor
huwelijken en Prinsjesdagen? • De Glazen Koets in de hiërarchie voor koetsen, in de Koninklijke Stallen gelijk staat aan de Gouden Koets? • Dat alleen de Glazen en Gouden Koets officieel door 8 paarden getrokken mogen worden, indien de koning erin zit? • Dat al het glas van de ramen en op de zijpanelen van de koets de naam "De Glazen Koets" hebben doen ontstaan? • Dat de Gala Glasberliner, de koets waarin Prins Constantijn &
Prinsjesdag, maar dat koningin Wilhelmina nog weleens de
Prinses Laurentien gezeten hebben met Prinsjesdag, een heel
voorkeur gaf, bijvoorbeeld in 1923, aan de Glazen Koets?
andere koets is?
20 |
| Editie 3, 2015
Het vrijwilligerscafé Het vrijwilligerscafé wordt gehouden elke 1e dinsdag van de maand tussen 15.30 en 17.00 uur.
In dit café is het altijd een gezellig samenzijn waar uiteenlopende onderwerpen worden besproken, die veelal betrekking hebben op vrijwilligerswerk. Iedere keer worden andere thema’s besproken en komen er sprekers langs met veel kennis van het onderwerp. De locatie waar het vrijwilligerscafé wordt gehouden, wisselt iedere maand tussen Adriaan Pauw en Drieën-Huysen. In het schema hiernaast zie je het overzicht voor het komend jaar. Graag tot ziens!
Zet de bijeenkomsten voor het vrijwilligerscafé in uw agenda en kom gezellig langs. Doen hoor!
Thema:
Datum: Locatie:
2015 Afasie Dementie Diefstal beleid
6 oktober 2015 3 november 2015 1 december 2015
Adriaan Pauw Drieën-Huysen Adriaan Pauw
2016 Vrijwilligersraad/-beleid Omgaan met verlies Belevingsgerichte zorg Hulpmiddelen Omgaan met claimend gedrag Evaluatie
5 januari 2016 2 februari 2016 1 maart 2016 5 april 2016 3 mei 2016 7 juni 2016
Drieën-Huysen Adriaan Pauw Drieën-Huysen Adriaan Pauw Drieën-Huysen Adriaan Pauw
Editie 3, 2015 |
| 21
Anneke Winkel: een mensenmens en vrijwilliger pur sang
Ik mag Anneke van de winkel interviewen. Zij blijkt als ‘erg actieve vrijwilliger’ binnen Drieën-Huysen te boek te staan. Ik zal het maar eerlijk bekennen: er was in eerste instantie sprake van enige verwarring. Anneke blijkt niet in de winkel te werken, van de winkel te zijn, maar als Anneke Winkel door het leven te gaan.
Als iemand vrijwilligerswerk kan promoten dan is Anneke dat wel, zo blijkt ook tijdens het interview. Een geboren en getogen Vlaardingse die vol enthousiasme vertelt over haar vrijwilligerswerk bij Drieën-Huysen, waar ze al bijna 3 jaar regelmatig is te vinden. Eigenlijk heeft Anneke in haar leven nooit zonder vrijwilligerswerk gezeten. Al vanaf haar 18e is ze, naast haar baan als leerkracht, actief binnen de kerk, scouting, school, enzovoort. Je vraagt je af hoe ze dit allemaal voor elkaar krijgt. Nog steeds is Anneke af en toe aan het werk binnen het basisonderwijs. Lesgeven aan kinderen is iets dat ze haar hele leven al met vreugde doet. Maar ook ouderen hebben haar hart gewonnen sinds ze binnen Drieën-Huysen werkzaam is als vrijwilliger. Ze werd uitgenodigd en in contact gebracht met Ingrid Franken. Het klikte gelijk. Zo begon ze op de 2e verdieping met het
22 |
| Editie 3, 2015
helpen bij de weeksluiting, daarna volgde hulp bij de kookstudio, de zangmiddag op de 1e etage en ga zo maar door. Inmiddels kent iedereen haar en weet men haar te vinden. Anneke is bij heel veel activiteiten betrokken. Een activiteit die ze samen met Ingrid is opgestart en waar echt haar hart ligt, is de gespreksgroep. Gemiddeld één keer in de drie weken komt een vast groepje bewoners bij elkaar waarbij het erom gaat de onderlinge verbondenheid en het contact te verdiepen en te bevorderen. Elke keer behandelen ze een thema, vaak samen met de bewoners uitgezocht. Zo werd er gesproken over ‘mijn geloof’, ‘herdenken en vieren (4-5 mei)’ en ‘het geheugen’. Onder het genot van een kopje koffie is er volop ruimte voor een gezellige babbel. Een bijzonder gesprek kwam op gang bij allerlei kaarten van handen, die Anneke zelf had verzameld. Je mocht iets persoonlijks bij de kaart vertellen, maar je mocht deze
ook doorgeven aan iemand anders of wegleggen. Er kwamen veel verhalen los. Anneke voelt zich inmiddels echt thuis binnen Drieën-Huysen. ‘Je wordt gekend en er wordt naar je geluisterd. Daarbij krijg ik ook veel ruimte voor mijn eigen inbreng. Dat is erg belangrijk voor mij maar is belangrijk voor iedere vrijwilliger. Daarnaast is het belangrijk dat je op de juiste plek zit. Vrijwilligerswerk is voor mij echt een verrijking. Je bent van betekenis voor mensen en creëert iets voor een ander. Je krijgt er ook veel voor terug.
Bewoners hebben mij zeker veel dingen geleerd. Het is altijd tweerichtingsverkeer!’ Ik verwacht dat we nog heel wat gaan horen van Anneke in de toekomst. ‘Ik vind het erg leuk en ben hier nog lang niet klaar. Zo ben ik vorig jaar gevraagd bij de werkgroep ‘Mantelzorg en participatie’. Erg leuk om mee te mogen denken. Contact met mensen is echt mijn ding. Juist de combinatie van meedenken en meehelpen om zaken te ontwikkelen, maakt dit werk superleuk’.
Anneke Winkel:
‘Vrijwilligerswerk is echt een verrijking voor iedereen!’
Editie 3, 2015 |
| 23
24 |
| Editie 3, 2015
Manon en de heren Ehlers & Danlos De Laurenburg heeft binnen Zonnehuisgroep Vlaardingen een duidelijk eigen identiteit. Het is een prachtig gebouw, geschakeld aan Het Zonnehuis, met grote kamers, een moderne ingang, ruime gangen en op de begane grond een gezellige ontmoetingszaal. De bewoners, in de leeftijd van 18 tot 65 jaar, zijn vanzelfsprekend mede bepalend voor de unieke sfeer op deze locatie. De meeste bewoners hebben een Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) of een spierziekte. Het valt mij op dat in De Laurenburg vrijwilligers alom aanwezig zijn en voor een eigen, prettige dynamiek zorgen. Ik ga op bezoek bij Manon Mooij. Manon heeft een unieke, erfelijke aandoening: het Syndroom van Ehlers-Danlos. Ongeveer 3.000 mensen in Nederland hebben deze aandoening. Een aandoening die zeven varianten kent. Het is een erfelijke stoornis in de aanleg van het bindweefsel (zie kader, red.). Deze stoornis is vernoemd naar de heren Edvard Lauritz Ehlers en Henri-Alexandre Danlos. Gezien het aantal
mensen dat het syndroom heeft, mogen we spreken van een unieke aandoening. Als ik de trap neem naar de eerste etage en naar het appartement van Manon Mooij loop, besef ik dat haar aandoening ook voor Zonnehuisgroep Vlaardingen en zeker voor De Laurenburg uniek is. Ik klop op de deur van appartement 7H en die vliegt direct open. Manon kan met een druk op de knop van haar afstandsbediening altijd en overal direct haar gasten binnenlaten. Als ik binnenloop word ik warm begroet. Manon zit aan een tafel. Heur haar wordt verzorgd door een medewerkster en de situatie vraagt erom gefotografeerd te worden. ‘Actiefoto's, altijd leuk’, roep ik en we starten met de fotoshoot. De medewerkster en Manon poseren gewillig en roepen lachend in koor, zoals vele mensen voor hen: ‘Als we
Editie 3, 2015 |
| 25
Manon Mooij:
‘Vrijwilligers spelen bij veel activiteiten die ik onderneem een enorm belangrijke rol’.
er niet goed opstaan, weggooien hoor die foto's!’ Als de shoot achter de rug is, zet Manon een lekker bakkie koffie en neem ik plaats op de bank. Manon begint te vertellen over 2005, het jaar waarin eindelijk duidelijk werd wat ze nu precies had. Toen werd pas de diagnose gesteld, na jaren van klachten, onbegrip en onduidelijkheid. Een familiereünie zorgde ervoor dat alles in een stroomversnelling kwam. ‘Op die reünie sprak ik een tante, de zus van mijn vader, en die vertelde mij dat zij drie kinderen had met dezelfde klachten die ik had. Het bleek een erfelijke aandoening die via mijn vader overgedragen is aan mij. Hij wist helemaal niet dat hij drager was. Mijn vader is nu 66 en gelukkig heeft hij er veel minder last van dan ik. Je begrijpt, vanaf dat moment ken ik dus de heren Ehlers en Danlos, de naamgevers van het
26 |
| Editie 3, 2015
syndroom waar ik aan lijd.’ Als ik opmerk dat ze nog behoorlijk mobiel is, vervolgt Manon enthousiast: ‘Kleine stukjes in huis kan ik zonder hulpmiddelen behoorlijk goed aanwandelen. Ik ga ook vaak zelfstandig naar beneden, naar de zaal, om gezellig onder de mensen te zijn. Aan veel activiteiten probeer ik mee te doen, die zijn enorm leuk hier. Vrijwilligers spelen bij veel activiteiten die ik onderneem een enorm belangrijke rol. Zo hebben we een bakclubje waar Irene, een vrijwilligster, alles voor regelt. Iedere week kokkerellen we met een groepje en dat is echt onwijs gezellig. Oh ja, dat vergeet ik bijna, ik verzorg zelfs alle post voor Laurenburg I en II.’
‘Vervelend is dat bewegen mij gewoon heel veel energie kost. Spieren van mensen met mijn aandoening spannen zich in alsof ze een marathon lopen, terwijl je in werkelijkheid misschien maar 50 meter aflegt. Je wordt dus snel moe. Zonder scootmobiel zou ik niet buiten komen. En ik ga juist graag naar buiten. Ook hier zijn vrijwilligers voor mij van evident belang. Dankzij drie vrijwilligers word ik overal mee naartoe genomen. Stuk voor stuk gezellige en leuke uitjes! Wil doet met mij boodschappen, met Nienke ga ik naar Ikea of naar Schiedam en samen met Carla rijden we met haar auto richting Zoetermeer, Spijkenisse en Rotterdam.’ Ik vertel Manon dat ze een knus en gezellig appartement heeft. Trots vertelt ze dat ze de kamer flink heeft mogen ‘oppimpen’ en er een echte vrouwenkamer van heeft gemaakt. De wanden zijn onder andere
voorzien van een fleurig behang met Hortensia's. Ik merk dat het gesprek haar veel kracht kost. Ik vraag Manon of ze moe is. Ze knikt. Ik besluit te stoppen. Ik geef Manon een hand. Ze lacht vrolijk en zegt: ‘Als ik mijn middagdutje heb gedaan, pak ik vanmiddag mijn iPad en ga ik chatten met mijn ouders of tante. Sinds kort heb ik een vriendje, dus misschien dat ik hem nog even een mailtje stuur. Hij woont twee etages boven me op de derde.’ We nemen afscheid. Als ik de trap naar beneden neem, moet ik terugdenken aan wat er allemaal is gezegd de afgelopen twee uur. Ik neem veel bewuster de trap dan voorheen, wetende dat iedere tree die ik neem, iedere stap die ik zet, voor Manon een complete marathon zou betekenen.
Wat is het syndroom van Ehlers-Danlos? Het woord 'syndroom' betekent dat een combinatie van meerdere ziekteverschijnselen gezamenlijk één ziektebeeld vormen. Het syndroom van Ehlers-Danlos is een erfelijke aandoening waarbij het bindweefsel niet goed is aangelegd. Bindweefsel zit overal in ons lichaam waar steun gegeven moet worden. Dit betekent dat, het een belangrijk bestanddeel is van bijvoorbeeld botten en van de banden die gewrichten op hun plaats houden. Maar het zorgt er ook voor dat de huid vast zit aan de onderliggende laag en dat de tanden in hun kassen blijven zitten. De samenstelling van het bindweefsel hangt af van de functie die het in ons lichaam heeft. Een stoornis in het bindweefsel van de gewrichtsbanden, die moeten zorgen dat gewrichten stevig in elkaar zitten, geeft andere klachten dan een stoornis in het bindweefsel dat de huid stevigheid geeft. Dit is dan ook de reden dat er verschillende types van het Ehlers-Danlos syndroom zijn gedefinieerd.
Editie 3, 2015 |
| 27
Activiteitenkalender Het Zonnehuis Wekelijkse activiteiten
Maandagochtend Ruimte Handwerken Activiteitenruimte Muziek en Bewegen Grote Beer
Zaterdagochtend Ruimte Verzoekplatenprogramma 1 x per maand Grote Beer
Maandagmiddag Open Atelier Soos Maandagavond Klassieke avond 1e maandag van de maand
Zaterdagavond Dansavond 2e zaterdag van de maand Brasserie Activiteitenruimte Grote Beer
Grote Beer
Dinsdagochtend Natuurgroep Activiteitenruimte RK-Kerkdienst 1 x per 2 weken Grote Beer Grote Beer PG-dienst alle andere dinsdagen Dinsdagmiddag Soos
Grote Beer
Dinsdagavond Klaverjasclub "De Rode Harten"
Brasserie
2e dinsdag van de maand (in december op 3e)
Woensdagochtend Yoga Stiltecentrum Workshop even weken Activiteitenruimte Rolstoeldansen oneven weken Brasserie Woensdagmiddag Open Atelier Soos
Activiteitenruimte Grote Beer
Woensdagavond Repetitie Zonnestralen (koor van Het Zonnehuis) Brasserie Donderdagochtend Workshop Activiteitenruimte Afasiesoos 2e en 4e donderdag van de maand Brasserie Donderdagmiddag Soos Grote Beer Klaverjassen Activiteitenruimte Donderdagavond Bingoavond 4e donderdag van de maand Brasserie (in december op de 3e)
Vrijdagochtend Bloemschikken oneven weken Activiteitenruimte Zitdansen Grote Beer Vrijdagmiddag Soos Grote Beer
28 |
| Editie 3, 2015
Zondagochtend Protestantse kerkdienst
Brasserie
Grote activiteiten Oktober Tijden 15 oktoktober Zangdienst Leger des Heils 15.00 28 oktoktober Opening Expositie van 15.00 Ton Delfos & Wil Kooman November 5 november Middeleeuws diner 10 november Herdenkingsdienst 11 november Optreden Gewestelijk Senioren Orkest 19 november Zangdienst Leger des Heils 28 november Winter Fair December 9 december Opening Expositie 13 december Optreden Groot Vlaardings Koor 31 december Oliebollenverkoop
17.00 19.30 14.30 15.00 10.00 - 16.00
15.00 14.30
Alle informatie in de activiteitenkalender is onder voorbehoud van typefouten en wijzigingen. Voor de meest actuele informatie rondom onze activiteiten verwijzen wij u graag naar de activiteitenbegeleiders.
Activiteitenkalender Drieën-Huysen Wekelijkse activiteiten
Grote activiteiten
Maandagochtend Handwerken
In verband met de voorbereidingen op de nieuwbouw Parc Drieën-Huysen wordt de Grote Zaal verplaatst. De nieuwe Boei krijgt een andere plek binnen Drieën-Huysen, maar helaas zijn de grote activiteiten op het moment van het drukken van dit magazine nog niet bekend. De activiteiten zullen worden gecommuniceerd door middel van de informatieborden in de gang en de nieuwsbrief. Excuses hiervoor.
Maandagmiddag Soosmiddag oneven weken Filmmiddag even weken Dinsdagochtend Spel en geheugen Dinsdagmiddag Handwerken Klaverjassen Woensdagmiddag Snackmiddag/pannenkoekenmiddag Donderdagochtend Crea-ochtend Donderdagmiddag Spelletjesmiddag even weken Zangmiddag oneven weken Vrijdagochtend Kookstudio even weken
Activiteitenkalender Adriaan Pauw Wekelijkse activiteiten Maandagochtend Creativiteitsgroep
Grote activiteiten Donderdagochtend
Dinsdagochtend
Geloofsbeleving in de oneven weken Gespreksgroep
Natuurgroep 1x per maand
in de even weken
Dinsdagmiddag
Vrijdagmiddag
Bewegingsgroep
"Leo draait door"
November 5 november Zangdienst Leger des Heils 22 november Kerkdienst December 10 december Zangdienst Leger des Heils
Tijden 15.00 10.30 15.00
1 x per maand
Woensdagmiddag
Lunchcafé
Zondagochtend
Kerkdienst 4e van de maand
Editie 3, 2015 |
| 29
P
W
E
T
T
I
G
H
E
I
D
W
A
W
R
I
R
E
E
C
E
G
A
L
I
K
H
A
E
W
R
I
K
G
S
I
A
N
A
I
N
R
K
W
E
A
S
R
C
C
D
S
S
A
E
D
I
M
S
B
T
S
H
B
N
K
N
N
R
A
P
T
E
I
V
G
U
O
Y
A
E
D
P
E
P
E
R
Z
A
K
T
S
S
I
L
S
T
A
E
A
V
S
S
I
O
D
R
O
K
S
P
A
N
N
E
R
T
D
S
L
A
O
L
I
E
N
S
G
R
I
A
C
H
T
V
O
E
T
I
G
O
S
E
P
E
R
S
V
O
R
M
E
O
I
E
T
G
E
T
W
A
T
E
R
P
L
O
M
P
Oplossing
ACHTVOETIG ANANAS ANGST CLOSETBRIL DIDAM EIEREN GEHAKT GESCHUT
30 |
| Editie 3, 2015
KARWEI KASNOTITIE KASTPAPIER KIPPENSOEP LACHGAS MAGGI PEPERZAK PERSVORM
POORT RESERVE ROKSPANNER SANDWICH SERIE SLAOLIE SNELKLEM SNERT
TEKSTVAST TIRANNIE WATERPLOMP WETTIGHEID WHISKYSODA WINDBUKS
Van de cliëntenraden De herfst lijkt weer begonnen. Op het Griekse eiland Karpathos, waar ik nog een paar dagen mag genieten, is de zomerhitte uit de lucht. Het is hier nog heel erg aangenaam vertoeven, zeker als ik het vergelijk met het weer in Nederland, waar het al echt ‘herfstig’ is!
Colofon thuis is een kwartaaluitgave van Zonnehuisgroep Vlaardingen en heeft een oplage van circa 3.000 exemplaren.
Herfst. Dit betekent dat de vergaderronde van september eraan komt. Als het goed is, hebben alle deelraden (afdelingsoverleg met cliënten en vertegenwoordigers) reeds plaatsgevonden. Eind september zullen de gemaakte verslagen door de afdelingsvertegenwoordiger worden toegelicht in de lokale cliëntenraad. In deze vergadering zitten we aan tafel met de manager zorg en de sectorhoofden: hele korte lijnen dus om zorgen of knelpunten te bespreken. Een voorwaarde die er voor zorgt dat de meeste zaken heel snel opgelost kunnen worden.
Redactie Afdeling Communicatie Interviews Stephan van der Meer Concept en vormgeving Sam Reclame & Communicatie
Nadat alle lokale raden (Psychogeriatrie, Somatiek en Drieën-Huysen) vergaderd hebben, komt de Centrale Cliëntenraad bijeen. Hierin worden meer structurele zaken en terugkerende knelpunten besproken met de bestuurder. U ziet, alles wat in de deelraad wordt besproken, wordt serieus genomen. Waar nodig onderneemt de betreffende cliëntenraad direct actie. Het is daarom van groot belang dat iedere afdeling is vertegenwoordigd in de betreffende lokale raad. Het vertegenwoordigen van een afdeling kan door een bewoner, diens vertegenwoordiger, maar ook door vrijwilligers gebeuren. Voor de cliëntenraad is deze combinatie perfect: ieder kijkt vanuit zijn of haar eigen rol naar de kwaliteit van zorg, waardoor er heel veel informatie beschikbaar is. Met die informatie kunnen wij de kwaliteit van de zorg binnen Zonnehuisgroep Vlaardingen zo goed mogelijk waarborgen.
Fotografie Hans van de Pol, Stephan van der Meer, Rob van Es Druk Sam Reclame & Communicatie Redactieadres Dillenburgsingel 5 3136 EA Vlaardingen telefoon: 010 - 475 95 95 fax:
010 - 475 95 00
email:
[email protected] internet: www.zgvlaardingen.nl
Wilt u ook meepraten over de kwaliteit van zorg, neem dan in ieder geval deel aan de deelraadvergadering van uw afdeling. Zou u ook wel in de lokale raad willen? Neem contact met ons op! Het meest eenvoudig is ons een mail te sturen naar:
[email protected] Ik wens u een mooie herfst! Frieda van Hartingsveldt, voorzitter CCR
Editie 3, 2015 |
| 31
Uitnodiging High Tea voor alle vrijwilligers
NATIONALE VRIJWILLIGERSDAG 7 DECEMBER in De Brasserie van Het Zonnehuis 9.30 - 11.30 uur 13.30 - 15.30 uur
T. (010) 475 95 95 •
[email protected] • www.zgvlaardingen.nl • Dillenburgsingel 5 • 3136 EA Vlaardingen
